၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ၊ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္အေနနဲ႔ အေစခံေနတုန္း၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ က်န္းမင္းက မၾကာခဏ အယူဝါဒေတြ ေျပာၿပီး ႂကြားတာကို သတိထားမိခဲ့တယ္။ ဒါက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရာ၊ သူ႔အတြက္ပါ ထိခိုက္နစ္နာေစတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမင္တဲ့အတိုင္း သူ႔ကို ျပႆနာ ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ အံ့ဩစရာက၊ တစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ သူ ကြၽန္မကို လူစားလဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အဆင့္အတန္းအတြက္ သူနဲ႔ ၿပိဳင္လို႔ျဖစ္တာလို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေျပာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ က်န္းမင္းက အႏၲိခရစ္အေနနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ဆိုးယုတ္မႈမ်ိဳးစုံလုပ္ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ မႀကိဳးစားဘဲ လူေတြကို တိုက္ခိုက္၊ လက္စားေခ်တဲ့အတြက္ အထုတ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာမွ ကြၽန္မတာဝန္ကို ျပန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာခဲ့တယ္။ “ငါ့ႏႈတ္ကထြက္တာကို ငါ ေစာင့္စည္းရမယ္။ စကားေလွ်ာ့ေျပာ၊ အလုပ္ပိုလုပ္ၿပီး၊ တျခားလူေတြရဲ႕ ကိစၥေတြမွာ မစြက္ဖက္ရဘူး။ အရင္လို ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိသမွ်ကို လုံးဝ ေျပာလို႔မျဖစ္ဘူး။ ငါ့အေနနဲ႔ အႏၲိခရစ္ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး၊ သူ႔ကို မေတာ္တဆ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိလို႔ ဖိႏွိပ္ခံရၿပီး အစားထိုးခံလိုက္ရရင္၊ ငါ့တာဝန္ကို ထပ္ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ ငါ ဘာအခြင့္အေရး ရွိမွာလဲ။” အဲဒီေနာက္မွာ၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ကြၽန္မ အရမ္းသတိထားၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ လ်ဴေရွာင္နဲ႔ ကြၽန္မ တြဲဖက္ရတယ္။ စုေဝးပြဲေတြအတြင္းမွာ လ်ဴေရွာင္က ျပႆနာအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျဖရွင္းႏွင့္ၿပီးသလိုမ်ိဳး၊ အရမ္းေကာင္းတဲ့ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ ရွိႏွင့္ၿပီးသလိုမ်ိဳး သူ႔ဝင္ေရာက္မႈရဲ႕ အျပဳသေဘာ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြကိုပဲ မိတ္သဟာယျပဳတာ သတိထားမိတယ္။ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အသိကို ေလ့လာေဆြးေႏြးတာ၊ ျပသတာကို တစ္ခါမွ မၾကာဖူးဘူး။ ကြၽန္မ သူ႔ကို မေျပာဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ “ကြၽန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္း သိတာ အေတာ္ၾကာၿပီဆိုေပမဲ့ အစ္မရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိကို ေဆြးေႏြးတာ ကြၽန္မ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး”လို႔ေပါ့။ အံ့ဩစရာက၊ လ်ဴေရွာင္ဟာ အရမ္းစိတ္ဆိုးလာၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာ တင္းလာတယ္။ သူက မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ “ကြၽန္မတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိပဲ ရွိလို႔မရဘူး။ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈမရွိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိအားလုံးက အသုံးမဝင္ဘူး။ ဒီေခတ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိကို ဘယ္သူမေျပာႏိုင္ဘဲရွိလို႔လဲ။ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာင္းလဲသြားၿပီလား”တဲ့။ ဒီအရာကေန၊ သူ႔ရဲ႕ သိနားလည္မႈက ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ မူမမွန္ဘူးလို႔ ထင္ရတယ္။ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အဓိကအခ်က္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိပဲေလ။ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သိတဲ့အသိကင္းမဲ့ရင္၊ ရွင္ဘယ္လို ေျပာင္းလဲမွာလဲ။ သူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္မခံခဲ့သလို၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေပၚ အေျခခံၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ သူက အဲဒီလို အဓိပၸာယ္မဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြ ေပးႏိုင္ရတာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အေျခခံၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ သိနားလည္မႈကို သူ႔ကို ေျပာျပခဲ့ေပမဲ့ လက္မခံ႐ုံမက၊ ျပန္ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိတဲ့ အသိကို အစ္မေဆြးေႏြးတာ မၾကာခဏ ၾကားရေပမဲ့ အစ္မေျပာင္းလဲၿပီးၿပီလား။ အစ္မကိုယ္အစ္မသိရင္၊ ဘာလို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ထုတ္ေဖာ္ေနေသးတာလဲ”တဲ့။ သူ႔မွာ မမွန္တဲ့ သိနားလည္မႈရွိၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံသလိုမ်ိဳး ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ ကြၽန္မအေပၚ သေဘာထားက ေျပာင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး၊ စကားမေျပာသေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါေတြအားလုံး ကြၽန္မကို အေတာ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေစတယ္။ လ်ဴေရွာင္မွာ မမွန္တဲ့ သိနားလည္မႈရွိၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံေတြကို လက္မခံတာ ျမင္ရေတာ့၊ သူက ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျဖစ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ကိစၥကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ တိုင္ၾကားဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္။ “လ်ဴေရွာင္က ဝါရင့္ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေနခဲ့တာျဖစ္သလို၊ ငါတို႔ ေခါင္းေဆာင္ကလည္း သူ႔ကို အရမ္းအထင္ႀကီးတယ္။ ငါက ဒီတာဝန္မွာ စ႐ုံပဲရွိေသးတယ္။ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ ကိစၥကို တိုင္ၾကားလိုက္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္က ငါ့ကို ဘာထင္မလဲ။ လ်ဴေရွာင္ကို ငါ မနာလိုျဖစ္ၿပီး အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာေနတယ္လို႔ ေျပာမလား။ ေမ့လိုက္ပါ၊ ျပႆနာနည္းေလ ေကာင္းေလပဲ။ အရင္ဆုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ုစိုက္တာပိုေကာင္းမယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိ ကင္းမဲ့ၿပီး မမွန္တဲ့ သိနားလည္မႈက သူ႔ ျပႆနာပဲ။ ငါနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိနားလည္မႈအေၾကာင္း ငါ ေဆြးေႏြးတာကိုပဲ ေရွာင္လိုက္မယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ အျပစ္ေတြကို သူ ေျပာၿပီး ငါ့ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။”

