သင္းလိ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ

အစ္မ ဘာဘရာနဲ႔ ကြၽန္မက သိတာ ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ခင္မင္နားလည္မႈကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ စကားစျမည္ေျပာတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ အၾကာႀကီး ဆက္ေျပာေနလို႔ ရသလိုမ်ိဳး ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မတို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ အဲဒါေတြကေန ဘာေတြရခဲ့တယ္ဆိုတာကို ခဏခဏ ေျပာၾကတယ္။ သူတစ္ခုခုျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း သူက ကြၽန္မကို လာရွာတယ္။ ကြၽန္မက ျပႆနာရွိတဲ့အခါတိုင္းမွာ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခ်င္တယ္။ သူက အၿမဲတမ္း ကြၽန္မနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာရွိတဲ့ ဒီရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ကြၽန္မက ျမတ္ႏိုးတာေပါ့။ ကြၽန္မကို ကူညီပံ့ပိုးေပးႏိုင္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ ကြၽန္မဘက္မွာရွိေနတာ အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။

မႏွစ္တုန္းက ဘာဘရာက အစ္မသုံးေလးေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ကြၽန္မ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ၾကားလိုက္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ သူရေနတဲ့ အရမ္းေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ၊ သူ တရားေဟာေနတဲ့သူဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ဘာသာေရးအယူအဆေတြ ျပည့္ေနတယ္ဆိုတာေတြ ၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ဘုရားကို အားကိုးျခင္း၊ သူတို႔ေတြနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ျပျခင္းေတြကတစ္ဆင့္ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို သူတို႔ အျမန္လက္ခံလာၾကတာေတြအေၾကာင္းေပါ့။ ဒါေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအစ္မေတြက သူ႔ကို ေလးစားၿပီးေတာ့ ၾကည့္ေနၾကၿပီး သူ႔ကို ေမးခြန္းမ်ိဳးစုံ ဝိုင္းေမးေနၾကတာေတြ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေကာင္းကို ရွာေဖြေနၾကတာေတြကို ကြၽန္မ ျမင္ရတယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိတ္ပူၿပီး ေတြးမိတယ္။ “သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္က အရမ္းအေျခအေနေကာင္းေနတာက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရလဒ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုပဲ ေျပာတယ္။ သူေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းအေသးစိတ္ကို မေျပာဘူး။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ဘယ္လိုလမ္းျပတယ္ဆိုတာကိုလည္း သက္ေသမခံဘူး။ သူက ဒီလိုေျပာေနေတာ့ ႂကြားေနတာ သက္သက္ပဲမဟုတ္ဘူးလား” ေပါ့။ သုံးေလးရက္ၾကာေတာ့ အစ္မဖာရီက ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ “ဘာဘရာက အရမ္းပါရမီရွိတာပဲ။ သူ႔ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြရေနၿပီ။ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကေတာင္ သူ႔ကို လွမ္းေခၚတယ္လို႔ ေျပာတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မ ဒါကို ၾကားရေတာ့ ရင္ထိတ္သြားတယ္။ ဘာဘရာက ဘာလို႔ ဒါေတြကို ေျပာေနရတာလဲ ေပါ့။ ဖာရီက အခု သူ႔ကို အရမ္းေလးစားေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒါက သူ႔အတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူး။ ဘာဘရာက သူ႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရင္းရတဲ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြကို အၿမဲတမ္းႂကြားဝါေနတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားၿပီး စိတ္မေအးသလို ခံစားမိတယ္။ ႂကြားဝါၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္ျခင္းက ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းပဲလို႔ ဘုရားက မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနရင္ အႏၲရာယ္ရွိမွာေပါ့။ ဒီလိုဆက္ျဖစ္ေနခြင့္ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဒါကို ဘာဘရာကို ေထာက္ျပဖို႔ အခြင့္အလမ္းရွာရမယ္ ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီျပႆနာကို သူ႔ကို ေထာက္ျပဖို႔ စဥ္းစားတိုင္း ကြၽန္မ တုံ႔ဆိုင္းေနတယ္။ အရင္သုံးေလးႏွစ္ေလာက္က အေတြ႕အႀကဳံႏွစ္ခုကို ကြၽန္မ အမွတ္ရမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္ ဂ်န္နီက အယူဝါဒေတြကို ခဏခဏ ႐ြတ္ျပတယ္။ သူမ်ားေတြကို အထက္စီးကေန အျပစ္တင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔ကိုယ္သူ တစ္ခါမွ မစိစစ္ဘူး။ မသိဘူး။ ဒီျပႆနာကို ကြၽန္မ သူ႔ကို ေထာက္ျပတယ္။ သူက ဒါကို လက္မခံ႐ုံတင္မကဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က က်ရႈံးမႈေတြ၊ ျပစ္မွားမႈေတြကို ျပန္ေျပာၿပီးေတာ့ေတာင္ ျပန္တိုက္ခိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူက ကြၽန္မကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ေတာင္ တြန႔္ဆုတ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္အေနရခက္ၿပီး နာက်င္ရတယ္။ ေနာက္ျဖစ္ရပ္တစ္ခုက်ေတာ့ အစ္မ႐ိုရွာနာက စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ သူ႔မိတ္သယဟာမွာ ေခါင္းစဥ္လြဲသြားတယ္။ ကြၽန္မက ဒါကို သူ႔ကို ေထာက္ျပတာေပါ့။ ေနာက္က်ေတာ့ သူက ကြၽန္မကို ဖြင့္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ေတာ္ေတာ္ရွက္ၿပီး အတိုက္အခံျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မက သူ႔အတြက္ တမင္ အခက္အခဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတယ္၊ ေနာက္ပိုငး စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယေတာင္မဖြဲ႕ခ်င္တဲ့အထိဘဲဆိုၿပီး သူက ေျပာတယ္။ သူက ဆက္ၿပီး သူ႔ျပႆနာေတြကို ရွာေဖြတာ၊ သုံးသပ္တာ၊ သိျမင္တာ လုပ္ေပမဲ့ သူဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရတာ ကြၽန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူမ်ားျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတာကို ကြၽန္မ အရမ္းသတိထားမိတယ္။ ဘာဘရာနဲ႔ ကြၽန္မဆက္ဆံေရးက အၿမဲတမ္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေတြးမိၿပီး သူ႔ျပႆနာကို သူ႔ကို ေထာက္ျပလိုက္ရင္ သူက အေနရခက္တဲ့ေနရာကို တြန္းပို႔ခံရတယ္လို႔ ခံစားရမွာလားဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ သူက နားမေထာင္ဘဲ ကြၽန္မကို အျမင္ေစာင္းလာရင္၊ ကြၽန္မက သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကို ေဖာ္ေနၿပီး သူ႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ ျမင္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ျငင္းဆန္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေပါ့။ ကြၽန္မတို႔က ေန႔တိုင္း ခဏခဏ လမ္းႀကဳံၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အေနရခက္မွာပဲ။ သူက အၿမဲတမ္းလည္း ဒီလိုျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ရင္ သူက ဆင္ျခင္ႏိုင္ၿပီး သူ႔ဘာသာ ဒီလိုသေဘာေပါက္လာခ်င္လာမွာပဲ။ ဒါဆို ထားလိုက္ေတာ့။ ငါ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး ေပါ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘာဘရာက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို အႀကံနည္းနည္းေပးတယ္လို႔ ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ သူက သူ႔မိတ္သဟာယမွာ ႂကြားဝါရတာ၊ သူမ်ားေတြကို သူ႔ကိုေလးစားေအာင္လုပ္ရတာကို ႏွစ္သက္တယ္လို႔ သူတို႔က ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ေတာ္ေတာ္ေလး အေနရခက္သြားတာေပါ့။ သူက ဒီလိုေျပာတာ ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္သြားတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္မလည္းသူ႔ကို အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ႂကြားဝါေနတာကို ျမင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ဆက္ဆံေရးထိခိုက္မွာေၾကာက္ၿပီး မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ဘာမွမေျပာခဲ့တာ။ ဒါက သိပ္ေကာင္းတဲ့ အခြင့္အလမ္းမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြကိုလည္း ထုတ္မေျပာသင့္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက သူ႔အတြက္ အခုေတာင္ ခက္ခဲေနၿပီဆိုတာကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ထုတ္ေျပာလိုက္ရင္ သူက မခံႏိုင္ဘဲ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာမွာလား ေတြးမိတယ္။ သူ႔ဆီမွာ ကြၽန္မ ျမင္ရတဲ့ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အရမ္းၾကမ္းတယ္လို႔ သူက ထင္ၿပီး ကြၽန္မကို ေရွာင္မွာကို စိတ္ပူမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘယ္ေလသံကို သုံးရမယ္၊ ပိုၿပီး ပညာသားပါဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လိုေဖာ္ျပရမယ္၊ သူ႔ကို အရွက္မရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာေတြကို ေသခ်ာစဥ္းစားတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက အရင္တုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လိုဂုဏ္တင္ၿပီး ႂကြားဝါခဲ့တယ္ ေနာက္ေတာ့ ဒါကို ဘယ္လိုဆင္ျခင္ခဲ့ၿပီး နားလည္လာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဥပမာေတြကိုပဲ ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဆုံးေရာက္လာတဲ့အခါမွ သူ႔ျပႆနာကို အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး ထည့္ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို အရွက္ရေအာင္လုပ္မိမွာေၾကာက္ေတာ့ ႏွစ္သိမ့္တဲ့စကားနည္းနည္းေျပာေပးလိုက္တယ္။ “လူတိုင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိတယ္။ ဒါကို ျပတာက လုံးဝ သာမန္ပါပဲ။ ကြၽန္မလည္း လုပ္တာပဲ။ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္တယ္။ ခဏခဏ ႂကြားဝါတယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္ စိတ္မက်ဥ္းက်ပ္ေစနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထားရွိရမယ္” ေပါ့။ သူက ဒါကို ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မကို စိတ္မေအးႏိုင္ေအာင္လုပ္တဲ့အရာတစ္ခု ထပ္ျဖစ္လာတယ္။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဘာဘရာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ သူ႔နားလည္မႈကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕ လတ္တေလာအေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုကို ဆက္ေျပာျပတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ေတြၾကာတဲ့အထိ သခင့္ကို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ သင္းအုပ္ဆရာတစ္ေယာက္ကို သူ တရားေဟာေနခဲ့တာကို ေျပာျပတယ္။ အဲဒီလူက ဘာသာေရးအယူအဆေတြျပည့္ေနၿပီး ေကာလာဟလေတြအမ်ားႀကီးကို နားေထာင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဧဝံေဂလိေဟာၿပီးတာေတာင္မွ သူက လက္မခံေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာဘရာက သူ႔ဆီသြားၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး စကားရည္လုၾကတယ္။ ဘာဘရာက ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြကို ရွာၿပီး သူ႔အယူအဆေတြကို တစ္ခုခ်င္း ေခ်ပတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သင္းအုပ္ဆရာက သူ႔အယူအဆေတြကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လြတ္ခ်ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံသြားတယ္ ေပါ့။ သူ စကားေျပာၿပီးသြားေတာ့ လူတိုင္းက သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိ အေတြ႕အႀကဳံအေပၚ အာ႐ုံစိုက္လာၾကၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အာ႐ုံမစိုက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ နည္းနည္း သတိထားမိတယ္။ ဒါ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လြဲေနၿပီမဟုတ္ဘူးလား ေပါ့။ သူက သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအေတြ႕အႀကဳံကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပမဲ့ သူၿပီးသြားေတာ့ လူတိုင္းက သူ႔ကို ေလးစားလာၿပီး အထင္ႀကီးလာၾကတယ္။ ဒါ သူက ႂကြားဝါေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါကို ကြၽန္မက သူ႔ကို ေထာက္ျပၿပီး ဒီအေၾကာင္းအရာကို မေျပာေတာ့ေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒီစကားေတြကို ထုတ္မေျပာႏိုင္ေနဘူး။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ လူေတြေရွ႕မွာ ကြၽန္မက သူ႔ကို ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ရင္ သူက အရမ္း ရွက္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဘာဘရာက သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ရလဒ္တခ်ိဳ႕ရတာ မွန္တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ဒါကို သူ႔ကို တကယ္ေျပာလိုက္ရင္ ကြၽန္မက မနာလိုျဖစ္ၿပီး တမင္သက္သက္ သူ႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာလို႔ လူတိုင္းက ထင္မွာမဟုတ္ဘူးလား ေပါ့။ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေကာင္းၿပီးေတာ့ ႂကြားဝါဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာမဟုတ္ေလာက္ဘူး ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ထုတ္မေျပာလိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ တက္ႂကြမႈမရွိတဲ့စကားနည္းနည္းေလာက္ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယက ဉာဏ္အလင္းမဖြင့္ေပးဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ စုေဝးပြဲက ၿပီးသြားတယ္။

အဲဒီညေနမွာ ကြၽန္မ အိပ္ရာေပၚမွာ လူးလွိမ့္ေနရင္းနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ စုေဝးပြဲမွာ ဘာဘရာက ႂကြားဝါဖို႔ေျပာတဲ့ဟာေတြနဲ႔ လူတိုင္းရဲ႕မ်က္ႏွာက အထင္ႀကီးေနတဲ့အၾကည့္ေတြကိုပဲ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္။ သူမိတ္သဟာယဖြဲ႕တဲ့ဟာက သူမ်ားေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပိုၿပီး နားလည္မသြားေစဘူး။ အဲဒီထက္ သူ႔ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္အေပၚကို လူတိုင္းက အာ႐ုံစိုက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ စုေဝးပြဲက ေကာင္းတာ ဘာမွမရခဲ့ဘူး။ သူရွက္သြားမွာေၾကာက္ၿပီး ကြၽန္မက ဘာမွမေျပာခဲ့ဘဲ အသင္းေတာ္အသက္တာကို ကာကြယ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘာတရားမွ်တမႈမွမရွိတဲ့ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ဘူးလား။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ အမွတ္ရမိတယ္။ “သင္သည္ မွန္ကန္ေသာ လူ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကို သိရန္ သင့္ကိုယ္သင္ ေသခ်ာစြာ ဆန္းစစ္သင့္သည္။ သင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားသည္ ငါ့အတြက္ ရည္႐ြယ္၍ ဖန္တီးထားသေလာ။ သင္၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားအားလုံးသည္ ငါ၏ မ်က္ေမွာက္တြင္ ေျပာဆို၊ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ သင္၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအားလုံးကို ငါ ဆန္းစစ္၏။ အျပစ္ရွိသည္ဟု သင္မခံစားရသေလာ။...ယခုအႀကိမ္ စာတန္ယူေဆာင္သြားေသာ စားေသာက္ျခင္းကို သင္သည္ ေနာင္တစ္ႀကိမ္တြင္ ျပန္လည္ ေထမိႏိုင္မည္ဟု ထင္သေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု သင္ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရ၏။ ဤသည္မွာ သင္ျပန္လည္ေလ်ာ္ေပးႏိုင္ေသာ အရာတစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ သင္သည္ ဆုံးရႈံးသြားသည့္ အခ်ိန္အတြက္ ျပန္လည္ ေထမိႏိုင္သေလာ။ လြန္ခဲ့ေသာ ေတြ႕ဆုံမႈအနည္းငယ္တြင္ မည္သည့္ စားေသာက္ျခင္းမွ် အဘယ့္ေၾကာင့္ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဆိုသည္ႏွင့္ အဘယ္သူသည္ ဤဒုကၡကို ျဖစ္ပြားေစခဲ့သည္ ဆိုသည္တို႔ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ရန္ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ လုံ႔လရွိစြာ ဆန္းစစ္ရမည္။ သင္သည္ ရွင္းလင္းသြားသည္အထိ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမည္။ အကယ္၍ ထိုသို႔ေသာလူတစ္ဦးကို ျပင္းထန္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္မထားလွ်င္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတို႔သည္ နားလည္လိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ထိုအရာ တဖန္ျဖစ္ပ်က္မည္သာ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔၏ ဝိညာဥ္ေရးရာ မ်က္စိမ်ားသည္ ပိတ္ေနၾက၏။ သင္တို႔ထဲမွ မ်ားလွစြာေသာသူတို႔သည္ မ်က္စိကြယ္ေနၾက၏။ ထို႔အျပင္၊ ျမင္ေသာသူတို႔သည္ ထိုအရာကို အေရးမထားၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ထရပ္ကာ ဖြင့္ေျပာျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔သည္လည္း မ်က္စိကန္းေနၾက၏။ ျမင္ေသာ္လည္း ဖြင့္မေျပာေသာ သူတို႔သည္ ဆြံ႕အေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ မသန္မစြမ္းသူ မ်ားစြာရွိေနသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၃)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို အရမ္း စိတ္ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ဘာဘရာက သူ႔မိတ္သဟာယမွာ ေခါင္းစဥ္လြဲၿပီးေျပာတာ၊ လူတိုင္းရဲ႕အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးၿပီး စုေဝးပြဲရဲ႕ ျဖစ္ထြန္းမႈကို ထိခိုက္ခဲ့တာေတြရွိေပမဲ့ ကြၽန္မက တိတ္တဆိတ္ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တာကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္။ “ဘာဘရာက ေခါင္းစဥ္လြဲၿပီးေျပာေနတာကို ငါ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါဆို ဘာလို႔အသင္းေတာ္အသက္တာကို ငါ မကာကြယ္တာလဲ။ ဘာလို႔ တိတ္တိတ္ေလးေနၿပီး လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူလုပ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲ” ေပါ့။ ပထမဆုံး ကြၽန္မက ဘာဘရာရဲ႕လုပ္ရပ္က သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္တင္တာလား၊ ႂကြားဝါေနတာလားဆိုတာကို ကြၽန္မ မေသခ်ာဘူး။ သူက ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝတာမွာ အေတြ႕အႀကဳံတခ်ိဳ႕ရွိတာ မွန္တယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာက သူမ်ားေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိႏိုင္တယ္။ ဒါဆို သူက ဒီလို မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာကို ႂကြားဝါတာလို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္သလား ေပါ့။ ဒုတိယအေနနဲ႔ ကြၽန္မက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္မိမွာ၊ ကြၽန္မ ထုတ္ေျပာတာေၾကာင့္ သူ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မွာ၊ ကြၽန္မက မနာလိုျဖစ္ၿပီး ဒါေတြကို ေျပာေနတယ္လို႔ သူမ်ားေတြက ထင္မွာကို ကြၽန္မ စိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ စုေဝးပြဲမွာ ကြၽန္မ စိတ္ပူတာေတြကို ေျပာျပလိုက္ၿပီး ညီအစ္မေတြဆီကေန အကူအညီယူခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မတို႔ အတူတူဖတ္ၾကတယ္။ “မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံျခင္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဝါႂကြားျခင္း၊ လူအမ်ား အထင္ႀကီးေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္း— ဤအရာတို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စာတန္ဆန္ေသာ သဘာဝမ်ား၏အုပ္စိုးျခင္းကို ခံရေသာအခါ အလိုအေလ်ာက္ တုံ႔ျပန္ၾကသည့္ ပုံစံျဖစ္ၿပီး ယင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးအဖို႔ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ပုံမွန္အားျဖင့္ မည္သို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံသနည္း။ ၎တို႔သည္ ဤရည္မွန္းခ်က္ကို မည္သို႔စြမ္းေဆာင္ရရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ အလုပ္မည္မွ် လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ မည္မွ်ဒုကၡခံစားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မည္မွ် အသုံးခံၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္၊ မည္သည့္အဖိုးအခကို ေပးဆပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို သက္ေသခံၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ရန္အတြက္ အရင္းအႏွီးအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကသည္။ လူတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔သည္ ပိုမိုျမင့္မားေသာ၊ ခိုင္ၿမဲေသာ၊ လုံၿခဳံေသာေနရာတို႔ကို ရရွိေစေသာအရာအျဖစ္ ၎တို႔က အသုံးျပဳၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သာ၍မ်ားေသာ လူတို႔သည္ ၎တို႔အား တန္ဖိုးထားၾကရန္၊ အားက်ရန္၊ ေလးစားၾကရန္၊ အမြန္အျမတ္ထားရန္၊ ကိုးကြယ္ရန္ႏွင့္ ၎တို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ဤဦးတည္ခ်က္ကို ရရွိရန္ လူတို႔သည္ အေပၚယံတြင္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံသည့္အရာမ်ားစြာကို လုပ္ေဆာင္ၾကေသာ္လည္း အေျခခံအားျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံၾကသည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ဆင္ျခင္တုံတရားနယ္ပယ္ကို ေက်ာ္လြန္သြားသည္။ ဤလူမ်ား၌ အရွက္မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာႏွင့္ သူ႔အတြက္ ၎တို႔မည္မွ် ဒုကၡခံစားၿပီးျဖစ္သည္တို႔ကို မရွက္မေၾကာက္ သက္ေသခံၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ ပင္ကိုစြမ္းရည္၊ အေတြ႕အႀကဳံ အထူးကြၽမ္းက်င္မႈမ်ား၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းအတြက္ ၎တို႔၏ပါးနပ္ေသာ နည္းစနစ္မ်ာ၊ လူမ်ားကို လွည့္စားဖို႔ ၎တို႔အသုံးျပဳသည့္ နည္းလမ္းမ်ား စသျဖင့္တို႔ကိုပင္ ၎တို႔က ႂကြားလုံးထုတ္သည္။ ၎တို႔၏ မိမိကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း နည္းစနစ္သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မာန္မာနထုတ္လ်က္ ဝင့္ဝါျပၿပီး အျခားသူမ်ားကို ေသးသိမ္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ဉာဏ္ထက္ျမက္ျခင္းမ်ားကိုသာ အစဥ္ ျမင္ေတြ႕ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔၏ေပ်ာ့ကြက္မ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို လူမ်ားမသိေစဖို႔ ဖုံးကြယ္လ်က္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ရင္းကိုဖုံးကြယ္ၿပီး အေျခအေနမွန္ကို ဖုံးကြယ္ၾကသည္။ ၎တို႔က အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းကို ခံစားရသည့္အခါ အျခားလူမ်ားကိုပင္ မေျပာဝံ့ေပ။ ၎တို႔က သူတို႔ကို ရင္ဖြင့္ၿပီး မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ သတၱိမရွိၾကေပ။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ တစ္စုံတစ္ခု အမွားျပဳလုပ္သည့္အခါ၊ ယင္းကို ဖုံးထားဖို႔ႏွင့္ ထိမ္ခ်န္ကြယ္ဝွက္ထားဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္ ကာလတြင္ ၎တို႔ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္အေပၚ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ ထိခိုက္နစ္နာမႈကို ၎တို႔ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာျပေပ။ ၎တို႔က အေသးစား ျဖည့္ဆည္းမႈအခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္ၿပီးသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မႈေလးအခ်ိဳ႕ စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးသည့္အခါ၊ ယင္းကို အလ်င္အျမန္ ႂကြားဝါၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မည္မွ် စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္၊ ၎တို႔၏အစြမ္းအစ မည္မွ် ျမင့္မားသည္၊ ၎တို႔သည္ မည္မွ် ထူးျခားသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သာမန္လူမ်ားထက္ မည္မွ်ေတာ္သည္တို႔ကို တစ္ကမာၻလုံးကို အသိေပးဖို႔ မေစာင့္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္း နည္းလမ္းတစ္ခု မဟုတ္သေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၄) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖြင့္ျပျခင္းကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ အႏၲိခရစ္ေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဂုဏ္တင္တဲ့ လကၡဏာတစ္ခုက သူတို႔ရဲ႕ ဆုေက်းဇူးေတြ၊ အားသာခ်က္ေတြ၊ ကူညီပံ့ပိုးတာေတြ၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို သူမ်ားေတြေရွ႕မွာ ႂကြားေျပာတာပဲ။ သူတို႔ကို ပါရမီရွိတယ္၊ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တယ္လို႔ လူေတြထင္ၿပီး လူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးေလးစားမႈကို ရေအာင္ေပါ့။ ဧဝံေဂလိမွ်ေဝၿပီး ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံတာက အေျခခံအားျဖင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အရာေတြပါ။ ဘာဘရာက ဧဝံေဂလိအမႈေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြနဲ႔ သူႀကဳံရတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားကို ဘယ္လိုအမွီျပဳၿပီး ဘုရားအမႈေတာ္ကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့တယ္၊ ဒီကေန သူဘာေတြကိုရၿပီး သိလာခဲ့တယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ သူ အႏွစ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔လမ္းေကာင္းေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ရင္ ဒီမိတ္သဟာယက တည္ေဆာက္စရာျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘာဘရာက လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို သူေျပာင္းလဲခဲ့တယ္၊ သူ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡခံတယ္၊ အဖိုးအခ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြပဲ ေျပာတယ္။ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေတြကို နားေထာင္တဲ့သူေတြက ဘုရားသခင္ကို ပိုၿပီး နားလည္သြားတာ မတူတဲ့ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုလက္ေတြ႕လုပ္ရမယ္၊ ခ်ဥ္းကပ္ရမယ္ဆိုတာကို ရွင္းလင္းသြားတာ လုံးဝ မရွိဘူး။ အဲဒီအစား လူေတြက သူ႔အေၾကာင္းပဲ ပိုသိသြားၿပီး သူက ဧဝံေဂလိမွ်ေဝတဲ့ေနရာမွာ ဆုေက်းဇူးေတြ၊ အစြမ္းအစေတြရွိတယ္၊ သူမ်ားေတြထက္ပိုၿပီး တက္ႂကြတယ္ဆိုတာပဲ သိသြားတယ္။ လူတိုင္းက သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး အားက်ၾကတယ္။ အရမ္းကို မလုံေလာက္သလို ခံစားၾကရတယ္။ ႂကြားဝါတာနဲ႔ ဘုရားကို ခ်ီးေျမာက္ၿပီး သက္ေသခံတာရဲ႕ ရလဒ္ေတြက အတူတူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္ကအျမင္ေတြက အတည္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာဘရာေျပာတဲ့ဟာအမ်ားစုက ဘုရားကို သက္ေသခံတာမဟုတ္ဘဲ သူ႔ကိုယ္သူဂုဏ္တင္ၿပီး ႂကြားဝါဖို႔ေျပာတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသြားတယ္။ သူက အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ဖြင့္ျပေနတာပဲ။ ဒါဟာ ဘုရားကို ႐ြံရွာေစၿပီး မုန္းတီးမႈျဖစ္ေစတယ္။ ညီအစ္မေတြကလည္း ကြၽန္မကို သတိေပးတယ္။ ဘာဘရာက သူ ဖြင့္ျပေနတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သတိမထားမိႏိုင္ေသးဘူး။ ကြၽန္မတို႔က ဒါကို ျမင္သြားေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေထာက္ျပသင့္တယ္ တဲ့။ ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္နဲ႔ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူေတြလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ညီအစ္မေတြရဲ႕ စကားေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းရွက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာဘရာနဲ႔ အျမန္ဆုံးမိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

အစည္းအေဝးၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ေနဘူး။ ကြၽန္မက အရင္က ဘာဘရာရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ျမင္ေပမဲ့ သူ႔ကို ေထာက္မျပရဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက တစ္ခုခုေျပာခဲ့ရင္ေတာင္ တကယ္တမ္း ဘာမွမရလိုက္ဘဲ ျပႆနာကို အေပၚယံပဲ လွ်ပ္ေျပာလိုက္တာ။ ဘာဘရာက သူ႔ျပႆနာကို လုံးဝ အမွန္တကယ္ မဆင္ျခင္ဘူး၊ သတိမထားမိဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေအးႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ဒီအေတြးေတြေၾကာင့္ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ေနတယ္။ မေနႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိတယ္။ “ငါက ပုံမွန္ဆိုရင္ ဘာဘရာေရွ႕မွာ အရမ္းေပ်ာ္႐ႊင္တက္ႂကြေနၿပီး သူ႔ကို အကုန္ေျပာျပတာပါ။ ဒါဆို သူ႔ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပဖို႔ ငါဘာလို႔ အရမ္းခက္ေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ထုတ္မေျပာႏိုင္တာလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ ရွာေဖြရင္း၊ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တယ္။ “သင္တို႔အားလုံး ေကာင္းစြာ ပညာတတ္ေျမာက္ၾကသည္။ သင္တို႔အားလုံးသည္ သင္တို႔၏ေျပာဆိုပုံ၌ စစ္ေဆးခံရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ေလွ်ာ့တြက္ခံရသည့္ အျဖစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ သင္စကားေျပာေသာ ဟန္ပန္ကိုလည္းေကာင္း အာ႐ုံစိုက္ၾကသည္- သင္တို႔သည္ လိမၼာပါးနပ္ၿပီး အျခားသူမ်ား၏ ဂုဏ္ႏွင့္ သိကၡာအား ထိခိုက္မႈမျပဳမိရန္ သင္ယူထားၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သင္တို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္၊ သင္တို႔သည္ လူတို႔ လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္ရန္အတြက္ ေနရာခ်န္ေပးတတ္ၾကသည္။ သင္တို႔သည္ လူတို႔အား ေအးၿငိမ္းသက္သာေစဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ျပဳလုပ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ အမာ႐ြတ္မ်ား သို႔မဟုတ္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို သင္မေဖာ္ထုတ္သကဲ့သို႔ သူတို႔ကို မနာက်င္ေစရန္ သို႔မဟုတ္ အရွက္မရေစရန္ သင္ႀကိဳးစားသည္။ ထိုသို႔ေသာအရာမွာ ျပဳမူရာတြင္ လူအမ်ားစု အသုံးျပဳသည့္ လူလူခ်င္းဆက္ဆံမႈဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုေသာ္ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ နိယာမမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ (လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လွည့္စားတတ္ၿပီး မယုံၾကည္ရပါ။) ယင္းမွာ ဒုကၡေပးသည္၊ ယုံၾကည္၍မရ၊ စဥ္းလဲေဖာက္ျပန္ၿပီး မသိမသာ အႏၲရာယ္ေပးတတ္သည္။ လူတို႔၏ အၿပဳံးမ်က္ႏွာမ်ား ေနာက္ကြယ္တြင္ ကြယ္ဝွက္ထားသည္မွာ မလိုမုန္းထားေသာ၊ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အရာမ်ားစြာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘဝ ႀကီးထြားတိုးတက္ျခင္း၏ အၫႊန္းေျခာက္ခု) “အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္လိုက္သူတို႔ အားလုံးသည္ အႏၲရာယ္ အျပဳဆုံးသူတို႔ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် မေစာ္ကားမိေစဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္၊ ထိုသူတို႔သည္ လူမုန္းမခံခ်င္သူမ်ားျဖစ္သည္၊ ထိုသူတို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို လိုက္ေလ်ာ၍ မည္သူမွ် ထိုသူတို႔ကို မရိပ္စားမိႏိုင္ေပ။ ထိုသို႔ေသာ သူသည္ အသက္ရွင္ ေနေသာ စာတန္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သာ သင္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္သည္) “‘မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား၏ အျပစ္မ်ားအေပၚ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေပးျခင္းသည္ ၾကာရွည္၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ခင္မင္မႈကို ျဖစ္ေစ၏’ ဆိုေသာ ရွင္သန္ေရး အေတြးအေခၚ ယုံၾကည္မႈတစ္ခုရွိသည္။ ဤသည္မွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ မိမိတို႔မိတ္ေဆြ၏ ျပႆနာမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လွ်င္ပင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။ သူတစ္ပါးတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကို မထိခိုက္သို႔မဟုတ္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မေဖာ္ထုတ္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းသင့္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ၎တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း လွည့္စားရမည္ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း ဖုံးကြယ္ရမည္ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္မႈျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ အျခားလူမွာ မည္သို႔ေသာသူမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို အလြန္ပင္ ရွင္းလင္းစြာ သိေသာ္လည္း တဲ့တိုးမေျပာၾကဘဲ၊ မိမိတို႔၏ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းရန္ ဉာဏ္မ်ားေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးခ်ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းခ်င္သနည္း။ ဤလူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ အဖြဲ႕အတြင္းတြင္ ရန္သူမ်ားရွိေအာင္ မျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို အႏၲရာယ္ရွိေသာ အေျခအေနမ်ားက်ေရာက္ေစျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုေပမည္။ သင္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ အမွားမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီးေနာက္၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔ကို နာက်င္ေစၿပီး သူသည္ သင္၏ရန္သူျဖစ္လာၿပီးေနာက္တြင္ သူသည္ သင့္အား မည္သည့္ပုံစံျဖင့္ ထိခိုက္ေစမည္ကို သင္မသိသကဲ့သို႔၊ ဤသို႔ေသာအေျခအေနသို႔ သင္ မက်ေရာက္လိုေသာေၾကာင့္ ‘လုံးဝ အထိနာေအာင္မလုပ္ႏွင့္။ အံ့အားသင့္ေအာင္မလုပ္ႏွင့္’ ဟုဆိုသည့္ ရွင္သန္ေရး အေတြးအေခၚ ယုံၾကည္မႈကို သင္ အသုံးခ်သည္။ ဤအရာအရ၊ လူႏွစ္ေယာက္သည္ ဤသို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးတြင္ရွိလွ်င္ စစ္မွန္သည့္မိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္ အက်ဳံးဝင္သေလာ။ (မဝင္ပါ။) ၎တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း၏ ယုံၾကည္ရသူျဖစ္ဖို႔မဆိုထားႏွင့္၊ စစ္မွန္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားမဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤသည္မွာ အတိအက် မည္သည့္ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ အေျခခံလူမႈဆက္ဆံေရးတစ္ခုမဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္သည္။) ဤသို႔ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ားတြင္ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို မျပႏိုင္သကဲ့သို႔ ေလးနက္ေသာ အျပန္အလွန္ဖလွယ္ျခင္းမ်ားလည္း မရွိႏိုင္ေပ။ ၎တို႔ႏွစ္သက္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျပာႏိုင္ေပ။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ရွိေသာအရာ၊ သို႔မဟုတ္ သူတစ္ပါးတို႔တြင္ ၎တို႔ျမင္ေသာ ျပႆနာမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သူတစ္ပါးတို႔အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္မည့္စကားမ်ားကို မေျပာဆိုႏိုင္ေပ။ ထိုအစား သူတစ္ပါးတို႔ကို မနာက်င္ေစရန္အတြက္ ၾကားေကာင္းေသာစကားမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ရန္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ မျပဳလုပ္လိုၾကေပ။ ဤအရာ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ မိမိအနီးရွိလူမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈမျဖစ္ေစရန္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ျဖစ္သည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို မၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာအခါ ၎တို႔သည္ အေတာ္အတန္ သက္သာ၊ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ‘လုံးဝ အထိနာေအာင္မလုပ္ႏွင့္။ အံ့အားသင့္ေအာင္မလုပ္ႏွင့္’ ဆိုသည့္စကားကို အားေပးဖို႔ လူတို႔၏ ပန္းတိုင္မဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္သည္။) ဤသည္မွာ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းျခင္းသည္ ပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ ခုခံကာကြယ္ျခင္း အရိပ္လကၡဏာရွိေသာ ေကာက္က်စ္လွည့္စားသည့္ ျဖစ္တည္မႈနည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္မွာ ရွင္းသည္။ ဤသို႔အသက္ရွင္ေသာသူမ်ားသည္ ယုံၾကည္ရသူ မရွိေပ။ မည္သည့္အရာကိုမဆို ေျပာဆိုႏိုင္သည့္ ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြမ်ားမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ခုခံကာကြယ္ၾကသည္။ တြက္ခ်က္ၿပီး နည္းဗ်ဴဟာရွိၾကသည္။ တစ္ဦးခ်င္းက ဤဆက္ဆံေရးမွ လိုအပ္သည့္အရာကို ယူေဆာင္ၾကသည္။ ဤသို႔မဟုတ္သေလာ။ ဤအရာ၏ အရင္းအျမစ္တြင္ ‘လုံးဝ အထိနာေအာင္မလုပ္ႏွင့္။ အံ့အားသင့္ေအာင္မလုပ္ႏွင့္’ ဆိုသည့္ ပန္းတိုင္သည္ သူတစ္ပါးတို႔အား စိတ္ဆိုးေအာင္ျပဳလုပ္ၿပီး ရန္သူမ်ားျဖစ္ေစျခင္းကို တားဆီးရန္၊ မည္သူ႔ကိုမွ် မထိခိုက္ေစျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မိမိကိုယ္ကိုမထိခိုက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရန္ ခံယူသည့္ နည္းပညာႏွင့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ဤအႏွစ္သာရ၏ ရႈေထာင့္အခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ေသာအခါ ‘လုံးဝ အထိနာေအာင္မလုပ္ႏွင့္။ အံ့အားသင့္ေအာင္မလုပ္ႏွင့္’ ဆိုသည့္ လူတို႔၏ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွ ျဖစ္လာေသာ ေတာင္းဆိုမႈသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ သက္ဝင္ယုံၾကည္မႈျဖစ္သေလာ။ အျပဳသေဘာေဆာင္သေလာ။ (မေဆာင္ပါ။) ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ထိုအရာက လူတို႔ကို မည္သည့္အရာကို သင္ၾကားေပးသနည္း။ မည္သူ႔ကိုမွ် စိတ္ဆိုးေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ နာက်င္ေအာင္မလုပ္သင့္၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ အဆုံး၌ နာက်င္ရမည္မွာ သင္ျဖစ္သည္ဟု သင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ် မယုံသင့္ဟု သင္ၾကားေပးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားထဲမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို နာက်င္ေစလွ်င္ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈက တိတ္ဆိတ္စြာ စတင္ေျပာင္းလဲလာမည္။ သင္၏ ေကာင္းေသာ၊ ရင္းႏွီးေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရာမွ လမ္းေပၚတြင္ ျဖတ္သြားေသာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္အျဖစ္သို႔၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ ရန္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းသြားလိမ့္မည္။...ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤစကားစုက လူတို႔ကို သင္ၾကားေပးေသာအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေျမာက္ေသာ အဆုံးသတ္ရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ဤအရာက လူတို႔ကို ပို၍ ႐ိုးသားေစသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ပို၍ လွည့္စားတတ္ေစသေလာ။ ရလဒ္အေနျဖင့္ လူတို႔သည္ ပို၍ လွည့္စားတတ္လာသည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ပို၍ ေဝးကြာလာသည္။ လူတို႔ၾကားရွိ အကြာအေဝးသည္ က်ယ္ျပန႔္လာသည္။ ၿပီးလွ်င္ လူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ ရႈပ္ေထြးလာသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ား ရႈပ္ေထြးလာျခင္းႏွင့္ ညီမွ်သည္။ လူတို႔၏ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈသည္ အဖ်ားရွဴးလာသည္။ အခ်င္းခ်င္း သတိထားကာကြယ္သည့္ စိတ္ထားျဖစ္လာေစသည္။ ဤနည္းလမ္းျဖင့္ လူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ ပုံမွန္ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ လူမႈအေျခအေနက တိုးတက္မည္ေလာ။ (တိုးတက္မည္ မဟုတ္ပါ။) ထို႔ေၾကာင့္ ‘လုံးဝ အထိနာေအာင္မလုပ္ႏွင့္။ အံ့အားသင့္ေအာင္မလုပ္ႏွင့္’ ဆိုသည့္ စကားသည္ သိသာစြာပင္ မွားယြင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ဤနည္းလမ္းကို လူတို႔အား သြန္သင္ေပးျခင္းသည္ လူတို႔အား သာမန္လူ႔သဘာဝကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ထို႔အျပင္ လူတို႔ကို ႐ိုးသားေစရန္၊ ေျဖာင့္မတ္ေစရန္၊ သို႔မဟုတ္ ပြင့္လင္းေစရန္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေပ။ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ သက္ေရာက္မႈကို လုံးဝ မရရွိႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၈)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဘာဘရာနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ ရွင္သန္ေရးအေတြးအေခၚေတြကို အားကိုးေနတာပဲ။ “မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား၏ အျပစ္မ်ားအေပၚ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေပးျခင္းသည္ ၾကာရွည္၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ခင္မင္မႈကို ျဖစ္ေစ၏” “လူေတြကို ခါးေအာက္ပိုင္း ဘယ္ေတာ့မွမထိနဲ႔”၊ “မိတ္ေဆြတစ္ဦးတိုးျခင္းသည္ လမ္းတစ္ခု ထပ္တိုးျခင္းျဖစ္၏” ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မေရာက္ခင္အထိ ကြၽန္မက ဒီအေတြးအေခၚေတြကို လူေတြကို ဆက္ဆံဖို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြအျဖစ္ မွတ္ယူခဲ့တယ္။ ဒီလိုျပဳမူတာက အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ သူမ်ားေတြကို စိတ္မဆိုးေစဖို႔၊ ကိုယ့္အတြက္ ဒုကၡေတြမျဖစ္ေစဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဒီအေတြးအေခၚေတြက မ႐ိုးဘူး၊ လွည့္စားတယ္၊ အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ စိတ္မခ်ရတဲ့နည္းေတြပဲ၊ ဒါေတြကို အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ခြင့္ေပးဖို႔မေျပာနဲ႔။ ဒါေတြေၾကာင့္ လူေတြက အခ်င္းခ်င္း သတိေတာင္ထားၾကတယ္၊ ႐ိုးသားစစ္မွန္တဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ေရွာင္ၾကတယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖြင့္ျပျခင္းကတစ္ဆင့္ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ဆက္ဆံတာက စိတ္ဆိုးေစတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အတြက္ ျပႆနာရွာတာေတြမျဖစ္ေစေပမဲ့ စစ္မွန္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ မျဖစ္ေအာင္ တားဆီးတယ္။ လူေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ပဲ အတုအေယာင္ျဖစ္ၿပီး လွည့္စားေစတယ္။ သူမ်ားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ပြင့္လင္းသင့္တယ္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ျပႆနာတစ္ခုရွိတာကို ကိုယ္က ျမင္တဲ့အခါ တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေပးဖို႔အတြက္ သနားၾကင္နာမႈကို အမွီျပဳသင့္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ သူက လက္မခံႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္ကို နားလည္မႈလြဲရင္ေတာင္ သူ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္နာၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ထားရဦးမွာပဲ။ သမၼာတရားကို တကယ္လက္ခံတဲ့သူေတြအတြက္ သူတို႔ေတြက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါမွာ ခဏတာ အရွက္ရတာ၊ လက္မခံတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုငးမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ သူတို႔က သူမ်ားေတြကို မနာလိုမျဖစ္႐ုံတင္မကဘူး။ သူတို႔ကို ျပဳျပင္ေပးတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္လိမ့္မယ္။ ဘာဘရာနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံေရးကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ သူက သူမ်ားေတြေရွ႕မွာ ႂကြားဝါေနတာ၊ သူမ်ားေတြက သူ႔ကို အရမ္းအထင္ႀကီးေနတာကို ကြၽန္မ သုံးေလးခါေလာက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေပမဲ့ သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္ျပလို႔ သူ႔အတၱ အနာတရျဖစ္သြားမွာ၊ ေနာင္က်ရင္ ကြၽန္မကို သူက အေရးမလုပ္မွာေတြကို ကြၽန္မ ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔အတြက္ သူက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဘာမွမေျပာဘဲ၊ ကူညီမေပးဘဲ ဒီတိုင္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက သူ႔ျပႆနာကို ဆင္ျခင္မၾကည့္ေတာ့ဘူး၊ မသိျမင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုငးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အရင္ပုံစံအတိုင္းပဲ လုပ္တယ္။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မက ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးကိုပဲ ကာကြယ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက နားလည္မႈရွိၿပီး စာနာတတ္တဲ့သူလို႔ ဘာဘရာက ေျပာေအာင္ေပါ့။ သူ႔အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ကြၽန္မ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ သူ႔ဆီမွာ ျမင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို အေစာကတည္းကသာ ေထာက္ျပခဲ့ရင္ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သူ နည္းနည္း နားလည္ႏိုင္တယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ ဒီလို က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္တာေတြကို ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက ကြၽန္မတို႔ဆက္ဆံေရးကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူျဖစ္သြားတယ္။ ဒါက တကယ္ကို အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အျပဳအမူပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ ေနာက္ထပ္အစ္မတစ္ေယာက္ကို ေတြးမိတယ္။ သူက သူ႔တာဝန္မွာ ခဏခဏ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြက သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္ျပတဲ့အခါ သူက ျပန္ျငင္းၿပီး လက္မခံႏိုင္ဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ သုံးသပ္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ကူလုပ္ေပးဖို႔ ကြၽန္မ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ေတာ္ေတာ္အသက္ႀကီးၿပီလို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္ျပလိုက္ရင္ သူ႔အတၱကို ထိခိုက္သြားၿပီး ကြၽန္မကို ၾကမ္းလြန္းတယ္လို႔ ထင္မွာပဲ ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ျပႆနာကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၿပီး အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သူနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္၊ စကားေျပာတယ္၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဆက္ေနလိုက္တယ္။ သူ႔တာဝန္မွာ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္တဲ့အတြက္ သူ အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္က်မွ ကြၽန္မက သူ႔ကို အျမန္မကူညီလိုက္မိလို႔ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ သူ ထြက္သြားၿပီးေတာ့မွ ကြၽန္မက သူ႔မွာေတြ႕ရတဲ့ ျပႆနာကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕လိုက္တယ္။ သူက သူ႔ျပႆနာကို ျမင္သြားေပမဲ့ သူ႔ကို အေစာကတည္းက ေထာက္မျပလို႔ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို အျပစ္တင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပုံစံေတြကို ေစာေစာစီးစီးျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ အထုတ္ခံရမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒီလိုစဥ္းစားမိၿပီး ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးမွာ ျမင္သြားတာက ဒီအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ၿပီး လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူလုပ္တာက တကယ္လူေကာင္းျဖစ္တာနဲ႔ လုံးဝ မတူဘူးဆိုတာပဲ။ ဒါက သူမ်ားေတြအေပၚကို ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈ၊ သနားၾကင္နာမႈ လုံးဝ မျပပါဘူး။ အဲဒီအစား တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လွည့္စားတာပါ။ ကြၽန္မက ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၿပီး ဘုရားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာေစခဲ့တယ္။ ဘာဘရာက ကြၽန္မအေပၚကို အၿမဲတမ္း ႐ိုးသားစစ္မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီအေတြးအေခၚေတြကိုပဲ အားကိုးၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္၊ ကြၽန္မကို သူအေကာင္းျမင္ေနတာကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းရမယ္ဆိုတာပဲ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ သူက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပေနတာကို ကြၽန္မျမင္ေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္တယ္။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလို႔ ေခၚႏိုင္ပါ့မလား။ “မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား၏ အျပစ္မ်ားအေပၚ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေပးျခင္းသည္ ၾကာရွည္၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ခင္မင္မႈကို ျဖစ္ေစ၏” ဆိုတာက တကယ္ကို စာတန္ရဲ႕ မုသားတစ္ခုပဲဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီး မရွင္သန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ကြၽန္မ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရင္းနဲ႔ ဘာဘရာရဲ႕ ျပႆနာကို ကြၽန္မေထာက္မျပရဲတဲ့ တျခားအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုရွိတာကို သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္မက မွားေနတဲ့အျမင္ကို ကိုင္စြဲထားခဲ့တာ။ သူမ်ားရဲ႕ ျပႆာနကို ေထာက္ျပတာက သူ႔အားနည္းခ်က္ကို ေဖာ္တာျဖစ္တယ္၊ သူ႔အတၱကို ထိခိုက္မွာပဲ၊ စိတ္ဆိုးႏိုင္ေျခရွိတယ္၊ ဒါက ေက်းဇူးအတင္မခံရတဲ့ လုပ္ရပ္ပဲလို႔ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဘာဘရာနဲ႔က်ေတာ့ သူ႔ျပႆနာကို ကြၽန္မ ေထာက္ျပလိုက္ရင္ သူ စိတ္ဆိုးၿပီး ကြၽန္မတို႔ဆက္ဆံေရးပ်က္စီးမွာကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္းေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ အရမ္းခက္သြားတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဘုရားဆီမွာ ကြၽန္မ ေတာင္းခံၿပီး ဒီကြၽန္မျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ လမ္းျပဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။

ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား အမွန္ေျပာရန္၊ ၎တို႔ေတြးသည့္အရာကို ေျပာရန္ေတာင္းဆိုၿပီး လွည့္စားရမည္မဟုတ္၊ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မေလွာင္ရ၊ မလွည့္စားရ၊ မသေရာ္ရ၊ မေစာ္ကားရ၊ ေဘာင္မခတ္ရ၊ မနာက်င္ေစရ၊ မေဖာ္ထုတ္ရ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ကို မေလွာင္ေျပာင္ရဟု ေတာင္းဆိုသည္။ ဤသည္တို႔သည္ စကားေျပာျခင္း၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မေဖာ္ထုတ္သင့္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ အျခားလူတို႔အေပၚ အတင္းအဖ်င္း မေျပာျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ၎တို႔ကို ေဝဖန္၊ သို႔မဟုတ္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔ ၎တို႔၏ အတိတ္က အမွားမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဖက္တြယ္မထားႏွင့္။ ဤသည္မွာ အနည္းဆုံး သင္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ အေျခအေနကို ဖန္တီးယူျခင္းဘက္တြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ စကားကို မည္သို႔ ေဖာ္ျပသနည္း။ ယင္းမွာ အဓိကအားျဖင့္ အားေပးျခင္း၊ ၫႊန္ၾကားေပးျခင္း၊ လမ္းျပျခင္း၊ တိုက္တြန္းျခင္း၊ သိနားလည္ျခင္းႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အထူးျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ အျခားသူမ်ားအေနျဖင့္ သမၼာတရားႏွင့္ဆိုင္ေသာ အသိကို ရရွိကာ ေနာင္တရလိုစိတ္ရွိဖို႔အလို႔ငွာ သူတို႔၏ အမွားမ်ားကို တိုက္႐ိုက္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းကာ ျပဳျပင္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ထိုအခါမွသာ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ အက်ိဳးကို ရရွိေပသည္။ ဤသို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းနည္းလမ္းသည္ လူတို႔အတြက္ အလြန္အက်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔အတြက္ တကယ့္အကူအညီျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အတြက္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ မဟုတ္ေလာ။...