ယန္လ်န္ ျမန္မာႏိုင္ငံ

ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာေျမာက္ပိုင္း သာမန္မိသားစုမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံခဲ့ၿပီး စာေလ့လာေနတုန္းမွာပဲ စုေဝးပြဲေတြကို တက္ေနခဲ့တယ္။ ၂၀၂၁ ခုႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ရၿပီး ေဝးလံတဲ့၊ ေတာင္ထူထပ္တဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာ စာသင္ဖို႔ တာဝန္ေပးခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေပမဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္လည္း ဟုတ္တယ္။ လုပ္သမွ်မွာ အထက္လူႀကီးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ နာခံရတယ္။ မဟုတ္ရင္၊ ေရွ႕တန္းရဲ႕ အႏၲရာယ္အရွိဆုံးနဲ႔ အေဝးလံဆုံးေနရာက ေတာေတြထဲ တာဝန္ခ်ေပးခံရမွာ။ အထက္လူႀကီးေတြရဲ႕ စကားေတြကို စိတ္ထဲမွတ္ထားၿပီး၊ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား စာသင္ေပးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းေခါင္းေဆာင္က ေက်ာင္းသားအသင္းကို ႀကီးၾကပ္ခိုင္းတယ္။ ေန႔တိုင္း အလုပ္မ်ားေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာ ဟာတာတာ ခံစားရတယ္။ ေဒသတြင္းမွာ အင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္မႈလည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာ ေတြ႕ရလို႔၊ တျခားလူေတြနဲ႔ စုေဝးဖို႔ နည္းလမ္းမရွိခဲ့ဘူး။ ကပ္ေရာဂါအစမွာပဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕နဲ႔ လမ္းေတြအကုန္ ပိတ္ထားလို႔ ပညာသင္ႏွစ္တစ္ခုလုံးမွာ တျခားလူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္လို႔ မရခဲ့ဘူး။ တျခားလူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္မရခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္တုန္းပဲ။ တစ္ခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို တကယ္ လႈံ႕ေဆာ္မႈ ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သင္ ထမ္းထားရသည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ား၊ သင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ႏွင့္ သင္၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို သင္သိရွိသေလာ။ သမိုင္းတြင္သည့္ တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ သင္၏အသိစိတ္ ဘယ္မွာနည္း။ ေနာင္လာမည့္ေခတ္တြင္ သခင္အျဖစ္ သင္ မည္သို႔ ျပည့္ျပည့္ဝဝ အေစခံမည္နည္း။ သခင္ျဖစ္ျခင္း၏ ခိုင္မာေသာအသိစိတ္တစ္ခု သင္၌ ရွိသေလာ။ အရာခပ္သိမ္းတို႔၏ သခင္ကို သင္ မည္သို႔ ရွင္းျပမည္နည္း။ ယင္းသည္ အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါအားလုံးႏွင့္ ကမာၻေလာကထဲရွိ ႐ုပ္ဝတၳဳအရာအားလုံး၏ သခင္ အမွန္တကယ္ ဟုတ္သေလာ။ အမႈ၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ တိုးတက္မႈအတြက္ သင္၌ မည္သည့္အစီအစဥ္မ်ား ရွိသနည္း။ သင့္ကို ၎တို႔၏ သိုးထိန္းအျဖစ္ လူမည္မွ်က ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသနည္း။ သင္၏အလုပ္တာဝန္သည္ ႀကီးေလးေသာအရာတစ္ခုေလာ။...ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မည္မွ် ဝမ္းနည္းေၾကကြဲၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္သည္ကို သင္ေတြးမိဖူးသေလာ။ သူကိုယ္တိုင္၏ လက္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ အျပစ္မဲ့လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ထိုသို႔ေသာ ညႇဥ္းဆဲမႈ ခံစားေနရသည္ကို သူ မည္သို႔ ျမင္ရက္ႏိုင္မည္နည္း။ တကယ္တမ္းမူ၊ လူသားမ်ားသည္ အဆိပ္ခတ္ခံထားရသည့္ သားေကာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။ လူသားသည္ ဤေန႔အထိ ရွင္က်န္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆိုးယုတ္သူတစ္ဦး၏ အဆိပ္ခတ္ခံထားရသည္ကို မည္သူ သိခဲ့လိမ့္မည္နည္း။ သင္သည္ သားေကာင္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္ကို သင္ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီေလာ။ သင္သည္ ဤအသက္ရွင္က်န္ရစ္သူမ်ားကို ကယ္တင္ဖို႔ သင္၏ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုလားလ်က္ မရွိသေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူကိုယ္တိုင္၏ ေသြးသားသဖြယ္ ခ်စ္ခင္သည့္ ဘုရားသခင္ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္ သင္၏ အားအင္ဟူသမွ်ကို ဆက္ကပ္ဖို႔ သင္ လိုလားျခင္း မရွိသေလာ။ ေနာက္ဆုံး စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ပါက၊ သင္၏ ထူးျခားေသာ အသက္တာကို အသက္ရွင္ရန္ ဘုရားသခင္၏အသုံးျပဳခံရျခင္းကို သင္မည္သို႔ အဓိပၸာယ္ ေကာက္မည္နည္း။ သင္သည္ ဘုရားတရားကိုင္းရႈိင္းေသာ ဘုရားသခင္ကို အေစခံသည့္ လူတစ္ဦး၏ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ အသက္တာကို အသက္ရွင္ဖို႔ သႏၷိ႒ာန္ႏွင့္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈတို႔ အမွန္တကယ္ ရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏အနာဂတ္တာဝန္ကို မည္သို႔ အာ႐ုံစိုက္၍ လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း) ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ လူကို ကယ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕အေရးစိုက္ဖို႔လိုတဲ့အလိုေတာ္ကို နားလည္သြားတယ္။ ပိုမ်ားတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္သူေတြက သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္ဖို႔ သူ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဒါက သူ႔ရဲ႕ အပူတျပင္း အျဖစ္ဆုံး ဆႏၵပဲ။ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဝတၱရားရွိတယ္။ ဒါက အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ တာဝန္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ျခင္းရွိခဲ့တာ သုံးႏွစ္နီးပါး ရွိၿပီ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ၿပီး သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို နားလည္ခဲ့တယ္။ အလုပ္နဲ႔ အင္တာနက္မေကာင္းလို႔ ပုံမွန္ မစုေဝးႏိုင္ေပမဲ့၊ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္လို႔ရေသးတယ္ေလ။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ဘုရားေရွ႕ကို ပိုမ်ားတဲ့ လူေတြ ေခၚသြားလို႔ရတယ္။ ကပ္ေဘးေတြက တိုးလာေနသလို၊ ကပ္ေရာဂါက လုံးဝ ျပင္းထန္လာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဘုရားရဲ႕အသံကို မၾကားေသးဘူး၊ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို မရေသးဘူး။ အဲဒါက ဘုရားကို ေသာက၊ ပူပန္မႈနဲ႔ ျပည့္သြားေစတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အသိစိတ္မဲ့ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဧဝံေဂလိ ေဝမွ်ရမယ္။ ဘုရားကိုယုံၾကည္တဲ့ လူ႔သဘာဝရွိသူေတြကို သူ႔ေရွ႕ ေခၚသြားၿပီး၊ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ တာဝန္ကို လုပ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈနဲ႔ သမၼာတရား နားလည္မႈႏွစ္ခုလုံးက နည္းပါးၿပီး၊ ဘယ္လို ေဟာရမယ္မသိခဲ့ဘူး။ ဆႏၵရွိေပမဲ့ မစြမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ကြၽန္‌ေတာ့္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက နည္းပါးၿပီး ဘယ္လိုတရားေဟာရမယ္ မသိပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသူေတြကို ကိုယ္ေတာ့္ ေရွ႕ေခၚဖို႔ လမ္းျပေတာ္မူပါ။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္တာ မလြယ္မွန္း သိေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔၊ သူတို႔ကို ကိုယ္ေတာ့္ ေရွ႕ေခၚလာႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္”ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ဧဝံေဂလိေဝမွ်ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ေလး ဇေဝဇဝါျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ စာသင္တာနဲ႔ မဆက္ႏႊယ္တဲ့ ဘယ္အရာကိုမွ လုပ္လို႔မရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အသိခံလိုက္ရရင္၊ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံရမယ္၊ အဲဒီမွာ မၾကာခဏ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္တာေတြ ရွိၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္မေ႐ြး ေသသြားႏိုင္တယ္လို႔ အထက္လူႀကီးက ေျပာလို႔ေလ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအုပ္လည္း ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္ပဲ၊ သူ႔တပည့္ေတြကို တရားေဟာလို႔ တျခားေက်ာင္းကို အထက္လူႀကီးေတြရဲ႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာ ခံခဲ့ရတယ္၊ သာမန္ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ကို ရာထူးခ်တာ ခံခဲ့ရၿပီး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ ထပ္ခ်ိဳးေဖာက္ရင္၊ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံရမယ္ဆိုတာလည္း ၾကားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြအားလုံးကို ေတြးမိေတာ့ ေၾကာက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ေက်ာင္းအုပ္က ဖယ္ရွားခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ စာသင္လို႔ရေသးေပမဲ့ ငါက သာမန္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္။ ငါ တရားေဟာေနတာ သူတို႔ သိသြားရင္၊ ေနာက္ထပ္ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ခြင့္မရွိေတာ့ပဲ ေရွ႕တန္းကို တန္းအပို႔ခံရမွာပဲ။ အလုပ္ျပဳတ္တာကို ကိုင္တြယ္လို႔ရတယ္။ တကယ့္ျပႆနာက အဲဒီလို အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ ေနရာမွာ အခ်ိန္မေ႐ြး ငါေသသြားႏိုင္တာပဲ”လို႔ေပါ့။ ဒီအေတြးေတြက ေက်ာင္းမွာ တရားေဟာဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းေၾကာက္သြားေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ အဆုံးသတ္လာပုံနဲ႔ ကပ္ေဘးေတြ တိုးလာေနပုံေတြကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို တရားမဟာသလို၊ သူတို႔ကို ဘုရားေရွ႕မေခၚရင္၊ တစ္ေန႔မွာ ကပ္ေဘးထဲ က်ဆင္းမွာ၊ အျပစ္ေပးခံရၿပီး ကယ္တင္ခံရမဲ့ သူတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးမွာပဲ။ ဘုရားရဲ႕ အေရးတႀကီးအလိုေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ဖို႔နဲ႔ ကယ္တင္လို႔ရသူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာကိုပဲ စိုးရိမ္ေနခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ဧဝံေဂလိကို ျဖန႔္ဖို႔ အရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို ဘုရားကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့တာပဲ။ အရမ္း ဒြိဟျဖစ္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ယုံၾကည္ခ်က္ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သင္သည္ ဤအရာ ထိုအရာတို႔ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိအပ္။ မည္မွ်မ်ားျပားေသာ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ အႏၲရာယ္မ်ား သင္ရင္ဆိုင္ရေစကာမူ၊ ငါ၏ အလိုကို မပိတ္ဆီးဘဲ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ သင္သည္ မည္သည့္ အဟန႔္အတားမွ်ျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ခံရျခင္းမရွိဘဲ ငါ၏ေရွ႕၌ ၿမဲၿမံလ်က္ ေနႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ဤသည္မွာ သင္၏ တာဝန္ျဖစ္သည္။...အားလုံးကို သင္ ခံရပ္ရမည္။ ငါ့အတြက္ သင္သည္ သင္ပိုင္ဆိုင္သမွ် အရာရာတိုင္းကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ ငါ့ေနာက္လိုက္ရန္ သင္လုပ္ႏိုင္သမွ် အရာရာကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိရမည္ ျဖစ္ကာ၊ သင္၏ အရာအားလုံးကို အသုံးျပဳဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိရမည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ သင့္ကို ငါစစ္ေဆးမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ငါ့အား သင္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ သင္သည္ လမ္းဆုံးအထိ သစၥာရွိစြာ ငါ့ေနာက္ လိုက္ႏိုင္သေလာ။ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိႏွင့္။ ငါ၏မစျခင္းျဖင့္၊ အဘယ္သူသည္ ဤလမ္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ပိတ္ဆို႔ႏိုင္မည္နည္း။ ဤအရာကို သတိရေလာ့။ မေမ့ေလ်ာ့ႏွင့္။ ျဖစ္သမွ်အားလုံးသည္ ငါ၏ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္အားျဖင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ အရာရာသည္ ငါ၏ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းေအာက္တြင္ ရွိ၏။ သင္ ေျပာသမွ်ႏွင့္ လုပ္သမွ်အားလုံးတြင္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သင္ လိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္သေလာ။ မီးျဖင့္ စမ္းသပ္မႈမ်ား သင့္အေပၚ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သင္သည္ ဒူးေထာက္ကာ ဟစ္ေခၚမည္ေလာ။ သို႔မဟုတ္ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ တြန႔္ဆုတ္မည္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၀)) “ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးအေနျဖင့္ သင္သည္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ သင္၏စိတ္ႏွလုံး၊ အစြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ သင္လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္။ က်န္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ေသာ ေရွ႕ေရးႏွင့္ ကံၾကမၼာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အနာဂတ္ပန္းတိုင္တို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာတို႔သည္ သင္ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သည့္အရာမ်ား မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏လက္ထဲတြင္ရွိသည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္းရွင္မွ စီစဥ္ခ်မွတ္ေပးၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံႏွင့္မွ် လုံးဝမသက္ဆိုင္ေပ။...သင္သည္ အခ်က္တစ္ခုကို သိမွတ္ရမည္- မည္သည့္ကတိမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းသည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ သာမန္အရာျဖစ္ေစ၊ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္ေစ စိတ္မဝင္စားဖြယ္ရာျဖစ္ေစ၊ အားလုံးကို ဘုရားသခင္က စီစဥ္ခ်မွတ္ၿပီး အဆုံးအျဖတ္ေပးသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္မွ ၫႊန္ျပသည့္ မွန္ကန္ေသာ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းေနာက္သို႔လိုက္ျခင္းႏွင့္ အားထုတ္လိုက္စားျခင္းကသာ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးႏွင့္ဆိုင္ေသာ တာဝန္ဝတၱရားျဖစ္သည္။ အဆုံး၌ သင္ရရွိသည့္အရာ၊ သင္လက္ခံရရွိမည္ဟု ဘုရားသခင္ကတိျပဳသည့္ ေဝစုအတြက္မူ၊ အားလုံးက သင္၏အားထုတ္လိုက္စားမႈ၊ သင္ ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္မွ ခ်မွတ္ထားသည့္အရာအေပၚတြင္ အေျခခံသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၉)) မေၾကာက္ဖို႔နဲ႔ အရာရာတိုင္းက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိမွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဆရာဆက္လုပ္ရမလား၊ ေရွ႕တန္း အပို႔ခံရမလားဆိုတာ ဘယ္လူရဲ႕ သေဘာမွမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ သေဘာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိရမယ္။ ေနာက္မွာ ဘုရားရွိမွေတာ့၊ ဧဝံေဂလိျဖန္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲပါေစ ေၾကာက္စရာ ဘာမွမရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ တရားေဟာေနတာကို ေက်ာင္းက သိတာနဲ႔ ေရွ႕တန္းအပို႔ခံရၿပီး အရမ္းအႏၲရာယ္ရွိသြားမွာကို ကြၽန္ေတာ္အၿမဲ ေၾကာက္ခဲ့လို႔ ဧဝံေဂလိ မေဝမွ်ရဲခဲ့တာပဲ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္း လုံးဝ မရွိခဲ့တာ။ ဒီစကားေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အထိဆုံးပဲ။ “သင္၏စိတ္ႏွလုံး၊ အစြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ သင္လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္။ က်န္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ေသာ ေရွ႕ေရးႏွင့္ ကံၾကမၼာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အနာဂတ္ပန္းတိုင္တို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာတို႔သည္ သင္ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သည့္အရာမ်ား မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏လက္ထဲတြင္ရွိသည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္းရွင္မွ စီစဥ္ခ်မွတ္ေပးၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံႏွင့္မွ် လုံးဝမသက္ဆိုင္ေပ။” ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီးပို လႈံ႕ေဆာ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔၊ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းသင့္တယ္။ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာပဲျဖစ္ပါေစ၊ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ မခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေသသြားႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီအရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္းရွင္က ခ်မွတ္ၿပီး စီစဥ္ခဲ့တာပါ။ တရားေဟာေနတာ သိရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေရွ႕တန္းပို႔မွာကို ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ စိုးရိမ္ခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ့္ ကံၾကမၼာကို ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သလိုမ်ိဳးနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အနႏၲအခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို နားမလည္ခဲ့လို႔ပဲ။ အရမ္းမိုက္မဲခဲ့တာ။ အခု ကပ္ေဘးနဲ႔ ကပ္ေရာဂါႏွစ္ခုလုံးက ပိုဆိုးလာေနသလို၊ တကယ္ ျဖဳန္းရမဲ့အခ်ိန္ မရွိဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံရေလာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ေပမဲ့ အနားမွာ ရွိသူေတြကို မေဟာခဲ့ဘူး။ လူေတြကို အေႂကြးတင္ၿပီး ဘုရားကို ပုန္ကန္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အသိစိတ္လည္း မေအးခ်မ္းဘူး။ ဒီအရာေတြကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ယုံၾကည္ျခင္း ရခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပူပန္မႈေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ျဖစ္တဲ့ တရားေဟာၿပီး ဘုရားကိုသက္ေသခံတာကို လုပ္ဖို႔ လိုလားလာတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတြးမိတယ္။ “ေရွ႕တန္းအပို႔ခံရတာက ငါ့တာဝန္ကို မလုပ္ရဲတဲ့အထိ ဘာလို႔ ငါ့ကို ေၾကာက္လန႔္ေစတာလဲ။ ဘာက ငါ့ကို အတိအက် ေဘာင္ခတ္ေနတာလဲ”ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ေတြ႕တယ္။ “ဘုရားသခင္၌ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဝမ္းနည္းဖြယ္ အေကာင္းဆုံးေသာ အရာမွာ၊ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ အမႈအလယ္တြင္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈကို ဦးစီးဦး႐ြက္ျပဳေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈကို အေလးဂ႐ုမျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသား၏အႀကီးမားဆုံးေသာ က်ရႈံးမႈသည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ႏွင့္ ကိုးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္၊ လူသားသည္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံး ခရီးပန္းတိုင္ကို တည္ေဆာက္ေနကာ အႀကီးမားဆုံး ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာႏွင့္ အေကာင္းဆုံး ခရီးပန္းတိုင္ကို မည္သို႔ ရရွိမည္ကို ႀကံစည္ေနပုံတြင္ တည္ရွိေလသည္။ ၎တို႔မည္မွ် သနားဖြယ္ေကာင္းသည္၊ မုန္းတီးဖြယ္ေကာင္းၿပီး၊ ရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းသည္ကို နားလည္လွ်င္ပင္၊ မည္မွ်က ၎တို႔၏ စံမ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို အဆင္သင့္ စြန႔္လႊတ္ႏိုင္သနည္း။ ၿပီးလွ်င္ မည္သူသည္ ၎၏ ကိုယ္ပိုင္ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တန႔္ႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔အတြက္သာ စဥ္းစားျခင္းမွ ရပ္တန႔္ႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏စီမံခန႔္ခြဲမႈကို ၿပီးျပည့္စုံေစေအာင္ သူႏွင့္အတူ နီးကပ္စြာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မည့္သူမ်ား လိုအပ္ေပသည္။ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈအဖို႔ စိတ္ႏွင့္ ခႏၶာတစ္ခုလုံးကို ဆက္ကပ္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံမည့္သူမ်ားကို သူ လိုအပ္ေလသည္။ သူသည္ အနည္းငယ္ေပးၿပီး ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္ခံရဖို႔ ေစာင့္ဆိုင္းသူမ်ားကို လိုအပ္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ ေန႔စဥ္ သူ႔ထံမွ ေတာင္းခံရန္ လက္ျဖန႔္သည့္လူမ်ားကို မလိုအပ္ေပ။ မျဖစ္စေလာက္ ပံ့ပိုးမႈျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ မိမိတို႔၏ ေအာင္ဆုမ်ား အေပၚ အေျချပဳေသာသူတို႔ကို ဘုရားသခင္က စက္ဆုပ္႐ြံရွာသည္။ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈကို သေဘာမက်ျဖစ္ကာ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ သြားျခင္းႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိျခင္းအေၾကာင္းကိုသာ ေဆြးေႏြးလိုၾကသည့္ ေသြးေအးသူမ်ားကို သူ မုန္းသည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ရာတြင္ သူ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈက ေပးသည့္ အခြင့္အေရးကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ်သူမ်ားအတြက္ သာ၍ ႀကီးမားသည့္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာမႈ ရွိေလသည္။ ယင္းမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္က သူ၏စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈမွတစ္ဆင့္ မည္သည့္အရာ စြမ္းေဆာင္လိုၿပီး မည္သည့္အရာ ရရွိလိုသည္ကို လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ဖူးၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိရန္ ဘုရားသခင္၏အမႈက ေပးသည့္ အခြင့္အေရးအား ၎တို႔ မည္သို႔အသုံးခ်ႏိုင္သည္ဆိုသည္ကိုသာ စိတ္ဝင္စားၾကေလသည္။ ၎တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကံၾကမၼာတို႔ျဖင့္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား နစ္ျမဳပ္လ်က္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈကို သေဘာမက်သကဲ့သို႔၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသခင္ မည္သို႔ ကယ္တင္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ သူ၏ အလိုကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္းအမႈမွ ခြဲထြက္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္အား ေက်နပ္ေစသည့္ အရာကိုသာ လုပ္ေဆာင္ေနၾကေလသည္။ ၎တို႔၏အျပဳအမူကို ဘုရားသခင္က ႏွစ္သက္လက္ခံဖို႔မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္က ေအာက္ေမ့ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ လက္ခံျခင္းလည္း မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ (၃)- ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအလယ္၌သာ လူသားသည္ ကယ္တင္ျခင္း ခံရႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆၿပီး သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တရားေဟာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေၾကာက္ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ကိုယ့္ကံၾကမၼာအေပၚ ပူပန္မႈေၾကာင့္ပါပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ္ တရားေဟာတာကို သိသြားတာနဲ႔ ေရွ႕တန္းပို႔မွာကို ေၾကာက္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီလိုျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ကြၽန္ေတာ္ စုေဝးႏိုင္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္႐ုံမက၊ ေတာကို ေသနတ္နဲ႔ ကင္းလွည့္ရင္းလည္း အခ်ိန္ကုန္ရမွာေလ။ အဲဒါက တိုက္ပြဲနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဖိစီးတဲ့ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီမွာသာ ကြၽန္ေတာ္ ခြၽတ္ေခ်ာ္သြားရင္၊ ေသဖို႔မ်ားသလို၊ ကယ္တင္ခံရမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အခြင့္အေရး ထာဝရ ဆုံးရႈံးသြားမွာေလ။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခဲ့တာက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ျဖစ္တယ္၊ သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔၊ အဖန္ဆင္းခံရဲ႕ တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ တာဝန္က ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြအတြက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ေကာင္းခ်ီးေတြ ေပးမဲ့အရာေတြကို လုပ္ခ်င္ခဲ့ၿပီး မေပးမဲ့အရာေတြကို မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ သူေဌးနဲ႔ အလုပ္သမားၾကားက ဆက္ဆံေရးလိုပဲ၊ အက်ိဳးေမွ်ာ္ၿပီး အေပးအယူဆန္တယ္။ ဘုရားအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ပူပန္မႈ မရွိဘူး။ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡ တစ္စက္မွ၊ အခက္အခဲနည္းနည္းမွ သည္းမခံခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သက္ေသာင့္သက္သာဖတ္ၿပီး၊ သူ႔ကို သီခ်င္း၊ အကနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းတာက ေတာ္ေတာ္ လုံေလာက္ၿပီလို႔ တြက္ဆခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီယုံၾကည္ျခင္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ တကယ္ ေတြ႕ႀကဳံ၊ နားလည္ေစမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သတိျပဳ၊ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိေစမွာ မဟုတ္ဘူး။ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ၊ သူ႔အလိုေတာ္ကို အေလးဂ႐ုျပဳဖို႔၊ သူ႔ကို ခ်စ္ၿပီး သူ႔အတြက္ သက္ေသခံဖို႔ ဘုရားေတာင္းဆိုတယ္။ ဘာပဲရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ သမၼာတရားကို အၿမဲရွာရမယ္၊ ဘုရားကို က်ိဳးႏြံနာခံရမယ္၊ ဘုရားကိုေၾကာက္ၿပီး မေကာင္းမႈေရွာင္ရမယ္၊ အဲဒီအခါမွပဲ ကယ္တင္ျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရႏိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီးလိုက္စားတာက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ မညီသလို၊ သူ႔သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဝးတယ္။ ယုံၾကည္သူအေနနဲ႔၊ ဘုရားကို ခ်စ္ၿပီး နာခံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို သက္ေသခံဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ကပ္သင့္တယ္။ ဒါကသာ အက်ိဳးရွိၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အနာဂတ္ကို ဆက္ေတြးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ကယ္တင္ျခင္းအမႈေတာ္ကို ျဖန႔္ၿပီး သက္ေသခံရမယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ေဟာတာနဲ႔ စတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ဘုရားကိုယုံၾကည္တာ တကယ္ အတိုက္အခံလုပ္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို သြားတရားေဟာခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း အတန္ၿပီးသြားတဲ့အခါ သူတို႔ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ျပတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ လူ႔အသက္၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္”၊ “လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္ တာဝန္ယူဦးေဆာင္သည္” ဆိုတာေတြေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ အဆင့္သုံးဆင့္လို အေၾကာင္းအရာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတယ္။ သူတို႔က တကယ္ကို နားေထာင္ဖို႔ ထက္သန္ၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္၊ တစ္လအတြင္း၊ ေက်ာင္းမွာ လူ ၅၀ ေက်ာ္ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ခ်က္ ပိုအားေကာင္းလာတယ္။ ဒီေက်ာင္းသားေတြက စုေဝးဖို႔ စိတ္ထက္သန္ၿပီး ေကာင္းေကာင္း နားလည္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုေတာင္ ႀကီးမားတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ တရားေဟာၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ေသာကမေရာက္ေတာ့ဘူး၊ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ရွိၿပီး၊ သူဒီလိုေျပာတဲ့အခါ ဘာကို ဆိုလိုမွန္း တကယ္ နားလည္ခဲ့လို႔ပဲ။ “အရာရာသည္ ဘုရားသခင္၏ လက္၌ရွိၿပီး လူသားမ်ားသည္ သူႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္႐ုံမွ် လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ကို သင္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိရမည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး စစ္မွန္႐ိုးသားပါက၊ ဘုရားသခင္သည္ ျမင္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အခက္အခဲမ်ားကို မခက္ခဲေစေတာ့ဘဲလ်က္၊ သင့္အတြက္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားအားလုံး ဖြင့္ေပးလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင္ ရွိရမည့္ ယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏ အစြမ္းအစအားလုံးကို သင္ အသုံးျပဳၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ ႀကိဳးစားေဆာင္႐ြက္သေ႐ြ႕ သင္တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္တြင္ သင္တို႔သည္ မည္သည့္အရာႏွင့္ ပတ္သက္၍မွ် စိုးရိမ္ဖို႔ မလိုအပ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို သင့္အတြက္ ခက္ခဲေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ သို႔မဟုတ္ သင္ မတတ္စြမ္းႏိုင္သည့္အရာကို သင့္အား အတင္းအက်ပ္ လုပ္ေဆာင္ေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၌ အေရးအႀကီးဆုံးေသာအရာမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖစ္သည္) သူနဲ႔ စိတ္ရင္းအတိုင္း ပူးေပါင္းလုပ္သေ႐ြ႕၊ သူက ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးမယ္လို႔ ဘုရားက ေျပာေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္အမ်ားႀကီး စိုးရိမ္ဖို႔ မလိုဘူး။ အေကာင္းဆုံး လုပ္႐ုံပဲ၊ အစြမ္းရွိသမွ် ေပးဆပ္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘုရားကို မွီခို႐ုံပဲေလ။ ဘုရားေတာင္းဆိုတာ အားလုံးက ကြၽန္ေတာ္ လက္လွမ္းမီတဲ့ အတြင္းမွာရွိၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကို လြန္မသြားဘူး။

ေက်ာင္းသားေတြက ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ပိုပိုလက္ခံလာတာနဲ႔အမွ်၊ စာတန္ရဲ႕ အင္အားစုေတြက စေႏွာင့္ယွက္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ဗုဒၶဘာသာကို ယုံၾကည္ၾကတဲ့ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြေလ၊ ဒီေတာ့ သူတို႔ အၿမဲ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။ ေက်ာင္းသား အနည္းငယ္က ေျပာတယ္၊ သူတို႔မိဘေတြက ယုံၾကည္တာကို ပိတ္ပင္ၾကတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကဆိုရင္၊ မိဘေတြက ဘုရားကို သူထပ္ယုံၾကည္တာ ေတြ႕ရင္၊ သူ႔ကို ေမာင္းထုတ္ၿပီး သူတို႔သမီးအေနနဲ႔ စြန႔္လႊတ္မယ္လို႔ေတာင္ သတိေပးတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာလုပ္ရမွန္း မသိၾကဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ သူတို႔ မိသားစုရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အားနည္းလာမွာ၊ ေရွ႕ေတာင္မဆက္ႏိုင္ဘဲ ယုံၾကည္ျခင္း စြန႔္သြားၾကမွာကို ကြၽန္ေတာ္ စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေသာကေရာက္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ မၾကာခင္ အဆုံးသတ္ေတာ့မွာေလ။ သူတို႔ေတြ ယုံၾကည္ျခင္း စြန႔္ရင္၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ဆုံးရႈံးသြားမွာ။ ဒါကို ဘုရားေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို ေျပာျပရမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကို လမ္းျပဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္း၊ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲ ဖတ္ရတယ္။ “ဘုရားသခင္ အမႈျပဳသည့္အခါ၊ လူတစ္ဦးကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ဤလူအေပၚ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသည့္အခါ၊ ၿပီးလွ်င္ ဤလူကို သူ မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး လက္ခံသည့္အခါ၊ စာတန္ကလည္း ထိုလူကို လွည့္စားၿပီး ထိခိုက္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း၊ အနီးကပ္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနသည္။ ဘုရားသခင္က ဤလူကို ရရွိဖို႔ ဆႏၵရွိလွ်င္၊ စာတန္သည္ ၎၏ ကြယ္ဝွက္ထားသည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ရန္၊ ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး ထိခိုက္ေစရန္ ဆိုးယုတ္ေသာ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အသုံးျပဳရင္း၊ ဘုရားသခင္ကို တားဆီးဖို႔ မိမိတတ္စြမ္းသမွ် အရာရာကို လုပ္ေဆာင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤရည္မွန္းခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ၎သည္ ဘုရားသခင္အား ဘယ္သူ႔ကိုမွ် မရေစခ်င္ေပ။ ဘုရားသခင္ ရယူဖို႔ ဆႏၵရွိသည့္သူမ်ားကို လုယူပိုင္ဆိုင္လိုသည္၊ ထိုသူမ်ားက ၎အား ကိုးကြယ္ရန္၊ မေကာင္းမႈလုပ္ရပ္မ်ား က်ဴးလြန္ရာတြင္ ၎တို႔သည္ ၎အား ပူးေပါင္းၿပီး ဘုရားသခင္ကို ခုခံရန္အလို႔ငွာ ၎က ထိုသူမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သည္၊ ထိုသူမ်ားကို စီမံကြပ္ကဲခ်င္ေလသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ ေဘးျပဳတတ္ေသာ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ မဟုတ္ေလာ။...