လင္းမင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မအေဖက ေက်ာင္းအုပ္တစ္ေယာက္ပါ။ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္မွာ ႐ုပ္ဝါဒအေၾကာင္း သူ ခဏခဏ ေျပာတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ႀကိဳးစားမႈေပၚ မူတည္တယ္၊ ထင္ေပၚၿပီး ဘိုးေဘးေတြ ဂုဏ္ယူရေအာင္ အားထုတ္ရမယ္လို႔ သူက ကြၽန္မတို႔ကို သင္ေပးခဲ့တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ စကားေတြနဲ႔ သူတို႔ထားတဲ့ ပုံသက္ေသေတြေၾကာင့္၊ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မက အၿမဲ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ၾကတယ္၊ အရာရွိေတြျဖစ္လာၿပီး အေတာ္အသင့္ ေအာင္ျမင္မႈတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေႏြဦးမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္တယ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ပုံမွန္ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအေၾကာင္း နည္းနည္း သိနားလည္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီစကားေတြက စြဲမွတ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ ဤကမာၻေလာကကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး၊ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူဖန္ဆင္းခဲ့၏၊ ထို႔အျပင္ သူသည္ ေရွးေခတ္ ဂရိယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူသားတို႔၏ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းတိုးတက္မႈ၏ ဗိသုကာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္သာ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ႏွစ္သိမ့္မႈ ေပးၿပီး ဘုရားသခင္သည္သာ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေန႔ေရာညပါ ေစာင့္ေရွာက္သည္။ လူသားမ်ား၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ တိုးတက္မႈတို႔ကို ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာမွ ခြဲထုတ္၍မရႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ သမိုင္းႏွင့္ အနာဂတ္သည္လည္း ဘုရားသခင္၏ အႀကံအစည္မ်ားမွ ခြဲျခား၍မရႏိုင္ေပ။ အကယ္၍ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ ခရစ္ယာန္တစ္ဦးျဖစ္ပါက၊ မည္သည့္တိုင္းႏိုင္ငံ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ လူမ်ိဳးမဆို၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ က်ဆုံးျခင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အႀကံအစည္မ်ားအတိုင္း ျဖစ္ေပၚသည္ကို သင္ ဧကန္မုခ် ယုံၾကည္ေပလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္းသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သို႔မဟုတ္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ ကံၾကမၼာကို သိၿပီး ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္းသာ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ လမ္းေၾကာင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္သည္။ အကယ္၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ကံၾကမၼာတစ္ခု ရွိလိုပါက၊ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ ကံၾကမၼာေကာင္းတစ္ခု ရွိလိုပါက၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ထံ ပ်ပ္ဝပ္ကိုးကြယ္ရမည္၊ ေနာင္တရၿပီး ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဝန္ခ်ရမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ပါက လူသား၏ ကံၾကမၼာႏွင့္ ခရီးပန္းတိုင္သည္ ေရွာင္လႊဲမရေသာ ကပ္ေဘးတစ္ခု ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ (၂)- လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္ တာဝန္ယူဦးေဆာင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ႏွလုံးသားကို လင္းလက္သြားေစခဲ့တယ္။ ဘုရားက ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး ဒီေန႔ထိ လူကို လမ္းျပ၊ အားျဖည့္ေပးခဲ့တာက သူပဲ။ ဒါ့အျပင္၊ ကြၽန္မတို႔ ကံၾကမၼာေတြကိုလည္း သူ အုပ္စိုးတယ္။ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ျခင္း၊ သူ႔ဆီ ေနာင္တရၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံျခင္းအားျဖင့္ပဲ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကံၾကမၼာ ရွိႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကံၾကမၼာနဲ႔ အဆုံးသတ္ရွိႏိုင္ေအာင္လို႔ ကယ္တင္ရွင္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သမၼာတရား ေဖာ္ျပၿပီး တရားစီရင္ျခင္းအမႈ ျပဳဖို႔၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အျပည့္အဝ သန႔္စင္ကယ္တင္ဖို႔၊ စာတန္ရဲ႕ စြမ္းအားကေန ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့ လွပတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ထဲကို ဦးေဆာင္ဖို႔ ႂကြလာၿပီျဖစ္မွန္းကိုလည္း ကြၽန္မ သိခဲ့ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို လက္ခံႏိုင္တာ အရမ္းမဂၤလာရွိတယ္လို႔ ခံစားရၿပီး ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔၊ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး ဘုရားေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ရေအာင္ အဖန္ဆင္းခံရဲ႕ တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေခါင္းမေဖာ္တမ္း