ေရွာင္ေမာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

အခုရက္ပိုင္းမွာ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက တိုင္တယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ရွင္ေ႐ြက မာနႀကီးၿပီး အာဏာရွင္ဆန္တယ္၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ အႀကံေတြကို လက္မခံႏိုင္ဘူးတဲ့။ လူတိုင္းက သူ႔ေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ထိခိုက္ေနတယ္။ လူတိုင္းက ဒါကို ေထာက္ျပၿပီး သူ႔ကို ကူညီဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ပါးစပ္ကပဲ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး လက္ခံတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ လုံးဝ မေျပာင္းလဲဘူး။ ဒါကို ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးၿပီး သူ႔ရာထူးကေန ထုတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ရွက္မိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ဒါက ကြၽန္မ လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ဘူးဆိုတာကို ျပေနတယ္ေလ။ ရွင္ေ႐ြကို အရင္က သူ႔ျပႆနာေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ သုံးေလးႀကိမ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပလည္ရမယ့္အစား သူ႔ျပႆနာေတြက ပိုဆိုးလာေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ဩသြားတယ္။ ဒီဟာရဲ႕ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲဆိုတာကို ကြၽန္မ သုံးသပ္ၿပီး ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ အလုပ္ကို စၿပီးတာဝန္ယူတုန္းက အခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ရွင္ေ႐ြရဲ႕ အဖြဲ႕က ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ အေအာင္ျမင္ဆုံးျဖစ္ၿပီး သူတို႔တာဝန္ကို ေတာ္ေတာ္လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ သူတို႔ကို ေတာ္ေတာ္အထင္ႀကီးမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရွင္ေ႐ြက ဘယ္ေလာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္တဲ့အခါေပါ့။ သူက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ ဘာအႀကီးစားျပႆနာမွ မရွိေလာက္ဘူးလို႔ ခံစားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔အလုပ္ကို ကြၽန္မ သိပ္ၿပီး လိုက္မစစ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕အစ္မေတြက သူတို႔ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မကို တင္ျပေပမဲ့ ကြၽန္မက အေလးအနက္မထားခဲ့ဘူး။ သူတို႔က ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြရွိရင္ေတာင္ အေရးမႀကီးပါဘူးလို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တဲ့အခါ သူတို႔ကို ႐ိုးရွင္းတဲ့ အႀကံနည္းနည္းပဲေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားလားဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ ေနာက္ဆက္တြဲဆက္မလုပ္ဘူး။ ကြၽန္မ မွတ္မိေသးတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ကြၽန္မတို႔ အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွင္ေ႐ြနဲ႔ ေရွာင္လီက သေဘာထားကြဲလြဲေနတာကို ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးၿပီး သူတို႔ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ ကြၽန္မက မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔အတြက္ သူတို႔အေျခအေနေတြကို ေျပာထားတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ရွာတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဆင္ျခင္ႏိုင္ၿပီး ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္ရွိေနတာကို ျမင္ေတာ့ ျပႆနာက ေျပလည္သြားၿပီလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေနာက္ဆက္တြဲလိုက္လုပ္သင့္ၿပီး သူတို႔အေျခအေန တကယ္ေျပာင္းလဲသြားသလားဆိုတာ ၾကည့္သင့္တယ္လို႔ ေတြးေတာ့ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ပိုၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြကို ရွာရမယ္။ သူတို႔အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က တာဝန္ေတြကို ပုံမွန္လုပ္ေနတာ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို စစ္ေဆးမၾကည့္တာ ကိစၥမရွိပါဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေနတုန္းမွာ ရွင္ေ႐ြနဲ႔ တျခားအစ္မတစ္ေယာက္က သေဘာထားကြဲလြဲေနတာကို ကြၽန္မ ေတြ႕တယ္။ တျခားအစ္မက က်ိဳးေၾကာင္းသင့္တဲ့ အႀကံတစ္ခုေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွင္ေ႐ြက လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္တယ္။ သူမွန္တယ္လို႔ပဲ ဆက္ေျပာေနတယ္။ အဲဒီအစ္မက ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေ႐ြးစရာမရွိေတာ့ဘဲ အရႈံးေပးလိုက္ရတယ္။ ရွင္ေ႐ြက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ ထင္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ျပႆနာကို ကြၽန္မ ထုတ္ျပခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မေပးဆပ္ရမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ရယ္၊ ကြၽန္မ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ ရွိေသးတဲ့ တျခားအလုပ္ေတြရယ္ကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ၾကားမွာ ေသခ်ာ ပဋိပကၡျဖစ္တာ၊ သေဘာထားကြဲလြဲတာမရွိေတာ့ ကြၽန္မ ထင္သေလာက္ မဆိုးေလာက္ဘူး ေပါ့။ ဒုကၡနည္းေလ၊ ေကာင္းေလပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရွင္ေ႐ြက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ ဒီေတာ့ သူက နည္းနည္းမာနေထာင္လႊားမႈျပရင္ သူက ဒါကို ရွာေဖြျခင္းကတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာပါ ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ျပႆနာကိုကြၽန္မ ေထာက္မျပလိုက္ဘူး။

ဒါေတြအကုန္လုံးကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ရွင္ေ႐ြက မာနႀကီးၿပီး သူမ်ားေတြနဲ႔အတူ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီးသား။ ၿပီးေတာ့လည္း သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကို ေဘးဖယ္ထားတာ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ တာဝန္မသိတတ္တာပဲ။ ေနာက္က်ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္သည္ မည္သည့္အေရးႀကီးသည့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဤအလုပ္၏ သေဘာသဘာဝက မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ ၎တို႔၏ ပထမဦးစားေပးမွာ အလုပ္က မည္သို႔ တိုးတက္မႈရွိေနသည္ကို ေကာင္းစြာ သိရွိရန္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အမႈကိစၥမ်ားကို ဆက္လက္စစ္ေဆးၿပီး ေမးခြန္းမ်ားေမးကာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ရယူရန္အတြက္ ထိုေနရာတြင္ ရွိေနရေပမည္။ ၎တို႔သည္ ကိုယ္ၾကားရသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းသက္သက္ သို႔မဟုတ္ အျခားလူတို႔၏ အစီရင္ခံခ်က္မ်ားကိုသာ နားေထာင္ျခင္း မျပဳလုပ္ရေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ ဝန္ထမ္းမ်ားက မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ေနသည္၊ အလုပ္က မည္သို႔ တိုးတက္ေနသည္ကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ၾကည့္ရႈေလ့လာရမည္။ မည္သည့္အခက္အခဲမ်ားရွိသည္၊ နယ္ပယ္တစ္ခုခုက အထက္က သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေနျခင္းရွိမရွိ၊ အထူးလုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားက စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ျခင္းရွိမရွိ၊ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးတစ္ခုခု ရွိမရွိ၊ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းကိရိယာမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕တာဝန္အတြက္ သင္ၾကားပို႔ခ်မႈဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ား လိုအပ္ျခင္း ရွိမရွိ၊ သင္ယူရမည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာအားလုံးကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းျဖစ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ မည္မွ် မ်ားျပားေသာ အစီရင္ခံခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ နားေထာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၾကားရသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းမွ မည္မွ်ရရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဤအရာတို႔သည္ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ၾကည့္ရႈျခင္းေလာက္ မေကာင္းေပ။ အမႈအရာမ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ျခင္းသည္ ပိုမို တိက်မႈရွိၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရသည္။ ၎တို႔သည္ အေျခအေနကို အကြၽမ္းဝင္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ေကာင္းစြာ သိရွိလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) “ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးထမ္း႐ြက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မည္သည့္အလုပ္ကို စစ္ေဆးသည္ျဖစ္ေစ ျပႆနာမ်ားကို အစဥ္သျဖင့္ ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ အထူးအတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈအသိအျမင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ၊ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္ျပႆနာမဆိုအတြက္ ၎တို႔သည္ ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၿပီး စုံစမ္းေမးျမန္းႏိုင္လိမ့္မည္။ နားလည္မႈရွိႏိုင္လိမ့္မည္။ ျပႆနာတစ္ခုကို ၎တို႔ ေတြ႕ေသာအခါ ၎တို႔က ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းၾကသည္။ အသိဉာဏ္ထက္ျမက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္၊ အတတ္ပညာဆိုင္ရာအသိ၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားကိုသာ ေျဖရွင္းသည္။ ၎တို႔သည္ ေန႔စဥ္အသက္တာတြင္ရွိေသာ အေသးအဖြဲကိစၥမ်ားကို လုံးဝ အေရးမစိုက္ေပ။ ဘုရားသခင္ေစခိုင္းသည့္ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ခ်ိျခင္းအလုပ္၏ ရႈေထာင့္တိုင္းကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ ၎တို႔ သတိထားမိႏိုင္ေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ေသာ မည္သည့္ျပႆနာကိုမဆို ၎တို႔ ေမးျမန္းၿပီး စစ္ေဆးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လတ္တေလာတြင္ ျပႆနာမ်ားကို ၎တို႔ကိုယ္တိုင္မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ စုေဝးၾကသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ရွာၾကသည္။ ေျဖရွင္းရန္ နည္းလမ္းမ်ား စဥ္းစားၾကသည္။ ၎တို႔ ေသခ်ာေပါက္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ ႀကီးမားေသာျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံရလွ်င္ အထက္မွ ကူညီေထာက္ပံ့မႈကို ခ်က္ခ်င္းရွာေဖြၾကသည္။ အထက္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေစသည္။ ဤသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔အလုပ္တြင္ စည္းမ်ဥ္းရွိေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ျပႆနာက မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ ၎တို႔က ထိုျပႆနာကို ျမင္ၿပီးျဖစ္သေ႐ြ႕၊ ၾကားၿပီးျဖစ္သေ႐ြ႕၊ သို႔မဟုတ္ သိရွိၿပီးျဖစ္သေ႐ြ႕ ၎တို႔က လက္လႊတ္မည္မဟုတ္ဘဲ တစ္ခုခ်င္းစီကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကသည္။ ေကာင္းစြာမေျပလည္လွ်င္ပင္ ထိုျပႆနာထပ္မျဖစ္ရန္ ၎တို႔ အာမခံၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြအေပၚ ဘုရားလိုအပ္တဲ့အရာေတြကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ တာဝန္ထမ္း႐ြက္ျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္စစ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို အေသးစိတ္နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေပမဲ့ အတူအလုပ္လုပ္ဖို႔ ခက္တဲ့ ရွင္ေ႐ြလိုေပါ့။ ဒါကို ကြၽန္မက မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းခဲ့သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို အေသးစိတ္နားလည္ေအာင္ သူမ်ားေတြနဲ႔ စကားမေျပာဘဲနဲ႔ သူ႔ျပႆနာကိုပဲ အက်ဥ္းခ်ဳံးေထာက္ျပခဲ့တယ္။ သူ႔ျပႆနာရဲ႕ သဘာဝ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒါရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္း ကြၽန္မ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ သူေျပာင္းလဲလား၊ မေျပာင္းလဲဘူးလားဆိုတာ မစုံစမ္းဘူး။ ဒါက သူ႔အႏွစ္သာရရဲ႕ ျပႆနာလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပတာလား သူက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ သင့္ေတာ္သလား၊ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး တျခားအေသးစိတ္အခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ ေသခ်ာေတြးမၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူျပႆနာေတြက လုံးဝ မေျပလည္ဘူး။ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ထိခိုက္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရွင္ေ႐ြက မာနႀကီးတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အမွန္ထင္တာ၊ အာဏာရွင္ဆန္တာေတြ ရွိေနတုန္းပဲဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕သင့္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒါကို မကိုင္တြယ္ေသးဘူး။ စိတ္မရႈပ္ခ်င္လို႔ေလ။ ကြၽန္မက ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းဖို႔ကို အေပၚယံ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ပဲ လုပ္ေနတယ္။ အေပၚယံအလုပ္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနၿပီး ျပႆနာအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ ဒီထက္မပိုဘူး။ ျပႆနာက တကယ္ေျပလည္သြားလား၊ မေျပလည္ဘူးလားဆိုတာ အေရးမစိုက္ဘူး။ ကြၽန္မက တာဝန္မသိတတ္ေနတာပါ။ ကြၽန္မအလုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာလက္ေတြ႕အလုပ္ကိုမွ မလုပ္ေနခဲ့ဘူး။ ဒါက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က ျပဳမူတဲ့ပုံစံပဲ။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ဦးေဆာင္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔အညီ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ္၊ ကိုယ့္အလုပ္မွာ ေလးနက္ၿပီး တာဝန္သိႏိုင္မယ္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို အသုံးျပဳႏိုင္မယ္ ဒီလိုနဲ႔ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ေခ်ာေမြ႕စြာ ေရွ႕ဆက္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ေျဖရွင္းဖို႔လိုတဲ့ ျပႆနာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ ကြၽန္မက ဒုကၡနည္းေလ၊ ေကာင္းေလပဲလို႔ ေတြးၿပီး ဘာမွမလုပ္ဘူး။ ကြၽန္မက တကယ္ကို အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ျပဳမူေနၿပီး