ရွင္းေ႐ြ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ခုတစ္ေလာမွာ လူသစ္ေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံ သက္ေသခံခ်က္ ဗီဒီယိုတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ျမင္ၿပီး အရမ္းတို႔ထိခံခဲ့ရတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္၊ သုံးႏွစ္ၾကာ ယုံၾကည္ေပမဲ့၊ သူတို႔အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို မွ်ေဝႏိုင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့ ဘုရားကို သက္ေသမခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းအေပၚ စၿပီး သုံးသပ္မိတယ္။ တစ္ေန႔မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္တမဲ့ေတြ႕မိတယ္။ “သင္တို႔ ေတြ႕ႀကဳံကာ ျမင္ၿပီးသည့္အရာသည္ ေခတ္မ်ားအားလုံးမွ သန္႔ရွင္းသူမ်ားႏွင့္ ပေရာဖက္မ်ားထက္ သာလြန္ေသာ္လည္း၊ အတိတ္ကာလမ်ား၏ ဤသန္႔ရွင္းသူမ်ားႏွင့္ ပေရာဖက္မ်ား၏ စကားမ်ားထက္ သာ၍ ႀကီးျမတ္ေသာ သက္ေသခံခ်က္ကို သင္တို႔ ေပးႏိုင္ပါသေလာ။ ယခု သင္တို႔အေပၚ ငါ အပ္ႏွင္းသည့္အရာသည္ ေမာေရွထက္ သာလြန္ၿပီး ဒါဝိဒ္ကို ညႇိဳးမွိန္သြားေစသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အလားတူ သင္တို႔၏ သက္ေသခံခ်က္သည္ ေမာေရွ၏ သက္ေသခံခ်က္ထက္ သာလြန္ရန္ႏွင့္ သင္တို႔၏စကားမ်ားသည္ ဒါဝိဒ္ထက္ ႀကီးျမတ္ရန္ ငါေတာင္းဆို၏။ ငါသည္ သင္တို႔ကို အဆတစ္ရာေပး၏- ထို႔ေၾကာင့္ ထိုနည္းတူ ငါ့ကိုလည္း သင္တို႔ သာတူညီမွ် ျပန္ေပးရန္ ငါေတာင္းဆို၏။ ငါသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထံ အသက္ ေပးသူျဖစ္ၿပီး၊ ငါ့ထံမွ အသက္ကို ရရွိၿပီး ငါ့အတြက္ သက္ေသခံရမည့္သူမွာ သင္တို႔ ျဖစ္သည္ကို သင္တို႔သိရမည္။ ဤသည္မွာ သင္တို႔အေပၚ ငါ ခ်မွတ္ၿပီး ငါ့အတြက္ သင္တို႔ လုပ္ေပးသင့္သည့္ သင္တို႔၏ တာဝန္ ျဖစ္သည္။ ငါ၏ ဘုန္းအသေရ အားလုံးကို သင္တို႔အား ငါ အပ္ႏွင္းၿပီးျဖစ္သည္၊ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသူမ်ား၊ ဣသေရလအမ်ိဳးတို႔ မည္သည့္အခါမွ် မရခဲ့ဖူးသည့္ အသက္ကို သင္တို႔အား အပ္ႏွင္းၿပီး ျဖစ္သည္။ တရားသျဖင့္ဆိုလွ်င္၊ သင္တို႔သည္ ငါ့အဖို႔ သက္ေသခံသင့္ၿပီး၊ သင္တို႔၏ ပ်ိဳ႐ြယ္မႈကို ငါ့ထံ ဆက္ကပ္ကာ သင္တို႔အသက္ကို စြန႔္သင့္သည္။ ငါ၏ဘုန္းအသေရကို ေပးခံရေသာ သူ မည္သူမဆိုသည္ ငါ၏ သက္ေသခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ငါ့အတြက္ ၎တို႔၏ အသက္ေပးရမည္။ ဤသည္ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက ငါ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းထားေပသည္။ သင္တို႔ထံ ငါ၏ဘုန္းအသေရကို ငါ ေပးသည္မွာ သင္တို႔၏ ေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အလမ္းျဖစ္ၿပီး၊ သင္တို႔၏တာဝန္မွာ ငါ၏ ဘုန္းအသေရကို သက္ေသခံရန္ျဖစ္၏။‌ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔သာ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုယုံၾကည္လွ်င္၊ ငါ၏အမႈသည္ အေရးပါမႈ အနည္းငယ္သာ ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သင္တို႔၏တာဝန္ကို သင္တို႔ ျဖည့္ဆည္းမည္ မဟုတ္ေပ။...သင္တို႔ ရရွိၿပီးျဖစ္သည္မွာ ငါ၏သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးႏွင့္ အသက္မွ် ျဖစ္သည္သာမက ေယာဟန္ ထက္သာ၍ ႀကီးျမတ္ေသာ ႐ူပါ႐ုံႏွင့္ဗ်ာဒိတ္လည္း ျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ သာ၍မ်ားျပားေသာ နက္နဲသည့္ အရာမ်ားကို နားလည္ၾကကာ၊ ငါ၏ စစ္မွန္ေသာ မ်က္ႏွာထားကိုလည္း ဖူးျမင္ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ ငါ၏တရားစီရင္ျခင္းကို ပို၍ လက္ခံၾကၿပီးျဖစ္ကာ ငါ၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ပိုသိရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔၏ သိနားလည္မႈသည္ ယခင္ႏွင့္အတိတ္က နားလည္မႈ ျဖစ္ၿပီး၊ ယေန႔ေခတ္၏ အမႈအရာမ်ားကိုလည္း သင္တို႔ ေတြ႕ႀကဳံၾကၿပီးျဖစ္ကာ ဤအရာကို ငါ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လုပ္ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ငါသည္ သင္တို႔ကို အလြန္မ်ားလွစြာ ေပးၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔ သင္တို႔သည္ ငါ့အထဲ၌ မ်ားစြာ ေတြ႕ျမင္ၾကၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္၊ သင္တို႔ကို ငါ ေတာင္းဆိုသည့္အရာသည္ လြန္ကဲေသာအရာ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ကာလမ်ား၏ သန႔္ရွင္းသူတို႔ထံ ငါ့အဖို႔ သက္ေသခံေပးရန္ သင္တို႔ကို ငါေစခိုင္းျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ ငါ့ႏွလုံးသား၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း သင္ မည္သည့္အရာ သိရွိသနည္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ အျပစ္ရွိသလိုလည္း ခံစားရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈကို ေမြ႕ေလ်ာ္ရေလာက္ေအာင္ ကံေကာင္းတာကို စိတ္လႈပ္ရွားမိေပမဲ့၊ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ဘုရားကိုယုံၾကည္ခဲ့ၿပီး သူ႔ေက်းဇူးေတာ္ကို အမ်ားႀကီး ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ ဘုရားအေပၚ သက္ေသခံခ်က္မရွိလို႔ အျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ဘုရားက သမၼာတရား အမ်ားႀကီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပးၿပီးၿပီလို႔ ေတြးမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ မလိုက္စားသလို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ နားလည္ႏိုင္စြမ္းက ညံ့ဖ်င္းလို႔ ဘုရားက သမၼာတရားရဲ႕ သြင္ျပင္အားလုံးကို အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယျပဳတယ္၊ ဥပမာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းစာခ်က္ေတြ ေပးၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ နားလည္တာ ေသခ်ာေစဖို႔ အေျခခံကေန ရွင္းျပတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ကို တရားစီရင္၊ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေဖာ္ျပတဲ့အျပင္၊ ကြၽန္မတို႔ကို သတိေပးတယ္၊ တိုက္တြန္းတယ္၊ အားေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔အတြက္ အားထုတ္မႈေတြ အမ်ားႀကီး သုံးစြဲၿပီး အဲဒီလိုအဖိုးအခေပးခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ကို သမၼာတရား နားလည္ေစခ်င္ၿပီး သူ႔ကို သိေစခ်င္လို႔၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ဖယ္ရွားၿပီး အစစ္အမွန္ ေနာင္တရ၊ ေျပာင္းလဲေစခ်င္လို႔ အဲဒီလို သူလုပ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါက ဘုရားလိုခ်င္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္ပဲ။ သူ႔အမႈကို အစျပဳကတည္းက အႏွစ္ ၃၀ ရွိၿပီ။ အမႈအမ်ားႀကီး ျပဳခဲ့ၿပီး သမၼာတရားအမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီးၿပီျဖစ္သလို၊ သူက ကြၽန္မတို႔ထဲမွာ သက္ေသခံခ်က္ ျမင္ခ်င္တယ္။ ေပါ့တန္ရင္ေတာင္၊ စစ္မွန္ရင္ သူ လက္ခံတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ သူ႔အမႈေတာ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ အသိပညာေတြကို ေဝမွ်ႏိုင္ၿပီး၊ သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါက ဘုရားအမႈေတာ္ရဲ႕ အသီးအပြင့္နဲ႔ ဘုရားရဲ႕ အားထုတ္မႈ ျပယုဂ္ျဖစ္လို႔ပဲ။ ဘုရားက ဒီသက္ေသခံခ်က္ကို အထူးသျဖင့္ တန္ဖိုးထားတယ္။ အဲဒီလိုသက္ေသခံခ်က္က ဘုရားအဖို႔ ႏွစ္သက္စရာ နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္စရာအေကာင္းဆုံးပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ ဘုရားဆီကေန အမ်ားႀကီး ရခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္ေပမဲ့၊ ဘယ္သမၼာတရား သြင္ျပင္ကို နားလည္ခဲ့ၿပီး၊ ဘယ္သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့လဲဆိုတာကို မေတြးရဲခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အမ်ားႀကီးကို အယူဝါဒက်က်ပဲ နားလည္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေလးေလးနက္နက္ မခ်ိန္ဆ၊ မေတြ႕ႀကဳံခဲ့လို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကို သက္ေသခံၿပီး သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးဖို႔ ျဖစ္လာတဲ့အခါ၊ ေနာက္တြန႔္ၿပီး ျခားနားသြားသလို၊ ဒီအရာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းလို႔ အားထုတ္တာ အရမ္းနည္းခဲ့တယ္။ ႏွစ္ခ်ီ ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္း မေရးႏိုင္ခဲ့သလို သက္ေသခံခ်က္မရွိခဲ့ပုံကို အခုေတြးၾကည့္ေတာ့ အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲရတယ္။

