ကြၽန္မမိသားစုက အ‌ၿမဲ ေတာ္ေတာ္ ဆင္းရဲခဲ့တယ္၊ ေငြေၾကး အရမ္းမက်ပ္တည္းေအာင္လို႔ ဘဏ္အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အဆင့္အတန္းတစ္ခုခု ရွိဖို႔ ကြၽန္မအိပ္မက္မက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္စရွာေတာ့ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္အမ်ားႀကီး ပို႔ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ တကယ္ကို အခက္ေတြ႕ခဲ့ၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုံးဝ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ လစာနည္းတဲ့ သာမန္အလုပ္ေတြပဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္။

၂၀၁၉ ခုႏွစ္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္မလက္ခံခဲ့ၿပီး နည္းနည္းၾကာေတာ့ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ေရေလာင္းေပးတဲ့တာဝန္ စလုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတာက ဘုရားအတြက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ရင္ သူငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းခ်ီးေပးၿပီး အလုပ္ေကာင္း ရွာေတြ႕ေစမွာပဲလို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ေတြကို ကြၽန္မ ပို႔ၿမဲပို႔ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၂၀၂၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ကုမၸဏီ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္က အင္တာဗ်ဴး လာေျဖပါဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ဖုန္းဆက္လာေရာ။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ သူတို႔အဖြဲ႕အစည္းအေၾကာင္း ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံစုံ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္ၿပီး စီအီးအိုကလည္း ကမာၻတစ္ဝွမ္းမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္ေနတာေတြ႕တယ္။ ကြၽန္မအလုပ္လုပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တဲ့ ဘဏ္အႀကီးစားကို သူပိုင္ေနတာေလ။ အဲဒီဘဏ္မွာ အင္တာဗ်ဴးေျဖတာေတြက ဘာမွမထူးခဲ့ဘူး။ အဲဒီကုမၸဏီက ကြၽန္မကို အင္တာဗ်ဴးဖို႔ ဆက္သြယ္လာမယ္လို႔ လုံးဝ မထင္ထားဘူး။ အံ့ဩဝမ္းသာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို အခြင့္အေရးေပးေနတာပဲလို႔ ခံစားရသလို အဲဒီႏိုင္ငံစုံ ကုမၸဏီမွာ ကြၽန္မအလုပ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေကာင္းခ်ီးေပးေနတာ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို ကူညီမွာမို႔လို႔ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ငါေအာင္ျမင္ၿပီး မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာကို ရမွာပါလို႔ေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ အလုပ္ကို ရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ ရင္ဖိုခဲ့ရတယ္။ မဟာဘြဲ႕ကို တအားႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ယူခဲ့ရက်ိဳး နပ္မွာပဲလို႔ေပါ့။ အနာဂတ္မွာ ကြၽန္မဘဝ ဘယ္လိုေျပာင္းမလဲ ဆိုတာကို စစိတ္ကူးၾကည့္မိတယ္။ ကြၽန္မမွာ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးရွိမယ္၊ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ရွိမယ္၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် ဝယ္ႏိုင္မယ္ေပါ့။ ကမာၻပတ္ ခရီးသြားႏိုင္မယ္၊ မိသားစုကို၊ အထူးသျဖင့္ မိဘေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ စၿပီးအလုပ္လုပ္တာနဲ႔ အားလုံးပိုအဆင္ေျပသြားမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ အင္တာဗ်ဳးမွာ ဝင္ေျဖမဲ့သူ သုံးေယာက္ရွိမွန္း ေတြ႕ရတယ္၊ ကြၽန္မ အေ႐ြးမခံရမွာကို စၿပီး ေၾကာက္လာေရာ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာလိုက္တယ္၊ “မဟုတ္ဘူး၊ ဒီအလုပ္က ငါ့အလုပ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ငါက ဘုရားသားသမီးပဲ၊ သူငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းခ်ီးေပးမွာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနရာကို ငါ့အတြက္ ဘုရားက သိမ္းထားေပးမွာပါ” လို႔ေပါ့။ ကိုယ့္စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြအေပၚလည္း နည္းနည္းယုံၾကည္ေနခဲ့တာေလ။ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးခြန္းအားလုံးကို ကြၽန္မေျဖခဲ့တယ္၊ အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူက ကြၽန္မကို ေျပာတယ္၊ ကြၽန္မေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ဖုန္းဆက္မယ္တဲ့။ ကြၽန္မအေ႐ြးခံရမယ္လို႔ စိတ္ခ်ယုံၾကည္ေနခဲ့တယ္။ ငါးရက္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဖုန္းေခၚလာမွာကို ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ေနခဲ့ေပမဲ့ တစ္ေန႔လုံး ဖုန္းမေခၚလာဘူး။ တစ္ပတ္ကုန္သြားတယ္၊ သူတို႔ဆီက ဖုန္းမဝင္လာေသးဘူး။ အင္တာဗ်ဴး မေအာင္မွန္း ကြၽန္မသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးမိတယ္။ ငါဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ၊ ဘာေၾကာင့္က်ရႈံးရတာလဲ။ ဘုရားကို ငါအားကိုးၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တာပဲကို ဘာလို႔မေအာင္ျမင္ရတာလဲလို႔ေပါ့။ တကယ္ကို အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းခဲ့သလို ဘုရားကို စအျပစ္တင္မိခဲ့တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို တစ္ခ်ိန္လုံး လုပ္ေနခဲ့တာေလ။ ဘုရားဆီကေန ဘယ္ေတာ့မွ မေသြဖည္ခဲ့သလို ကိုယ့္တာဝန္ကို လက္မေလွ်ာ့ခဲ့ဖူးဘူး။ ဘာလို႔ ဘုရားက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ မေပးတာလဲေပါ့။ တစ္ပတ္လုံးလုံး စုေဝးပြဲေတြ မတက္တဲ့အထိ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ မဖတ္ေတာ့တဲ့အထိ ကြၽန္မ ပိုစိတ္ဓာတ္က်လာၿပီး စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို ဆက္သြယ္ေတာ့ တကယ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို ျပန္မေျဖခ်င္ဘူး၊ စကားမေျပာခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိ တာဝန္နဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေဝမွ်တာေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။ ဘာလႈံ႕ေဆာ္မႈ၊ ဘာရည္မွန္းခ်က္မွ မရွိဘဲ ခံတြင္းေတာင္ ပ်က္ၿပီး ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ တစ္ေန႔လုံး ေအာင္းေနခဲ့တယ္။ ရက္အနည္းငယ္မွာပဲ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ က်သြားေရာ။

