ငါ့နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ လူတို့ “ကြီးစွာသော စိတ်ဝင်စားမှု” ရှိရခြင်းမှာ ငါ၏ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ အမိန့်များကြောင့်သာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ သူတို့သည် ငါ၏ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ အမိန့်များ၏ အုပ်စိုးခြင်း မခံခဲ့ရပါက၊ သူတို့အားလုံးသည် နှောင့်ယှက်ခံလိုက်ရသည့် ကျားများကဲ့သို့ ဟိန်းဟောက်နေကြပေလိမ့်မည်။ ငါ၏ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ အမိန့်များအားဖြင့် ငါ၏ချုပ်ထိန်းခြင်းကို လိုက်နာရပြီး ကမ္ဘာမြေကို ဖုံးလွှမ်းထားသော လူသားမျိုးနွယ်တို့ ပျားပန်းခပ်မျှ လှုပ်ရှားသွားလာနေသည်ကို ငါကြည့်ရှုလျက် ငါသည် နေ့စဉ် တိမ်များအကြား လှည့်လည်သွားလာ၏။ ဤနည်းအားဖြင့် လူသားမျိုးနွယ်ကို စနစ်တကျဖြစ်အောင် ထိန်းသိမ်းထားပြီး ငါ၏ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ အမိန့်များကို ငါဆက်လက်၍ တည်တံ့စေသည်။ ဤအချိန်မှစ၍ ကမ္ဘာပေါ်၌ရှိသောသူတို့သည် ငါ၏ စီမံအုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ အမိန့်များကြောင့် ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်း အမျိုးမျိုးကို ရရှိကြပြီး၊ ဤပြစ်တင်ဆုံးမခြင်းက သူတို့အပေါ်သို့ ဆင်းသက်လာသောအခါ၊ လူသားအားလုံးသည် ကျယ်လောင်စွာ ပွက်လောရိုက်သွားကြပြီး အရပ်ရပ်သို့ ထွက်ပြေးကြသည်။ ဤတစ်ခဏတွင် ကမ္ဘာမြေရှိ တိုင်းပြည်များသည် ချက်ချင်းပျက်စီးကြသည်၊ တိုင်းနိုင်ငံများကြားရှိ နယ်နိမိတ်များ နောက်ထပ်မရှိတော့ပေ၊ နေရာတစ်နေရာနှင့် တစ်နေရာ ပိုင်းခြားထားခြင်း မရှိတော့သည့်အပြင်၊ လူတို့ကြား၌ ကင်းကွာမှု နောက်ထပ် မရှိတော့ပေ။ လူတို့သည် နောက်ထပ် ရန်ပွဲမရှိတော့ဘဲ၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ငြိမ်းချမ်းစွာ အတူယှဉ်တွဲနေနိုင်ရန် ငါသည် လူတို့ကြားတွင် “အတွေးအမြင်စနစ်ဆိုင်ရာအလုပ်” ကို စတင် လုပ်ဆောင်သည့်အပြင်၊ ငါသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ အလယ်တွင် ပေါင်းကူးတံတားများကို ဆောက်လုပ်ပေးပြီး ဆက်နွှယ်မှုများကို တည်ထောင် ပေးသည်နှင့်အမျှ လူတို့က စည်းလုံးလာသည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အရာအားလုံး ငါ့အာဏာအောက်တွင် ပျပ်ဝပ်ကြစေရန်အလို့ငှာ ငါသည် အမြင့်ဆုံးကောင်းကင်ဘုံကို ငါ့လုပ်ဆောင်ချက်များ၏ သရုပ်သကန်များနှင့် ဖြည့်ဆည်းပြီး ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ အရာအားလုံးကို