ဧဝံေဂလိအလုပ္တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားက ဘုရားအတြက္ တကယ္ကို ႐ြံရွာစရာပါပဲ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက တကယ့္အလုပ္ကိုလုပ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ပ်က္ကြက္ရျခင္းရဲ႕ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေဖြၿပီး ေသခ်ာစဥ္းစားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက တစ္ခုကိုကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔အလုပ္တြင္ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေရးစိုက္ၿပီး ဘုရားအေပၚ သစၥာရွိသင့္သည္။ ၎တို႔အတြက္ ျပဳမူရန္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းမွာ ျပႆနာမ်ားကို ႀကိဳတင္သိျမင္ၿပီး ေျဖရွင္းရန္ျဖစ္သည္။ ၿငိမ္သက္ၿမဲ ၿငိမ္သက္ေန၍မရေပ။ အထူးသျဖင့္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ကို လမ္းျပေပးရန္ ဤလက္ေတြ႕က်ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယရွိေသာအခါတြင္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႕ျပႆနာမ်ားႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ႏွံ႔စပ္စြာ ေျဖရွင္းရန္ စတင္လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ ၎တို႔၏ အလုပ္ကို ေကာင္းစြာလုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီး အလုပ္တိုးတက္မႈကို ခ်က္ခ်င္း၊ တက္ႂကြစြာ လိုက္လံႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးသင့္သည္။ အထက္မွ ၎တို႔အား လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဖိအားေပးရန္ အမိန႔္မ်ားႏွင့္ ႏႈိးေဆာ္မႈမ်ားကို ေစာင့္၍မရေပ။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ အစဥ္သျဖင့္ ၿငိမ္သက္ေနၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနလွ်င္ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က အသုံးျပဳျခင္းကို မခံထိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ အထုတ္ခံရသင့္ၿပီး တာဝန္ေျပာင္းေပးျခင္းခံရသင့္သည္။ ယခုတြင္ မိမိတို႔၏အလုပ္၌ အလြန္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားစြာရွိသည္။ အလုပ္အနည္းငယ္လုပ္ေဆာင္ရန္ ၎တို႔ကို အထက္မွ အမိန႔္မ်ားေပးပို႔ၿပီး ဖိအားေပးရန္ အစဥ္လိုအပ္သည္။ ဤသို႔မလုပ္လွ်င္ ၎တို႔က အေခ်ာင္ခိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲၾကသည္။ အသင္းေတာ္အခ်ိဳ႕ရွိအလုပ္သည္ အလြန္ပင္ ပရမ္းပတာျဖစ္သည္။ ထိုေနရာတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေသာလူအခ်ိဳ႕သည္ အလြန႔္အလြန္ပ်င္းရိၿပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္းႏိုင္သည္။ တကယ့္ရလဒ္ တစ္ခုမွ်မရေပ။ ဤျပႆနာမ်ားသည္ သဘာဝအားျဖင့္ အလြန္ ျပင္းထန္ေနကာ ဆိုး႐ြားၿပီးသား ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအသင္းေတာ္မ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ ျဗဴ႐ိုကရက္တစ္အရာရွိမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳမူဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ တကယ့္အလုပ္တစ္ခုမွ် မလုပ္ႏိုင္႐ုံသာမက ျပႆနာမ်ားကိုလည္း မသိျမင္ႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေပ။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္ ရပ္ဆိုင္းၿပီး တန႔္ေနေစသည္။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္သည္ ဆိုး႐ြားစြာ ရႈပ္ပြေနၿပီး အစီအစဥ္တက်ရွိသည့္ လကၡဏာမရွိသည့္အခါတိုင္း ထိုေနရာတြင္ ဦးေဆာင္ေနေသာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ေသခ်ာေပါက္ ရွိေလသည္။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က အမိန႔္ေပးသည့္ အသင္းေတာ္တိုင္းတြင္ အသင္းေတာ္အလုပ္အားလုံးသည္ ကေမာက္ကမျဖစ္ၿပီး လုံးဝ ရႈပ္ေထြးေနလိမ့္မည္။ ဤသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သံသယမရွိေပ။...လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္သည့္အလုပ္အား လူတို႔က မျမင္ႏိုင္ေသာအခါ မည္သည့္အရာျဖစ္ေနသနည္း။ (၎တို႔သည္ တာဝန္ခံယူျခင္းမရွိေပ။) ၎တို႔သည္ တာဝန္ခံယူမႈမရွိဟု ေျပာရန္ တိက်မွန္ကန္သည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္လည္း ပ်င္းရိသည္။ သက္သာျခင္းကို မက္ေမာသည္။ ရႏိုင္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အနားယူသည္။ မည္သည့္ အပိုအလုပ္ရႈပ္သည့္အရာကိုမဆို ေရွာင္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ ဤပ်င္းရိေသာလူမ်ားက မၾကာခဏစဥ္းစားသည္။ ‘ဒါကို ငါက ဘာလို႔အရမ္း စိတ္ပူသင့္တာလဲ။ အရမ္းစိတ္ပူရင္ ျမန္ျမန္အိုစာတာပဲရွိမယ္။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့၊ လွည့္လည္ေျပးလႊားေနေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းအပင္ပန္းခံေနေတာ့ ငါက ဘာအက်ိဳးရမွာလဲ။ အားကုန္သြားၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ ေဆးကုဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံမရွိဘူး။ ငါအသက္ႀကီးရင္ ဘယ္သူက ငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္မလဲ’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤပ်င္းရိသူမ်ားသည္ ဤမွ်ပင္ မလႈပ္မယွက္ေနၿပီး ေနာက္ျပန္ဆြဲသည္။ ၎တို႔တြင္ သမၼာတရား တစ္စက္မွ်မရွိေပ။ မည္သည့္အရာကိုမွ် ရွင္းလင္းစြာ မျမင္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ သိသာထင္ရွားစြာ မေရမရာျဖစ္ေနေသာလူမ်ား ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို သတိမမူမိေပ။ သမၼာတရားကို စိတ္ဝင္စားမႈမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ ကယ္တင္ခံရႏိုင္မည္နည္း။ လူတို႔သည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ေယာင္ၿပီး လမ္းထေလွ်ာက္ေနသကဲ့သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္ စည္းကမ္းမဲ့ၿပီး ပ်င္းရိၾကသနည္း။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ သဘာဝတြင္ရွိေသာ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ ဆိုင္သည္။ လူ႔သဘာဝတြင္ ပ်င္းရိျခင္းအမ်ိဳးအစားတစ္ခု ရွိသည္။ လူတို႔သည္ မည္သည့္အလုပ္ကို လုပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေစ့ေဆာ္သည့္သူတစ္ေယာက္ကို အစဥ္ လိုအပ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူတို႔သည္ ဇာတိပကတိကို စြဲလမ္းၾကသည္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္သာမႈကို မက္ေမာၾကသည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုအတြက္ အေရးေပၚ အစီအစဥ္မ်ား အစဥ္ရွိၾကသည္။ ဤလူမ်ားသည္ အလြန္လည္ၾကၿပီး ၎တို႔သည္ အမွန္ပင္ လူေကာင္းမ်ား မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အေရးႀကီးေသာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္ႏိုင္သည္ထက္ အစဥ္ ေလွ်ာ့၍ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ တာဝန္မသိတတ္ျခင္း၊ သစၥာမရွိျခင္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) “ဤပ်င္းရိေသာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ျခင္းကို ေပ်ာ္ေမြ႕ရမည့္ ရာထူးအမ်ိဳးအစားတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္မွ ထမ္းေဆာင္သင့္ေသာတာဝန္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ အလုပ္ကို ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးအျဖစ္၊ ဒုကၡတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္အေပၚ အာခံမႈျဖင့္ အျပည့္ရွိေနၾကသည္။ အလုပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ယင္း၌ရွိေသာ ျပႆနာမ်ားကို ရွာေဖြရန္၊ ၿပီးလွ်င္ ထိုျပႆနာမ်ားကို ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးၿပီး ေျဖရွင္းရန္ ၎တို႔ကို ခိုင္းေစေလာ့။ ၎တို႔သည္ အလြန္ပင္ တြန္႔ဆုတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အလုပ္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ မလုပ္ေဆာင္လွ်င္၊ လုပ္ေဆာင္လိုစိတ္မရွိလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ေနေသးသနည္း။ သင္သည္ သင္၏ တာဝန္ကို ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားရန္၊ သို႔မဟုတ္ အရာရွိျဖစ္ျခင္း၏ အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရန္ ထမ္းေဆာင္သေလာ။ တရားဝင္ရာထူးအခ်ိဳ႕ကို သင္ပိုင္ဆိုင္လိုလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျခင္းသည္ အရွက္မဲ့ျခင္းမဟုတ္သေလာ။ မည္သူကမွ် ဤလူတို႔ထက္ ပို၍နိမ့္က်ေသာ ပင္ကိုလကၡဏာမရွိေပ။ ဤလူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ေလးစားမႈမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ အရွက္ကင္းမဲ့ၾကသည္။ သင္သည္ ဇာတိပကတိ သက္သာမႈကို ခံစားလိုလွ်င္ ေလာကီသို႔ အလ်င္အျမန္ျပန္သြားၿပီး ယင္းအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေလာ့။ သင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ယင္းကို ဖမ္းယူေလာ့၊ လုယူေလာ့။ မည္သူကမွ် ၾကားဝင္စြက္ဖက္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက ၎တို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရန္အတြက္ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ လူတို႔ကို အလိုလိုက္ထားဖို႔ေနရာျဖစ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ မည္သူမဆို ဇာတိပကတိ သက္သာျခင္းတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ရန္ ေနရာတစ္ခု သာ၍ပင္ မဟုတ္ေပ။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အရွက္မရွိေသာ လူအမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မ်က္ႏွာေျပာင္ၿပီး မရွက္မေၾကာက္ေပ။ အသိတရားမရွိေပ။ မည္သည့္ သီးျခားအလုပ္တာဝန္တစ္ခုကို ၎တို႔ကို ခြဲေပးသည္ျဖစ္ေစ ယင္းကိုအေရးႀကီးသည္ဟု မမွတ္ယူေပ။ စိတ္ထဲတြင္သာထားလိုက္သည္။ ၎တို႔၏ ႏႈတ္က အေကာင္းဆုံးတုံ႔ျပန္ေသာ္လည္း မည္သည့္တကယ့္အလုပ္ကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ေပ။ ဤသည္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားကင္းမဲ့ျခင္းမဟုတ္သေလာ။...လူအခ်ိဳ႕သည္ မည္သည့္အလုပ္ကိုလုပ္ေဆာင္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါေစ ၎တို႔သည္ ေအာင္ျမင္ရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔အတြက္ ခဲယဥ္းလြန္း၏။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ မည္သည့္တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကိုမဆို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အမႈိက္မဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားဟု ေခၚရန္ ထိုက္တန္ေသးသေလာ။ ႁခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ ငႏုံ၊ ငအမ်ား၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားႏွင့္၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းမႈကို ခံစားရေသာသူမ်ားမွလြဲ၍ မိမိတို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္သင့္ေသာ၊ မိမိတို႔ ဝတၱရားမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းသင့္ေသာ အသက္ရွင္သည့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသေလာ။ သို႔ေသာ္ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ သစၥာမဲ့ျခင္းကို အစဥ္ဖုံးကြယ္ၿပီး မ႐ိုးမသား အစဥ္ျပဳမူကာ မိမိတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းလိုေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သင့္ေလ်ာ္ေသာလူမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လိုျခင္းမရွိေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို အစြမ္းအစႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားေပးခဲ့သည္။ ၎တို႔အား လူသားျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး သူေပးခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔က ဤအရာကို မိမိတို႔၏တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရာ၌ အသုံးမျပဳႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဘာမွ်မလုပ္ၾက၊ သို႔ေသာ္လည္း အရာအားလုံးကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားလိုၾက၏။ ဤသို႔ေသာသူသည္ လူသားအျဖစ္ ေခၚဆိုရန္ သင့္ေတာ္သေလာ။ ၎တို႔ကို မည္သည့္အလုပ္ပဲ ေပးေပး၊ အလုပ္က အေရးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သာမန္ျဖစ္ေစ၊ ခက္ခဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ိုးရွင္းသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျပဳလုပ္သည္။ အစဥ္ ပ်င္းရိၿပီး မယုံရေပ။ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚေသာအခါ ၎တို႔အတြက္ တာဝန္ကို အျခားလူမ်ားအေပၚသို႔ တြန္းပို႔ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကပ္ပါးေကာင္ ဘဝမ်ားကို ဆက္အသက္ရွင္ဖို႔ လိုလားရင္း၊ မည္သည့္တာဝန္ကိုမွ် မယူၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အသုံးမဝင္ေသာ အမႈိက္မ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္နာက်င္ေစတယ္။ ဒီတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ဘုရားသခင္က ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒီအထဲကို လုံးဝ မဝင္ေရာက္ဘူး။ ေခ်ာင္ခိုတယ္။ တာဝန္မသိတတ္ဘူး။ ဇာတိပကတိကို အလိုလိုက္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ရလဒ္ေတြမရဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားေဖာ္ထုတ္တဲ့ ကပ္ပါးေကာင္နဲ႔ အလကားလူအမ်ိဳးအစားပဲ။ ရွင္ေ႐ြရဲ႕ ျပႆနာကို ကြၽန္မ ကိုင္တြယ္ေတာ့ ျပႆနာက မေျပလည္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္သုံးၿပီး ကြၽန္မကို ဗာဟီရမမ်ားေစတဲ့ ဘာကိုမဆို လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ခဏခဏ မထိမေရာက္ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းက ကြၽန္မက ပ်င္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္သက္သာဖို႔ပဲ ဂ႐ုစိုက္ေနတာေၾကာင့္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ တျခားလူေတြက ဧဝံေဂလိမွ်ေဝတဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲျဖဖစ္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕စည္းမ်ဥ္းေတြကို ေသခ်ာမသိတဲ့အခါ ဒီျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မက သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕က တိုးတက္တာေႏွးေတာ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ျပႆနာေတြရွိေတာ့ သူတို႔ကို ကူညီရတာ ဒုကၡမ်ားလြန္းၿပီး အားအင္ျဖဳန္းတီးရာက်တယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက ရွာေဖြၿပီး ေတြးေတာဖို႔၊ သူတို႔နဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔လိုတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဒါကို ေရွာင္ဖို႔ကို ေ႐ြးခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အရမ္းသိသာတဲ့ ျပႆနာေတြကိုပဲ ေျဖရွင္းၿပီး ခက္တာေတြကို ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္တယ္။ ျပႆနာအႀကီးစားေတြကို ေသးသလို မွတ္ယူၿပီး အေသးစားေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ျပႆနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပလည္ဘူး။ အမႈကိစၥေတြကို တကယ္ မေျဖရွင္းဘဲ ဇာတိပကတိကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အလိုလိုက္ခဲ့တယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ တိုးတက္မႈမရွိဘူး။ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မက အက်င့္ကိုက ပ်င္းၿပီး၊ ဇာတိပကတိကို တန္ဖိုးထားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဆက္ကပ္ျခင္းမရွိတာ၊ တာဝန္မသိတတ္တာေၾကာင့္ သက္သက္ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “ဤသည္မွာ အလြန္ပင္ ေပါ့ဆျခင္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္ရာထူး ရွိေသာသူတစ္ေယာက္က သူ၏တာဝန္အေပၚ ထားရွိသင့္သည့္ သေဘာထားႏွင့္ တာဝန္သိစိတ္ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) “၎တို႔သည္ လူမ်ားဟု ေခၚရန္ ထိုက္တန္ေသးသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) မေခၚထိုက္ပါဘူး။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မေတြ႕တဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ဖို႔က ကြၽန္မတာဝန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လမ္းမွန္ကို မေလွ်ာက္ဘူး။ ကိုယ္သက္သာဖို႔ကိုပဲ အၿမဲတမ္းစဥ္းစားတယ္။ တကယ္အေရးယူၿပီး တကယ့္အလုပ္တခ်ိဳ႕ကို လုပ္ရမယ့္အခါတိုင္းမွာ ကြၽန္မက ေရွာင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈထိခိုက္သြားတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလိုထမ္းေဆာင္တာက အရမ္းကို ေပါ့ဆတာပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ လူသားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္မွာ ဘုရားက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ သန္းခ်ီ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး သတိေပးၿပီး တြန္းအားေပးတယ္။ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမတယ္။ သတိေပးၿပီး ေဖာ္ထုတ္တယ္။ သမၼာတရားကို နားမလည္တာ၊ မဝင္ေရာက္ႏိုင္တာ မျဖစ္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မတို႔နဲ႔ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ နည္းလမ္းတိုင္းကို အသုံးျပဳတယ္။ စာတန္က ဖ်က္ဆီးတာကို ေတာ္ေတာ္ခံထားရတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ သူဟာ အရမ္းကို စိတ္ပူၿပီး ဒုကၡခံခဲ့တယ္။ အရမ္းကို အားစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ အဖိုးအခေပးဆပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ဆီက သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီးရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈကို ခံစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မက ဘုရားခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ ဘုရားအိမ္ေတာ္က အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ကို တာဝန္ယူခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ နည္းနည္း ဒုကၡမခံႏိုင္ဘူး။ အဖိုးအခ နည္းနည္းမေပးဆပ္ႏိုင္ဘူး။ အေလးအနက္လုပ္ရမယ္၊ တကယ့္အလုပ္နည္းနည္းလုပ္ရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ထြက္ေျပးတယ္။ နည္းနည္းေလးအားစိုက္ၿပီးေတာ့ အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ဆုလာဘ္ေတြ၊ ေကာင္းခ်ီးေတြကို အၿမဲတမ္းရခ်င္တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ယုတ္မာခဲ့တယ္။ အသိစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရား ကင္းမဲ့ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဇာတိပကတိကို အၿမဲတမ္း စဥ္းစားေနၿပီး သက္သာဖို႔အတြက္ ေတာင့္တေနတာက ဂုဏ္မရွိဘဲ အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး အားကိုးလို႔မရျခင္းပဲဆိုတာ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ပ်င္းရိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္၊ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တာဝန္ကို ဒီလိုထမ္းေဆာင္ေတာ့ ခဏတာ သက္သာမႈရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ပ်င္းရိမႈေၾကာင့္ သမၼာတရားကို ရဖို႔ အခြင့္အေရးေတြကို ကြၽန္မ ဆုံးရႈံးေနရတယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ရင္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ထုတ္ပစ္မွာပဲ။ ကြၽန္မက နည္းနည္းပဲ စုေဆာင္းေနၿပီး အမ်ားႀကီး ဆုံးရႈံးေနခဲ့တာပါ။ ေတာ္ေတာ္မိုက္မဲတာပဲ။ က်မ္းစာက ေျပာတာတစ္ခုကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “လူမိုက္တို႔သည္ ႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္။” (သုတၱံက်မ္း ၁:၃၂) တကယ့္အလုပ္ကိုမလုပ္ဘဲ ဇာတိပကတိနဲ႔ သက္သာဖို႔ကိုပဲ အၿမဲတမ္းစဥ္းစားတာေၾကာင့္ အထုတ္ခံရတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ သိတယ္။ သက္သာျခင္းကို တပ္မက္တာက ဘုရားကို ႐ြံရွာေစတယ္။ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔ အခြင့္အေရးေတာင္ ပ်က္စီးႏိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္က သန႔္ရွင္းၿပီး ေျဖာင့္မတ္တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာရွိတဲ့ ကြၽန္မရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို သူက စိစစ္တယ္။ ကြၽန္မ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ကြၽန္မအတြက္ ဇာတိပကတိ သက္သာျခင္းကို တပ္မက္ဖို႔ ေနရာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ေနရာပါ။ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့တာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔အတြက္ အားကုန္လုပ္သင့္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေနာင္တရၿပီး ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဇာတိပကတိ သက္သာျခင္းကို တပ္မက္ၿပီး လုံးဝ တာဝန္မသိတတ္ခဲ့တာကို ျပဖို႔အတြက္ ဒီအေျခအေနကို ျပင္ဆင္ေပးတဲ့အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုကစၿပီး သမီးတာဝန္မွာ တကယ္လုပ္ဖို႔အတြက္ သမီးအတတ္ႏိုင္ဆုံးလုပ္ခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ၿပီး၊ ရွာေဖြသုံးသပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက တျခားမွားေနတဲ့အျမင္တစ္ခုကို ထားထားတယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အရင္းအျမစ္မ်ားမွ အေရးႀကီးေသာအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ေသာသူမ်ား၊ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္းကို စီမံၫႊန္ၾကားေသာသူမ်ား၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တိုင္းႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕ဒါ႐ိုက္တာ စသည္ျဖင့္တို႔ကို နားလည္ျခင္းရွိရမည္။ ၎တို႔သည္ ဤလူတို႔အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိႏိုင္မီတြင္ ဤလူတို႔အေပၚ ၎တို႔၏ ေလ့လာၾကည့္ရႈျခင္းႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းကို အရွိန္ျမႇင့္ရမည္။ လူတို႔ကို ဤနည္းျဖင့္ တာဝန္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ခ်ေပးျခင္းအားျဖင့္သာ အစီအစဥ္မ်ားက သင့္ေလ်ာ္မႈရွိရန္ကိုလည္းေကာင္း၊ လူတို႔ကို ၎တို႔၏တာဝန္မ်ားတြင္ ထိေရာက္မႈရွိေစမည္ကိုလည္းေကာင္း ေသခ်ာႏိုင္သည္။ လူအခ်ိဳ႕က ‘မယုံၾကည္သူေတြအားလုံးက ေျပာၾကတယ္။ “ကိုယ္အလုပ္ခန႔္တဲ့သူေတြကို သံသယမရွိနဲ႔။ ကိုယ္သံသယရွိတဲ့လူေတြကို အလုပ္မခန႔္နဲ႔” တဲ့။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အရမ္းကို