စူခ်ည္း ထိုင္ဝမ္

ကြၽန္မက ကြၽန္မငယ္ငယ္ကတည္းက ကြၽန္မအေမနဲ႔အတူ သခင္ေယရႈကို ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ၿပီး သခင့္ရဲ႕ ႂကြယ္ဝတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သခင္ေယရႈရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ သနားက႐ုဏာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကို ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက သခင့္ကို ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔ ဆက္သြယ္ေလ့ရွိတယ္။ ျပႆနာေတြ ႀကဳံရတိုင္းမွာ သခင့္ကို ဆုေတာင္းတယ္။ အျပစ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ဝန္ခ်ဖို႔အတြက္ သူ႔ေရွ႕ကို လာတယ္။ သခင္က သနားၾကင္နာတတ္ၿပီး ခ်စ္တတ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မအျပစ္ေတြကို အၿမဲတမ္းခြင့္လႊတ္တယ္။

၂၀၁၉၊ ေမလရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေဖ့ဘြတ္ကေနကြၽန္မ ဒိုင္ယာနာနဲ႔ ဗနက္ဆာကို ေတြ႕တယ္။ က်မ္းစာသင္အဖြဲ႕တစ္ခုမွာ ကြၽန္မတို႔ အတူတူပါဝင္ၾကတယ္။ က်မ္းစာအေပၚ ဗနက္ဆာရဲ႕ မိတ္သဟာယက အေတာ္အသိအျမင္ရတယ္။ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဗနက္ဆာကေျပာတယ္။ “သခင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ တစ္ဖန္ႂကြလာမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတို႔က သူ႔ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ႀကိဳဆိုႏိုင္မလဲ။ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့သည္မွာ- ‘ငါ့သိုးတို႔သည္ ငါ့စကားသံကိုနားေထာင္၍။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၀:၂၇) ‘ၾကည့္ရႈေလာ့၊ ငါသည္တံခါးေရွ႕မွာရပ္၍ ေခါက္လ်က္ေန၏။ အၾကင္သူသည္ ငါ၏အသံကို ၾကား၍တံခါးကိုဖြင့္အံ့၊ ထိုသူရွိရာသို႔ငါဝင္၍ သူႏွင့္အတူ စားေသာက္မည္။ သူသည္လည္းငါႏွင့္အတူ စားေသာက္ရလိမ့္မည္။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၃:၂၀) ၿပီးေတာ့ ‘ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အသင္းေတာ္တို႔အား အဘယ္သို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကို၊ နားရွိေသာသူ မည္သည္ ကားၾကားပါေစ။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂:၇) သခင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ႂကြလာတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေဖာ္ျပမယ္ဆိုတာ ဒီအပိုဒ္ေတြကေန ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္တယ္။ သခင့္ကို ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ႀကိဳဆိုဖို႔ အဓိကအခ်က္က ဘုရားအသံေတာ္ကို ပိုသတိထားနားေထာင္ဖို႔ပဲ။ ဘုရားအသံကို ကြၽန္မတို႔ ၾကားတဲ့အခါမွာ ပညာရွိ သတို႔သမီးေတြလိုပဲ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုႏိုင္တယ္” တဲ့။ ဗနက္ဆာရဲ႕ ဒီမိတ္သဟာယကို ၾကားေတာ့ အရမ္းအံ့ဩမိတယ္။ ဒီလို အသိအျမင္ရွိတဲ့ စကားေတြကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ သူက သခင့္ကိုႀကိဳဆိုဖို႔ အဓိကအခ်က္ကို ေ႐ြးထုတ္ျပတယ္။ ဒါကို အရင္က ကြၽန္မ လုံးဝ သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဗနက္ဆာက ကြၽန္မကို အသက္ပါတဲ့ ဓမၼသီခ်င္း ဗီဒီယိုတစ္ခုျပတယ္။ ဗီဒီယိုရဲ႕အဆုံးမွာ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္”လို႔ ေျပာထားတာကိုကြၽန္မ ေတြ႕ၿပီး သိခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားတယ္။ က်မ္းစာသင္တာ ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ အြန္လိုင္းမွာ အျမန္ရွာၾကည့္လိုက္တယ္။ မေကာင္းတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဒိုင္ယာနာကို အျမန္ဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ ဒိုင္ယာနာက သခင့္ကိုႀကိဳဆိုတာက တကယ္ကို အေရးႀကီးတယ္လို႔ေျပာၿပီး ေကာလာဟလေတြေၾကာင့္ လမ္းလြဲမသြားဖို႔ အားေပးတယ္။ ကြၽန္မစိုးရိမ္တာေတြကို အရင္ဆုံး ေဘးဖယ္ထားၿပီး ဒါက စစ္မွန္တဲ့လမ္းလားဆိုတာကို ႏွိမ့္ခ်စြာနဲ႔ ရွာသင့္တယ္။ သုံးေလးရက္ၾကာေတာ့ ဒိုင္ယာနာက ကြၽန္မကို စုေဝးပြဲတစ္ခုကို ဖိတ္တယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ဒြိဟျဖစ္ေနတာ။ သြားသင့္လား။ မသြားသင့္ဘူးလားေပါ့။ ဗနက္ဆာရဲ႕ မိတ္သဟာယျပဳတာက အသိအျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မလည္းၾကားနာခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေဟာေနတာက လမ္းမွန္မဟုတ္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ တြန႔္ဆုတ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ကြၽန္မ သခင့္ကိုဆုေတာင္းၿပီး သခင့္လမ္းျပမႈကိုေတာင္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ စုေဝးပြဲတက္လိုက္တယ္။

စုေဝးပြဲမွာ ဗနက္ဆာကစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေျပာလာတယ္။ “သခင္ေယရႈက လူ႔ဇာတိခံ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ ျပန္ႂကြလာၿပီးၿပီ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ကို အဆုံးသတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သန္းခ်ီၿပီး ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈကို အေျခခံၿပီး သူဟာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ကစတဲ့ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို လုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို လုံးဝ သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေဖာ္ျပတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအားလုံးက သမၼာတရားျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၊ သူ႔ရဲ႕ အမႈေတာ္အဆင့္သုံးဆင့္နဲ႔ က်မ္းစာရဲ႕ အတြင္းပိုင္းက်တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြရဲ႕ နက္နဲမႈကို ဖြင့္ျပတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လူသားမ်ိဳးႏြယ္က အျပစ္ရွိရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း စာတန္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးတယ္၊ ဘုရားသခင္က တိုးတက္လာတဲ့အဆင့္ေတြမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘယ္လိုကယ္တင္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းအမႈရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေတြကိုလည္း ေျပာျပတယ္။ ဘုရားသခင္က ယုံၾကည္သူေတြ ကယ္တင္ျခင္းရႏိုင္တဲ့နည္းေတြကိုလည္း ကြၽန္မတို႔ကို ျပသခဲ့တယ္။ ဥပမာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ခြာခ်ဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို ဘယ္လိုႀကဳံေတြ႕ရမယ္၊ သမၼာတရားကို ဘယ္လို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ႐ိုးသားသူေတြျဖစ္ရမယ္၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကိုလိုက္ေလွ်ာက္တဲ့သူေတြျဖစ္လာဖို႔ ဘုရားကို ဘယ္လိုေၾကာက္ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ဆိုတာေတြကို ဘုရားက အေသးစိတ္ေျပာျပတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ အမႈေတာ္က သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတယ္။ ‘သင္တို႔အား ငါေျပာစရာ စကားအမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ယခုမခံႏိုင္ၾက။ သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ကိုယ္အလိုအေလ်ာက္ေဟာေျပာမည္မဟုတ္။ ၾကားသမွ်တို႔ကို ေဟာေျပာလိမ့္မည္။ ေနာင္လာလတၱံ့ေသာအရာတို႔ကိုလည္း သင္တို႔အား ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၂-၁၃) ‘ငါ့ကိုပယ္၍ ငါ့စကားကို နားမခံေသာသူအား အျပစ္စီရင္ေသာသူ ရွိေသး၏။ ငါေဟာေျပာေသာ စကားပင္ ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထိုသူအား အျပစ္စီရင္လိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၂:၄၈) ‘ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သားတို႔ကို ေရွ႕ဦးစြာစစ္ေၾကာ စီရင္ရေသာ အခ်ိန္ရွိၿပီ။’ (ရွင္ေပတ႐ုၾသဝါဒစာပဌမေစာင္ ၄:၁၇)” သခင္ေယရႈက လူ႔ဇာတိခံ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ ျပန္ႂကြလာၿပီလို႔ အဲဒီအစ္မကေျပာတာကို ၾကားေတာ့။ ကြၽန္မက မယုံၾကည္ရဲေတာ့ ဘုရားကို တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ေျပာတာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “စိတ္ႏွလုံးႏွိမ့္ခ်ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထိုသူတို႔၏ ႏိုင္ငံျဖစ္၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၅:၃) ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ဘုရားသခင္ ျပန္ႂကြလာတာက အေရးႀကီးတယ္။ မစဥ္းမစားနဲ႔ ေကာက္ခ်က္တစ္ခုခု တန္းခ်လို႔မရဘူး။ ႏွိမ့္ခ်ၿပီးေတာ့ ရွာေဖြၿပီး ဆက္ၿပီး နားေထာင္သင့္တယ္” ေပါ့။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဗနက္ဆာကကြၽန္မကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ဖတ္ခိုင္းတယ္။ “ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ယူေဆာင္လာၿပီး၊ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္တံ့ကာ ထာဝရတည္ရွိေသာ သမၼာတရား၏ လမ္းခရီးကို ယူေဆာင္လာ၏။ ဤသမၼာတရားသည္ လူသားက အသက္ရရွိသည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး၊ လူသားက