ေရွာင္ေခ်ာင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတုန္းကပါ။ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကိုအနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဧဝံေဂလိတရား မွ်ေဝခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက စီးပြားေရးလုပ္ၿပီးေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းေနခဲ့တာ။ ခါးပိုင္းႂကြက္သားနာၿပီးေတာ့ ပခုံးကလည္းေတာင့္ေနခဲ့တယ္။ နာလြန္းလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေခါင္းၿဖီးတာတို႔ အဝတ္လဲတာတို႔ေတာင္ မနည္းလုပ္ရတယ္။ ေဆးေတြေသာက္တာလည္း ဘာမွမထူးခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ၿပီးမွပဲ ထူးထူးျခားျခား သက္သာလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ခင္ပြန္းနဲ႔ သားက အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္လ သုံးလၾကာေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ အသင္းေတာ္အေၾကာင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျဖန္႔ထားတဲ့ အလိမ္အညာတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို စၿပီးေတာ့ ဆန႔္က်င္လာခဲ့တယ္။ သူကေျပာတယ္။ “အစိုးရက မင္းရဲ႕ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းသာအဖမ္းခံရရင္ ငါတို႔သားရဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ထိခိုက္ႏိုင္တယ္။ အဲဒါကို မင္းစြန႔္လႊတ္လိုက္သင့္တယ္” တဲ့။ တစ္ခါက ဧဝံေဂလိတရားမွ်ေဝၿပီးျပန္လာေတာ့ သူက ကြၽန္မကို မေက်နပ္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ “အမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရးတပ္မဟာက ငါ့ကိုေခၚၿပီးေတာ့ မင္းက ယုံၾကည္သူလားလို႔ေမးတယ္။ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ အပ္ရမယ္တဲ့။ ငါ့ကို ဓာတ္ပုံေတြျပၿပီးေတာ့လည္း လူေတြကို ေ႐ြးထုတ္ျပခိုင္းတယ္။ မင္းဒီလိုသာဆက္လုပ္ေနရင္ အဖမ္းခံရေတာ့မွာ” လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက “ကြၽန္မဘဝမွာ လမ္းမွန္ကို ေလွ်ာက္ေနတာ။ ဥပေဒနဲ႔ ၿငိစြန္းတာ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ထားဘူး။ သူတို႔မွာ ဖမ္းခြင့္မရွိဘူး” လို႔ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ သူက “မင္းေတာ္ေတာ္တုံးပါလား။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အထူးသျဖင့္ မင္းတို႔လိုယုံၾကည္သူေတြကို လိုက္ရွင္းေနတာ။ မင္းဆက္ယုံၾကည္ေနရင္ သူတို႔မင္းကိုဖမ္းၿပီး ႏွိပ္စက္လိမ့္မယ္။ အဲဒီက်မွ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ရက္စက္မွန္း မင္းသိလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ဆန႔္က်င္လာေတာ့ ဒီလမ္းကိုဆက္သြားဖို႔ ေသခ်ာေပါက္ပိုခက္ခဲလာေတာ့မယ္လို႔ ကြၽန္မေတြးမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတြက္ လမ္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ကြၽန္မခင္ပြန္းက ဘယ္လိုပဲပိတ္ဆို႔ပါေစ၊ ယုံၾကည္မႈကို ဘယ္ေတာ့မွမစြန႔္လႊတ္ဘူးလို႔လည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့တယ္။

အခ်ိန္က ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ကြၽန္မယုံၾကည္သူျဖစ္လာတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခါနီးေလးမွာေပါ့။ ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာေျပာေနတယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကတိုင္လိုက္လို႔ ကြၽန္မ ငါးရက္ၾကာ ဖမ္းဆီးထိန္သိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မကို ျပန္လႊတ္တဲ့ေန႔မွာ ရဲအရာရွိက “ျပန္လြတ္ၿပီးရင္ ဒါကိုစြန႔္လႊတ္တာေကာင္းလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေထာင္က်မွာ က်ိန္းေသပဲ” လို႔ သတိေပးတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားလာေခၚတယ္။ ပုံစံက ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔။ သူကားထဲကထြက္ၿပီးေတာ့ ရဲစခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ အထဲမွာ သူတို႔ဘာေတြေျပာခဲ့လဲေတာ့ ကြၽန္မ မသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မအစ္ကိုရယ္ ညီမရယ္ ခဲအိုရယ္အကုန္လုံးက အျပင္မွာ ကြၽန္မကိုေစာင့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔အကုန္လုံးေရာက္ေနၾကတာ ကြၽန္မယုံၾကည္မႈကို ဆက္ၿပီးလက္ေတြ႕မက်င့္ဖို႔ လာတားတာပဲျဖစ္မယ္လို႔ ရိပ္မိခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကြၽန္မအစ္ကိုက ခ႐ိုင္အဆင့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေလ။ အသင္းေတာ္ကို ရႈတ္ခ်ၿပီး ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားထားတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ မုသားမ်ိဳးစုံကို အြန္လိုင္းေပၚမွာ သူေတြ႕ထားေတာ့ ကြၽန္မယုံၾကည္မႈကိုစြန႔္လႊတ္ဖို႔ အရင္ကလည္းေျပာဖူးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္မသားရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ထိခိုက္ႏိုင္တယ္၊ သူ႔ကိုလည္း ထိခိုက္ႏိုင္တယ္၊ အရာရွိရာထူးကေန သူျပဳတ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္။ အခုလည္း ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုစြန႔္လႊတ္ေအာင္ ဖိအားေပးဖို႔ေရာက္ေနတာပဲေနမွာဆိုတာကို သိခဲ့တယ္။ ဒီအေႏွာင့္အယွက္ေတြကေန ကာကြယ္ေပးၿပီးေတာ့ လမ္းျပေပးဖို႔ ဘုရားသခင္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္ၿပီး အျမန္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကားထဲကထြက္တာနဲ႔ အစ္ကိုကလာၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ၿပဳံးၿပဳံးေလးေျပာတယ္ “ဒီဘုရားကိစၥကို မင္းစြန႔္လႊတ္သင့္ပါၿပီ။ အိမ္မွာပဲေနၿပီးေတာ့ အိမ္က ကိစၥေတြကိုပဲ လုပ္စမ္းပါ။ ေခါင္းမမာစမ္းပါနဲ႔။ မင္းရဲ႕သားကလည္း အလုပ္အကိုင္ေကာင္းရထားတာ၊ မင္းဒီလိုဆက္လုပ္ေနရင္ သူ႔အလုပ္ပါ ထိခိုက္လိမ့္မယ္။ သူမင္းကို ရာသက္ပန္မုန္းသြားလိမ့္မယ္” တဲ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမတ္က အံႀကိတ္ၿပီးေတာ့ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း ဒီလိုမ်ိဳး ေအာ္ေျပာတယ္ေလ။ “ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္တယ္ ဟုတ္လား။ ဘုရားသခင္က ဘယ္မွာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုမယုံၾကည္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝအားလုံးအဆင္ေျပတာပဲ” တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ေဒါသတႀကီး ေျပာျပန္တယ္။ “ငါတို႔သားအတြက္ ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္ျဖစ္လာဖို႔၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရဖို႔ လြယ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ မင္းရဲ႕ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ သူအလုပ္ျပဳတ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” တဲ့။ ကြၽန္မညီမကလည္း ကြၽန္မဆီ လာၿပီးေတာ့ ဒီလိုေျပာတယ္။ “အစ္မရယ္၊ အစ္မဒါကို စြန႔္လႊတ္သင့္ၿပီ။ အစ္မေယာက်္ားကလည္း အစ္မအေပၚ အရမ္းေကာင္းတယ္၊ သားကလည္း အလုပ္အကိုင္ေကာင္းတယ္။ ေတာ္သင့္ၿပီ။ မိသားစုကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ပါလား” လို႔လာေျပာတယ္။ အဲဒါေတြၾကားေတာ့ ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ အလုပ္ေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ၿပီး သားရဲ႕ေက်ာင္းစားရိတ္ရွာခဲ့ရတယ္။ အခုသားက ရခဲလွတဲ့ အလုပ္ေကာင္းကို ရသြားၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္သာ သူ႔အလုပ္ကို တကယ္ဆုံးရႈံးခဲ့ရရင္ တစ္သက္လုံး ကြၽန္မကို သူမုန္းသြားႏိုင္တယ္လို႔ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်ေတာ့ ျပန္ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုစြန႔္လႊတ္ရင္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ရာေရာက္သြားမယ္လို႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေလ့လာခဲ့ရတဲ့ သမၼာတရားေတြကိုလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ကိုးကြယ္တာက ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အတြက္ မွန္ကန္တဲ့အရာ၊ သြားရမဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ဆိုတာကို သိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မရဲ႕ေဝဒနာေတြကိုလည္း ကုစားေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအဲဒီေလာက္အသိတရားကင္းမဲ့လို႔မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားသခင္ကို တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ မိသားစုက သမီးရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုစြန႔္လႊတ္ေအာင္ ဖိအားေပးေနၾကလို႔ သမီးအရမ္းစိတ္ညစ္မိပါတယ္။ သမီးကို ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ခြန္အားေပးသနားေတာ္မူပါ” လို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အမွတ္ရသြားတယ္။ “လူမ်ားအတြင္း၌ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အဆင့္တိုင္းတြင္ အျပင္ပန္းသဏၭာန္မွာ လူမ်ား၏ စီစဥ္မႈမွ ထြက္ေပၚလာသကဲ့သို႔ လူမ်ားၾကားထဲ၌ ဆက္သြယ္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအေနႏွင့္ သို႔မဟုတ္ လူမ်ား၏ ၾကားဝင္ျပဳလုပ္မႈမ်ားအေနႏွင့္ ျဖစ္ေပၚသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ လုပ္ေဆာင္မႈ အဆင့္တိုင္း၊ ျဖစ္ပ်က္မႈတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ စာတန္ျပဳလုပ္သည့္ အေလာင္းအစားမ်ားျဖစ္ၿပီး လူမ်ား၌ ဘုရားသခင္ အတြက္ သူတို႔၏ သက္ေသခံမႈမွာ ခိုင္ၿမဲစြာ ရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ေယာဘ စမ္းသပ္ခံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ- ေနာက္ကြယ္မွာက စာတန္က ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေလာင္းအစား လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဘအေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာက လူသားတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈျဖစ္ၿပီး လူသားတို႔၏ ၾကားဝင္လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အတြင္းမွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည့္ စာတန္၏ အေလာင္းအစားရွိသည္။ ဤအရာ၏ေနာက္ကြယ္မွာ အားလုံးက တိုက္ပြဲပင္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္) ကြၽန္မျမင္လိုက္တယ္ေလ။ မိသားစုက အုပ္စုဖြဲ႕ဖိအားေပးေနတာဟာ တကယ္ေတာ့ စာတန္က တိုက္ခိုက္ၿပီး စမ္းသပ္ေနတာပဲဆိုတာကိုေပါ့။ ကြၽန္မမိသားစုက ပါတီရဲ႕အလိမ္အညာေတြကိုယုံၿပီးေတာ့ ကြၽန္မသားရဲ႕အလုပ္ကိုအသုံးခ်ၿပီး ကြၽန္မကိုေျခာက္ေနၾကတာ။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မသစၥာေဖာက္ေအာင္ေပါ့။ စာတန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ထဲမွာ က်ဆုံးလို႔မျဖစ္ဘဲ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ရမယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မေတြးမိသြားတယ္။ ကြၽန္မသားက ဘာအလုပ္ပဲရထားပါေစ ဒါက ဘုရားသခင္ရဲ႕ အုပ္စိုးမႈနဲ႔ စီမံခန႔္ခြဲမႈေတြခ်ည္းပဲဆိုတာကိုေပါ့။ အဲဒါကို ဘယ္သူမွေျပာင္းလဲလို႔မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း “ယုံၾကည္မႈရွိတာက မွန္ကန္တဲ့ဘဝလမ္းေၾကာင္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မဘာဥပေဒကိုမွ မခ်ိဳးေဖာက္ထားဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ကြၽန္မကိုဖမ္းၿပီးေတာ့ အားလုံးကိုပါ ဆြဲထည့္တာက ပါတီကလုပ္တဲ့မေကာင္းမႈပဲ။ သူတို႔နဲ႔အတူတူ ကြၽန္မကို ဖိႏွိပ္တာတို႔၊ ယုံၾကည္မႈကို ပိတ္ပင္တာတို႔ မလုပ္သင့္ဘူး။ အားလုံးလည္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ကြၽန္မဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ခင္က ကြၽန္မရဲ႕ဒဏ္ရာေတြက ဆိုးလြန္းလို႔ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ယုံၾကည္မႈရၿပီးေတာ့မွပဲ အျပည့္အဝျပန္က်န္းမာလာခဲ့တာ။ အဲဒါေတြအားလုံးက ဘုရားသခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြေၾကာင့္ပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဘုရားသခင္၊ ႂကြေရာက္လာတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ပါ။ ကပ္ေဘးေတြက ပိုပိုဆိုးလာေနတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က သမၼာတရားအမ်ားႀကီးကို ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အျပစ္ေတြနဲ႔ ကပ္ေဘးေတြကေနကယ္တင္ဖို႔ သူအဲဒီလိုလုပ္ေဆာင္တာ။ ကြၽန္မတို႔ သူ႔ရဲ႕ကာကြယ္မႈကို ရရွိေအာင္၊ ကပ္ေဘးေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီး သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ခြင့္ရေအာင္ပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္မႈကိုေၾကာက္ၿပီးသာ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ရင္ ကယ္တင္ခံရမဲ့အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးသြားလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေလာက္ဆန႔္က်င္ေနၾကပါေစ၊ ကြၽန္မကေတာ့ ယုံၾကည္မႈလမ္းေၾကာင္းကေန ေသြဖည္သြားမွာမဟုတ္ဘူး” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက လုံးဝစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ကြၽန္မကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး လက္ညႇိဳးေကာက္ေကာက္ထိုးရင္း “မင္းကေတာ့သြားၿပီ” လို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ကြၽန္မအစ္ကိုနဲ႔ မ်က္စပစ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ဘက္ကို အတူတူထြက္သြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာေတြေျပာေနၾကလည္းမသိဘူး။ ကြၽန္မစိတ္ရႈပ္ေထြးသြားတယ္။ သူတို႔ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေျပာေနပါလိမ့္ေပါ့။ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူတို႔ျပန္လာတယ္။ ကြၽန္မအစ္ကိုက ညီမကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္တဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးနဲ႔ “တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္” လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မညီမနဲ႔ တူေလးက ကြၽန္မဆီ ေရာက္လာၿပီး ေဘးကေန တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ လက္တြဲၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ကားဆီဆြဲေခၚသြားတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီလို႔ ကြၽန္မခံစားခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မသူတို႔လက္ေတြကိုဆြဲဖယ္ၿပီးေတာ့ မသြားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာေပမဲ့ ကြၽန္မကိုကားထဲတြန္းထည့္လိုက္တယ္။ ကားက နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းၿပီးေတာ့ ရပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ေရာဂါကုေဆး႐ုံကို ေရာက္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားရယ္၊ အစ္ကိုရယ္၊ မတ္ရယ္ အကုန္လုံးကားထဲက ထြက္သြားၾကတယ္။ ကြၽန္မအံ့ၾသမွင္သက္သြားတယ္။ သူတို႔တကယ္ပဲ ငါ့ကိုအ႐ူးေထာင္ပို႔ၾကေတာ့မွာလားလို႔ေပါ့။ ကြၽန္မကားေပၚကဆင္းၿပီး ထြက္ေျပးမွျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကိုကားထဲမွာ ေလာ့ခ္ခ်ၿပီးထားထားတယ္။ သူတို႔အကုန္လုံး ေဆး႐ုံ႐ုံးထဲကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အားလုံးက ႐ုတ္တရက္ရွင္းသြားေတာ့တယ္။ သူတို႔တစ္ခ်ိန္လုံး ဒါကိုစီစဥ္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ အျပင္ထြက္စားၾကမယ္လို႔ လွည့္ဖ်ားၿပီး ကြၽန္မကို ေခၚသြားၾကတာပဲ။ ကြၽန္မစိတ္တိုၿပီး ႐ြံရွာမိခဲ့တယ္။ အဲဒီကို ပို႔တာကို မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ၾကတာပဲ။ မိသားစုေတြတဲ့ေလ။ ကြၽန္မကို ရဲစခန္းမွာ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားလာေတြ႕ေတာ့ သူအထဲမွာရဲေတြနဲ႔ စကားနည္းနည္းေျပာေနတာတို႔၊ အျပင္မွာသြားစားရေအာင္လို႔ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မမိသားစုေတြ အခ်င္းခ်င္းမ်က္စပစ္ေနခဲ့တာတို႔ကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါဟာလည္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အစီအစဥ္ပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသေဘာေပါက္တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနၾကတာ။ ကြၽန္မေျပာမျပတတ္ေအာင္ စိတ္ပ်က္ခဲ့မိၿပီး မ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာတယ္။ ကြၽန္မမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ “ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ဒီမွာႏွိပ္စက္ခံဖို႔ ေခၚလာၾကတယ္ေပါ့။ အစ္ကိုတို႔ကမွ ႐ူးေနၾကတာ။ အခုလုပ္ေနတာၾကေတြက လုံးဝမွားၿပီး ယုတၱိကို မရွိဘူး။ အားလုံး ၾကမၼာဆိုးကို ျပန္ခံၾကရလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဆး႐ုံေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံထဲကထြက္လာတယ္။ ကြၽန္မကိုခ်ဳပ္မဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားရယ္၊ အစ္ကိုရယ္၊ မတ္ရယ္က စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ အဲဒီအတိုင္း ရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ကြၽန္မဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ပူေဆြးေသာကေတြျပည့္ေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕မိသားစုက သူတို႔ကိုယ္က်ိဳးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ အမႈတြဲထဲ မပါဖို႔အတြက္ေလးနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အလိမ္အညာေတြကို နားေယာင္ၿပီးေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ က်န္းမာေနတဲ့ ကြၽန္မကို ေသမလား ရွင္မလား လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ကြၽန္မႏွိပ္စက္ခံရမဲ့ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံကို ပို႔ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မဘယ္တုန္းကမွ လုံးဝစိတ္ေတာင္မကူးမိခဲ့ဘူး။ သူတို႔က ဘာမိသားစုမွမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က မေကာင္းဆိုးဝါးေတြပဲ။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မမ်က္ရည္ေတြကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မသူတို႔ကို ျမင္ေတာင္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဆး႐ုံေစာင့္ေတြကို ခံျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သူတို႔လိမ္ေခၚလာတာ။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္႐ုံေလးနဲ႔ သူတို႔က ဒီကို အတင္းပို႔ၿပီး ကုခိုင္းတာ။ ရွင္တို႔ေသခ်ာေတာင္ မစစ္ေဆးရေသးဘူး။ ဘာလို႔ကြၽန္မကို ခ်ဳပ္ေနတာလဲ” လို႔ေလ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကြၽန္မကို လုံးဝအေရးမလုပ္ခဲ့ဘူး။

ကြၽန္မကို သြက္သြက္ခါ႐ူးေနတဲ့ လူနာတစ္ေယာက္အျဖစ္ စာရင္းသြင္းၿပီး အေဆာင္ ၁ မွာ ပိတ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေလွ်ာက္လမ္းေတြ၊ တံခါးေတြ၊ ျပတင္းေပါက္ေတြအကုန္လုံးကို သံပန္းေတြနဲ႔ကာထားတယ္။ ကြၽန္မအခန္းက စတုရန္းေပ ၄၀၊ ၅၀ ေလာက္က်ယ္ၿပီးေတာ့ ဘာပစၥည္းမွမရွိဘူး။ ကုတင္တစ္လုံးနဲ႔ အရင္က ေသးကြက္ေတြ စြန္းေနေသးတဲ့ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ အိပ္ရာခင္းတစ္ခုပဲရွိတယ္။ ေသးေစာ္ဆိုတာ နံေဟာင္ေနတာပဲ။ အခန္းထဲမွာ အိမ္သာလည္းမရွိဘူး။ က်ားေရာ၊ မေရာ တြဲသုံးရတဲ့ အိမ္သာတစ္လုံးပဲ ခန္းမႀကီးမွာ ရွိတယ္။ အဲဒါကိုလည္း အၿမဲေသာ့ခတ္ထားတာ။ အိမ္သာသြားခ်င္တိုင္း ေဆး႐ုံေစာင့္ကို လိုက္ရွာရတယ္။ သူတို႔မအားေသးရင္ တံခါးမဖြင့္ေပးဘူး။ အဲဒီအတိုင္းပဲ ေအာင့္ထားရတယ္။ စိတ္ေဝဒနာရွင္ေတြရဲ႕ ေအာ္ငိုေနတဲ့အသံေတြနဲ႔ ေဆး႐ုံတစ္ခုလုံးက အၿမဲျပည့္ေနတယ္။ သူတို႔က တစ္ခါတေလ သီခ်င္းဆိုၾက၊ ငိုၾကနဲ႔။ အဲဒီလိုမဟုတ္လည္း ေအာ္ၾကျပန္ေရာ၊ “ငါ့ကိုလႊတ္ေပး။ ငါ့ကိုလႊတ္ေပး” နဲ႔။ သံပန္းေတြကိုလည္း အဆက္မျပတ္ ထု႐ိုက္တတ္ၾကေသးတယ္။ ေဆး႐ုံတစ္ခုလုံးက ေအာ္ငိုေနတဲ့ ဝိညာဥ္ေတြနဲ႔ ဝံပုေလြေတြရဲ႕ အသံေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသလိုပဲ။ ကြၽန္မျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းသြားမိတယ္။ ဒီေနရာက လူေတြေနအပ္တဲ့အရပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈအတြက္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္တာကို ခံခဲ့ရၿပီးေတာ့ ျပန္လည္းလြတ္ေရာ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္မိသားစုကပဲ အ႐ူးေထာင္ကိုပို႔ၿပီး ႏွိပ္စက္ျပန္တယ္။ က်ားဂူထဲက လြတ္လာပါၿပီးမွ က်ားခံတြင္းထဲ ဝင္မိတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး။ ကြၽန္မအဲဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္လိုေနရမလဲ။ ေတြးမိေလ စိတ္ထဲခံစားမိေလျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းပန္းတနည္း စငိုမိတယ္။ ကြၽန္မငိုေနရင္းနဲ႔ ေတြ႕ဆုံပြဲေတြမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဓမၼေတးေတြဆိုၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းၾကတာကို သြားစဥ္းစားမိတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔အတူတူ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မထြက္လို႔မရဘူး၊ ဒီမွာဘယ္ေလာက္ၾကာ အခ်ဳပ္ခံထားရမလဲလည္း မသိဘူး။ ကြၽန္မနာက်င္ခံစားေနရတာေတြ ဘယ္ေတာ့မွၿပီးမလဲ။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “အို၊ ဘုရားသခင္။ စိတ္ေဝဒနာသည္ေတြနဲ႔အတူ သမီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရပါတယ္။ အရမ္းစိတ္ညစ္မိပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ဒါကိုဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲ သမီးမသိပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပေပးေတာ္မူပါ” လို႔ေလ။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ က်မ္းပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို သတိရမိသြားတယ္။ “သင္တို႔သည္ ‘အေၾကာင္းမူကား ယခုခဏခံရ၍ ေပါ့ပါးေသာ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡသည္ အတိုင္းအထက္ အလြန္ႀကီးျမတ္ ေလးလံေသာ နိစၥထာဝရ ဘုန္းအသေရကို ငါတို႔အဖို႔ ျဖစ္ေစတတ္၏။’ ဟူေသာ စကားမ်ားကို မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိၾကေပလိမ့္မည္။ ဤစကားမ်ားကို သင္တို႔အားလုံး ယခင္က ၾကားခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း သင္တို႔ထဲမွ မည္သူမွ် ယင္းတို႔၏စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ခဲ့ၾကေပ။ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ထိုစကားမ်ား၏ စစ္မွန္ေသာအေရးပါမႈကို ေလးေလးနက္နက္ သတိျပဳမိၾကသည္။ ဤစကားမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအတြင္း၌ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ ျပည့္စုံလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး ေခြေလ်ာင္းရာျပည္တြင္ ယင္းနဂါးႀကီး၏ လူမဆန္စြာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့သူမ်ား၌ ျပည့္စုံလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးသည္ ဘုရားသခင္ကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ရန္သူ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဤျပည္၌ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ အရွက္ကြဲျခင္းႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းတို႔ကို ဤသို႔ ခံၾကရၿပီး၊ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဤစကားမ်ားသည္ ဤလူစုတည္းဟူေသာ သင္တို႔၌ ျပည့္စုံေလသည္။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာ ျပည္တြင္ စတင္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အမႈအားလုံးသည္ ႀကီးမားေသာ အတားအဆီးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားစြာ ၿပီးေျမာက္ျခင္းသည္ အခ်ိန္ၾကာေလသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္၊ လူတို႔သည္ စစ္ေဆးခံၾကရကာ ယင္းသည္ ဒုကၡဆင္းရဲ၏ အစိတ္အပိုင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီး၏ ျပည္တြင္ သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ဘုရားသခင္အတြက္ အလြန္တရာ ခဲယဥ္းေလသည္- သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ဉာဏ္ပညာႏွင့္ သူ၏ အံ့ဘြယ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ထင္ရွားေစလ်က္၊ ၿပီးလွ်င္ ဤလူစုကို စုံလင္ေစရန္ ဤအခြင့္အေရးကို အသုံးျပဳရင္း၊ သူ၏ အမႈ အဆင့္တစ္ခုကို ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည္မွာ ဤအခက္အခဲမွတစ္ဆင့္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ လူသားထင္သကဲ့သို႔ ႐ိုးရွင္းပါသေလာ) ကြၽန္မနားလည္သြားတယ္။ ပါတီဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ထာဝရရန္သူျဖစ္ၿပီးေတာ့ လူေတြ ဘုရားသခင္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ယုံၾကည္တာကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေပါ့။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကိုကယ္တင္ဖို႔ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က သမၼာတရားေတြကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပါတီက ယုံၾကည္သူေတြကို အသည္းအသန္ဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္တယ္၊ သမၼာတရားမသိတဲ့သူေတြကို လွည့္ျဖားဖို႔ ေကာလာဟလနဲ႔ မုသားမ်ိဳးစုံ ျဖန္႔ၿပီးေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ အသင္းေတာ္ကို ရႈတ္ခ်ၾကတယ္။ ယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကိုပါ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ခ်ီ အမႈထဲစြဲထည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကို ဖ်က္ဆီးၿပီး သူတို႔ဘဝထဲက ယုံၾကည္သူနဲ႔ ရန္တိုက္ေပးတာ။ ယုံၾကည္သူေတြ ဘုရားသခင္ကိုသစၥာေဖာက္ေအာင္ ဖိအားေပးဖို႔ သူတို႔ကို အသုံးခ်ၾကတာ။ ပါတီက တကယ္ကို ဆိုးယုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္မမိသားစုလည္း ပါတီလွည့္စားတာကို ယုံၿပီး လိုက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံကိုေတာင္ ပို႔ၾကတယ္။ တကယ္ဆိုး႐ြားတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ အျဖစ္အေနအျပင္ ဘုရားသခင္က ဒီနည္းနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို စုံလင္ေအာင္ျပဳလုပ္ေပးေနခဲ့တာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မဘုရားသခင္ကို အားကိုးၿပီးေတာ့ သက္ေသခံမွရမယ္။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူရွိေပးဖို႔နဲ႔ စာတန္မာရ္နတ္ရဲ႕ရန္ကေန ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ စာတန္က ကြၽန္မကိုဖိႏွိပ္ေလ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို ပိုယုံၾကည္ေလပါပဲ။

ေဆး႐ုံေရာက္တဲ့ ဒုတိယေန႔မွာ ေဆး႐ုံေစာင့္က ကြၽန္မေသာက္ဖို႔ ေဆးတစ္လုံးလာေပးတယ္။ ကြၽန္မေဒါသတႀကီး ဒီလိုေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ။ ကြၽန္မလုံးဝအေကာင္းပဲ။ မေသာက္ႏိုင္ဘူး” လို႔ေလ။ သူကေျပာတယ္။ “ဘာမွမျဖစ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒီကိုဘယ္သူမွေရာက္မလာဘူး။ ကုသေပးတာ ေအးေဆးခံယူရင္ ခင္ဗ်ား ျမန္ျမန္သက္သာၿပီးေတာ့ ျမန္ျမန္ေဆး႐ုံက ဆင္းရမယ္” တဲ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ သူဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကြၽန္မေဆးကို မေသာက္ရဲခဲ့ဘူး။ တတိယေန႔က်ေတာ့ ေရာဂါအေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံကိုေရာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕အေဆာင္မွာ ကုတင္အလြတ္မရွိေတာ့လို႔ အေဆာင္ ၃ ကို ေျပာင္းခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအေဆာင္က အရမ္းႀကီးမတင္းၾကပ္ေတာ့ ကြၽန္မအခန္းအျပင္ထြက္ၿပီး ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔ လုပ္လို႔ရတယ္။ အဲဒီမွာ တခ်ိဳ႕လူနာေတြရဲ႕ေဘာင္းဘီက ေဟာင္းႏြမ္းလြန္းလို႔ သူတို႔ရဲ႕တင္သားေတြေပၚေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ မ်က္ႏွာနဲ႔ လည္ပင္းေတြက ညစ္ပတ္ေနၿပီး ဆံပင္ေတြကလည္း ငွက္သိုက္လိုပဲ။ တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕အဝတ္ေတြက ညစ္ပတ္လြန္းလို႔ အဆီျပန္ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ကို ေအာ္ဂလီဆန္စရာႀကီး။ အဲဒီအေဆာင္မွာ ကြၽန္မအခန္းေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးေသနဲ႔ အသက္မပါသလိုပဲ။ တစ္ခါတေလက်ရင္ သူ႔ဘာသူတစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အဲဒီမွာအပိတ္ခံထားရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲမသိဘူး။ မနက္တိုင္း ေလွ်ာက္လမ္းမွာ မရပ္မနား လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္။ သူတို႔က တကယ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ေရာဂါထတဲ့အခါ ကြၽန္မသတိမထားမလိုက္မိခင္ ဆံပင္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္မလား၊ ႐ိုက္မ်ား႐ိုက္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အိပ္ေနတုန္း လည္ပင္းမ်ားညႇစ္သတ္သြားမလားဆိုၿပီး ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ညဆို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ တစ္ခါမွအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ ညအိပ္ခါနီးတိုင္းမွာ ဘုရားသခင္ကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ တိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းခဲ့ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ နည္းနည္းေလး အနားရေအာင္ တစ္ေမွးအိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက အဲဒါပဲရွိတယ္။ ေဆး႐ုံေစာင့္က ေန႔တိုင္းလာၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို ေဆးေတြေပးတယ္။ သူကြၽန္မကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမွပဲ ေသာက္တယ္၊ သူေသခ်ာမၾကည့္ရင္ေတာ့ ကြၽန္မေဆးကို မၿမိဳခ်ဘူး။ အဲဒီအစား အိမ္သာသြားတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ တစ္ခါက ကြၽန္မေဆးေတြလႊင့္ပစ္ေနတာကို တျခားလူနာတစ္ေယာက္ကေတြ႕ၿပီးေတာ့ “အဲဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးေလ။ တစ္ခါက ကြၽန္မလည္းေဆးေတြလႊင့္ပစ္တာကို ေဆး႐ုံေစာင့္က မိသြားဖူးတယ္။ သူကြၽန္မကို သုံး ေလးခ်က္႐ိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပလပ္စတစ္ႁပြန္ေခ်ာင္းကိုယူၿပီး ကြၽန္မႏွာေခါင္းထဲကို ထိုးထည့္တယ္။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ေဆးကိုအတင္းသြင္းတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို နာက်င္ရတယ္” လို႔ ကြၽန္မကိုေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ေဆး႐ုံေစာင့္ေတြကို ကြၽန္မေဆးေတြလႊင့္ပစ္တဲ့အေၾကာင္း သြားေျပာလားေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆး႐ုံဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ လူနာေတြ ေဆးေသာက္ မေသာက္ကို အမ်ားႀကီးပိုဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္လာတယ္။ ေဆး႐ုံေစာင့္ေတြက ေလးေထာင့္စားပြဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ကို ေန႔တိုင္းေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ေသခ်ာေအာင္လို႔ ဓာတ္မီးနဲ႔ထိုး၊ ပါးစပ္ဟခိုင္းၿပီးေတာ့ ေဆးကိုၿမိဳခ်ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မလည္းမတတ္သာဘဲ ေဆးေတြေသာက္ရေတာ့တယ္။

သုံး ေလးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆး႐ုံၫႊန္ၾကားေရးမႉးက အခန္းေတြကို လာၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ႐ုတ္တရက္ႀကီးေမးတယ္ “မဟာကပ္ေဘးႀကီးက ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္မွာလား” တဲ့။ ထူးဆန္းလိုက္တာလို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ “ဘုရားသခင္ကပဲ ကပ္ေဘးဘယ္ေတာ့လာမလဲ ေျပာႏိုင္တယ္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ သူက “အေျခအေနေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတာပဲ။ ေဆးေတြတိုးတိုက္မွရမယ္” လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အရင္ကတစ္လုံးေနရာမွာ ႏွစ္လုံးေသာက္ရတယ္။ ကြၽန္မအရမ္းစိတ္တိုသြားတယ္။ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးက ကြၽန္မ တကယ္ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာကို မသိဘဲ ရမ္းၿပီးေတာ့ ေဆးေတြတိုးေပးသြားတယ္။ လူ႔အသက္ကို လုံးဝတန္ဖိုးမထားဘူး။ ေဆး႐ုံဆိုတာ အသက္ကယ္ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာေတြကို ကုသေပးတဲ့ေနရာျဖစ္သင့္တာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ခရစ္ယာန္ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ေနရာ ျဖစ္လာေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္မကို တမင္ဒုကၡေပးေနၾကတာ။ ပါတီကို ကြၽန္မတူးတူးခါးခါးမုန္းခဲ့တယ္။

ေဆးေသာက္တာ ဆယ္ရက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မအရမ္းအားနည္းလာၿပီး လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါက သူတို႔ေပးတဲ့ေဆးေတြေၾကာင့္လားလို႔ ကြၽန္မစဥ္းစားမိခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာပဲ ကြၽန္မေနလို႔လုံးဝမေကာင္းေတာ့ဘူး။ အစကဘာမွမျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အဲဒီေဆးေတြသာဆက္ေသာက္ေနရင္ ကြၽန္မေနမေကာင္းျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ အဲဒီလို စိတ္ေဝဒနာရွင္ေတြနဲ႔ ေန႔တိုင္းႀကဳံေတြ႕ေနရေတာ့ ကြၽန္မအရမ္းစိတ္ညစ္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မပါ ႐ူးေတာ့မလိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ကြၽန္မဘုရားသခင္ကို အမ်ားႀကီးဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္သာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့တာပါ။ မွတ္မိပါေသးရဲ႕။ တစ္ခါက ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္ သခင္ေယရႈက လာဇ႐ုကို သူ႔အုတ္ဂူထဲကေန ထုတ္ေပးလိုက္တာ ကြၽန္မေတြးမိသြားတယ္ေလ။ သူေသေနတာ ေလးရက္ရွိၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ပုပ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္က စကားတခ်ိဳ႕နဲ႔ပဲ သူ႔ကို ျပန္ရွင္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က တန္ခိုးႀကီးလွတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကို သူအုပ္စိုးတာ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မအသက္ကလည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ထဲမွာပဲဆိုတာကို သိခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ ႁမြက္ၾကားခဲ့တာတစ္ခုကို သြားစဥ္းစားမိတယ္။ “စၾကဝဠာတြင္ ျဖစ္ေပၚေသာ အရာရာတိုင္းတြင္၊ ငါ အဆုံးအျဖတ္မေပးေသာအရာ တစ္ခုမွ် မရွိေခ်။ ငါ့လက္ထဲတြင္မရွိသည့္အရာ တစ္စုံတစ္ရာ ရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၁)) အဲဒီေဆးေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ႐ူးသြားမလား၊ ဒီကေန ကြၽန္မဘယ္အခ်ိန္လြတ္မလဲ၊ အဲဒါေတြအားလုံးက ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ထဲမွာပါပဲ။ ဘုရားသခင္ကို အားကိုးၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ဒါကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္။ အဲဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈေတြ ခိုင္မာလာၿပီးေတာ့ အရင္လို သိပ္မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။

ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ညေနတစ္ခုမွာ ကြၽန္မေဆး႐ုံက ေစာေစာဆင္းလို႔ရ မရသိဖို႔ မိသားစုကို ဖုန္းဆက္လို႔ရတာ ေတြးမိသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ေဆး႐ုံကို ကားနဲ႔ေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မကိုေခၚသြားဖို႔ သူ႔ကိုေျပာခဲ့တယ္။ ဒီေနရာက လူေတြေနအပ္တဲ့အရပ္မဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီးေနရင္ လူေကာင္းေတာင္႐ူးသြားလိမ့္မယ္လို႔ သူ႔ကိုေျပာလိုက္တယ္။ သူက ကြၽန္မအစ္ကိုကို ဖုန္းေခၚၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတယ္။ ကြၽန္မအစ္ကို ဖုန္းထဲကေျပာတာကို သဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ “အရင္ဆုံး သူ႔ယုံၾကည္မႈကို စြန႔္လႊတ္ပါမယ္လို႔ လက္မွတ္ထိုးၿပီး အာမခံခိုင္း။ ၿပီးမွျပန္ခိုင္း။ သူ႔ယုံၾကည္မႈကို ဆက္ထိန္းသိမ္းထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီမွာပဲေသခ်င္ရင္ ေသပါေစ” တဲ့။ ကြၽန္မရဲ႕အစ္ကို၊ ေသြးသားရင္းခ်ာနဲ႔ အစ္ကိုအရင္းက ဒါမ်ိဳးေျပာထြက္လိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွစိတ္မကူးခဲ့ဖူးဘူး။ တကယ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူက မိသားစုမဟုတ္ဘူး။ လူ႔အသြင္နဲ႔ မေကာင္းဆိုးဝါးပဲ။ ကြၽန္မကိုထုတ္ေပးမဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ သူ႔မွာမရွိတာကို ေတြ႕ေတာ့ သူကသာ ငါ့ကို ဒီမွာထားသြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွျပန္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါဆို ငါ့ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို ဘယ္လိုလက္ေတြ႕က်င့္ရပါ့မလဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ လို႔ပဲ ပါးပါးနပ္နပ္ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူက ကြၽန္မကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားဖို႔ သေဘာတူတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ကြၽန္မေနာက္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေတြ႕ဆုံပြဲသြားတာတို႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုဖတ္တာတို႔ကို သူကခြင့္မျပဳပါဘူး။ တစ္ခါတေလက်ရင္ ကြၽန္မေန႔လည္ဘက္ တစ္ေရးအိပ္ေနတုန္း ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ေနလားဆိုၿပီးေတာင္ လာလာၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အမ္ပီဖိုက္စက္ထဲကေန ဘုရားသခင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ခိုးဖတ္လို႔ရေနပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္မနက္က်ေတာ့ ကြၽန္မအဲဒီစက္ကို အားသြင္းေနတာ သူမိသြားတယ္။ သူကအဲဒါကိုသိမ္းသြားၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုေဒါသတႀကီးနဲ႔ “မင္းယုံၾကည္ေနေသးတယ္ေပါ့၊ ဖမ္းမိလို႔ကေတာ့ မင္းေထာင္က်မွာ။ မင္းေၾကာင့္ ငါတို႔သားလည္း အလုပ္ျပဳတ္လိမ့္မယ္။ မင္းသူနဲ႔ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မလဲ။ မင္းဘုရားသခင္ကို ဆက္ယုံၾကည္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူး” လို႔ ေအာ္ေျပာတယ္။ အဲဒီလိုေျပာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုေဆာင့္တြန္းလိုက္လို႔ ကြၽန္မေခါင္းနဲ႔ ကုတင္ေဘာင္နဲ႔ ဒုံးခနဲ ေဆာင့္မိသြားတယ္။ သူအဲဒီေလာက္အထိ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တာကို ကြၽန္မနားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တာပဲရွိတယ္။ မဟုတ္တာ ဘာမွမလုပ္ထားဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူကကြၽန္မကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ဆက္ဆံေနတယ္။ ကြၽန္မကို ေဆး႐ုံပို႔လိုက္႐ုံတင္မကဘဲ အခုဆို လက္ပါလာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုလည္း ေပးမဖတ္ဘူး။ စိတ္ကပိုညစ္လာၿပီး “အို ဘုရားသခင္၊ သမီးအမ်ိဳးသားက သမီးကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားဆက္ဆံေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးလည္း အားနည္းေနပါတယ္။ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ ဘယ္လိုဆက္ေနရမလဲ သမီးမသိဘူး။ လမ္းျပေပးေတာ္မူပါ” လို႔ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီတစ္ခုကို စဥ္းစားမိခဲ့တယ္။ “ယေန႔တြင္ လူအမ်ားစု၌ ထိုအသိပညာ မရွိၾကေပ။ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ တန္ဖိုးမရွိဟု ၎တို႔ယုံၾကည္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ေလာကႀကီး၏ စြန္႔ပစ္ျခင္းကိုခံၾကရသည္၊ ၎တို႔၏ ေနအိမ္အသက္တာ၌ ေသာကေရာက္ၾကရသည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းကို မခံၾကရဘဲ ၎တို႔၏ ေရွ႕ေရးမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ရာျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူမ်ား၏ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ လြန္ကဲျပင္းထန္လာၿပီး ၎တို႔၏အေတြးမ်ားသည္ ေသျခင္းတရားဘက္သို႔ လွည့္သြားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အတြက္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔၌ ဇြဲလုံ႔လဝီရိယ မရွိၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ အားနည္းၿပီး အစြမ္းမရွိသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကို လူသားတို႔ ခ်စ္ၾကရန္ စိတ္ထက္သန္ေသာ္လည္း၊ လူသားက သူ႔ကိုခ်စ္ေလ၊ လူသား၏ ဒုကၡေဝဒနာက ပိုႀကီးေလျဖစ္ၿပီး၊ လူသားက သူ႔ကိုခ်စ္ေလ၊ လူသား၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားက ပိုႀကီးေလျဖစ္သည္။...ထို႔ေၾကာင့္ ဤေနာက္ဆုံးေသာကာလအေတာအတြင္း သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံၾကရမည္။ သင္တို႔၏ ဒုကၡေဝဒနာက မည္မွ်ပင္ႀကီးမားပါေစ သင္တို႔သည္ ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားသင့္သည္၊ ထို႔အျပင္ သင္တို႔၏ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္၌ပင္လွ်င္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံေနရမည္။ ဤအရာသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဤအရာသည္သာလွ်င္ ခိုင္မာ၍ ထူးကဲသည့္ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို တစိမ့္စိမ့္ ေတြးဆၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရရင္ေတာင္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို စုံလင္ေစဖို႔၊ စာတန္ေရွ႕မွာ ဘုရားကို သက္ေသခံမဲ့ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ အဲဒီအေျခအေနကို အသုံးျပဳေနတာ ရွင္းလင္းလာတယ္။ အဲဒါဘုရားရဲ႕ ေမတၱာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို နားမလည္ခဲ့ဘဲနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခံစားရမႈေၾကာင့္ အားနည္းၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သူရဲေဘာေၾကာင္သလဲဆိုတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ဘုရားသခင္ကို စြန႔္လႊတ္ေအာင္လုပ္တာကို စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ေသေရးရွင္ေရးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံကို ကိုယ္တိုင္ေခၚသြားခဲ့တယ္။ အခုက်ေတာ့ လက္ပါ ပါလာၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးၿပီး ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္တဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးပဲဆိုတာကို ကြၽန္မတကယ္သိသြားခဲ့ၿပီ။ ဘုရားသခင္ ႁမြက္ၾကားခဲ့တာကို သြားသတိရတယ္။ “ယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ မယုံၾကည္သူမ်ားသည္ သဟဇာတ မျဖစ္ၾကေပ။ ယင္းထက္ ၎တို႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ဆန႔္က်င္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ကြၽန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ ကြၽန္မက မတူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႏွစ္ခုေပၚက မတူညီတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ပါ။ သူကြၽန္မကို ဘယ္လိုပဲဖိႏွပ္ပါေစ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို ဆက္လိုက္မွာပဲ။ တြန႔္ဆုတ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြာရွင္းရေအာင္။ ရွင္က ေလာကီလမ္းကို သြားေနတာ၊ ေငြေနာက္လိုက္ေနတာ။ ကြၽန္မကက်ေတာ့ ယုံၾကည္မႈလမ္းကို ေလွ်ာက္ေနတာ။ ကြၽန္မတို႔သြားေနတဲ့လမ္း မတူဘူး။ ဘာမွတူတာ မရွိဘူး။ သားအတြက္ ရွင္စိတ္ပူတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ ကြာရွင္းၾကတာေပါ့။ ဒါဆို ကြၽန္မယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မထိခိုက္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွလည္းမလိုခ်င္ဘူး။ အခန္းတစ္ခန္း၊ ေနစရာတစ္ေနရာပဲလိုတယ္။ အဲဒါဆို ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မကိုးကြယ္လို႔ရၿပီ” လို႔ ကြၽန္မသူ႔ကို ေျပာခဲ့တယ္။ သူက “မင္းက မိန္းမေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာ ငါသိတယ္။ ငါမကြာရွင္းခ်င္ဘူး” လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက “မကြာရွင္းခ်င္ရင္ ကြၽန္မကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပး။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရွင္ကြၽန္မလမ္းကို မပိတ္ရဘူး” လို႔သူ႔ကိုေျပာခဲ့တယ္။ သူက “မင္းကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ဆုံး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို စြန႔္လႊတ္ပါမယ္လို႔ သေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးရမယ္” လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒါကိုၾကားေတာ့ “ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို စြန႔္လႊတ္လို႔မရဘူး။ သေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္မထိုးေပးႏိုင္ဘူး” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ သူဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ မယုံၾကည္ေအာင္ မတားႏိုင္တာ သူေတြ႕သြားေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို လက္ေတြ႕က်င့္တာမွာ သူအရမ္းႀကီးလိုက္မပိတ္ပင္ေတာ့ဘူး။ အသင္းေတာ္ဘဝကို ေနထိုင္ၿပီးေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္း တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္ညေနမွာ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးဖို႔ ကိစၥေဆြးေႏြးဖို႔ ကြၽန္မတို႔နားမွာပဲေနတဲ့ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ဆီ သြားေတြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ထိုင္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ ကြၽန္မသားေရာက္လာၿပီးေတာ့ ညီအစ္မကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေမဘာသာဝင္ျဖစ္သြားတာ” လို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို႐ိုက္ဖို႔လုပ္တယ္။ ကြၽန္မသူ႔ကို အျမန္ေျပးဖက္ၿပီး ဆြဲထားရတယ္။ သူက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ကြၽန္မကို အိမ္ဆြဲေခၚသြားၿပီးေတာ့ “အေမ ဒါကိုစြန႔္လႊတ္မွျဖစ္မယ္။ အေမ့အသင္းေတာ္အေၾကာင္းကို အြန္လိုင္းမွာ ဘာေတြေျပာေနၾကလဲသိလား” လို႔ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ကို ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ထားတဲ့ အလိမ္အညာေတြကို လာေျပာတယ္။ ေျပာၿပီးေတာ့ သူက “အေဖ၊ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံကို ဖုန္းေခၚၿပီးေတာ့ အေမ့ကိုျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့” လို႔ေအာ္ေျပာတယ္။ သူအဲဒီလိုေျပာတာကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မေခါင္းတစ္ခုလုံး ေပါက္ကြဲေတာ့မလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕သားက အလုပ္အတြက္ သူ႔အေဖနဲ႔ေပါင္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုပိတ္ပင္မယ္လို႔ တစ္ခါမွမေတြးခဲ့ဖူးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ေဆး႐ုံကိုဖုန္းေခၚေနတာကို ၾကားရတယ္။ ဟိုဘက္က သူတို႔ဆီမွာ လူျပည့္ေနၿပီလို႔ ေျပာတဲ့အသံကို ၾကားရတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက “ရဲေခၚၿပီးေတာ့သာ သူ႔ကိုဖမ္းခိုင္းလိုက္ေတာ့” တဲ့။ ကြၽန္မသားက “သူ႔ကိုအဲဒီမွာဖမ္းထားလို႔မျဖစ္ဘူး။ အရင္ကယုန္ေတြသားစပ္တဲ့ အေမွာင္ခန္းထဲမွာပဲ ထည့္ထားလိုက္ရင္မေကာင္းဘူးလား” လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္မကိုအဲဒီအခန္းထဲ အတင္းခ်ီေခၚသြားၿပီးေတာ့ သံတံခါးကိုပိတ္ၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ပါတီရဲ႕အလိမ္အညာေတြကိုယုံၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕အမ်ိဳးသားနဲ႔ သားက ကြၽန္မအေပၚ အရမ္းရက္စက္တာကိုေတြ႕ရတာ တကယ္တုန္လႈပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးရဲ႕ အတြင္းထဲကေနကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မုန္းခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မေတြးမိခဲ့တယ္။ “ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီၾကာ ဤသည္မွာ ညစ္ညဴးျခင္း၏ နယ္ေျမ ျဖစ္ေလၿပီ။ ယင္းသည္ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ညစ္ပတ္ေပေရသည္၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈက ပိတ္ဆီးထားသည္၊ တေစၦမ်ားသည္ လွည့္စားရင္းႏွင့္ လွည့္ျဖားရင္း၊ အေျခအျမစ္ မရွိေသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ျပဳရင္း^၁ အၾကင္နာမဲ့ကာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လ်က္၊ ဤတေစၦၿမိဳ႕အား နင္းေျခရင္းႏွင့္ ယင္းကို အေသေကာင္မ်ားျဖင့္ ျပန္႔က်ဲေနေစရစ္လ်က္၊ ေနရာတကာတြင္ ထႂကြေသာင္းက်န္းၾကေလသည္။ ယိုယြင္းပ်က္စီးျခင္း၏ အပုပ္နံ႔သည္ နယ္ေျမကို ဖုံးလႊမ္းၿပီး ေလထုတြင္ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ကာ၊ ယင္းသည္ အလြန္အကြၽံ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္းခံရ၏။^၂ မိုးေကာင္းကင္မ်ား အလြန္ရွိ ေလာကႀကီးအား မည္သူ ျမင္ႏိုင္သနည္း။ နတ္ဆိုးသည္ လူသား၏ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးကို တင္းက်ပ္စြာ တုပ္ေႏွာင္ထားသည္၊ သူ၏ မ်က္လုံးႏွစ္ခုလုံးကို ဖုံးအုပ္ၿပီး၊ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခိုင္ၿမဲစြာ ေစ့ေစ့ပိတ္ထားေလသည္။ နတ္ဆိုးမ်ား၏ မင္းသည္ ထိုးေဖာက္၍ မရႏိုင္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးတို႔၏ နန္းေတာ္ တစ္ခုအလား တေစၦၿမိဳ႕အေပၚ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနခ်ိန္တြင္၊ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္း အခ်ိဳ႕ၾကာ ယေန႔ထက္ထိ ေသာင္းက်န္းၿပီး ျဖစ္သည္။...