၂၀၀၂ ခုႏွစ္ရဲ႕ ေႏွာင္းပိုင္းကာလ ရက္တစ္ရက္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ ရဲအဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဧည့္ေဂဟာဆီ ေခၚသြားၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘဏ္ေငြအဝင္အထြက္ ဗီဒီယိုကို ျပတယ္။ ေငြေတြကို ဘယ္ကရတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွာေနတယ္၊ ဘယ္သူက အသင္းေတာ္ကို ဦးေဆာင္တယ္ ဆိုတာေတြကို မရပ္မနားေမးၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖဖို႔ျငင္းေတာ့ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ညႇဥ္းဆဲတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္းေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းတယ္၊ သားေရဖိနပ္ေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာကို ရက္ရက္စက္စက္ ျဖတ္႐ိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ “အိပ္ခြင့္မေပးတဲ့” နည္းမ်ိဳးေတြ သုံးၿပီး ရဲဆယ္ေယာက္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဝိုင္းစစ္ေဆးၾကတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပးမအိပ္ၾကဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေလ။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လုံးမွိတ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ရဲေတြက မ်က္ႏွာကို ခပ္ျပင္းျပင္း ျဖတ္႐ိုက္တယ္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကန္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ နားနားကပ္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္တယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရေတာ့ စိတ္ရႈပ္ေထြးတာ၊ အျပင္းဖ်ားတာ၊ ေခါင္းမူးတာ၊ နားအူေနတာေတြကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ထပ္ေတာင္ စျမင္လာတယ္။ ရဲေတြ ညႇဥ္းဆဲတာ ရက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေျမေပၚၿပိဳလဲသြားၿပီး၊ ထဖို႔ အားမေမြးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ မပြင့္ေတာ့ဘဲ သတိလစ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာၿပီ။ အသက္ရွဴရတာေတာင္ ခက္လာၿပီး အခ်ိန္မေ႐ြး ေသသြားႏိုင္သလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ျပည့္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေမ၊ မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြအေၾကာင္းကို မနားတမ္း ေတြးေနမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေသသြားရင္ သူတို႔ေျဖမဆည္ႏိုင္ဘဲ အရမ္းစိတ္ထိခိုက္ကုန္ၾကမွာကို စိုးမိတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သူတို႔ဘယ္လို ဆက္အသက္ရွင္ၾကမလဲေပါ့။ ရီေဝေဝျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ၊ ရဲေတြက၊ “မင္းလို ေခါင္းမာတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေတြ ေသသြားရင္ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ မင္းကို ဘယ္သူမွ မသိတဲ့တစ္ေနရာရာမွာ ေျမျမႇဳပ္ပစ္မွာ”လို႔ ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ သူတို႔က၊ “မင္းဘယ္မွာေနတယ္ဆိုတာပဲ ငါတို႔ကို ေျပာ၊ ဒီအမႈကို ငါတို႔ ပိတ္လိုက္မယ္။ ငါတို႔ မင္းနဲ႔ တစ္ညလုံး ဒုကၡခံၿပီး မေနခ်င္ဘူးကြ”လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဒီညမွာ ငါ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာရင္၊ ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေသးအဖြဲေလးတစ္ခုခုေလာက္ ငါ ေျပာလိုက္သင့္တယ္ထင္တယ္”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဧည့္ခံခဲ့တဲ့ အစ္မႀကီးအေၾကာင္းကို ေတြးမိတယ္။ သူက အသင္းေတာ္ကိစၥေတြကို နည္းနည္းပဲ သိတယ္။ သူ႔အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနတာ ဝန္ခံလိုက္ရင္၊ အသင္းေတာ္ကို ထိခိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္လားေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ အဖမ္းခံခဲ့ရတာ ရက္ႏွစ္ဆယ္ျဖစ္ေနၿပီ။ သူ႔အိမ္မွာရွိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာအုပ္ေတြကို ေ႐ႊ႕ထားတာ ၾကာေလာက္ၿပီေလ။ ဘာအေထာက္အထားမွ သူတို႔ မရွာႏိုင္ခဲ့ရင္ အဲဒီအစ္မႀကီးကို ရဲေတြက ဘာမွလုပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္လား။ အဲဒီအစ္မႀကီးရဲ႕အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ကေန စကားေတြ ထြက္သြားတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က ခ်က္ခ်င္း ရွင္းသြားၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ ယုဒတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီမွန္း သိလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ပိုေၾကာက္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေက်ာက္႐ုပ္လိုျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မိၿပီး အရမ္း ေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ယုဒတစ္ေယာက္ျဖစ္လာၿပီး ညီအစ္မတစ္ေယာက္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ပုံကို မုန္းမိတယ္။ ကိုယ္ေျပာခဲ့တာေတြ ျပန္ျပင္ဖို႔ အဲဒီအခ်ိန္ကို ျပန္သြားလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးက အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီ။ အဲဒီအစ္မက သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ေဘးကင္းလုံၿခဳံမႈကို အေလးမထားဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဧည့္ခံခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကယ္တင္ဖို႔ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္မိခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အသိစိတ္က ပိုလို႔ေတာင္ လိပ္ျပာမသန႔္ျဖစ္ရၿပီး ဘာလူ႔သဘာဝမွမရွိခဲ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သတိရမိတဲ့အခါမွာေပါ့။ “ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားရခ်ိန္မ်ားတြင္ ငါ့အေပၚ စိုးစဥ္းမွ် သစၥာေစာင့္သိမႈ မျပသခဲ့သူမ်ားအား ငါသည္ ေနာက္ထပ္ သနားၾကင္နာေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ ငါ၏က႐ုဏာသည္ အကန္႔အသတ္ရွိ၏။ ထို႔ျပင္ တစ္ခ်ိန္က ငါ့ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့သူ မည္သူ႔ကိုမွ် ငါႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၊ ၎တို႔၏မိတ္ေဆြမ်ား၏ အက်ိဳးအေပၚ သစၥာေဖာက္သူမ်ားႏွင့္ ငါသည္ သာ၍ပင္ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္လိုျခင္း မရွိ။ ထိုသူသည္ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ ငါ၏စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။ ငါ၏ႏွလုံးကို ေၾကကြဲေစသူ မည္သူမဆို ငါ့ထံမွ ဒုတိယအႀကိမ္ သက္ညႇာမႈ ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ငါ့အေပၚသစၥာရွိေနခဲ့ေသာသူ မည္သူမဆို ငါ၏ႏွလုံးသားတြင္ ထာဝရ တည္ရွိေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သင္တို႔ကို ငါေျပာၾကားရမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို ဓါးတစ္စင္းလို ထိုးေဖာက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသိစိတ္က ပိုလို႔ေတာင္ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲ သိခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက ေျဖာင့္မတ္၊ သန႔္ရွင္းတယ္၊ လူ႔ရဲ႕ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကို သည္းမခံဘူးဆိုတာေပါ့။ ဘုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကယ္တင္ဖို႔ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္တဲ့သူေတြကို မုန္းတယ္။ အဲဒီညီအစ္မကို သစၥာေဖာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ယုဒျဖစ္လာၿပီး ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားက ခုခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘုရားကိုယုံၾကည္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျဖတ္ပစ္ခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ။ ဒီအရာအားလုံးကို စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးက နာက်င္မႈနဲ႔ အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာ ဆုတ္ၿဖဲခံေနရသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ညၿပီးတစ္ည အိပ္လို႔မရဘူး၊ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ၿပီး အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားနဲ႔ အဲဒီအစ္မႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ အေႂကြးတင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္လို႔မရခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန ေနာက္ထပ္ ဘာတစ္ခုမွ မရႏိုင္တာကို ရဲေတြက ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး၊ ေထာင္တစ္ႏွစ္ခြဲ ျပစ္ဒဏ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္က အရမ္းအားနည္းတယ္။ အိမ္အျပင္ဘက္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရင္းနဲ႔ ေျခလွမ္းနည္းနည္း ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေဟာဟဲလိုက္လာတယ္။ ရဲေတြက သူတို႔ အသက္ဆုံးရႈံးသြားေအာင္ လုပ္မိမွာကို ေၾကာက္လို႔ ရက္ငါးဆယ္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆးခြင့္နဲ႔ လႊတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒသတြင္းနယ္ပယ္ကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို ထြက္သြားခြင့္မေပးၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ဆီ လတိုင္း အေၾကာင္းၾကားရၿပီး၊ သုံးလတစ္ႀကိမ္ ရဲစခန္းကို ယုံၾကည္မႈသေဘာထားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အစီရင္ခံစာပို႔ရတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ရဲေတြက အဲဒီအစ္မရဲ႕အိမ္ကို သြားၾကၿပီး၊ သူက သူ႔တာဝန္ေတြကို မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မွာ တစ္လေက်ာ္ ေနခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ရဲ႕ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ထပ္လာဖမ္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ တျခားၿမိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ အျမန္ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ ရဲေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖမ္းဖို႔ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေျခရာခံမိသြားတယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းခြင္ကေန ကြၽန္ေတာ္ ညတြင္းခ်င္း ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကာလက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခက္ခဲဆုံး အခ်ိန္ပဲ။ အသင္းေတာ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အဆက္ျဖတ္ထားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ပုန္းစရာေနရာမရွိဘဲ၊ ေနရာအႏွံ႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ရတယ္။ တံတားေတြေအာက္ ခဏခဏ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ့္ကို ကူကယ္ရာမဲ့ခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို မလိုခ်င္ေတာ့သလိုမ်ိဳးခံစားရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္ေတာ္ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိၿပီး အဲဒီလို ျပစ္ဒဏ္မ်ိဳးနဲ႔ ထိုက္တန္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ တကယ္ေတာ့၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ကြၽန္ေတာ္ သည္းခံႏိုင္ေပမဲ့၊ ဘုရားသခင္၊ အသင္းေတာ္ အသက္တာနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ႏိုင္စြမ္းေတြကို ဆုံးရႈံးရတာေတြေၾကာင့္ အသက္ရွင္ဖို႔ထက္ ေသသာေသလိုက္ ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ဆုမေတာင္းရဲခဲ့ဘူး၊ သူ႔ကို ဆုေတာင္းဖို႔ မထိုက္တန္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားရဲ႕ စက္ဆုပ္တာခံရတဲ့သူ ယုဒတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြကို နားေထာင္ပါဦးမလားေပါ့။ တစ္ညၿပီးတစ္ည အိပ္လို႔မရခဲ့သလို၊ ေနာင္တ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ျဖတ္႐ိုက္ေနခဲ့မိမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ခဏခဏဆိုသလို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နာက်င္မႈကို ေသျခင္းနဲ႔ အဆုံးသတ္လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိၿပီး၊ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နည္းနည္းပို နားလည္လာခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေျပာတယ္။ “ယေန႔တြင္ လူအမ်ားစု၌ ထိုအသိပညာ မရွိၾကေပ။ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ တန္ဖိုးမရွိဟု ၎တို႔ယုံၾကည္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ ေလာကႀကီး၏ စြန္႔ပစ္ျခင္းကိုခံၾကရသည္၊ ၎တို႔၏ ေနအိမ္အသက္တာ၌ ေသာကေရာက္ၾကရသည္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းကို မခံၾကရဘဲ ၎တို႔၏ ေရွ႕ေရးမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ရာျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕သူမ်ား၏ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ လြန္ကဲျပင္းထန္လာၿပီး ၎တို႔၏အေတြးမ်ားသည္ ေသျခင္းတရားဘက္သို႔ လွည့္သြားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အတြက္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔၌ ဇြဲလုံ႔လဝီရိယ မရွိၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ အားနည္းၿပီး အစြမ္းမရွိသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကို လူသားတို႔ ခ်စ္ၾကရန္ စိတ္ထက္သန္ေသာ္လည္း၊ လူသားက သူ႔ကိုခ်စ္ေလ၊ လူသား၏ ဒုကၡေဝဒနာက ပိုႀကီးေလျဖစ္ၿပီး၊ လူသားက သူ႔ကိုခ်စ္ေလ၊ လူသား၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားက ပိုႀကီးေလျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေနေတြက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းျဖစ္မွန္းကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယုဒနဲ႔တူတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္တစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုရားက ဖန္ဆင္းခဲ့တာ၊ ကိုယ့္အတြက္ ေသျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ မေ႐ြးသင့္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ အျပစ္ေပးတာကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံသင့္တယ္။ အနာဂတ္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အခြင့္ရတဲ့အခါတိုင္း ဘုရားေနာက္ကို ဆက္လိုက္မယ္။ ဘုရားအတြက္ အေစခံရမဲ့ သေဘာျဖစ္ရင္ေတာင္၊ လိုလိုလားလားနဲ႔ လုပ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေသဖို႔ေတြးတဲ့ ဘယ္အေတြးကိုမဆို ကြၽန္ေတာ္ ဖယ္ထုတ္ၿပီး ဒူးေထာက္ငိုယို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ေတာ္ ေသထိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ က်ိန္ျခင္းခံထိုက္ပါတယ္...”လို႔ေပါ့။ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္အၾကာႀကီးမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဒီတစ္ခုတည္းပဲ ေျပာႏိုင္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ေျပာဖို႔ ဆို႔နင့္ေနခဲ့တယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရွာေတြ႕ၿပီး၊ အဲဒီအစ္မကို သစၥာေဖာက္တာက ကြၽန္ေတာ့္ဇာတိပကတိ အားနည္းတဲ့ အခိုက္အတန႔္တစ္ခုျဖစ္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ အသင္းေတာ္ကို သိသာထင္ရွားတဲ့ ဆုံးရႈံးမႈ ျဖစ္မသြားခဲ့ပါဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္သမတ္တည္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈက ေကာင္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို တာဝန္တစ္ခု ထပ္ေပးတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေတြက်တဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္ခံစားရတယ္။ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ယုဒလုပ္တာက ငရဲကို သြားရမဲ့သေဘာျဖစ္ရင္ေတာင္ အျပစ္ဒဏ္နဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယုံၾကည္ခဲ့တာေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈအတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို မဆက္ဆံခဲ့ဘူး။ ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ဘယ္ေလာက္ အေႂကြးတင္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ပိုလို႔ေတာင္ ေနာင္တရမိသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အနာဂတ္မွာ အသင္းေတာ္က ဘယ္တာဝန္ေတြကိုပဲ အပ္ပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားၿပီး ဘုရားကို ျပန္ဆပ္ဖို႔ ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးက ယုံၾကည္သူေတြကို စဖမ္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသင္းေတာ္က ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္လည္း အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႔က ယုဒလုပ္ၿပီး အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတာကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကားရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ယုဒေျပာင္းသြားဖို႔ သူတို႔ ႏွင္ထုတ္ခံရၿပီး ငါလည္း အဲဒီလို ျပဳမူခဲ့တယ္ဆိုရင္၊ ငါ ႏွင္ထုတ္ခံရဖို႔က အခ်ိန္နဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္ မဟုတ္လား”လို႔ေပါ့။ ဒီအရာေတြကို ေတြးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက နည္းနည္း ဆို႔နင့္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈက အရမ္းႀကီးၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားထုတ္လိုက္စားပါေစ၊ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က နည္းပါးပုံရတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အမွားလုပ္မိရင္၊ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွင္ထုတ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ပိုလို႔ေတာင္ ေနာင္တရမိတယ္။ ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရပ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္မွာသာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္ခဲ့ရင္ ဒီလို ဆင္းရဲဒုကၡခံရမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အားလုံးက ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေသဖို႔ အရမ္းေၾကာက္ခဲ့ၿပီး အညံ့စားဘဝကို အသက္ရွင္ဖို႔ ပိုႏွစ္သက္ခဲ့လို႔ပဲ။ ကိုယ့္လမ္းကိုေ႐ြးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ခံရမယ္။ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ေနလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ပိုအားထုတ္ၿပီး ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ျပစ္မွားမႈကို ေကာင္းမႈမ်ားမ်ားနဲ႔ ေပးေခ်ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ လူေတြအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းႀကီးေတြ၊ ကတိေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္၊ အားေပးတဲ့ စကားေတြကိုေတာ့ အဲဒါေတြက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မပတ္သက္ေတာ့သလို၊ မဆိုင္ေတာ့သလို ခံစားရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လူေတြကို ရွင္းလင္းဖို႔အတြက္ အခ်က္အလက္ေတြကို စီစဥ္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေတာ့ ယုဒေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စုေဆာင္း၊ စီစဥ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကိုယ္က ယုဒလုပ္ၿပီး အဲဒီအစ္မကို ထိခိုက္နစ္နာေစခဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥက ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တစ္သက္လုံးစြဲက်န္ရစ္ခဲ့တာ။ အဲဒါကို ေတြးတဲ့အခါတိုင္းမွာ စြပ္စြဲခံရသလို ခံစားရၿပီး နာက်င္မႈက ဓားနဲ႔ အထိုးခံရသလိုပဲ။ ဒီကိစၥက ကြၽန္တာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အၿမဲစြဲထင္တဲ့ အစြန္းအထင္းနဲ႔ နာက်င္မႈတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ေသြးတိုးလိုမ်ိဳး ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ က်န္းမာေရး ဆိုးသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စေတြးမိတယ္။ ငါ ျပစ္ဒဏ္ေပးတာကို ေတြ႕ႀကဳံေနခဲ့ရတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားက ငါ့ကို စြန႔္ပစ္ခဲ့ၿပီလား။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးမွာ ပိုေတာင္ႀကီးမားတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ အားနည္းမႈကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ထုတ္ေဖာ္ျပမိတဲ့အခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာဖို႔လိုမွန္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ျပစ္မွားမႈ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားၿပီး အဲဒါရဲ႕ သဘာဝက ဘယ္ေလာက္ျပင္းထန္မွန္း စဥ္းစားမိခဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားက ငါ့ကို ကယ္တင္ႏိုင္ပါဦးမလား။ သမၼာတရားကို နားလည္ေအာင္ သူ ငါ့ကို ဉာဏ္အလင္းေပးဦးမလားလို႔ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔၊ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနခဲ့ရတယ္။

တစ္ေန႔မွာ၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ အေျခအေနကို သိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီဖို႔ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖတ္ျပတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္ “ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦး ကယ္တင္ခံရမည္၊ မခံရမည္ကို ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း အဆင့္အေပၚ အေျခခံ၍ ဆုံးျဖတ္သေလာ။ ၎တို႔ကို တရားစီရင္ရန္၊ မစီရင္ရန္ျဖစ္ေစ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမရန္၊ မဆုံးမရန္ျဖစ္ေစ ၎တို႔၏ ျပစ္မွားမႈ အတိုင္းအတာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ပမာဏအေပၚ အေျခခံ၍ သူ ဆုံးျဖတ္သေလာ။ ၎တို႔၏ ခရီးပန္းတိုင္ႏွင့္ အဆုံးသတ္ကို ၎တို႔၏ ပုံပန္းမ်ား၊ မိသားစု ေနာက္ခံ၊ ၎တို႔၏ အစြမ္းအစ အဆင့္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ မည္မွ် ဆင္းရဲဒုကၡ ခံခဲ့ရသည္ဆိုသည္တို႔အေပၚ အေျခခံ၍ သူ ဆုံးျဖတ္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ဤအရာမ်ားကို အေျခခံအျဖစ္ မသုံးခဲ့ေပ။ ဤအရာမ်ားကို သူ ၾကည့္ပင္မၾကည့္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို ဤအရာမ်ားေပၚ အေျခခံ၍ အကဲမျဖတ္သည့္အတြက္ သင္သည္လည္း လူတို႔ကို ဤအရာမ်ားေပၚ အေျခခံ၍ အကဲမျဖတ္သင့္ေၾကာင္းကို သင္နားလည္ရေပမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို ရရွိရန္၊ အနီးအနားတြင္ရွိေသာ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားမွ သင္ယူရမည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆုံးသတ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ကို သူတို႔ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈ အ႐ြယ္အစား ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ အတိုင္းအတာေပၚ အေျခခံၿပီး မဆုံးျဖတ္ဘူးဆိုတာေပါ့။ အဲဒီအစား၊ လူတစ္ေယာက္က ျပစ္မွားမႈေတြ က်ဴးလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တကယ္ ေနာင္တရမရဆိုတာကို ဘုရားက ၾကည့္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက ေျပာင္းလဲၿပီးျခင္း ရွိမရွိဆိုေတာေတြေပၚ အေျခခံၿပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆုံးသတ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ကို ေနာက္ဆုံးမွာ သူ ဆုံးျဖတ္တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြကို ကြၽန္ေတာ္ လက္လႊတ္သင့္တယ္။ သမၼာတရား ရွာသင့္တယ္၊ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို သုံးသပ္ၿပီး ေျဖရွင္းသင့္တယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီတယ္။ ဒီအရာေတြကို သေဘာေပါက္တာက ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ကြၽန္ေတာ္ သယ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳပ္တည္းထားတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကို အမ်ားႀကီး လြတ္ေျမာက္သြားေစခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ကြၽန္ေတာ္ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “အို ဘုရားသခင္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ေရးနဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္အတြက္ စိုးရိမ္ေနမိခဲ့ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။ ဒီညီအစ္မကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တရလိုစိတ္ရွိပါတယ္။ အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးေဆာင္ပါ”လို႔ေပါ့။

ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ စိတ္ခံစားမႈထဲသို႔ လူတို႔ က်ဆင္းၾကျခင္းအတြက္ အျခားေသာ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုလည္း ရွိ၏။ ယင္းမွာ ၎တို႔ အသက္အ႐ြယ္ ရမလာမီ၊ သို႔မဟုတ္ လူႀကီးမ်ားအျဖစ္သို႔ ၎တို႔ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးေနာက္တြင္ လူတို႔အေပၚ ျဖစ္ပ်က္သည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အမႈကိစၥတစ္စုံတစ္ရာျဖစ္သည့္ ျပစ္မွားမႈအခ်ိဳ႕ကို က်ဴးလြန္မိၾကျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႐ူးႏွမ္းေသာ အရာမ်ား၊ မိုက္မဲေသာ အရာမ်ားႏွင့္ မသိနားမလည္ေသာ အရာမ်ား အခ်ိဳ႕ကို လုပ္ေဆာင္မိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၿပီးျဖစ္သည့္ ဤျပစ္မွားမႈမ်ားေၾကာင့္၊ ဤ႐ူးႏွမ္းၿပီး မသိနားမလည္ေသာ အရာမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းထဲသို႔ ၎တို႔ က်ဆင္းၾကသည္။ ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းမ်ိဳးသည္ မိမိကိုယ္ကို ရႈတ္ခ်ျခင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို စိစစ္သတ္မွတ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။...သမၼာတရားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ တရားေဒသနာ၊ သို႔မဟုတ္ မိတ္သဟာယတစ္ခုကို ၎တို႔ နားေထာင္သည့္အခါတိုင္းတြင္ ဤစိတ္ဓာတ္က်ျခင္းက ၎တို႔၏ စိတ္ထဲႏွင့္ ၎တို႔၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးထဲ တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ၎တို႔က ‘ငါ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါသလား။ သမၼာတရားကို ငါလိုက္စားႏိုင္ပါသလား။ ကယ္တင္ျခင္းကို ငါ ရရွိႏိုင္ပါသလား။ ငါသည္ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ပါသနည္း။ ထိုအရာကို ယခင္က ငါ လုပ္ခဲ့သည္၊ ထိုလူစားမ်ိဳး ငါ ျဖစ္ေလ့ရွိခဲ့သည္။ ငါသည္ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ေတာ့ၿပီလား။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို ကယ္တင္ဦးမည္လား’ဟု ေမးလ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဖိ၍ စစ္ေဆးေနမိၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ၎တို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို လက္လႊတ္ႏိုင္ၾကၿပီး ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈႏွင့္ မိမိတို႔ စုစည္းႏိုင္သည့္ အားအင္ရွိသမွ်ကို ယူၿပီး မိမိတို႔အလုပ္၊ မိမိတို႔၏ ဝတၱရားမ်ားႏွင့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အသုံးျပဳၾကၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားရာတြင္ စိတ္ႏွင့္ႏွလုံးကိုပင္ အႂကြင္းမဲ့ ထားရွိႏိုင္ၾကကာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲသို႔ မိမိတို႔ အားထုတ္မႈမ်ားကို စိုက္ထုတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးျခားသည့္ အေနအထား၊ သို႔မဟုတ္ အေျခအေန အစျပဳလာသည့္အခိုက္တြင္ စိတ္ဓာတ္က်သည့္ စိတ္ခံစားမႈက ၎တို႔ကို တစ္ဖန္ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မိမိတို႔ စိတ္ႏွလုံးနက္နက္တြင္ စြပ္စြဲျခင္း တစ္ဖန္ခံစားရေစသည္။ ၎တို႔က ‘ယခင္က ထိုအရာကို သင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး သင္သည္ ထိုလူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ျခင္းကို သင္ ရရွိႏိုင္ပါသလား။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုတေလ ရွိပါသလား။ သင္ လုပ္ေဆာင္မိၿပီး ျဖစ္သည့္အရာအေပၚ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာကို ေတြးပါသနည္း။ သင္ လုပ္ေဆာင္မိသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္လား။ ယခုတြင္ ဤသို႔ အဖိုးအခေပးဆပ္ျခင္းသည္ ထိုျပစ္မွားမႈအတြက္ ေထမိေစႏိုင္ပါသလား’ဟု မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မၾကာခဏ အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမၾကၿပီး စိတ္ထဲတြင္ စြပ္စြဲျခင္းခံစားရၾကသကဲ့သို႔ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အၿမဲ သံသယထားေနၾကသည္၊ အၿမဲ ဖိစစ္ေနၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ ဤစိတ္ဓာတ္က်သည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို လုံးဝ ေနာက္ခ်န္မထားႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ မစြန႔္ပယ္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၿပီးျဖစ္သည့္ ရွက္ဖြယ္ေသာ အရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မစဲေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ခံစားခ်က္တစ္ခု ခံစားၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္လင့္ကစား ဘုရားသခင္ ေျပာဆိုၿပီးသည့္ အရာတစ္ခုတေလကို ၎တို႔ လုံးဝ နားမေထာင္ဖူးသကဲ့သို႔ နားမလည္ခဲ့သည့္အလား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအရာမွာ ၎တို႔အေနျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိျခင္းသည္ ၎တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္မႈတစ္ခုတေလ ရွိမရွိ၊ ၎တို႔ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးခံရၿပီး ေ႐ြးႏုတ္ခံရႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ကို ရရွိရန္ ၎တို႔ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီျခင္းရွိမရွိဆိုသည္ကို ၎တို႔ မသိၾကသည့္အလား ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးကို ၎တို႔ မသိၾကေခ်။ မည္သည့္ အေျဖကိုမွ် ၎တို႔ မရရွိေသာေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ တိက်မွန္ကန္သည့္ မည္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုမွ် ၎တို႔ မရရွိၾကေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ၎တို႔ စိတ္ဓာတ္က်ၾကသည္။ ၎တို႔၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးတြင္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အရာကို အဖန္ဖန္ ၎တို႔ အမွတ္ရၾကသည္။ အားလုံး အစျပဳခဲ့ပုံႏွင့္ အဆုံးသတ္ခဲ့ပုံကို သတိရလ်က္၊ အစမွအဆုံးထိ အားလုံးကို သတိရလ်က္ မိမိတို႔ စိတ္တြင္ ထိုအရာကို အဖန္အဖန္ ျပန္ေတြးမိၾကသည္။ ထိုအရာကို ၎တို႔ မည္သို႔ပင္ ျပန္လည္သတိရသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ အျပစ္ရွိသည္ဟု အၿမဲ ခံစားရေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ခ်ီၾကာ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းခံစားၾကရသည္။ မိမိတို႔တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ပင္၊ အလုပ္တစ္ခုခုကို ၎တို႔ ႀကီးၾကပ္သည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ ကယ္တင္ခံရမည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔ ခံစားၾကရဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် အတိအလင္း ရင္ဆိုင္ျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ ထိုအရာကို အမွန္ကန္ဆုံးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူျခင္း မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔ ျပဳလုပ္မိၿပီးျဖစ္သည့္ အမွား၊ သို႔မဟုတ္ အတိတ္ကာလက ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ၿပီးသည့္ အရာကို လူအမ်ားစုက ဆိုးဝါးစြာ ထင္ျမင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ ရႈတ္ခ်ျခင္းႏွင့္ စက္ဆုပ္ျခင္းကို ၎တို႔ ခံရႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ရႈတ္ခ်ျခင္းကိုပင္ ခံရႏိုင္ေၾကာင္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ မည္သည့္အဆင့္တြင္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္ မည္မွ် သူျပဳလုပ္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္း ကိစၥရပ္ကို မွန္ကန္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ ၎တို႔ လုံးဝ ရင္ဆိုင္ျခင္း မရွိၾကေခ်။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကို ေနာက္ခ်န္ထားရန္ သတၱိ မရွိၾက။ ဤသည္မွာ ဤအရာမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံရျခင္းမွ ဤလူစားမ်ိဳးက ေကာက္ခ်က္ဆြဲသည့္ ေနာက္ဆုံး ေကာက္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး မွန္ကန္သည့္ ေကာက္ခ်က္ကို ၎တို႔ မဆြဲၾကေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းကို ၎တို႔ ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို ထြင္းေဖာက္သြားၿပီး အဲဒါေတြ ေဖာ္ထုတ္တာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္ အေျခအေနျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ဘုရားကိုသစၥာေဖာက္၊ အဲဒီအစ္မကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္ရင္းနဲ႔ ယုဒလုပ္ေနမိခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တစ္သက္လုံးစြဲက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ခံၿပီး ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ေပးခဲ့ေပမဲ့ ဒီအခက္အခဲကို ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ မျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ယုဒလုပ္ၿပီး၊ အဲဒီအစ္မကို ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ထိခိုက္နစ္နာမႈကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကယ္တင္ခံရမဲ့ အခြင့္အေရးမရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပဲလို႔ သတ္မွတ္ေနမိခဲ့တယ္။ အဖမ္းခံရၿပီး ညႇဥ္းဆဲခံခဲ့ရေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ေတြမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ ဗီဒီယိုေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ရွက္မိတယ္၊ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ခံစားရၿပီး အသိစိတ္ထဲမွာ လိပ္ျပာမလုံဘူး။ ယုဒေတြကို ရွင္းလင္းတာနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို စုေဆာင္းၿပီး စီစဥ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက ဓားနဲ႔ အထိုးခံရသလို ခံစားရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုယ့္ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရပ္တည္မိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္ခိုင္မာမာသာ ရပ္တည္ခဲ့ရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက အဲဒီလို ညႇဥ္းဆဲတာ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အျပင္ပန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ စိတ္ဓာတ္က်တယ္။ ကိုယ္က တျခားလူေတြနဲ႔ မတူဘူးလို႔ ခံစားေနခဲ့ရတာေပါ့။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ သစၥာေဖာက္ခဲ့ၿပီး ယုဒလုပ္ခဲ့မိတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စက္ဆုပ္႐ြံရွာတာ ခံရတဲ့လူပဲေပါ့။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုခ်င္ေသးရဲ႕လား။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ပါဦးမလား။ ဒါေတြကိုေတြးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ နာက်င္မႈ၊ မသက္မသာျဖစ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ျပည့္သြားတယ္။ ဘုရားကို ဆုေတာင္ မေတာင္းရဲေတာ့ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို စက္ဆုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြကို နားေထာင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားေနရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တာလည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ။ တိုက္တြန္းတာ၊ ႏွစ္သိမ့္တာ၊ ကတိေတာ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ အဲဒါေတြက ကြၽန္ေတာ့္လိုလူတစ္ေယာက္အတြက္ မရည္႐ြယ္ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ကတိေတာ္ေတြ၊ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ မတန္ခဲ့ဘူး။ က်ိန္ျခင္းေတြ၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးတာေတြနဲ႔ပဲ ထိုက္တန္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို အထင္လြဲတဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ မရွိဘဲနဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ ျပစ္မွားမႈအတြက္ အျပစ္ေျဖဖို႔ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္တာနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့၊ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ခြင့္ မပိတ္ပင္ခဲ့ပါဘူး။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို လုပ္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားရဲ႕မ်က္ႏွာသာပါ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ေပၚလြင္တဲ့အခါ၊ အဲဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာသင့္မွန္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုဒလုပ္ခဲ့တာကို ေတြးမိတဲ့အခါတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ လိုက္စားပါေစ၊ အားလုံး အခ်ည္းႏွီးပဲလို႔ ခံစားရတယ္။ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္တဲ့သူေတြကို ဘုရားက ကယ္ႏိုင္ဦးမလား။ ေက်ရာေက်ေၾကာင္းလုပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းရင္၊ တစ္ေန႔မွာ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သစၥာေစာင့္သိတဲ့ အလုပ္ကို ျမင္ၿပီး၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးတာက ပိုေပါ့သြားမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဝန္ေလးေနခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ၊ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္က အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ အားထုတ္တာလုပ္ၿပီး ကိစၥေတြကို ၿပီးေအာင္လုပ္တာနဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို ရဖို႔ အခြင့္အေရးအမ်ားႀကီး လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရာမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕တယ္။ “လူတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရရန္၊ ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရရန္၊ ဆုသရဖူရရွိရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဤအရာ တည္ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာတည္ရွိသည္မွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို လူတို႔က မၾကာခဏ မေျပာၾကေသာ္လည္း၊ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရန္ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဆႏၵကိုပင္ ဖုံးကြယ္ေသာ္လည္း လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းတြင္ရွိေသာ ဤဆႏၵႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အစဥ္ ေျပာင္းလဲ၍ မရႏိုင္ေပ။ လူတို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ သေဘာတရားမ်ားကို မည္မွ် နားလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေတြ႕အႀကဳံ၊ သို႔မဟုတ္ အသိပညာ မည္မွ်ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္မွ် ဒုကၡခံႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္မွ် အဖိုးအခ ေပးဆပ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔စိတ္ႏွလုံး အတြင္းနက္နက္ထဲတြင္ ကြယ္ဝွက္ေနေသာ ေကာင္းခ်ီးရလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို မည္သည့္အခါမွ် လက္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ အေစခံရာတြင္ အစဥ္သျဖင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေဆာင္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲရွိ အနက္ဆုံးေနရာတြင္ ျမဳပ္ႏွံထားေသာအရာ မဟုတ္ေလာ။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ျဖစ္သည့္ ဤလႈံ႕ေဆာ္မႈမရွိလွ်င္ သင္တို႔သည္ မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း။ မည္သည့္သေဘာထားႏွင့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္မည္နည္း။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဖုံးကြယ္ေနေသာ ေကာင္းခ်ီးရရွိဖို႔ျဖစ္သည့္ ဤစိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္လွ်င္ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာမည္နည္း။ လူမ်ားစြာက အပ်က္သေဘာေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားတြင္ စိတ္အားေလ်ာ့လာမည္။ ၎တို႔၏ ဝိညာဥ္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္အလား ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ စိတ္ဝင္စားမႈ ေပ်ာက္သြားေပမည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးက ဆြဲယူခံခဲ့ရၿပီးသည့္ ပုံေပၚေနမည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈသည္ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ကြယ္ဝွက္ေနသည့္အရာ ျဖစ္သည္ဟု ငါေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္ႏွင့္အမွ် သို႔မဟုတ္ အသင္းေတာ္အသက္တာကို ရွင္သန္သည္ႏွင့္အမွ် ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ အသုံးခံႏိုင္သည္၊ ယခုအခါတြင္ ေကာင္းခ်ီးရရန္ ၎တို႔၏ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈအေပၚ အသိရွိသည္၊ ဤစိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို ေဘးဖယ္ထားၿပီးျဖစ္ကာ ဤအရာ၏ အုပ္စိုးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကို မခံရေတာ့ဟု မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခံစားရျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔တြင္ ေကာင္းခ်ီးခံစားလိုသည့္ စိတ္ဓာတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈ မရွိေတာ့ဟု ၎တို႔က ထင္ျမင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က ဤသို႔ မယုံၾကည္ေပ။ လူတို႔သည္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကို အေပၚယံသာ ရႈျမင္သည္။ စမ္းသပ္မႈမ်ားမပါဘဲ ၎တို႔က မိမိတို႔ကိုယ္ကို ေက်နပ္ၾကသည္။ အသင္းေတာ္ကို ၎တို႔ မစြန႔္ခြာသေ႐ြ႕၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အမည္နာမကို မျငင္းပယ္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ဆက္လက္ အသုံးခံသေ႐ြ႕ ၎တို႔က ေျပာင္းလဲသြားၿပီဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ တစ္ကိုယ္ေရ စိတ္အားထက္သန္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ ခဏတာ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚေသာ ဆႏၵတို႔အားျဖင့္ တြန္းအားေပးျခင္းမခံရေတာ့ဟု ခံစားမိၾကသည္။ ထိုအစား ၎တို႔က သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္သည္၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ သမၼာတရားကို အဆက္မျပတ္ရွာေဖြၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္၊ ဤနည္းအားျဖင့္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားက သန္႔စင္ခံရၿပီး စစ္မွန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕ကို ရရွိသည္ဟု ၎တို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ လူတစ္ေယာက္၏ ခရီးပန္းတိုင္၊ အဆုံးသတ္တို႔ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္ႏႊယ္ေသာအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္ေသာအခါ ၎တို႔ မည္သို႔ ျပဳမူၾကသနည္း။ သမၼာတရားကို အလုံးစုံ ထုတ္ေဖာ္ျပထားေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘဝ ႀကီးထြားတိုးတက္ျခင္း၏ အၫႊန္းေျခာက္ခု) ဘုရားက သူ႔ကို လူေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈက ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ပါေနတာကို ေဖာ္ထုတ္တယ္။ အားလုံးက သူတို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ ေရွ႕ေရးအျပင္၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ပဲဆိုတာေပါ့။ တစ္ေန႔မွာ သူတို႔ကေကာင္းခ်ီးေတြ မရႏိုင္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ကံၾကမၼာ၊ ေရွ႕ေရးေတြ မေတြ႕ရရင္၊ ဘုရားကိုယုံၾကည္တာက အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႔ ခံစားၾကတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ၾကတယ္။ ေပါလုအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္။ ပထမေတာ့ သူက သခင့္ရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြကို ဖမ္းဆီး၊ ႏွိပ္စက္ရင္းနဲ႔ သခင္ေယရႈကို အတိုက္အခံလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဒမာသက္လမ္းေပၚမွာ ဘုရားက ေပါလုကို ႀကီးမားတဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ ႐ိုက္ခ်ၿပီး၊ သူ႔ကို တမန္ေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ ေပါလုက ႏွစ္အမ်ားႀကီး ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝခဲ့တယ္။ အစမွာ သူ႔အျပစ္ေတြအတြက္ အျပစ္ေျဖဖို႔နဲ႔ ေက်ရာေက်ေၾကာင္းလုပ္ဖို႔ေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲဖို႔ သမၼာတရားကို သူ မလိုက္စားခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားကို အတိုက္အခံလုပ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ စာတန္ဆန္တဲ့ သဘာဝကို သူ မေျပာင္းလဲခဲ့သလို၊ သူ႔ရဲ႕ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အားသြန္ခြန္စိုက္မႈနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာက သူ႔အမွားေတြထက္ ပိုမ်ားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈေတြနဲ႔ သူ႔အျပစ္ေတြအတြက္ ေျဖေပးၿပီးသားျဖစ္တယ္လို႔ သူ ခံစားေနေသးတယ္၊ ဘုရားဆီကေန သရဖူကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းတာကို ခံခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဆင္ျခင္တဲ့အခါ၊ ေပါလုနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းကို ကြၽန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအစ္မကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ယုဒ လုပ္ခဲ့လို႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အားနည္းသြားပုံရတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ထင္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ယုဒအျဖစ္ကို ေျပာင္းသြားလို႔ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတာကို ျမင္တဲ့အခါ၊ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္လည္း အသင္းေတာ္က ႏွင္ထုတ္တာ ခံရမွာပဲလို႔ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သမၼာတရားလိုက္စားဖို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မရွိဘဲ ပိုအပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်လာခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားပါေစ၊ လိုက္စားပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေကာင္းတဲ့ အဆုံးသတ္၊ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကိုယုံၾကည္ၿပီး တာဝန္ေတြကို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ျဖစ္တယ္၊ သမၼာတရား ရၿပီး ဘုရားကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ မဟုတ္ဘူး ဒါမွမဟုတ္ ဖန္ဆင္းခံရဲ႕ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ မဟုတ္တာကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးေလးႏွစ္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ျပစ္မွားမႈရဲ႕ ဒုကၡေပးတာကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ခံေနခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရွ႕ေရးနဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္အေၾကာင္းကို စိတ္ေသာကေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈအတြက္ ေနာင္တနဲ႔ အမုန္းတရားတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ခံစားခဲ့ရေပမဲ့၊ ေကာင္းခ်ီးလိုက္စားတာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အ႐ိုးစြဲတဲ့ ရႈေထာင့္က ေျပလည္မသြားခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီမွာ ေနာင္တရရမဲ့အစား ကိုယ့္အသိစိတ္က လိပ္ျပာသန႔္ေအာင္ အဖိုးအခေပးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံရင္း ဘုရားေရွ႕မွာ ကိုယ့္ျပစ္မွားမႈအတြက္ အျပစ္ေျဖဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလို မေကာင္းမႈႀကီးတစ္ခု က်ဴးလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့ေသးမွန္းကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဒါက တကယ္ကို အက်ည္းတန္တယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုလို႔ေတာင္ ဝမ္းနည္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္ေစခဲ့တယ္။

