ခ်မ္းမို ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ဘုရားကို ႏွစ္ခ်ီယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သမၼာတရားကို လက္ခံတဲ့လူေတြကို ဘုရားႏွစ္သက္တာ မူအရသိခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္မခံဘဲ ဘုရားကို ယုံၾကည္ရင္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲဒုကၡခံပါေစ၊ အသက္စိတ္သေဘာထား လုံးဝ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားကို လက္ခံသူတစ္ေယာက္ ကြၽန္မ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါ၊ အလိုလို ျငင္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံေျပာဆိုမိသလို၊ တစ္ခါတေလ တျခားလူေတြကို ေခ်ပေျပာဆိုမိတယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့၊ ေနာင္တရမိၿပီး၊ ေတြးမိတယ္။ ဘာလို႔ ျငင္းခုံခဲ့တာလဲ။ အမ်ားႀကီးေျပာဖို႔ လိုတယ္လို႔ ဘာလို႔ ခံစားရတာလဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းေနာင္တရမိ႐ုံသာရွိၿပီး၊ ျပႆနာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွင္းရွင္း မျမင္လို႔၊ ဘာစစ္မွန္တဲ့ ဝင္ေရာက္မႈမွ လုံးဝ မရခဲ့ဘူး။ ခုတေလာ၊ အေတြ႕အႀကဳံတခ်ိဳ႕ ရၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စသုံးသပ္မိတယ္၊ သမၼာတရားကို ရွာတယ္၊ အၿမဲ ျငင္းခုံတာက တကယ္ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားျဖစ္တာကို သတိျပဳမိသလို၊ ေနာင္တရၿပီး မေျပာင္းလဲရင္၊ အႏၲရာယ္ရွိမွန္း သိခဲ့တယ္။

အသင္းေတာ္မွာ ဧဝံေဂလိကို အလုပ္ကို ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္ရမယ္။ တစ္ခါ၊ အလုပ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ အစည္းအေဝးမွာ၊ ေရေလာင္းႀကီးၾကပ္ေရးမႉး ဂ်ဴလီယာနာက ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာကို တိုင္ၾကားတယ္။ “ခုတစ္ေလာ၊ ဧဝံေဂလိဝန္ထမ္းက ေရေလာင္းရမယ့္ လူသစ္အေျခအေနကို အခ်ိန္မီမေျပာဘူး၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီရည္မွန္းထားတဲ့ လူသစ္ေတြရဲ႕ အယူအဆေတြနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မတို႔ ေရေလာင္းမေပးႏိုင္ၾကဘူး”တဲ့။ လူအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ ကြၽန္မအလုပ္က ျပႆနာကို ဂ်ဴလီယာနာေျပာတာၾကားေတာ့၊ ရင္ထဲကေန အရွက္တရားက တက္လာတာ ခံစားရတယ္။ “ကြၽန္မက လက္ေတြ႕အလုပ္ မလုပ္ဘူးလို႔ ရွင္ ဆိုလိုလိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယ မျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းကို သူတို႔ကို ေျပာျပတာ အခ်ိန္ၾကာၿပီျဖစ္ေပမဲ့၊ ေျပာင္းလဲဖို႔က အခ်ိန္ယူရတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား။ သူတို႔ထဲက အေတာ္မ်ားမ်ားက ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို စလုပ္႐ုံပဲရွိေသးတာေလ။ ဘာလို႔ သူတို႔ဆီက အရမ္း ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာလဲ”လို႔ေပါ့။ သူေျပာတာကို ကြၽန္မ လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ခဲ့သလို၊ သူက လူေတြရဲ႕ အခက္အခဲကို မေထာက္ထားဘူးလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္အေတြးေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေဖာ္ျပခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ အ‌ႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ လက္မခံဘူးလို႔ လူေတြက ေျပာၿပီး ကြၽန္မကို ျမင္မေကာင္းျဖစ္ေစမွာ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို အင္တင္တင္နဲ႔ လက္ခံၿပီး နာခံခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ေရေလာင္းဖို႔လိုတဲ့ လူသစ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြ အခ်ိန္မီေပးဖို႔ အခ်ိန္ယူရမယ္လို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ အေလးေပးေျပာခဲ့တယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့၊ ကိစၥေတြက နည္းနည္း ပိုေကာင္းလာၿပီး၊ အဲဒါထက္ေက်ာ္ၿပီး ကြၽန္မ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္တာက တခ်ိဳ႕ ေရေလာင္သူေတြဟာ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းနဲ႔ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္မေနၾကသလို၊ အာဃာတထားတာကို သိရတဲ့ ေန႔အထိပါပဲ။ ကြၽန္မ ႀကိဳၿပီး ေကာက္ခ်က္မခ်ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ “ဒါဟာ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းရဲ႕ ျပႆနာအေၾကာင္းကို ဂ်ဴလီယာနာက အၿမဲ ေျပာလို႔ ျဖစ္ရမယ္”ေပါ့။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကို စၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္မိတယ္။ “သူက အရမ္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာပဲ။ ဘယ္အေျခအေနမွာ ဘာေျပာသင့္မွန္းကို လုံးဝ မစဥ္းစားဘူး။ အလုပ္ကို စစ္ေဆးတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္က လူသစ္ေတြအေၾကာင္း အခ်ိန္မီ တုံ႔ျပန္ခ်က္ မေပးတာကိုပဲ အၿမဲ ေျပာတယ္။ အဲဒါကို လူတိုင္းၾကားၿပီး ကြၽန္မတို႔အေၾကာင္း အယူအဆေတြ ရွိသြားတယ္။ ဒီလိုဆက္ျဖစ္ရင္၊ ေနာင္မွာ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လို ပူးေပါင္းလုပ္ၾကမွာလဲ”ေပါ့။ ဒါကိုေတြးရင္းနဲ႔ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ ေဒါသစိတ္ ျဖစ္သြားမိတယ္။ ဒီအေျခအေနကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ သတင္းပို႔လိုက္ၿပီး၊ ဂ်ဴလီယာနာက သူ႔အဖြဲ႕မွာ ဧဝံေဂလိဝန္ထမ္းကို မေက်နပ္ေၾကာင္း အၿမဲ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာက ကြၽန္မတို႔ကို ပူးေပါင္းလို႔ မရေအာင္ ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ စာကို ႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပူပန္တာတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့တယ္။ “ဒါကို ျပႆနာအေနနဲ႔ တိုင္ၾကားတာ သင့္ေတာ္ရဲ႕လား။ ဒီမွာ ‘ျဖန္႔ေနတယ္’ဆိုတာ သုံးဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆုံးစကားလား”ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ “ငါေျပာေနတာက အမွန္တရားပဲေလ။ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းရဲ႕ ျပႆနာေတြအေၾကာင္း ဂ်ဴလီယာနာေျပာတိုင္းမွာ သက္ျပင္းခ်တယ္။ သူ႔ရဲ႕ သက္ျပင္းခ်တာ တစ္ခုတည္းကပဲ အေျခအေန ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ပုံ ေပၚေစတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ကို သူ ျဖန႔္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ သူ႔အေၾကာင္း ငါ ေျပာေနတာ တရားပါတယ္”လို႔ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔၊ ထပ္ဘာမွမေတြးေတာ့ဘဲ အဲဒီစာကို ပို႔လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ဂ်ဴလီယာနာက စာပို႔တယ္။ “အစ္မေျပာတာ မသင့္ေတာ္ရင္၊ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ အစ္မစကားေတြက ‘မေက်နပ္ခ်က္ကို ျဖန႔္ေန’တဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တာလဲ” တဲ့။ သူ႔စာကို ေတြ႕ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို မိတ္သဟာယျပဳေပးခဲ့ၿပီးၿပီမွန္း သိလိုက္တယ္။ သူ႔သေဘာထားက