ဆူးဆန္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ

တစ္ခါေတာ့ လ်ဴပိန္းလို႔ေခၚတဲ့ အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္က ကိစၥေတြကို စစ္ေဆးဖို႔လာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က အႏၲိခရစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူက အရမ္းကို ျမန္ျမန္ျမင္သြားတယ္။ သူက အဲဒီလူရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အျပဳအမူေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထုတ္ေဖာ္ၿပီး စိစစ္တယ္။ ကြၽန္မက အဲဒီအႏၲိခရစ္နဲ႔သိတာ နည္းနည္းၾကာေနၿပီး သူ႔ကို မရိပ္စားမိတာေၾကာင့္ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားမိတယ္။ လ်ဴပိန္းက သူ႔ကို တစ္ပတ္မျပည့္ခင္မွာပဲ အရွိအတိုင္းျမင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ကို အရမ္းကို အျမန္ထုတ္ၿပီး အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ထင္မိတယ္။ သူ႔မွာ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈရွိတယ္ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့တာဝန္ကို ဘယ္လိုယူႏိုင္မွာလဲေပါ့။ ဒီလိုေတြးေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ေလးစားသြားတယ္။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ လ်ဴပိန္းက အႏၲိခရစ္က မေကာင္းမႈလုပ္ေနၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာကို သူ ဘယ္လိုျမင္ခဲ့တယ္၊ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က သူ႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို သူ ဘယ္လိုအေျဖရွာခဲ့တယ္ဆိုတာကို ရွင္းျပခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈေဖာ္ျပခ်က္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ကို တင္းတင္းမာမာနဲ႔ ေဖာ္ျပတယ္။ သူတာဝန္ယူထားတဲ့ အသင္းေတာ္အလုပ္က ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္းလာေနတယ္၊ သူက အသင္းေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးရဲ႕ အလုပ္ကို စီမံေနတယ္၊ အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြက သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာကိုလည္း သူက ေျပာတယ္။ ဒီမိတ္သဟာယကိုၾကားၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အရမ္းေျမႇာက္စားခဲ့ၿပီး သူ႔လိုေခါင္းေဆာင္နဲ႔ စုေဝးပြဲမွာအတူရွိရတာကို တကယ္ကို ဂုဏ္ယူမိခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဂုဏ္က်က္သေရအေပၚ ခံစားမႈထဲမွာ ကြၽန္မ ပိတ္မိေနၿပီး အေသးစိတ္တစ္ခ်က္လြတ္သြားမွာစိုးလို႔ အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကို စစ္ေဆးဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အသင္းေတာ္ကို ေရာက္လာတယ္။ အစ္မဝမ္ကို ကြၽန္မတို႔ ထုတ္ခဲ့တာကို ကြၽန္မ အလုပ္ေဖာ္နဲ႔ ကြၽန္မက သူ႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ေျပာလို႔ၿပီးသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူက ကြၽန္မတာဝန္မွာ အာဏာရွင္ဆန္လို႔ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အသုံးျပဳတယ္။ “ဘာလို႔ အတည္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္တာလဲ။ ဘာလို႔ ကြၽန္မဆီကို သတင္းမပို႔တာလဲ။ ဒါက အာဏာရွင္ဆန္ၿပီး အျပစ္ေပးသလိုျဖစ္တာ၊ အႏၲိခရစ္ရဲ႕ အျပဳအမူျဖစ္တယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား” တဲ့။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားၿပီး ကြၽန္မ ရႈတ္ခ်ခံရၿပီလို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဒါကိုလက္ခံဖို႔ ခက္ေနတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ အသင္းေတာ္မွာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အႏၲိခရစ္ေတြေပၚလာတဲ့အခါမွာ သူတို႔ကို ဖယ္ရွင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့သူေတြက အတူတကြလုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒါကို တိုက္႐ိုက္လုပ္သင့္တယ္။ ဒါက စည္းမ်ဥ္းပဲေပါ့။ အစ္မဝမ္က အၿမဲတမ္း အာဏာရွင္ဆန္ၿပီး တစ္ဖက္သတ္ဆန္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္မွာ ပရမ္းပတာျဖစ္ေစတယ္။ ငါတို႔က သူနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး သူ႔ကို ေဝဖန္ေပမဲ့ သူက လက္မခံဘူး။ သူက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပဲ။ ငါတို႔က သူ႔ကို စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ထုတ္ခဲ့တာ။ ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အာဏာရွင္ဆန္ၿပီး အျပစ္ေပးတာျဖစ္မွာလဲ။ လ်ဴပိန္းက ငါတို႔ကို တစ္ဖက္သတ္ ေဝဖန္ေနတာ၊ ငါတို႔အေပၚ တံဆိပ္ကပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ သူက အသင္းေတာ္အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးကို စီမံႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူက ငါ့ထက္ပိုၿပီး ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ျမင္မွာပဲ။ ဒီေတာ့ သူက ငါနဲ႔အတူ အရင္းအျမစ္အဆင့္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာကို စိစစ္ေနတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မက ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈနဲ႔ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈမရွိတာေၾကာင့္ ဒါကို လက္မခံႏိုင္တာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ လက္ခံသင့္တယ္လို႔ပဲ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္းခံအေၾကာင္းရင္းက အျပစ္ဒဏ္ေပးၿပီး အာဏာရွင္ဆန္ဖို႔မဟုတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တာက အဲဒီလိုပုံစံျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ၿပီး ဒီေဘးဒုကၡကို ခံစားခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ လ်ဴပိန္းက အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထပ္ေမးတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မ သိပ္မေသခ်ာေနတာရွိတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းကို လ်ဴပိန္းကို ကြၽန္မေျပာျပေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကိုဖတ္ဖို႔ သူက အႀကံေပးတယ္။ အရင္ႏွစ္ရက္ေလာက္က ကြၽန္မအဲဒါကို ဖတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္အေပၚ ကြၽန္မအျမင္ကို သူနဲ႔ အတည္ျပဳခ်င္တာ။ ကြၽန္မက အဲဒီလိုေျပာလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူက အရမ္းစိတ္ဆိုးၿပီး သူ႔ဖုန္းကို အိပ္ရာေပၚ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေျပာတယ္။ “ဒီေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အျပဳအမူကို အစ္မနားလည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း ဖတ္ၿပီးၿပီ။ အစ္မက သိျမင္မႈမရွိဘူး၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးလို႔ ဘာလို႔ေျပာရတာလဲ။ သူက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ သူ႔ကို မထုတ္ရင္ အစ္မက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို ကာကြယ္ေပးေနတာပဲ။ အသင္းေတာ္ကိုရွင္းလင္းေရးအလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ၿပီး အတားအဆီးလုပ္ေနတာပဲ” တဲ့။ ဒီလို ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ေဝဖန္မႈကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာပဲ သူက ကြၽန္မကို အႏၲိခရစ္အျပဳအမူေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးတာ၊ အာဏာရွင္ဆန္တာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို ကာကြယ္ေပးေနတာ၊ အသင္းေတာ္ရွင္းလင္းေရးအလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားအေပၚ ပုန္ကန္ျပစ္မွားတယ္ေလ။ အသင္းေတာ္ကေန ကြၽန္မ ႏွင္ထုတ္ခံရႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္လာတဲ့ ႏွစ္ေတြက ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔အဆုံးသတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးက ကြၽန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာ၊ နာက်င္စရာပါပဲ။ ကြၽန္မ မ်က္ရည္ေတြကို မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ လ်ဴပိန္းက ကြၽန္မ ငိုေနတာကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ဘယ္လိုထင္လဲဆိုတာကို ေမးတယ္။ ကြၽန္မက တကယ္တမ္း မတရားခံရသလို ေတာ္ေတာ္ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက အဲဒီေခါင္းေဆာင္ရဲ႕အျပဳအမူကို မေသခ်ာတာ သက္သက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို တမင္သက္သက္ ကာကြယ္ေပးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက ဒါကို ေကာင္းေကာင္း မကိုင္တြယ္ေနဘူးဆိုရင္ သူက ကြၽန္မကို ကူညီပံ့ပိုးဖို႔အတြက္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးလို႔ရတာပဲ။ ကြၽန္မကို ထင္ရာျမင္ရာေဝဖန္ၿပီး မရႈတ္ခ်ဘဲနဲ႔ေပါ့။ ဒါကို ကြၽန္မ လက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္မခံဘူး၊ သူ႔ကိုဆန္႔က်င္ဖို႔ တစ္ခုခုရွာေနတာလို႔ သူေျပာမွာကို ကြၽန္မေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ ဒါဆိုရင္ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာ ကြၽန္မအထုတ္ခံရၿပီး ႏွင္ထုတ္ခံရမွာပဲေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒီအေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို ခ်က္ခ်င္းမထုတ္တာ မွန္ပါတယ္၊ ဒီေတာ့ သူက ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝကို ေဝဖန္ေနတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း သူက သမၼာတရားကိုသိၿပီး ပိုင္းျခားသိျမင္မႈရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူက မွန္မွာပါ။ ကြၽန္မက သေဘာမေပါက္ေနတာပဲ။ သူေဝဖန္တာကို လက္ခံသင့္တယ္ေပါ့။ ကြၽန္မက မ႐ိုးမသားေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္မျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစ္မမွန္ပါတယ္။ ဒါကို လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နည္းနည္းဆင္ျခင္ၾကည့္ပါမယ္” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၿပီး ဘုရားေရွ႕မွာ ျပစ္မွားမႈေတြအမ်ားႀကီးက်ဴးလြန္ထားသလို ခံစားမိတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ျငင္းပယ္လိုက္ၿပီလား ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းအျပစ္တင္ခံရတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ။ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရတာ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းသလို ခံစားမိတယ္။ ဓါးသြားေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဘုရားကို ပုန္ကန္ပစ္မွားဖို႔ ကြၽန္မ ဘာလုပ္မိႏိုင္မလဲဆိုတာ မသိရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ရလဒ္က စိတ္မခ်ရႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီး ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုေရွာင္တာက ပိုေကာင္းမယ္ေပါ့။ ဒီလိုဆိုရင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အသင္းေတာ္မွာ ဆက္ေနရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိႏိုင္တယ္ေပါ့။

အဲဒီေန႔ညေနက ကြၽန္မက လ်ဴပိန္းအတြက္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕သြားယူဖို႔ စက္ဘီးစီးလာေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ လဲသြားၿပီး နည္းနည္းလွိမ့္သြားတယ္။ ေျခေတြ၊ လက္ေတြက ဆုတ္ၿပဲသြားတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းနာေနရင္းနဲ႔ ေျမႀကီးေပၚလဲေနတာ။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုျပန္ထလိုက္လဲေတာင္ မသိဘူး။ ကြၽန္မတို႔ စုေဝးပြဲအိမ္ကိုေတာင္ ျပန္မသြားခ်င္ခဲ့ဘူး။ လ်ဴပိန္းက ကြၽန္မဒဏ္ရာေတြကို ျမင္ၿပီး ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားတာေၾကာင့္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ပဲ့ျပင္ဆုံးမေနတာလို႔ေျပာမွာကို ေၾကာက္တာေလ။ ကြၽန္မ လမ္းေပၚမွာပဲ အၾကာႀကီးေရွ႕သြားလိုက္၊ ေနာက္သြားလိုက္လုပ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပန္သြားဖို႔အတြက္ သတၱိရွိသြားတယ္။ အဲဒီကိုေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြကို ေအာက္ခ်လိုက္ၿပီး ကြၽန္မဒဏ္ရာေတြကို ေဆးဖို႔အတြက္ သန္႔စင္ခန္းကို အျမန္သြားလိုက္တယ္။ လ်ဴပိန္းျမင္မွာေၾကာက္လို႔ေလ။ ကြၽန္မ သန္႔စင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ဒါဟာ မေတာ္တဆျဖစ္တာမဟုတ္ဘဲ ဘုရားအလိုေတာ္ပါရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးအခု အရမ္းကို စိတ္ညစ္မိပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သမီး မသိပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို နားလည္ဖို႔ လမ္းျပေတာ္မူပါ” ဆိုၿပီးေတာ့။ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ လ်ဴပိန္းက အေၾကာင္းအရာကို နားမလည္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္မကို ထင္ရာျမင္ရာ ေဝဖန္ၿပီး တံဆိပ္ကပ္ေနတာပဲေပါ့။ ဒါက တကယ္တမ္း မွန္ရဲ႕လားေပါ့။ အဲဒီမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ “အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သင္သည္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ သက္ေသကိုခံျခင္းတြင္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔ကို ဦးေဆာင္ရမည္ဆိုလွ်င္၊ အေရးႀကီးဆုံးမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ကာ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳရင္း အခ်ိန္ကိုပို၍ကုန္ဆုံးေစရာတြင္ လူတို႔ကို လမ္းျပေပးရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔သည္ လူသားကို ကယ္တင္ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ဦးတည္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဘုရားအမႈေတာ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္အေပၚ ပိုမိုေလးနက္ေသာ သိျမင္မႈကို ရရွိႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ လူသားအတြက္ သူ၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ခြင့္ရေပမည္။ သင္သည္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး တရားေဟာသည့္အခါတြင္ စစ္မွန္ရမည္။ အယူဝါဒစကားမ်ားအား ထပ္ခါထပ္ခါေျပာျခင္းျဖင့္ ေက်နပ္ျခင္းမရွိရေပ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္စားေသာက္သည့္အခါတြင္ သင္နားလည္သည့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၌ အာ႐ုံစိုက္ရမည္။ ယင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္အခါမွသာ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ နားလည္လိမ့္မည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ႀကဳံေတြ႕သည့္အခါတြင္ သင္သိသည့္အရာအေပၚတြင္သာ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုရမည္။ မႂကြားႏွင့္၊ ခ်ဲ႕ကားမေျပာႏွင့္၊ တာဝန္မဲ့ေသာ မွတ္ခ်က္မ်ား မျပဳႏွင့္၊ ၿပီးလွ်င္ အယူဝါဒစကားမ်ားကို လြယ္လြယ္ ထပ္တလဲလဲ မေျပာႏွင့္။ သင္ ခ်ဲ႕ကားေျပာလွ်င္၊ လူတို႔က သင့္ကို မုန္းတီးမည္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ သင္သည္ အျပစ္တင္ခံရလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ မသင့္ေတာ္ေပ။ စုေဝးပြဲမ်ားတြင္ သမၼာတရားကို သင္ မိတ္သဟာယျပဳျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ လူတို႔အား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ၾသဝါေပးမွသာ ၎တို႔ကို သမၼာတရား နားလည္ေစၿပီး ယင္း၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေစႏိုင္သေလာ။ သင္ မိတ္သဟာယျပဳသည့္ သမၼာတရားသည္ မစစ္မွန္လွ်င္၊ အယူဝါဒစကားမ်ားသာျဖစ္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို သင္မည္မွ် ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ၾသဝါဒေပးပါေစ အက်ိဳးရွိမည္မဟုတ္ေပ။ လူတို႔က သင့္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ သင္ေျပာသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ မကန္႔ကြက္ရဲျခင္းတို႔သည္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ နားလည္ကာ နာခံျခင္းႏွင့္ အတူတူျဖစ္သည္ဟု သင္ ထင္သေလာ။ ဤသည္မွာ ႀကီးမားေသာ အမွားတစ္ခုျဖစ္သည္။ အသက္သို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ အလြန္႐ိုးရွင္းျခင္းမရွိေပ။ ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕သည္ အျမင္ေကာင္းေစရန္အတြက္ ႀကိဳးစားေနေသာ မန္ေနဂ်ာအသစ္တစ္ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ လူတိုင္းက ၎တို႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔အေပၚ ၎တို႔၏ လတ္တေလာရရွိထားသည့္အာဏာကို အသုံးခ်ရန္ ႀကိဳးစားၿပီး ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔အလုပ္က ပို၍လြယ္ကူလိမ့္မည္ဟု ထင္ၾကသည္။ သင္သည္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈ ကင္းမဲ့လွ်င္ မၾကာခင္တြင္ သင္၏ သ႐ုပ္မွန္က ေပၚထြက္လာလိမ့္မည္။ သင္၏ တကယ့္ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ သင္သည္ ေကာင္းစြာ ဖယ္ရွားျခင္းခံရႏိုင္ေပမည္။ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အလုပ္အခ်ိဳ႕တြင္ အနည္းငယ္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမျခင္းသည္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ သမၼာတရားကို မေပးႏိုင္လွ်င္၊ လူတို႔ကို ၾသဝါဒေပးျခင္းကိုသာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်သည္ ေဒါသထြက္ျခင္းသာျဖစ္လွ်င္— ဤသည္မွာ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားက သူ႔ဘာသာ ထုတ္ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၏ အက်ည္းတန္ေသာ မ်က္ႏွာကို ျပသၿပီးျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ သူတို႔သည္ သင့္ထံမွ အသက္ပံ့ပိုးမႈကို လက္ခံရရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ စစ္မွန္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ပစ္ပစ္ခါခါ အျငင္းခံရမည္ျဖစ္ကား ႐ြံရွာခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင့္အား ဖယ္ၾကဥ္ၾကလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရား ရွိသူမ်ားသာလွ်င္ ဦးေဆာင္လမ္းျပႏိုင္သည္”) ေခါင္းေဆာင္ေတြက အဓိကအားျဖင့္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး အသက္ကိုပံ့ပိုးသင့္တယ္၊ မျမင္မကန္းအျပစ္တင္တာေတြက လူေတြ သမၼာတရားရေအာင္ ကူညီမေပးဘူးဆိုတာ ဒါက ကြၽန္မကို ျပသခဲ့ပါတယ္။ လ်ဴပိန္းက ကြၽန္မအလုပ္မွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေတာ့ အေၾကာင္းအရာကို နားမလည္ဘဲ တကယ့္ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းရမယ့္အစား မစဥ္းမစားနဲ႔ ကြၽန္မကို ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ တံဆိပ္ကပ္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မက ဘယ္ေနရာမွာ မွားသြားတယ္၊ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မသိေသးဘဲ သူ႔ကိုပဲ ေၾကာက္ေနၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး သတိထားေနခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေဝဖန္ခ်က္ေတြက လူသားစဥ္းစားပုံကေနလာတယ္ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာခဲ့တဲ့ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ သူက တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မ ပိုင္းျခားသိျမင္ဖို႔လိုတယ္။ နာခံလိုက္ဖို႔ မလိုဘူး။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မ နည္းနည္းစိတ္သက္သာသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူက ဒီနည္းနဲ႔လူေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာမလုပ္သင့္ဘူး၊ ဒါ ဘုရားအလိုေတာ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပဲ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို၊ သူ႔အျပဳအမူရဲ႕ သဘာဝကို ရိပ္စားမိဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အသင္းေတာ္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္။ ကြၽန္မအလုပ္ေဖာ္ ခ်န္ေရွာင္က ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူက နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားေနတာ။ အရမ္း မနာလိုျဖစ္တယ္။ သူ မႏိုင္တဲ့အခါက်ရင္ သူက အားေလ်ာ့လာၿပီး တာဝန္ကတစ္ဆင့္ သူ႔ေဒါသကို ဖြင့္ခ်တယ္။ တြဲဖက္အမႈေဆာင္တခ်ိဳ႕က သူ႔ေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရတယ္။ သူက ေတာ္ေတာ္လည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့သူပဲ။ တာဝန္မွာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားကိုပဲ ထည့္တြက္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ အက်ိဳးစီးပြားကို ထည့္မတြက္ဘူး။ သူက လူေတြကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိမွာေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အသင္းေတာ္မွာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြေပၚလာတဲ့အခါမွာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ဆြဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္တာေပါ့။ သူက သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘူး၊ လူ႔သဘာဝေကာင္းမရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးလို႔ တြဲဖက္အမႈေဆာင္တခ်ိဳ႕က ခံစားရတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မက မေသခ်ာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ လ်ဴပိန္းကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာမွမေျပာဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေန႔မွာ သူက ခ်န္ေရွာင္ကို သူ႔ကိုယ္သူအတြက္မဲေပးဖို႔ အားေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အားေပးမႈနဲ႔ ခ်န္ေရွာင္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲေနာက္ဆုံးအဆင့္ထိ ေရာက္သြားတယ္။ ဒါကိုျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားတယ္။ အလုပ္အစီအစဥ္ေတြမွာ ေျပာထားတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္ေနရာတြင္ မည္သူကို ခ်ထားသည္ျဖစ္ေစ ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ားရွိသေ႐ြ႕ ပိုမိုေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာရန္လိုအပ္သည္။ မည္သူ႔ကိုမဆို မစဥ္းမစားႏွင့္ ရာထူးတိုးမေပးသင့္ေပ။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ေစာင့္ေနၿပီး ပိုမိုနားလည္မႈရယူေနစဥ္တြင္ ျဖစ္ရပ္မ်ား အခ်ိန္မေ႐ြး ေျပာင္းလဲႏိုင္ၿပီး ပို၍ သင့္ေတာ္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ေပၚထြက္လာႏိုင္သည္။” (အလုပ္အစီအစဥ္မ်ား) “အသင္းေတာ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းတစ္ဦးကို မည္သူမွ် သတ္မွတ္ခြင့္ မရွိေပ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕ေသာ လူတို႔၏ အလိုဆႏၵကို လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းအားျဖင့္ မဲေပးဖို႔ ဘုရားသခင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူတို႔ကို မည္သူမွ် တမင္သက္သက္ လႈံ႕ေဆာ္ခြင့္ မရွိ သို႔မဟုတ္ အတင္းအက်ပ္ျပဳခြင့္မရွိေပ။ ဤသည္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ၿပီး သမၼာတရားကို ဆန႔္က်င္သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။” (အလုပ္အစီအစဥ္မ်ား) ခ်န္ေရွာင္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို လ်ဴပိန္းကို ကြၽန္မေျပာခဲ့တယ္။ သူက ေလ့လာမၾကည့္႐ုံမကဘဲ သူ႔ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပံ့ပိုးတယ္။ သူမ်ားေတြကို သူ႔ကိုမဲေပးေအာင္လုပ္တယ္။ လ်ဴပိန္းမွာ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ရွိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးခ်ယ္တာလိုမ်ိဳးအေရးႀကီးတဲ့အရာတစ္ခုကို ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အရမ္းေပါ့ဆရတာလဲေပါ့။ ခ်န္ေရွာင္က ျပႆနာေတြရွိတာကို သူလုံးဝ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ဆက္ၿပီး ပံ့ပိုးေနတယ္။ ဒါဟာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအတြက္ မနစ္နာဘူးလား။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ ခ်န္ေရွာင္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေနာက္တစ္ခါထုတ္ေျပာဖို႔ ကြၽန္မ သတၱိရွိလာတယ္။ သူက တစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲနဲ႔ သူလုပ္ေနတာကိုပဲ ျပန္လုပ္တယ္။ ကြၽန္မက အံ့အားသင့္သြားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံသယဝင္လာတယ္။ ကြၽန္မက ခ်န္ေရွာင္အေပၚ မွ်တမႈမရွိေနတာလားေပါ့။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ လ်ဴပိန္းက ဘာလို႔ငါ့ကို တုံ႔ျပန္တာေတာင္ မလုပ္ဘဲ ေနမွာလဲေပါ့။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေႏွာင့္ယွက္ေနၿပီး ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္လို႔ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို ရွင္းပစ္ေနတယ္လို႔ သူက ေျပာမွာလားေပါ့။ လ်ဴပိန္းရဲ႕အျမင္မွာ ကြၽန္မက ျပစ္မွားမႈေတြအမ်ားႀကီး က်ဴးလြန္ၿပီးေနၿပီ။ ခ်န္ေရွာင္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မက ဆက္ၿပီးထုတ္ေျပာေနရင္ ကြၽန္မကို သူ ထုတ္ပစ္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္၊ မေကာင္းမႈျပဳသူျဖစ္တယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထုတ္ပစ္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လ်ဴပိန္းက အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မထက္ ပိုတဲ့သမၼာတရားကို သူနားလည္မွာပဲလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ခ်န္ေရွာင္ကို အလားအလာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သူက ပံ့ပိုးခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ခ်န္ေရွာင္က ကိစၥမရွိဘူး၊ ဒီတာဝန္ကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူထင္တဲ့သေဘာေပါ့။ ကြၽန္မ နာခံသင့္တယ္၊ ဘယ္လို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာ ရွာေဖြသင့္တယ္ေပါ့။

ဒီလိုရလဒ္ကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေနလို႔မရျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ခ်န္ေရွာင္က အာဏာနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ပဲ ဆက္ႀကိဳးစားတယ္။ ဂိုဏ္းကြဲေတြဖြဲ႕ၿပီး မနာလိုတာေၾကာင့္ ပဋိပကၡေတြျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူကမွ လိုက္ဖက္ညီညီနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကဘဲ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ထိခိုက္ကုန္တယ္။ အသင္းေတာ္ပေရာဂ်က္မ်ိဳးစုံကိုလည္း ေႏွာင့္ေႏွးသြားေစတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ဒြိဟျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ျပႆနာေတြအေၾကာင္းကိုေျပာရင္ ကြၽန္မက မမွ်တဘူးလို႔ လ်ဴပိန္းကေျပာမွာကို ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ မေျပာရရင္ စိတ္ႏွလုံးက ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဘုရားေရွ႕လာၿပီး ကြၽန္မကိုလမ္းျပဖို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မၾကာခင္မွာပဲ တခ်ိဳ႕လူေတြက လ်ဴပိန္းကို တိုင္ထားတယ္လို႔ေျပာတဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို အထက္ေခါင္းေဆာင္ဆီကေန ရခဲ့ပါတယ္။ သူက အယူဝါဒေတြကို အၿမဲတမ္းေျပာတယ္၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကိုရဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္ၿပီး ႂကြားဝါတယ္၊ လူေတြကို သူေရွ႕ကိုေခၚေဆာင္တယ္လို႔ သူတို႔ကေျပာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက လူေတြကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ဆူေငါက္တတ္တယ္။ လူေတြကို တံဆိပ္ကပ္ၿပီး သာမန္ကာလွ်ံကာနဲ႔ ရႈတ္ခ်တယ္။ တာဝန္ေတြမွာ သူတို႔ကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္တယ္။ လူေတြကို ခန္႔အပ္တဲ့ေနရာမွာ သူက တကယ္ကို တစ္ဖက္သတ္ဆန္တယ္။ လူေတြကို သူလိုသလို ရာထူးတိုးေပးၿပီး သူႏွစ္သက္တဲ့သူေတြကို ဦးစားေပးတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို တကယ္ကို ထိခိုက္ေစတယ္။ သူက ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာလည္း မ႐ိုးမသားလုပ္ခဲ့တယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္က သူ႔ကို အႀကံျပဳခ်က္ေတြေပးတဲ့အခါမွာ သူက အဲဒီအစ္မကို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၿပီး ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ႏွင္ထုတ္ဖို႔ လုပ္တယ္။ သူ႔အျပဳအမူကို အေျခခံၾကည့္ရင္ သူက အႏၲိခရစ္ျဖစ္ဖို႔ကို သတ္မွတ္ထားတာ။ သူ႔အျပဳအမူအေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ကို ေရးေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္မ စာကိုဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တဲ့သူက အႏၲိခရစ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကြၽန္မ စိတ္မကူးမိခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အျပဳအမူေတြအမ်ားႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ ဆက္ဆံေရးေတြအားလုံးကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘာသိျမင္မႈ၊ သတိထားမႈမွမရွိခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ သိျမင္မႈကို အသုံးခ်ဖို႔ လုံးဝ မႀကိဳးစားခဲ့တာပဲဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေနာင္တရတယ္။ ကြၽန္မက ဘာလို႔ဒီေလာက္ ထုံထိုင္းခဲ့တာလဲဆိုတာ မသိပါဘူး။

