ထြန္းရွင္း ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ဒီႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ အဖြဲ႕တခ်ိဳ႕အေပၚ ေရေလာင္းေပးတဲ့အလုပ္ကို တာဝန္ယူရတဲ့၊ ေရေလာင္းတဲ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ အဲဒီရာထူးအတြက္ အေ႐ြးခံရတာဟာ ကြၽန္မမွာ အစြမ္းအစနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္တခ်ိဳ႕ ရွိရမဲ့သေဘာ၊ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို သိနားလည္မႈမွာ ကြၽန္မက တျခားလူေတြထက္ ပိုသာတဲ့သေဘာပဲလို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒီတာဝန္ကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္လို႔ လူတိုင္း ျမင္ဖို႔ ကြၽန္မအေနနဲ႔ သမၼာတရားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ကို စိတ္ႏွစ္ၿပီးလုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။

ပထမေတာ့ အလုပ္နဲ႔ ကြၽန္မ မရင္းႏွီးဘူး၊ ဒီေတာ့ မကြၽမ္းတဲ့ ကိစၥေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ၊ အဲဒါေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မနဲ႔အလုပ္လုပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေမးတယ္။ ဒီတာဝန္နဲ႔ စိမ္းေနတဲ့အတြက္ ကြၽန္မ မသိတဲ့ ကိစၥတခ်ိဳ႕ ရွိမွာကို လူတိုင္း နားလည္မွာပဲ၊ ပိုၿပီး ရွာေဖြတာက ကြၽန္မကို ပိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးတက္ေစမွာပဲလို႔ တြက္ဆမိခဲ့တယ္။ ဒီလိုဆို လူတိုင္းက ကြၽန္မအေပၚ အထင္အျမင္ေကာင္းသြားၾကမွာျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မက တကယ္ကို စိတ္ထက္သန္တယ္လို႔ သူတို႔ ထင္မွာပဲလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာအမ်ားႀကီး ကြၽန္မ ႀကဳံၿမဲႀကဳံေနရၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမးဖို႔ ဝန္ေလးလာမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီတာဝန္မွာ ကြၽန္မက အေတာ္ၾကာၿပီေလ၊ ဒီေတာ့ ေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီး အၿမဲ ေမးေနရင္ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုထင္မလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အစြမ္းအစက သိပ္မေကာင္းဘူး၊ ႐ိုးရွင္းတဲ့ ျပႆနာေတြကိုေတာင္ မေျဖရွင္းႏိုင္သလို၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အဲဒီတာဝန္ကို မယူႏိုင္ဘူးလို႔ သူတို႔ ထင္ၾကမလားေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ျပႆနာေတြ ႀကဳံရေတာ့ သူတို႔ကို ေမးသင့္၊ မေမးသင့္၊ ေမးဖို႔ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ မသင့္၊ ဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးက ႐ိုးစင္းလြန္းတဲ့ပုံေပၚမွာကို စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြက မခက္ခဲမရႈပ္ေထြးဘူးလို႔ ခံစားရရင္၊ ကြၽန္မ မေမးဘဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာ အေျဖရွာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာေတြက ပိုပိုၿပီး ပုံလာခဲ့သလို၊ တခ်ိဳ႕တေလက အခ်ိန္မီ ေျပလည္မသြားခဲ့ဘူး။ ဒါက ကြၽန္မကို ပိုပိုၿပီး စိုးရိမ္ေစတယ္။ “အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အတြက္ ငါ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ လူတိုင္း ထင္ၾကမလား” လို႔ေပါ့။ စုေဝးပြဲေတြအတြင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရွိေနတဲ့အခါ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မမိတ္သဟာယျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ အၿမဲ စိုးရိမ္ေနမိတယ္- “ငါ့မိတ္သဟာယက လက္ေတြ႕က်ရဲ႕လား။ ငါ့သိနားလည္မႈက ျဖဴစင္ရဲ႕လား” လို႔ေပါ့။ မိတ္သဟာယျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္ လူတိုင္းရဲ႕ တုံ႔ျပန္ခ်က္ကို ကြၽန္မေလ့လာတယ္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မ ေျပာခဲ့တဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းအခ်က္အေပၚ ထပ္ရွင္းရင္၊ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယက ထိမိတယ္၊ အလင္းပါရွိတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ သိနားလည္မႈ စစ္စစ္ရွိၿပီး တာဝန္ကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္တာကို ျပတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မမိတ္သဟာယျပဳၿပီးသြားတဲ့အခါ ဘယ္သူမွ မတုံ႔ျပန္ရင္ စိတ္မသက္မသာ ခံစားရတယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္မတာဝန္က အေတာ္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်စရာလို႔ စခံစားရတယ္။ ကြၽန္မေျပာခဲ့သမွ်ကိုပဲ ကြၽန္မ အၿမဲ အာ႐ုံေရာက္ေနၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအး မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ခ်င္ေပမဲ့၊ ရင္တမမ အၿမဲျဖစ္ရၿပီး မတိုးတက္သလို၊ ဘာတစ္ခုမွ သင္ယူမေနခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ နဂိုရည္႐ြယ္ခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မ တိုးဝင္ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ဖတ္ခဲ့တယ္။ “လူတို႔ကိုယ္တိုင္သည္ အဖန္ဆင္းခံအရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဖန္ဆင္းခံ အရာမ်ားက အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ စုံလင္ျခင္းႏွင့္ အျပစ္အနာအဆာကင္းျခင္းကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ အရာရာတိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ရရွိႏိုင္သေလာ၊ အရာရာတိုင္းကို နားလည္လာႏိုင္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေစႏိုင္သေလာ။ မျဖစ္ေစႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္၊ လူသားမ်ားထဲတြင္၊ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ရွိ၏။ ကြၽမ္းက်င္မႈ သို႔မဟုတ္ တတ္ကြၽမ္းမႈတစ္ခု သူတို႔ သင္ယူသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔ တတ္စြမ္းႏိုင္ၾကသည္၊ သူတို႔က အဆင့္အတန္းႏွင့္ တန္ဖိုးရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ကြၽမ္းက်င္အတတ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု လူတို႔က ခံစားမိၾကသည္။ သူတို႔ မည္မွ်တတ္စြမ္းႏိုင္သည္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္ၾကပါေစ၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပ႐ုပ္တင္ခ်င္ၾကၿပီး ျမင့္ျမတ္သည့္ အေက်ာ္အေမာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကဲ့သို႔ အေယာင္ေဆာင္တတ္ၾကကာ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ တစ္ခုမွ်မရွိ၊ စုံလင္ၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္သည့္ပုံ ေပၚၾက၏။ အျခားသူမ်ား၏ အျမင္တြင္၊ သူတို႔သည္ ႀကီးျမတ္သူ၊ ၾသဇာတိကၠမ ႀကီးသူ၊ အျပည့္အဝ တတ္စြမ္းႏိုင္သူႏွင့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ျဖစ္ေျမာက္ေစႏိုင္သူကဲ့သို႔ ယူမွတ္ခံရဖို႔ ဆႏၵရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုတြင္ အျခားလူမ်ား၏ အကူအညီကို ေတာင္းခံလွ်င္ ၎တို႔သည္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္၊ အားနည္းသည္၊ နိမ့္က်သည္ ဆိုသည့္ပုံေပၚမည္၊ လူတို႔သည္ ၎တို႔အား အထင္ေသးၾကမည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ လွည့္ျဖား၍ဟန္ျပလိုၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕ကို တစ္စုံတစ္ခု လုပ္ခိုင္းသည့္အခါ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရသည္ကို ၎တို႔ အမွန္တကယ္ မသိေသာ္ျငားလည္း သိသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ထိုအေၾကာင္းကို တိတ္တဆိတ္ ရွာေဖြၾကၿပီး မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သင္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ေလ့လာၿပီးသည့္ေနာက္ ၎တို႔နားမလည္ၾကေသး။ ၎တို႔မသိၾကေပ။ ၎တို႔ အဆင္ေျပျခင္းရွိမရွိ အေမးခံရသည့္အခါ ၎တို႔က ၎တို႔၏ အမွားမ်ားႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မထုတ္ေဖာ္ဖို႔အလို႔ငွာ မၾကာမီ ၿပီးဆုံးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလ်က္ ဆက္လက္ ဟန္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးနည္း။ ဤသို႔ေသာသူမ်ားသည္ အလြန္ပင္ မာနေထာင္လႊားၾကသည္။ အသိစိတ္အားလုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ၎တို႔က သာမန္လူမ်ား၊ ပုံမွန္လူမ်ား သို႔မဟုတ္ ေသမ်ိဳးမ်ားသက္သက္ မျဖစ္လိုၾကေပ။ ၎တို႔က လူစြမ္းေကာင္း သို႔မဟုတ္ အထူး စြမ္းပကားမ်ား သို႔မဟုတ္ တန္ခိုးမ်ား ရွိသူမ်ား ျဖစ္လိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ႀကီးမားေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ား၊ မသိနားမလည္မႈ၊ မိုက္မဲမႈ ႏွင့္ သာမန္လူ႔သဘာဝအတြင္းမွ သိနားလည္မႈကင္းမဲ့ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ယင္းကို သူတို႔ အၿပီးသတ္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို ျမင္ခြင့္မေပးဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆက္လက္ အေယာင္ေဆာင္ၾကေလသည္။...ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အၿမဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သူတို႔ အိပ္မက္မက္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေလာ။ သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အဘယ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ကို မသိၾကသလို၊ သာမန္လူ႔သဘာဝကို မည္သို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း မသိၾက။ လက္ေတြ႕က်သည့္ လူသားမ်ားကဲ့သို႔ တစ္ႀကိမ္မွ် သူတို႔ လုံးဝ မျပဳမူဖူးၾက။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ရာတြင္၊ လူတို႔သည္ ဤလမ္းမ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္၊ သူတို႔ ေအာက္ေျခမလြတ္မည့္အစား အၿမဲစိတ္ကူးယဥ္ၾကသည္ဆိုလွ်င္၊ အၿမဲ ပ်ံသန္းခ်င္ၾကလွ်င္၊ ျပႆနာမ်ား သူတို႔ႀကဳံရဖို႔ ေသခ်ာေပသည္။ အသက္တာတြင္ ၎တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မမွန္ကန္ပါ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာလမ္းမွန္သို႔ မဝင္ေရာက္မီ လူတို႔၌ရွိေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ငါးခ်က္”) ဒါကို အခ်ိန္ယူစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို နည္းနည္း နားလည္သြားေရာ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးလြန္းေနခဲ့တာ၊ ေရေလာင္းတဲ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံရတဲ့အတြက္၊ ကြၽန္မမွာ အစြမ္းအစနဲ႔ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္း တစ္ခုခုရွိတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာလို ခံစားေနခဲ့တာ။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္မအေပၚ တျခားလူေတြအားလုံး ဘယ္လိုေတြးလဲဆိုတာကို စဂ႐ုစိုက္လာၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလုပ္နဲ႔ ကိုက္တယ္ဆိုတာကို အျမန္ဆုံး သက္ေသျပခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုမ်ားတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံရေတာ့၊ အဲဒါေတြကို တကယ္ မတင္ျပႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ လူေတြ ကြၽန္မကို ရိပ္စားမိမွာ၊ ကြၽန္မက အစြမ္းအစမဲ့ၿပီး အလုပ္နဲ႔ မကိုက္ဘူးလို႔ ေျပာမွာကို အၿမဲ စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ေပၚလာေတာ့ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ အေျဖရွာရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာဖုံး စတပ္လာမိခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာအမ်ားႀကီးက အာ႐ုံစိုက္မခံရဘူး၊ အဲဒါက အလုပ္ကို ၾကန႔္ၾကာေစၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေတြးက ရွင္းလင္းမႈမရွိေတာ့သလို၊ ကြၽန္မ နားလည္ေလ့ရွိတဲ့ ကိစၥေတြအေပၚ မရွင္းမလင္း စျဖစ္လာတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ ကြၽန္မမိတ္သဟာယကို အၿမဲ ႀကိဳခန႔္မွန္းခဲ့တယ္၊ မိတ္သဟာယျပဳခ်က္က ဘာမွမေကာင္းရင္ လူေတြ ကြၽန္မကို အထင္ေသးမွာ စိုးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ကြၽန္မ ေဘာင္ခတ္ခံရသလို ခံစားရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ရမွာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းေမာက္မာၿပီး ယုတၱိမတန္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ျပစ္ခ်က္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္မဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ကြၽန္မကို တျခားလူေတြ ပိုအထင္ႀကီးေအာင္ အၿမဲ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတာဝန္က ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ေလ့က်င္ဖို႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ေပးထားတဲ့ အခြင့္အေရးေလ၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မနားလည္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ သမၼာတရားကို ရရွိဖို႔ ကြၽန္မမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ နည္းနည္းပဲ ရွိခဲ့တာ၊ ကြၽန္မ နားမလည္ႏိုင္တာေတြ၊ ကိုယ္ေတြ႕မႀကဳံ ဖူးတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ထူးျခားတာ ဘာမွမရွိခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မက ျမင့္ျမတ္ေနသလိုလို၊ သမၼာတရား နားလည္သူ တစ္ေယာက္လိုလို ဟန္ေဆာင္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးလြန္းခဲ့မိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုတြက္မိခဲ့တာ။ အခုေတာ့၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္တတ္သြားၿပီး လိုအပ္တဲ့အခါ ေမးတယ္၊ အဲဒါက စစ္မွန္ၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းသင့္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းပဲ။

လက္ေတြ႕က်တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈတခ်ိဳ႕ ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ယင္းမွာ မည္သည့္ျပႆနာပင္ျဖစ္ပါေစ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မည္သည့္ျပႆနာကိုမဆို ေျဖရွင္းဖို႔ သင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္နည္းလမ္းႏွင့္မွ် သင္ဟန္မေဆာင္ရ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားအတြက္ အေယာင္ေဆာင္မလွည့္စားရ။ သင္၏အားနည္းခ်က္မ်ား၊ သင္၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား၊ သင္၏အမွားမ်ား၊ သင္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား— ယင္းတို႔အားလုံးႏွင့္ပတ္သက္၍ လုံးဝ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိၿပီး မိတ္သဟာယျပဳေလာ့။ ယင္းတို႔ကို အတြင္း၌ မသိမ္းထားႏွင့္။ သင့္ကိုယ္သင္ မည္သို႔ဖြင့္ဟဖို႔ကို သင္ယူျခင္းသည္ သမၼာတရားသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္း၏ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ အခက္ဆုံးျဖစ္သည့္ ပထမဆုံး အခက္အခဲတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းကို သင္ေအာင္ႏိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္၊ သမၼာတရားကို ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ လြယ္ကူေပသည္။ ဤအဆင့္ကိုလွမ္းဖို႔ဟူသည္မွာ သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ၿပီး ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အဖ်က္သေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ သင့္၌ရွိသမွ် အားလုံးကို ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ မည္သည့္အရာမွ် မကြယ္ဝွက္ဘဲ၊ မည္သည့္အရာမွ် မဖုံးကြယ္ဘဲ၊ လွည့္စားမႈႏွင့္ လွည့္ကြက္ကင္းကာ၊ အျခားသူမ်ားကို အလားတူ ပြင့္လင္းၿပီး ႐ိုးသားရင္း၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ျမင္ဖို႔ရာ သင့္ကိုယ္သင္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သင္သည္ အလင္းတြင္ အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးမည္သာမက၊ အျခားသူမ်ားကလည္း သင္သည္ အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္အညီ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုျဖင့္ ျပဳမူေၾကာင္း ျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ဖုံးကြယ္စရာ မလိုအပ္ေပ၊ မည္သည့္ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္းမွ် ျပဳစရာ မလိုအပ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သတင္း၊ မိမိကိုယ္ကို ေလးစားမႈႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔အတြက္ မည္သည့္လွည့္ကြက္ကိုမွ် အသုံးျပဳရန္ မလိုအပ္ေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ဤအရာက သင္ျပဳၿပီးျဖစ္သည့္ မည္သည့္အမွားႏွင့္မဆိုလည္း သက္ဆိုင္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အဓိပၸာယ္မရွိသည့္အလုပ္သည္ မလိုအပ္ေပ။ သင္သည္ မလုပ္ေဆာင္လွ်င္၊ သင္သည္ လြယ္ကူစြာႏွင့္ မေမာမပန္းဘဲ အလင္း၌ လုံးလုံး အသက္ရွင္လိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသာလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ရရွိႏိုင္ေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္”) ဒါကို အခ်ိန္ယူစဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ပူပန္မႈမရွိဘဲ၊ တာဝန္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ဖို႔၊ ပထမေျခလွမ္းက ကိုယ့္အမွားေတြကို ဖြင့္ဟဖို႔ သင္ယူၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးတပ္တာကို ရပ္လိုက္ဖို႔ျဖစ္မွန္း နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို နားမလည္ခဲ့တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ အမ်ားႀကီး နားမလည္ခဲ့တာ အမွန္ပဲ။ အဲဒါ လုံးဝ ပုံမွန္ပါပဲ။ ဟန္ေဆာင္ဖို႔ မလိုသလို၊ ကိုယ့္ပုံရိပ္အတြက္ ဘာကိုမွ ဖုံးေနစရာ မလိုပါဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းက ကြၽန္မမွာ ေမးစရာရွိတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္မာနကို ခဝါခ်ဖို႔၊ ဖြင့္ဟၿပီး ရွာေဖြဖို႔ပဲ။ ဒီလိုသေဘာေပါက္သြားေတာ့၊ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံး အားတက္သြားၿပီး၊ အဲဒါကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ စအာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မေသခ်ာတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ အစျပဳေမးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆကို ေဝမွ်တဲ့အခါ၊ တကယ္ေတြးတာကို ေျပာၿပီး၊ သိတာကိုပဲ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ဒါကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လိုက္ေတာ့၊ အရင္က လုံးဝ နားမလည္ခဲ့တဲ့အရာေတြကို စၿပီး တျဖည္းျဖည္း နားလည္လာခဲ့သလို၊ ကြၽန္မတာဝန္မွာရွိတဲ့ အမွားေတြကို ေတြ႕ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေရးကိစၥေတြအေပၚ ပိုအားေကာင္းတဲ့အျမင္ ရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မကို အရွိအတိုင္း ျမင္ၾကတာက ေကာင္းတဲ့အရာပဲ၊ အဲဒါက သမၼာတရားရဲ႕ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို နားလည္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ျပစ္ခ်က္ေတြကို ရွာေတြ႕ဖို႔ ကူညီေပးတာပဲလို႔ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး ပိုလြတ္လပ္သြားေရာ၊ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပုံမွန္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

သိပ္မၾကာခင္၊ ကြၽန္မတာဝန္ယူထားရတဲ့ အဖြဲ႕ေတြက အသင္းေတာ္ အသက္တာမွာ လုံးဝအဆင္ေျပေနၾကေရာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔ ျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မအေပၚ လူေတြ ဘယ္လိုေတြးလဲဆိုတာကို မသိလိုက္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္မ ျပန္စအာ႐ုံစိုက္မိသြားတယ္။ တစ္ခါ လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္ အစည္းအေဝးတစ္ခုမွာ၊ အသင္းေတာ္ထဲက ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က တင္ျပၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လိုေတြးလဲ ေမးတယ္။ ကြၽန္မက၊ “ဒီမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ထူးျခားတဲ့ အျမင္တခ်ိဳ႕ကို ငါစိတ္ကူးရႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ အဲဒါက ငါဘယ္ေလာက္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွန္း ျပမွာပဲ” လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အၾကာႀကီး စဥ္းစားလည္း အဲဒါကို အဓိပၸာယ္မေပါက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ ကြၽန္မ ဘယ္လိုေတြးလဲလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ေမးလာတယ္။ အၾကာႀကီး ကြၽန္မ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ေျပာၿပီး မေရရာတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္တစ္ခုပဲ ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သိပ္မၾကာလိုက္ခင္မွာပဲ၊ တျခား ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ရဲ႕ အေတြးကို ေဝမွ်လာေရာ၊ သူတို႔ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ဟာနဲ႔ ဆန႔္က်င္ေနခဲ့တယ္။ သူတို႔ ေျပာတဲ့အရာက တကယ္ကို က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္က သူတို႔ကို သေဘာတူခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္႐ုံမက အၾကည့္ရဆိုးေစမိၿပီလို႔ ေတြးရင္း၊ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း မသက္မသာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မအေပၚ ဘယ္လိုထင္မလဲ။ အဲဒီလို ႐ိုးရွင္းတဲ့ ကိစၥမွာ ထိုးထြင္းအျမင္တစ္ခုမွ မရွိဘူး၊ ကြၽန္မလုံးဝ မႀကီးထြားခဲ့ဘူးလို႔ သူထင္မလားေပါ့။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မ တာဝန္ယူထားရတဲ့ အဖြဲ႕ေတြမွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ကြၽန္မ အကူအညီ ရွာခဲ့သင့္တာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီေမးခြန္းေတြအားလုံးကို ေမးလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပုံရိပ္ေကာင္းကို ဖ်က္ဆီးရာက်မွာပဲ မဟုတ္မလားဆိုၿပီး ေတြးမိခဲ့တယ္။ တစ္ဖက္မွာ၊ မေျပလည္တဲ့ ျပႆနာေတြက ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကို တားဆီးမယ္မွန္း သိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ယာယီသုံး နည္းဗ်ဴဟာတစ္ခု ကြၽန္မ ေတြးလိုက္တယ္- ကြၽန္မေမးခြန္းေတြကို ခြဲလိုက္ၿပီး မတူတဲ့လူေတြကို ေမးလိုက္တယ္၊ ဒီေတာ့ ျပႆနာေတြက ေျပလည္သြားေပမဲ့၊ ကြၽန္မက ေမးခြန္းအမ်ားႀကီး ေမးၿပီး ဘာမွမသိတဲ့ပုံ ေပါက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒီပုံစံနဲ႔ ဖုံးကြယ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးက ပိုမၾကည္မလင္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး၊ ကိစၥအမ်ားႀကီးမွာ စ႐ုန္းကန္လာရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ဆင္ျခင္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မမွာ ရွိေလ့ရွိတဲ့ ထိုးထြင္းအျမင္ မရွိတဲ့အတြက္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက ျပႆနာျဖစ္ေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ျမင္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မတိုးဝင္ၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ သမီးမွာ သိသိသာသာကို ျပႆနာေတြရွိေပမဲ့၊ ႐ိုးသားၿပီး သမီးအမွားေတြအေၾကာင္း ဖြင့္ဟဖို႔ မဝံ့ရဲပါဘူး။ အၿမဲ ႀကီးက်ယ္သလို ဟန္ေဆာင္ခ်င္တယ္။ သမီးနားမလည္တဲ့အခါ ေမးဖို႔ ဘာလို႔ သိပ္ခက္ရတာလဲ။ သမီးႏႈတ္ေတြ ဆိတ္ဆိတ္ပိတ္ထားၿပီး၊ သမီးတာဝန္ကို ဒီပုံစံ လုပ္တာက ေျခကုန္လက္ပန္းက်ရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သိၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ သမီးကို လမ္းျပေတာ္မူပါ” လို႔ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနကို အျပည့္အစုံ ေဖာ္ထုတ္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ႏွစ္ပိုဒ္ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အမွားလုပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ ဤအရာမ်ားထဲမွ အဘယ္အရာသည္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနသနည္း။ (ဟန္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။) ဟန္ေဆာင္ျခင္းတြင္ မာနေထာင္လႊားျခင္း ပါဝင္သည္၊ ယင္းတြင္ ဆိုးယုတ္မႈႏွင့္ သစၥာေဖာက္ျခင္း ပါဝင္ၿပီး၊ ယင္းကို အျခားသူမ်ားက အထင္ေသးၾကသည္၊ ဘုရားသခင္က အထင္ေသးသည္။...သင္သည္ ဟန္ေဆာင္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါက၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ေျခမေပးပါက သင္သည္ ႐ိုးသားၿပီး ဉာဏ္ပညာရွိသည္ဟု လူတိုင္းက ေျပာၾကလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ သင့္ကို အဘယ္အရာက ဉာဏ္ပညာရွိေစသနည္း။ လူတိုင္း အမွားလုပ္ၾကသည္။ လူတိုင္း၌ အမွားမ်ားႏွင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားရွိၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ စင္စစ္အားျဖင့္ လူတိုင္း၌ တူညီေသာ ‌ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားရွိၾကသည္။ သင္သည္ အျခားသူမ်ားထက္ သာ၍ျမင့္ျမတ္သည္၊ စုံလင္ၿပီး ၾကင္နာသည္ဟု သင့္ကိုယ္သင္ မေတြးထင္ေလႏွင့္။ ယင္းမွာ လုံးလုံး ယုတၱိမတန္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ လူမ်ား၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သ‌ေဘာထားမ်ားအျပင္ လူ႔ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၏အျဖစ္အေနႏွင့္ စ႐ိုက္မွန္တို႔က သင့္အဖို႔ ရွင္းလင္းသြားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သင္၏ကိုယ္ပိုင္အမွားမ်ားအားျဖင့္ သင္အံ့အားသင့္ေတာ့မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ အျခားသူမ်ားက အမွားမ်ား ျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ သူတို႔အား သင္အက်ပ္႐ိုက္ေစေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ႏွစ္ခုလုံးကို မွန္ကန္စြာ ရင္ဆိုင္လိမ့္မည္။ သို႔မွသာ သင္သည္ ထိုးထြင္းအျမင္ရွိၿပီး မိုက္မဲေသာအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ၊ ယင္းက သင့္ကို ဉာဏ္ပညာရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ေစလိမ့္မည္။ ဉာဏ္ပညာ မရွိသူမ်ားသည္ ေနာက္ကြယ္တြင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေနလ်က္ မိမိတို႔၏ အေသးစားအမွားမ်ားကို တဝဲလည္လည္ အစဥ္ေတြးေတာေနၾကသည္။ ျမင္ရသည္မွာ ႐ြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တြင္ သင္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာသည္ အျခားလူမ်ားအဖို႔ ခ်က္ခ်င္း သိသာထင္ရွားေသာ္လည္း သင္သည္ ေပၚတင္ ဟန္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားအဖို႔ ယင္းမွာ လူျပက္တစ္ဦး ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ျခင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မမိုက္မဲသေလာ။ ယင္းမွာ အမွန္တကယ္ မိုက္မဲေပသည္။ မိုက္မဲေသာလူမ်ား၌ မည္သည့္ ဉာဏ္ပညာမွ် မရွိေပ။ ေဒႆနာမည္မွ်ကို ၎တို႔ၾကားပါေစ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို နားမလည္ဆဲျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာကိုမွ် အရွိအတိုင္း မျမင္ဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အျခားလူတိုင္းႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားသည္၊ ၎တို႔က ပို၍ထိုက္တန္သည္ဟု ေတြးထင္လ်က္ အစဥ္ မာနေထာင္လႊားသည့္ သေဘာထားရွိသည္— ယင္းက မိုက္မဲေပသည္။ မိုက္မဲေသာလူတို႔၌ ဝိညာဥ္ေရးရာနားလည္မႈ မရွိၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္မိုက္မဲၿပီး ဉာဏ္ပညာမရွိသည့္ အေရးကိစၥမ်ားသည္ သင္၌ ဝိညာဥ္ေရးရာ နားလည္မႈမရွိေသာ အေရးကိစၥ၊ သမၼာတရားကို သင္နားမလည္ေသာ အေရးကိစၥမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္မွာ ထိုသို႔ပင္ ျဖစ္၏။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းတြင္ ရွိထားသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား”) “လူမ်ားသည္ အျခားသူမ်ားက ၎တို႔အား အထင္ႀကီးေစရန္ႏွင့္ ၎တို႔၏ အမွားမ်ား သို႔မဟုတ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို မျမင္ႏိုင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ အစဥ္ အေယာင္ေဆာင္သည့္အခါ၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အစဥ္ ဖုံးဖိဖာေထးသည့္အခါ၊ အၿမဲ ဟန္ေဆာင္ၾကသည့္အခါ၊ မိမိတို႔၏ အေကာင္းဆုံးႏွင့္ အျပည့္စုံဆုံးဘက္ကို လူမ်ားအား တင္ဆက္ဖို႔ အစဥ္ ႀကိဳးစားေနသည့္အခါ၊ ယင္းက အဘယ္စိတ္သေဘာထားျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ ဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ယင္းသည္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္၊ ဆိုးယုတ္သည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဆိုးယုတ္ေသာအစိုးရစနစ္၏ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ၾကည့္ေလာ့။ ၎တို႔သည္ ေနာက္ကြယ္တြင္ မည္မွ်တိုက္ခိုက္ပါေစ၊ မည္မွ်ရန္စပါေစ၊ မည္မွ်သတ္ျဖတ္ပါေစ ဤအရာကို မည္သူကမွ် တိုင္ၾကားခြင့္၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္မရွိေခ်။ ထို႔အျပင္ ယင္းကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ ၎တို႔တတ္ႏိုင္သမွ် အရာအားလုံး လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ လူပုံအလယ္တြင္ ၎တို႔သည္ လူမ်ားကို မည္မွ်ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ မည္မွ်ႀကီးျမတ္ကာ၊ ဘုန္းက်က္သေရရွိၿပီး မွန္ကန္ေၾကာင္းေျပာလ်က္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဖုံးဖိဖာေထးဖို႔ အဆုံးစြန္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏သဘာဝ ျဖစ္သည္။ စာတန္႔သဘာဝ၏ ဤသြင္ျပင္လကၡဏာႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အဓိကအဂၤါရပ္မွာ အဘယ္နည္း။ (လွည့္ကြက္ႏွင့္ လွည့္ျဖားမႈျဖစ္ပါသည္။) ဤလွည့္ကြက္ႏွင့္ လွည့္ျဖားမႈတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ လူမ်ားကို လွည့္စားဖို႔၊ ၎၏အျဖစ္အေနႏွင့္ စ႐ိုက္မွန္တို႔ကို မျမင္ေအာင္ သူတို႔အား တားဆီးၿပီး ထိုသို႔ျဖင့္ ၎၏အုပ္စိုးမႈ ေတာင့္တင္းခိုင္မာျခင္း ပန္းတိုင္ကို ေအာင္ျမင္ရရွိဖို႔ ျဖစ္သည္။ သာမန္လူမ်ား၌ ထိုသို႔ေသာ အာဏာႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရွိခ်င္မွရွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တို႔သည္လည္း အျခားသူမ်ားအား ၎တို႔ကို အေကာင္းျမင္ေစဖို႔အျပင္ လူမ်ားက သူတို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ၎တို႔အား ျမင့္မားေသာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ရွိဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔အား ျမင့္မားေသာ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေပးဖို႔ကို ဆႏၵရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားဟူသည့္အရာ ျဖစ္ေပသည္။ ဤအရာမ်ားကို သတိမျပဳမိသည့္သူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အမွားမ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အေျခအေနမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ထုတ္ေဖာ္ မေျပာၾကသကဲ့သို႔၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သိကြၽမ္းျခင္းကိုလည္း မည္သည့္အခါမွ် မေျပာၾကေခ်။ ၎တို႔က အဘယ္အရာကို ေျပာသနည္း။ ‘ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္ တစ္စုံတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ၊ သင္တို႔က ကြၽန္ုပ္ အဘယ္အရာကို ေတြးေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကြၽန္ုပ္ အဘယ္အရာကို စဥ္းစားဆင္ျခင္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကြၽန္ုပ္ အဘယ္အရာကို ျပဳေလ့ရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း သင္တို႔ မသိၾက’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထား တစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အဓိက ထင္ရွားေသာလကၡဏာမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔ စြမ္းေဆာင္ရရွိလိုသည့္ ပန္းတိုင္မွာ အဘယ္နည္း။ (လူမ်ားအား ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ ျဖစ္သည္။) လူမ်ားအား ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးေစျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ဤလူမ်ား၏ စိတ္မ်ားထဲတြင္ ၎တို႔အား ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေပးေစဖို႔ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းတြင္ ရွိထားသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆလိုက္ေတာ့၊ အေရၿခဳံဟန္ေဆာင္တာနဲ႔ အမွားလုပ္တာေတြၾကားမွာ၊ အေရၿခဳံဟန္ေဆာင္တာေတြက ပိုဆိုးတာ ျမင္ရတယ္။ ဘယ္သူမွ မျပည့္စုံဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေမးခြန္းေတြ ႀကဳံရၿပီး အမွားေတြလုပ္တာက လုံးဝ ပုံမွန္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈေနာက္မွာ ရွိတာေတြက ေမာက္မာတဲ့အျပင္ ဉာဏ္မ်ားၿပီး မေကာင္းတဲ့ စာတန္စိတ္သေဘာထားေတြပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြကို အၿမဲ ဖုံးကြယ္တာ၊ ကိုယ့္ကို အထင္ႀကီးဖို႔၊ ေလးစားအားက်ဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုပဲ ျမင္ခြင့္ေပးတာက ဘုရား ပိုမုန္းတဲ့အရာပဲ။ တကယ္ပညာရွိတဲ့လူက ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ၿပီး၊ သူလိုအပ္တဲ့အရာကို ေထမိဖို႔ အသုံးခ်တတ္တယ္။ အဲဒါက ႀကီးထြားဖို႔ အခြင့္အေရးပဲ။ ဒါေပမဲ့ မိုက္မဲၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိစိတ္မရွိ၊ မသိနားမလည္တဲ့ လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အမွားေတြကို အၿမဲ လက္မခံႏိုင္ၾကဘူး။ ဟန္ေဆာင္႐ုံဟန္ေဆာင္ၾကတယ္၊ အဲဒါက ျပႆနာေတြ လုံးဝ မေျပလည္သြားသလို၊ ဘဝမွာ သူတို႔ လုံးဝ မႀကီးထြားတဲ့သေဘာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မက ဘုရားေဖာ္ထုတ္တဲ့ ေမာက္မာၿပီး မိုက္မဲသူတစ္ေယာက္မွန္း အသိတရားရလိုက္တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ စအဆင္ေျပလာေတာ့၊ ကြၽန္မက တကယ္ေတာ့ သိပ္မဆိုးသလို၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ကိုက္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္လို႔ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္း အထင္ႀကီးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္မွန္း မသိတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ႀကဳံရေတာ့၊ ကြၽန္မ သတိထားၿပီး မျပတ္မသား ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ မမွန္တာေျပာမိၿပီး ကိုယ့္ပုံရိပ္ေကာင္းကို ဖ်က္ဆီးမိမွာ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အယူအဆေတြ ပိုေလွ်ာ့ေျပာၿပီး ေမးခြန္းေတြ ေလွ်ာ့ေမးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အကူအညီ တကယ္ရွာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အစြမ္းအစေတြ ျပဖို႔ ပိုခက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေ႐ြးခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ေနရာကို လူတိုင္းကို မျမင္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ လ်စ္လ်ဴရႈမခံရေအာင္လို႔ လူေတြကို ေမးခြန္းေတြ ခြဲေမးရင္းနဲ႔ အကြက္ေတြေတာင္ ေ႐ြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို ေမာက္မာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိစိတ္တစ္စက္မွမရွိဘဲ ဉာဏ္မ်ားေနခဲ့တာပါ။ လူေတြ ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေအာင္လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တာ။ ဘုရားနဲ႔ လူေတြကို စက္ဆုပ္ေစရင္းနဲ႔ သိပ္မိုက္မဲသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းဘဲ ထားရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အျပစ္အနာအဆာေတြကို