မယုံၾကည္ႏိုင္ရတာလဲ။ သူတို႔အကုန္လုံးက ယုံၾကည္သူေတြပဲေလ။ ဘယ္ေလာက္ဆိုးႏိုင္မွာလဲ။ သူတို႔အားလုံးက လူေကာင္းေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ အသင္းေတာ္က ဘာလို႔ သူတို႔အေၾကာင္းသိေအာင္လုပ္တာ၊ သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာတာေတြ လုပ္ရမွာလဲ’ ဟူ၍ ေျပာၾကသည္။ ဤစကားမ်ားက က်ိဳးေၾကာင္းညီၫြတ္သေလာ။ ျပႆနာရွိသေလာ။ (ရွိပါသည္။) တစ္စုံတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အတြင္းက်က်သိေအာင္လုပ္ျခင္း၊ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေလ့လာၾကည့္ရႈျခင္း၊ အနီးကပ္ အျပန္အလွန္ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းတို႔သည္ စည္းမ်ဥ္းကို ေစာင့္ထိန္းသေလာ။ ဤသည္မွာ စည္းမ်ဥ္းကို အျပည့္အဝေစာင့္ထိန္းသည္။ မည္သည့္စည္းမ်ဥ္းကို ေစာင့္ထိန္းသနည္း။ (ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား၏ အခ်က္ ၄- မသင့္ေလ်ာ္ေသာလူမ်ားကို အလုပ္ခန႔္အပ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ေလ်ာ့ပါးေစရန္ႏွင့္ အလုပ္ထိေရာက္မႈႏွင့္ ေခ်ာေမြ႕စြာ တိုးတက္မႈကို ေသခ်ာေစႏိုင္ရန္အတြက္ မတူညီေသာအလုပ္မ်ားမွ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေရးႀကီးအလုပ္မ်ားအတြက္ တာဝန္ရွိေသာ အမႈထမ္းမ်ား၏ အေျခအေနမ်ားကို မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကို လိုအပ္သလို ခ်က္ခ်င္း အျခားတာဝန္ခြဲခန႔္သတ္မွတ္ေပးေလာ့၊ သို႔မဟုတ္ လူစားထိုးေလာ့။) ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာ ကိုးကားခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ဤသည္မွာ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ လူမ်ားစြာက တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူ အနည္းငယ္သာရွိသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လ်က္ျဖင့္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈသို႔ ဝင္ေရာက္သည္မွာ ရွားပါးသည္။ လူအမ်ားစုအတြက္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္ပုံစံတြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားမရွိေသးေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္နာခံေသာသူမ်ားမဟုတ္ေသးေပ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကိုခ်စ္သည္၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားလိုစိတ္ရွိသည္၊ သမၼာတရားအတြက္ ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္ရွိသည္ဟု ၎တို႔ႏႈတ္မွ ေျပာ႐ုံသာရွိသည့္တိုင္ေအာင္ ၎တို႔၏ စိတ္ခိုင္မာမႈသည္ မည္မွ်တည္တံ့မည္ကို မသိရေသးေပ။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူတို႔သည္ အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဖြင့္ျပတတ္သည္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္အေပၚ တာဝန္သိတတ္စိတ္ လုံးဝမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မၾကာခဏ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳသည္။ ၎တို႔ဆႏၵရွိသလို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းပင္ မရွိၾကေပ။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာလူတို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းလာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အရႈံးေပးတတ္ၾကသည္။ ဤသို႔ မၾကာခဏ ျဖစ္ပ်က္သည္။ ဤထက္ပို၍ အျဖစ္မ်ားေသာအရာမရွိေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူအားလုံး ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သည့္ပုံစံျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို မရရွိေသးသည့္အခါတြင္ စိတ္မခ်ရဘဲ မယုံၾကည္ထိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ မယုံၾကည္ထိုက္သည္ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အဓိပၸာယ္ျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ ၎တို႔သည္ အခက္အခဲမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဆုတ္ဆိုင္းမႈမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါတြင္ က်ရႈံးႏိုင္ေျခမ်ားၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ အားနည္းလာႏိုင္ေျခမ်ားသည္ကို ဆိုလိုသည္။ မၾကာခဏ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းသူသည္ ယုံၾကည္ထိုက္ေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို နားလည္ေသာသူတို႔သည္ ဤသို႔မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ နားလည္ေသာသူတို႔သည္ အေသအခ်ာပင္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာစိတ္ႏွလုံး၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံေသာစိတ္ႏွလုံးရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕သည့္ စိတ္ႏွလုံးရွိေသာလူတို႔သည္သာ ယုံၾကည္ထိုက္ေသာလူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ စိတ္ႏွလုံးမရွိေသာသူတို႔သည္ မယုံၾကည္ထိုက္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ စိတ္ႏွလုံးမရွိေသာသူတို႔ကို မည္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သနည္း။ ခ်စ္ခင္ေသာ ကူညီပံ့ပိုးမႈကို ၎တို႔အား ေပးသင့္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေသာအခါ ၎တို႔ကို ပို၍ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈသင့္သည္။ ပို၍ လမ္းျပကူညီေပးသင့္သည္။ ထိုအခါမွသာ ၎တို႔တာဝန္ကို ထိေရာက္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ စိတ္ခ်ႏိုင္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ရန္၊ ၎တို႔ကို ခ်က္ခ်င္းပံ့ပိုးရန္၊ ေထာက္ပံ့ရန္၊ ၎တို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ရန္၊ ၎တို႔၏ လမ္းလြဲမႈမ်ားကို တည့္မတ္ရန္၊ ၎တို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို ဖာေထးလုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မလိုမုန္းထားျခင္းတစ္ခုမွ်မရွိေပ။ လူတို႔ကို ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း၊ ၎တို႔ကို သိကြၽမ္းေအာင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ရာတြင္ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ဝင္ေရာက္ေစဖို႔ ကူညီေပးရန္၊ ၎တို႔တာဝန္ကို ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္းႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မည္သည့္အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးကိုမွ် ၎တို႔ မျဖစ္ေစရန္၊ အခ်ိန္မျဖဳန္းေစရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ၎တို႔အေပၚတြင္လည္းေကာင္း။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္အေပၚတြင္လည္းေကာင္း ရွိေသာတာဝန္မွ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤတြင္ မလိုမုန္းထားျခင္းမရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔အတြက္ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ျပပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔လက္ေအာက္က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို အနီးကပ္ၾကည့္သင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အဓိကအလုပ္ကို လုပ္ေနသူေတြကိုေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ လူတိုင္းက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိၿပီး သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမဲ့ေတာ့ ကိစၥေတြကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးစိတ္နဲ႔ မလုပ္ဘဲ မေနႏိုင္လို႔ပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မစဥ္းမစား ယုံလို႔မရဘူး။ လြတ္ေပးထားတဲ့ နည္းကို သုံးလို႔မရဘူး။ ဒီလိုဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔က အလုပ္မွာ တာဝန္မသိတတ္တာကို ျပတယ္။ ကြၽန္မလည္း လုံးဝ ဒီအတိုင္းပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မျပႆနာေတြကို ေထာက္ျပတယ္။ ခဏေလာက္ေတာ့ ကြၽန္မက ေျပာင္းလဲဖို႔ စိတ္ခိုင္မာေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခဏခဏပဲ ဒါက စိတ္အားထက္သန္မႈ တစ္ခု ျဖစ္လာတာ သက္သက္ပဲ။ ဒါကို တကယ္လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက ထိန္းခ်ဳပ္တာ ခံေနရတုန္းပဲ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔က ပိုေကာင္းေအာင္ လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ သူမ်ားေတြက ႀကီးၾကပ္တာ၊ ကူညီတာကို လိုအပ္တာ။ လူတိုင္းက အားနည္းခ်က္ေတြရွိၿပီး သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ တာဝန္ေတြမွာ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြ၊ သတိမထားမိတာေတြ ေပၚလာဖို႔က ေရွာင္လို႔မရဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပၿပီး တစ္ဇြတ္ထိုးလုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႀကီးၾကပ္ၿပီး ေနာက္ကလိုက္လုပ္ရမယ္။ လူေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို အေလးအနက္ နားလည္ရမယ္။ ျပႆနာေတြကို ရွာေတြ႕ၿပီး လမ္းလြဲေနတာေတြကို ျပင္ရမယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္လာမယ့္အရာေတြကို တားဆီးရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ကို မ်က္ကန္းျဖစ္ၿပီး မိုက္မဲခဲ့တယ္။ ရွင္ေ႐ြက သူ႔တာဝန္မွာ တက္ႂကြတဲ့ပုံရွိၿပီး ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ေတာ့ သူ႔ကို စိတ္မပူခဲ့ဘူး။ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ကို သူ႔ကို လႊဲေျပာင္းေပးၿပီး ထပ္မေတြးေတာ့ဘူး။ အဖြဲ႕ထဲမွာ ျပႆနာေတြရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မတြဲဖက္က ေျပာေပမဲ့ အေလးအနက္မထားခဲ့ဘူး။ ရွင္ေ႐ြက မာနႀကီးၿပီး သူမ်ားေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူးဆိုတာကို ကြၽန္မ သိရေတာ့ အေသးစိတ္ စူးစမ္းမၾကည့္ခဲ့ဘူး။ သူက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မက အက်ဥ္းခ်ဳံးပဲ ေထာက္ျပလိုက္ၿပီး ေနာက္က်ရင္ သူက ရွာေဖြၿပီး ဝင္ေရာက္မွာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက ဒါကို စိတ္ပူဖို႔ မလိုအပ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥေတြက ကြၽန္မစိတ္ကူးထားတာနဲ႔ လုံးဝ ကြာျခားၿပီး ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္မပူဆုံးလူက အဆိုးဆုံးျပႆနာေတြ ရွိေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ တျခားလူေတြက စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး တာဝန္ေတြကို ပုံမွန္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မက လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္လို႔၊ အမႈကိစၥေတြ၊ လူေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ မၾကည့္လို႔ ျဖစ္လာတာပဲ။ ေနာက္က်ေတာ့ အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မတို႔ စစ္ေဆးၾကၿပီး ျပႆနာနည္းနည္းရွိေနေသးတာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔က ဧဝံေဂလိအလုပ္ကေန လူေတြအမ်ားႀကီးရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလူသစ္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕က စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ မညီဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက လူ႔သဘာဝေကာင္းမရွိေတာ့ ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔လိုတယ္။ ဒါက အရင္းအျမစ္ေတြကို ျဖဳန္းတီး႐ုံတင္မကဘူး။ အသင္းေတာ္အတြက္လည္း အလုပ္ရႈပ္တယ္။ သူတို႔အလုပ္ကို ကြၽန္မ လိုက္စစ္ေလေလ၊ အေသးစိတ္ျပႆနာေတြ ေတြ႕ရေလ၊ အရင္က လက္ေတြ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မ လုပ္မေနဘူးဆိုတာ ေတြ႕ရေလပဲ။ ကြၽန္မက အေပၚယံပဲ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အလုပ္က ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ တိုးတက္ေနပုံရတဲ့အခါ ဘယ္သူကမွ သူတို႔တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြမရွိဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းကို အေပၚယံဆန္ဆန္ပဲ ၾကည့္ခဲ့တာ။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ နားမလည္တာ ဘယ္ေလာက္ သနားစရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့ၿပီး ေနာင္က်ရင္ အမႈကိစၥေတြကို သမၼာတရားနဲ႔အညီ ၾကည့္ရမယ္၊ ကြၽန္မ တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရမယ္၊ ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာရွိတဲ့သူေတြရဲ႕အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အေသးစိတ္အလုပ္ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႔ ဘုရားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္က ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ ခံစားမိခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔တာဝန္ေတြကို လက္ခံႏိုင္စရာျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ခ်ေပးတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “သင္သည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အစြမ္းအစကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္လွ်င္၊ သင္ႀကီးၾကပ္သည့္နယ္ပယ္တြင္ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကို အမွန္တကယ္ နားလည္သေဘာေပါက္လွ်င္ သင္၏အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အကြၽမ္းတဝင္ရွိလွ်င္ သင္သည္ စကားတစ္ရပ္ကို အထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔သာလိုၿပီး သင္၏တာဝန္တြင္ သစၥာရွိႏိုင္လိမ့္မည္။ ယင္းက မည္သည့္စကားျဖစ္သနည္း။ ‘စိတ္ႏွစ္လုပ္ကိုင္ေလာ့။’ သင္သည္ အမႈအရာမ်ားအေပၚ စိတ္ႏွစ္လွ်င္၊ လူတို႔အေပၚ စိတ္ႏွစ္လွ်င္ သင္၏တာဝန္တြင္ သစၥာရွိၿပီး တာဝန္သိတတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ ဤစကားက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ လြယ္ကူသေလာ။ ဤအရာကို မည္သို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သနည္း။ တစ္စုံတစ္ခုအေပၚ စိတ္ႏွစ္ျခင္းဟူသည္မွာ သင္သည္ အနံ႔ခံရန္ သင္၏ ႏွာေခါင္းကို အသုံးမျပဳဘဲ၊ သို႔မဟုတ္ ၾကားရန္ သင္၏နားကို အသုံးမျပဳဘဲ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို အသုံးျပဳျခင္းကိုဆိုလိုသည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ တစ္စုံတစ္ခုအေပၚသို႔ အမွန္တကယ္ စိတ္ႏွစ္ႏိုင္လွ်င္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က တစ္ခုခုလုပ္သည္ကို၊ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူေဖာ္ျပသည္ကို၊ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခုအေပၚ တုံ႔ျပန္မႈတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ကို သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ျမင္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ လူအခ်ိဳ႕၏ စကားမ်ား၊ အသံမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ျငင္းခုံမႈမ်ားကို