လီဖန္း ကိုးရီးယားႏိုင္ငံ

အရင္ သုံးေလးလတုန္းက ကြၽန္ေတာ္လည္း ဒီလိုမ်ိဳး ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕အသင္းေတာ္ကေန စာတစ္ေစာင္ရတယ္။ က်န္းဟြာဆိုတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ကို အကဲျဖတ္ေပးခိုင္းတာ။ စာမွာ ေျပာတာက သူက အသင္းေတာ္အသက္တာကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္၊ လူေတြကို အခ်င္းခ်င္း ယွဥ္ၿပိဳင္ခိုင္းၿပီး အုပ္စုေတြဖြဲ႕တယ္တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က ႀကိဳးစားၿပီး သုံးေလးႀကိမ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပမဲ့ ထိေရာက္မႈမရွိဘူး။ သူက ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမွားေတြကို ေထာက္ျပၿပီး ျပန္ တိုက္ခိုက္တယ္။ အသင္းေတာ္က က်န္းဟြာကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔လိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ျပင္ဆင္ေနၿပီး သူ႔အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရးခိုင္းတယ္။ စာကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္ေတာ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်န္းဟြာ ႏွင္ထုတ္ခံရဖို႔မ်ားတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ သူက ဒီလိုအျပဳအမူကို ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနၿပီး မေျပာင္းလဲေသးလို႔ေပါ့။ ဒါက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အေျခအေနပဲ။ က်န္းဟြာႏွင္ထုတ္ခံရတာကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ကူးၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္စိတ္မၾကည္ဘူး။ အရင္တုန္းက သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေပးခဲ့ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခဲ့တာေလ။ သူ မေကာင္းမႈလုပ္တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္တာက ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာ သူသိသြားရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ ဘယ္လိုထင္မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ေက်းဇူးမသိတတ္ဘူး၊ အၾကင္နာတရားမရွိဘူးလို႔ ေျပာမွာလား ေပါ့။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဒီကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္ ေရွာင္လိုက္ခ်င္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က တျခားလုပ္စရာေတြရွိေတာ့ သုံးေလးရက္ေလာက္ ဒါကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းထားလိုက္တယ္။

ဒီျပႆနာက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ဆက္ရွိေနခဲ့တယ္။ အရင္ဆယ္ႏွစ္တုန္းက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်န္းဟြာက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာသားအေျခခံတဲ့ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ရာထူးတိုးေပးတယ္။ ပိုၿပီး ေလ့က်င့္လို႔ ရေအာင္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ခဏခဏ ရာထူးတိုးခံရၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ကို သြားရတယ္။ စာအေျခခံတဲ့အလုပ္ကို ဆက္ၿပီးလုပ္ႏိုင္တာက အရင္ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေပးတာနဲ႔ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သူလုပ္တဲ့ႏွစ္ေတြအေတာအတြင္း သူေပးတဲ့ မိတ္သဟာယ၊ အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အလြယ္တကူနဲ႔ကို အဆင္ေျပခဲ့သလို၊ သူက ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေကာင္းေကာင္းဂ႐ုစိုက္တယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လက္ခံဖို႔ ပိုအဆင္ေျပတဲ့အိမ္ေတြကို စီစဥ္႐ုံမကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အဝတ္အစားေတြ၊ ေန႔စဥ္လိုအပ္တာေတြသိပ္မရွိေတာ့ရင္ အဲဒါေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကို ခ်က္ခ်င္းယူလာေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ စုေဝးပြဲတစ္ခုကို သူ က်င္းပေပးတဲ့တစ္ေခါက္ကို ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အသည္းေရာဂါရွိတာကို သူၾကားရၿပီး ေဆးကုတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္တယ္။ အသည္းေဆးပုလင္းတစ္ဒါဇင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို အခမဲ့ေပးတယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကလြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေရာဂါအတြက္ ဘယ္သူမွ ဒီလိုအေရးစိုက္မျပဘူးေလ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တန္ဖိုးထားတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲတမ္းခံစားရတယ္။ ဒီအတြက္လည္း အၿမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဒီေတာ့ က်န္းဟြာကို အကဲျဖတ္ခ်က္ေရးဖို႔အခိုင္းခံရေတာ့ မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အေနခက္လုနီးပါးျဖစ္တာေပါ့။ သူ႔မွာ မေကာင္းမႈေတြ တစ္သီတစ္တန္းရွိထားမွန္း ကြၽန္ေတာ္ သိလို႔ေလ။ အဲဒါေတြ ေဖာ္ထုတ္ခံရရင္ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူ ႏွင္ထုတ္ခံရမွာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သူက တာဝန္ပ်က္ကြက္ၿပီး မဆင္မျခင္လုပ္ေတာ့ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အရမ္းထိခိုက္တယ္။ သူက ေခါင္းေဆာင္ရာထူးကေန အထုတ္ခံရၿပီးေတာ့ ဧဝံေဂလိသြားေဟာေပမဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြေနာက္ကို စလိုက္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးရဖို႔ သူႀကိဳးစားတဲ့အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲရႈတ္ခ်တယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြက သူတို႔တာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္က အရမ္း အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔အစ္မက မေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ။ သူ ႏွင္ထုတ္ခံရေတာ့ က်န္းဟြာက မေက်နပ္ဘဲ သူ႔ကို ခုခံကာကြယ္တယ္။ အယူအဆေတြျဖန႔္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တယ္။ က်န္းဟြာက ဘာလို႔ မဟုတ္တဲ့လူေတြကို အၿမဲတမ္းပံ့ပိုးသလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတယ္။ “အသင္းေတာ္၌ရွိေသာ လူမ်ားစြာတို႔သည္ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ မရွိၾကေပ။ လွည့္ျဖားမႈ တစ္ခုခု ျဖစ္ေသာအခါ သူတို႔သည္ စာတန္ဘက္က မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရပ္တည္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ စာတန္၏အေစအပါးမ်ားဟု အေခၚခံ ရေသာအခါ သာ၍ပင္ စိတ္ဆိုးၾကသည္။ ၎တို႔ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဟု လူတို႔ ေျပာေကာင္း ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား မရွိသည့္ဘက္တြင္ အၿမဲရပ္တည္ၾကသည္၊ အေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္တြင္ သမၼာတရားဘက္၌ ၎တို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ် မရပ္တည္ၾက၊ သမၼာတရားအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ရပ္တည္ျခင္းမရွိသလို၊ ေခ်ပေျပာဆိုျခင္းလည္း မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈ ကင္းမဲ့ၾကပါသေလာ။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ စာတန္၏ဘက္တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရပ္တည္မိၾကသနည္း။ သမၼာတရားကို အားေပးသည့္အေနျဖင့္ မွ်တကာ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ရွိေသာ စကားတစ္လုံးပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာၾကသနည္း။ ၎တို႔၏တဒဂၤ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈ၏ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဤအေျခအေန အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီေလာ။ လူတို႔သည္ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈ နည္းေလေလ သမၼာတရားဘက္၌ ရပ္တည္ဖို႔ရန္ မတတ္ႏိုင္ေလေလ ျဖစ္သည္။ ဤအရာက မည္သည္ကို ျပသနည္း။ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈ မရွိေသာသူမ်ားသည္ မေကာင္းမႈ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္းကို ျပသည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ သစၥာရွိေသာ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည္ကို ျပသည္မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ စာတန္ဘက္၌ အၿမဲရပ္တည္ႏိုင္ၿပီး စာတန္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ရွိၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ စကားလုံးတိုင္းႏွင့္ အျပဳအမူတိုင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ား အားလုံးသည္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာသူမ်ိဳးထဲက မဟုတ္ဘဲ ယင္းထက္ သမၼာတရားကို ႐ြံရွာမုန္းတီးေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္ကို သက္ေသျပဖို႔ လုံေလာက္ေပသည္။ စာတန္ဘက္တြင္ ၎တို႔ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းက၊ စာတန္အတြက္ တိုက္ခိုက္ေပးရင္း မိမိတို႔၏ ဘဝမ်ားကုန္ဆုံးသည့္ ထိုေသးႏုပ္ေသာ နတ္ဆိုးမ်ားကို စာတန္က အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ကို သက္ေသျပရန္ လုံေလာက္ေပသည္။ ဤအခ်က္မ်ား အားလုံးက အလြန္ပင္ ရွင္းလင္းလွသည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဖြင့္ျပျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ၿပီးေတာ့ က်န္းဟြာရဲ႕ အရင္က မေကာင္းမႈေတြနဲ႔ လက္ရွိအျပဳအမူကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ သူက စာတန္ဘက္ကေန အၿမဲတမ္းေနၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနမွန္း ကြၽန္ေတာ္ ျမင္သြားတယ္။ သူက တကယ္ကို စာတန္ရဲ႕ လက္ပါးေစျဖစ္တယ္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ မေကာင္းမႈျပဳသူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က က်န္းဟြာရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြအားလုံးကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္ရင္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြအရ သူ ေသခ်ာေပါက္ ရွင္းလင္းပစ္ခံရမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ သူက ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ လုပ္ဖို႔ ေနရာမရွိျဖစ္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူက လူလတ္ပိုင္းေရာက္ေနၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္လည္း မ့ျပဳရေသးဘူး။ သူ ႏွင္ထုတ္ခံရရင္ သြားဖို႔ ေနရာတစ္ခုခုရွိပါ့မလားေပါ့။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးတဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈနဲ႔ ရာထူးတိုးေပးတာေတြကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အက်ပ္႐ိုက္ေနတယ္။ အကဲျဖတ္ခ်က္ေရးရင္ သူက မေကာင္းတဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ ႏွင္ထုတ္ခံရဖို႔မ်ားတယ္။ မေရးရင္ ကြၽန္ေတာ္က အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေနတာ၊ ဘုရားကို သစၥာရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေတြၾကာေနၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ မွတ္ဉာဏ္က သိပ္မေကာင္းဘူး။ အေသးစိတ္အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေမ့သြားၿပီဆိုေတာ့ အရမ္းအားစိုက္ၿပီး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔က အသုံးမဝင္ဘူး။ သိသာတဲ့ဟာေတြကိုပဲ အျမန္ေရးလိုက္ၿပီး ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အျပစ္တင္စိတ္ ခံစားရတယ္။ ဒါက သစၥာေဖာက္တာ၊ လွည့္စားတာမဟုတ္ဘူးလား။ အခုက ဘုရားအမႈေတာ္မွာ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ လူေတြကို သူတို႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြ၊ အႏၲိခရစ္ေတြ၊ မယုံၾကည္သူေတြ၊ ဝိညာဥ္ဆိုးေတြ ရွင္းလင္းပစ္ခံရမွသာ အသင္းေတာ္က သန႔္စင္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေခ်ာေမြ႕စြာေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မွာ။ က်န္းဟြာက ဆိုးယုတ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိေပမဲ့ သူ႔ကို မေဖာ္ထုတ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္။ ဖုံးကြယ္ေပးခ်င္တယ္။ ဒါက စာတန္ဘက္မွာေနၿပီး ဘုရားကို အာခံတာျဖစ္မွာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ လန႔္သြားတယ္။ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြအကုန္လုံးကို ျပန္မွတ္မိဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေခါင္းေဆာင္အတြက္ အဲဒါေတြကို ခ်ေရးလိုက္တယ္။