ဖုံးကြယ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ၾကန႔္ၾကာေနေစခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မ ဘာကို ေတြးေနခဲ့တာလဲ။ သိပ္စက္ဆုပ္စရာေကာင္းၿပီး ဆိုးယုတ္ခဲ့တာ။ ဟန္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မ ရာထူးကို ေရတိုထိန္းထားႏိုင္မွာျဖစ္ေပမဲ့၊ ဘုရားက အားလုံးကို စစ္ေဆးတယ္ေလ၊ ဒီေတာ့ သူ႔ကို လွည့္စားတဲ့အတြက္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစတဲ့အတြက္၊ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွင္းတာ ခံရမွာပဲ။ အႏၲိခရစ္ေတြက အထူးသျဖင့္ အဆင့္အတန္းကို တန္ဖိုးထားၾကၿပီး၊ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အဆင့္အတန္းအတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကိုေတာင္ အလႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ လိုက္စားမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အျမင္ေတြက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာမ်ားကြာျခားေနေတာ့လို႔လဲ။ အဲဒီအေၾကာင္း တကယ္ေတြးေတာ့၊ အဲဒီရာထူးက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုအက်ိဳးျပဳခဲ့လဲ။ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြကို သိမွတ္ဖို႔၊ ရင္ဆိုင္ဖို႔ မလိုမလားျဖစ္ေစၿပီး ကြၽန္မ အသိစိတ္ ေပ်ာက္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ႀကဳံရေတာ့ မရွာေဖြခ်င္ခဲ့ဘဲ၊ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ပိုၿပီး ဉာဏ္မ်ားသည္ထက္ ဉာဏ္မ်ားလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားကို စက္ဆုပ္မိေစၿပီး ဖယ္ရွင္းခံရရင္းနဲ႔ အႏၲိခရစ္လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားမွာပဲ။ အဲဒါက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိခိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီပုံစံနဲ႔ ဆက္သြားတာ ဘယ္ေလာက္ အႏၲရာယ္မ်ားမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မတာဝန္ကို အဲဒီလို ေနာက္ထပ္လုပ္လို႔ မရမွန္း အသိေပးတဲ့အရာပဲ။

လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ထပ္ဖတ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မအတြက္ ပိုလြတ္လပ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူအခ်ိဳ႕ကို အသင္းေတာ္က ျမႇင့္တင္ေပးၿပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသည္။ ဤသည္မွာ ႀကီးမားသည့္ အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းတို႔ကို ခံခဲ့ရသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို မည္သို႔ ထမ္းေဆာင္သင့္သနည္း။ ၎တို႔ လိုက္နာသင့္သည့္ ပထမဆုံး အေျခခံသေဘာတရားသည္ သမၼာတရားကို နားလည္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က သမၼာတရားကို နားမလည္သည့္အခါ၊ ၎တို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္ျဖစ္ၿပီး ရွာေဖြၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ၎တို႔ နားမလည္ေသးပါက၊ ၎တို႔ ေမးျမန္းဖို႔ႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြႏိုင္သည္။ ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ သဟဇာတရွိစြာ အလုပ္လုပ္ဖို႔၊ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးဖို႔၊ ပို၍ ရွာေဖြဖို႔ နည္းလမ္းကို သင္ယူသင့္သည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ၎တို႔သည္ ျပႆနာမ်ားကို မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားႏွင့္ အသင္းေတာ္ အလုပ္တို႔အေပၚ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာ သင္သည္ျမႇင့္တင္ျခင္းႏွင့္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္း အဆင့္တြင္သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အရာအားလုံးကို နားမလည္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္နားလည္ေယာင္မေဆာင္ႏွင့္။ ဤသည္မွာ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ မိုက္မဲေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ သင္နားမလည္ပါက၊ တစ္စုံတစ္ဦးကို ေမးႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ အထက္ကို စုံစမ္းေမးျမန္းႏိုင္သည္— ဤအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွ ရွက္စရာမရွိေပ။ သင္မေတာင္းဆိုသည့္အခ်ိန္တြင္ပင္၊ သင္သည္ အဘယ္အရာမွ် မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သင္၌ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေၾကာင္း အထက္ကသိသည္။ ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းတို႔သည္ သင္လုပ္ေဆာင္ေနသင့္သည့္ အရာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သာမန္လူ႔သဘာဝ၌ သင္ ရွာေတြ႕အပ္သည့္ အသိစိတ္ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား လိုက္နာသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း၌ ရွက္စရာတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ သင္သည္ ယခုေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ အေျခခံသေဘာတရားကို နားမလည္ျခင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ အထက္တို႔ကို အစဥ္မျပတ္ ေမးေနရျခင္းတို႔သည္ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းသည္ဟု အၿမဲခံစားရပါက— ၿပီးလွ်င္ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ သင္နားလည္သေယာင္၊ သိသေယာင္၊ ဤအလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္သေယာင္၊ ဤအလုပ္၌ သင္ကြၽမ္းက်င္သေယာင္၊ ၿပီးလွ်င္ အျခားသူမ်ား၏နည္းေပးလမ္းျပမႈမ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယမ်ားကို မလိုသေယာင္၊ အျခားမည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံကမွ် ေထာက္ပံ့မႈႏွင့္ ပံ့ပိုးမႈတို႔ကို မလိုသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ပါက၊ ဤသည္မွာ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ ျမႇင့္တင္ျခင္းႏွင့္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္အတြက္၊ အေႏွးႏွင့္အျမန္ဆိုသကဲ့သို႔ သင္သည္ အစားထိုးခံရလိမ့္မည္။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ တတ္ႏိုင္စြမ္းသည္ဟု ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ အမွန္တကယ္တြင္ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် တတ္ႏိုင္စြမ္းျခင္းမရွိဘဲ၊ ေလ့လာသင္ယူျခင္းႏွင့္ ေလ့က်င့္ျခင္း အဆင့္တြင္သာ ရွိသည္ကို သင္နားလည္သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ သင္ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အသိစိတ္ျဖစ္သည္။ ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳျခင္း။ ဤသည္တို႔သည္ သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၅)”) ဒါကို ကြၽန္မ အခ်ိန္ယူစဥ္းစားခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္က လူေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေအာင္ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ ျမႇင့္တင္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါက သမၼာတရားကို သူတို႔ နားလည္တယ္၊ ဘယ္ျပႆနာကိုမဆို ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီး ဘုရားအသုံးျပဳဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ မဆိုလိုဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမွာ တကယ့္ ျပႆနာမ်ိဳးစုံ ႀကဳံရမွာျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔အေနနဲ႔ ရွာေဖြၿပီး မိတ္သဟာယျပဳၿမဲျပဳရင္၊ အေျခခံသေဘာတရားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သြင္ျပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တျဖည္းျဖည္း စနားလည္လာၾကမွာပါ။ အဲဒီေနာက္ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီး သူတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္ၿပီး ကြၽန္မ ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိရမယ္၊ သမၼာတရား ပိုရွာရမယ္၊ ကိစၥေတြ ေပၚတဲ့အခါ၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ပိုေဆြးေႏြးၿပီး မိတ္သဟာယျပဳရမယ္၊ ရွိသမွ် ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါ တစ္ေန႔ ကြၽန္မက တကယ္ကို အစြမ္းအစမရွိမွန္း၊ အလုပ္နဲ႔ မကိုက္မွန္း သိသာလာခဲ့ရင္ေတာင္၊ အနည္းဆုံးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ လိပ္ျပာ သန႔္မွာပဲေလ။ အဲဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးမိတာနဲ႔ ကြၽန္မ တကယ္ကို စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။ ဆက္ဟန္ေဆာင္ၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ေနဖို႔ မလိုေတာ့ဘဲ၊ ႐ိုးသားရမွာျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အမွားနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ရင္ဆိုင္ရမွာပါ။

အဲဒီေနာက္ အဖြဲ႕လိုက္ ေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ေဝမွ်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ ဝန္ေလးသလိုမ်ိဳး၊ မမွန္တာ ေျပာမိၿပီး မေလးနက္တဲ့ သိနားလည္မႈနဲ႔ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အစြမ္းအစ ျပမိသလိုျဖစ္မွာ စိုးခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မ တကယ္ မေသမခ်ာျဖစ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ရွိတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ေဝမွ်တဲ့ အယူအဆေတြက သိပ္မရွင္းဘူး။ ကြၽန္မ ရင္စခုန္လာတယ္- “လူတိုင္းက ငါ့ကို ရိပ္မိသြားေတာ့မွာလား” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္အဆင့္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ ကြၽန္မကို အထင္ေသးရင္လည္း အဆင္ေျပတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိေပးခဲ့တယ္။ အေရးႀကီးတာက ဘုရားေရွ႕မွာ ႐ိုးသားတဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအေတြးေတြ ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ ပါဝင္ဖို႔က ကြၽန္မ တာဝန္ေလ။ အဲဒါက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အသက္ရွင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ေမးစရာေတြ ရွိတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ထြက္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ စိတ္ကူးေတြ ေမးခဲ့တယ္။ ရံဖန္ရံခါမွာေတာ့ အထင္ေသးခံရမွာ စိုးရိမ္မိေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ မာနကို ကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ အမွားေတြကို ဖုံးကြယ္တာက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိခိုက္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲလို႔ ေတြးမိတဲ့အခါ၊ အဲဒီေစ့ေဆာ္မႈကေန လွည့္ၿပီး အကူအညီရွာဖို႔ ကြၽန္မ အားထုတ္တယ္။ အဲဒီလို ကြၽန္မလုပ္တဲ့အခါ၊ အရင္က နားမလည္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို စနားလည္လာၿပီး၊ ပိုတည္ၿငိမ္လာသလို၊ ပိုစိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြမွာ ကြၽန္မထက္ ပိုမွန္ကန္တဲ့ သိနားလည္မႈ ရွိတယ္၊ အဲဒီအခါ ကြၽန္မ မေတာ္ဘူးလို႔ လူတိုင္း ထင္ေနၾကမလားလို႔ ကြၽန္မ စေတြးမိေရာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက အဲဒီကိစၥကို ၾကည့္ဖို႔ မွန္တဲ့နည္းလမ္းမဟုတ္မွန္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထမိဖို႔ တျခားလူေတြရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကေန ကြၽန္မ သင္ယူရမယ္။ အဲဒါ လက္ေဆာင္တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလို ေတြးမိတဲ့အခါ ကြၽန္မ ပ်ာယာမခတ္ေတာ့သလို၊ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ကြၽန္မ စၿပီး ပိုလြတ္လပ္သည္ထက္ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ႐ိုးသားတာဟာ ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္စရာျဖစ္မွန္း ေတြ႕ႀကဳံခြင့္ေပးတဲ့ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခု ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ ပိုရွိသြားၿပီ။