ေရွာင္ဟဲ၊ ေဟနန္စီရင္စု

မ်က္စိတစ္မွိတ္ကဲ့သို႔ ခံစားရသည့္အခ်ိန္အတြင္း၊ ကြၽန္မ ၁၄ ႏွစ္ၾကာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဤႏွစ္မ်ားတစ္ေလွ်ာက္တြင္၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အက်တို႔ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရၿပီးျဖစ္ကာ လမ္းက မၾကာခဏ ခက္ခဲခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ကြၽန္မ ရွိထားသည့္အျပင္ ကြၽန္မကို အေဖာ္ျပဳဖို႔ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ က႐ုဏာတို႔ ရွိထားေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ အထူးသျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈခံစားခဲ့ရသည္။ ဤ ၁၄ ႏွစ္တြင္၊ မေမ့ႏိုင္စရာ အေကာင္းဆုံး အေတြ႕အႀကဳံမွာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ကြၽန္မ၏ အဖမ္းခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္ထဲတြင္ ကြၽန္မ ရွိခဲ့စဥ္တြင္၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲမ်ား၏ လူမဆန္စြာ ညႇဥ္းပန္းျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီး မသန္မစြမ္းျဖစ္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ကြယ္ကာခဲ့ကာ၊ ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အဖန္ဖန္ အသုံးျပဳခဲ့သူမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ၿပီး ယင္းက ထိုမေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ညႇဥ္းပန္းမႈကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားခြင့္ ကြၽန္မကို ေပးခဲ့ၿပီး၊ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ကာ သက္ေသခံခြင့္ေပးခဲ့သည္။ ဤအေတြ႕အႀကဳံအတြင္းတြင္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ သာမန္ထက္လြန္ကဲေသာ တန္ခိုးႏွင့္ သူ႔အသက္အင္အား၏ ႀကီးမားေသာခြန္အားကို ကြၽန္မ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခံစားခဲ့ရသည္၊ ယင္းအားျဖင့္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က အားလုံးအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာစြဲကိုင္ၿပီး အရာခပ္သိမ္းေပၚ အုပ္စိုးေသာ စစ္မွန္သည့္ တစ္ပါးတည္းေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ထက္ပင္ပို၍၊ သူသည္ ကြၽန္မ၏ တစ္ခုတည္းေသာ ကယ္တင္ျခင္း၊ ကြၽန္မ မွီခိုႏိုင္သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာသူျဖစ္ၿပီး၊ မည္သည့္ ရန္သူအင္အားစုကမွ် ဘုရားသခင္ထံမွ ကြၽန္မကို ေခၚေဆာင္မသြားႏိုင္ပါ၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္လိုက္ျခင္းမွ ကြၽန္မကို မတားဆီးႏိုင္ပါ။

ကြၽန္မႏွင့္ ကြၽန္မ ညီအစ္မႏွစ္ဦးတို႔ အတူတကြ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေနၾကခ်ိန္၊ အျပင္ဘက္တြင္ ေခြးေဟာင္ေနသည္ကို ကြၽန္မတို႔ ႐ုတ္တရက္ ၾကားရသည့္အျပင္ လူမ်ား၏ အသံက ဝင္းနံရံကိုေက်ာ္ကာ ေရာက္လာခဲ့သည့္ ထိုညေနကို ကြၽန္မ မွတ္မိပါသည္။ ေနာက္သိပ္မၾကာမီတြင္၊ တစ္စုံတစ္ဦးက၊ “တံခါးဖြင့္စမ္း။ မင္းတို႔ကို ဝိုင္းထားၿပီးၿပီ” ဟု ေအာ္ရင္း တံခါးေပၚ အေလာတႀကီး ထု႐ိုက္ေနသည္ကို ကြၽန္မတို႔ ၾကားလိုက္ရသည္။ ကြၽန္မတို႔၏ ပစၥည္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ စုၿပီး သိမ္းလိုက္ေသာ္လည္း၊ ထိုအခိုက္တြင္ပင္၊ ထုႏွက္ခ်က္တစ္ခုျဖင့္ တံခါးက အတြင္းဘက္သို႔ ၿပိဳလဲသြားၿပီး လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးအခ်ိဳ႕၏ စူးရွေသာ အလင္းက ကြၽန္မတို႔ဆီ တည့္တည့္ထိုးက်လာကာ မ်က္စိျပာသြားေသာေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္လိုက္ရသည္။ ခ်က္ခ်င္း၊ လူ တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္က အခန္းထဲ အေျပးအလႊားဝင္လာၾကၿပီး၊ “မလႈပ္နဲ႔၊ ေကာင္းေကာင္းေန” ဟု ေအာ္ရင္း ကြၽန္မတို႔ကို နံရံဆီ အတင္းတြန္းလိုက္ၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ သူခိုးဓါးျပမ်ားကဲ့သို႔ ၿဖိဳဖ်က္ရင္း အိမ္ကို သူတို႔ ရွာေဖြၾကေလသည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ပင္၊ အျပင္ဘက္မွ ေသနတ္ပစ္ေဖာက္သံႏွစ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္၊ အတြင္းဘက္က ရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက၊ “ငါတို႔ သူတို႔ကို မိၿပီ။ သုံးေယာက္ မိတယ္” ဟု ေအာ္ဟစ္ေလသည္။ ကြၽန္မတို႔ကို သူတို႔ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၿပီးေနာက္၊ ရဲကားတစ္စီးထဲသို႔ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ထိုးထည့္လိုက္ၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ၏ အသိစိတ္မ်ား ျပန္ရလာၿပီး ကြၽန္မတို႔ ရဲမ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရသည္ကို ကြၽန္မ နားလည္လိုက္သည္။ ယာဥ္ထဲသို႔ ကြၽန္မတို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ရဲမ်ားထဲမွ လက္ထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္တုတ္ရွိသည့္ ရဲတစ္ဦးက၊ “ဒီမွာ မင္းတို႔အားလုံး နားေထာင္။ ဆက္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾက၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လႈပ္တဲ့လူကို ငါ ဓါတ္လိုက္ခိုင္းမွာ မို႔လို႔ပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဒါက မင္းတို႔ကို ေသေစရင္ေတာင္ ငါ ဘာဥပေဒမွ ခ်ိဳးေဖာက္ရာက်မွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ေအာ္ေလသည္။ လမ္းတြင္၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ ႏွစ္ဦးက ကြၽန္မကို သူတို႔ၾကား ထိုင္ခုံအလယ္တြင္ တိုးေဝွ႔ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူတို႔ထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မ ေျခေထာက္မ်ားကို သူ၏ ေပါင္မ်ားေပၚတင္ၿပီး ကြၽန္မကို ဆြဲၿပီး ဖက္ေလသည္။ ကာမရာဂစိတ္လြန္ကဲစြာျဖင့္ သူက၊ “မင္းကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးမခ်ရင္ ငါ့အခြင့္အေရးကို ျဖဳန္းတီးရာေရာက္မွာပဲ” ဟု ေျပာေလသည္။ ကြၽန္မ ခြန္အားရွိသမွ်ျဖင့္ ႐ုန္းေသာ္လည္း ကြၽန္မကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္တြယ္သည္မွာ “ကစားေနတာ ရပ္စမ္းပါ။ ငါတို႔ ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ဒီတာဝန္ကို ၿပီးရေအာင္၊ ဒါမွ ငါတို႔ လက္စသတ္ႏိုင္မွာ” ဟု အျခားရဲတစ္ဦးက ေျပာသည္အထိ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ သူလြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။

ကြၽန္မတို႔ကို ရဲစခန္းဆီ သူတို႔ ေခၚသြားၿပီး အခန္းက်ဥ္းတစ္ခုထဲတြင္ ပိတ္ေလွာင္ထားလိုက္ၾကသည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ သူတို႔သည္ ကြၽန္မတို႔တစ္ ဦးခ်င္းစီကို သီးျခားစီ သတၱဳ ကုလားထိုင္မ်ားတြင္ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကသည္။ ကြၽန္မတို႔ကို ေစာင့္ၾကပ္ဖို႔ တာဝန္က်သည့္ လူက ကြၽန္မတို႔၏ အမည္မ်ားႏွင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ကြၽန္မတို႔ ေနထိုင္သည္တို႔ကို ခက္ခက္ထန္ထန္ ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ကြၽန္မ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ၿပီး ဘာေျပာသင့္သည္ကို မသိခဲ့ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ထံ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ေျပာဖို႔ မွန္ကန္ေသာ စကားလုံးမ်ားအတြက္ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း တိတ္ဆိတ္စြာ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးခဲ့ပါသည္။ “မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ အစီအစဥ္မ်ား မလုပ္ျခင္းႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းတြင္ ဘုရားမိသားစု၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ပထမဦးစြာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းတို႔ကို ဆိုလိုသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေစာင့္ၾကည့္မႈကို လက္ခံျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ စီမံမႈမ်ားအား နာခံျခင္းတို႔ကို ဆိုလိုသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သင္၏ ဆက္ဆံေရး မည္သို႔ရွိသနည္း) မွန္ပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ မိသားစု အက်ိဳးမ်ားကို ကြၽန္မ ဦးစားေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မကို သူတို႔ မည္သို႔ပင္ ညႇဥ္းဆဲပါေစ၊ ညႇဥ္းပန္းပါေစ၊ ကြၽန္မ၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ကြၽန္မ သစၥာမေဖာက္ႏိုင္သလို၊ ကြၽန္မ ယုဒတစ္ဦး ျဖစ္လာၿပီး ဘုရားသခင္ကို သစၥာမေဖာက္ႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံရပါမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ သူ ကြၽန္မကို မည္သို႔စစ္ေမးပါေစ၊ ကြၽန္မ သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္သည္။ ေနာက္ေန႔မနက္တြင္၊ ကြၽန္မတို႔ သူတို႔က ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းသို႔ ပို႔ေတာ့မည္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ၊ ကာမရာဂစိတ္ျပင္းေသာ ရဲအရာရွိက ကြၽန္မကို၊ “မင္းကို ဖမ္းဖို႔ ငါတို႔စနစ္တက်လုပ္ခဲ့ရတယ္။ မင္းကို ရွာေတြ႕တဲ့အထိ ငါတို႔ ဆက္ရွာေနခဲ့ရတာကြ” ဟု ေျပာေလသည္။သူ ကြၽန္မကို လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးစဥ္၊ ကြၽန္မ၏ ရင္သားမ်ားကို လိုက္စမ္းေလသည္၊ ယင္းက ကြၽန္မကို ေဒါသထြက္ေစခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ရဲက ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္တြင္ ထိုသို႔ ကြၽန္မကို ဒုကၡေပးေႏွာင့္ယွက္လိမ့္မည္ဟု ကြၽန္မ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ပါ။ ၎တို႔သည္ လူဆိုးဂိုဏ္းဝင္မ်ားႏွင့္ ဓါးျပမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းက အလြန္စက္ဆုပ္စရာႏွင့္ မုန္းတီးစရာ ျဖစ္ေလသည္။

ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းတြင္၊ ကြၽန္မ၏ အိမ္လိပ္စာႏွင့္ ဘုရားသခင္၌ ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း သတင္းအခ်က္အလက္ကို သူတို႔အား ေျပာေစဖို႔၊ ရဲမ်ားက ပထမဦးဆုံး ရဲေကာင္းတစ္ဦးဟန္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ကြၽန္မကို ေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ရန္ႏွင့္ ကြၽန္မကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရန္ အမ်ိဳးသမီးအရာရွိတစ္ဦးကို ေစလႊတ္ခဲ့ၾကသည္။ယင္းက အလုပ္မျဖစ္သည္ကို သူတို႔ နားလည္သြားၾကသည့္အခါ၊ သူတို႔ ကြၽန္မ၏ဗီဒီယိုတစ္ခုကို အတင္းယူၾကၿပီးေနာက္ ဗီဒီယိုကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာနသို႔ ယူသြားၿပီး ယင္းျဖင့္ ကြၽန္မ၏ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ဖ်က္ဆီးပစ္မည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ဘဝတြင္ လမ္းမွန္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတစ္ဦး သက္သက္ျဖစ္ၿပီး၊ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာ တစ္ခုတစ္ေလကိုမွ် ကြၽန္မ မလုပ္ခဲ့သလို၊ ဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာအရာ သို႔မဟုတ္ ျပစ္မႈတစ္ခုတစ္ေလကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ သိေသာေၾကာင့္၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သည့္ ေလသံျဖင့္ ကြၽန္မက၊ “ရွင္တို႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လိုက္” ဟု ေျဖခဲ့သည္။ သူတို႔၏ လွည့္ကြက္ အလုပ္မျဖစ္သည္ကို သူတို႔ ျမင္သည့္အခါ၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို ရက္စက္စြာ ညႇဥ္းပန္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မက ခက္ထန္ေသာ ရာဇဝတ္သားျဖစ္သည့္အလား၊ သူတို႔က ကြၽန္မကို လက္ထိပ္မ်ားႏွင့္ ၅ ကီလိုေလးသည့္ ေျခခ်င္းမ်ားကို တပ္ဆင္လိုက္ၾကၿပီး စစ္ေမးခံဖို႔ ေခၚသြားရန္ ယာဥ္တစ္ခုဆီ ကြၽန္မကို လိုက္ပို႔ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ ေျခေထာက္မ်ားရွိ ေျခခ်င္းမ်ားက အလြန္ေလးလံၾကေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ လမ္းေလွ်ာက္စဥ္ ၎တို႔ကို ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲခဲ့ရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းက အလြန္ခက္ခဲခဲ့ၿပီး ေျခလွမ္းအနည္းငယ္မွ် လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားေပၚရွိ အေရျပားက အသားနီလန္ေအာင္ ပြတ္တိုက္ကာ ကြဲၿပဲသြားခဲ့သည္။ ယာဥ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔က ကြၽန္မေခါင္းေပၚ အိတ္မဲတစ္လုံး ခ်က္ခ်င္းစြပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မက အရာရွိႏွစ္ဦးၾကားတြင္ ညႇပ္ထိုင္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ ထိတ္လန္႔မႈျဖင့္ မိမိဘာသာ ေတြးမိခဲ့သည္- “ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ ရဲေတြက လူ႔သဘာဝအားလုံး ကင္းမဲ့ၾကၿပီး၊ ငါ့ကို ညႇဥ္းပန္းဖို႔ ရက္စက္တဲ့ ဘယ္လိုအရာေတြကို သူတို႔လုပ္မယ္ဆိုတာ ေျပာလို႔မရဘူး။ အဲဒါကို ငါ မခံႏိုင္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။” ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ထံ ကြၽန္မအလ်င္အျမန္ ဆုေတာင္းခဲ့သည္- “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မ ေတာင့္ခံရမယ့္ အေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာက အားနည္းပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ကြယ္ကာၿပီး ယုံၾကည္ျခင္းေပးေတာ္မူပါ။ ဘယ္လိုညႇဥ္းပန္းမႈ ကြၽန္မအေပၚ က်ေရာက္ပါေစ၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ဖို႔ ကြၽန္မဆႏၵရွိပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္ကို သစၥာေဖာက္ဖို႔ ကြၽန္မ လုံးဝျငင္းပယ္ပါတယ္။” အေဆာက္အဦးတစ္ခုထဲသို႔ ကြၽန္မတို႔ ဝင္လိုက္ၾကၿပီး သူတို႔က ကြၽန္မ၏ ေခါင္းမွ အိတ္ကို ဖယ္ရွားလိုက္ၾကၿပီးေနာက္၊ တစ္ေန႔လုံး မတ္တပ္ရပ္ေနရန္ ကြၽန္မကို အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။ ထိုညေနတြင္ ရဲအရာရွိတစ္ဦးက ကြၽန္မေရွ႕တြင္ သူ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ခ်ိတ္လ်က္ ထိုင္ၿပီး၊ ကြၽန္မကို၊ “ငါ့ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၿပီး ေျဖလိုက္၊ ၿပီးရင္ မင္း အလြတ္ခံရမယ္။ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား မင္း ယုံၾကည္ၿပီးၿပီလဲ။ မင္းဆီကို ဘယ္သူက တရားေဟာခဲ့တာလဲ။ မင္းရဲ႕ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္သူလဲ” ဟု ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေလသံျဖင့္ေျပာေလသည္။ ကြၽန္မ မေျဖသည့္အခါ၊ သူက ေဒါသတႀကီးျဖင့္၊ “တျခားနည္းလမ္းကို ငါတို႔ရွင္းရွင္း မလုပ္ရင္ မင္းက ေျဖမယ့္ပုံမေပၚဘူး” ဟု ေအာ္ေလသည္။ ကြၽန္မ၏ လက္မ်ားကို ကြၽန္မေခါင္းေပၚ ေျမာက္ထားရန္ႏွင့္ ကြၽန္မ ဆက္ရပ္ေနသည္ႏွင့္အမွ် မလႈပ္ရွားရန္ သူက အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။ သိပ္မၾကာမီ၊ ကြၽန္မ၏ လက္ေမာင္းမ်ားက စတင္ကိုက္ခဲလာၿပီး ၎တို႔ကို ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေပၚ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း၊ သူက ကြၽန္မ၏ လက္ေမာင္းမ်ားကို ႏွိမ့္ခြင့္မေပးခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ ေခြၽးမ်ားထြက္ကာ တုန္ယင္ေနၿပီး ေနာက္ထပ္ မည္သို႔မွ် မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္အခါမွသာ ကြၽန္မ၏ လက္ေမာင္းမ်ားကို ႏွိမ့္ဖို႔ သူခြင့္ျပဳခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မကို ထိုင္ခြင့္ူမေပးေသးပါ။ အာ႐ုဏ္တက္အထိ ကြၽန္မကို မတ္တပ္ရပ္ဖို႔သတ္မွတ္ထားၿပီး၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားႏွင့္ ေျခဖဝါးမ်ားက ထုံကာ ေရာင္ကိုင္းခဲ့ေလသည္။