ငါ၏ဘုန်းတန်ခိုးအောက်၌ ဝပ်စင်းကျရောက်စေမည်၊ ထိုသို့အားဖြင့် “ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ စည်းလုံးညီညွတ်မှု” အတွက် ငါ၏အစီအစဉ်ကို အကောင်ထည်ဖော်ကာ ငါ၏ ဤဆန္ဒတစ်ခုကို အသီးအပွင့် ဖြစ်ထွန်းစေမည်ဖြစ်ပြီး၊ သို့ဖြစ်၍ လူသားတို့သည် ကမ္ဘာမြေမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် “ခြေဦးတည့်ရာသွားခြင်း” နောက်ထပ် မရှိတော့ဘဲ၊ သင့်လျော်သောပန်းတိုင်ကို နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှု မရှိဘဲ ရှာတွေ့ကြမည်ဖြစ်သည်။ ငါသည် လူသားမျိုးအတွက် နည်းလမ်းမျိုးစုံ စဉ်းစားပေးပြီး ၎င်းကိုပြုလုပ်ရခြင်းမှာ ခပ်သိမ်းသော လူသားမျိုးနွယ် အနေဖြင့် ငြိမ်းချမ်းခြင်းနှင့် ပျော်ရွှင်ခြင်း နယ်မြေထဲတွင် မကြာမီ နေထိုင်လာစေရန်၊ သူတို့၏အသက်တာ နေ့ရက်များက နောက်ထပ် ဝမ်းနည်းဖွယ်နှင့် ထိတ်လန့်အားငယ်ဖွယ် မကောင်းတော့စေရန်နှင့် ငါ၏အစီအစဉ်သည် ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် အချည်းနှီးဖြစ်မလာစေရန် အလို့ငှာဖြစ်သည်။ လူသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် တည်ရှိသောကြောင့်၊ ငါသည် ငါ၏နိုင်ငံကို ထိုနေရာတွင် တည်ဆောက်မည်၊ အကြောင်းမှာ ငါ့ဘုန်းအသရေ၏ သရုပ်သကန်အစိတ်ပိုင်းတစ်ခုသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် ရှိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အထက်ကောင်းကင်တွင် ငါသည် ငါ၏မြို့ကို မှန်ကန်စွာတည်ပြီး အထက်အောက် အရာအားလုံးကိုလည်း အသစ်ဖြစ်စေမည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အရာခပ်သိမ်းသည် ကောင်းကင်ပေါ်ရှိ အရာခပ်သိမ်းနှင့် တစ်စုတစ်စည်းတည်း ဖြစ်လာရန်အလို့ငှာ ငါသည် ကောင်းကင်အထက်အောက်၌ တည်ရှိသော အရာအားလုံးကို တစ်စုတစ်စည်းတည်း ဖြစ်စေမည်။ ဤသည်မှာ ငါ၏အစီအစဉ်ဖြစ်ပြီး ယင်းမှာ နောက်ဆုံးခေတ်တွင် ငါပြီးမြောက်စေမည့် အရာဖြစ်သည်။ ငါ့အလုပ်၏ ဤကဏ္ဍကို မည်သူမျှ ဝင်မစွက်ဖက်စေနှင့်လော့။ တစ်ပါးအမျိုးသား တိုင်းနိုင်ငံများကြား၌ ငါ့အလုပ်ကို ကျယ်ပြန့်စေခြင်းသည် ကမ္ဘာပေါ်၌ ငါ့အလုပ်၏ နောက်ဆုံးပိုင်းဖြစ်သည်။ မည်သူကမျှ ငါလုပ်ဆောင်မည့်အလုပ်ကို ဉာဏ်မီနိုင်ခြင်း မရှိပေ၊ ဤအတွက်ကြောင့် လူတို့သည် အတော်ပင် စိတ်ရှုပ်ထွေးကြသည်။ ထို့ပြင် ငါသည် ကမ္ဘာပေါ်၌ ငါ့အလုပ်ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်လျက် မအားလပ်သောကြောင့်၊ လူတို့သည် “ပြက်တီးပြက်ချော်လုပ်ရန်” အခွင့်အရေးယူကြသည်။ သူတို့ကို လွန်စွာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် ငါသည် သူတို့အား မီးအိုင်၏ ဆုံးမပဲ့ပြင်ခြင်းကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ရန်အတွက် ငါ၏ ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်း အောက်တွင် ဦးစွာ နေရာချထားသည်။ ဤသည်မှာ ငါ့အလုပ်၏ အဆင့်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ငါသည် ငါ့အလုပ်၏ ဤအဆင့်ကို ပြီးမြောက်စေရန် မီးအိုင်၏ခွန်အားကို အသုံးချမည်။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက ငါ့အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်ရန် ဖြစ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ငါသည် စကြဝဠာတစ်ခွင်လုံးရှိ လူသတ္တဝါတို့ကို ငါ့ပလ္လင်ရှေ့မှောက်တွင် ကျိုးနွံနာခံစေကာ၊ ငါ၏ တရားစီရင်မှုအရ သူတို့ကို မတူညီသော အမျိုးအစားများအဖြစ် ခွဲခြားလျက်၊ သူတို့ကို ဤအမျိုးအစားများအရ သတ်မှတ်ပြီး၊ ထို့ထက်မက သူတို့ကို သူတို့၏မိသားစုများအဖြစ် မျိုးတူစုမည်၊ ထိုသို့အားဖြင့် လူသား တစ်ရပ်လုံးတို့သည် ငါ့အား မနာခံခြင်းကို ရပ်တန့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ထို့အစား ငါအမည်ပေးထားသော အမျိုးအစားများအရ သေသပ်ပြီး စနစ်တကျ ဖြစ်သော အစီအမံထဲသို့ ကျရောက်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်- မည်သူမျှ ကြုံရာကျပန်း ပြောင်းရွှေ့ခြင်း မရှိစေနှင့်လော့။ ငါသည် စကြဝဠာတစ်ခွင်၌ အသစ်သောအမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီးဖြစ်သည်။ စကြဝဠာတစ်ခွင်၌ လူသားတစ်ရပ်လုံးသည် ငါ၏ ရုတ်တရက် ပေါ်ထွန်းခြင်းကြောင့် မိန်းမောဆွံ့အကြပြီး ငါ၏ မြင်သာစွာ ပေါ်ထွန်းခြင်းကြောင့် ၎င်းတို့သည် သိနားလည်မှု အသစ်များစွာကို တွေ့ကြုံခံစားရလေသည်။ ယနေ့အချိန်တွင် ယင်းမှာ တကယ့်ကို မမှန်ကန်သလော။

ငါသည် တိုင်းနိုင်ငံများနှင့် လူမျိုးအားလုံးအကြားတွင် ငါ၏ပထမခြေလှမ်းကို လှမ်းခဲ့ပြီး ငါ့အလုပ်၏ ပထမအပိုင်းကို အစပြုခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ငါသည် အသစ်တစ်ဖန် အစပြုရန် ငါ၏ အကြံအစည်ကို ဖျက်မည်မဟုတ်- တစ်ပါးအမျိုးသားတိုင်းနိုင်ငံများ အကြားရှိ အလုပ် အစီအစဉ်သည် ကောင်းကင်ဘုံရှိ ငါ့အလုပ်၏ လုပ်ငန်းစဉ်များ အပေါ် အခြေခံထားသည်။ လူသားများအားလုံးက ငါ၏ အမူအရာနှင့် လုပ်ဆောင်မှုတိုင်းကို မျှော်ကြည့်ရန် မိမိတို့၏ မျက်လုံးများကို မော့ကြည့်ကြသည့်အခါ၌၊ ယင်းသည် ငါက ကမ္ဘာပေါ် မြူဆိုင်းစေမည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ လူတို့၏မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းပင် ဝေဝါးပြီး၊ သူတို့သည် သဲကန္တာရထဲက သိုးကဲ့သို့ မည်သည့်ဦးတည်ချက်မျှ မရှာနိုင်သည့်အပြင်၊ လေပြင်းမုန်တိုင်း တဝေါဝေါစတင်တိုက်ခတ်သောအခါ၊ သူတို့၏ ငိုကြွေးသံများကို တိုက်ခတ်သောလေက ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။ လေလှိုင်းများ၏ အလယ်တွင် လူသားသဏ္ဌာန်များကို ရေးရေးလေး တွေ့မြင်နိုင်သည်၊ သို့သော် လူသားတို့၏ အသံကို မကြားရနိုင်ဘဲ၊ လူတို့သည် သူတို့၏အသံကုန် အော်ဟစ်နေကြသော်လည်း၊ အားထုတ်မှုက အလဟဿပင်ဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် လူသားမျိုးနွယ်သည် မိုးကောင်းကင်မှ ကယ်တင်ရှင်တစ်ပါး ရုတ်ချည်းကျလာပြီး အတိုင်းအဆမဲ့သော ကန္တာရထဲမှနေ၍ သူတို့ကို ဦးဆောင်လမ်းပြလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်လျက် ကျယ်လောင်စွာ ငိုကြွေးမြည်တမ်းကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းက မည်မျှပင် ကြီးမားစေကာမူ ကယ်တင်ရှင်သည် မလှုပ်ရှားဘဲ ရှိနေသောကြောင့်၊ လူသား၏ မျှော်လင့်ခြင်းတို့သည် ပြိုကွဲလွင့်စင်ကုန်သည်- ထွန်းညှိထားသော ယုံကြည်ခြင်းမီးသည် ကန္တာရမှလာသော လေပြင်းမုန်တိုင်း၏ ငြှိမ်းသတ်ခြင်းကို ခံရပြီး လူသားသည် လူသူမနေထိုင်သော ကျတ်တီးမြေအရပ်တွင် ဝမ်းလျားမှောက် လဲလျောင်းကာ၊ တောက်ပသော မီးတုတ်ကို နောင်ဘယ်သောအခါမှ မထွန်းညှိနိုင်တော့ဘဲ သတိလစ် မေ့မြောသွားသည်။...ထိုအခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူလျက် ငါသည် လူ၏မျက်စိရှေ့တွင် အိုအေစစ်တစ်ခုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ သို့သော် လူ၏စိတ်သည် အလွန်တရာ ဝမ်းသာကောင်း ဝမ်းသာနေစဉ်တွင်၊ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် တုံ့ပြန်ဖို့ အလွန်ချည့်နဲ့ကာ၊ အားနည်းပြီး ခြေလက်တို့ ပျော့ခွေကုန်ကြသည်။ ထို့ပြင် သူသည် အိုအေစစ်ထဲတွင် နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသော သစ်သီးများကို တွေ့ရသော်လည်း၊ ယင်းတို့ကို ခူးဆွတ်ဖို့အားအင် မရှိပေ၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လူ၏ “အတွင်း၌ရှိသော အင်အားများ” က လုံးလုံးလျားလျား ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ငါသည် လူသားက လိုအပ်သောအရာများကို ယူ၍ သူ့ကို ပေးအပ်သော်လည်း၊ သူလုပ်သည့်အရာဆို၍ စိတ်ကြည်လင်ဖွယ် အလျှင်းကင်းမဲ့သော မျက်နှာနှင့် တဒင်္ဂအပြုံးတစ်ခုကို လျှပ်တပြက်ပြုံးပြခြင်းသာ ဖြစ်သည်- လူသားမျိုးနွယ်၏ ခွန်အားဟူသမျှ တစိုးတစိမျှမကျန်ဘဲ တိုက်ခတ်နေသော လေနှင့်အတူ လွင့်ပါးပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ ဤအကြောင်းကြောင့် လူ၏မျက်နှာမှာ လုံးဝ ခံစားမှုကင်းမဲ့ပြီး မိမိ၏ ကလေးငယ်ကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်နေသည့် မိခင်တစ်ဦးကဲ့သို့သော သူ၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော စေတနာမေတ္တာပါဝင်သည့် လူသား၏ နီရဲနေသော မျက်လုံးများမှ ကြင်နာမှုရောင်ခြည် တစ်ခုတည်းသာလျှင် ဖြာထွက်ပေသည်။ မကြာခဏပင် လူ၏ ခြောက်သွေ့ကွဲအက်နေသော နှုတ်ခမ်းသည် စကားပြောတော့မည့်အလား လှုပ်ရှားသော်လည်း၊ ထိုသို့ပြုရန် အားအင်မရှိပေ။ ငါသည် လူကို ရေအနည်းငယ် ပေးသော်လည်း၊ သူသည် ခေါင်းခါလျက်သာနေ၏။ ဤကဲ့သို့ အပြောင်းအလဲမြန်ပြီး တပ်အပ်ပြောရန်ခက်သော အမူအရာများမှ လူသည် မိမိကိုယ်တိုင်ထဲ၌ မျှော်လင့်ချက်ဟူသမျှ ပျောက်ဆုံးနှင့်ပြီးဖြစ်ကာ၊ ငါ့ကို အသနားခံသော အကြည့်ဖြင့်သာ ကြည့်မြဲကြည့်လျက် တစ်စုံတစ်ခုကို တောင်းခံနေသကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူသားမျိုးနွယ်၏ ထုံးတမ်းများနှင့် ဓလေ့စရိုက်များကို မသိနားမလည်သဖြင့်၊ ငါသည် လူသားတို့၏ မျက်နှာအမူအရာများနှင့် အပြုအမူများကြောင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးလေသည်။ လူသားဖြစ်တည်မှု၏ နေ့ရက်များသည် အဆုံးသို့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် နီးကပ်လာနေကြောင်းကို ဤအခိုက်အတန့်၌သာလျှင် ရုတ်တရက် ငါသိလိုက်ရပြီး သူ့အပေါ် ကရုဏာသက်သော အကြည့်နှင့် ငါကြည့်၏။ ဤအခိုက်အတန့်၌သာလျှင် လူသည် သူ၏ဆန္ဒအားလုံး ပြည့်ဝသွားသည့်အလား ငါ့အား ခေါင်းညိတ်ပြလျက် ဝမ်းမြောက်သောအပြုံးကို ပြလေသည်။ လူသားတို့သည် ဝမ်းမနည်းကြတော့ချေ။ ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူတို့သည် ဘဝ၏ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ခြင်းကို နောက်ထပ် မညည်းညူကြတော့ဘဲ၊ “အသက်” နှင့်ပတ်သက်သော အရာခပ်သိမ်းကို ရပ်တန်းကရပ်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကမ္ဘာပေါ်တွင် သက်ပြင်းချသံများ ရှိတော့မည်မဟုတ်ဘဲ၊ လူသားမျိုးနွယ် အသက်ရှင်သော နေ့ရက်များသည် ဝမ်းမြောက် ပျော်ရွှင်ခြင်းနှင့် ပြည့်လိမ့်မည်။...

ငါ၏အလုပ်ကို လူသားတို့ အမြဲတစေ ဝင်မစွက်စေဖို့အတွက် ငါကိုယ်တော်တိုင်၏အလုပ်ကို မလုပ်ဆောင်မီ လူ၏အရေးကိစ္စများကို ငါ အသေအချာ ရှင်းထုတ်ပစ်မည်။ ငါ့အတွက်မူ လူသားတို့၏ အရေးကိစ္စများက အဓိကအချက် မဟုတ်၊ လူသားမျိုးနွယ်၏ အရေးကိစ္စများသည် အရေးမပါချေ။ လူသားသည် စိတ်ဓာတ် လွန်စွာ သေးသိမ်သောကြောင့် လူသားတို့သည် ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကိုပင် သနားကရုဏာ မပြသလိုသည် သို့မဟုတ် ပုရွက်ဆိတ်များမှာ လူသားမျိုးနွယ်၏ ရန်သူများဖြစ်သည်ဟုပင် ထင်ရကာ၊ လူသားတို့အကြားတွင် အမြဲတမ်း သဘောထားကွဲလွဲခြင်း ရှိတတ်သည်။ လူတို့၏ သဘောထားကွဲလွဲမှုကို ကြားရလျက် ငါသည် နောက်တစ်ကြိမ် စွန့်ခွာကာ သူတို့၏ ဇာတ်လမ်းများကို နောက်ထပ်အရေးမစိုက်တော့ပေ။ လူသားတို့၏ အမြင်တွင်မူ ငါသည် “ဒေသခံများ” ထဲမှ “မိသားစု အငြင်းပွားမှုများ” ကို ဖြေရှင်းရာ၌ အထူးပြုသော “ဒေသခံကော်မတီဝင်” တစ်ဦးပင် ဖြစ်ချေသည်။ လူတို့သည် ငါ့ရှေ့မှောက်သို့လာသောအခါ၊ သူတို့သည် အစဉ်သဖြင့် ကိုယ်ပိုင်အကြောင်းပြချက်များနှင့် ရောက်လာကြပြီး နိုင်ထက်စီးနင်းကျသော စိတ်အားထက်သန်မှုနှင့် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင် “ထူးကဲသော အတွေ့အကြုံများ” ကို ပြန်လည်ရေတွက်ရင်း၊ ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင် ရှင်းလင်းချက်ကို ထပ်ဖြည့်ကြသည်။ ငါသည် လူသားတို့၏ ထူးခြားလှသော ကိုယ်နှုတ်အမူအရာကို ကြည့်သည်- သူတို့၏ မျက်နှာသည် မြေမှုန့်နှင့် ပေကျံနေပြီး၊ ထိုမြေမှုန့်မှာ “တသွင်သွင်စီးနေသော” ချွေးအောက်တွင် ချွေးနှင့် ချက်ချင်းရောနှော သွားသောကြောင့် မိမိ၏ “လွတ်လပ်ခြင်း” ကို ဆုံးရှုံးသွားသည့် မြေမှုန့်ဖြစ်ကာ၊ ထိုသို့ဖြင့် လူသားတို့၏ မျက်နှာသည် ခြေရာများကို ရံဖန်ရံခါ တွေ့မြင်ရနိုင်သော ကမ်းခြေသောင်ယံ၏ သဲထူထပ်သော မျက်နှာပြင်ကဲ့သို့ တိုး၍ပင် “ကြွယ်ဝ” လာသည်။ သူတို့၏ဆံပင်သည် သေဆုံးပြီးသော တစ္ဆေများ၏ ဆံပင်နှင့်တူကာ အရောင်စိုခြင်း ကင်းမဲ့လျက် အလုံးတစ်ခုထဲသို့ စိုက်ဝင်နေသည့် ကောက်ရိုးမျှင်များကဲ့သို့ တည့်တည့်ထောင်မတ်နေကြသည်။ သူ၏ဆံပင်တို့ ဒေါသဖြင့် ထောင်ထသွားရလောက်အောင် သူ၏အမျက်ဒေါသက အလွန် ကြီးသောကြောင့် သူ၏မျက်နှာသည် ချွေးတို့ “ပွက်ထ” နေသည့်ပမာ “အငွေ့” ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ထုတ်လွှတ်သည်။ လူသားကို အနီးကပ် စေ့စေ့ကြည့်ရှုလျှင်၊ သူ၏မျက်နှာသည် ချစ်ချစ်တောက်ပူသော နေမင်းကဲ့သို့၊ “မီးတောက်များ” နှင့် ဖုံးလွှမ်းနေသည်ကို ငါမြင်ရကာ၊ ထို့အတွက်ကြောင့်ပင် ထိုမျက်နှာမှ အငွေ့ပူများ ထနေခြင်းဖြစ်ပြီး၊ သူကိုယ်တိုင်က ဤသည်ကို အရေးမစိုက်သော်လည်း၊ သူ၏ဒေါသက သူ့မျက်နှာအား လောင်ကျွမ်း ဖျက်ဆီးမည်ကို ငါသည် အကယ်ပင်စိုးရိမ်၏။ ဤအခြေအနေတွင် ငါသည် လူကို သူ၏ဒေါသအား အနည်းငယ်မျှ လျှော့ရန် တိုက်တွန်းသည်၊ ဤအရာက အဘယ်ကောင်းကျိုး ပြုသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှိပ်စက်ရမည်နည်း။ ဒေါသကြောင့် ဤ “ကမ္ဘာလုံး” ၏ မျက်နှာပြင်ပေါ်ရှိ ကောက်ရိုးတံများက နေ၏ မီးတောက်များကြောင့် လောင်ကျွမ်းကုန်သလောက် ဖြစ်သွားသည်။ ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေများတွင် “လမင်း” သည်ပင်လျှင် အနီရောင် ပြောင်းသွားသည်။ လူ၏ဒေါသကို အလွန်အကျွံမဖြစ်စေရန် သူ့အား ငါတိုက်တွန်း၏၊ သူ၏ ကျန်းမာရေးကို ကာကွယ်ပေးရန် အရေးကြီးသည်။ သို့သော်လည်း လူသည် ငါ၏ အကြံပေးချက်ကို နားမထောင်ဘဲ၊ ထို့ထက် သူက ငါ့ကို “စွဲချက်တင် တိုင်တန်းခြင်းများ” ကို ဆက်ပြုလေသည်။ ဤအရာ၌ အဘယ်အသုံးဝင်မှု ရှိသနည်း။ ငါ၏ဆုလာဘ်သည် လူ့အနေဖြင့် ခံစားမွေ့လျော်ရန် မလောက်ငခြင်းကြောင့်လော။ သို့တည်းမဟုတ် သူသည် ငါပေးသောအရာကို ငြင်းပယ်ခြင်းကြောင့်လော။ ရုတ်တရက် ဒေါသမထိန်းနိုင်သဖြင့်၊ ငါသည် စားပွဲကို မှောက်လှန်ချလိုက်သောကြောင့်၊ လူသည် သူ၏ဇာတ်လမ်းမှ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ဇာတ်ဝင်ခန်းများကို မပြောပြရဲတော့ပေ။ ငါသည် သူ့ကို ရက်အနည်းငယ်မျှ တမင် စောင့်ခိုင်းထားရန် “ထိန်းသိမ်းရေးစခန်း” သို့ ခေါ်ဆောင်သွားမည်ကို သူကကြောက်ရွံ့ပြီး၊ လစ်ထွက်သွားဖို့ ငါဒေါသူပုန်ထခြင်းကို အခွင့်အကောင်း ယူလေသည်။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက လူသည် ထိုကဲ့သို့ အရာများကို ရုပ်သိမ်းလိုမည် မဟုတ်ဘဲ၊ သူ၏ကိုယ်ပိုင် အလေးထားစရာများကို အလျဉ်မပြတ် ဆက်ပြောနေမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအသံကပင် ငါ့ကို နားမခံသာဖြစ်စေသည်။ လူသားတို့၏ အတွင်းစိတ်နှလုံးများသည် အဘယ်ကြောင့် အလွန်ရှုပ်ထွေးနေသနည်း။ ယင်းမှာ လူ၏အထဲ၌ အလွန်များပြားသော “အစိတ်အပိုင်းလေးများ” ကို ငါတပ်ဆင် ထားသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သလော။ သူသည် ငါ့ရှေ့မှောက်တွင် အဘယ့်ကြောင့် အမြဲတမ်း ဟန်ဆောင်ပြရသနည်း။ ငါသည် “အရပ်သားဆိုင်ရာ အငြင်းပွားမှုများ” အား ဖြေရှင်းခြင်းအတွက် “အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ်” မဟုတ်သည်မှာ အသေအချာပင် မဟုတ်လော။ ငါသည် လူကို ငါ့ထံသို့လာရန် ပြောခဲ့သလော။ ငါသည် စီရင်စု ရာဇဝတ်တရားသူကြီး မဟုတ်သည်မှာ အသေအချာပင် မဟုတ်လော။ လူတို့၏ အရေးကိစ္စများကို အဘယ့်ကြောင့် ငါရှေ့မှောက်၌ အမြဲ တင်ပြကြသနည်း။ ငါ၌လုပ်စရာ အလုပ်မြောက်မြားစွာ ရှိသည့်အတွက်၊ လူသည် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သကဲ့သို့ မိမိကိုယ်ကိုယ် တာဝန်ယူ ထိန်းချုပ်ကာ၊ ငါ့ကို မနှောင့်ယှက်ဖို့ ထောက်ထားဆင်ခြင်ကြမည်ဟု ငါမျှော်လင့်သည်။

၁၉၉၂ ခုနှစ်၊ မေလ ၁၈ ရက်