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စီစီပီက ယုံၾကည္သူေတြအေပၚ ႀကီးမားတဲ့ ပူးေပါင္းႏွိမ္နင္းမႈတစ္ခု စတင္ခဲ့ၿပီး၊ လ်ဴေရွာင္က ေၾကာက္ၿပီး တြန႔္ဆုတ္ေနလို႔ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္တာကို ရပ္လိုက္တယ္။ ရက္နည္းနည္းအၾကာမွာ၊ ကြၽန္မတို႔ ေခါင္းေဆာင္က ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ တိုးတက္မႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မတို႔ကို စာေရးေမးၿပီး၊ ေဘးကင္းသေ႐ြ႕ ဧဝံေဂလိကို အစြမ္းကုန္ ဆက္ျဖန႔္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ကို တိုက္တြန္းတယ္။ လ်ဴေရွာင္က၊ “ခုခ်ိန္မွာ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အေျခအေနပဲ။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေနတုန္း အဖမ္းခံလိုက္ရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒီအတြက္ ကြၽန္မတို႔ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနၿပီ။ ဒုကၡေပးတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ သူ ခ်တာ ဒါ ပထမဆုံး အႀကိမ္မဟုတ္ဘူး”တဲ့။ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ ေဝဖန္မႈက ေခါင္းေဆာင္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားကိုလည္း လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက၊ “ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ အဖမ္းခံရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဘယ္သူက တာဝန္ယူမွာလဲ။ ငါတို႔ ခဏ ရပ္သင့္တယ္ထင္တယ္”လို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ၊ ဧဝံေဂလိအလုပ္က တစ္လလုံးလုံး ရပ္သြားခဲ့တယ္။ ဧဝံေဂလိအလုပ္ရဲ႕ အေရးပါမႈကို အေလးေပးထားၿပီး ဧဝံေဂလိအလုပ္က ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္မို႔လို႔ လုံးဝ ရပ္လို႔မျဖစ္ေၾကာင္း အသားေပးေျပာထားတဲ့ ေနာက္ထပ္ စာတစ္ေစာင္ကို ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ဆီ ေရးတယ္။ ဒီလို ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြမွာေတာင္ နီးစပ္တဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြဆီ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္ေလ။ ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ရပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း ေခါင္းေဆာင္က ေမးတယ္။ စာကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမွာ လမ္းေခ်ာ္ထြက္သြားၿပီမွန္း ကြၽန္မ နားလည္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လ်ဴေရွာင္ဆီ စာကို ျပေတာ့၊ သူက စိတ္မဝင္စားတဲ့ပုံျဖစ္ၿပီး နည္းနည္းမွ မပူပန္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အမွားေတြကို ျပင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္လည္း သူ႔မွာမရွိဘူး။ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ သေဘာထားကို ေလ့လာမိေတာ့၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “သူ ဧဝံေဂလိ မျဖန႔္ရင္၊ ငါ ကိုယ္တိုင္ သြားမယ္”လို႔ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မသြားၿပီး ကြၽန္မတို႔အမွားေတြကို ျပင္ဖို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ လ်ဴေရွာင္က တစ္ေန႔လုံး သူ႔အခန္းထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ၿပီး၊ ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို တကယ္ လုံးဝ မစစ္ေဆးခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတေလ တီဗီကို နာရီနဲ႔ခ်ီေတာင္ မနားတမ္းၾကည့္တယ္။ ဒါကို သူ႔ဆီ ကြၽန္မ တကယ္ေထာက္ျပခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ သူ႔ကို ၿပီးခဲ့တဲ့အေခါက္က ကြၽန္မ အႀကံေပးခဲ့ၿပီး၊ သူက လက္မခံ႐ုံမက၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ထုတ္ေဖာ္ျပတာကို ကြၽန္မအေပၚ ႏိုင္ကြက္လို သုံးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ပုံကို ေတြးမိေတာ့၊ ကြၽန္မ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္လာတယ္။ “သူ႔ ျပႆနာေတြကို ထပ္ၿပီး ငါ ေထာက္ျပရင္၊ သူ ဘယ္လို ျပန္ျငင္းမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိမလဲ။ သူ႔ကို ငါ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိလို႔ ငါ့ကို အဖက္မလုပ္ရင္ သူနဲ႔ ရင္ဆိုင္ဆက္ဆံဖို႔က ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲရမွာပဲ။ ေမ့လိုက္ပါ။ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားၿပီး ကိုယ့္ကိစၥေတြကိုပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တျခားအသင္းေတာ္ေတြက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝေနပုံနဲ႔ သူတို႔ ဘာရလဒ္ေတြ ရတယ္ဆိုတာေတြကို ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔နဲ႔အတူ မိတ္သဟာယျပဳတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲအေတာ္ေလး အျပစ္တင္ခံရသလိုခံစားရတယ္။ ဒါေတြက စမ္းသပ္ေနတဲ့ ကာလေတြဆိုေပမဲ့ တျခားအသင္းတာ္ေတြက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ရာမွာ မဆုတ္မနစ္လုံ႔လထုတ္ေနၾကတုန္းပဲေလ။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္က ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို လုံးဝ ရပ္ၿပီး ရလဒ္တစ္ခုမွ မရခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္ဆီ စာေရးၿပီး၊ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ လတ္တေလာ ဧဝံေဂလိ အလုပ္ရဲ႕ အေျခအေနကို တကယ္ေျပာျပခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေရးဖို႔ ေဖာင္တိန္ေကာက္ကိုင္တဲ့အခါတိုင္း အဲဒီအႏၲိခရစ္ရဲ႕ ရႈတ္ခ်၊ ဖိႏွိပ္တာခံရတာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးမွန္း ေတြးမိခဲ့ၿပီးေတာ့ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္မိေရာ။ “လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ ျပႆနာကို ငါ တိုင္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္က ငါ့ကို ယုံပါ့မလား။ သူ မယုံဘဲ ငါ့ အေျခအေနကို စစ္ေဆးေမးျမန္းရင္၊ အဲဒါ ငါ့အတြက္ ပိုၿပီး ဒုကၡျဖစ္႐ုံပဲရွိမွာ မဟုတ္လား။ ဒါ့အျပင္၊ ငါက ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ မရင္းႏွီးဘူး။ သူက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနရင္၊ ျပႆနာေတြကို မွ်မွ်တတ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘဲ ငါ့ကို ဖိႏွိပ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ခုခ်ိန္ ငါ့တာဝန္မွာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းခံစားရပုံက အဆင္ေျပတယ္။ ဒီျပႆနာကို တိုင္ၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ မရွာခ်င္ပါဘူးေလ”လို႔ေပါ့။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ ဆက္ႏုတ္ဆိတ္ေနဖို႔ ထပ္ေ႐ြးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ မေကာင္းတဲ့ရလဒ္ေတြ ဆက္ရေနတာ ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ကို ေသာကေရာက္ၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေျခအေနကို ဘယ္လိုေတြ႕ႀကဳံရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအေျခအေနကို ဘယ္လိုေတြ႕ႀကဳံရမယ္ဆိုတာ နားလည္ေအာင္ လမ္းျပၿပီး ကူညီဖို႔ ဘုရားဆီ အသနားခံဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ထုံထိုင္းတဲ့ စိတ္ႏွလုံးကို လႈံ႕ေဆာ္ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ႏွစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းသည့္ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ မပတ္သက္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို အဖက္မလုပ္ဘဲ ေနတတ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို ၎တို႔ အေရးမထားၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကိုလည္း အေရးထားျခင္း မျပၾကေပ။ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံျခင္း ဝန္ထုပ္ကို သူတို႔ တာဝန္မယူၾကသကဲ့သို႔၊ တာဝန္သိစိတ္ မရွိၾကေပ။...၎တို႔သည္ မည္သည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနပါေစ မည္သည့္ တာဝန္ဝတၱရားကိုမွ် မယူသည့္ လူအခ်ိဳ႕လည္း ရွိေပသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ရွာေဖြေတြ႕ရွိသည့္ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း ၎တို႔၏ အထက္လူႀကီးမ်ားထံ ခ်က္ခ်င္း မတိုင္ၾကားၾကေပ။ လူမ်ားက အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္းႏွင့္ အစီအစဥ္ပ်က္ေစျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္ကို ျမင္သည့္အခါ၊ ၎တို႔ လ်စ္လ်ဴရႈၾကသည္။ ေကာက္က်စ္သည့္ လူမ်ားက မေကာင္းမႈျပဳေနသည္ကို ၎တို႔ျမင္သည့္အခါတြင္၊ ထိုလူမ်ားကို ၎တို႔ တားဆီးဖို႔ မႀကိဳးစားၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မကာကြယ္ၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားတို႔က အဘယ္အရာ ျဖစ္သည္ကိုလည္း မထည့္တြက္ၾကေခ်။ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ တကယ့္အလုပ္ တစ္ခုမွ် မလုပ္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိျခင္းအတြက္ ေလာဘႀကီးေသာ ‘မွန္ပါ့သမားမ်ား’ ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ ဝင့္ဝါမႈ၊ သိကၡာ၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားတို႔အတြက္သာ ေျပာဆို၊ ျပဳမူၾကၿပီး၊ ၎တို႔အတြက္ အက်ိဳးရွိသည့္ အရာမ်ားအတြက္ ၎တို႔၏အခ်ိန္ႏွင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈတို႔ကို ေပးအပ္ျမႇဳပ္ႏွံရန္သာ အလိုရွိၾကေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား ေပးအပ္ရာတြင္ မိမိသည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သည္) “သင္သည္ သင္၏ အသက္တာ၌ စြပ္စြဲသည့္အသိစိတ္ မၾကာခဏရွိပါက၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ အနားမရႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မရွိပါက၊ ၿပီးလွ်င္ ကိစၥအမ်ိဳးစုံႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းႏွင့္ ေသာကေရာက္ျခင္းတို႔၏ မၾကာခဏ ဖိစီးျခင္းခံရပါက ဤသည္မွာ အဘယ္အရာကို ေဖာ္ျပသနည္း။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ သင္၏ သက္ေသခံခ်က္တြင္ ခိုင္မာစြာမရပ္တည္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပ႐ုံမွ်သာတည္း။ သင္သည္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထား အလယ္တြင္ အသက္ရွင္သည့္အခါ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မၾကာခဏပ်က္ကြက္ႏိုင္ေျခရွိၿပီး သမၼာတရားကို ေက်ာခိုင္းဖို႔၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ဆိုးယုတ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေလသည္။ သင္သည္ သင္၏ပုံရိပ္၊ သင္၏နာမည္ႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုသာ ထိန္းသိမ္းသည္။ သင့္အတြက္သာ အစဥ္ အသက္ရွင္ျခင္းက သင့္အား အစဥ္ ႀကီးစြာေသာ နာက်င္မႈျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ အလြန္မ်ားစြာေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္ အလိုဆႏၵမ်ား၊ အရႈပ္အယွက္မ်ား၊ သံေယာဇဥ္မ်ား၊ ဒြိဟမ်ားႏွင့္ ဒုကၡမ်ားစြာတို႔ သင့္ထံတြင္ ရွိသည္မွာ သင္၌ အနည္းဆုံးေသာ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔မရွိေခ်။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဇာတိပကတိအတြက္ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အလြန္အမင္း ဒုကၡခံစားရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အသက္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ စတင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္လိပ္ျပာမလုံျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆီ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ ျပႆနာကို မတိုင္ရဲခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္မ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းလို႔ျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ဖို႔ပဲ ဆႏၵရွိရင္းနဲ႔၊ တျခားလူေတြကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးတာ၊ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ ရွာတာေတြ ေရွာင္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြကိုပဲ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ လ်ဴေရွာင္မွာ မမွန္တဲ့ သိနားလည္မႈရွိၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံခဲ့မွန္း ေတြ႕တာနဲ႔ သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ တိုင္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို အထင္လြဲၿပီး ကြၽန္မက လ်ဴေရွာင္ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ သူ႔အျပစ္ေတြကို အမိအရ အသုံးခ်တယ္လို႔ ထင္မွာ စိုးခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔၊ ကြၽန္မ ဆက္ႏႈတ္ဆိတ္ခဲ့တယ္။ သူက ဧဝံေဂလိျဖန႔္တာ ရပ္လိုက္တာ၊ တစ္ေန႔လုံး အိမ္မွာ တီဗီၾကည့္တာ၊ သူ႔အလုပ္မွာ စိတ္မဝင္စားသလို၊ သူ႔အဆင့္အတန္းရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကိုပဲ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနတာျမင္တဲ့အခါ သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ ခ်က္ခ်င္း တိုင္ခဲ့သင့္ေပမဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မေ႐ြးခဲ့ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလုပ္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို လုံးဝ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ရလဒ္ေတြ ညံ့ပုံကိုျမင္တာေတာင္၊ ကြၽန္မ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီး၊ ဘယ္လိုပဲလိပ္ျပာမလုံျဖစ္ပါေစ၊ တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အရာကို ဒီအတိုင္း မတိုင္ဘဲေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီး ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ၿပီး လူ႔သဘာဝမဲ့ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို အေႂကြးတင္သလို ခံစားရၿပီး၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ အဲဒါက အလုပ္တိုးတက္မႈမွာ အေတာ္ၾကာ ေႏွာင့္ေႏွးမႈ ျဖစ္ေစခဲ့တာေလ။

ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕မိတယ္။ “မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည့္သူမ်ား အားလုံးအတြက္မူ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔၏နားလည္ျခင္းသည္ မည္မွ် နက္နဲပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္မွ်ေပါ့တန္ပါေစ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းအား အ႐ိုးရွင္းဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း နည္းလမ္းမွာ အရာအားလုံး၌ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေတြးဖို႔ရန္ႏွင့္ မိမိ၏တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ မာနႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို လက္လႊတ္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဦးစားေပးေလာ့— ဤသည္မွာ အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာျဖစ္၏။ တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ေနသည့္ လူတစ္ဦးသည္ ဤမွ်ေလာက္ပင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ မိမိ၏ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ေနပါသည္ဟု ၎ကို အဘယ္သို႔ ေျပာႏိုင္မည္နည္း။ ယင္းမွာ မိမိ၏ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို သင္ ပထမဦးဆုံး စဥ္းစားသင့္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ အသင္းေတာ္ အလုပ္တို႔ကို စဥ္းစားသင့္သည္။ ဤအရာမ်ားကို ဦးစားေပးသင့္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ သင့္အဆင့္အတန္း၏ တည္ၿငိမ္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားက သင့္ကို မည္သို႔ သေဘာထားသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ စဥ္းစားႏိုင္သည္။ ယင္းကို အဆင့္ႏွစ္ခုအျဖစ္သို႔ ပိုင္းျခားလိုက္ၿပီး ညႇိႏႈိင္းမႈအခ်ိဳ႕ ျပဳလုပ္သည့္အခါ အနည္းငယ္ ပိုမို လြယ္ကူလာသည္ဟု သင္တို႔ မခံစားရသေလာ။ ခဏတာ ဤအရာကို သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစျခင္းမွာ ထိုမွ် ခက္ခဲသည့္အရာမဟုတ္ဟု သင္ ခံစားလာရလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို သင္ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သင့္သည္၊ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သင့္သည္၊ သင္၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဘးဖယ္ထားသင့္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေလးထားမႈ ရွိသင့္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ား၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ႏွင့္ သင္ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ တာဝန္တို႔ကို ဦးစားေပးသင့္သည္။ ဤအရာကို တစ္ခဏၾကာ ႀကဳံေတြ႕ၿပီးေနာက္တြင္ ဤသည္မွာ ျပဳမူက်င့္ႀကံရန္ ေကာင္းမြန္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားရလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ ယုတ္ညံ့ေသာလူတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ ဆိုးညစ္ေသာလူတစ္ဦး မျဖစ္ဘဲ ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စက္ဆုပ္ဖြယ္‌ေကာင္းျခင္း၊ ယုတ္ညံ့ျခင္းႏွင့္ အသုံးမက်ျခင္းတို႔ထက္ မွ်မွ်တတ ႏွင့္ သိကၡာရွိရွိ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး ျပဳမူသင့္သည့္ပုံျဖစ္ၿပီး ထိုလူ အသက္ရွင္ေနထိုင္သင့္သည္ ပုံရိပ္တစ္ခုျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားရလိမ့္မည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို အလိုျဖည့္ဖို႔ သင္၏ လိုအင္ဆႏၵသည္ သာ၍ ေလ်ာ့ပါးသြားေပလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္း ၫႊန္ျပခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ေရ အက်ိဳးစီးပြားေတြၾကား ေ႐ြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အၿမဲ ဦးစားေပးသင့္တယ္။ အေရးအႀကီးဆုံးကေတာ့ ပထမဆုံး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ပဲ။ ဒါက ကြၽန္မတို႔ ျဖည့္ဆည္းရမဲ့ ေခါင္းေရွာင္လို႔မရတဲ့ တာဝန္တစ္ခုပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဂ႐ုမစိုက္သလိုနဲ႔ ငုတ္တုတ္ၾကည့္ေနတာကို ရပ္ရမယ္။ အလုပ္မွာရွိတဲ့ ကြၽန္မတို႔ ျပႆနာကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ ခ်က္ခ်င္း အေၾကာင္းၾကားရမယ္။ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာတစ္ခု တကယ္ရွိရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက အဲဒါကို ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းၿပီး အလုပ္မွာ ေႏွာင့္ေႏွးမႈတစ္ခုခုကို ေရွာင္ႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မွားတဲ့ သိနားလည္မႈရွိခဲ့ရင္၊ ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေတြကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုျမင္မလဲဆိုတာက ဒါေတြထက္ ပိုအေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မ နည္းနည္း ပိုလြတ္ေျမာက္သြားၿပီး၊ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ အေျခအေန အေသးစိတ္ကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ပတ္လုံးလုံး ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘာတုံ႔ျပန္မႈမွ လုပ္တာကို မျမင္ရေသးဘူး။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္က ဒီျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ငါ့တိုင္ၾကားခ်က္ကို အေလးအနက္ထားရဲ႕လား။ ဒီျပႆနာေတြကို သူဘာလို႔ လာမေျဖရွင္းေပးေသးတာလဲ။ လ်ဴေရွာင္ရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာျပႆနာမွ မရွိသလို၊ ငါက မမွန္တဲ့ တိုင္ၾကားခ်က္လုပ္တယ္လို႔ သူ ထင္တာလား”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ အရမ္း စိတ္ဖိစီးၿပီး၊ တျခားေခါင္းေဆာင္ဆီ ျပႆနာေတြကို