လက္ခံဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔ ျငင္းပယ္မွန္း ေတြ႕ရေတာ့၊ ကြၽန္မ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ “ဘယ္ေလာက္မ်ား ထုံလိုက္လဲ။ ရွင္ေတြးတာ၊ ေျပာတာကို သေဘာေတာင္ မေပါက္ဘူးပဲ၊ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ရွင့္ရဲ႕ သက္ျပင္းခ်တာေတြက ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ရွင္ ဘယ္ေလာက္ မေက်နပ္မွန္း သိသာေစတာပဲေလ။ ရွင့္ရဲ႕ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတဲ့ သေဘာထားက တျခားလူေတြကို ထိခိုက္ေနတယ္။ အဲဒါက ဘယ္လိုလုပ္ မေက်နပ္ခ်က္ကို ျဖန႔္ေနတာ မျဖစ္ရတာလဲ”လို႔ေပါ့။ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အခ်က္အလက္ကို သူနဲ႔ ျငင္းေတာင္ျငင္းလိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ “အခု သူ႔ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္၊ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က စၿပီးခိုက္ရန္ျဖစ္မွာပဲ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မတို႔ ရန္ျဖစ္တာကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကားသြားရင္၊ ရွက္စရာပဲ ေကာင္းမွာ။ အဲဒါက ဆက္ဆံေရးကို ခြက်ေစမွာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီအခါ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လို ပူးေပါင္းလုပ္ၾကမွာလဲ။ ဒါက အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ကာကြယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကၿပီျဖစ္လို႔၊ ဒီလိုကိစၥေတြျဖစ္တဲ့အခါ ဘာလို႔ အရမ္း စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ေနမိေသးတာလဲ”ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သတိရမိတယ္။ “မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းေနသည့္သူမ်ား အားလုံးအတြက္မူ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔၏နားလည္ျခင္းသည္ မည္မွ် နက္နဲပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္မွ်ေပါ့တန္ပါေစ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ဖို႔ အ႐ိုးရွင္းဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း နည္းလမ္းမွာ အရာအားလုံး၌ ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေတြးဖို႔ရန္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ မာနႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို လက္လႊတ္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဦးစားေပးေလာ့— ဤသည္မွာ အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား ေပးအပ္ရာတြင္ မိမိသည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သည္) “ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား” ဆိုတဲ့ စကားေတြက ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မစိတ္ကို တည္ၿငိမ္သြားေစၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္မိေစခဲ့တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားက အေရးအႀကီးဆုံးပဲ။ ကြၽန္မအစ္မနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အျငင္းပြားမႈက ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတဲ့အေပၚ ခိုက္ရန္ျဖစ္တာပဲ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေတြ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မတို႔ ရန္စျဖစ္ၿပီး၊ ခပ္တန္းတန္းျဖစ္၊ မလိုမုန္းထားလာၾကရင္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္မွာပဲ။ အဲဒါက မဟာရည္မွန္းခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးမွာ။ ၿပီးေတာ့ ျပႆနာကို ဂ်ဴလီယာနာ တိုင္ၾကားတာကို မေက်နပ္ခ်က္ ျဖန႔္တာအျဖစ္ ကြၽန္မ ေဖာ္ျပခဲ့ေပမဲ့၊ ဒီသ႐ုပ္ေဖာ္ခ်က္က မွန္ကန္တိက်မွာ မဟုတ္ဘူး။ မေက်နပ္ခ်က္ကို ျဖန႔္တာက အျဖဴ၊ အမဲကို ေျပာင္းျပန္လွန္တာ၊ အမွန္နဲ႔ အမွားကို ရႈပ္ေထြးေစတာျဖစ္ၿပီး၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တာကို အပ်က္သေဘာေဆာင္တာလို႔ ေျပာတာပဲ။ မမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြရွိတာ၊ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ တျခားလူေတြကို တိုက္ခိုက္၊ ရႈတ္ခ်ဖို႔ တစ္ခုခု ေျပာတာလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့၊ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ဂ်ဴလီယာနာ ေဖာ္ျပတဲ့ ျပႆနာက မွန္ကန္ခဲ့တာပဲေလ။ သူက ျပႆနာကို အရွိအတိုင္း ေဖာ္ျပေနခဲ့တာ။ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းက သူ႔တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ပုံမွာ ျဖစ္သလိုလုပ္ၿပီး တာဝန္မဲ့တဲ့ သ႐ုပ္သကန္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္က ေသြဖည္မႈေတြနဲ႔ ဟာကြက္ေတြ တိုးတက္ေအာင္ဒါကိုသူေျပာခဲ့တာ။ ဒါက ဧဝံေဂလိ အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိသလို၊ မမွန္တဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ မရွိဘူး။ သူ႔ေလသံ မွားေနရင္ေတာင္၊ အလုပ္ကို ပိုေကာင္းေစဖို႔ပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အလုပ္ရပ္ကို ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မေက်နပ္ခ်က္ ျဖန႔္တာအျဖစ္ ကြၽန္မ သ႐ုပ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ကြၽန္မ တိုက္ခိုက္ၿပီး တံဆိပ္ကပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ဒါကို ေတြးရင္းနဲ႔၊ နည္းနည္း အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ခံစားရလို႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မ မေတာ္မသင့္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မေတာင္းပန္တာကို သူလက္ခံခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ ပိုဆက္သြယ္၊ ပူးေပါင္းလုပ္သင့္ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အတူအလုပ္လုပ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အေျဖကို ေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မ ရွက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ တည္ၿငိမ္သြားလို႔ အရမ္းလည္း ဝမ္းသာမိတယ္။ မဟုတ္ရင္၊ ကြၽန္မတို႔ၾကားမွာ စိတ္ဝမ္းကြဲမႈရွိမွာျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္က ေသခ်ာေပါက္ ထိခိုက္မွာပဲ။ အဲဒီတုန္းက အဲဒီေနရာမွာပဲ ျပႆနာကို ကြၽန္မ အနားေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈအေပၚ သိျမင္မႈသိပ္မရခဲ့သလိုခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ေရးေနတုန္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူတစ္ေယာက္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ခံရျခင္းျဖစ္ေစသည့္ အေျခအေနမ်ားက မည္သို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ ယင္းအေပၚတြင္ အေရးအပါဆုံးသေဘာထားက မည္သည့္အရာနည္း။ ေရွးဦးစြာ ယင္းကို လက္ခံရမည္။ သင့္ကို မည္သူက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္ေစ၊ ၾကမ္းတမ္းသည့္ပုံစံရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ေလသံႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းက