၂၀၂၀ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာ ကြၽန္မက ဓမၼေတးအသံပိုင္းဆိုင္ရာ ထုတ္လုပ္ေရးေနာက္ပိုင္း အလုပ္ေတြကို ညႇိႏႈိင္းေဆာင္႐ြက္ဖို႔ တာဝန္ယူရတယ္။ အဖြဲ႕မွာရွိတဲ့ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ကိစၥေတြအကုန္လုံးကို ကြၽန္မ တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကြၽန္မနဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကလည္း သူတို႔အေျခအေနေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ကြၽန္မနဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်င္စိတ္ရွိၾကတယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကေျပာတယ္။ “ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ ငါတို႔အဖြဲ႕မွာ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေပးတဲ့သူေတြ လာလိုက္ၾက၊ ျပန္လိုက္ၾကပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီမွာ အေစခံခဲ့တာ အၾကာဆုံးလူေတြပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔က အလုပ္ရဲ႕ က႑အကုန္လုံးကို ေကာင္းေကာင္းစီမံႏိုင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ကို ညႇိဳႏႈိင္းၿပီးလုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္” တဲ့။ တစ္ခါတေလမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေတာ့ သူတို႔ထဲကတစ္ခ်ိဳ႕က “အစ္မနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရတာ ကြၽန္မစိတ္ ေတာ္ေတာ္ကိုပိုၿပီးရွင္းသြားတာပဲ” လို႔ ေျပာၾကတာကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ ဒီလိုစကားမ်ိဳးကိုကြၽန္မၾကားတဲ့အခါတိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္တယ္။ ကြၽန္မက ဒီတာဝန္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံးသူျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မ ျဖစ္တည္မႈရဲ႕ တန္ဖိုးကို အေကာင္းဆုံး ပုံေဖာ္ျပတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ခုံမင္ႏွစ္သက္တယ္။

ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ၂၀၂၃ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလမွာ အလုပ္လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မက သီခ်င္းအသံသြင္းအဖြဲ႕ဆီကို တာဝန္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရတယ္။ ကြၽန္မ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွ အသံမသြင္းျဖစ္ခဲ့တာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ တခ်ိဳ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ နည္းပညာေတြကို အစကစၿပီး သင္ရတယ္။ ကြၽန္မက အဖြဲ႕မွာ ကြၽမ္းက်င္မႈအနည္းဆုံးသူ ျဖစ္လာတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မက စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တျခားအဖြဲ႕သားေတြက ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မကို အႀကံဉာဏ္ေတာင္းဖို႔ လာၾကတယ္။ အခုေတာ့ ကြၽန္မက အကုန္လုံး သူမ်ားေတြကို ေမးရတယ္။ အဖြဲ႕ထဲက ဘယ္သူမဆိုက ကြၽန္မအလုပ္မွာ ကြၽန္မဆီလာၿပီး လမ္းၫႊန္ေပးႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပႏိုင္တယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္အေနရအထိုင္ရခက္တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ငါဟာ သူမ်ားေတြအတြက္ အလုပ္ေတြ စီစဥ္ေပးခဲ့ရတဲ့သူပါ၊ ဒါေပမဲ့ အခုမ်ားေတာ့ လူတိုင္းက ငါ့ကို ၫႊန္ၾကားလို႔ရၿပီ။ ငါ့မ်က္ႏွာကို ဘယ္နားမွာ ဝွက္ထားလို႔ရမလဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို ဘယ္လိုထင္မလဲ။ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သီခ်င္းဆိုတာကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ေလ့က်င့္ဖို႔လိုတဲ့အျပင္ ငါ့ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ်အျမန္ဆုံး တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါဆိုရင္ သူမ်ားေတြက ငါ့ျပႆနာေတြကို အၿမဲတမ္း ေထာက္ျပေနမွာမဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ ကြၽန္မ အားထုတ္ေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သီခ်င္းဆိုနည္းေတြက ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတုန္းပဲ။ သံစုံက်ဴးအဖြဲ႕ ဗီဒီယိုေတြ ႐ိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တယ္။ ဗီဒီယို႐ိုက္တာမွာ ကြၽန္မ ဝင္မပါတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္မ အမူအရာေတြက သဘာဝမက်တဲ့ပုံေပါက္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေပမဲ့ ေနာက္ခံလူေတြထဲက တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနာက္ဆုံးတန္းမွာပဲ ရပ္ရတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုံးမွာ ကြၽန္မ ပါတဲ့ ႐ိုက္ကြက္မရွိသေလာက္ပဲ။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ငါက သီခ်င္း ေကာင္းေကာင္းမဆိုႏိုင္ဘူး။ ေကာင္းေကာင္း မတင္ဆက္ႏိုင္ဘူး။ ငါက က႑တိုင္းမွာ အဆိုးဆုံးပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား၊ သူမ်ားေတြကို လိုက္မမီႏိုင္ဘူး။ ငါက အၿမဲတမ္း ေနာက္မွာပဲေနဖို႔ ကံပါလာတာလား။ ဒါဆိုရင္ ဒီတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရတာရဲ႕ တန္ဖိုးက ဘာလဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ငါ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ႏိုင္မလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က “ဂုဏ္က်က္သေရ” ကို ေတြးၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိ “က်ဆုံးမႈ” နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ နာၾကည္းၿပီး ငိုမိတယ္။ ဒီအေျခအေနေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရသလို ခံစားမိတယ္။ စိတ္ထက္သန္မႈေတြအားလုံး ေပ်ာက္သြားၿပီး အဖြဲ႕ကေန ထြက္ဖို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္။ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သူအေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြကို ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ လြမ္းတယ္။ တစ္ေန႔က်ရင္ အဲဒီေနရာကို ျပန္ရဖို႔ အၿမဲတမ္း စိတ္ကူးယဥ္တယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မ ဒီလို နာက်င္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မတာဝန္ကို စိတ္ေအးလက္ေအးလုပ္ႏိုင္တယ္။ သူမ်ားေတြရဲ႕ အလုပ္ေတြကို ပုံစံတက် စီမံႏိုင္တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက အထင္ႀကီးေလးစားတာကို ဆက္ၿပီး ခံစားႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ အေျခအေနက မမွန္တာကို ကြၽန္မ သိခဲ့ပါတယ္။ နာက်င္ေနရင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မလာၿပီး ဒီအေျခအေနကေန ကြၽန္မကို ေခၚေဆာင္ဖို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ကြၽန္မ ဝတ္ျပဳခ်ိန္မွာ ေတြးေနမိတယ္။ တာဝန္အသစ္တစ္ခုမွာ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာေတြကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ မရွိတာက ပုံမွန္ပါပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကလည္း ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ စိတ္မပူဖို႔ အားေပးတယ္။ ေလ့က်င့္တာ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ တိုးတက္လိမ့္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ ပုံမွန္ျဖစ္ပုံရတဲ့ဟာေတြက ကြၽန္မအတြက္က်ေတာ့ ဘာ‌ေၾကာင့္ ခဏခဏ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္ေအာင္ေတာင္ ျဖစ္ရတာလဲ။ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “မည္သူတစ္ေယာက္ကိုမွ် မိမိတို႔ကိုယ္ကို စုံလင္သည္ ခံ့ညားသည္၊ ျမင့္ျမတ္သည္ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားသည္ဟု မေတြးထင္ေစႏွင့္။ ဤအရာအားလုံးသည္ လူသား၏ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ မသိနားမလည္ျခင္းတို႔အားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္ကို အထူးသီးသန္႔ျဖစ္သည္ဟု အၿမဲတမ္း ေတြးထင္ျခင္းဟူသည္မွာ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုက ျဖစ္ေစသည္။ မိမိတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ မိမိတို႔၏ အမွားမ်ားႏွင့္ ရႈံးနိမ့္မႈမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိျခင္းျဖစ္သည့္ ဤအရာကို မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု အားျဖင့္ ျဖစ္ေစသည္။ အျခားသူမ်ား၏ အားသာခ်က္မ်ားကို မိမိထက္ပို၍ မေက်ာ္ေစျခင္း သို႔မဟုတ္ မသာလြန္ေစျခင္း ျဖစ္သည့္ ဤအရာကို မာန ေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု အားျဖင့္ ျဖစ္ေစသည္။ အျခားသူမ်ားကို မိမိတို႔ထက္ပို၍ သာလြန္သြားဖို႔ျဖစ္ေစ၊ ပိုေကာင္းသြားဖို႔ျဖစ္ေစ မည္သည့္အခါမွ် ခြင့္မျပဳေပ။ ဤအရာကို မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုက ျဖစ္ေစသည္။ အျခားသူမ်ားကို မိမိတို႔ထက္ ပို၍ေကာင္းေသာ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားႏွင့္ အျမင္ရႈေထာင့္မ်ား မည္သည့္အခါမွ် ရွိခြင့္မျပဳ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔က အျခားသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ထက္ ပိုေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရွိလာသည့္အခါတြင္လည္း အပ်က္သေဘာေဆာင္လာကာ စကားေျပာဖို႔ ဆႏၵမရွိဘဲ၊ စိတ္ေသာကေရာက္ၿပီး စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့ကာ စိတ္ညစ္လာၾကသည္။ ဤအရာမ်ား အားလုံးသည္ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚျခင္း ျဖစ္သည္။ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုသည္ သင့္ကို အျခားသူမ်ား၏ အမွားျပဳျပင္မႈကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိေစဘဲ သင္၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း မရွိျဖစ္ေစကာ သင္ကိုယ္တိုင္၏ ရႈံးနိမ့္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အမွားမ်ားကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိေစဘဲ သင္၏ ဂုဏ္သတင္းကို ကာကြယ္ေစႏိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သင့္ထက္ ပိုသာသည့္အခါ ယင္းက သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အမုန္းတရားႏွင့္ မနာလိုစိတ္မ်ား ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ၿပီး သင္သည္ ေဘာင္ခတ္ခံရႏိုင္သည္မွာ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ့ဘဲ ထိုတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျဖစ္လာသည္အထိပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုသည္ ဤအျပဳအမူမ်ားႏွင့္ အေလ့အက်င့္မ်ားကို သင္၌ ေပၚေပါက္ေစသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းတြင္ ရွိထားသင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ျပန္သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သဘာဝက