႐ႊင္ခ်ိဳ နယ္သာလန္ႏိုင္ငံ

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေမလတုန္းက လူသစ္ေတြ ေရေလာင္းတာကို ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္ရတယ္။ ဒါက အေတာ္အတန္ လြယ္တဲ့အလုပ္လို႔ အရင္က ေတြးမိခဲ့တာ။ လုပ္စရာလိုသမွ်က ႐ူပါ႐ုံေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္ တက္ခိုင္းဖို႔ပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ စလုပ္တာနဲ႔ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတာက တကယ္ အလုပ္မ်ားမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ မွန္တဲ့ လမ္းခရီးေပၚ ခိုင္မာတဲ့ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ခင္းေစဖို႔ သူတို႔ကို သမၼာတရား မိတ္သဟာျပဳတာအျပင္၊ သူတို႔ အဆင့္ေတြထဲကေန ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြနဲ႔ ပါရမီရွိတဲ့သူ မ်ိဳးစုံကိုလည္း အမွီအခိုကင္းကင္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရတယ္။ ကြၽန္မေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ ေရေလာင္းသူေတြရဲ႕ အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ၿပီး အမွီလိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အခ်ိန္ဆြဲလိုက္တာနဲ႔၊ ျပႆနာေတြရွိတာနဲ႔ အဘက္ဘက္က အလုပ္တိုးတက္မႈကို တိုက္႐ိုက္ သက္ေရာက္မႈရွိမွာေလ။ ႀကီးၾကပ္မႈရဲ႕ အေရးပါမႈကို ကြၽန္မ သေဘာပါက္လာခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ပုံမွန္ စစစ္ေဆးခဲ့တယ္။

အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးဖို႔ သူတို႔နဲ႔ ခ်ိန္းဆိုတာေတြ စလုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ၊ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္သြားၿပီး ဘယ္သူကမွ ကြၽန္မရဲ႕ စာေတြကို မျပန္ၾကေသးဘူး။ သူတို႔စာျပန္ရင္ေတာင္၊ ခ်ိန္းဆိုတာကို ဆက္ဖ်က္ေနၾကတယ္။ တစ္ခါ၊ စီမံကိန္းတစ္ခု ေဆြးေႏြးဖို႔ ညီအစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ သူက မနက္က ေန႔လည္ထိ အခ်ိန္ဇယားဆြဲၿပီး ေနာက္ေတာ့ အဲဒီညဘက္ကို ျပန္ေ႐ြ႕တယ္။ ေနာက္ဆုံး၊ ႏွစ္ရက္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ လုံးဝ မေတြ႕ဆုံရေသးဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ ငါ့ကို အထင္ေသးၿပီး သူတို႔ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးထင္လို႔ ငါ့ကို တမင္ေရွာင္ေနၾကတာမ်ားလား။ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ အလုပ္မ်ားသေလာက္၊ ငါနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ အခ်ိန္ တကယ္ပဲ မရွိတာလား။ ဒီလိုသာဆက္ျဖစ္ရင္၊ ငါ့အလုပ္ကို ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲလို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔နဲ႔ အစည္းအေဝးတခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံး စီစဥ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေသးစိတ္အေၾကာင္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ေမးၾကည့္ေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေတာ္ေတာ္ကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ တုန႔္ျပန္ၾကၿပီး နည္းနည္း အာခံၾကတယ္။ ကြၽန္မ‌ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔အလုပ္ကို ငါ အၿမဲ စစ္ေဆးရင္၊ သူတို႔အတြက္ အခက္ေတြ႕ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ငါ ႀကိဳးစားေနၿပီး သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရတာကို မေထာက္ထားႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၾကမလား။ အလုပ္ကို တာဝန္ေပးလိုက္တဲ့ေနာက္မွာပဲ တိုးတက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးရင္ သူတို႔ကို စက္ေတြလို ဆက္ဆံေနၿပီး လူသားမဆန္ဘူးလို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ထင္ၾကမလားေပါ့။ ဒါကိုေတြးရင္းနဲ႔၊ ဆက္မေမးျမန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္က်ေတာ့၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ ေရေလာင္းေပးေနတဲ့ လူသစ္အမ်ားစုက စုေဝးပြဲေတြ ပုံမွန္ မတက္တာ ေတြ႕ရတယ္။ သမၼာတရားကို သူမိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းေပးေနလားလို႔ ကြၽန္မ ေမးတယ္။ အဲဒီညီအစ္မက ခ်က္ခ်င္းေျဖတယ္။ “လူသစ္ေတြအကုန္လုံးက အလုပ္မ်ားတယ္ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ကို စုေဝးပြဲေတြ အတင္းလာခိုင္းလို႔ မရဘူးေလ”တဲ့။ သူနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ တကယ့္ျပႆနာေတြကို မေထာက္ထားဘူးလို႔ အဲဒီညီအစ္မ ထင္မွာစိုးလို႔ အဲဒီကိစၥကို ကြၽန္မ တြန္းအားမေပးရဲခဲ့ဘူး။ အဲဒါတင္မကဘူး၊ သူတို႔အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ဆုံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တခ်ိဳ႕ေတာင္မွ အပ်က္သေဘာေဆာင္သြားၾကတယ္၊ သူတို႔ တစ္ခ်ိန္လုံး အလုပ္လုပ္ေနတာေတာင္မွ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတုန္းပဲ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘာတိုးတက္မႈမွမရွိသလို အလုပ္အတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ခံစားရင္းနဲ႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ဒီျပႆနာကို ကြၽန္မ ေထာက္ျပခ်င္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ေပၚတဲ့အခါ သူတို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္ၾကရင္ အဲဒါက ျပႆနာေတြကို သူတို႔ ထိတိုက္ရင္မဆိုင္သလို သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္တဲ့သေဘာပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို ကြၽန္မ မေထာက္ထားသလို အျပစ္ပဲဆိုတယ္လို႔ ေျပာၾကမွာလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ စကားေျပာေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စစ္ေဆးတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ မရဲတရဲျဖစ္လာၿပီး အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ၿပီး စစ္ေဆးဖို႔ လိုလားမေနေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “သူတို႔ ႏွစ္အမ်ားႀကီး