ေနာက္ေတာ့ လ်ဴပိန္းရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “၎တို႔ စကားေျပာသည့္ပုံစံ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ၊ အျခားသူမ်ားအား ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔အား ကိုးကြယ္ေစဖို႔၊ ထိုသူမ်ား၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲ၌ ေနရာတစ္ခုခုကို ရရွိဖို႔ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ေနရာကိုပင္ အစားထိုးယူဖို႔တို႔အတြက္ အစဥ္ ျဖစ္ေလသည္— ဤအရာမ်ားသည္ အႏၲိခရစ္တို႔ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သက္ေသခံသည့္အခါ ၎တို႔ စြမ္းေဆာင္ရရွိလိုသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ား အားလုံးျဖစ္သည္။ ၎တို႔ေျပာသမွ်၊ ေဟာၾကားသမွ်ႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳသမွ်တို႔၏ ေနာက္ကြယ္ရွိ အရင္းခံအေၾကာင္းသည္ လူမ်ားအား ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးေစဖို႔ႏွင့္ ၾကည္ညိဳေလးစားေစဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူသည္ အျခားသူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ား၌ ေနရာတစ္ခုယူဖို႔အလို႔ငွာ၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဤလူမ်ား စကားေျပာသည့္ ပုံစံသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား တူညီျခင္း မရွိေသာ္ျငားလည္း၊ အနည္းႏွင့္အမ်ား တူညီၾကသည္။ ယင္း၌ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသခံျခင္းႏွင့္ လူမ်ားအား ၎တို႔ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေစျခင္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိသည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ အလုပ္လုပ္သည့္ လူအားလုံး၌ အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ရပ္တန႔္ႏိုင္ျခင္း မရွိသည့္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ခ်ဳပ္တည္းဖို႔ ခက္ခဲလာသည့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေရာက္ၿပီး ၎တို႔က ဘုရားသခင္ သို႔မဟုတ္ ကိုးကြယ္ထိုက္သည့္ အျခားသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အလား လူမ်ားအား ၎တို႔ကို ဆက္ဆံေစဖို႔ျဖစ္သည့္ အထူးသျဖင့္ ခိုင္မာၿပီး သိသာထင္ရွားသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ပန္းတိုင္တစ္ခုရွိပါက၊ ၿပီးလွ်င္ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔က လူမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန႔္သတ္ျခင္းႏွင့္ သူတို႔အား က်ိဳးႏြံနာခံေစျခင္း အဆင့္ႏွင့္ ပန္းတိုင္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္ပါက၊ ဤအရာအားလုံး၏ သဘာဝသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္ သက္ေသခံျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏သဘာဝ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ဖို႔ႏွင့္ သက္ေသခံဖို႔ အဘယ္နည္းလမ္းမ်ားကို ထုံးစံအတိုင္း အသုံးျပဳၾကသနည္း။ (၎တို႔က အရင္းအႏွီး အေၾကာင္း ေျပာၾကပါသည္။) အရင္းအႏွီးအေၾကာင္း ေျပာျခင္း၌ အဘယ္အရာ ပါဝင္သနည္း။ ၎တို႔ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္သည္မွာ မည္မွ်ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ မည္မွ် ဒုကၡခံၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ မည္မွ် အဖိုးအခကို ေပးၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ အလုပ္မည္မွ် လုပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔ မည္မွ် ေဝးေဝးလံလံ ခရီးႏွင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္းမွတစ္ဆင့္ လူဦးေရမည္မွ်ကို ၎တို႔ ရရွိၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔သည္ မည္မွ် အရွက္ရျခင္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို ေျပာၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕က ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္၊ သို႔မဟုတ္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် သစၥာေဖာက္ျခင္း မရွိဘဲ၊ မိမိတို႔၏သက္ေသခံျခင္းတြင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ေထာင္ထဲ၌ အႀကိမ္ေပါင္းမည္မွ် ေနၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း စသည္တို႔ကိုလည္း မၾကာခဏ ေျပာၾကသည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ အၾကင္သူသည္ အရင္းအႏွီးမည္မွ် ပိုင္ဆိုင္သည့္အေၾကာင္း ေျပာသည့္ နမူနာမ်ားအားလုံးျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေယာင္ေဆာင္မႈတြင္၊ ၎တို႔က မိမိတို႔၏ရာထူးဂုဏ္သိန္ကို ခိုင္ၿမဲေအာင္လုပ္ရင္း၊ လူမ်ား၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ အေကာင္းျမင္မႈမ်ား ျဖစ္ေစလ်က္၊ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ အျမင္ရႈေထာင့္မ်ားႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားသည့္ မည္သူ႔ကိုမဆ အထူးသျဖင့္ သမၼာတရားလိုက္စားသည့္သူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ ၾကဥ္ထားျခင္တို႔ပင္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ လူမ်ားကို စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းဖို႔ နည္းစနစ္မ်ိဳးစုံႏွင့္ လွည့္ကြက္မ်ိဳးစုံကို အသုံးျပဳၾကသည္။ မိုက္မဲကာ၊ မသိနားမလည္ဘဲ မိမိတို႔၏ယုံၾကည္မႈ၌ နားေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္သည့္သူမ်ားအျပင္၊ ဘုရားသခင္ကို အခ်ိန္တစ္ခဏမွ်သာ ယုံၾကည္သည့္သူမ်ားအတြက္မူ၊ သို႔မဟုတ္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ နည္းပါးသူမ်ားအတြက္မူ ၎တို႔သည္ အဘယ္နည္းစနစ္မ်ားကို အသုံးျပဳသနည္း။ ၎တို႔က မိမိတို႔၏ရာထူးဂုဏ္သိန္ကို ခိုင္ၿမဲေစျခင္းျဖစ္သည့္ မိမိတို႔၏ ပန္းတိုင္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ ဤနည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို အသုံးျပဳလ်က္၊ ထိုသူမ်ားကို လွည့္စားသည္၊ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းၿပီး ၎တို႔ကို ၿခိမ္းပင္ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဤသည္တို႔အားလုံးမွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္ ၎တို႔ႀကိဳးစားၾကသည္”) လ်ဴပိန္းလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္နဲ႔ အႏွစ္သာရအေပၚ ရွင္းလင္းမႈတခ်ိဳ႕ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ပထမဆုံးေတြ႕ကတည္းက သူက ဘုရားကို ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ီးေျမႇာက္ဘူး၊ သက္ေသမခံဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို မေျပာဘူး။ အၿမဲတမ္းပဲ ႂကြားဝါေနၿပီး အႏၲိခရစ္ေတြကို သူဘယ္လိုခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို လူႀကိဳက္ေအာင္ေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူက သမၼာတရားကိုနားလည္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းတယ္လို႔ လူေတြက ထင္ေအာင္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူက အသင္းေတာ္အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ဘယ္လိုစီမံတာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူ႔ကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားတာဆိုတာေတြကို အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူက လက္ေတြ႕အလုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားစိတ္ႏွလုံးေနာက္ကိုလိုက္တယ္လို႔ လူေတြထင္ေအာင္ေပါ့။ သူက ဒီနည္းလမ္းနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္တင္ၿပီး သက္ေသခံတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ပုံရိပ္ကို တည္ေထာင္တယ္။ ဒါဟာ သူမ်ားေတြကို လွည့္စားၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေလးစားမႈရေအာင္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အတည္ျပဳခ်က္မပါဘဲ အစ္မဝမ္ကို ကြၽန္မတို႔ ထုတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒါက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ညီသလားဆိုတာကို ၾကည့္ရမယ့္အစား သူက သာမန္ကာလွ်ံကာနဲ႔ ရႈတ္ခ်တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ျပႆနာေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ သူ႔ကိုေမးေတာ့ သူက အေၾကာင္းအရာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔၊ ကြၽန္မ သိျမင္မႈရွိေအာင္ ကူညီေပးဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ဘဲ ကြၽန္မကို ထင္ရာျမင္ရာ ရႈတ္ခ်ခဲ့တယ္။ သူက သူမ်ားေတြကို လုံးဝ အေရးမစိုက္ဘဲနဲ႔ သူ႔ကို မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့ ဘယ္သူကိုမဆို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုတယ္။ သူက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ထာဝရရန္သူေတြလိုမ်ိဳး ဆက္ဆံတယ္။ သူဆူခ်င္သလို ဆူတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အာဏာကိုတည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ လူေတြကို တစ္ဖက္သတ္ ရႈတ္ခ်ၿပီး ထုတ္ပစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူေတြက သူ႔ကိုေၾကာက္ၿပီး မဆန္႔က်င္ရဲေအာင္ေပါ့။ သူက လူတိုင္းကို သူ႔လက္ခုပ္ထဲမွာထားဖို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားတာ။ သူက သူမ်ားေတြကို တန္းတူညီတူစကားေျပာမယ့္အစား အၿမဲတမ္း အမိန္႔ေပးတယ္။ သူက စာတန္ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးတာကို မခံရဘဲ လူတိုင္းနဲ႔ မတူေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။ သူမ်ားေတြကို ဆူၿပီးရႈတ္ခ်ဖို႔အတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကိုေတာင္ အသုံးျပဳတယ္။ သူက သန္႔စင္ၿပီး စုံလင္ျခင္းခံရၿပီးသလိုမ်ိဳး၊ သမၼာတရားရဲ႕ အရွင္သခင္လိုမ်ိဳးျပဳမူတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အႏၲိခရစ္အႏွစ္သာရကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ဖြင့္ျပခံရၿပီးၿပီ။ ခ်န္ေရွာင္ကို ေ႐ြးေကာက္တဲ့ကိစၥကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္က အမ်ားႀကီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးၿပီ။ သူတို႔ေတြဟာ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး လူ႔သဘာဝေကာင္းရွိရမယ္ဆိုတာေပါ့။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ႏွစ္ေတြအားလုံးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လ်ဴပိန္းက စည္းမ်ဥ္းေတြကို မသိတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ မသင့္ေတာ္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔၊ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၊ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကို အေရးႀကီးေနရာမွာထားဖို႔ပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္အစီအစဥ္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ သူက အရမ္းပဲ တစ္ဇြတ္ထိုးဆန္ၿပီး ဗိုလ္က်လြန္းတယ္။ ဘုရားကို မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တယ္။ သူက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ဖို႔အတြက္ လာခဲ့တဲ့ စာတန္ရဲ႕ လက္ပါးေစတစ္ေယာက္ပဲ။ သူက ဒီလိုမလုပ္ရမခ်င္း ရပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အႏၲိခရစ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ရက္စက္ၿပီး ဆိုးယုတ္သလဲဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက မျမင္မကန္းျဖစ္ၿပီး မိုက္မဲခဲ့တယ္။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကို သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိသူလိုမ်ိဳး ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ သူက သမၼာတရားကို နားလည္တယ္၊ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံရွိတယ္လို႔ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူက စည္းမ်ဥ္းေတြကို နာခံသလားဆိုတာကို မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုယုတ္မာတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို သူဖုန္းကြယ္ထားသလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက တကယ္ပဲ ေသခ်ာမစဥ္းစားတတ္ခဲ့ပါဘူး။

ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က မွန္ကန္တဲ့အသိစိတ္နဲ႔ လ်ဴပိန္းကို တိုင္ၾကားခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔စာထဲမွာေရးထားတာကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ ဒါကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မလည္း အဲဒီအႏၲိခရစ္ကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔သူမ်ားေတြက ရိပ္စားမိၿပီး စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံၿပီး သူ႔ကို တိုင္ၾကားခဲ့ၿပီးေတာ့ သူက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မလိုက္နာေနဘူးဆိုတာ ကြၽန္မသိေပမဲ့ ရိပ္စားမိရမယ့္အစား ဘာလို႔ မျမင္မကန္းနဲ႔ဆက္သြားေနခဲ့တာလဲ။ ဒါကို ကြၽန္မ စဥ္းစားေလေလ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေလေလပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ဆင္ျခင္ဖို႔ ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္မ လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ဝိညာဥ္ေရးျပည့္ဝသေယာင္၊ ျမင့္ျမတ္သေယာင္ ခံ့ညားၿပီး ႀကီးျမတ္သေယာင္ ထင္ရေသာသူမ်ား၏ လွည့္စားျခင္းကို မၾကာခဏခံရေသာ လူအခ်ိဳ႕ရွိေလသည္။ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ား ႏွင့္ အယူဝါဒမ်ားကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ အေဟာအေျပာႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားမွာ ေလးစားထိုက္သေယာင္ ထင္ရေသာသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍၊ ၎တို႔၏ လွည့္စားျခင္းကို ခံရသူမ်ားသည္ ၎တို႔လုပ္ရပ္မ်ား၏ အႏွစ္သာရ၊ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွ နိယာမမ်ား၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားမွာ မည္သည္တို႔ျဖစ္ေၾကာင္းကို မည္သည့္အခါမွ် ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးျခင္း မျပဳလုပ္ဖူးၾကေပ။ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ ထိုလူတို႔က ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ နာခံျခင္းရွိ မရွိကို မည္သည့္အခါမွ် စစ္ေဆးၾကည့္ရႈျခင္း မရွိခဲ့ၾကသည့္အျပင္၊ ထိုလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္စြာ ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ေသာသူ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္သည့္အခါမွ် မစိစစ္ခဲ့ၾကဖူးေပ။ သူတို႔သည္ ထိုလူတို႔၏ လူသားျဖစ္ျခင္းအႏွစ္သာရကို မည္သည့္အခါမွ် သတိျပဳမိခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ထို႔ထက္ ထိုသူတို႔ႏွင့္ သိကြၽမ္းလာသည့္ ပထမေျခလွမ္းမွစတင္ကာ သူတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုလူတို႔ကို အားက်ျခင္း၊ ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္း ျဖစ္လာၿပီး၊ အဆုံးတြင္ ထိုလူတို႔သည္ သူတို႔၏ ကိုးကြယ္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္လာေတာ့သည္။...လူတို႔အား ဤသို႔ပညာမဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ား သို႔မဟုတ္ တစ္ဖက္သတ္ဆန္ေသာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ က်င့္သုံးမႈမ်ားကို ရရွိေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္း တစ္ခုသာရွိၿပီး ထိုအေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါ ယေန႔ေျပာမည္- အေၾကာင္းရင္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ သူ႔ထံ ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ သူ၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို ေန႔စဥ္ဖတ္ရႈျခင္း ျပဳေကာင္းျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အမွန္တကယ္ နားမလည္ၾကေပ။ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဤေနရာတြင္ရွိသည္။ အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို သိနားလည္ျခင္း၊ သူႏွစ္သက္ေသာအရာ၊ သူစက္ဆုပ္႐ြံရွာေသာအရာ၊ သူအလိုရွိေသာအရာ၊ သူျငင္းပယ္ေသာအရာ၊ မည္ကဲ့သို႔ လူအမ်ိဳးအစားကို သူခ်စ္ေၾကာင္း၊ မည္ကဲ့သို႔ လူအမ်ိဳးအစားကို သူမႏွစ္သက္ေၾကာင္း၊ လူတို႔အေပၚ သူ၏ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳရာတြင္ မည္သည့္စံႏႈန္းမ်ိဳးကို သူအသုံးျပဳေၾကာင္းႏွင့္၊ သူတို႔ကို စုံလင္ေအာင္ျပဳလုပ္ေပးရန္အတြက္ မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးကို သူက်င့္သုံးေၾကာင္း သိနားလည္ပါက၊ ထိုလူထံ၌ သူကိုယ္တိုင္၏ တစ္ကိုယ္ေရ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ရွိႏိုင္ဦးမည္ေလာ။ ဤသို႔ေသာ လူတို႔က အျခားသူတစ္ဦးကို အမွန္ပင္ ကိုးကြယ္ႏိုင္သေလာ။ သာမန္လူတစ္ဦးသည္ ၎တို႔၏ ကိုးကြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္ေသာ လူတို႔က ထို႔ထက္ အနည္းငယ္ပို၍ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိေသာ အျမင္ရႈေထာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတစ္ဦးကို ထင္ရာျမင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္စဥ္ ႐ိုးရွင္းေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား သို႔မဟုတ္ နိယာမမ်ား အနည္းငယ္ကို ထင္ရာျမင္ရာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕က်င့္ေဆာင္ျခင္းသေဘာ သက္ေရာက္သည္ဟုလည္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈေတာ္မွရရွိမည့္ ရလဒ္မ်ားကို သိနားလည္ပုံ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာကို အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘဲ ဘုရားကို လုံးဝ နားမလည္ခဲ့တာေၾကာင့္ လ်ဴပိန္းကို မစဥ္းမစားနဲ႔ကိုးကြယ္ခဲ့ၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြကို သူကႏွစ္သက္တယ္၊ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို မုန္းတယ္ဆိုတာ လူေတြကို အကဲျဖတ္တာမွာ သူ႔ရဲ႕စံႏႈန္းေတြကဘာလဲဆိုတာကို ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက လူေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ အေျခခံၿပီးၾကည့္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေပၚယံဆုေက်းဇူးေတြနဲ႔ စကားေျပာေကာင္းတာေတြကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္တယ္။ လ်ဴပိန္းကို ကြၽန္မ ပထမဆုံးေတြ႕ေတာ့ သူက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကို ထုတ္ပယ္တာ ဘယ္ေလာက္ျမန္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ၿပီး