တစ္ေန႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ၾကားခဲ့ရတယ္- “စမ္းသပ္မႈမ်ား၌ ဘုရားေတာင့္တေသာအရာမွာ လူ၏စစ္မွန္ေသာႏွလုံးသားပင္။” “ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား စမ္းသပ္ေနသည့္အခါ မည္ကဲ့သို႔ေသာ စစ္မွန္မႈမ်ိဳးကို သူဖန္တီးလိုျခင္း ျဖစ္သနည္း။ ဘုရားသခင္က လူတို႔အား မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးကိုေပးရန္ အဆက္မျပတ္ ေတာင္းေနသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား စစ္ေၾကာေသာအခါ၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္၌၊ ဇာတိပကတိ၌ သို႔မဟုတ္ စာတန္၌ ရွိ မရွိကို သူ ျမင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား စမ္းသပ္သည့္အခါ၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ျခင္းရွိ မရွိ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇာတ ျဖစ္သည့္ အေနအထား၌ ရပ္တည္ျခင္းရွိ မရွိ၊ ဘုရားသခင္ျမင္ၿပီး သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ သူ႔ဘက္၌ရွိ မရွိကို သူျမင္သည္။ သင္သည္ ရင့္က်က္ျခင္းမရွိဘဲ၊ စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ၊ သင္၌ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈ နည္းပါးၿပီး သင္၌ သမၼာတရားအား သိနားလည္ျခင္းမွာ နည္းပါးေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္အလို႔ငွာ သင္ျပဳဖို႔လိုအပ္သည့္အရာကို အတိအက် သိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း အကယ္၍ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ စစ္မွန္စြာႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ ဆုေတာင္းႏိုင္ေသးပါက၊ ထို႔ျပင္ သင့္စိတ္ႏွလုံးကို သူ႔အားေပးရန္၊ သူ႔အား သင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ တန္ဖိုးအရွိဆုံးဟု သင္ယုံၾကည္ေသာ ထိုအရာမ်ားအားလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္ရန္ ဆႏၵရွိပါက၊ သင္သည္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးႏွင့္ၿပီးျဖစ္လိမ့္သည္။ သင္သည္ ေနာက္ထပ္ တရားေဒသနာမ်ားကို နားေထာင္ၿပီး သမၼာတရားကို ပို၍နားလည္ လာသည္ႏွင့္အမွ်၊ သင္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ သည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာမည္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၏ စံႏႈန္းမွာ သင္မရင့္က်က္သည့္ အခ်ိန္ကႏွင့္ တူေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သင့္အား ပိုျမင့္ေသာ စံႏႈန္းတစ္ခုကို ေတာင္းဆိုလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘုရားသခင္ထံ ေပးလာသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာ၍နီးကပ္လာသည္၊ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ အမွန္တကယ္ နီးကပ္လာႏိုင္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ သူ႔ကို သာ၍ပင္ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသလာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ အလိုရွိေသာ အရာမွာ ထိုစိတ္ႏွလုံးမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ) အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသေဘာေပါက္လိုက္တယ္၊ ဘုရားက လူေတြကို စမ္းသပ္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ေနတာ— သူတို႔ ဘာကို ပူပန္တယ္၊ ဘုရားျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံေနျခင္း ရွိမရွိဆိုတာေတြေပါ့။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံး ေပးမဲ့အစား ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ သူ႔ကို ဘယ္လိုအသုံးခ်ရမလဲပဲ စဥ္းစားေနခဲ့မိတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အလုပ္အကိုင္၊ ဓနဥစၥာနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းခ်မ္းသာမႈေတြ မရေတာ့ ကြၽန္မအားနည္းသြားတယ္၊ စုေဝးပြဲေတြ မတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ဘုရားကို သစၥာေဖာက္တာပဲ၊ အဲဒီအေျခအေနမွာ ဘုရားအတြက္ ကိုယ့္သက္ေသခံခ်က္ကို ကြၽန္မဆုံးရႈံးေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို သမီးမဆက္ကပ္ဘူး၊ မစစ္မွန္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ကိုယ္ေတာ္ထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါၿပီ၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို သမီးသက္ေသမရပ္တည္ခဲ့သလို မက်ိဳးႏြံမနာခံခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားသခင္၊ သမီးအေပၚ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သနားက႐ုဏာ ရွိေတာ္မူပါ။ သမီးေနာင္တရခ်င္ပါတယ္” လို႔ေပါ့။

ကြၽန္မဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုစိတ္ေအးခ်မ္းသြားေရာ။ တျခားလူေတြရဲ႕ မက္ေဆ့ေတြကိုလည္း စာျပန္လိုက္တယ္။ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မအေျခအေနကို ေမးလာေတာ့ ကြၽန္မႀကဳံေနခဲ့ရတာေတြအားလုံး သူ႔ကို ကြၽန္မေျပာျပလိုက္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ သူပို႔ေပးလာတယ္ေလ။ “မည္သူမွ် ဆင္းရဲဒုကၡမရွိဘဲ ၎တို႔၏ တစ္ဘဝလုံး မသြားၾကေပ။ လူအခ်ိဳ႕အတြက္ ယင္းက မိသားစုႏွင့္သက္ဆိုင္သည္၊ အခ်ိဳ႕အတြက္မူ အလုပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည္၊ အခ်ိဳ႕အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္ၿပီး၊ အခ်ိဳ႕အတြက္ ကိုယ္မက်န္းမာျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ လူတိုင္း ဒုကၡခံစားၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕က ‘လူမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဒုကၡခံစားရမည္နည္း။ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ အသက္တာမ်ားတစ္ခုလုံး၌ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ရွင္သန္ဖို႔ဆိုသည္မွာ မည္မွ် ေကာင္းလိုက္မည္နည္း။ ကြၽန္ုပ္တို႔ ဒုကၡမခံ၍ မရႏိုင္သေလာ။’ ဟု ေျပာၾကသည္။ မရေပ- လူတိုင္း ဒုကၡခံစားရမည္။ ဒုကၡက လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းကို ႐ုပ္ခႏၶာ အသက္၏ ေျမာက္ျမားလွေသာ ခံစားရျခင္းမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံေစသည္၊ ဤခံစားရျခင္းမ်ားသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုးၾကားတက္ႂကြသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ မတုန္မလႈပ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒုကၡက လူတိုင္းကို ကြဲျပားေသာ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းတို႔ကို ေပးသည္၊ သင့္အတြက္မွာမူ ယင္းက အသက္တာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္မွ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္ႏိုင္ပါက သင္သည္ ဘုရားသခင္က သင့္ထံမွ လိုအပ္သည့္ စံႏႈန္းျဖင့္ ယခင္ထက္ သာ၍ နီးကပ္လာလိမ့္မည္။ ယင္းက ရႈေထာင့္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ယင္းမွာ လူမ်ားကို သာ၍အေတြ႕အႀကဳံ ရွိေစဖို႔လည္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ရႈေထာင့္မွာ ဘုရားသခင္က လူသားကို ေပးသည့္ တာဝန္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္တာဝန္နည္း။ သင္သည္ ဤဒုကၡကို ႀကဳံရမည္။ ဤဒုကၡကို ခံယူရမည္။ ခံယူႏိုင္လွ်င္ ဤသည္မွာ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္ၿပီး ရွက္စရာမဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိ၏ အယူအဆမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ မွန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္သည္ (၁)”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန သင္ယူခဲ့ရတာက ယုံၾကည္သူျဖစ္ျဖစ္၊ မယုံၾကည္သူျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္း ဘဝမွာ ႐ုန္းကန္ရတာေတြ ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲဒုကၡက ဘဝရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲ။ ဆင္းရဲဒုကၡက နည္းနည္းမွ တန္ဖိုးမမဲ့ဘူး။ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံကို ႂကြယ္ဝေစၿပီး ကြၽန္မကို ဘုရားနဲ႔ ပိုနီးေစတယ္။ သမၼာတရားနဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ရွာဖို႔ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မလာႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က စာတန္ေၾကာင့္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းႀကီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာ။ အားလုံး ေလာဘတက္တယ္၊ ဂုဏ္အသေရကို အငမ္းမရျဖစ္တယ္၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ အနာဂတ္ေကာင္းေတြေနာက္ လိုက္ၿပီး သမၼာတရားကို မခ်စ္ၾကဘူး။ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ လြယ္ကူတဲ့ ဘဝေတြကို အသက္ရွင္ၾကရရင္ ဘုရားနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ပိုလို႔ေဝးသြားၿပီး ပိုပိုအက်င့္ပ်က္လာၾကမွာပဲ။ ကြၽန္မဆီ အဲဒါျဖစ္ဖို႔ ဘုရားခြင့္ျပဳတာဟာ ဘုရားအေပၚ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းကို ရၿပီး သူ႔ဆီ ပိုတိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ေအာင္လို႔ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မကို ေခၚေဆာင္ဖို႔၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြေစဖို႔ ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မတြက္ဆမိလိုက္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို နားလည္သြားတဲ့ေနာက္မွာ အဲဒီအေျခအေနကို ကြၽန္မ မတြန္းလွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ဘာပဲလာပါေစ ဘုရားကို အႂကြင္းမဲ့ က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ဆက္ကပ္အပ္ႏွံခ်င္ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေနာက္က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူတို႔၏ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံမ်ားတြင္၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မၾကာခဏ ေတြးတတ္ၾကသည္၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္၏ မိသားစုႏွင့္ အသက္ေမြးအလုပ္ကို လက္လႊတ္ၿပီးေလၿပီ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္ကို မည္သည့္အရာ ေပးၿပီးၿပီနည္း။ ကြၽန္ုပ္သည္ ထပ္ျဖည့္ကာ အတည္ျပဳရမည္- လတ္တေလာတြင္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ တစ္ခုတစ္ေလကို ကြၽန္ုပ္ ရရွိၿပီးၿပီေလာ။ အကြၽန္ုပ္သည္ ဤအခ်ိန္အေတာအတြင္းတြင္ မ်ားစြာ ေပးၿပီးျဖစ္သည္၊ အကြၽန္ုပ္ ေျပးလ်က္ေနခဲ့ၿပီး မ်ားစြာ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရၿပီးျဖစ္သည္- ဘုရားသခင္သည္ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ အကြၽန္ုပ္အား ကတိတစ္ခုတစ္ေလကို ေပးၿပီးၿပီေလာ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္၏ ေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အမွတ္ရၿပီးၿပီေလာ။ ကြၽန္ုပ္၏ အဆုံးသတ္မွာ အဘယ္အရာ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိႏိုင္သေလာ...။ အေယာက္တိုင္းသည္ ထိုသို႔ေသာ တြက္ခ်က္မႈမ်ားကို ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳတတ္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ၎တို႔၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အေပးအယူဆိုင္ရာ စိတ္ေနစိတ္ထားပါရွိသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူသားသည္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ စစ္ေဆးေနသည္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အစီအစဥ္မ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ဖန္တီးေနၿပီး၊ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ တစ္ကိုယ္ေရ အဆုံးသတ္အတြက္ အေရးကိစၥကို ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ျငင္းခုံေနသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ထံမွ ထြက္ဆိုခ်က္တစ္ခုကို ႏႈိက္ယူရန္ ႀကိဳးစားေနသည္၊ ဘုရားသခင္က သူအလိုရွိေသာ အရာကို ေပးမည္၊ မေပးမည္ကို ၾကည့္ေနေလသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ဘုရားသခင္ကို လိုက္စားေနသည္ႏွင့္အမွ်၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ သေဘာမထားေပ။ လူသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မရပ္မနား ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ရင္းႏွင့္ ေျခလွမ္းတိုင္းတြင္ သူ႔ကို ဖိအားေပးလ်က္၊ ရေလလိုေလ အိုတေစၦ ျဖစ္လ်က္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူမ်ား လုပ္ရန္ အၿမဲႀကိဳးစားၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူမ်ား လုပ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ျငင္းခုံၿပီး စမ္းသပ္မႈမ်ား ၎တို႔အေပၚ က်ေရာက္ခ်ိန္တြင္ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕ေသာ အေျခအေနမ်ား၌ ၎တို႔ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ေရာက္ရွိေနသည္ကို သိခ်ိန္တြင္ မၾကာခဏ အားနည္းလာကာ၊ မတုန္မလႈပ္ ျဖစ္လာၿပီး ၎တို႔၏ အလုပ္၌ ေပါ့ဆလာၿပီး ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ညည္းညဴမႈမ်ား အျပည့္ရွိသည့္ လူမ်ားပင္ ရွိေလသည္။ လူက ဘုရားသခင္ကို ပထမဦးဆုံး စတင္ယုံၾကည္ခဲ့ခ်ိန္မွစ၍၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ေပါင္းလန္ေအာင္ မ်ားျပားျခင္းတစ္ခု၊ ဆြစ္တပ္မေတာ္ စြယ္စုံသုံးဓားတစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားႏွင့္ ကတိမ်ားကိုရရန္ ႀကိဳးစားျခင္းမွာ သူ၏ ရွိရင္းစြဲ အခြင့္အေရးႏွင့္ တာဝန္ဝတၱရားျဖစ္စဥ္တြင္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္မွာ လူသားကို