ပို႔ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းပို စိတ္ေအးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝမ္းနည္းတဲ့ ခံစားခ်က္က ရွိေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ရက္က်ရင္ ဇာတိၿမိဳ႕ကို ျပန္သြားၿပီး က်န္းဟြာက သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္တာ ကြၽန္ေတာ္ပဲဆိုတာ သိသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိဘူး၊ ေက်းဇူးမသိတတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာမွာလား ေပါ့။ ရက္ေတြ ၾကာတဲ့အထိ ဒါကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါ တစ္ခုခုအမွားလုပ္ခဲ့သလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္။ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တိုင္တာက ဘုရားအလိုေတာ္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူေတြအားလုံးရဲ႕ တာဝန္ပဲဆိုတာ ငါသိတယ္။ ဒါဆို ဘာလို႔ အရမ္းဝမ္းနည္းၿပီး သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္စိတ္မရွိရတာလဲ။ ငါက သူ႔အေပၚ တစ္ခုခုအေႂကြးတင္ေနသလို ဘာလို႔ ခံစားရတာလဲ။ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားေတြကို စိစစ္တဲ့အခါ ၾကင္နာမႈေတြကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာအေၾကာင္း ေျပာထားတာကို ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္ရမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဖတ္တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည့္ အယူအဆသည္ တ႐ုတ္႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတြင္ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ္က်င့္တရားရွိသည္၊ မရွိသည္ကို အကဲျဖတ္သည့္ အေကာင္းဆုံးေသာ စံသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္းေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ဆိုးေသာ လူ႔သဘာဝရွိသေလာ၊ မြန္ျမတ္ျခင္းရွိမရွိ ဆိုသည္ကို အကဲျဖတ္ေသာအခါ စံအမွတ္တစ္ခုမွာ သူရရွိေသာ အခြင့္အေရး၊ သို႔မဟုတ္ အကူအညီကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္းရွိမရွိ၊ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည္ကို က်င့္သုံးေသာသူဟုတ္မဟုတ္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအတြင္းတြင္၊ ဧကန္အမွန္ လူသား႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလုံးအတြင္းတြင္ လူတို႔သည္ ဤအရာကို သူေတာ္ေကာင္းတရား၏ အေရးႀကီးေသာအတိုင္းအတာအျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္က ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည္ကို မက်င့္သုံးလွ်င္ ထိုသူသည္ ေက်းဇူးမသိတတ္သူျဖစ္ၿပီး အသိစိတ္ကင္းမဲ့ကာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္ မထိုက္တန္ဟု ယူဆၾကသည္။ ၎တို႔ကို အားလုံးက အထင္အျမင္ေသးသည္။ ပစ္ပယ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ လူတစ္ေယာက္က ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည္ကို က်င့္သုံးလွ်င္၊ ထိုသူသည္ ေက်းဇူးသိတတ္ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် နည္းလမ္းတိုင္းျဖင့္ အခြင့္အေရးႏွင့္ အကူအညီကို ျပန္ေပးလွ်င္ ထိုသူကို အသိစိတ္ႏွင့္ လူ႔သဘာဝရွိသည့္သူအျဖစ္ မွတ္ယူသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က အျခားလူတစ္ေယာက္ထံမွ အက်ိဳးအျမတ္၊ သို႔မဟုတ္ အကူအညီတစ္ခုကို လက္ခံရရွိေသာ္လည္း ျပန္လည္မေပးဆပ္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ ႐ိုးရွင္းသည့္ ‘ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။’ ဟူသည့္စကားျဖင့္ အနည္းငယ္ ေက်းဇူးသိတတ္မႈကို ေဖာ္ျပၿပီး ထို႔ထက္ မည္သည့္အရာမွ်မပိုလွ်င္ အျခားလူက မည္သို႔ ထင္မည္နည္း။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္ေလာ။ ထိုသူက ‘ဒီလူက ကူညီေပးဖို႔ မတန္ဘူး။ လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ငါက သူ႔ကို အမ်ားႀကီးကူညီၿပီး သူက ဒီလိုတုံ႔ျပန္တာဆိုရင္ သူက အသိတရား၊ ဒါမွမဟုတ္ လူ႔သဘာဝမရွိဘူး။ ေပါင္းဖို႔ မတန္ဘူး’ ဟူ၍ စဥ္းစားေကာင္း စဥ္းစားမည္ေလာ။ ထိုသူသည္ ဤသို႔ေသာလူစားမ်ိဳးႏွင့္ တဖန္ ႀကဳံေတြ႕လွ်င္ ထိုသူကို ကူညီဦးမည္ေလာ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ကူညီလိုစိတ္ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သင္တို႔သည္ အလားတူ အေျခအေနမ်ားတြင္ အမွန္တကယ္ ကူညီသင့္သည္၊ မကူညီသင့္သည္ကို ေတြးေတာမည္မဟုတ္ေလာ။ သင္၏ ယခင္အေတြ႕အႀကဳံမွ သင္သိလိုက္ရေသာ သင္ခန္းစာသည္ ‘ငါ ဘယ္သူကိုမဆို ကူညီေပးလိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ “လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္” ဆိုတာကို နားလည္ရမယ္။ သူတို႔က ငါ ေပးတဲ့အကူအညီအတြက္ ျပန္ေပးဆပ္မွာမဟုတ္တဲ့ ေက်းဇူးမသိတတ္တဲ့သူမ်ိဳးဆိုရင္ မကူညီတာေကာင္းတယ္’ ဟူ၍ ျဖစ္ေပမည္။ ထိုကိစၥတြင္ သင္တို႔၏ အျမင္မွာ ထိုသို႔ျဖစ္မည္မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။)” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၇)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းနည္းၿပီး သူ႔အေပၚ တစ္ခုခုအေႂကြးတင္သလိုခံစားေနရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ေတြ႕သြားတယ္။ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္ရတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားစည္းမ်ဥ္းရဲ႕ လွည့္စားတာ၊ အဆိပ္ခတ္တာကို ကြၽန္ေတာ္ ခံေနခဲ့ရတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ ကေလးဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြ၊ လူႀကီးေတြ၊ ႐ြာသြားေတြ စကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ “ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားက သူတို႔စကားေတြထဲမွာ ခဏခဏပါတယ္။ အကူအညီရတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အကူအညီျပန္ေပးပုံကို သူတို႔ၾကားတဲ့အခါ အဲဒီလူကို ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ ေကာင္းတယ္၊ အသိတရားရွိတယ္၊ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ထိုက္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြကို အထင္ႀကီးေလးစားၾကတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြကို ျမင္တဲ့အခါမွာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က အကူအညီျပန္မေပးရင္ သူနဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒီလိုလူေတြကို ေက်းဇူးမသိတတ္ဘူး၊ အသိစိတ္နဲ႔ လူ႔သဘာဝမရွိဘူးဆိုၿပီး ႀကိတ္ၿပီး တံဆိပ္ကပ္ၾကတယ္။ လုံးဝ ႏႈတ္မဆက္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေလးဘဝပတ္ဝန္းက်င္က ဒီလိုတန္ဖိုးမ်ိဳးေတြထဲမွာ ႏွစ္ျမဳပ္ေနၿပီး ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့ အယူအဆကို အၿမဲတမ္း က်င့္သုံးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီခဲ့တဲ့သူ၊ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကို ကူညီခဲ့တဲ့သူတိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိၿပီး သူတို႔ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး ျပန္ေပးဆပ္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၿပီးေတာ့ ေနာက္က်မွ ျပန္ေပးဆပ္ရတယ္။ ဒါက ျမင့္ျမတ္တဲ့၊ အသိတရားရွိတဲ့၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္လုပ္သင့္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ တူတယ္ေလ။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အနားကလူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာသာေပးတာကိုရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္းဟြာက်ေတာ့ သူ ရာထူးတိုးေပးတာေတြ၊ အေရးစိုက္တာ၊ ကူညီတာေတြအားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္မေပးဆပ္ဘူးလို႔ ခံစားမိတယ္။ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကိုေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ျဖစ္ၿပီး ေက်းဇူးမသိတတ္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒီအယူအဆေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖမ္းစားထားဆဲျဖစ္ေနေတာ့ မေကာင္းတဲ့လူေတြ၊ မယုံၾကည္သူေတြက အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြကို ေႏွာင့္ယွက္တာေတြပဲလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိေပမဲ့ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္စိတ္မရွိ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့ အယူအဆေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ လွည့္စားခံရၿပီး ကန႔္သတ္ခံခဲ့ရတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တယ္။ “‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္’ ဆိုသည့္အရာကဲ့သို႔ေသာ ကိုယ့္က်င့္တရားအျပဳအမူအေပၚ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ အဖြဲ႕ဝင္အေနျဖင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေနျဖင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္သည္ အတိအက် မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို လူတို႔ကို မေျပာျပေပ။ ထိုအစား လူတို႔ ဆႏၵရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အေျခအေန၊ သို႔မဟုတ္ ဆက္စပ္အေၾကာင္းအရာက မည္သို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔အား နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ ျပဳမူစဥ္းစားရန္ ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ဖိအားေပးေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွးတ႐ုတ္ျပည္တြင္ ဤသို႔ေသာ ဥပမာမ်ားစြာရွိသည္။ ဥပမာ ဆာေလာင္ေနေသာ သူေတာင္းစား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို မိသားစုတစ္စုက ယူေဆာင္ၿပီး ေကြၽးေမြးသည္။ အဝတ္ဆင္ေပးသည္။ ကိုယ္ခံပညာမ်ား ေလ့က်င့္ေပးၿပီး၊ အသိပညာမ်ိဳးစုံကို သင္ၾကားေပးသည္။ သူႀကီးလာသည္အထိ ေစာင့္ၿပီးေနာက္ သူ႔အား ဝင္ေငြအရင္းအျမစ္အျဖစ္ စ၍ အသုံးျပဳသည္။ မေကာင္းမႈလုပ္ရန္၊ လူမ်ားအား သတ္ရန္၊ သူမလုပ္လိုသည့္အရာမ်ားကို လုပ္ရန္ ေစလႊတ္သည္။ သူလက္ခံရရွိသည့္ အကူအညီမ်ားအရ သူ၏ ဇာတ္လမ္းကို ၾကည့္လွ်င္ သူ ကယ္တင္ခံရျခင္းသည္ ေကာင္းသည့္အရာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔အား လုပ္ေဆာင္ရန္ အတင္းခိုင္းေစသည့္အရာကို ထည့္တြက္လွ်င္ ဤသည္မွာ အမွန္တကယ္တြင္ ေကာင္းသေလာ၊ ဆိုးသေလာ။ (ဆိုးသည္။) သို႔ေသာ္ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္’ ကဲ့သို႔ေသာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္တြင္ လူတို႔သည္ ဤအရာကို မခြဲျခားႏိုင္ေပ။ အေပၚယံတြင္ ထိုကေလးသည္ မေကာင္းမႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး လူတို႔အား ထိခိုက္ျခင္း၊ လူသတ္သမားျဖစ္ျခင္း၊ လူအမ်ားစုက လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆႏၵရွိမည္မဟုတ္သည့္အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိသည့္ ပုံစံရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ အရွင္သခင္၏ အမိန႔္အရ မေကာင္းေသာအရာမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿပီး သတ္ျဖတ္ရန္ လိုလားမႈသည္ စိတ္အတြင္း၌ သူ၏ ၾကင္နာမႈအတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရန္ ဆႏၵမွ လာသည္မဟုတ္ေလာ။ အထူးသျဖင့္ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္’ ကဲ့သို႔ေသာ တ႐ုတ္႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ဤအယူအဆမ်ား၏ လႊမ္းမိုးထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို မျဖစ္မေနခံရသည္။ လူတို႔ျပဳမူပုံ၊ ဤလုပ္ရပ္မ်ားေနာက္ရွိ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အရင္းခံေၾကာင္းမ်ားသည္လည္း ဤအရာမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ထိုကေလးသည္ ထိုအေျခအေနသို႔ အပို႔ခံရေသာအခါ သူ၏ ပထမဆုံးအေတြးသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္မည္နည္း။ ‘ငါ့ကို ဒီမိသားစုက ကယ္တင္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က ငါ့အေပၚ ေကာင္းတယ္။ ငါ ေက်းဇူးမသိတတ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ငါ သူတို႔ကို အသက္ေႂကြး တင္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့အသက္ကို သူတို႔အတြက္ အပ္ႏွံရမယ္။ သူတို႔ငါ့ကို ခိုင္းတာမွန္သမွ်ကို လုပ္သင့္တယ္။ မေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး လူေတြကို သတ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာင္မွေပါ့။ မွန္သလား၊ မွားသလားဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ သူတို႔ၾကင္နာမႈကိုပဲ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ဒီလိုမလုပ္ရင္ ငါက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးျဖစ္မွာလဲ’ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ ထိုမိသားစုက သူ႔အား တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို သတ္ေစလိုသည့္၊ သို႔မဟုတ္ မွားယြင္းသည့္အရာတစ္ခုကို လုပ္ေစလိုသည့္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ သူက တုံ႔ဆိုင္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သံသယတစ္ခုမွ် မရွိဘဲ လုပ္ေဆာင္သည္။ သူ၏ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္မႈမ်ား၊ ျပန္လွန္ေမးခြန္းမထုတ္သည့္ နာခံမႈအားလုံးတို႔သည္ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္’ ဆိုသည့္ အယူအဆ၏ အမိန႔္ေပးျခင္းကို ခံရသည္မဟုတ္ေလာ။ သူသည္ ထိုကိုယ္က်င့္တရားနီတိကို ျဖည့္ဆည္းေနျခင္းမဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္သည္။) ဤဥပမာမွ မည္သည့္အရာကို သင္ရရွိသနည္း။ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည္မွာ ေကာင္းသည့္အရာဟုတ္သေလာ၊ မဟုတ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။ ထိုအရာတြင္ စည္းမ်ဥ္းမရွိပါ။) အမွန္တကယ္တြင္ ၾကင္နာမႈကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ေသာသူတြင္ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုရွိသည္။ အတိအက်ေျပာရေသာ္၊ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင့္ကို ၾကင္နာမႈျပဳလွ်င္ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ သင္သည္ ဤသို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ သင္သည္ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္ ပ်က္ကြက္လွ်င္ သင္က လူသားမဟုတ္ေပ။ ဤအတြက္ သင္က ရႈတ္ခ်ခံရလွ်င္ သင္ေျပာႏိုင္သည့္အရာ တစ္ခုမွ်မရွိေပ။ ‘ေညာင္ေစ့ေလာက္ ေက်းဇူးျပဳခံရလွ်င္ ေညာင္ပင္ႀကီးေလာက္ ျပန္ဆပ္သင့္သည္’ ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤျဖစ္ရပ္တြင္ ထိုကေလးက ဘဝကို ကယ္တင္ေပးေသာ ၾကင္နာမႈကို လက္ခံရရွိခဲ့သည္။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ ဘဝျဖင့္ ျပန္ေပးဆပ္ရသည္။ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္သည့္ အကန႔္အသတ္၊ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို သူမသိေပ။ သူ၏ အသက္ကို ဤမိသားစုကေပးထားသည္ဟု သူယုံၾကည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ သူ၏ အသက္ကို ၎တို႔ထံ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံရၿပီး၊ လူသတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အျခားမေကာင္းမႈမ်ား အပါအဝင္သူ႔အေပၚ ၎တို႔ ေတာင္းဆိုသမွ်ကို လုပ္ေဆာင္ရသည္။ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္သည့္ ဤနည္းလမ္းသည္ စည္းမ်ဥ္း၊ သို႔မဟုတ္ ကန႔္သတ္ခ်က္မရွိေပ။ သူသည္ သားရဲတစ္ေကာင္ကို အားေပးကူညီခဲ့ၿပီး ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ပ်က္စီးေစခဲ့သည္။ ၾကင္နာျခင္းကို ဤသို႔ ျပန္ေပးဆပ္ျခင္းမွာ သူ႔အတြက္ မွန္ကန္သေလာ။ မည္သို႔ မွန္ကန္မည္နည္း။ ယင္းသည္ မိုက္မဲေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၇)) ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့ သူေတာင္းစားဥပမာကတစ္ဆင့္ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အဆိပ္ခတ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးမွားတစ္ခုပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့တယ္။ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့အယူအဆက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝိညာဥ္ကို ကန႔္သတ္႐ုံတင္မကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေတြးေတြကိုလည္း ပုံပ်က္ေစတယ္။ လူေတြၾကားက သာမန္အကူအညီကို စိတ္ထဲမွာ ထားၿပီး ျပန္ေပးဆပ္ရမဲ့ ေက်းဇူးအေႂကြးအျဖစ္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ အသိစိတ္နဲ႔ လူ႔သဘာဝမရွိဘူးလို႔ သတ္မွတ္မခံရေအာင္ေပါ့။ ဒီလွည့္စားၿပီး အဆိပ္ရွိတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေၾကာင့္ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္က သင့္ေတာ္တဲ့ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္မႈကို မသိေတာ့သလဲ။ ဘယ္သူက ကူညီေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းမႈျပဳသူ၊ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိသူဆိုရင္ေတာင္ အက်ိဳးခံစားရတဲ့သူ ဘယ္သူမဆိုက သူတို႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈအားလုံးနဲ႔ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ လူသတ္ၿပီး၊ တျခားဆိုးယုတ္မႈေတြျဖစ္တဲ့ အထိေတာင္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားက တကယ္ကို လူေတြကို အဆိပ္ခတ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို တိုက္ခိုက္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ က်န္းဟြာကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အကဲျဖတ္ခိုင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က က်န္းဟြာကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔၊ မႏွင္ထုတ္ဖို႔ကို အကဲျဖတ္ဖို႔အတြက္ က်န္းဟြာက ပုံမွန္ ဘယ္လိုျပဳမူတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ဖို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ “ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္ျခင္း” ဆိုတာရဲ႕ လွည့္စားမႈနဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္တဲ့ က်န္းဟြာနဲ႔ သူ႔အကူအညီေတြအကုန္လုံးကို ေတြးမိ႐ုံနဲ႔ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဖုံးကြယ္ခ်င္သြားတယ္။ ေကာင္းမႈနဲ႔ မေကာင္းမႈ၊ အျဖဴနဲ႔အမဲၾကား ကြာျခားခ်က္ကို ခြဲျခားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကို ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကင္နာမႈေတြကို ျပန္ေပးဆပ္ျခင္းအယူအဆနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို သိလာႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါက အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘဲ လူေတြကို လွည့္စားၿပီး ေဖာက္ျပန္ဖ်က္ဆီးဖို႔ စာတန္အသုံးျပဳတဲ့ အေတြးမွားတစ္ခုပဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒါနဲ႔ အသက္မရွင္သင့္ဘူး၊ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္မႈ စည္းမ်ဥ္းအျဖစ္ မယူသင့္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ထပ္ဖတ္တယ္။ “‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည့္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအယူအဆကို ပိုင္းျခားသိျမင္ဖို႔ လိုသည္။ အေရးႀကီးဆုံးအပိုင္းမွာ ‘ၾကင္နာမႈ’ ဆိုသည့္ စကားျဖစ္သည္။ ဤၾကင္နာမႈကို မည္သို႔ ရႈျမင္သင့္သနည္း။ ထိုအရာက ‘ၾကင္နာျခင္း’၏ မည္သည့္ရႈေထာင့္ႏွင့္ သဘာဝကို ရည္ၫႊန္းသနည္း။ ‘လက္ခံရရွိေသာ ၾကင္နာမႈကို ေက်းဇူးသိတတ္စြာ ျပန္လည္ေပးဆပ္သင့္သည္’ ဆိုသည့္အရာ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာမည္သူမဆိုအတြက္ ဤေမးခြန္းမ်ားကို အေျဖရွာရန္ မုခ်လိုအပ္သည္။ လူသား၏ အယူအဆမ်ားအရ ‘ၾကင္နာျခင္း’ ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ သာ၍ေသးငယ္ေသာအဆင့္တြင္ ၾကင္နာျခင္းသည္ သင္ဒုကၡေရာက္ေသာအခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကူညီျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ သင္ ဆာေလာင္ေနေသာအခါတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင့္အား ထမင္းတစ္ဇလုံေပးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္ ေရအလြန္ငတ္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ေရတစ္ဘူးေပးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္လဲက်ၿပီး ျပန္မထႏိုင္ေသာအခါတြင္ သင့္အား ထႏိုင္ရန္ ကူညီေပးျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးက ၾကင္နာျခင္း အျပဳအမူမ်ားျဖစ္သည္။ ႀကီးမားေသာ ၾကင္နာျခင္းအျပဳအမူမွာ စိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အက်ပ္အတည္း၌ သင္ရွိေနေသာအခါတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင့္အား ကယ္တင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အသက္ ကယ္ေသာ ၾကင္နာျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္သည္ ေသႏိုင္ေလာက္သည့္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ေနေသာအခါတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင့္အား ေသျခင္းကို ေရွာင္ႏိုင္ရန္ ကူညီေပးျခင္း၊ အေျခခံအားျဖင့္ သင့္အသက္ကို ကယ္တင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔က ‘ၾကင္နာမႈ’ အျဖစ္ ျမင္ေသာ အရာအခ်ိဳ႕ျဖစ္သည္။ ထိုၾကင္နာျခင္းမ်ိဳးသည္ ေသးႏုပ္ေသာ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳဆန္ေသာ အကူအညီတိုင္းထက္ သာလြန္သည္။ ဤသည္မွာ ေငြေၾကး၊ သို႔မဟုတ္ ႐ုပ္ဝတၳဳမ်ားႏွင့္ တိုင္းတာ၍မရေသာ ႀကီးျမတ္သည့္ ၾကင္နာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာကို လက္ခံရရွိေသာသူတို႔သည္ ေက်းဇူးတင္စကားအနည္းငယ္မွ်ျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေက်းဇူးတင္ရွိျခင္းမ်ိဳးကို ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ လူတို႔အေနျဖင့္ ဤနည္းျဖင့္ ၾကင္နာျခင္းကို တိုင္းတာျခင္းသည္ တိက်မွန္ကန္သေလာ။ (မတိက်ပါ။) အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္သနည္း။ (ဤတိုင္းတာမႈသည္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၏ စံႏႈန္းမ်ားတြင္ အေျခခံထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။) ဤသည္မွာ သီအိုရီႏွင့္ အယူဝါဒကို အေျခခံေသာ အေျဖျဖစ္ၿပီး၊ မွန္သည့္ပုံစံရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုကိစၥ၏ အႏွစ္သာရသို႔ မေရာက္ရွိေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာကို လက္ေတြ႕က်သည့္ အသုံးအႏႈန္းျဖင့္ မည္သို႔ရွင္းျပ၍ရႏိုင္သနည္း။ ထိုအေၾကာင္းကို ေသခ်ာ စဥ္းစားေလာ့။ မၾကာေသးခင္က လူတစ္ဦးသည္ သူ၏ ပိုက္ဆံအိတ္က်ၿပီး သတိမထားမိသည့္ အြန္လိုင္းဗီဒီယိုတစ္ခုအေၾကာင္းကို ငါ ၾကားရသည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထိုသူ႔ေနာက္လိုက္ေသာ ေခြးငယ္တစ္ေကာင္က ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ထိုလူက ဤအရာကို ျမင္ေသာအခါ ေခြးအား သူ၏ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ခိုးသည့္အတြက္ ႐ိုက္သည္။ အဓိပၸာယ္မဲ့သည္မဟုတ္ေလာ။ ထိုလူသည္ ေခြးေလာက္ ကိုယ္က်င့္တရားမရွိေပ။ ေခြး၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ လူသား၏ ကိုယ္က်င့္တရားစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ လုံးဝ ကိုက္ညီသည္။ လူသားက ‘ပိုက္ဆံအိတ္က်ခဲ့တယ္’ ဟု ေအာ္ေခၚမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေခြးက စကားမေျပာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို တိတ္တဆိတ္ေကာက္ယူၿပီး ထိုလူေနာက္သို႔ ေျပးလိုက္သြားသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေခြးတစ္ေကာင္သည္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈက အားေပးေသာ အျပဳအမူေကာင္းအခ်ိဳ႕ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ဤအရာက လူသားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မည္သည့္အရာကို ေျပာသနည္း။ လူသားမ်ားသည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားျဖင့္ ေမြးဖြားလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔အားလုံးသည္ ဤအရာမ်ားကို ပို၍ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က အသိစိတ္ရွိသေ႐ြ႕ ဤတာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားမ်ိဳးကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သည္။ ၎တို႔ကို အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ေစရန္၊ သို႔မဟုတ္ အဖိုးအခေပးဆပ္ေစရန္ သင့္ကို မလိုအပ္ေပ။ အားစိုက္မႈအနည္းငယ္သာ လိုအပ္ၿပီး အကူအညီျဖစ္သည့္အရာ၊ အျခားလူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိသည့္အရာတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္သာ ဆိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤလုပ္ေဆာင္မႈ၏ သေဘာသဘာဝကို ‘ၾကင္နာမႈ’ အျဖစ္ အမွန္တကယ္ အသိအမွတ္ျပဳသေလာ။ ၾကင္နာမႈျပဳျခင္း အဆင့္သို႔ ေရာက္သေလာ။ (မေရာက္ပါ။) မေရာက္ေသာေၾကာင့္ လူတို႔က ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္ ေျပာဖို႔ လိုအပ္သေလာ။ လိုအပ္မည္မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၇)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးက ဉာဏ္အလင္းပြင့္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “အေရးႀကီးဆုံးအပိုင္းမွာ ‘ၾကင္နာမႈ’ ဆိုသည့္ စကားျဖစ္သည္။ ဤၾကင္နာမႈကို မည္သို႔ ရႈျမင္သင့္သနည္း။” “ၾကင္နာမႈ”ရဲ႕ အယူအဆကို ဘယ္လိုျမင္ရမယ္ဆိုတာ အေျဖရွာႏိုင္သေ႐ြ႕ ကြၽန္ေတာ္ သမၼာတရားကို ျမင္ၿပီး အဲဒါရဲ႕ လွည့္စားတာ၊ ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာစဥ္းစားတယ္။ က်န္းဟြာက ကြၽန္ေတာ့္ကို အဓိကနည္းလမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ ၾကင္နာမႈျပတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္တယ္။ ပထမက သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေပးတယ္။ ဒုတိယက သူ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေဆးေပးခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒါဆို ဒါေတြက အမွန္တကယ္ ၾကင္နာမႈေတြလား။ တကယ္တမ္းမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖ်ားတဲ့အခါ၊ အခက္အခဲတခ်ိဳ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ နည္းနည္းသက္သာဖို႔အတြက္ ကူညီေပးတာက သာမန္အျပဳအမူပဲ။ သာမန္အသိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ့္ အထူးၾကင္နာမႈက မပါသေလာက္ပဲ။ က်န္းဟြာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသည္းေရာဂါအေၾကာင္းသိသြားၿပီး အဲဒီအစ္ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆးေပးခိုင္းေတာ့ ဒါကို တကယ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕တာဝန္အျဖစ္ ျမင္ႏိုင္တယ္။ အသိစိတ္ရွိတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္တဲ့ သူေတြအားလုံးမွာရွိတဲ့အရာအျဖစ္ ျမင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔အကူအညီကို အေလးအနက္ခံယူၿပီး ျပန္ေပးဆပ္ရမယ့္ အထူးၾကင္နာမႈအျဖစ္ တံဆိပ္ကပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ဖုံးၿပီး အသင္းေတာ္မွာသူ႔ကို ထားဖို႔ေတာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူ႔ၾကင္နာမႈကို ဒီနည္းနဲ႔ ျပန္ေပးဆပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးကို စေတးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝကို ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတယ္။

က်န္းဟြာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရာထူးတိုးေပးတာကေရာ အထူးၾကင္နာမႈအျဖစ္ အက်ဳံးဝင္သလား ေတြးမိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ဤျပႆနာကို သင္တို႔ ရိပ္စားမိရမည္။ အခ်ိန္ကာလက မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အလုပ္အဆင့္ကို ၿပီးေျမာက္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္သည္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ လူအခ်ိဳ႕ကို အစဥ္လိုအပ္သည္။ ဤလူမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ အမႈတြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္းတြင္ ပါဝင္ရန္ ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္သည္။...ယခုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၌ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ သင္တို႔တြင္ မည္သူက ဤေနရာသို႔ မေတာ္တဆ ေရာက္လာသနည္း။ မည္သည့္ေနာက္ခံမွ သင္တို႔လာသည္ျဖစ္ေစ သင္တို႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းမွာ မေတာ္တဆျဖစ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဤတာဝန္မ်ားသည္ ႀကဳံသလိုေ႐ြးထားေသာ ယုံၾကည္သူမ်ားအားျဖင့္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ေခတ္ကာလမ်ားမတိုင္မီတြင္ ဘုရားသခင္က ဤအရာမ်ားကို ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္သည္ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အဓိပၸာယ္ျဖစ္သနည္း။ အေသးစိတ္အခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္တစ္ခုလုံးတြင္အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ သင္ လူသားေလာကအၾကားသို႔ အႀကိမ္မည္မွ် လာေရာက္မည္၊ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ သင္သည္ မည္သည့္အမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္ မည္သည့္ မိသားစုထဲတြင္ ေမြးဖြားမည္၊ ဤမိသားစု၏ ေငြေၾကးအေျခအေန မည္သို႔ရွိမည္၊ သင္သည္ ေယာက်္ား သို႔မဟုတ္ မိန္းမ ျဖစ္မျဖစ္၊ သင္၏ အားသာခ်က္မ်ားမွာ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္၊ သင္သည္ မည္သည့္ပညာအရည္အခ်င္းအဆင့္ရွိမည္၊ သင္သည္ မည္မွ် ရွင္းလင္းစြာ ေျပာဆိုႏိုင္မည္၊ သင္၏အရည္အခ်င္းမ်ားမွာ မည္သည့္အရာျဖစ္မည္၊ သင္သည္ မည္သည့္အ႐ြယ္၌ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သို႔ လာေရာက္ၿပီး သင္၏တာဝန္အား ထမ္းေဆာင္မည္ႏွင့္၊ သင္သည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္တာဝန္အား ထမ္းေဆာင္ရမည္ကို စီစဥ္ခဲ့သည္ဟူသည့္ အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ သင့္အတြက္ အဆင့္တိုင္းအား စီမံထားခဲ့သည္။ သင္ မေမြးဖြားခင္ကပင္၊ သင္သည္ သင္၏ေရွးလြန္ခဲ့ေသာ ဘဝမ်ားစြာကပင္ လူတို႔ၾကားလာခဲ့ေသာအခါ၊ ဤေနာက္ဆုံးအဆင့္ အေတာအတြင္းတြင္ မည္သည့္တာဝန္အား သင္ ထမ္းေဆာင္ရမည္ကို ဘုရားသခင္သည္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ေပးထားၿပီး ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဆင္ျခင္ေလေလ၊ ရွင္းလင္းလာေလေလပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စာအေျခခံတဲ့အလုပ္က က်န္းဟြာ ရာထူးတိုးေပးတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပုံရေပမဲ့၊ အရာရာကို စီစဥ္ေနတာက ဘုရားသခင္ပါ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ ဒီေနရာကို ေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးေဆာင္တာက သူပဲ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ဒီအလုပ္ကို မပိုင္ဆိုင္ရင္ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္ေတာ္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈ ရလဒ္အေနနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ၿပီး ေက်းဇူးသိသင့္တာက ဘုရားသခင္ပဲ။ ဒါေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္က က်န္းဟြာကို ဒီအကူအညီရဲ႕ အရင္းအျမစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ဒီအတြက္ သူ႔ကို ျပန္ေပးဆပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ လူရဲ႕ ေက်းဇူးကိုပဲ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ကို မ်က္ကန္းျဖစ္တယ္၊ မသိနားမလည္ဘူး၊ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိသလို မိုက္မဲပါတယ္။ က်န္းဟြာရဲ႕ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တာဝန္က ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ လူေတြကို ေလ့က်င့္ၿပီး ရာထူးတိုးေပးဖို႔ပဲ။ ဒီၾကင္နာမႈက တျခားလူလုပ္တယ္လို႔ မမွတ္ယူဘဲ အစ္ကိုဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့သင့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒါကို နားလည္သြားတာနဲ႔ စိတ္သက္သာသြားတယ္။ သူ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခံစားမိတဲ့ ေက်းဇူး၊ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရတဲ့ ေက်းဇူးတင္မႈ သူ႔ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵေတြအားလုံးက ေပ်ာက္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကို အေႂကြးတင္၊ ဝမ္းနည္းသလို မခံစားရေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူးမသိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္တာကလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ဘယ္ၾကင္နာမႈကိုမဆို ေမးခြန္းထုတ္စရာမရွိေတာ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ ေျပာသလိုပဲ။ “ငါ့အတြက္ ဤ ‘ၾကင္နာမႈ’မ်ိဳး မရွိသကဲ့သို႔၊ သင္တို႔အတြက္လည္း ထိုသို႔ျဖစ္ရန္ ငါေမွ်ာ္လင့္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ သင္စဥ္းစားသင့္သနည္း။ ႐ိုးရွင္းစြာျဖင့္ ယင္းကို ဝတၱရားတစ္ခု၊ တာဝန္တစ္ခု၊ ပင္ကို လူသားဗီဇတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူေလာ့။ လူသားအေနျဖင့္ ထိုအရာကို သင္၏ တာဝန္၊ ဝတၱရားအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး အစြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ ထိုမွ်သာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၇)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဖို႔လိုအပ္ေနတဲ့ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး ဒီကိစၥေတြအေပၚ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ကို ျပဳျပင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္။