သူ႔အေပၚ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္းအထင္ႀကီးသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူက အႏၲိခရစ္ေတြကို ဘယ္လိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး ပိုင္းျခားစိစစ္ခဲ့တယ္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ဘယ္လိုလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တယ္၊ သူစီမံခဲ့တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ေတြ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာေတြကို သူေျပာျပတာကို ကြၽန္မ ၾကားခဲ့တယ္။ သူက သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ၿပီး သူ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ကိုးကြယ္လာခဲ့တယ္။ သူ႔လိုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးနဲ႔ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ အတူရွိရတာကိုေတာင္ ဂုဏ္ယူခဲ့မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မအလုပ္ကို သူေမးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက မစဥ္းမစားနဲ႔ ေဝဖန္ၿပီး ကြၽန္မကို တံဆိပ္ကပ္ေနေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘာရိပ္စားမႈမွမရွိခဲ့ဘဲ လက္ခံၿပီး နာခံခဲ့တယ္။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက အရမ္းအပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ႏုတ္ထြက္ခ်င္တဲ့အခါမွာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ဆက္ၿပီး ဆင္ျခင္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္လမ္းျပမႈရွိခဲ့ၿပီး သူလုပ္ေနတာက မမွန္ဘူးဆိုတာကို သိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရက ဘာလဲဆိုတာကို ကြၽန္မ ရိပ္စားမိဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္ေလာက္ပဲ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေလးစားတာကေန အရမ္းေျမႇာက္စားတဲ့အထိျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားက ေနရာမရွိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မက လူတစ္ေယာက္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ကိုးကြယ္ေနတာပါ။

ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မမွာ မွားတဲ့ ရႈေထာင့္အျမင္ရွိေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ လ်ဴပိန္းက အဲဒီအသင္းေတာ္ေတြအားလုံးအတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာ ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိရမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ သူက မမွားႏိုင္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ေတြးၿပီး ဘယ္သိျမင္မႈကိုမွ အသုံးမခ်ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က စစ္မွန္မႈရွိသလားဆိုတာ ဘယ္လိုၾကည့္ရမယ္ဆိုတာကို နားလည္ေအာင္ကူညီေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ၎တို႔ကို ရဲရဲတင္းတင္း ရွင္းျပႏိုင္ျခင္းက သင္သည္ စစ္မွန္မႈကို လက္ဝယ္ရရွိထားသည္ဟု မဆိုလိုေပ၊ အမႈအရာမ်ားသည္ သင္ ထင္မွတ္သကဲ့သို႔ မ႐ိုးစင္းေပ။ စစ္မွန္မႈကို သင္ လက္ဝယ္ ရရွိထားျခင္း ရွိ မရွိဟူသည္ သင္ ေျပာဆိုသည့္အရာအေပၚ အေျခမခံေပ၊ ထို႔ထက္ ယင္းသည္ သင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္အရာအေပၚ အေျခခံသည္။ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက သင္၏ အသက္တာႏွင့္ သင္၏ပင္ကိုေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္လာေသာအခါတြင္သာ၊ သင့္တြင္ စစ္မွန္မႈ ရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ အသိအျမင္ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကို ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူႏိုင္သည္။ သင္သည္ ရွည္လ်ားေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ စစ္ေၾကာျခင္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ရမည္ ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ပုံသဏၭာန္အတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ရမည္။ ယင္းသည္ ဟန္ျပျခင္းမွ်သာ မျဖစ္ရေပ၊ ယင္းသည္ သင့္အထဲမွ သဘာဝအေလ်ာက္ စီးဆင္းလာရမည္။ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ စစ္မွန္မႈကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ အသက္တာကို ရရွိၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ စစ္မွန္မႈ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္သည္) “လူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္းရွိမရွိ သင္ မည္သို႔ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သနည္း။ ထိုသူေျပာသည့္အရာမွ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ အယူဝါဒစကားမ်ားကိုသာ ေျပာဆိုေသာသူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈကို မပိုင္ဆိုင္ေပ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ေျပာသည့္အရာသည္ အႏွစ္မရွိသကဲ့သို႔၊ လက္ေတြ႕မက်ေပ။ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိေသာ လူတစ္ေယာက္၏ စကားမ်ားသည္ လူတို႔၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ ျပႆနာမ်ား၏ အႏွစ္သာရကို ၎တို႔ ျမင္ႏိုင္သည္။ ႐ိုးရွင္းေသာ စကားလုံးအနည္းငယ္မွ်ျဖင့္ ႏွစ္မ်ားစြာ သင့္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနေသာ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျပလည္သြားႏိုင္သည္။ သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သင္နားလည္လိမ့္မည္။ အမႈကိစၥမ်ားသည္ သင့္အတြက္ ခက္ခဲေတာ့မည္မဟုတ္။ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရျခင္းကို ခံစားရေတာ့မည္မဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈကို ရရွိလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာသူေျပာသည့္အရာသည္ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈ ဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔ ေျပာသည့္အရာကို သင္နားမလည္လွ်င္၊ သင့္ျပႆနာ၏ အရင္းအျမစ္အေၾကာင္းရင္းကို ၎တို႔ မေျဖရွင္းလွ်င္ ၎တို႔ေျပာဆိုသည့္အရာသည္ အယူဝါဒစကားမ်ားသာျဖစ္သည္။ အယူဝါဒစကားမ်ားသည္ လူတို႔ကို ပံ့ပိုးကူညီႏိုင္သေလာ။ (မကူညီႏိုင္ပါ။) အယူဝါဒစကားမ်ားသည္ လူတို႔ကို ပံ့ပိုးႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ မကူညီႏိုင္သကဲ့သို႔ လူတို႔၏ လက္ေတြ႕ျပႆနာမ်ားကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေပ။ အယူဝါဒစကားမ်ားကို ေျပာေလေလ၊ နားေထာင္သူက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေလေလ ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကိုနားလည္ေသာသူတို႔သည္ အျခားပုံစံျဖင့္ ေျပာဆိုသည္။ စကားလုံးအနည္းငယ္ျဖင့္ ၎တို႔သည္ ျပႆနာ၏ အရင္းအျမစ္အေၾကာင္းရင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေရာဂါ၏ မူလဇာစ္ျမစ္ကို ေထာက္ျပႏိုင္သည္။ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းကပင္ လူတို႔ကို ႏိုးထေစႏိုင္ၿပီး အဓိကျပႆနာမ်ားကို ရွာေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ အခက္အခဲမ်ားကို ေျဖရွင္းၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ေထာက္ျပရန္အတြက္ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ စကားလုံးမ်ားကို အသုံးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။” (ဘုရားသခင္၏ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ရွင္းပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က စစ္မွန္မႈရွိမရွိဆိုတာ စကားေျပာေကာင္းတာ၊ အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ့တာနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ျပႆနာေတြျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားကို သူတို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သလား၊ ကိစၥေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီလုပ္ႏိုင္သလား၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သလား၊ တာဝန္မွာ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံမႈရွိသလားဆိုတာနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ဒါက သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့အရာေတြပဲ။ တခ်ိဳ႕လူေတြက အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ အေတာ္အသင့္နားလည္မႈရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေျပာသမွ်က တစ္ယူသန္ဆန္တယ္။ သူတို႔က စစ္မွန္မႈတစ္ခုခု၊ သမၼာတရားရဲ႕ အေသးစိတ္အခ်က္တစ္ခုခုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး။ တကယ့္ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္ၾကဘူး။ သူတို႔က တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီမလုပ္ၾကဘဲ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြပဲ လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔လုပ္သမွ်က အသင္းေတာ္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔ပဲ။ သူတို႔မွာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈမရွိၾကဘူး။ လ်ဴပိန္းက အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက လုံးဝ ဘုရားသခင္ကို မခ်ီးေျမႇာက္ဘူး၊ သက္ေသမခံဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူက တျခားလူေတြကို ကူညီဖို႔အတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေတြကို မမွ်ေဝဘူး။ သူက လူေတြ သူ႔ကို အထင္ႀကီးေအာင္လို႔ အယူဝါဒေတြပဲ အၾကာႀကီးေျပာေနၿပီး