တစ္ခါ၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အေတြ႕အႀကဳံ သက္ေသခံခ်က္ေတြ ေရးတာကို ေလ့က်င့္ခ်င္လားလို႔ ေမးတယ္။ အဲဒီတုန္းက သေဘာတူလိုက္ေပမဲ့ ဘာကိုမွ လုံးဝ မေရးခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ နည္းနည္းေရးၿပီး ေဘးဖယ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါးကို ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးခဲ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့၊ အလုပ္အမ်ားႀကီးကို ႀကီးၾကပ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ေပမဲ့၊ စာေရးဖို႔ အခ်ိန္မရွိေအာင္ကို အလုပ္အရမ္းမ်ားတယ္လို႔ အၿမဲ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတဲ့ကိစၥကို ကြၽန္မ ေ႐ြ႕ဆိုင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အခ်ိန္ဇယားေရးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေပမဲ့၊ အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့၊ တျခားအရာေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတုန္းပဲျဖစ္လို႔ စာေရးဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၿငိမ္ေအာင္မထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွာခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မ ပညာမတတ္လို႔၊ အစြမ္းအစနိမ့္လို႔၊ စာေကာင္းေကာင္း မေရးႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ အလုပ္မ်ားၿပီး အခ်ိန္မရွိလို႔ ေနာက္မွေရးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ တစ္ခါတေလ၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာက အထူးအေရးမႀကီးသလို၊ အေရးအႀကီးဆုံးက ကိုယ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္အလုပ္ကို ကိုင္တြယ္တာလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ အဲဒါကို ေႏွာင့္ေႏွးလိုက္ရင္၊ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရမယ္၊ ဆိုး႐ြားရင္ အထုတ္ခံရမွာ ျဖစ္လို႔ပဲ။ စာမေရးတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မကို မစြပ္စြဲဘူးေလ။ ဒီလိုေတြးလိုက္ေတာ့၊ ေဆာင္းပါးေရးတာကို ပိုလို႔ေတာင္ အေလးအနက္ မထားခဲ့သလို၊ သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာကို ကိုယ့္တာဝန္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ အပိုင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ မမွတ္ယူခဲ့ဘူး။ သက္ေသခံခ်က္ေတြ ေရးဖို႔ ျဖစ္လာေတာ့၊ ဒီေခါင္းမာၿပီး ပုန္ကန္တတ္တဲ့ အေျခအေနမွာ ပိတ္မိေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္ နည္းနည္းေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ယခုတြင္ သင္သည္ ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္ယုံၾကည္သည္ကို အမွန္တကယ္ သိပါသေလာ။ ငါ့အမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အေရးပါမႈတို႔ကို သင္အမွန္တကယ္သိပါသေလာ။ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ အမွန္တကယ္ သိပါသေလာ။ ငါ၏ သက္ေသခံခ်က္ကို သင္အမွန္တကယ္သိပါသေလာ။ သင္သည္ ငါ့ကိုယုံၾကည္႐ုံ မွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္၌ ငါ၏ ဘုန္းအသေရ သို႔မဟုတ္ သက္ေသခံခ်က္ အရိပ္လကၡဏာမရွိပါက၊ ငါသည္ သင့္ကို ၾကာျမင့္စြာကတည္းက ဖယ္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။ အရာအားလုံးကို သိရွိေသာသူတို႔အတြက္မူ၊ ၎တို႔သည္ သာ၍ပင္ ငါ့မ်က္စိထဲ၌ ဆူးမ်ား ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ငါ၏အိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔သည္ ငါ၏ လမ္း၌ အဟန႔္အတားမ်ားထက္ ဘာမွ်မပိုေပ၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ အမႈတြင္ လုံးဝ အေလွ႔ခံရမည့္ ေတာပင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ အသုံးမဝင္ၾက၊ အသုံးမက်ၾကသကဲ့သို႔၊ ငါသည္ ၎တို႔ကို ႐ြံရွာခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ သက္ေသခံခ်က္ မရွိသူမ်ားအားလုံးအေပၚ ငါ၏ အမ်က္ေဒါသသည္ မၾကာခဏ က်ေရာက္ၿပီး၊ ငါ၏ လွံတံသည္ ၎တို႔ထံမွ မည္သည့္အခါမွ် ေသြဖည္ မသြားေပ။ ငါသည္ ၎တို႔ကို ဆိုးယုတ္သူ၏ လက္ထဲသို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက လႊဲေျပာင္းေပးၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ကင္းမဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေန႔ရက္ ေရာက္လာသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈသည္ မိုက္မဲေသာ မိန္းမတို႔ထက္ သာ၍ ဆိုး႐ြားလိမ့္မည္။ ယေန႔တြင္ ငါသည္ ငါ လုပ္ရမည့္ တာဝန္ျဖစ္သည့္ အမႈကိုသာ ငါ လုပ္ေဆာင္၏။ ငါသည္ စပါးပင္အားလုံးတို႔ကို ေတာပင္တို႔ႏွင့္အတူတကြ စည္းေႏွာင္မည္။ ဤသည္မွာ ယေန႔ ငါ၏အမႈျဖစ္၏။ ငါ၏ စပါးေလွ႔ျခင္း အခ်ိန္ကာလတြင္ ထိုေတာပင္တို႔သည္ ေလွ႔ထုတ္ခံရလိမ့္မည္၊ ထိုေနာက္ စပါးေစ့တို႔ကို က်ီတြင္ စုသိမ္းၿပီး ေလွ႔ထားသည့္ ေတာပင္တို႔ကို ျပာက်ေစရန္ မီးထဲသို႔ခ်မည္။ ယခုတြင္ ငါ၏ အလုပ္မွာ လူသားအားလုံးကို အစည္းမ်ားအျဖစ္သို႔ စည္းေႏွာင္ရန္မွ် ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔ကို လုံးဝ သိမ္းပိုက္ရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုေနာက္တြင္ ငါသည္ လူသား အားလုံး၏အဆုံးကို ထုတ္ေဖာ္ျပရန္ စတင္ စပါးေလွ႔မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ ယခု ငါ့ကို မည္သို႔ စိတ္ေက်နပ္ေစသင့္သည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ငါ၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ မည္သို႔ အေျခခ်သင့္သည္ကို သင္ သိသင့္သည္။ ငါ ဆႏၵရွိသည္မွာ ယခု သင္၏သစၥာေစာင့္သိမႈႏွင့္ နာခံမႈ၊ ယခု သင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ သက္ေသခံခ်က္တို႔ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဤအခိုက္အတန႔္တြင္ မည္သည့္ သက္ေသခံခ်က္ ျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖစ္သည္ကို မသိလွ်င္ပင္၊ ငါ့ထံ သင္၏ အရာအားလုံးကို ယူေဆာင္လာသင့္ၿပီး၊ သင္၌ တစ္ခုတည္းေသာ ရတနာမ်ား- သင္၏ သစၥာေစာင့္သိမႈႏွင့္ နာခံျခင္း- ကို ငါ့ထံ လႊဲအပ္သင့္ေပသည္။ လူသားကို ငါ၏ လုံးဝ သိမ္းပိုက္ျခင္း သက္ေသခံခ်က္ကဲ့သို႔၊ စာတန္ကို ငါ၏ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သက္ေသခံခ်က္သည္ လူသား၏ သစၥာေစာင့္သိမႈႏွင့္ နာခံမႈအတြင္းတြင္ တည္ရွိသည္ကို သင္ သိသင့္သည္။ ငါ၌ သင့္ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ တာဝန္မွာ ငါ့အဖို႔ သက္ေသခံရန္၊ ငါ့ကို သစၥာေစာင့္သိရန္ႏွင့္ အျခားမည္သူ႔ကိုမွ် သစၥာမေစာင့္သိရန္၊ ၿပီးလွ်င္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ နာခံရန္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း သင္ မည္သည့္အရာ သိရွိသနည္း) စာပိုဒ္က ရွင္းရွင္းေဖာ္ျပထားတာက ဘုရားကိုယုံၾကည္သူေတြဟာ ဘုရားကို သက္ေသခံသင့္ၿပီး အဲဒါက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။ ဘုရားကိုယုံၾကည္သူေတြက သက္ေသမခံႏိုင္တဲ့အခါ၊ ဘုရားမုန္းတာခံရတဲ့သူေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာေၾကာင္းေပါ့၊ “သင္သည္ ငါ့ကိုယုံၾကည္႐ုံ မွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္၌ ငါ၏ ဘုန္းအသေရ သို႔မဟုတ္ သက္ေသခံခ်က္ အရိပ္လကၡဏာမရွိပါက၊ ငါသည္ သင့္ကို ၾကာျမင့္စြာကတည္းက ဖယ္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။” “အရာအားလုံးကို သိရွိေသာသူတို႔အတြက္မူ၊ ၎တို႔သည္ သာ၍ပင္ ငါ့မ်က္စိထဲ၌ ဆူးမ်ား ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ငါ၏အိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔သည္ ငါ၏ လမ္း၌ အဟန႔္အတားမ်ားထက္ ဘာမွ်မပိုေပ၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ အမႈတြင္ လုံးဝ အေလွ႔ခံရမည့္ ေတာပင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။” “သက္ေသခံခ်က္ မရွိသူမ်ားအားလုံးအေပၚ ငါ၏ အမ်က္ေဒါသသည္ မၾကာခဏ က်ေရာက္ၿပီး၊ ငါ၏ လွံတံသည္ ၎တို႔ထံမွ မည္သည့္အခါမွ် ေသြဖည္ မသြားေပ။ ငါသည္ ၎တို႔ကို ဆိုးယုတ္သူ၏ လက္ထဲသို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက လႊဲေျပာင္းေပးၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ကင္းမဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေန႔ရက္ ေရာက္လာသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈသည္ မိုက္မဲေသာ မိန္းမတို႔ထက္ သာ၍ ဆိုး႐ြားလိမ့္မည္။” ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တရားစီရင္တာခံရသလို ခံစားေစခဲ့ၿပီး ဘုရားရဲ႕အမ်က္ေတာ္ကို ခံစားရတယ္။ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ တရားေဒသနာနဲ႔ မိတ္သဟာယေတြ ႀကီးၿပီး၊ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ၊ ဆုတ္ဆိုင္းမႈေတြနဲ႔ က်ရႈံးမႈေတြ ႀကဳံရၿပီးေတာ့ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈ၊ လမ္းျပမႈနဲ႔ ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈေတြ ႀကဳံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မက ဘုရားကို သက္ေသမခံႏိုင္ေသးဘူး။ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ အသိတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့ေပမဲ့ စာေရးတာကို မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ အျပင္ပန္းကိစၥေတြကို ကိုင္တြယ္တာနဲ႔ပဲ တစ္ေနကုန္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားရွာေဖြတာကို အာ႐ုံမစိုက္သလို၊ သမၼာတရားမွာ တိုးတက္မႈလုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ပုံမွန္အေတြ႕အႀကဳံကေန၊ အသိနဲ႔ နားလည္မႈနည္းနည္း ရခဲ့ေပမဲ့၊ မၾကာခဏ တစ္ဖက္သတ္ဆန္ခဲ့တယ္၊ ျခားနားခဲ့ၿပီး မတိမက်ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ သိနာလည္မႈရႏိုင္ေအာင္ မခ်င့္ခ်ိန္ခဲ့သလို ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈ မရခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔၊ ကိုယ္ရခဲ့တာကို ဆုံးရႈံးသြားတယ္၊ အဲဒါက သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈကိုလည္း ဖိႏွိပ္ခဲ့တယ္။ အရင္က လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတာ လက္ေတြ႕လုပ္ခဲ့ခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ဘုရားအမႈေတာ္ကို သက္ေသခံျခင္း သမၼာတရားအေပၚကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မိတ္သဟာယမျပဳႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေဝမွ်ခဲ့တာေတြက