ရွာေဖြေနတုန္းမွာ၊ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နည္းနည္းပိုနားလည္သြားေစတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတယ္။ “လူအမ်ားစုသည္ ျပစ္မွားျခင္းအခ်ိဳ႕ရွိၾကၿပီး နာမည္အခ်ိဳ႕ပ်က္ၾကေလသည္။ ဥပမာ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို အာခံၿပီး ျပစ္မွားေစာ္ကားေသာအရာမ်ားကို ေျပာဆိုၾကၿပီးျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္ကို ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကၿပီး ၎တို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္ၾကဘဲ ဘုရားသခင္၏ ပစ္ပယ္ျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္အခါ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ အဖမ္းခံရသည့္အခါတြင္ ‘စာသုံးေစာင္’ကို လက္မွတ္ထိုးျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ျဖဳန္းတီးခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အသင္းေတာ္အသက္တာကို မၾကာခဏ ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားကို ထိခိုက္နစ္နာေစၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အုပ္စုမ်ားဖြဲ႕ၿပီး အျခားလူမ်ားကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ကိုင္တြယ္ၾကကာ အသင္းေတာ္ကို ကေမာက္ကမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ေသျခင္းကို ျဖန႔္ၾကၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို နစ္နာေစခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မေကာင္းေသာေမထုန္ႏွင့္ လူတကာႏွင့္ ေမထုန္မွီဝဲၾကကာ ဆိုးဝါးေသာ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လူတိုင္းက ျပစ္မွားမႈမ်ားႏွင့္ စြန္းထင္းမႈမ်ားရွိသည္ဟု ဆိုရန္ လုံေလာက္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ လူအခ်ိဳ႕သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး ေနာင္တရႏိုင္သည္။ အျခားလူမ်ားက သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ဘဲ ေနာင္တရမည့္အစား ေသသာေသလိုက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ကို ၎တို႔၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရႏွင့္ ၎တို႔၏ တစ္သမတ္တည္းျဖစ္ေသာ အျပဳအမူတို႔ႏွင့္အညီ ဆက္ဆံသင့္သည္။ ေနာင္တရႏိုင္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အမွန္တကယ္ကို ေနာင္တမရႏိုင္သူမ်ားအတြက္မူ ရွင္းလင္းပစ္ၿပီး ႏွင္ထုတ္သင့္သည့္သူမ်ားကို ရွင္းလင္းပစ္သင့္ၿပီး ႏွင္ထုတ္လိမ့္မည္။ အခ်ိဳ႕ေသာလူတို႔သည္ ဆိုးယုတ္သည္။ အခ်ိဳ႕က မသိနားမလည္ၾကေပ။ အခ်ိဳ႕ကမူ မိုက္မဲၾကၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ လူ႔တိရစာၦန္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူတိုင္း ကြဲျပားျခားနားၾကသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူအခ်ိဳ႕သည္ နတ္ဆိုးဝင္ပူးျခင္းခံရစဥ္ အျခားေသာလူမ်ားမွာမူ စာတန္ႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ား၏ လက္ပါးေစမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕သည္ သဘာဝအားျဖင့္ အထူးတလည္ ဒုကၡေပးမည့္ လကၡဏာရွိစဥ္ အခ်ိဳ႕မွာမူ အထူးသျဖင့္ လွည့္စားတတ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ ေငြႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ အထူးသျဖင့္ ေလာဘႀကီးၾကၿပီး အျခားေသာလူမ်ားမွာမူ လူတကာႏွင့္ ေသာင္းေျပာင္းလိင္ဆက္ဆံရျခင္းကို ခုံမင္ႏွစ္သက္ၾကသည္။ လူတိုင္း၏ အျပဳအမူသည္ ကြဲျပားျခားနားေသာေၾကာင့္ လူမ်ားအားလုံးကို ၎တို႔၏ သဘာဝမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၎တို႔၏ တစ္သမတ္တည္းေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ျပည့္စုံက်ယ္ျပန႔္စြာ ရႈျမင္သင့္သည္။...လူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားသခင္က ကိုင္တြယ္ျခင္းသည္ လူတို႔ စိတ္ကူးသကဲ့သို႔ မ႐ိုးရွင္းေပ။ လူတစ္ေယာက္အေပၚ သူ၏ သေဘာထားသည္ စက္ဆုပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႐ြံရွာျခင္းျဖစ္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ အဆိုပါအေၾကာင္းအရာတစ္ခုတြင္ ဤလူက ေျပာဆိုသည့္အရာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ အေျခအေနမ်ားကို ေကာင္းစြာနားလည္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူ၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ အႏွစ္သာရကို စိစစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူတို႔က အစဥ္ စဥ္းစားၾကသည္။ ‘ဘုရားသခင္က သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝ သာရွိသည္။ သူက ေျဖာင့္မတ္ၿပီး လူသားထံမွ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကို သည္းမခံပါ။ လူ၏ အခက္အခဲမ်ားကို ထည့္မတြက္ပါ၊ သို႔မဟုတ္ လူမ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားကို အာခံလွ်င္ ဘုရားက သူ႔ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးမည္သာျဖစ္သည္’ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အမႈကိစၥမ်ားသည္ လုံးဝ ဤသို႔ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရား၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ ဘုရား၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ လူတို႔အေပၚ သူ၏ ဆက္ဆံမႈကို လူတစ္ေယာက္က နားလည္သည့္ပုံစံျဖစ္လွ်င္ ထိုသူသည္ အလြန္ပင္ မွားယြင္းသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ အဆုံးသတ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ လူ၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈမ်ားအေပၚ အေျခမခံဘဲ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတြင္ အေျခခံသည္။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အရာႏွင့္အညီ ဘုရားသခင္က ျပန္လည္ေပးဆပ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည္။ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ လူတိုင္းက လုံးလုံးလ်ားလ်ား လက္ခံယုံၾကည္ေစရန္ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာလုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) “ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ သိမ္းပိုက္ခံရျခင္းကို လက္ခံၿပီးျဖစ္သည့္ လူအသီးသီးသည္ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အခြင့္အေရးအခ်ိဳ႕ကို ရရွိၾကလိမ့္မည္။ ဤလူမ်ားထဲမွ အသီးသီးႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ကယ္တင္ျခင္းတြင္ သူသည္ တတ္ႏိုင္သမွ် အႀကီးမားဆုံးအတိုင္းအတာအထိ သက္ညႇာမႈ ေပးလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္၊ ၎တို႔သည္ အစြမ္းကုန္ သက္ညႇာမႈ ျပသခံရၾကလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ လမ္းမွားကို ေက်ာခိုင္းေနၾကသေ႐ြ႕၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ ေနာင္တရႏိုင္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ကယ္တင္ျခင္းကိုရရွိရန္ အခြင့္အေရးမ်ားအား ၎တို႔ကို ေပးလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေဘးဖယ္ၿပီး လူသားထံ ကယ္တင္ျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို နားလည္သင့္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန၊ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက တကယ္ကို ေျဖာင့္မတ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ နားလည္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္မႈမွာ၊ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ အမ်က္ေဒါသေတြ ရွိ႐ုံမက သနားက႐ုဏာနဲ႔ သည္းခံျခင္းလည္း ရွိတယ္။ လူေတြအေပၚ ဘုရားဆက္ဆံတာက အထူးသျဖင့္ စည္းမ်ဥ္းေတြမွာ အေျချပဳတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ယာယီ ျပစ္မွားမႈေတြကို အေျခခံၿပီး သူတို႔အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝနဲ႔ ေနာက္ခံအျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈနဲ႔ သူတို႔ျဖစ္ေစတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ အကဲျဖတ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္က အသင္းေတာ္အတြက္ ဆုံးရႈံးမႈအမ်ားႀကီး မျဖစ္ေစဘဲ ဘုရားကို စိတ္အႂကြင္းမဲ့ ျငင္းတာ၊ သစၥာေဖာက္တာ မရွိဘဲ ယာယီ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ တကယ္ ေနာင္တရရင္၊ ဘုရားက သူတို႔ကို သနားက႐ုဏာ ျပၿပီး ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးေသးတယ္။ လူတခ်ိဳ႕က အဖမ္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးတဲ့ ပူးေပါင္းလိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို သစၥာေဖာက္ၿပီး အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးရဲ႕ ႀကံရာပါေတြေတာင္ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ကယ္တင္လို႔မရတဲ့ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔အားလုံး ထုတ္ေဖာ္ခံရတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြအတြက္၊ ဘုရားက သနားက႐ုဏာ မျပဘူး။ အဖမ္းခံရၿပီး ညႇဥ္းဆဲခံခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံကို သတိရမိတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့လို႔ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ သည္းခံႏိုင္စြမ္းအား ကုန္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသင္းေတာ္ကို ဆုံးရႈံးမႈအမ်ားႀကီးမျဖစ္ေစေပမဲ့ အဲဒီအစ္မႀကီးကို သစၥာေဖာက္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ အရမ္းေနာင္တရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လုပ္ရပ္က ျပင္းထန္တဲ့ ျပစ္မွားမႈ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးေနတုန္းပဲ။ အဲဒီ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အဖမ္းခံရၿပီး ဘာညႇဥ္းဆဲမႈမွ မခံရဘဲနဲ႔ သူတို႔က ကိုယ္ခႏၶာ ဒုကၡခံစားရမွာကို ေၾကာက္လို႔ ယုဒလုပ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ “စာသုံးေစာင္”ကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့႐ုံမက အသင္းေတာ္ ဆယ္ခုေက်ာ္မွာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြကိုလည္း သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ အမ်ားႀကီးရဲ႕ အလုပ္ေတြ တန႔္သြားေစခဲ့သလို ႀကီးမားတဲ့ ဆုံးရႈံးမႈ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက ယာယီ အားနည္းမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အႏွစ္သာရက ယုဒရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔က အဖတ္ဆယ္လို႔မရတဲ့ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြပဲ။ သူတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ လုံးဝ ညီတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္မႈပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ကို မသိခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားကို အထင္လြဲၿပီး သတိထားေရွာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားက လူသားေတြေလာက္ကို သေဘာထားေသးတယ္၊ လူေတြက ျပစ္မွားတာေတြ က်ဴးလြန္တာနဲ႔ သူတို႔ကို ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အခြင့္အေရးမေပးဘဲ ဘုရားက ရႈတ္ခ်တယ္လို႔ ယုံၾကည္ေနခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လွည့္ျဖားတတ္ၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္လာခဲ့ပုံကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ၎တို႔၏ အထင္လြဲမႈမ်ားကို ေျဖရွင္းလိုလွ်င္ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ၎တို႔ သတိျပဳကာ ၎တို႔၏ ယခင္က အမွားမ်ား၊ မွားယြင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ား၊ ျပစ္မွားမႈမ်ားႏွင့္ ေပါ့ဆမႈတို႔ကို စိစစ္ၿပီး နားလည္ရမည္။ ဤနည္းျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ သဘာဝကို ၎တို႔ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ကာ သိျမင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ လူတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ လမ္းလြဲၿပီး သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ အရာမ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ဆိုသည္ႏွင့္ ၎တို႔ လုပ္ရပ္မ်ား၏ သဘာဝကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရမည္။ ထို႔အျပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအတိအက်ႏွင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားက မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္၊ လူတို႔က အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အၿမဲ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္းမရွိသကဲ့သို႔ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲ ဆန႔္က်င္ကာ ၎တို႔ ႏွစ္သက္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ဆိုသည္ကို ၎တို႔ နားလည္ရမည္။ ဤအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္ေရွ႕ ယူေဆာင္ကာ ဆုေတာင္းေလာ့၊ ယင္းတို႔ကို ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ အေျခအေနကို သင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္၊ သင္၏ ေတြးေခၚမႈအေလ့အထကို ေျပာင္းလဲကာ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ အထင္လြဲမႈကို ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ မသင့္ေလ်ာ္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား အၿမဲ ထားရွိၾကသည္၊ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္ကူးမ်ား အၿမဲရွိၾကၿပီး ၎တို႔၏အတြင္းပိုင္း အေျခအေန မွန္ကန္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္ကို မဆန္းစစ္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း ထိုအရာကို မသိျမင္ႏိုင္ၾကေခ်။ ဤလူမ်ားသည္ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ၾက၏။ နားေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္သည့္ သူတစ္ဦး၏ အသိသာဆုံး စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္မိသည့္ေနာက္တြင္ ျပဳျပင္ျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္း၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံစားရၿပီး ၎တို႔ ဇာတ္သိမ္းၿပီျဖစ္ကာ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ဟု သတ္မွတ္လ်က္ ဆက္လက္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္သည့္ သူတစ္ဦး၏ သနားဖြယ္အေကာင္းဆုံး အျပဳအမူ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပန္မသုံးသပ္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြႏိုင္ၾကေခ်။ ဤသည္မွာ အလြန္ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ျခင္း မဟုတ္ေလာ။ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္း၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံစားရျခင္းသည္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္သေလာ။ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းတြင္ အၿမဲ ႐ုန္းကန္ျခင္းက ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္သေလာ။ လူတို႔အေနျဖင့္ အမွားတစ္ခု လုပ္မိလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ျပႆနာတစ္ခုရွိလွ်င္ ထိုအရာကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရား ရွာေဖြသင့္သည္ကို နားလည္သင့္ၾက၏။ ၎တို႔အေနျဖင့္ မေကာင္းမႈကို အဘယ္ေၾကာင့္ ၎တို႔ က်ဴးလြန္မိၾကသည္၊ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ စမွတ္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ ထိုအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္လိုၿပီး ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္က မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ တစ္စုံတစ္ဦးက ၎တို႔အား ထိုအရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ အားေပး၊ ေစ့ေဆာ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အထင္အျမင္မွားေစျခင္း ရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာကို တမင္သက္သက္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ေလာဆိုသည္တို႔ကို ဦးစြာ ျပန္လည္သုံးသပ္ကာ နားလည္ရန္ လိုအပ္သည္။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ကာ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ မည္သည့္အမွားမ်ား ၎တို႔ ျပဳလုပ္မိကာ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ၎တို႔ သိႏိုင္ၾကလိမ့္မည္။ သင္၏ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း၏ အႏွစ္သာရကို သင္ သတိမျပဳမိႏိုင္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာမွ သင္ခန္းစာတစ္ခု မသင္ယူႏိုင္လွ်င္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းမရႏိုင္ေပ။ မ်ားစြာေသာလူတို႔သည္ မေကာင္းသည့္အရာမ်ား လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ျပန္မသုံးသပ္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ေနာင္တရႏိုင္ၾကသေလာ။ ၎တို႔၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုတေလ ရွိသေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ စာတန္၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ၎တို႔ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိသည္ျဖစ္ေစ၊ မျပစ္မွားသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔၏ သဘာဝအႏွစ္သာရက အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပန္လည္သုံးသပ္ကာ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သာ၍ သိရွိလာသင့္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္အတိုင္းအတာထိ ၎တို႔ ပုန္ကန္ကာ အတိုက္အခံ လုပ္မိသည္ဆိုသည္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ လက္ခံႏိုင္ကာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဆဲ ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္သင့္သည္။ ဤအရာကို ၎တို႔ ရွင္းလင္းစြာ ျမင္လွ်င္ ၎တို႔ မည္မွ် အႏၲရာယ္ရွိသည္ကို သိၾကလိမ့္မည္။ အမွန္တြင္ ၎တို႔၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရမ်ားအရ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ားအားလုံးတြင္ အႏၲရာယ္ရွိေပသည္။ ၎တို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လက္ခံရန္ အားထုတ္မႈမ်ားစြာ လိုအပ္ၿပီး မလြယ္ကူေပ။ လူအခ်ိဳ႕သည္ မေကာင္းမႈကို က်ဴးလြန္ကာ မိမိတို႔၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရကို ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္စဥ္တြင္ အခ်ိဳ႕မွာ မေကာင္းမႈကို မက်ဴးလြန္ေသးေသာ္လည္း အျခားသူမ်ားထက္ မလြဲမေသြ မ်ားစြာ ပိုေကာင္းျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေခ်။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္ ၎တို႔တြင္ အေျခအေန သို႔မဟုတ္ အခြင့္အေရး မရွိၾကေသးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သင့္ထံတြင္ ဤျပစ္မွားမႈမ်ား ရွိသည့္အတြက္ ယခုတြင္ မည္သည့္ သေဘာထားရွိသင့္သည္၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕တြင္ မည္သည့္အရာကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပသင့္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာ ျမင္လိုသည္ဆိုသည္တို႔ကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ရွင္းလင္းေနရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ ရွာေဖြျခင္းမွတစ္ဆင့္ သင္ ရွင္းလင္းရမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ အနာဂတ္၌ မည္သို႔ လိုက္စားသင့္သည္ဆိုသည္ကို သင္ သိရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ကာ အတိတ္တြင္ သင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမွားမ်ား၏ လႊမ္းမိုးျခင္း သို႔မဟုတ္ ေဘာင္ခတ္ျခင္းကို ခံရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို ေလ့လာလိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္အေပၚ မိမိတို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံး အရမ္းတို႔ထိခံခဲ့ရတယ္။ ဘုရားက လူေတြရဲ႕ အတိတ္က ျပစ္မွားတာေတြကိုပဲ မၾကည့္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားေရွ႕ကို လာသေ႐ြ႕၊ သမၼာတရားကို လက္ခံသေ႐ြ႕၊ သူတို႔တာဝန္ေတြကို သစၥာေစာင့္သိမႈနဲ႔ တာဝန္သိစိတ္နဲ႔ ထမ္းေဆာင္ၿပီး၊ တကယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကတစ္ဆင့္ ေနာင္တရမွန္းကို ျပသေ႐ြ႕၊ ဘုရားက ဒီလူရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈကို ျမင္ရင္၊ သူတို႔ကို ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အခြင့္အေရး ေပးမွာပဲ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေပတ႐ုကို ၾကည့္။ သခင္ေယရႈ အဖမ္းခံခဲ့ရခ်ိန္မွာ၊ ေပတ႐ုက သူ႔ကို သုံးႀကိမ္ ျငင္းခဲ့တယ္။ သူက အဲဒါကိုအရမ္းေနာင္တရခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သမၼာတရား လိုက္စားတာ၊ ဘုရားကို ခ်စ္ၿပီး သူ႔ကိုက်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေပတ႐ုက ဘုရားအတြက္ ေဇာက္ထိုး ကားစင္တင္ခံခဲ့ရၿပီး ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သက္ေသခံခ်က္ကို ေပးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဝိဒ္ရွိတယ္။ သူက ဥရိယရဲ႕ မိန္းမကို ယူမိၿပီး ဘုရားဆီကလာတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ ဒါဝိဒ္က အရမ္းကို ေနာင္တရခဲ့သလို၊ သူအသက္ႀကီးလာေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔အိပ္ရာထဲမွာ အေႏြးဓာတ္လာေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အျပစ္ ထပ္ၿပီး မက်ဴးလြန္ခဲ့ဘူး။ သူက ဗိမာန္ေတာ္ကို ေဆာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ သူ႔ဘဝကို ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီး၊ ဣသေရလူေတြကို ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာမွာ ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ေနာင္တရတယ္ဆိုတာကို တကယ့္လုပ္ရပ္ကတစ္ဆင့္ ဘုရားကို ျပခဲ့တယ္။ ေပတ႐ုနဲ႔ ဒါဝိဒ္တို႔ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို သုံးသပ္ဆင္ျခင္တာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွ႕ဆက္ရမဲ့လမ္းျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို ကြၽန္ေတာ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သုံးသပ္ဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပစ္မွားမႈကို ေျဖရွင္းဖို႔နဲ႔ ဘုရားေရွ႕မွာ အစစ္အမွန္ ေနာင္တရဖို႔ လိုတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အဲဒီအစ္မကို သစၥာေဖာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ သက္ေသကို ဆုံးရႈံးရတာ အဓိက အေၾကာင္းရင္းႏွစ္ခုေၾကာင့္ျဖစ္မွန္း နားလည္သြားတယ္။ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊမ္းမိုးခဲ့တာပဲ။ ရဲေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ညႇဥ္းဆဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ အေမ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြကို မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေသသြားရင္၊ ထိုးႏွက္မႈကို သူတို႔ မခံႏိုင္မွာ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ယုဒလုပ္ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ၿပီး အဲဒီအစ္မကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္ခဲ့တာပဲ။ တကယ္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ မိသားစုရဲ႕ ကံၾကမၼာက ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္။ ဘဝမွာ သူတို႔ သည္းညည္းခံရမဲ့ ဘယ္ဆင္းရဲဒုကၡ၊ နာက်င္မႈကိုမဆို ဘုရားက ႀကိဳစီမံထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူတို႔ေဘးမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရွိေနခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ဟာျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡကို သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရဦးမွာပဲ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအရာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မရိပ္စားမိႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈေတြနဲ႔ ေဘာင္ခတ္ခံေနရတုန္းပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို စဥ္းစားဉာဏ္မရွိတာပဲ။ တျခားအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေသျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မရိပ္စားႏိုင္ခဲ့လို႔ပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘုရားကို စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း မရွိခဲ့ဘူး။ ရက္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ ရဲေတြရဲ႕ ညႇဥ္းဆဲတာ ခံခဲ့ရၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ သည္းခံႏိုင္စြမ္းအား ကုန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အထူးသျဖင့္ ေသဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္ၿပီး စာတန္နဲ႔ အေပးအယူတစ္ခု လုပ္ခဲ့မိတယ္။ သခင့္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ဖို႔ ေသတဲ့အထိ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ ေပါက္ခံရတဲ့သူေတြ၊ ျမင္းေတြနဲ႔ တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲခံရတဲ့သူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားတိုင္မွာ သံမႈိ႐ိုက္ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြျဖစ္တဲ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတယ္။ သူတို႔က ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားအတြက္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈကို ခါးစီးခံခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေသျခင္းေတြက စာတန္အေပၚ ေအာင္ျမင္မႈရၿပီး စာတန္ကို အရွက္ရေစတဲ့ သက္ေသခံခ်က္တစ္ခုပဲ၊ သူတို႔ကို ဘုရားက အမွတ္ရတယ္။ သခင္ေယရႈက ေျပာခဲ့တယ္။ “အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းငွာအလိုရွိ၏။ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ ငါ့ေၾကာင့္အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ အသက္ကို ေတြ႕လိမ့္မည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၆:၂၅) ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က အသက္ကို တပ္မက္ခဲ့ၿပီး၊ ေသဖို႔ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအစ္မကို သစၥာေဖာက္ၿပီး ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္တည္မႈကို ဖက္တြယ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ အသက္ရွင္ေသးေပမဲ့၊ ေန႔တိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေလာင္းေကာင္ဘဝကို အသက္ရွင္ရင္းနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ညႇဥ္းဆဲမႈကို ခါးစီးခံခဲ့ရတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ျခင္းအတြက္ ရဲေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့ရရင္ေတာင္၊ အသတ္ခံရရင္ေတာင္၊ အဲဒါက ဘုရားခ်ီးက်ဴးတဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္မွာပဲ။ ဒါကို အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးရဲ႕ ဖမ္းတာကို ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ခံခဲ့ရရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကို စြန႔္ရမဲ့သေဘာျဖစ္ရင္ေတာင္၊ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ သက္ေသခံခ်က္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အတိတ္က ျပစ္မွားမႈကို ေက်ရာေက်ေၾကာင္း လုပ္မယ္လို႔ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ အသင္းေတာ္က ေနာက္ထပ္ အႀကီးအက်ယ္ ဖမ္းဆီးတာကို ရင္ဆိုင္ရတယ္။ အသင္းေတာ္က ေနာက္ဆက္တြဲအလုပ္ကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို စီစဥ္ေပးတယ္။ အလုပ္တာဝန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္တာနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း အစြမ္းကုန္ ျဖည့္ဆည္းတာေတြအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက သူ႔ဘာသာ ေပၚလာတဲ့အခါတိုင္းမွာ အဲဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို တက္တက္ႂကြႂကြ ရွာခဲ့တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြကို ေရးတာလည္း ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႕လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးမွာ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အဆုံးသတ္၊ ခရီးပန္းတိုင္ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္၊ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး သမၼာတရားကို ေလးေလးနက္နက္ လိုက္စားဖို႔ ႀကိဳးစားဦးမွာပဲ။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို စိတ္သက္သာမႈ နည္းနည္း ေပးၿပီးေတာ့ေပါ့။

ဒီႏွစ္ေတြက ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ေနၿပီးၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ေနာင္တရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္မိေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို လုံးဝ မရွာခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ ၿပီးခဲ့တဲ့သုံးေလးႏွစ္မွာ တိုးတက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ သမၼာတရားရဖို႔ အခြင့္အေရးအမ်ားႀကီး လြဲသြားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အထင္လြဲမႈေတြနဲ႔ အတားအဆီးေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ျပစ္မွားမႈရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈနဲ႔ ကန႔္သတ္မႈကေန ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး သမၼာတရားကို ပုံမွန္အတိုင္း လိုက္စားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။