ႂကြားဝါေနတာ။ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ သူက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မမွ်ေဝဘူး။ တကယ့္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းကို အႀကံမေပးဘူး။ သူမ်ားေတြကို အျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ဖို႔အတြက္ ျပႆနာကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ အစ္မဝမ္ကို မထုတ္ခင္ ကြၽန္မတို႔က သူ႔ကို ခ်က္ခ်င္းသတင္းမပို႔ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ကို အာဏာရွင္ဆန္တယ္ဆိုၿပီး သူက စြပ္စြဲတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မက မေသမခ်ာျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုေမးေတာ့ ကြၽန္မက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို တမင္သက္သက္ ေမြးထားလို႔၊ အသင္းေတာ္ရွင္းလင္းေရးအလုပ္မွာ အေႏွာင့္အယွက္၊ အတားအဆီးျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး သူက ေဝဖန္တယ္။ ကြၽန္မကို အႏၲိခရစ္ျဖစ္တယ္လို႔ေတာင္ စြပ္စြဲတယ္။ သူအဲဒီလိုေျပာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့အရာအေပၚမွာ တကယ္နားမလည္ေနခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက မေကာင္းမႈလုပ္ခဲ့တာလား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈတခ်ိဳ႕ျပခဲ့တာလား၊ အလုပ္မွာ အမွားနည္းနည္းလုပ္ခဲ့တာလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို နားမလည္႐ုံမကဘဲ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္လာၿပီး ဘုရားကို ပိုသတိထားလာတယ္။ သူက သမၼာတရားကိုမသိဘူး၊ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈမရွိဘူးဆိုတာ၊ တကယ့္ျပႆနာေတြကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ သူက သဘာဝအရ အရမ္းမာနႀကီးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးခ်ယ္တာလိုမ်ိဳး အေရးႀကီးတဲ့အရာတစ္ခုမွာ သူက သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘဲ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ၿပီး သူ႔အစီအစဥ္နဲ႔သူလုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕မႈတစ္ခုမွမရွိဘူး။ စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံၿပီး မျပဳမူဘူး။ ဘုရားကိုပဲ အာခံၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ သူက သမၼာတရား စစ္မွန္မႈ လုံးဝမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို မစဥ္းမစားနဲ႔ ကိုးကြယ္ေနတုန္းပဲ။ ဒါ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္မိုက္မဲတာပါ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ေစ၊ တာဝန္တစ္ခုခု ထမ္းေဆာင္ရန္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္က ရာထူးတိုးျမႇင့္ေပးေသာအခါတြင္ ဤသူသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္မည္မဟုတ္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ထိုသူ၌ ထူးျခားေသာ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာေသာ္လည္းေကာင္း ရွိသည္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုသူနားလည္သည့္ သမၼာတရားမ်ားက အျခားလူမ်ားနားလည္သည့္ သမၼာတရားမ်ားထက္ ပို၍နက္နဲၿပီး ပို၍မ်ားျပားသည္ဟုပင္ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ျခင္း မရွိေပ။ ထိုသူသည္ ဘုရားသခင္ကို သိၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာသူျဖစ္သည္ဟူ၍လည္း မဆိုလိုေပ။ အမွန္တကယ္တြင္ ဤမည္သည့္အရာကိုမွ် ၎တို႔မရရွိထားေပ။ ရာထူးတိုးျမႇင့္ျခင္းႏွင့္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းသည္ အ႐ိုးရွင္းဆုံးေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ျခင္းႏွင့္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ထိုသူ၏ ရာထူးတိုးျမႇင့္ျခင္းႏွင့္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းမွာ ထိုသူသည္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ခံရၿပီး ပ်ိဳးေထာင္မႈကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ဟူ၍ ဆိုလိုျခင္း သက္သက္သာျဖစ္သည္။ ဤပ်ိဳးေထာင္ျခင္း၏ ေနာက္ဆုံးရလဒ္သည္ ထိုသူက မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္သည္၊ မည္သည့္အရာကို အားထုတ္သည္ဆိုသည့္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ရွိ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္အတြက္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ခံရၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ခံရသည့္အခါတြင္ ထိုသူသည္ အ႐ိုးရွင္းဆုံးေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ခံရျခင္းသာျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ထိုသူသည္ အရည္အေသြးျပည့္မွီေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၊ သို႔မဟုတ္ ကြၽမ္းက်င္မႈရွိေသာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသူသည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၏ အလုပ္ကို တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္း အဓိပၸာယ္မသက္ေရာက္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ မဟုတ္ေပ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္အတြက္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ခံရၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ခံရသည့္အခါတြင္ ထိုသူသည္ လူအမ်ားစု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္သည့္ အရာတစ္စုံတစ္ခုကို အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားကို အားကိုးရင္း၊ ရာထူးတိုးခံရၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းခံရသည့္သူမ်ားကို အထင္ႀကီးၾကသည္၊ သို႔ရာတြင္ ဤသည္မွာ အမွားတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္ပါေစ၊ ရာထူးတိုးျခင္း ခံရသည့္သူမ်ားသည္ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္အစီအစဥ္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၌ တာဝန္ယူစိတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္သေလာ။ ၎တို႔၌ သႏၷိ႒ာန္ ရွိသေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္သေလာ။ အေရးကိစၥတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရသည့္အခါတြင္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္သေလာ။ ဤအရာအားလုံးတို႔ကို မသိရွိရေပ။ ဤလူမ်ား၌ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ စိတ္ႏွလုံးရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္အေပၚ သူ၏ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမွာ မည္မွ်ႀကီးမားသနည္း။ အမႈအရာမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္သည့္အခါတြင္ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ဆႏၵေနာက္ကို လိုက္တတ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြႏိုင္သေလာ။ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အလုပ္ကို ေဆာင္႐ြက္သည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ ထိုသူသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ရွာေဖြရန္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ပုံမွန္၊ မၾကာခဏလာေရာက္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္မႈတြင္ လူတို႔ကို လမ္းျပႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို ေသခ်ာေပါက္ပင္ ခ်က္ခ်င္းစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းမခံထားရေသးဘဲ အေတြ႕အႀကဳံ နည္းပါးလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာမ်ားကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရာထူးတိုးျမႇင့္ေပးျခင္းႏွင့္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းက ထိုသူသည္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္သကဲ့သို႔ သူ၏ တာဝန္ကို ေက်နပ္ဖြယ္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္းရွိၿပီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုျခင္းလည္း မဟုတ္ေပ။...ရာထူးတိုးျမႇင့္ၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းခံရေသာသူတို႔အေပၚ လူတို႔သည္ ႀကီးမားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕မက်ေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား မထားရွိရေပ။ ဤသည္မွာ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေလ်ာ္မႈ ရွိမည္မဟုတ္၊ ၎တို႔အေပၚ မတရားရာလည္း က်ေပမည္။ သင္တို႔သည္ ၎တို႔၏ အလုပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးႏိုင္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ အလုပ္လမ္းေၾကာင္းတြင္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ ျပႆနာမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အမႈကိစၥမ်ားကို သင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိလွ်င္ ဤကိစၥမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ျပႆနာကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္သည္။ သင္မလုပ္သင့္သည့္အရာမွာ ၎တို႔ကို အကဲျဖတ္ျခင္း၊ ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၾကဥ္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းကာလတြင္ ရွိေနေသာသူမ်ား ျဖစ္ေန၍ ၎တို႔ကို စုံလင္ေသာလူမ်ားအျဖစ္၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ေသာသူမ်ားအျဖစ္ ရႈျမင္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ စုံလင္ေအာင္ ျပဳျခင္းခံရၿပီးျဖစ္ေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ပင္ မရႈျမင္သင့္ေပ။...