ဘုရားသခင္ကို သိမည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းခံရမည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ခရစ္ေတာ္ေပးသည့္ အသက္၏လမ္းခရီးကို သင္မရွာေဖြပါက၊ သင္သည္ သမိုင္း၏ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေရာ အက်ဥ္းသားပါ ျဖစ္သည့္အတြက္၊ ေယရႈ၏ လက္ခံမႈကို မည္သည့္အခါမွ် သင္ ရရွိမည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကိုဝင္ရန္ မည္သည့္အခါမွ် အရည္အခ်င္းမီမည္ မဟုတ္ေပ။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈခံရၿပီး၊ သမိုင္း၏ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈခံရသူမ်ားသည္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် အသက္ကို ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အသက္၏ ထာဝရလမ္းခရီးကို ရရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူတို႔၌ ရွိသည့္အရာမွာ ပလႅင္မွ စီးဆင္းသည့္ အသက္ေရ ျဖစ္မည့္အစား ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ေနရာတည္းတြင္ ရွိေနေသာ ေနာက္က်ိသည့္ ေရမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အသက္ေရျဖင့္ ေထာက္ပံ့မႈ မခံရေသာသူတို႔သည္ လူေသေကာင္မ်ား၊ စာတန္၏ ကစားစရာမ်ားႏွင့္ ငရဲ၏သားမ်ားအျဖစ္ ထာဝရရွိေနၾကလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္ပါက ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ ရႈျမင္ႏိုင္မည္နည္း။ သင္သည္ အတိတ္ကို ဖက္တြယ္ရန္သာ ႀကိဳးစားပါက၊ တည္ၿငိမ္စြာ ရပ္ေနျခင္းျဖင့္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ရွိေနသည့္အတိုင္း ထိန္းသိမ္းရန္သာ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ပိုေနၿမဲ က်ားေန‌ၿမဲ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲရန္ႏွင့္ သမိုင္းကို စြန္႔ပစ္ရန္ မႀကိဳးစားပါက၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အၿမဲဆန္႔က်င္ေနမည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ အမႈ၏ အဆင့္မ်ားသည္- တလိပ္လိပ္တက္ေနေသာ လႈိင္းတံပိုးမ်ားႏွင့္ ျမည္ဟည္းေနေသာ မိုးခ်ဳန္းသံကဲ့သို႔- ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္ကာ တန္ခိုးႀကီးေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ပ်က္စီးျခင္းကို မလႈပ္မယွက္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း၊ သင္၏မိုက္မဲမႈကို ဖက္တြယ္ရင္းႏွင့္ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲေနရင္း ထိုင္ေနသည္။ ဤနည္းျဖင့္၊ သိုးသငယ္၏ ေျခလွမ္းေနာက္ လိုက္သူတစ္ဦးအျဖစ္ သင့္ကို မည္သို႔ယူဆ၍ရႏိုင္မည္နည္း။ သင္ ဖက္တြယ္ထားေသာ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အသစ္ျဖစ္ကာ၊ မည္သည့္အခါမွ် အိုေဟာင္းျခင္းမရွိသည့္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ သင္ မည္သို႔ မွန္ကန္ေၾကာင္းျပႏိုင္မည္နည္း။ သင္၏ အဝါေရာင္ သန္းေနေသာ စာအုပ္မ်ား၏ စကားလုံးမ်ားသည္ သင့္ကို ေခတ္သစ္တစ္ေလွ်ာက္ မည္သို႔ သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင့္အမႈ၏ အဆင့္မ်ားကို ရွာေဖြရန္ ယင္းတို႔သည္ သင့္ကို မည္သို႔ဦးေဆာင္ႏိုင္မည္နည္း။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သင့္ကို ေကာင္းကင္သို႔ မည္သို႔ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္မည္နည္း။ သင္၏ လက္ထဲတြင္ သင္ကိုင္စြဲသည့္အရာမွာ သင့္ကို ယာယီေျဖသိမ့္မႈသာ ေပးႏိုင္သည့္ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ားသာျဖစ္သည္၊ အသက္ ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ သမၼာတရားမ်ား မဟုတ္ေပ။ သင္ဖတ္သည့္ သမၼာက်မ္းမ်ားမွာ သင္၏ႏႈတ္ကိုသာ ႂကြယ္ဝေစႏိုင္ၿပီး၊ သင့္ကို စုံလင္ေစျခင္းဆီသို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ လူ႔အသက္တာကို သိရွိရန္ သင့္ကို ကူညီႏိုင္သည့္ အေတြးအျမင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားမ်ားပင္ မဟုတ္ေပ။ ဤကြာဟခ်က္သည္ သင့္ကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ အေၾကာင္းတရား မေပးပါသေလာ။ ယင္းသည္ အတြင္းတြင္ ပါရွိသည့္ နက္နဲမႈမ်ားကို သင့္အား နားလည္ေစပါသေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို သင့္ဘာသာ ေတြ႕ဆုံရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ႂကြလာျခင္းမရွိဘဲႏွင့္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မိသားစုေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရန္ သင့္ကိုယ္သင္ ေကာင္းကင္ဘုံထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ယခု စိတ္ကူးယဥ္ ေနေသးသေလာ။ သို႔ဆိုပါက စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းကို ရပ္တန္႔ၿပီး၊ ယခု မည္သူအမႈျပဳေနသည္ကို ၾကည့္ရန္- ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္းအမႈအား ယခု မည္သူ ေဆာင္႐ြက္ေနသည္ကို ျမင္ရန္ ၾကည့္ဖို႔- ငါအႀကံျပဳ၏။ သင္ ထိုသို႔မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် သင္ ရရွိလိမ့္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အသက္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ရရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္သာ လူသားအား ထာဝရအသက္၏ လမ္းခရီးကို ေပးႏိုင္သည္) ကြၽန္မဖတ္ရင္းနဲ႔ ဒီစကားေတြက တစ္ခုခုထူးျခားေနသလို ခံစားလာရတယ္။ ဒီစကားေတြကို မၾကည္ညိဳဘဲ မေနႏိုင္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီစကားေတြက ေတာ္ေတာ္တင္းမာၿပီး ထိရွတယ္။ စကားလုံးတိုင္း၊ စကားစုတိုင္းက အာဏာနဲ႔တန္ခိုးနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ ေသမ်ိဳးျဖစ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ထုတ္ေျပာတဲ့ စကားနဲ႔မတူဘူး။ ဘုရားကသာ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ စကားေျပာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒီလိုလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ “မမွန္ဘူး။ ဘုရားက သနားၾကင္နာၿပီး ခ်စ္တတ္တယ္။ သူ႔စကားေတြက ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၊ ႏူးညံ့ျခင္းနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီစကားေတြက အရမ္းျပင္းထန္တယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို က်ိန္ဆဲသလို၊ ရႈတ္ခ်သလိုမ်ိဳးပဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္။ “ဒါေတြက တကယ္ပဲ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြလား။ ဒီစကားေတြက အာဏာအျပည့္ပါေနတာကို ၾကည့္ရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ျဖစ္ရမယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က တကယ္ပဲ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈဆိုရင္ သူ႔လိုမ်ိဳး စကားေျပာသင့္တယ္။ သနားၾကင္နာၿပီး ခ်စ္ခင္သင့္တယ္။ သူ႔စကားေတြက သိမ္ေမြ႕ၿပီး စာနာေထာက္ထားသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စကားေတြက အရမ္းျပင္းထန္တယ္။ သူက တကယ္ပဲ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈျဖစ္ႏိုင္သလား” ေပါ့။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းရႈပ္သြားတယ္။

ဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ သံသယေတြကို ဗနက္ဆာကို ေျပာျပေတာ့ သူက ကြၽန္မကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ မိတ္သဟာဖြဲ႕ၿပီးေျပာတယ္။ “ဘုရားသခင္က သနားၾကင္နာၿပီး ခ်စ္ခင္တယ္။ သိမ္ေမြ႕ၿပီး စာနာေထာက္ထားတဲ့ပုံစံနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ကို စကားေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔စကားေတြက ျပင္းထန္ေနရင္ ဘုရားရဲ႕ စကားေတြမဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မတို႔က အၿမဲတမ္း ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအယူအဆက အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အမွန္တရားနဲ႔ တကယ္ ကိုက္ညီရဲ႕လား။ တကယ္တမ္းေတာ့ ေခတ္တိုင္းမွာ ဘုရားသခင္က စာနာေထာက္ထားၿပီး အားေပးတဲ့စကားေတြကိုတင္မကဘူး။ လူေတြကို အျပစ္တင္၊ တရားစီရင္ၿပီး က်ိန္ဆဲတဲ့ စကားေတြလည္း ေျပာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔က အေလးမထားတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါကို က်မ္းစာမွာ ဘယ္လိုမွတ္တမ္းတင္ထားလဲ ၾကည့္ရေအာင္။ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္ ေျပာခဲ့သည္- ‘သူ၏ကင္းေစာင့္တို႔သည္ မ်က္စိကန္းၾက၏။ ရွိသမွ်တို႔သည္ မိုက္ၾက၏။ အ၍မေဟာင္ႏိုင္ေသာ ေခြး၊ ေယာင္ယမ္းေသာေခြး၊ အိပ္လ်က္အိပ္ခ်င္အားႀကီးေသာ ေခြးျဖစ္ၾက၏။ စားခ်င္အားႀကီး၍ ဝမ္းမျပည့္ႏိုင္ေသာ ေခြး လည္း ျဖစ္ၾက၏။ သိုးထိန္းတို႔သည္လည္း မၾကည့္မရႈ တတ္ၾက။ ထိုသိုးထိန္းရွိသမွ်တို႔သည္ လမ္းလႊဲ၍ မိမိတို႔ လမ္းသို႔ လိုက္ၾကၿပီ။ တေယာက္မွ်မႂကြင္း၊ တညီတၫြတ္ တည္း ကိုယ္အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ ရွာၾက၏။’ (ေဟရွာယအနာဂတၱိက်မ္း ၅၆:၁၀-၁၁) ၿပီးေတာ့ သခင္ေယရႈက ေျပာတယ္။ ‘ေႁမြဆိုးအမ်ိဳးတို႔၊ သင္တို႔သည္ အျပစ္ငရဲမွ အဘယ္သို႔လြတ္ႏိုင္ၾကမည္နည္း။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၃:၃၃) ‘ျဖဴစင္ေသာအရာကို ေခြးတို႔အား မေပးၾကႏွင့္။ ပုလဲရတနာတို႔ကို