အႏွစ္ခ်ဳပ္လွ်င္ စကားေျပာဆိုျခင္းေနာက္ကြယ္၌ရွိေသာ စည္းမ်ဥ္းမွာ အဘယ္နည္း။ ဤအရာျဖစ္သည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ရွိေသာအရာကို ေျပာဆိုေလာ့။ သင္၏ တကယ့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ သင္အမွန္တကယ္ထင္ျမင္သည့္ အရာတို႔ကို ေျပာဆိုေလာ့။ ဤစကားမ်ားသည္ လူတို႔အတြက္ အက်ိဳးအရွိဆုံးျဖစ္သည္။ လူတို႔ကို ပံ့ပိုးေပးသည္။ လူတို႔ကို ကူညီေပးသည္။ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္။ အတုအေယာင္ျဖစ္ေသာ စကားမ်ား၊ လူတို႔ကို အက်ိဳးမျဖစ္ေစသည့္၊ မတည္ေဆာက္ေပးသည့္ စကားမ်ားကို ေျပာဖို႔ ျငင္းဆန္ေလာ့။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူတို႔ကို ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္း၊ အမွားလုပ္မိေစျခင္း၊ အပ်က္သေဘာအတြင္းသို႔ ထိုးက်ေစျခင္း၊ အပ်က္သေဘာသက္ေရာက္မႈ ရွိျခင္းတို႔ကို ေရွာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို သင္ေျပာဆိုရမည္။ လူတို႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီရန္၊ အက်ိဳးျပဳရန္၊ ပံ့ပိုးေပးရန္၊ လူတို႔အထဲ၌ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ သင္ႀကိဳးပမ္းရမည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ ျပႆနာမ်ားကို သင္ေျဖရွင္းသည့္ နည္းလမ္းမွတစ္ဆင့္ လူတို႔ကို အကူအညီယူခြင့္ ျပဳရမည္။ မ်ားစြာရရွိခြင့္ ျပဳရမည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းႏွင့္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းကို နားလည္ႏိုင္ေစရမည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔ကို အသက္သို႔ ဝင္ေရာက္ေစၿပီး ၎တို႔၏ အသက္တာကို ႀကီးထြားေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္။ ဤသည္မွာ စည္းမ်ဥ္းရွိေသာ၊ လူတို႔ကို တည္ေဆာက္ေပးေသာ သင့္စကားမ်ား၏ သက္ေရာက္မႈအားလုံး ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၃)) “အကယ္၍ သင္သည္ ညီအစ္ကို သို႔မဟုတ္ ေမာင္ႏွမတစ္ဦးႏွင့္ ေကာင္းေသာ ဆက္ဆံေရးရွိၿပီး သူတို႔၌ မည္သည့္အရာ မွားယြင္းေနေၾကာင္း ေထာက္ျပရန္ သင့္ကို ေတာင္းဆိုလွ်င္ သင္ ယင္းကို အဘယ္သို႔ ျပဳသင့္သနည္း။ ဤသည္မွာ ကိစၥရပ္အတြက္ သင္အသုံးျပဳေသာ ခ်ဥ္းကပ္နည္းႏွင့္ ဆက္စပ္သည္။...သို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရား၏ စည္းမ်ဥ္းအရ ဤကိစၥရပ္ကို သင္ အဘယ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သနည္း။ မည္သည့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္က သမၼာတရားႏွင့္ ညီၫြတ္သနည္း။ ဆက္စပ္ေသာ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား မည္မွ်ရွိသနည္း။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ တစ္ပါးသူမ်ားကို ထိမိ၍ လဲက်ေစျခင္း မျပဳႏွင့္။ သင္သည္ တစ္ပါးသူတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားႏွင့္ သူတို႔အား မည္သည့္စကားေျပာနည္းက သူတို႔အား ထိမိ၍လဲက်ေစျခင္း မရွိေစမည့္နည္းလမ္းကို ဦးစြာ စဥ္းစားရမည္။ ဤသည္မွာ စဥ္းစားသုံးသပ္ရမည့္ အေသးငယ္ဆုံးပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ဘုရားကို အမွန္တကယ္ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ခံေသာသူျဖစ္သည္ကို သင္သိလွ်င္ ထိုသူသည္ ျပႆနာတစ္ခုရွိသည္ကို သင္ သတိျပဳမိေသာအခါ သင့္ဘက္မွစ၍ ထိုသူကို ကူညီသင့္သည္။ သင္က မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲ ထိုသူကို ေလွာင္ရယ္လွ်င္ ယင္းသည္ ထိုသူကို ထိခိုက္နာက်င္ေစသည္။ ထိုသို႔ျပဳေသာသူသည္ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိေပ။ သူတစ္ပါးတို႔အတြက္ ခ်စ္ျခင္းမရွိေပ။ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား အနည္းငယ္ရွိသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ဟာသတစ္ခုအေနျဖင့္သာ ၾကည့္၍မရေပ။ သူသည္ ၎တို႔ျပႆနာကို ကူညီေျဖရွင္းရန္အတြက္ မတူညီေသာနည္းလမ္းမ်ားကို စဥ္းစားသင့္သည္။ သူသည္ ထိုသူအား မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္သည္ႏွင့္ ထိုသူ၏ အမွားက မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိသည္ကို နားလည္ခြင့္ေပးသင့္သည္။ ထိုသူက ေနာင္တရႏိုင္ျခင္းရွိမရွိဆိုသည္မွာ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ကိစၥျဖစ္သည္။ ငါတို႔သည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။ ထိုသူက ယခုတြင္ ေနာင္တမရလွ်င္ပင္ သူအသိတရားရလာေသာတစ္ေန႔ကို အေႏွးႏွင့္အျမန္ ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ထိုသူက သင့္ကို အျပစ္တင္မည္မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ စြပ္စြဲမည္မဟုတ္ေပ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို သင္ဆက္ဆံသည့္ပုံစံသည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား၏ စံႏႈန္းမ်ားေအာက္တြင္ မရွိရေပ။ သူတစ္ပါးတို႔အေပၚသို႔ သင့္ကိုယ္သင္ အေႂကြးမတင္ေစႏွင့္။ သင္တတ္ႏိုင္သည့္အတိုင္းအတာအထိ သူတို႔ကို ကူညီေလာ့။ ဤသည္မွာ လူတို႔လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ အညီလည္းေကာင္း ဆက္ဆံႏိုင္ေသာသူတို႔သည္ အေကာင္းဆုံးလူအမ်ိဳးအစားမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အၾကင္နာတတ္ဆုံးေသာ သူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ စစ္မွန္ေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္မွာ မွန္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဗိုက္ဝရန္၊ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိရန္အတြက္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံလွ်င္ သူသည္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပ။ စစ္မွန္ေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ ဆက္ဆံရမည္။ ၎တို႔က ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ယုံၾကည္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းတြင္ ရွိေနသည္ျဖစ္ေစ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ၎တို႔ကို ကူညီသင့္သည္။ စြမ္းေဆာင္ရရွိသင့္သည့္ အနည္းဆုံးေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွာ အဘယ္နည္း။ ေရွးဦးစြာ ၎တို႔ကို လဲက်ေအာင္မျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို အပ်က္သေဘာေဆာင္ခြင့္ မေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ၎တို႔ကို ကူညီျခင္းျဖစ္သည္။ မွားယြင္းေသာလမ္းမွ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရန္ ျပဳလုပ္ေစျခင္းျဖစ္သည္။ တတိယအေနျဖင့္ ၎တို႔ကို သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး မွန္ကန္ေသာလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ သုံးမ်ိဳးကို ၎တို႔ကို ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ကူညီျခင္းအားျဖင့္သာ ရရွိႏိုင္သည္။ သင့္တြင္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းမရွိလွ်င္ ဤအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသုံးမ်ိဳးကို မရရွိႏိုင္ေပ။ အမ်ားဆုံးအေနျဖင့္ တစ္ခု၊ ႏွစ္ခုသာရရွိႏိုင္သည္။ ဤအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသုံးမ်ိဳးသည္ သူတစ္ပါးတို႔ကို ကူညီရန္အတြက္ စည္းမ်ဥ္းသုံးခုလည္းျဖစ္သည္။ ဤစည္းမ်ဥ္းသုံးခုကို သင္သိၿပီး ကိုင္တြယ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ကို အမွန္တကယ္ မည္သို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရသနည္း။ သူတစ္ပါးတို႔၏ အခက္အခဲကို သင္ အမွန္တကယ္ နားလည္သေလာ။ ဤသည္မွာ ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုပင္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္- ‘သူတို႔အခက္အခဲ၏ အရင္းအျမစ္က အဘယ္နည္း။ ကြၽန္ုပ္ သူတို႔ကို ကူညီႏိုင္စြမ္းရွိသေလာ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ အလြန္ႏုနယ္ၿပီး သူတို႔၏ျပႆနာကို ကြၽန္ုပ္ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘဲ သတိလက္လြတ္ စကားေျပာမိလွ်င္ သူတို႔ကို ကြၽန္ုပ္ လမ္းမွား ၫႊန္ျပမိႏိုင္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ဤလူက