အိုဝမ္၊ စပိန္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၈ ခုႏွစ္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဗီဒီယို တည္းျဖတ္သူအေနနဲ႔ အသင္းေတာ္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ ပထမေတာ့၊ ဗီဒီယို တည္းျဖတ္ရာမွာ ေနာက္ခံမရွိသလို၊ ဆီေလ်ာ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မရင္းႏွီးလို႔၊ ႀကိဳးစားေလ့လာၿပီး သက္ဆိုင္တဲ့ ပညာေတြကို ကြၽမ္းက်င္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နည္းပညာ အရည္အခ်င္း အမ်ားႀကီး တိုးတက္ခဲ့ၿပီး၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းပီတိျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုရႈပ္ေထြးတဲ့ ဗီဒီယိုပေရာဂ်က္ တစ္ခုမွာ ျပႆနာေပၚၿပီး၊ စစ္ေဆး ေျဖရွင္းဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစလႊတ္တယ္။ ရႈပ္ေထြးတဲ့ အလုပ္ပမာဏနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အားနည္းတဲ့ ပညာအမ်ိဳးအစားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ ပထမေတာ့ အေျဖရဖို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အလုပ္အလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ႀကိဳးစားတဲ့ ကာလအေတာအတြင္းမွာ ကိစၥေတြ ပိုအဆင္ေခ်ာလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ နည္းပညာ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ တိုးတက္လာတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ္ စပ်င္းလာတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဒီပေရာဂ်က္က ေကာင္းေကာင္း မလည္ပတ္ႏိုင္ေသးေပမဲ့၊ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းလာၿပီ။ အခုအတိုင္းပဲ ဆက္လည္ပတ္ခိုင္းဖို႔ပဲ လိုတယ္။ မၾကာခဏ စစ္ေဆးစရာ မလိုပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္လုံး ရင္တမမနဲ႔ ျဖစ္ရတာ အရမ္း ပင္ပန္းစရာပဲ” လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽမ္းက်င္မႈအသစ္ေတြကို ကြၽန္မ ေလ့လာခဲသြားၿပီး၊ အလုပ္အေၾကာင္း ပိုၿပီး သင္ယူဖို႔ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တည္းျဖတ္တဲ့ ဗီဒီယိုေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ျပႆနာေတြ အႀကိမ္ အနည္းငယ္ ရွိခဲ့ၿပီး၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို တိုးတက္ေစဖို႔ တျခားလူေတြက အႀကံျပဳၾကတယ္။ သူတို႔မွန္တာ သိေပမဲ့၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ငါ့မွာ လုံေလာက္တဲ့ အလုပ္ရွိတယ္။ စာသင္ဖို႔ အခ်ိန္ယူရင္၊ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းမယ္ဆိုတာ ေဘးဖယ္ထားလိုက္၊ ဒီအခ်ိန္ပိုကို ကုန္ဆုံးၿပီးသြားေတာ့ ကိုယ့္ရလဒ္ေတြ မတိုးတက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အဲဒီအလုပ္ပိုအားလုံးက အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြားမွာ မဟုတ္လား” ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို ဘာမွ အေလးဂ႐ုမျပဳခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မအလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တိုးတက္မႈ ေႏွးတာကို ေခါင္းေဆာင္က သတိျပဳမိၿပီး၊ ျပႆနာဘာလဲဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ခိုင္းတယ္။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အလုပ္တြဲဖက္က အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက၊ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း အာခံမိၿပီး ေတြးမိတယ္။ “ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုးတက္တာ နည္းနည္း ေႏွးေပမဲ့၊ အရင္ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ ရေနတာပဲ။ ဒါကို မေလာသင့္ဘူး” လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိတယ္။ အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ပိုဂ႐ုတစိုက္ ျဖတ္သန္းၿပီး စီစဥ္ခဲ့ရင္၊ တကယ္ တိုးတက္လို႔ရႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မွာ ရွိႏွင့္ၿပီးသား အလုပ္ဖိစီးမႈအေၾကာင္းနဲ႔ ဒီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခ်ိန္ပိုကုန္တာ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းစရာျဖစ္မလဲဆိုတာ ေတြးမိတိုင္း ကြၽန္မ ထပ္ေ႐ႊ႕ဆိုင္းမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာကို ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအခါမွပဲ အေျခအေနကို အင္တင္တင္နဲ႔ ကြၽန္မ ဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ မေတြ႕ႏိုင္ေသးဘူး။

ေနာက္ေတာ့ အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး၊ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ စေတးတာေတြ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ အနားပဲ ယူခ်င္ၿပီး၊ အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးေစရင္းနဲ႔ ခဏခဏ အအိပ္လြန္ခဲ့တယ္။ ေတာက္တိုမယ္ရေတြ လုပ္ေတာ့၊ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ တာဝန္ေရွာင္ဖို႔ တစ္ခါတေလ အျပင္မွာ အခ်ိန္ဆြဲေနလိုက္တယ္။ အလုပ္ခဏနားခ်ိန္ေတြ အေတာအတြင္းမွာ၊ ကိုယ့္ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို ဘယ္လို တိုးတက္ေစရမယ္ဆိုတာ မေတြးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား အခြင့္ရတုန္း နားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ပိုပ်င္းသထက္ ပ်င္းလာတယ္။ အလုပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္၊ တာဝန္ေပးေနတုန္း ဟန္ေဆာင္လုပ္ျပ႐ုံ လုပ္ျပေနခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြကိုလည္း သူတို႔အလုပ္မွာ အမွားေတြ ဆန္းစစ္တာ လုံးဝ မကူညီသေလာက္ျဖစ္ၿပီး၊ ျပႆနာေတြ ေပၚေတာ့၊ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာ ဘာမွ မေတြးခ်င္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ လုပ္ငန္းစဥ္ မတိုင္ခင္ ၿပီးႏိုင္တာ သိသာေနတဲ့ ဗီဒီယိုေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္ဆြဲမိသြားတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ တည္းျဖတ္တဲ့ ဗီဒီယိုေတြမွာ ျပႆနာေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္အဖြဲ႕ထဲက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ တစ္ေယာက္မွ သူတို႔အလုပ္မွာ မတိုးတက္ၾကဘူး။ အလုပ္မွာ အခက္အခက္ နည္းနည္း ရွိရင္ေတာင္၊ လူတိုင္း ညည္းညဴၾကတယ္။ ဒါကို မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္ မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့႐ုံမက၊ လိုက္ၿပီးေတာင္ ညည္းညဴခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ေတြ႕အလုပ္မွာ က်ရႈံးၿပီး၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မိတ္သဟာယ ျပဳၿပီးေနာက္မွာ မတိုးတက္ခဲ့ေတာ့၊ အဖြဲ႕‌ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ရာထူးကေန မၾကာခင္ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ အထုတ္ခံရၿပီးေတာ့ အရမ္း စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္လို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး သုံးသပ္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းေနတုန္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေျပာတာ ေတြ႕တယ္။ “မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ား၌ လုံးဝ ဒုကၡမခံလိုေသာ၊ ျပႆနာတစ္ခုႀကဳံသည့္အခါတိုင္း အစဥ္သျဖင့္ ညည္းညဴၿပီး အဖိုးအခေပးဖို႔ ျငင္းဆန္ေသာ လူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ယင္းသည္ ဝတ္ေက်တမ္းေက် သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သင္၏တာဝန္ကို ဝတ္ေက်တမ္းေက် ေဆာင္႐ြက္ျခင္းႏွင့္ ယင္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားျခင္း၏ ရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းသည္ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ညံ့ဖ်င္းေသာ စြမ္းေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္၊ သင့္အေနျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္လည္း- သင္၏ တာဝန္သည္ စံမီလိမ့္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ မိမိတာဝန္အေပၚ ထားရွိသည့္ သင္၏ သေဘာထားကို ဘုရားသခင္ စိတ္ေက်နပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းႏိုင္ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ခဲ့လွ်င္၊ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္၊ ဤသို႔ေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္အတြက္ အားလုံးကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္လုပ္ေဆာင္ေသာအခါတြင္ အရာရာတိုင္းက သင့္ေလ်ာ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ရလဒ္က ေကာင္းလိမ့္မည္။ သင့္အေနျဖင့္ ခြန္အားစိုက္ထုတ္ဖို႔ မ်ားစြာ မလိုအပ္ေပ။ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈတြင္ သင္သည္ မႁခြင္းမခ်န္ အားထုတ္သည့္အခါတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အတြက္ အရာရာ စီစဥ္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ ဉာဏ္မ်ားကာ သစၥာေဖာက္ၿပီး၊ သင္၏ တာဝန္အေပၚ စိတ္မဝင္စားဘဲ အစဥ္သျဖင့္ လမ္းလြဲပါက ဘုရားသခင္သည္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္မည္ မဟုတ္ေခ်။ သင္သည္ ဤအခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္က၊ ‘သင္သည္ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မေကာင္းေပ။ သင္သည္ အသုံးမက်ေပ။ ေဘးထြက္ရပ္ေလာ့။ သင္သည္ ဉာဏ္မ်ားၿပီး သစၥာမဲ့ရသည္ကို ႏွစ္သက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ေအးေဆးသက္သာ ေနရျခင္းကို သင္ ႏွစ္သက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ကဲ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အစဥ္ထာဝရ ေအးေဆးသက္သာ ေနေလာ့’ ဟု ဆိုလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ အခြင့္အေရးကို အျခားသူတစ္ဦးအား ေပးလိမ့္မည္။ မည္သို႔သေဘာရသနည္း- ဤသည္မွာ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုေလာ၊ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုေလာ။ (ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။) ယင္းမွာ ဧရာမ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခု ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အားထုတ္လိုစိတ္မရွိဘဲ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ စိတ္မဝင္စားဘူး၊ တာဝန္မဲ့ၿပီး ေပါ့တန္ခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ စအေစခံတုန္းက၊ အခ်ိန္ေပးၿပီး အားထုတ္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ တိုးတက္ၿပီး ရလဒ္တခ်ိဳ႕ ရတာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ အားရေက်နပ္လာတယ္၊ ေအာင္ျမင္မႈေပၚမွာ အနားယူၿပီး အၿမဲ ဇာတိအလိုျဖည့္ေနခဲ့တယ္။ ဘယ္လို အပန္းေျဖၿပီး လြယ္လြယ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာပဲ အၿမဲ ေတြးခဲ့တယ္။ အလုပ္ကို ပိုေကာင္းေစဖို႔ ဘာအားထုတ္မႈမွ ေပးအပ္ျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ လိုလားမေနခဲ့ဘူး။ ျပႆနာေတြ ရွိတာ ရွင္းရွင္း ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ ခ်က္ခ်င္း မေျဖရွင္းခဲ့သလို၊ အဲဒါေတြကို တျခားလူေတြက ေထာက္ျပေတာ့၊ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ အဖြဲ႕မွာ တျခားလူေတြက သူတို႔ ျပႆနာေတြအေၾကာင္း ညည္းညဴေနၾကတာ ျမင္ေတာ့၊ သူတို႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ မိတ္သဟာယမျပဳေပးခဲ့ႏိုင္႐ုံမက၊ သူတို႔နဲ႔ေတာင္ အတူ သြားၿပီး သေဘာတူခဲ့တယ္။ ဗီဒီယို ထုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္က ဘယ္ေလာက္ ေႏွာင့္ေႏွးပါေစ၊ လူေတြမွာ ျပႆနာ ဘယ္ေလာက္မ်ားပါေစ၊ ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္သလိုပဲ။ ေကာင္းေကာင္း ခံစားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပင္းပန္းေစတာကို ေရွာင္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ ဗီဒီယိုေတြမွာ ျပႆနာေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ထုတ္လုပ္တဲ့ တိုးတက္မႈကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ဇာတိ သက္သာျခင္းအတြက္ အရမ္း အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ကို ျပက္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မ ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္၊ ဘုရားနဲ႔ တျခားလူေတြကို လွည့္ျဖားခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ ဘယ္မွာလဲ။ အလုပ္အေပၚ အဲဒီလို သေဘာထားေတြကို ဘုရား ႐ြံ႕မုန္း၊ စက္ဆုပ္တယ္။ အလုပ္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာအားလုံးကို ျပန္ေတြးေတာ့၊ အခ်ိန္ေပးၿပီး စေတးတာေတြသာ လုပ္ခဲ့ရင္၊ ကိစၥေတြက အဲဒီလို ဆိုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ပ်င္းၿပီး၊ ဆင္းရဲဒုကၡမခံ၊ မပင္ပန္းခ်င္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရး အလုပ္ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ၿပီး လြန္လြန္းခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းအက်င့္ပ်က္၊ ယိုယြင္းလာၿပီးေတာ့ အဲဒါကိုေတာင္ သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားက သတိေပးခ်က္ေတြ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က မသုံးသပ္သလို ေနာင္တမရေသးဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ အရမ္း ထုံထိုင္းၿပီး ေခါင္းမာႏိုင္ခဲ့တာလဲ။ အဲဒါေတြအားလုံး သေဘာေပါက္ေတာ့၊ အျပစ္ရွိသလို ခံစားၿပီး ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဘယ္လို တာဝန္မဲ့ၿပီး လြန္လြန္းခဲ့ပုံ ေထာက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ တကယ္ မျဖစ္ထိုက္ခဲ့ဘူး။ အထုတ္ခံခဲ့ရတာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အမွားပါ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “တာဝန္သိစိတ္ရွိေသာသူတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေလာ့။ တစ္စုံတစ္ခုကို ထိုသူအား ေျပာဆိုသည့္အခါတိုင္း၊ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခုကို ထိုသူအား ၫႊန္ၾကားသည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ၫႊန္ၾကားေသာသူမွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစ၊ အမႈေဆာင္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ အထက္လူႀကီးျဖစ္ေစ သူသည္ ‘အင္း။ သူတို႔က ငါ့ကို အထင္ႀကီးေနေတာ့ ဒီကိစၥကို ငါ ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ရမယ္။ သူတို႔ကို စိတ္ပ်က္ေစလို႔မျဖစ္ဘူး’ ဟု အစဥ္ စဥ္းစားလိမ့္မည္။ ဤသို႔ တာဝန္သိတတ္ၿပီး အသိတရားရွိေသာသူတစ္ေယာက္အား ကိစၥတစ္ခုကို သင္ အပ္ႏွံဝံ့မည္ေလာ။ ကိစၥတစ္ခုကို ကိုင္တြယ္ရန္ သင္ အပ္ႏွံႏိုင္သည့္ သူသည္ ယုံၾကည္ဖို႔ ထိုက္တန္သည္ဟု သင္ယုံၾကည္ေသာသူ၊ သင္အေကာင္းျမင္ေသာသူျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဤလူမ်ိဳးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ရွိကာ ထိုသူအား သင္ အထင္ႀကီးသည္။ အထူးသျဖင့္ သင့္အတြက္ သူလုပ္ေဆာင္ၿပီးေသာ အရာမ်ားအားလုံးသည္ အလြန္တာဝန္ေက်ပြန္စြာျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး သင္၏ သတ္မွတ္ိုခ်က္မ်ားအတိုင္း အျပည့္အဝမီပါက၊ သူသည္ ယုံၾကည္ဖို႔ ထိုက္တန္သည့္သူျဖစ္သည္ဟု သင္ ထင္လိမ့္မည္။ သင္၏ စိတ္အတြင္းတြင္ ထိုသူအား အလြန္ပင္ ေလးစားၿပီး အထင္ႀကီးမည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မဆိုထားႏွင့္၊ ဤလူအမ်ိဳးအစားႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္လိုစိတ္ရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားက ထမ္းေဆာင္ရန္ ဝတၱရားရွိေသာ တာဝန္တစ္ခုကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်၍မရေသာ သူတစ္ေယာက္အားအပ္ႏွံမည္ဟု သင္တို႔ ထင္သေလာ။ (အပ္ႏွံမည္မဟုတ္ပါ။) အသင္းေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ဘုရားသခင္က ခြဲေဝသတ္မွတ္ေပးထားေသာ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ ေရွးဦးစြာ ထိုသူကို တာဝန္သိတတ္ၿပီး လုံ႔လရွိဖို႔၊ အလုပ္ကို အလြန္အေရးပါသည္ဟု မွတ္ယူၿပီး ေကာင္းစြာလုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဘုရားသခင္က ေမွ်ာ္လင့္သည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ထိုသူသည္ ယုံၾကည္ဖို႔ရန္ ထိုက္တန္ေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မည္မွ်ၾကာပါေစ၊ သူ၏ ပတ္ဝန္းက်င္က မည္သို႔ ေျပာင္းလဲပါေစ သူ၏ တာဝန္သိစိတ္က မယိမ္းယိုင္ဖို႔၊ သူ၏ ပင္ကိုစ႐ိုက္က စမ္းသပ္မႈကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ ဘုရားသခင္က ေမွ်ာ္လင့္သည္။ သူသည္ ယုံၾကည္ထိုက္ေသာသူျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္က စိတ္ခ်လက္ခ်ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤကိစၥကို ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ စစ္ေဆးျခင္း ရွိမည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စိတ္အတြင္းတြင္ ဘုရားသခင္က ထိုသူကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ဤအလုပ္ကို ထိုသူအား ေပးေသာအခါ သူသည္ အမွားတစ္ခုမွ်မရွိဘဲ ၿပီးေျမာက္ဖို႔ ေသခ်ာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္၊ သိလိုက္တယ္။ လူ႔သဘာဝရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔အလုပ္မွာ တာဝန္ယူတယ္၊ ဘုရားရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘယ္အေျခအေနမွာပဲ ရွိပါေစ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း အတိအက် သူတို႔တာဝန္ေတြကို လိုက္လုပ္ရင္းနဲ႔ သူတို႔တာဝန္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါက တာဝန္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွိသင့္တဲ့ သေဘာထားပဲ။ ဗီဒီယိုအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို တာဝန္ေပးခဲ့တာ ေထာက္ရင္၊ ကြၽန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ႏိုင္တဲ့အရာကို အနည္းဆုံး လုပ္သင့္ခဲ့တာ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္က ပုံမွန္ ေရွ႕ဆက္တာ ေသခ်ာေအာင္ အလုပ္မွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ျပႆနာေတြကို အခ်ိန္မီ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေျဖရွင္းခဲ့သင့္တာေလ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းသာအားရ လက္ခံသေဘာတူခဲ့ေပမဲ့၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တျခားလူေတြက ထပ္တလဲလဲ ေစ့ေဆာ္၊ တိုက္တြန္းတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ကိုယ္ပိုင္ ဇိမ္ခံျခင္းနဲ႔ သက္သာမႈကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ၿပီး ဘာလက္ေတြ႕အလုပ္မွ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ “အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္” ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို စြဲကိုင္ေပမဲ့ ဘာတစ္ခုမွ မၿပီးခဲ့ဘူး။ တာဝန္ေပးခံခဲ့ရတဲ့ အနိမ့္ဆုံး တာဝန္ေတြကိုေတာင္ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရး အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ကို လြန္လြန္းသလို အားကိုးလို႔မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ျပဳမူခဲ့ပုံအရ အထုတ္ခံခဲ့ရသင့္တာၾကာၿပီ။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ ဆက္အလုပ္လုပ္ခြင့္ရတာ ဘုရားရဲ႕ က႐ုဏာနဲ႔ သည္းခံျခင္းေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီတုန္းက ေတြးမိတယ္။ “ဒီအခြင့္အေရးကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ အစြမ္းကုန္လုပ္ရမယ္” လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနပုံနဲ႔ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး၊ တာဝန္ေပးခံရတဲ့ ဗီဒီယိုေတြ လုပ္တာ ၿပီးစီးတဲ့အျပင္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈကို တိုးပြားေစဖို႔ နည္းလမ္းေတြကို ဆက္ရွာခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြကို အတိအက် ေဖာ္ထုတ္ၿပီး၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဆီ အခ်ိန္မီ တိုင္ၾကားတယ္။ တျခားလူတိုင္းနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းေတြလည္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ဒီလိုအလုပ္လုပ္တာ ပိုပင္ပန္းစရာ ျဖစ္ေပမဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၿပီဆိုတာ သိရင္းနဲ႔ ပိုစိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္တယ္။

ေနာက္မၾကာခင္မွာ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ္ တိုးတက္တာ ျမင္ေတာ့ ဗီဒီယိုအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ တာဝန္ေပးတယ္။ ဒီအလုပ္လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္ေတာ္ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၿပီး အေကာင္းဆုံး အားထုတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ကို ေန႔တိုင္း စစ္ေဆးၿပီး ရွိေနတဲ့ ျပႆနာအားလုံးကို ပုံထားလိုက္တယ္။ ျပႆနာေတြကို သတိထားမိတဲ့အခါ၊ ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္း ရွာတယ္။ မေျဖရွင္းႏိုင္ရင္၊ အဲဒါေတြကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း နည္းနည္းၾကာေတာ့၊ အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ တိုးတက္တဲ့အခါ၊ အရင္က ပ်င္းရိျခင္းက ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ဒီေန႔ေတြမွာ အလုပ္က အားလုံး အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း သြားေနၿပီး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိဘူး။ ငါ နည္းနည္း နားသင့္တယ္။ ေန႔တိုင္း ဒီေလာက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး စိုးရိမ္စရာ အရမ္းမ်ားလြန္းရင္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ငါ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားမွာ” လို႔ေပါ့။ ဒါကို ေတြးမိတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာ အားရေက်နပ္လာတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္မွာ ဟန္ေဆာင္ လုပ္ျပ႐ုံလုပ္ျပတယ္၊ ကိုယ့္ကြၽမ္းက်င္မႈကို တိုးတက္ေစတာ၊ ျပႆနာနဲ႔ အမွားေတြကို ေျဖရွင္းတာေတြ မစိုးရိမ္ေတာ့သလို၊ တျခားလူေတြကို သူတို႔အလုပ္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စစ္ေဆးဖို႔ေတာင္ ဒုကၡမခံေတာ့ဘူး။ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုခု ရတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အပန္းေျဖလိုက္ခ်င္ခဲ့ၿပီး၊ တစ္ခါတေလ အလုပ္ ဒါမွမဟုတ္ ေလ့လာသင္ယူေနတဲ့ အေတာအတြင္း၊ အခ်ိန္ကုန္ဖို႔ ရယ္စရာဗီဒီယိုေတြ၊ ဒရမ္မာေတြကို ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ၿပီးစီးလို႔ရတဲ့ ဗီဒီယိုေတြ ၾကန႔္ၾကာသြားၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္စြမ္းေဆာင္မႈက စဆိုး႐ြားလာတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္က