အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္၊ လူတို႔၏ (ကမာၻေပၚက အဓိက ဘာသာႀကီး သုံးခုအနက္ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏) အစဥ္အလာ နည္းလမ္းျဖင့္ ယုံၾကည္မႈသည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈျခင္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္ျခင္းသည္ သခင္ကို မယုံၾကည္မႈျဖစ္သည္၊ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္ျခင္းသည္ အမ်ားႏွင့္ကြဲလြဲဆန္႔က်င္ျခင္းႏွင့္ မိစာၦဒိ႒ိ ျဖစ္ၿပီး၊ လူမ်ား အျခားစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈၾကလွ်င္ပင္၊ ယင္းစာအုပ္မ်ား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္မွာ သမၼာက်မ္းစာအား ရွင္းလင္းေဖာ္ျပမႈ ျဖစ္ရေပမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ သင္က သခင့္ကို ယုံၾကည္လွ်င္၊ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈရမည္၊ သမၼာက်မ္းစာမွလြဲ၍ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ မည္သည့္ စာအုပ္ကိုမွ် သင္ မကိုးကြယ္ရေပ။ သင္က ထိုသို႔ ျပဳလုပ္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္အား သစၥာေဖာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာက်မ္းစာ ရွိသည့္ အခ်ိန္မွ စ၍၊ သခင့္အေပၚ လူတို႔၏ ယုံၾကည္မႈသည္ သမၼာက်မ္းစာအား ယုံၾကည္မႈပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူမ်ားသည္ သခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္ဟု ေျပာမည့္အစား၊ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ယုံၾကည္ၾကသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္းသည္။ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို စတင္ ဖတ္ရႈေနၾကၿပီဟု ေျပာမည့္အစား၊ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို စတင္ယုံၾကည္ေနၾကၿပီဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္း မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔သည္ သခင့္ေရွ႕ေမွာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီဟု ေျပာမည့္အစား သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာေရွ႕ေမွာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္းလိမ့္မည္။ ဤနည္းျဖင့္၊ လူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဘုရားသခင္သဖြယ္၊ ၎သည္ သူတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာသဖြယ္ ကိုးကြယ္ၾကၿပီး၊ သမၼာက်မ္းစာကို ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ သူတို႔၏ အသက္ကို ဆုံးရႈံးရျခင္းႏွင့္ တူညီေလသည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဘုရားသခင္ကဲ့သို႔ပင္ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု ျမင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထက္ကိုပင္ ပိုျမင့္ျမတ္သည္ ဟု ျမင္သူမ်ားပင္ ရွိၾကသည္။ လူမ်ားသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္မႈမပါဘဲ၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မခံစားႏိုင္ၾကဘဲ၊ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကသည္— သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာ ေပ်ာက္သြားပါက၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာက်မ္းစာထဲမွ နာမည္ႀကီး အခန္းႀကီးမ်ားႏွင့္၊ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား ေပ်ာက္သြားပါက၊ သူတို႔၏ အသက္မ်ားကို ဆုံးရႈံးသြားသည့္အလား ျဖစ္သည္။…သမၼာက်မ္းစာသည္ လူမ်ား၏ စိတ္ထဲမွာ ကိုးကြယ္ရာတစ္ခု ျဖစ္လာၿပီး၊ ၎သည္ သူတို႔၏ ဦးေႏွာက္မ်ားထဲ၌ ပေဟဠိတစ္ခု ျဖစ္လာ၍၊ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာ၏ျပင္ပတြင္ အမႈျပဳႏိုင္သည္ကို ၎တို႔ တကယ့္ကို ယုံၾကည္လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေပ၊ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သမၼာက်မ္းစာ၏ ျပင္ပတြင္ ရွာေတြ႕ႏိုင္ျခင္းကို ယုံၾကည္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကသည့္အျပင္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ အမႈအတြင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာက ေသြဖည္လ်က္ အသစ္တစ္ဖန္ စတင္ႏိုင္ျခင္းကို ယုံၾကည္ႏိုင္စြမ္း သာ၍ပင္ မရွိၾကေပ။ လူတို႔သည္ ဤအရာကို မစဥ္းစားရဲၾကေပ။ သူတို႔သည္ ၎ကို မယုံႏိုင္ၾကသလို၊ ၎ကို စိတ္ကူးၾကည့္၍ပင္ မရႏိုင္ၾကေပ။ လူတို႔အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈသစ္ကို လက္ခံေရးတြင္ သမၼာက်မ္းစာသည္ ဧရာမအဟန႔္အတားတစ္ခု ျဖစ္လာကာ ဘုရားသခင္၏ ဤအမႈသစ္ တိုးခ်ဲ႕ေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္လာသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) သမၼာက်မ္းဆိုတာ ကြၽန္မကို ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းမွာ သခင့္ကို သိေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တာမ်ိဳးပါ။ ကြၽန္မတို႔သင္းအုပ္ကလည္း အဲဒါကို ယုံၾကည္ျခင္းရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္း ေျပာခဲ့တယ္။ က်မ္းစာကို ယုံၾကည္တာက သခင့္ကို ယုံၾကည္တာပဲဆိုၿပီး ကြၽန္မက ထင္ခဲ့တာ။ က်မ္းစာစကားေတြကို သခင့္ထက္ ပိုၿပီး အေလးထားခဲ့တာပါ။ တခ်ိဳ႕က်မ္းပိုဒ္ေတြဆို ႐ိုးအီေနေတာ့ အခ်ိန္မေ႐ြး ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္တယ္။ သခင့္ေျပာစကားေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ စဥ္းစားတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးေတာ့၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ေဖာ္ျပတာကို ျမင္မိတဲ့အထိ၊ ဘုရားနဲ႔ က်မ္းစာၾကားက ဆက္ႏႊယ္မႈကို ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ရွိတဲ့ အမွားေတြကို ေနာက္ဆုံးမွ ျပင္မိခဲ့တာပါ။