ဝက္တို႔ေရွ႕မွာ မခ်မထားၾကႏွင့္။ သို႔ျပဳလွ်င္ ထိုအရာတို႔ကို ေက်ာ္နင္း၍ သင္တို႔ကိုလွည့္လ်က္ ကိုက္ျဖတ္ၾကလိမ့္မည္။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၆) ေနာက္ထပ္ ဒီလိုက်မ္းပိုဒ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ ဘုရားသခင္က လူေတြကို အျပစ္တင္၊ ရႈတ္ခ်ၿပီး က်ိန္ဆဲတယ္ဆိုတာ ဒီအပိုဒ္ေတြကေန ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔စကားေတြက ျပင္းထန္ၿပီး ထိရွတဲ့ပုံစံရွိေပမဲ့ အားလုံးက မွန္ကန္ၿပီး အားလုံးက လူေတြရဲ႕ ဘုရားကို အာခံတဲ့၊ ဘုရားကို ပုန္ကန္တဲ့ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ျပတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သိမ္ေမြ႕ပါေစ၊ ျပင္းထန္ပါေစ၊ အားလုံးက ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပခ်က္ေတြပဲ။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို နားမလည္ဘဲ သူ႔ကို ညႇာတာၿပီး ၾကင္နာတတ္တယ္လို႔ ေဘာင္ခတ္ရင္ သူက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆိုတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မတို႔က ထင္ျမင္ခ်က္တခ်ိဳ႕ျဖစ္လာၾကမယ္။ ဘုရားက သိမ္ေမြ႕တဲ့ပုံစံနဲ႔ပဲ စကားေျပာၿပီး ဒီလိုတင္းမာတဲ့ေလသံနဲ႔ မေျပာသင့္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီစကားေတြက ဘုရားစကားေတြမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၾကမယ္။ စကားေတြက သိမ္ေမြ႕သလား၊ တင္းမာသလားဆိုတဲ့အေပၚ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ကို အေျခခံတာက မွားၿပီးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုပဲ။ ဥပမာ ကြၽန္မတို႔မိဘေတြက ကြၽန္မတို႔ကို ညင္ညင္သာသာေျပာမွ မိဘေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး တစ္ခုခုအမွားလုပ္လို႔ ကြၽန္မတို႔ကို တင္းမာၿပီး စကားေျပာတဲ့အခါ ဆူတဲ့အခါမွာ မိဘေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳဘူးဆိုရင္ ဒါက ကေလးကလားမဆန္ဘူးလား” တဲ့။ ဒီအစ္မရဲ႕ မိတ္သဟာကို ၾကားၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥကိုကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ပိုၿပီး ရွင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ဟုတ္တယ္။ မိဘေတြက ကြၽန္မတို႔ကို ညင္ညင္သာသာ ေျပာတာ၊ တင္းတင္းမာမာနဲ႔ေျပာတာျဖစ္ေစ ကြၽန္မတို႔ မိဘေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္နဲ႔ သခင္ေယရႈတို႔ အားလုံးက အရင္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဆို အရင္က ကြၽန္မက ဒါကို ဘာလို႔ သတိမထားမိတာလဲ။ ဒီစကားေတြက ညင္သာသလား၊ ၾကမ္းသလားဆိုတာကို အေျခခံၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ျဖစ္သလားဆိုတာကို သတ္မွတ္တာက တကယ္မွားတယ္ ထင္တယ္” ေပါ့။ ဒါကိုသေဘာေပါက္သြားေတာ့ ကြၽန္မ အတိုက္အခံမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တရားစီရင္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္တယ္။ ကြၽန္မက ရႈတ္ခ်တာ ခံေနရသလိုပဲ။ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီး အျပန္အလွန္စဥ္းစားတယ္။ သခင္ေယရႈက သနားက႐ုဏာထားၿပီး ခ်စ္ခင္တတ္တယ္။ ဒါဆိုဘာလို႔ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ခက္ထန္ၿပီး အၿမဲတမ္း လူေတြကို စိတ္ဆိုးေနတာလဲ။ တစ္ခါေတာ့ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ကြၽန္မေမးခြန္းကို အစ္မတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္နဲ႔ သခင္ေယရႈကို ဘုရားတစ္ပါးတည္းလို႔ ကြၽန္မ မျမင္ႏိုင္ေနဘူး။ သူတို႔စိတ္သေဘာထားေတြက ကြာျခားလြန္းတယ္။ သခင္ေယရႈကို ကြၽန္မ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားသခင္က သနားက႐ုဏာထားၿပီး ခ်စ္ခင္တတ္တာကို ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က အရမ္းခက္ထန္ပုံရတယ္။ သူေျပာတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိစစ္ေနတာပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္နဲ႔ သခင္ေယရႈက ဘာလို႔အရမ္းကြာျခားေနတာလဲ” ေပါ့။

အဲဒီအစ္မက မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ေျပာတယ္။ “လူေတြက ဒီလို ရႈပ္ေထြးေလ့ရွိၾကၿပီး ဒါက အဓိကကေတာ့ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို သူတို႔ နားမလည္လို႔ပဲ။ ဘုရားရဲ႕ အရင္က အမႈေတာ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နည္းနည္းနားလည္သြားတာနဲ႔ ဒီျပႆနာက သူ႔ဘာသာ ေျပလည္သြားလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္က ေသာဒုံနဲ႔နိေနေဝၿမိဳ႕ကလူေတြရဲ႕ မေကာင္းမႈကို သတိထားမိေတာ့ သူ႔စိတ္သေဘာထားက ေဒါသထြက္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာကို ကြၽန္မတို႔အားလုံးသိၾကတယ္။ မဖ်က္ဆီးခင္မွာ ဘုရားသခင္က ေသာဒုံၿမိဳ႕ဆီကို ေကာင္းကင္တမန္ႏွစ္ပါးေစလႊတ္ခဲ့ၿပီး ေလာတ တစ္ေယာက္တည္းကပဲ သူတို႔ကို ဧည့္ခံတယ္။ တျခားေနထိုင္သူေတြက ေကာင္းကင္တမန္ေတြကို မႀကိဳဆို႐ုံတင္မကဘူး။ သတ္ပစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဘုရားက သူတို႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈကို ျမင္ၿပီး ေဒါသထြက္တယ္။ ေကာင္းကင္တမန္ေတြက ေလာတနဲ႔ သူ႔မိသားစုကို ကယ္တင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္က ေကာင္းကင္ကေန မီးမိုးေတြ႐ြာခ်ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲမွာရွိတဲ့ လူ၊ တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ အပင္ေတြအားလုံးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္။ အခု နိေနေဝကို ၾကည့္ရေအာင္။ ဒီၿမိဳ႕ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဘုရားက စီစဥ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ သတင္းစကားကို ေျပာဖို႔ ေယာနကို ေစလႊတ္တယ္။ ‘အရက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရလိမ့္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေလ၏။’ (ေယာနဝတၳဳ ၃:၄) နိေနေဝဘုရင္ႀကီးက ဒီသတင္းစကားကို ၾကားတဲ့အခါမွာ သူကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕ကလူေတြကို ေလွ်ာ္ေတအဝတ္လဲခိုင္းၿပီး၊ ျပာပုံမွာ ထိုင္ခိုင္းတယ္။ အစာေရွာင္ဆုေတာင္းခိုင္းတယ္။ သူတို႔ခံယူတဲ့ မေကာင္းမႈကို စြန႔္ပစ္ၿပီး ဘုရားထံမွာ ေနာင္တရခိုင္းတယ္။ ဘုရားက ဒါကို ျမင္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ အမ်က္ေဒါသကို ႐ုတ္သိမ္းၿပီး သူတို႔ကို ပ်က္စီးျခင္းကေန သနားညႇာတာစြာ ခ်မ္းသာေပးခဲ့တယ္။ နိေနေဝနဲ႔ ေသာဒုံၿမိဳ႕အေပၚ ဘုရားရဲ႕ ေျပာင္းလဲတဲ့ သေဘာထားေတြကို ၾကည့္ရင္ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက စစ္မွန္ၿပီး ထင္ရွားတာကို ျမင္ႏိုင္တယ္။ သူက ခ်စ္ခင္ၿပီး ညႇာတာ႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္ၿပီး အမ်က္ေဒါသလည္း ထြက္တတ္တယ္။ လူေတြက အျပစ္ျပဳတဲ့အခါမွာ ဘုရားက သူတို႔ကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးတယ္။ လူေတြအေပၚ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္တဲ့၊ ညႇာတာတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျပတယ္။ လူေတြက ေခါင္းမာၿပီး ေနာင္တမရခ်င္တဲ့အခါမွာ လူေတြက ဘုရားကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ အာခံၿပီး ဆန႔္က်င္ေအာ္ဟစ္တဲ့အခါမွာ ဘုရားက သူတို႔အေပၚ သူ႔ရဲ႕ ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျပတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားက ခ်စ္ခင္ၿပီး ညႇာတာတတ္႐ုံတင္မကဘဲ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္ၿပီး အမ်က္ေဒါသလည္း ထြက္တယ္ဆိုတာကို ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ ျမင္ရတယ္။ ဒီႏွစ္ခ်က္လုံးက ဘုရားရဲ႕ နဂိုကတည္းကရွိတဲ့ စိတ္သေဘာထားထဲမွာ ပါတယ္။

သခင္ေယရႈက သူ႔အမႈကို ျပဳခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ကို အခု စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ လူေတြက အျပစ္ျပဳၿပီးေတာ့ ဝန္ခ်ၿပီး ေနာင္တရဖို႔အတြက္ သခင့္ေရွ႕ကို လာတဲ့အခါမွာ သခင္က သူတို႔အျပစ္ေတြကို ေျဖလႊတ္ၿပီး ႂကြယ္ဝတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔ကို ခ်ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သခင့္စိတ္သေဘာထားက ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတတ္ၿပီး အမ်က္ေဒါသထြက္တာ၊ က်ိန္ဆဲတာမရွိဘူးလို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယုံၾကည္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒါေတြက လူေတြရဲ႕ အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြပဲ။ သခင့္ကို ရႈတ္ခ်ၿပီး အာခံတဲ့၊ ေပၚေပၚထင္ထင္ ဆႏၵျပတာေတာင္ လုပ္တဲ့ ဖာရိရွဲေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သခင္ေယရႈက အမ်က္ေဒါသေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ သူက ဖာရိရွဲေတြကို ရႈတ္ခ်ၿပီး က်ိန္ဆဲတယ္။ အမဂၤလာခုႏွစ္ပါးကို သူတို႔အေပၚ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ သခင္က ဖာရိရွဲေတြအေပၚ နည္းနည္းေလးမွ သက္ညႇာမႈမရွိခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ဟာ ဖန္ဆင္းျခင္းအခ်ိန္ကေန လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို အၿမဲတမ္းေဖာ္ျပခဲ့တယ္ဆိုတာ ဒီကေန ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ခ်စ္ခင္ၿပီး ၾကင္နာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တာ၊ အမ်က္ေဒါသထြက္တာ၊ က်ိန္ဆဲတာ၊ အျပစ္ေပးတာလည္းရွိတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသလိုပဲ။ ‘ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းသည္ ဧကန္အမွန္ တည္ရွိေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ အမ်က္ကို လႊတ္သည့္အခ်ိန္ ဘုရားသခင္၏ သန႔္ရွင္းျခင္းႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတို႔သည္လည္း ျပစ္မွားျခင္းကို သည္းခံမည္ မဟုတ္ေသာ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားကို လူအား ျပသေပသည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ပညတ္မ်ားကို အျပည့္အဝ နာခံႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ျပဳမူႏိုင္စြမ္းရွိသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားအေပၚ သူ၏ သနားက႐ုဏာ၌ အလွ်ံပယ္ျဖစ္ေလသည္။ လူသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၊ မုန္းတီးမႈႏွင့္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ရန္လိုမႈတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သည့္အခါတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ အႀကီးအက်ယ္ အမ်က္ထြက္ေလ၏။ သူသည္ မည္သည့္ အတိုင္းအတာအထိ အႀကီးအက်ယ္ အမ်က္ထြက္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူ၏ အတိုက္အခံျပဳျခင္းႏွင့္ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္မ်ားကို မျမင္ရေတာ့သည္အထိ၊ ၎တို႔သည္ သူ၏မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္တြင္ မရွိၾကေတာ့သည့္အထိ သူ၏အမ်က္သည္ ရွည္ၾကာလိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္‌ေဒါသသည္ ကြယ္ေပ်ာက္လိမ့္မည္။...သူသည္ ၾကင္နာမႈရွိကာ လွပၿပီး ေကာင္းျမတ္ေသာအရာမ်ားအေပၚ သည္းခံၿပီး သနားက႐ုဏာ ရွိသည္။ ဆိုးယုတ္ၿပီး အျပစ္ႏွင့္ျပည့္ကာ ေကာက္က်စ္ေသာ အရာမ်ားအေပၚ သူသည္ အႀကီးအက်ယ္ အမ်က္ထြက္သည္မွာ သူ၏အမ်က္၌ မရပ္စဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္တို႔မွာ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား၏ အဓိကက်ၿပီး အေရးပါဆုံးေသာ ရႈေထာင့္ႏွစ္ခု- အလွ်ံပယ္ျဖစ္ေသာ သနားက႐ုဏာႏွင့္ အလြန္ ေလးနက္ေသာ အမ်က္ေဒါသ- ျဖစ္သည့္အျပင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို အစမွအဆုံး ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။’ (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ‘အလွ်ံပယ္ျဖစ္ေသာ သနားက႐ုဏာႏွင့္ အလြန္ ေလးနက္ေသာ အမ်က္ေဒါသ’ ေတြက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္ ဆက္တိုက္ ျပသတဲ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပဲဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဒီစိတ္သေဘာထားႏွစ္ခ်က္က ဆန႔္က်င္မေနဘူး။ ဒါေတြက သူ႔ရဲ႕နဂိုကတည္းကရွိတဲ့ စိတ္သေဘာထားထဲမွာ ပါဝင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က အရင္တုန္းက သူ႔ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားခဲ့ရတာကို အေျခခံၿပီးဘုရားသခင္က ၾကင္နာမႈကိုပဲ ခ်ေပးၿပီး အမ်က္ေဒါသမေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ေဘာင္မခတ္ရပါဘူး။ ဒီနားလည္မႈမ်ိဳးက တစ္ဖက္သတ္ဆန္လြန္းပါတယ္” တဲ့။ ဒါကို ၾကားၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတာက ဘုရားက ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတတ္႐ုံတင္မကဘူး။ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တာ၊ အမ်က္ေဒါသထြက္ၿပီး က်ိန္ဆဲတာလည္းရွိတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားရဲ႕ နဂိုကတည္းကရွိတဲ့ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ အခ်က္ေတြပဲ။ ဘုရားသခင္က ၾကင္နာၿပီး ခ်စ္ခင္တာပဲရွိတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဖက္သတ္ယုံၾကည္မႈကို ကြၽန္မခံယူခဲ့တာက ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ နည္းနည္းေလးပဲ နားလည္ခဲ့လို႔ပါ။ ဒါေတြက တကယ္ပဲ ကြၽန္မအယူအဆေတြ၊ စိတ္ကူးေတြျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕အရွိတရားနဲ႔ မကိုက္ပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕နားလည္မႈကို နက္နဲေစဖို႔ မိတ္သဟာယေတြပိုနားေထာင္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအစ္မက မိတ္သဟာယဆက္ဖြဲ႕ၿပီး ေျပာတယ္။ “ေခတ္တစ္ခုတိုင္းမွာ ဘုရားသခင္ျပသတဲ့ စိတ္သေဘာထားက ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြအေပၚကိုပါ အေျခခံထားတာပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္က ကြၽန္မတို႔ကို ရွင္းေပးႏိုင္ပါတယ္။ ‘ေယရႈျပဳခဲ့ေသာအမႈသည္ ထိုေခတ္မွ လူသား၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ႏွင့္အညီ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ၏တာဝန္သည္ လူသားတို႔ကို ေ႐ြးႏႈတ္ရန္၊ ၎တို႔၏အျပစ္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ရန္ျဖစ္ရာ၊ သူ၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ ဘာသာတရား ကိုင္းရႈိင္းျခင္း၊ စိတ္ရွည္ျခင္း၊ သနားက႐ုဏာ၊ ေမတၱာတို႔ျဖင့္ အတိၿပီးခဲ့၏။ သူသည္ အလွ်ံပယ္မ်ားျပားလွေသာ ေက်းဇူးေတာ္၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာတို႔ႏွင့္ လူတို႔ခံစားႏိုင္မည့္ အရာအားလုံးကို လူသားတို႔ထံ ယူေဆာင္လာခဲ့၏၊ ၎တို႔ခံစားရန္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ သူ၏သည္းခံျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္း၊ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈတို႔ကို ၎တို႔အား ေပးခဲ့၏။ ယင္းအခ်ိန္၌ လူတို႔ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အလွ်ံပယ္ မ်ားျပားလွေသာ ခံစားစရာမ်ားျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ား အတြင္းမွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ႏွင့္ လုံၿခဳံမႈခံစားခ်က္၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားအတြင္းမွ စိတ္ခ် ေသခ်ာေသာ ခံစားခ်က္၊ ကယ္တင္ရွင္ေယရႈအေပၚ ၎တို႔၏ မွီခိုအားကိုးမႈ စသည့္အရာအားလုံးတို႔သည္ ၎တို႔ရွင္သန္ေနထိုင္ ခဲ့သည့္ေခတ္တြင္ ပါဝင္ခဲ့၏။’ (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းေခတ္၏အမႈ ေနာက္ကြယ္မွ အျဖစ္မွန္) ‘ေခတ္ကို အဆုံးသတ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏ ေနာက္ဆုံး အမႈတြင္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ လူအားလုံးကို လူသိရွင္ၾကား တရားစီရင္ရန္ႏွင့္ သူ႔ကို စစ္မွန္႐ိုးသားသည့္ စိတ္ႏွလုံးျဖင့္ ခ်စ္ေသာသူတို႔ကို စုံလင္ေစရန္အလို႔ငွာ မေျဖာင့္မတ္သည့္ အရာအားလုံးကို သူ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားသည္သာလွ်င္ ေခတ္ကို အဆုံးသတ္ေစႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလသည္ ေရာက္ရွိႏွင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းျခင္းထဲက အရာအားလုံးသည္ ၎တို႔၏ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ သဘာဝအေပၚ အေျခခံ၍ မတူကြဲျပားေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ားအျဖစ္ ခြဲျခားခံရလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အဆုံးသတ္ႏွင့္ ၎တို႔၏ ပန္းတိုင္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ အခ်ိန္ အခိုက္အတန႔္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းကို မႀကဳံၾကရပါက၊ ၎တို႔၏ မနာခံမႈႏွင့္ မေျဖာင့္မတ္မႈကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း နည္းလမ္းရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္သာ ဖန္ဆင္းျခင္း အားလုံး၏ အဆုံးသတ္သည္ ထုတ္ေဖာ္ျပ ခံရႏိုင္ေပသည္။ လူသည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္း ခံရေသာ အခါမွသာ သူ၏စ႐ိုက္အမွန္ကို ျပသသည္။ မေကာင္းမႈ ျပဳသူမ်ားကို မေကာင္းေသာသူမ်ားႏွင့္အတူ၊ ေကာင္းေသာသူမ်ားကို ေကာင္းေသာသူမ်ားႏွင့္အတူ ထားရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးသည္ ၎တို႔၏ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားခံရၾကလိမ့္မည္။ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္၊ မေကာင္းေသာ သူမ်ားသည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရၿပီး ေကာင္းေသာသူမ်ားသည္ ဆုလာဘ္မ်ားရရွိကာ လူအားလုံးတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အုပ္စိုးျခင္းကို ခံၾကရဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဖန္ဆင္းျခင္း အားလုံး၏ အဆုံးသတ္သည္ ထုတ္ေဖာ္ျပခံရလိမ့္မည္။ ဤအမႈအားလုံးကို ေျဖာင့္မတ္ေသာ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ရရွိရေပမည္။ လူသား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းသည္ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိၿပီးျဖစ္ကာ သူ၏ မနာခံျခင္းသည္ အလြန႔္အလြန္ ျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ အဓိကပါဝင္ေသာ၊ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအတြင္း ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားသည္သာ လူကို အျပည့္အဝ ေျပာင္းလဲႏိုင္ၿပီး ျပည့္စုံေစႏိုင္ေပသည္။ ဤစိတ္သေဘာထားသည္သာ မေကာင္းမႈကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ မေျဖာင့္မတ္ေသာသူအားလုံးကို ျပင္းထန္စြာ အျပစ္ေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုသည္ ေခတ္၏အေရးပါမႈႏွင့္ ျပည့္ဝၿပီး၊ သူ႔စိတ္သေဘာထား၏ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ႏွင့္ ေဖာ္ျပခ်က္သည္ ေခတ္သစ္ အသီးသီး၏ အမႈအတြက္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏စိတ္သေဘာထားကို ထင္ရာျမင္ရာႏွင့္ အေရးပါမႈမရွိဘဲ ထုတ္ေဖာ္ျပသည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအတြင္း လူ၏အဆုံးသတ္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပရာတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို ေျဖာင့္မတ္ေသာ တရားစီရင္မႈ မခံရေစဘဲ၊ ယင္းထက္ သည္းခံျခင္း၊ စိတ္ရွည္ျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတို႔ကို သူ႔အားျပသရင္းႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ တရားစီရင္မႈ တစ္စက္မွ်မရွိဘဲ သူ၏အျပစ္မ်ား မည္မွ်ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ လူသားကို အျပစ္လႊတ္ေပးရင္း၊ လူသားအေပၚ အဆုံးမဲ့ က႐ုဏာႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႔ကို ခ်ေပးသနားဆဲျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚ ဆက္လက္ ခ်စ္ခင္ပါက၊ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈအားလုံးသည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အဆုံးသတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္နည္း။ ဤသို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားသည္ လူတို႔ကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ပန္းတိုင္ထဲသို႔ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ ဦးေဆာင္မည္နည္း။ ဥပမာအားျဖင့္ အစဥ္အၿမဲ ခ်စ္ခင္တတ္ေသာ တရားသူႀကီး၊ ၾကင္နာေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ ႏွလုံးသားရွိသည့္ တရားသူႀကီးတစ္ဦးကို ၾကည့္ေလာ့။ သူသည္ လူတို႔ကို ၎တို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈမ်ား မည္သို႔ပင္ရွိသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ၿပီး ၎တို႔ မည္သူျဖစ္ေစကာမူ သူသည္ ၎တို႔ကို ခ်စ္ခင္ၿပီး သည္းခံ‌ေလသည္။ ထိုသို႔ဆိုပါက၊ သူသည္ မွ်တေသာ တရားစီရင္ခ်က္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ ခ်မွတ္ႏိုင္မည္နည္း။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအတြင္းတြင္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ တရားစီရင္မႈ သည္သာ လူသားကို ၎တို႔၏ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားႏိုင္ၿပီး၊ လူကို နယ္ပယ္သစ္သို႔ ေဆာင္ယူႏိုင္ေပသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ေခတ္တစ္ခုလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမွတစ္ဆင့္ အဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိေပသည္။’” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင့္အမႈေတာ္၏ ႐ူပါ႐ုံ (၃))

အစ္မက မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ေျပာတယ္။ “ပညတ္ေတာ္ေခတ္မွာ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က က်ိန္ဆဲျခင္း၊ ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းနဲ႔ အမ်က္ေဒါသေတြ အုပ္စိုးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ လူေတြမွာ နားလည္မႈ ေတာ္ေတာ္ေလး ကင္းမဲ့ၾကတယ္။ အျပစ္က ဘာဆိုတာ၊ ဘယ္လို အသက္ရွင္သင့္တယ္၊ ဘုရားကို ဘယ္လိုကိုးကြယ္သင့္တယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္က သူတို႔လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး ဘုရားသခင္က လူေတြကို သူတို႔ဘဝမွာ လမ္းျပဖို႔အတြက္ ဥပေဒနဲ႔ ပညတ္ေတာ္ေတြ ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ပညတ္ေတာ္ေတြကို နာခံသူေတြက ဘုရားရဲ႕သက္ညႇာမႈကို ရၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္သူေတြကေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းကင္ကမီးနဲ႔ ေလာင္ကြၽမ္းခံရတယ္။ ေက်ာက္တုံးနဲ႔ ထုသတ္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညတ္ေတာ္ေခတ္အဆုံးမွာေတာ့ လူေတြက ပိုပိုၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာၿပီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သတိမထားမိဘဲ အျပစ္လုပ္ၿပီး ပညတ္ခ်ိဳးေဖာက္ၾကတာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္က ပညတ္အရ သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြကို တရားစီရင္မယ္ဆိုရင္ ပညတ္ေအာက္မွာ သူတို႔အားလုံး သတ္ခံရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူတို႔လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ ေ႐ြးႏုတ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္က လူ႔ဇာတိခံၿပီး သူ႔ရဲ႕ ၾကင္နာျခင္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းစိတ္သေဘာထားကို ျပတယ္။ လူေတြကို ႂကြယ္ဝတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ခ်ေပးတယ္။ လူေတြကို အကန႔္အသတ္မဲ့ ၾကင္နာျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့ၿပီး သည္းခံခဲ့တယ္။ သူတို႔အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ လူေတြအားလုံးရဲ႕ အျပစ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ဖို႔အတြက္ ကားစင္တင္ခံခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ ဘုရားသခင္က က်ိန္ဆဲျခင္း၊ ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းနဲ႔အမ်က္ေဒါသပုံစံနဲ႔ သူ႔စိတ္သေဘာထားကို ဆက္ၿပီး ေဖာ္ျပရင္ လူေတြရဲ႕ အအျပစ္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လႊတ္ခံရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဥပေဒေအာက္က လူေတြက ဘယ္ေတာ့မ ေ႐ြးႏုတ္ခံရမွာမဟုတ္ဘူး။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က တန္ဖိုးမရွိျဖစ္ၿပီး အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္ၿပီး သနားက႐ုဏာထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ လူေတြက ဘုရားေရွ႕လာၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို လက္ခံသေ႐ြ႕ ဘုရားက သူတို႔အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ လူေတြက ပိုပိုၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို ရရွိၿပီး ကြၽန္မတို႔ အျပစ္ေတြ ခြင့္လႊတ္ခံရေပမဲ့ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ သစၥာေဖာက္ျခင္း၊ ဆိုးယုတ္ျခင္း၊ ေခါင္းမာျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္းေတြလို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အျပစ္ျပဳတဲ့သဘာဝက ကြၽန္မတို႔အထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အျမစ္တြယ္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ အျမစ္မျဖတ္ရေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔က ခဏခဏ လိမ္ညာ၊ အျပစ္ျပဳၿပီး ဘုရားကို ပုန္ကန္တယ္။ အာခံတယ္။ ဘုရားရဲ႕ႏို္ငငံေတာ္ထဲကို ဝင္ရဖို႔ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီေသးဘူး။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကိုကယ္တင္ၿပီး အျပစ္ေတြကို လုံးဝ ရွင္းပစ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က ေနာက္တစ္ခါ လူ႔ဇာတိခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို လုံးဝ အျမစ္ျဖတ္ဖို႔၊ အျပစ္ေတြကို သန႔္စင္ဖို႔၊ ဘုရားကို တကယ္နာခံၿပီး ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့အခြင့္ကိုေပးဖို႔အတြက္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲကို ကြၽန္မတို႔ကို ေခၚေဆာင္ဖို႔အတြက္ သခင္ေယရႈရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္အေပၚမွာ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ သန႔္စင္ျခင္းအမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေနပါတယ္။ ဘုရားသခင္က သူ႔အမႈေတာ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ၾကင္နာၿပီး ခ်စ္ခင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို မေဖာ္ျပေတာ့ဘူး။ အဲဒီအစား လူသားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တဲ့၊ အမ်က္ေဒါသထြက္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျပသဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္မွသာ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေျပာင္းလဲၿပီး သန႔္စင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေခတ္တစ္ခုစီမွာ ဘုရားျပသတဲ့ စိတ္သေဘာထားက မတူညီေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ အႏွစ္သာရက လုံးဝ မေျပာင္းလဲဘူး။ ဘုရားက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ သူ႔အမႈကို ျပဳၿပီး သူ႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ဖြင့္ျပတယ္။ လူေတြကို ဘုရားကို ပိုနားလည္ေစၿပီး သိေစတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ဘုရားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို လူေတြက ေဘာင္မခတ္ေအာင္ေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္နဲ႔ သခင္ေယရႈက မတူတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေဖာ္ျပတာေၾကာင့္ ဘုရားတစ္ပါးတည္းမဟုတ္ဘူးလို႔ မထင္ျမင္သင့္ဘူး” တဲ့။

ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး ေခတ္တစ္ခုစီမွာ ဘယ္လိုစိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို ျပသရမယ္ဆိုတာ ဆုံးျဖတ္တယ္ဆိုတာကို ဒီအစ္မရဲ႕ မိတ္သဟာယကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းအမႈမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျပသတယ္။ သူေဖာ္ျပတဲ့ စိတ္သေဘာထားက သခင္ေယရႈနဲ႔ မတူေပမဲ့ ဒါက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ျပသတာပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္နဲ႔ သခင္ေယရႈက တစ္ပါးတည္းေသာ ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအစ္မရဲ႕ မိတ္သဟာယက ေတာ္ေတာ္ရွင္းၿပီး ကြၽန္မ ရႈပ္ေနတာေတြ အားလုံးေပ်ာက္သြားတယ္။

ေနာက္စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဗနက္ဆာက ကြၽန္မကို ေနာက္ထပ္က်မ္းတစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ျပတယ္။ “လူသားကို ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေအာင္ ျပဳျခင္းသည္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားအားျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ အဓိကအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ အမ်က္ေဒါသ၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္၊ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းတို႔ ပါဝင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို အဓိကအားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ စုံလင္ေစသည္။ လူအခ်ိဳ႕က နားမလည္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းအားျဖင့္သာ လူသားကို စုံလင္ေစႏိုင္သနည္းဟု ေမးျမန္းၾက၏။ ၎တို႔က ‘အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို က်ိန္ဆဲမည္ဆိုလွ်င္၊ လူသားသည္ ေသဆုံးသြားမည္ မဟုတ္သေလာ။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို တရားစီရင္မည္ဆိုလွ်င္ လူသားသည္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရမည္ မဟုတ္သေလာ။ ဤသို႔ဆိုေသာ္ သူ႔ကို အဘယ္သို႔ စုံလင္ေအာင္ျပဳႏိုင္ဦးမည္နည္း’ ဟု ေျပာၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ စကားမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို မသိေသာလူမ်ားက ေျပာေသာ စကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က်ိန္ဆဲသည့္အရာမွာ လူသား၏ နာခံမႈမရွိျခင္းကို ျဖစ္ၿပီး၊ သူတရားစီရင္သည့္အရာမွာ လူသား၏ အျပစ္မ်ားကို ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ မညႇာမတာ၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း သူသည္ ဤခက္ထန္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ လူ၏နာမ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာကို ေဖာ္ထုတ္လ်က္ လူသားအတြင္းမွ အရာအားလုံးကို ထုတ္ေဖာ္ေလ၏၊ သို႔ရာတြင္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ တရားစီရင္မႈအားျဖင့္ သူသည္ လူသားအား လူ႔ဇာတိဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရ၏ နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာ အသိပညာကို ေပးေသာေၾကာင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းျဖစ္သည္။ လူသား၏ ဇာတိပကတိသည္ အျပစ္ျဖစ္ၿပီး စာတန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည္၊ ယင္းသည္ နာခံမႈမရွိ၊ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ခံရသည့္အရာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားအား သူ႔ကိုယ္သူ သိေစရန္ သူ႔အေပၚတြင္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်ေရာက္ရမည္ျဖစ္ကာ စစ္ေဆးျခင္း အမ်ိဳးအစားတိုင္းကို အသုံးျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါမွသာလွ်င္ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ ထိေရာက္မႈရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဒါက ဗနက္ဆာရဲ႕မိတ္သဟာယမွာ ပါတဲ့ဟာပဲ။ သူက ေျပာတယ္။ “ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းအမႈက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ပဲ။ ဒါက သူ႔ရဲ႕ ႏွစ္ ၆၀၀၀ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္ရဲ႕ အဆုံးသတ္ပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပရာမွာ သူက ေခတ္တစ္ခုလုံးကို အဆုံးသတ္ေနတာပါ။ ေကာင္းသူကို ေကာင္းသူနဲ႔၊ ဆိုးသူကို ဆိုးသူနဲ႔ အမ်ိဳးအစားတစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲထုတ္တယ္။ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ၾကင္နာၿပီး ခ်စ္ခင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုပဲ ေဖာ္ျပရင္ ကြၽန္မတို႔က ဘယ္ေလာက္ပဲ အျပစ္က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ အၿမဲတမ္း စိတ္ရွည္၊ သည္းခံၿပီး ခြင့္လႊတ္ေနရင္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အျပစ္နဲ႔ျပည့္ေနျခင္းကို လုံးဝ ဖယ္ရွားမွာမဟုတ္ဘူး။ စာတန္ရဲ႕ အုပ္စိုးျခင္းနဲ႔ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ထာဝရ ခံရမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအမႈက ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းမႈနဲ႔ မေကာင္းမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းေကာင္း ခြဲျခားသိျမင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕အမႈေတာ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္တဲ့၊ အမ်က္ေဒါသထြက္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ လူေတြရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝေတြကို ေဖာ္ထုတ္တယ္။ သမၼာတရားကို ခ်စ္သူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိလာၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို လက္ခံတယ္။ ဘယ္ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကိုမွ သည္းမခံတဲ့ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နားလည္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းျဖစ္လာၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတယ္။ အဆုံးမွာ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲမႈကို ရၾကတယ္။ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ျငင္းပယ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စြန႔္ပစ္တာကို ခံၾကရတယ္။ ဒီပုံစံနဲ႔ အားလုံး သူတို႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားခံရတယ္” တဲ့။

ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သခင္ေယရႈက သူ႔ရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈကို လုပ္ခဲ့တဲ့ပုံစံအတိုင္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းအမႈကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ လူေတြကို ၾကင္နာျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းပဲျပၿပီး ခက္ထန္ၿပီး တရားစီရင္တာမလုပ္ဘူးဆိုရင္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီကို သူတို႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အျပစ္ျပဳၿပီး ဘုရားကို အာခံတဲ့ သဘာဝက ဘယ္ေတာ့မွ ေျပလည္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ကယ္တင္ခံရမွာ၊ ဘုရားႏို္ငငံေတာ္ကို ဝင္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္၊ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း လကၡဏာေဆာင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပတာက ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မတို႔ ဖတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ သူေဖာ္ျပတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္နားလည္သြားတယ္။ “ယေန႔ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔ကို တရားစီရင္သည္၊ သင္တို႔ကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ရႈတ္ခ်သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္တို႔၏ ရႈတ္ခ်ခံရျခင္း ဦးတည္ခ်က္မွာ သင့္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိရွိဖို႔ ျဖစ္သည္ကို သင္သိရမည္။ သူ၏ရႈတ္ခ်၊ျပစ္တင္၊တရားစီရင္၊ဆုံးမျခင္းမ်ားသည္သင့္ကိုယ္သင္သိႏိုင္ဖို႔၊ သင္၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ထို႔အျပင္ သင္သည္ သင္၏ တန္ဖိုးကို သိရွိၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ရပ္အားလုံးသည္ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီျဖစ္သည္၊ သူသည္ လူသား၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ သူ၏ အစီအစဥ္ႏွင့္အညီ အမႈျပဳသကဲ့သို႔၊ သူသည္ လူကို ခ်စ္သည့္၊ ကယ္တင္သည့္၊ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမသည့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္ကို ျမင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊...ဘုရားသခင္သည္ သတ္ျဖတ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်က္ဆီးရန္ ႂကြလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ တရားစီရင္ရန္၊ က်ိန္ဆိုရန္၊ ျပစ္တင္ဆုံးမရန္ႏွင့္ ကယ္တင္ရန္ ႂကြလာျခင္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေဘးဖယ္ၿပီး လူသားထံ ကယ္တင္ျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို နားလည္သင့္၏) “ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ခက္ထန္ေကာင္း ခက္ထန္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ငါသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကိုသာ ေျပာဆိုေနၿပီး လူသား၏ ခႏၶာကို အျပစ္ေပးေနျခင္း မဟုတ္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ထိုအရာအားလုံးကို လူ၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္သာ ႁမြက္ဆိုထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ လူသားကား အလင္းထဲတြင္ အသက္ရွင္ေစသည္၊ အလင္းတည္ရွိသည္ကို သိေစသည္၊ အလင္း တန္ဖိုးရွိသည္ကို သိေစၿပီး၊ ထို႔ထက္ပင္မက ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ၎တို႔အဖို႔ မည္သို႔ အက်ိဳးျပဳသည္ကို သိရွိေစသည့္အျပင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ကယ္တင္ျခင္း ျဖစ္သည္ကို သိေစသည္။ ငါသည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းဆိုင္ရာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားစြာကို ႁမြက္ဆိုၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ထိုအရာမ်ားက ကိုယ္စားျပဳသည့္အရာကို သင္တို႔ထံ ဧကန္အမွန္ မလုပ္ေဆာင္ရေသးေပ။ ငါသည္ ငါ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေျပာဆိုရန္ ႂကြလာၿပီျဖစ္သည္၊ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ခက္ထန္ေကာင္း ခက္ထန္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ယင္းတို႔ကို သင္တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႏွင့္ သင္တို႔၏ ပုန္ကန္မႈတို႔ကို တရားစီရင္ရာတြင္ ေျပာဆိုထားျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာကို ငါ လုပ္ေဆာင္ရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈမွ လူကို ကယ္တင္ရန္ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ငါသည္ လူကို ကယ္တင္ရန္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳေနသည္။ ငါ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူကို ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ျဖင့္ ထိခိုက္ နစ္နာေစရန္ မဟုတ္။ ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ငါ၏အမႈ၌ ရလဒ္မ်ား ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ ခက္ထန္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အမႈမွတစ္ဆင့္သာ လူသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သိရွိလာႏိုင္ၿပီး ၎တို႔၏ ပုန္ကန္တတ္သည့္ စိတ္ေနသေဘာထားမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေဘးဖယ္ၿပီး လူသားထံ ကယ္တင္ျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို နားလည္သင့္၏) ဗနက္ဆာဆက္ေျပာတယ္။ “ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားသခင္က လူေတြကို တရားစီရင္ၿပီး သန႔္စင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အသုံးျပဳတယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းၿပီး ထိရွပါေစ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို သိျမင္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ စာတန္ရဲ႕ ေမွာင္မိုက္လႊမ္းမိုးမႈကေန လြတ္ေျမာက္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံရရွိဖို႔ ရည္႐ြယ္တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သန႔္ရွင္းတယ္၊ စာတန္က ဖ်က္ဆီးတာကို ေတာ္ေတာ္ခံထားရတဲ့ ကြၽန္မတို႔ လူသားေတြကေတာ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ ေလာကီေရစီးေၾကာင္းေတြေနာက္လိုက္တယ္၊ ပိုက္ဆံနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းအက်ိဳးအျမတ္ေနာက္ကို လိုက္တဲ့ေနရာမွာ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ၿပီး ႀကံစည္ၾကတယ္။ တကယ့္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသြင္နည္းနည္းေလးေတာင္ မရွိၾကဘူးဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ အားလုံး သိၾကတယ္။ သခင့္ကို ယုံၾကည္တဲ့သူေတြေတာင္ ဘုရားေတာင္းဆိုတာကို လက္ေတြ႕မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘုရားဆီက ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ခဏခဏ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ သူတို႔လုပ္တဲ့ ပံ့ပိုးမႈတိုင္းက ေကာင္းကင္ဘုံကို ဝင္ၿပီး ထာဝရအသက္ရဖို႔အတြက္ သက္သက္ပဲ။ သခင့္ကို ခ်စ္ၿပီး သခင္ေက်နပ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ အားလုံးကို သူတို႔ရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ သခင့္ကို အသုံးျပဳဖို႔ လုပ္ၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႕ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက အျပင္ပန္းမွာ ႏွိမ့္ခ်၊ စိတ္ရွည္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ စိတ္ထက္သန္တဲ့ အေစခံေတြျဖစ္တဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ တရားေဟာတဲ့အခါမွာ သူမ်ားေတြ အထင္ႀကီးေလးစားတာခံရဖို႔အတြက္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခဏခဏ ဂုဏ္တင္ၿပီး သက္ေသခံၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က သူ႔အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔အတြက္ လူ႔ဇာတိခံၿပီး ေပၚထြန္းတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို မႀကိဳဆိုဘူး။ ဘာသာေရးေလာကတစ္ခုလုံးက သူျပန္ႂကြလာတာကို ရႈတ္ခ်ၿပီး အာခံဖို႔အတြက္ ဘုရားမဲ့အစိုးရနဲ႔ လက္တြဲၾကတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ကို သိကၡာခ်ၿပီးေတာ့ လူေတြ လမ္းမွန္ကို စူးစမ္းတာကို တားဆီးဖို႔အတြက္ တမင္သက္သက္ အလိမ္အညာေတြ ျဖန႔္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးက ဘုရားကို ရႈတ္ခ်ၿပီး အာခံၾကတယ္။ သူႂကြလာတာကိုျငင္းပယ္ၾကတယ္။ က်မ္းစာက ေျပာသလိုပဲ။ ‘ေလာကီသားအေပါင္းတို႔သည္ မာရ္နတ္၏လက္၌ ရွိၾကသည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ၾသဝါဒစာပဌမေစာင္ ၅:၁၉) ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ဘုရားသခင္ကို နည္းလမ္းတိုင္းနဲ႔ ဆန႔္က်င္တယ္။ သူတို႔အားလုံးက စာတန္အမ်ိဳးအစားေတြျဖစ္ၿပီး အဆိပ္ရွိတဲ့ ေႁမြေတြပဲ။ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းရဲ႕ အရွိတရားကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေဖာ္ျပတဲ့အခါ သမၼာတရားကို ခ်စ္တဲ့သူေတြကသာ သူတို႔ရဲ႕ ဘုရားကို အာခံတဲ့၊ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝကို တကယ္နားလည္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ဘုရားကို သိဖို႔ အားမထုတ္ဘူး၊ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔၊ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ေတြလိုမ်ိဳး ယုတ္ညံ့တဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြပဲ သူတို႔မွာ ရွိတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ စာတန္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ နက္နဲတဲ့ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈရဲ႕ အက်ည္းတန္တဲ့ အမွန္တရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ၾကတယ္။ ဘုရားထံမွာ ႐ိုးသားစြာ ေနာင္တရၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔အညီ လုပ္ဖို႔ က်ိန္ဆိုၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ လူသားပုံသဏၭာန္တခ်ိဳ႕ရၾကတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းၿပီး ထိရွပါေစ၊ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈရဲ႕ အရွိတရားကို ေဖာ္ထုတ္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ထုံထိုင္းေနတဲ့ ဝိညာဥ္ေတြကို ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ကူညီေပးဖို႔၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ အႏွစ္သာရေတြကို သိျမင္ဖို႔၊ အျပစ္ရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကေန လုံးဝ လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔၊ သန႔္စင္လာဖို႔အတြက္ရည္႐ြယ္တယ္ဆိုတာ ဒီကေန ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့၊ တရားစီရင္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔ ျဖစ္စဥ္မွာ အရမ္းအက်ိဳးျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။

