ခ်န္မင္း စပိန္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ၁၉၉၉ မွာ လက္ခံခဲ့တာပါ။ သိပ္မၾကာခင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ စၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အဖမ္းခံရတယ္။ ေန႔လယ္ခင္းႀကီးေပါ့။ ကြၽန္မက ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာ ေန႔လယ္စာ ေကြၽးေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဲငါးေယာက္က အိမ္ထဲကို ျဗဳန္းခနဲ ဝင္လာတယ္။ ဘာစာ႐ြက္စာတမ္းမွ မျပဘဲနဲ႔ တစ္အိမ္လုံးကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ရွာၾကေတာ့တာပဲ။ ကေလးေတြက ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ကြၽန္မအက်ႌကို တအား ဆြဲထားၾကတယ္။ ကြၽန္မသားေလးရဲ႕လက္ေတြ တုန္ေနမွန္း ကြၽန္မ သိတယ္။ သူက ေျခာက္ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ။ သူတို႔က သမၼာက်မ္းတစ္အုပ္နဲ႔ ကြၽန္မ ေရးထားတဲ့ ဝတ္ျပဳမွတ္တမ္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕ေရာ၊ ကြၽန္မကို ဖမ္းသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္မကို ဆြဲေခၚသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကေလးေတြက ငိုၾကေအာ္ၾကတာေပါ့။ “ေမေမ၊ မသြားပါနဲ႔” ေပါ့။ ကေလးေတြကို ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့၊ သူတို႔က တံခါးဆြဲပိတ္လိုက္ေရာ။ ကြၽန္မလည္း ႐ုတ္တရက္ မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္ခြင့္ရၿပီး ကေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ႏိုင္ပါဦးမလားဆိုတာ မသိဘူးေလ။ သူတို႔က ကြၽန္မကို ျပည္သူ႔လုံၿခဳံေရးဗ်ဴ႐ိုရဲ႕ စစ္ေၾကာေရးခန္းတစ္ခုဆီ တန္းေခၚသြားတာ။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မကို ထိုင္ခုံတစ္လုံးမွာ လက္ထိတ္ခတ္တယ္။ လူတခ်ိဳ႕က အဲဒီမွာ ကြၽန္မကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ကြၽန္မလည္း ေၾကာက္တာေပါ့။ ဘုရားကိုပဲ အျမန္ဆုံး မနားတမ္း ဆုေတာင္းေတာ့တာ။ “အို ဘုရားသခင္၊ ဒီရဲေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ကြၽန္မက ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ နည္းပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ျခင္း ေပးေတာ္မူပါ၊ ဘုရားသခင္” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုရားသခင္ဆီက ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ယခုအခ်ိန္သည္ သင့္ကို ငါစစ္ေဆးမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ငါ့အား သင္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ သင္သည္ လမ္းဆုံးအထိ သစၥာရွိစြာ ငါ့ေနာက္ လိုက္ႏိုင္သေလာ။ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိႏွင့္။ ငါ၏မစျခင္းျဖင့္၊ အဘယ္သူသည္ ဤလမ္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ပိတ္ဆို႔ႏိုင္မည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၀)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ျခင္း ေပးလိုက္တာပါ။ ဘုရားသခင္က ကိုယ့္အတြက္ အေထာက္အပံ့ပဲဆိုတာ ေတြးရင္းနဲ႔၊ သိပ္မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ရဲေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ရက္စက္ရက္စက္၊ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕လက္ထဲမွာပဲေလ။ သူတို႔ ကြၽန္မကို ဘယ္လိုပဲႏွိပ္စက္ႏွိပ္စက္၊ ကြၽန္မက ယုဒတစ္ေယာက္ အျဖစ္မခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံမယ္လို႔ သစၥာဆိုလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ အရာရွိတစ္ေယာက္က စစ္ေၾကာေရး စလုပ္တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ဖို႔ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူ ကူးေျပာင္းေပးတာလဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္သူလဲ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလႉေငြေတြ ဘယ္မွာထားလဲ” ဆိုၿပီး သူက ေမးတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ဘာမွမသိပါဘူးေပါ့။ သူက ကြၽန္မေရွ႕မွာ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၾကည့္ၿပီး၊ “ခင္ဗ်ားက မေျပာဘူးေပါ့ေလ။ ခင္ဗ်ားပါးစပ္ ပြင့္လာေအာင္ လုပ္ျပမယ္” ဆိုၿပီး ေျပာျပန္ေရာ။ ဒီလိုေျပာရင္းနဲ႔ သူက မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ကို လိပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အ႐ိုက္ခံဖို႔ျပင္ရင္း မ်က္လုံးေတြ မွိတ္လိုက္တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရးအဖြဲ႕ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္၊ “ငါတို႔က ဒီေန႔ မင္းရဲ႕အိမ္ကို ရွာတယ္ဆိုတာ၊ မင္းရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သက္ေသကို ရထားၿပီးလို႔ပဲ။ မင္းက တစ္ခြန္းမွ မေျပာလည္း၊ ငါတို႔က မင္းကို ျပစ္ဒဏ္ခ်လို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း သိသမွ် ေျပာမယ္ဆိုရင္၊ ငါတို႔က မင္းကို အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးလိုက္မွာ” တဲ့။ သူက ေျပာေသးတယ္၊ “မင္းရဲ႕ကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ ငယ္ေသးတာ။ သူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အေမ မရွိဘူးဆိုရင္၊ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းလွဘူး။ ဆရာဆရာမေတြ၊ အတန္းေဖာ္ေတြက သူတို႔အေမကို ေထာင္ထဲမွာဆိုၿပီး သိသြားရင္၊ အႏွိမ္ခံရမယ္၊ အထင္ေသးခံရမယ္။ အဲဒါက ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ ထိခိုက္ေစမွာေနာ္” တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူက ကြၽန္မကို၊ “မင္းက အဲဒီအျဖစ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား။ ကိုယ့္ဘာသာေရးအတြက္နဲ႔ ကိုယ့္ကေလးေတြကို မပစ္ပယ္ဘူး မဟုတ္လား” ဆိုၿပီး ေမးတယ္။ သူ အဲဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့၊ ကြၽန္မကေလးေတြ ေၾကာက္လန႔္ေနပုံေတြက ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒီေန႔မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ကေလးေတြ ဘယ္လိုထိခိုက္မႈမ်ား ရွိသြားမလဲဆိုၿပီး ေတြးၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မ ျပစ္ဒဏ္ခ်ခံရတယ္ဆိုရင္၊ သူတို႔ကို ဘယ္သူ ေစာင့္ေရွာက္မွာလဲ။ အထူးသျဖင့္ အၿမဲတမ္း ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕သားေလး၊ သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္အေမ မရွိဘဲ၊ သူ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဆရာေတြ၊ အတန္းေဖာ္ေတြက အထင္ေသးၿပီး ႏွိမ္ၾကၿပီဆိုရင္၊ သူတို႔ေလးေတြ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ၾကမွာလဲ။ ကြၽန္မလည္း ဒီအေတြးေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္က်လာတယ္။ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ျမန္ျမန္ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္မကေလးေတြအတြက္ ကြၽန္မ စိတ္ပူပါတယ္၊ ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မမွာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ေနပါၿပီ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ တည္ၿငိမ္ႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို သက္ေသခံႏိုင္ေအာင္၊ သစၥာမေဖာက္မိေအာင္၊ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ႏွလုံးကို ကာကြယ္ေပးေတာ္မူပါ” ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိသြားတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “၎တို႔ကို ငါ၏ လက္ထဲသို႔ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ မအပ္ႏွံသနည္း။ ငါ့ကို သင္အလုံအေလာက္ မယုံၾကည္သေလာ။ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ငါသည္ သင့္အတြက္ မဆီေလ်ာ္ေသာ စီစဥ္ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို ျပဳလိမ့္မည္ဟူ၍ သင္စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သေလာ။ သင္သည္ သင္၏ဇာတိပကတိ မိသားစုကို အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲတေစ စိုးရိမ္ပူပန္သနည္း။ သင္သည္ သင္ခ်စ္ရသူမ်ားကို အၿမဲေအာက္ေမ့ေနသည္။ ငါသည္ သင္၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ က်ိန္းေသေနရာတစ္ခု ရွိသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၅၉)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ခ်က္ခ်င္းလင္းသြားေစတယ္။ ဘုရားသခင္ဆိုတာ ဖန္ဆင္းရွင္ပဲ။ လူတိုင္းရဲ႕ ကံၾကမၼာကို အုပ္စိုးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ကေလးေတြ ေရွ႕ဆက္ ႀကဳံရသမွ်အရာတိုင္းကို ဘုရားသခင္က စီမံအုပ္ခ်ဳပ္တာပါ။ ကြၽန္မ စိတ္ပူတာေတြက အလကားသက္သက္ပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းရွိရမယ္။ အားကိုးရမယ္။ ကေလးေတြကို ဘုရားဆီ အပ္ႏွံရမယ္။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မ ကေလးေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး စိတ္မပူမိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ငါ့ယုံၾကည္ျခင္းက ဘယ္ဥပေဒကိုမွ မခ်ိဳးေဖာက္ပါဘူးေပါ့။ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္တာ၊ စည္းေဝးတာ၊ ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝတာေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့တာ။ ရဲေတြက ကြၽန္မကို တရားမဝင္ ဖမ္းထားလိုက္ၾကၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ ပုံမွန္မိသားစုဘဝကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကၿပီ။ ကေလးေတြကို မငဲ့ဘူးဆိုၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကို အျပစ္တင္ေနတယ္ဆိုေတာ့၊ သူတို႔က ေျပာင္းျပန္ျဖစ္မေနဘူးလား။ အဲဒါကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကြၽန္မလည္း သူတို႔ကို ျပန္ေျပာတာေပါ့၊ “ရွင္တို႔ေတြက ကြၽန္မကို ဒီမွာ ဖမ္းထားတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မရဲ႕ဘာသာေရးေၾကာင့္လား။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တယ္ဆိုတာ ဥပေဒနဲ႔မဆန႔္က်င္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီး လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ။ အဲဒါကို ရွင္တို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ယုံၾကည္သူေတြကို အၿမဲတမ္း ဖမ္းေနတာလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့၊ သူတို႔က ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ရယ္ၾကတယ္။ အရာရွိတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္၊ “ေတာ္ေတာ္ တုံးတဲ့ေမးခြန္းပဲ။ လူတိုင္းက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သြားရင္၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဘယ္သူက နာခံေတာ့မွာလဲ။ အဲဒီက်ရင္ ပါတီက ဘယ္သူေတြကို သြားဦးေဆာင္မလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က မင္းတို႔ကို ယုံၾကည္ခြင့္မေပးႏိုင္တာ။ ယုံၾကည္သူေတြကို ဖမ္းရမွာပဲ” တဲ့။ သူ ဒီလိုရွင္းျပတာကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္ မိန႔္ဆိုတာတစ္ခုကို သြားသတိရတယ္။ “မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက အၾကင္နာမဲ့ၿပီး လူမဆန္သည့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေမွာင္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ မ်က္ေတာင္ တစ္ခ်က္မွ် မခတ္ဘဲ လူမ်ားကို သတ္ေသာ နတ္ဆိုးတို႔၏မင္းသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ျဖစ္ၿပီး ၾကင္နာကာ သန္႔လည္းသန႔္ရွင္းေသာ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို မည္သို႔ သည္းခံႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ ႂကြေရာက္လာျခင္းကို ၎သည္ အဘယ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳကာ ၾသဘာ ေပးႏိုင္မည္နည္း။ ဤလက္ပါးေစတို႔။ ၎တို႔သည္ ၾကင္နာျခင္းကို မုန္းတီးျခင္းျဖင့္ ျပန္ဆပ္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာကတည္းက ဘုရားသခင္အား အထင္အျမင္ေသးၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အား ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ အဆုံးစြန္ ႐ိုင္းစိုင္းၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အနည္းငယ္မွ် အေရးထားမႈ မရွိၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ အဓမၼလုယူကာ လုယက္တိုက္ဖ်က္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ အသိတရား လုံးလုံး ေပ်ာက္ဆုံးၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ အသိတရား အလုံးစုံကို ၎တို႔ ဆန္႔က်င္ၾကကာ အျပစ္မဲ့ေသာသူကို အသိစိတ္မဲ့ျခင္းသို႔ ေသြးေဆာင္ၾကေလသည္။ ေရွးကာလ၏ ဘိုးေဘး မ်ားေလာ။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေလာ။ ၎တို႔ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္အား ဆန္႔က်င္ၾက၏။ ၎တို႔၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈသည္ ေကာင္းကင္ေအာက္ရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ေမွာင္မိုက္ျခင္း ႏွင့္ ပရမ္းပတာျဖစ္ျခင္း အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ခ်န္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ဘာသာေရး လြတ္လပ္မႈေလာ။ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ တရားဝင္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျပစ္ဖုံးကြယ္ျခင္းအတြက္ လွည့္စားမႈမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အမႈေတာ္ႏွင့္ ဝင္ေရာက္ျခင္း (၈)) တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ သူတို႔က ေကာင္းကင္ဘုံကို အ႐ြဲ႕တိုက္ၿပီး ဆန႔္က်င္ဘက္ျပဳေနတာပဲ။ ဘုရားသခင္က အရာအားလုံးကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္၊ လူသားကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ အထင္အရွားပဲေလ။ လူေတြကို အာဟာရေပးၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးေနတာလည္း ဘုရားသခင္ပဲ။ ဘုရားကို ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ သဘာဝက်တယ္၊ မွန္ကန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လူေတြကို ယုံၾကည္ခြင့္မေပးဘူး။ ဘုရားေနာက္ လိုက္ခြင့္မေပးဘူး။ လူေတြ လမ္းလြဲသြားေအာင္၊ ဘုရားမဲ့ဝါဒနဲ႔ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ဆိုတာေတြကို အားေပးတယ္။ ေလာကမွာ ဘုရားဆိုတာ လုံးဝမရွိဘူး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ ပါတီေၾကာင့္ အလုံးစုံျဖစ္လာတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အရွက္မရွိ ေျပာၾကတာ။ သူတို႔ကို ျပည္သူေတြက အေလးအနက္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔၊ နားေထာင္နာခံဖို႔ပဲ သူတို႔က လိုခ်င္တာ။ ေတာ္ေတာ္ကို ယုတ္မာၿပီး ႐ြံစရာေကာင္းတဲ့ ပါတီပဲ။ ဘုရားသခင္က လူသားေတြကို ကယ္တင္ဖို႔၊ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေဖာ္ျပရင္းနဲ႔၊ ကမာၻေပၚကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ႂကြလာၿပီေလ။ ဒီေတာ့ သူတို႔အေၾကာက္ဆုံးက၊ လူေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးသြားရင္၊ သမၼာတရားကို နားလည္လာမယ္။ ပါတီက ဘာလဲဆိုၿပီး ျမင္လာၾကမယ္။ လူေတြက သူတို႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားဆီပဲ ဦးလွည့္ၾကလိမ့္မယ္ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းဖို႔ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတာ။ ဘုရားအမႈေတာ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔၊ ျပည္သူကို ထာဝရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ဆိုၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မလည္း သူတို႔ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တာကို ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံရၿပီးေတာ့မွ၊ သူတို႔ရဲ႕ မေကာင္းဆိုးဝါး အႏွစ္သာရကို ျမင္သြားတာ၊ ဘုရားရဲ႕ရန္ဘက္အျဖစ္နဲ႔ သမၼာတရားကို မုန္းတီးေနၾကတာပဲ။ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြခ်ည္း ျပည့္ေနတဲ့ ဒီ ဒုစ႐ိုက္အုပ္စုကို ကြၽန္မ ႐ြံသြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေရာက္၊ ဘုရားေနာက္ လိုက္ၿပီး သက္ေသခံမယ္လို႔ပဲ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

သူတို႔က ကြၽန္မကို တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ထိခိုက္ေစတယ္၊ လူမႈတည္ၿငိမ္မႈကို ေႏွာင့္ယွက္တယ္ဆိုၿပီး စြဲခ်က္တင္လိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္မကို ဆယ့္ရွစ္ရက္တိတိ ဖမ္းထားၾကတာ။ အဲဒီတစ္ခ်ိန္လုံး သူတို႔က လူေတြေခၚလာၿပီး၊ ကြၽန္မကို အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကိုလည္း ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကို ေခၚၿပီး၊ ကြၽန္မကို ယုံၾကည္ျခင္း စြန႔္လႊတ္ေအာင္ နားခ်ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက စာတန္ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြကို ျမင္ေအာင္ လမ္းျပထားတာ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ လွည့္စားမခံခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက တစ္ေယာက္ကို လာဘ္ထိုးၿပီး၊ ကြၽန္မကို အာမခံနဲ႔ ထုတ္လို႔ရသြားတယ္။ ကြၽန္မကို လႊတ္ေပးတဲ့ေန႔မွာ ရဲတစ္ေယာက္က ေျပာေသးတာ၊ “ခင္ဗ်ားရဲ႕လက္ရွိ သေဘာထားအရ၊ ခင္ဗ်ားက ေသခ်ာေပါက္ ဆက္ၿပီး ယုံၾကည္ေနဦးမွာ။ က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ၊ စည္းေဝးပြဲလုပ္ေနတာမ်ိဳး၊ ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝေနတာမ်ိဳး ေတြ႕ၿပီဆိုတာနဲ႔၊ ခင္ဗ်ားကို ျပန္လာဖမ္းမွာပဲ” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း အဖမ္းမခံရဖို႔ေရာ၊ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းကို အားထုတ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ပုံမွန္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ေရာ၊ တစ္အိမ္ၿပီး တစ္အိမ္ ေျပာင္းေနခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ၿမိဳ႕နယ္လက္ေထာက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေပါ့။ ယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္မ အဖမ္းခံရၿပီးကတည္းက သူလည္း ရာထူးတိုးဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ၂၀၀၇ ဧၿပီလေပါ့၊ တစ္ညေန သူ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ေျပာတယ္၊ “ၿမိဳ႕မွာ တခ်ိဳ႕ေကဒါေတြ မၾကာခင္ ရာထူးတိုးလိမ့္မယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ အေလွ်ာ့မေပးေတာ့ဘူး။ မင္းမွာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိေနလို႔၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးေလးႀကိမ္ အခြင့္အေရးရတုန္းက ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံ စစ္ေဆးခ်က္ေတြကို ငါ မေအာင္ခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါလည္း ရာထူးတိုးတဲ့အထဲ ပါခ်င္တယ္လို႔ ငါ့ေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာလိုက္ၿပီ။ မင္းက ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းကို စြန႔္လႊတ္မယ္ဆို၊ ငါ့ကို ေထာက္ခံေပးမယ္လို႔ သူက ေျပာတယ္။ ငါတို႔ဘဝ ေကာင္းသြားဖို႔၊ မင္း ယုံၾကည္ေနတာကို ရပ္လိုက္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ကေလးေတြလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနလို႔ရသြားမယ္။ မင္း ယုံၾကည္ေနတာကို ဆက္ၿပီး အေလွ်ာ့မေပးဘူးဆိုရင္၊ ငါတို႔ ကြာရွင္းမွျဖစ္မယ္။ ငါ့ကို ဒီကိစၥထဲ ဆြဲထည့္တာမ်ိဳး ထပ္ၿပီးအျဖစ္မခံေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ” တဲ့။ ၿပီးေတာ့ တျခားအခန္းထဲ ဝင္သြားေရာ။ အဲဒီတုန္းက သူ ဒီလိုေျပာတာေတြကို ၾကားရတာ ကြၽန္မ တကယ္ ဝမ္းနည္းရတယ္။ သူက ကြၽန္မအေပၚ အၿမဲတမ္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းခဲ့တာ။ ကြၽန္မတို႔မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့၊ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေနၿပီ။ သူ႔မွာ အလုပ္တစ္ခုရွိတယ္၊ ကြၽန္မက စီးပြားေရးလုပ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ တကယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ဘဝတစ္ခု ရွိခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုက တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ ၿပိဳကြဲေနရၿပီေလ။ ကြာရွင္းတဲ့ကိစၥကလည္း၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လိုေနထိုင္မလဲ၊ ကေလးေတြအတြက္ ဘာလုပ္မလဲ၊ သူတို႔ကို ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္ေစမွာလဲဆိုတာေတြ ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအေတြးေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကူရာမဲ့တာေရာ နာက်င္တာေရာဆိုေတာ့၊ တကယ္ကို စိတ္ထိခိုက္မိတာ။ ကိုယ့္ရင္ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲခံေနရသလို ထင္မိတယ္။ ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္ကိုပဲ အျမန္ဆုေတာင္းမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္မ စြန႔္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕အိမ္၊ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ကေလးေတြကို ကြၽန္မ မစြန႔္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ဘာကို ေ႐ြးခ်ယ္ရမလဲ မသိေတာ့ပါဘူး” ေပါ့။ ကြၽန္မလည္း ထပ္ခါထပ္ခါ ဆုေတာင္းတာ။ “ကြၽန္မ ဘာလုပ္သင့္လဲ၊ ဘုရားသခင္။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းျပေတာ္မူပါ” ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ယုံၾကည္ေသာ ခင္ပြန္းသည္တစ္ဦးႏွင့္ မယုံၾကည္ေသာ ဇနီးတစ္ဦးအၾကားတြင္ မည္သည့္ ဆက္ႏႊယ္မႈမွ် မရွိသကဲ့သို႔၊ ယုံၾကည္ေသာ သားသမီးမ်ားႏွင့္ မယုံၾကည္ေသာ မိဘမ်ားၾကားတြင္ မည္သည့္ဆက္ႏႊယ္မႈမွ် မရွိေပ။ ဤလူႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားသည္ လုံးဝ သဟဇာတ မျဖစ္ေပ။ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ မဝင္ေရာက္မီတြင္၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ႐ုပ္ခႏၶာပိုင္းဆိုင္ရာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိေသာ္လည္း၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ေျပာဆိုစရာ ႐ုပ္ခႏၶာပိုင္းဆိုင္ရာ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေသခ်ာဆင္ျခင္ၾကည့္မွ၊ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ယုံၾကည္ျခင္းရွိတဲ့လူေတြနဲ႔ မရွိတဲ့လူေတြဆိုတာ အေျခခံအားျဖင့္ မတူညီတဲ့ လူအမ်ိဳးအစားႏွစ္ခုပဲ။ ဘဝနဲ႔ တန္ဖိုးထားမႈေတြအေပၚ သူတို႔အျမင္ေတြက မတူၾကဘူး။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းဆိုတဲ့ လမ္းမွန္မွာ ရွိတယ္၊ သမၼာတရားကို အားထုတ္တဲ့ လမ္းမွန္ေပၚမွာ ရွိတယ္။ ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက်ေတာ့ ရာထူးေတြတက္ဖို႔၊ ပိုက္ဆံရွာဖို႔ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚ ေရာက္ေနတယ္။ သူ ရာထူးတက္ဖို႔အတြက္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခိုင္ၿမဲလာတဲ့ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို အေလးမထားေတာ့ဘူး။ ကြာရွင္းတာကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္ေနတယ္။ အဲဒါက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူ႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ၊ ရာထူးဂုဏ္နဲ႔ အနာဂတ္ဆိုတာေတြက ကြၽန္မနဲ႔ ကေလးေတြထက္ ဟိုးအရင္ကထက္ကို ပိုၿပီးအေရးႀကီးလာလို႔ပဲ။ သူက ကေလးေတြကို တည္ၿငိမ္တဲ့မိသားစုဘဝတစ္ခု ေပးခ်င္လို႔၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ဘဝတစ္ခု ရခ်င္လို႔ပါလို႔ ေျပာလည္း၊ အဲဒါက မေရရာတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သက္သက္ပဲ။ သူ ကြၽန္မအေပၚ ေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ၊ ကြၽန္မက သူ႔အက်ိဳးစီးပြားေတြကို မထိပါးခဲ့လို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခု ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာ၊ အဖမ္းခံရတာေတြက သူ႔အလုပ္အကိုင္ကို ထိခိုက္ေနၿပီ။ အဲဒါက သူ ရာထူးတိုးဖို႔ ပိုက္ဆံပိုရွာဖို႔အတြက္ အတားအဆီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူက ကြာရွင္းခ်င္တာ။ အဲဒီလိုစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့၊ အဲဒီကိစၥက တကယ္ကို ခံစားခ်က္မဲ့သလိုပဲ။ လူေတြၾကားမွာ စစ္မွန္တဲ့ တြယ္တာမႈတို႔၊ အခ်စ္တို႔ဆိုတာ မရွိဘူး၊ လွည့္စားအျမတ္ထုတ္တာေတြပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဆိုတာ ယုတ္မာတဲ့ အာဏာရွင္ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မအမ်ိဳးသားက ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒီဘက္ကို လိုက္ၿပီး၊ ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းကို စြန႔္ဖို႔ပဲ ေျပာေနတာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မကို ကြာရွင္းမယ္ဆိုၿပီး ဖိအားေပးေနတာ။ ကြၽန္မတို႔က အျမင္ေတြေရာ၊ လမ္းေၾကာင္းေတြပါ မတူၾကဘူးေလ။ ကြၽန္မတို႔ လက္တြဲဦးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေပ်ာ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို နားလည္သြားေတာ့၊ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိသြားတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ကြာရွင္းဖို႔ကိစၥအတြက္၊ တရားေရးဌာနကို သြားၾကေရာ။ လမ္းမွာ သူက ေျပာေသးတယ္၊ “ငါက မကြာရွင္းခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူး။ မင္းကိုယ္တိုင္ေရာ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေရာ ေသခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္ေနၾကပါ” တဲ့။ သူ ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ စိတ္ထိခိုက္သြားတယ္။ ကြာရွင္းၿပီးရင္ ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ့္ အခက္အခဲေတြ၊ ေလွာင္ေျပာင္တာေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရမွာေတြ အားလုံးကို ေတြးလိုက္မိတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြက လူကို ဆုပ္ကိုင္ထားသလိုပဲ။ ကြၽန္မလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ဆုေတာင္းမိတယ္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို မေသြဖည္မိေအာင္၊ သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္လိုက္တာ။ အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို စဥ္းစားမိတယ္။ “သမၼာတရားအတြက္ ခက္ခဲမႈကို သင္ခံစားရမည္၊ သမၼာတရားထံ သင့္ကိုယ္သင္ ေပးအပ္ရမည္၊ သမၼာတရားအတြက္ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ျခင္းကို သင္ခံရမည္၊ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရားကို သင္ပိုမိုရရွိရန္အတြက္ ပို၍ပင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံရေပမည္။ ဤသည္မွာ သင္လုပ္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုဘဝ တစ္ခုအတြက္ သမၼာတရားကို သင္လက္မလႊတ္ရ၊ တဒဂၤေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အတြက္ သင့္ဘဝ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သမာဓိကို အဆုံးရႈံးမခံရ။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကာ ေကာင္းမြန္ေသာအရာအားလုံးကို သင္ ေလ့လာလိုက္စားသင့္ၿပီး၊ အသက္တာတြင္ ပိုမိုအဓိပၸာယ္ ရွိေသာ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ လိုက္စားသင့္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာက္တန္းက်သည့္ဘဝကို သင္ေနထိုင္ၿပီး မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုမွ် သင္ မလိုက္စားပါက၊ သင့္ဘဝကို သင္ ျဖဳန္းတီးသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာဘဝမွ မည္သည့္အရာကို သင္ ရရွိႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားတစ္ခုအတြက္ ဇာတိပကတိ၏ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈမ်ား အားလုံးကို သင္စြန႔္လြတ္သင့္ၿပီး၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အနည္းငယ္အတြက္ သမၼာတရားအားလုံးကို