မည္သို႔ျဖစ္ေစ ယင္းကို လက္ခံသင့္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မည္သည့္အရာကို သင္ မွားယြင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မည္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ သင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္းရွိမရွိတို႔ကို သင္ သတိျပဳမိသင့္သည္။ သင္သည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းခံရေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ဤသည္မွာ သင္ထားရွိသင့္သည့္ သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ သေဘာထားတစ္ခုကို အႏၲိခရစ္မ်ားက ပိုင္ဆိုင္သေလာ။ မပိုင္ဆိုင္ေပ။ အစမွ အဆုံးအထိ ၎တို႔ ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ျပေသာသေဘာထားသည္ အာခံျခင္းႏွင့္ မႏွစ္သက္ျခင္းထဲမွ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ သေဘာထားတစ္ခုျဖင့္ ၎တို႔သည္ ဘုရားေရွ႕တြင္ ၿငိမ္သက္ၿပီး ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ႏွိမ့္ခ်စြာ လက္ခံႏိုင္သေလာ။ ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မည္နည္း။ ေရွးဦးစြာ ၎တို႔သည္ လူတို႔၏ နားလည္ျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ရယူဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အမွားမ်ား၊ ၎တို႔ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတို႔ကို ခုခံကာကြယ္ၿပီး ျငင္းခုံလ်က္ျဖင့္ မွန္ကန္ေၾကာင္း က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာဆိုမႈမ်ားျပဳလုပ္ၿပီး အတင္းအဓမၼျငင္းခုံလိမ့္မည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ၎တို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ေသာ စကားမ်ားကို ၎တို႔ လက္ခံရန္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္တာဝန္ကိုမွ် ခံယူဖို႔ မလိုအပ္ေစရန္ျဖစ္သည္။...၎တို႔သည္ ကိုယ့္အမွားမ်ားက မည္မွ်ထင္ရွားၿပီး ထိုအမွားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆုံးရႈံးမႈက မည္မွ်ႀကီးမားပါေစ ထိုအရာမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳၾကသည္။ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ လိပ္ျပာမလုံျခင္း မျဖစ္ေပ။ ၎တို႔၏ အသိစိတ္သည္ ၎တို႔ကို လုံးဝ အျပစ္မတင္ေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ မိမိတို႔အစြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ က်ိဳးေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီး စကားစစ္ထိုးၾကကာ ‘ဤသည္မွာ ထင္တိုင္းႀကဲ၍ရသည့္ အေျခအေနပင္။ လူတိုင္းတြင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိသည္။ မည္သူက ပို၍ စကားေျပာေကာင္းသည္က အဓိကျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္၏ က်ိဳးေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ရွင္းျပခ်က္ကို လူအမ်ားစု လက္ခံေအာင္ လုပ္ႏိုင္လွ်င္ ကြၽန္ုပ္ႏိုင္သည္။ သင္ေျပာသည့္ သမၼာတရားမ်ားမွာ သမၼာတရားမဟုတ္။ သင္၏ အခ်က္အလက္မ်ားကလည္း မခိုင္လုံေပ။ သင္က ကြၽန္ုပ္ကို ရႈတ္ခ်ခ်င္သေလာ။ မျဖစ္ႏိုင္ေပ’ ဟူ၍ စဥ္းစားၾကသည္။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္သည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရေသာအခါတြင္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ဝိညာဥ္အတြင္းပိုင္း၌ အႂကြင္းမဲ့၊ ျပတ္ျပတ္သားသား အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး မႏွစ္သက္ဘဲ ျငင္းပယ္သည္။ သူ၏ သေဘာထားက ‘မည္သည့္အရာကို သင္ေျပာစရာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္သည္ မည္မွ်မွန္ကန္ေနသည္ျဖစ္ေစ ငါလက္ခံမည္မဟုတ္။ ဝန္ခံမည္မဟုတ္။ ငါ၏အမွားမဟုတ္’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အမွန္တရားမ်ားက သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို မည္မွ်ေပၚလြင္ေစသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔က အသိအမွတ္မျပဳေပ၊ လက္မခံေပ။ ဆက္လက္၍ အာခံၿပီး ခုခံၾကသည္။ သူတစ္ပါးတို႔က မည္သို႔ေျပာပါေစ ၎တို႔က လက္မခံဘဲ၊ ဝန္မခံဘဲ ‘မည္သူက မည္သူ႔ကို ႏိုင္ေအာင္ေျပာႏိုင္သည္ကို ၾကည့္ၾကစို႔။ မည္သူက ပို၍ ျငင္းခုံႏိုင္သည္ကို ၾကည့္ၾကစို႔။’ ဟူ၍ စဥ္းစားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ျခင္းခံရာတြင္ အႏၲိခရစ္မ်ား အေရးစိုက္ေသာ သေဘာထားအမ်ိဳးအစားတစ္ခုျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၈)) “အႏၲိခရစ္တစ္ဦးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ေသာအခါတြင္ ပထမ ဤသို႔ေမးေလာ့။ သူ၏မေကာင္းမႈမ်ားကို သူဝန္ခ်ႏိုင္သေလာ။ ဒုတိယ ဤသို႔ေမးေလာ့။ သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏိုင္ၿပီး သိျမင္ႏိုင္သေလာ။ တတိယ ဤသို႔ေမးေလာ့။ သူသည္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ဘုရားသခင္ထံမွ ခံယူႏိုင္သေလာ။ ဤတိုင္းတာမႈသုံးခုျဖင့္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရကို ျမင္ႏိုင္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ သူ႔အေပၚသို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္း က်ေရာက္လာေသာအခါ နာခံႏိုင္လွ်င္၊ မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏိုင္လွ်င္၊ ဤသို႔ျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ပြင့္အန္ထြက္ျခင္းႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သိျမင္ႏိုင္လွ်င္ ထိုသူသည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သူျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး မဟုတ္ေပ။ ဤအတိုင္းအတာသုံးခုသည္ အႏၲိခရစ္၌ မရွိေသာအရာမ်ား အတိအက်ပင္ ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးသည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရေသာအခါ အျခားေသာအရာ၊ မည္သူမွ် ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာအရာကို လုပ္ေဆာင္သည္။ ထိုအရာမွာ သူသည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းခံရေသာအခါ အေျခအျမစ္မရွိေသာ တန္ျပန္စြပ္စြဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ မွားယြင္းလုပ္ေဆာင္မႈကို ဝန္ခံၿပီး သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို အသိအမွတ္ျပဳရမည့္အစား သူ႔အား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ေသာသူကို ရႈတ္ခ်သည္။ ယင္းကို မည္သို႔လုပ္ေဆာင္သနည္း။ ‘ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းအားလုံးက ေသခ်ာေပါက္ မွန္ေနသည္မဟုတ္။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းက လူ႔ရႈတ္ခ်မႈ၊ လူ႔တရားစီရင္မႈသက္သက္ပင္။ ဘုရားကိုယ္စား လုပ္ေဆာင္ျခင္း မဟုတ္။ ဘုရားတစ္ပါးတည္းကသာ ေျဖာင့္မတ္၏။ အျခားသူမ်ားကို ရႈတ္ခ်သည့္ မည္သူမဆို ရႈတ္ခ်ျခင္း ခံရမည္’ ဟူ၍ ဆိုသည္။ ဤသည္မွာ အေျခအျမစ္မရွိေသာ တန္ျပန္စြပ္စြဲမႈ မဟုတ္သေလာ။ ဤသို႔ေသာ အေျခအျမစ္မရွိသည့္ တန္ျပန္စြပ္စြဲမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္သည္မွာ မည္သို႔ေသာသူျဖစ္သနည္း။ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိေသာ မနားမေန ဒုကၡေပးတတ္ေသာသူတစ္ေယာက္သာလွ်င္ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္။ စာတန္မာရ္နတ္ႏွင့္ အမ်ိဳးအစားတူေသာသူတစ္ေယာက္သာလွ်င္ ဤသို႔ ျပဳလုပ္လိမ့္မည္။ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိေသာသူတစ္ေယာက္သည္ ဤသို႔ေသာအရာကို မည္သည့္အခါမွ် လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၉ (အပိုင္း ၈)) ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းအေပၚ အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ သေဘာထားက ၿငီးေငြ႕ျခင္းနဲ႔ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းျဖစ္မွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ထုတ္ဖာ္ျပခဲ့တယ္။ အမွန္တရားေတြကို သူတို႔ေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ သူတို႔အမွားေတြကို ဝန္မခံၾကဘူး။ သူတို႔ သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္ေၾကာင္းျပဖို႔၊ ခုခံေျပာဆိုၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ ျငင္းခုံဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတာဟာဆို႔ရင္ အျဖဴအမဲကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး သူတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသူေတြကို ရႈတ္ခ်ႏိုင္ၾကတဲ့ အထိပါပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔ အတူတူျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိအလုပ္ရဲ႕ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေလ။ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းက သူ႔တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ပုံကို ဂ်ဴလီယာနာေဖာ္ျပတဲ့ ျပႆနာက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္အလုပ္မွာရွိတဲ့ ဟာကြက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းခဲ့႐ုံမက၊ ျငင္းခုံၿပီး ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမမွားသလို၊ ကြၽန္မအစ္မက ကြၽန္မကို အရွက္ရေစဖို႔ တမင္ႀကိဳးစားေနတာလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ မလိုမုန္းထားစိတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ သူ႔အေပၚ ႏိုင္ကြက္ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္၊ သူ႔ကို ေဝဖန္ဖို႔ အျဖဴအမဲကို ေျပာင္းျပန္လွန္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္အျပစ္ကိုသူ႔အျပစ္လုပ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ကိုေစာဒကတက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ တကယ္ကို လူ႔သဘာဝ မရွိခဲ့ဘူး။ တျခားလူေတြကို ျပႆနာ ေထာက္ျပတာကေန တားဆီးဖို႔ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းရဲ႕ အခက္အခဲေတြ စဥ္းစားေပးတယ္ဆိုတဲ့ မမွန္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို သုံးခဲ့တယ္။ အေပၚယံအေနနဲ႔၊ ကြၽန္မ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အေလးထားေနတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့၊ ျငင္းခုန္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံကာကြယ္ေနခဲ့တာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ဘဝေတြအတြက္ ကြၽန္မ အစစ္အမွန္ တာဝန္ယူေနခဲ့ရင္၊ ေထာက္ျပတာေတြ ပိုလုပ္ေပးမွာ၊ ျပႆနာေတြကို ကူေျဖရွင္းေပးၿပီး၊ ေသြဖည္မႈေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ခဲ့မွာပဲ။ အဲဒါက သူတို႔ကို တကယ္ အက်ိဳးရွိေစခဲ့မွာ။ အဲဒီအစား ဆန႔္က်င္ဘက္ကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ အလုပ္ထဲက ျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မက သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းကတစ္ဆင့္ မကူညီ မေျဖရွင္းေပးခဲ့႐ုံမက၊ ထပ္တလဲလဲ ဖုံးဖိေပးခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ဘဝေတြအတြက္ ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ တာဝန္ယူေနတာ ျဖစ္မွာလဲ။ ကိုယ့္ပုံရိပ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို သိသိသာသာ ကြၽန္မ ထိန္းသိမ္းေနခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအခက္အခဲေတြက သမၼာတရား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို လက္မခံဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဆင္ေျချဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းလွည့္စားတတ္ၿပီး ဆိုးယုတ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို ကြၽန္မလုပ္ပုံမွာ ျပႆနာေတြ သိသိသာသာ ရွိတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ ကိုယ့္ျပႆနာေတြအတြက္ တျခားလူေတြကို အျပစ္တင္ရာမွာ အရမ္း စိတ္ခ်ေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ ရွက္တာ၊ ဘဝင္မက်တာ မခံစားခဲ့ရတာလဲ။ ဒီျပႆနာရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းရင္းျမစ္က ဘာလဲလို႔ေပါ့။ ဆက္ရွာေဖြၿပီး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အႏၲိခရစ္တစ္ဦးသည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရေသာအခါ သူလုပ္ေဆာင္သည့္ ပထမဆုံးေသာအရာမွာ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲတြင္ အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ တကယ့္သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရအရ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး မုန္းတီးေသာေၾကာင့္၊ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အလိုအေလ်ာက္ပင္ အႏၲိခရစ္၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ စိတ္သေဘာထားက ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အမွားမ်ားကို ၎တို႔အသိအမွတ္ မျပဳေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ၎တို႔အသိအမွတ္ မျပဳေအာင္ ပိတ္ပင္တားဆီးထားသည္။ ဤႏွစ္ခ်က္ကို အေျခခံလွ်င္ ျပဳျပင္ခံရျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရျခင္းအေပၚ အႏၲိခရစ္၏ သေဘာထားသည္ ယင္းကို အျပည့္အဝ၊ လုံးလုံး ျငင္းပယ္ျခင္း၊ ဆန႔္က်င္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ယင္းကို ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲမွ မုန္းတီးၿပီး အတိုက္အခံျပဳသည္။ အမွန္တကယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေနာင္တရျခင္းတို႔ ရွိဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ လက္ခံျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ နာခံျခင္းအရိပ္အေယာင္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ မရွိေပ။ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးသည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရေသာအခါ ယင္းကို မည္သူကလုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အရာႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အမႈကိစၥအတြက္ ၎တို႔ကို အျပစ္တင္သည့္ ပမာဏက မည္မွ်ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အမွားက မည္မွ် ေပၚလြင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးယုတ္မႈ မည္မွ်ကို ၎တို႔က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္မႈက အသင္းေတာ္အတြက္ မည္သည့္အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ဖန္တီးသည္ျဖစ္ေစ အႏၲိခရစ္သည္ ဤအရာတစ္ခုတစ္ေလကိုမွ် ထည့္မစဥ္းစားေပ။ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးအဖို႔၊ သူ႔ကို ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနသူသည္ သူတစ္ဦးတည္းကိုသာ ေျပာဆိုေနျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ အမွားမ်ားကို တမင္သက္သက္ရွာေနျခင္းျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားက ၎တို႔သည္ အႏိုင္က်င့္ခံရၿပီး အရွက္ခြဲခံရသည္၊ လူသားဆန္စြာ ဆက္ဆံခံရျခင္းမရွိသကဲ့သို႔၊ သိမ္ငယ္ေအာင္ျပဳလုပ္ခံရၿပီး အထင္ေသးခံရသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုသည္အထိပင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးေနာက္တြင္ ၎တို႔ အမွန္တကယ္ မွားယြင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မည္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို ၎တို႔ ဖြင့္ျပခဲ့သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုအေရးကိစၥတြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ၎တို႔ ရွာေဖြခဲ့ျခင္းရွိမရွိကိုလည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္းရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းခဲ့ျခင္းရွိမရွိကိုလည္းေကာင္း မည္သည့္အခါမွ် ဆင္ျခင္စဥ္းစားၾကည့္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ျခင္း၊ ဤအရာတစ္ခုတေလႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ ဤျပႆနာမ်ားကိုလည္း ေတြးဆျခင္းမရွိေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္းကို ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ဆႏၵႏွင့္ စိတ္လိုက္မာန္ပါျဖစ္ျခင္းႏွင့္အညီ ခ်ဥ္းကပ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၁၂) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန အနႏၲိခရစ္ေတြဟာ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး မုန္းတီးတဲ့ သူတို႔ သဘာဝေၾကာင့္ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို လက္မခံႏိုင္ၾကမွန္း နားလည္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔က ဘုရားဆီကေန အျပဳသေဘာေဆာင္တာေတြ အားလုံးကို လက္မခံႏိုင္ၾကသလို၊ သမၼာတရားနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အႀကံကို စက္ဆုပ္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး၊ အစကေန အဆုံးထိ၊ ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ အႀကံအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားက လက္ခံဖို႔ ျငင္းတာျဖစ္မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ၊ “ရွင္တို႔တစ္ေယာက္မွ ကြၽန္မတို႔နဲ႔ တိုက္႐ိုက္အလုပ္မလုပ္ေပမဲ့ အေျခအေနကို နားမလည္ဘဲ အႀကံေပးတယ္။ အဲဒါက ရွင္ဟာ က်ိဳးေၾကာင့္မသင့္သလို၊ ကိစၥေတြကို ခက္ေအာင္လုပ္ေနတာပဲ”လို႔ ဆုံးျဖတ္ႏွင့္ၿပီးသား ျဖစ္ခဲ့လို႔ပဲ။ ကြၽန္မ ဘာကိုမွ ထုတ္မေျပာခဲ့သလို၊ နာခံသေယာင္ အေတြးမွားေပးခဲ့ေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြအားလုံး စီစဥ္တက် ခ်ထားခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အျမင္ေတြကို ျငင္းၿပီး အႀကံလက္ခံတာကို ျငင္းရေအာင္ အသုံးျပဳဖို႔ အသင့္ပဲ။ ကြၽန္မကို ေျပာခိုင္းခဲ့တာ ေျပာခဲ့ၿပီး လုပ္ခိုင္းတာ လုပ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း၊ ကြၽန္မ ထပ္တလဲလဲ အေလးေပးေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ “ကြၽန္မဆီက တျခားဘာကိုမ်ား လိုခ်င္ေသးတာလဲ။ ကိုယ့္ကိုခိုင္းတာ လုပ္ခဲ့လို႔ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တာပဲေလ။ ရွင္ ကြၽန္မကို စြပ္စြဲလို႔မရဘူး။ ထပ္စြပ္စြဲရင္ ရွင္မွားတာပဲ”လို႔ သြယ္ဝိုက္ရည္ၫႊန္းေနခဲ့တာပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ေထာက္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ အကူအညီကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းပယ္ရာမွာ၊ ကြၽန္မထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တာက သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မကို လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “မ်ားစြာေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔ လက္မခံႏိုင္သည့္ သမၼာတရားမ်ား သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ လက္ေတြ႕မက်င့္သုံးႏိုင္သည့္ သမၼာတရားမ်ားသည္ သမၼာတရားမ်ား မဟုတ္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူသားမ်ားတြင္၊ ငါ၏သမၼာတရားမ်ားသည္ ျငင္းပယ္ခံရကာ ေဘးဖယ္ထားခံရသည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သင္တို႔ သုံးသပ္ဆင္ျခင္သင့္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က သမၼာတရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းက လူေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ အက်ိဳးရွိေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ဖို႔ ကူညီေၾကာင္း ကြၽန္မ အခိုင္အမာ ဝန္ခံေျပာဆိုခဲ့ေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့၊ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းကို ကြၽန္မ တကယ္ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္၊ တျခားလူေတြ ကြၽန္မကို ေဝဖန္ခ်ိန္မွာ၊ ခုခံျခင္းနဲ႔ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ျခင္းကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မကို စြပ္စြဲရင္၊ အႀကံေပးရင္၊ လက္ခံခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိစၥကို ျငင္းခုံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံေျပာဆိုဖို႔ ဆင္ေျခေတြေပးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လုံးဝ မရွာေဖြခဲ့ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ဘယ္အရာကိုမဆို လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ ေက်နပ္သလို ျပဳမူခဲ့တယ္။ အေသးစိတ္ စိစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ျငင္းခုံမႈက အျပင္ပန္းမွာ ဧဝံေဂလိ ဝန္ထမ္းကို ခုခံကာကြယ္ေနတာျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ပိုျငင္းခုံေလ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီကေန သိနားလည္မႈနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈ ပိုရေလျဖစ္သလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ပုံရိပ္နဲ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ေနခဲ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ဧဝံေဂလိ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာက ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားပါေစ၊ ကြၽန္မ လုံးဝ အျပစ္တင္ခံစရာ လိုမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို စြပ္စြဲႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ကြၽန္မပုံရိပ္ လုံးဝ မထိခိုက္မနစ္နာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အရမ္းလွည့္စားတတ္ခဲ့တာပဲ။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္၊ ဒီျငင္းခုံျခင္းက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ပုံရိပ္ကို ကာကြယ္ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ မရွာေဖြ၊ လက္မခံခဲ့လို႔၊ ကြၽန္မထုတ္ေဖာ္သမွ်က ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္အက်င့္စ႐ိုက္နဲ႔ သိကၡာ ဆုံးရႈံးခဲ့တယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္တဲ့အခါ၊ သမၼာတရားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မလိုက္စားဘဲ ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ဘုရားအေပၚ ယုံၾကည္တာကို စေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္မ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတိုင္းမွာ၊ ဘာကိုမွ ကြၽန္မ ေျပာခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မစိတ္က ျငင္းခုံတာေတြ အျပည့္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ စိတ္မၿငိမ္ေစႏိုင္ခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မသုံးသပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ဘာကိုမွ မရရွိဘဲ ကိစၥေတြကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာပဲ။ ဒါကို ေတြးမိရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရင္ ကြၽန္မ မျငင္းခုံေတာ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေစမယ္၊ ဘုရားဆီဆုေတာင္းၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ သင္ခန္းစာယူမယ္လို႔ေပါ့။ ဒါက အေရးအႀကီးဆုံးပဲ။

သိပ္မၾကာခင္မွာ၊ အခ်ိန္ပိုင္း ႐ုပ္ရွင္အလုပ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ယူခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ၊ လူသစ္က ေကာလာဟလတခ်ိဳ႕ကို ယုံၿပီး၊ အဖြဲ႕မွာ အေတြးမွားေတြ ျဖန႔္တယ္ဆိုတဲ့ စာရခဲ့တယ္။ လွည့္ျဖားခံရတာကေန ပိုမ်ားတဲ့ လူသစ္ေတြကို တားဆီဖို႔၊ သူတို႔နဲ႔ သမၼာတရားကို အျမန္ မိတ္သဟာယျပဳေပးရမယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ႐ုပ္ရွင္အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာတစ္ခုကလည္း အာ႐ုံစိုက္ေပးဖို႔ လိုေနတယ္။ ကိစၥႏွစ္ခုလုံးက အေရးေပၚျဖစ္လို႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရေပမဲ့၊ လူသစ္ေတြရဲ႕ ကိစၥေတြကို တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ လက္လႊဲႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္လို႔ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရးဆီ အရင္သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရးကို ေရာက္သြားေတာ့၊ ကြၽန္မကို အခ်ိန္ၾကာေစတဲ့အရာတစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာတယ္။ “ကိစၥေတြကို ဘယ္လိုဦးစားေပးရမယ္မွန္း ဘာလို႔ မသိတာလဲ။ လူသစ္ေတြ လွည့္ျဖားခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဘယ္အရာမဆိုထက္ ပိုအေရးႀကီးတယ္ေလ။ အဲဒါထက္ ဘာက ပိုအေရးႀကီးႏိုင္မွာလဲ။ အခ်ိန္ပိုင္း ႐ုပ္ရွင္အလုပ္ရွိလို႔ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိကအလုပ္အေပၚ ဝင္စြက္ဖက္ခြင့္ေပးလို႔ မရဘူး၊ ဟုတ္ၿပီေနာ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ၿပီး၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို ဒီလိုသေဘာထားဖို႔အတြက္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုခု ရွိလား ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္။ ညီမက ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ကင္မရာမွာ ျပခြင့္ကို နည္းနည္း တန္ဖိုးထားလြန္းတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္”တဲ့။ ဒီလိုျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ ကြၽန္မ ထပ္မျငင္းခုံဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ “လူသစ္ေတြ လွည့္ျဖားခံရတာကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကြၽန္မ ခိုင္းၿပီးသားပဲ မဟုတ္လား။ အဆိုးဆုံးအေနနဲ႔၊ ျပႆနာေျဖရွင္းတာ နည္းနည္းေလး ေႏွာင့္ေႏွး႐ုံပဲ ရွိတာပါ၊ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဘာအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုဦးစားေပးရမယ္မွန္း မသိဘူးလို႔ အစ္မေျပာတာကို ကြၽန္မ လက္ခံႏိုင္တယ္ ထင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ႂကြားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာေတာ့ လုံးဝ လက္မခံႏိုင္စရာပဲ။ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔၊ ကြၽန္မက အခ်ိန္ပိုင္း ႐ုပ္ရွင္အလုပ္ကို သ႐ုပ္ေဆာင္အေနနဲ႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒုတိယအေနနဲ႔၊ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ကင္မရာေရွ႕မွာ ျပဖို႔ ဆႏၵမရွိဘူး။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ အစ္မက ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒါကို ေျပာေနရတာလဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မ အာ႐ုံပ်က္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္မွာ ထိေရာက္မႈေလ်ာ့မွာကို အစ္မစိုးရိမ္လို႔ပဲ။ အဲဒါက အစ္မရဲ႕အလုပ္ ရလဒ္ေတြကို ျမင္မေကာင္းျဖစ္ေစမွာမလား” လို႔ေပါ့။ ဒီအရာေတြကို ေတြးရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မမွားမွန္း ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒါကို တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အျပစ္အေနနဲ႔ ကြၽန္မ ေျပာင္းလိုက္တာလဲ။ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ဖို ကြၽန္မ ဘာလို႔ ထပ္ေတြးေနမိတာလဲ။ ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး အျငင္းအခုံသန္ဖို႔ စေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ေတြးမိတယ္။ “အေၾကာင္းျပခ်က္က မည္သည့္အရာျဖစ္ေနပါေစ၊ သင္၌ ႀကီးမားေသာ နာၾကည္းခ်က္ ရွိေကာင္းရွိေနႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း သမၼာတရားကို လက္မခံပါက သင္ဒုကၡေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အထူးသျဖင့္ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ သင္၏ သေဘာထားကို ၾကည့္သည္။ ညည္းညဴျခင္းသည္ သင့္အတြက္ အသုံးဝင္မည္ေလာ။ သင္၏ ညည္းညဴျခင္းသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္သေလာ။ သင္၏ ညည္းညဴမႈက မွန္ကန္သည္ဆိုလွ်င္ပင္ အဘယ္အေရးနည္း။ သမၼာတရားကို သင္ရရွိၿပီးျဖစ္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သင့္ကို ႏွစ္သက္လက္ခံမည္ေလာ။ ဘုရားသခင္က ‘သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူမဟုတ္။ တစ္ဖက္သို႔ သြားေလာ့။ သင့္ကို ငါစိတ္ကုန္သည္’ ဟု ဆိုေသာအခါ သင္သည္ ဒုကၡေရာက္ၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ‘သင့္ကို ငါစိတ္ကုန္သည္’ ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဖြင့္ျပၿပီး အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းသည္ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္း၌ အေျခခံ သင္ခန္းစာတစ္ခုျဖစ္သည္) ကြၽန္မ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားကို ဘုရားျမင္ခ်င္မွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန နားလည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အၿမဲျငင္းခုံရင္၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြရွာ၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြသလို၊ ျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပိတ္မိေနရင္၊ သင္ခန္းစာ မရခဲ့ေသးဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္က ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါေစ၊ႀကီးက်ယ္ပုံရပါေစ၊ လူတိုင္းက နားလည္ၿပီး လက္ခံရင္ေတာင္၊ ဘာအသုံးဝင္လို႔လဲ။ သမၼာတရားကို လက္မခံရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားက ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုေတြးရင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ကို ဆုေတာင္းဖို႔ လာၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကာခဏ ေမးမိတယ္။ “ဘာမမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ကြၽန္မမွာ ရွိလဲ”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မသုံးသပ္ရင္းနဲ႔႐ုတ္တရက္ တစ္ခုခုကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အခ်ိန္ပိုင္း ႐ုပ္ရွင္အလုပ္မွာ၊ အထက္အဆင့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အလုပ္အတြက္ ကြၽန္မကို ေမတၱာရပ္ခံၾကလို႔ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း တက္ႂကြလာခဲ့တယ္။ ႐ုပ္ရွင္က အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးလို႔ ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံး လုပ္ရမယ္မွန္းသိခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ျဖစ္ေပမဲ့၊ အရာရာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စဥ္းစားၿပီး ကြၽန္မအႀကံကို ျပည့္စုံေစခ်င္တယ္။ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခုခုမွားသြားရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုၾကည့္ၾကမလဲ။ ဒီေတာ့ ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မ အရမ္း စိတ္ထက္သန္ၿပီး တက္ႂကြခဲ့တယ္။ ကင္မရာေပၚမွာ မေပၚခ်င္တာက ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ မရွိခဲ့တဲ့ သေဘာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အရမ္းအေရးထားတာ ရဖို႔နဲ႔ တျခားလူေတြကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ ကြၽန္မ လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္ပုံရိပ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ လုပ္ေနခဲ့တာ။ လူသစ္ေတြ လွည့္ျဖားခံရတာလို အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမွာ၊ ႐ုပ္ရွင္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အခ်ိန္ဇယားကို ေဆြးေႏြးၿပီး ပူးေပါင္းလုပ္ခဲ့သင့္တာေလ။ လူသစ္ျပႆနာကို အရင္ဆုံး ကြၽန္မ အလြယ္တကူ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ့မွာ။ ဒါေပမဲ့ အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႐ုပ္ရွင္ကို အာ႐ုံစိုက္ၾကပုံကို ေတြးမိေတာ့၊ အေရးႀကီးတာကို ဦးစားမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ လူသစ္ေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရးကို အရင္သြားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ မေထာက္ထားခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဂုဏ္သတင္းကို ထိန္းသိမ္းေနတာပါ။ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ခဲ့တာ။ ကြၽန္မ အစ္မက ကြၽန္မကို မျပဳျပင္၊ မကိုင္တြယ္မေျဖရွင္းခဲ့ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ခဲ့မိမွာ မဟုတ္သလို၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေရာေႏွာေနတာကို သတိျပဳမိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္လိုက္တာနဲ႔၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲက မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ အက်ည္းတန္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မကို အရွက္ခြဲဖို႔၊ အရွက္ရေစဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ဘုရားက ကြၽန္မကို ျပဳျပင္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ လူေတြနဲ႔ ကိစၥေတြကို သုံးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါက ကြၽန္မကို သန႔္စင္ေစဖို႔၊ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ေအာင္ လမ္းျပဖို႔နဲ႔ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈေတြထဲ ဝင္ေရာက္ေအာင္ ကူညီဖို႔ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အတြက္ ကြၽန္မ မျငင္းခုံသလို နာခံၿပီး ရွာေဖြႏိုင္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြအတိုင္း ကိစၥေတြကိုလုပ္တာ၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစတာေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ဘုရားက ဉာဏ္အလင္းေပးခဲ့တယ္။ ဒီအသိတရားရတာေတြ၊ အက်ိဳးတရားေတြနဲ႔ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးမွာ စိတ္ဆင္းရဲတာ မခံစားရ႐ုံမက၊ အရမ္းေက်နပ္တာကို တကယ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြက သိပ္ေကာင္းတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “နာခံျခင္း သင္ခန္းစာကို သင္ယူရန္ မည္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းရမည္နည္း။ အမွန္တကယ္တြင္ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို အမွန္ထင္သည့္ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားကို နာခံေနေသာ လူတို႔အတြက္ အႀကီးဆုံးေသာ အဟန႔္အတားျဖစ္သည္။ မာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟုယူမွတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားရွိသည့္ လူတို႔သည္ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားျခင္းႏွင့္ မနာခံျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ေလ့ အရွိဆုံးျဖစ္သည္။ ၎တို႔က မွန္ကန္သည္ဟု အစဥ္ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ မာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အမွန္ထင္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းထက္ပို၍ အေရးတႀကီးျဖစ္ေသာအရာ မရွိေပ။ လူတို႔က က်ိဳးႏြံနာခံလာၿပီး မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေတာ့သည္ႏွင့္ ပုန္ကန္လိုျခင္း ျပႆနာသည္ ေျပလည္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး နာခံႏိုင္စြမ္းရွိလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ နာခံျခင္းရွိႏိုင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ဆင္ျခင္တုံတရား အဆင့္တစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ လိုအပ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သာမန္လူတစ္ေယာက္၏ အသိစိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကိစၥတစ္ခုခုတြင္ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ မွန္ကန္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က မေက်နပ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ အရာရာတိုင္းတြင္ စံႏႈန္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္သေလာ။ ဤသည္မွာ လူတို႔တြင္ ဦးဆုံး ေတြ႕ရွိသင့္သည့္ အသိစိတ္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ မည္မွ် ဒုကၡခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ဦးတည္ခ်က္မ်ား၊ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသည္ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က မေက်နပ္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ မညီလွ်င္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေသခ်ာေပါက္ သမၼာတရားႏွင့္ မကိုက္ညီေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို နားေထာင္ၿပီး နာခံရမည္။ ဘုရားသခင္အား က်ိဳးေၾကာင္းျပ မျငင္းခုံသင့္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ ရွာႀကံအေၾကာင္းမျပသင့္ေပ။ ဤသို႔ေသာ ဆင္ျခင္တုံတရားကို သင္ပိုင္ဆိုင္ေသာအခါ၊ ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္၏ အသိစိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာအခါ သင္၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ လြယ္ကူသည္။ သင္သည္ အမွန္ပင္ နာခံလိမ့္မည္။ သင္သည္ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မနာခံျခင္းရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို အာခံမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုေသာအရာသည္ မွန္ကန္သေလာ၊ မမွန္ကန္သေလာ၊ ေကာင္းသေလာ၊ ဆိုးသေလာဆိုသည္ကို စစ္ေဆးမည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ နာခံႏိုင္လိမ့္မည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သင္၏ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားသည့္၊ ေခါင္းမာသည့္၊ ပုန္ကန္တတ္သည့္ အေျခအေနကို ေျဖရွင္းလိမ့္မည္။ လူတိုင္းသည္ ၎တို႔အတြင္းတြင္ ဤပုန္ကန္ေသာ အေျခအေနမ်ားရွိသေလာ။ ဤအေျခအေနမ်ားသည္ လူတို႔တြင္ မၾကာခဏေပၚေပါက္သည္။ ၎တို႔က မိမိတို႔ဘာသာ စဥ္းစားသည္။ ‘ငါ၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈ၊ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားက သင့္ေတာ္ေနသေ႐ြ႕ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ငါခ်ိဳးေဖာက္လွ်င္ပင္ ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရျခင္း မရွိသင့္ေပ။ မေကာင္းမႈကို ငါမက်ဴးလြန္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။’ ဤသည္မွာ လူတို႔တြင္ အေတြ႕ရမ်ားေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ အျမင္မွာ ၎တို႔က မေကာင္းမႈကို မက်ဴးလြန္ထားလွ်င္ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို မခံရသင့္၊ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္သူမ်ားသာ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ခံရသင့္သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤအျမင္မွာ မွန္ကန္သေလာ။ လုံးဝ မမွန္ကန္ေပ။ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းသည္ အဓိကအားျဖင့္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ရည္႐ြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔တြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားရွိလွ်င္ ၎တို႔သည္ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ခံရသင့္သည္။ မေကာင္းမႈကို ၎တို႔က်ဴးလြန္ၿပီးသည့္အခါမွသာ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ခံရလွ်င္ အလြန္ေနာက္က်သြားလိမ့္မည္။ ျပႆနာက တက္ၿပီးသြားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားက ပုန္ကန္ျပစ္မွားျခင္းခံရလွ်င္ သင္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က သင့္အထဲ၌ အလုပ္လုပ္ျခင္းကို ရပ္တန႔္ႏိုင္သည္။ ဤသို႔ျဖစ္ပါက သင့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းလွ်င္လည္း အဘယ္အက်ိဳးရွိမည္နည္း။ သင့္ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စြန႔္ပစ္ရန္မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။ ဘုရားသခင္အား မနာခံေအာင္ လူတို႔ကို တားဆီးေနေသာ အဓိကအခက္အခဲမွာ ၎တို႔၏ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို အမွန္တကယ္ လက္ခံႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားကို ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မည္။ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ၎တို႔ေျဖရွင္းႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္အား နာခံျခင္းအတြက္ အက်ိဳးရွိသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ရန္ ျပည့္စုံရမည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ ငါးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္၊ အျငင္းခုံသန္ၿပီး ပုန္ကန္တတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ အဓိကအခ်က္က နာခံတဲ့ သေဘာထား ရွိဖို႔ျဖစ္မွန္း နားလည္သြားတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေနပါေစ၊ သမၼာတရားနဲ႔ မကိုက္ညီရင္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကန႔္ကြက္ခ်က္ တင္ျပရင္၊ အရင္ဆုံး လက္ခံသင့္တယ္၊ သမၼာတရား ရွာေဖြသင့္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး နားလည္သင့္တယ္။ ဒါက ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ ဆင္ျခင္တုံတရားအျပင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ အျငင္းသန္တဲ့ လူေတြက သမၼာတရားကို မရွာေဖြ၊ လက္မခံၾကသလို၊ နာခံတဲ့သေဘာထား ကင္းမဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိစၥေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား သူတို႔ ေတြ႕ႀကဳံပါေစ၊ အသက္တာမွာ လုံးဝ ႀကီးထြားၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကိုနာခံျခင္း၊ သမၼာတရားကို လက္ခံျခင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အသုံးျပဳၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ျခင္းအားျဖင့္ပဲ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ၊ ကြၽန္မ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ ပုံမွန္အားျဖင့္ စိတ္ႏွလုံးမွာ ခုခံမႈ ခံစားရၿပီး အၿမဲ ျငင္းခုံခ်င္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားရဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုယုံၾကည္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ယုံခ်င္ယုံလို႔ရေပမဲ့၊ ဘာကို ကြၽန္မ ရမွာလဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္တဲ့အခါ အခုကစၿပီး၊ ကြၽန္မ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ခံစားရပါေစ၊ နာခံၿပီး သင္ခန္းစာေတြ ယူမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာမိတယ္။ သမၼာတရားရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ အခြင့္အေရးေတြရွိလို႔ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မ ျမတ္ႏိုးသင့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး ဘုရားကို နာခံတဲ့လူျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းသင့္တယ္။