ဘုရားသခင္ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ရင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္တစ္ေလွ်ာက္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရင္း၊ စာတန္၏ရည္မွန္းခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလိုသည့္ အမႈမွန္သမွ်ကို ၿဖိဳခ်ရန္၊ ဘုရားသခင္ ရရွိလိုေသာ သူမ်ားကို သိမ္းပိုက္ရန္ႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္၊ ဘုရားသခင္ ရရွိလိုေသာသူမ်ားကို လုံးဝ ကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ၎တို႔ မကြယ္ေပ်ာက္ပါက၊ စာတန္၏အသုံးျပဳျခင္းကို ခံရရန္ စာတန္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား ျဖစ္လာသည္- ဤသည္မွာ ၎၏ ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၄)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး နားလည္သြားတယ္။ လူကိုကယ္တင္ဖို႔ ဘုရား အမႈျပဳေနတုန္းမွာ၊ စာတန္က လူကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစၿပီး ထိခိုက္ေစရင္း၊ ဘုရားအမႈေတာ္မွာ ေႏွာင့္ယွက္၊ ဖ်က္ဆီးရင္းနဲ႔ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနတယ္။ ဒါကို စာတန္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ အႏွစ္သာရနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာ။ လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တရားေဟာၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံၾကေပမဲ့၊ စာတန္က ဒါကို သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ စာတန္က ဘုရားဆီကေန ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လြင့္ပါးသြားေစၿပီး သူ႔ကို သစၥာေဖာက္ေစရင္းနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ၿဖိဳခ်ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဟန႔္တား၊ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ဆက္ႀကိဳးစားေနတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆုံးရႈံးၿပီး၊ ငရဲကို စာတန္နဲ႔ အေဖာ္ျပဳသြားရမွာေလ။ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ရိပ္မိၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို ေရွာင္ရမယ္။ ဒီအရာကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သမၼာတရား နားလည္ေစၿပီး၊ စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြ ရိပ္မိေအာင္လုပ္ဖို႔ သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာျပဳခဲ့တယ္။ “ဘုရားကို ယုံၾကည္တာနဲ႔ အတားအဆီး အမ်ားႀကီး ဘာလို႔ ႀကဳံရလဲ သိၾကလား။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စာတန္ရဲ႕ ပိုင္နက္ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အၿမဲ အသက္ရွင္ခဲ့ေပမဲ့၊ အခု ဘုရားကို ယုံၾကည္၊ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံၿပီး သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ၾကလို႔ပဲ။ စာတန္ကို မကိုးကြယ္ေတာ့လို႔ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ခံရမွာကို စာတန္က မလိုခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အနီးအနားရွိသူေတြကို သူ သုံးတာ။ စစ္မွန္တဲ့ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယုံၾကည္ေနတာကို တားမယ္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ပိုင္နက္ထဲ ျပန္ေခၚဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစဖို႔၊ ထိခိုက္ေစဖို႔နဲ႔ ဘုရားကယ္တင္တာခံရဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးသြားေအာင္ေပါ့။ ဒီေတာ့ စာတန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြကို ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ “စစ္မွန္သည့္ ဘုရားႏွင့္ အတုအေယာင္ ဘုရားမ်ားၾကား ျခားနားခ်က္”၊ “ဗုဒၶဘာသာ အဘယ္က ျဖစ္လာသည္”ဆိုတာနဲ႔ “စစ္မွန္ေသာ ဘုရားတစ္ဆူတည္းသာ ရွိသည္”ဆိုတာေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သမၼာတရားေတြကို သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္သဟာယၿပီးသြားေတာ့၊ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ “ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔အမႈေတာ္ကို လက္ခံလိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔က စာတန္ကို မကိုးကြယ္ေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဟန႔္တား၊ ေႏွာင့္ယွက္ခံရသလို စာတန္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ၊ မွန္တဲ့လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္ရာကေန တတ္ႏိုင္သမွ် တားဆီးဖို႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ အခု နားလည္သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်င့္ခ်ိႏိုင္စြမ္း ရွိဖို႔လိုၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ခံလို႔မျဖစ္ဘူး”တဲ့။ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ “စစ္မွန္တဲ့ ဘုရားက ဘာလဲဆိုတာနဲ႔ အေယာင္ေဆာင္တဲ့ ဘုရားေတြက ဘာလဲဆိုတာ ကြၽန္မ အခု နားလည္ၿပီ။ စစ္မွန္တဲ့ တစ္ပါးတည္းေသာ ဘုရားကပဲ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ အရာခပ္သိမ္းအျပင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဖန္ဆင္းႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ အရာရာကို သူ ဖန္ဆင္းခဲ့႐ုံမက၊ အုပ္စိုးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ အစာကိုလည္း အလွ်ံပယ္ သူ ေပးတယ္။ အေယာင္ေဆာင္ဘုရားက ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ အရာခပ္သိမ္းမေျပာနဲ႔၊ ပိုးေကာင္ တစ္ေကာင္ကိုေတာင္မွ မဖန္ဆင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို မယုံၾကည္သင့္ဘူး”တဲ့။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရတာ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ တို႔ထိခံခဲ့ရတယ္။ စာတန္ကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္တဲ့ ဝိညာဥ္ေရးရာ တိုက္ပြဲမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန သမၼာတရားကို သူတို႔ နားလည္ၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ရိပ္မိၾကၿပီ။ သူတို႔တစ္ေယာက္မွ အမွားမလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီအစား ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔ ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ရခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ျခင္းလည္း အမ်ားႀကီး ပိုအားေကာင္းသြားတယ္။