ကာကြယ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ႏွင့္ ေထာက္ပံ့ရန္ ျဖစ္သည့္အလား၊ သူ႔ကိုယ္သူ ဘုရားသခင္၏ အႀကီးဆုံးေသာ ေႂကြးရွင္အျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူအားလုံး၏ ‘ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္မႈ’ ၏ အေျခခံသိနားလည္မႈျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္မႈ အယူအဆႏွင့္ဆိုင္ေသာ ၎တို႔၏ အနက္ရႈိင္းဆုံးေသာ သိနားလည္မႈ ျဖစ္သည္။ လူ၏ သဘာဝ အျဖစ္အေနမွသည္ သူ၏ ဓမၼဓိ႒ာန္မက်ေသာ လိုက္စားမႈအထိ၊ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအရာ တစ္ခုမွ် မရွိေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရာ၌ လူသား၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ျခင္းႏွင့္ မည္သည့္အရာမွ် ပတ္သက္ႏိုင္ေခ် မရွိေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ျခင္း လိုအပ္သည္ကို လူသားက မည္သည့္အခါမွ် မယူဆဖူးသကဲ့သို႔ နားလည္ဖူးျခင္းလည္း မရွိေပ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားအရ လူသား၏ အႏွစ္သာရသည္ သိသာထင္ရွားေပသည္။ ဤအႏွစ္သာရမွာ အဘယ္အရာ ျဖစ္သနည္း။ လူသား၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မလိုမုန္းထားတတ္သည္၊ သစၥာမဲ့ျခင္းႏွင့္ လွည့္ျဖားမႈကို သိုထားသည္၊ မွ်တမႈႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာကို မႏွစ္သက္သကဲ့သို႔၊ ယင္းသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္ကာ အလိုႀကီးေလသည္။ လူသား၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာ၍ နီးကပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ သူသည္ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား လုံးဝ ေပးအပ္ျခင္း မရွိေလၿပီ။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးသကဲ့သို႔ သူသည္ လူသား၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကိုလည္း ခံရဖူးျခင္း မရွိေပ။ ဘုရားသခင္ ေပးသည့္ အဖိုးအခ မည္မွ် ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ အမႈမည္မွ်ကို သူ ျပဳပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ လူသားကို မည္မွ် ေထာက္ပံ့ပါေစ၊ လူသားသည္ က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္ၿမဲရွိသကဲ့သို႔ ယင္းကို လုံးဝ စိတ္ဝင္စားမႈ မရွိေပ။ လူသားသည္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္အား မည္သည့္အခါမွ် ေပးဖူးျခင္း မရွိေပ၊ သူ၏စိတ္ႏွလုံးကို သူကိုယ္တိုင္သာ ဂ႐ုစိုက္ရန္၊ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ခ်ရန္ အလိုရွိေလသည္- ယင္း၏ သြယ္ဝိုက္ေသာ အဓိပၸာယ္မွာ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း လမ္းခရီးကို မလိုက္ေလွ်ာက္ခ်င္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို မနာခံခ်င္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ မကိုးကြယ္ခ်င္ေပဟု ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ယေန႔ လူသား၏ အေျခအေန ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနအမွန္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီး ကြၽန္မကို အရမ္းအရွက္ရေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့တာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားအတြက္ အသုံးေတာ္ ခံေနခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားဆုခ်ီးျမႇင့္ေပးတာ ခံရဖို႔ လုံးလုံးျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္အမ်ားႀကီး ထည့္ရင္း ဘုရားကို တက္တက္ႂကြႂကြ အေစခံခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေကာင္းခ်ီးေပးၿပီး သူ႔ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ေပးမွာပဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ ကိုယ္ေလ့လာထားတဲ့ နယ္ပယ္ထဲက လစာျမင့္ အလုပ္တစ္ခုကို ေနာက္ဆုံးမွာ ရေအာင္လို႔ေလ။ ဒါဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာ ဘဝနဲ႔ ဘာမွ မလိုေတာ့မွာ။ မိသားစုနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ဆင္းရဲဒုကၡခံစရာ လိုေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ယုံၾကည္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သာ ၾကာသြားတယ္၊ ကြၽန္မလိုက္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြက တကယ္ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တဲ့ အလုပ္မရေတာ့ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး အေစခံလိုတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ျပင္းျပမႈက ကုန္သြားတယ္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြက ဘာျပလဲဆိုေတာ့ ဘုရားကို တစ္ေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္မလွည့္စားေနခဲ့တယ္၊ သူနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဘုရားအတြက္ အလုပ္ႀကိဳးစားေနတယ္၊ စုေဝးပြဲေတြသြားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ တက္ႂကြေနပုံေပၚေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မမွာ ဘုရားဆီက ပိုမ်ားတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔ဆိုတဲ့ အတြင္းက်ိတ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္ဖြင့္ေပးမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္အျပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနခဲ့တာေတြ၊ ဘုရားအေပၚ အတင္းေတာင္းဆိုတာေတြ၊ လြန္လြန္ကဲကဲ ေတာင္းဆိုေနခဲ့တာေတြကို ျမင္သြားတယ္။ သူ႔ကို ဘုရားလို ကြၽန္မမဆက္ဆံခဲ့ဘူး၊ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ တကယ္ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အေႂကြးရွင္လိုမ်ိဳး ဘုရားဆီက အေႂကြးေတာင္းေနမိခဲ့တာ၊ ကြၽန္မကို အထူးမ်က္ႏွာသာေပးခိုင္းရင္း၊ ကိုယ့္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ သူ႔ကို အသုံးခ်ရင္းေပါ့။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို အသက္ ေပးႏွင့္ၿပီးၿပီ၊ သမၼာတရား အမ်ားႀကီးကိုလည္း အႂကြင္းမဲ့ ေပးၿပီးၿပီ။ စာတန္ေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ လူသားေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ားႀကီး ခံခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြအားလုံးက သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ ရႏိုင္ဖို႔၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ အျပည့္အဝ ကယ္တင္တာခံရဖို႔ပဲ။ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာက ႀကီးမားလွသလို ေက်းဇူးေတာ္အမ်ားႀကီးကို သူေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကို ကြၽန္မ မျမင္ႏိုင္ခဲ့သလို သူ႔ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ေတာင္းဆိုဖို႔ပဲ သိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ အသိတရား၊ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တကယ့္အေျခအေနေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက အၿမဲ ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ တာဝန္ကို အေပးအယူ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းလို သေဘာထားရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီက ကြၽန္မတို႔လိုခ်င္တဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ေတာင္းဆိုဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စေတးမႈေတြကို သုံးရင္ အဲဒီလို ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ အေစခံမႈမ်ိဳးက အျပင္ေလာကမွာ သူေဌးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနတာနဲ႔ တူတယ္။ အဲဒါဟာ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈ လုံးဝ ကင္းမဲ့ၿပီး တစ္ခုခုကို ျပန္ရဖို႔အတြက္ပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ “ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ လူ၏လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ” ထဲက က်မ္းေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္ရတယ္။ “၎တို႔ကို မည္မွ် ႀကိဳးစားေစကာမူ၊ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္ရွိထားသူမ်ား၏ သစၥာခံျခင္းသည္ မေျပာင္းမလဲ ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္မရွိေသာ သူမ်ားအတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ ၎တို႔ဇာတိပကတိအတြက္ အက်ိဳးမျပဳသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ၎တို႔၏အျမင္ကို ၎တို႔ ေျပာင္းလဲၾကၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထံမွပင္ စြန႔္ခြာၾကေလသည္။ ထိုသို႔ေသာသူမ်ားသည္ အဆုံးတြင္ ၿမဲၿမံစြာ မရပ္တည္မည့္သူမ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကိုသာ ရွာေဖြၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားသခင္အတြက္ အသုံးခံရန္ႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သူ႔အဖို႔ ဆက္ကပ္ရန္ ဆႏၵမရွိၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ယုတ္ညံ့သည့္လူမ်ားအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏အမႈ အဆုံးသတ္သို႔ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ႏွင္ထုတ္ခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ မည္သည့္ စာနာေထာက္ထားျခင္းႏွင့္မွ် မထိုက္တန္ၾကေခ်။ လူ႔သဘာဝ မရွိသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေခ်။ ပတ္ဝန္းက်င္က လုံၿခဳံၿပီး စိတ္ခ်ရေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ား ရွိသည့္အခါတြင္၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို လုံးဝ နာခံၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔ ဆႏၵရွိသည့္အရာသည္ အထိခိုက္ ခံရသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျငင္းဆန္ျခင္းခံရသည့္အခါတြင္၊ ခ်က္ခ်င္း ပုန္ကန္ၾကေလသည္။ တစ္ညတာ အခ်ိန္ေလးတြင္ပင္၊ ၎တို႔သည္ ယုတၱိယုတၱာ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ၊ ယမန္ေန႔က ၎တို႔၏ ေက်းဇူးရွင္ကို ၎တို႔ အေသအေၾကတိုက္မည့္ ရန္သူအျဖစ္ ႐ုတ္တရက္ ဆက္ဆံရင္း၊ ၿပဳံး႐ႊင္ေနသည့္၊ ‘စိတ္ႏွလုံးေကာင္း’ ရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္မွ ၾကည့္ရဆိုးၿပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ လူသတ္သမားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ သြားႏိုင္ေလသည္။ မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ဘဲ သတ္ျဖတ္မည့္ ဤမေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားကို မႏွင္ထုတ္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ ကြယ္ဝွက္ေသာ အႏၲရာယ္ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ကြၽန္မတို႔ကို ေျပာတာက ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးမွာ ဘုရားအတြက္ ေနရာရွိသူေတြပဲ သူ႔ရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြကတစ္ဆင့္ သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးမွာ ဘုရားမရွိသူေတြက ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားေတြကိုပဲ ေတြးၾကတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဇာတိအက်ိဳးအျမတ္တခ်ိဳ႕ သူတို႔ရမဲ့အခ်ိန္မွာ အတင္းဖ်စ္ညႇစ္ နာခံၾကေပမဲ့ သူတို႔လိုခ်င္တာ မရတာနဲ႔ ဘုရားကို အျပစ္တင္ရင္း၊ သစၥာေဖာက္ရင္းနဲ႔ ရန္သူလို ျမင္ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားမုန္းၿပီး ဖယ္ရွင္းပစ္မဲ့ လူစားမ်ိဳးပဲ- သူတို႔က မေကာင္းဆိုးဝါးေတြလိုပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ အဲဒီလိုလူစားမ်ိဳး မဟုတ္လားလို႔ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းက ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ ျဖစ္ေနတာေလ။ ကြၽန္မမိသားစုဝင္ေတြ က်န္းမာၿပီး ကိုယ့္မွာ အလုပ္ေကာင္းရွိသေ႐ြ႕ ဘုရားအတြက္ အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ အသင့္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း မျဖစ္လာတဲ့အခါ သပိတ္ေမွာက္ၿပီး ဘုရားကို ေစာဒကေတြ တက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအေပၚ ဆက္ကပ္မႈ၊ က်ိဳးႏြံနာခံမႈ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ကြၽန္မယုံၾကည္တာက မစစ္မွန္မွန္း၊ ဘုရားကို ကြၽန္မလွည့္စားၿပီး အေပးအယူလုပ္ေနမွန္း ျမင္ရတယ္၊ အဲဒီလို ယုံၾကည္ျခင္းမ်ိဳးကို သူလုံးဝ အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ေအာင္ျမင္သူ လူတစ္စုကို စုံလင္ေစေနၿပီ။ သူတို႔က ဘုရားဆီ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးကို လုံးဝ လွည့္ႏိုင္ၾကၿပီး သူ႔ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ လုံးဝ အသက္ရွင္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဘုရားအတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ရွိၾကၿပီး ေယာဘလို သက္ေသခံေတြျဖစ္ဖို႔ အခက္အခဲတစ္ေလွ်ာက္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔က ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားစုံလင္ေစမဲ့သူေတြ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ပဲ ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈ၊ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ထိုက္တန္မွာပါ။ ေယာဘက သူ႔ရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြကတစ္ဆင့္ ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ားႀကီး