ဤသို႔ ငါေျပာဆိုရာ၌ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ အရည္အခ်င္းရွိသူအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က ရာထူးတိုးျမႇင့္ေပးျခင္း၊ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းတို႔ကို မွန္ကန္စြာ ကိုင္တြယ္ရမည္၊ ဤသူတို႔အေပၚတြင္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား မျပင္းထန္ရဟု လူတိုင္းကို ေျပာျပရန္ျဖစ္သည္။ ေျပာစရာမလိုသည္မွာ ၎တို႔အေပၚ လူတို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားသည္ လက္ေတြ႕မက်ျခင္းလည္း မျဖစ္ရေပ။ ၎တို႔ကို အလြန္အမင္း ေက်းဇူးတင္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အလြန္အမင္း ႐ိုေသေလးစားျခင္းမွာ မိုက္မဲသကဲ့သို႔ ၎တို႔အေပၚ သင္၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပင္းထန္ျခင္းသည္လည္း လူသားမဆန္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕မက်ေပ။” (အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ျခင္း (၅)) ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရတာက လူတစ္ေယာက္က စစ္မွန္မႈရွိတယ္၊ တကယ့္အလုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္တယ္၊ သင့္ေတာ္တဲ့၊ အရည္အခ်င္းျပည့္မီတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္လို႔ အဓိပၸာယ္မရဘူးဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြက လူတိုင္းနဲ႔အတူတူပါပဲ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိၾကတယ္။ သူတို႔လည္း အလုပ္မွာသမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ၾကမွာပဲ။ သူတို႔ဟာ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ သူမ်ားေတြဆီက ႀကီးၾကပ္မႈကို လိုအပ္ပါတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ရာထူးတိုးေပးတာ၊ ပ်ိဳးေထာင္ေပးတာကို ခံရတာက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကိုရဖို႔ အဓိကေသာ့ခ်က္က ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေၾကာင္းပဲ။ သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္သလားဆိုတာပဲ။ တခ်ိဳ႕လူေတြက အစြမ္းအစရွိတယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ရာထူးတိုးၾကတယ္။ ဒါက သူတို႔ဟာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးရတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔က သင့္ေတာ္တဲ့ပုံစံမရွိေသးဘူး၊ လမ္းမွန္ေပၚမွာ မရွိဘူးဆိုရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားဝင္ေႏွာင့္ယွက္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က သူတို႔ကို အခ်ိန္မေ႐ြး ထုတ္ပစ္မွာပဲ။ လ်ဴပိန္းလိုပဲေပါ့။ သူက ရာထူးတိုးသြားၿပီး ေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေပးခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘူး၊ လမ္းမွန္ကို မေလွ်ာက္ဘူး။ သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေပမဲ့ သူလုပ္သမွ်တိုင္းက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြ္႕ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူက ဖယ္ရွားခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မအယူအဆေတြအတိုင္းလုပ္ေနခဲ့တာ။ သူက ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈနဲ႔ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈရွိရမယ္။ ကြၽန္မထက္ပိုၿပီးေတာ့ ရွိမယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈကို အသုံးမခ်ခဲ့ဘဲ သူ႔ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး နာခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြကို မစဥ္းမစား အထင္မႀကီးသင့္ဘူး တင္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြမရွိရဘူး သူတို႔ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်ဥ္းကပ္ရမယ္၊ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈနဲ႔ ႀကီးၾကပ္မႈကို အသုံးခ်ဖို႔ သင္ယူၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ပံ့ပိုးေပးၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရမယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မကို ျပသခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က မွန္ကန္ၿပီး သူတို႔ေျပာတာက သမၼာတရားနဲ႔ညီတယ္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔က လက္ခံၿပီး နာခံသင့္ပါတယ္။ သူတို႔က လက္ေတြ႕အလုပ္ကိုမလုပ္ဘူး၊ မေကာင္းမႈလုပ္ေနၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔က ရပ္တည္ဖို႔၊ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔၊ တိုင္ၾကားၿပီး သူတို႔ကို ထုတ္ပယ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ လ်ဴပိန္းရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္ေဝဖန္မႈကို ကြၽန္မ ျမင္ၿပီးေတာ့ အဲဒါက စစ္မွန္မႈကို မျပဘူး၊ ကိစၥေတြကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ေနတယ္ဆိုတာသိခဲ့ေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္မိုက္မဲတာပဲ။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ပိုင္းျခားသိျမင္မႈရဖို႔အတြက္ ဒီလိုလက္ေတြ႕အေျခအေနတစ္ခုကို ျပင္ဆင္ေပးတယ္ဆိုတာလည္း ကြၽန္မ သိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ၊ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို သင္ယူတာအေပၚမွာ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အယုံသြင္းတာခံလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ္နဲ႔ထိုက္တန္တာကို ရလိုက္တာပဲ။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ပိုေနာင္တရၿပီး အျပစ္ရွိသလိုခံစားမိခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေနာင္တရၿပီး ဘုရားကို အရမ္းအေႂကြးတင္သလို ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္ သမီးဟာ ငေၾကာက္တစ္ေယာက္ပါ။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၊ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ လွည့္စားျခင္းကိုခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈကို အသုံးခ်ရမယ့္အစား သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့မိပါတယ္။ ဘုရားသခင္ သမီးေနာင္တရၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ေနတာကို ရပ္ခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ထရပ္ၿပီးေတာ့ လ်ဴပိန္းရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တိုင္ၾကားခ်င္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။ အဲဒီေနာက္မွာ လ်ဴပိန္းရဲ႕ မေကာင္းမႈကို ကြၽန္မ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေဖာ္ထုတ္လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ လ်ဴပိန္းက မေကာင္းမႈေတြလုပ္တာမ်ားလြန္းၿပီး ေနာင္တမရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူက အႏၲိခရစ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အသင္းေတာ္ကေန ထုတ္ပယ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္ခ်က္ကို ရခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေက်နပ္သြားတယ္။ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြထဲမွာပါဝင္ဖို႔ မနာလိုတဲ့ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြစလုပ္ၿပီး သူမ်ားေတြကို အားနည္းေအာင္လုပ္ဖို႔ ခ်န္ေရွာင္ရဲ႕ စိတ္ပါမႈအေၾကာင္းကိုလည္း ေတြးမိတယ္။ သူကလည္း ေနာင္တမရဘူး။ တကယ္ကို အေယာင္ေဆာေငၚင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပဲ။ တြဲဖက္အမႈေဆာင္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚ တိုင္ၾကားစာတစ္ေစာင္ကို အတူေရးၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ကို ေခါင္းေဆာင္က စည္းမ်ဥ္းအေပၚအေျခခံၿပီး သူ႔ကို ထုတ္ခိုင္းတယ္။ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တိုင္ၾကားစာေတြကတစ္ဆင့္ ခ်န္ေရွာင္က အာဏာကို စြဲလန္းေနၿပီး သူ႔အဆင့္အတန္းကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ မေကာင္းမႈေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့တာကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ သူက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။

သမၼာတရားကိုရွာေဖြဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကတစ္ဆင့္ လူေတြကို ၾကည့္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲဆိုတာ ဒီအေတြ႕အႀကဳံေတြက ကြၽန္မကို ျပခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ အယူအဆေတြေနာက္လိုက္တာ၊ သူတို႔အစြမ္းအစ၊ ဆုေက်းဇူးနဲ႔ အဆင့္အတန္းကိုပဲ ၾကည့္တာ သူတို႔ကို မစဥ္းမစားကိုးကြယ္ၿပီး သူတို႔ေနာက္လိုက္တာက ဘုရားကို အာခံၿပီး သစၥာေဖာက္ေနတာပဲ။ အေျခအေနဆိုးတဲ့ကိစၥေတြမွာဆိုရင္ အဆုံးမွာသူတို႔နဲ႔အတူ မေကာင္းမႈေတြလိုက္လုပ္မိၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔ အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးရႏိုင္တယ္။ မတူညီတဲ့လူေတြ၊ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ပိုင္းျခားသိျမင္ဖို႔ သင္ယူတာ၊ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အႏၲိခရစ္ေတြေျပာတဲ့၊ လုပ္တဲ့အရာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ နည္းလမ္းေတြကိုျမင္တာဟာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရၿပီး လမ္းလႊဲခံရတာကိုေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းျဖစ္ၿပီး ခိုင္မာစြာရပ္တည္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။