ေတြေဝၿပီး နားေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဗီဒီယို တည္းျဖတ္မႈမွာ ရွင္းလင္းတဲ့ အေတြးစဥ္ မရွိခဲ့ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္တာ မေပ်ာ္ေမြ႕သလို၊ ကြၽန္ေတာ့္ထဲမွာ ေမွာင္မိုက္မႈ ပ်ံ႕ေနတာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ၊ သူ႔မ်က္ေမွာက္ေတာ္ကို မခံစားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို ဆက္ျဖစ္တာ အႏၲရာယ္မ်ားမွန္း သိေပမဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသးသလို၊ တကယ္ နာက်င္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။ “အကယ္၍ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ အေျပာအဆိုႏွင့္ အျပဳအမူတို႔၌ မယုံၾကည္သူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ေလးနက္မႈမရွိဘဲ၊ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔သည္ မယုံၾကည္သူထက္ပင္ ပို၍ ဆိုးယုတ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ သမား႐ိုးက် နတ္ဆိုးမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တိက်တဲ့ အေျခအေနကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္တယ္။ ႏွစ္အမ်ားႀကီး ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို အာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ေသးသလို၊ အလုပ္လုပ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အနားယူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါသစၥာေစာင့္သိမႈ ကင္းမဲ့႐ုံသက္သက္ မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေျခခံ စႏႈန္းေတာင္ မျပည့္မိခဲ့တာပါ။ ေလာကီကမာၻမွာ၊ ကိုယ့္ကုမၸဏီ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္နာရတာျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္မွာရွိေနတုန္း၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို လုံ႔လဝီရိယရွိရွိ လုပ္ၿပီး အေခ်ာင္ခိုရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသင္းေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေတာ့၊ အေျခခံ တာဝန္ သိစိတ္ေလးေတာင္ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူး။ ဇာတိအလိုကို ျဖည့္ဖို႔သက္သက္ တာဝန္ေတြကို ျဖစ္သလို ေဘးဖယ္ထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လက္လြတ္စပယ္၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့ ျပဳမူခဲ့ပုံကို ေထာက္ရင္ ခရစ္ယာန္လို႔ တကယ္ အေခၚခံထိုက္ရဲ႕လား။ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုံေလာက္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ မေျပာနဲ႔ တာဝန္မွာ အေစခံမႈေတာင္ မေပးခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဇာတိအလိုျဖည့္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ကိုယ့္ဇာတိပကတိကို စြန႔္ဖို႔ ဘာလို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ နည္းနည္းေလးေတာင္ မရွိခဲ့တာလဲ။ သူတို႔ တာဝန္ေတြကို မစြန႔္ပစ္ခင္မွာ စီစီပီရဲ႕ ဖမ္းဆီး၊ ညႇင္းဆဲတာကို စြန႔္စားၾကတဲ့ တ႐ုတ္ျပည္က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က တ႐ုတ္ျပည္ကေန လြတ္ေျမာက္ရင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီက်တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို နည္းနည္း ပိုမစဥ္းစားခ်င္ခဲ့ဘူး၊ စေတးတာေတြတခ်ိဳ႕ မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ လုံးဝ အသုံးမက်တဲ့သူလို ျပဳမူေနခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သိကၡာ၊ အက်င့္စ႐ိုက္ နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြးေလ၊ ဘုရား၊ ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ရွက္မိေလပဲ။ ၿပီးေတာ့ စသုံးသပ္မိတယ္။ “ကိုယ့္ဇာတိ အလိုျဖည့္ၿပီး တာဝန္ေတြကို ေခါင္းေရွာင္တာေၾကာင့္ အရင္က တစ္ခါ ငါ က်ရႈံးၿပီးၿပီ။ အရင္က အမွားေတြကေန ဘာလို႔ ငါ မသင္ယူခဲ့တာလဲ။ ငါ ဘာလို႔ ငါ့အလုပ္မွာ ဆတ္ေဆာ့ၿပီး မတည္တံ့ခဲ့တာလဲ။” ဘုရားဆီ ကိုယ့္ျပႆနာရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္း ရင္းျမစ္ကို ရွာေတြ႕ႏိုင္ေအာင္ ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းမိတယ္။

တစ္ေန႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕တယ္။ “လူတို႔သည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ေယာင္ၿပီး လမ္းထေလွ်ာက္ေနသကဲ့သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္ စည္းကမ္းမဲ့ၿပီး ပ်င္းရိၾကသနည္း။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ သဘာဝတြင္ရွိေသာ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္ ဆိုင္သည္။ လူ႔သဘာဝတြင္ ပ်င္းရိျခင္းအမ်ိဳးအစားတစ္ခု ရွိသည္။ လူတို႔သည္ မည္သည့္အလုပ္ကို လုပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေစ့ေဆာ္သည့္သူတစ္ေယာက္ကို အစဥ္ လိုအပ္သည္။ တစ္ခါတရံတြင္ လူတို႔သည္ ဇာတိပကတိကို စြဲလန္းၾကသည္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္သာမႈကို မက္ေမာၾကသည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုအတြက္ အေရးေပၚ အစီအစဥ္မ်ား အစဥ္ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အမွန္ပင္ လူေကာင္းမ်ားမဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အေရးႀကီးေသာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ အေကာင္းဆုံးလုပ္ႏိုင္သည္ထက္ အစဥ္ ေလွ်ာ့၍ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ တာဝန္မသိတတ္ျခင္း၊ သစၥာမရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ငါသည္ သင္တို႔အား အလုပ္တြင္ မတက္မႂကြမျဖစ္ေစရန္ သတိေပးဖို႔္ ဤအရာမ်ားကို ယေန႔ေျပာၿပီးျဖစ္သည္။ ငါေျပာသမွ်ကို သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ေဆာင္ေပ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ မည္သို႔အရာရွိျဖစ္ရမည္ကို သိသည္။ ၎တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာအခါ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္ ပထမဆုံးေသာအရာမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ၎တို႔သည္ ‘မန္ေနဂ်ာအသစ္သည္ အေကာင္းျမင္ခံရမွျဖစ္မည္’ ဟူသည့္ နည္းလမ္းကို သုံးၾကသည္။ ေရွးဦးစြာ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္အတြက္ အနည္းငယ္ေသာအရာတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ လူတို႔၏ ဘဝမ်ားကို လြယ္ကူေစရန္ အနည္းငယ္ေသာအရာမ်ားကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ လူတို႔က ၎တို႔အား အေကာင္းျမင္ေစရန္၊ ၎တို႔သည္ လူထုႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိသည္ဟု လူတိုင္းအား ျပသရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူတိုင္းက ၎တို႔ကို ခ်ီးမြမ္းၾကၿပီး ၎တို႔သည္ ထိုလူတို႔အတြက္ မိဘမ်ားသဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကဖို႔ရန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ တရားဝင္ ခ်ဳပ္ကိုင္လာၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ယခုအခါတြင္ လူသိမ်ားေသာ အေထာက္အပံ့ကိုရရွိၿပီး ၎တို႔၏ ရာထူးက လုံၿခဳံသည္၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၏ အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းသည္ ၎တို႔အတြက္ မွန္ကန္သင့္ေတာ္သည္ဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔၏ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားမွာ ‘ဘဝဟူသည္ စားျခင္းႏွင့္ ဝတ္ျခင္းအတြက္သာျဖစ္၏၊’ ‘လူ႔ဘဝသည္ တိုေတာင္းသျဖင့္ တစ္ေန႔တာအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ အသုံးခ်ပါ၊’ ႏွင့္ ‘ယေန႔လုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ မနက္ျဖန္ကို မနက္ျဖန္ေရာက္မွ ေတြးပူပါ။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ေရာက္လာသည့္ေန႔ရက္မ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကသည္။ ၎တို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ေပ်ာ္ပါးၾကသည္။ အနာဂတ္အတြက္ မေတြးေတာေပ။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က မည္သည့္ဝတၱရားမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းသင့္သည္၊ မည္သည့္တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္သင့္သည္ဆိုသည္ကို ထည့္စဥ္းစားဖို႔ဆိုသည္မွာ ပို၍ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ အယူဝါဒ စကားလုံး၊ စကားစုအနည္းငယ္ကို သံေယာင္လိုက္ၿပီး ပုံမွန္အလုပ္အျဖစ္ အျပင္ပန္းအတြက္ တာဝန္အနည္းငယ္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္တကယ့္အလုပ္ကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ အသင္းေတာ္ရွိ တကယ့္ျပႆနာမ်ားကို အျပည့္အဝေျဖရွင္းရန္အတြက္ ႏႈိက္ႏႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္ ရွာေဖြဖို႔ မႀကိဳးစားေပ။ ဤသို႔ေသာ အေပၚယံအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းတြင္ မည္သည့္အဓိပၸာယ္ရွိသနည္း။ ယင္းသည္ လွည့္စားျခင္းမဟုတ္သေလာ။ အေရးႀကီးေသာတာဝန္မ်ားကို ဤအေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ိဳးအစားအေပၚသို႔ အပ္ႏွံႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းအတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီသေလာ။ (မညီပါ။) ဤလူတို႔သည္ မည္သည့္ အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္တာဝန္သိစိတ္မွ် မရွိေပ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တရားဝင္ရာထူးတစ္ခုတြင္ အေစခံလိုဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ အရွက္ကင္းမဲ့သနည္း။ တာဝန္သိစိတ္ရွိေသာလူအခ်ိဳ႕သည္ အစြမ္းအစနည္းၿပီး ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ တာဝန္သိစိတ္လုံးဝမရွိသည့္ လူသားအမႈိက္အတြက္မွာမူ ပို၍ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္ ပို၍ပင္ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီေပ။ ဤသို႔ေသာ ပ်င္းရိေသာ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မည္မွ် ပ်င္းရိသနည္း။ ၎တို႔သည္ ျပႆနာတစ္ခုကို ရွာေတြ႕သည္။ ဤသည္မွာ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္ကို ၎တို႔ သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔က မည္သည့္အရာမွ်မဟုတ္သကဲ့သို႔ မွတ္ယူၿပီး အေလးမထားၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အလြန္ပင္ တာဝန္မသိတတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ စကားေျပာေကာင္းသူမ်ားျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အစြမ္းအစအနည္းငယ္ ရွိပုံေပၚသည္။ သို႔ေသာ္ အသင္းေတာ္တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္သည့္အခါ ၎တို႔သည္ ေျဖရွင္းရန္ မတတ္ႏိုင္ၾကေပ။ အသင္းေတာ္ျပႆနာမ်ားသည္ ဆက္လက္ စုပုံလာၿပီး မိသားစု ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္အေမြပစၥည္းကဲ့သို႔ ျဖစ္လာေသာ္လည္း၊ ဤေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စိတ္မဝင္စားဘဲ၊ ေပါ့ျပက္ေသာ အလုပ္တာဝန္ အနည္းငယ္ကို ထုံးစံအတိုင္း မရမက လုပ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္ေလသည္။ အဆုံးသတ္ရလဒ္သည္ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ရႈပ္ေထြးေအာင္မလုပ္သေလာ။ တလြဲတေခ်ာ္မလုပ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္တြင္ ပရမ္းပတာျဖစ္ေစၿပီး အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာမကြဲေစသေလာ။ ဤသည္မွာ မေရွာင္လႊဲႏိုင္ေသာ ရလဒ္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ အားရေက်နပ္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ တက္ႂကြမႈ ကင္းမဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သဘာဝအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ပ်င္းရိၿပီး အေပ်ာ္အပါးကို ရွာတတ္လို႔ပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က “ဘဝဟူသည္ စားျခင္းႏွင့္ ဝတ္ျခင္းအတြက္သာ ျဖစ္၏” “ယေန႔ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္၊ မနက္ျဖန္ကို မနက္ျဖန္ေရာက္မွ ေတြးပူပါ”ဆိုတာနဲ႔ “ဘဝက တိုေတာင္းသည့္အတြက္ စားေသာက္ၿပီး၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ”ဆိုတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးမွားေတြအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကမာၻေျမေပၚ ဒီဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမြ႕ေလ်ာ္သင့္တယ္လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ အေတာမသတ္တဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ပင္ပန္းမႈေတြကို ရွင္းခ်က္မထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ လုပ္သမွ်မွာ လုံ႔လမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အလုပ္မွာရွိတဲ့ အေသးဆုံး ရလဒ္ကို အရင္းအႏွီးအျဖစ္ယူၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္၊ အက်င့္ပ်က္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကာလေတြလိုပဲ။ အမွတ္ေကာင္းရၿပီး၊ ဆရာေတြနဲ႔ အတန္းေဖာ္ေတြရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးတာ ခံရတဲ့ အခါတိုင္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စာေလ့လာမႈေတြမွာ ဆက္ေတြးၿပီး အားမထုတ္ခ်င္ေတာ့သလို၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနလိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အခန္းထဲမွာ ဂ႐ုတစိုက္ နားမေထာင္ေတာ့သလို၊ အိမ္စာ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အမွတ္ေတြ ထိလာၿပီး၊ မိဘနဲ႔ ဆရာေတြက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပို တင္းက်ပ္လာတဲ့အခါ၊ အဆင့္ျပန္တက္လာတဲ့အထိ စာေလ့လာတာေတြကို အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး အားထုတ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ေက်နပ္လာၿပီး၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ျပန္ေနခ်င္ျပန္တယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ၊ ဒီအက်င့္ပ်က္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္တာ ဆက္ခံေနခဲ့ရၿပီး၊ ပိုပ်င္းရိလာခဲ့တယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ထက္သန္တက္ႂကြမႈ ကင္းမဲ့လာခဲ့တယ္။ လုပ္သမွ်မွာ ေရွာင္ေျပးၿပီး၊ စိတ္ေျပာင္းလြယ္တယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔၊ စေတးဖို႔ မလိုလားခဲ့လို၊ အားထုတ္ဖို႔ ပိုပိုၿပီး မလိုမလား ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ အခန္းက႑နဲ႔ အလုပ္တိုးတက္မႈကို စစ္ေဆးရတဲ့ အဖြဲ႕သားအေနနဲ႔ လက္ရွိ အခန္းက႑ႏွစ္ခုလုံးမွာ၊ အလားတူ ပ်င္းရိၿပီး ထက္သန္တက္ႂကြမႈ မဲ့ခဲ့တယ္။ ရလဒ္တစ္ခုခု ျဖစ္ေပၚတာနဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာေနတယ္၊ ဆုံးရႈံးမႈေတြ ခံစားၿပီး၊ ပင္းပန္းမလာေအာင္လို႔ အလုပ္ကို အနားယူတာနဲ႔ ေျပာင္းလိုက္ခ်င္တယ္၊ အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြ ရွိတာကို ရွင္းရွင္း သိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။ တာဝန္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နည္းနည္း ပိုစေတးဖို႔ထက္ ေသးႏုတ္တဲ့ အေပ်ာ္အျပက္အတြက္ ကိုယ့္အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းပစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ သြင္ျပင္ကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ကို လွည့္ျဖား၊ ႏွပ္ခ်ဖို႔ေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပ်င္း႐ုံမက ဉာဏ္လည္းမ်ားၿပီး လွည့္ျဖားတတ္ခဲ့တယ္၊ အပန္းေျဖနားေနျခင္းနဲ႔ သက္သာမႈမွာ ကိုယ့္ဘဝကို အသက္ရွင္ဖို႔ပဲ လိုခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ေရေလာင္းျခင္းအျပင္ ကြယ္ကာမႈကို အမ်ားႀကီး ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ေပမဲ့၊ အေျခခံက်တဲ့ အနိမ့္ဆုံးေလးကိုေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က အလဟႆေနရာျဖဳန္းတီးတဲ့၊ အသင္းေတာ္ထဲက ကပ္ပါးတစ္ေကာင္ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္ လူ႔သဘာဝနဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရား ဘယ္မွာလဲ။ က်မ္းစာေျပာတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းကို သတိရမိတယ္။ “လူမိုက္တို႔သည္ ႂကြယ္ဝမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္။” (သုတၱံက်မ္း ၁:၃၂) ေနာင္တမရရင္၊ လက္ရွိမွာ အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို မထုတ္ပယ္ရင္ေတာင္၊ အရာခပ္သိမ္းကို ဘုရားက စိစစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အထဲမွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္လုပ္တာ ရပ္သြားမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ အထုတ္ပယ္ခံရမွာပဲ။

အဲဒီေနာက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ သေဘာထားကို စေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ဘုရားသခင္၏ တာ၀န္ေပးေစခိုင္းခ်က္မ်ားကို သင္ မည္သို႔ ယူမွတ္သည္မွာ အလြန္႔အလြန္ အေရးႀကီးသည္။ ဤအရာသည္ အလြန္ေလးနက္ေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံထားသည့္အရာကို သင္ မျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ သင္သည္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ အသက္ရွင္ရန္ မသင့္ေတာ္သကဲ့သို႔၊ အျပစ္ေပးခံရသင့္ေပသည္။ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံသည့္ မည္သည့္ တာဝန္မ်ားကိုမဆို ျပည့္စုံေစသင့္သည္မွာ၊ ေကာင္းကင္က ခ်မွတ္ထားၿပီး ေျမႀကီးက အသိအမွတ္ျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အထြတ္အထိပ္ တာဝန္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ တကယ့္ အသက္တမွ်ပင္ အေရးႀကီးေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ တာ၀န္ေပး ေစခိုင္းခ်က္မ်ားကို သင္ အေလးအနက္မထားလွ်င္၊ သင္သည္ သူ႔ကို အဆိုး႐ြားဆုံးေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ သစၥာေဖာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဤတြင္၊ သင္သည္ ယုဒထက္ ပိုမိုေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းၿပီး က်ိန္ဆဲခံရသင့္ေပသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံသည့္အရာကို ရႈျမင္ပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ အကုန္အစင္ သိနားလည္မႈတစ္ခု ရရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ အပ္ႏွံသည့္ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အထူး မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္က်က္သေရအရွိဆုံးေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္ကို သေဘာေပါက္ရမည္။ အျခားအရာအားလုံးကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္သည္- လူတစ္ဦးသည္ မိမိ၏ အသက္ကို စြန႔္လႊတ္ရမည္ျဖစ္လွ်င္ပင္၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းၿမဲ ျဖည့္ဆည္းရမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း) “လူသည္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ အသက္တာကို ေနထိုင္ရန္ ရွာေဖြလိုက္ေလွ်ာက္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားျဖင့္ ေရာင့္ရဲမေနသင့္ပါ။ ေပတ႐ု၏ ပုံရိပ္အတိုင္း ရွင္သန္ရန္ လူသည္ ေပတ႐ုအေၾကာင္း အသိပညာႏွင့္ သူ၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္။ လူသည္ ပိုမိုျမင့္မားၿပီး ပိုမိုနက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာ အရာမ်ားကို ေလ့လာလိုက္စားရမည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္အား ပိုမိုေလးနက္၍ ပိုမိုျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းအျပင္ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝေသာ အသက္တာကို ရွာေဖြလိုက္ေလွ်ာက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္သာ အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊ သို႔မွသာ လူသည္ ေပတ႐ုႏွင့္ တူမည္ျဖစ္သည္။ အေကာင္းဘက္တြင္ သင္၏ ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ တက္ႂကြထက္သန္ျခင္းကို သင္အာ႐ုံစိုက္ရမည္၊ ပိုမိုေလးနက္ၿပီး ပိုမိုတိက်ကာ ပိုမိုလက္ေတြ႕က်သည့္ သမၼာတရားမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္း တဒဂၤသာယာမႈအလို႔ငွာ ဒုံရင္းသို႔ျပန္ဆိုက္ရန္ သင့္ကိုယ္သင္ အညံ့ခံကာ ခြင့္မျပဳရ။ သင့္ခ်စ္ျခင္းသည္ လက္ေတြ႕က်ရမည္ျဖစ္ၿပီး တိရစာၦန္၏ဘဝႏွင့္ မျခားသည့္ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားကာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ဘဝမွ မိမိကိုယ္ကို လြတ္ေျမာက္ေစရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို သင္ရွာရမည္။ သင္သည္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာဘဝ၊ တန္ဖိုးရွိေသာဘဝကို ရွင္သန္ေနထိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ အ႐ူးလုပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သင့္ဘဝကို ေဆာ့ကစားစရာ အ႐ုပ္ကဲ့သို႔ သေဘာထားျခင္းတို႔ကို မျပဳလုပ္ရ။ ဘုရားသခင္အား ခ်စ္ရန္ ဆႏၵျပင္းျပေသာ လူတိုင္းအတြက္ မရရွိႏိုင္ေသာ သမၼာတရားမ်ား ဆိုသည္မွာ မရွိပါ၊ သူတို႔ ႀကံ့ႀကံ့မခံႏိုင္ေသာအရာအတြက္ တရားစီရင္မႈလည္း မရွိပါ။ သင့္အသက္တာကို မည္သို႔ေနထိုင္သင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္ကို သင္မည္သို႔ ခ်စ္သင့္ၿပီး သူ႔အလိုကိုျဖည့္ဆည္းရန္ ထိုခ်စ္ျခင္းကို မည္သို႔အသုံးျပဳသင့္သနည္း။ သင့္အသက္တာတြင္ ထို႔ထက္ပို၍ ႀကီးျမတ္ေသာအရာ မရွိပါ။ အထူးသျဖင့္ သင့္တြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ဇြဲလုံ႔လတို႔ ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုေၾကာက္တတ္ေသာ လူေပ်ာ့လူညံ့မ်ားကဲ့သို႔ မျဖစ္သင့္ပါ။ အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝေသာ အသက္တာကို ေတြ႕ႀကဳံရန္ႏွင့္ အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝေသာ သမၼာတရားမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံရန္ သင္ေလ့လာရမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုကဲ့သို႔ သင့္ကိုယ္သင္ ဝတ္ေက်တမ္းေက် သေဘာမထားသင့္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ အဓိပၸာယ္ကို အဖန္းဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ္က ဇိမ္ခံျခင္းနဲ႔ သက္သာမႈကို အၿမဲ ရွာရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြမွာ တက္ႂကြမႈ မရွိျဖစ္ၿပီး ေပါ့တန္ရင္၊ ဒါဘုရားကို သစၥာေဖာက္တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီလို အျပဳအမူကို သူ က်ိန္ဆဲ၊ စက္ဆုပ္တယ္။ ေပတ႐ုက သူ႔ဘဝတစ္ခုလုံးမွာ ဘုရားကို ခ်စ္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ဝီရိယရွိရွိ ႀကိဳးစားခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း သူကိုယ္တိုင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ အၿမဲ လိုက္နာၿပီး တိုးတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ အၿမဲ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေဇာက္ထိုး