အေတာ္အတန္ အေပၚယံဆန္ၿပီး အဓိကအခ်က္ေတြကို သေဘာမေပါက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဧဝံေဂလိေဟာေတာ့၊ အႏၲိခရစ္ေတြရဲ႕ ဘာသာေရး အယူအဆေတြ၊ အေတြးမွားေတြကို စိစစ္ဖို႔ အဓိကအခ်က္ေတြကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ ယုံၾကည္ေလာက္ေအာင္ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားရဲ႕ သြင္ျပင္တိုင္းမွာ၊ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပဲ နားလည္ၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယ မျပဳႏိုင္ခဲ့ဘူး။ စုေဝးပြဲေတြမွာ အသက္ဝင္ေရာက္မႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြအေပၚ မိတ္သဟာအေတာအတြင္းမွာ၊ အခ်ိန္အမ်ားစုမွာ အေပၚယံ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတာေတြကို သုံးရင္းနဲ႔ပဲ လူေတြကို အယုံသြင္းခဲ့တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏွစ္မဲ့တဲ့ သေဘာတရားေတြနဲ႔ ေပါ့တန္တဲ့ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ကို ေျပာေပးခဲ့တယ္။ ျပႆနာကို အရင္းထိ မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့သလို၊ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္က မထိေရာက္ခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားရဲ႕ သြင္ျပတစ္ခုတစ္ေလအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သိနားလည္မႈက အထူးသျဖင့္ ေပါ့တန္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္သဟာယအမ်ားစုက က်မ္းေဟာင္းတရားေတြပဲ၊ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့ သက္ေသမခံႏို္ငခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ နည္းနည္းပဲ အားထုတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ကြၽန္မ လက္မခံခဲ့သလို၊ သမၼာတရား သိနားလည္မႈနဲ႔ အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းအေပၚ သက္ေသခံခ်က္တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုလူေတြကို သူ႔မ်က္စိထဲက ဆူးေတြ၊ သူစစ္ထုတ္ပစ္မဲ့ ခလုတ္တံသင္းေတြနဲ႔ ေတာပင္ေတြလို႔ ဘုရားေျပာခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြအတြက္ ဘုရားရဲ႕အမ်က္က ဘယ္ေတာ့မွ ပ်က္ျပယ္မသြားဘူး။ ဒီအေတြးေတြက ကြၽန္မကို စိတ္ဆင္းရဲေစတယ္။ ႏွစ္ခ်ီ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီး ဘာမွ မသင္ယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အသုံးမက်တဲ့သူ၊ လုံးဝ ရွက္စရာျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွာ မရပ္ထိုက္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြကို ဘုရားက အထူးသျဖင့္ မုန္းတယ္၊ သူတို႔ကို သည္းမခံသလို၊ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဒါသထြက္လာတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြက သူတို႔တာဝန္ေတြကို ေဆာင္႐ြက္ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသလို ဘုရားကို သက္ေသမခံႏိုင္လို႔၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို မရႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္တာ မခံရႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလိုလူေတြအေပၚ ဘုရားရဲ႕ သေဘာထားကို ျမင္ရေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆေတြက လုံးဝ ေခ်ပခံလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မကို အပ္ႏွံထားတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ရင္၊ မေကာင္းမႈ မလုပ္ရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြမွာ ႀကီးမားတဲ့ အမွားေတြ မလုပ္ရင္၊ ဆိုး႐ြားတဲ့ အျပစ္ေတြ မက်ဴးလြန္ရင္၊ ၿပီးေတာ့ အထုတ္မခံခဲ့ရရင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကယ္တင္ခံရၿပီး ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတယ္လို႔ ေတြးေလ့ရွိခဲ့တာေလ။ အခု ဒါက ဘုရားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မကိုက္မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အေတြးပဲ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာက ကိုယ့္တာဝန္မွာ အလုပ္ႀကိဳးစား႐ုံပဲ မဟုတ္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕ကို လိုက္နာၿပီး သိသာတဲ့ မေကာင္းမႈ တစ္ခုကိုမွ မက်ဴးလြန္႐ုံပဲ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဘုရားကိုယုံၿပီး သက္ေသခံခ်က္ မရွိေသးရင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖယ္ရွင္းခံရမွာပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “ယေန႔ သင္ ျမင္ေတြ႕ၿပီးသမွ်အားလုံးကို သင္ သက္ေသမခံႏိုင္သည့္ေနတစ္ေန႔ ေရာက္လာပါက၊ သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမ်ား၏ အသုံးဝင္မႈ ဆုံးရႈံးၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သင္၏ တည္ရွိျခင္းအတြက္ မည္သည့္အဓိပၸါယ္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ လူသားတစ္ဦး ျဖစ္ထိုက္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ သင္သည္ လူသားတစ္ဦး ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟုပင္ ေျပာ၍ရႏိုင္သည္။ ငါသည္ သင့္အေပၚ အတိုင္းမသိ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ေလာေလာဆယ္တြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ် သင္ယူမေန၊ မည္သည့္အရာမွ် မသိသကဲ့သို႔ သင္၏ အားထုတ္မႈမ်ား မထိေရာက္ေသာေၾကာင့္၊ ငါ၏အမႈကို တိုးခ်ဲ႕ရန္ ငါ့အတြက္ အခ်ိန္က်လာသည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ အာေစးထည့္ထား၍ လုံးဝ အသုံးမက်ဘဲ ေငးေၾကာင္ၾကည့္႐ုံသာ ၾကည့္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းက သင့္ကို အစဥ္အၿမဲ အျပစ္သား ျဖစ္ေစမည္ မဟုတ္ေလာ။ အခ်ိန္က်သည့္အခါ၊ သင္သည္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေနာင္တ ခံစားရမည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သင္၏ သိနားလည္မႈသည္ အဘယ္နည္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက အရွက္ရေစၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အရမ္းပူပန္သြားတယ္။ အဲဒီလို ဆက္သြားလို႔ မျဖစ္မွန္း ခံစားရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာကို ကြၽန္မ စအာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။

တကယ္ စာေရးဖို႔ ျဖစ္လာေတာ့၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အတားအဆီးတစ္ခု ရွိေနတုန္းပဲ။ ပထမေတာ့၊ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကဳံကို သေဘာေပါက္ေအာင္ မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့သလို၊ ဘယ္ကစရမွန္း မသိခဲ့တဲ့အျပင္၊ ပိုအေရးတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ တျခားအလုပ္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တျခားကိစၥေတြကို လုပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ အစြမ္းအစညံ့တာကို ဆင္ေျခတစ္ခုအေနနဲ႔ သုံးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မေတြးတာက၊ တျခားလူေတြက သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြကို ေန႔ဝက္နဲ႔ ေရးႏိုင္ၾကေပမဲ့၊ ဆိတ္ၿငိတ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လုံေလာက္တဲ့အခ်ိန္မရွိပဲ ကြၽန္မ မေရးႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ စာေရးတာကို ရပ္လိုက္ျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ စေတြးေနမိတယ္။ ကြၽန္မက သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာလို႔ အရမ္းမတက္မႂကြ ျဖစ္ရတာလဲေပါ့။ ေရးဖို႔ သေဘာတူခဲ့ေပမဲ့ ဘာကိုမွ မလုပ္ခဲ့ဘူးေလ။ တစ္ေန႔မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ေတြ႕ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ဆိုးယုတ္ေသာစိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို သင္ မည္သို႔သိၿပီး ရိပ္စားမိႏိုင္သနည္း။ စာတန္က လုပ္ေဆာင္ရန္ႏွစ္သက္ေသာအရာမ်ားအျပင္၊ အမႈကိစၥမ်ားကို စာတန္လုပ္ေဆာင္ေသာနည္းလမ္းမ်ား၊ လွည့္ကြက္မ်ားမွ အကဲျဖတ္သင့္သည္။ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို စာတန္က လုံးဝ မႏွစ္သက္ေပ။ ၎က မေကာင္းမႈကို ႏွစ္သက္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ အရည္အခ်င္းရွိသည္၊ အရာအားလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ဟု အစဥ္ ထင္ျမင္သည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ မာနေထာင္လႊားေသာသဘာဝျဖစ္သည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ စာတန္က ဘုရားသခင္ကို မဆင္မျခင္ ျငင္းဆန္၊ အာခံၿပီး ဆန္႔က်င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ စာတန္သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားအားလုံးႏွင့္ မေကာင္းေသာအရာအားလုံး၏ ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ ဤအမႈအရာကို ရွင္းလင္းစြာျမင္ႏိုင္ရန္မွာ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရွိရန္ျဖစ္သည္။ လူတို႔အတြက္ သမၼာတရားကိုလက္ခံၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္သည္ ႐ိုးရွင္းေသာကိစၥတစ္ခုမဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔အားလုံးတြင္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားရွိၿပီး ၎တို႔အားလုံးသည္ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ ကန္႔သတ္ခ်က္ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ခံစားရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းသည္ ေကာင္းသည္ဟု လူအခ်ိဳ႕က အသိအမွတ္ျပဳသည္။ အျခားလူတို႔က ႐ိုးသားႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အမွန္တရားကို ေျပာႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပြင့္လင္းေႏြးေထြးသည့္ပုံစံျဖင့္ ေျပာဆိုႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔က မနာလိုျဖစ္လာၾကသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္႐ိုးသားေသာသူျဖစ္ရန္ သင္ ေတာင္းဆိုလွ်င္၊ ယင္းကို ခက္ခဲသည္ဟု ၎တို႔က ျမင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔က ၾကားေကာင္းသည့္အရာမ်ားကို ေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ျခင္းဟု ေခၚဆိုသည္။ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေသာသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံရာတြင္ အခက္အခဲျဖစ္ေနၿပီး သမၼာတရားစစ္မွန္မႈအတြင္းသို႔ ဝင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေသာသူတို႔အတြက္ အသိသာဆုံးအေျခအေနမွာ ၎တို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို စိတ္မဝင္စားၾကဘဲ၊ ေလာကီေရပန္းစားမႈမ်ားေနာက္သို႔ အထူးသျဖင့္ လိုက္လိုၾကသည္။ ဘုရားသခင္ ခ်စ္ေသာအရာမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ေတာင္းဆိုေသာအရာကို ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးက လက္မခံေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ အထင္အျမင္ေသးၿပီး စိတ္ဝင္စားမႈမရွိေပ။ လူအခ်ိဳ႕သည္ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ သတ္မွတ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကိုပင္ မၾကာခဏ အထင္အျမင္ေသးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာၾကၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားအေပၚ အာခံသည့္၊ ထိပ္တိုက္ရန္ရွာသည့္၊ အထင္ေသးသည့္ခံစားခ်က္ကို အစဥ္ ခံစားရၾကသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ျခင္း၏ အဓိက သ႐ုပ္သကန္ျဖစ္သည္။ အသင္းေတာ္အသက္တာတြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္း၊ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း၊ တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ သမၼာတရားျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းတို႔အားလုံးသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ သိသာသည္။ သို႔ေသာ္ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဤအျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာၾကသည္။ ဤအရာမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ မုန္းတီးဖြယ္အေကာင္းဆုံး ျဖစ္သည့္အရာမွာ ၎တို႔သည္ ႐ိုးသားေသာသူမ်ား၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူမ်ား၊ တာဝန္မ်ားကို သစၥာရွိစြာ ထမ္းေဆာင္သူမ်ား၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးေသာသူမ်ားကဲ့သို႔ေသာ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာလူတို႔အေပၚ အထင္ေသးေသာသေဘာထားရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤလူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ရန္ အစဥ္ႀကိဳးစားၾကသည္။ ဤလူတို႔သည္ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိသည္ကို၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ထုတ္ေဖာ္ျပသည္ကို ၎တို႔က ရွာေဖြေတြ႕ရွိလွ်င္ တစ္ဆိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ကာ သိမ္ငယ္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာသူမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ မုန္းတီးၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ ဆိုးယုတ္ေသာသူမ်ား၊ မယုံၾကည္သူမ်ား၊ အႏၲိခရစ္မ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ႏွစ္သက္ၿပီး လက္ခံၾကကာ ဤသို႔ေသာလူမ်ားႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ မၾကာခဏ ပူးေပါင္း၍ႀကံစည္ၾကသနည္း။ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး မေကာင္းေသာအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ေနရာတြင္ ၎တို႔သည္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ပီတိျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအခါတြင္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္ကို၊ သို႔မဟုတ္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားကို အသုံးျပဳေနသည္ကို ၾကားေသာအခါတြင္ ၎တို႔က အာခံၾကသည္။ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကသည္။ နစ္နာမႈမ်ားကို ရင္ဖြင့္ၾကသည္။ ဤစိတ္သေဘာထားသည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ျခင္းမဟုတ္သေလာ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ထုတ္ေနျခင္းမဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္အတြက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး စိတ္အားထက္သန္စြာ လွည့္လည္သြားလာရန္ ႏွစ္သက္ေသာ ဘုရားကို ယုံၾကည္သူမ်ားစြာရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ဂ႐ုစိုက္မႈမရွိေသာ စကားမ်ား၊ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအတြက္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ႂကြားဝါဖို႔အတြက္ အဆုံးမရွိေသာ စြမ္းအင္မ်ားရွိၾကသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၎တို႔ကို သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ရန္ ေစခိုင္းေသာအခါ အားအင္မရွိေတာ့ေပ။ မႂကြားဝါဖို႔ ေျပာဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းမရွိဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔၏ ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္ေသာ အားအင္ကို မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မေတြ႕ရေပ။ လူအားလုံးသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ရွာေဖြၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ စ၍ ယုံၾကည္ေသာအခါ ၎တို႔အားလုံးက သရဖူမ်ား၊ ဆုလာဘ္မ်ားရလိုၾကသည္။ ၎တို႔အားလုံးသည္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ဒုကၡခံရန္ လိုလားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ ယင္းက ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္သာျဖစ္သည္။ တဲ့တိုးေျပာရလွ်င္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ျဖစ္သည္။ ရရွိရန္ အက်ိဳးအျမတ္မရွိလွ်င္ လူတို႔သည္ စိတ္ပါဝင္စားမႈမရွိေတာ့ဘဲ စိတ္ဓာတ္က်ကာ စိတ္အားထက္သန္မႈ မရွိေတာ့ေပ။ ဤအရာအားလုံးတို႔သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚျခင္းျဖစ္သည္။ ဤစိတ္သေဘာထားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းခံရေသာအခါ လူတို႔သည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဦးတည္ခ်က္မရွိဘဲ မည္သည့္လမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ရမည္ကို မသိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မၾကာခဏလမ္းေပ်ာက္ၿပီး လမ္းမွားကို အစဥ္သျဖင့္ ေလွ်ာက္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္သည့္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားကို သတိမျပဳမိေသာအခါ ေျပာင္းလဲမႈကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ သမၼာတရားကိုပင္ လက္မခံႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဇာတိပကတိႏွင့္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဆိုးယုတ္သည့္စိတ္သေဘာထားေနာက္ကို လိုက္ဆဲျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔သည္ စာတန္ေနာက္ကို လိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔လုပ္သမွ်သည္ စာတန္ကို အေစခံျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ စာတန္၏ အေစခံမ်ားျဖစ္ၾကသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား) အရင္က ေဆာင္းပါးေရးတာကို ကြၽန္မ ႀကိဳးစား မလုပ္ခဲ့ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေပၚ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ခဏေလးပဲ ခံစားခဲ့တယ္။ ျပႆနာႀကီးမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈကတစ္ဆင့္ပဲ ဒါဟာ သမၼာတရားကို စက္ဆုပ္တာ၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား တစ္မ်ိဳးပဲလို႔ ကြၽန္ ျမင္ခဲ့ရတာ။ ေဆာင္းပါးေရးတာက အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ အသိပညာဆိုၿပီး စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္ယူရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားရမယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ရမယ္၊ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ပန္း ကိစၥေတြ၊ ကြၽန္မတို႔ ကြၽမ္းတဲ့အရာေတြကို ကိုင္တြယ္တာ လြယ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼာတရားရွာဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ေဆာင္းပါးေတြ ေရးဖို႔ အခိုင္းခံရေတာ့၊ ျငင္းၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ အာခံမိခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ဘယ္လိုသက္ေသခံရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘုရားက အမ်ားႀကီး မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလုံးက အေတြ႕အႀကဳံ သက္ေသခံခ်က္ေတြ ေရးတာကို ေလ့က်င့္ၾကမွန္း ကြၽန္မ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက စိတ္မဝင္စားခဲ့သလို၊ ေရွာင္ဖို႔ ဆင္ေျခေတြေတာင္ ဖန္တီးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အထူးသျဖင့္ ေခါင္းမာခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ သမၼာတရားပါဝင္တဲ့ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မ ခုခံၿပီး သေဘာမက်ျဖစ္ခဲ့သလို၊ အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ မလိုလားခဲ့ဘူး။ အျပင္ပန္းကိစၥေတြမွာ၊ သမၼာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရ မပါတဲ့ အလုပ္အတြက္ေတာ့၊ အထူး စိတ္အားထက္သန္ၿပီး လိုလားခဲ့တယ္။ ဒါတကယ္ကို သမၼာတရားအေပၚ စိတ္ကုန္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားပဲ။ အမွန္ေတာ့၊ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္က သမၼာတရားကို ရွာတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ပဲကိုး။ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာေဖြတာက သမၼာတရားအေပၚ လူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို အေကာင္းဆုံးထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တယ္။ ႏွစ္ခ်ီ ဘုရားကိုယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ စြန႔္လြတ္ၿပီး အသုံးခံႏိုင္ခဲ့သလို၊ က်မ္းေဟာင္းတရားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါကို မတမ္းတ၊ တန္ဖိုးမထားခဲ့သလို၊ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္တဲ့ နာခံမႈ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ရဲ႕ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားကို ရန္လိုေနတုန္းပဲ။ ဒီအရာအေပၚ သုံးသပ္မိတာနဲ႔၊ ကြၽန္မျပႆနာက ဆိုး႐ြားမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားကို ႏွစ္ခ်ီယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားမွာ စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ မရွိခဲ့ဘူး။ စာတန္နဲ႔ ကြၽန္မ သက္ဆိုင္တုန္းပဲ၊ သမၼာတရားကို မုန္းၿပီး ဘုရားကို အာခံေနတုန္းပဲ။ ဒါသာဆက္ျဖစ္ရင္၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္အားထုတ္မႈ ထားခဲ့ပါေစ၊ သမၼာတရားကို လုံးဝ နားလည္မွာ မဟုတ္သလို၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဆုံးထိ ယုံၾကည္ရင္ေတာင္၊ လုံးဝ အျပည့္အဝ ကယ္တင္ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ နည္းနည္း ေၾကာက္မိလို႔၊ ေနာင္တရဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မမခ်စ္ဘူး၊ ၿငီးေငြ႕မိပါတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အားထုတ္ၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားတာကိုပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့တယ္။ အခု ကိုယ့္ယုံၾကည္မႈမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ သနားစရာျဖစ္မွန္း ျမင္ရပါၿပီ။ ကြၽန္မ ဒီလိုဆက္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ ကြၽန္မ ေျပာင္းလဲၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔ အလုပ္ႀကိဳးစားခ်င္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ပညာမတတ္တာနဲ႔ အစြမ္းအစ ညံ့တဲ့အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ ညည္းညဴမႈေတြကို တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အရမ္းအေထာက္အကူျပဳတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းသည္ အက်ိဳးသစ္ႏွင့္ တကယ့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ရရွိေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္အဖို႔ သင္ သက္ေသခံသင့္သည္။ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံေသာအခါတြင္ ဘုရားသခင္ လူတို႔ကို တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမပုံ၊ လူတို႔ကို စစ္ေဆးရန္ႏွင့္ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ မည္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားအား သူအသုံးျပဳသည့္ အေၾကာင္းတို႔ကို ပို၍ အဓိက ေျပာသင့္သည္။ သင္တို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံထဲတြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း မည္မွ် ထုတ္ေဖာ္ထားေၾကာင္း၊ သင္တို႔ အဘယ္မွ် ေတာင့္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို အဘယ္သို႔ ခံခဲ့ရေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း ေျပာသင့္သည္၊ သင္တို႔၌ ဘုရားသခင္၏အမႈအေပၚ စစ္မွန္ေသာသိျခင္း အဘယ္မွ် ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ အဘယ္သို႔ သက္ေသခံၿပီး သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အဘယ္သို႔ ျပန္ေပးဆပ္သင့္ေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း ေျပာသင့္သည္။ သင္တို႔သည္ ႐ိုးရွင္းေသာပုံစံျဖင့္ ေျပာလ်က္ ပို၍ အႏွစ္သာရရွိရွိ ေျပာသင့္သည္။ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ သီအိုရီမ်ားအေၾကာင္းကို မေျပာေလႏွင့္။ ပိုမို၍ လက္ေတြ႕က်ေအာင္ ေျပာေလာ့။ ႏွလုံးသားထဲမွ စကားေျပာေလာ့။ ဤသည္မွာ သင္ေတြ႕ႀကဳံသင့္ပုံ ျဖစ္သည္။ ဝါႂကြားရန္ အားထုတ္သည့္အေနျဖင့္ ေလးနက္ဟန္ရွိေသာ၊ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ သီအိုရီမ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို မျပင္ဆင္ေလႏွင့္။ ဤသို႔ျပဳျခင္းက သင္တို႔ကို အေတာ္ပင္ စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး အသိတရားမဲ့ဟန္ ေပၚေစမည္။ သင္သည္ စစ္မွန္ၿပီး ႏွလုံးသားထဲမွျဖစ္သည့္ သင္၏ တကယ့္ အေတြ႕အႀကဳံမွ စစ္မွန္ေသာအရာမ်ားကို ပို၍ေျပာသင့္သည္။ ဤသည္မွာ အျခားသူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးျပဳဆုံးျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေတြ႕ျမင္ရန္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အဆန္႔က်င္ဆုံးေသာသူမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို နာခံရန္ အနည္းဆုံးလိုလားသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုတြင္ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္သည္- ဤသည္ကို မည္သည့္အခါမွ် မေမ့ေလႏွင့္။ ဤကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ သာ၍ ေတြးဆၿပီး စဥ္းစားသင့္သည္။ ၎တို႔ကို လူတို႔ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ မည္သို႔ သက္ေသခံရမည္ကို ၎တို႔ သိၾကလိမ့္မည္၊ သို႔မဟုတ္ပါက၊ ၎တို႔သည္ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္ၿပီး အသိတရားမရွိေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို က်ဴးလြန္ဖြယ္ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္အဖို႔ သက္ေသခံျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ အရွက္ေရာက္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားႏွင့္ဆိုင္သည့္ စစ္မွန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ သိနားလည္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ဘုရားသခင္အဖို႔ သက္ေသခံရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္၌ မိမိ၏ ယုံၾကည္ျခင္း မျပတ္သားသကဲ့သို႔ မရွင္းမလင္းျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အဖို႔ မည္သည့္အခါတြင္မွ် သက္ေသခံႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ နားလည္လိုက္တယ္။ ဘုရားအေပၚ စစ္မွန္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ အမႈေတာ္ကို သက္ေသခံဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ စမ္းသပ္မႈေတြနဲ႔ စစ္ေဆးျခင္းအေပၚ ကုယ့္အေတြ႕အႀကဳံကို မိတ္သဟာယျပဳဖို႔၊ ကိုယ္ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔နဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ထုတ္ေဖာ္တဲ့အရာက တစ္ဆင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္ၿပီး ရခဲ့တဲ့ အသိပညာနဲ႔ ဝင္ေရာက္မႈ ေတြ႕ခဲ့ပုံကို မွ်ေဝဖို႔ပဲ။ အဲဒါမွ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို တျခားလူေတြ ျမင္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကို သိႏိုင္မွာေလ။ ဘုရားကို သက္ေသခံဖို႔ အဆင့္ျမင့္ သေဘာတရားေတြ ေျပာရာမွာ ဘယ္ေလာက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အေရးႀကီးသမွ်က ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ အစစ္အမွန္ စကားေျပာဖို႔ပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္လိုက္တာနဲ႔၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက နည္းနည္း အားတက္သြားတယ္။ သက္ေသခံခ်က္ေတြ ေရးတာကလည္း အဲဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ စားေရးပုံေရးနည္းက အေရးမႀကီးဘူး။ အဓိကအခ်က္က သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔ အားထုတ္မႈ သုံးစြဲႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားေတြ ရွာျခင္းရွိမရွိ၊ ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ အေျခခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိစစ္၊ သိျမင္ျခင္းရွိမရွိ၊ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္အႏွစ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ၿပီး အစစ္အမွန္ ေနာင္တရ၊ ေျပာင္းလဲျခင္း ရွိမရွိဆိုတာပဲ။ ဒီအရာေတြကို ျပင္ဆင္လိုက္တဲ့အခါ၊ ကိုယ္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြက ေကာင္းမွာပဲ။ ဒါက ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္နဲ႔ မပတ္သက္ဘူး။ လုပ္ဖို႔လိုအပ္သမွ်က ဒီလက္ေတြ႕က်တဲ့အရာေတြကို ေန႔စဥ္ဘဝရဲ႕ ဘာသာစကားနဲ႔ ေရးဖို႔ပဲ။ ကိုယ္ေတြးၿပီး နားလည္တာကို ေရးလိုက္႐ုံပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ စကားလုံးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ သိနားလည္မႈ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ တျခားလူေတြကို အက်ိဳးႏိုင္တဲ့ ဘယ္ဟာမဆိုကို ထုတ္ေရးလိုက္ရင္၊ သက္ေသခံခ်က္တစ္ခု ရွိၿပီပဲ။ အရင္က၊ ကြၽန္မမွာ ပညာေရးနိမ့္ပါးၿပီး အစြမ္းအစညံ့တယ္လို႔ အၿမဲေတြးခဲ့သလို၊ ဒါကို သက္ေသခံခ်က္ေဆာင္းပါးေတြ မေရးဖို႔ ဆင္ေျခတစ္ခုအေနနဲ႔ သုံးခဲ့တယ္၊ အဲဒါေတြကို ေရးတာက အဆင့္ျမင့္တဲ့ အသိပညာလိုသလိုမ်ိဳးေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒီအျမင္က မွားမွန္း သိလိုက္ၿပီ။ ဒီအေျခအေနမွာ ကြၽန္မ အသက္မရွင္သင့္ဘူး။ သမၼာတရားကို လိုက္စားတာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ေတြ႕ႀကဳံတာနဲ႔ ဘုရားကို သက္ေသခံဖို႔ ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီး ရရွိခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာကို အာ႐ုံစိုက္သင့္တယ္။ ဒါကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ပဲေလ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ခဲ့တယ္၊ အဲဒါက သမၼာတရား လိုက္စားၿပီး သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးရာမွာ ဝန္ထုပ္တစ္ခုကို သယ္ဖို႔ ကူညီခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည့္လူမ်ား၏ က႑ အေရးပါလာျခင္းကို ျဖစ္ေစသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ မည္သို႔ ေပၚေပါက္လာသနည္း။ ႀကီးမားေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုတြင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္အတြက္ လိုအပ္သည္။ ေသးငယ္ေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုတြင္ ၎တို႔ကို အသင္းေတာ္၏အလုပ္အတြက္ လိုအပ္သည္၊ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက ၎တို႔ကို လိုအပ္သည္။...ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ က်န္ရွိေသာ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔ၾကား ကြာျခားခ်က္မွာ ၎တို႔ထမ္းေဆာင္သည့္ တာဝန္မ်ားရွိ အထူးပင္ကိုလကၡဏာ တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ဤအထူးပင္ကိုလကၡဏာသည္ အဓိကအားျဖင့္ ၎တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္က႑မ်ားတြင္ ျပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အသင္းေတာ္က လူမည္မွ်ရွိပါေစ၊ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဦးေသွ်ာင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤေခါင္းေဆာင္သည္ အသင္းသားမ်ားအၾကား မည္သည့္အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္သနည္း။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္ရွိ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရေသာသူမ်ားအားလုံးကို ဦးေဆာင္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္တစ္ခုလုံးအေပၚ အဘယ္သက္ေရာက္မႈ ရွိသနည္း။ ဤေခါင္းေဆာင္သည္ မွားယြင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္မိလွ်င္၊ အသင္းေတာ္ရွိ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားရေသာသူမ်ားသည္ မွားယြင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္ ေနာက္သို႔ လိုက္ၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္းက ၎တို႔အားလုံးေပၚတြင္ ႀကီးမားေသာ သက္ေရာက္မႈ ရွိလိမ့္မည္။ ေပါလုကို နမူနာၾကည့္ေလာ။ သူသည္ ၎တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အသင္းေတာ္မ်ားစြာႏွင့္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ေပါလု လမ္းလြဲသြားသည့္အခ်ိန္တြင္၊ သူဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားအေ႐ြးခ်ယ္ခံမ်ားသည္လည္း လမ္းလြဲသြားၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လမ္းလြဲၾကသည့္အခါ၊ ၎တို႔တစ္ဦးတည္းအေပၚသာ သက္ေရာက္မႈရွိသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ၎တို႔ဦးေဆာင္သည့္ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူမ်ားကိုလည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေပသည္။ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္သည္ သင့္ေတာ္သည့္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ကာ၊ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေနၿပီး၊ သမၼာတရားကို လိုက္စား၍၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနေသာသူျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔ ဦးေဆာင္သည့္လူမ်ားကလည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္စြာ စားေသာက္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ရွာေဖြလိမ့္မည္ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ ေခါင္းေဆာင္၏ အသက္တာအေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ တိုးတက္မႈတို႔သည္ အျခားသူမ်ားအတြက္ ထင္ရွားသိသာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို အက်ိဳးသက္ေရာက္လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္သင့္သည့္ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းသည္ အျခားသူမ်ားကို သမၼာတရားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ နားလည္မႈ တစ္ခုဆီသို႔၊ သမၼာတရားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္မႈ တစ္ခုဆီသို႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို ဘုရားသခင္ထံသို႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပသည္။ မွားယြင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းသည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ေနာက္လိုက္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို မၾကာခဏ ျမႇင့္တင္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို သက္ေသခံျခင္း၊ မည္သည့္အခါမွ် ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသမခံျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူတို႔အေပၚ မည္သို႔ သက္ေရာက္သနည္း။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ေဝးရာသို႔ လမ္းလြဲၾကၿပီး၊ ဤေခါင္းေဆာင္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္သို႔ လာၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ လူမ်ားကို သင္၏ေရွ႕သို႔ လာဖို႔ ဦးေဆာင္ပါက၊ သင္သည္ ၎တို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ေရွ႕သို႔ လာဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ စာတန္၏ေရွ႕သို႔ လာဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။ လူမ်ားကို သမၼာတရား၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပျခင္းသည္သာလွ်င္ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားသည္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားယြင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားအေပၚ တိုက္႐ိုက္ ဩဇာလႊမ္းမိုးမႈရွိသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္ ၎တို႔ႀကိဳးစားၾကသည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္၊ ဝတၱရားေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပိုရွင္းသြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကိုယ့္ပုခုံးေပၚက ႀကီးမားတဲ့ တာဝန္ကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြ ေလွ်ာက္ၿပီး ဘာကိုရွာေဖြတယ္ဆိုတာက သူတို႔ကိုယ္တိုင္အေပၚ သက္ေရာက္႐ုံသာမက၊ သူတို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း သက္ေရာက္တယ္လို႔ ဘုရားက ေျပာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ လူေတြျဖစ္ရင္၊ သမၼာတရားမွာ တိုးတက္မႈ ဆက္လုပ္ေနမွာပဲ။ ေန႔စဥ္အသက္တာမွာ သူတို႔ရွိတဲ့ မမွန္တဲ့ အျမင္ေတြ၊ သူတို႔ အသက္ရွင္တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြအေပၚ သုံးသပ္မယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ျပႆနာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို နားလည္မွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီေနာက္ ဘယ္စည္းမ်ဥ္းေတြထဲ ဝင္ေရာက္ရမယ္ဆိုတာ ရွာေတြ႕မွာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေလွ်ာက္တဲ့အခါ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ ဝန္ထုပ္တစ္ခု သယ္ပိုးၿပီး၊ သူတို႔ဦးေဆာင္တဲ့ လူေတြလည္း ဒီဦးတည္ခ်က္ထဲ ဝင္ေရာက္ေအာင္လို႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာေဖြတာကို အာ႐ုံစိုက္မွာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြက အေလးမထားရင္၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားရင္၊ ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အဆင့္အတန္းရဖို႔ အလုပ္လုပ္ရင္ အခ်ိန္ရွိသမွ် ကုန္ဆုံးရင္၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရာမွာ စိတ္မဝင္စားသလို၊ ျပႆနာတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယမျပဳႏိုင္ရင္၊ သူတို႔တာဝန္က အျပင္ပန္း ကိစၥတစ္ခု၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ျခားနားေစဖို႔ က်မ္းေဟာင္းတရားေတြ ေျပာတာ သက္သက္ပါပဲ။ အဲဒါက ဘုရားကို သက္ေသခံတဲ့ ရလဒ္ေတြ မျဖစ္ေစႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအခါ သူတို႔က ဘုရားကို အာခံတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ လူေတြကို မမွန္တဲ့ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ ဦးေဆာင္ေနတာလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုလူေတြက မရည္႐ြယ္ဘဲ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း လုပ္ၿပီး၊ အေစခံမႈလုပ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းဆီ တျခားလူေတြကို ဦးေဆာင္သြားတတ္တယ္၊ အဲဒါက ေပါလုရဲ႕ ဘုရားကို အာခံတဲ့ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ ဒါက အမႈျပဳၿပီး လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ဆန႔္က်င္တယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးတာက အျပင္ပန္း အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္ဖို႔၊ အေစခံမႈနဲ႔ အလုပ္ႀကိဳးစားႏိုင္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ နာမည္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းလိုက္စားႏိုင္ဖို႔ မဟုတ္မွန္း ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ တျခားလူေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ စားေသာက္ရာမွာ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရား ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ စစ္မွန္မႈေတြထဲ ဝင္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲ။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္အျပင္ ကြၽန္မရဲ႕ ဝတၱရားလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းတာကို အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ အေရးႀကီးမွန္း ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ သမၼာတရားအေပၚ အရမ္း ေပါ့တန္တဲ့ သိနားလည္မႈ ကြၽန္မမွာရွိၿပီး၊ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈေတြ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို ေတြ႕ႀကဳံခ်ိန္မွာပဲ သင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ လမ္းေၾကာင္း မွန္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြကို ရရွိမွာပါ။

ေနာက္ပိုင္းကာလမွာ၊ ကိုယ့္အေျခအေနအေပၚ၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ သမၼာတရားကို တကယ္ရွာျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘယ္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ကြၽန္မ ေျဖရွင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေပၚ စသုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ဒီအရာအေပၚ စခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး သုံးသပ္တဲ့အခါမွာ၊ ေမးခြန္းအမ်ားႀကီးကို ကြၽန္မ မရွင္းမလင္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပဲ နားလည္ခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ သမၼာတရားကို အစစ္အမွန္ နားမလည္ခဲ့သလို၊ ျပႆနာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကို မျမင္ခဲ့ဘူး၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မေတြ႕ခဲ့သလို၊ ျပႆနာေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တစ္ခါမွ မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကိုယ္ အေတာ္အတန္ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြအေၾကာင္းေရးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး၊ ေရးရင္းနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ရွိတဲ့အခါတိုင္း ကြၽန္မ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေဆာင္းပါးကို ေရးၿပီးသြားေတာ့၊ အရမ္း ေက်နပ္အားရတယ္၊ စိတ္ခ်ၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေရးေနတုန္းမွာပဲ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရာကတစ္ဆင့္ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြရဲ႕ အျဖစ္အႏွစ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အလိုလို စျမင္လာခဲ့လို႔၊ သမၼာတရားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အသိပညာက ပိုလက္ေတြ႕က် ခိုင္မာလာၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းက ပိုရွင္းလာလို႔ပါပဲ။ သက္ေသခံခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြကို ေရးတာက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္တာနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားရွာေဖြတာေတြအတြက္ အေရးႀကီးမွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါဟာ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး နားလည္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းလည္း ျဖစ္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြအပါအဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဆာင္းပါးေရးတာေတြကို အာ႐ုံမစိုက္သလို၊ ဒီက႑မွာ ဘာအားထုတ္မႈမွ မသုံးစြဲၾကတာကို ၾကားရတယ္။ တခ်ိဳ႕က သူတို႔ အလုပ္မ်ားၿပီး အခ်ိန္မရွိဘူးလို႔ အၿမဲေျပာတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးတယ္၊ ဒါက ကြၽန္မရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေန အတိအက်ပဲမဟုတ္လားေပါ့။ အဲဒီမမွန္တဲ့ ရႈေထာင့္အျမင္ကိုလည္း ကြၽန္မ ကိုင္စြဲခဲ့ၿပီး၊ မေရးဖို႔ ဆင္ေျခေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ “ကိုယ့္အေျခအေနအေၾကာင္း သိခဲ့ပုံနဲ႔ ကိုယ့္ရႈေထာင့္အျမင္ကို ေျပာင္းလဲၿပီး အဲဒီအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ပုံ နည္းစနစ္ကို ငါသုံးလိုက္ရင္၊ အဲဒါ ငါ့ရဲ႕ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးမွာ မဟုတ္လား”ေပါ့။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ကြၽန္မမွာ အခု ထမ္းရမဲ့ ဝန္ထုပ္တစ္ခုရွိမွန္း ခံစားရၿပီး စာေရးဖို႔ စျပင္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သိနားလည္မႈက ေပါ့တန္ၿပီး ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စျဖစ္ေပမဲ့၊ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးတာက ကြၽန္မတာဝန္ျဖစ္တာကို သိလို႔ ကြၽန္မ နားလည္သေလာက္ ေရးရမွာပဲေလ။ စိတ္ထဲမွာ ဒီရည္မွန္းခ်က္နဲ႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဆုံ၊ မိတ္သဟာျပဳတဲ့အခါ၊ ဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး၊ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ မနက္ ဝတ္ျပဳတဲ့အေတာအတြင္းမွာ၊ တစ္ခါတေလ အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ခဲ့တယ္။ ခဏၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ျပႆနာကို နည္းနည္း ပိုရွင္းေအာင္ ျမင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ စေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အမ်ားႀကီး ပိုလြယ္သြားတယ္။ အၾကမ္းေဖာ္ျပခ်က္ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အဓိပၸာယ္တစ္ဆင့္ခ်င္းစီကို ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ သိနားလည္မႈအတိုင္း ေဖာ္ျပၿပီး၊ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေရးလိုက္တယ္။ အဲဒီေလာက္ခက္တယ္လို႔ လုံးလုံး မခံစားရေတာ့သလို၊ ေရးေနတုန္း အေၾကာင္းအရာေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားရင္းနဲ႔၊ ျပႆနာေတြအျပင္ ပါဝင္တဲ့ သမၼာတရား သြင္ျပင္ေတြကို ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မတို႔ လိုက္စားဖို႔ ပိုႀကိဳးစားၿပီး၊ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ေဆာင္းပါးေတြကို ေရးေလ၊ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းနဲ႔ လမ္းျပမႈေတြကို ကြၽန္မတို႔ ပိုရၿပီး ပိုေကာင္းခ်ီးခံစားရေလ ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ အစစ္အမွန္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေလးထားေလေလ၊ သင္သယ္ေဆာင္သည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ႀကီးမားေလေလျဖစ္ၿပီး၊ သင္သယ္ေဆာင္သည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ႀကီးမားေလေလ သင္၏အေတြ႕အႀကဳံ ႂကြယ္ဝေလေလျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သင္ သတိရွိသည့္အခါတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အေပၚ ဝန္ထုပ္တစ္ခု ခ်ေပးလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ထို႔ေနာက္တြင္ သင့္ကို သူ ေပးအပ္ထားသည့္ အလုပ္တာဝန္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းေပးလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ဤဝန္ထုပ္ေပးသည့္အခါ၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ေနစဥ္တြင္ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိသည့္ သမၼာတရားမ်ားအားလုံးကို သင္ အာ႐ုံစိုက္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သင္၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ အသက္တာမ်ား၏ အေျခအေနႏွင့္ဆက္ႏႊယ္သည့္ ဝန္ထုပ္တစ္ခု သင္၌ရွိပါက၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အပ္ႏွံထားေသာ ဝန္ထုပ္ျဖစ္ၿပီး၊ သင္သည္ ဤဝန္ထုပ္ကို သင္၏ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္ သင္ႏွင့္အတူ အၿမဲ သယ္ေဆာင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာကို သင့္အေပၚ တနင့္တပိုး တင္ထားၿပီးျဖစ္ကာ၊ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္လိုေသာအရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ သင္ လိုလားလ်က္ရွိ၏။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ဝန္ထုပ္ကို သင့္ကိုယ္ပိုင္ဝန္ထုပ္အျဖစ္ တာဝန္ယူျခင္းဟု ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနတြင္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္စားေသာက္ျခင္းတြင္၊ သင္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥမ်ားကို အေလးထားၿပီး၊ ဤျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္ုပ္ မည္သို႔ ေျဖရွင္းမည္နည္းဟု သင္ စဥ္းစားလိမ့္မည္။ ကြၽန္ုပ္၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား လြတ္ေျမာက္မႈကို ရရွိၿပီး ဝိညာဥ္ေရးရာ ေမြ႕ေပ်ာ္မႈကို ရွာေတြ႕ေစရန္ ကြၽန္ုပ္ မည္သို႔ေထာက္ကူႏိုင္မည္နည္း။ သင္သည္ မိတ္ႆဟာယဖြဲ႕ေနစဥ္တြင္ ဤျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းျခင္းကိုလည္း အာ႐ုံစိုက္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ေနခ်ိန္တြင္၊ ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေသာ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္းအေပၚ သင္အာ႐ုံစိုက္ ပါလိမ့္မည္။ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္စဥ္တြင္လည္း သင္သည္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုကိုလည္း သယ္ေဆာင္ပါမည္။ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သင္ နားလည္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ မည္သည့္ လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္ရမည္ ဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သာ၍ ရွင္းလင္းေသာ စိတ္ကူးတစ္ခုကို သင္ ရရွိလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင့္ဝန္ထုပ္က ယူေဆာင္လာေသာ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းႏွင့္ အလင္းျပျခင္းျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ သင့္အေပၚ ႏွင္းအပ္ထားၿပီးျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းျပမႈလည္း ျဖစ္သည္။ ငါသည္ ဤအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုသနည္း။ သင္၌ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မရွိပါက၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ေနစဥ္တြင္ အာ႐ုံစိုက္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ဝန္ထုပ္ကို သယ္ေဆာင္ေနစဥ္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္စားေသာက္သည့္အခါ၊ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ အႏွစ္သာရကို သင္ သေဘာေပါက္ႏိုင္သည္၊ မိမိလမ္းခရီးကို ရွာေတြ႕ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေလးထားႏိုင္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ သင္၏ ေရွ႕တြင္၊ သင္သည္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ပိုမိုရရွိႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္၏ စားေသာက္ျခင္းသည္ သာ၍ ႀကီးမားေသာ အက်ိဳးတစ္ခု ရွိဖို႔အလို႔ငွာ၊ သင္သည္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ အႏွစ္သာရကို သေဘာေပါက္၍ ႀကီးထြားဖို႔အလို႔ငွာႏွင့္၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ တို႔ထိျခင္းကို သင္ သာ၍ ခံရႏိုင္စြမ္းရွိလာဖို႔အလို႔ငွာ၊ သင္၏ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သာ၍မ်ားေသာ ဝန္ထုပ္မ်ားကို သင့္အေပၚ ထားရွိဖို႔ႏွင့္ သာ၍ပင္ ႀကီးမားေသာ အလုပ္တာဝန္မ်ားကို သင့္ထံ အပ္ႏွံဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳသင့္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စုံလင္ျခင္းကိုရရွိဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေလးထားေလာ့) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈနဲ႔ အသင္းေတာ္ထဲက ျပႆနာေတြရဲ႕ ဝန္ထုပ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ ထမ္းတဲ့အခါ၊ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္ဖို႔ သမၼာတရား ရွာေဖြရာမွာ ပိုအားထုတ္မႈ သုံးစြဲႏိုင္တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို တာဝန္သိသိ စားေသာက္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး၊ အဲဒီေနာက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ သိနားလည္မႈအေၾကာင္း မိတ္သဟာယျပဳ၊ ေရးသားႏိုင္တယ္ဆိုတာေပါ့။ အဲဒီအခါမွပဲ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈထဲ ကြၽန္မတို႔ တျဖည္းျဖည္း ဝင္ေရာက္ႏိုင္တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္အေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မတို႔က ဝန္ထုပ္ေတြကို ထမ္း၊ တမ္းတၿပီး ရွာေဖြတာနဲ႔အမွ် ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းနဲ႔ လမ္းျပမႈကို ရႏိုင္တယ္၊ သမၼာတရားအေပၚ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ သိနားလည္မႈကို တျဖည္းျဖည္း နက္သည္ထက္နက္လာေစႏိုင္တယ္၊ သီးျခားကိစၥကို ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ ခေရေစ့တြင္းက် ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး၊ သမၼာတရားအေပၚ ပိုခိုင္ခံ့ၿပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာေပါက္မႈ ရႏိုင္တယ္။ သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ မႀကိဳးစားရင္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး နားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရရင္ေတာင္၊ အၿမဲ မသဲကြဲ၊ ျမဴထဲက ပုံေတြလို ခံစားရမဲ့ အေပၚယံ၊ သိသာေလာက္တဲ့ သိနားလည္မႈပဲ ျဖစ္မွာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔မွာ စစ္မွန္တဲ့ အသိ လုံးဝ မရွိမွန္း ျပတာပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္ အသိပညာနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံကို ခ်ေရးလိုက္ျခင္းကသာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚအေျခခံၿပီး ျပႆနာေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ခ်င့္ခ်ိန္၊ နားလည္တာျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ သိသာတဲ့ အသိပညာကို တိက်ျပတ္သား၊ ယုတၱိတန္တဲ့ အသိပညာအထိ ျမႇင့္လိုက္တာက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ သိနားလည္မႈကို ေနာက္ဆုံးမွာ ပြင့္လန္းေစၿပီး အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစတယ္။ ဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အက်ိဳး၊ ကိုယ့္အေတြး ပုံေပၚလာျခင္းပါပဲ။ ဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ၊ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာက ကိစၥေတြမွာ ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈ ရျခင္း၊ သမၼာတရားကို နားလည္ျခင္းနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းျခင္းရဲ႕ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပုံကိုလည္း ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ပိုေရးေလ၊ ပိုရေလပဲ။

အခု၊ ေဆာင္းပါးေတြေရးတာကို ကြၽန္မ အတိုက္အခံမလုပ္ဘူး။ စာေရးေနတုန္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ပိုရွင္းရွင္း ျမင္ရၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ရႈေထာင့္အျမင္ေတြနဲ႔ အေတြးအျမင္စနစ္လည္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္လာတာနဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲသြားလို႔ အဲဒါက ကြၽန္မ ေမြ႕ေလ်ာ္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ ဒါဟာ တကယ့္အက်ိဳးတရားျဖစ္သလို၊ တန္ဖိုးရွိၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ အရင္က၊ ေဆာင္းပါးေတြကို ေရးတာဟာ ပင္ပန္းၿပီး အထူးသျဖင့္ ခက္ခဲတယ္လို႔ အၿမဲေတြးခဲ့ၿပီး၊ စာေရးဖို႔ ႀကိဳးစားတာထက္ အျပင္ပန္း အလုပ္ကိုပဲ ပိုလုပ္ခဲ့တယ္။ အရမ္း ပုန္ကန္တတ္ခဲ့တာပါ။ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာက ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစတယ္လို႔ေတာင္ ခံစားခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအျမင္က တကယ္ကို ေတာ္ေတာ္ မွားၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိခဲ့တာပါ။ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးတာက အလုပ္ကို လုံးဝ မေႏွာင့္ေႏွးေစပါဘူး။ အဲဒီအစား ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေအာင္ ကိုယ့္ကိုေစ့ေဆာ္ေပးၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ပိုထိေရာက္ေစတယ္။ အခု၊ အခ်ိန္ရွိတဲ့အခါတိုင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး ကိုယ့္အေျခအေနကို စဥ္းစားတယ္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္၊ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သမၼာတရားလိုက္စားဖို႔အတြက္ ဝန္ထုပ္တစ္ခု ကြၽန္မ စထမ္းခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း ေျဖရွင္းရမဲ့ အေျခအေနေတြ ကြၽန္မမွာ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္လို႔လည္း ခံစားရၿပီး၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို တမ္းတစိတ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို အထူးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။