အဲဒါနဲ႔ ဒီကိစၥက ၿပီးသြားၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ထင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အရင္ သုံးေလးရက္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ့္ဇာတိၿမိဳ႕ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီ စာထပ္ေရးတယ္။ က်န္းဟြာရဲ႕အျပဳအမူနဲ႔ ျဖစ္တဲ့အႀကိမ္ေရနဲ႔ ေနရာေတြကိုပါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခ်ေရးခိုင္းတယ္။ သူက အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔ မေကာင္းတဲ့လူေတြအတြက္ ရပ္တည္ၿပီး မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ အႏၲိခရစ္ေတြေနာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့။ ဒီလိုသက္ေသမရွိဘဲနဲ႔ သူ႔ကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ စာကိုရၿပီးေတာ့ နည္းနည္း စိတ္မေအးႏိုင္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ဒါကိုေရးရင္ က်န္းဟြာက ေသခ်ာေပါက္ ႏွင္ထုတ္ခံရမွာပဲ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းခဲ့တာ။ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က...ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အျမန္ အသိတရားရလိုက္တယ္။ ၾကင္နာမႈေတြကိုျပန္ေပးဆပ္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာပဲ။ ဒီအယူအဆကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ရမယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ဒီလိုေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရတယ္။ “လူတို႔သည္ အျခားသူမ်ားကို အဘယ္အေျခခံသေဘာတရားျဖင့္ ဆက္ဆံဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေတာင္းဆိုထားသနည္း။ ဘုရားသခင္ ခ်စ္သည့္အရာကို ခ်စ္ၿပီး ဘုရားသခင္ မုန္းသည့္အရာကို မုန္းေလာ့။ ဤသည္မွာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားျဖစ္သည္။ သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး သူ၏အလိုေတာ္ကို နာခံႏိုင္သည့္သူမ်ားကို ဘုရားသခင္ခ်စ္သည္။ ငါတို႔ခ်စ္သင့္သည့္ လူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို မနာခံႏိုင္သည့္၊ ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးၿပီး ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္သည့္သူမ်ား— ဤလူမ်ားကို ဘုရားသခင္က စက္ဆုပ္႐ြံရွာသကဲ့သို႔၊ ငါတို႔သည္လည္း ၎တို႔ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသင့္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူသားကို ေတာင္းဆိုသည့္အရာျဖစ္သည္။...ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္အတြင္း တစ္ခ်ိန္က သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့သည္မွာ ‘ကိုယ္ေတာ္က ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီကား အဘယ္သူနည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၂:၄၈) ‘ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့အဘ၏အလိုေတာ္ကို ေဆာင္ေသာသူသည္ ငါ့ညီ၊ ငါ့ႏွမ၊ ငါ့အမိ ျဖစ္သတည္းဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၂:၅၀) ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ယခင္ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္အတြင္း၌ ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ကာ ယခုဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပို၍ပင္ ရွင္းလင္းေနသည္။ ‘ဘုရားသခင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္ ႐ြံမုန္းေသာအရာမ်ားကို ႐ြံမုန္းေလာ့။’ ယင္းႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ တိုတိုႏွင့္လိုရင္းကိုေျပာျခင္း။...” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္လြဲမွားေသာအျမင္မ်ားကို သတိျပဳျခင္းျဖင့္သာ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ လူေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ဆက္ဆံရမယ္။ ဘုရားခ်စ္တာကို ခ်စ္ၿပီး ဘုရားမုန္းတီးတာကို မုန္းရမယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္တဲ့သူေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြျဖစ္ၿပီး ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ဆက္ဆံသင့္တယ္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စား၊ လုံးဝ လက္ေတြ႕မလုပ္တဲ့ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ မေကာင္းမႈကိုေတာင္ က်ဴးလြန္တဲ့သူေတြက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြမဟုတ္ဘဲ စာတန္ရဲ႕ လက္ပါးေစေတြ၊ ဆိုးယုတ္တဲ့လူေတြပဲ။ သူတို႔ေတြကို ေဖာ္ထုတ္၊ ပိုင္းျခားသိျမင္ဖို႔၊ အသင္းေတာ္ကေန ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါကသာ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ ဒါကို နားလည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ တြန႔္ဆုတ္မေနေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္အေစာပိုင္းက ေပးခဲ့တဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ ေသခ်ာျပန္အမွတ္ရၿပီးေတာ့ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ရွင္းျပဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ျပန္စာကို ပို႔ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေအးခ်မ္းၿပီး စိတ္ေအးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံးမွာ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္ျခင္းအယူအဆရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကေန လြတ္ေျမာက္သြားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက သက္သာရာရသြားတယ္။