အန္းန အီတာလီ

၂၀၂၀မွာ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္မွာ ဒီဇိုင္းအလုပ္လုပ္တယ္။ အဓိကက ပုံၾကမ္းဆြဲတာေပါ့။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ပုံၾကမ္းဆြဲရတာက တျခားအလုပ္ထက္ပိုၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ရတာကို ေတြ႕မိတယ္။ ကြၽန္မကို ႀကီးၾကပ္တဲ့သူက တျခားအလုပ္ကိုလည္း ႀကီးၾကပ္ေနရတာဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ေတြကို အနီးကပ္ လိုက္မၾကည့္ဘူး။ ကြၽန္မက စၿပီး ခိုကပ္လာတယ္။ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို အျမန္မလုပ္ခိုင္းဘူးဆိုေတာ့ အလွည့္က်တာဝန္ေတြပဲလုပ္တယ္။ ကြၽန္မက ေန႔တိုင္း ဘာမွမလုပ္ဘဲ မေနသေ႐ြ႕၊ ပုံနည္းနည္းၿပီးေနသေ႐ြ႕ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ သက္သာတဲ့အလုပ္ပဲ။ ကြၽန္မက အျမန္လုပ္ဖို႔၊ ဒုကၡခံဖို႔ လုံးဝမလိုပါဘူး ေပါ့။ ကြၽန္မက အဖြဲ႕မွာ အဓိကလူပဲ။ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ အလုပ္ေတြအားလုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ဒီတာဝန္မွာ ရွိေနဖို႔ ေသခ်ာတယ္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ျခင္းခံရမယ္လို႔ ေတြးမိတာေပါ့။ ဒီလိုအျမင္မ်ိဳးရွိေနၿပီး ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေန႔စဥ္ပန္းတိုင္၊ အစီအစဥ္ေတြ ရွိမေနဘူး။ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သေလာက္ပဲလုပ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲၿပီးၿပီး ထားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မက ဒိတိုင္းၿငိမ္ေနတဲ့ပုံစံလုံးဝမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝ သက္သက္သာသာေနတယ္။ ပုံဆြဲတဲ့အခါ အာ႐ုံစိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ကြၽန္မ ခ်က္တင္လုပ္တဲ့ ေဆာ့ဝဲမွာ ေပၚလာတဲ့ မက္ေဆ့မွန္သမွ်ကို ခ်က္ခ်င္းစစ္တယ္။ အေရးႀကီးတာ၊ အျမန္လိုတာရွိေနသည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္မက စာျပန္တာေတြ၊ တျခားကိစၥေတြကို လုပ္ေနတာ။ ကြၽန္မက ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိဘဲ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖဳန္းတီးပစ္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မတို႔က မနက္ပိုင္းစုေဝးပြဲရွိတယ္။ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးျပဳရင္ ပုံသုံးပုံၿပီးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ပထမတစ္ခုၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္အားရသြားတယ္။ မနက္ပိုင္းစုေဝးပြဲလုပ္တာနဲ႔ ေန႔တစ္္ဝက္ကုန္သြားၿပီဆိုေတာ့ ပုံႏွစ္ပုံဆြဲတာ လုံေလာက္ၿပီလို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက အခ်ိန္ဆြဲေနၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးက် ႏွစ္ပုံပဲၿပီးတယ္။ ဒါတင္မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက ပိုတဲ့အခ်ိန္ကို သတင္းေတြၾကည့္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘာျပႆနာေတြရွိလဲဆိုတာ မစဥ္းစားဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာပဲ အပင္ပန္းခံလုပ္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သုံးသပ္ဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပေပမဲ့ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘူး။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ သီးသန႔္အခက္အခဲတစ္ခုခုမရွိဘူး၊ ဒီဇိုင္းေတြလုပ္တာ အသင့္အတင့္ၿပီးတယ္၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္မွာ လုပ္တာ အဆင္ေျပပါတယ္ဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။

အလုပ္ေတြက ဆက္တိုက္မ်ားလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ ပုံဆြဲတဲ့ႏႈန္းက ေႏွးလြန္းေတာ့ အလုပ္က စုပုံလာေရာ။ တကယ္ကို တစ္လလုံး ေႏွာင့္ေႏွးသြားတဲ့ ဒီဇိုင္းတစ္ခုရွိတယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ဒီအေၾကာင္းကိုသိသြားၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္အလုပ္ရလဒ္ကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အထြက္ႏႈန္းက ဘယ္ေလာက္နိမ့္က်ေနလဲဆိုတာ သူသေဘာေပါက္သြားၿပီး ကြၽန္မတို႔ကို ကိုယ့္တာဝန္မွာ ပ်င္းလို႔၊ လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ဆိုၿပီး ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ အလုပ္က စုပုံလာတာကို ျမင္တာေတာင္မွ ကြၽန္မတို႔က အေရးတႀကီးျဖစ္တဲ့စိတ္တစ္ခုမရွိဘူး။ ဘယ္သူကမွ ဒါကို မတင္ျပဘူး။ ကြၽန္မတို႔က ေပါ့ဆတယ္။ တာဝန္မခံဘူး။ တာဝန္မွာ အခ်ိန္ဆြဲၾကတယ္။ ဒါက ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ဒီလိုေျပာေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ကြၽန္မက အၾကမ္းဖ်င္းအေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး အလုပ္အမ်ားႀကီးၿပီးတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဂ႐ုစိုက္တြက္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ ဘာလို႔ အရမ္းနည္းေနရတာလဲ ေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ကို တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ကပ္ပါးေကာင္ျဖစ္မသြားဘူးလား။ ဒီလိုဆက္ျဖစ္ေနရင္ ကြၽန္မက အလုပ္ကထုတ္ခံရၿပီး စြန႔္ပစ္ခံရမွာပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးရဲ႕ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ ထိေရာက္မႈက နည္းနည္းတိုးတက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ဖို႔ရွိေသးတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြအားလုံးကို ျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ အထူးသျဖင့္ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက အလုပ္ကို ပိုၿပီးအနီးကပ္လိုက္ၾကည့္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ အေသးစိတ္ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး ကြၽန္မတို႔ အခက္အခဲျဖစ္တဲ့ေနရာကို ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က ထပ္ၿပီး ျဖစ္သလိုလုပ္ေနတာကို သတိထားမိရင္ သူက ပိုၿပီး ၾကမ္းတဲ့ေလသံနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက စိတ္ရႈပ္တာေပါ့။ ေျပာရတာလြယ္ေပမဲ့ လုပ္ရတာ ခက္တယ္။ သူက အရမ္းေတာင္းဆိုလြန္းေနတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ဒီ ဒီဇိုင္းေတြကိုလုပ္ရတာ လြယ္တယ္လို႔ သူထင္ေနတာလားေပါ့။ ကြၽန္မက အခုေတာင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေနရတာ။ ဒီလိုေတာင္းဆိုတာေတြ ဆက္တိုက္လုပ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကြၽန္မက တန္ခိုးရွိတဲ့သူမဟုတ္ဘူးေလ။ ကြၽန္မက အတိုက္အခံျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနေတာ့ ဒုကၡခံခ်င္စိတ္၊ အဖိုးအခေပးဆပ္ခ်င္စိတ္ရွိမေနဘူး။ အျမန္လုပ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ အေပၚယံအားစိုက္တာေတြက ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျမင္ဖို႔အတြက္ပဲ။ အရမ္းေႏွးေနရင္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရမွာ ေၾကာက္တယ္ေလ။ ကြၽန္မက တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚခံရသလို ခံစားရၿပီး ေန႔တိုင္း တအားပင္ပန္းေနတာ။ ပုံေတြအကုန္လုံးကို တစ္ခါတည္းၿပီးသြားႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဆိုတာကို ခဏခဏ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တယ္။ တျခားအစ္မေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြက အရမ္းသက္သာတယ္လို႔ ေတြးၿပီး သူတို႔ေတြကိုေတာင္ အားက်မိတယ္။ ေန႔တိုင္းလုပ္ဖို႔အတြက္ အဆုံးမရွိတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြရွိေနတဲ့ ကြၽန္မအလုပ္နဲ႔ မတူဘူး ေပါ့။ ခက္ခဲၿပီး ပင္ပန္းတယ္။ ေႏွးေႏွးလုပ္ရင္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရမွာ။ ခ်ေပးတဲ့အလုပ္က မေကာင္းဘူးလို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိမေနေတာ့ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ အၿမဲတမ္း အိပ္ခ်င္ေနတယ္။ ညမွာ အမ်ားႀကီးအိပ္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန႔ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက အိပ္တစ္ဝက္၊ ႏိုးတစ္ဝက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီဇိုင္းေတြကိုလုပ္ဖို႔ ကြၽန္မ အားတင္းထားရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔အတူလုပ္ေနတဲ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္က သူတို႔အလုပ္မွာ ျပႆနာနည္းနည္းရွိတာကို ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္က စည္းမ်ဥ္းေတြကို နားမလည္ဘဲ အေသးအဖြဲကိစၥေတြကို ေၾကးမ်ားေနေတာ့ တိုးတက္မႈက ေႏွာင့္ေႏွးေနတယ္။ တျခားတစ္ေယာက္က်ေတာ့ အၿမဲတမ္း ျဖစ္သလိုလုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အဲဒါေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ေထာက္ျပၿပီး ဆက္ၿပီး လိုက္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ကိုလည္း ေျပာမျပခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ျပႆနာေတြကို ေတြ႕သြားၿပီး ကိုင္တြယ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးေနၿပီ။