လုပ္ေနခ်ိန္မွာ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖမ္းတာကို ခံလိုက္ရတယ္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ရဲ႕ မတ္လ ရက္တစ္ရက္၊ ေန႔လယ္အခ်ိန္မွာ ရဲေတြ ကြၽန္မတို႔ စုေဝးပြဲကို ေရာက္လာၾကတယ္၊ ညီအစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မကို ေခၚသြားၾကၿပီး ရဲစခန္းမွာ တရားမဝင္ ခ်ဳပ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူ႔ လုံၿခဳံေရး ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္စြာနဲ႔ ေအာ္တယ္။ “မင္းသိတာ ငါတို႔ကို ေျပာစမ္း။ ဘယ္သူက မင္းကို ဘာသာေျပာင္းေစခဲ့တာလဲ။ မင္းတို႔ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလဲ။ ေျပာရင္၊ ခ်က္ခ်င္း အိမ္ျပန္လြတ္ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ့ မပူးေပါင္းရင္ေတာ့၊ မင္းေနရာမွာ ငါတို႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဘာသာေရး စာအုပ္အားလုံးနဲ႔ဆိုရင္ ငါးႏွစ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ မင္းကို ေထာင္ခ်လိုက္လို႔ရတယ္”တဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက တင္းမာတဲ့ အၾကည့္ကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ႏွလုံးခုန္လာတယ္။ သူတို႔ ကြၽန္မကို ဘယ္လို ဆက္ဆံမယ္ဆိုတာ မသိဘူးေလ။ ကြၽန္မကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခြန္အားေပးၿပီး ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ေစဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ အျမန္ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီဘုရားစကားေတြကို ေတြးမိတယ္။ “အာဏာရွိေသာ သူတို႔သည္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိႏွင့္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤသည္မွာ သင္တို႔တြင္ ယုံၾကည္မႈ အနည္းငယ္သာ ရွိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔၏ယုံၾကည္ျခင္း ႀကီးထြားသည့္ ကာလပတ္လုံး မည္သည့္အရာမွ် အလြန္တရာ ခက္ခဲလိမ့္မည္မဟုတ္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၇၅)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခြန္အားေပးခဲ့တယ္။ အရာအားလုံးက ဘုရားလက္ထဲမွာ လုံးဝ ရွိတယ္။ အဲဒီျပည္သူ႔ လုံၿခဳံေရး ေခါင္းေဆာင္က လန႔္စရာလို႔ ထင္ရေပမဲ့၊ သူလည္း ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ သူလည္း ဘုရားကို အေစခံေနတဲ့ တန္ဆာပလာတစ္ခုပဲ။ ကြၽန္မ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို သူ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး၊ ဘုရားပဲ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ သူအႏိုင္က်င့္တာကို မခံႏိုင္လို႔ ကြၽန္မ ေနာက္တြန႔္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မ စကားမေျပာတာကို ျမင္ေတာ့၊ လူမႈဖြဲ႕စည္းပုံစနစ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ စြဲခ်က္နဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔ တျခားသုံးေယာက္ကို ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းမွာ သုံးရက္ၾကာ ပိတ္ထားလိုက္ၾကတယ္။

တစ္မနက္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မနာမည္ ေအာ္ေခၚေနတာ ၾကားရတယ္။ ကြၽန္မ ႏွလုံးတုန္သြားတယ္။ ကြၽန္မကို ထပ္ၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကမွာလားေပါ့။ သူတို႔ ကြၽန္မကို အရင္က ေမးခြန္းေမးၿပီး ကြၽန္မ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာခဲ့ဘူးေလ။ ကြၽန္မကို ပိုလို႔ေတာင္ ရက္စက္တဲ့ နည္းေတြ သူတို႔ သုံးၾကမလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ေၾကာက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းၿပီး၊ တျဖည္းျဖည္း စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရဲေတြက ကြၽန္မကို အခန္းႀကီးတစ္ခုထဲ ေခၚသြားတယ္။ ကြၽန္မ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္မအေဖကို ေတြ႕ရၿပီး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။ ကြၽန္မအေဖကို ဘာလို႔ သူတို႔ ေခၚလာၾကတာလဲ။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို အၿမဲ ဆန႔္က်င္ခဲ့တာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရေတာ့ အခု သူ ကြၽန္မကို ဘယ္လို ဆက္ဆံမလဲ။ ကြၽန္မ ဘာကိုမွ မေျပာႏိုင္ခင္မွာ၊ ကြၽန္မအေဖက လက္႐ြယ္ၿပီး ကြၽန္မ ေခါင္းကို သုံးႀကိမ္႐ိုက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ေခါင္းမူးၿပီး ၾကယ္ေတြလေတြ ျမင္သြားတယ္။ သူက မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာတယ္။ “အေဖ သမီးကို ယုံၾကည္ျခင္း မရွိဖို႔ တားျမစ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သမီးက မရမကလုပ္ခဲ့ၿပီး အခု အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီ၊ အေဖ့နာမည္ အိုးမဲသုတ္ခံလိုက္ရၿပီပဲ။ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ကို သူတို႔ကို ေျပာျပလိုက္။ သမီး ဝန္ခံတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း သြားခြင့္ေပးမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ ဝန္မခံရင္ ႀကီးေလးတဲ့ စီရင္ခ်က္ ခ်ခံရမယ္လို႔ ရဲေတြက ေျပာတယ္”တဲ့။ အေဖရဲ႕ အိုမင္းတဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာ ခံစားရတယ္။ သူက အသက္ ၈၀ နီးပါးျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ နာမည္ဂုဏ္သတင္းက သူ႔အတြက္ အၿမဲ အေရးအႀကီးဆုံး ျဖစ္ခဲ့တာေလ။ ကြၽန္မ ေထာင္ခ်ခံရရင္ သူ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခံႏိုင္မွာလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ ႐ုတ္တရက္ ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။ မ်က္လုံးမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာတယ္။ “သမီးအေမက ဒီအေၾကာင္း သိေတာ့၊ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ အိမ္မွာ အိပ္ရာထဲလွဲၿပီး အေၾကာေဆးသြင္းေနရတယ္။ သမီးသိတာ သူတို႔ကို ေျပာျပၿပီး အေဖနဲ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ”တဲ့။ အဲဒါေတြအားလုံးကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ ကြၽန္မ မ်က္ရည္မဆယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေရွးေခတ္ကတည္းက သားသမီးေတြကပဲ မိဘေတြေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္တာေလ၊ တျခားပုံစံျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မကို ပ်ိဳးေထာင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မမိဘေတြ ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ ကြၽန္မကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ ကူညီခဲ့ပုံေတြကို ေတြးမိတယ္။ အင္မတန္ အိုမင္းတဲ့အ႐ြယ္မွာ ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ စိုးရိမ္ေနရတုန္းပဲ။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္သူမဟုတ္ခဲ့ရင္ အဲဒီလို နာက်င္မႈနဲ႔ ညဥ္းဆဲမႈကို သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို အေႂကြးတင္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အေျခအေနမွန္မွာ မရွိမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အျမန္ ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္။ ဒီအေျခအေနက ကြၽန္မအတြက္ နာက်င္စရာပါ။ ကြၽန္မ အားနည္းပါတယ္။ မိဘေတြကို အေႂကြးတင္သလို ခံစားရတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို နားလည္ၿပီး ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပး၊ လမ္းျပမူပါ”လို႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့၊ လုပ္ဖို႔ ဘုရားေရွ႕မွာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာကို ခ်က္ခ်င္း ေတြးမိတယ္။ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္မွာ ခိုင္မာဖို႔၊ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို အၿမဲ ႀကိဳးစားခ်စ္ဖို႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အသိစိတ္ဝင္လာတယ္။ ဘုရားစကားေတြကိုလည္း ေတြးမိခဲ့တယ္။ “လူတို႔သည္ ဤတိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္အတြက္၊ ၎တို႔၏ဇာတိပကတိကို ေမ့ထားႏိုင္စြမ္း မရွိသေလာ။ မည္သည့္အရာမ်ားက လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခြဲျခမ္းႏိုင္သနည္း။ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို မည္သူသည္ တျခားစီ ဆြဲၿဖဲႏိုင္သနည္း။ မိဘမ်ား၊ ခင္ပြန္းမ်ား၊ ညီအစ္မမ်ား၊ ဇနီးမ်ား သို႔မဟုတ္ နာက်င္ဖြယ္ရာ စစ္ေဆးမႈေလာ။ လူသားတြင္းရွိ ဘုရားသခင္၏ပုံရိပ္ကို အသိစိတ္ ခံစားခ်က္မ်ားက ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္သေလာ။ လူတို႔ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ေက်းဇူးတင္ရွိမႈႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလာ။ ၎တို႔ကို လူသားက ျပဳျပင္ႏိုင္သေလာ။ မည္သူသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္သနည္း။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္သေလာ။ ဘဝတြင္ သန္မာသူမ်ားမွာ အဘယ္သူမ်ားျဖစ္သနည္း။ မည္သူသည္ ငါ့ကို စြန္႔ခြာၿပီး၊ မိမိတို႔ဘာသာ အသက္ရွင္ႏိုင္သနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ “စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား” ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ အခန္း (၂၄) ႏွင့္ (၂၅)) ဘုရားစကားေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္စိတ္ျပည့္သြားခဲ့တယ္။ ဒီထြက္သက္ကို ဘုရားေပးထားတာျဖစ္ၿပီး၊ ရွင္သန္ဖို႔ လိုအပ္သမွ်ကို ဘုရားက ေထာက္ပံ့ေပးတာပါ။ ဘုရား တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ေရွာက္၊ ကာကြယ္ျခင္းက အဲဒီေန႔အထိ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းရင္းပဲ။ သူ႔ေရွ႕လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း လက္ခံေအာင္ ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ သူက အရာရာကို ေနရာတက် ထားခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာ အရမ္းႀကီးမားတယ္။ မိဘေတြကို ထိခိုက္မိမွာေၾကာက္တာနဲ႔ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာေဖာက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ က်န္းမာေရးကလည္း ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိၿပီး ကိုယ့္ဘက္ကေန စိုးရိမ္တာက အခ်ည္းႏွီးပဲေလ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ သူတို႔ ဝမ္းနည္းၿပီး နာက်င္ၾကရတာပါ။ ပါတီရဲ႕ ဆိုးယုတ္မႈကို သူတို႔ ျမင္ႏိုင္ခဲ့ရင္၊ သိကၡာဆုံးရႈံးသလိုမ်ိဳး သူတို႔ ခံစားမွာ မဟုတ္သလို၊ စာတန္က သူတို႔ကို လွည့္စားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္း စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေထာင္ခ်ခံရရင္ေတာင္ ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ ကြၽန္မ က်ိန္ဆိုလိုက္တယ္။ မ်က္ရည္ေတြကို ကြၽန္မ သုတ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မအေဖကို ထူေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရာရွိ ငါးေယာက္၊ ေျခာက္ေယာက္က လာၿပီး ကြၽန္မကို ဝိုင္းထားၾကတယ္။ ကြၽန္မ သူတို႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မ ဘာတစ္ခုမွ မသိဘူး”လို႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာတယ္။ “မင္းမွာ ငါးမိနစ္ပဲ က်န္တယ္”တဲ့။ ကြၽန္မအေဖက အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။ သူ ကြၽန္မကို ႏွစ္ႀကိမ္၊ သုံးႀကိမ္ ထပ္႐ိုက္တယ္၊ ဒူးေထာက္ၿပီး ေျပာတယ္။ “သမီး မေျပာရင္၊ အေဖေသတဲ့အထိ သမီးေရွ႕ ဒီေနရာမွာ ဒူးေထာက္မယ္။ ပါတီက ဘာသာေရး ယုံၾကည္မႈေတြကို ခြင့္မျပဳဘူး။ သမီး ဘာလို႔ ဆန႔္က်င္ရဲတာလဲ။ အျမန္လုပ္ၿပီး ဝန္ခံလိုက္။ အဲဒါၿပီးရင္ အိမ္ျပန္လို႔ရၿပီ”တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဟာ ရဲဘက္က လွည့္ကြက္တစ္ခုျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ယုဒျဖစ္ၿပီး တျခားလူေတြကို ေရာင္းစားေအာင္လို႔ ကြၽန္မအေပၚ ကြၽန္မအေဖကို ဖိအားေပးေစခ်င္ခဲ့ၾကတာပဲ။ အဲဒီရဲေတြက အရမ္းဒုကၡေပးတာပဲ။ ကြၽန္မ ေဒါသထြက္ၿပီး မေက်မခ်မ္းျဖစ္မိတယ္။ ကြၽန္မအေဖကို ကြၽန္မ ျပန္ထူလိုက္ၿပီး ရဲ ငါးေယာက္၊ ေျခာက္ေယာက္က ကြၽန္မကို စကားေျပာခိုင္းဖို႔ ဝိုင္းလာၾကျပန္တယ္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မ ဘာတစ္ခုမွ မသိဘူး”လို႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္မအေဖရဲ႕ ဖုန္း ျမည္လာၿပီး ဖုန္းကိုင္ဖို႔ ကြၽန္မကို အေဖက ေျပာတယ္။ ဖုန္းထဲမွာ ကြၽန္မအေမက “နင့္ေၾကာင့္ ငါေသမွာ။ အစိုးရက ယုံၾကည္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳေပမဲ့ နင္က မရမကယုံၾကည္တယ္။ သူတို႔ကို နင္ခုခံခ်င္လို႔ မရဘူး။ နင္သိတာကိုသာ ေျပာၿပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္။ နင္ စြဲခ်က္တင္ခံရရင္ ငါတို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ။ နင့္သားက မိန္းမ ဘယ္လို ရွာေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ငါတို႔အားလုံးလည္း အရွက္ကြဲရမွာ။ ငါတို႔ကို ေတြးၾကည့္ေပး”လို႔ ဆဲၿပီး ေျပာေနတာကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲၿပီး ကြၽန္မအေဖ ထြက္သြားတာကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ဥ္းခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့၊ အိပ္ရာထဲလွဲၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္မအေမကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ သူ႔ကို ဆိုး႐ြားတဲ့ အရာတစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ သူ႔ကို ကြၽန္မ တာဝန္မေက်ျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြးေလ၊ ပိုဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခံစားရေလပဲ။ မ်က္ရည္ေတြ မဆည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္းခ်က္ျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားသခင္ဆီ ကြၽန္မ အသည္းအသန္ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ရပ္တည္ခ်က္ ခံယူဖို႔၊ ခံစားခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး အသက္မရွင္ေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေျပာခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ “လူတို႔အတြက္ ၎တို႔ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ခံစားခ်က္မွ သီးျခားခြဲရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ခက္ခဲရသနည္း။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အသိတရား၏ စံႏႈန္းမ်ားကို ေက်ာ္လြန္သေလာ။ အသိတရားသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို ၿပီးေျမာက္ေစႏိုင္သေလာ။ စိတ္ခံစားခ်က္သည္ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ေလွ်ာက္ လူတို႔ကို ကူညီႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ စိတ္ခံစားခ်က္သည္ သူ၏ ရန္သူ ျဖစ္သည္- ဤအရာကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲ၌ ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ “စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား” ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ အခန္း (၂၈)) ဘုရားစကားေတြက ကြၽန္မအျမင္ကို ပြင့္သြားေစခဲ့တယ္။ ခံစားခ်က္ေတြက ဘုရားရဲ႕ ရန္သူျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ျခင္းအတြက္ အႀကီးမားဆုံး အတားအဆီးျဖစ္တယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့အခါ၊ ဘုရားနဲ႔ ပိုကင္းကြာၿပီး၊ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္မိၾကတယ္။ မိဘေတြအတြက္ ကြၽန္မခံစားခ်က္ေတြမွာ ကြၽန္မ ပိတ္မိခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို သားသမီးဝတ္မေက်တာက ဆိုး႐ြားတဲ့ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မကို သမီးဆိုးျဖစ္ေစတယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရလို႔ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းနည္းၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကတာကို ျမင္ေတာ့ သူတို႔ကို အေႂကြးတင္သလို ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ သူတို႔ အရမ္း အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့၊ သူတို႔ကို ကြၽန္မ ေက်းဇူးျပန္မဆပ္သလို၊ ကြၽန္မအတြက္ေတာင္ ဒုကၡခံစားေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ မိဘေတြရဲ႕ ၾကင္နာမႈကို အရမ္းအထင္ႀကီးခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ကို အသက္ေပးတာ ဘုရားျဖစ္မွန္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားက လူ႔ဘဝရဲ႕ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မကို ဒီေန႔ထိ အားျဖည့္ေပးခဲ့တာက သူ႔ရဲ႕ဇီဝအသက္ပါ။ ကြၽန္မမွာ ရွိတာေတြ ရွိတာက ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေပးျခင္းေၾကာင့္ပါ။ ဘာတစ္ခုမွ လုံးဝ ျပန္မေတာင္းဘဲ ဘုရားက ကြၽန္မကို အမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ၊ ဘုရားက ႀကီးမားတဲ့ အရွက္ရျခင္းေတြအျပင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ လိုက္လံဖမ္းဆီးျခင္းနဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္းနဲ႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ လူ႔ဇာတိခံၿပီ ျဖစ္တယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ အရာရာကို ဘုရား ေပးထားၿပီးၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ ေမတၱာ အရမ္းႀကီးမားပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ကိုးကြယ္နာခံသင့္တဲ့သူက ဘုရားသခင္ပါ။ ကြၽန္မမိဘေတြရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈက ကြၽန္မရဲ႕ ႐ုပ္ဝတၳဳဘဝကို တိုးတက္ေစႏိုင္မွာျဖစ္ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို သူတို႔ မေပးႏိုင္ဘူး။ စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကေန ကြၽန္မကို မကယ္တင္ႏိုင္ဘူး။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္နဲ႔ အဆုံးသတ္ မေပးႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ မိဘေတြရဲ႕ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ဖို႔သက္သက္နဲ႔ တျခားလူေတြကို ကြၽန္မ ရန္သူလက္အပ္ၿပီး ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ရင္ သူတို႔ကို ကြၽန္မ အေႂကြးတင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေပမဲ့၊ ဘုရားရဲ႕ ပစ္ပယ္တာကို ခံရၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ထာဝရ ဆုံးရႈံးသြားမွာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မေတြ႕လိုက္တယ္။ စုံစမ္းျခင္းထဲကို ကြၽန္မကို ေသြးေဆာင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားနဲ႔ ကင္းကြာ၊ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္ေအာင္၊ ကယ္တင္ခံရမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးေအာင္၊ ငရဲထဲ က်ဆင္းၿပီး သူနဲ႔အတူ ဖ်က္ဆီးခံရေအာင္လို႔ စာတန္က မိဘေတြအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အသုံးခ်ေနခဲ့တာပဲ။ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ကြၽန္မ အမိခံလို႔မျဖစ္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္းေတြရွိၿပီး သူ႔မိဘေတြကို ဆန႔္က်င္ခဲ့တဲ့ ေပတ႐ုကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ခိုင္မာခဲ့ၿပီး သူ႔ကို ဘယ္လိုပဲ တားဖို႔ ႀကိဳးစားပါေစ သခင္ေယရႈေနာက္လိုက္ခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ၊ ဘုရားအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေမတၱာက အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို သူ ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ လႈံ႕ေဆာ္မႈေပးတယ္။

ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ရဲေတြက ကြၽန္မဖတ္ဖို႔ စာသုံးေစာင္ ယူလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေမ၊ ကြၽန္မသမီးနဲ႔ သားက ေရးထားတာ။ ကြၽန္မသား ေရးထားတာက၊ “အေမ၊ စစ္တပ္ထဲမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္မွာ တစ္မိသားစုလုံး ျပန္ေပါင္းစည္းဖို႔ သား ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ။ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းရဖို႔နဲ႔ ျပန္လာရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ရတဲ့ၾကားထဲ အခုေတာ့ အေမက အဖမ္းခံရတယ္။ အိမ္မွာ အေမမရွိရင္ မိုးၿပိဳေတာ့မလို သားခံစားရတယ္။ အေမ၊ အေမ့ရဲ႕ ဘာသာေရး ကိစၥေတြကို ရဲေတြကို ေျပာသာေျပာျပလိုက္ပါ။ အေမ ေထာင္က်ရင္၊ အလုပ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ သားရဲ႕ အခြင့္အလမ္းေတြ ထိခိုက္မွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မစဥ္းစားရင္ေတာင္၊ သားကို အေမ စဥ္းစားေပးသင့္တယ္...”