သမၼာတရားကို မည္မွ် နားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး သူတို႔၏ အစြမ္းအစက အဘယ္နည္း။ သူတို႔ ေခါင္းမာသေလာ။ သူတို႔က ဝိညာဥ္ေရးကိစၥမ်ားကို နားလည္သေလာ။ သူတို႔ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သေလာ။ သူတို႔ သမၼာတရားကို ေလ့လာလိုက္စားသေလာ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္သည္ သူတို႔ထက္ ပို၍ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ကို သူတို႔ျမင္ၿပီး သူတို႔ကို ကြၽန္ုပ္ မိတ္သဟာယျပဳလွ်င္ သူတို႔ထဲ၌ မနာလိုမႈ သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္း ေပၚေပါက္လာမည္ေလာ။’ ဟုလည္း စဥ္းစားရမည္။ ဤေမးခြန္းမ်ားအားလုံးကို စဥ္းစားသုံးသပ္ရမည္။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို သင္စဥ္းစားၿပီး ရွင္းလင္းမႈရွိၿပီးေနာက္တြင္ ထိုသူဆီသြား၍ မိတ္သဟာယျပဳေလာ့။ ထိုသူ၏ ျပႆနာႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ေလာ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွ သမၼာတရားကိုနားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေတြ႕ႏိုင္ရန္ ၎တို႔ကို ေထာက္ကူေပးေလာ့။ ထို႔ေနာက္တြင္ ျပႆနာက ေျပလည္သြားလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိုသူသည္ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးရွင္းေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္သေလာ။ ဤသည္မွာ ႐ိုးရွင္းေသာကိစၥမဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို နားမလည္လွ်င္ သင္မည္မွ် ေျပာသည္ျဖစ္ေစ အသုံးဝင္မည္မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို သင္နားလည္လွ်င္ ထိုသူသည္ စာေၾကာင္းအနည္းငယ္ျဖင့္ ဉာဏ္အလင္းပြင့္လင္းႏိုင္ၿပီး အက်ိဳးရႏိုင္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို ေလ့လာလိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္အေပၚ မိမိတို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို အကဲျဖတ္ၿပီး ရႈတ္ခ်ဖို႔အတြက္ သူ႔အားနည္းခ်က္ကို အသုံးခ်ဖို႔အတြက္ သူ႔ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရင္၊ ကိုယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္က သူ႔ကိုေလွာင္ဖို႔၊ သေရာ္ဖို႔၊ စြပ္စြဲရႈတ္ခ်ဖို႔ဆိုရင္ ဘုရားက ဒါကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သူ႔ျပႆနာေတြနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပရင္ ဒါက တည္ေဆာက္စရာျဖစ္တယ္။ သူမ်ားေတြအေပၚ သနားၾကင္နာမႈနဲ႔ သူတို႔ဘဝေတြအေပၚ တာဝန္သိစိတ္ကို ေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူက သမၼာတရားကို လိုက္စားရင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ သူက သူ႔ကိုယ္သူ သုံးသပ္ႏိုင္မယ္။ သူ႔ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမွာ တိုးတက္မႈရွိလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတာ၊ သူတို႔ျပႆနာေတြ ေထာက္ျပခံရတာကို အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး မႀကိဳက္ၾကဘူး။ ဒါဟာ သူတို႔က သမၼာတရားကို လက္မခံဘူး၊ သူတို႔စိတ္သေဘာထားက သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္တယ္ဆိုတာကို ျပတယ္။ သူမ်ားရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတာက သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကို ေဖာ္တာနဲ႔ အတူတူပဲ၊ ေက်းဇူးအတင္မခံရတဲ့အလုပ္ပဲလို႔ အရင္က ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တာကို ျမင္မိတယ္။ ဒီအျမင္က လုံးဝ မွားေနတယ္။ သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြရွိတာကိုလည္း ကြၽန္မ နားလည္လာတယ္။ ေကာင္းတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ၊ စိတ္ထက္သန္မႈေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြကို သူတို႔ျပႆနာေတြကို တိုက္႐ိုက္ေထာက္ျပတာေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ဉာဏ္ပညာကို သုံးၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္နာဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ သမၼာတရားေတြကို စဥ္းစားဖို႔ သူမ်ားေတြကို ေထာက္ျပၿပီး သမၼာတရားနဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္ေအာင္ကူညီဖို႔၊ သူတို႔ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပးဖို႔ပဲ။ ဒီလိုလုပ္မွသာ လူေတြကို အမွန္တကယ္ ကူညီေနတာပဲ။ အရင္တုန္းက သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတဲ့အခါ ရလဒ္ေကာင္းေတြမရေနတာက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာေနလို႔ပဲဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နားလည္သြားတယ္။ စိတ္ႀကီးဝင္တဲ့၊ သူ႔ဂုဏ္သတင္းကို အေရးစိုက္ေနတဲ့၊ အရင္က ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မခံရဖူးတဲ့ ႐ိုရွာနာလိုေပါ့။ သူက သူ႔မိတ္သဟာယမွာ ေခါင္းစဥ္လြဲသြားတာကို ကြၽန္မ ျမင္ေတာ့ သူ႔ျပႆနာကို သူ႔ကို ကြၽန္မ ေထာက္ျပသင့္႐ုံမကဘူး။ ၿပီးရင္ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔လမ္းေၾကာင္းကို သူရွာေတြ႕ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း သူနဲ႔ မွ်ေဝခဲ့သင့္တယ္။ ဒါဆိုရင္ သူက ေနာက္ပိုင္းစုေဝးပြဲေတြမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တာေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္သြားမွာပဲ။ ဒီစည္းမ်ဥ္းကို ကြၽန္မ နားလည္သြားေတာ့ ဘာဘရာရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပဖို႔ ကြၽန္မ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမွားကို သူမေလွ်ာက္မိေအာင္ တားဆီးဖို႔အတြက္ သူ႔ကို စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ စာနာ႐ိုင္းပင္းမႈနဲ႔ကူညီေပးသင့္တယ္ဆိုတာကို သိသြားတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားကို ရွာေဖြၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘာဘရာနဲ႔ ထိေရာက္မႈရွိေအာင္ သမီး ဘယ္လို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမလဲ။ သူ စိတ္မက်ဥ္းက်ပ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ဒီသမၼာတရားရႈေထာင့္ကို သူနားလည္ၿပီး သူ႔ျပႆနာကို ျမင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါမလဲ” ဆိုၿပီးေတာ့။

အခ်ိန္ရတိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဒီျပႆနာကို ေတြးတယ္။ ႂကြားဝါၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္တဲ့သူေတြကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ရွာၿပီး စဥ္းစားတယ္။ မိတ္သဟာယမွာ ဘာဘရာကို ဖြင့္ေျပာဖို႔၊ ဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ကြၽန္မသတိထားမိတဲ့ သူ႔ျပႆနာအေၾကာင္းကို ေျပာျပဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ႂကြားဝါျခင္းရဲ႕ သဘာဝ၊ အက်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ ဒီအျပဳအမူမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္က ကိုင္တြယ္တဲ့ သေဘာထားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ကိုရွာတယ္။ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘာဘရာက သူ႔ျပႆနာက အေရးႀကီးတာကို ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို စြဲလမ္းျခင္းက ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံရတယ္၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ သူက ေနရာရွိတာ၊ လူေတြကို သူ႔ကို အထင္ႀကီးေအာင္လုပ္ရတာကို ႏွစ္သက္တယ္၊ ဒီလို လိုက္စားမႈမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္က ႐ြံရွာတယ္ဆိုတာကို သူ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက ဒီသူ႔ရဲ႕အျပဳအမူကို ဆက္စစ္ေဆးၿပီး စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဖြင့္ေျပာျပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းက ဒါကို ျမင္သြားတယ္။ ဘာဘရာက သူ႔ျပႆနာကို သုံးသပ္ၿပီး ျမင္လာႏိုင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူမုန္းလာႏိုင္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ ဒါကို သူ႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ေထာက္ျပဖို႔ အခုထိၾကာသြားတာကို ေနာင္တရမိတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္ျပၿပီး ေဖာ္ထုတ္တာေၾကာင့္ သူက ကြၽန္မကို အျမင္ေစာင္းတာမျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးလည္း မပ်က္စီးဘူး။ အဲဒီအစား အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ လူေတြကို ဆက္ဆံမွသာ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ခံစားရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။