တစ္ရက္က်ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ကြၽန္မကို လာရွာၿပီး ေျပာတယ္။ “အစ္မက ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္တယ္။ လူလည္က်ၿပီး လွည့္စားတတ္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို မသိတတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က တြန္းအားေပးမွပဲ အားစိုက္လုပ္တယ္။ အစ္မက ဘုရားအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္တကယ္အသုံးခံေနတာမဟုတ္ဘူး။ အစ္မရဲ႕ အျပဳအမူကို အေျခခံၿပီး အစ္မကို ထုတ္လိုက္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဆႏၵရွိရင္ေတာ့ ဒီဇိုင္းအလုပ္ကို အစ္မ အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္လို႔ရတယ္။ ေနာက္က်ရင္ အစ္မက ေနာင္တရတဲ့ပုံစံေတြ တကယ္ျပရင္ အစ္မကို ျပန္ေခၚမယ္” တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ ဆြံ႕အသြားတယ္။ ဒါက တကယ္ပဲ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကြၽန္မလုပ္ေနတဲ့ပုံစံပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအေျခအေနက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းကို ႐ုတ္တရက္ႀကီးျဖစ္သြားသလို ခံစားရတယ္။ ဒီ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ခ်က္ခ်င္းလက္မခံႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မေၾကာင့္ အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားၿပီး တကယ့္ထိခိုက္မႈျဖစ္သြားတာကို ကြၽန္မ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ေနာင္တေတြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္တာေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားက လူသားရဲ႕ ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကို လုံးဝသည္းမခံဘူးဆိုတာ ခံစားရတယ္။ ဘုရားသခင္က လူတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူက ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္းျပဳမူတဲ့ပုံစံရွိတယ္၊ ဘယ္လိုအလုပ္ရႈပ္တဲ့ပုံစံရွိတယ္ဆိုတာကို မၾကည့္ပါဘူး။ သမၼာတရားနဲ႔ သူ႔တာဝန္အေပၚ သူ႔ရဲ႕သေဘာထားကို ၾကည့္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ေပါ့ေလ်ာ့တဲ့သေဘာထားရွိတယ္။ ျဖစ္သလိုလုပ္တယ္။ အခ်ိန္ဆြဲတယ္။ သူမ်ားေတြက ကြၽန္မကို အၿမဲတမ္း တြန္းေနရတယ္။ ကြၽန္မက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ဟိုးအရင္ကတည္းက ဘုရားက ကြၽန္မကို ႐ြံရွာခဲ့တယ္။ အထုတ္ခံရတာက ဘုရားရဲ႕ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈနဲ႔ ပဲ့ျပင္ဆုံးမႈပါ။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္မိတယ္။ ကိုယ္စိုက္တဲ့အတိုင္း ရိတ္ေနရတာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က ျပစ္မွားမႈေတြကို ဖာေထးဖို႔အတြက္ နာခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ျပန္သုံးသပ္ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ နားမလည္တာတစ္ခုက အစေတာ့ ကြၽန္မက ေကာင္းေကာင္းလုပ္ခ်င္တယ္၊ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဒီလိုပုံစံလုပ္မိသြားရတာလဲ။ အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ။ ကြၽန္မ ေခါင္းရႈပ္ေနရင္းနဲ႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ ကြၽန္မျပႆနာကို နားလည္ေအာင္ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပဖို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ ဘုရားဝတ္ျပဳေနတုန္းမွာ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ဖတ္ပါတယ္။ “အမွန္တကယ္တြင္ သင္၏ တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ၊ တာဝန္သိတတ္စြာ ထမ္းေဆာင္လွ်င္ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကိုေျပာၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံႏိုင္ဖို႔ ငါးႏွစ္၊ သို႔မဟုတ္ ေျခာက္ႏွစ္ပင္ၾကာမည္ မဟုတ္ဘဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အသင္းေတာ္ အလုပ္မ်ားသည္ အလြန္ေကာင္းေသာ ရလဒ္မ်ားရရွိသည့္အျဖစ္သို႔ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သတိရွိဖို႔ မလိုလားသကဲ့သို႔ သမၼာတရားဆီသို႔လည္း မႀကိဳးပမ္းေပ။ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္ကို သင္တို႔မသိသည့္ အရာအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိအက်ကို သင္တို႔ကို ငါေပးသည္။ သင္တို႔က စဥ္းစားရန္မလိုေပ။ နားေထာင္ၿပီး ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရန္သာ လိုသည္။ ယင္းမွာ သင္ခံယူရမည့္ အနည္းငယ္ေသာ တာဝန္သာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသည္ပင္လွ်င္ သင္တို႔ မလုပ္ႏိုင္ေပ။ သင္တို႔၏ သစၥာေစာင့္သိမႈသည္ မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိသနည္း။ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မေတြ႕ရေပ။ သင္တို႔လုပ္သမွ်မွာ ၾကား၍ေကာင္းေသာအရာမ်ားကို ေျပာျခင္းသာျဖစ္သည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္သင့္သည္ကို သိသည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္ျခင္းျဖစ္သည္။ အေျခခံအရင္းအျမစ္တြင္ ယင္းသည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္းကင္းမဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမၼာတရားႏွင့္အညီ မည္သို႔ေဆာင္႐ြက္ရမည္ကို သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ အျပည့္အဝေကာင္းစြာ သိသည္။ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အေရးႀကီးေသာ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ ယင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံသူ လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုထမ္းေဆာင္ရန္ သင္ အနည္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြကာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္႐ြက္ရန္ျဖစ္သည္။ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ သမၼာတရားကို မည္သည့္ေနရာတြင္ သင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္သမၼာတရားကိုမွ် သင္ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္လွ်င္ သင္က မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္။ သမၼာတရားကို လက္မခံဘဲ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ႀကဳံရာက်ပန္းသာျပဳလုပ္ေနလွ်င္ သင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အမွန္တကယ္တြင္ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ကို သင္အၿငိမ္းစားယူသည့္အိမ္၊ သို႔မဟုတ္ အလႉေဂဟာတစ္ခုအျဖစ္ ျပဳလုပ္လိုသေလာ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ မွားယြင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ ကပ္ပါးရပ္ပါးမ်ားကို၊ အပ်င္းခိုသူမ်ားကို မေစာင့္ေရွာက္ေပ။ ညံ့ဖ်င္းေသာ လူ႔သဘာဝရွိသူ၊ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ မထမ္းေဆာင္သူ၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ မသင့္ေတာ္သူမည္သူမဆို အားလုံး ဖယ္ရွားခံရမည္။ သမၼာတရားကို လက္မခံသည့္ မယုံၾကည္သူအားလုံး ထုတ္ပယ္ျခင္းခံရမည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ေသာ္လည္း ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ယင္းကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေပ။ ျပႆနာတစ္ခုကို ျမင္ေသာအခါ မေျဖရွင္းသကဲ့သို႔၊ တစ္စုံတစ္ခုသည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ျဖစ္သည္ကို သိေသာအခါတြင္လည္း အစြမ္းကုန္မလုပ္ေဆာင္ေပ။ သင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ တာဝန္မ်ားကိုပင္ မေဆာင္႐ြက္လွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ မည္သည့္တန္ဖိုး၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္သနည္း။ ဤနည္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အဓိပၸာယ္ရွိသေလာ။ သမၼာတရားကို နားလည္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ၊ ခံယူသင့္ေသာ အခက္အခဲမ်ားကို မခံႏိုင္ေသာသူ၊ ထိုသို႔ေသာသူသည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ မသင့္ေတာ္ေပ။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေသာသူအခ်ိဳ႕သည္ အမွန္တကယ္ပင္ အစာစားရန္အတြက္သာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သူေတာင္းစားမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ အလုပ္အနည္းငယ္လုပ္လွ်င္ ေနစရာ၊ စားစရာ စားရိတ္ၿငိမ္းလိမ့္မည္၊ အလုပ္ရွာရန္မလိုအပ္ဘဲ ေထာက္ပံ့ခံရလိမ့္မည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာ အေပးအယူမ်ိဳးရွိသေလာ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္သည္ ငပ်င္းမ်ားကို မပံ့ပိုးေပ။ သမၼာတရားကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာ၊ မိမိတို႔၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳေသာမည္သူမဆိုက ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္က ၎တို႔အား အသိအမွတ္ျပဳမည္ေလာ။ ဤသို႔ေသာသူအားလုံးသည္ မယုံၾကည္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ျမင္သည့္အတိုင္း မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ဖို႔ရာ အၾကင္သူသည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ အနည္းဆုံး ပိုင္ဆိုင္ရမည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္းနဲ႔ သူက ကြၽန္မေရွ႕တည့္တည့္မွာ ကြၽန္မကို ဖြင့္ျပေနသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ကြၽန္မလုပ္တဲ့ပုံစံကို သူက အတိအက် ေဖာ္ျပတယ္။ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက အလုပ္ကို သိပ္ၿပီးလိုက္မစစ္တာကို ကြၽန္မ သတိထားမိေတာ့ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး မ႐ိုးမသားလုပ္တယ္။ ေကာက္က်စ္တယ္။ ကြၽန္မက ၿငိမ္ေနတဲ့ပုံစံမရွိေပမဲ့ အလုပ္ေတြသိပ္မၿပီးဘူး။ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘာျပႆနာေတြရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအေၾကာင္းေတြကို မစဥ္းစားဘူး။ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ သတင္းေတြပဲ ၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ မွန္ကန္တာ ဘာမွမရွိဘူး။ ကြၽန္မက အလုပ္တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနတာကို လုံးဝ သတိမထားမိဘူး။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ျပဳျပင္တာ၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာကို ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ထိေရာက္မႈက နည္းနည္းတိုးတက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အထုတ္မခံရဖို႔အတြက္နဲ႔ပဲ အားစိုက္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တြန္းအားေပးေနတာပါ။ ကြၽန္မက သူႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲတာကို အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး မေက်နပ္ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ရတာကိုေတာင္ စိတ္ရႈပ္လာတယ္။ ဒါက ေက်းဇူးအတင္မခံရတဲ့၊ ခက္တဲ့အလုပ္တစ္ခုလို ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မနဲ႔အတူလုပ္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ျဖစ္သလိုလုပ္ေနၿပီး အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးေနတာကို သိေပမဲ့ ကြၽန္မက မ်က္ကြယ္ျပဳတယ္။ ကြၽန္မကကိုယ့္တာဝန္အေပၚမွာ ဘာ႐ိုးသားမႈမွမရွိတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္ေတြ႕မလုပ္ဘူး။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ္ခႏၶာသက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ဖို႔ပဲ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ဆီကေန အလကားစားရဖို႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ကပ္ပါးေကာင္တစ္ေကာင္ပါပဲ။ ကြၽန္မက အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိပါဘူး။ ဗိုက္ဝေအာင္စားၿပီး ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ပဲ ဂ႐ုစိုက္တဲ့ အဲဒီမယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ ကြၽန္မအျပဳအမူက ဘာမွမကြာဘူး။ တာဝန္ကို ကြၽန္မ ဒီလိုပုံစံနဲ႔လုပ္ေနတာက ကြၽန္မက အလုပ္ကို နားမလည္လို႔၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မက လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့ၿပီး သမၼာတရားကို မလိုက္စားတာေၾကာင့္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဇာတိပကတိ သက္သာတာကို တပ္မက္လို႔ပါ။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လုံးဝ မထိုက္တန္ပါဘူး။

ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သုံးသပ္ရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္တယ္။ “ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူအားလုံးသည္ ယခုအခါတြင္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူအုပ္စုတစ္စုကို စုံလင္ေစၿပီး အျခားအုပ္စုကို ထုတ္ပယ္ရန္အတြက္ လူတို႔၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈကို အသုံးျပဳသည္။ လူအမ်ိဳးအစားတစ္ခုစီတိုင္းအား ထုတ္ေဖာ္ျပသည္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈျဖစ္ၿပီး လွည့္စားသူ၊ မယုံၾကည္သူႏွင့္ မေကာင္းေသာသူအမ်ိဳးအစား တစ္မ်ိဳးခ်င္းစီသည္ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရသည္။ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို သစၥာရွိစြာထမ္းေဆာင္ေသာသူတို႔သည္ ႐ိုးသားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အစဥ္သျဖင့္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳသူမ်ားသည္ လွည့္စားတတ္ၿပီး ပါးနပ္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မယုံၾကည္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အေႏွာင့္အယွက္ႏွင့္၊ အဖ်က္အဆီးမ်ား ျဖစ္ေစေသာသူမ်ားသည္ ဆိုးယုတ္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။...လူအားလုံးတို႔သည္ သူတို႔၏ တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းခံရသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို တာဝန္တစ္ခုသာ ခ်ေပးေလာ့။ မၾကာခင္တြင္ ထိုသူသည္ ႐ိုးသားသူ၊ သို႔မဟုတ္ လွည့္စားသူျဖစ္မျဖစ္၊ သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာသူျဖစ္မျဖစ္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းခံရလိမ့္မည္။ သမၼာတရားကို ခ်စ္ေသာသူတို႔သည္ တာဝန္မ်ားကို ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သည္။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ မထိန္းသိမ္းၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ တာဝန္မသိတတ္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ ျမင္ရန္မ်က္လုံးရွိသူတို႔အဖို႔ ျမင္သာေပသည္။ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ညံ့ဖ်င္းစြာ ထမ္းေဆာင္ေသာသူ မည္သူမဆိုသည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္သူ၊ သို႔မဟုတ္ ႐ိုးသားသူမဟုတ္ေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီး စြန႔္ပစ္္ျခင္းခံရမည့္ ပစ္မွတ္မ်ားျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ရန္ တာဝန္သိစိတ္ႏွင့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ထမ္း႐ြက္လိုစိတ္ရွိရမည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ အလုပ္သည္ ေကာင္းမြန္စြာ ၿပီးေျမာက္မည္မွာ သံသယရွိစရာမလိုေပ။ မျဖစ္သင့္သည့္တိုင္၊ လူတစ္ေယာက္သည္ တာဝန္သိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးထမ္း႐ြက္လိုစိတ္မရွိ ျဖစ္လွ်င္၊ အရာရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ လႈံ႕ေဆာ္ေနရလွ်င္၊ အစဥ္သျဖင့္ အလ်င္လိုေနၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳလွ်င္၊ ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္ေသာအခါ အျပစ္ကို လႊဲခ်ရန္ ႀကိဳးစားကာ ျပႆနာမ်ားကို ၾကာရွည္ေစၿပီး မေျပလည္ဘဲရွိေနလွ်င္ အလုပ္ကို ေကာင္းစြာၿပီးေျမာက္ႏိုင္ဦးမည္ေလာ။ ဤသို႔ေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈသည္ ထိေရာက္မႈရွိႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးေသာ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ် လုပ္ေဆာင္လိုမည္ မဟုတ္ေပ။ အလုပ္တြင္ အကူအညီလိုအပ္ေနေသာ အျခားလူမ်ားအား ၎တို႔ျမင္သည့္အခါ အေရးစိုက္မည္မဟုတ္ေပ။ အမိန႔္ေပးသည့္အခါမွသာ၊ မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ရမည့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့သည့္အခါမွသာ ၎တို႔က အနည္းငယ္ လုပ္ေဆာင္ၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။ ငွားရမ္းထားေသာ အလုပ္သမားျဖစ္လိမ့္မည္။ ငွားရမ္းထားေသာ အလုပ္သမားသည္ တစ္ရက္စာ လုပ္ခအတြက္ တစ္ရက္စာ၊ တစ္နာရီလုပ္ခအတြက္ တစ္နာရီစာ လုပ္ကိုင္ရင္း အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္အတြက္ အလုပ္လုပ္သည္။ ၎တို႔သည္ လုပ္ခရရွိရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ သူေဌးက မျမင္သည့္ မည္သည့္အလုပ္ကိုမဆို လုပ္ရန္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုအတြက္ ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္းမခံရမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အေယာင္ျပအတြက္သာ အစဥ္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔သည္ သစၥာမရွိဟု ဆိုလိုသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ႐ိုးသားျခင္းအားျဖင့္သာ စစ္မွန္ေသာ လူသားအျဖစ္ အသက္ရွင္ႏိုင္သည္) “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အသက္တာတြင္ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားရမည္။ ဤသည္မွာ ဝိညာဥ္၏၊ အသက္၏ အေရးကိစၥျဖစ္ၿပီး မယုံၾကည္သူမ်ား၏ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈႏွင့္ ဂုဏ္က်က္သေရတို႔ေနာက္လိုက္ျခင္း၊ မိမိအတြက္ ထာဝရအမည္တြင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းတို႔ႏွင့္ ကြာျခားသည္။ ဤသည္တို႔မွာ မတူညီေသာလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ အလုပ္အကိုင္မ်ားတြင္ အလုပ္ကို မည္သို႔နည္းနည္းလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရေအာင္ လုပ္ႏိုင္မည္ဆိုသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဝင္ေငြပိုရရွိရန္ ၎တို႔ အသုံးခ်ႏိုင္သည့္ မယုံၾကည္ရေသာ လွည့္ကြက္မ်ားကိုလည္းေကာင္း စဥ္းစားၾကသည္။ မည္သို႔ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ၿပီး ၎တို႔မိသားစုကို ႂကြယ္ဝေအာင္လုပ္ရမည္ကို တစ္ေနကုန္ စဥ္းစားၾကသည္။ ၎တို႔၏ ပန္းတိုင္ကို ရရွိရန္အတြက္ မသမာေသာနည္းမ်ားကိုပင္ ထုတ္သုံးၾကသည္။ ဤသည္မွာ မေကာင္းမႈလမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ စာတန္၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းသည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး အသက္ကိုရရွိသည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ၿပီး သမၼာတရားကို ရရွိသည့္လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ႐ိုးသားျခင္းအားျဖင့္သာ စစ္မွန္ေသာ လူသားအျဖစ္ အသက္ရွင္ႏိုင္သည္) မယုံၾကည္သူေတြ အလုပ္လုပ္တာက အေပးအယူတစ္ခုပဲ။ ပိုက္ဆံရဖို႔အတြက္၊ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပဲဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာင္ ပိုက္ဆံရခ်င္တာ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူတို႔အလုပ္ကို စစ္ရင္ သူတို႔က ဟန္လုပ္ၿပီး အလုပ္နည္းနည္းလုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ ၾကည့္မေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔က စိတ္မခ်ရဘူး။ လွည့္စားတတ္တယ္။ သူတို႔အလုပ္က ဘယ္အေျခအေနမွာပဲ ေရာက္ေနပါေစ စိတ္မပူၾကဘူး။ ပိုက္ဆံပဲ လိုခ်င္ၾကတာ။ ကြၽန္မကလည္း လုံးဝ ဒီလိုပဲဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဖိအား၊ အခက္အခဲတစ္ခုမွမရွိတဲ့အခါမွာ၊ ဒုကၡမခံရတဲ့အခါ၊ အဖိုးအခမေပးဆပ္ရတဲ့အခါမွာ ဒီတာဝန္က တကယ္ကို မဆိုးဘူးပဲလို႔ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက ဒီအတိုင္းထိုင္မေနသေ႐ြ႕၊ အလုပ္တခ်ိဳ႕ၿပီးႏိုင္သေ႐ြ႕ အထုတ္မခံရဘူး၊ အသင္းေတာ္မွာ ေနဖို႔ အရည္အခ်င္းျပည့္မီမယ္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ျခင္းခံရမယ္လို႔ ေတြးတယ္။ တစ္ခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းရိေနတဲ့ပုံစံမရွိဘူး။ သူမ်ားေတြက ဘာျပႆနာမွမျမင္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အားကုန္မလုပ္ဘူး။ အလုပ္နည္းနည္းနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲေနတာ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္မက အေရးမပါတဲ့ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္တယ္။ ဆန္းသစ္တဲ့ဟာတခ်ိဳ႕ကို ရွာဖို႔ အေရးမႀကီးတာေတြကို စစ္ၾကည့္ေနတယ္။ အၿမဲတမ္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာပါ။ ဒါက မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္က သူေဌးတစ္ေယာက္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာနဲ႔ ဘာမွမကြာဘူး။ အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးေနေတာ့ ကြၽန္မက အေရးမႀကီးသလို ေနၿပီး အေရးတႀကီးျဖစ္တဲ့စိတ္ တစ္ခုမွမရွိခဲ့ဘူး။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီး ေဖာ္ထုတ္ခံရေတာ့ ကြၽန္မက သိကၡာနည္းနည္းဆည္ၿပီး အထုတ္မခံရဖို႔အတြက္ နည္းနည္းပိုအားစိုက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္မက အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး ေစာဒကတက္တယ္။ ပိုလြယ္ၿပီး ပိုသက္သာတဲ့တာဝန္တစ္ခုကို ေျပာင္းခ်င္တယ္။ ကြၽန္မက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ပုံစံရွိေပမဲ့ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျမင္ဖို႔အတြက္ တာဝန္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ေနတာသက္သက္ပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ၊ ဘုရားအေပၚမွာ ႐ိုးသားမႈမရွိဘူး။ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးနဲ႔ လဲလွယ္ဖို႔အတြက္ ေသးငယ္တဲ့ အဖိုးအခကိုပဲ ကြၽန္မက ေပးဆပ္ခ်င္တယ္။ ဒါက ဘုရားသခင္နဲ႔ အေပးအယူတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲ။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ ဒီႏွစ္ေတြအားလုံးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက စိတ္မခ်ရတဲ့၊ ေကာက္က်စ္တဲ့သူအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ခံရမယ္လို႔ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေပးခဲ့တာေတြနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ အာဟာရကို ကြၽန္မ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ သက္သာလြယ္ကူတာကိုပဲ ရွာတယ္။ ဒုကၡမေရာက္ေစတဲ့ဟာမွန္သမွ်ကို လုပ္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အေရးတႀကီးျဖစ္တဲ့ အလိုေတာ္ကို လုံးဝ ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားအေပၚေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိပါဘူး။ ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာျဖစ္မွာလဲ။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ကေန အလကားရယူေနတဲ့ အခြင့္အေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ျပန္သုံးသပ္ရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနတာက “မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏”၊ “အရာရွိတစ္ဉီး ျဖစ္လာျခင္းမွာ အစားေကာင္းႏွင့္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္”၊ “ဘဝသည္ တိုေတာင္း၏။ ဘဝတြင္ ေပ်ာ္ႏိုင္တုန္းေပ်ာ္ပါ” ဆိုတာမ်ိဳး ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ကိုင္စြဲေနတာေၾကာင့္ပဲ။ ဒါေတြက ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္ဘဝျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရင္းနဲ႔ ကြၽန္မက ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ဇာတိပကတိအတြက္ပဲ ထည့္စဥ္းစားတယ္။ ကြၽန္မတို႔ဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကင္နာရမယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ၿပီး အလုပ္အရမ္းလုပ္တာက မတန္ဘူးလို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ၿပီး လြယ္ကူတာက အရမ္းေကာင္းတယ္။ စိတ္ပူၿပီး ပင္ပန္းတာက ဆုံးရႈံးရတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုပဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ အဲဒီသေဘာထား အၿမဲတမ္းရွိတယ္။ ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္ၿပီး ေႏွးေကြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ အသင္းေတာ္အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးၿပီး ကိုယ္ပိုင္သိကၡာက ပ်က္စိးသြားတာပဲ။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လု႔ပ္ရမယ့္အစား စာတန္ရဲ႕ အေတြးမွားေတြအတိုင္း အသက္ရွင္တယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လာၿပီး ေကာက္က်စ္လာတယ္။ စာရိတၱပ်က္လာတယ္။ ကြၽန္မက ဂုဏ္သိကၡာမရွိဘူး။ ယုံၾကည္ဖို႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ အလုပ္မွာ မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာင္မွ ကိစၥေတြကို ဒီလို အခြင့္အေရးယူတတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ရင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ရခ်င္ရႏိုင္ေပမဲ့ နည္းနည္းၾကာလာရင္ သူမ်ားေတြက ရိပ္စားမိလာမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္မွာ၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို ျမင္တဲ့ ဘုရားေရွ႕တည့္တည့္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ။ ကြၽန္မက လွည့္ကြက္ေတြ၊ လွည့္စားတာေတြလုပ္တယ္။ ကြၽန္မကို ခဏေလာက္အထိ မသိၾကေပမဲ့ ဘုရားသခင္က အကုန္လုံးကို လုံးဝ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္တယ္။ ကြၽန္မက သူ႔အတြက္ လုံးဝ အမွန္တကယ္ အသုံးမခံေနဘဲ ျဖစ္႐ုံေလာက္ပဲလုပ္တယ္ဆိုတာ သူျမင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက အလုပ္မွာ အၿမဲတမ္း အိပ္ခ်င္ၿပီး ႏုံးေနတာ၊ ဘုရားရဲ႕ တည္ရွိမႈကို မခံစားရတာ မဆန္းဘူးေပါ့။ ဒါဟာ ကြၽန္မက လူလည္က်ၿပီး လွည့္စားတတ္တာေၾကာင့္ပဲ။ ဒါကို ဘုရားက စက္ဆုပ္႐ြံရွာတယ္။ သူက ဟိုးအရင္ကတည္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မဆီကေန ပုံးကြယ္ေနၿပီ။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္မရွိေတာ့ ကြၽန္မက အရမ္းထုံထိုင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္းသိပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ အေတြ႕အႀကဳံရွိပါေစ ကြၽန္မလုပ္တာ ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ တာဝန္တစ္ခုမွာ ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္တဲ့ သဘာဝကို ကြၽန္မအတြက္ ရွင္းလင္းျပေပးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ခ်ိဳးေဖာက္လို႔မရႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ဘုရားသခင္၏ တာ၀န္ေပးေစခိုင္းခ်က္မ်ားကို သင္ မည္သို႔ ယူမွတ္သည္မွာ အလြန္႔အလြန္ အေရးႀကီးသည္။ ဤအရာသည္ အလြန္ေလးနက္ေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံထားသည့္အရာကို သင္ မျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ သင္သည္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ အသက္ရွင္ရန္ မသင့္ေတာ္သကဲ့သို႔၊ အျပစ္ေပးခံရသင့္ေပသည္။ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံသည့္ မည္သည့္ တာဝန္မ်ားကိုမဆို ျပည့္စုံေစသင့္သည္မွာ၊ ေကာင္းကင္က ခ်မွတ္ထားၿပီး ေျမႀကီးက အသိအမွတ္ျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အထြတ္အထိပ္ တာဝန္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ တကယ့္ အသက္တမွ်ပင္ အေရးႀကီးေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ တာ၀န္ေပး ေစခိုင္းခ်က္မ်ားကို သင္ အေလးအနက္မထားလွ်င္၊ သင္သည္ သူ႔ကို အဆိုး႐ြားဆုံးေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ သစၥာေဖာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဤတြင္၊ သင္သည္ ယုဒထက္ ပိုမိုေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းၿပီး က်ိန္ဆဲခံရသင့္ေပသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွံသည့္အရာကို ရႈျမင္ပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ အကုန္အစင္ သိနားလည္မႈတစ္ခု ရရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ အပ္ႏွံသည့္ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အထူး မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္က်က္သေရအရွိဆုံးေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္ကို သေဘာေပါက္ရမည္။ အျခားအရာအားလုံးကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္သည္- လူတစ္ဦးသည္ မိမိ၏ အသက္ကို စြန႔္လႊတ္ရမည္ျဖစ္လွ်င္ပင္၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းၿမဲ ျဖည့္ဆည္းရမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း) “တစ္ႀကိမ္တြင္ ငါသည္ လူတစ္ေယာက္ကို တစ္စုံတစ္ခုလုပ္ေဆာင္ရန္ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ထိုသူအား အလုပ္အေၾကာင္းကို ငါရွင္းျပေသာအခါ သူသည္ သူ၏ မွတ္စုစာအုပ္တြင္ ေသခ်ာမွတ္သားသည္။ မွတ္သားရာတြင္ သူသည္ မည္မွ် ဂ႐ုစိုက္သည္ကို ငါျမင္သည္။ သူသည္ အလုပ္အတြက္ တာဝန္ခံယူသည့္စိတ္၊ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး တာဝန္သိတတ္ေသာသေဘာထားကို ခံစားရသည့္ပုံစံရွိသည္။ ထိုသူအား အလုပ္ကို ေပးအပ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အေျခအေနကို သိရရန္ ငါေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ႏွစ္ပတ္ၾကာသြားၿပီးသည့္တိုင္ အေၾကာင္းမျပန္ေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ထိုသူအား မိမိဘာသာ လိုက္ရွာၿပီး သူ႔အား ငါေပးအပ္ခဲ့ေသာအလုပ္က မည္သို႔အေျခအေနရွိသည္ကို ေမးျမန္းသည္။ သူက ‘အိုး၊ ကြၽန္ေတာ္ ေမ့သြားတယ္။ ဘာအလုပ္လဲဆိုတာ ထပ္ေျပာျပပါဦး။’ ဟုဆိုသည္။ သူ၏ အေျဖႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ မည္သို႔ခံစားရသနည္း။ ဤသည္မွာ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေဆာင္ေသာအခါတြင္ ထိုသူရွိေသာ သေဘာထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ငါက ‘ဒီလူက တကယ္ကို မယုံၾကည္ထိုက္ဘူး။ ငါ့နားက အျမန္ထြက္သြားေတာ့။ မင္းကို ထပ္ၿပီး မျမင္ခ်င္ဘူး။’ ဟု ေတြးမိသည္။ ဤသည္မွာ ငါခံစားရသည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ကို ငါ အမွန္တရားတစ္ခု ေျပာျပမည္။ သင္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လူလိမ္တစ္ေယာက္၏ လိမ္ညာမႈမ်ားႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် မဆက္စပ္ရေပ။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္သည္။ ကတိတည္သည္၊ ေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္သည္ဟု ဆိုေသာသူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၎တို႔ၾကားသည့္အခါတြင္ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေျပာသည့္အတိုင္း ၎တို႔လုပ္ႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ဂ႐ုတစိုက္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ စာေၾကာင္းတိုင္းသည္ အေရးႀကီးသည္။ သူသည္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေျပာေပ။ လူတို႔သည္ သူေျပာသည့္အရာကို ေဆာင္႐ြက္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည္။ ဘုရားသခင္က စကားေျပာေသာအခါ သူသည္ လူတို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္ေနျခင္းျဖစ္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သင့္အား ေ႐ြးခ်ယ္ေျဖဆိုရေသာ ေမးခြန္းမ်ားေမးေနျခင္းျဖစ္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ ေစခိုင္းခ်က္သည္ အမိန႔္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူသားသည္ ယင္းတို႔ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳမူၿပီး ေဆာင္႐ြက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္ နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ဝတၱရားရွိသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဟာသသက္သက္ျဖစ္သည္၊ မိမိႏွစ္သက္သလို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္၊ သို႔မဟုတ္ မလုပ္ေဆာင္၍ရသည့္ သာမန္ကာလွ်ံကာ မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္ဟု သင္က ထင္ျမင္ၿပီး ယင္းတို႔ကို ဤသို႔မွတ္ယူလွ်င္ သင္သည္ အသိစိတ္လုံးဝမရွိဘဲ လူတစ္ေယာက္ဟု ေခၚရန္ မထိုက္တန္ေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို မည္သည့္အခါမွ် ေနာက္တစ္ဖန္ စကားေျပာဆိုမည္မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ အမိန႔္မ်ားႏွင့္ ေစခိုင္းခ်က္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ား အစဥ္ျပဳလုပ္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက် သေဘာထားတစ္ခုျဖင့္ ဆက္ဆံလွ်င္ သူသည္ ဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္သည့္သူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သင့္အား ငါက တိုက္႐ိုက္အမိန႔္ေပးသည့္၊ ေစခိုင္းသည့္အရာမ်ားတြင္ သင္သည္ သင့္အား ႀကီးၾကပ္ၿပီး တိုက္တြန္းရန္၊ သင့္အား ၾကပ္မတ္စစ္ေဆးရန္ ငါကို အစဥ္လိုအပ္ေနၿပီး ငါအား အစဥ္စိုးရိမ္ေစၿပီး ေမးျမန္းစုံစမ္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ေစေနလွ်င္၊ ေနရာတိုင္းတြင္ သင့္အား ငါစစ္ေဆးရန္ လိုအပ္ေနလွ်င္ သင္သည္ ထုတ္ပယ္ခံရသင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ၃- ေနာဧႏွင့္ အာျဗဟံတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ကို လိုက္နာခဲ့ပုံ (အပိုင္း ၂)) ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္က ဘုရားသခင္ေျပာသမွ်၊ သူေတာင္းဆိုသမွ်ကို ေဆာင္႐ြက္ရမယ္၊ လိုက္နာရမယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ သိခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေလးအနက္မထားဘဲ အလုပ္မွာ သူမ်ားေတြက ႀကီးၾကပ္တာ၊ သတိေပးတာေတြကို အၿမဲတမ္းလိုအပ္ေနရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က တြန္းအားေပးမွ စိတ္မပါတပါနဲ႔ နည္းနည္းပဲလုပ္ရင္ ဒါက အေျခခံအားျဖင့္ ဘုရားကို လွည့္စားလိမ္ညာေနတာပဲ။ ဘုရားသခင္အတြက္ ဒါက စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ၾကားဖို႔၊ အသင္းေတာ္မွာ ေနဖို႔ မထိုက္တန္ဘူး။ ထုတ္ပစ္သင့္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ ဒီလိုေျပာတဲ့အပိုင္းမွာေပါ့။ “ဒီလူက တကယ္ကို မယုံၾကည္ထိုက္ဘူး။ ငါ့နားက အျမန္ထြက္သြားေတာ့။ မင္းကို ထပ္ၿပီး မျမင္ခ်င္ဘူး။” အရင္က ကြၽန္မတာဝန္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈေတြကို ေနာင္တရၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားမိၿပီး မ်က္ရည္ေတြက မ်က္ႏွာမွာ ဆက္တိုက္စီးက်လာေနတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သလိုပါပဲ။ အရမ္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေတာ္ဧဝံေဂလိတရားကို ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔ အရမ္းအေရးပါတဲ့ ကာလပဲ။ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအားလုံးက အရမ္းကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္ေနၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဇာတိပကတိ သက္သာတာေတြကို တပ္မက္ေနတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး၊ ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္တယ္။ ထိေရာက္ဖို႔ မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔ အေစခံရတာနဲ႔တင္ ေရာင့္ရဲေနတယ္။ ဒါက ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ရလဒ္ေတြကို ထိခိုက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ေလ်ာ့ရဲတဲ့ျဖစ္တယ္။ တာဝန္မွာ ပ်က္ကြက္တယ္။ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္။ ကိုယ့္ေက်နပ္မႈအတြက္ပဲ စဥ္းစားတယ္။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ကို အပ္ႏွံခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လုံးဝ တန္ဖိုးမထားဘူး။ အေလးအနက္မထားဘူး။ ကြၽန္မက ဒါကို အသင္းေတာ္ကိုမွီၿပီး အသက္ရွင္ဖို႔ အရင္းအႏွီး၊ အလဲအလွယ္ပစၥည္းအျဖစ္ ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒုကၡခံတာ၊ အဖိုးအေပးဆပ္တာ လုံးဝမရွိဘူး။ အလုပ္ကို ဘယ္လိုတိုးတက္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားဘူး။ ကြၽန္မက တတ္ႏိုင္သေလာက္ အနည္းဆုံးပဲလုပ္တယ္။ ကိုယ့္တိုးတက္မႈက ဘယ္ေလာက္ေႏွးေနတယ္၊ ဘုရားအလိုေတာ္က ဘယ္ေလာက္အေရးတႀကီးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မပင္ပန္းေအာင္ဘဲ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး အေလးမထားခဲ့ပါဘူး။ အလုပ္ျဖစ္႐ုံေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိန္ဆြဲတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွမရွိပါဘူး။ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚေၾကာက္႐ြံမႈလုံးဝ မရွိဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ အရမ္းကို ေပါ့ဆတာက ကြၽန္မက ေခြးထက္ေတာင္ နိမ့္က်မသြားဘူးလား။ ေခြးေတြက သူတို႔ပိုင္ရွင္ေတြအေပၚ သစၥာရွိတယ္။ သူတို႔ပိုင္ရွင္က သူတို႔အနားမွာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ သူတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး သူတို႔ပိုင္ရွင္ရဲ႕အိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ကြၽန္မလုပ္တဲ့ ပုံစံကို အေျခခံၾကည့္ရင္ ဒီတာဝန္ကို ဆက္ၿပီးထမ္းေဆာင္ဖို႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ကြၽန္မ ေနာင္တရၿပီး ကြၽန္မအေႂကြးတင္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေပးဆပ္မယ္လို႔ က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားဝတ္ျပဳရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ အဲဒါက ေနာက္က်ရင္ တာဝန္ကို ဘယ္လိုထမ္းေဆာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ဘုရားသခင္က သေဘၤာေဆာက္ဖို႔ သူ၏ အမိန႔္ကို ထုတ္ျပန္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေနာဧသည္ သူ၏စိတ္ႏွလုံး၌ မည္သည့္အရာကို စဥ္းစားခဲ့သနည္း။ ‘ယေန႔မွစ၍ သေဘၤာတည္ေဆာက္ျခင္းကဲ့သို႔ မည္သည့္အရာကမွ် အေရးမပါေပ။ မည္သည့္အရာကမွ် ဤအရာေလာက္ အေရးႀကီးၿပီး အလ်င္မလိုေပ။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စိတ္ႏွလုံးမွ စကားမ်ားကို ငါၾကားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သူ၏အေရးတႀကီးျဖစ္ေသာ အလိုေတာ္ကို ငါခံစားခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါေႏွာင့္ေႏွး၍မျဖစ္။ ဘုရားသခင္ေျပာဆိုၿပီး ေစခိုင္းထားသည့္ သေဘၤာကို ငါအလ်င္အျမန္ဆုံး တည္ေဆာက္ရမည္။’ ဟု သူေတြးသည္။ ေနာဧ၏ သေဘာထားမွာ အဘယ္နည္း။ လ်စ္လ်ဴမရႈဝံ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူသည္ မည္သည့္ပုံစံျဖင့္ သေဘၤာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သနည္း။ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမရွိဘဲ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ေျပာဆိုသည့္၊ ၫႊန္ၾကားသည့္ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္တစ္ခုစီကို ေပါ့ဆျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳျခင္း လုံးဝ မရွိဘဲ၊ အလ်င္ျမန္ဆုံးျဖင့္၊ သူ၏အားအင္အလုံးစုံျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေတာင္းဆိုမႈအေပၚ ေနာဧ၏ သေဘာထားသည္ နာခံျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းကို အေရးမစိုက္ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ စိတ္မပါျခင္းလည္း မရွိေပ။ ဤအစား သူသည္ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္တိုင္းကို မွတ္တမ္းတင္လ်က္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္ရန္ လုံ႔လဝီရိယရွိစြာ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အေရးတႀကီးျဖစ္ေသာ အလိုေတာ္ကို သူသေဘာေပါက္ခဲ့သည့္အခါ ပို၍လ်င္ျမန္စြာျပဳလုပ္ရန္၊ သူ႔အေပၚ ဘုရားသခင္အပ္ႏွံခဲ့သည့္အရာကို အလ်င္အျမန္ဆုံး ၿပီးေျမာက္ေစရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ‘အလ်င္အျမန္ဆုံး’ ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ယင္းသည္ ယခင္က တစ္လၾကာမည့္ အလုပ္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိန္အနည္းဆုံးျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ေစျခင္း၊ အခ်ိန္မဆြဲျခင္း၊ အခ်ိန္ေ႐ႊ႕ၿပီး လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔မရွိဘဲ၊ ပေရာဂ်က္တစ္ခုလုံးကို အစြမ္းကုန္ မနားတမ္းေဆာင္႐ြက္ရင္း သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ သုံးရက္၊ သို႔မဟုတ္ ငါးရက္ခန႔္ ႀကိဳတင္ကာ ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ အလုပ္တစ္ခုစီကို ေဆာင္႐ြက္စဥ္တြင္ ပုံမွန္အားျဖင့္ သူသည္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားႏွင့္ အမွားမ်ားကို နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေစရန္၊ ထပ္ခါထပ္ခါျပဳလုပ္ရသည္အထိ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ရန္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားလိမ့္မည္။ တာဝန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္တိုင္းကို အခ်ိန္မီ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီးမည္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ကာ အရည္အေသြးကို ေသခ်ာေစလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အခ်ိန္မဆြဲျခင္းကို ေဖာ္ျပျခင္း အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၏ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ (ဘုရားသခင္၏ အမိန႔္ကို သူ နားေညာင္းခဲ့သည္။) မွန္သည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ အခ်ိန္မဆြဲဘဲေနႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေနာဧသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သနည္း။ ေနာဧသည္ စစ္မွန္ေသာနာခံမႈကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု အခ်ိဳ႕လူတို႔က ဆိုၾကသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ဤသို႔စစ္မွန္ေသာနာခံမႈကို သူ႔အား ရရွိခြင့္ေပးသည့္ မည္သည့္အရာကို သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့သနည္း။ (သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေလးထားပါသည္။) မွန္ေပသည္။ ႏွလုံးသားရွိျခင္းဆိုသည္မွာ ဤအရာကို ဆိုလိုသည္။ ႏွလုံးသားရွိေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေလးထားႏိုင္ၾကသည္။ ႏွလုံးသားမရွိေသာသူတို႔သည္ အႏွစ္မရွိသည့္ အခြံ၊ လူျပက္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ‘ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္မွ်အေရးတႀကီးျဖစ္သည္ကို ငါဂ႐ုမစိုက္။ ငါအလိုရွိသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္မည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ငါသည္ အလဟႆေနထိုင္ျခင္းမဟုတ္၊ ပ်င္းရိျခင္းမဟုတ္’ ဟူ၍ ၎တို႔သည္ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားရေကာင္းမွန္း မသိၾက။ ဤသို႔ေသာသေဘာထားမ်ိဳး၊ ဤသို႔ေသာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းမ်ိဳး၊ တက္ႂကြမႈ လုံးဝမရွိျခင္း- ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေလးမထားသလို ဘုရားအလိုေတာ္ကို မည္သို႔ အေလးထားရမည္ကိုလည္း နားလည္သည့္သူတစ္ဦး မဟုတ္ေပ။ ဤျဖစ္ရပ္တြင္ ၎တို႔သည္ စစ္မွန္သည့္ ယုံၾကည္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မပိုင္ဆိုင္ေပ။ ေနာဧသည္ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေလးထားသည္။ သူ႔တြင္ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံၿပီး အားထုတ္မႈအခ်ိဳ႕ ျပဳလိုျခင္းမွ်ျဖင့္ မလုံေလာက္ေပ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကိုလည္း အေလးထားရမည္။ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး ဆက္ကပ္အပ္ႏွံရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းက လူတို႔တြင္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိဖို႔ လိုအပ္ေလသည္။ ယင္းသည္ လူတို႔တြင္ ရွိရမည့္အရာျဖစ္ၿပီး ေနာဧတြင္ ေတြ႕ရွိရသည့္အရာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ၃- ေနာဧႏွင့္ အာျဗဟံတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ကို လိုက္နာခဲ့ပုံ (အပိုင္း ၂)) ေနာဧက ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရတာဟာ သူက ဘုရားအေပၚစစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေရးထားလို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းမႈကို သူရရွိၿပီးတဲ့အခါမွာ သေဘၤာႀကီးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ကို ဉီးစားေပးလုပ္တယ္။ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာဒုကၡကို၊ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမယ္ဆိုတာကို သူ မစဥ္းစားဘူး။ အဲဒီ စက္မႈအႀကိဳေခတ္ကာလမွာ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ သေဘၤာႀကီး တည္ေဆာက္ဖို႔က ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားထုတ္မႈအမ်ားႀကီးလိုမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြ ေလွာင္ေျပာင္တာကို ခံခဲ့ရတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြေအာက္မွာ ေနာဧက ဘုရားရဲ႕ေစခိုင္းခ်က္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ ႏွစ္ ၁၂၀အထိ စိတ္ဓာတ္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးကို သက္သာေစခဲ့တယ္။ ေနာဧက ဘုရားအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ တကယ္အသုံးခံခဲ့ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ထိုက္တန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ ကြၽန္မကို တြန္းအားေပးတာ၊ ေစာင့္ၾကည့္တာမရွိရင္ ဒီအခြင့္အေရးကို ပ်င္းရိဖို႔၊ မ႐ိုးသားဖို႔၊ အေသြးအသား သက္သာတာကို တပ္မက္ဖို႔ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။ အလုပ္မွာ အခ်ိန္ဆြဲတယ္။ ကြၽန္မေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ေႏွာင့္ေႏွးတာေတြျဖစ္သလဲဆိုတာ လုံးဝ အေရးမစိုက္ဘူး။ ကြၽန္မက တကယ္ကို လူ႔သဘာဝမရွိဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ကြၽန္မ သိသြားၿပီ။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာဟာ ေနာဧက သေဘၤာကို တည္ေဆာက္သလိုျဖစ္သင့္တယ္။ အမွန္တကယ္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ေရွ႕ဆက္ဖို႔အတြက္၊ ပိုၿပီးထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔အတြက္ စကၠန႔္တိုင္းကို အသုံးခ်ရမယ္။ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို တြန္းအားမေပးဘူး၊ မစစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ တာဝန္သိတတ္ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ်လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါက အသိတရားနဲ႔ လူ႔သဘာဝရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအခ်ိန္ကို စၿပီး စီစဥ္တယ္။ ဒီဇိုင္းအလုပ္ကို မလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ကို တျခားတာဝန္မွာ ကူညီေပးဖို႔ အသုံးျပဳတယ္။ ကိုယ့္အေျခအေနကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မ အခ်ိန္ဇယားက တကယ္ကို ေန႔တိုင္း ျပည့္ေနေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းပါတယ္။ အရင္ကထက္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပိုၿပီး စိတ္ႏွစ္လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ အလုပ္က ၿပီးခါနီးျဖစ္ၿပီး အားေလ်ာ့ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္မက ေကာင္းေကာင္းအခ်ိတ္အဆက္မိေအာင္ မလုပ္လို႔ ပုံၾကမ္းဆြဲတာက ေႏွာင့္ေႏွးေနတဲ့အခါ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလိုလိုက္ခ်င္လာတယ္။ ကြၽန္မက အဖြဲ႕ဝင္မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို ေရွ႕ဆက္ဖို႔ တြန္းအားမေပးဘူးလို႔ စဥ္းစားတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ကြၽန္မက တျခားအလုပ္ကို ကူေပးေနတာဆိုေတာ့ ဒီဇိုင္းအလုပ္ နည္းနည္းပိုေႏွးသြားတာက အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ပါတယ္ေပါ့။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိမေနတာကို သတိထားမိၿပီး ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို အျမန္ရွာေဖြတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူမ်ားက ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္ အမွန္တကယ္ပင္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ယင္းကို လုပ္ေဆာင္ပါက၊ သင္သည္ ႐ိုးသားသည့္ သေဘာထားႏွင့္ စိတ္ႏွလုံးပါလ်က္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားကိုနာခံပါက ဤသေဘာထားသည္ သာ၍ မွန္ကန္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ သင္၏ေန႔စဥ္အသက္တာတြင္ ဤသေဘာထားကို မည္သို႔ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးသင့္သနည္း။ သင္သည္ ‘ဘုရားသခင္ကို စိတ္ႏွလုံးပါလ်က္ ႐ိုးသားမႈျဖင့္ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္း’ ကို သင္၏လက္ေတြ႕အရွိတရား ျဖစ္ေစရမည္။ သင္ခိုကပ္ခ်င္ၿပီး ဟန္ျပသာ လုပ္ခ်င္သည့္အခ်ိန္တိုင္း၊ စိတ္မခ်ရသည့္နည္းလမ္းႏွင့္ ျပဳမူခ်င္ၿပီး အပ်င္းထူခ်င္သည့္ အခ်ိန္တိုင္းႏွင့္ သင္အာ႐ုံပ်ံ႕လြင့္သည့္အခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ သင့္ကိုယ္သင္ ေပ်ာ္လိုက္ခ်င္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ထိုအရာကို ေျခသိမ္းေခါင္းပိုက္ သင္စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္၏- ‘ဤသို႔ျပဳမူျခင္းျဖင့္ ငါသည္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်၍မရ ျဖစ္ေနသေလာ။ ဤသည္မွာ ငါ၏တာဝန္ကို စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ေဆာင္ျခင္းေလာ။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ငါသစၥာပ်က္ေနသေလာ။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ငါ့ကို ဘုရားသခင္ အပ္ႏွင္းထားသည့္ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ အသက္ရွင္ဖို႔ ငါပ်က္ကြက္ေနျခင္းေလာ။’ ဤသည္မွာ သင့္ကိုယ္သင္ သုံးသပ္ဆင္ျခင္သင့္သည့္ပုံ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏တာဝန္တြင္ အစဥ္ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳကာ သစၥာမရွိသကဲ့သို႔၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို နာက်င္ေစခဲ့သည္ကို သိလာႏိုင္လွ်င္ မည္သည့္အရာကို ျပဳလုပ္သင့္သနည္း။ သင္က ‘ဤတြင္ တစ္ခုခုမွားေနသည္ကို ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ငါခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းကို ျပႆနာအျဖစ္ ငါ သေဘာမထားခဲ့ေပ။ ေပါ့ဆစြာျဖင့္ ေဖာ့ေျပာလိုက္သည္။ ယခုမွသာ ငါသည္ တကယ္ကို ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳသည္၊ ငါ၏ တာဝန္ကို စံမီေအာင္ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ဆိုသည္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ငါသည္ အမွန္ပင္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားကင္းမဲ့သည္’ ဟု ေျပာဆိုသင့္သည္။ သင္သည္ ျပႆနာကို ေတြ႕ရွိၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ အနည္းငယ္သိလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအခါတြင္ သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာင္းလဲရမည္။ သင့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအေပၚ သင္၏ သေဘာထားက မွားယြင္းသည္။ သင္သည္ အပိုအလုပ္တစ္ခုကဲ့သို႔ ယင္းကို ဂ႐ုမစိုက္။ ယင္းကို စိတ္ႏွစ္ျမဳပ္လုပ္ကိုင္ျခင္းမရွိ။ သင္သည္ ဤသို႔ ထပ္မံ၍ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳလွ်င္ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားသခင္ကို သင့္အား ပဲ့ျပင္ဆုံးမကာ ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမေစရမည္။ မိမိတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ဤသို႔ေသာ စိတ္ရွိရမည္။ ထိုမွသာ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္သည္။ မိမိ၏ အသိစိတ္ကရွင္းလင္းၿပီး တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအေပၚ မိမိသေဘာထားက ေျပာင္းလဲမွသာ မိမိကိုယ္ကို ေျပာင္းလဲေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မၾကာခဏ ဖတ္ရႈၿပီး သမၼာတရားကို တစိမ့္စိမ့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္း၌သာလွ်င္ ေရွ႕ဆက္ရာ လမ္းေၾကာင္းရွိသည္) ဘုရားႏႈတ္ကေတာ္ကို ဖတ္ေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းက ပိုရွင္းလင္းသြားတယ္။ တာဝန္တစ္ခုက ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို ေပးတဲ့ ေစခိုင္းခ်က္တစ္ခုပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မတို႔ကို ႀကီးၾကပ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဘုရားရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံၿပီး အားကုန္လုပ္သင့္ပါတယ္။ နည္းနည္းေလာက္လုပ္ဖို႔အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္က တြန္းအားေပးဖို႔ အၿမဲတမ္းလိုေနတာက ဆက္ကပ္အပ္ႏွံမႈမရွိတာပဲ။ သူမ်ားေတြကေတာင္ ဒါကို အရမ္းဆိုးလြန္းတယ္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားသခင္အေပၚေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းရွိၿပီး သူ႔ရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံရမယ္။ ကြၽန္မကို တြန္းအားေပးဖို႔ သူမ်ားေတြကို မလိုအပ္ဘဲ ကိုယ့္တာဝန္မွာ တက္ႂကြသင့္တယ္။ တာဝန္ႏွစ္ခုလုံးမွာ အရမ္းအလုပ္မ်ားၿပီး ကြၽန္မက အဖိုးအခေပးဆပ္ဖို႔ လိုတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မ အခ်ိန္ဇယားကို ႀကိဳဆြဲၿပီး ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆုံးလုပ္တယ္။ ျဖစ္လိုမလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ကိစၥေတြကို ဒီလို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကြၽန္မ တာဝန္မွာ ရလဒ္နည္းနည္း စျမင္လာရတယ္။ အရင္ကထက္ပိုအားစိုက္ခဲ့ၿပီး အားနည္းနည္းသုံးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝ မပင္ပန္းဘူး။ စိတ္ေအးၿပီး ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ အခက္အခဲေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းကတစ္ဆင့္ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ နည္းပညာပိုင္း ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမွာပါ တိုးတက္မႈရွိလာတယ္။

၂၀၂၁၊ ဇြန္လရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မကို ဒီဇိုင္းအလုပ္လုပ္ဖို႔ ျပန္ၿပီး တာဝန္ေပးတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ဘုရားသခင္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ ဒီေျပာင္းလဲမႈက ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္ ပ်င္းတယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္၊ ယုတ္မာတယ္ဆိုတာကို ျပခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ကို မုန္းမိတယ္။ ဘုရားအေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈနည္းနည္းရွိလာတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက ပ်င္းရိေနတုန္းပဲ။ အဲဒီမွာ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔၊ ဝတ္ေက်တန္းေက်လုပ္ၿပီး မ႐ိုးမသားလုပ္တဲ့အခါ၊ ေကာက္က်စ္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မကို ခ်က္ခ်င္း ေဖာ္ထုတ္၊ အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမၿပီး ပဲ့ျပင္ဆုံးမဖို႔ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းတယ္။ ဒါကို လက္ေတြ႕စလုပ္ကတည္းက ကြၽန္မက လူလည္က်ၿပီး လွည့္စားတတ္တာေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မွာ ပိုေကာင္းတဲ့ရလဒ္ေတြ ရလာတယ္။ ဒါက နည္းနည္းပိုပင္ပန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေက်နပ္အားရမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက တာဝန္ကို အရင္ကထက္ ေတာ္ေတာ္ပိုၿပီး ေကာင္းေအာင္လုပ္လာတယ္တဲ့။ ဒီလိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ကို စိတ္ထဲမွာ ခံစားရၿပီး အားလည္းတက္တယ္။ ကြၽန္မလုပ္တာ မလုံေလာက္ေသးဘူး၊ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ပဲ့ျပင္ဆုံးမတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားေျပာင္းေအာင္ ကူညီေပးပါတယ္။