ကြၽန္မက က်မ္းစာဖတ္တာ၊ အသင္းေတာ္ဝတ္ျပဳပြဲ တက္တာေတြကို အခ်ိန္ရတိုင္း လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ သခင့္ကို ပိုၿပီး နားလည္ေအာင္၊ အားတဲ့အခ်ိန္ဆို အြန္လိုင္းမွာ တရားေဟာခ်က္ေတြ လိုက္ရွာတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ယူက်ဳမွာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အသင္းေတာ္႐ုပ္ရွင္တစ္ခု ၾကည့္မိတယ္။ နာမည္က နားခိုရာအိမ္ ဘယ္မွာလဲ တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားရတယ္။ ဇာတ္ကားထဲမွာ သူတို႔ဖတ္ျပတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကလည္း တကယ္ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ ၾသဇာပါတယ္။ ဘယ္က ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြလည္းဆိုတာ သိခ်င္သြားတာေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ ျဖစ္မွန္းလည္း သိေရာ၊ အဲဒီဇာတ္ကားကို ထုတ္တဲ့ ဒီအသင္းေတာ္အေၾကာင္း ပိုသိေအာင္၊ အြန္လိုင္းမွာ ရွာၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ဒီအသင္းေတာ္အေၾကာင္း မေကာင္းတာေတြေရးထားတာ ေတြ႕တယ္။ အဲဒါေတြက တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာလည္း မေတြးတတ္ဘူးေလ။ အခ်ိန္နည္းနည္းယူ စဥ္းစားၿပီးေတာ့မွ၊ တျခားသူေတြ ေျပာတာေတြကို မယုံဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ “ၾကားၾကားသမွ် မယုံနဲ႔” လို႔ အဆိုရွိတယ္ေလ။ ဒါက အသင္းေတာ္ေကာင္းတစ္ခု ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ၊ ကိုယ္တိုင္ စူးစမ္းၾကည့္သင့္တယ္ေပါ့။ ကြၽန္မလည္း ဇာတ္ကားနည္းနည္းေလာက္ ထပ္ၿပီး ေဒါင္းလုဒ္လုပ္လိုက္တယ္။ ႏိုးထျခင္းနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တျခင္း ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားႏွစ္ကား ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြကလည္း တကယ္ ခံစားရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဖတ္ျပတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ၾသဇာအာဏာျပည့္လြန္းတယ္။ တရားေဟာခ်က္ေတြလည္း လက္ေတြ႕က်လြန္းတယ္။ အသင္းေတာ္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ အမွန္တကယ္ ကယ္တင္ခံရျခင္းက ဘာလဲဆိုတာေတြ သိလိုက္ရတယ္။ သခင္ေယရႈက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ သူ႔တရားစီရင္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျပန္ႂကြေနၿပီဆိုၿပီး အဲဒီဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ေျပာထားတယ္။ အဲဒါက ဒီ က်မ္းစာပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတာတဲ့၊ “ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သားတို႔ကို ေရွ႕ဦးစြာ စစ္ေၾကာစီရင္ရေသာ အခ်ိန္ရွိၿပီ။” (ရွင္ေပတ႐ုၾသဝါဒစာ ပဌမေစာင္ ၄:၁၇) ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ဖတ္ျပတဲ့ အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္က မိန႔္ဆိုထားတာကိုး။ အဲဒါေတြက ၾသဇာအာဏာျပည့္လြန္းေနတာကို မအံ့ၾသေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မဘက္က မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္ေတာ့၊ အသင္းေတာ္အဖြဲ႕ဝင္တခ်ိဳ႕နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလာတယ္။ သူတို႔က ခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ ႐ိုးသားၾကတယ္။ တရားေဟာခ်က္ေတြကလည္း အသိဉာဏ္ဖြင့္ေပးတာေတြပဲ။ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာရတာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ သူတို႔စည္းေဝးပြဲေတြကိုလည္း ကြၽန္မ စတက္တယ္။

တစ္ညေနေတာ့၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အသင္းေတာ္ရဲ႕ခ်န္နယ္ကေန ႐ုပ္ရွင္ေတြ ထပ္ၿပီး ေဒါင္းလုဒ္လုပ္မယ္ေပါ့။ တင္ေပးထားတာေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔၊ သမၼာက်မ္းထဲက ထြက္ခဲ့ပါ ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားကို သြားေတြ႕တယ္။ ကြၽန္မ ေခါင္းရႈပ္သြားတယ္။ အဲဒါ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ သမၼာက်မ္းထဲက ထြက္ရမွာလဲ။ သမၼာက်မ္းမရွိရင္၊ လူေတြက ဘုရားကို ဘယ္လိုလုပ္ သိႏိုင္၊ ယုံၾကည္ႏိုင္မွာလဲ။ သင္းအုပ္က အၿမဲ ေျပာတတ္တယ္ေလ၊ ကြၽန္မတို႔ယုံၾကည္ျခင္းကို က်မ္းစာမွာ အေျခခံရမယ္။ အဲဒါကို ေသြဖည္တယ္ဆိုတာ အယူမွားပဲတဲ့။ သမၼာက်မ္းကို ပစ္ပယ္တယ္ဆိုတာ သခင့္ကို သစၥာေဖာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း အသင္းေတာ္ရဲ႕႐ုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္တာ၊ သူတို႔ဓမၼေတးေတြ နားေထာင္တာ ရပ္လိုက္တယ္။ လမ္းမွားမွာ ေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ မေတြးဘဲလည္း မေနႏိုင္ဘူး၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာျခင္းျဖစ္တယ္၊ ငါက ကိုယ္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္မိတယ္ဆိုရင္၊ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုခြင့္နဲ႔ လြဲသြားမွာ မဟုတ္ဘူးလား” ကြၽန္မလည္း စိတ္ရႈပ္လြန္းတာနဲ႔၊ ဆုေတာင္းၿပီး ဥပုသ္ယူလိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ဆိုတာ တကယ္ပဲ ကိုယ္ေတာ္ ျပန္လာျခင္း ဟုတ္မဟုတ္၊ ျပေပးဖို႔ သခင့္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္မိတယ္။ ကြၽန္မ ဥပုသ္ယူထားတဲ့ ပထမညမွာ ဘုရားသခင္ဆီက ဘယ္လိုေစ့ေဆာ္မႈမွ မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ က်မ္းစာထဲ ရွာၾကည့္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁:၈ ကို ဖတ္မိတယ္၊ “ငါသည္ အာလဖျဖစ္၏။ ဩေမဃလည္း ျဖစ္၏ ဟု အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စုံေတာ္မူ၍၊ ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္ကာလအစဥ္ ရွိေတာ္မူေသာ ထာဝရ အရွင္ ဘုရားသခင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။” ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁၁:၁၆-၁၇ ကိုလည္း ဖတ္မိတယ္၊ “ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ မိမိတို႔ပလႅင္ေပၚမွာထိုင္ေသာ အသက္ႀကီးသူ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပါးတို႔သည္ ပ်ပ္ဝပ္၍ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္လ်က္၊ အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စုံ၍၊ ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္ကာလအစဥ္ရွိေတာ္မူေသာ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ မဟာတန္ခိုးေတာ္ကို ယူေဆာင္၍ စိုးစံေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို အကြၽန္ုပ္ တို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းပါ၏။” ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြမွာ ဘုရားက ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပဲဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္ ခံစားမိတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားကို “အနႏၲတန္ခိုးရွင္” ဆိုၿပီး ေခၚေဝၚမယ္လို႔ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းမွာ ေျပာတယ္ေလ။ အဲဒါ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မလည္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ကို ဆက္ၿပီး စူးစမ္းခ်င္သြားတယ္။ သမၼာက်မ္းထဲက ထြက္ခဲ့ပါ ဇာတ္ကားကိုလည္း ၿပီးေအာင္ၾကည့္မယ္ေပါ့။ ဒါမွ ဘာကိုေျပာထားတာလဲဆိုတာ သိမယ္ေလ။