ဒုတိယေန႔ နံနက္တြင္၊ ကြၽန္မကို သူတို႔ တစ္ဖန္ စစစ္ေမးခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ သူတို႔ကို ကြၽန္မ တစ္ခုတစ္ေလေျပာဖို႔ ျငင္းဆန္ဆဲျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏ (ခတ္ထားေသာ) လက္ထိပ္မ်ား၏ တစ္ဖက္ကို ဖယ္ရွားခဲ့ၿပီးေနာက္၊ သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မ၏ ဒူးမ်ား၏ အေနာက္ဖက္ကို ၁၀ စင္တီမီတာ ထူၿပီး၊ ၇၀ စင္တီမီတာ ရွည္သည့္ သစ္သားတိုင္ျဖင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မကို အတင္းဒူးေထာက္ခိုင္းေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူက တိုင္ကို ကြၽန္မ၏ ဒူးေနာက္ဘက္ရွိ ဟေနသည့္ေနရာထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္မ၏ လက္ေမာင္းမ်ားကို တိုင္ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္ကာ လက္ထိပ္မ်ားကို အတင္းျပန္တပ္ေစေလသည္။ ခ်က္ခ်င္း၊ ကြၽန္မ၏ ရင္ဘတ္က ဖိထားသလို ခံစားရၿပီး အသက္ရွဴဖို႔ ခက္ခဲခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ပုခုံးထဲရွိ အ႐ြတ္မ်ားက ျပတ္ထြက္ေတာ့မည္အထိ ဆြဲဆန္႔ခံရေလသည္။ ကြၽန္မ၏ ေျခသလုံးႂကြက္သားမ်ားက အလြန္တင္းသည္မွာ ျပတ္ထြက္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ခံစားရေလသည္။ အလြန္နာက်င္လွသည္မွာ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေလသည္။ သုံးမိနစ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မ၏ အေနအထားကို ျပဳျပင္ဖို႔ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ မေထာက္ပင့္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ဗုန္းခနဲ႔ ျမည္သံႏွင့္အတူ အေပၚဘက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ ေနာက္ေက်ာျဖင့္ ကြၽန္မ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားခဲ့သည္။ အခန္းထဲက ရဲေလးဦးထဲမွ တစ္ဦးက အျခားႏွစ္ဦးကို ကြၽန္မ၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်ပ္တြင္ သြားၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သစ္သားတိုင္ကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ်စဥ္ အျခားတစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္မ၏ ပုခုံးမ်ားကို တြန္းဖို႔အမိန္႔ေပးခဲ့ၿပီး၊ တတိယတစ္ဦးကို ကြၽန္မ၏ ေနာက္ေက်ာကို ကန္ေက်ာက္စဥ္ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္ထားရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့ကာ၊ ကြၽန္မကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သည့္ အေနအထားတစ္ခုသို႔ ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ယင္းအေနအထားျဖင့္ ဆက္ေနရန္ ကြၽန္မကို သူတို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မ၏ တစ္ကိုယ္လုံးက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာက်င္ခဲ့ၿပီး မၾကာခင္ ကြၽန္မ တစ္ဖန္လဲက်သြားခဲ့သည္၊ ယင္းအခ်ိန္တြင္ သူတို႔က ကြၽန္မကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သည့္ အေနအထားတစ္ခုသို႔ ျပန္ထားခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ ဆက္လက္ လဲက်ခဲ့ၿပီး အဖန္ဖန္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သည့္ အေနအထားတစ္ခုသို႔ မတ္မတ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္တြန္းခံရကာ၊ ဤညႇဥ္ပန္းမႈက တစ္နာရီခန္႔ ဆက္သြားခဲ့သည္မွာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူတို႔အားလုံး အသက္ရွဴမမွန္တာ့ဘဲ ေခြၽးပ်ံၾကသည့္အခါ၊ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္က၊ “ေတာ္ၿပီ၊ ေတာ္ၿပီ၊ ဒါလုပ္ရတာ ငါ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ” ဟု ေျပာသည္အထိ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ သူတို႔က ညႇဥ္းပန္းသည့္ ကိရိယာကို ဖယ္ရွားၾကေလသည္။ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံး အားနည္းၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲေလ်ာင္းကာ ဝင္သက္ထြက္သက္ကို ရွဴရႈိက္ေနရင္း လုံးဝ ေပ်ာ့ေခြသြားခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ လက္ေကာက္ဝတ္မ်ား၏ အေရျပားမ်ားကို လက္ထိပ္မ်ားက ပြန္႔ပဲ့ထြက္သြားေစခဲ့ၿပီး၊ ေျခခ်င္းမ်ားေအာက္တြင္ ကြၽန္မ၏ ေျခခ်င္းဝတ္မ်ားက ေသြးမ်ား ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အင္မတန္ နာက်င္လွသည္မွာ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးထြက္ၿပီး ကြၽန္မ၏ ေခြၽးမ်ားက ဒဏ္ရာမ်ားထဲ ယိုစိမ့္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္မႈက ဓါးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အျဖတ္ခံရသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေဝဒနာထဲတြင္၊ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္၊ “အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေတာ္မူပါ၊ ကြၽန္မ ဒါကို ေနာက္ထပ္ၾကာၾကာ မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး” ဟု ဆက္လက္ မငိုေႂကြးပဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို ညဏ္အလင္းေပးခဲ့သည္- “လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ဘဝမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္သည့္အခါ၊ အရာရာတိုင္းသည္ အေသးအဖြဲ ျဖစ္လာၾကၿပီး၊ မည္သူမွ် ၎တို႔ကို ခက္ခဲေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေခ်။ အသက္ထက္ မည္သည့္အရာသည္ သာ၍အေရးႀကီးႏိုင္မည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ “စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား” ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ အခန္း (၃၆)) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို ခ်က္ခ်င္း အရာရာ ရွင္းလင္းသြားေစခဲ့သည္။ လူတို႔က ၎တို႔၏ ခႏၶာကို တန္ဖိုးထားၿပီး ေသျခင္းကို သာ၍ပင္ သူတို႔ ေၾကာက္ၾကသည္ကို စာတန္က သိရွိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ေသျခင္းအား ေၾကာက္ေစဖို႔ရန္ႏွင့္ ထိုသို႔အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ေစဖို႔ရန္ ကြၽန္မ၏ ခႏၶာကို ရက္ရက္စက္စက္ နာက်င္ေစဖို႔ ၎က ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ၎၏ အႀကံျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ကလည္း ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သူ႔အေပၚ ကြၽန္မ၏ သစၥာရွိျခင္းအား စစ္ေဆးဖို႔ရန္ စာတန္၏ အႀကံကို အသုံးျပဳေနခဲ့ေပသည္။ စာတန္၏ မ်က္ေမွာက္တြင္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို သူ႔အတြက္ သက္ေသခံေစခ်င္ခဲ့ၿပီး ထိုသို႔အားျဖင့္ စာတန္ကို အရွက္ရေစခ်င္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္လိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္၊ ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ခြန္အားအျပင္ ကြၽန္မ၏ အသက္ကို စြန္႔သည္အထိပင္ ဘုရားသခင္အတြက္ အခိုင္အမာရပ္တည္ကာ သက္ေသခံဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈကို ကြၽန္မ တစ္ဖန္ျပန္ရခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ ကြၽန္မ၏ အသက္အႏၲာရာယ္စိုးရိမ္ရသည္အထိ လုပ္ေဆာင္ရန္ ကြၽန္မ က်မ္းသစၥာဆိုခဲ့သည္ ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြၽန္မ၏ နာက်င္မႈ ႀကီးမားစြာ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္ကို ခံစားခဲ့ရၿပီး၊ ကြၽန္မလည္း အလြန္စိတ္ေသာကမေရာက္သလို ေဝဒနာမခံစားခဲ့ရပါ။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ၾကၿပီး၊ “မင္းကို ငါ ရပ္ဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္လို႔ ထင္တယ္။ မင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံႏိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့” ဟု ေဒါသတႀကီးေျပာေလသည္။ သို႔ျဖင့္၊ သူတို႔က ကြၽန္မကို ထိုေနရာတြင္ ေမွာင္သည္အထိ အတင္းရပ္ေစခဲ့သည္။ ညေနပိုင္းတြင္၊ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ကြၽန္မ သြားသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားက ေျခခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ ေရာင္ကိုင္းေနၿပီး ေသြးခဲမ်ားျဖင့္ ဖုံးေနခဲ့ေလသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို တစ္ႀကိမ္တြင္ အကြာအေဝးနီးနီးေလးသာ ကြၽန္မ ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲသြားႏိုင္ခဲ့သည္။ ေ႐ြ႕လ်ားဖို႔ အလြန္႔အလြန္ ခက္ခဲေလသည္၊ ကြၽန္မေ႐ြ႕သည့္ အႀကိမ္တိုင္းတြင္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားမွ စူးရွေသာ နာက်င္မႈကို ခံစားရၿပီး၊ ေျခလွမ္းတိုင္းတြင္ သိသာသည့္ လတ္ဆတ္ေသာ ေသြးစီးေၾကာင္းတစ္ခု ရွိေလသည္။ အိမ္သာဆီသို႔ မီတာ ၃၀ အသြား အျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ကြၽန္မ တစ္နာရီနီးပါး ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ထိုညတြင္၊ ကြၽန္မ၏ ေရာင္ကိုင္းေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို ကြၽန္မ၏ လက္မ်ားျဖင့္ မပြတ္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့သလို၊ ၎တို႔ကို ကြၽန္မ အနီးသို႔ ဆြဲယူသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆန္႔ထုတ္သည္ျဖစ္ေစ သက္ေသာင့္သက္သာ မရွိခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ အလြန္အမင္း နာက်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ကြၽန္မကို ေျဖသိမ့္ခဲ့သည့္အရာမွာ ကြၽန္မတြင္ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာမႈရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ သစၥာမေဖာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တတိယေန႔ နံနက္တြင္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို ညႇဥ္းပန္းဖို႔ ထိုနည္းလမ္းကို တစ္ဖန္အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ လဲက်သည့္အခါတိုင္း၊ ဦးေဆာင္သည့္ ရဲက မလိုမုန္းထားစြာ ရယ္ေမာၿပီး၊ “အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခုံက်တာပဲ။ ေနာက္ထပ္ လုပ္လိုက္ရေအာင္” ဟု ေျပာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ ကြၽန္မကို ေကာက္ခ်ီလိုက္ၿပီး ကြၽန္မ တစ္ဖန္ျပန္လဲက်ကာ သူက၊ “မင္းကို အဲဒီအေနအထား ငါ ႀကိဳက္တယ္ကြာ၊ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ျပန္လုပ္ပါဦး” ဟု ေျပာေလသည္။ သူတို႔၏ နဖူးမ်ားမွ ေခြၽးမ်ားထြက္ၿပီး ေျခကုန္လက္ပန္းက်ရင္း ေနာက္ဆုံး သူတို႔ ရပ္တန္႔လိုက္သည္အထိ သူတို႔က ကြၽန္မကို ဤသို႔ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ တစ္နာရီၾကာ အဖန္ဖန္ ညႇဥ္းပန္းခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းက အေပၚသို႔ မ်က္ႏွာမူလ်က္ျဖင့္ ေကာင္းကင္က ခ်ာခ်ာလည္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားရလ်က္ ကြၽန္မ ၾကမ္းျပင္ဆီ ပစ္လွဲသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မရပ္မနား တုန္ခါေနခဲ့သည္၊ ငန္သည့္ ေခြၽးစီးေၾကာင္းမ်ားက ကြၽန္မ၏ မ်က္လုံးမ်ား ဖြင့္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ ဝမ္းက အလြန္ဆိုး႐ြားစြာ ႐ိုက္ခတ္လႈပ္ရွားကာ ကြၽန္မ အန္ခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ေသေတာ့မည့္အလား ခံစားခဲ့ရသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ စိတ္ထဲတြင္ ေပၚလာခဲ့ေလသည္- “‘အေၾကာင္းမူကား ယခုခဏခံရ၍ ေပါ့ပါးေသာ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡသည္ အတိုင္းအထက္ အလြန္ႀကီးျမတ္ ေလးလံေသာ နိစၥထာဝရ ဘုန္းအသေရကို ငါတို႔အဖို႔ ျဖစ္ေစတတ္၏။’...အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးသည္ ဘုရားသခင္ကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ရန္သူ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဤျပည္၌ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ အရွက္ကြဲျခင္းႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းတို႔ကို ဤသို႔ ခံၾကရၿပီး၊ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဤစကားမ်ားသည္ ဤလူစုတည္းဟူေသာ သင္တို႔၌ ျပည့္စုံေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ လူသားထင္သကဲ့သို႔ ႐ိုးရွင္းပါသေလာ) ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ျခင္းက သင့္ကို အရွက္ရျခင္းႏွင့္ အႏၲရာယ္ အမ်ားအျပား ခံစားရဖို႔ ေသခ်ာေစသည့္ေနရာျဖစ္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား အုပ္စိုးရာ တိုင္းႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္၊ ဘုရားသခင္က ေအာင္ျမင္ေသာသူမ်ား အုပ္စုတစ္စုကို ျပဳလုပ္ၿပီး၊ ထိုသို႔အားျဖင့္ စာတန္ကို အႏိုင္ယူဖို႔ရန္ ဤႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းျခင္းကို အသုံးျပဳဖို႔ ရည္႐ြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို နားလည္ေစခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းအသေရကို ကြၽန္မတို႔ ထင္ရွားေစၿပီး သူ႔အတြက္ သက္ေသခံရမည့္ အခ်ိန္မ်ား အတိအက် ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းအသေရအတြက္ ကြၽန္မ၏ က႑ကို ကြၽန္မ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္မွာ ကြၽန္မ၏ ဂုဏ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ လမ္းျပခံရလ်က္၊ အားေကာင္းေသာ ခြန္အားတစ္ခုကို ကြၽန္မ ရွာေတြ႕ခဲ့သည္သာမက၊ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္၊ “ဆိုးယုတ္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး၊ ငါ စိတ္တင္းထားၿပီးၿပီ၊ ဘယ္လိုဘဲ မင္း ငါ့ကို ညႇဥ္းပန္းပါေစ၊ မင္းကို ငါ က်ိဳးႏြံနာခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါေသရင္ေတာင္၊ ဘုရားသခင္နဲ႔အတူ ရပ္တည္ဖို႔ ငါ သႏၷိ႒ာန္ခ်တယ္” ဟု စာတန္ကိုလည္း ေၾကျငာခဲ့သည္။ အႀကီးအကဲ အရာရွိက သူတို႔၏ ေမးခြန္းမ်ားကို ကြၽန္မ မေျဖေသးသည္ကို ျမင္သည့္အခါ၊ သူက တိုင္ကို ေဒါသတႀကီး ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီးေနာက္၊ “လုပ္၊ မတ္တပ္ရပ္စမ္း။ မင္းရဲ႕ ေခါင္းမာမႈက ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံမလဲဆိုတာ ငါတို႔ ျမင္ရမွာပါ။ မင္းကို ငါတို႔ အၾကာႀကီး ကစားမယ္။ ငါတို႔ မင္းကို ေတာင့္မခံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေစမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္” ဟု ေဒါသျဖင့္ ေျပာဆိုေလသည္။ ကြၽန္မသည္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို မခ်ိတင္ကဲ မ႐ုံမွတပါး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိခဲ့ပါ၊ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားက အလြန္ေရာင္ကိုင္းၿပီး နာက်င္သည္မွာ ကြၽန္မ တည့္တည့္ မရပ္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ နံရံကို ကြၽန္မ မွီခဲ့ရသည္။ ထိုေန႔လည္တြင္၊ အႀကီးအကဲ အရာရွိက၊ “တျခားလူေတြက ‘ဒန္းစီး’ ၾကတဲ့အခါ၊ သူတို႔အားလုံး ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာ စကားေျပာၾကတယ္။ မင္းက ႏွိပ္စက္တာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခံႏိုင္တာပဲ။ မင္းရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ၾကည့္ပါဦး၊ ၿပီးေတာ့ မင္းက စကားလည္း မေျပာခ်င္ေသးဘူး။ မင္းဘယ္ကေန ခြန္အားရလဲဆိုတာ ငါ မသိဘူးေဟ့...” ဟု ကြၽန္မကို ေျပာေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ ကြၽန္မကို သူက တစ္ဖန္ၾကည့္ကာ၊ “လူေတြအမ်ားႀကီးကို သူတို႔ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ဖြင့္ခ်ဖို႔ ငါ လုပ္ၿပီးၿပီ၊ မင္းက ငါနဲ႔ တိုက္ခိုက္ရဲတယ္ေပါ့၊ ဟုတ္လား။ မင္းရဲ႕ ႏႈတ္ကို ငါတို႔ မေခ်ာင္ေစရင္ေတာင္မွ၊ မင္းကို ၈ ႏွစ္ကေန ၁ဝႏွစ္အထိ စီရင္လို႔ရေသးတယ္ကြ၊ ၿပီးေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြက မင္းကို ေန႔တိုင္းဆဲၿပီး ႐ိုက္ေအာင္ ငါတို႔ လုပ္မွာ။ မင္းကို ငါတို႔ ျပဳျပင္ေပးမယ္” ဟု ေအာ္ဟစ္ေလသည္။ ထိုအရာ သူေျပာသည္ကို ကြၽန္မ ၾကားသည့္အခါ၊ ကြၽန္မက၊ “ဘုရားသခင္က ငါနဲ႔အတူ ရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရွင္က ကြၽန္မကို ၈ ႏွစ္ကေန ၁၀ ႏွစ္ စီရင္ခ်က္ခ်ရင္ေတာင္၊ ကြၽန္မ မေၾကာက္ဘူး” ဟု ေတြးခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ျပန္မေျဖသည့္အခါ၊ သူ၏ ေပါင္ကို ေဒါသတႀကီး ႐ိုက္ၿပီး၊ ေျခကိုေဆာင့္ကာ၊ “မင္းကို ေတာင့္မခံႏိုင္ေအာင္ ငါတို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ရက္ေတြအမ်ားႀကီး ကုန္ၿပီးၿပီ။ လူတိုင္းက မင္းလိုဆိုရင္၊ ငါ့အလုပ္ကို ငါ ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ” ဟု ေျပာေလသည္။ စာတန္က ထိေရာက္စြာ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ လက္ေတာ္အားျဖင့္ ေကာင္းေကာင္း အႏိုင္ယူျခင္းခံရေသာေၾကာင့္၊ ထိုအရာ သူေျပာသည္ကို ကြၽန္မ ၾကားရသည့္အခါ၊ စိတ္ထဲတြင္ ကြၽန္မ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ မစဥ္းစားဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ- “ဘုရားသခင္၏ အသက္အင္အားသည္ မည္သည့္တန္ခိုးကိုမဆို ေအာင္ႏိုင္၏။ ထို႔အျပင္ မည္သည့္တန္ခိုးထက္မဆို သာလြန္၏။ သူ၏အသက္သည္ ထာဝရျဖစ္၏၊ သူ၏တန္ခိုးသည္ ထူးကဲသာလြန္ကာ၊ သူ၏ အသက္အင္အားကို မည္သည့္ အဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ရန္သူအင္အားကမွ် မလႊမ္းမိုးႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္သာ လူသားအား ထာဝရအသက္၏ လမ္းခရီးကို ေပးႏိုင္သည္) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တိုင္းက သမၼာတရား ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုေန႔တြင္ ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေလသည္။ သုံးရက္ၾကာ မည္သည့္အရာကိုမွ် ကြၽန္မ မစား၊ မေသာက္ရေသးသလို၊ မအိပ္ခဲ့ရေသးပါ၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ အလြန္ဆိုး႐ြားစြာ ညႇဥ္းပန္းခံခဲ့ရၿပီး ကြၽန္မ ေအာင့္ထားေနႏိုင္ဆဲျဖစ္ကာ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေပးသည့္ ခြန္အားေၾကာင့္ လုံးဝျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မအေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနခဲ့ျခင္း၊ ကြယ္ကာေပးေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏ ခိုင္မာေသာ အေထာက္အပံ့အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ မရွိလွ်င္ ယခင္အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ ကြၽန္မ ခ်ည့္နဲ႔သြားၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏အသက္အင္အားမွာ အမွန္တကယ္ သာမန္ထက္လြန္ကဲစြာ အားေကာင္းၿပီး ဘုရားသခင္သည္ အမွန္တကယ္ အနႏၲတန္ခိုးရွိပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံရၿပီးေနာက္၊ စာတန္ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သက္ေသခံဖို႔ ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္ျခင္းက တိုး၍ သန္မာလာခဲ့သည္။

စတုတၳေန႔ နံနက္တြင္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားက ကြၽန္မ၏ လက္မ်ားကို ေရွ႕သို႔ အတင္းဆန္႔ေစၾကၿပီး ကြၽန္မ၏ ပခုံးမ်ားႏွင့္ တစ္တန္းတည္းထားေစကာ တစ္ဝက္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သည့္ ပုံစံျဖင့္ထိန္းထားေစခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ သစ္သားတုတ္တစ္ခုကို ကြၽန္မ၏ လက္ဖမိုးမ်ားေပၚတြင္ သူတို႔ ထားခဲ့ၾကသည္။ မၾကာမီ ဤအေနအထားကို ကြၽန္မ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္မ၏ လက္မ်ား လွဲသြားၿပီး တိုင္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်သြားခဲ့သည္။ သူတို႔က တိုင္ကို ေကာက္လိုက္ၾကၿပီး ယင္းကို အသုံးျပဳကာ ကြၽန္မ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ အဆစ္မ်ားႏွင့္ ဒူးမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ၾကၿပီ ႐ိုက္ခ်က္တစ္ခုစီက စူးရွသည့္ နာက်င္မႈကို ျဖစ္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မကို အတင္းအက်ပ္ ဆက္လက္၍ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေစခဲ့ၾကသည္။ ညႇဥ္းပန္းမႈကို ရက္အနည္းငယ္ ခံရၿပီးသည့္ေနာက္၊ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားက ေရာင္ကိုင္းကာ နာက်င္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ခဏမွ် ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီးသည့္ေနာက္၊ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားက ကြၽန္မ၏ အေလးခ်ိန္ကို မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ၾကမ္းျပင္ေပါသို႔ ကြၽန္မ ျပင္းထန္စြာ ၿပိဳလဲသြားခဲ့သည္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို တစ္ဖန္ေကာက္ခ်ီၾကေသာ္လည္း၊ သူတို႔ လြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြၽန္မ ၿပိဳလဲျပန္ေလသည္။ အႀကိမ္အခ်ိဳ႕ သူတို႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ၏ တင္ပါးမ်ားက အလြန္ပြန္းပဲ့ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ၎တို႔က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဤသို႔ တိုက္မိေဆာင့္မိသည္ကို မခံႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ကြၽန္မ အင္မတန္ နာက်င္သည္မွာ ကြၽန္မ၏ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ား စတင္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဤပုံစံျဖင့္ သူတို႔က ကြၽန္မကို တစ္နာရီခန္႔ ညႇဥ္းဆဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ရန္ ကြၽန္မကို သူတို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ၾကသည္၊ ထို႔ေနာက္ ဆားငန္ေရ တစ္ဖလားကို ယူခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္မကို ေသာက္ခိုင္းၾကေလသည္။ ကြၽန္မ ျငင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာ နံေဘးမ်ားကို ဖမ္းကိုင္စဥ္၊ အျခားတစ္ဦးက ကြၽန္မ၏ နဖူးေပၚ လက္တစ္ဖက္ထားၿပီး အျခားတစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္မ ပါးစပ္ကို ကေလာ္ဖြင့္ကာ ကြၽန္မ၏ လည္ေခ်ာင္းထဲ ေလာင္းခ်လိုက္ေလသည္။ ဆားငန္ေရက ခါးၿပီး ကြၽန္မ၏ လည္ေခ်ာင္းကို စူးရွသြားခဲ့သည္၊ ကြၽန္မ၏ ဝမ္းက ခ်က္ခ်င္း မီးေလာင္သကဲ့သို႔ ခံစားရၿပီး အလြန္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သည္မွာ ကြၽန္မ ငိုေႂကြးခ်င္မိခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ မသက္မသာျဖစ္ျခင္းကို သူတို႔ ျမင္သည့္အခါ၊ “ဆားငန္ေရကို မင္း ေသာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ငါတို႔ မင္းကို ႐ိုက္တဲ့အခါ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေသြးထြက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ရက္စက္စြာ ေျပာၾကေလသည္။ ယင္းကို ကြၽန္မ ၾကားသည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မ ခံစားရသည့္ ေဒါသကို မနည္းခ်ဳပ္တည္းထားခဲ့ရသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ သမာဓိရွိသည္ဆိုေသာ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားက အလြန္ အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ လကၡဏာရွိၿပီး မလိုမုန္းထားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကြၽန္မ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ပါ။ ဤရက္စက္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက ကြၽန္မကို ကစားၿပီး ဒုကၡေပးဖို႔ ရည္႐ြယ္႐ုံသာမက၊ ကြၽန္မကို အရွက္ရေစဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုညတြင္၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မဆီလာၿပီး၊ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်ကာ၊ ညစ္ညမ္းေသာ စကားမ်ားကို ကြၽန္မအား ေျပာလ်က္ သူ၏ လက္ျဖင့္ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာကို ထိေလသည္။ ကြၽန္မ အလြန္ေဒါသထြက္သည္မွာ သူ၏ မ်က္ႏွာကို တိုက္႐ိုက္ တံေတြးေထြးလိုက္သည္။ သူ ေဒါသထြက္လာခဲ့ၿပီး ကြၽန္မမူးေဝသြားၿပီး နားမ်ားအူသြားေအာင္ ကြၽန္မကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ပါး႐ိုက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက ၿခိမ္းေျခာက္သည့္ေလသံျဖင့္၊ “ငါတို႔ရဲ႕ က်န္တဲ့ စစ္ေမးတဲ့ နည္းစနစ္ေတြကို မင္း မႀကဳံရေသးပါဘူး။ မင္း ဒီမွာ ေသရင္၊ ဘယ္သူမွ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဝန္ခံလိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေပ်ာ္စရာေတြအမ်ားႀကီး ငါတို႔ လုပ္လို႔ရတယ္” ဟု ဆိုေလသည္။ ထိုညတြင္၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲေလ်ာင္းၿပီး ကြၽန္မ လုံးဝ မလႈပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သန္႔စင္ခန္းသို႔ ကြၽန္မ သြားခ်င္ခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔က ကြၽန္မဘာသာ ထဖို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ၏ ခြန္အားရွိသမွ်ကို အသုံးျပဳရင္း၊ကြၽန္မ ျဖည္းညင္းစြာ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေျခတစ္လွမ္းမွ် လွမ္းၿပီးေနာက္ ျပန္ၿပိဳလဲသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေသာေၾကာင့္၊ အမ်ိဳးသမီး အရာရွိတစ္ဦးက ကြၽန္မကို သန္႔စင္ခန္းထဲသို႔ ဒ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားခဲ့ၿပီး၊ ထိုေနရာတြင္ ကြၽန္မ တစ္ဖန္ သတိေမ့သြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ႏိုးသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အခန္းထဲ ကြၽန္မ ျပန္ေရာက္ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားက အလြန္ေရာင္ကိုင္းသည္မွာ အေရျပားက ေျပာင္လက္ေနခဲ့သည္၊ လက္ထိပ္မ်ားႏွင့္ ေျခခ်င္းမ်ားက ကြၽန္မ၏ လက္ေကာက္ဝတ္မ်ားႏွင့္ ေျခခ်င္းမ်ားေပၚရွိ အေရျပားထဲ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ျမဳပ္ဝင္ေနခဲ့သည္၊ ေသြးမ်ားႏွင့္ ျပည္မ်ားက ဒဏ္ရာမ်ားမွ ယိုစိမ့္ၿပီး၊ ကြၽန္မ ေဖာ္ျပႏိုင္သည္ထက္ ပိုနာက်င္ေလသည္။ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာကို ထိခဲ့ေသာ အရာရွိက ခုေလးတင္ေျပာခဲ့သည့္ ကြၽန္မအေပၚ သူတို႔ အသုံးျပဳႏိုင္ေသာ က်န္ရွိသည့္ ညႇဥ္းပန္းသည့္ နည္းစနစ္မ်ားကို ကြၽန္မ ေတြးမိခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မ အားမနည္းဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့သည္- “ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မကို ညႇဥ္းပန္းဖို႔ ဒီနတ္ဆိုးေတြက ကြၽန္မကို တျခား ဘာလုပ္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိသလို၊ ကြၽန္မ သိပ္ၾကာၾကာ ဆက္မထိန္းႏိုင္ပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပပါ၊ ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ျခင္းေပးပါ၊ ကြၽန္မကို ခြန္အားေပးၿပီး ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသရပ္ဖို႔ အခြင့္ေပးေတာ္မူပါ။” ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္တြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ သူ လူ႔ဇာတိခံလာသည့္ ႏွစ္ႀကိမ္တြင္ သူ သည္းခံခဲ့ရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ကြၽန္မ အမွတ္ရမိခဲ့သည္။ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ဖို႔၊ သခင္ေယရႈသည္ ကစားခံခဲ့ရသည္၊ ႐ိုက္ႏွက္ခံခဲ့ရၿပီး စစ္သားမ်ားႏွင့္ လူအုပ္၏ ေစာ္ကားျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္၊ ဆူးသရဖူကို ဆင္ျမန္းခံခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အသက္ရွင္ေသးစဥ္တြင္ ကားတိုင္၌ သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္ခံခဲ့ရေလသည္။ ယေန႔တြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဘုရားမဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ အမႈျပဳဖို႔ လူ႔ဇာတိခံလာျခင္းျဖင့္ ပို၍ပင္ႀကီးမားေသာ စြန္႔စားမႈတစ္ခု ယူေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ တိတ္ဆိတ္စြာႏွင့္ ေစာဒကတက္ျခင္းမရွိဘဲ၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အစိုးရ၏ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းျခင္းႏွင့္ ဖမ္းဆီးျခင္းကို သူ ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့သည့္အျပင္၊ ဘာသာေရးေလာက၏ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ ဆန္႔က်င္မႈ၊ ျငင္းပယ္မႈႏွင့္ ရႈတ္ခ်ျခင္းတို႔ကို သည္းခံေနခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ တစ္ဖန္အမွတ္ရခဲ့သည္- “ယခု သင္တို႔ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ ေဝဒနာသည္ ဘုရားသခင္ ခံစားရသည့္ ေဝဒနာႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ ေဝဒနာကို ခံစားေနၿပီး၊ ဘုရားသခင္သည္လည္း လူတို႔ႏွင့္အတူ ေဝဒနာခံစားေနသည္။ ယေန႔ သင္တို႔အားလုံးသည္ ခရစ္ေတာ္၏ ႀကီးစြာေသာ ဒုကၡဆင္းရဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔၌ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ပါဝင္ေနၾကၿပီး၊ အဆုံးတြင္ သင္သည္ ဘုန္းအသေရကို ရရွိလိမ့္မည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေဝဒနာခံစားရျခင္းမ်ိဳးက အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝလွသည္။ သို႔ရာတြင္ သင့္အေနျဖင့္ အေသအခ်ာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားရေပမည္။ ယေန႔ ေဝဒနာခံစားေနရျခင္း၏ အေရးပါမႈႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေဝဒနာခံစားေနရသည္ဆိုသည္ကို သင္နားလည္ရမည္။ ဤအရာမွ သမၼာတရား အနည္းငယ္ကို ရွာေဖြေလာ့၊ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အနည္းငယ္နားလည္ေလာ့၊ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ ေဝဒနာကို ေတာင့္ခံႏိုင္သည့္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈကို ရရွိလိမ့္မည္။” (ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) မွန္ပါသည္၊ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္မ ႀကဳံေနရသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကတည္းက သည္းခံခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ကင္းစင္သည္၊ သို႔တိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔၊ ညႇဥ္းပန္းမႈႏွင့္ အရွက္ကြဲမႈတိုင္းကို ဘုရားသခင္ သည္းခံခဲ့သည္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ကြၽန္မ သည္းခံေနခဲ့ရသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡမွာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္က စစ္မွန္ေသာကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေမးခြန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားရင္း၊ ကြၽန္မ၏ ဆင္းရဲဒုကၡက ဘုရားသခင္ သည္းခံခဲ့သည့္ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ယွဥ္ေျပာဖို႔မတန္လွပါ။ ကြၽန္မတို႔ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားသခင္ သည္းခံခဲ့သည့္ ညႇဥ္းပန္းမႈႏွင့္ အရွက္ကြဲျခင္းတို႔၏ အလြန္ႀကီးမားေသာ ပမာဏကို ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္မ နားလည္သြားခဲ့ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက အမွန္တကယ္ တန္ခိုးရွိၿပီး ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္၊ ဘုရားသခင္ကို ေတာင့္တျခင္းႏွင့္ တမ္းတျခင္းတစ္ခု ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ၏ ဆင္းရဲဒုကၡမွတဆင့္၊ ဘုရားသခင္က သူ၏ တန္ခိုးႏွင့္ ၾသဇာအာဏာတို႔ကို သာ၍ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက လူသား၏ အသက္အင္အားျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္ အခက္အခဲကိုမဆို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားဖို႔ ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္း ကြၽန္မကို အသိအမွတ္ျပဳခြင့္ ေပးခဲ့သည္။ ဤဆင္းရဲဒုကၡမွတဆင့္၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္ျခင္းကိုလည္း စစ္ေဆးေနျခင္း ျဖစ္သည္၊ ကြၽန္မ၏ အလိုဆႏၵကို ခ်ဳပ္တည္းေနျခင္းႏွင့္ ကြၽန္မ ကင္းမဲ့ခဲ့သည့္အရာကို ျပဳျပင္ဖို႔ႏွင့္ ကြၽန္မ၏ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားကို စုံလင္ျခင္းဆီသို႔ ယူေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မကို အခြင့္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး ထိုေန႔တြင္ ကြၽန္မ သည္းခံခဲ့ရသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡက ဘုရားေက်းဇူးေတာ္၏ ႀကီးမားေသာ လက္ေဆာင္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မႏွင့္အတူရွိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္တည္းမဟုတ္သည္ကို နားလည္ခဲ့ရသည္။ အသင္းေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကြၽန္မ အမွတ္မရဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ- “ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို ေထာက္မသူ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕စရာ ဘယ္အရာရွိသနည္း။ အဆုံးထိတိုင္ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ရန္ ကြၽန္ုပ္ဘ၀အား က်ိန္ဆိုသည္ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္တို႔အား ေျမႇာက္ပင့္ခဲ့သည္ ကြၽန္ုပ္တို႔ အရာအားလုံးအား ေနာက္တြင္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ကာ ခရစ္ေတာ္အတြက္ သက္ေသခံရန္ တိုက္ခိုက္သင့္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကမာၻ ေျမေပၚတြင္ သူ၏ အလိုေတာ္ကို ျပည့္စုံေစလိမ့္မည္။ ကြၽန္ုပ္၏ အခ်စ္၊ သစၥာ တရားအား ျပင္ဆင္ကာ ထိုအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္အတြက္ ေပးအပ္ျမဳပ္ႏွံပါမည္။ ဘုရားသခင္ ဘုန္းတန္ခိုးႏွင့္ ဆင္းသက္လာမည့္ ျပန္လာခ်ိန္ကို ကြၽန္ုပ္ ၀မ္းေျမာက္စြာ ေစာင့္ႀကိဳပါမည္။ ခရစ္ေတာ္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ခ်ိန္တြင္ သူႏွင့္ အတူ ေနာက္တစ္ဖန္ ေတြ႕ျမင္ရပါမည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ စာအုပ္ထဲရွိ “ႏိုင္ငံေတာ္”)

ငါးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို တစ္ဝက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္သည့္ အေနအထားကို ျပန္ယူခိုင္းသည္။ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားႏွင့္ ေျခဖဝါးမ်ားမွာ အလြန္ေရာင္ကိုင္းေနသည္မွာ ကြၽန္မ လုံးဝ ရပ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို ဝန္းရံလိုက္ၾကၿပီး တစ္ေယာက္ထံမွ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီသို႔ ကြၽန္မကို တြန္းေလသည္။ သူတို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕ကလည္း ကြၽန္မ၏ အေျခအေနကို အခြင့္အေရးယူၿပီး ကြၽန္မကို မဖြယ္မရာ လိုက္စမ္းၾကသည္။ ကြၽန္မသည္ ထုံထိုင္းစြာ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကဲ့သို႔ သူတို႔ကို ကစားခြင့္သာ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းက ခ်ာခ်ာလည္ေနၿပီး ကြၽန္မ၏ အျမင္အာ႐ုံက ေဝဝါးသည္အထိ ကြၽန္မ ညႇဥ္းဆဲခံရႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မ မခံႏိုင္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ပင္၊ တံခါးအျပင္ဘက္က ေျခသံမ်ားကို ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ၾကားရၿပီးေနာက္၊ တံခါးဆီ သူတို႔ ေျပးသြားၾကၿပီး၊တံခါးကို ပိတ္ကာ သူတို႔၏ ရက္စက္ေသာ ကစားပြဲကို ရပ္တန္႔လိုက္ၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို က႐ုဏာေတာ္ ျပသေနျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏ နာက်င္မႈအားလုံးကို သက္သာေစျခင္းျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့သည္။ ထိုညတြင္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မဆီလာၿပီး သူ၏ ဖိနပ္ကို ခြၽတ္ကာ၊ “အဲဒီမွာ ထိုင္ေနတုန္း မင္းက ဘာအေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာလဲ။ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္းလား။ ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒါဘယ္လိုလဲ။ ငါ့ေျခေထာက္ရဲ႕ အပုပ္နံ႔ကို မင္းဘယ္လိုႀကိဳက္တာလဲ။ မင္း အတိအက်လိုအပ္ေနတာက ငါ့ေျခေထာက္ရဲ႕ အပုပ္နံ႔ထင္တယ္” ဟု ေျပာလ်က္ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ သူ၏ နံေဟာင္ေနေသာ ေျခေထာက္ကို ထားေလသည္။ သူ၏ ညစ္ညမ္းေသာ စကားက ကြၽန္မကို ေဒါသႏွင့္ျပည့္ေစခဲ့သည္။ သူ႔ကို ကြၽန္မ သဲသဲမဲမဲ စိန္းစိန္းဝါးဝါး ၾကည့္ၿပီး၊ သူ၏ အရွက္မရွိ၊ စက္ဆုပ္စရာ မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မ ၾကည့္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ကြၽန္မ မည္သို႔ အဖန္ဖန္ ေျပာင္း၍ ညႇဥ္းဆဲခံရၿပီး အရွက္ခြဲခံရသည္ကို ျပန္ေတြးမိခဲ့သည္။ လူ႔သဘာဝအားလုံး သူတို႔ ကင္းမဲ့ၾကသည္၊ သားရဲမ်ားထက္ ပိုဆိုးၾကေလသည္၊ သူတို႔သည္ ဆင္ျခင္တုံတရား လုံးဝ ကင္းမဲ့ၾကသည့္ မေကာင္းဆိုးဝါး တစ္သိုက္သာ ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ဤနတ္ဆိုးမ်ားကို ကြၽန္မ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီအထိ မုန္းတီးမိပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္အနည္းငယ္တစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အေတြ႕အႀကဳံမွတဆင့္၊ အရင္က ဂုဏ္သိကၡာရွိျခင္း၏ တကယ့္စံပုံစံမ်ားအျဖစ္ ကြၽန္မ မွတ္ယူခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔ ရဲမ်ားသည္ အရွက္မဲ့ေသာ လူဆိုးမ်ားသာျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး၊ ဤအရာက စာတန္ကို စြန္႔လြတ္ကာ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး သက္ေသခံရန္ ကြၽန္မကို စိတ္ပိုင္းျဖတ္ေစခဲ့သည္။

ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္၊ ကြၽန္မ အမွတ္တမဲ့ စတင္ အိပ္ေမာက်မိခဲ့သည္။ အႀကီးအကဲ အရာရွိက၊ “မင္းက ေနာက္ဆုံးေတာ့ စၿပီး အိပ္ေမာက်ၿပီေပါ့။ မင္း အိပ္ခ်င္လား။ ေမ့ထားလိုက္။ ငါတို႔မင္းကို ဦးမက်ိဳးေစမခ်င္း အိပ္ေရးဲပ်က္ေစရမယ္။ မင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခံႏိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့” ဟု ဝင့္ႂကြားစြာ ေျပာေလသည္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို အလွည့္က် ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ပိတ္မိလိုက္သည့္၊ တစ္ေမွးအိပ္လိုက္မိသည့္ အခိုက္အတန္႔တြင္ သူတို႔၏ ၾကာပြတ္မ်ားျဖင့္ စားပြဲေပၚကို႐ိုက္ၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ အလြန္ေရာင္ကိုင္းကာ အေရျပား ေျပာင္လက္ေနသည့္ ကြၽန္မ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ႐ိုက္ဖို႔ သစ္သားတုတ္ ပါးပါးေလးတစ္ခုကို အသုံးျပဳၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ၏ ဆံပင္မ်ားကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ၏ ေျခရင္းေပၚ ေဆာင့္နင္းၾကၿပီး၊ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ကြၽန္မ လန္႔ႏိုးခဲ့ရေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္မ၏ ေျခခ်င္းမ်ားကို သူတို႔က ကန္ေက်ာက္ခဲ့သည္၊ ေျခခ်င္းမ်ားက ကြၽန္မ၏ ျပည္တည္ေနေသာ အနာတို႔ကို ထိေသာအခါတြင္ နာက်င္မႈက ကြၽန္မကို ႏိုးထဖို႔ ထိတ္လန္႔သြားေစရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းက ေပါက္ကြဲထြက္မည့္အလား ခံစားရၿပီး အလြန္ နာက်င္ခဲ့သည္၊ အခန္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားရၿပီး ကြၽန္မသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေဇာက္ထိုးမိုေမွ်ာ္ ၿပိဳလဲကာ သတိေမ့သြားခဲ့သည္...။ ကြၽန္မသည္ သတိလစ္ေနၿပီး ဝိုးတိုးဝါးတားျဖစ္လ်က္ ဆရာဝန္က၊ “ခင္ဗ်ားတို႔က သူ႔ကို ရက္အေတာ္ၾကာ စားခြင့္၊ အိပ္ခြင့္ မေပးၾကဘူးေပါ့၊ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတို႔ အရမ္းရက္စက္လြန္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေျခခ်င္းေတြက အသားထဲကို ႏွစ္ဝင္ေနၿပီ။ ဒါေတြကို သူ ဝတ္လို႔မရေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္ကို ကြၽန္မ ၾကားခဲ့ရသည္။ ဆရာဝန္ ထြက္သြားၿပီးေနာက္၊ ရဲမ်ားက ကြၽန္မကို ၂.၅ ကီလိုေလးသည့္ ေျခခ်င္းမ်ား တပ္ဆင္လိုက္ၿပီး ေဆးလိမ္းေပးခဲ့ၾကသည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ကြၽန္မ သတိျပန္လည္လာခဲ့ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္က ဆရာဝန္မွတဆင့္ စကားေျပာျခင္းျဖင့္ ကြၽန္မ၏ နာက်င္မႈကို သက္သာေစကာ ကြၽန္မ၏ ညႇဥ္းဆဲမႈကို ေလွ်ာ့ပါးေစရင္း၊ တိတ္တဆိတ္ ကြယ္ကာေပးေနျခင္းေၾကာင့္သာ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့သည္ကို သိခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မသည္ ယခင္ကထက္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္း သာ၍ ရွိခဲ့ၿပီး၊ စာတန္ကို အဆုံးထိ တိုက္ခိုက္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ ရွာေတြ႕ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္မ၏ ခိုင္မာေသာ အေထာက္အပံ့ႏွင့္ ခိုလႈံရာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ၊ စာတန္က ကြၽန္မကို မည္သို႔ ညႇဥ္းဆဲပါေစ၊ ကြၽန္မ၏ အသက္ကို ယူလို႔မရႏိုင္သည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့သည္။

ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔နံနက္တြင္၊ ေနာက္ထပ္ေတာင့္ခံဖို႔ ကြၽန္မ အလြန္ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ခဲ့ၿပီး ဆက္၍ အိပ္ေပ်ာ္မိခဲ့သည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မ၏ အေျခအေနကို ျမင္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ ေျခေခ်ာင္းမ်ားေပၚ မၾကာခဏ တက္နင္းေလသည္၊ ကြၽန္မ၏ လက္ဖမိုးမ်ားကို ဆိတ္ၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာကို ႐ိုက္ပုတ္ေလသည္။ ထိုေန႔လည္တြင္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားက အသင္းေတာ္အေၾကာင္း သတင္းအခ်က္အလက္အတြက္ ကြၽန္မကို တစ္ဖန္ ေမးခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ထံ၊ “အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေတြးႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ ကြၽန္မကို ကြယ္ကာၿပီး ရွင္းလင္းေသာ စိတ္တစ္ခုကို ေပးေတာ္မူပါ” ဟု အလ်င္အျမန္ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာမႈေက်းဇူးေၾကာင့္၊ ခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ ေျခာက္ည မအိပ္ဘဲေနခဲ့ရေသာ္လည္း၊ အစားအစာ၊ ေရ၊ အိပ္စက္ျခင္းမရွိဘဲ ကြၽန္မ၏ စိတ္က လုံးဝ ရွင္းလင္းလာခဲ့ၿပီး သူတို႔ ကြၽန္မကို မည္သို႔ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ပါေစ၊ သူတို႔ကို ဘာတစ္ခုမွ် ကြၽန္မ မေျပာခဲ့ေသးပါ။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ အႀကီးအကဲ ရဲအရာရွိက ကြၽန္မ ေရးခဲ့သည့္ သာသနာျပဳ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား စာရင္းတစ္ခုကို ထုတ္ယူလာခဲ့ၿပီးေနာက္ အျခားနာမည္မ်ားကို ထုတ္ေျပာဖို႔ ကြၽန္မကို အတင္းအက်ပ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤနတ္ဆိုးမ်ား ေပးသည့္ ရက္စက္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးသည့္ေနာက္၊ သူတို႔၏လက္ထဲသို႔ ကြၽန္မ၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် က်ေရာက္ခြင့္ေပးမည္မဟုတ္ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ခြန္အားေပးဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ကြၽန္မ ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၿပီး ရဲအရာရွိက အာ႐ုံမစိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ေရွ႕တိုးၿပီး၊ နာမည္စာရင္းကို ဖမ္းဆုပ္ကာ ကြၽန္မ၏ ပါးစပ္ထဲ သိပ္ထည့္ၿပီး မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ ရဲမ်ားထဲမွ ႏွစ္ဦးက ေရွ႕ကို အေျပးအလႊားလာလ်က္ ေဒါသတႀကီး ကြၽန္မကို ဆဲဆိုၿပီး ကြၽန္မ၏ ပါးစပ္ကို ကေလာ္ဖြင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကၿပီး မ်က္ႏွာကို ရက္စက္စြာ ႐ိုက္ေလသည္။ ႐ိုက္ခ်က္မ်ားက ကြၽန္မ၏ ပါးစပ္ေထာင့္မွ ေသြးမ်ား စီးလာေစခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ ေခါင္းကို ခ်ာခ်ာလည္ေစကာ မ်က္ႏွာကို ေရာင္ကိုင္းေစခဲ့သည္။

အခ်ည္းႏွီးစစ္ေဆးေမးျမန္းမႈ အခ်ီအနည္းငယ္ၿပီးေနာက္၊ သူတို႔သည္ လက္ေလ်ာ့႐ုံမွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိခဲ့ပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔က ကြၽန္မကို ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းဆီ ျပန္ပို႔ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ မည္မွ် ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ဒဏ္ရာရသည္ကို ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းရွိ ရဲမ်ားက ျမင္ခဲ့ၾကၿပီး ထိုေနရာတြင္ ကြၽန္မ ေသခဲ့လွ်င္ တာဝန္ခံရဖို႔ စိုး႐ြံ႕ခဲ့ၾကသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ကြၽန္မကို လက္ခံဖို႔ သူတို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကသည္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ စစ္ေမးသူမ်ားသည္ ကြၽန္မကို ေအာက္ဆီဂ်င္ ပိုက္သြင္းဖို႔အတြက္ ေဆး႐ုံသို႔ ေခၚသြားဖို႔ ျဖစ္လာၾကရေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္၊ သူတို႔က ကြၽန္မကို ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းဆီ ျပန္ေခၚသြားၾကၿပီး ကြၽန္မသည္ ေလးရက္ႏွင့္ ေလးည သတိေမ့ေနခဲ့သည္။ အျခားေသာ အက်ဥ္းသားမ်ားက ကြၽန္မကို ႏိုးခဲ့ၾကၿပီးေနာက္၊ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ကြၽန္မ တစ္ဖန္ သတိေမ့သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက “ရွဲေၾကာက္ အဖြဲ႕အစည္းကို ပူးေပါင္းျခင္း” ျပစ္မႈအတြက္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ပညာေပးျခင္း ေထာင္ဒဏ္ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ကိုးလ ကြၽန္မကို စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္၊ ကြၽန္မသည္ အလြန္ဆိုး႐ြာစြာ ညႇဥ္းပန္းခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ အေၾကာေသသြားခဲ့ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ၿပီးလွ်င္ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းက ကြၽန္မကို လက္မခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရဲမ်ားက ကြၽန္မ၏ ဗီဒီယိုကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေပၚတြင္ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့သည္။ သုံးလၾကာၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မ ျဖစ္သည့္အရာကို ကြၽန္မ၏ ေယာက္်ားက ေနာက္ဆုံးတြင္ သိသြားခဲ့ၿပီး ေထာင္မွ ကြၽန္မကို ေခၚထုတ္ဖို႔ ေစာင့္ၾကပ္မႈျဖင့္ လႊတ္ေပးရန္အတြက္ ကတိဝန္ခံခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ယြမ္ ၁၂၀၀၀ ကို သုံးခဲ့သည္။ ကြၽန္မကို ကားျဖင့္ဝငေခၚဖို႔ ကြၽန္မ ေယာက္်ား လာသည့္အခ်ိန္တြင္၊ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ကြၽန္မ အလြန္ဆိုး႐ြာစြာ ထိခိုက္ထားေသာေၾကာင့္၊ ကားဆီသို႔ ကြၽန္မကို သူ သယ္သြားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ကြၽန္မကို စစ္ေဆးသည့္ ဆရာဝန္မ်ားက ကြၽန္မတြင္ ေက်ာ႐ိုး အ႐ိုးႏုလႊာႏွစ္ခု လြဲေနခဲ့ေၾကာင္း၊ အနာဂတ္တြင္ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ုစိုက္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ကြၽန္မ တစ္သက္လုံး အေၾကာေသသြားေၾကာင္းကို ေနာက္ဆုံးတြင္ သတ္မွတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ၏ က်န္ရွိသည့္ ဘဝကို အိပ္ရာေပၚ လဲေလ်ာင္းရင္း ကုန္ဆုံးရမည္ဟုထင္မိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ က႐ုဏာေတာ္ႏွင့္ ဆက္လက္ကုသေပးျခင္းတို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္၊ တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္၊ ကြၽန္မ၏ ခႏၶာကိုယ္က တျဖည္းျဖည္း သက္သာလာခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ေသာ တန္ခိုးအျပင္ ကြၽန္မအတြက္ သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကြၽန္မ စစ္မွန္စြာ မ်က္ျမင္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါသည္၊ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနျဖင့္ ကြၽန္မ၏ တာဝန္မ်ားကို ကြၽန္မ ျပန္စႏိုင္ခဲ့သည္။

ဤဆင္းရဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားမွတဆင့္၊ နာက်င္မႈကို ကြၽန္မ အျပည့္အဝ ျမည္းစမ္းခဲ့ရေသာ္လည္း၊ အသက္၏ ႂကြယ္ဝမႈကိုလည္း ကြၽန္မ ရရွိခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အစိုးရ၏ ဘီလူးသရဲစီးေသာ အႏွစ္သာရကို ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည္သာမက၊ သာ၍အေရးႀကီးသည္မွာ၊ ဘုရားသခင္၏ အံ့ဖြယ္ရာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ကြၽန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ၾသဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးတို႔ကို ကြၽန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အသက္စြမ္းအား၏ သာမန္ထက္ လြန္ကဲမႈႏွင့္ ႀကီးမားမႈတို႔ကို ခံစားခဲ့ရသည္- ကြၽန္မ၏ အားအနည္းဆုံးႏွင့္ အကူအညီအမဲ့ဆုံးအခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မကို ခြန္အားႏွင့္ သတၱိေပးခဲ့ၿပီး စာတန္၏ အေမွာင္အင္အားမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ဖို႔ ယုံၾကည္ျခင္းကို ေပးခဲ့သည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏ ခႏၶာက ညႇဥ္းပန္းမႈႏွင့္ ညႇဥ္းဆဲမႈကို ေနာက္ထပ္မခံႏိုင္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏ ဝန္ထုပ္ကို သက္သာေစဖို႔ လူမ်ား၊ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားအားျဖင့္ သတိလစ္သည္အထိ ကြၽန္မ ညႇဥ္းဆဲခံရသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ဘုရားသခင္၏ အံ့ဖြယ္ အမႈေတာ္က လမ္းတစ္ခု ဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ကြၽန္မကို အႏၲရာယ္မွ ေဘးကင္းစြာ ကယ္တင္ခဲ့သည္...။ ဤအရာမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း၊ ကြယ္ကာရင္းႏွင့္ ကြၽန္မႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ကြၽန္မ နံေဘးတြင္ အၿမဲရွိေနခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည္။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ အလြန္ ႀကီးျမတ္ပါသည္။ ဘဝတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္မ၏ ခြန္အားျဖစ္ၿပီး ခႏၶာႏွင့္ ဝိညာဥ္ကို ဘုရားသခင္ထံ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းရန္ ႀကိဳးစားဖို႔ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ ကြၽန္မ ဆႏၵရွိပါသည္။