ကားစင္တင္ခံခဲ့ရၿပီး ထူးကဲတဲ့ သက္ေသခံကို ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေနာဧရွိတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ မ်ားျပားတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာေတာင္ လုံးဝ မတြန႔္ဆုတ္ဘဲ၊ သေဘၤာၿပီးစီးတဲ့အထိ မရပ္မနား ႀကိဳးပမ္းရင္းနဲ႔ သေဘၤာေဆာက္ဖို႔ အႏွစ္ ၁၂၀ၾကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ ေနာဧနဲ႔ ေပတ႐ုက ဘုရားနဲ႔ သူတို႔တာဝန္ကို သေဘာထားပုံကို ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့၊ အရမ္းကို ရွက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သလို ပ်င္းလည္းပ်င္းရိၿပီး လူ႔သဘာဝ နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ တာဝန္သိစိတ္ နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့ဘူး၊ ေပါ့တန္ၿပီး အခ်ိန္ဆြဲခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုအခိုင္းခံရတာတာနဲ႔၊ အလုပ္မ်ားတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ပင္းပန္းတာကို စညည္းခဲ့ၿပီး၊ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ေစ့ေဆာ္တာ ခံရခ်ိန္မွာေတာင္ အေခ်ာင္ခိုတယ္၊ ကိုယ့္ဇာတိအလိုကို ျဖည့္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ေၾကာက္စိတ္နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့တာ။ မယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ ဘာမွမျခားဘူး။ ကိစၥေတြကို ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနပုံနဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပ်က္စီးေစ႐ုံပဲ ျဖစ္မွာ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ မွန္တယ္လို႔ အၿမဲ ေတြးခဲ့ၿပီး၊ အနည္းဆုံး အားထုတ္မႈေလး လုပ္တာနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းထုံ၊ မိုက္မဲၿပီး မသိနားမလည္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလိုလုပ္ေနခဲ့ေပမဲ့၊ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ လက္မေလွ်ာ့ခဲ့သလို၊ ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို အက်င့္ပ်က္ျခင္းကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္နာက်င္ေစလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ သဘာဝက ပ်င္းရိၿပီး လူ႔သဘာဝ မဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီလို ဆက္အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး။ သမၼာတရားကို ထက္ထက္သန္သန္ ရွာေဖြၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး စိတ္ႏွလုံးကို စိစစ္ေပးပါ” လို႔ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ ပိုထုတ္ခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ဇယား ျပည့္ေနေပမဲ့၊ ေလ့လာၿပီး ကိုယ့္နည္းပညာ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို တိုးတက္ေစဖို႔ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ မရရေအာင္ ယူခဲ့တယ္။ အလုပ္ထဲက ျပႆနာေတြကိုလည္း ပုံမွန္ စိစစ္ၿပီး ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ တိုးတက္ေအာင္ မရပ္မနား ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ နည္းနည္းၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္လုပ္တဲ့ဗီဒီယိုမွာ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ စရခဲ့တယ္။ ကိုယ္သင္ယူခဲ့တာကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဝမွ်တဲ့အခါ၊ သူတို႔အတြက္လည္း အေထာက္အကူျပဳပုံရတာကို သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ စိတ္ေအးခ်မ္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလိုျဖည့္ဆည္းဖို႔ အလုပ္နည္းနည္း ပိုမ်ားၿပီး အနားယူဖို႔ အခ်ိန္ပိုနည္းေပမဲ့၊ ပင္းပန္းတယ္လို႔၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံေနရသလိုမ်ိဳး မခံစားရဘူး။ အမွန္ေတာ့၊ အမ်ားႀကီး ပိုစိတ္ၾကည္လင္ၿပီး၊ အားတက္ခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ၿပီး နေမာ္နမဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အရင္ကနဲ႔ ဘာမွ မတူဘူး။ အလုပ္မွာ ျပႆနာတစ္ခုခု ျမင္ေတြ႕ဖို႔လည္း ပိုလြယ္ခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ မိတ္သဟာယနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ျပႆနာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အခ်ိန္မီ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က စာတန္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစတာကို အရမ္း ခံစားရလို႔၊ တစ္ခ်ိန္ၿပီးတစ္ခ်ိန္ သူ႔ရဲ႕ ပ်င္းရိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထိခိုက္ေနတုန္းပဲ။ ရလဒ္ေကာင္းေတြ စရတဲ့အခါ၊ နည္းနည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စေက်နပ္လာၿပီး ဇာတိအလိုကို ျဖည့္ခ်င္လာျပန္တယ္။ တစ္ခါက၊ ကြၽန္ုပ္တို႔ရဲ႕ ဗီဒီယိုတစ္ကားကို စစ္ေဆးရင္း၊ အက္ရွင္ ဇာတ္ကားတစ္ကား ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဖိဒ္မွာ ေပၚလာတာကို သတိျပဳမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ “ခုတေလာ အလုပ္မွာ အရမ္း စိတ္ဖိစီးစရာ ျဖစ္ေနတာ။ နည္းနည္းၾကည့္ၿပီး လြတ္ထားလိုက္တာ မထိခိုက္ေလာက္ပါဘူး” ေပါ့။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔၊ ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္လွည့္ကြက္ေဟာင္းဆီ ျပန္သြားေနတာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကိုေတြ႕ခဲ့တယ္။ “သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို သင္ထမ္းေဆာင္ေသာအခါတြင္ ေပါ့ဆၿပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္းႏိုင္ခ်င္သည္။ သင္သည္ ခိုကတ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ဘုရားသခင္၏ စိစစ္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဆုေတာင္းရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ အျမန္လာပါ။ ဤသည္မွာ လုပ္ေဆာင္ရန္ မွန္ကန္သည့္လမ္းဟုတ္မဟုတ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ဤအရာကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ‘ဘုရားသခင္ကို ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ယုံၾကည္သနည္း။ ဤသို႔ေသာ မေသသပ္မႈကို လူတို႔က သတိမထားမိျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က သတိမထားမိဘဲ ေနလိမ့္မည္ေလာ။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္အေပၚ ငါ၏ ယုံၾကည္မႈသည္ မခိုကတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔အတြက္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ငါလုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ သာမန္လူ႔သဘာဝ၏ ေဖာ္ျပခ်က္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းကိုလည္း မခံရေပ။ မျဖစ္ေပ။ ျပင္ပကမာၻတြင္ ငါသည္ ခိုကတ္ႏိုင္ၿပီး ငါေက်နပ္သလိုလုပ္ေဆာင္ေကာင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခု ငါသည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ရွိေနသည္။ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ ဘုရားသခင္၏ မ်က္လုံးမ်ား၏ စိစစ္မႈေအာက္တြင္ရွိေနသည္။ ငါသည္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ငါ၏အသိတရားႏွင့္အညီ ျပဳမူရမည္။ ငါေက်နပ္သလို လုပ္ေဆာင္၍မရေပ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်မျပဳရေပ။ ခိုကတ္၍ မရေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မခိုကတ္ရန္၊ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်မျပဳလုပ္ရန္ မည္သို႔ေဆာင္႐ြက္သင့္သနည္း။ အနည္းငယ္အားစိုက္ထုတ္ရမည္။ ယခုပင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ အလြန္ဒုကၡမ်ားလြန္းသည္ဟု ငါခံစားရသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုခဲ့ေသာ္လည္း ယခု ငါနားလည္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ ဒုကၡအလြန္မ်ားႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိေရာက္မႈရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသည္မွာ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။’ ဟု ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡကို ေၾကာက္ေနေသးေသာအခါတြင္၊ ဤသို႔ေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းရမည္။ ‘အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ပ်င္းရိၿပီး လွည့္စားတတ္သည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ပဲ့ျပင္ဆုံးမပါရန္၊ အျပစ္တင္ပါရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေတာင္းပန္ပါ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ကြၽန္ုပ္၏ အသိတရားတြင္ ခံစားခ်က္တစ္ခု၊ ရွက္စိတ္တစ္ခု ရွိရန္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် မျဖစ္လိုပါ။ ကြၽန္ုပ္ကို လမ္းျပၿပီး ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပရန္၊ ကြၽန္ုပ္၏ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ အက်ည္းတန္မႈကို ျပသရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေတာင္းပန္ပါ၏။’ ဟု ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ သင္ဆုေတာင္းေသာအခါ၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္သိျမင္ရန္ ႀကိဳးစားေသာအခါ ေနာင္တခံစားခ်က္ကို ျဖစ္ေပၚေစၿပီး သင္၏ အက်ည္းတန္မႈကို သင္ မုန္းတီးႏိုင္သည္။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးအတြင္းရွိ မွားယြင္းေသာ အေျခအေနက စတင္ေျပာင္းလဲသည္။ သင္သည္ ဤအရာကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၿပီး ‘ကြၽန္ုပ္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳရသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္ ခိုကတ္ေနသနည္း။ ဤသို႔ေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ ငါသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာသူျဖစ္ေသးသေလာ။ ငါသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အမႈအရာမ်ားကို အေလးအနက္မထားသနည္း။ အခ်ိန္ႏွင့္ အားစိုက္မႈအနည္းငယ္ပို၍ စိုက္ထုတ္သင့္သည္မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ ႀကီးမားေသာ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးမဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ငါလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ဤအရာကိုပင္မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ငါ့ကို လူသားဟုေခၚဆိုရန္ သင့္ေတာ္သေလာ။’ဟု သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ သင္သည္ သႏၷိဌာန္ခ်ၿပီး က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုသည္။ ‘အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ အလြန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနပါသည္။ ကြၽန္ုပ္၌ အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိပါ။ လူ႔သဘာဝမရွိပါ။ ကြၽန္ုပ္ ေနာင္တရလိုပါသည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ခြင့္လႊတ္ရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္ပါသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာင္းလဲပါမည္။ ကြၽန္ုပ္ေနာင္တမရလွ်င္ ကြၽန္ုပ္အား အျပစ္ဒဏ္ေပးေစလိုပါသည္။’ ထို႔ေနာက္တြင္ သင္၏ စိတ္အေနအထားတြင္ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုရွိသည္။ သင္ စတင္ေျပာင္းလဲလာသည္။ ေပါ့ဆမႈႏွင့္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳမႈ ေလ်ာ့နည္းလ်က္ သင္သည္ တာဝန္သိသိ အသိဉာဏ္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ သင္ျပဳမူၿပီး သင္၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ကာ ယခုအခါတြင္ သင္သည္ ဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးဆပ္ႏိုင္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ အလြန္ေကာင္းသည္ဟု သင္ခံစားရသည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ၿငိမ္သက္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ စိစစ္မႈကို လက္ခံႏိုင္ေသာအခါ၊ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းၿပီး အမွီျပဳႏိုင္ေသာအခါတြင္ ထိုသူ၏ အေျခအေနသည္ မၾကာခင္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေတြးဆၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ လမ္းေတြ႕ခဲ့တယ္။ သဘာဝအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ပ်င္းတယ္။ ဇိမ္ခံတာ၊ အပန္းေျဖတာ ပိုႏွစ္သက္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ မလိုလားဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ဒီျပႆနာကို ကြၽန္ေတာ္ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားေပၚ ဆုေတာင္း၊ မွီခိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ကိုယ့္ဇာတိအလိုလိုက္ၿပီး အေခ်ာင္ခိုခ်င္တဲ့အခါ၊ ဘုရားဆီ ခ်က္ခ်င္း ဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ့္ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္၊ ႐ိုက္ႏွက္ဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္သင့္တယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ ကိုယ့္ဇာတိကို စြန႔္ၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာ။ ဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ကိုယ့္အေျခအေနကို ဘုရားဆီ ေျပာျပၿပီး ပဲ့ျပင္ဆုံးမဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္တည္ၿငိမ္သြားၿပီး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ဆီေလ်ာ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဗီဒီယိုကို ဆက္သုံးသပ္ဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကို အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ၊ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ခံစားႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ဗီဒီယိုမွာရွိတဲ့ ျပႆနာေတြကို အျမန္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္း ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္ေတာ့္ ပ်င္းရိျခင္းကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာမွာ ပိုစိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈ ရခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အလုပ္မွာ ဘုရားအေပၚ အမွန္တကယ္ မွီခိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံရမယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဇာတိအလိုကို စၿပီး ျပန္ျဖည့္ဆည္းမိရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိရွိရွိ ခ်ဳပ္ထိန္းဖို႔ ဘုရားေပၚ မွီခိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္ပ်င္းရိျခင္းကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ခြန္အား ရွိခဲ့တယ္။

ဒီရက္ေတြမွာ၊ ဇိမ္ခံျခင္းနဲ႔ သက္သာမႈအတြက္ ဒီဆႏၵကမၾကာခဏ ရွိတုန္းပဲ ျဖစ္ေပမဲ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး မရပ္မနား လက္ေတြ႕လုပ္သေ႐ြ႕၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဒီေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သန႔္စင္ေစၿပီး ေျပာင္းလဲမႈရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့တယ္။