မာနေထာင္လႊားလြန္းတယ္ဆိုတာကို နားလည္လာတယ္။ အရင္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ညႇိဳႏႈင္းေရးတာဝန္မွာ အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခ်ိဳ႕ရခဲ့ၿပီး ရလဒ္တခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မက ကြၽန္မအလုပ္မွာ ေတာ္ၿပီး အစြမ္းအစရွိတယ္၊ ဘယ္အုပ္စုမွာမဆို အၿမဲတမ္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ အလုပ္စီစဥ္ေပးတာက ကြၽန္မျဖစ္သင့္ၿပီး ဒါနဲ႔ ေျပာင္းျပန္မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈအသစ္ေတြကို သင္ဖို႔လိုတဲ့ တာဝန္တစ္ခုကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းတာဝန္ေပးခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ ကြၽန္မက တျခားလူတိုင္းထက္ပိုၿပီး ျမန္ေအာင္ သင္ယူရမယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ တျခားအဖြဲ႕သားေတြက သူတို႔သီခ်င္းဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အခက္အခဲျဖစ္ၿပီး သူတို႔အသံကို လူတိုင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ဖက္ေအာင္ လနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေလ့က်င္ခဲ့ရတာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္အတြင္းမွာ သူတို႔ကို လိုက္မီဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္မထက္ပိုသာတဲ့ အမူအရာေတြနဲ႔ အေျခအေနေတြရွိတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း အေနရအထိုင္ရခက္တယ္။ ကြၽန္မက ႐ိုက္ကြက္ေတြအမ်ားႀကီးမွာ မပါတဲ့အခါ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ သီခ်င္းဆိုတာဝန္ကို လက္ေလွ်ာ့ဖို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ ပုံမွန္ပဲလို႔ ထင္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုမွာ ကြၽန္မဆက္ၿပီး မသြားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေသးငယ္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္၊ ဒါမွမဟုတ္ အခက္အခဲတစ္ခုေၾကာင့္ေတာင္ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေရွာင္ခ်င္ၿပီး တာဝန္ကို စြန႔္ပစ္ခ်င္တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ကို မာနေထာင္လႊားၿပီး အသိစိတ္ကင္းမဲ့ခဲ့တာပါ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက လမ္းျပၿပီး အကူအညီေပးတဲ့အခါ ကြၽန္မက ေကာင္းေကာင္း သေဘာမထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါက ကြၽန္မရဲ႕ မာနကိုေတာင္ ထိခိုက္တယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ေသာကနဲ႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္မႈက ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစဖို႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ မထမ္းေဆာင္တာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ကြၽန္မက အဖြဲ႕မွာ အဆိုးဆုံးျဖစ္ၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေလးစားမႈ၊ ခ်ီးမြမ္းမႈကို မရတာေၾကာင့္ပဲဆိုတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူမ်ားအား ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးေစျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ၎တို႔၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ (ထိုသို႔ေသာလူမ်ား၏ စိတ္မ်ားထဲတြင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေပးအပ္ခံရဖို႔ျဖစ္သည္။) အျခားလူတစ္ဦး၏ စိတ္ထဲတြင္ သင့္ကို ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေပးအပ္သည့္အခါ၊ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ သင္ႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္ျပဳသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ သင့္အေပၚ ႐ိုေသၾကၿပီး သင့္ကို ၎တို႔ စကားေျပာသည့္အခါ အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သင့္အေပၚ အစဥ္ ၾကည္ညိဳေလးစားၾကသည္၊ အရာအားလုံး၌ သင့္အား အစဥ္ ဦးစားေပးၾကသည္၊ ၎တို႔က သင့္အား အေလွ်ာ့ေပးၾကၿပီး သင့္အား ေျမႇာက္ပင့္ကာ နာခံၾကသည္။ အရာရာတြင္ ၎တို႔က သင့္အား ရွာေဖြၿပီး သင့္အား ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်ခြင့္ျပဳၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤအရာမွ သင္သည္ သာယာၾကည္ႏူးစိတ္ကို ရရွိသည္။ သင္သည္ ပို၍ ဩဇာႀကီးမားၿပီး အျခားလူတိုင္းထက္ ပိုသာသည္ဟု ခံစားရသည္။ လူတိုင္းက ဤခံစားခ်က္ကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ အဆင့္အတန္းရွိျခင္း ခံစားခ်က္ျဖစ္သည္။ လူမ်ားက ဤအရာတြင္ စိတ္အလိုလိုက္လိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူမ်ားက အဆင့္အတန္းအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည့္ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ၿပီး အားလုံးသည္ အျခားလူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ အဆင့္အတန္း ေပးအပ္ခံလိုၾကသည္။ အျခားသူမ်ား၏ အထင္ႀကီးျခင္းႏွင့္ ကိုးကြယ္ျခင္းတို႔ကို ခံလိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ယင္းမွ ထိုမွ်ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို မရရွိႏိုင္လွ်င္ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဥပမာအားျဖင့္ သင္သည္ လူတစ္ဦး၏ စိတ္ထဲတြင္ အဆင့္အတန္း မရွိလွ်င္ ၎တို႔သည္ သင့္ကို အဆင့္အတန္းတစ္ေျပးညီ ထိေတြ႕ရင္ဆိုင္ကာ သင့္ကို တန္းတူကဲ့သို႔ ဆက္ဆံၾကမည္။ သူတို႔သည္ လိုအပ္သည့္အခါတြင္ သင့္ကို ဆန႔္က်င္ၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ သင့္အေပၚ ယဥ္ေက်းမႈရွိမည္မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ ေလးစားမည္မဟုတ္။ သင္သည္ စကားေျပာ၍ မၿပီးဆုံးေသးခင္၌ပင္ ထြက္ခြာသြားေကာင္း သြားႏိုင္သည္။ သင္ စိတ္ဆိုးမည္ေလာ။ လူတို႔က သင့္ကို ဤသို႔ဆက္ဆံေသာအခါ သင္မႀကိဳက္ေပ။ သူတို႔ သင့္ကို ေျမႇာက္ပင့္ေသာအခါ၊ သင့္ကို ေလးစားၿပီး သင့္ကို အခ်ိန္တိုင္း ကိုးကြယ္ေသာအခါ သင္သေဘာက်သည္။ သင္သည္ အရာအားလုံး၏ အခ်က္အခ်ာျဖစ္ေသာအခါ၊ အရာအားလုံးက သင့္ကို ဝန္းရံျပဳေသာအခါ၊ ထို႔ျပင္ လူတိုင္းက သင့္ကို နားေထာင္ေသာအခါ၊ သင့္ကို ေလးစားၿပီး သင္၏ လမ္းၫႊန္မႈကို က်ိဳးႏြံနာခံေသာအခါ ယင္းကို သင္ႏွစ္သက္သည္။ ဤသည္မွာ ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ စိုးစံ၍ အာဏာရလိုေသာ ဆႏၵမဟုတ္ေလာ။ သင္၏ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ ရယူျခင္းက တြန္းအားေပးျခင္းခံရၿပီး ယင္းအတြက္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး လုယူကာ ၿပိဳင္ဆိုင္ေလသည္။ သင္၏ပန္းတိုင္က ရာထူးေနရာတစ္ခုကို အရယူၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူတို႔အား သင္၏စကားကို နားေထာင္ေစရန္၊ သင့္ကို ေထာက္ခံေစရန္ႏွင့္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုရာထူးကို သင္အရယူၿပီးသည္ႏွင့္ သင္သည္ ၾသဇာအာဏာရရွိၿပီး အဆင့္အတန္း၏ အက်ိဳးအျမတ္မ်ား၊ အျခားသူမ်ားထံမွ အထင္ႀကီးေလးစားမႈသာမက ထိုရာထူးႏွင့္ အတူပါလာသည့္ အျခားေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ခံစားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းတြင္ ရွိထားသင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ အရမ္းကို တို႔ထိျခင္းခံရၿပီး ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားတာက ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေရးတာဝန္ကို လက္လႊတ္ဖို႔ တြန႔္ဆုတ္ေနတာက အရမ္းကို အထင္ႀကီးေလးစားခံခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ အဆင့္အတန္းရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို တပ္မက္တာကေန အရင္းခံတယ္ဆိုတာပဲ။ အရင္အဖြဲ႕မွာေနခဲ့တဲ့ ကြၽန္မအခ်ိန္ကို ျပန္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့ အကုန္လုံးကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းစီစဥ္တဲ့အခါမွာ လူတိုင္းက ခ်ီးမြမ္းတာကို ကြၽန္မ ခံရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ေလးစားတယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မနဲ႔ ကိစၥေတြအကုန္လုံးကို ေဆြးေႏြးတယ္။ လူတိုင္းက အရမ္းကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ စကားေျပာတယ္။ ဒီလိုပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးမွာ ကြၽန္မက အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားမိတယ္။ လူတိုင္းဆီက အာ႐ုံစိုက္မႈနဲ႔ ေလးစားမႈကို ရတယ္။ အဲဒီခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္တယ္။ သီခ်င္းဆိုတဲ့တာဝန္ကို စၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ တျခားအဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ကြၽန္မ အမီမလိုက္ႏိုင္ဘူး။ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို မေမးေတာ့ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးတာ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒီအစား လူတိုင္းက ကြၽန္မကို ခဏခဏ အႀကံေတြေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကေန ကြၽန္မ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈအဆင့္ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ သီခ်င္းဆိုက်င့္ဖို႔ ကြၽန္မ ေစာေစာထၿပီး ေနာက္က်မွ အိပ္တယ္။ သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီး အားထုတ္တယ္။ တစ္ေန႔က်ရင္ သူမ်ားေတြက ေလးစားတာ၊ ခ်ီးမြမ္းတာကို ကြၽန္မျပန္ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကြၽန္မက အထူးခြၽန္ဆုံး မျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး က႑တိုင္းမွာ လ်စ္လ်ဴရႈခံရမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ သီခ်င္းဆိုတာကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္တာက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖစ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရလဒ္ေတြ အျမန္ရဖို႔ စိတ္ထက္သန္ေနတုန္းပဲ။ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ အားထုတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သိသာတဲ့ တိုးတက္မႈကို ကြၽန္မ မျမင္တဲ့အခါမွာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး စိတ္ထက္သန္တာေတြအကုန္ ဆုံးရႈံးသြားတယ္။ ကြၽန္မ လိုအင္ဆႏၵက သီခ်င္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းတင္ဆက္ဖို႔ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈအဆင့္ကို အျမန္တိုးတက္ေစဖို႔ျဖစ္ၿပီး ဒီလိုနဲ႔ ဂ႐ုစိုက္တာမခံရတဲ့၊ လ်စ္လ်ဴရႈခံရတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔၊ အဖြဲ႕မွာ တန္ဖိုးထားခံရတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ပဲ ဆိုတာကို အခု သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေဖာ္ထုတ္တာနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး သူမ်ားေတြက ၫႊန္ၾကားတာကို ကြၽန္မ ခံယူခ်င္စိတ္မရွိတာ၊ လ်စ္လ်ဴရႈတာကို ခံယူခ်င္စိတ္မရွိတာ၊ ၿပီးေတာ့ အဖြဲ႕တစ္ခုမွာ အၿမဲတမ္း အဆုံးအျဖတ္ေပးပိုင္ခြင့္ရွိခ်င္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အာဏာရွိခ်င္တာေတြကို သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ပံ့ပိုးခံရၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားခံရဖို႔ကို ႀကိဳးစားတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးမွာ ေနရာတစ္ေနရာကို အရယူခ်င္တယ္။ ဒါက အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မ အရမ္းေၾကာက္သြားၿပီး ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားေရွ႕ကို အျမန္လာတယ္။ “အို ဘုရားသခင္၊ သမီးဟာ အခုရက္ပိုင္းမွာ စိတ္ႏွလုံးမာေက်ာၿပီး ပုန္ကန္ပါတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေလးစားမႈနဲ႔ အာ႐ုံစိုက္မႈကို မရတာေၾကာင့္သက္သက္နဲ႔ သမီးတာဝန္ေတြကို ေခါင္းေရွာင္ခ်င္ၿပီး သမီးတာဝန္ကို စြန႔္လႊတ္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါဘူး။ သမီးေရာက္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းက မွားတယ္ဆိုတာ အခု သမီး သေဘာေပါက္ပါတယ္။ သမီး ေနာင္တရဖို႔ လိုလားေနပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုၿပီးနားလည္ေအာင္ လမ္းျပေတာ္မူပါ။” ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “အႏၲိခရစ္မ်ားအတြက္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔က ၎တို႔၏ အသက္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ တစ္သက္တာ ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔လုပ္သမွ် အရာအားလုံး၌ ၎တို႔၏ ပထမဆုံး ထည့္တြက္ စဥ္းစားသည့္အခ်က္က ‘ငါ၏အဆင့္အတန္းက ဘာျဖစ္သြားမည္နည္း။ ငါ၏ဂုဏ္သတင္းကေရာ ဘာျဖစ္သြားမည္နည္း။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ငါ့ကို ေကာင္းေသာ ဂုဏ္သတင္းရေစမည္ေလာ။ ယင္းက လူမ်ား၏စိတ္မ်ားထဲရွိ ငါ၏အဆင့္အတန္းကို ျမႇင့္တင္ေပးမည္ေလာ’ ျဖစ္၏။ ယင္းမွာ ၎တို႔ ပထမဆုံးေတြးသည့္ အရာျဖစ္သည္၊ ယင္းက ၎တို႔၌ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔ ရွိျခင္း၏ လုံေလာက္ေသာ သက္ေသျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို ဤနည္းျဖင့္ စဥ္းစားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားအတြက္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔က ၎တို႔အတြက္ မရွိလည္း ေနႏိုင္သည့္ အျပင္ပန္းအရာမ်ားျဖစ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ အပိုေဆာင္း လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ယင္းတို႔သည္ အႏၲိခရစ္တို႔ သဘာဝ၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ျဖစ္သည္၊ ယင္းတို႔က ၎တို႔၏အ႐ိုးမ်ား၊ ၎တို႔၏ ေသြးမ်ားထဲတြင္ ရွိေနသည္၊ ယင္းတို႔က ၎တို႔အတြက္ ေမြးရာပါ ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားက ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ၎တို႔ပိုင္ဆိုင္ျခင္းရွိမရွိႏွင့္ပတ္သက္၍ ဂ႐ုမစိုက္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ သေဘာထား မဟုတ္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔၏ သေဘာထားမွာ အဘယ္နည္း။ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔သည္ ၎တို႔၏ ေန႔စဥ္ အသက္တာမ်ား၊ ၎တို႔၏ ေန႔စဥ္ အေျခအေန၊ ၎တို႔စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ ေန႔စဥ္ လိုက္စားသည့္ အရာတို႔ႏွင့္ အတြင္းက်က် ဆက္ႏႊယ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အႏၲိခရစ္မ်ားအတြက္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔သည္ ၎တို႔၏ အသက္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ မည္သို႔အသက္ရွင္ေနထိုင္ပါေစ၊ ၎တို႔သည္ မည္သည့္ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပါေစ၊ မည္သည့္အလုပ္ကို ၎တို႔လုပ္ပါေစ၊ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ လိုက္စားပါေစ၊ ၎တို႔၏ ပန္းတိုင္မ်ားက မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပါေစ၊ ၎တို႔အသက္တာ၏ ဦးတည္ခ်က္က မည္သည့္အရာျဖစ္ပါေစ ထိုအရာအားလုံးသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ ျမင့္မားေသာအဆင့္အတန္းရွိျခင္းကို ဗဟိုျပဳထားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ မေျပာင္းလဲေပ။ ၎တို႔သည္ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ေဘးဖယ္မထားႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ စစ္မွန္ေသာ သေဘာသဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို ေတာင္မ်ား၏အတြင္းပိုင္း အလြန္ေရွးက်ေသာ ေတာထဲ၌ သြားထားလွ်င္ပင္ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔အား လိုက္စားျခင္းကို ေဘးဖယ္ထားမည္မဟုတ္ေသးေပ။ ၎တို႔ကို မည္သည့္လူအုပ္စုတြင္မဆို ထည့္ထားလွ်င္ ၎တို႔ေတြးႏိုင္သမွ်သည္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔သာ ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္လည္း ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔အား လိုက္စားမႈကို ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ ညီတူညီမွ်ျဖစ္သည္ဟု ျမင္ၿပီး တူညီစြာ အေလးထားသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ေလွ်ာက္စဥ္တြင္ ၎တို႔၏ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကိုလည္း လိုက္စားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ အႏၲိခရစ္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၌ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းသည္ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို လိုက္စားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎တို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို လိုက္စားျခင္းက သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းလည္းျဖစ္ၿပီး ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရရွိျခင္းက သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ကို ရရွိျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကေၾကာင္း ဆိုႏိုင္သည္။ ၎တို႔ အလြန္စိတ္ပ်က္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္သတင္း၊ အက်ိဳးအျမတ္ သို႔မဟုတ္ အဆင့္အတန္းမရွိ၊ မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို မေလးစား၊ သို႔မဟုတ္ အထင္မႀကီး သို႔မဟုတ္ မနာခံဟု ၎တို႔က ခံစားရလွ်င္ ၎တို႔အလြန္ စိတ္ပ်က္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အဓိပၸာယ္မရွိ၊ ယင္းတြင္ တန္ဖိုးမရွိဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္၊ ‘ဘုရားသခင္၌ ထိုသို႔ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ က်ရႈံးမႈတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိျဖစ္သေလာ။’ ဟု မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ စဥ္းစားႏႈိင္းခ်ိန္ၾကသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာကို မည္သို႔ ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္မည္၊ အသင္းေတာ္တြင္ ျမင့္ျမတ္သည့္ ဂုဏ္သတင္းကို မည္သို႔ရရွိႏိုင္သည္ကို စဥ္းစားႏႈိင္းခ်ိန္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔ စကားေျပာသည့္အခါ လူတို႔က နားေထာင္ရန္၊ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ ပံ့ပိုးၾကရန္၊ ၎တို႔သြားသည့္ေနရာတိုင္းသို႔ လိုက္ရန္ျဖစ္ၿပီး ဤသို႔ျဖင့္ အသင္းေတာ္တြင္ အဆုံးသတ္ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိရန္၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းရွိရန္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဤအရာမ်ားကို အလြန္ပင္ အာ႐ုံစိုက္ၾကသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ထိုသို႔ေသာသူမ်ား လိုက္စားသည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၃)) အႏၲိခရစ္ေတြဟာ သူတို႔လုပ္သမွ်တိုင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို အၿမဲတမ္းဦးစားေပးတယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ေတြက ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို သူတို႔ရဲ႕ ရာသက္ပန္ပန္းတိုင္ေတြအျဖစ္ လိုက္စားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လိုက္စားမႈက အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔ အတူတူမဟုတ္ဘူးလား။ ျပန္ေတြ႕ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘဝကို ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္သင့္တယ္၊ ဘယ္အုပ္စုမွာမဆို ကြၽန္မက အေတာ္ဆုံးျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္ၿပီး သူမ်ားေတြ လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ စံနမူနာျဖစ္လာသင့္တယ္၊ ဒီလိုမွပဲ ကြၽန္မဘဝက တန္ဖိုးရွိႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး မိဘေတြ၊ ဆရာေတြက သြန္သင္ေပးခဲ့တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဝင္မၿပိဳင္ခင္မွာ ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာေတြကို အရင္ဆုံး အကဲျဖတ္တာကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မက အႏိုင္ရဖို႔ ယုံၾကည္မႈရွိရင္ ဝင္ၿပိဳင္တယ္။ အလားအလာ သိပ္မရွိရင္ သိကၡာအက်ခံမဲ့အစား ဝင္မၿပိဳင္ဘဲသာေနခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ “ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းက အဓိက” ဆိုတဲ့ အယူအဆမရွိဘဲ “ႏိုင္ဖို႔က အဓိက” ဆိုတာပဲရွိတယ္။ ဒီလုပ္နည္းကိုင္နည္းက ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္တဲ့အထိ ပါလာတယ္။ ကြၽန္မ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ တာဝန္ေတြကို အၿမဲတမ္းလုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းကိုျပၿပီး သူမ်ားေတြ အသိအမွတ္ျပဳတာကို ခံရလို႔ေပါံ။ ကြၽန္မ မကြၽမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ယူခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး အသုံးမက်တဲ့အျခမ္းကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို မျမင္ေစခ်င္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္မႈနဲ႔ လုပ္ရပ္တိုင္းက ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ဗဟိုျပဳတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္တာက အတိအက်ကို အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မမွာ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မအလုပ္မွာ အားရွိလာတယ္။ တာဝန္ကို တန္ဖိုးရွိၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ကြၽန္မမွာ ဒီဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္း ဆုံးရႈံးသြားတာနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဆႏၵလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ စဥ္းစားတာ၊ စီစဥ္တာေတြလုပ္တာက