ေရွးကာလ၏ ဘိုးေဘး မ်ားေလာ။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေလာ။ ၎တို႔ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္အား ဆန္႔က်င္ၾက၏။ ၎တို႔၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈသည္ ေကာင္းကင္ေအာက္ရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ေမွာင္မိုက္ျခင္း ႏွင့္ ပရမ္းပတာျဖစ္ျခင္း အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ခ်န္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ဘာသာေရး လြတ္လပ္မႈေလာ။ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ တရားဝင္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျပစ္ဖုံးကြယ္ျခင္းအတြက္ လွည့္စားမႈမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဝင္ေရာက္ျခင္း (၈)) ပါတီက ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္တယ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ အသင္းေတာ္အေၾကာင္း ေကာလာဟလနဲ႔ လုပ္ႀကံဇာတ္မ်ိဳးစုံျဖန႔္ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကိုပါ ဖမ္းဆီးဖိႏွိပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕မိသားစုက ပါတီလွည့္စားတာ ယုံၿပီး အဲဒီလိုလိုက္လုပ္ၾကတယ္၊ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို မယုံေတာ့ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ကြၽန္မညႇဥ္းဆဲခံခဲ့ရတဲ့ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံကိုေတာင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေခၚသြားခဲ့ၾကတယ္။ အခုလည္း ကြၽန္မကို ပိတ္ေလွာင္ထားၾကျပန္ၿပီ။ အစစအရာရာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ မိသားစုက အခုေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္သြားရတယ္။ ပါတီက တရားခံအစစ္ပဲ။ အဲဒီမေကာင္းဆိုးဝါးကို ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးရဲ႕ အတြင္းထဲကေနကို မုန္းခဲ့တယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မသားက ေခြးေျခထိုင္ခုံယူလာၿပီး သံတံခါးအျပင္မွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ “အေမ၊ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ပါနဲ႔ေတာ့။ အေမအလုပ္ေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ၿပီးေတာ့ သားေက်ာင္းစားရိတ္ေတြရွာေပးခဲ့တာ လြယ္တာမွမဟုတ္တာ။ အခုသားအလုပ္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံနည္းနည္းရွိလာၿပီ။ အေမခရီးသြားဖို႔ သားတာဝန္ယူေပးမယ္ေလ” လို႔ေျပာတယ္။ သူအဲဒီလိုေျပာေတာ့ ဒါစာတန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ပဲဆိုတာကို ကြၽန္မသေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မသူ႔ကို “အေမ ယုံၾကည္သူ မျဖစ္ခင္က ပိုက္ဆံပဲလိုခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုေနရတာ ခက္ခဲၿပီး ပင္ပန္းလွတယ္။ အခု ဘုရားသခင္ကို ရွာေတြ႕သြားၿပီးေတာ့ သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို နားလည္လာၿပီ။ အေမ့ဘဝက အမ်ားႀကီးပိုၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလာတယ္။ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေမ့ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလို႔မရဘူးလား။ သားက အေမအျဖစ္က စြန႔္လႊတ္ၿပီးေတာ့ သားအေဖက ကြာရွင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေမ့ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ဘူး။ အေမဒီလမ္းေၾကာင္းကိုသြားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ သူဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ဘဲနဲ႔ ဒီတိုင္းပဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို ပိုခိုင္မာေစခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္မိၿပီးေတာ့ တကယ္စိတ္ေအးခ်မ္းသြားပါတယ္။ ကြၽန္မဒီဓမၼေတးကို စၿပီးသီဆိုခဲ့တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ုပ္၏ ႏွလုံးသားသည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါ၏။ အက်ဥ္းခ်ျခင္းက ကြၽန္ုပ္ ခႏၶာကိုသာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္။ ထိုအရာက ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္လိုက္ရာတြင္ ကြၽန္ုပ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို မရပ္တန႔္ႏိုင္ေပ။ နာက်င္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ လမ္းၾကမ္းတစ္ခု ကိုယ္ေတာ့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းျပမႈျဖင့္၊ ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမရွိေပ၊ ကိုယ္ေတာ့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ အေဖာ္ျပဳျခင္းျဖင့္၊ ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံး ဆႏၵျပည့္သည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ေနာင္တမရွိသည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈတစ္ခု”) ဘုရားသခင္ ကြၽန္မနားမွာရွိေနတာကို ခံစားမိခဲ့တယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘာမွမျမင္ရတဲ့ အဲဒီအေမွာင္ခန္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေနရတာေတာင္မွပဲ ကြၽန္မစိတ္မညစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္က်ေတာ့ ကြၽန္မသားက မထင္မွတ္ဘဲ တံခါးကိုလာဖြင့္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုလႊတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ “အေမ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခုကစၿပီး အေမ့ကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူး။ အေမႀကိဳက္တာသာလုပ္ေတာ့” လို႔ေျပာတယ္။ သူအဲဒီလိုေျပာေတာ့ စာတန္အရွက္တကြဲ အေရးနိမ့္သြားၿပီဆိုတာကို ကြၽန္မသိလိုက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့တယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာနဲ႔ မိသားစုရဲ႕ဖိႏွိပ္တာကို ႀကဳံေတြ႕ျဖတ္သန္းရလို႔ ပါတီရဲ႕ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့အျဖစ္အေနကို ပိုၿပီးထင္ထင္ရွားရွားျမင္လာတယ္။ သူတို႔က ယုံၾကည္သူေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္ၿပီးေတာ့ လူေတြကိုလွည့္ျဖားဖို႔ မုသားမ်ိဳးစုံျဖန႔္တယ္။ ယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကို ယုံၾကည္မႈကို လိုက္ပိတ္ပင္ခိုင္းတယ္။ ပါတီဟာ ခရစ္ယာန္မိသားစုေတြကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ အဓိကႀကိဳးကိုင္သူပဲ။ ကြၽန္မမိသားစုက ပါတီေနာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို ဝင္စြက္ဖက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ေသမလား ရွင္မလားဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ ေဆး႐ုံကိုေတာင္ ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္တဲ့ အျဖစ္အေနကို အျပည့္အဝျမင္ခဲ့ရၿပီးေတာ့ သူတို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွထပ္ၿပီးေတာ့ အေႏွာင့္ေႏွးမခံေတာ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ကသာ ကြၽန္မတို႔ကိုခ်စ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကသာ ကယ္တင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို ျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္မကူကယ္ရာအမဲ့ဆုံးနဲ႔ စိတ္အညစ္ရဆုံးအခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အသုံးျပဳၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းေစခဲ့တယ္၊ စိတ္သက္သာရာရ၊ အားတက္ၿပီးေတာ့ ခက္ခဲတဲ့ကာလမွာ လမ္းျပေပးခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက တကယ့္ အစစ္အမွန္ဆိုတာကို ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး။

ေအာက္ေျခမွတ္စု(မ်ား)-

၁။ “အေျခအျမစ္ မရွိေသာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ျပဳရင္း” သည္ နတ္ဆိုးက လူတို႔အား ေဘးျပဳရန္ သုံးေသာ နည္းစနစ္မ်ားကို ရည္ၫႊန္းသည္။

၂။ “အလြန္အကြၽံ ေစာင့္ၾကပ္ျခင္း ခံရ၏” ဆိုသည္မွာ မာရ္နတ္က လူတို႔အား ႏွိပ္စက္ဖိစီးရာတြင္ သုံးေသာ နည္းစနစ္မ်ားသည္ အထူးသျဖင့္ ရက္စက္ၿပီး၊ လူတို႔ကို အလြန္တရာ ထိန္းခ်ဳပ္သည္မွာ ၎တို႔သည္ လႈပ္ရွားရန္ ေနရာမရွိသည္ကို ၫႊန္ျပသည္။