ယုံၾကည္သူျဖစ္ၾကၿပီးၿပီ၊ သူတို႔တာဝန္ကို ၿပီးစီးဖို႔ အလိုက္တသိ လုပ္ၾကမွာပါ။ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အရမ္း အလုပ္မ်ားတယ္၊ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းတာေတြ အတြက္ေတာင္ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ ေသခ်ာေပါက္ ေလ်ာ့လုပ္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ဖို႔လိုသမွ်က အလုပ္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယျပဳၿပီး အလုပ္တာဝန္ေတြကို ခြဲေဝေပးဖို႔ပဲ။ သူတို႔ကို တစ္ေန႔လုံး အနီးကပ္လိုက္ၾကည့္မေနသင့္ဘူး၊ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၾကလိမ့္မယ္”လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အလုပ္ကို အေသးစိတ္ ႀကီးၾကပ္၊ စစ္ေဆးတာ ရပ္လိုက္ၿပီး၊ လကုန္သြားတိုင္း အလုပ္တိုးတက္မႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေယဘုယ် စိတ္ကူးကိုပဲ ယူလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္၊ လူတိုင္းက အလုပ္မွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ လုပ္ေနၾကပုံေပၚေပမဲ့၊ အေသးစိတ္ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ အမ်ားစုက ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း မေျဖႏိုင္ၾကသလို၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေသးစိတ္ေတြကို မွန္ေအာင္ မေျပာၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ကြၽန္မ သတိထားမိတဲ့ ေသြဖည္မႈေတြကို လူတိုင္းကို ကြၽန္မ ေျပာေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ ျပန္မေျဖၾကဘူး။ ဒါကို ဆက္ေဆြးေႏြးေနရင္၊ သူတို႔ ခုခံတတ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္မွာကို ကြၽန္မ စိုးရိမ္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာေတြကို သာမန္ကာလွ်ံကာ ေပါင္း႐ုံးလိုက္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာပိုဒ္ အနည္းငယ္ကို ေျပာၿပီး ကိုယ့္သိနားလည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မိတ္သဟာယမျပဳခင္မွာ အခ်ိန္မီ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။

ေနာက္မၾကာခင္မွာ၊ အလုပ္ထဲက ျပႆနာ‌ေတြ စေပၚလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေရေလာင္းအမႈေဆာင္ေတြက လူသစ္ေတြအတြက္ တာဝန္မယူဘူးလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က သတင္းပို႔တယ္။ စုေဝးပြဲေတြ မတက္တဲ့ လူသစ္ေတြကို သူတို႔ မစစ္ေဆးၾကဘူးတဲ့။ ဒါကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာျပေတာ့၊ ေရေလာင္းသူေတြက စိတ္ဆိုးၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံၾကဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ တခ်ိဳ႕ လူသစ္ေတြက အစစ္ေဆးမခံရဘဲ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာသြားၾကတယ္။ တစ္ခါ၊ စုေဝးပြဲတစ္ခု အေတာအတြင္းမွာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္က လစဥ္လူသစ္ေရေလာင္းတဲ့ အလုပ္ရဲ႕ အေျခအေနအေၾကာင္း ေမးတယ္၊ စုေဝးပြဲေတြကို လူသစ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ပုံမွန္ တက္မေနခဲ့လဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာေတြကို ေမးတယ္။ ညီအစ္မအနည္းငယ္က သူတို႔ မသိဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္၊ “နင္တို႔က လူသစ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရမ္း တာဝန္မဲ့တာပဲ။ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္း ေရမေလာင္းေပးလို႔ အသင္းေတာ္ကို သူတို႔ စြန႔္ခြာၾကတာ။ အဲဒါက သူတို႔ဝိညာဥ္ေတြကို အဆုံးခံလိုက္ရတာနဲ႔ တူတယ္။ ဘုရားေစခိုင္းခ်က္ကို နင္တို႔ အေလးအနက္ သေဘာထားမေနၾကတာပဲ”တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ စကားေတြက တကယ္ထိတယ္။ သူမွန္တယ္ေလ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဒီလူသစ္ေတြကို ေခၚလာဖို႔ တကယ္ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔ စုေဝးပြဲေတြ မတက္ေတာ့၊ ေရေလာင္းသူေတြက သူတို႔ကို ေရေလာင္းၿပီး ပံ့ပိုးရာမွာ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ သူတို႔ အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မရွင္းေပးၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာၾကတာပဲ။ အဲဒါ ဆိုး႐ြားတဲ့ ေပါ့ဆမႈ ကိစၥပဲ။ ေပၚလာတဲ့ ဒီျပႆနာေတြက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္မွန္းလည္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ရင္ေပါင္တန္းမလိုက္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔အလုပ္ကို ေသခ်ာႀကီးၾကပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ဘာလက္ေတြ႕ျပႆနာေတြ သူတို႔မွာရွိလဲဆိုတာ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ သူတို႔ျပႆနာေတြနဲ႔ ေသြဖည္မႈေတြကို သူတို႔ မေပါင္း႐ုံးၾကဘူး။ ကိစၥေတြ အဲဒီလိုျဖစ္သြားတာက ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္မဲ့မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး သိဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းျခင္း အေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေနကို နားလည္ေစတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အလုပ္တိုးတက္မႈ၏ အေျခအေနကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အလုပ္တြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားကိုေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္း ရွိဖို႔ မဆိုထားႏွင့္၊ အခ်ိန္မီ ကိုင္တြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကဘဲ၊ ယင္းက ထပ္ခါထပ္ခါ ေႏွာင့္ေႏွးမႈမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ေစသည္။ အခ်ိဳ႕အလုပ္တြင္ လူတို႔သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္၊ ဦးေဆာင္ရန္ သင့္ေတာ္ေသာသူ မည္သူမွ်မရွိေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကို ေဆာင္႐ြက္ေနေသာသူတို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္း၊ မတက္မႂကြျဖစ္ျခင္း၊ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းအေျခအေနတြင္ မၾကာခဏ တည္ရွိၾကသည္။ ယင္းသည္ အလုပ္တိုးတက္မႈကို အလြန္အမင္းထိခိုက္သည္။ ေခါင္းေဆာင္က သူ၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၿပီးျဖစ္လွ်င္၊ ဦးေဆာင္လွ်င္၊ အလုပ္ကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္လွ်င္၊ တြန္းပို႔လွ်င္၊ အလ်င္အျမန္လုပ္ေစလွ်င္၊ လမ္းျပမႈေပးရန္အတြက္ ပါဝင္ေသာအလုပ္အမ်ိဳးအစားကို နားလည္ေသာသူကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္လွ်င္ အလုပ္သည္ ထပ္ခါထပ္ခါ ေႏွာင့္ေႏွးမႈမ်ားျဖစ္မည့္အစား ပို၍ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ အလုပ္၏ တကယ့္အေျခအေနကို နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္။ တိုးတက္မႈသည္ အလုပ္၏ ထိေရာက္မႈႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ဤအလုပ္တြင္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္ ရည္႐ြယ္ထားေသာ ရလဒ္တို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း ဆက္ႏႊယ္ေနသည့္အတြက္၊ အလုပ္သည္ မည္သို႔တိုးတက္ေနသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ အလြန္ပင္ လိုအပ္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ အလုပ္သည္ မည္သို႔တိုးတက္ေနသည္ကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က အနည္းငယ္မွ်ပင္ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းမရွိပါက စစ္ေဆးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာျခင္း မရွိပါက၊ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ လူအမ်ားစုသည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ မတက္ႂကြသည့္ သေဘာထားတစ္ခု ရွိလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္အမင္း စိတ္မပါျဖစ္ကာ ဝန္ထမ္းစိတ္ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္လိမ့္မည္၊ သို႔ျဖစ္၍ အလုပ္သည္ ေႏွးေကြးစြာ တိုးတက္ဖို႔ ေသခ်ာေပသည္။ လမ္းျပမႈႏွင့္ ႀကီးၾကပ္မႈေပးရန္၊ လူမ်ားကို ဆုံးမပဲ့ျပင္ကာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ ဝန္ထမ္းစိတ္ထားသူႏွင့္ အလုပ္ကို ေနာ‌ေက်သူမရွိပါက၊ အလုပ္၏ ျဖစ္ထြန္းမႈႏွင့္ ထိေရာက္မႈတို႔သည္ ပင္ကိုအားျဖင့္ အလြန္ နိမ့္က်လိမ့္မည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားက ဤအရာကိုပင္ မျမင္ႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ မိုက္မဲၿပီး မ်က္ကန္းေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားက အလုပ္၏ တိုးတက္မႈအေၾကာင္း ပို၍ အခ်ိန္မီ သိရွိဖို႔၊ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးဖို႔ႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အကြၽမ္းတဝင္ ရွိေအာင္ လုပ္ဖို႔သည္ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ ပ်င္းရိေသာေၾကာင့္ အလုပ္တိုးတက္မႈကို အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီနားလည္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား၏ လမ္းျပမႈ၊ တြန္းအားေပးမႈ၊ ေနာက္မွ လိုက္လံေဆာင္႐ြက္မႈမရွိဘဲ၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ား မရွိဘဲ လူတို႔သည္ ခိုကတ္ျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက်လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။ ယင္းသည္ ၎တို႔၏အလုပ္အေပၚ ၎တို႔၏ သေဘာထားျဖစ္လွ်င္ ဤအလုပ္၏ တိုးတက္မႈသည္ အလြန္အမင္း ထိခိုက္မည္ျဖစ္ၿပီး ထိေရာက္မႈသည္လည္း ထိခိုက္လိမ့္မည္။ ဤအေျခအေနမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ အလုပ္၏ အခ်က္အလက္တိုင္းကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္လံမွတ္သားၿပီး ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္၊ အလုပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေျခအေနကို သိရွိထားသင့္သည္။ ၎တို႔သည္ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကဲ့သို႔ လုံးဝ မျဖစ္သင့္ေပ။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ အလုပ္တြင္ ေပါ့ဆၿပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လုပ္ၾကသည္။ တာဝန္သိစိတ္မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္ေသာအခါတြင္ မေျဖရွင္းေပ။ အလုပ္က မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ ‘ပန္းမ်ားကို ကဆုန္ေပါက္ေျပးေနေသာျမင္း၏ ေက်ာေပၚမွ ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနျခင္း’ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ဆန္သည္။ ၎တို႔ေျပာသမွ်သည္ အဆင့္ျမင့္သည့္ပုံစံရွိၿပီး အႏွစ္မဲ့သည္။ အယူဝါဒမ်ားကို ၾကာရွည္စြာေျပာဆိုၿပီး အေပၚယံသာ လုပ္ေဆာင္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ဤသည္မွာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အလုပ္လုပ္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ရာတြင္၊ ၎တို႔သည္ ေပၚေပၚထင္ထင္ ဆိုးယုတ္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲ တမင္တကာ ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းမရွိေသာ္လည္း၊ ထိေရာက္ျခင္း၏ ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ျခင္း၊ ဝန္ထမ္းစိတ္တစ္ခုမွ် မရွိျခင္း၊ မိမိတို႔အလုပ္အေပၚ တာဝန္သိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ သစၥာေစာင့္သိစိတ္ မရွိရွိျခင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ရႏိုင္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၄)၊) အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေပၚပင္ေရပန္းစား စကားလုံးေတြနဲ႔ အယူဝါဒကိုပဲ ေလရွည္ရင္းနဲ႔ အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္၊ စစ္ေဆးတာ လုပ္မေနသလို၊ အလုပ္တိုးတက္မႈအေပၚ လက္ေတြ႕သိနားလည္မႈ မရႏိုင္ဘဲ သူတို႔အလုပ္ကို ဝတ္ေက်တမ္းေက် လုပ္ၾကပုံကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေဖာ္ထုတ္တယ္။ အခ်ိန္မီ မသိရွိ၊ မေျဖရွင္းထားတဲ့ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး အလုပ္မွာ ေပၚလာတယ္။ အလုပ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးမႈ ျဖစ္ေစတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကိုယ့္အေျခအေနမွာ က်င့္သုံးရင္းနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ယုံၾကည္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ယုံၾကည္သူေတြျဖစ္သလို၊ မၾကာခဏ အလုပ္အရမ္းမ်ားလို႔ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းတာေတြအတြက္ေတာင္ အခ်ိန္မရွိခဲ့ၾကဘူးဆိုတဲ့ ကိုယ့္ယုံၾကည္မႈကိုပဲ ဆက္ထားလိုက္တယ္။ ဒါမွ သူတို႔တာဝန္ေတြကို သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ၾကမွာေလ။ အဲဒီလိုနဲ႔၊ သူတို႔ကို အဲဒီအတိုင္းထားလိုက္ၿပီး သူတို႔အလုပ္ကို ေသခ်ာမႀကီးၾကပ္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔အလုပ္မွာရွိတဲ့ ေသြဖည္မႈေတြကို မရိပ္စားမိခဲ့ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း သူတို႔ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရင္၊ ဘာလို႔ တခ်ိဳ႕စီမံကိန္းေတြက ရလဒ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းမေနခဲ့တာလဲဆိုတာကို အေျဖမရွာခဲ့ဘူး။ ဒါေတြတစ္ခုမွ ေကာင္းေကာင္း သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြကို ရွာေတြ႕ရင္ေတာင္၊ သူတို႔ကို အခ်ိန္မီ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း၊ လမ္းျပဖို႔ မဆိုထားနဲ႔၊ သူတို႔ ျပႆနာေတြနဲ႔ ေသြဖည္မႈေတြကို ကူၿပီး မေပါင္း႐ုံးေပးသလို သမၼာတရားနဲ႔ ေျဖရွင္းခ်က္ကို မရွာခဲ့ဘူး။ အယူဝါဒကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်ပဲ ေျပာလိုက္ၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕ျပႆနာေတြကို လုံးဝ မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ လူသစ္တခ်ိဳ႕က အခ်ိန္မီ ေရေလာင္းမခံရဘဲ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္သြားၾကတယ္။ မေကာင္းမႈကို ကြၽန္မ လုပ္ေနတာပဲ။ အလုပ္အစီအစဥ္ေတြကို ေဆာင္႐ြက္တာအျပင္၊ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ အေရးႀကီးဆုံး အလုပ္တာဝန္က အလုပ္အားလုံးရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔၊ လူတိုင္းရဲ႕ အလုပ္အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ခ်က္ခ်င္း မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္အခန္းက႑ကို ကြၽန္မ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒါကဆိုး႐ြားတဲ့ ေပါ့ဆမႈပဲ။

သုံးသပ္မႈကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မမွာလည္း အရမ္း မိုက္မဲတဲ့ ယုံၾကည္မႈရွိခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ႀကီးၾကပ္စရာ မလိုဘူးလို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။ သူတို႔အားလုံး အလုပ္မ်ားမွေတာ့၊ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကတာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကိစၥေတြကို လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ မႀကီးၾကပ္၊ မပူပန္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ သူတို႔ကို စိတ္မက်ဥ္းက်ပ္ေစေတာ့ဘူးေပါ့လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့၊ ဒါက ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ စိတ္ကူးေတြရဲ႕ ရလဒ္တစ္ခုပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႀကီးၾကပ္မႈ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ေစတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕တယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ယခုေခတ္တြင္ လူမ်ားစြာက တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူ အနည္းငယ္သာရွိသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လ်က္ျဖင့္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈသို႔ ဝင္ေရာက္သည္မွာ ရွားပါးသည္။ လူအမ်ားစုအတြက္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သည့္ပုံစံတြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားမရွိေသးေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္နာခံေသာသူမ်ားမဟုတ္ေသးေပ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကိုခ်စ္သည္ဟု ၎တို႔ႏႈတ္မွ ေျပာ႐ုံသာရွိၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားလိုစိတ္ရွိသည္။ သမၼာတရားအတြက္ ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္ရွိသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၎တို႔၏ စိတ္ခိုင္မာမႈသည္ မည္မွ်တည္တံ့မည္ကို မသိရေသးေပ။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူတို႔သည္ အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဖြင့္ျပတတ္သည္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္အေပၚ တာဝန္သိတတ္စိတ္ လုံးဝမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မၾကာခဏ ေပါ့ဆၿပီး ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျပဳသည္။ ၎တို႔ဆႏၵရွိသလို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းပင္ မရွိၾကေပ။ သမၼာတရားကိုမလိုက္စားေသာလူတို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းလာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အရႈံးေပးတတ္ၾကသည္။ ဤသို႔ မၾကာခဏ ျဖစ္ပ်က္သည္။ ဤထက္ပို၍ အျဖစ္မ်ားေသာအရာမရွိေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကိုမလိုက္စားေသာသူအားလုံး ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သည့္ပုံစံျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို မရရွိေသးသည့္အခါတြင္ စိတ္မခ်ရဘဲ မယုံၾကည္ထိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ မယုံၾကည္ထိုက္သည္ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အဓိပၸာယ္ျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ ၎တို႔သည္ အခက္အခဲမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဆုတ္ဆိုင္းမႈမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါတြင္ က်ရႈံးႏိုင္ေျခမ်ားၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ အားနည္းလာႏိုင္ေျခမ်ားသည္ကို ဆိုလိုသည္။ မၾကာခဏ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းသူသည္ ယုံၾကည္ထိုက္ေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို နားလည္ေသာသူတို႔သည္ ဤသို႔မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ နားလည္ေသာသူတို႔သည္ အေသအခ်ာပင္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာစိတ္ႏွလုံး၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံေသာစိတ္ႏွလုံးရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကိုေၾကာက္႐ြံ႕သည့္ စိတ္ႏွလုံးရွိေသာလူတို႔သည္သာ ယုံၾကည္ထိုက္ေသာလူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာစိတ္ႏွလုံးမရွိေသာသူတို႔သည္ မယုံၾကည္ထိုက္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာစိတ္ႏွလုံးမရွိေသာသူတို႔ကို မည္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သနည္း။ ခ်စ္ခင္ေသာ ကူညီပံ့ပိုးမႈကို ၎တို႔အား ေပးသင့္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေသာအခါ ၎တို႔ကို ပို၍ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈသင့္သည္။ ပို၍ လမ္းျပကူညီေပးသင့္သည္။ ထိုအခါမွသာ ၎တို႔တာဝန္ကို ထိေရာက္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ စိတ္ခ်ႏိုင္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ခြဲျခားေဖာ္ထုတ္ရန္၊ ၎တို႔ကို ခ်က္ခ်င္းပံ့ပိုးရန္၊ ေထာက္ပံ့ရန္၊ ၎တို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျပဳျပင္ရန္၊ ၎တို႔၏ လမ္းလြဲမႈမ်ားကို တည့္မတ္ရန္၊ ၎တို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို ဖာေထးလုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မလိုမုန္းထားျခင္းတစ္ခုမွ်မရွိေပ။ လူတို႔ကို ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း၊ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာကို ပို၍ သိရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ရာတြင္ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ဝင္ေရာက္ေစဖို႔ ကူညီေပးရန္၊ ၎တို႔တာဝန္ကို ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္းႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မည္သည့္အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးကိုမွ် ၎တို႔ မျဖစ္ေစရန္၊ အခ်ိန္မျဖဳန္းေစရန္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ၎တို႔အေပၚတြင္လည္းေကာင္း။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္အေပၚတြင္လည္းေကာင္း ရွိေသာတာဝန္မွ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤတြင္ မလိုမုန္းထားျခင္းမရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၄)၊) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက အရမ္းရွင္းတယ္။ လူအားလုံးမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ ရွိၾကတယ္။ စုံလင္မခံရခင္မွာ ဘယ္သူမွ အားထားေလာက္စရာ မရွိဘူး။ ကြၽန္မတို႔မွာ စိတ္အားထက္သန္မႈတခ်ိဳ႕ရွိၿပီး တာဝန္ေတြဖို႔ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ လိုလားေနႏိုင္ေပမဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြက အျပည့္အဝ မေျပာင္းလဲေသးသလို ကြၽန္မတို႔ မစြမ္းႏိုင္ေသးဘူး။ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္ကို ဘယ္သူမွ မႀကီးၾကပ္ဘဲ၊ ကြၽန္မတို႔ကို မကိုင္တြယ္၊ မျပဳျပင္ေပးရင္၊ အခ်ိန္မေ႐ြး ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြကို လြန္ဆန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက်နဲ႔ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျပဳမူမိမယ္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိခိုက္နစ္နာမႈ ျဖစ္ေစရင္းနဲ႔ မရည္႐ြယ္ဘဲ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ အလုပ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈ အသိရေအာင္လို႔ အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ရတာ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ မထိခိုက္ေအာင္လို႔ လူေတြရဲ႕ အလုပ္မွာရွိတဲ့ ေသြဖည္မႈေတြကို ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး သူတို႔ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ မိတ္သဟာယ ျပဳရတာပဲ။ ႀကီးၾကပ္မႈဆိုတာ လူေတြကို တမင္ အျပစ္ရွာဖို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ အဲဒါထက္ ကိုယ့္တာဝန္ကို တာဝန္ယူၿပီး ဆက္ကပ္တာ ျဖစ္တယ္၊ လူေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ တာဝန္ယူေနတာျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ေထာက္ထားၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းေနတာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔ အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြ ရွိရင္၊ တစ္ေယာက္က အဲဒါကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး၊ ကူညီဖို႔ မိတ္သဟာယမျပဳ၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း၊ ျပဳျပင္တာေတြ မလုပ္ရင္၊ ဒါက ဆိုး႐ြားတဲ့ ေပါ့ဆမႈျဖစ္ၿပီး တာဝန္မဲ့တာကို ျပတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအတိုင္း သတိရွိရွိ လက္ေတြ႕လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မတြဲဖက္ အစ္မနဲ႔ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာရွိတဲ့ လက္ရွိျပႆနာေတြကို ေပါင္း႐ုံးခဲ့တယ္။ ျပႆနာကို အမ်ိဳးအစားခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ေခၚတယ္။ မိတ္သဟာယကတစ္ဆင့္၊ တာဝန္ေတြမွာ မမွန္တဲ့ သေဘာထား ရွိခဲ့ၾကမွန္း သူတို႔ သေဘာေပါက္သြားၾကၿပီး၊ ႀကီးၾကပ္မႈရဲ႕ အေရးပါမႈကို နားလည္လာၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ လူတိုင္းရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ အေျခအေန နည္းနည္း တိုးတက္လာခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔အလုပ္အေျခအေနကို ကြၽန္မ ပိုရင္ေပါင္တန္းလိုက္ဖို႔၊ အနီးကပ္ ႀကီးၾကပ္မႈေပးၿပီး၊ သူတို႔ တိုးတက္မႈကို ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ဖို႔ သတိရွိရွိ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူတို႔ အခက္အခဲေတြ၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ကူညီခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ ရေနၿပီး လူတိုင္းက သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ တိုးတက္မႈျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဆက္သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ႀကီးၾကပ္မႈကို ငါ ဘာလို႔ အေရးတႀကီး မထားတာလဲ။ တျခား ဘာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ဒါကေဖာ္ျပလဲ။ ရွာေဖြရာမွာ၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕သြားတယ္။ “အခ်ိဳ႕ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ေပါ့ဆစြာႏွင့္ ဝတ္ေက်တမ္းေက် ေဆာင္႐ြက္ေနသည့္ ညီအစ္ကိုမ်ား သို႔မဟုတ္ ညီအစ္မမ်ားကို ၎တို႔ျမင္ေတြ႕ရလ်က္ ၎တို႔အား ျပစ္တင္ေမာင္းမဲျခင္း ျပဳသင့္ေသာ္ျငားလည္း မျပဳၾကေခ်။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သိသိသာသာ ထိခိုက္နစ္နာေစသည့္အရာတစ္ခုကို ၎တို႔ ျမင္သည့္အခါ၊ အျခားသူမ်ား ယုတ္စြအဆုံး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ပင္ မျဖစ္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔သည္ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳၾကၿပီး မည္သည့္ ေမးျမန္းစုံစမ္းျခင္းမ်ားကိုမွ် မျပဳၾကေခ်။ အမွန္မွာမူ ၎တို႔သည္ လူမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို အမွန္တကယ္ ထည့္တြက္စဥ္းစားေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ ထိုအစား ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္က လူမ်ားကို သိမ္းသြင္းစည္း႐ုံးဖို႔ ျဖစ္ကာ၊ ယင္းကို ၎တို႔ ေကာင္းစြာ သိရွိေလသည္။ ‘ဤအရာကို ငါ ဆက္ထိန္းထားၿပီး မည္သူကိုမွ် စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစပါက၊ ငါသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ထင္ၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ငါႏွင့္သက္ဆိုင္၍ ေကာင္းမြန္၊ ျမင့္မားသည့္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု ရွိၾကလိမ့္မည္။ ငါ့ကို ၎တို႔ အသိအမွတ္ျပဳကာ ႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မည္။’ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအား မည္မွ် ထိခိုက္နစ္နာေစသည္ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားက ၎တို႔၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈတြင္ မည္မွ် ႀကီးမားစြာ ၾကန႔္ၾကာေစျခင္းခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ အသင္းေတာ္ အသက္တာသည္ မည္မွ် ႀကီးမားစြာ ေႏွာင့္ယွက္ခံရသည္ ျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ဆိုးယုတ္ေသာ ဒႆနကို မေလွ်ာ့တမ္း ထားရွိၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် မေစာ္ကားၾကေခ်။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မႈ အသိစိတ္တစ္ခု မရွိၾကေပ။ တစ္စုံတစ္ဦးက အေႏွာင့္အယွက္ႏွင့္ အလ်ဥ္ျပတ္ေစျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစသည္ကို ျမင္သည့္အခါ၊ အလြန္ဆုံးအေနျဖင့္၊ ၎တို႔သည္ အလ်ဥ္းသင့္၍ ဤျပႆနာမ်ားကို သာမန္ကာလွ်ံကာ ေျပာဆိုေကာင္း ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အဆုံးသတ္လိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤလူကို သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယမျပဳသကဲ့သို႔၊ ျပႆနာ၏ အႏွစ္သာရကိုလည္း ၎တို႔ မေထာက္ျပၾကေပ၊ ထိုသူတို႔၏ အေျခအေနကို ၎တို႔ ဆန္းစစ္ျခင္းမွာ သာ၍ပင္ နည္းပါးသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို လုံးဝ ေျပာျပျခင္းမရွိေပ။ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လူမ်ားက မည္သည့္အမွားမ်ိဳးကို မၾကာခဏ ျပဳေလ့ရွိသည္ကိုျဖစ္ေစ၊ လူမ်ား မၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကိုျဖစ္ေစ မည္သည့္အခါမွ် မေဖာ္ထုတ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ မဆန္းစစ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္တကယ့္ျပႆနာကိုမွ် မေျဖရွင္းဘဲ၊ ထိုအစား လူမ်ား၏ လက္မခံႏိုင္ေသာ အျပဳအမူႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ထုတ္ျပျခင္းမ်ားကို အစဥ္သျဖင့္ သည္းခံၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ လူမ်ားက မည္မွ် အပ်က္သေဘာေဆာင္ပါေစ၊ အားနည္းပါေစ အယူဝါဒစကားအခ်ိဳ႕ကို တရားေဟာ႐ုံမွ်၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက် တိုက္တြန္းအားေပးျခင္း အနည္းငယ္ ျပဳ႐ုံမွ်၊ သေဘာထားကြဲလြဲမႈကို ေရွာင္ဖို႔ ႀကိဳးစား႐ုံမွ်ျဖင့္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိၿမဲသာ ျဖစ္သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ျခင္းႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္း မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ မ်ိဳးစုံ ထုတ္ျပျခင္းအတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္ မရၾကဘဲ၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ မရွိၾကဘဲ၊ စကားမ်ား၊ စကားစုမ်ား၊ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲ၌ ‘ငါတို႔၏ေခါင္းေဆာင္သည္ ငါတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ထက္ပင္ ပို၍မ်ားေသာ နားလည္မႈရွိသည္။ ငါတို႔၏ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း ေလ်ာ္ညီဖို႔ အလြန္ေသးငယ္ေကာင္း ေသးငယ္လိမ့္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ငါတို႔၏ေခါင္းေဆာင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ငါတို႔ ျဖည့္ဆည္းရန္သာ လိုအပ္သည္။ ငါတို႔၏ေခါင္းေဆာင္ကို နာခံျခင္းအားျဖင့္ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္း ျဖစ္သည္။ အထက္က ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ကို အစားထိုးသည့္ေန႔ရက္ေရာက္လာသည့္အခါ၊ ငါတို႔ ၾကားေအာင္ဖြင့္ေျပာမည္။ ငါတို႔ ေခါင္းေဆာင္ကို ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ႏွင့္ အထက္က သူ႔ကို အစားထိုးျခင္းမွ တားဆီးဖို႔၊ ငါတို႔သည္ အထက္ႏွင့္ညႇိႏႈိင္းရမည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အား ငါတို႔၏ ေတာင္းဆိုမႈကို လက္ခံသေဘာတူေအာင္ ဖိအားေပးရမည္။ ဤသည္မွာ ငါတို႔၏ေခါင္းေဆာင္ကို တရားမွ်တစြာ ဆက္ဆံသည့္ ပုံစံျဖစ္ေပသည္’ဟုပင္ ယုံၾကည္လာၾကသည္။ လူမ်ားသည္ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ားရွိသည့္အခါ၊ ၎တို႔၌ ေခါင္း‌ေဆာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုသို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုရွိၿပီး ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၎တို႔၏ေခါင္းေဆာင္အေပၚ မွီခိုမႈ၊ အားက်မႈ၊ ၾကည္ညိဳျခင္းတို႔ ရွိသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ဤေခါင္းေဆာင္အေပၚ သာ၍ပင္ ႀကီးမားေသာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိလာလိမ့္မည္။ ၎တို႔ ၾကားလိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္၏ စကားမ်ားျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းအား ၎တို႔ ရပ္တန႔္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္သည္ လူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲ၌ ဘုရားသခင္၏ ေနရာကို ယူၿပီးလုနီးပါး ျဖစ္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူမ်ားႏွင့္ ထိုသို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းထားလိုပါက၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ယင္းမွ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ခံစားခ်က္တစ္ခု ရရွိပါက၊ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားသည္ ၎တို႔ကို ဤကဲ့သို႔ ဆက္ဆံသင့္သည္ဟု ယုံၾကည္ပါက၊ ၎တို႔ႏွင့္ ေပါလုၾကားတြင္ ကြာျခားခ်က္မရွိသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေျခခ်မိႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။...အႏၲိခရစ္တို႔သည္ တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ၾကဘဲ၊ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယမျပဳသကဲ့သို႔ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း မေျဖရွင္းၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ လူမ်ားအား ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္း၌လည္းေကာင္း၊ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္း၌လည္းေကာင္း လမ္းမျပၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္သာ အလုပ္လုပ္ၾကသည္၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ တည္ေထာင္ဖို႔၊ လူမ်ား၏စိတ္ႏွလုံးမ်ား၌ ၎တို႔ ထိန္းသိမ္းထားသည့္ ေနရာကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ၿပီးလွ်င္ လူတိုင္းအား ၎တို႔ကို ကိုးကြယ္ေစဖို႔၊ ၾကည္ညိဳေစဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ ေနာက္လိုက္ေစဖို႔ကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ စြမ္းေဆာင္ရရွိလိုသည့္ ပန္းတိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တို႔က လူမ်ားကို စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းသည္ မဆိုးယုတ္သေလာ။ ယင္းသည္ စက္ဆုပ္စရာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၃)၊ အခ်က္ ၁- လူတို႔ကို စည္း႐ုံးရန္ ၎တို႔ႀကိဳးစားၾကသည္) အႏၲိခရစ္ေတြမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ ရွိတယ္၊ အဆင့္အတန္း ရဖို႔အတြက္ပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ျပႆနာေတြ ရွိတဲ့အခါ၊ သူတို႔ မေဖာ္ထုတ္၊ မျပဳျပင္ေပးၾကဘူး၊ အဲဒီအစား သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာသာကိုရၿပီး သူတို႔ကို ေထာင္ဖမ္းဖို႔နဲ႔ သူတို႔ကို လူတိုင္း ၾကည္ညိဳ၊ ကိုးကြယ္ၿပီး သူတို႔ေရွ႕လာေအာင္လို႔ အၿမဲ အလိုက္အထိုက္ေနၿပီး စာနာေနတတ္တယ္။ အလုပ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိ အျပဳအမူအရ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သုံးသပ္ရင္း၊ ကြၽန္မက ဘုရားေဖာ္ထုတ္တဲ့ သူေတြလိုပဲျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ အလုပ္မွာ ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္၊ ေမးျမန္းၿပီး တျခားလူေတြက ညည္းညဴ၊ ခုခံၾကတဲ့အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မက လူမဆန္ဘူးလို႔ သူတို႔ထင္မွာ စိုးရိမ္ေနရင္း၊ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ထားျခင္း မရွိဘဲ တိုက္တြန္း၊ ဖိႏွိပ္ရင္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း၊ ျပဳျပင္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔၊ ဆက္ၿပီး မေမးျမန္းရဲခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ကိစၥေတြရဲ႕ အျဖစ္အနစ္ကို စိစစ္ျခင္း မရွိဘဲ သူတို႔ ျပႆနာေတြကို ဝတ္ေက်တမ္းေက် ဒီအတိုင္း တင္ျပလိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလ လူတိုင္း အလုပ္မ်ားေပမဲ့ အလုပ္မွာ တိုးတက္မႈ မရွိလို႔ ျပႆနာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရမယ္မွန္းလည္း ကြၽန္မ သတိထားမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အႀကိမ္တိုင္းမွာ ကြၽန္မ အမွားျပင္ေပးတဲ့ေနာက္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ႏႈတ္ဆိတ္သြားၾကတယ္၊ ကြၽန္မ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ဆက္မိတ္သဟာယမျပဳရဲေတာ့ဘူး။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အလုပ္မွာ တိုးတက္မႈ မရွိခဲ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဝတ္ေက်တမ္းေက် ျဖစ္ျခင္း အႏွစ္သာရနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အသိ သူတို႔မွာ တစ္ခုမွမရွိသလို၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမွာ တိုးတက္မႈ မရွိခဲ့ဘူး။ လူေတြနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ဆက္ဆံေရးေတြကို ထိန္းသိမ္းရင္း၊ ကြၽန္မက သူတို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေထာက္ထားၿပီး နားလည္မႈရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးေစရင္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ကြၽန္မအတြက္ ေနရာရွိေအာင္လို႔ “လူေတြကို ခါးေအာက္ပိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မထိနဲ႔” ဆိုတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္သလို၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အၿမဲ သည္းခံေတာ့၊ သူတို႔ျပႆနာေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုးမွန္း သူတို႔ သေဘာမေပါက္ၾကေတာ့သလို၊ ဒါက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ စက္ဆုပ္စရာ ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမႈေဆာင္ေတြအားလုံးက အလုပ္တိုးတက္မႈကို ႀကီးၾကပ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ဖို႔၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြာေတြကို ကာကြယ္ဖို႔၊ အလုပ္ထဲက ျပႆနာေတြကို အျမန္ ပိုင္းျခားၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔နဲ႔ လက္ေတြ႕အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ေတာင္းဆိုတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ေဘးဖယ္ထားရင္း၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးရင္း၊ ကြၽန္မတာဝန္အေပၚ သာမန္ကာလွ်ံကာ သေဘာထားနဲ႔ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစရင္း၊ ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အဆင့္အတန္းနဲ႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းကိုပဲ ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတိုင္း အသက္ကို အသက္မရွင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို သုံးသပ္၊ သေဘာေပါက္သြားၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ေနာင္တရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္တရၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ သေဘာထား တိုးတက္ေစဖို႔ လိုလားရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

နည္းနည္း ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကို စစ္ေဆးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က လာၿပီး၊ တခ်ိဳ႕ စီမံကိန္းေတြကို အခ်ိန္ဆြဲေနၿပီး ရလဒ္ေတြ မျဖစ္ေသးတာကို ျမင္ေတာ့၊ လူတိုင္းရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ပိုနီးနီးကပ္ကပ္ စစ္ေဆးဖို႔၊ ျပႆနာေတြကို ပိုင္းျခားၿပီး အျမန္ေျဖရွင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ဒီအလုပ္ကို တေလာကပဲ တာဝန္ေပးထားတာေလ။ အဲဒါေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈကို အခု ေတာင္းဆိုလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မတို႔က အရမ္းရက္စက္ၿပီး လူသားဆန္မႈ နည္းနည္းမွ မရွိဘူးလို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ထင္ၾကမွာ မဟုတ္လား”ေပါ့။ နာမည္၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး ေဘာင္ခတ္ခံရသလို သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္မေနမွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒီလိုေျပာတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးမိတယ္။ “သင္၏အက်ိဳးအတြက္သာ အစဥ္မလုပ္ေဆာင္ႏွင့္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားႏွင့္။ လူ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားႏွင့္။ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္၊ ဂုဏ္သတင္းသို႔မဟုတ္ အဆင့္အတန္းကို မစဥ္းစားႏွင့္။ သင္သည္ ပထမဦးစြာ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးမ်ားကို စဥ္းစားရမည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႔ကို သင္၏ဦးစားေပးခ်က္ ျဖစ္ေစရမည္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေရးထားသင့္ၿပီး၊ သင္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရာတြင္ သင္သည္ မစင္ၾကယ္မႈ ရွိခဲ့သည္ မရွိခဲ့သည္၊ အဆုံးစြန္ သစၥာရွိျခင္းရွိမရွိ၊ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းရွိမရွိ၊ အစြမ္းကုန္လုပ္ေဆာင္ျခင္းရွိမရွိ၊ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္ အသင္းေတာ္၏ အမႈကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ ဆင္ျခင္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုသည္တို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားျခင္းျဖင့္ အစျပဳသင့္သည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည္။ ယင္းတို႔ကို မၾကာခဏ ေတြးၿပီး တြက္ဆေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ သင့္အတြက္ သာ၍ လြယ္ကူလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို တကယ္ အေလးထားသူေတြက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိပ္တန္း ဦးစားေပးအေနနဲ႔ ထားၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ေဘးဖယ္ထားၾကမွာပဲ။ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ ဘယ္အလုပ္လမ္းေၾကာင္းက အေကာင္းဆုံး ျဖစ္မယ္ဆိုတာ သူတို႔ စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလို ျဖည့္ဆည္းျဖင္းကသာ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီတယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့၊ ေနာက္ေန႔မွာ လူတိုင္းရဲ႕ အလုပ္တိုးတက္မႈကို ကြၽန္မ ေမးျမန္းခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔က ျပႆနာမ်ိဳးစုံနဲ႔ ပတ္ခ်ာဝိုင္းေနၾကမွန္း သိလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စည္းမ်ဥ္းေတြအေပၚ ကြၽန္မတို႔ မိတ္သဟာယျပဳတယ္၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ရွာၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ပတ္ၾကာေတာ့၊ အရင္ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြရဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒီၿပီးခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကတစ္ဆင့္ ႀကီးၾကပ္မႈရဲ႕ အေရးပါမႈကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိစစ္မႈကို လက္ခံၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို အနာဂတ္မွာ ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ကြၽန္မ လိုလားေနခဲ့တယ္။