သူ၏ နားမ်ားက ၾကားေသာအခါ ဤအရာမ်ားကို ေတြးေတာခ်ိန္ဆရန္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးကို အသုံးျပဳျခင္းအားျဖင့္ သူ၏ စိတ္တြင္ စိတ္ကူး၊ အျမင္ႏွင့္ သေဘာထားအခ်ိဳ႕ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္။ ဤစိတ္ကူး၊ အျမင္ႏွင့္ သေဘာထားမ်ားသည္ ထိုလူ၊ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာအေပၚ ေလးနက္ေသာ၊ စစ္မွန္ေသာ၊ မွန္ကန္ေသာ နားလည္မႈရွိေစလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သင့္ေတာ္ေသာ၊ မွန္ကန္ေသာ အကဲျဖတ္မႈႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖစ္ေပၚလိမ့္မည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဤနည္းျဖင့္ တစ္စုံတစ္ခုအေပၚ သူ၏ စိတ္ကို ႏွစ္မွသာလွ်င္ သူ၏ လုပ္ရပ္သည္ မိမိ၏တာဝန္အေပၚ သစၥာရွိေသာသူ၏ လုပ္ရပ္ျဖစ္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းျပေပးတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး တာဝန္သိတတ္ဖို႔ သင္ယူရမယ္။ ကြၽန္မ ျမင္သမွ်၊ ၾကားသမွ်အတြက္ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲကို ဝင္ေရာက္ဖို႔၊ ကြၽန္မတာဝန္က ျပႆနာေတြကို ရွာေတြ႕ဖို႔ တကယ္ေဆာင္႐ြက္ရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ ကြၽန္မက အေပၚယံလုပ္ေနၿပီး ဘာျပႆနာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မေတြ႕တဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သမွ်တိုင္းကိုလည္း လုပ္ရမယ္။ တစ္ခုခုကို မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မအထက္ကလူေတြရဲ႕ အကူအညီကို ရွာရမယ္။ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သမွ်လုပ္ၿပီး ရရွိရမယ္။ တာဝန္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ရွင္းလင္းတဲ့ အသိစိတ္ရွိရမယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံရမယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကိုယ့္အယူအဆေတြ၊ စိတ္ကူးေတြကို အားကိုးလို႔မရဘူး။ ျပႆနာေတြ ေျပလည္တဲ့အထိ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာရမယ္။ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနေသးေပမဲ့ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မ အတတ္ႏိုင္ဆုံးလုပ္ရမယ္။ ေျဖရွင္းတာက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါေစ ဒီအေပၚမွာ စိတ္ႏွစ္ၿပီး တာဝန္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ကို အရင္ သင္ယူဖို႔ လိုတယ္။ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ဘုရားအိမ္အတြက္ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီအေရးပါတဲ့၊ အဆုံးသတ္အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဆက္ၿပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့လုပ္ေနရင္ သက္သာမႈကို ရွာၿပီး ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ရင္ ဒါက အသက္ရွင္ဖို႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာနည္းလမ္းျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက ေသးငယ္ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ အစြမ္းအစမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတာဝန္မွာ အစြမ္းကုန္လုပ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။

အခုရက္ပိုင္းမွာ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္က သိပ္မထိေရာက္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဓိကက တခ်ိဳ႕ ဧဝံေဂလိအမႈေဆာင္ေတြက လူသစ္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို သက္ေသခံျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သမၼာတရားေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက လီမိန္ကို သူတို႔ဆီသြားၿပီး လက္ေတြ႕ၫႊန္ၾကားခ်က္တခ်ိဳ႕ေပးဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္။ အစေတာ့ လီမိန္နဲ႔အတူ ဧဝံေဂလိ လက္ခံဖို႔ အလားအလာရွိသူေတြရဲ႕ ဘာသာေရးအယူအဆေတြကို စိစစ္ၿပီး ဧဝံေဂလိအမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို နားလည္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ကိုသုံးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္က ရႈပ္လာေတာ့ အဲဒီျပႆနာေတြအားလုံးကို လီမိန္ဆီ လႊဲေပးဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒါေတြကို အရမ္းႀကီး စိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီအေတြးက ကြၽန္မေခါင္းထဲေရာက္လာေတာ့ အျပစ္ရွိသလို ခံစားမိတယ္။ ဧဝံေဂလိအလုပ္က အဆင္မေျပဘူး။ လီမိန္က သြားၿပီးေတာ့ ဒီျပႆနာေတြကို သိလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မနဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ျဗဴ႐ိုကရက္တစ္ေယာက္လို ဒီခက္တဲ့အလုပ္ကို သူ႔အေပၚ တြန္းပို႔ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒါ စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး သတိရွိရွိနဲ႔ ဇာတိပကတိကို စြန႔္လႊတ္တယ္။ လီမိန္က ဒီျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မကို မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့အခါ ကြၽန္မက လက္ေတြ႕က်က် ဝင္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာတယ္။ ဒီလို လက္ေတြ႕ပူးေပါင္းလုပ္ေတာ့ အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္ကို နားလည္ႏိုင္ၿပီး ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးတက္ႏိုင္တယ္။ ဧဝံေဂလိအမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ခ်က္ခ်င္းရွာၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္။ ဒီ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈကတစ္ဆင့္ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဧဝံေဂလိအမႈေဆာင္အသစ္ေတြက စည္းမ်ဥ္းေတြကို တျဖည္းျဖည္းသေဘာေပါက္လာတယ္။ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ပိုၿပီး အသီးအပြင့္ျဖစ္ထြန္းလာတယ္။ တခ်ိဳ႕လူသစ္ေတြက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္သစ္ကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တာဝန္ေတြ ယူလုပ္ၾကတယ္။ အခုရက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ကို ပိုၿပီးအသုံးခ်ေနေပမဲ့ ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ တကယ္ စိတ္ႏွစ္တဲ့အခါ ခက္ခဲတာ၊ ပင္ပန္းတာ မခံစားရဘူး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ပိုသိလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ ဘုရားေရွ႕မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ေစၿပီး ျပႆနာေတြရွိတဲ့အခါမွာ ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားနဲ႔ ပိုနီးလာၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မွာ ပိုအာ႐ုံစိုက္လာတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္။ လုံလုံေလာက္ေလာက္ထမ္းေဆာင္ဖို႔က အေဝးႀကီးလိုေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္ လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္တဲ့ ကြၽန္မျပႆနာကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သိလာခဲ့တယ္။ ေနာင္က်ရင္ တာဝန္ကို ဘယ္လိုထမ္းေဆာင္သင့္တယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဦးတည္ခ်က္ရွိတယ္။ ကြၽန္မရလိုက္တဲ့အရာတိုင္းက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈနဲ႔ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ပါ။