ဇာတ္ကားထဲမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ တရားေဟာဆရာတစ္ေယာက္က ဒီလို ေျပာျပထားတယ္၊ “ဘုရားသခင္က ကယ္တင္ျခင္းျပဳဖို႔အတြက္၊ က်မ္းစာကို ေသြဖည္မွာမဟုတ္ဘူး။ က်မ္းစာမွာ မပါတာမွန္သမွ် အယူမွားပဲဆိုၿပီး ဘာသာေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ တကယ္တမ္း ဘယ္ဟာက အရင္ျဖစ္ခဲ့တာလဲ။ က်မ္းစာလား၊ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္လား။ အဦးအစအခ်ိန္မွာ ေယေဟာဝါဘုရားက အရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္။ ကမာၻႀကီးကို ေရလႊမ္းမိုးေစတယ္။ ေသာဒုံနဲ႔ ေဂါေမာရၿမိဳ႕ေတြကို မီးနဲ႔ ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ ဘုရားက ဒီအမႈေတြအားလုံး လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ၊ သမၼာက်မ္းေဟာင္းဆိုတာ ရွိခဲ့လို႔လား” တဲ့။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲကေတာ့၊ “ဒါမ်ား ေမးေနေသးတယ္။ ဘုရားက ကမာၻကို ဖန္ဆင္းတာေတြ၊ ေရလႊမ္းမိုးေစတာေတြ၊ ေသာဒုံနဲ႔ ေဂါေမာရကို မီးတိုက္ပစ္တာေတြ လုပ္ခ်ိန္တုန္းက သမၼာက်မ္းဆိုတာ ဘယ္ရွိခဲ့မလဲ” ေပါ့။ သူက ဆက္ေျပာထားတယ္၊ “ဘုရားက ဒီအမႈေတြကို ျပဳခ်ိန္မွာ၊ ဘာက်မ္းစာမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဦးဆုံးအေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပဲရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြ ၿပီးသြားေတာ့မွ က်မ္းစာထဲ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ သခင္ေယရႈ အမႈေတာ္ျပဳေနခ်ိန္မွာလည္း၊ သမၼာက်မ္းသစ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ သူ႔အမႈေတာ္ ၿပီးစီးသြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ၊ သူ႔တပည့္ေတာ္ေတြက ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒါကို ေရးခဲ့ၾကတာ။ ေသခ်ာတာေတာ့ သမၼာက်မ္းဆိုတာ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ သမိုင္းမွတ္တမ္းပဲ။ ဘုရားက က်မ္းစာနဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္တာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို အဲဒါနဲ႔ မကန႔္သတ္ထားဘူး။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ဆိုတာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အစီအစဥ္နဲ႔ လူသားေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြေပၚမွာ အေျခခံထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို က်မ္းစာမွာ ပါတဲ့အတိုင္းပဲျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ထင္လို႔မရဘူး။ က်မ္းစာကို အသုံးခ်ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္အမႈေတာ္ကို ကန႔္သတ္လို႔မရဘူး။ က်မ္းစာအျပင္မွာ ရွိေနသမွ်ကို အယူမွားတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဘုရားက သူ႔အမႈေတာ္သူ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရွိတယ္။ က်မ္းစာရဲ႕ကန႔္သတ္ခ်က္ေတြအျပင္ကေန လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္” တဲ့။

ဒါကို ၾကားရတာ ကြၽန္မ မ်က္စိပြင့္သြားတယ္။ သခင္ေယရႈ အမႈေတာ္ျပဳခ်ိန္တုန္းက၊ သမၼာက်မ္းသစ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူးေလ။ သူ႔အမႈေတာ္အားလုံး ၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ၊ အဲဒီက်မ္းကို တျခားသူေတြက ျပဳစုခဲ့ၾကတာ။ သမၼာက်မ္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕အတိတ္က အမႈေတာ္ရဲ႕ မွတ္တမ္းတစ္ခုပဲ။ အဲဒါကို ကြၽန္မ ဘာလို႔ ဟိုအရင္က မစဥ္းစားမိတာလဲ။

ဇာတ္ကားထဲမွာ တရားေဟာဆရာေနာက္တစ္ေယာက္က ဆက္ေျပာတယ္၊ “က်မ္းစာအျပင္မွာ ရွိသမွ်ကို အယူမွားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္၊ ဘုရားရဲ႕အတိတ္က လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလုံးကို မတရား ရႈတ္ခ်သလို ျဖစ္မသြားဘူးလား။ သခင္ေယရႈ ႂကြလာတုန္းက သမၼာက်မ္းေဟာင္းကို အေျခခံၿပီး အမႈေတာ္ျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေတာ္က အဲဒါထက္ အမ်ားႀကီး ေက်ာ္လြန္သြားတာ။ ေနာင္တတရားကို သြန္သင္တာေတြ၊ နာမက်န္းသူကို ေပ်ာက္ကင္းေစတာ၊ မိစာၦေတြကို ႏွင္ထုတ္တာ၊ ဥပုသ္ေန႔ကို မထိန္းသိမ္းတာ၊ အႀကိမ္ခုနစ္ဆယ္ ခုနစ္လီေျမာက္ေအာင္ ခြင့္လႊတ္ေပးတာ၊ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲဒါေတြက က်မ္းေဟာင္းမွာ ပါေတာင္ မပါခဲ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြဆို က်မ္းေဟာင္းပညတ္ေတြနဲ႔ေတာင္ ကြဲလြဲတယ္။ အဲဒါဆို သခင္ေယရႈရဲ႕အမႈေတာ္က ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာလား။ ယဇ္ပေရာဟိတ္ေတြ၊ အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ က်မ္းျပဳဆရာေတြ အားလုံးက သခင္ေယရႈရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ သူ႔ေျပာစကားေတြကို အယူမွားဆိုၿပီး ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေတြက က်မ္းေဟာင္းနဲ႔ အတိအက် မကိုက္ညီဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပါ။ သူတို႔အားလုံး ဘုရားကို ခုခံမိခဲ့ၾကတယ္။ သမၼာက်မ္းအျပင္မွာရွိသမွ် အယူမွားပဲလို႔ ယုံၾကည္ရင္း၊ လူသားအယူအဆအမွားေတြနဲ႔ပဲ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔လည္း သခင္ေယရႈရဲ႕အမႈေတာ္ကို ရႈတ္ခ်ေနသလို ျဖစ္မသြားဘူးလား” တဲ့။

ေနာက္ေတာ့ က်မ္းစာအျပင္မွာရွိသမွ် အယူမွားပဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သူတို႔က ဖတ္ျပတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သမၼာက်မ္းစာသည္ သမိုင္းအေျခခံေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္သည္၊ သင္သည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲတြင္ စားေသာက္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္၊ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း ေခတ္က သတ္မွတ္ထားခဲ့သည့္ အရာကို ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲတြင္ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးခဲ့ပါက၊ ေယရႈသည္ သင္တို႔ကို ျငင္းပယ္ခဲ့ၿပီး ရႈတ္ခ်ခဲ့မည္ျဖစ္သည္၊ သင္က ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေယရႈ၏အမႈ၌ က်င့္သုံးခဲ့လွ်င္ သင္သည္ ဖာရိရွဲျဖစ္ခဲ့လိမ့္မည္။ သင္သည္ ယေန႔တြင္ ဓမၼေဟာင္းႏွင့္ ဓမၼသစ္က်မ္း ႏွစ္ခုစလုံးကို စားေသာက္ရန္အတြက္ ေပါင္းစည္းကာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မည္ဆိုလွ်င္၊ ယေန႔၏ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ရႈတ္ခ်လိမ့္မည္၊ သင္သည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ယေန႔အလုပ္၌ ေနာက္က်ေနခဲ့မည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းႏွင့္ ဓမၼသစ္က်မ္းကို စားေသာက္လွ်င္၊ သင္သည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေရစီးေၾကာင္း အျပင္၌ ရွိေနသူ ျဖစ္သည္။ ေယရႈ၏ လက္ထက္၌၊ ေယရႈသည္ ထိုစဥ္က သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က သူ႔ထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ယုဒလူမ်ားႏွင့္ သူ၏ ေနာက္သို႔လိုက္သူမ်ား အားလုံးကို လမ္းျပခဲ့သည္။ ေယရႈသည္ မိမိျပဳခဲ့သည့္ အမႈမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာကို အေျခခံအျဖစ္ မခံယူခဲ့ဘဲ၊ မိမိ၏အမႈႏွင့္အညီ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲ မိန႔္ဆိုထားသည္မ်ားကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့သလို၊ သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ဦးေဆာင္ရမည့္ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ မရွာခဲ့ေပ။ သူသည္ စတင္ အမႈျပဳသည့္အခါမွစ၍ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၏ ပေရာဖက္ျပဳျခင္းမ်ား၌ လုံးဝ မေဖာ္ျပထားခဲ့သည့္ စကားတစ္လုံးျဖစ္သည့္- ေနာင္တရျခင္း လမ္းခရီးကို သူ ျဖန႔္ေဝခဲ့ေလသည္။ ေယရႈသည္ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္အညီ မျပဳမူခဲ့သည့္အျပင္၊ သူသည္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ကိုလည္း ဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ့ၿပီး အမႈသစ္ကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ေယရႈက တရားေဟာရာတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို မည္သည့္အခါမွ် မကိုးကားခဲ့ေပ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္အတြင္း၌၊ နာမက်န္းေသာ သူမ်ားကို ကုသေပးရန္ႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သူ၏ အံ့ဖြယ္အရာမ်ားကို မည္သူမွ် တစ္ခါမွ် လုပ္ျပႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ၾကေပ။ ေယရႈ၏ အမႈ၊ သူ၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္တုန္းက မည္သည့္ လူသားကိုမဆို ေက်ာ္လြန္သည့္ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ဩဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္တို႔မွာလည္း ထို႔အတူပင္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေယရႈက သူ၏ သာ၍သစ္ေသာ အမႈကိုသာ လုပ္ခဲ့သည္၊ ထို႔အျပင္ လူအမ်ားအျပားတို႔က သမၼာက်မ္းစာကို အသုံးခ်ၿပီး သူ႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကသည့္တိုင္ေအာင္၊ သူ႔အား လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚကို တင္၍ အဆုံးစီရင္ရန္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကိုပင္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည့္တိုင္ေအာင္၊ သူ၏ အမႈသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့သည္၊ ထိုသို႔သာမဟုတ္ခဲ့လွ်င္၊ လူမ်ားက သူ႔ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌ သံမႈိစြဲခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုသို႔ ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲတြင္ ေယရႈ၏ သြန္သင္မႈမ်ားအျပင္၊ သူ၏ နာမက်န္းေသာ သူမ်ားကို ကုသေပးႏိုင္စြမ္းႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ေပးႏိုင္စြမ္းတို႔အေၾကာင္း တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် မိန္႔ၾကားမထားျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္သေလာ။ ေယရႈ၏ အမႈသည္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ျဖင့္ ဦးေဆာင္လမ္းျပရန္ျဖစ္သည္၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ တိုက္ပြဲ တမင္ဆင္ႏႊဲရန္ သို႔မဟုတ္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို တမင္မသုံးဘဲ ဖယ္ထားရန္ မဟုတ္ေပ။ ေယရႈသည္ သူ၏ အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ႏွင့္၊ ၎ကို တမ္းတ၍ ရွာေဖြခဲ့ၾကသူတို႔ထံသို႔ အမႈသစ္ကို ယူေဆာင္လာဖို႔သက္သက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေယရႈသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ရွင္းျပရန္ သို႔မဟုတ္ ယင္း၏ အမႈကို အတည္ျပဳရန္ လာခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ေယရႈ၏ အမႈမွာ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ကို ဆက္လက္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္ မဟုတ္ေပ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏အမႈသည္ သမၼာက်မ္းစာကို အေျခခံထားခဲ့ျခင္း ရွိ မရွိ ထည့္သြင္း မစဥ္းစားထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈသည္ ၎အေနႏွင့္ ျပဳအပ္သည့္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔သက္သက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။...အမွန္စင္စစ္ ပိုႀကီးျမတ္သည္က မည္သည့္အရာနည္း- ဘုရားသခင္ေလာ၊ သမၼာက်မ္းစာေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္အညီ အမႈျပဳရမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ေက်ာ္လြန္ခြင့္ မရွိျခင္းေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္လ်က္ အျခားအမႈကို မျပဳႏိုင္ေပဘူးေလာ။ ေယရႈႏွင့္ သူ၏ တပည့္မ်ားက ဥပုသ္ေန႔ကို မေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ ေယရႈသည္ ဥပုသ္ေန႔ကို ေစာင့္ထိန္းလ်က္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလာ ပညတ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့မည္ ဆိုပါက၊ သူလာၿပီးေနာက္ ေယရႈသည္ ဥပုသ္ေန႔ကို မေစာင့္ထိန္းခဲ့ဘဲႏွင့္ ယင္းအစား ေျခကိုေဆးေၾကာျခင္း၊ ေခါင္းကိုဖုံးအုပ္ျခင္း၊ မုန႔္ကိုခ်ိဳးဖဲ့ျခင္းႏွင့္ စပ်စ္ရည္ကို ေသာက္သုံးျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုအခ်က္မ်ား အားလုံးသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလာ ပညတ္မ်ား၌ ကင္းမဲ့ေနသည္ မဟုတ္ေလာ။ ေယရႈက ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေလးစားခဲ့သည္ဆိုလွ်င္၊ သူသည္ ထိုအယူဝါဒမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့သည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဦးစြာလာသည္မွာ ဘုရားသခင္ေလာ၊ သမၼာက်မ္းစာေလာ ဆိုသည္ကို သင္ သိသင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏)

ဇာတ္ကားထဲက တရားေဟာဆရာေတြက ဒါကို ေျပာျပတယ္၊ “က်မ္းစာဆိုတာ ဘုရားသခင္ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားအမႈေတာ္ ပထမအဆင့္ႏွစ္ခုရဲ႕ အျဖစ္မွန္မွတ္တမ္းသက္သက္ပဲ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ရဲ႕ ဘုရားအမႈေတာ္အတြက္ သက္ေသခံခ်က္တစ္ခုပဲ။ လူသားကို ကယ္တင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလုံးကို ကိုယ္စားမျပဳဘူး။ က်မ္းစာမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာ နည္းပါးလြန္းတယ္။ ဘုရားရဲ႕အသက္စိတ္သေဘာထားအေၾကာင္း အနည္းအက်ဥ္းပဲပါတယ္။ အလုံးစုံျဖစ္ျခင္းသေဘာကို မျပႏိုင္ဘူး။ ဘုရားသခင္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မအိုေဟာင္းဘူး။ အၿမဲတမ္း အသစ္ျဖစ္တယ္။ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ အမႈေတာ္သစ္ကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အသစ္ေတြ ေဟာၾကားတယ္။ ဥပမာ၊ သခင္ေယရႈက ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ အမႈေတာ္ျပဳဖို႔ ႂကြခဲ့တုန္းက၊ သူ႔အမႈေတာ္သစ္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ က်မ္းေဟာင္းကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့တာပဲ။ ဘုရားက က်မ္းစာနဲ႔အညီ အမႈေတာ္မျပဳဘူး၊ အဲဒါကို ရည္ၫႊန္းတာေတာင္ မလုပ္ဘူး။ သူ႔ေနာက္လိုက္သူေတြကို လမ္းျပဖို႔အတြက္၊ က်မ္းစာကို မၾကည့္ပါဘူး။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္က အၿမဲတမ္း တိုးတက္ေနတာပါ။ ဘုရားက ေခတ္သစ္တစ္ခုကို စၿပီး၊ အမႈေတာ္သစ္ ျပဳၿပီဆိုရင္၊ လူသားကို လမ္းသစ္တစ္ခု ၫႊန္ျပေပးတယ္၊ ေနာက္ထပ္ သမၼာတရားေတြကို ယူေဆာင္ေပးတယ္။ ဒါမွ ကြၽန္မတို႔က အျပည့္အဝ ကယ္တင္ျခင္းကို ရႏိုင္ၾကမယ္။ ဘုရားက သူ႔အမႈေတာ္ေဟာင္းကို အေျခခံၿပီး ကြၽန္မတို႔ကို လမ္းျပတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ဘုရားက သူ႔အမႈေတာ္ကို က်မ္းစာနဲ႔အညီ မလုပ္ေဆာင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူက ဥပုသ္ရဲ႕သခင္ ျဖစ္သလို၊ က်မ္းစာရဲ႕သခင္လည္း ျဖစ္တယ္။ အသစ္အသစ္ေသာ အမႈေတာ္ကို သူ႔အစီအစဥ္နဲ႔ လူသားရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ ျပဳဖို႔အတြက္၊ ဘုရားသခင္ဆီမွာ က်မ္းစာကို ေက်ာ္လြန္ခြင့္ရွိတယ္။ ေခတ္သစ္တစ္ခုအတြက္ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ဆိုတာ ေခတ္ေဟာင္းရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မတူညီႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းစာကို ပစ္ပယ္တာ အယူမွားပဲလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မွားပါတယ္” တဲ့။

ကြၽန္မလည္း ဒီကေန နားလည္သြားတာက၊ က်မ္းေဟာင္းနဲ႔ က်မ္းသစ္ဆိုတာ ပညတ္ေတာ္ေခတ္နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ရဲ႕ ဘုရားအမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာပဲ။ ဘုရားရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလုံးကို မျပဘူး။ က်မ္းစာကို ပစ္ပယ္မယ္ဆိုရင္၊ ယုံၾကည္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး၊ ကြၽန္မက ထင္ခဲ့တာ။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္နဲ႔ က်မ္းစာကို တစ္တန္းတည္းထားခဲ့မိတာ မဟုတ္ဘူးလား။ သခင္ေယရႈ အမႈေတာ္ျပဳခဲ့တုန္းက၊ သူ႔ကို က်မ္းေဟာင္းနဲ႔ လမ္းၫႊန္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ က်မ္းစာကို ေက်ာ္လြန္တာ အယူမွားပဲလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔က သခင္ေယရႈရဲ႕အမႈေတာ္ကို ရႈတ္ခ်ေနသလို ျဖစ္မသြားဘူးလား။ သခင္ေယရႈ အမႈေတာ္ျပဳေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသာ ေမြးခဲ့တယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မလည္း ကိုယ့္လက္ရွိ ယုံၾကည္ျခင္းအမွားေတြကို လိုက္နာၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ့္အမႈေတာ္ကို ဆန႔္က်င္ခဲ့မိမွာပဲ။ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို က်မ္းစာထဲ ပါသေလာက္ပဲ ရွိတာဆိုၿပီး ကန႔္သတ္မိတယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မလည္း ဖာရိရွဲေတြလို အမွားလုပ္မိလိမ့္မယ္။ သူတို႔က က်မ္းစာေဟာင္းကို အတင္းအက်ပ္ ဖက္တြယ္ၿပီးေတာ့၊ သခင္ေယရႈကို ရႈတ္ခ်ခဲ့တာေလ။