မလႊင့္ပစ္သင့္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမာဓိ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္သိကၡာ မရွိေပ။ ၎တို႔၏ တည္ရွိျခင္းတြင္ အဓိပၸာယ္ မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) လူတစ္ေယာက္က ဘဝတစ္ခုကို ဘယ္လိုပဲ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေနရပါေစ၊ တျခားလူေတြအမ်ားႀကီးက ဘယ္လိုပဲ ေလးစားအားက်ပါေစ၊ အဲဒါေတြက ဘာမွအဓိပၸာယ္မရွိဘူးဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ သမၼာတရားကို အားထုတ္ၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္မွပဲ ဘုရားရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရႏိုင္တာပါ။ ဒါကသာ ဣေျႏၵသိကၡာရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုပါပဲ။ ဒါကသာ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုပဲ။ ဒါကို စဥ္းစားမိေတာ့ တကယ္ကို လြတ္လပ္သြားတယ္။ ကြာရွင္းတဲ့ကိစၥကိုလည္း ဒြိဟမျဖစ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုက္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္၊ ကြၽန္မက တြယ္တာမႈဆိုတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးကေန လြတ္ခဲ့တာ။ မွန္ကန္တဲ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလမွာ၊ စည္းေဝးပြဲတစ္ခု လုပ္ေနတုန္း ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး အဖမ္းခံရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္တုန္းက ကြၽန္မကိုဖမ္းခဲ့တဲ့ ရဲေတြပါပဲ။ သူတို႔က ကြၽန္မမွတ္ပုံတင္ကို ျမင္ၿပီး၊ ကြၽန္မနာမည္ကို ေအာ္ေျပာေတာ့တာ၊ “ဒီဆယ္ႏွစ္လုံးလုံး၊ က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားအိမ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္သြားေပမဲ့၊ ခင္ဗ်ားကို ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့မွ တကယ္ကို အေျဖရွာေတြ႕သြားတာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခင္ဗ်ားကို မလႊတ္ေပးေတာ့ဘူး” တဲ့။ သူတို႔က ေျပာရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မကို လက္ထိတ္ခတ္ၿပီး ရဲကားေပၚ တင္လိုက္တယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့၊ အဲဒီမတိုင္ခင္ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ညီမသုံးေယာက္အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္။ သူတို႔ကို ရဲေတြက တစ္လလုံးလုံး ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္စက္ၾကတာ။ သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ဆို ႀကိဳးနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး တြဲေလာင္းဆြဲခံရေတာ့၊ သူ႔ဘယ္ဘက္လက္က တစ္သက္လုံးကုမရေအာင္ ထိခိုက္သြားတယ္။ အဲဒါကို ေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာေရာ။ ေသမတတ္ ႐ိုက္ႏွက္ခံရမွာ၊ မသန္စြမ္းျဖစ္သြားမွာကို ေၾကာက္တယ္ေလ။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားကို အျမန္ အကူအညီေတာင္းမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္မကို ဒီေန႔ ထပ္ၿပီး အဖမ္းခံရေအာင္ အခြင့္ေပးလိုက္ျပန္ၿပီ။ ကြၽန္မက ကိုယ္ေတာ့္စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို နာခံခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ နည္းတယ္။ ဇာတိပကတိက အားနည္းပါတယ္၊ ဘုရားသခင္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြၽန္မကို လမ္းျပကာကြယ္ေပးေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မရဲ႕အသက္ကို ေပးအပ္ခ်င္ပါတယ္။ ယုဒတစ္ေယာက္ အျဖစ္ခံၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ပါ့မယ္” ေပါ့။ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီးသြားေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စဥ္းစားမိျပန္ေရာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင့္ကို ဝန္းရံသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အရာအားလုံးသည္ ငါ၏အခြင့္အားျဖင့္ျဖစ္သည္၊ ငါ စီစဥ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ကို သင္သိထား၏။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ကာ သင့္ကို ငါေပးထားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ငါ၏စိတ္ႏွလုံးကို ျဖည့္ဆည္းေလာ့။ မေၾကာက္ႏွင့္၊ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခတို႔၏ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သည္ သင္ႏွင့္အတူ ဧကန္အမွန္ ရွိလိမ့္မည္။ သူသည္ သင့္ကို ေထာက္မေပးၿပီး သူသည္ သင္၏ ဒိုင္းလႊားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၂၆)) ဒီကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတာက၊ ကိုယ့္ရဲ႕ရွင္ျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းဆိုတာ လုံးဝကို ဘုရားရဲ႕လက္ထဲမွာပဲ။ ဘုရားက ခြင့္မျပဳဘဲနဲ႔၊ သူတို႔က ကြၽန္မရဲ႕အသက္ကို ယူလို႔မရဘူးေလ။ စာတန္ဆိုရင္ ဘယ္လိုပဲ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ဦးေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို နာခံရေသးတာပဲ။ သူလည္း ဘုရားရဲ႕ၾသဇာအာဏာကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ပါဘူး။ စမ္းသပ္မႈေတြ ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ ေယာဘအေၾကာင္းလည္း ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္တယ္။ ေယာဘရဲ႕အသက္ကို အႏၲရာယ္ျပဳဖို႔၊ ဘုရားက စာတန္ကို ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေလ။ စာတန္ကလည္း ဘုရား မိန႔္ဆိုတာကို မဆန႔္က်င္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ ေရွ႕မွာ ဘာေတြပဲႀကဳံႀကဳံ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ယုံၾကည္ျခင္းရသြားတယ္။ ဘုရားသခင္ကိုလည္း တိုင္တည္တယ္၊ “ဘယ္လိုပဲဒုကၡေတြ႕ပါေစ၊ ဘယ္လိုေတြပဲႀကဳံရပါေစ၊ ကြၽန္မက ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ ထာဝရလိုက္ၿပီး၊ သက္ေသခံပါ့မယ္” ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရးအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို စၿပီး စစ္ေဆးတယ္။ သူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့၊ “အခုဟာက ေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးေလးတဲ့ျပစ္မႈပဲ။ ခင္ဗ်ားက ၂၀၀၁ မွာ တစ္ႀကိမ္ အဖမ္းခံရတယ္။ ၂၀၀၉ မွာလည္း ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝေနတယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္က သတင္းပို႔တယ္။ ခင္ဗ်ားကို ဖမ္းဖို႔ ခဏခဏ ႀကိဳးစားတာေတြလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စည္းေဝးပြဲ လုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာကို ဖမ္းမိတာပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက ဘာမွမေျပာဘူးဆိုရင္ေတာင္၊ ေထာင္ခုနစ္ႏွစ္ကေန ဆယ္ႏွစ္အထိ ခ်လို႔ရေနေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားကို အမိန႔္ခ်လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔၊ ခင္ဗ်ားကေလးေတြကို ေကာလိပ္က လက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အစိုးရဝန္ထမ္းအလုပ္ေတြလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားလိုအေမမ်ိဳး ရွိေနတဲ့အတြက္ လူတိုင္းက သူတို႔ကို ေစာ္ေစာ္ကားကား ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔အနာဂတ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးတဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားကိုပဲ အျပစ္တင္လာမွာ။ သူတို႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ခင္ဗ်ားကို မုန္းသြားၾကလိမ့္မယ္” တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူက ေျပာေသးတယ္၊ “ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ မစဥ္းစားဘူးဆိုရင္ေတာင္၊ ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္။ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး၊ ခင္ဗ်ား သိတာေတြကို ေျပာျပ၊ ခင္ဗ်ားအေပၚက ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ၊ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ေငြေတြကိုလည္း ထုတ္ေပးမယ္ဆိုရင္၊ ခင္ဗ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္မယ္” တဲ့။ သူ အဲဒီလိုေျပာတာေတြကို ၾကားရတာ၊ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ကို ႐ြံလာမိတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ခရစ္ယာန္ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာမဆိုလုပ္မွာပဲ။ ကြၽန္မတို႔ကေလးေတြကို တကၠသိုလ္ မတက္ရဖို႔ေတာင္ လုပ္ေနၾကတာေလ။ ဘုရားသခင္နဲ႔ အသင္းေတာ္ကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ အက်ပ္ကိုင္ဖို႔၊ ကြၽန္မကေလးေတြကို ပညာေရး ပိတ္ပင္မယ္ဆိုတဲ့ အဲဒီ ေအာက္တန္းက်တဲ့နည္းလမ္းကို သုံးၾကတာ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကပဲ ကေလးေတြရဲ႕ေရွ႕ေရးကို ဖ်က္ဆီးေနတယ္ဆိုၿပီး သူတို႔က ေျပာေသးတယ္။ လုံးဝကို ေျပာင္းျပန္ပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေတာ္ေတာ္ကို ယုတ္မာတာပါ။ ဘုရားအမႈေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔၊ လူေတြကို ဘုရားဆီ ဦးမလွည့္ေအာင္ တားဆီးဖို႔အတြက္ဆိုရင္၊ သူတို႔က ဘာမဆိုလုပ္ၾကမွာ။ သူတို႔စကားေတြက ခ်ိဳေပမဲ့၊ သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြက အဆိပ္ေတြပဲ။ ဒါကို နားလည္ေနေတာ့၊ သူတို႔ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ လုံးဝ က်လို႔မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ဘုရားသခင္အတြက္ပဲ သက္ေသရပ္တည္ရမယ္ေပါ့။ သူတို႔က ကြၽန္မကို မနက္ႏွစ္နာရီေက်ာ္တဲ့အထိ စစ္ေဆးတယ္။ ဘာမွ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျမင္သြားေတာ့၊ ကြၽန္မကို ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကို ပို႔တယ္။ အရာရွိတစ္ေယာက္က၊ “ဒီတစ္ခါေတာ့ ခင္ဗ်ား အမိန႔္ခ်ခံရၿပီး ေထာင္က်မွာ” ဆိုၿပီးေျပာသြားတယ္။

ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမွာက ကြၽန္မကို လူသတ္သမားေတြ၊ လူကုန္ကူးတဲ့လူေတြ၊ မေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြ၊ လူလိမ္ေတြနဲ႔ အတူတူထားတာ။ ကြၽန္မ တကယ္ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ စိတ္ဓာတ္လည္း က်တယ္။ အဲဒီမွာက အနံ႔ဆိုးႀကီးတစ္ခုနဲ႔၊ ေမွာင္မည္းၿပီး စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနတာ။ အဲဒီလိုပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးမွာ ကြၽန္မမွာရွိတဲ့ ဒူလာေရာ၊ ေလးဘက္နာလြန္ ႏွလုံးေရာဂါေရာ ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာတာေပါ့။ ရွိသမွ် အဆစ္အျမစ္ေတြ အကုန္ကိုက္ခဲကုန္တာ။ ကြၽန္မက ညတိုင္းလည္း ႏွစ္နာရီစာ ကင္းေစာင့္ရတယ္။ ခဏေလာက္ မတ္တတ္ရပ္ၿပီးတာနဲ႔ ႏွလုံးက တလွပ္လွပ္ျဖစ္လာေရာ။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ က်ပ္လာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးတာ။ အရာရွိ ေျပာသြားတဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ကေန ဆယ္ႏွစ္ထိ က်လိမ့္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္တယ္။ ခုနစ္ႏွစ္ဆို ရက္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ၊ ဆယ္ႏွစ္ဆို ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲဆိုတာေတြ စၿပီးတြက္ၾကည့္တယ္။ ေန႔ေတြညေတြက ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိလာမွာပဲ။ အဲဒါေတြကို ဒီအေမွာင္ထုေခ်ာက္ႀကီးထဲမွာ ကြၽန္မ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ဒီကေန ထြက္သြားရတဲ့အထိ အသက္ရွင္ပါဦးမလား။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေအာင္ က်လာတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးကို အေမွာင္ထုက စိုးမိုးေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ငါက မွန္ကန္တဲ့အေျခအေနမွာ မရွိဘူးဆိုၿပီး နားလည္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ျမန္ျမန္ ဆုေတာင္းမိတယ္၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိေအာင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ဆီက မေသြဖည္မိေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိတယ္၊ “ဤက်ယ္ေျပာေသာ ေလာကတြင္၊ မည္သူသည္ ငါ၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် စစ္ေဆးျခင္းကို ခံရဖူးသနည္း။ ငါ့ဝိညာဥ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မည္သူသည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ၾကားဖူးသနည္း။ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ အေမွာင္ထဲတြင္ စမ္းတဝါးဝါးႏွင့္ ရွာေဖြၾက၏။ လူမ်ားစြာတို႔သည္ အခက္အခဲအလယ္တြင္ ဆုေတာင္းၾက၏။ မ်ားစြာေသာ သူတို႔သည္ ဆာေလာင္ကာ ေအး၏၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္သကဲ့သို႔၊ မ်ားစြာတို႔သည္ စာတန္၏ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ခံရ၏။ သို႔ရာတြင္ မ်ားစြာေသာ သူတို႔သည္ အဘယ္သို႔ လွည့္ရမည္ကို မသိၾက၊ မ်ားစြာေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအလယ္တြင္ ငါ့ကို သစၥာေဖာက္ၾက၏၊ မ်ားစြာတို႔သည္ ေက်းဇူးကန္းၾကၿပီး၊ မ်ားစြာတို႔သည္ စာတန္၏ လွည့္ျဖားတတ္ေသာ အႀကံအစည္မ်ားကို သစၥာေစာင့္ သိၾက၏။ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ ေယာဘျဖစ္သနည္း။ မည္သူသည္ ေပတ႐ုျဖစ္သနည္း။ ငါသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေယာဘကို အဖန္ဖန္ ေျပာဆိုခဲ့သနည္း။ ငါသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပတ႐ုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရည္ၫႊန္းၿပီးျဖစ္သနည္း။ သင္တို႔အတြက္ ငါ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ကို သင္တို႔ ေသခ်ာေအာင္ ေလ့လာစိစစ္ဖူးပါသေလာ။ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို ေတြးဆရာတြင္ သင္တို႔ အခ်ိန္ ပိုကုန္ဆုံးသင့္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၈)) ဒါကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ေတာ့မွ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားက ေယာဘနဲ႔ ေပတ႐ုတို႔လို လူေတြကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ၊ သူတို႔က ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ စမ္းသပ္မႈေတြၾကားမွာ ဘုရားကို သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္လို႔ပဲ။ ဥပမာ ေယာဘေပါ့။ စမ္းသပ္မႈေတြ ႀကဳံရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သူ႔ဥစၥာဓနေတြနဲ႔ သားသမီးေတြ အကုန္ဆုံးရႈံးရတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး အနာစိမ္းေတြ ေပါက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘုရားရဲ႕နာမေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းႏိုင္ေနေသးေတာ့၊ စာတန္ပဲ အရွက္ရသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွင္ေပတ႐ုဆိုရင္ ဘုရားအတြက္ သက္ေသခံအျဖစ္နဲ႔ ေသတဲ့အထိ နာခံၿပီး၊ ကားတိုင္တင္ခံသြားတာ။ ကြၽန္မက်ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန အာဟာရေတြ အမ်ားႀကီး ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡနည္းနည္းေလး ရင္ဆိုင္ရၿပီဆိုတာနဲ႔၊ ကြၽန္မက ထြက္ေျပးခ်င္တာ။ ငါ့မွာ စစ္မွန္တဲ့ယုံၾကည္ျခင္း၊ နာခံျခင္း မရွိဘူး။ သက္ေသခံဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ဘဝကို ဆက္ကပ္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူးဆိုၿပီး ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုတာေတြနဲ႔ တျခားစီျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ဘဝကို ဖက္တြယ္လြန္းတယ္ေလ။ ဘုရားအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ သက္ေသခံႏိုင္ပါ့မလဲ။ ကြၽန္မလည္း ဒီအေတြးနဲ႔ တကယ္ ေနာင္တရၿပီး၊ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ဆုေတာင္းတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ေသျခင္းနဲ႔ ရွင္ျခင္းကို ကိုယ္ေတာ့္လက္ထဲ အပ္ဖို႔ အသင့္ပါပဲ။ ကိုယ္ေတာ့္အစီအစဥ္ေတြကို ကြၽန္မ နာခံပါ့မယ္။ ေထာင္ဒဏ္ ဘယ္ႏွႏွစ္ပဲက်က်၊ ဘယ္လိုပဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေရာက္၊ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသခံၿပီး၊ စာတန္ကို အရွက္ရေစခ်င္ပါတယ္ ဘုရားသခင္” ေပါ့။ ကြၽန္မ အံ့ၾသရတာက၊ ကြၽန္မက အရာအားလုံးကို ဆက္ကပ္ၿပီး ဇာတိနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္မခံေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အခ်ိန္၊ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္း ေရာက္တဲ့ ၂၈ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ျပန္လြတ္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ခင္ပြန္းေဟာင္းက ကြၽန္မ ေထာင္ဒဏ္က်သြားရင္ ကေလးေတြရဲ႕ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ ထိခိုက္မွာစိုးလို႔၊ ျပန္လြတ္ေအာင္ လာဘ္ထိုးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေနာက္မွ သိရတယ္။ ကြၽန္မလည္း ရင္ထဲမွာ ဘုရားသခင္ကို တိတ္တိတ္ေလး ေက်းဇူးေတြတင္မိတယ္။

ကြၽန္မခင္ပြန္းေဟာင္းက ကြၽန္မ လြတ္တဲ့ေန႔မွာ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကို ကားနဲ႔ေရာက္လာတယ္။ တစ္လေလာက္အခ်ိန္အတြင္း ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ပိန္က်သြားတာေတြ၊ လုံးဝ ပုံစံေျပာင္းသြားတာေတြ ျမင္ေတာ့၊ သူက ကြၽန္မကို၊ “မင္းက တစ္လေလာက္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ ပိန္က်သြားတာ။ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးဆို မင္း ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မင္း စြန႔္လႊတ္ေတာ့မယ္မဟုတ္လား” ဆိုၿပီး ေမးတယ္။ ကြၽန္မက ျပန္မေျဖေတာ့၊ သူက ထပ္ၿပီးတိုက္တြန္းတယ္။ “ေျပာစမ္းပါ၊ မင္း ယုံၾကည္တာကို ရပ္ေတာ့မယ္မဟုတ္လား” တဲ့။ ဒါက ဝိညာဥ္ေရးေလာကရဲ႕တိုက္ပြဲတစ္ခုဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္တယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ရမဲ့ အခ်ိန္ပဲ။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္မ ဆက္ၿပီး ယုံၾကည္ရမွာပဲ။ ယုံၾကည္ျခင္းရွိတယ္ဆိုတာ မွန္ကန္တယ္၊ သဘာဝက်တယ္။ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ေနသေ႐ြ႕ ယုံၾကည္ေနမယ္” ေပါ့။ ကြၽန္မ ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားေတာ့၊ သူက ေဒါသထြက္ၿပီး စတီယာရင္ကို ထုတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းတခါခါနဲ႔ သက္ျပင္းေတြခ်ၿပီး၊ ေျပာေတာ့တာပဲ၊ “ငါေတာ့ မင္းတို႔ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းရေတာ့မွာပဲ။ ပါတီက လူေတြကို သိမ္းသြင္းဖို႔ ရွိသမွ်နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားလည္း တစ္ခါမွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔ယုံၾကည္သူေတြက်ေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာအက်ိဳးအျမတ္လည္း မရ၊ ခဏခဏ အဖမ္းခံရတာေတာင္၊ မရမက ယုံၾကည္ေနၾကတယ္။ မင္းတို႔ဘုရားသခင္က တကယ္ကို ထူးျခားတာပဲ” တဲ့။ သူ ဒီလိုေျပာတာ ၾကားရေတာ့၊ ကြၽန္မ တကယ္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားရတယ္။ သက္ေသခံဖို႔၊ စာတန္ကို အရွက္ခြဲအႏိုင္ယူဖို႔၊ ကြၽန္မကို လမ္းျပေပးတဲ့ ဘုရားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးပါပဲ။

ကြၽန္မ လြတ္လာၿပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္မွာေပါ့၊ ကြၽန္မသားက ေက်ာင္းက ျပန္လာတယ္၊ ကြၽန္မက သူ အႀကိဳက္ဆုံး မႈိနဲ႔ၾကက္သားဟင္း ခ်က္ေပးထားတယ္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ သူက ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ စကားေျပာလာတယ္။ သူက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့၊ “အေမ ဒီေန႔ ေ႐ြးခ်ယ္တာတစ္ခု လုပ္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမ့သားလို႔ ဆက္ၿပီး သတ္မွတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ အေမ့ယုံၾကည္ျခင္းကို စြန႔္ရမယ္။ အေမ့ဘာသာေရးမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မွာ မေနေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ေတြ႕ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။ ကြၽန္မ တုန္လႈပ္သြားတာ။ သူက ကြၽန္မနဲ႔ဆို အၿမဲတမ္း နီးနီးကပ္ကပ္ ေနလာခဲ့တာ။ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းကိုလည္း တစ္ခါမွ မကန႔္ကြက္ခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒီေန႔မွာ သူ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုေျပာလာမွန္း ကြၽန္မလည္း မသိဘူး။ သူက ႐ုတ္တရက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားတာ။ ကြၽန္မလည္း ခဏေလာက္ စကားမေျပာႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကယ္ကို နာက်င္ရတယ္။ ဒီ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းက တကယ္ကို ဆင္းရဲဒုကၡေတြ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ဝမ္းနည္းရတာေတြ အျပည့္ပါလားဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာတစ္ခု ရွိေနတာကိုး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆုံးျဖတ္ရတာ ခက္ခဲလြန္းတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း “ဘုရားသခင္ ကြၽန္မ ကိုယ္ေတာ့္ကို စြန႔္ပယ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕သားကိုလည္း မဆုံးရႈံးခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုကို နားလည္ေအာင္ လမ္းျပေတာ္မူပါ ဘုရားသခင္” ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိေရာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူမ်ားအတြင္း၌ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အဆင့္တိုင္းတြင္ အျပင္ပန္းသဏၭာန္မွာ လူမ်ား၏ စီစဥ္မႈမွ ထြက္ေပၚလာသကဲ့သို႔ လူမ်ားၾကားထဲ၌ ဆက္သြယ္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအေနႏွင့္ သို႔မဟုတ္ လူမ်ား၏ ၾကားဝင္ျပဳလုပ္မႈမ်ားအေနႏွင့္ ျဖစ္ေပၚသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ လုပ္ေဆာင္မႈ အဆင့္တိုင္း၊ ျဖစ္ပ်က္မႈတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ စာတန္ျပဳလုပ္သည့္ အေလာင္းအစားမ်ားျဖစ္ၿပီး လူမ်ား၌ ဘုရားသခင္ အတြက္ သူတို႔၏ သက္ေသခံမႈမွာ ခိုင္ၿမဲစြာ ရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ေယာဘ စမ္းသပ္ခံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ- ေနာက္ကြယ္မွာက စာတန္က ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေလာင္းအစား လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာဘအေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာက လူသားတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈျဖစ္ၿပီး လူသားတို႔၏ ၾကားဝင္လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အတြင္းမွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္အဆင့္တိုင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သည့္ စာတန္၏ အေလာင္းအစားရွိသည္။ ဤအရာ၏ေနာက္ကြယ္မွာ အားလုံးက တိုက္ပြဲပင္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ေနာက္ထပ္ ဝိညာဥ္ေရးတိုက္ပြဲတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ေနရတာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕သားက ကြၽန္မကို ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းေနတယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ့၊ အဲဒီေနာက္ကြယ္မွာ စာတန္က ကြၽန္မကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ေနတာ၊ တိုက္ခိုက္ေနတာပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္မရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေစာင့္ေနတယ္လို႔လည္း ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက ဇာတိတြယ္တာမႈေၾကာင့္ ကိုယ့္သားကို ေ႐ြးမလား၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေ႐ြးခ်ယ္မလားဆိုတာ၊ ဘုရားသခင္က ျမင္ခ်င္တာ။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္ စိတ္ပ်က္ရတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ စာတန္ အရွက္ရေအာင္ သက္ေသခံရမယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕သားကို၊ “အေမက ဘုရားဆီကေန ေသြဖည္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားကို စြန႔္ပယ္ဖို႔ ေ႐ြးတယ္ဆိုတာ ဒီေန႔ မင္းက အေမ့ကို ထားခဲ့ဖို႔ ဆုံးျဖတ္တာမ်ိဳးနဲ႔ အတူတူပဲ။ အဆင္ျခင္မဲ့လြန္းသလို ျဖစ္မယ္။ ဘုရားသခင္ စိတ္ပ်က္ရလိမ့္မယ္။ အေမက ဘုရားသခင္ေနာက္ပဲ အၿမဲတမ္းလိုက္မယ္။ အဲဒါ အေမ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲ” ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ဒီလိုေျပာတာကို ၾကားေတာ့၊ သူက ငိုၿပီးထြက္သြားေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလည္း ကြၽန္မ ဝမ္းနည္းရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မွန္ကန္တဲ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈ လုပ္လိုက္ၿပီဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။

နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူက ျပန္ေရာက္လာၿပီး၊ ကြၽန္မကို ေျပာတယ္၊ “ကြၽန္ေတာ္ မွားသြားတယ္၊ အေမ။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလို မေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းသင့္ဘူး။ အေဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာလို႔ပါ၊ အေမ့ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔၊ ဘာသာေရးကို စြန႔္လႊတ္လားဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ရဲေတြက ေျပာထားတယ္တဲ့။ အေမက ႏွစ္ခါေတာင္ အဖမ္းခံရၿပီးၿပီဆိုေတာ့၊ ေနာက္တစ္ခါ အဖမ္းခံရလို႔ လုံးဝ မလြတ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အေမရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အေမ့ယုံၾကည္ျခင္းကို စြန႔္လႊတ္ေအာင္၊ ခုန နည္းလမ္းကို သုံးမိတာပါ” တဲ့။ သူ ဒီလိုရွင္းျပတာကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မလည္း ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ အဲဒီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို ႐ြံလို႔မဆုံး ျဖစ္သြားတယ္။ ယုံၾကည္လာတဲ့ ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ ကြၽန္မကို ဥပေဒမဲ့ဖမ္းၿပီး၊ ခဏခဏ ေထာင္ခ်ခဲ့ၾကတာ။ ကြၽန္မမိသားစုလည္း ၿပိဳကြဲရတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕အမ်ိဳးသားနဲ႔ ကေလးေတြကိုလည္း မဆီမဆိုင္ ဆြဲထည့္တယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ပါတီရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြပဲ။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ဘုရားေနာက္ လိုက္ဖို႔၊ သံမဏိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ။

ဒီလို စုံစမ္းေသြးေဆာင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ စာတန္ရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြကို ျမင္ေအာင္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လမ္းျပခဲ့တယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အားျဖည့္ေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တန္ခိုးအာဏာကို ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ဉာဏ္ပညာက စာတန္ရဲ႕လွည့္စားမႈေပၚ အေျခခံၿပီး က်င့္သုံးမွန္း နားလည္သြားတယ္။ အဲဒီပါတီက ဘယ္လိုပဲ ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းပါေစ၊ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို မဟန႔္တားႏိုင္ပါဘူး။ ဘုရားက ပါတီရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈကို ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတာ၊ ေအာင္ျမင္သူမ်ားအုပ္စုတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ဖို႔ အသုံးခ်ေနတာပါ။ ဘုရားက ဘယ္ေလာက္ အေျမာ္အျမင္ရွိတယ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးပါပဲ။