စုၾကယ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာလက ကြၽန္မနဲ႔ အရင္က အတူအလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဝမ္လီနဲ႔တြဲၿပီး ႐ုပ္ပုံဒီဇိုင္းေရးဆြဲတဲ့အဖြဲ႕ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို တာဝန္ေပးခဲ့တယ္။ သူက သူ႔ရဲ႕ပုံရိပ္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး၊ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးတဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သူက ျပႆနာလုပ္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မနဲ႔သူက ဘာျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားမွ မရွိဘဲ အဆင္ေျပၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရးတစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ အခု ကြၽန္မတို႔ တာဝန္တစ္ခုကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အတူလုပ္ေဆာင္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈကို ေခ်ာေမြ႕ ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူက အဖြဲ႕ဝင္ေတြအေၾကာင္း ကြၽန္မကို အေသးစိတ္ရွင္းျပတယ္။ အစ္မရွင္းအေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါမွာ သူက ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “သူက ေကာင္းမြန္တဲ့ လူ႔သဘာဝမရွိသလို၊ အရမ္းလည္း မာနေထာင္လႊားတယ္။ သူက အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို လက္မခံ႐ုံတင္မက ဘူး၊ ကြၽန္မရဲ႕ျပႆနာေတြအေၾကာင္းကိုလည္း အၿမဲေျပာတယ္။ သူက အဖြဲ႕ထဲမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အခန္းက႑က မေနဘူး။ ကြၽန္မက သူ႔အေၾကာင္း ေခါင္းေဆာင္ကို စာေရးအေၾကာင္းၾကားခဲ့သလို အျခားလူေတြရဲ႕ အကဲျဖတ္မႈေတြကိုလည္း စုေဆာင္းေပးခဲ့တယ္။ သူ အထုတ္ခံရေတာ့မွာ” လို႔ ကြၽန္မကို ေျပာျပတယ္။ အကဲျဖတ္မႈေတြကို ကြၽန္မဖတ္ၾကည့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အမ်ားစုေျပာတာက အစ္မရွင္းက သူ႔ရဲ႕တာဝန္မွာ အားသာခ်က္ေတြရွိၿပီး အစြမ္းအစေကာင္းရွိေပမယ့္ သူက မာနနည္းနည္းေထာင္လႊားသလို၊ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အျမင္ကိုပဲ ဖက္တြယ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ေကာင္းတဲ့မိတ္သဟာယနဲ႔ ဆိုရင္ ကိစၥေတြကို လက္ခံႏိုင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေပါ့။ အားလုံးၿခဳံၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ သူ႔ကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးသင့္တယ္။ သူ႔အေပၚ ဝမ္လီရဲ႕ အကဲျဖတ္မႈဟာ ဓမၼဓိ႒ာန္မက်သလို မွ်တမႈ လည္း မရွိဘူး၊ သူ႔ကို သာမန္ကာလွ်ံကာ တာဝန္က မထုတ္ပယ္သင့္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ အစ္မရွင္းက ဝမ္လီ့ကို အၾကည့္ရဆိုးေစတဲ့ တုံ႔ျပန္ခ်က္ေပးလိုက္မိလို႔ သူ႔အေပၚ အျမင္ေစာင္းသြားၿပီး သူ႔ရဲ႕တာဝန္ကေန ဖယ္ရွားပစ္ခ်င္တာမ်ားလား။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဝမ္လီက သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ၿပီး ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္တယ္။ အဲဒီျပႆနာကို ကြၽန္မ သူ႔ကို ေထာက္ျပခ်င္ တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူက သိကၡာဆယ္ဖို႔ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္လြန္းေတာ့၊ အဲဒီေနာက္မွာ ငါ့ကို မုန္းသြားမလားဆိုၿပီး ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိစၥေတြ အခ်ိဳးမက်ျဖစ္သြားရင္ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အဆင္ေျပေတာ့ မွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ “အစ္မရွင္းက ယုံၾကည္သူ အသစ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူက ေခါင္းလည္းနည္းနည္းမာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို တာဝန္ကေန ထုတ္ပယ္ပစ္ရေလာက္ေအာင္ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာက မႀကီးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္ သူ႔ကို ကူညီၾကရေအာင္” လို႔ ကြၽန္မက ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေျပာဆိုျပဳမူပုံေတြ အကုန္လုံးေျပာင္းသြား တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ပုံ နဲ႔ “သူက ေခါင္းမာတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔မွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္သေဘာထားရွိတယ္။ ကြၽန္မလည္း အစ္မလိုပဲ ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ အခု ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရွိသြားၿပီ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အေျခခံ ၿပီး သူ႔ကို ဖယ္ရွားပစ္သင့္တယ္။ သူ႔ကို အစ္မ ကူညီခ်င္ရင္ ကူညီပါ။ သူ႔ရဲ႕အလုပ္ေတြကို အစ္မ တာဝန္ယူေပးလို႔ရ တယ္” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ကြၽန္မက အဖြဲ႕ထဲကို အခုမွဝင္တာျဖစ္ၿပီး ဘာကိုမွ သိပ္မရင္းႏွီးေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူက သူ႔ရဲ႕တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ကြၽန္မအေပၚ အတင္းေပးေနတယ္၊ ဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစႏိုင္ တယ္။ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးတာဝန္မဲ့တဲ့အရာတစ္ခု ကို လုပ္တာပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕အေတြးေတြကို သူနဲ႔ ပိုၿပီးမွ်ေဝခ်င္ေပ မယ့္ သူ ဘယ္ေလာက္ေအးတိေအးစက္ႏိုင္တာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒီပဋိပကၡဟာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးအေပၚ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးပဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

ရက္နည္းနည္းေလာက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေနရာေတြကို ေျပာင္းဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အဆင္သင့္ျပင္ၾကတယ္။ ဝမ္လီက “ကြၽန္မတို႔ အစ္မရွင္းကို မေခၚဘဲ ေနရေအာင္။ သူ ဒီမွာေနၿပီး ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္တယ္” လို႔ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ကြၽန္မထင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့တာဟာ သူ႔ကို အဆက္ျဖတ္ဖို႔ နည္းတစ္နည္း မဟုတ္လား။ သူ႔ကို တာဝန္က ဖယ္ရွားလိုက္တာနဲ႔ ဘာထူးလို႔ လဲ။ အစ္မရွင္းက အဓိက အခန္းက႑တစ္ခုကေန ပါဝင္တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစမွာ ျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚလည္း မတရားဘူး။ ကြၽန္မ စိုးရိမ္သြားတယ္။ ဝမ္လီက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ ေဆာင္႐ြက္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕အာဏာကို အလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီး အစ္မရွင္းကို ပယ္ထုတ္ေန တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္ ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က အစ္မရွင္းနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးေတာ့ သူက လုံးဝအာခံတတ္ၿပီး ကြၽန္မအေပၚ မေကာင္းတဲ့သေဘာထားရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာကို ကြၽန္မ ပိုၿပီး တိုက္႐ိုက္ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးလိုက္ရင္ ကြၽန္မက အစ္မရွင္းကို အကာအကြယ္ေပးၿပီး သူ အခက္ေတြ႕ေအာင္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာၿပီး ကြၽန္မအေပၚ စိတ္ခုလာမွာ စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ၾကား ကြာဟသြားေစခဲ့ၿပီး သူက ကြၽန္မကို မေက်မခ်မ္းနဲ႔ ပယ္ထုတ္လိုက္ ရင္ ကြၽန္မတို႔အတူ အလုပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္ေတာ့ မွာလဲ။ ကြၽန္မ တြန႔္ဆုတ္သြားၿပီး ကြၽန္မေျပာမယ့္အရာ ကို မ်ိဳသိပ္လိုက္တယ္။ ေမ့လိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္ တယ္။ အမွန္တရားဟာ နာက်င္ေစလို႔ ကြၽန္မ အရမ္းတိုက္႐ိုက္မေျပာသင့္ဘူး။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေဖာ့ေျပာသင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ “သူ႔ရဲ႕တာဝန္ကို ေျပာင္းဖို႔ ဘာတစ္ခုမွ ေခါင္းေဆာင္က အတည္မျပဳေသး ဘူး။ သူ႔ကို ဒီမွာ ထားခဲ့ဖို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ သူ႔ကို တာဝန္က မထုတ္ခင္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ကြၽန္မတို႔ မေစာင့္သင့္ဘူးလား။ သူ႔ကို ကြၽန္မတို႔နဲ႔ လိုက္လာပါေစ။ ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ဖို႔လည္း အဲဒီနည္းက ေကာင္းမယ္” လို႔ ကြၽန္မက ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ အဲဒီလိုေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဝမ္လီက အတင္းမလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာကို ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မကိုင္တြယ္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ကြၽန္မသိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အစ္မရွင္းကို သူ ဆက္ၿပီးပစ္မွတ္ထား ေနမွာကို ကြၽန္မစိုးရိမ္မိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားရေပ မယ့္ ကြၽန္မတို႔ဟာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ၾကည့္ေန လိုက္ၿပီး သူ အမွားႀကီးတစ္ခု မလုပ္မိေအာင္ သူ႔ကို တားရမယ္လို႔ ကြၽန္မစဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူက တမင္တကာ ဆက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ေနတယ္။ တစ္ခါက အသင္းေတာ္က သင္တန္းတက္ဖို႔ လူတစ္ေယာက္လိုတယ္။ အစ္မရွင္းက သင္ယူတတ္ေျမာက္တဲ့ေနရာမွာ အရမ္းျမန္တာေၾကာင့္ သူ႔ကို သင္တန္းကိုလႊတ္ၿပီး၊ သူျပန္လာတဲ့အခါ မွာ တျခားသူေတြကိုလည္း ျပန္သင္ခိုင္းတာ အေကာင္းဆုံးေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ဝမ္လီက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမသိေသးတဲ့ အစ္မလ်ဴကို အတင္းလႊတ္လိုက္တယ္။ အစ္မရွင္းက ဝမ္လီနဲ႔ မတူတဲ့အျမင္ေတြကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဖာ္ျပခဲ့မွန္း အျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဆီကေန သိခဲ့ရၿပီး၊ အစ္မရွင္းရဲ႕ အႀကံဉာဏ္ေတြက ပိုၿပီးေကာင္းတယ္လို႔ အားလုံးက ခံစားၾကရေပ မယ့္ ဝမ္လီက အဲဒါေတြကို လက္မခံဘဲ သူ႔ကိုသာ နားေထာင္ဖို႔ အစ္မရွင္းကို အတင္းအက်ပ္ေျပာ ခဲ့တယ္။ ေတြ႕ဆုံပြဲတစ္ခုမွာ အစ္မရွင္းက သူ႔ရဲ႕ျပႆနာ ေတြကို တင္ျပလာတဲ့အခါ၊ ဝမ္လီက စိတ္ဆိုးသြားၿပီး သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ တယ္။ အစ္မရွင္းက သူ႔ရဲ႕တာဝန္ေတြမွာ ျပႆနာေတြ ရွိတဲ့အခါ ဝမ္လီက သူ႔ကို မကူညီဘဲ သူ႔အလုပ္မွာ အက်ပ္႐ိုက္ေစၿပီး၊ သူ႔အတြက္ အခက္အခဲေတြျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေတြအားလုံးကို ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မ တကယ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတယ္။ ဝမ္လီဟာ အၿမဲအၿငိဳးထားၿပီး အစ္မရွင္းကို ဖယ္ထုတ္တယ္။ တကယ္ဆိုး႐ြားလာတယ္။ ဒါက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစၿပီး ထိခိုက္လာတယ္။ ဝမ္လီနဲ႔ ကြၽန္မ ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ကြၽန္မသိတယ္။ အင္း။ အဲဒီေန႔မွာ ကြၽန္မ သတၱိေမြးလိုက္ၿပီး၊ “အစ္မရွင္းအေပၚ ထားတဲ့အၿငိဳးေတြ အစ္မ လက္မလႊတ္ေသးဘူး မဟုတ္လား။ အစ္မရွင္းက အသစ္အဆန္းေတြကို သင္ယူတဲ့ ေနရာမွာ ေတာ္တယ္။ အစ္မက သူ႔ကို ေပးမသြားဘူး၊ ဒါဟာ သူ႔အေပၚ အစ္မ မေကာင္းျမင္ေနတာပဲျဖစ္မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါကို ကြၽန္မေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ သူ႔မ်က္ႏွာက ေမွာင္မည္းသြားၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ “သူ႔အေပၚ မေကာင္းျမင္တာကို ကြၽန္မ လက္လႊတ္လိုက္ၿပီးၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ အခု အစ္မကို ကြၽန္မ အေကာင္းမျမင္ေတာ့ဘူး။ အစ္မရွင္းရဲ႕အဖြဲ႕ဟာ သူ႔တို႔ရဲ႕အလုပ္မွာ ဘာမွ မေအာင္ျမင္ဘူး၊ အဲဒါ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာပဲ။ သူ႔ကို ကြၽန္မတို႔ ဖယ္ရွားပစ္သင့္တယ္လို႔ အစ္မကို အေစာႀကီးကတည္းက ေျပာေပမယ့္ အစ္မက သေဘာမတူခဲ့ဘူး” လို႔ ေျပာတယ္။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ လုံးဝမသိဘူး။ အဖြဲ႕က ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ကိုင္တဲ့အခါမွာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူမၾကည့္ဘဲ ႏွပ္လႊတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း ေဒါသထြက္လာၿပီး သူ႔လုပ္ရပ္ေတြ ရဲ႕ သဘာဝကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ထုတ္ လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ဘယ္ေလာက္အာခံတတ္တာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မ တြန႔္ဆုတ္သြားတယ္။ အမွန္တရားကို အမွန္ကို နည္းနည္းပဲ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ေပမယ့္၊ သူက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လက္မခံဘူး။ သူ႔ျပႆနာေတြ အားလုံးကိုသာ ငါေဖာ္လိုက္ ရင္ သူ က်ိန္းေသပြင့္ထြက္သြားမွာပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ငါတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို က်ိန္းေသထိခိုက္မွာပဲ။ ဘာမွ ထပ္မေျပာတာဘဲ ပိုေကာင္းတယ္၊ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကို ငါနည္းနည္းဆုံးမၿပီးပါၿပီေလ လို႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူက လက္ခံမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ေမ့ပစ္လိုက္ ဖို႔ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အစီအစဥ္ေတြ ေျပာင္းသြား တယ္၊ အျခားအလုပ္အတြက္ ကြၽန္မကို အဓိကႀကီးၾကပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အံ့ဩစရာေကာင္းတာက တစ္လၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဝမ္လီရဲ႕အလုပ္ဟာ ရပ္တန႔္ေနၿပီး၊ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ကလည္း အားနည္းၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနၾက တယ္။ တာဝန္မွာ သူတို႔ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ၾကတာကို သူက ေတြ႕ေတာ့ သူတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပမယ့္ ဘာလမ္းၫႊန္ခ်က္မွ မေပးဘူးလို႔ သူတို႔က ေျပာတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ ေဘာင္ခတ္ခံရသလို အားလုံး ခံစားၾကရၿပီး အရမ္းအပ်က္သေဘာေဆာင္ တာဟာ သူတို႔ရဲ႕တာဝန္ေတြကိုေတာင္ သိပ္မလုပ္ ႏိုင္ၾကဘူး။ အစ္မရွင္းရဲ႕အလုပ္ကို သူလမ္းၫႊန္ခ်က္မေပး တာ လနဲ႔ခ်ီေနၿပီလို႔လည္း သူတို႔က ေျပာတယ္။ သူတို႔အားလုံးက မ်က္ရည္ေတြ ဝဲေနၾကတယ္။ ကြၽန္မ ဒီအတိုင္း ဆက္ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဝမ္လီရဲ႕ျပႆနာေတြကို အခ်ိန္အၾကာႀကီးတုန္း က ေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ သဘာဝအေၾကာင္း သူ႔ကို ကြၽန္မ ေထာက္မျပခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သူနားမလည္ဘဲ လူေတြကို မလိုမုန္းထားစိတ္နဲ႔ ပယ္ထားၿပီး အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္ေတြကလည္း ရပ္တန႔္လုနီးပါး ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မမွာ အရမ္းအျပစ္ရွိသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အႏၲိခရစ္ေတြ ကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္လိုက္ တယ္- “ပုံပန္းသဏၭာန္အားလုံးတြင္ အႏၲိခရစ္၏ စကားတို႔သည္ အထူးသျဖင့္ ၾကင္နာသည့္၊ ယဥ္ေက်းမႈရွိသည့္၊ ဂုဏ္ရွိသည့္ပုံေပၚသည္။ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ မည္သူမဆို၊ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ေႏွာင့္ယွက္တတ္သည့္သူ၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း မခံရသည့္သူ၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာ္ထုတ္ခံရျခင္းမရွိသည့္ မည္သူမဆို၊ ၎တို႔သည္ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ အႏၲိခရစ္သည္ ၎တို႔က ကိစၥအားလုံးတြင္ သေဘာထားႀကီးသည္ဟု လူတို႔အား ထင္ျမင္ေစလ်က္ မ်က္ကြယ္ျပဳၾကသည္။ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႏွင့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္အမႈတိုင္းသည္ အေကာင္းျမင္ ခံရၿပီး သည္းခံေပးသည္။ အႏၲိခရစ္သည္ ေဒါသစိတ္မရွိေပ။ ေဒါသ၊ အမ်က္ေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုသူက အမွားတစ္ခုလုပ္မိေသာေၾကာင့္ လူတို႔အား မနာက်င္ေစေပ။ ၎တို႔သည္ သည္းညည္းခံၿပီး စိတ္ရွည္သည္၊ မည္သူ႔ကိုမွ် နာက်င္ေစမည္၊ ၿခိမ္းေျခာက္မည္ မဟုတ္ဟု ၎တို႔က ျပသခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔၏ ဖုံးကြယ္ထားေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မ်က္ႏွာရေစရန္၊ ၎တို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ ၎တို႔၏ အျပဳအမူ၊ ၎တို႔၏ စ႐ိုက္လကၡဏာတို႔အေပၚ လူမ်ားက အထင္ႀကီးၿပီး လက္ခံေအာင္ျပဳလုပ္ရန္ျဖစ္သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈ ရေစဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ျပည့္ဝေစဖို႔သာ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် အေရးမထားသကဲ့သို႔၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ထိုအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုပင္ ပစ္ပယ္သည္ (အပိုင္း ၁၀)”) ဒါက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းစိတ္ထိခိုက္ေစ တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို လူေတြက ေႏွာင့္ယွက္ေနတာကို ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ အႏၲိခရစ္ ေတြက သူတို႔ရဲ႕ေကာင္းတဲ့ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ဘာမွ ဝင္မလုပ္ဘူး၊ သူတို႔ဟာ အရမ္းတစ္ကိုယ္ ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လို လုပ္ေနတာ ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မကို ဝမ္လီနဲ႔အတူလုပ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က စီစဥ္ထားခဲ့တယ္၊ တစ္ေယာက္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို တစ္ေယာက္ ကူညီႏိုင္ဖို႔အတြက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္သလို ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို အတူတကြ ထိန္းသိမ္းသြားဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ “ေကာင္းမြန္တဲ့” ဆက္ဆံေရးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ သူနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ “သေဘာေကာင္းတဲ့” ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ အစ္မရွင္းအေပၚ သူ႔ရဲ႕ ေဘးဖယ္ၿပီး ဖိႏွိပ္တတ္ တဲ့ ဆက္ဆံေရးကို မေဖာ္ထုတ္ရဲခဲ့ဘူး။ အျခားသူေတြအေပၚ သူ႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို သူ႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈက ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာ ျဖစ္ၿပီး အလုပ္အေပၚ ထိခိုက္မႈရွိေနတာကို ကြၽန္မေတြ႕ေပမယ့္၊ သမၼာတရားရဲ႕မူေတြနဲ႔အညီ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို သတင္းပို႔တာမ်ိဳး ကြၽန္မ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ သူက ကြၽန္မကို သေဘာမက်မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ကြာဟမႈျဖစ္သြားမွာ ကို ကြၽန္မစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ကြၽန္မ သတၱိရွိတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ေနာက္တြန႔္ေနတုန္းပဲျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔အျပဳအမူေတြရဲ႕သဘာဝကို တိုက္႐ိုက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေထာက္ျပခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သူ႔ကို အၿမဲထြက္ေပါက္တစ္ခုေပးခဲ့ တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို သူဘာလုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ကြၽန္မ တိတိက်က်ေတြ႕ရၿပီး အဲဒါေတြဟာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ ေတြကို အရမ္းေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သေဘာေကာင္းသူလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္တဲ့ပုံ ဖမ္းေနတာက၊ အမွန္တကယ္ေတာ့ ယုံလို႔မရသလို၊ ဉာဏ္မ်ား တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကေန လာမွန္း ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မသိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တဲ့အရာအားလုံးဟာ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ကာကြယ္ဖို႔ျဖစ္ၿပီး အားလုံးဟာ ကြၽန္မရဲ႕နာမည္နဲ႔ဂုဏ္ျဒပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ၾကင္နာတဲ့သြင္ျပင္နဲ႔ စိတ္ႏွလုံးသားေတြကို သိမ္းသြင္းဖို႔၊ အျခားသူေတြကို အမိဖမ္းဖို႔ပဲ ျဖစ္ တယ္။ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေဖာ္ထုတ္ျပသေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ျပန္သုံးသပ္တဲ့အခါမွာ တကယ္အျပစ္ရွိသလို ကြၽန္မ ခံစားရၿပီး၊ အရမ္းမယုံၾကည္ရသလို ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ား ခဲ့တဲ့အတြက္ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မုန္းမိတယ္။ ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့တာဝန္တစ္ခုကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္မက တာဝန္မဲ့ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေတြ႕တဲ့ အခါမွာ မူေတြနဲ႔အညီ ကြၽန္မ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မက ထိခိုက္ေစ ခဲ့ၿပီး အျခားလူေတြရဲ႕ဘဝေတြကိုလည္း ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို ေကြၽးတဲ့လက္ကို ကြၽန္မျပန္ကိုက္ေန တာပဲျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ကို ကြၽန္မ မေက်ပြန္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါ အရမ္းလြန္လြန္း တယ္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္ကို ဆုေတာင္းဖို႔နဲ႔ ေနာင္တရဖို႔အတြက္ ကြၽန္မလာၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ၿပီး နာက်င္ေစေအာင္ လုပ္တာကို ရပ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနၿပီ။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ့္ရဲ႕အလုပ္ကို ကာကြယ္သြားမွာျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အစ္မရွင္းအဖြဲ႕ရဲ႕ အေျခအေန အေၾကာင္း ကြၽန္မ ထုတ္ေျပာလိုက္တာနဲ႔၊ ဝမ္လီရဲ႕ ေျပာဆိုျပဳမူပုံေတြ ေျပာင္းသြားၿပီး အစ္မရွင္းက အျခားသူေတြကို ဆြဲခ်ေနတယ္လို႔ သူက စၿပီး မေက်မနပ္ေျပာတယ္။ သူက ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ မသိဘူးဆိုတာနဲ႔ တုံ႔ျပန္ေျပာဆိုတာေတြကို လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကသိကေအာက္နည္းနည္းျဖစ္သြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ စေျပာ႐ုံပဲရွိေသးတယ္၊ သူက စိတ္ဆိုးသြားၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာေတြ အားလုံးကို ကြၽန္မထုတ္ေျပာလိုက္ရင္ ကြၽန္မအေပၚ သူ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြား မွာ က်ိန္းေသတယ္လို႔ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မေျပာသင့္လား။ ကြၽန္မတြန႔္ဆုတ္သြားၿပီး ေဘာင္ခတ္ခံရသလို ခံစားရေတာ့ ကြၽန္မ တိတ္တိတ္ကေလးဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို ဘယ္လို႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ေစခ်င္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္ကို ထိန္းသိမ္း ေစခ်င္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိလိုက္ တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မကို သတၱိနည္းနည္းရွိေစခဲ့တယ္။ သူ ဘယ္လိုပဲထင္ထင္ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ႐ိုးသားတဲ့အျမင္ကို မွ်ေဝရမွာပဲဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက အစ္မရွင္းကို ဘယ္လိုဖိႏွိပ္ေန တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ မွ်မွ်တတ ေျပာလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါရဲ႕သဘာဝနဲ႔အက်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ဘာတစ္ခုမွ လက္မခံဘူး။ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူဆက္ၿပီး ျငင္းေနတယ္။ အမွန္တရားကို လက္ခံဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ကိုယ္သူသိဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာဟာ ဘယ္ေလာက္ေလးနက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီတာဝန္မွာ သူဆက္ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မသိလိုက္ရေတာ့ အဲဒါကို ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔မွ်ေဝလိုက္တယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ဝမ္လီနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးၿပီျဖစ္ ေပမယ့္ သူက မေျပာင္းလဲေသးဘူး။ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူေတြဟာ အလုပ္အတြက္ သူ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာကို ျပသေနတယ္။ သူက ေကာင္းတဲ့လူ႔သဘာဝမရွိသလို အမွန္တရားကိုလည္း လက္မခံတာေၾကာင့္ သူ႔ကို ထုတ္ပစ္ရမွာျဖစ္တယ္တဲ့။ သူက အဲဒါကို ကြၽန္မကို လုပ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ရင္ေတြတုန္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာေတြကို ငါေဖာ္ထုတ္လိုက္က တည္းက ငါ့အေပၚ သူ႔ရဲ႕သေဘာထား ေျပာင္း သြားတယ္။ ငါကိုယ္တိုင္ သူ႔ကို အလုပ္ထုတ္ပစ္လိုက္ရင္ သူ႔ကို အရမ္းေစာ္ကားရာက်ေနမယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သူ ငါ့ကို မုန္းမ်ားသြားမလား။ ေခါင္းေဆာင္ကို ငါက သတင္းပို႔တယ္လို႔ သူထင္ခဲ့ရင္ သူ႔ကို ငါက ပစ္မွတ္ထားေနခဲ့ တယ္လို႔ သူထင္သြားမွာလားလို႔ စဥ္းစားမိ တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒြိဟျဖစ္ၿပီး သူ႔ကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမလဲဆိုတာ ကြၽန္မ မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ ဗ်ာမ်ားေနတုန္းမွာ၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္လိုက္တယ္- “လူအမ်ားစုသည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆႏၵရွိၾကေသာ္လည္း၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ စိတ္ဆႏၵ ရွိ႐ုံမွ်ရွိၾကေလသည္။ သမၼာတရားသည္ ၎တို႔၏အသက္ မျဖစ္လာေသးေပ။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ အင္အားစုမ်ားကို ၎တို႔ အမွတ္မထင္ေတြ႕ရသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲၿပီး ဆိုးသြမ္းေသာ လူတို႔က ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ေနသည္ သို႔မဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ အတုအေယာင္မ်ားႏွင့္ အႏၲိခရစ္တို႔က အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ အမႈအရာမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနၾက၍ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏ အမႈကို ဆုံးရႈံးမႈမ်ားျဖစ္ေစၿပီး ဘုရားသခင္ေ႐ြးေကာက္ထားသူတို႔ကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစသည္ကို ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ထရပ္ၿပီး ထုတ္ေျပာဖို႔သတၱိ မရွိေတာ့ေပ။ သင္တို႔ သတၱိမရွိသည့္အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ သင္တို႔ ေၾကာက္တတ္သည္ သို႔မဟုတ္ စိတ္ထဲရွိသမွ် မေဖာ္ျပတတ္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ သို႔မဟုတ္ သင္က နားမလည္သကဲ့သို႔၊ ထုတ္ေျပာရဲျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သေလာ။ ဤအရာမ်ားထဲမွ မည္သည့္အရာမွ် မဟုတ္ေပ။ ယင္းမွာ သင္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား အမ်ိဳးအစား အခ်ိဳ႕၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံရေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ ကလိမ္ကက်စ္အျပဳအမူ ျဖစ္သည္။ သင္က၊ ‘ကြၽန္ုပ္ ထုတ္ေျပာလိုက္လွ်င္၊ ကြၽန္ုပ္ကို မည္သို႔ အက်ိဳးျပဳမည္နည္း။ ကြၽန္ုပ္ ထုတ္ေျပာလိုက္ၿပီး တစ္စုံတစ္ဦးကို သေဘာမက်ျဖစ္ေစပါက၊ အနာဂတ္တြင္ ကြၽန္ုပ္တို႔ မည္သို႔ အဆင္ေျပမည္နည္း’ ဟု ေတြးရင္း၊ သင့္ကိုယ္သင္ ဦးစြာပထမ စဥ္းစားေလသည္။ ဤသည္မွာ ကလိမ္ကက်စ္ စိတ္ေနစိတ္ထားျဖစ္၏၊ မွန္သည္ေလာ။ ဤသည္မွာ ကလိမ္ကက်စ္ စိတ္သေဘာထား၏ အက်ိဳးဆက္မဟုတ္ေလာ။ ေနာက္ထပ္တစ္ခုမွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သင္က၊ ‘ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ဆုံးရႈံးျခင္းတစ္ခုသည္ ငါႏွင့္ အဘယ္ပတ္သက္စရာ ရွိသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ ဂ႐ုစိုက္သင့္သနည္း။ ထိုအရာသည္ ငါႏွင့္ မည္သို႔မွ် မပတ္သက္ပါ။ ယင္းကို ငါျမင္ကာ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ၾကားလွ်င္ပင္၊ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မလိုအပ္ပါ။ ယင္းသည္ ငါ၏ တာဝန္ မဟုတ္- ငါသည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး မဟုတ္’ဟု ေတြးသည္။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားသည္ သင္၏ မသိစိတ္မွ ေပါက္ဖြားသည့္အလား၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ယင္းတို႔က အၿမဲတမ္းေနရာမ်ား ယူထားၾကသည့္အလား- သင္၏ အတြင္းတြင္ ရွိၾကေလသည္၊ ယင္းတို႔သည္ လူသား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ျဖစ္သည္။...သင္သည္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို အလုံးစုံ ခံထားရသည္။ သင္ေျပာသည့္၊ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာအေပၚတြင္ သင္သည္ ဩဇာမရွိေပ။ သင္အလိုရွိလွ်င္ပင္ သမၼာတရားကို သင္မေျပာဆိုႏိုင္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သင္အမွန္တကယ္ထင္သည့္အရာကို မေျပာႏိုင္ေပ။ သင္အလိုရွိလွ်င္ပင္ သမၼာတရားကို သင္လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပ။ သင္အလိုရွိလွ်င္ပင္ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေပ။ သင္ေျပာသမွ်၊ လုပ္သမွ်၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သမွ် အရာတိုင္းသည္ မုသားျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ႏိုင္ၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္သည္။ သိသာထင္ရွားစြာပင္၊ သင္သည္ သင္၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို အလုံးစုံ ခံထားရသည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး သမၼာတရားအတြက္ ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္ရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာ သင့္အေပၚတြင္ မမူတည္ေပ။ သင္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဇာတိပကတိ၏ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကလြဲ၍ အျခားမည္သည့္အရာမွ် မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ စာတန္၏ တန္ဆာပလာတစ္ခုျဖစ္လာသည္။ သင္၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားက သင့္ကိုေျပာဆိုသည့္အရာမွန္သမွ်ကို သင္လုပ္ေဆာင္ေျပာဆိုသည္။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္က ‘ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ငါႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းမည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္သည့္၊ မိမိတို႔၏တာဝန္၌ တာဝန္မဲ့သည့္သူမ်ားအား ငါ၏ထင္ျမင္ခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၿပီး အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမဖို႔ လိုသည္။ ဤတာဝန္ကို ငါယူရမည္’ ဟု ေတြးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႀကီးစြာေသာ အခက္အခဲျဖင့္ သင္သည္ သတၱိေမြးၿပီး ရဲရဲတင္းတင္း ထုတ္ေျပာခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အျခားသူကစားပြဲကို႐ိုက္လိုက္ၿပီး ေဒါသထြက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သင္သည္ ေနာက္ျပန္တြန႔္သြားေလသည္။ သင္သည္ အမွန္တကယ္ ႀကီးၾကပ္သူေရာ ဟုတ္၏ေလာ။ သင့္သႏၷိ႒ာန္ႏွင့္ စိတ္ႀကံ့ခိုင္မႈတို႔က အဘယ္အသုံးတည့္ေနခဲ့သနည္း။ ယင္းတို႔သည္ အသုံးတည့္မေနခဲ့ေခ်။ သင္တို႔အားလုံးသည္ ဤအေျခအေနမ်ားကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသခ်ာေပါက္ ႀကဳံေတြ႕ၿပီးျဖစ္ကာ သင္သည္ သင္လုပ္ႏိုင္သည့္အရာ မည္သည့္အရာမွ်မရွိဟု ခံစားရလ်က္ ပထမဆုံးအခက္အခဲတြင္ သင့္ကိုယ္သင္ ဆင္ေျခေပးသည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္သူမဟုတ္၊ သင္သည္ လုံးဝ ဖယ္ရွားခံရၿပီးျဖစ္သည္ဟု မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္လ်က္ သင့္ကိုယ္သင္ အရႈံးေပးလိုက္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို မခ်စ္သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း သင္သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေနခဲ့သေလာ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သေလာ။...သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါမွ် မရွာေဖြေပ။ သင္၏ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္မ်ားကို တိုးျမႇင့္ရင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္ရင္းႏွင့္ က်မ္းသစၥာမ်ား က်ိန္ဆိုရင္း၊ ဆုေတာင္းၿမဲ ဆုေတာင္းေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာမ်ားအားလုံးမွ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာၿပီနည္း။ သင္သည္ မွန္ပါ့သမားျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္- သင္သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် ရန္မစေပ၊ မည္သူ႔ကိုမွ် မေစာ္ကားေပ။ ကိစၥတစ္ခုက သင္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္လွ်င္၊ သင္သည္ ေဝးေဝးေနၿပီး စဥ္းစားလိမ့္မည္။ ‘ငါႏွင့္ မည္သို႔မွ် မသက္ဆိုင္သည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာကိုမွ် ငါ ေျပာမည္မဟုတ္သည့္အျပင္၊ ဤအရာသည္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ ျဖစ္သည္။ တစ္ခုတစ္ေလက ငါ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား၊ ငါ၏မာန၊ သို႔မဟုတ္ ငါ၏ မိမိကိုယ္ကို ေလးစားမႈကို ထိခိုက္ေစပါက၊ ယင္းတို႔ထဲမွ တစ္ခုမွ်ကို ငါသည္ အေရးထားမည္ မဟုတ္ေပ၊ ထိုအရာအားလုံးကို သတိရွိရွိ ခ်ဥ္းကပ္မည္ျဖစ္သည္။ ငါ မဆင္မျခင္ ျပဳရမည္မဟုတ္။ ေထာင္ထြက္သည့္ သံေခ်ာင္းက ဦးစြာပထမ ထိုးႏွက္ခံရတတ္၏၊ ငါသည္ ဤမွ်မိုက္မဲျခင္း မရွိ။’ သင္သည္ ဆိုးသြမ္းမႈ၊ ကလိမ္ကက်စ္က်ျခင္း၊ တင္းမာျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို စက္ဆုပ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ လုံးဝ ရွိေန၏။ ၎တို႔သည္ သင့္ကို ဖ်က္ဆီးေနၿပီး ေမ်ာက္ဘုရင္ ဝတ္ဆင္ခဲ့သည့္ ေ႐ႊကြင္းထက္ပင္ သင့္အတြက္ ခံရပ္ရန္ သာ၍ ခက္ခဲေစၿပီျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အလြန္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်စရာျဖစ္ၿပီး ဒုကၡႀကီးလွေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္”) ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ခုခ်င္းစီက ႏွလုံးသားကို တန္းထိတယ္။ ဝမ္လီနဲ႔ပတ္သက္လို႔၊ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိမွာ ကြၽန္မ အၿမဲေၾကာက္ခဲ့ၿပီး၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ဝံ့ခဲ့သလို၊ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ေတြကို မထုတ္ေဖာ္ဝံ့ခဲ့ဘူး။ ဆိုးယုတ္တာ၊ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတာနဲ႔ အမွန္ရားကို မုန္းတီးတာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္ ထားခဲ့တယ္။ “သဟဇာတျဖစ္ျခင္းသည္ ဘ႑ာသိုက္တစ္ခု ျဖစ္သည္၊ သည္းခံစိတ္ရွည္ျခင္းက ဂုဏ္ရည္ တစ္ခုျဖစ္သည္”၊ “အျခားသူမ်ားကို မည္သည့္ အခါမွ် မေစာ္ကားပါႏွင့္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ားအတြက္ အျပစ္မတင္ပါႏွင့္”၊ “တစ္စုံတစ္ရာ မွားယြင္းသည္ကို သိသည့္အခါ၊ နည္းနည္းေျပာသည္က ပိုေကာင္း၏” နဲ႔ “ပြင့္လင္းျခင္းသည္ အျခားသူမ်ားကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္”။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ ေလာကီဒႆနေတြဟာ ကြၽန္မဘဝအတြက္ ဥပေဒေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မေတြ႕တဲ့ ျပႆနာေတြအေၾကာင္း ကြၽန္မ ထုတ္မေျပာရဲခဲ့သလို ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ မူေတြနဲ႔အညီ မလုပ္ရဲခဲ့ ဘူး။ ကြၽန္မက သူရဲေဘာေၾကာင္ေနခဲ့တာ။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ဝမ္လီကို ထုတ္ေစခ်င္ တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မအတြက္ ရွင္းလင္းတာက အဲဒါကို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ရမွာျဖစ္ၿပီး၊ ဒါမွ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ေတြ မေႏွာင့္ေႏွးေတာ့ မွာေလ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိမွာ စိုးၿပီး၊ ကြၽန္မ ေျပာမထြက္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ကြၽန္မက သေဘာေကာင္းပုံေပၚၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာက်င္ေစလိုတဲ့ပုံေပါက္ေပမယ့္၊ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္မက အျခားသူေတြနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ ေကာင္းတဲ့ပုံရိပ္တစ္ခုအတြက္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို လဲလွယ္ၿပီး ေရာင္းစားေနခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မက ဝမ္လီကို အလွည့္တိုင္းမွာ အကာအကြယ္ေပးေနၿပီး သူ႔ကို ဘုရားအိမ္ေတာ္ ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခြင့္ေပးေနခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္မွာ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ စာတန္အတြက္ ကြၽန္မက ဒိုင္းတစ္ခုလို႔ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မက သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီဆိုးယုတ္တဲ့ ဒႆနေတြဟာ လူေတြကို လမ္းမွားေရာက္ေစၿပီး ထိခိုက္ေစတဲ့ အေတြးမွား ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ အရမ္းေမွာင္မည္းၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူေတြဟာ ဆိုးယုတ္တဲ့ ဒႆနေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ၾကလို႔ပဲ။ သူတို႔ဟာ သူရဲေဘာေၾကာင္လာၿပီး အလင္းကို မုန္းၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ မားမားမတ္မတ္ရပ္ၿပီး ေျဖာင့္မတ္ မႈကို ထိန္းသိမ္းၿပီးေတာ့ အမွန္တရားကို မေဖာ္ထုတ္ရဲၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး ေလႏွင္ရာ ပါေလ့ရွိ တဲ့သူေတြကေတာ့ ဦးစားေပးခံရၿပီး တန္ခိုးအာဏာရၾကတယ္။ တရားမွ်တမႈမရွိသလို ေျဖာင့္မတ္မႈမရွိဘူး။ လူတိုင္းဟာ စစ္မွန္႐ိုးသားမႈလုံးဝမရွိဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လွည့္စားေနၾက တယ္။ ဒါဟာ စာတန္ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈဆီကေန လာတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီဆိုးယုတ္တဲ့ဒႆနေတြဟာ လူသားအယူအဆေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေပမယ့္ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲဒါေတြဟာ လူေတြကို လွည့္စားၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေအာင္လုပ္ဖို႔ စာတန္က အသုံးျပဳတဲ့ လိမ္ညာမႈေတြပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔ အသက္ရွင္တာက ကြၽန္မတို႔ကို ပိုၿပီးတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ ဆိုးယုတ္ေစၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားေစတယ္။ အဲဒါဟာ ဆိုးယုတ္ၿပီး လူမဆန္တဲ့ အသက္ရွင္ နည္းပဲ။

“သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္” ထဲက ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ ေတာ္စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္လိုက္တယ္။ “သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ထိန္းထားျခင္းမရွိလွ်င္၊ ဟန္လုပ္ျခင္း၊ အေယာင္ေဆာင္ျခင္း၊ ဟန္ေဆာင္လွည့္စားျခင္းမရွိလွ်င္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားထံသို႔ မိမိကိုယ္ကို ဖြင့္ခ်လွ်င္ သင္၏ အတြင္းအက်ဆုံး အေတြးမ်ားႏွင့္ ခ်င့္ခ်ိန္မႈမ်ားကို မဖုံးကြယ္ဘဲ ယင္းအစား သင္၏ ႐ိုးသားေသာ သေဘာထားကို အျခားလူတို႔ ျမင္ခြင့္ေပးလွ်င္၊ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရားသည္ သင့္အတြင္း၌ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အျမစ္တြယ္လိမ့္မည္။ နည္းနည္းခ်င္း အသီးအပြင့္ျဖစ္ထြန္းလိမ့္မည္။ အက်ိဳးရလဒ္မ်ား ထြက္ရွိလိမ့္မည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ တိုး၍ ႐ိုးသားလွ်င္၊ ဘုရားဘက္သို႔ တိုး၍ လွည့္လွ်င္၊ သင္သည္ သင့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ဖို႔ သိၿပီး ဤအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သင္ မကာကြယ္ႏိုင္ေသာအခါ သင္ လိပ္ျပာမလုံလွ်င္ ဤသည္မွာ သမၼာတရားက သင့္အေပၚ၌ သက္ေရာက္မႈရွိၿပီး သင္၏ဘဝ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုသည့္ သက္ေသျဖစ္သည္။ သမၼာတရားက သင္၏ အသက္ျဖစ္လာသည့္အခါ၊ တစ္စုံတစ္ဦးက ဘုရားသခင္ကို ျပစ္မွားေစာ္ကားပါက၊ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိပါက၊ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရာတြင္ ေပါ့ဆပါက၊ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္ေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ဟန႔္တားျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစၿပီး ဤအရာကို ျမင္သည့္အခါ သင္သည္ လိုအပ္သည့္အခါ ယင္းကို ခြဲျခားသိျမင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ကာ၊ သမၼာတရား အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္အညီ ယင္းကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ေပသည္။...