ခံခဲ့ရေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡအတြက္ ဘုရားကို လုံးဝ အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး။ အမွန္ေတာ့ ဘုရားအေပၚ သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းဟာ လုံးဝ မယိမ္းယိုင္ခဲ့ဘူး၊ သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈအားလုံး ဆုံးရႈံးရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားရဲ႕ နာမကို ခ်ီးမြမ္းႏိုင္တုန္းပဲျဖစ္သလို ဘုရားရဲ႕ အုပ္စိုးမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္တုန္းပဲ။ သူဟာ ဘုရားအတြက္ ထူးကဲတဲ့ သက္ေသတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားေတာင္းဆိုတာနဲ႔ တကယ္ကို ေဝးေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္၊ “သင္မည္သူ႔ကို သစၥာေစာင့္သိသနည္း” ထဲက ေနာက္ဆုံးအပိုဒ္ပါ။ “အကယ္၍ ယခုတြင္ ငါသည္ သင္တို႔ေရွ႕၌ ေငြေၾကးအခ်ိဳ႕ကို ပုံေပးၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေပးပါက၊ ထို႔ျပင္ ငါသည္ သင္တို႔၏ ေ႐ြးခ်ယ္မႈအတြက္ သင္တို႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မည္ မဟုတ္ပါက အမ်ားစုသည္ ေငြေၾကးကိုသာ ေ႐ြးၿပီး သမၼာတရားကို ပစ္ပယ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သင္တို႔ထဲက ပိုေကာင္းေသာလူမ်ားသည္ ေငြေၾကးကို မယူဘဲ သမၼာတရားကို အင္တင္တင္ႏွင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကလိမ့္မည္၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးၾကားထဲမွ လူမ်ားမွာမူ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေငြေၾကးကို ဖမ္းကိုင္လ်က္ က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ဖမ္းကိုင္ၾကလိမ့္မည္။ ဤနည္းႏွင့္ဆိုပါက သင္တို႔၏ ဗီဇ႐ုပ္မ်ားသည္ ပကတိအတိုင္း ရွင္းသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားႏွင့္ သင္တို႔သစၥာေစာင့္သိေသာ အရာတစ္ခုခုကို ေ႐ြးၾကစတမ္း ဆိုပါက သင္တို႔အားလုံးသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ိဳးကိုသာ ျပဳၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္တို႔၏ သေဘာထားသည္ တစ္ပုံစံတည္း ရွိေနရစ္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ထဲ၌ အမွားႏွင့္ အမွန္ၾကား ဗ်ာမ်ားေနေသာသူမ်ား မ်ားစြာရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ အျပဳသေဘာႏွင့္ အႏုတ္သေဘာ၊ အျဖဴႏွင့္ အမည္းၾကားရွိ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၌ သင္တို႔သည္ မိသားစုႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကား၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးျခင္းၾကား၊ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္းၾကား၊ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိျခင္းႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္မဲ့ျခင္းၾကား၊ ေထာက္ခံမႈခံရျခင္းႏွင့္ ေဘးဖယ္ထားမႈခံရျခင္း အစရွိသည္တို႔အၾကား၌ သင္တို႔ျပဳခဲ့ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားကို သင္တို႔ အေသအခ်ာသိသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ မိသားစုႏွင့္ အိမ္ေထာင္ကြဲ မိသားစုအၾကားဆိုလွ်င္ သင္တို႔သည္ တုံ႔ဆိုင္းမေနဘဲ ပထမတစ္ခုကို ေ႐ြးၾကသည္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာႏွင့္ တာဝန္ဝတၱရား ဆိုလွ်င္လည္း ကမ္းေျခသို႔ ျပန္ဆိုက္^က လိုစိတ္ပင္ မရွိဘဲ ပထမတစ္ခုကိုသာ ထပ္ေ႐ြးၾကသည္၊ စည္းစိမ္ရွိျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲမႈအၾကားဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္၊ သမီး၊ သား၊ ဇနီး၊ ေယာက္်ားႏွင့္ ငါ၏အၾကားဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္၊ အယူအဆႏွင့္ သမၼာတရား ဆိုလွ်င္လည္း ပထမတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးၾကသည္။ သင္တို႔၏ ဒုစ႐ိုက္လုပ္ရပ္မ်ား အားလုံးကို ရင္ဆိုင္ရၿပီးေသာေနာက္ သင္တို႔အေပၚထားေသာ ငါ၏ယုံၾကည္မႈမွာ လုံးဝပင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြား၏။ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းဖို႔ တင္းခံႏိုင္လြန္းၾကသည္ကို ငါအလြန္အံ့ၾသမိသည္။ ၾကည့္ရ သေ႐ြ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ေပးအပ္ျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ လုံ႔လထုတ္မႈသည္ ေက်ာခိုင္းမႈႏွင့္ သင္တို႔၏ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့ျခင္းတို႔ကိုသာ ငါ့ထံယူေဆာင္လာေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ေရွ႕၌ ငါ၏ေန႔ရက္ကို အလုံးစုံခ်ခင္းထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ သင္တို႔အေပၚထားေသာ ငါ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုႀကီးထြားလာ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သင္တို႔သည္ အေမွာင္ထုအျပင္ မေကာင္းမႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို မေလွ်ာ့တမ္း ရွာေဖြေနၾကၿပီး ၎တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔၏ ရလဒ္ကား အဘယ္အရာျဖစ္မည္နည္း။ ဤအေၾကာင္းကို သင္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ဖူးသေလာ။ အကယ္၍ သင္တို႔ကို ထပ္ေ႐ြးခိုင္းပါက သင္တို႔၏ရပ္တည္ခ်က္သည္ မည္သို႔ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ယခင္အတိုင္းပင္ ျဖစ္ၾကဦးမည္ေလာ။ သင္တို႔က ငါ့ကို စိတ္ပ်က္မႈႏွင့္ စုတ္ခ်ာခ်ာ ဝမ္းနည္းမႈတို႔ကို ထပ္ေပးဦးမည္ေလာ။ သင္တို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားသည္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးသာ ေႏြးေနဦးမည္ေလာ။ ငါ၏ ႏွလုံးသားကို ႏွစ္သိမ့္ေစဖို႔ရန္အတြက္ အဘယ္အရာလုပ္ရမည္ကို သင္တို႔ မသိဘဲေနဦးမည္ေလာ။ ယခုအခိုက္အတန္႔၌ သင္တို႔သည္ အဘယ္အရာကို ေ႐ြးခ်ယ္မည္နည္း။ သင္တို႔အေနျဖင့္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နာခံမည္ေလာ၊ ၿငီးေငြ႕မည္ေလာ။ ငါ၏ေန႔ရက္ကို သင္တို႔၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ ခ်ခင္းထားၿပီးၿပီျဖစ္ကာ သင္တို႔ရင္ဆိုင္ရေသာအရာမွာ ဘဝသစ္ႏွင့္ အစျပဳမွတ္အသစ္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအစျပဳမွတ္အသစ္ဆိုသည္မွာ အတိတ္က အလုပ္သစ္တစ္ခု၏ အစမဟုတ္ဘဲ အလုပ္ေဟာင္း၏ အဆုံးသတ္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဤသည္မွာ ေနာက္ဆုံးအလုပ္ျဖစ္၏။ ဤအစျပဳမွတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အဘယ္ အရာက တစ္မူထူးျခားသည္ကို သင္တို႔အားလုံး နားလည္ၾက မည္ဟု ငါယုံၾကည္၏။ သို႔ေသာ္ မၾကာမီတစ္ေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ဤအစျပဳမွတ္၏ စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္လာမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ၎ကို အတူတကြ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး လာမည့္ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ႀကိဳဆိုၾကစို႔။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအတြက္ သိပ္တို႔ထိစရာျဖစ္ခဲ့တာ၊ လူေတြမွာ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္တတ္တဲ့ သဘာဝ တကယ္ကို ရွိမွန္းလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ေငြေတြ၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကိုပဲ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ သမၼာတရားကို မႏွစ္သက္ၾကဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ သဘာဝက ဘုရားအဖို႔ စက္ဆုပ္စရာ ျဖစ္ေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ လတ္တေလာမွာ လိုက္စားျခင္း ရွိမရွိ၊ ကြၽန္မတို႔ ေနာင္တရျခင္း ရွိမရွိကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပုန္ကန္တတ္ျခင္းနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သူလ်စ္လ်ဴရႈေပးတယ္။ ဘုရားက စာတန္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကေန ကြၽန္မတို႔ကို အျပည့္အဝကယ္တင္ၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေခၚေဆာင္ခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို ကြၽန္မတန္ဖိုးမထား၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားခဲ့ဘူး။ ဓနဥစၥာနဲ႔ ဇာတိခ်မ္းသာမႈေတြကို ေတာင့္တရင္း လစာျမင့္တဲ့ အလုပ္ေကာင္းတစ္ခု ရွာေတြ႕ဖို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ အရမ္းမိုက္မဲတာပဲ။ သမၼာတရားကပဲ လူေတြကို ကယ္တင္ႏိုင္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သန႔္စင္ႏိုင္တယ္။ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးကို ခြဲျခားသိျမင္ခြင့္ေပးၿပီး စာတန္ရဲ႕ လွည့္ျဖားမႈနဲ႔ အႏၲရာယ္ကေန လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို သိနားလည္တာက ဘုရားကို သိေအာင္နဲ႔ အသက္ရွင္နည္း၊ လူတစ္ဦးအေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ကို ရွာေတြ႕နည္းေတြ သိေအာင္ ကူညီႏိုင္တယ္။ ေငြနဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳသာယာမႈေတြေနာက္လိုက္တာက ကြၽန္မကို ပိုေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစရင္း၊ ေလာဘႀကီးၿပီး အလိုလိုက္ေစရင္း၊ ကယ္တင္ျခင္းရမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးေစရင္း ဘုရားဆီကေန ကြၽန္မကို ပိုေဝး႐ုံေဝးေစမွာပါ။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ “တဖန္ ငါဆိုသည္ကား၊ ကုလားအုပ္သည္ အပ္နဖါးကိုလွ်ိဳလြယ္၏။ ေငြရတတ္ေသာသူသည္ ဘုရား သခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္ခဲသည္ဟု တပည့္ေတာ္တို႔အားမိန႔္ေတာ္မူ၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၁၉:၂၄) ခ်မ္းသာလြန္းတာ၊ ဇိမ္ရွိလြန္းတာက က်ိန္းေသေကာင္းတဲ့အရာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သုတၱံက်မ္းမွာ ေျပာတယ္၊ “လူမိုက္တို႔၏ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈသည္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္တတ္၏။” (သုတၱံက်မ္း ၁:၃၂) သခင္ေယရႈက ကြၽန္မတို႔ကို သတိေပးခဲ့တယ္၊ “ထိုေၾကာင့္ အဘယ္သို႔ စားေသာက္ရအံ့နည္း။ အဘယ္သို႔ ဝတ္ရအံ့နည္းဟူ၍ မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ ထိုအရာမ်ားကို သာသနာပလူတို႔သည္ ရွာေဖြတတ္ၾက၏။ ထိုအရာမ်ားကို သင္တို႔သည္ အသုံးလိုေၾကာင္းကို ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္ သိေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားေတာ္ကို ေရွ႕ဦးစြာရွာၾကေလာ့။ ေနာက္မွ ထိုအရာ မ်ားကို ထပ္၍ေပးေတာ္မူလတံ့။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆:၃၁-၃၃) ကပ္ေဘးေတြက တစ္ခ်ိန္လုံး တိုးပြားေနတယ္။ အခု အေရးႀကီးဆုံးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သမၼာတရားနဲ႔ ျပင္ဆင္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ေတြမွာ အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ။ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္ေတြမွာ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔၊ ဘုရားအျမင္မွာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းနဲ႔ ထိုက္တန္လာဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားဘယ္အရာမွ တန္ဖိုးမရွိ၊ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ အလုပ္ေကာင္း ကြၽန္မရမရဆိုတာက ဘုရားလက္ထဲမွာ လုံးဝရွိမွန္းလည္း ကြၽန္မသင္ယူခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားလက္ထဲ လုံးဝ အပ္ထားလိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားဆီက ေနာက္က်မ္းတစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “လူ၏တာဝန္ႏွင့္ သူ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္း သို႔မဟုတ္ က်ိန္ျခင္းခံရျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ၾကားတြင္ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏႊယ္ေနမႈ မရွိေပ။ တာဝန္သည္ လူက ျဖည့္ဆည္းသင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေကာင္းကင္ဘုံေပးသည့္ သူ၏အသက္ေမြးအလုပ္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဆုလာဘ္၊ အေျခအေနမ်ား သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားေပၚတြင္ မမူတည္သင့္ေပ။ ထိုအခါမွသာ သူ၏တာဝန္ကို သူ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရဖို႔ဟူသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ တရားစီရင္ျခင္းကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ စုံလင္ေစျခင္းခံရကာ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာခံရဖို႔ဟူသည္မွာ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ကို ႀကဳံရၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထား မေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္သည္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ စုံလင္ေစျခင္းကို မေတြ႕ႀကဳံရဘဲ အျပစ္ေပးခံရသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ ေကာင္းခ်ီးေပး ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ က်ိန္ျခင္းခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ားသည္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္းႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရင္း၊ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းသင့္ၾကေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ျခင္းခံရသည့္ လူတစ္ဦးက အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရရန္သာ သင္၏တာဝန္ကို မလုပ္ေဆာင္သင့္သကဲ့သို႔၊ က်ိန္ျခင္း ခံရမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ မျငင္းဆန္သင့္ေပ။ ဤအရာတစ္ခုကို သင္တို႔အား ငါေျပာပါရေစ- သူ၏တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ လူ၏ စြမ္းေဆာင္မႈသည္ သူ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသည္ သူ၏တာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါက၊ ဤသည္မွာ သူ၏ ပုန္ကန္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ႏွင့္ လူ၏တာဝန္ၾကား ကြဲျပားျခားနားမႈ) ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို ဥစၥာဓနေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေဘးဒုကၡေပးသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကိုယ္လုပ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို ျပည့္စုံေစရမွာျဖစ္မွန္း ဒီက်မ္းပိုဒ္ကေန ကြၽန္မသင္ယူခဲ့ရတယ္။ ဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အႂကြင္းမဲ့တာဝန္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တည္ၿငိမ္၊ သိကၡာရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ကြၽန္မလိုက္ရွာရာမွာ က်ရႈံးမႈတခ်ိဳ႕ ႀကဳံရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ တကယ္စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္လာတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထား မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဖန္းဆင္းခံေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္အပိုင္းကိုယ္လုပ္ဖို႔ အားလုံးမွာ တာဝန္ရွိမွန္း ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို ေျပာေနတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို ဘာပဲေတြ႕ႀကဳံခိုင္းပါေစ၊ အားနည္းမႈ ခံစားရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆက္လုပ္ရမယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားကို အႂကြင္းမဲ့ က်ိဳးႏြံနာခံသင့္တဲ့ ဖန္ဆင္းခံေတြပဲေလ။ သူ႔ကို တစ္ခုခု ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္၊ သူနဲ႔ အေပးအယူေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ ဖန္ဆင္းခံေတြအေနနဲ႔ ကြၽန္မတို႔အပိုင္းကို လုပ္ေဆာင္တာက လုပ္ကိုလုပ္ရမဲ့ တာဝန္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘယ္အေပးအယူကမွ အဲဒါကို မညစ္ညမ္းေစႏိုင္ဘူး။ အဲဒါက မိဘေတြအေပၚ သားသမီးေတြက ဝတၱရားရွိသလိုပဲ မွန္ကန္၊ သင့္ေတာ္တယ္၊ သဘာဝက်တဲ့ ကိစၥေတြပဲ။

အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ပိုအေလးအနက္ထားခဲ့ၿပီး ဧဝံေဂလိ ေဝမွ်ျခင္းကို တကယ္ေခါင္းမေဖာ္တမ္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုအသက္ရွင္ရင္း စိတ္ေအးခ်မ္းသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔၊ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက အင္တာဗ်ဴးေျဖဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာေရာ။ တကယ္ကို ဂုဏ္သတင္းႀကီးတဲ့ေက်ာင္းေလ။ ဒီေတာ့ အလုပ္ရရင္ လစာျမင့္မွာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အင္တာဗ်ဴးေျဖေနတုန္း ဘုရားကို စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေျပာမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ အရာရာက ကိုယ္ေတာ္စီစဥ္ထားတာပါ။ ဒီအင္တာဗ်ဴးကို သမီးေအာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ က်သည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ေတာ့္ဆီက ဒီအလုပ္ကို သမီးမေတာင္းဆိုပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကိုပဲ က်ိဳးႏြံနာခံခ်င္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္မရရင္ေတာင္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆက္လုပ္ေနဦးမွာပါ” လို႔ေပါ့။ ေရးေျဖရလဒ္ေတြ ထြက္လာေတာ့ ဆန္ခါတင္ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္မွာ ကြၽန္မပါေနတယ္။ ကြၽန္မသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာ။ ႏွစ္ရက္အၾကာ ႏႈတ္ေျဖအင္တာဗ်ဳး အၿပီးမွာ ကြၽန္မ မေ႐ြးခံရမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သူအေ႐ြးခံရတယ္လို႔ ေျပာလာေတာ့ သူ႔အတြက္ ကြၽန္မ ဝမ္းသာေပးေပမဲ့ နည္းနည္းစိတ္ပ်က္မိခဲ့တယ္။ ဘုရားအုပ္စိုးမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ေအာင္ အတြင္းစိတ္ ေအးခ်မ္းမႈေပးၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ သိပ္တည္ၿငိမ္သြားေရာ၊ အဲဒီေန႔ခင္းမွာ ပုံမွန္အတိုင္း ကိုယ့္တာဝန္ကို သြားလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ကြၽန္မကို ဘုရားက အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ရင္ ကြၽန္မအလုပ္ရၿပီးျဖစ္မွာ၊ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားပါေစ အလုပ္ရမွာ မဟုတ္မွန္း ကြၽန္မသိခဲ့တယ္။ အားလုံး ဘုရားလက္ထဲမွာ ရွိၿပီး ဘုရားကို ဘယ္သူကမွ ေက်ာ္လြန္လို႔ မရမွန္း ကြၽန္မစိတ္ခ်ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကို အဲဒီလိုေတြးလိုက္ေတာ့ အတြင္းစိတ္ လႈံ႕ေဆာ္မႈ အင္အားကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္တာဝန္ကို တကယ္လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္ဝတၱရားေတြကို တကယ္ျဖည့္ဆည္းခ်င္ခဲ့တယ္။

အဲဒီခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးျဖစ္မွန္း ဒါက ကြၽန္မကို တကယ္သြန္သင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို စစ္ေဆးဖို႔နဲ႔ ခက္ခဲတဲ့ အခ်ိန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာရွိႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို ျမင္ဖို႔ ဘုရားက အဲဒါေတြအားလုံးကို ျဖတ္သန္းေစခဲ့တာပါ။ အမွန္တရားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာက ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ေရာေႏွာေနမွန္း၊ ဘုရားကို ကြၽန္မလွည့္စားႏိုင္စြမ္း ရွိမွန္းကို ျပခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ မွားတဲ့ လိုက္စားမႈေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ကူညီခဲ့တယ္။ သက္ေသာင့္သက္သာရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီအရာအားလုံးကို ကြၽန္မ လုံးဝရႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာအတြက္ ကြၽန္မသိပ္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

ေအာက္ေျခမွတ္စု(မ်ား)-

က။ ကမ္းေျခသို႔ ျပန္ဆိုက္- ဤသည္မွာ တ႐ုတ္ဓေလ့သုံးစကားျဖစ္ၿပီး “ဒုစ႐ိုက္လမ္းမ်ားကို ေက်ာခိုင္းသည္” ဟု အဓိပၸာယ္ရ၏။