ဗနက္ဆာရဲ႕ မိတ္သဟာယကို ၾကားၿပီးေတာ့ နားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ တကယ့္သ႐ုပ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ျပင္းထန္တဲ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပခဲ့တယ္ဆိုတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါက သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းပဲ။ ရႈတ္ခ်ျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးနဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေတြရဖို႔ပဲ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တာေတြ၊ ဘုရားကို ညႇာတာၿပီး ၾကင္နာတတ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေဘာင္ခတ္ခဲ့တာေတြ၊ ဘုရားက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက သူ႔ကို အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္ခဲ့တာေတြကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိခဲ့တာပဲ။ အဲဒီကစၿပီး ဘုရားရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့၊ တရားစီရင္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ လက္ခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိလာတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာသြားတယ္။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္က မွန္တယ္ဆိုတာ အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက စုေဝးပြဲေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ တက္ၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေန႔တိုင္းဖတ္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕မိတယ္။ “အကယ္၍ လူမ်ားသည္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ ဆက္လက္ ေသာင္တင္ေနပါက၊ ဘုရားသခင္၏ ပင္ကိုစိတ္သေဘာထားကို သိရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ဖယ္ရွားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ လူမ်ားသည္ ေက်းဇူးေတာ္အလွ်ံပယ္ၾကား အၿမဲ အသက္ရွင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို သိရန္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ ၎တို႔ကို အခြင့္ေပးသည့္ အသက္လမ္းခရီး မရွိၾကပါက၊ ၎တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ သူ႔ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် အမွန္တကယ္ ရရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤယုံၾကည္မႈမ်ိဳးသည္ ဧကန္အမွန္ သနားစဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္ကို သင္ဖတ္ၿပီးသည့္အခါ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ထဲက လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ အမႈ အဆင့္တိုင္းကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံၿပီးခ်ိန္တြင္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သင္၌ ရွိခဲ့သည့္ စိတ္ဆႏၵမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ တကယ္ျဖစ္ေပၚလာၿပီ ျဖစ္သည္ကို သင္ခံစားရေပမည္။ ယခုမွသာ ဘုရားသခင္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သင္ အမွန္တကယ္ ျမင္ေတြ႕ရၿပီ၊ ယခုမွသာ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရၿပီ၊ သူ၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို ၾကားရၿပီ၊ သူ၏ အမႈ၏ ဉာဏ္ပညာကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သူသည္ မည္မွ်စစ္မွန္ၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ျဖစ္သည္ကို အမွန္တကယ္ သိရၿပီဟု သင္ခံစားရလိမ့္မည္။ ယခင္ေခတ္က လူမ်ား မျမင္ခဲ့ဖူးသကဲ့သို႔ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးသည့္ အရာမ်ားစြာကို သင္ ရရွိၿပီးျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားသိလိမ့္မည္။ ဤအခ်ိန္တြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အဘယ္အရာျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ ကိုက္ညီဖို႔ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိမ့္မည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ သင္သည္ အတိတ္၏ အျမင္မ်ားကို တြယ္ဖက္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဒုတိယအႀကိမ္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း အခ်က္ကို ပယ္ခ်ပါက၊ သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္ပါက၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာမွ် မရရွိဘဲ လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ျခင္းအျပစ္ရွိသည္ဟု ေၾကညာခံရလိမ့္မည္။ သမၼာတရားကို နာခံႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အမႈကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ေသာ သူတို႔သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္- အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္ေအာက္တြင္ အက်ဳံးဝင္လိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ သာ၍ မ်ားၿပီး သာ၍ ျမင့္မားသည့္ သမၼာတရားမ်ားအျပင္ စစ္မွန္ေသာ အသက္ကို ရရွိရင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လမ္းျပမႈကို လက္ခံႏိုင္လိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ အတိတ္က လူတို႔ လုံးဝ မျမင္ဖူးၾကသည့္ ႐ူပါ႐ုံကိုလည္း ရႈျမင္ၾကရလိမ့္မည္- ‘ထိုသို႔ ငါႏွင့္စကားေျပာ၍ အသံျမည္ေသာ သူကို ျမင္ျခင္းငွာ ငါသည္ လွည့္ၾကည့္လွ်င္၊ ေ႐ႊမီးခြက္ ခုနစ္လုံးကို၎၊ ထိုမီးခြက္ ခုနစ္လုံး အလယ္၌ လူသားေတာ္ႏွင့္တူေသာ သူတစ္ဦးကို၎ ျမင္၏။ ထိုသူသည္ ေျခသို႔တိုင္ေအာင္ ဝတ္ၿခဳံလ်က္ ရင္ေတာ္၌ ေ႐ႊခါးပန္းကို စည္းလ်က္ျဖစ္၏။ ေခါင္းေတာ္ႏွင့္ ဆံပင္ေတာ္သည္ ျဖဴေသာ သိုးေမႊးကဲ့သို႔၎၊ မိုဃ္းပြင့္ကဲ့သို႔ ၎ျဖဴ၏။ မ်က္စိေတာ္သည္လည္း မီးလွ်ံကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ေျခေတာ္သည္လည္း မီး၌ ခြၽတ္ၿပီးေသာ ေၾကးဝါစစ္ႏွင့္ တူ၏။ အသံေတာ္သည္လည္း သမုဒၵရာသံကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ လက္်ာလက္ေတာ္ သည္လည္း ၾကယ္ခုနစ္လုံးကိုကိုင္၏။ ခံတြင္းေတာ္ထဲကလည္း ထက္ေသာ သန္လ်က္ထြက္၏။ မ်က္ႏွာေတာ္သည္ အရွိန္တန္ခိုးႏွင့္ ထြန္းေတာက္ေသာ ေနကဲ့သို႔ျဖစ္၏။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁:၁၂-၁၆) ဤ႐ူပါ႐ုံသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား တစ္ရပ္လုံး၏ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ၿပီး သူ၏စိတ္သေဘာထား တစ္ရပ္လုံး ေဖာ္ျပျခင္းသည္ သူ၏ လက္ရွိအခ်ိန္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းထဲက ဘုရားသခင္၏ အမႈ၏ ေဖာ္ျပခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္း တစ္ပုံတစ္ပင္ထဲတြင္ လူသားသည္ ေယာဟန္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ေသာ လူသားမ်က္ႏွာ၏ တိက်ေသာ သ႐ုပ္ေဖာ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည့္ လူသား၏ စစ္မွန္ေသာ မ်က္ႏွာကို သူ၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းကို လက္ခံသူအားလုံးအား ျမင္ခြင့္ေပးရင္း၊ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ားအားျဖင့္ သူ၏ ပင္ကိုစိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပေလသည္။ (ဟုတ္ေပ၏၊ ဤအရာ အားလုံးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္တြင္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို လက္မခံေသာ သူမ်ားအဖို႔ ျမင္၍ရႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။) ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာအစစ္ကို လူတို႔၏ ဘာသာစကားကို သုံးလ်က္ အျပည့္အဝ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာဆို၍ မရႏိုင္ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၏ မ်က္ႏွာအစစ္ကို လူတို႔ထံ ျပသရန္ သူ၏ ပင္ကိုစိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္းအား အသုံးျပဳေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ က်မ္းဦးစကား) ဗ်ာဒိတ္က်မ္းမွာ ရွင္ေယာဟန္ရခဲ့တဲ့ ႐ူပါ႐ုံက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြလို၊ ထက္တဲ့ဓါးတစ္ေခ်ာင္းလိုျဖစ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားအျပည့္ပါေနတာကို နိမိတ္ျပတယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအမႈေတာ္ကို လက္ခံတဲ့သူေတြကသာ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို အမွန္တကယ္ နားလည္ႏိုင္တယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို တရားစီရင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အသုံးျပဳတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားေတာ့ အရမ္းကို စိတ္မခံစားရဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္းကတစ္ဆင့္ ကိုယ္ေတာ္က ခ်စ္ခင္ၿပီး ၾကင္နာတတ္႐ုံမကဘဲ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ျဖစ္ၿပီး အမ်က္ေဒါသထြက္တာကိုလည္း သမီး ျမင္လာပါတယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ရွိရင္းစြဲ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ အခ်က္ေတြပါပဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ သမီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံဖို႔ အရမ္းကို လိုအပ္ေနပါတယ္။ အခုကစၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သမီး လုံ႔လရွိရွိနဲ႔ စားေသာက္ပါမယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံပါမယ္။ သမၼာတရားရွာေဖြတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ပါမယ္။”