သမၼာတရားသည္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဩဇာလြမ္းမိုးၿပီး သင္၏အသက္ ျဖစ္လာသည့္အခါ၊ မတုန္မလႈပ္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ သို႔မဟုတ္ ဆိုးယုတ္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာ ထြက္ေပၚျခင္းကို သင္ ျမင္သည့္အခါ သင့္စိတ္ႏွလုံးထဲက တုန႔္‌ျပန္မႈသည္ လုံးဝ ကြဲျပား၏။ ပထမဦးစြာ၊ သင္သည္ အျပစ္တင္မႈႏွင့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ အသိစိတ္တစ္ခု ခံစားရၿပီးေနာက္ ‘ကြၽန္ုပ္အေနျဖင့္ အလဟႆေနၿမဲေနၿပီး မသိက်ိဳးကြၽန္ မျပဳႏိုင္။ ကြၽန္ုပ္ ထရပ္ၿပီး စကားေျပာရမည္၊ ကြၽန္ုပ္ ထရပ္ၿပီး တာဝန္ယူရမည္’ ဟူသည့္ ခံစားခ်က္က ခ်က္ခ်င္း လိုက္လာသည္။ ထိုအခါ သင္သည္ ထရပ္ၿပီး ယင္းတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ရင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ေပးရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခံရျခင္းမွ တားဆီးရန္ ႀကိဳးပမ္းရင္း ဤဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို သင္ ရပ္တန႔္ႏိုင္သည္။ သင္သည္ ဤသတၱိႏွင့္ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ရွိၿပီး ကိစၥရပ္ကို လုံးဝ သိနားလည္ႏိုင္စြမ္း ရွိလိမ့္မည္သာမက၊ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ ယူသင့္သည့္ တာဝန္ကိုလည္း သင္ ျဖည့္ဆည္းလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔ျဖင့္ သင္၏ တာဝန္သည္ ေက်ပြန္လိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား) ဒါကိုဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မမွာ အျပစ္ရွိတယ္ လို႔ ခံစားရသလို စိတ္အားထက္သန္မႈလည္း ရရွိလာတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ အာဟာရကေနတစ္ဆင့္ သမၼာတရားကို ခံစားေနခဲ့ရေပမယ့္၊ ဘုရားသခင္အိမ္ေတာ္ရဲ႕ မူေတြ၊ အက်ိဳးစီးပြား ေတြကို ကြၽန္မ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါဟာ အရမ္းလြန္လြန္းတယ္။ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ဆိုးယုတ္၊ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားၿပီး ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး အသင္းေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိန္းသိမ္း ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဝမ္လီဆီကို ကြၽန္မသြားစကား ေျပာၿပီး သူ႔ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္တယ္။ မိတ္သဟာယမွာလည္း ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္ ၿပီး၊ အမွန္တရားကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းပယ္တာ၊ လူေတြကို ဖိႏွိပ္တာနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိခိုက္ေစတာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုခ်င္းစီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မေျပာျပလိုက္ တယ္။ အလြယ္တကူလက္ခံလို႔ရတဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရာေတြကို ထည့္ၿပီးမေျပာေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့စိတ္သေဘာထား ကို သူနားလည္သြားၿပီး အမွန္တကယ္ ေနာင္တရသြားဖို႔ သူ႔ရဲ႕ျပႆနာ ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး သူ႔ကို ကြၽန္မ တကယ္ကူညီခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေျပာၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ သူက အရမ္းစိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ငိုၿပီး ဘုရားသခင္အိမ္ေတာ္ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို လက္ခံဖို႔နဲ႔ အမွန္တကယ္ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ၿပီး သင္ခန္းစာယူဖို႔ သူ အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့ေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္လာၾကၿပီး အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္ကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရလဒ္ေတြ စၿပီးရလာတယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရာကေန ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ကြၽန္မ တကယ္ခံစားရတယ္။ အလင္းထဲမွာေနဖို႔ အဲဒါဟာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိလာတာ ေၾကာင့္ အျခားအစ္မတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ လူသစ္ေတြကို ကြၽန္မ စၿပီးေရေလာင္းေပးတယ္။ အစ္မရန္က သူ႔တာဝန္အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မရွိေပမယ့္ ေပါ့ဆၿပီး တာဝန္မဲ့တာ၊ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အလုပ္အေပၚ ထိခိုက္မႈရွိတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မေတြ႕လိုက္ရ တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မစိုးရိမ္လာၿပီး သူေျပာင္းလဲလို႔ရေအာင္ ေထာက္ျပခ်င္ခဲ့ေပမယ့္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အခုမွစေတြ႕တာျဖစ္ ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း အဆင္ေျပေနေတာ့ သူ႔ရဲ႕တာဝန္ေတြမွာ သူတာဝန္မဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ကြၽန္မတိုက္႐ိုက္ေျပာလိုက္ရင္ ကြၽန္မအေပၚ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားမလားလို႔ ကြၽန္မ စိုးရိမ္မိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူလို ျပန္ၿပီးစဥ္းစား မိေနတာကို ကြၽန္မအသိတရားရလိုက္တာေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္႐ြတ္တဲ့ ဗြီဒီယိုတစ္ခုကို ကြၽန္မၾကည့္ လိုက္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “‘ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္က ဥယ်ာဥ္ထဲရွိသည့္ ခပ္သိမ္းေသာအပင္တို႔ကို သင္သည္ လြတ္လပ္စြာ စားသုံး ႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ အေကာင္း၊ အဆိုး သိကြၽမ္းရာအပင္ကို သင္သည္ မစားရ။ သင္စားေသာေန႔တြင္ ဧကန္မုခ် ေသရမည္ဟု လူကို အမိန႔္ေပးေတာ္မူ၏။’...ဘုရားသခင္ေျပာခဲ့သည့္ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္အရာ တစ္ခုတေလကို သင္ေတြ႕ႏိုင္ပါသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ မွန္ကန္ပါသေလာ။ လွည့္ျဖားမႈ တစ္ခုတစ္ေလ ရွိသေလာ။ မမွန္ကန္မႈတစ္ခုတစ္ေလ ရွိသေလာ။ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တစ္ခုတေလ ရွိပါ၏ေလာ။ (မရွိပါ။) လူသားက မည္သည့္အရာစား၍ရသည္ဆိုသည္ႏွင့္ မည္သည့္အရာကို စား၍မရဆိုသည္တို႔ကို ဘုရားသခင္သည္ ႐ိုး႐ိုးသားသား၊ မွန္မွန္ကန္ကန္၊ စိတ္ရင္းအမွန္ႏွင့္ လူကို ေျပာျပခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႏွင့္ ထင္ထင္ရွားရွား ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ ဖုံးကြယ္ထားသည့္ အဓိပၸာယ္တစ္ခုတေလ ရွိသေလာ။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ တိက်ျပတ္သားသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထင္ေၾကးေပးစရာ တစ္ခုတစ္ေလ လိုအပ္သေလာ။ (မလိုအပ္ပါ။) မွန္းဆခ်က္ မလိုေပ။ ၎တို႔၏ အဓိပၸာယ္သည္ တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံမွ်ျဖင့္ သိသာေပသည္။ ၎တို႔ကို ဖတ္ရႈရာတြင္၊ ၎တို႔၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လုံးဝ ရွင္းလင္းေပသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ ဘုရားသခင္ ေျပာလိုေသာအရာႏွင့္ သူေဖာ္ျပလိုေသာ အရာမ်ားသည္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးမွ လာေပသည္။ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပသည့္ အရာမ်ားသည္ ရွင္းလင္း၏၊ ႐ိုးစင္းၿပီး ျပတ္သားေလသည္။ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မရွိသကဲ့သို႔ ကြယ္ဝွက္ထားေသာ မည္သည့္ အဓိပၸာယ္မွ်လည္း မရွိေပ။ လူသားအေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကို စား၍ရသည္၊ မည္သည့္အရာကို စား၍မရဆိုသည္ကို ေျပာျပရင္း သူသည္ လူသားကို တိုက္႐ိုက္ ေျပာဆိုခဲ့၏။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးက ရွင္းလင္းၿပီး မွန္ကန္သည္ကို လူသားက ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ဤတြင္ မုသားအရိပ္အေယာင္တစ္ခုမွ် မရွေပ။ ယင္းမွာ စားေကာင္းသည့္အရာကို သင္စား၍မရဟု ေျပာဆိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္ စား၍မရသည့္အရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ‘လုပ္ၾကည့္ၿပီး မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္သည္ကို ၾကည့္ေလာ့’ ဟု သင့္ကိုေျပာေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ရည္႐ြယ္ေသာအရာ မဟုတ္ေပ။ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ေတြးသည့္ အရာမွန္သမွ်သည္ သူေျပာသည့္ အရာျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၄)) အာဒံနဲ႔ဧဝကို ဘုရားသခင္ေျပာတဲ့အရာက လုံးဝရွင္းပါတယ္။ သူက ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီး ဘာကိုမွ ဖုံးကြယ္မထားဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕အႏွစ္သာရဟာ အရမ္းသန႔္ရွင္း တယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားသခင္က လူသားကို တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမဖို႔ အတြက္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပတယ္။ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဟာ စာတန္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ သဘာဝကို တိုက္႐ိုက္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပသလို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အတြင္းထဲက အက်ည္းတန္မႈနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္မႈမရွိတာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ တယ္။ အဲဒါေတြဟာ ရွင္းလင္းၿပီး ဘာကိုမွ ဖုံးကြယ္မထားဘူး။ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းႏိုင္ေပ မယ့္ ေမတၱာအျပည့္ပါၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိဖို႔၊ စာတန္ကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့လူသားအသြင္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ သြားဖို႔ ကြၽန္မတို႔ကို သန႔္စင္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ စာတန္ဟာ အဲဒါနဲ႔ လုံးဝဆန႔္က်င္ဘက္ပဲ။ သူဟာ ေကြ႕ေရွာင္ၿပီး ဖုံးဖိထားသလို ဆိုးယုတ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာကို ဘယ္ေတာ့မွ တိုက္႐ိုက္မေျပာဘူး။ အာဒံနဲ႔ဧဝက အျပစ္လုပ္ၿပီး ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ေအာင္ အစမွာ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတဲ့အရာေတြ၊ မမွန္ကန္တဲ့အရာေတြကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက ဆိုးယုတ္တဲ့ဒႆနေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ ေနခဲ့ၿပီး၊ စာတန္အတိုင္းပဲ ဆိုးယုတ္ၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ မ်ားတဲ့စိတ္သေဘာထားေတြကို ျပသေနခဲ့တယ္။ အျခားလူ‌ေတြနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ဆက္ဆံေရးနဲ႔ သူတို႔ ကြၽန္မအေပၚရွိတဲ့အျမင္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မက အေတြးတစ္မ်ိဳး၊ အေျပာတစ္မ်ိဳးလုပ္ ၿပီး ေႁမြတစ္ေကာင္လို ကလိမ္ကက်စ္က်သလို၊ အသံေပးလိုက္ တြန႔္ဆုတ္လိုက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဘာကိုေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မကို အရမ္းကို ယုံၾကည္လို႔မရဘူး။ ကြၽန္မက လူသားတစ္ေယာက္ဆိုတာထက္ စာတန္နဲ႔ ပိုတူေနတယ္။ ဒါကို အသိတရားရလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ စက္ဆုပ္႐ြံရွာမိၿပီး လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ေယာက္၊ ေျမေခြး တစ္ေကာင္လို မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ ေဆာင္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေတြ႕ဆုံပြဲမွာ အစ္မရန္ဆီမွာ ကြၽန္မေတြ႕တဲ့ ျပႆနာေတြ အေၾကာင္းကို ကြၽန္မဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔အတူ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ ၾကတယ္။ သူက သူ႔ရဲ႕ျပႆနာေတြကို သတိျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အေျခအေန ေျပာင္းလဲလာတာကို ကြၽန္မေတြ႕ရၿပီး၊ အမ်ားႀကီးပိုလြတ္လပ္သြားသလို ခံစားရတယ္။

ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ ဆိုးယုတ္တဲ့ဒႆနေတြနဲ႔ အသက္မရွင္သင့္သလို၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လွည့္စားမေနသင့္ဘဲ ပြင့္လင္းၿပီး ႐ိုးစားေျဖာင့္မတ္စြာေနသင့္တယ္ဆိုတာကို ဒီအေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို ျပခဲ့တယ္။ ဒါကသာ စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာျဖစ္ၿပီး၊ လူတိုင္းအတြက္ လုံးဝအက်ိဳးရွိတာျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း ႐ိုးသားၿပီး မူေတြကို လိုက္နာတာကသာ လူ႔သဘာဝရွိတာျဖစ္ၿပီး၊ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြရရွိဖို႔ နည္းလမ္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရ တယ္။ အဲဒါဟာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။