ကြၽန္မအတြက္ ေန႔တိုင္း အလိုလိုထမင္းစားေရေသာက္ ျဖစ္လာတယ္။ “ငန္းတစ္ေကာင္သည္ ၎ပ်ံသန္းသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ေအာ္မည္သကဲ့သို႔ လူတစ္ဦးသည္လည္း ေရာက္ရွိသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ သူ႔အမည္ကို ခ်န္ထားခဲ့၏” ဆိုတာနဲ႔ “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏” ဆိုတာမ်ိဳး စာတန္ဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးမွာ နက္နက္နဲနဲ အျမစ္တြယ္ေနၿပီး ကြၽန္မ က်င့္ႀကံျပဳမူပုံအတြက္ ပန္းတိုင္ေတြ၊ စံႏႈန္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာင္တရၿပီး မေျပာင္းလဲရင္ အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားရာမွာ အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္တာနဲ႔ ဖယ္ရွားရွင္းတာကို ခံရမွာပါ။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ၾကားခဲ့ၿပီး ရွင္းလင္းတဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြအေပၚ နားလည္မႈကိုရခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္သားတစ္ဦးအျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆက္လက္က်န္ရွိေနလိုေသာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာ သင္၏ေနရာႏွင့္အညီ ဖန္ဆင္းခံေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သင့္တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ နည္းလမ္းကို သင္ယူသင့္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ မိမိ၏နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ဖန္ဆင္းခံဆိုသည္မွာ သင္၏ အျပင္ပန္း ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာႏွင့္ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပမႈမ်ားႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔ ရွိသင့္သည္။ ဤသည္မွာ ဂုဏ္ပုဒ္ရွိျခင္းသက္သက္သာ မဟုတ္ဘဲ သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္။ သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းခံ၏ တာဝန္ရွိေသာအရာမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းသင့္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္၊ ဝတၱရားမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဖန္ဆင္းခံမ်ား၏ တာဝန္၊ ဝတၱရားႏွင့္ တာဝန္ရွိေသာအရာမ်ားကို ရွင္းလင္းစြာ ခ်ျပသည္မဟုတ္ေလာ။ ယေန႔မွစ၍ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ စစ္မွန္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးအျဖစ္ သင့္ကိုယ္သင္ အသိအမွတ္ျပဳသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ သင္၏ ဘဝအစီအစဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ဖန္တီးသင့္သည္။ သင့္ဘဝအတြက္ ယခင္က သင္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ရည္သန္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား၊ လိုအင္ဆႏၵမ်ား၊ ပန္းတိုင္မ်ားကို မလိုက္စားေတာ့ဘဲ လက္လႊတ္သင့္သည္။ ထိုအစား သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ ရွိသင့္သည့္ ဘဝပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ကို စီစဥ္ရန္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာႏွင့္ အျမင္ရႈေထာင့္ကို ေျပာင္းလဲသင့္သည္။ ေရွးဦးစြာ သင္၏ ပန္းတိုင္ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုတြင္ ဦးေဆာင္ရန္၊ ထူးခြၽန္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ေဆာင္ေသာ နာမည္ႀကီးသည့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ပညာရပ္တစ္ခုခုကို ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ရန္ မျဖစ္သင့္ေပ။ သင္၏ ပန္းတိုင္မွာ ဘုရားသခင္ထံမွ သင္၏တာဝန္ကို ခံယူရန္ ျဖစ္သင့္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ မည္သည့္အလုပ္ကို သင္လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ကို သိရွိရန္၊ မည္သည့္တာဝန္ကို သင္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔လိုသည္ကို သိရွိရန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ဘုရားသခင္က သင့္အေပၚ မည္သည့္အရာကို ေတာင္းဆိုသည္၊ သင့္အတြက္ မည္သည့္တာဝန္ကို စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ေမးျမန္းဖို႔ လိုသည္။ ထိုတာဝန္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နားလည္သင့္သည့္၊ သေဘာေပါက္သင့္သည့္၊ လိုက္နာသင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နားလည္ကာ ရွင္းလင္းမႈရွိသင့္သည္။ ယင္းတို႔ကို သင္ မမွတ္မိႏိုင္လွ်င္ စာ႐ြက္ေပၚတြင္ ခ်ေရးႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ ကြန္ျပဴတာေပၚတြင္ မွတ္သားႏိုင္သည္။ ယင္းတို႔ကို စစ္ေဆးၿပီး ေတြးေတာရန္ အခ်ိန္ယူေလာ့။ ဖန္ဆင္းခံမ်ား၏ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သင္၏ အဓိကဘဝ ပန္းတိုင္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ ျဖစ္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ သင့္တြင္ရွိသင့္ေသာ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ ဘဝပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ပို၍ အေသးစိတ္က်ေသာအရာမွာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အျဖစ္ သင့္တာဝန္မ်ားကို မည္သို႔ ျဖည့္ဆည္းၿပီး အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ မည္သို႔ ျဖစ္ရမည္ဆိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ ဂုဏ္၊ အဆင့္အတန္း၊ မာန္မာန၊ အနာဂတ္ စသျဖင့္တို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္ပန္းတိုင္၊ သို႔မဟုတ္ ဦးတည္ခ်က္မဆို စြန႔္လႊတ္သင့္သည္မွာ ေျပာစရာမလိုေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၇)) ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းခံတိုင္းကို သူတို႔ရဲ႕ ေနရာေတြနဲ႔အညီ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိအလုပ္နဲ႔ တာဝန္ေတြက ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သတင္း၊ အဆင့္အတန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ အနာဂတ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဘယ္ပန္းတိုင္မဆို စြန႔္ပစ္သင့္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိတာဝန္က သီခ်င္းဆိုတာပဲ။ ကြၽန္မလုပ္သင့္တာက သီခ်င္းဆိုကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ နည္းပညာေတြေလ့လာဖို႔ကို ပိုၿပီး အာ႐ုံစိုက္သင့္တယ္။ ကြၽန္မ သီခ်င္းဆိုတာကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး တိုးတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သူအေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္ေနရာရဲ႕ ဂုဏ္က်က္သေရကို ဖက္တြယ္မထားသင့္ဘူး။ သီခ်င္းဆိုတာ ေလ့က်င့္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ စိုးရိမ္မႈေတြအေပၚ အာ႐ုံမေရာက္ေနသင့္ဘူး။ ဒါေတြက တာဝန္ေတြထမ္းေဆာင္ရာမွာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သ႐ုပ္သကန္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို နားလည္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ကြၽန္မတတ္ႏိုင္သမွ် ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သီခ်င္းဆိုေလ့က်င့္တဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အျမင္ေတြကို ကိုင္တြယ္တဲ့အေပၚမွာ အာ႐ုံစိုက္သင့္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို အေရးစိုက္ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သီခ်င္းဆိုဖို႔ တြန႔္ဆုတ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ ဘုရားကို ကြၽန္မ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပေပးၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို လႊတ္ခ်ဖို႔အတြက္ ကူညီေပးပါလို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက သီခ်င္းဆိုမေကာင္းတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ၿပီး စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတုန္းဆိုေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ျခင္းကတစ္ဆင့္ လိုက္စားမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မအျမင္က မွားေနတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သတိထားမိႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က လူသားေတြကို ဘယ္လုပ္ငန္းမွာမဆို ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ထူးခြၽန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ဖို႔ မေတာင္းဆိုဘဲ လူေတြကို သူတို႔အလုပ္ေတြ၊ တာဝန္ေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို အျမန္ ျပဳျပင္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုတာမွာ သိပ္ၿပီး ေဘာင္ခတ္မခံရေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကြၽန္မက သီခ်င္းဆိုတာမွာ တိုးတက္မႈနည္းနည္းရွိတယ္လို႔ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ေျပာၿပီး အသံသြင္းတဲ့ေနရာမွာ ဝင္ပါခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြမွာ ဒီတိုးတက္မႈနည္းနည္းကို ျမင္ၿပီး ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြမွာ တိုးတက္တာက တစ္ကိုယ္ေရအသက္ဝင္ေရာက္မႈနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ခ်ိတ္ဆက္ေနတာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းအေပၚ အာ႐ုံစိုက္တဲ့အခါမွာ အရာရာတိုင္းမွာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရၿပီး ေဘာင္ခတ္ခံရသလို ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လမ္းျပမႈကို မခံစားမိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ေဘးဖယ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို အေလးအနက္ လက္ေတြ႕လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ အမွတ္တမဲ့ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။

ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ တကယ္ သေဘာေပါက္သြားတာက သမၼာတရားထက္ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားတာဟာ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အေထာက္အကူမျဖစ္ဘူး ဆိုတာပဲ။ ဒီအစား ဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္အေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဒီတာဝန္ေျပာင္းေ႐ႊ႕မႈက ကြၽန္မအေပၚ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႀကီးျမတ္တဲ့ ကြယ္ကာမႈျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျမင္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာကို ရွာေတြ႕ခြင့္ေပးၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံခြင့္ေပးတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္မအေပၚ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။