ရီနာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၉ ဇြန္လမွာ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္သစ္ကို ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့ၿပီး၊ လူသစ္ေတြကို စေရေလာင္းခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ လူသစ္ေတြက အကူအညီရေတာ့ အရမ္းေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းဂုဏ္ယူမိသလို ဒီတာဝန္အတြက္ အရမ္းသင့္ေတာ္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူသစ္တစ္ေယာက္ကို တာဝန္ယူၿပီး၊ အစမွာ သူ႔ကို ကြၽန္မ ဝီရိယရွိရွိနဲ႔ ေရေလာင္းေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိစၥေတြကို သူ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ၿပီး အရမ္းကို ျမန္ျမန္ တိုးတက္တာ သိရတယ္။ စုေဝးပြဲတိုင္းမွာ သူေဝမွ်တဲ့ သိနားလည္မႈက ေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ သူ ကြၽန္မကို အျမန္ ေက်ာ္တက္မွာပဲလို႔ ခံစားရသလို၊ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အခါ၊ ေခါင္းေဆာင္က လူတိုင္းကို ေရေလာင္းခိုင္းမွာျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မကို လိုေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဒီအေတြးနဲ႔ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း ေရမေလာင္းေပးခ်င္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ အေပၚယံ ကိစၥနည္းနည္းပဲ ေဆြးေႏြးေပးခဲ့တယ္။ တစ္ခါ၊ ေခါင္းေဆာင္က ဒီလူသစ္အေၾကာင္း ကြၽန္မကို ေမးတယ္၊ “အခု ကြၽန္မတို႔မွာ ေရေလာင္းဝန္ထမ္း လိုတယ္။ ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ သူက သင့္ေတာ္လား”တဲ့။ သူ႔ကို ကြၽန္မ လုံးဝ ပ်ိဳးမေထာင္ေပးခ်င္ဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ကိစၥေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္လို႔ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာင္မွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာၿပီး ကြၽန္မထက္သာမွာ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္မ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း မရွိဘူး။ အစ္မ တျခားေနရာမွာ ထပ္စစ္ေဆးၾကည့္လို႔ ရမယ္ထင္တယ္”လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က သူနဲ႔ သြားစကားေျပာတာ ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းမနာလိုျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္မိသလို၊ “သူ ပ်ိဳးေထာင္ခံရၿပီး ရာထူးတိုးခံရမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ေနရာေတာင္ ဝင္ယူသြားမယ္ ထင္တယ္” လို႔ မၾကာခဏလည္း ေတြးမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အသင္းေတာ္က ကြဲသြားၿပီး၊ တျခားအသင္းေတာ္ကို သူ ေရာက္သြားတယ္။ လအနည္းငယ္အၾကာမွာ၊ သူက အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ သူ႔ရဲ႕ တိုးတက္မႈ ျမန္ဆန္တာကို ကြၽန္မ အံ့ဩသြားတယ္။ သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္ ဝမ္းသာတယ္လို႔ ေျပာေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ကို မနာလိုျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ငါ ေရေလာင္းဝန္ထမ္း ျဖစ္ေနတုန္းမွာ သူ ဘာလို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတာလဲေပါ့။ အရမ္း မေက်မနပ္ျဖစ္မိလို႔၊ ကိုယ္ေရေလာင္းတဲ့ လူသစ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး စလုပ္ခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မလည္း အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ကို သက္ေသျပခ်င္လို႔ေလ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မလည္း အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ကိုယ့္ထက္ေတာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေတြ႕ရင္ မနာလိုျဖစ္တုန္းပဲ။ တစ္ခါ၊ လူသစ္ေတြကို ဘယ္လိုပံ့ပိုးၿပီး ကူညီရမယ္ဆိုတာကို ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး၊ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္က သူ႔အေတြးကို ေျပာတယ္။ သူ႔အႀကံေတြ ေကာင္းတယ္လို႔ အထက္ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ဧဝံေဂလိသင္းေထာက္ရဲ႕ အႀကံေတြအတိုင္း လူသစ္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ ပံ့ပိုး၊ ေရေလာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့၊ အဲဒီအႀကံေတြက သိပ္ထိေရာက္ခဲ့တယ္။ လူသစ္ေတြက စုေဝးပြဲေတြကို လာၿပီး တာဝန္ေတြ ယူၾကတယ္။ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္ကလည္း ဧဝံေဂလိကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ မနာလိုျဖစ္မိတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးတယ္၊ “ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္ေဟာတာ ငါ့ထက္ ေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ၿပီး ပိုသင္ယူရမယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ သူ႔တာဝန္ကို ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ လုပ္ခဲ့ၿပီလဲလို႔ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္ကို ကြၽန္မ ေမးေတာ့၊ သူက “ေျခာက္လရွိၿပီ”တဲ့။ ကြၽန္မ အရမ္းအံ့ဩသြားတယ္။ ေျခာက္လပဲရွိေသးတာလားေပါ့။ ကြၽန္မ ရွက္သြားတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့‌ ကြၽန္မက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္က လက္ခံခဲ့တာေလ၊ အဖြဲ႕ထဲမွာ အၾကာဆုံးပဲ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးမရွိတဲ့ အစျပဳခါစ လူတစ္ေယာက္လိုပဲျဖစ္ေနတာ။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူနဲ႔ အၿမဲ ႏႈိင္းေနမိခဲ့တယ္။ သူက ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အမႈေဆာင္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ကို လိုက္လုပ္ဖို႔ နည္းစနစ္နဲ႔ နည္းလမ္းေကာင္း အၿမဲ ရွိတာကို ျမင္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ မနာလိုျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ “အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးေနတုန္း သူ႔မွာ စိတ္ကူးေကာင္းေတြ အၿမဲရွိရင္၊ သူ႔ရဲ႕အစြမ္းအစ ေကာင္းတာကို အထက္ ေခါင္းေဆာင္က ျမင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ သူ႔ကို ေလ့က်င့္ေပးမွာပဲ။ အဲဒါက ငါ့ေနရာကို သူ ယူမဲ့သေဘာ မဟုတ္လား”ေပါ့။ တစ္ခါ၊ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္က တျခားအလုပ္နဲ႔ အလုပ္မ်ားလို႔ အစည္းအေဝးကို မလာဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အစည္းအေဝးမွာ ဘာ သင္သင္ယူခဲ့ၾကလဲလို႔ ကြၽန္မကို ေမးတယ္။ သူ႔ကို တကယ္ ကြၽန္မ မေျပာျပခ်င္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေမ့သြားၿပီလို႔ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္က သူနဲ႔ မၾကာခဏ မိတ္သဟာယျပဳသလို ကြၽန္မနဲ႔ ျပဳခဲတာ ျမင္ရလို႔ ကြၽန္မ အရမ္း ေဒါသထြက္မိတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ရွင္ ကြၽန္မကို စကားမေျပာရင္ ကြၽန္မလည္း တာဝန္ကို မလုပ္ဘူး”လို႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မ လိုခ်င္သမွ်က တျခားလူေတြ အထင္ႀကီးႏိုင္တဲ့ တာဝန္တစ္ခုကို ေျပာင္းဖို႔ပဲ။ ဧဝံေဂလိကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာႏိုင္ရင္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးၾကမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဧဝံေဂလိ စေဟာခဲ့ၿပီး လူသစ္ေတြ ေရေလာင္းေပးတဲ့ အလုပ္ကို ေဘးဖယ္ထားလိုက္တယ္။ အထက္ေခါင္းေဆာင္က လူသစ္ေတြရဲ႕ အခက္အခဲကို ျမန္ျမန္ နားလည္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ သတိေပးတယ္၊ ကြၽန္မ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္၊ “ဒါေပါ့၊ မၾကာခင္ ကြၽန္မ သြားၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္” လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဧဝံေဂလိ ေဟာတာကိုပဲ ကြၽန္မ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို လုံးဝ သြားမၾကည့္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ၊ လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြက အခ်ိန္မီ ေျပလည္မသြားခဲ့သလို၊ စုေဝးပြဲေတြက ပုံမမွန္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွာ၊ လူသစ္ေတြ ဘာလို႔ မလာရလဲဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မမွာ အခက္အခဲတစ္ခုခုရွိလားလို႔ ေမးတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ကြၽန္မကို အထက္ေခါင္းေဆာင္က ပို႔တယ္။ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ကို ကြၽန္မ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳတယ္၊ “ညီမက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး အသင္းေတာ္ အလုပ္အားလုံးအတြက္ တာဝန္ရွိတာေလ။ အထူးသျဖင့္ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတာ အရမ္း အေရးႀကီးတယ္။ ကိစၥေတြကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်၊ ျဖစ္သလို လုပ္လို႔မရဘူးေလ”တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္ ေျပာတာ ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ငိုမိတယ္။ သူ႔စကားေတြက အရမ္းၾကမ္းတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဧဝံေဂလိ ေဟာဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ အားထုတ္မႈေတြကို သူ လုံးဝ သတိမထားမိခဲ့တာပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာထားကို စေတြးမိတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီး၊ လူသစ္ေတြ ကြၽန္မထက္ ေတာ္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မထက္ သာခြင့္မေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရာထူးကို ထိမ္းသိန္းၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကို ရဖို႔၊ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္း ေရမေလာင္းခဲ့သလို၊ အထူးသျဖင့္ အစြမ္းအစေကာင္းရွိတဲ့ လူသစ္ေတြကို သူတို႔တာဝန္ လုပ္ဖို႔ အားမေပးခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ ျဖည့္ဆည္းမေနခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “အျခားသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ထက္ ပို၍ သာလြန္ၿပီး ပို၍ ျမင့္မားမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔က ပစ္ပယ္ျခင္းခံရစဥ္တြင္ အျခားသူမ်ားက ႐ိုေသၾကည္ညိဳျခင္း ခံရမည္ကိုလည္းေကာင္း အစဥ္ စိုး႐ြံေနသည့္သူအခ်ိဳ႕ ရွိၾကသည္။ ဤအရာက သူတို႔ကို အျခားသူမ်ားအား တိုက္ခိုက္ၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ေစသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ထက္ တတ္စြမ္းႏိုင္သူတို႔ကို မနာလိုဝန္တိုျခင္း ကိစၥရပ္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသနည္း။ ယင္းမွာ မလိုတမာစိတ္ ျဖစ္၏။ မိမိအတြက္ကိုသာ စဥ္းစားျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ဆႏၵမ်ားကိုသာ ျဖည့္ဆည္းျခင္း၊ အျခားသူမ်ားအတြက္ စာနာေထာက္ထားမႈ လုံးဝမျပျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို မစဥ္းစားျခင္း- ဤသို႔ေသာ လူတို႔သည္ ဆိုးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ၿပီး သူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္တြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိပါ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) “ယခုအခါတြင္ သင္တို႔အားလုံးသည္ သင္တို႔တာဝန္မ်ားကို အခ်ိန္ျပည့္ ထမ္းေဆာင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ မိသားစု၊ အိမ္ေထာင္၊ သို႔မဟုတ္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကို မခံရေပ။ သင္တို႔သည္ ယင္းမွ ထြက္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္သင္တို႔၏ ေခါင္းထဲတြင္ ျပည့္ေနေသာ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးျခင္းမ်ား၊ အသိပညာမ်ား၊ တစ္ကိုယ္ေရ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဆႏၵမ်ားသည္ နဂိုပုံစံကေန မေျပာင္းလဲဘဲ တည္ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂုဏ္သတင္း၊ အဆင့္အတန္း၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို ထိေတြ႕မႈေပးႏိုင္ေသာအရာပါဝင္ေသာ အရာတစ္ခုခုတြင္ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ ပါရမီရွိသူ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရန္ စီစဥ္သည္ဟု လူတို႔က ၾကားသည့္အခါ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးက ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္းၾကၿပီး သင္တို႔တစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္းက မိမိကိုယ္ကိုယ္အတြက္ အစဥ္နာမည္တစ္ခုရရွိလိုၿပီး အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံရလိုသည္။ လူတိုင္းက အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္လိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာကို ရွက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔မျပဳလုပ္လွ်င္ ၎တို႔က မေက်နပ္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ လူတစ္ေယာက္က ထင္ေပၚသည္ကို ျမင္သည့္အခါ မနာလိုမုန္းတီးၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မမွ်တဟု ခံစားၾကသည္။ ‘အဘယ္ေၾကာင့္ ငါက မထင္ေပၚႏိုင္သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အျခားလူတို႔က ဂုဏ္က်က္သေရကို အၿမဲ ရရွိသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့အလွည့္ လုံးဝ မေရာက္သနည္း။’ ဟု စဥ္းစားၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔သည္ မေက်မခ်မ္းမႈ ခံစားရ ၿပီးေနာက္တြင္ ယင္းကို ၎တို႔က ခ်ဳပ္တည္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္းမတတ္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းၿပီး တစ္ခဏမွ် သက္သာသလို ခံစားရေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥရပ္မ်ိဳးကို တစ္ဖန္ ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ယင္းကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေပ။ ဤအရာက ရင့္က်က္မႈမရွိသည့္ ဝိညာဥ္အသက္တာ အေျခအေနကို ျပသသည္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနေတြထဲ က်ဆင္းရေသာအခါ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းသို႔ က်ဆင္းၿပီးျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္တို႔မွာ လူသားမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ သဘာဝ၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မအေျခအေနကို အတိအက် ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ တျခားလူေတြ ကြၽန္မထက္ေတာ္၊ ကြၽန္မကို ေက်ာ္လြန္တဲ့အခါ မုန္းတယ္။ ကိစၥေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ၿပီး အစြမ္းအစေကာင္းရွိတဲ့ လူသစ္ေတြကို ဆုံရတဲ့အခါ သူတို႔ ကြၽန္မကို ေက်ာ္ၿပီး ကြၽန္မေနရာယူသြားမွာ ေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္း ေရမေလာင္းခ်င္ခဲ့သလို၊ ေခါင္းေဆာင္က သူတို႔ကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးတာ မလိုခ်င္ခဲ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္တဲ့အခါ၊ သူ႔ရဲ႕ တရားေဟာခ်က္က ထိေရာက္တာ၊ အႀကံေကာင္းေတြ အၿမဲေပးႏိုင္ၿပီး၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ဆီ အလုပ္ကိစၥ သြားေဆြးေႏြးတာကို ျမင္တဲ့အခါ သူ႔ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူနဲ႔ ႏႈိင္းၾကည့္မိတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ကို ဧဝံေဂလိ ေဟာရာကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မကို သတိထားမိေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးႏိုင္သမွ်က ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အဆင့္အတန္းနဲ႔တျခားလူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးျခင္းပဲ။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ ျဖည့္ဆည္းမေနခဲ့ဘူး။ အရမ္း ရွက္မိတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စစ္မွန္တဲ့ လမ္းခရီးမွာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ခင္းႏိုင္ေအာင္လို႔ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးဖို႔ျဖစ္ေပမဲ့၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို အေရးမထားခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကိုပဲ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူသစ္ေတြကို ဝီရိယရွိရွိ ေရေလာင္းၿပီး မပံ့ပိုးခဲ့သလို၊ စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္ မတက္ေစခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ မေကာင္းမႈ လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္မွာရွိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ စသုံးသပ္မိတယ္။ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မ လုပ္ေနတာလား၊ ကိုယ့္ကိုယ္က်ိဳးေတြအတြက္လား။ ဘုရားစိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို စဥ္းစားရင္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သူတို႔တာဝန္ေတြကို လုပ္ဖို႔ ပိုမ်ားတဲ့ လူေတြကို ကြၽန္မ ေလ့က်င့္ေပးခ်င္ခဲ့မွာေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ကြၽန္မ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ ပါရမီရွိသူေတြကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလူေတြကို ေခါင္းေဆာင္က သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေပါ့။ ကိုယ့္ရာထူးနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားေတြအတြက္ပဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား လုပ္ခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့တာပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မအေျခအေနကို သိေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ပို႔ေပးတယ္။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားမလိုက္စားေပ။ ၎တို႔သည္ ေသြးသားဆႏၵႏွင့္ဆိုင္ေသာ သာယာမႈမ်ားကို အစဥ္ ဖက္တြယ္ရင္း၊ မိမိတို႔၏တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ ဆႏၵမ်ားကိုသာ အၿမဲ ျဖည့္ဆည္းရင္း၊ ဇာတိပကတိအားျဖင့္အၿမဲ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ယုံၾကည္ပါေစ၊ သမၼာတရား၏လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ၎တို႔ မည္သည့္အခါမွ် ဝင္ေရာက္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ဂုဏ္သေရညႇိဳးေစျခင္း၏ အမွတ္အသားျဖစ္၏။ သင္က ‘ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ခုခံသည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ရေသးပါ၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္ကို အဘယ္သို႔ အရွက္ရေစခဲ့သနည္း’ဟု ဆိုသည္။ သင္၏လုပ္ရပ္မ်ားေနာက္ကြယ္မွ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သင္လုပ္ေဆာင္သည့္အရာ၏ အက်ိဳးဆက္မ်ား၌- သင္သည္ စာတန္ကို နည္းလမ္းတိုင္းတြင္ ေက်နပ္အားရေနေစ၏၊ ၎၏အဟားခံရသူျဖစ္ေနၿပီး၊ ၎အား သင့္ထံမွ တစ္စုံတစ္ရာ ရယူခြင့္ျပဳလ်က္ေန၏။ သင္၌ ခရစ္ယာန္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ထြက္ဆိုသင့္ေသာ သက္ေသခံခ်က္ နည္းနည္းမွ် မထြက္ဆိုရေသးေပ။ သင္သည္ စာတန္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အရာခပ္သိမ္း၌ ဘုရားသခင္၏နာမေတာ္ကို အရွက္ရေစၿပီး သင္၌ စစ္မွန္ေသာ သက္ေသခံခ်က္ မရွိေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သင္ျပဳခဲ့ၿပီးေသာအရာမ်ားကို အမွတ္ရမည္ေလာ။ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္သည္ သင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ တာဝန္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ေကာက္ခ်က္ကို ခ်မွတ္မည္နည္း။ ထိုအရာမွ ရလဒ္တစ္စုံတစ္ရာ ရွိသည္မဟုတ္ေလာ၊ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ သခင္ေယရႈက ‘ထိုေန႔၌ကား၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ ဆုံးမဩဝါဒေပးပါၿပီ မဟုတ္ ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ပါၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးတို႔ကို ျပပါၿပီမဟုတ္ေလာဟု အမ်ားေသာ သူတို႔သည္ ေလွ်ာက္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ သင္တို႔ကို ငါအလွ်င္းမသိ၊ အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾကဟု ထိုသူတို႔အား အတိအလင္း ငါေျပာမည္။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၂-၂၃) ဟု ဆို၏။ သခင္ေယရႈသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ေျပာခဲ့သနည္း။ သခင္၏နာမေတာ္အားျဖင့္ တရားေဟာၾကားသည့္၊ နတ္ဆိုးေမာင္းထုတ္ၿပီး နိမိတ္လကၡဏာမ်ားကို ျပဳလုပ္သည့္သူမ်ားစြာတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကသနည္း။ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ သခင္ေယရႈ ေဖာ္ျပသည့္ သမၼာတရားကို လက္မခံေသာေၾကာင့္၊ သခင္ေယရႈ၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို မေစာင့္ထိန္းေသာေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ သမၼာတရားအတြက္ ခ်စ္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သခင့္အတြက္ မိမိတို႔၏ အလုပ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ေပးဆပ္မႈမ်ားကို ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္သာ အလဲအထပ္ျပဳလိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို အသုံးခ်ျခင္းႏွင့္ လွည့္စားျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ သခင္ေယရႈသည္ ၎တို႔ကို ႐ြံရွာစက္ဆုပ္သည္၊ ၎တို႔ကို မုန္းတီးၿပီး ၎တို႔ကို မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားအျဖစ္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူမ်ားသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို လက္ခံေနၾကေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႕က ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို လိုက္စားဆဲျဖစ္ကာ၊ အစဥ္သျဖင့္ ထင္ေပၚလိုၾကသည္။ အစဥ္သျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား ျဖစ္လိုကာ၊ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရလိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ၎တို႔ စြန႔္လႊတ္ၿပီး အသုံးခံေၾကာင္း ၎တို႔အားလုံးက ေျပာၾကေသာ္ျငားလည္း၊ ၎တို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရရွိဖို႔ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၾကၿပီး ၎တို႔၌ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အႀကံအစည္မ်ား အစဥ္ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သစၥာရွိျခင္း မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိပဲ အေၾကာင္းမဲ့ ျပဳမူၾကေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ား ျဖစ္လာၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ မေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားကို မုန္းတီးၿပီး ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ မကယ္တင္ေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ပိုဒ္က ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေျပာတဲ့ မေကာင္းမႈလုပ္သူေတြက မယုံၾကည္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့လူေတြပဲ။ သူတို႔က ဘုရားေနာက္လိုက္ၾကတယ္၊ သူ႔အတြက္ အသုံးခံၾကတယ္၊ ဧဝံေဂလိကို သြားေဟာၿပီး ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ အလုပ္လုပ္ၾကသလို အခက္အခဲကို ခံစားၾကရေပမဲ့၊ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္၊ တျခားလူေတြ အထင္ႀကီးေအာင္၊ ဆုလာဘ္နဲ႔ သရဖူေတြ ရေအာင္ သူတို႔တာဝန္ကို လုပ္ၾကတာပဲ။ ဘုရားကို သူတို႔ သစၥာမရွိႏိုင္ၾကဘူး၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ႏိုင္သလို၊ ဘုရားကို မနာခံႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက ဒီလိုေျပာတာ၊ “အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾက။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၃) ကြၽန္မက သခင့္အတြက္ တရားေဟာၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြလိုပါပဲ။ ဘုရားကို ႏွစ္ႏွစ္ၾကာ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ စာေလ့လာတာေတြ စြန႔္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ အဖိုးအခေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေအာင္လို႔ အသင္းေတာ္မွာ အေတာ္ဆုံး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေပၚလြင္ေအာင္ အၿမဲ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလုပ္သမွ်က စာတန္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ပဲ။ ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြက မေကာင္းဘူး၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပဲ။ ဒီမမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါကို ဘုရားက စက္ဆုပ္ပဲ စက္ဆုပ္လို႔ရတယ္၊ ဒီလိုဆက္လုပ္ရင္၊ အျပစ္ေပးတာပဲ ခံရမွာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုရားက အဲဒီလို ယုံၾကည္ျခင္းကို လက္မခံလို႔ပဲ။ ဘုရားက၊ “ငါ့ထံမွ ဖြယ္သြားၾက၊ သင္တို႔ကို ငါမသိ”လို႔ ေျပာမွာ။ ဒါကို သေဘာေပါက္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ ေၾကာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေနာင္တရၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို မနာလိုမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းျပမႈကို ေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္ဆီ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ သတၱိရွိသြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို စြပ္စြဲမဲ့အစား၊ ကူညီေပးဖို႔ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကို ေဝမွ်တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ကိုလည္း ကြၽန္မဆီ ပို႔ေပးတယ္။ “အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျခင္းသည္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို အသုံးျပဳရန္ သင္ယူ႐ုံမွ်သာမကဘဲ၊ ပါရမီရွိေသာသူမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို သင္သည္ လုံးဝ မနာလိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖိႏွိပ္ျခင္းမရွိရေပ။ ဤနည္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစသည္။ သင္သည္ သင္လုပ္သမွ်အလုပ္အားလုံးတြင္ သင္ႏွင့္ ေကာင္းစြာပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူအခ်ိဳ႕အား ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္လွ်င္၊ အဆုံး၌ သင္တို႔အားလုံးသည္ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္မ်ားရွိလွ်င္ သင္သည္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ အရာအားလုံးကို အေျခခံသေဘာတရားမ်ားအတိုင္း တိုး၍ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ သင္၏သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္။...ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သင္ အမွန္တကယ္ အေရးထားႏိုင္စြမ္းရွိပါက၊ အျခားလူတို႔ကို မွ်မွ်တတ သင္ ဆက္ဆံႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္သည္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို အႀကံျပဳေထာက္ခံေပးၿပီး သင္တန္းတက္ေစကာ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေစၿပီး ဤနည္းအားျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ပါရမီရွိသူတစ္ေယာက္ကို ျဖည့္သြင္းပါက သင္၏အလုပ္သည္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သာ၍ လြယ္ကူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဤတာဝန္၌ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္၌ ေကာင္းမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္သူတစ္ဦး ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အနည္းဆုံး အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ျဖစ္ေပသည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ သူမ်ားသည္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၏စိစစ္ျခင္းကို လက္ခံႏိုင္ၾကသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏စိစစ္ျခင္းကို လက္ခံေသာအခါ၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ အျမင္မွန္ရေစျခင္း ခံရသည္။ အကယ္၍ သင္သည္ အျခားသူမ်ား ျမင္ေစရန္အတြက္သာ လုပ္ေဆာင္ၿပီး သူတစ္ပါးတို႔၏ ခ်ီးမြမ္းမႈႏွင့္ ေလးစားမႈကို အစဥ္ရလိုသည္၊ သို႔တိုင္ေအာင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏စိစစ္ျခင္းကို လက္မခံပါက၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဘုရားသခင္ ရွိေသးသေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားမွာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိၾကေခ်။ သင္၏အက်ိဳးအတြက္သာ အစဥ္မလုပ္ေဆာင္ႏွင့္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားႏွင့္။ လူ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားႏွင့္။ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္၊ ဂုဏ္သတင္းသို႔မဟုတ္ အဆင့္အတန္းကို မစဥ္းစားႏွင့္။ သင္သည္ ပထမဦးစြာ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးမ်ားကို စဥ္းစားရမည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႔ကို သင္၏ဦးစားေပးခ်က္ ျဖစ္ေစရမည္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေရးထားသင့္ၿပီး၊ သင္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရာတြင္ သင္သည္ မစင္ၾကယ္မႈ ရွိခဲ့သည္ မရွိခဲ့သည္၊ အဆုံးစြန္ သစၥာရွိျခင္းရွိမရွိ၊ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းရွိမရွိ၊ အစြမ္းကုန္လုပ္ေဆာင္ျခင္းရွိမရွိ၊ သင္၏ တာဝန္ႏွင့္ အသင္းေတာ္၏ အမႈကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ ဆင္ျခင္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုသည္တို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားျခင္းျဖင့္ အစျပဳသင့္သည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည္။ ယင္းတို႔ကို မၾကာခဏ ေတြးၿပီး တြက္ဆေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ သင့္အတြက္ သာ၍ လြယ္ကူလိမ့္မည္။ သင္၏အစြမ္းအစ ညံ့ဖ်င္းပါက၊ သင္၏အေတြ႕အႀကဳံ ေပါ့တန္ပါက သို႔မဟုတ္ သင္၏ အလုပ္တြင္ မကြၽမ္းက်င္ပါက၊ သင္၏အလုပ္၌ အမွားအယြင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ အျပစ္အနာအဆာမ်ား အခ်ိဳ႕ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ၿပီး၊ ရလဒ္မ်ားမွာလည္း အလြန္ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းေပမည္- သို႔ေသာ္ သင္သည္ သင္၏ အေကာင္းဆုံး အားထုတ္မႈကို ေပးၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သင္ လုပ္ေဆာင္သမွ်၌ သင္သည္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္သက္မႈမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပ။ ထိုအစား သင္သည္ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသည္။ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္း မရွိေကာင္း မရွိႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ျပဳျပင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ပိုၿပီးလွ်င္ သင္၏တာဝန္ရွိ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ပါက၊ သင္၏တာဝန္သည္ စံႏႈန္းျပည့္မီၿပီး သင္သည္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သက္ေသခံျခင္း ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပတယ္။ အေရးအႀကီးဆုံးက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ပထမဆုံး စဥ္းစားၿပီး ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္ကို ဦးစားေပးဖို႔ပဲ။ ကိုယ့္မွာ မွန္တဲ့ သေဘာထားရွိတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ဖို႔ ပိုလြယ္သြားတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မတို႔ ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ၾကတာ၊ ဘယ္လူေနာက္ကိုမွလိုက္တာ မဟုတ္မွန္းလည္း သေဘာေပါက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရာရာမွာ တျခားလူေတြ ဘာေတြးတယ္ဆိုတာကို မဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို စဥ္းစားရမယ္၊ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစၿပီး အရည္အခ်င္း ျပည့္မီတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို စြန႔္ရမွာျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔တာဝန္ေတြကို စႏိုင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ တိုးပြားလာႏိုင္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ထိုက္တဲ့ ပါရမီရွိတဲ့ လူသစ္ေတြကို ရွာရမယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းေနတာ ျဖစ္မွာ။ ဘုရားက တစ္ေယာက္စီတိုင္းအေပၚ မွ်တတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အစြမ္းအစ၊ အဆင့္အတန္းကို သူမၾကည့္ဘူး၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုတာကိုပဲ ၾကည့္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို အက်ိဳးျပဳဖို႔ ကိုယ့္အလုပ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို အၿမဲ စဥ္းစားရင္၊ အစြမ္းအစ ညံ့ရင္ေတာင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဘုရားက ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပး လမ္းျပမွာပဲ။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားလည္သြားၿပီးေတာ့၊ ေနာင္တရဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး၊ ဇာတိပကတိကို စြန႔္၊ ဘုရားစိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ပိုမ်ားသထက္ မ်ားတဲ့ လူသစ္ေတြကို လက္ခံတာနဲ႔အမွ် ပိုမ်ားတဲ့ ေရေလာင္းဝန္ထမ္းေတြကို ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မ ပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့ လူသစ္ေတြက ကြၽန္မ ေနရာယူသြားၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ပ်ိဳးေထာင္မေပးေတာ့မွာကို ကြၽန္မ စစိုးရိမ္လာမိျပန္တယ္။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့၊ ကိုယ့္ပုံရိပ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို မစဥ္းစားသင့္ေတာ့မွန္းနဲ႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို စဥ္းစားရေတာ့မွာ မဟုတ္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္။ “အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျခင္းသည္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို အသုံးျပဳရန္ သင္ယူ႐ုံမွ်သာမကဘဲ၊ ပါရမီရွိေသာသူမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို သင္သည္ လုံးဝ မနာလိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖိႏွိပ္ျခင္းမရွိရေပ။ ဤနည္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစသည္။ သင္သည္ သင္လုပ္သမွ်အလုပ္အားလုံးတြင္ သင္ႏွင့္ ေကာင္းစြာပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူအခ်ိဳ႕အား ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္လွ်င္၊ အဆုံး၌ သင္တို႔အားလုံးသည္ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္မ်ားရွိလွ်င္ သင္သည္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ အရာအားလုံးကို အေျခခံသေဘာတရားမ်ားအတိုင္း တိုး၍ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ သင္၏သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔၊ ကြၽန္မတာဝန္က လူသစ္ေတြကို သူတို႔ တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ပဲ။ ဒါ့အျပင္၊ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တာက ဘုရားကို ယုံၾကည္သူတိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တဲ့ လူနည္းလြန္းရင္၊ တာယာေတြမပါတဲ့ ကားလိုပဲျဖစ္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးသြားတယ္။ လူေတြကို ကြၽန္မ မေလ့က်င့္ေပးရင္၊ အခု ဘုရားအမႈေတာ္ကို လက္ခံေနၾကတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့၊ သူတို႔ကို အခ်ိန္မီ ေရေလာင္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက ထိခိုက္မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္လည္း ထိခိုက္မွာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိစၥေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့ လူသစ္ေလးေယာက္ကို ကြၽန္မ ေ႐ြးတယ္၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးၿပီး စုေဝးပြဲေတြကို အလွည့္က် တာဝန္ယူခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးဖို႔လည္း သူတို႔ကို သတိေပးၿပီး ကူညီခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ျခင္းအားျဖင့္၊ ေယဘုယ်အလုပ္အေပၚ အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ ပိုရခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔အလုပ္ရဲ႕ ထိေရာက္မႈက တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ခဲ့တယ္။ လူသစ္ေတြက တိုးတက္ၿပီး သူတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တာ ျမင္ရေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္သြားသလို၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို နည္းနည္း ပိုနားလည္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “သင္သည္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို အႀကံျပဳေထာက္ခံေပးၿပီး သင္တန္းတက္ေစကာ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေစၿပီး ဤနည္းအားျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ပါရမီရွိသူတစ္ေယာက္ကို ျဖည့္သြင္းပါက သင္၏အလုပ္သည္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သာ၍ လြယ္ကူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဤတာဝန္၌ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္၌ ေကာင္းမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္သူတစ္ဦး ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အနည္းဆုံး အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) ဒီသိနားလည္မႈရွိၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဝင္ေရာက္မႈတခ်ိဳ႕ရွိတာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ရရွိတဲ့ အက်ိဳးတရား သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။