တစ္ခါ ေက်ာင္းအုပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဝဖန္အျပစ္တင္တာ။ သူက ေျပာတယ္။ “ေယာန ငါ ေျပာတာ နားေထာင္။ မင္းကို ဒီမွာ ငါေခၚတာ ဒါသုံးႀကိမ္ရွိၿပီ။ မင္း သိၿပီးသားကိစၥကို ငါ့ကို ေျပာရေအာင္ မလုပ္နဲ႔။ မင္းက ေတာ္ေတာ္ ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူ ျဖစ္လာေနၿပီ။ တျခား႐ြာကလူေတြအားလုံးေတာင္ ေက်ာင္းမွာ မင္းတရားေဟာေနတာကို သိတယ္။ ငါတို႔က ေက်ာင္းသားေတြဆီ အသိပညာ ေပးတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ ျဖစ္ရမွာ။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ မင္းက ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းကို ေပးေနတာလဲ။ ဒီက႐ြာသားေတြအားလုံးက ဗုဒၶဘာသာေတြ။ သူတို႔ရဲ႕ဓေလ့ကို ငါတို႔ ပိုလိုက္နာၿပီး သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ယုံၾကည္ျခင္းကို သင္ေပးရမယ္။ ဒီလိုမင္း တရားေဟာတာက ငါတို႔ေက်ာင္းကို သက္ေရာက္မႈ ႀကီးမားတယ္။ ငါတို႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ မင္းႀကိဳးစားေနတာလား။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ သူတို႔ မိသားစုေတြရဲ႕ အထင္အျမင္ေသးတာကို မင္းခံခ်င္တာလား။ မင္းလုပ္ေနတာက ပညာရွင္မပီသသလို၊ က်င့္ဝတ္နဲ႔ မညီဘူး။ ေက်ာင္းဆရာ မျဖစ္ထိုက္ဘူး။ မင္းအသိတရားမရရင္ ပညာသင္ႏွစ္ကုန္တဲ့အခါ ေျပာင္းရမယ္” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း မေက်မခ်မ္းျဖစ္ၿပီး၊ ဒီစကားေတြက နတ္ဆိုး စာတန္ဆီက လာမွန္း သိခဲ့တယ္။ သူက လူေတြကို နတ္ဆိုးေနာက္ကိုပဲ လိုက္ေစခ်င္ၿပီး၊ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ကို လာခြင့္မေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းက အေျဖာင့္မတ္ဆုံး အရာျဖစ္ေပမဲ့၊ သူ႔အျမင္မွာ ဆိုးယုတ္တယ္။ ဒီနတ္ဆိုးေတြက အမွန္တရားေတြကို တလြဲတင္ျပၿပီး အမွန္နဲ႔အမွား မခြဲႏိုင္တာကို ျမင္ရတယ္။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘာျဖစ္မလဲ မသိသလို၊ မသိစိတ္ရဲ႕ေစ့ေဆာ္မႈအရ ကိုယ့္အနာဂတ္အေၾကာင္း ေတြးမိျပန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံခဲ့ရရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံရမွာလား။ ေရွ႕တန္းက ဆိုး႐ြားတဲ့ အေျခအေနကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္သင့္လဲ။ ဘုရားကို ဘယ္လို ယုံၾကည္လို႔ရမလဲ။ ကယ္တင္ခံရဦးမွာလား။ ဒီအေတြးေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မ်က္လုံးက မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္သြားတယ္။ တစ္ညလုံး မအိပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားဆီ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ စားပြဲမွာပဲ တစ္ညလုံး ထိုင္ေနမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ဒီအေျခအေနမွာ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ မေၾကာက္ဘဲ မေနႏိုင္တာလဲ။” ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ လူေတြကို စာတန္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစတဲ့ နည္းေတြကို ေတြးမိတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ပထမသည္ကား ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္ အက်ပ္ကိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စာတန္သည္ သင္၏ႏွလုံးသားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အရာအားလုံးကို ျပဳလုပ္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ‘အက်ပ္ကိုင္ျခင္း’ ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ယင္းမွာ သင္မနာခံပါက ခံစားရမည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို သင့္အား ေတြးေတာေစလ်က္ သင့္အား သူ႔ကိုနာခံေစဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ႏွင့္ အတင္းအဓမၼ နည္းလမ္းမ်ားအား အသုံးျပဳျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ သင္သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မဖီဆန္ရဲေသာေၾကာင့္ ထိုအခါ သင္သည္ သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္း၊ စာတန္ရဲ႕ အက်ည္းတန္တဲ့ မ်က္ႏွာကို ပိုလို႔ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေသႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ အၿမဲရွိေနမဲ့ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံရမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္မွန္း စာတန္သိတယ္။ ေသမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆိုး႐ြားတဲ့ အျပစ္အနာအဆာနဲ႔ အႀကီးမားဆုံး အားနည္းခ်က္ပဲ။ စာတန္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ေက်ာင္းအုပ္ကို သုံးၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရမဲ့ အလားအလာကို သုံးေနခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္ကို စြန႔္ၿပီး ဘုရားကို သက္ေသမခံေတာ့ျခင္းအားျဖင့္ စာတန္ကို အေလွ်ာ့ေပးၿပီး အေပးအယူလုပ္ေစဖို႔ေပါ့။ ေက်ာင္းအုပ္က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္တဲ့အရာကို လုပ္ေနပုံ ရႏိုင္ေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့ သူ႔နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို အဖတ္ဆယ္ရေအာင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ တရားေဟာတာကို တားဖို႔ အက်ပ္ကိုင္ေနခဲ့တာပဲ။ သူက ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ဧဝံေဂလိတရားကို ေဟာခြင့္မေပးေပမဲ့၊ စာတန္ရဲ႕ နည္းလမ္းကို ေဟာၿပီး စာတန္နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ေစခ်င္ခဲ့တာပဲ။ ေက်ာင္းအုပ္ရဲ႕ အစစ္အမွန္ ဆိုးယုတ္တဲ့ သေဘာသဘာဝကို ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းတခ်ိဳ႕ ရခဲ့ၿပီး အဲဒါေတြက စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြျဖစ္မွန္း သိခဲ့တယ္။ တရားေဟာေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလို႔ အရမ္းစိတ္က်ဥ္းက်ပ္ခဲ့လဲ သိခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေသမွာကို အရမ္းေၾကာက္ခဲ့လို႔ပဲ။ နယ္စပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံလိုက္ရတာနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး အသတ္ခံရႏိုင္တာကို ေၾကာက္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ဖို႔၊ ကယ္တင္ခံရဖို႔ နည္းလမ္း ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့တာကို ပိုလို႔ေတာင္ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တြန႔္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်လာခဲ့တာပဲ။

ဒါျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဒီေသမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္ကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားရေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဒီစိတ္အေျခအေနကို ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္ေတာ္ ယူသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “သခင္ေယရႈ၏ ထိုတပည့္ေတာ္မ်ားသည္ မည္သို႔ ေသဆုံးၾကသနည္း။ တပည့္ေတာ္မ်ား ၾကားတြင္၊ မေသမခ်င္း ေက်ာက္တုံးျဖင့္ ထုသတ္ ခံခဲ့ရသူမ်ား၊ ျမင္းေနာက္မွ ႀကိဳးျဖင့္ ဆြဲခံရသူမ်ား၊ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ကားစင္တင္ခံရသူမ်ား၊ ျမင္းငါးေကာင္ျဖင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါမ်ားကို တစ္စစီ ဆြဲဖ်က္ခံရသူမ်ားရွိၾကသည္- ေသျခင္းတရား မ်ိဳးစုံသည္ ၎တို႔ေပၚ က်ေရာက္ခဲ့သည္။ ၎တို႔၏ ေသျခင္းတရားမ်ားအတြက္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ျပစ္မႈမ်ားအတြက္ ဥပေဒႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ ကြပ္မ်က္ခံရျခင္းေလာ။ မဟုတ္ေပ၊ ၎တို႔သည္ သခင္၏ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝၿပီး ကမာၻသူ ကမာၻသားမ်ား၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရေသာေၾကာင့္၊ စီရင္ျခင္းခံခဲ့ရသည္၊ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းခံခဲ့ရသည္၊ ဆူပူျခင္းခံခဲ့ရၿပီး အသတ္ခံခဲ့ရသည္— ယင္းမွာ ၎တို႔ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ခံရသည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။...