တိုင္ၾကားလိုက္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ “အင္းေလ၊ ျပႆနာကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဆီ တိုင္ၾကားၿပီးၿပီျဖစ္လို႔ ငါ့တာဝန္ ၿပီးၿပီပဲ။ ငါ အာမေခ်ာင္သင့္ဘူး။ မဟုတ္လို႔၊ ငါ ဂ႐ုမစိုက္ရင္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိၿပီး ဖိႏွိပ္၊ အျပစ္ေပးခံရႏိုင္တယ္”လို႔ေပါ့။ ဒီကိစၥကို ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ မစစ္ေဆးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေတာ့္ကို လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိတယ္။ “သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ဒီကိစၥေတြကို ငါ တိုင္ေနတာေလ၊ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ခက္ခဲေအာင္ လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက အရာအားလုံးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးတာ မို႔လို႔ ဘာကို စိုးရိမ္ရမွာလဲ။ ငါ့ ပါးစပ္က အာေစးထည့္ထားသလိုမ်ိဳး ဘာလို႔ ျပႆနာေတြ တိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ငါ အၿမဲကို အရမ္းသတိထားၿပီး မျပတ္မသားျဖစ္ေနရတာလဲ”လို႔ေပါ့။ ရွာေဖြ၊ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မ လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြကို နားလည္ေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပုန္ကန္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေစတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အႏၲိခရစ္ကဲ့သို႔ေသာ ဤလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ စိတ္သေဘာထားကို အယူအဆမ်ား၊ စိန္ေခၚမႈမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ားျဖင့္ အစဥ္ ဆက္ဆံၾကသည္။ ၎တို႔က ‘ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္တယ္ဆိုတာ သေဘာတရားတစ္ခုသာျဖစ္တယ္။ ဒီေလာကမွာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းဆိုတဲ့အရာတစ္ခု အမွန္တကယ္ ရွိလို႔လား။ ငါ့ဘဝရဲ႕ ႏွစ္ေတြအားလုံးမွာ ဒါကို တစ္ႀကိမ္မွ မေတြ႕၊ မျမင္ဖူးဘူး။ ေလာကႀကီးက အရမ္းေမွာင္မိုက္ၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္။ မေကာင္းတဲ့လူေတြ၊ နတ္ဆိုးေတြက အေတာ္ေလး အဆင္ေျပေနၾကတယ္။ အားရေက်နပ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ထိုက္တန္တာကို ရသြားတာ မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းက ဘယ္မွာရွိသလဲဆိုတာ ငါ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းက ရွိေတာင္ရွိရဲ႕လားဆိုတာ ငါ ေတြးမိတယ္။ ဘယ္သူ ျမင္ဖူးလဲ။ ဘယ္သူကမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ဘယ္သူမွ ဒါကို သက္ေသမျပႏိုင္ဘူး’ ဟူ၍ စဥ္းစားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ဘာသာ စဥ္းစားေသာအရာျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည္ဆိုသည့္ ယုံၾကည္မႈ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚရွိ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္အားလုံး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားလုံးႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈအားလုံးတို႔ကို လက္မခံၾကဘဲ အစဥ္သျဖင့္ သံသယရွိၿပီး ေဝဖန္အျပစ္တင္ေနၾကသည္။ အစဥ္သျဖင့္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ျပည့္ၾကၿပီး၊ ထိုအယူအဆမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားကို လုံးဝ မရွာေဖြၾကေပ။ ဤသည္မွာ အစဥ္သျဖင့္ အႏၲိခရစ္မ်ားက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္ပုံစံျဖစ္သည္။...သာမန္အခ်ိန္မ်ားတြင္ လူတို႔က ယင္းကို မျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ တစ္စုံတစ္ခုက အႏၲိခရစ္အေပၚသို႔ က်ေရာက္ေသာအခါ သူ၏ အက်ည္းတန္မႈက ေပၚလြင္လာသည္။ ျဖဴေကာင္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ပင္ သူ၏ ဆူးခြၽန္မ်ားအားလုံးကို ေထာင္မတ္လ်က္ မည္သည့္တာဝန္ကိုမွ် မယူလိုဘဲ မိမိကိုယ္ကို အစြမ္းကုန္ကာကြယ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု မယုံၾကည္ျခင္းတစ္ခု မဟုတ္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ အရာအားလုံးကို စိစစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု ၎တို႔က မယုံၾကည္ေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳလိုၾကသည္။ ၎တို႔က ‘ငါ့ကိုယ္ငါ မကာကြယ္ရင္ ဘယ္သူမွ ကာကြယ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကလည္း ငါ့ကို မကာကြယ္ႏိုင္ဘူး။ ဘုရားက ေျဖာင့္မတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြက ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ သူတို႔ကို ဘုရားက တကယ္ မွ်မွ်တတ ဆက္ဆံလို႔လား။ မျဖစ္ႏိုင္တာ။ ဘုရားက အဲဒီလိုမလုပ္ဘူး’ ဟူ၍ ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဒုကၡ၊ သို႔မဟုတ္ ဖိႏွိပ္မႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ၎တို႔က အကူအညီမရဟု ခံစားရၿပီး ‘ဒါဆို ဘုရားက ဘယ္မွာလဲ။ လူေတြက သူ႔ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ မထိႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူမွ ငါ့ကို မကူညီႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူကမွ ငါ့ကို တရားမွ်တမႈ ေပးၿပီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး’ ဟူ၍ ထင္ၾကသည္။ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ၾကမည္၊ အႏိုင္က်င့္ခံရၿပီး ဖိႏွိပ္ခံရမည္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္သည္လည္း ဤသို႔ အလားတူပင္ျဖစ္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။...၎တို႔သည္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အဆင့္အတန္းအေပၚ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လိုက္စားမႈကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ၾကသည္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုံးဝ မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ မည္သူမဆိုက မေကာင္းေသာအရာတစ္ခုလုပ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိခိုက္သည္ျဖစ္ေစ ထိုသူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ တိုင္ၾကားျခင္းမရွိဘဲ မျမင္သကဲ့သို႔ ျပဳမူၾကသည္။ အမႈအရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ျခင္းအတြက္ ၎တို႔၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔အနီးဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္ပ်က္သည့္အရာအေပၚ ၎တို႔၏ ဆက္ဆံပုံကို ၾကည့္လွ်င္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သိျမင္မႈတစ္ခုခုရွိသေလာ။ ယုံၾကည္ျခင္းတစ္ခုခုရွိသေလာ။ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေပ။ ဤတြင္ ‘မည္သည့္အရာမွ်’ ဆိုသည္မွာ ၎တို႔ သတိမထားမိဟု မဆိုလိုဘဲ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည္ဟု လက္မခံသကဲ့သို႔ အသိအမွတ္လည္းမျပဳေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၀ (အပိုင္း ၁)) “” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၈)) ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ အရာအားလုံးကို သူ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးမွန္း အႏၲိခရစ္ေတြ မယုံၾကည္ပုံကို ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ဘဝရဲ႕ က႑အားလုံးမွာ ေလာကကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚေတြကို လိုက္နာတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ကိုယ္ပိုင္နည္းစနစ္ေတြကို သုံးၿပီး အရမ္းကို ေကာက္က်စ္၊ ဉာဏ္မ်ားၾကတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့၊ အႏၲိခရစ္နဲ႔ ကြၽန္မ ဘာမွ မကြာျခားမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဘာအသိပညာမွ ကြၽန္မမွာမရွိဘူး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားအုပ္စိုးမွန္း မယုံၾကည္ခဲ့သလို၊ ေလာကရဲ႕က႑အားလုံးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို လိုက္နာခဲ့တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိဘေတြက ကြၽန္မကို မၾကာခဏ သတိေပးခဲ့ၾကတယ္၊ “မိုက္မဲသူရဲ႕ ႏႈတ္က သူ႔ရဲ႕ပ်က္စီးျခင္းျဖစ္တယ္၊ ေလာကမွာ သမီးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက စကားေျပာပါေစ”တဲ့။ ကြၽန္မ ႀကီးျပင္းလာၿပီး အလုပ္စလုပ္တဲ့ေနာက္မွာ၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အေမွာင္၊ မေကာင္းမႈနဲ႔ မတရားမႈကို ျမင္ခဲ့ၿပီး၊ ပါးနပ္ၿပီး ပိုင္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ စကားမေျပာဖို႔ သင္ယူမွသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ၿပီး၊ ဘဝကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနလို႔ရမယ္လို႔ ယုံၾကည္လာခဲ့တယ္။ “တိတ္တိတ္ေနျခင္းသည္ေ႐ႊ၊ စကားမ်ားပါက အမွားမ်ားတတ္သည္”၊ “တစ္စုံတစ္ရာ မွားယြင္းသည္ကို သိသည့္အခါ၊ နည္းနည္းေျပာသည္က ပိုေကာင္း၏။” ဆိုတာေတြလို ေလာကကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့ စာတန္ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္မ ျပဳမူေနထိုင္တဲ့ စည္မ်ဥ္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့ၿပီး၊ စကားနည္းလာၿပီး စကားေျပာရမွာကို ဝန္ေလးလာ႐ုံမက အေတာ္လည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ ဂ႐ုမစိုက္၊ ဉာဏ္မ်ားၿပီး ေကာက္က်စ္ခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေပၚ ထိုးထြင္းအျမင္ရွိခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ့္အျမင္ကို ခ်က္ခ်င္း မေဖာ္ျပခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္အတြင္းထဲက အေတြးေတြကို မေဝမွ်၊ ႐ိုး႐ိုးသားသား စကားမေျပာခဲ့သလို၊ မမွန္တဲ့အရာ ေျပာမိမွာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စိတ္ဆိုးေစမိၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ျပႆနာဖန္တီးမိမွာကို အၿမဲစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္ခ်က္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို သုံးေနတုန္းပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးၿပီး ျပႆနာဖန္တီးတာကို ေရွာင္ဖို႔ အလုပ္ပိုလုပ္ၿပီး စကားေလွ်ာ့ေျပာရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာခဲ့တယ္။ လ်ဴေရွာင္က ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္တာကို ျမင္ေတာ့၊ ဒါကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ ခ်က္ခ်င္း သတင္းပို႔သင့္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ျပႆနာကို မွ်မွ်တတ မကိုင္တြယ္မွာ၊ ကြၽန္မ ဖိႏွိပ္ခံရၿပီး၊ အျပစ္ေပးခံရမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ဆက္ႏႈတ္ဆိတ္ခဲ့တယ္။ ႐ိုးသားတာတစ္ခုမွ မေျပာရဲဘဲေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ ဉာဏ္မ်ား၊ ေကာက္က်စ္ၿပီး တရားမွ်တစိတ္ နည္းနည္းမွေတာင္ ရွိမေနခဲ့ဘူး။ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ၿပီး ယုတ္ညံ့တဲ့ ပုံစံနဲ႔ အသက္ရွင္ေနခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဆီ အႀကံေပးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ဖိႏွိပ္ခံရၿပီးအစားထိုးခံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ရွိခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ကပဲ မၾကာခင္မွာ အႏၲိခရစ္အေနနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး၊ ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတာကို ကြၽန္မ အေတြ႕အႀကဳံကေန ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ ျပန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအႏၲိခရစ္ရဲ႕ ခဏတာ ဖိႏွိပ္တာခံခဲ့ရလို႔ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး ကယ္တင္ျခင္းရရွိဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္မ မဆုံးရႈံးခဲ့ဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က သမၼာတရားနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း အုပ္စိုးပုံကို ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က မွ်မွ်တတနဲ႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကိစၥအားလုံးကို ကိုင္တြယ္ၿပီး လူေတြကို ဆက္ဆံတယ္။ ဘယ္သူမွ မတရားမခံရတာ ေသခ်ာေအာင္လုပ္တယ္။ ဒါေတာင္ ကြၽန္မက ပင္ကိုအားျဖင့္ အရမ္းဆိုးယုတ္ၿပီး ေကာက္က်စ္သလို၊ ဘုရားရဲ႕ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို မသိခဲ့ဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က လူ႔အဖြဲ႕အစည္းလိုျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြလိုျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိရင္၊ အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မအတြက္ ေနရာရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီအေတြးနဲ႔ အျမင္ေတြက အရမ္းဆိုးယုတ္တယ္။

အဲဒီေနာက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “သင့္ထဲ၌ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ သေဘာတရားခံယူခ်က္မ်ား မည္မွ်ရွိသနည္း။ သင္သည္ ၎တို႔ကို စြန္႔ပယ္ၿပီးျဖစ္သေလာ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္ထံသို႔ လုံးလုံးလ်ားလ်ား မလွည့္ႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္မသက္ဆိုင္ေပ၊ သင္သည္ စာတန္ထံမွ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ အဆုံးသတ္တြင္ သင္သည္ စာတန္ထံသို႔ ျပန္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္ရန္ မထိုက္တန္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးတစ္ခုတည္ေဆာက္ရန္ အလြန္အေရးႀကီး၏) “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မလိုက္သူအားလုံး အျပစ္ေပးျခင္း ခံရမည္ကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးဆရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ကယ္တင္ျခင္းရမရဆိုတာကို သူဟာ သမၼာတရားကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တာမ်ိဳး ရွိမရွိဆိုတာက ဆုံးျဖတ္ေပးတယ္လို႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူတို႔ယုံၾကည္ခ်က္မွာ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္မရွင္ႏိုင္ဘဲ၊ အဲဒီအစား ေလာကကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို လိုက္နာရင္၊ သူတို႔က စာတန္နဲ႔ဆိုင္တယ္၊ ဘုရားနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ အျပင္ပန္းမွာ အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ကို သူတို႔ ျဖည့္ဆည္းရင္ေတာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္က အေကာင္းျမင္ရင္ေတာင္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္သလို၊ သမၼာတရားကို မရခဲ့လို႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွားတာကို ခံရဦးမွာပဲျဖစ္တယ္။ လ်ဴေရွာင္က အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး တားဆီးေနတာကို ကြၽန္မ အရွင္းႀကီး ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆီ မတိုင္ရဲခဲ့ဘူး၊ အႏၲိခရစ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာခံရၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ ဆုံးရႈံးသြားမွာကို ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကယ္တင္ျခင္း ရရွိမဲ့ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးတဲ့သေဘာ ျဖစ္မွာေလ။ ကြၽန္မ စိတ္ကူးက ဘယ္ေလာက္မိုက္မဲၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့လိုက္သလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္စြမ္းကို တျခားလူေတြက ဆုံးျဖတ္ေပးလို႔မရဘူး။ အဲဒါကို သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚ အေျခခံၿပီး ဆုံးျဖတ္တာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို မထိန္းသိမ္းဘဲ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္အသက္ရွင္ရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနရင္ေတာင္၊ ကယ္တင္ျခင္း ရဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ အေတာ္ ေနာင္တရၿပီး လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ႐ိုးသား၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ဘုရားကို အသနားခံရင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ရွာေဖြ၊ သုံးသပ္ရာကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားရဲ႕ အနႏၲတန္ခိုး အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို နားလည္မႈမရွိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားဆီက ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနေတြကို လက္ခံရမယ့္အစား ကိုယ္က ဝင္စြက္တတ္လို႔ ျဖစ္ရတာလို႔ ထင္မိတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပႆနာကို တိုင္လိုက္ရင္ ေခါင္းေဆာင္ဖိႏွိပ္မွာ ေၾကာက္ခဲ့ရတာကိုလည္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေတြ မဟုတ္လား။ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ကြၽန္မေတြ႕ခဲ့တယ္။ “အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လူတို႔သည္ အသင္းေတာ္အခ်ိဳ႕ထဲတြင္ ေပၚထြက္လာၿပီး အေႏွာင့္အယွက္မ်ားကို ဖန္တီးကာ ထိုသို႔ျပဳျခင္းျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕ကို လွည့္ျဖားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ‌ေကာင္းေသာအရာေလာ သို႔မဟုတ္ ဆိုးေသာအရာေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို ကစားၿပီး ထိုသူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ေနျခင္းေလာ။ ဤသည္ကို သင္ နားမလည္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သူကယ္တင္လိုေသာ သူတို႔ကို စုံလင္ေအာင္ျပဳရန္ႏွင့္ ကယ္တင္ရန္အတြက္ အရာခပ္သိမ္းကို သူ၏အမႈေတာ္လုပ္ငန္းသို႔ ေခၚေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ ရွာေဖြၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔ ေနာက္ဆုံး ရရွိေသာအရာမွာ သမၼာတရားျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြေသာသူအခ်ိဳ႕သည္ ညည္းတြားကာ ‘ဘုရားသခင္ ဤပုံစံျဖင့္ အမႈျပဳသည္မွာ မမွန္ကန္ေပ။ ယင္းက ကြၽန္ုပ္အား မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ေစသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိလုနီးပါး ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဤအရာကို ဘုရားသခင္က အမွန္ပင္ ႀကိဳတင္စီမံလွ်င္ သူသည္ လူတို႔ကို အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိရန္ မည္သို႔မ်ား အခြင့္ေပးႏိုင္သနည္း’ ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤတြင္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္ေနသနည္း။ သင္ အႏၲိခရစ္မ်ားေနာက္သို႔ မလိုက္ျခင္းက သင္၌ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာမႈရွိေၾကာင္း သက္ေသျပသည္။ အကယ္၍ သင္သည္ အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိပါက ယင္းသည္ ဘုရားသခင္အား သစၥာေဖာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္ကို အလိုမရွိေတာ့ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လူတို႔က အသင္းေတာ္ထဲ၌ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ျဖစ္ပြားေစသည္မွာ ေကာင္းေသာအရာေလာ သို႔မဟုတ္ ဆိုးေသာအရာေလာ။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ယင္းကို ဆိုးေသာအရာအျဖစ္ ထင္ရေသာ္လည္း ဤအႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လူတို႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရေသာအခါ သင္သည္ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈ၌ တိုးတက္လာကာ ထိုသူတို႔သည္ ဖယ္ရွားျခင္းခံရၿပီး သင္သည္ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ၌ တိုးတက္လာသည္။ အနာဂတ္တြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔ကို ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါ ထိုသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ သ႐ုပ္မွန္ကို မျပသမီကပင္ သင္သည္ ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈ ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ကို