ဇာတ္ကားထဲက တရားေဟာဆရာေတြက ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ျပတယ္၊ “ငါသင္တို႔ကို သြန္သင္ေနသည့္အရာမွာ သမၼာက်မ္းစာ၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ အတြင္းပိုင္း အေၾကာင္းအရာတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ငါသည္ သင့္အား သမၼာက်မ္းစာကို မဖတ္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ ဟိုဟိုသည္သည္ သြားကာ ထိုအရာက တန္ဖိုးမဲ့ေၾကာင္းကို ေၾကညာဖို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သင္၌ သမၼာက်မ္းစာဆိုင္ရာ မွန္ကန္သည့္ အသိပညာႏွင့္ အျမင္ ရွိေစဖို႔ရန္သာ ျဖစ္သည္။ အလြန္အကြၽံ တစ္ဖက္သတ္ မဆန္ေလႏွင့္။ သမၼာက်မ္းစာသည္ လူသားမ်ားက ေရးသားခဲ့သည့္ သမိုင္းစာအုပ္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း၊ ၎သည္ ေရွးေခတ္ သန႔္ရွင္းသူမ်ားႏွင့္ ပေရာဖက္မ်ားက ဘုရားသခင္အား အေစခံရာတြင္ အသုံးျပဳခဲ့သည့္ အေျခခံသေဘာတရား မ်ားစြာအျပင္၊ မ်ားမၾကာမီကတမန္ေတာ္မ်ား ဘုရားသခင္ကို အေစခံရာ၌ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကိုလည္း မွတ္တမ္းတင္ေလသည္- ယင္းအခ်က္မ်ား အားလုံးကို ဤလူတို႔က အမွန္ပင္ ျမင္ကာ သိခဲ့ၾကၿပီး ဤေခတ္ လူတို႔အတြက္ မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို လိုက္စားရာတြင္ ရည္ၫႊန္းခ်က္အျဖစ္ အသုံးခ်ႏိုင္ေပသည္။...ဤက်မ္းအုပ္မ်ားသည္ ေခတ္မမီဆဲ ျဖစ္သည္၊ ေခတ္ေဟာင္းႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ၾကဆဲျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔သည္ မည္မွ်ပင္ ေကာင္းမြန္ေစကာမူ၊ ကာလတစ္ခု အတြက္သာ သင့္ေတာ္ၿပီး၊ ထာ၀ရသင့္ေတာ္သည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ အစဥ္တိုးတက္လ်က္ ရွိသည့္အတြက္၊ ၎သည္ ေပါလုႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔၏ ေခတ္၌သာ ရပ္တန႔္မသြားႏိုင္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ ေယရႈ ကားစင္တင္ခံခဲ့ရသည့္ ေက်းဇူးေတာ္ ေခတ္ထဲတြင္ ထာဝရ က်န္ရွိမေနႏိုင္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍၊ ဤစာအုပ္မ်ားသည္ ေက်းဇူးေတာ္ ေခတ္အတြက္သာ သင့္ေတာ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္အတြက္ မသင့္ေတာ္ေခ်။ ၎တို႔သည္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွ ယုံၾကည္သူမ်ားကိုသာ ေထာက္မေပးႏိုင္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္၏ သန္႔ရွင္းသူမ်ားအတြက္မူ မေထာက္မေပးႏိုင္ေပ၊ ၎တို႔ မည္မွ် ေကာင္းေစကာမူ၊ ေခတ္ကုန္သြားၿပီျဖစ္ဆဲ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏)

ဒါကို ၾကားရေတာ့မွ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က က်မ္းစာမွာ ေျပာတာေတြကို ေသးသိမ္ေစခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼာက်မ္းဆိုတာ ဘုရားရဲ႕ အတိတ္က အမႈေတာ္အေၾကာင္း မွတ္တမ္းတစ္ခုသက္သက္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ေတာ္ ျပဳခဲ့တဲ့အမႈေတာ္နဲ႔ လူသားအေပၚ သူက ဘာေတြ ေတာင္းဆိုခဲ့လဲဆိုတာကို၊ ကြၽန္မတို႔ နားလည္ေအာင္ ေထာက္ကူေပးႏိုင္တာပဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက အမႈေတာ္သစ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနၿပီ။ က်မ္းစာက ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။ လူေတြ ဒီေန႔ လိုအပ္တဲ့အရာေတြကို မေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ဘူး။ အသင္းေတာ္႐ုပ္ရွင္ သမၼာက်မ္းထဲက ထြက္ခဲ့ပါ ကို ပထမဆုံး ၾကည့္မိေတာ့၊ ကြၽန္မ ဆန႔္က်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တာက၊ ကြၽန္မတို႔ယုံၾကည္ျခင္းကို က်မ္းစာမွာ အေျခခံရမယ္၊ ဘုရားကို ဘယ္လိုယုံၾကည္မလဲဆိုတာ သိလာဖို႔ အဲဒီနည္းပဲ ရွိတယ္ေပါ့။ က်မ္းစာကို ပစ္ပယ္တာက ဘုရားကို ပစ္ပယ္တာပဲဆိုၿပီး ထင္ခဲ့တာ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္အေၾကာင္း ေလ့လာဖို႔လည္း ဆန႔္က်င္ခဲ့မိတယ္။ သမၼာက်မ္းဆိုတာ ဘုရားကို ကိုယ္စားျပဳတယ္၊ ယုံၾကည္ျခင္းရဲ႕ဗဟိုခ်က္ပဲဆိုၿပီး ထင္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ က်မ္းစာက ဘုရားရဲ႕ေနရာကို ယူေနတယ္ဆိုတာ၊ ဒါက ကြၽန္မကို ျပလိုက္တာပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ က်မ္းစာကို ယုံၾကည္ခဲ့တာ။ ဘုရားနဲ႔ က်မ္းစာက ကြၽန္မအတြက္ တန္းတူျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အမႈေတာ္ကို က်မ္းစာနဲ႔ပဲ ကန႔္သတ္မိတယ္။ အျပင္ကဟာမွန္သမွ် အယူမွားလို႔ပဲ ထင္ခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ကန႔္သတ္ ေစာ္ကားေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မလည္း ဒီအေတြးေတြနဲ႔ ပူပန္သြားတယ္။ အဲဒီ႐ုပ္ရွင္ကို ျပတဲ့အတြက္ ဘုရားကို ေလးေလးနက္နက္ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ကုန္မွာေလ။

ဇာတ္ကားထဲမွာ ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝတဲ့သူေတြက ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာထားေသးတယ္၊ “က်မ္းစာဆိုတာ ထာဝရအသက္ကို မေပးႏိုင္ဘူး” တဲ့။ ကြၽန္မ အံ့ၾသသြားတယ္။ က်မ္းစာကေန ထာဝရအသက္ မရဘူးလား။ အဲဒါ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားေပါ့။ သူတို႔ ထပ္ေျပာတာကို နားေထာင္ၾကည့္တယ္။ “အမ်ားႀကိဳက္ယုံၾကည္ျခင္းမွာေတာ့ အဲဒီလိုမေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျငင္းမရတဲ့အခ်က္ပါ။ သခင္ေယရႈက ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ဖာရိရွဲေတြကို ျပစ္တင္ေဝဖန္ခ်ိန္မွာ ေျပာထားခဲ့တယ္၊ ‘က်မ္းစာအားျဖင့္ ထာဝရအသက္ကိုရမည္ဟု စိတ္ထင္ႏွင့္ သင္တို႔သည္ က်မ္းစာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈ ၾက၏။ ထိုက်မ္းစာပင္ငါ၏သက္ေသျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ အသက္ကိုရေအာင္ ငါ့ထံသို႔ လာျခင္းငွါအလိုမရွိၾက။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၅:၃၉-၄၀) က်မ္းစာေတြထဲမွာ ထာဝရအသက္ မရွိဘူးလို႔ သခင္ေယရႈက ေျပာခဲ့တာပဲ။ က်မ္းစာေတြဆိုတာ ဘုရားသခင္ကိုပဲ သက္ေသခံတာေၾကာင့္ပါ။ လူေတြက သမၼာတရားနဲ႔ အသက္ကို လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ က်မ္းစာက လုံးဝ မလုံေလာက္ဘူး။ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္ကို ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဆီကပဲ ရယူရမယ္။ က်မ္းေဟာင္းကို ဖက္တြယ္ခဲ့တဲ့ ဖာရိရွဲေတြကို မွတ္မိၾကမွာပါ။ သူတို႔က ထာဝရအသက္ကို မရခဲ့ၾကဘူး။ သခင္ေယရႈကို ခုခံရႈတ္ခ်တဲ့အတြက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းပဲ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အားလုံးကို လက္ခံၿပီး၊ က်မ္းစာေတြကို မဖက္တြယ္ခဲ့တဲ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ေနာက္လိုက္ေတြက်ေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ သခင္ေယရႈရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ထာဝရအသက္ကို အမွန္တကယ္ ရဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက ခရစ္ေတာ္နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ေျခလွမ္းေတြေနာက္ လိုက္ဖို႔ပါပဲ။ ကြၽန္မတို႔က က်မ္းစာကို မ်က္ကန္း လိုက္နာတယ္ဆိုရင္၊ ဘုရားရဲ႕သေဘာက်မႈကို မရႏိုင္တဲ့အျပင္၊ ရွင္ေပါလု ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ ျဖစ္မယ္၊ ‘က်မ္းစာသည္ လူအေပါင္းတို႔ကို အျပစ္၌ ခ်ဳပ္ထား၏’ (ဂလာတိၾသဝါဒစာ ၃:၂၂) ကယ္တင္ျခင္းကိုလည္း ဆုံးရႈံးၾကရလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္က ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ အမႈေတာ္သစ္ကို လုပ္ေဆာင္တယ္။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္မွာ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က ပညတ္ေတာ္ေတြကို ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကို ဘယ္လိုမွန္မွန္ကန္ကန္ ကိုးကြယ္မလဲ၊ ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္လိုအသက္ရွင္မလဲဆိုတာကို ဣသေရလအမ်ိဳးေတြ သိသြားၾကတယ္။ အျပစ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ သူတို႔အျပစ္ေတြအားလုံးအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမယ္ဆိုတာေတြလည္း သူတို႔ သိသြားၾကတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ ေရာက္ေတာ့၊ သခင္ေယရႈက သူ႔ကိုယ္သူ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈကို ျပဳခဲ့တယ္။ လူေတြအေနနဲ႔ ပညတ္အားျဖင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းက လြတ္ဖို႔၊ ခြင့္လႊတ္ခံရဖို႔အတြက္၊ အျပစ္ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရဖို႔ပဲ လိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းဆိုတာ ကြၽန္မတို႔အျပစ္ေတြကိုပဲ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တာပါ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕သဘာဝက အေသြးအသားထဲထိ လြဲမွားေနတုန္းပဲ။ မာနေထာင္လႊားတဲ့၊ လွည့္စားတတ္တဲ့၊ ယုတ္ညံ့တဲ့၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ စာတန္လို စိတ္သေဘာထားကို မၾကာမၾကာ ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။ အျပစ္လုပ္ၿပီး ဘုရားကို ခုခံမိၾကတာခ်ည္းပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ လူသားေတြကို အျပည့္အဝ သန႔္စင္ၿပီး အျပစ္ကေန ကယ္တင္ဖို႔အတြက္၊ တရားစီရင္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ထပ္ၿပီး ႂကြလာမယ္ဆိုၿပီး သခင္ေယရႈက ပေရာဖက္ျပဳခဲ့တာပါ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က သခင္ေယရႈရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို အေျခခံၿပီး၊ သူ႔အိမ္ေတာ္ကေန စတင္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္က လူသားကို သန႔္စင္ကယ္တင္ဖို႔၊ သမၼာတရားအားလုံးကို ေဖာ္ျပတယ္။ သူ႔ရဲ႕စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္ကို အလင္းေပးတယ္။ ဘယ္လို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကိုမွ သည္းမခံတဲ့ သန႔္ရွင္း၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ သူ႔စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ျပရင္းနဲ႔၊ လူသားေတြရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ သဘာဝကို တရားစီရင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ျပတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ပညတ္ေတာ္ေခတ္နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ ဘုရားသခင္ မိန႔္ၾကားဖူးခဲ့တာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားသခင္ ကြၽန္မတို႔ကို ေပးေနတဲ့ ထာဝရအသက္ရဲ႕ လမ္းခရီး ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္လည္း အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာတယ္၊ ‘သင္တို႔အား ငါေျပာစရာ စကားအမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ယခုမခံႏိုင္ၾက။ သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၂-၁၃)”

ေနာက္ေတာ့ သူတို႔က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ျပတယ္။ “ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ယူေဆာင္လာၿပီး၊ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္တံ့ကာ ထာဝရတည္ရွိေသာ သမၼာတရား၏ လမ္းခရီးကို ယူေဆာင္လာ၏။ ဤသမၼာတရားသည္ လူသားက အသက္ရရွိသည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး၊ လူသားက ဘုရားသခင္ကို သိမည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းခံရမည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ခရစ္ေတာ္ေပးသည့္ အသက္၏လမ္းခရီးကို သင္မရွာေဖြပါက၊ သင္သည္ သမိုင္း၏ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေရာ အက်ဥ္းသားပါ ျဖစ္သည့္အတြက္၊ ေယရႈ၏ လက္ခံမႈကို မည္သည့္အခါမွ် သင္ ရရွိမည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကိုဝင္ရန္ မည္သည့္အခါမွ် အရည္အခ်င္းမီမည္ မဟုတ္ေပ။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈခံရၿပီး၊ သမိုင္း၏ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈခံရသူမ်ားသည္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် အသက္ကို ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အသက္၏ ထာဝရလမ္းခရီးကို ရရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူတို႔အားလုံးသည္ ပလႅင္မွ စီးဆင္းသည့္ အသက္ေရ ျဖစ္မည့္အစား ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ေနရာတည္းတြင္ ရွိေနေသာ ေနာက္က်ိသည့္ ေရမ်ား ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အသက္ေရျဖင့္ ေထာက္ပံ့မႈ မခံရေသာသူတို႔သည္ လူေသေကာင္မ်ား၊ စာတန္၏ ကစားစရာမ်ားႏွင့္ ငရဲ၏သားမ်ားအျဖစ္ ထာဝရရွိေနၾကလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္ပါက ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ ရႈျမင္ႏိုင္မည္နည္း။ သင္သည္ အတိတ္ကို ဖက္တြယ္ရန္သာ ႀကိဳးစားပါက၊ တည္ၿငိမ္စြာ ရပ္ေနျခင္းျဖင့္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ရွိေနသည့္အတိုင္း ထိန္းသိမ္းရန္သာ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ပိုေနၿမဲ က်ားေန‌ၿမဲ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲရန္ႏွင့္ သမိုင္းကို စြန္႔ပစ္ရန္ မႀကိဳးစားပါက၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အၿမဲဆန္႔က်င္ေနမည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ အမႈ၏ အဆင့္မ်ားသည္- တလိပ္လိပ္တက္ေနေသာ လႈိင္းတံပိုးမ်ားႏွင့္ ျမည္ဟည္းေနေသာ မိုးခ်ဳန္းသံကဲ့သို႔- ႀကီးမားက်ယ္ျပန႔္ကာ တန္ခိုးႀကီးေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ပ်က္စီးျခင္းကို မလႈပ္မယွက္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း၊ သင္၏မိုက္မဲမႈကို ဖက္တြယ္ရင္းႏွင့္ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲေနရင္း ထိုင္ေနသည္။ ဤနည္းျဖင့္၊ သိုးသငယ္၏ ေျခလွမ္းေနာက္ လိုက္သူတစ္ဦးအျဖစ္ သင့္ကို မည္သို႔ယူဆ၍ရႏိုင္မည္နည္း။ သင္ ဖက္တြယ္ထားေသာ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အသစ္ျဖစ္ကာ၊ မည္သည့္အခါမွ် အိုေဟာင္းျခင္းမရွိသည့္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ သင္ မည္သို႔ မွန္ကန္ေၾကာင္းျပႏိုင္မည္နည္း။ သင္၏ အဝါေရာင္ သန္းေနေသာ စာအုပ္မ်ား၏ စကားလုံးမ်ားသည္ သင့္ကို ေခတ္သစ္တစ္ေလွ်ာက္ မည္သို႔ သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင့္အမႈ၏ အဆင့္မ်ားကို ရွာေဖြရန္ ယင္းတို႔သည္ သင့္ကို မည္သို႔ဦးေဆာင္ႏိုင္မည္နည္း။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သင့္ကို ေကာင္းကင္သို႔ မည္သို႔ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္မည္နည္း။ သင္၏ လက္ထဲတြင္ သင္ကိုင္စြဲသည့္အရာမွာ သင့္ကို ယာယီေျဖသိမ့္မႈသာ ေပးႏိုင္သည့္ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ားသာျဖစ္သည္၊ အသက္ ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ သမၼာတရားမ်ား မဟုတ္ေပ။ သင္ဖတ္သည့္ သမၼာက်မ္းမ်ားမွာ သင္၏ႏႈတ္ကိုသာ ႂကြယ္ဝေစႏိုင္ၿပီး၊ သင့္ကို စုံလင္ေစျခင္းဆီသို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးႏိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ လူ႔အသက္တာကို သိရွိရန္ သင့္ကို ကူညီႏိုင္သည့္ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားမ်ားပင္ မဟုတ္ေပ။ ဤကြာဟခ်က္သည္ သင့္ကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ အေၾကာင္းတရား မေပးပါသေလာ။ ယင္းသည္ အတြင္းတြင္ ပါရွိသည့္ နက္နဲမႈမ်ားကို သင့္အား နားလည္ေစပါသေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို သင့္ဘာသာ ေတြ႕ဆုံရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ႂကြလာျခင္းမရွိဘဲႏွင့္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မိသားစုေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရန္ သင့္ကိုယ္သင္ ေကာင္းကင္ဘုံထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ယခု စိတ္ကူးယဥ္ ေနေသးသေလာ။ သို႔ဆိုပါက စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းကို ရပ္တန္႔ၿပီး၊ ယခု မည္သူအမႈျပဳေနသည္ကို ၾကည့္ရန္- ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္းအမႈအား ယခု မည္သူ ေဆာင္႐ြက္ေနသည္ကို ျမင္ရန္ ၾကည့္ဖို႔- ငါအႀကံျပဳ၏။ သင္ ထိုသို႔မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် သင္ ရရွိလိမ့္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အသက္ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် ရရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ တရားေဟာဆရာေတြက ဒါကို ထပ္ေျပာပါတယ္၊ “ကြၽန္မတို႔က ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းမွာ က်မ္းစာကိုပဲ ဖက္တြယ္ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္ေတြကို လက္မခံဘူးဆိုရင္၊ ဘုရားရဲ႕အသက္စမ္းေရနဲ႔ အာဟာရေပးျခင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ခံရႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕တရားစီရင္ျခင္း မရွိရင္၊ ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ အျပစ္လုပ္ၿပီး ဝန္ခံလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ သံသရာဆိုးထဲက မလြတ္ႏိုင္ဘူး။ အျပစ္ရဲ႕အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြကို မလြတ္ေျမာက္ဘဲနဲ႔၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဘယ္လိုလုပ္ ဝင္ႏိုင္ၾကမွာလဲ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းကို လက္ခံျခင္းအားျဖင့္သာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ အာဟာရေပးျခင္းကို ခံရႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို သိႏိုင္တယ္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြကေန လြတ္ေျမာက္ၿပီး၊ သန႔္စင္ခံရႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ဆီ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ၾကတာပါ” တဲ့။

ကြၽန္မလည္း ၾကည့္ရင္း နားေထာင္ရင္းနဲ႔၊ ပိုၿပီး အသိဉာဏ္ပြင့္သြားတယ္။ ဒီမိတ္သဟာယက လက္ေတြ႕က်တယ္ေလ။ ထာဝရအသက္ဆိုတာ က်မ္းစာထဲမွာမရွိဘူး။ က်မ္းစာက ဘုရားကို သက္ေသခံခ်က္သက္သက္ပဲ။ အဲဒါက ဘုရားကို ကိုယ္စားမျပဳပါဘူး။ ကယ္တင္ျခင္းအမႈကိုလည္း အစားထိုးမေပးႏိုင္ဘူး။ ခရစ္ေတာ္ကသာ သမၼာတရားျဖစ္တယ္၊ လမ္းခရီးျဖစ္တယ္၊ အသက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ကသာ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္ကို အမွန္တကယ္ ေပးႏိုင္တာပါ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလရဲ႕ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က လူသားကို ကယ္တင္ဖို႔ သမၼာတရားေတြကို ေဖာ္ျပတာပါ။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ မိုက္ခဲ့တာေလ။ က်မ္းစာကို မစြန႔္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အသံကို ၾကားေအာင္၊ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို စြန႔္လႊတ္ေအာင္၊ လမ္းျပေပးတဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ခဲ့မိတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့တယ္ေလ။