၎တို႔၏ေသျခင္းတရားႏွင့္ ထြက္ခြာျခင္းတို႔၏ နည္းလမ္းမ်ားမွာ မည္သို႔ျဖစ္ပါေစ၊ ယင္းတို႔က မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါေစ၊ ဘုရားသခင္က ထိုအသက္တာမ်ား၏၊ ထိုဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ား၏ ေနာက္ဆုံး အဆုံးသတ္မ်ားကို သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ပုံစံ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ သင္ ရွင္းလင္းစြာ ေတြ႕ရမည့္အရာ တစ္စုံတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဆန႔္က်င္ဘက္အားျဖင့္ ၎တို႔က ဤေလာကကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သက္ေသခံဖို႔ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အတိအက်အားျဖင့္ အသုံးျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါမ်ားက ၎တို႔၏ အဖိုးအတန္ဆုံးေသာ အသက္တာမ်ားကို အသုံးျပဳခဲ့သည္- ၎တို႔က ဘုရားသခင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သက္ေသခံဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ႀကီးျမတ္ေသာ တန္ခိုးကို သက္ေသခံဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ သခင္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံ ဇာတိပကတိျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို စာတန္ႏွင့္ ေလာကတို႔အားေၾကညာဖို႔ ေနာက္ဆုံး အခိုက္အတန႔္ကို အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႔ အသက္တာမ်ား၏ ေနာက္ဆုံး အခိုက္အတန႔္အထိတြင္ပင္ ၎တို႔သည္ သခင္ေယရႈ၏ နာမေတာ္ကို မည္သည့္အခါမွ် မျငင္းပယ္ခဲ့ေပ၊ ဤသည္မွာ ဤေလာကအေပၚ တရားစီရင္ျခင္းပုံစံတစ္မ်ိဳး မဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔က ေလာကႀကီးကို ေၾကညာဖို႔၊ သခင္ေယရႈသည္ သခင္ျဖစ္သည္၊ သခင္ေယရႈသည္ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သည္၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံ ဇာတိပကတိျဖစ္သည္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးအတြက္ သူေဆာင္ၾကဥ္းေပးလာသည့္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္း အမႈေတာ္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံးကို ဆက္လက္ ရွင္သန္ခြင့္ျပဳေၾကာင္းကို လူသားတို႔အား အတည္ျပဳဖို႔ ၎တို႔၏အသက္တာမ်ားကို အသုံးျပဳခဲ့သည္- ဤအမွန္တရားသည္ ထာဝရ မေျပာင္းလဲေပ။ သခင္ေယရႈ၏ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝျခင္းအတြက္ မာတုရျဖစ္ခဲ့ေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔၏တာဝန္ကို မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သနည္း။ ယင္းက အႏၲိမ အတိုင္းအတာအထိ ျဖစ္ခဲ့သေလာ။ အႏၲိမ အတိုင္းအတာကို မည္သို႔ထင္ရွားေစခဲ့သနည္း။ (၎တို႔က ၎တို႔၏အသက္တာမ်ားကို ေပးအပ္ၾကသည္။) မွန္ေပသည္၊ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏အသက္တာမ်ားျဖင့္ အဖိုးအခကို ေပးဆပ္ခဲ့သည္။ မိသားစု၊ ႂကြယ္ဝျခင္းႏွင့္ ဤအသက္တာ၏ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရာဝတၳဳမ်ားသည္ အျပင္ပန္းအရာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အတြက္ အတြင္းက်သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ အသက္ျဖစ္သည္။ အသက္ရွင္သည့္လူတိုင္းအတြက္ အသက္သည္ တန္ဖိုးအထားထိုက္ဆုံးေသာ အရာ၊ အဖိုးအတန္ဆုံးေသာ အရာျဖစ္ၿပီး၊ အမွန္ေတာ့ ဤလူမ်ားသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အတည္ျပဳခ်က္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သက္ေသခံခ်က္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း ၎တို႔၏ အဖိုးအတန္ဆုံး ပိုင္ဆိုင္မႈ- အသက္- ကို ပူေဇာ္ဆက္ကပ္ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႔ ေသဆုံးသည့္ ေန႔ရက္အထိ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏နာမေတာ္ကို မျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကိုလည္း မျငင္းပယ္ခဲ့ၾကဘဲ၊ ဤအမွန္တရား တည္ရွိမႈအတြက္ သက္ေသခံဖို႔ ၎တို႔၏ ေနာက္ဆုံးအခိုက္အတန႔္ကို အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္- ဤသည္မွာ အျမင့္မားဆုံး သက္ေသခံသည့္ ပုံစံမဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦး၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦး၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းျခင္း ဆိုသည့္အရာျဖစ္သည္။ စာတန္က ၎တို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ကာ၊ အဆုံး၌ ၎က သူတို႔၏အသက္တာမ်ားကို အဖိုးအခ ေပးေစသည့္အခါတြင္ပင္၊ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို မပယ္ဖ်က္ခဲ့ေပ။ ဤသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို အဆုံးစြန္ေသာ အတိုင္းအတာအထိ ျဖည့္ဆည္းျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါမည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ႏွင့္ ဧဝံေဂလိတရား ျဖန႔္ေဝဖို႔ တစ္ေထရာတည္းေသာ နည္းစနစ္ကို သင္တို႔ အသုံးျပဳဖို႔အား ငါရည္႐ြယ္သေလာ။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ရန္ မလိုအပ္ေသာ္လည္း၊ ဤသည္မွာ သင္၏တာဝန္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္က သင့္အား လိုအပ္ပါက၊ ယင္းကို သမစိတၱျဖစ္ေသာဝတၱရားတစ္ခု အေနျဖင့္ လက္ခံသင့္ေၾကာင္းတို႔ကို သင္နားလည္ရမည္။ ယေန႔လူမ်ားသည္ ၎တို႔ထဲ၌ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ စိုးရိမ္မႈတို႔ ရွိၾကေသာ္လည္း၊ ထိုခံစားခ်က္မ်ားသည္ မည္သည့္အသုံးတည့္မႈရွိသနည္း။ ဘုရားသခင္က သင့္အား ဤသည္ကို လုပ္ေစဖို႔ လိုအပ္ျခင္းမရွိပါက၊ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ေနျခင္းမွာ မည္သည့္ အသုံးတည့္မႈရွိသနည္း။ ဘုရားသခင္က သင့္အား ဤသည္ကို လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါက၊ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ေခါင္းမေရွာင္သင့္သကဲ့သို႔ မျငင္းပယ္သင့္ေပ။ သင္သည္ တက္ႂကြစြာ ပူးေပါင္းသင့္ၿပီး စိတ္ပူျခင္းမရွိဘဲ လက္ခံသင့္သည္။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ မည္သို႔ေသဆုံးပါေစ၊ ၎တို႔သည္ စာတန္ေရွ႕ေမွာက္တြင္ မေသဆုံးသင့္ေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎၏လက္ထဲတြင္ မေသဆုံးသင့္ေပ။ တစ္စုံတစ္ဦးက ေသဆုံးေတာ့မည္ျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏လက္ထဲတြင္ ေသဆုံးသင့္သည္။ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ လာၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ထံသို႔ ၎တို႔ ျပန္ၾကသည္- ယင္းမွာ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါတစ္ဦး ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အသိစိတ္ႏွင့္ သေဘာထားတို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝျခင္းႏွင့္ မိမိတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ နားလည္သင့္သည့္ ေနာက္ဆုံးသမၼာတရားျဖစ္သည္— လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္က သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝဖို႔ႏွင့္ သက္ေသခံဖို႔ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ မိမိ၏အသက္တာကို အဖိုးအခ ေပးဆပ္ရမည္။ သင္၌ ဤျပင္းျပေသာဆႏၵရွိပါက၊ သင္သည္ ဤနည္းလမ္းျဖင့္ သက္ေသခံႏိုင္ပါက၊ ယင္းမွာ အံ့ဩခ်ီးက်ဴးေလာက္စရာျဖစ္သည္။ ဤျပင္းျပေသာ ဆႏၵမ်ိဳး သင္မပိုင္ဆိုင္ေသးပါက၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ သင္၏ေရွ႕ေမွာက္ရွိ ဝတၱရားႏွင့္ တာဝန္ကို ေလ်ာ္ကန္စြာ ျဖည့္ဆည္းသင့္ကာ၊ က်န္သည့္ အရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ကို ေပးသင့္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ လမ်ားႏွင့္ႏွစ္မ်ား ကုန္ဆုံးၿပီး၊ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ အ႐ြယ္ေရာက္ျခင္းတို႔ တိုးပြားလာကာ၊ သမၼာတရားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သင္၏နားလည္မႈက နက္ရႈိင္းလာသည္ႏွင့္အညီ၊ ဘုရားသခင္၏ဧဝံေဂလိတရားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အမႈအဖို႔ သင့္ဘဝေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ သင္၏ဘဝကို ေပးဖို႔၊ သင္၌ ဝတၱရားတစ္ခုႏွင့္ တာဝန္တစ္ခုရွိသည္ကို သင္သတိျပဳမိေကာင္း ျပဳမိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဧဝံေဂလိတရား ျဖန႔္ေဝျခင္းသည္ က်င့္ဝတ္သိကၡာအရ ယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံး မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ တာဝန္တစ္ခုျဖစ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ျမင္ခဲ့ရတာက ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ၊ သခင္ေယရႈရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြက ဘုရားရဲ႕ ဧဝံေဂလိ ေဟာတဲ့အတြက္ ရႈတ္ခ်၊ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရေပမဲ့၊ ဘာျဖစ္စဥ္၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သူတို႔ ေသခဲ့ရပါေစ၊ ဒါေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ရလဒ္ကို ကိုယ္စားမျပဳခဲ့ဘူးဆိုတာပဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာ ရွင္ျခင္း၊ ေသျခင္းက သူတို႔ရဲ႕ ရလဒ္ ေကာင္းမယ္၊ မေကာင္းဘူးဆိုတာကို မၫႊန္ျပဘူး။ သခင္ေယရႈ တပည္ေတာ္ေတြရဲ႕ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ႏွိပ္စက္ခံရတာက မေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုလို ထင္ပုံရေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့၊ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ မာတုရျဖစ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး၊ ဒါကို ဘုရားက ဂုဏ္ျပဳတယ္။ စာတန္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြ၊ ေဘးကင္လုံၿခဳံမႈကို အေလးမထားဘဲ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို သက္ေသခံခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက သူတို႔ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ကို ပိုအားေကာင္းေစတယ္၊ စာတန္ကို ရႈံးနိမ့္ေစတယ္။ အသက္က လူမွာရွိတဲ့ တန္ဖိုးအရွိဆုံအရာျဖစ္ေပမဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕ ဒီတန္ဖိုးအရွိဆုံး အသက္ကို ဘုရားကို သက္ေသခံဖို႔ သူတို႔ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ဘုရားအမႈေတာ္ကို ေလာကကို သိခြင့္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက အႀကီးမားဆုံး သက္ေသခံခ်က္ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေသခ်ာေတြးတဲ့အခါ၊ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး ရွက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္တရား‌ေဟာရင္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရမယ္လို႔ ေက်ာင္းအုပ္ သတိေပးခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ေရွ႕တန္းကို အပို႔ခံမွာ၊ ၿပီးေတာ့ ေသတာနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ၿပီးသြားမွာျဖစ္ၿပီး ကယ္တင္ခံရႏိုင္မွာ မဟုတ္တာကို ေၾကာက္ခဲ့တာ။ ကိုယ့္အသက္ကို အရမ္းျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၿပီး၊ သတၱိ ဒါမွမဟုတ္ သက္ေသခံခ်က္ မရွိခဲ့ဘူး။ တမန္ေတာ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ အဆင့္မမီဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အသက္က ဘယ္ကလာၿပီး ဘုရားက ဘယ္လိုေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ ေတြးမိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ေသမယ္ဆိုတာကို ဘုရားက ဆုံးျဖတ္ၿပီး၊ ဘယ္သူမွ တစ္မိနစ္ေတာင္ ပိုအသက္မရွင္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားက ကြယ္ကာၿပီး ေသခြင့္မေပးရင္၊ အႏၲရာယ္အရွိဆုံး ေနရာမွာရွိရင္ေတာင္၊ ေသမွာ မဟုတ္ဘူး။ လူသားေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရလဒ္ မေျပာနဲ႔ ေသမဲ့၊ သူတို႔ ရွင္မဲ့အခ်ိန္ကို ထိန္းခ်ဳပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ဘုရားလက္ထဲမွာ ပိုလို႔ေတာင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိတယ္။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့သည္မွာ- “အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းငွာအလိုရွိ၏။ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ ငါ့ေၾကာင့္အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ အသက္ကို ေတြ႕လိမ့္မည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၆:၂၅) ကြၽန္ေတာ္တို႔ တရားေဟာၿပီး ဘုရားကို သက္ေသခံတဲ့အခါ၊ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ အခက္အခဲ အမ်ားႀကီး ရင္ဆိုင္ရတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြလိုေပါ့။ တခ်ိဳ႕က တရားေဟာၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံလို႔ ေသတဲ့အထိေတာင္ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရႏိုင္ေပမဲ့၊ သူတို႔ ဝိညာဥ္ေတြက ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြက ေသႏိုင္ေပမဲ့၊ ဒါက သူတို႔မွာ ေနာက္ဆုံးရလဒ္မရွိတဲ့ သေဘာမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိၿပီး ဘုရားက စီစဥ္ထားတာပါ။ အသက္ကို မက္ေမာၿပီး ေသျခင္းကို ေၾကာက္လို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို မလုပ္၊ ဧဝံေဂလိတရားကို မေဟာရင္၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရွ႕တန္းအပို႔မခံရရင္ေတာင္၊ ေသႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္မရွိရင္ေတာင္၊ ဘုရားအျမင္မွာ ကြၽန္ေတာ္က လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖယ္ရွားခံရမဲ့ ေသလူျဖစ္ခဲ့မွာပဲ။ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး ဧဝံေဂလိေဟာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အားလုံး၊ ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ စြန႔္စားသင့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ေရွ႕တန္းအပို႔ခံရရင္၊ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံသင့္တယ္။ ဘုရားေရွ႕ ပိုမ်ားတဲ့ လူေတြကို ေခၚသြားဖို႔ ေရွ႕တန္းမွာရွိတဲ့ စစ္သားေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ တရားေဟာလို႔ရတာပဲ။ တရားေဟာၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံလို႔ တစ္ေန႔မွာ ေသတဲ့အထိ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရရင္ေတာင္၊ ဒါကို ဘုရားအခြင့္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္မွာျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ဆႏၵရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ ဆက္တရားေဟာၿပီး ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံဖို႔နဲ႔ ဘယ္သူမွရဲ႕ ေဘာင္ခတ္တာ မခံရေတာ့ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားေရွ႕မွာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ဒါၿပီးေတာ့ ေန႔တိုင္း ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ဆက္တရားေဟာခဲ့သလို၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ သူတို႔ သင္ခန္းစာေတြကို ဆန္းစစ္ရာမွာလည္း ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ အားလပ္ရက္ေတြမွာ သူတို႔အတြက္ စုေဝးတဲ့အခ်ိန္ေတြ စီစဥ္ေပးခဲ့သလို၊ အရင္ထက္ သူတို႔ အမ်ားႀကီး ပိုတက္ႂကြလာခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲေတြ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဒီညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဘာသာရပ္တိုင္းမွာ ပ်မ္းမွ် ၇၆ ကေန ၉၈ မွတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အမွတ္ေကာင္း ရၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔ထဲက ဘယ္သူမွ မက်ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ဩသြားတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္က ကြၽန္ေတာ့္အတန္းရဲ႕ ရမွတ္ေကာင္းေတြကို ျမင္ၿပီး ေျပာတယ္။ “မင္းအတန္းက ေက်ာင္းမွာ အျမင့္ဆုံး အမွတ္ေတြ ရၾကတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို ေနာက္ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ အတန္းပိုင္ဆရာ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႔ ငါတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ပညာသင္ႏွစ္မွာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါေစ”တဲ့။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာထက္ လုံးဝ ေက်ာ္လြန္ေနတာနဲ႔အမွ် အရမ္း ပီတိျဖစ္မိတယ္။ ဒါက က်မ္းစာထဲက သုတၱံက်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို သတိရမိေစတယ္။ “ရွင္ဘုရင္၏ ႏွလုံးသားသည္ ျမစ္ေရကဲ့သို႔ ေယေဟာဝါ၏ လက္ေတာ္တြင္ ရွိ၏။ ယင္းကို သူ အလိုရွိသည့္ေနရာတိုင္းသို႔ လွည့္ေတာ္မူသည္။” (သုတၱံက်မ္း ၂၁:၁) အရာရာက ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိၿပီး ဘုရားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကံၾကမၼာအားလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ၿပီး သူနဲ႔ စစ္မွန္႐ိုးသားစြာ ပူးေပါင္းလုပ္သေ႐ြ႕၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု သူ ဖြင့္ေပးမွာပဲ။ စုေဝးပြဲေတြမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ဦးေဆာင္ရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းဝင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ တရားေဟာေနတုန္းပဲျဖစ္သလို၊ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဒီတရားေဟာတဲ့ရက္ေတြကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ၊ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးရခဲ့သလို၊ ဒါက ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈသက္သက္ ျဖစ္မွန္း သိခဲ့တယ္။