ျငင္းပယ္လိမ့္မည္။ ဤအရာက သင့္အား သင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ယူရန္ႏွင့္ အက်ိဳးရရွိေစရန္ အခြင့္ေပးလိမ့္မည္။ သင္သည္ အႏၲိခရစ္မ်ားအား မည္ကဲ့သို႔ ပိုင္းျခားသိျမင္ရမည္ကို သိမည္ျဖစ္ၿပီး စာတန္၏ လွည့္စားျခင္းကို ခံရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ ငါ့ကိုေျပာေလာ့၊ လူတို႔အား ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး လွည့္စားတတ္သည့္ အႏၲိခရစ္မ်ားရွိျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု မဟုတ္သေလာ။ လူတို႔သည္ ဤအဆင့္အထိ ေတြ႕ႀကဳံရၿပီးေသာအခါမွသာ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအတိုင္း မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားကို သဲသဲမဲမဲ ဖန္တီးရန္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးကို ခြင့္ျပဳၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးေကာက္ထားေသာ လူတို႔ကို လွည့္ျဖားရန္ အႏၲိခရစ္မ်ားကို ခြင့္ျပဳကာ၊ ဤသို႔ျဖင့္ သူသည္ သူေ႐ြးေကာက္ထားေသာ လူတို႔ကို စုံလင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ စာတန္အား သူ၏ အမႈေတာ္လုပ္ငန္း၌ အသုံးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း လူတို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုအခါမွသာ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ အပင္ပန္းခံေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ အယူအဆမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ မွန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို စတင္ႏိုင္သည္ (၁)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က သမၼာတရားနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ျဖားမႈနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကေန ခ်ိဳးဖ်က္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ဘုရားက အသင္းေတာ္ထဲမွာ အႏၲိခရစ္ေတြကို ေပၚထြက္ခြင့္ေပးမွန္းကိုေပါ့။ အႏၲိခရစ္ကို မႀကဳံရရင္၊ သူတို႔ကို ကြၽန္မတို႔ ခြဲျခားသိျမင္ရေကာင္းမွန္း သိမွာမဟုတ္သလို၊ အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ လွည့္ျဖားတာ ခံရႏိုင္ေျခရွိဦးမွာပဲ။ အဲဒီအႏၲိခရစ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာကို ခံရတာကတစ္ဆင့္၊ အႏၲိခရစ္ေတြအေပၚ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ရခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အႏၲိခရစ္ စိတ္သေဘာထားကိုလည္း သုံးသပ္ၿပီး သိခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္မက အဆင့္အတန္းကို အၿမဲရွာၿပီး၊ ဆႏၵနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္ခဲ့တယ္။ အႏၲိခရစ္ လမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေလွ်ာက္ေနခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ေနတာကို လုံးဝ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအႏၲိခရစ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာကို ခံရၿပီး အစားထိုးခံရတဲ့ေနာက္မွပဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စသုံးသပ္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းကတစ္ဆင့္ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဆင့္အတန္းရွာေဖြတာက ပ်က္ဆီးျခင္းလမ္းပဲ။ ကြၽန္မတို႔ ယုံၾကည္ခ်က္မွာ၊ အဖန္ဆင္းခံေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္လို႔လည္း သိခဲ့ရတယ္။ ဒါက ကြၽန္မတို႔ အားထုတ္သင့္တဲ့အရာပဲ။ သမၼာတရား လိုက္စားတာကို ကြၽန္မစအာ႐ုံစိုက္ၿပီး၊ ကြၽန္မကို ေပးတဲ့ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို အေကာင္းဆုံး လုပ္ဖို႔ သတိရွိရွိနဲ႔ အလုပ္လုပ္မယ္။ ဒီေျပာင္းလဲမႈ အနည္းငယ္ေလးက၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ႀကီးမားတဲ့ ကြယ္ကာမႈပဲ။ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ဆင္းရဲဒုကၡခံရေပမဲ့၊ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္မ အေတာ္မ်ားမ်ား သင္ယူခဲ့ရၿပီး၊ ဒါက ကြၽန္မဘဝအတြက္ အက်ိဳးအရွိဆုံးပဲ။ သုံးသပ္ေလ၊ ပိုရွင္းလာေလပဲ။ ကြၽန္မလုပ္ဖို႔လိုတာက ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ ဝတၱရားေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး၊ အေျခအေနအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သိနားလည္မႈကို ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားဖို႔ျဖစ္မွန္း သိခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုဆက္ဆံမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳး ႀကဳံရမယ္ဆိုတာေတြအတြက္ေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ အခြင့္ေပးျခင္းနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားလက္ထဲထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို ကြၽန္မက်ိဳးႏြံနာခံသင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာကို တျခားေခါင္းေဆာင္ဆီ ကြၽန္မ တိုင္ၾကားခဲ့တယ္။

ကြၽန္မစာကို ရၿပီး တိုင္ၾကားခ်က္ကို အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က လ်ဴေရွာင္ကို ခ်က္ခ်င္း လူစားလဲလိုက္တယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မကို စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လႊမ္းမိုးသြားေစခဲ့တယ္။ လ်ဴေရွာင္မွာ ျပႆနာတစ္ခုရွိမွန္း ကြၽန္မ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္ကေန ေခါင္းေဆာင္ဆီ တိုင္ၾကားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိ၊ ႏွစ္လေက်ာ္ၾကာ ကြၽန္မ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့တယ္။ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ အဲဒီႏွစ္လတာမွာ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ထိခိုက္ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ပုံကို ေတြးမိတဲ့အခါ၊ အရမ္းကို ေနာင္တရၿပီး လိပ္ျပာမလုံခဲ့သလို၊ စာတန္ရဲ႕ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းခံခဲ့ရပုံနဲ႔ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ ေကာက္က်စ္ခဲ့ပုံေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ေလာကကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိခိုက္နစ္နာေစခဲ့႐ုံမက၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကိုလည္း ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွပဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္၊ အဆင့္အတန္း၊ ဩဇာအာဏာရဲ႕ ေဘာင္ခတ္တာမခံရေတာ့သလို လက္ရွိ ျပႆနာကို ႐ိုး႐ိုးသားသားတိုင္ၾကားခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။