တဲ့။ စာထဲမွာ ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စၿပီး မငိုဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေထာင္က်လို႔ သူ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ တကယ္ ပ်က္စီးသြားရင္၊ သူ႔ကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ ကြၽန္မ မသိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မကို မုန္းမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းက ခလုတ္တံသင္းေတြ အျပည့္ျဖစ္ၿပီး၊ ေျခလွမ္းတစ္ခုစီတိုင္းက ေ႐ြးခ်ယ္မႈလုပ္ဖို႔ လိုအပ္သလို ခံစားရတယ္။ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းမိတယ္။ “အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ တကယ္ နာက်င္ၿပီး အားနည္းပါတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ယုံၾကည္ျခင္းကို ခြန္အားေပးပါ”လို႔ေပါ့။ အက်ဥ္းခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာကို သိသြားၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲ မက်ဖို႔ သတိေပးတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္မအတြက္ သတိေပးခ်က္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ ကြၽန္မတို႔ကို ေသြးေဆာင္၊ လွည့္စားဖို႔ စာတန္က အခ်ိန္တိုင္းမွာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံ အသုံးျပဳေနပုံကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မတို႔ သတိေလ်ာ့တာနဲ႔ စာတန္ရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ကြၽန္မတို႔ က်သြားႏိုင္တယ္။ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ရိပ္စားမိဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈကို ရရွိၿပီး ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားေရွ႕မွာ ဆက္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး သူ႔ကို ဆုေတာင္း မွီခိုရမယ္။ အဲဒီည အိပ္ရာထဲလွဲၿပီး မအိပ္ႏိုင္သလို ဘုရားဆီ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ သူ႔စကားေတြကေန ဒါကို ကြၽန္မ သတိရခဲ့တယ္။ “ကမာၻႀကီးထဲသို႔ သင္ငိုယိုကာ ေရာက္ရွိလာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို စတင္ျဖည့္ဆည္းရေပေတာ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္ႏွင့္ သူ၏ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းမႈအတြက္ သင္၏က႑ကို သင္ေဆာင္႐ြက္ၿပီး သင့္ဘဝ၏ ခရီးစဥ္ကို စတင္ရေတာ့သည္။ သင့္ေနာက္ေၾကာင္းႏွင့္ သင့္ေရွ႕ဆက္ခရီးတို႔ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနေစကာမူ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ေကာင္းကင္ဘုံ၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ စီစဥ္ျခင္းမ်ားကို မေရွာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ မိမိကံတရားကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူလည္း မရွိေပ၊ အေၾကာင္းမွာ အရာခပ္သိမ္းကို အုပ္စိုးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္တစ္ပါး တည္းသာလွ်င္ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို လုပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔အသက္၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္) မွန္တယ္။ ဘဝတစ္ခုလုံးအတြက္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာေတြကို ဘုရားက စီစဥ္တာျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူကမွ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။ အနာဂတ္မွာ ကြၽန္မသားက ဘယ္လို အလုပ္၊ ဘယ္လိုအိမ္ေထာင္မ်ိဳး ရွိမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။ ကြၽန္မသားသမီးေတြကို ဘယ္ေလာက္ဘဲ ထည့္စဥ္းစားေပးပါေစ၊ ကြၽန္မ သူတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာေတြကို ေျပာင္းလဲလို႔ မရသလို၊ ကြၽန္မ ေထာင္က်မလား၊ မက်ဘူးလားဆိုတာကိုလည္း ဘုရားက ဆုံးျဖတ္တာပါ။ ဆႏၵရွိလို႔ပဲ အဲဒီကေန ကြၽန္မ ထြက္သြားလို႔ မရဘူး။ ကြၽန္မ လုပ္ဖို႔လိုတာက အရာရာကို ဘုရားဆီ အပ္ႏွံၿပီး သူ႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို ေတြးမိတယ္။ “သမၼာတရားအတြက္ ခက္ခဲမႈကို သင္ခံစားရမည္၊ သမၼာတရားထံ သင့္ကိုယ္သင္ ေပးအပ္ရမည္၊ သမၼာတရားအတြက္ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ျခင္းကို သင္ခံရမည္၊ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရားကို သင္ပိုမိုရရွိရန္အတြက္ ပို၍ပင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံရေပမည္။ ဤသည္မွာ သင္လုပ္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုဘဝ တစ္ခုအတြက္ သမၼာတရားကို သင္လက္မလႊတ္ရ၊ တဒဂၤေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အတြက္ သင့္ဘဝ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိကို အဆုံးရႈံးမခံရ။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းမြန္ေသာအရာအားလုံးကို သင္ ေလ့လာလိုက္စားသင့္ၿပီး၊ အသက္တာတြင္ ပိုမိုအဓိပၸာယ္ ရွိေသာ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ လိုက္စားသင့္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာက္တန္းက်သည့္ဘဝကို သင္ေနထိုင္ၿပီး မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုမွ် သင္ မလိုက္စားပါက၊ သင့္ဘဝကို သင္ ျဖဳန္းတီးသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာဘဝမွ မည္သည့္အရာကို သင္ ရရွိႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားတစ္ခုအတြက္ ဇာတိပကတိ၏ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈမ်ား အားလုံးကို သင္စြန႔္လႊတ္သင့္ၿပီး၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အနည္းငယ္အတြက္ သမၼာတရားအားလုံးကို မလႊင့္ပစ္သင့္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမာဓိ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္သိကၡာ မရွိေပ။ ၎တို႔၏ တည္ရွိျခင္းတြင္ အဓိပၸာယ္ မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ခြန္အားေပးတယ္။ ယုံၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈ ရဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး အဖန္ဆင္းခံရဲ႕ တာဝန္ကို လုပ္တာပဲ။ အဲဒါကိုပဲ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝလို႔ မွတ္ယူလို႔ရၿပီး၊ သမၼာတရားရဖို႔ဆိုရင္ ဆင္းရဲဒုကၡ ပမာဏတိုင္းက တန္တယ္။ မိသားစု စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အသင္းေတာ္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ရင္၊ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္တဲ့ ယုဒ ျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒါ အႀကီးမားဆုံး အရွက္ရမႈ ျဖစ္မွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအတြက္ ဘုရားရဲ႕ က်ိန္ျခင္းကို ကြၽန္မ ခံရမွာ။ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ မိသားစုနဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ ဘဝနဲ႔ေတာင္၊ အႏွစ္မဲ့၊ အဓိပၸာယ္မဲ့ၿပီး ကြၽန္မက လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ထက္ ပိုမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ေတြးမိေတာ့၊ ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔ ပိုၿပီးေတာင္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မိတယ္။ ရဲေတြက ဘာနည္းစနစ္ေတြပဲ သုံးၾကပါေစ၊ ကြၽန္မ သက္ေသခံၿပီး စာတန္ကို အရွက္ရေစမယ္။

ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ရဲေတြက ကြၽန္မကို ပင္မခန္းမေဆာင္ထဲ ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မဦးေလး၊ ေယာက္်ား၊ သားနဲ႔ သမီးတို႔ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္မကေလးေတြက ဖက္ငိုၾကၿပီး၊ “အေမ၊ အိမ္ျပန္လာပါ”လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္မေယာက္်ားက ေဘးမွာရပ္ၿပီး ငိုေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မဦးေလးက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာတယ္။ “လင္းမင္း၊ ရဲေတြက သူတို႔ကို သမီး တစ္ခုခု ေျပာတာနဲ႔ အိမ္ျပန္လာလို႔ရၿပီ။ ေထာင္က်စရာမလိုဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ သမီး ေထာင္က်ရင္ သမီးရဲ႕ သားေလး အနာဂတ္ ပ်က္စီးသြားမွာ။ အဲဒါက မိသားစုကို ဖ်က္ဆီးမွာ။ ဦးေျပာတာနားေထာင္ၿပီး သူတို႔ကို ေျပာျပလိုက္ပါ”တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ရွင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မမိသားစု တိုက္တြန္းမႈေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စာတန္ရဲ႕ ပရိယာယ္ရွိသလို၊ နည္းနည္းပဲ ေျပာျပရင္ေတာင္မွ ရဲေတြက ကြၽန္မဆီကေန အမ်ားႀကီး ဖိအားေပးၿပီး ေမးဦးမွာျဖစ္သလို တျခားလူေတြ အမ်ားႀကီး အဖမ္းခံရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့တယ္။ ဒါကို စိတ္ထဲေတြးၿပီး ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “ယုံၾကည္သူအေနနဲ႔ ဘဝမွာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို သမီးေလွ်ာက္ေနတာပါ။ တရားမဝင္တာ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ခဲ့လို႔၊ ဝန္ခံစရာ ဘာမွ မရွိဘူး။ အိမ္ျပန္ၾကပါ” လို႔ေပါ့။ အက်ဥ္းခန္းဆီ ကြၽန္မ ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ရန္သူလက္အပ္ၿပီး ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ ေသြးေဆာင္၊ ဖိအားေပးဖို႔ ရဲေတြက ကြၽန္မ ခ်စ္ရသူေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အသုံးခ်ေနခဲ့တာကို ေတြးမိတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အရမ္းယုတ္မာတယ္။ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြပဲ။ အဲဒီေနာက္၊ အရာရွိတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို ႐ုံးခန္းထဲေခၚၿပီး ေက်နပ္အားရေနေလဟန္နဲ႔ ေမးတယ္၊ “မင္း မိသားစု အလည္အပတ္လာတာ ဘယ္လိုလဲ”တဲ့။ ဒီလို ဆိုး႐ြားတဲ့ အေျခအေနမွာ သူ အူျမဴးေနတာကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းေဒါသထြက္သြားၿပီး အိတ္ထဲကေန စာသုံးေစာင္ထုတ္၊ ၿဖဲလိုက္တယ္၊ အဲဒါေတြကို စားပြဲေပၚ ပစ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူျဖစ္ၿပီး ေျဖာင့္မွန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ မေကာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔ သူတို႔ကို တိုက္တြန္းခိုင္းရတာလဲ။ ကြၽန္မ ဘာဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့လို႔လဲ”ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားလိုက္တယ္။ ရဲေတြ ေမးခြန္းေမးတာကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျဖႏိုင္တာက ဘုရားေပးတဲ့ ခြန္အားေၾကာင့္ပါ။

၁၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ မနက္မွာ၊ ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရး ငွာနေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ႐ုံခန္းထဲ ေခၚတယ္။ သူက အရင္လို မခက္ထန္ေတာ့ဘဲ ပူပန္သလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ကြၽန္မ မိသားစုအေၾကာင္း ေမးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ဖို႔ စကားအလွသုံးဖို႔ သူ ႀကိဳးစားတယ္။ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲ မက်ေအာင္ ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ မရပ္မနား ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ဌာနေခါင္းေဆာင္က အမ်ားႀကီး ေျပာတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ဘာမွမေျပာတာ ျမင္ေတာ့၊ သူ ေဒါသထြက္လာၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေအာ္တယ္။ “ငါ မင္းကို တည့္တည့္ပဲ ေျပာမယ္။ မင္းအိမ္မွာ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ငါတို႔ ေတြ႕ထားတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ အႀကီးဆုံး အမႈအခင္းပဲ။ စကားမေျပာရင္ မင္း ေထာင္က်ဖို႔ ေသခ်ာတယ္”တဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူ ဘာပဲေျပာျပာ၊ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းၿပီး၊ ေထာင္ခ်ခံရရင္ေတာင္ တျခားလူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ ေျပာမွာမဟုတ္သလို ဘုရားသခင္ လုံးဝ သစၥာမေဖာက္ဘူးလို႔ က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္။ ဆယ့္ငါးရက္ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မဆီက ဘာမွ ရမွာမဟုတ္တာကို သူတို႔ ျမင္သြားၿပီး ကြၽန္မကို အိမ္ျပန္ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ မိသားစုက ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ဆန႔္က်င္ေနတုန္းပဲ။ အဲဒါေတြအားလုံးက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အလိမ္အညာေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေတြေၾကာင့္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုပဲ ခက္ခဲပါေစ၊ ဘုရားေနာက္ကို အဆုံးထိလိုက္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီး က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္၊ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဓမၼေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေတြးမိတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းေပၚ ခ်ီတက္ေနျခင္းပါ။

၁ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း လမ္းေၾကာင္း မည္မွ်ခက္ခဲပါေစ ကြၽန္ုပ္ ဂ႐ုမစိုက္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုေတာ္ကိုသာ ကြၽန္ုပ္၏ အသက္ေမြးမႈအျဖစ္ ကြၽန္ုပ္ ေဆာင္႐ြက္ေပ၊ အနာဂတ္တြင္ ကြၽန္ုပ္ ေကာင္းခ်ီးရသည္ျဖစ္ေစ၊ ကံဆိုးျခင္း ခံစားရသည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္ုပ္ သာ၍ပင္ မမႈေပ။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ဖို႔ ယခု ကြၽန္ုပ္ ဆုံးျဖတ္ထားသည့္အတြက္ အဆုံးထိတိုင္ ကြၽန္ုပ္ သစၥာရွိပါမည္။ မည္သည့္ အႏၲရာယ္ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡ ကြၽန္ုပ္ေနာက္တြင္ ေစာင့္ေနပါေစ၊ ကြၽန္ုပ္၏ မည္သို႔ပင္ အဆုံးသတ္ပါေစ၊ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းႀကီးေသာ ေန႔ကို ႀကိဳဆိုဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္၏ ေျခလွမ္းမ်ားကို ကြၽန္ုပ္ နီးကပ္စြာ လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ႀကိဳးပမ္းသည္။

............

—သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ

အဲဒီဓမၼသီခ်င္းကို ကြၽန္မ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆိုၿပီး အရမ္းလႈံ႕ေဆာ္ခံခဲ့ရတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းက ပါတီရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈ အၿမဲ ပါရွိမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ထပ္ အဖမ္းခံရႏိုင္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အနာဂတ္မွာ ေထာင္ေတာင္ အခ်ခံရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ စစ္မွန္တဲ့ လမ္းခရီးဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသလို ဘုရားေနာက္ကို အဆုံးထိလိုက္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အတန္ၾကာ၊ တျခားအသင္းသား တစ္ေယာက္ကိုမွ ကြၽန္မ မဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အသင္းေတာ္ အသက္တာ အသက္မရွင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္တယ္၊ အိမ္မွာ သမၼာတရားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ၿပီး မိသားစုကို ဧဝံေဂလိ ေဝမွ်ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေယာက္်ားနဲ႔ သမီးေလးက ယုံၾကည္သူေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ မိသားစုအေနနဲ႔ စုေဝးၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ စားေသာက္ၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ျပန္အဆက္အသြယ္ရၿပီး တာဝန္ကို စလုပ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို တကယ္ ေက်းဇူးတင္မိခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ခ်ိန္လုံးမွာ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ ဖမ္းဆီးမႈ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ မိသားစုရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈေတြတစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္မကို တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ေစခဲ့တာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပး၊ လမ္းျပမႈျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္မေရွ႕မွာရွိတဲ့ လမ္းက ဘယ္လိုပဲ ခက္ခဲပါေစ၊ အဆုံးထိ ဘုရားနဲ႔ သြားမွာပါ။