ခ်န္ေနာ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က လူသစ္ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အသင္းေတာ္ႏွစ္ခုရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မ တာဝန္ယူခဲ့ရတယ္ေလ။ တစ္ခါတေလ တျခားမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္ေတြကေန လူေတြကို ေျပာင္းေပးဖို႔ လိုခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ ကြၽန္မက ပူးေပါင္းဖို႔ လိုလားၿပီး လူေတြကို ခ်က္ခ်င္း အႀကံျပဳေပးလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၾကာလာေတာ့ လူေကာင္းေတြကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕တဲ့အခါ ကိုယ့္အလုပ္ ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ခက္တာကို သေဘာေပါက္လာတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ပူေနခဲ့တာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ထိခိုက္မွာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ရလဒ္မရွိလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ထုတ္ပစ္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ထိခိုက္မွာရယ္ကိုေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက သိပ္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးသလို လူေတြကို ျဖည့္ေပးဖို႔လည္း မလိုလားခဲ့ဘူး။ အဲဒါၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အစြမ္းအစေကာင္းသလို၊ အားထုတ္ရာမွာ စိတ္ထက္သန္တဲ့ အစ္မရန္နာဆိုတဲ့ ယုံၾကည္သူအသစ္တစ္ေယာက္ကို သတိျပဳမိတယ္။ သူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတြဖတ္ၿပီး အသင္းေတာ္ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္တယ္၊ သမၼာတရားလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔နဲ႔ သမၼာတရားလက္ေတြ႕အရွိတရားထဲဝင္ေရာက္ဖို႔ အေၾကာင္း ကြၽန္မကို ေမးခြန္းေတြ အၿမဲေမးတယ္။ ကြၽန္မသိလိုက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္က ေရေလာင္းတဲ့အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ လိုေနလို႔၊ သူ႔ကို အဲဒီအတြက္ ခ်က္ခ်င္း ပ်ိဳးေထာင္ေပးသင့္တယ္လို႔။ ဒါနဲ႔ သူေနာက္ထပ္ သမၼာတရားေတြ နားလည္ၿပီး အဲဒီတာဝန္ကို ယူႏိုင္ဖို႔ သူ႔ကို ကြၽန္မ အေထာက္အပံ့ အမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူအသစ္ေတြကို ေရ‌ေလာင္းေန႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ၊ ရလဒ္ေတြပါ ရေနပုံေပါက္မယ္၊ ကြၽန္မက တကယ္ကို တတ္ႏိုင္စြမ္းတယ္လို႔ လူေတြက ေတြးမယ္၊ အဲဒါက အားလုံးအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ အဲဒီေနာက္ တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေျပာလာတယ္။ တျခားအသင္းေတာ္တစ္ခုက ေရေလာင္းဖို႔ လူတစ္ေယာက္လိုေနၿပီး အစ္မရန္နာကလည္း တိုးတက္ေနၿပီး စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြလို႔ တျခားအသင္းေတာ္မွာ အဲဒီတာဝန္ကို သူ သြားယူသင့္တယ္တဲ့ေလ။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားၿပီး ေတြးမိတယ္။ ေရေလာင္းတဲ့အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ငါ့မွာေတာ့ သူ႔ကို ပ်ိဳးေထာင္လိုက္ရတာ၊ အဲဒီအသင္းေတာ္တစ္ခုတည္း လူလိုေနတာမွ မဟုတ္တာလို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒါကို တကယ္ကို အတိုက္အခံ ျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္သုံးရက္မွာ ေခါင္းေဆာင္က အစ္မရန္နာကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ဖို႔ ထပ္ေဆြးေႏြးလာျပန္တယ္။ သူ႔မွာ အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး ေနာက္ထပ္ တာဝန္ေတြအတြက္ ေလ့က်င့္ေပးလို႔ ရႏိုင္တယ္တဲ့။ ကြၽန္မရဲ႕အတိုက္အခံစိတ္က ပိုႀကီးလာၿပီး ေတြးမိတယ္။ “နင္က သူ႔ကို ဒီလိုပဲ ေခၚထုတ္သြားခ်င္တာပဲလား။ ငါတို႔အသင္းေတာ္ ဆက္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရင္၊ ငါက အထုတ္ခံရမွာ” လို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “သူဒီမွာေနၿပီး သူ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ရာထူးအတြက္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးလို႔ရတယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးေနတာ။” ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ တျခားအသင္းေတာ္မွာ ေနာက္ထပ္လူသစ္ေတြ ရွိၿပီး သူတို႔မွာ ေရေလာင္းဖို႔အတြက္ ပိုလိုအပ္ခ်က္ရွိတာ ကြၽန္မသိပါတယ္။ သူ႔ကို လႊတ္မေပးခ်င္ဘူးဆိုတာကို ေျဗာင္ထုတ္မေျပာရဲဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ေဒါသအရမ္းထြက္ေနၿပီး နာလိုခံခက္ျဖစ္ေနခဲ့တာ၊ လုံးဝကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါၿပီးသိပ္မၾကာဘူး၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္က အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မမွာ ေနရာလပ္ေတြကို မျပတ္ျဖည့္ၿပီး လူသစ္ေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေနရတာေပါ့။ အေရးအႀကီးဆုံးက တာဝန္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့သူက အရမ္းကိုရွာရခက္တာပဲ။ ကြၽန္မ ရလဒ္ေကာင္းေတြမရခဲ့ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူမ်ားအျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ခြင့္ လုံးဝ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မ လုပ္ကိုမလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ခံစားရၿပီး၊ ပိုၿပီး စိတ္ဆင္းရဲလာတယ္။ ကြၽန္မ မတရားခံရသလို ခံစားမိၿပီး မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ အဲဒါကို ျမင္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ဘုရားရဲ႕အလိုေတာ္နဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီလိုျပဳမူတာက အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစတယ္လို႔ သူေျပာခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒါကို ကြၽန္မ လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္၊ “ဒါေပမဲ့ ဒါဟာလည္း ငါတို႔အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ ထည့္တြက္လို႔မဟုတ္ဘူးလား။ ငါက ဟန႔္တားေနတယ္လို႔ နင္ထင္တယ္ဆိုရင္၊ နင္လုပ္လို႔ရတာပဲ။ ငါ့ကိုသာ အလုပ္ထုတ္လိုက္ပါလား၊ ဒါဆိုရင္ ငါလည္း ဘာျပႆနာမွ မရွာေတာ့ဘူးေပါ့” လို႔ေပါ့။ အဲဒီလိုနည္းလမ္းနဲ႔ ေတြးလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ အခုျဖစ္ေနတာေတြကို သမီး မနာခံႏိုင္ဘူး။ မတရားလုပ္ခံရတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ သမီးမွာ ရွိတဲ့ျပႆနာကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ” လို႔ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္မ ဆန္းစစ္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ပုံမွန္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ခ်ိန္မွာ တျခားသူေတြက အဆင္ေျပေပမဲ့၊ ငါကေတာ့ ဘာလို႔မ်ား ျပႆနာရွိေနပါလိမ့္ေပါ့။ ကြၽန္မ အဲဒါကို ခုခံတြန္းလွန္ရမယ္ေလ။ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ အတိုက္အခံ အမ်ားႀကီးလုပ္ေနၿပီး အဲဒီလိုနည္းလမ္းနဲ႔ ကြၽန္မျပဳမူတာ တစ္ေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ မကေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မအတြက္ နာခံဖို႔က ဘာလို႔အရမ္းခက္ခဲေနပါလိမ့္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီက်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ “တာဝန္တစ္ခုကို သင္စီမံသည္ မဟုတ္ေပ၊ ၎မွာ သင္၏သက္ေမြးမႈလုပ္ငန္း သို႔မဟုတ္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ မဟုတ္ေပ။ ယင္းအစား ၎မွာ ဘုရားသခင္၏အမႈ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္၊ သင္၏ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈလိုအပ္ေပသည္၊ ယင္းက သင္၏တာဝန္ကို ျဖစ္ေပၚေစျခင္း ျဖစ္၏။ လူသား ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရမည့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈ အစိတ္အပိုင္းမွာ လူသား၏တာဝန္ ျဖစ္သည္။ တာဝန္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမႈ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္သည္- သင္၏သက္ေမြးမႈလုပ္ငန္း၊ သင္၏ အိမ္တြင္းေရးကိစၥမဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘဝထဲက သင္၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိစၥမဟုတ္ေပ။ သင္၏ တာဝန္သည္ အျပင္ပိုင္း အေရးကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ျဖစ္ေစ အတြင္းေရးကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ျဖစ္ေစ ၎မွာ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၏အလုပ္ ျဖစ္သည္၊ ၎မွာ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအစီအစဥ္၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး၊ သင့္ကို ဘုရားသခင္ ေပးခဲ့ၿပီးေသာ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းမဟုတ္ေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္၊ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ မည္သို႔ သေဘာထား သင့္သနည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ ႏွစ္သက္သည့္ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္မဆို ေဆာင္႐ြက္၍မရေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရား၏အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းျဖင့္သာ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္”) “တာဝန္ဟူသည္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ဤတာဝန္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥျဖစ္လာသည္ဟု ေျပာလွ်င္ မွန္ႏိုင္သေလာ။ လူအခ်ိဳ႕က ‘ကြၽန္ုပ္ကို တာဝန္ေပးအပ္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ယင္းမွာ ကြၽန္ုပ္၏ ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥ ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ကြၽန္ုပ္၏တာဝန္သည္ ကြၽန္ုပ္၏ အလုပ္တာဝန္ ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ုပ္အား အလုပ္တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသည့္အရာသည္ ကြၽန္ုပ္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ကြၽန္ုပ္၏တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥအျဖစ္ ကိုင္တြယ္ပါက၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ယင္းကို ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ဆိုလိုသည္မဟုတ္ေလာ။ ယင္းကို ကြၽန္ုပ္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥအျဖစ္ သေဘာထားမဆက္ဆံပါက၊ ယင္းကို ကြၽန္ုပ္ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္မည္ေလာ’ ဟု ေျပာၾကသည္။ ဤစကားမ်ားသည္ မွန္သေလာ၊ မွားသေလာ။ ယင္းတို႔မွာ မွားယြင္းေပသည္။ ယင္းတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေနသည္။ တာဝန္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ကိစၥမဟုတ္ေပ၊ ယင္းသည္ ဘုရားအမႈ၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း သင္လုပ္ေဆာင္ရမည္၊ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ပါက တာဝန္ကို လက္သင့္ခံႏိုင္ေသာ စံႏႈန္းတစ္ခုအထိ သင္ထမ္းေဆာင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကို သင္၏႐ူပါ႐ုံအရ၊ သင္၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအရ၊ သင္၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအရ ေဆာင္႐ြက္ပါက၊ ယင္းသည္ စံႏႈန္းႏွင့္ကိုက္ညီမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏စီမံခန႔္ခြဲမႈ နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ ရွိသည့္ အလုပ္ မဟုတ္သည့္အတြက္၊ ယင္းသည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ မဟုတ္သည့္အတြက္၊ ဤသည္မွာ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းကို ေဆာင္႐ြက္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔ျဖစ္၍ ယင္းကို ဘုရားသခင္က ေအာက္ေမ့သတိရျခင္း မရွိေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရား၏အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းျဖင့္သာ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္”) ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တာဝန္ဟာ သက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုေပါ့။ တာဝန္က ဘုရားရဲ႕တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို ဘုရားနဲ႔သူ႔အိမ္ေတာ္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတိုင္း လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြအတိုင္း လုပ္ခ်င္တာ မလုပ္သင့္ဘူး။ ကြၽန္မက အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ေနပုံေပါက္ေပမဲ့၊ အဲဒါက တာဝန္တစ္ခုကို လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေနၿပီး ဘုရားကို ခုခံေနတာပါ။ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေပးဖို႔ ခိုင္းခံရတဲ့အခါတိုင္း၊ အစြမ္းအစေကာင္းရွိတဲ့ အသင္းသားေတြကို လက္လႊတ္လိုက္ရင္ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္က ရလဒ္ေကာင္းေတြ မရသလို၊ ကြၽန္မရဲ႕ရာထူးကို ဆုံးရႈံးမွာကို စိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ လူေတြကို မျဖည့္ေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ဘုရားက ကြၽန္မကို ေပးတာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ဝတၱရားပဲဆိုတာကို သေဘာတရားအရ သိေပမဲ့၊ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ အဲဒါကို ကိုယ့္လုပ္ငန္းလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္လို သေဘာထားခဲ့တယ္။ အဲဒီအလုပ္က ကြၽန္မကို ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕လုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မမွာ အၿပီးသတ္ ဆုံးျဖတ္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ တြက္ခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မအလုပ္ကို မထိခိုက္မွသာ လူေတြကို ကူျဖည့္ေပးဖို႔ လိုလားခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ထိခိုက္လာတာနဲ႔၊ လုံးဝ ေခါင္းမာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစ္မရန္နာကို ေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာကို သိတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မက စိတ္ပ်က္ၿပီး သူ႔ကို လက္မလႊတ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အရမ္း မတရားလုပ္တယ္လို႔ ခံစားရၿပီး ေဒါသေတာင္ ထြက္ျပခ်င္တယ္၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္း ျဖစ္မွာလဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို သိသိသာသာႀကီး ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး ဟန႔္တားေနတာပါ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကို ကြၽန္မ မထိန္းသိမ္းေနခဲ့ပါဘူး၊ ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ႀကိဳးစားမေနခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အတြက္သာ ႀကံစည္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မရဲ႕ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခုအျဖစ္ ကိုယ့္တာဝန္ကို အသုံးခ်ရင္းနဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္မက ကိုယ္က်ိဳးအတြက္သာ လုပ္ေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မ အလုပ္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္ပါေစ၊ ဘုရားက အဲဒါကို ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္ေမ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မကို အဲဒီတာဝန္ေပးခဲ့တယ္၊ အလုပ္က ဘုရားအိမ္ေတာ္အတြက္ပါ။ အသင္းေတာ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လိုအပ္တိုင္း ကြၽန္မက တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သင့္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ပဲေတြးၿပီး အတၱႀကီးေနလို႔မရေတာ့ဘူးေလ။

ေခါင္းေဆာင္က ေနာက္ေန႔ စုေဝးပြဲမွာ ထုတ္ေျပာခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ေရေလာင္းဖို႔က အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အလုပ္ျဖစ္သလို၊ လူတိုင္းက သူတို႔နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့တာဝန္ကို လုပ္ႏိုင္ဖို႔ လူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးတာလည္း သူတို႔အလုပ္ပဲတဲ့။ အဲဒါကို ၾကားရတာက အိပ္မက္က ႏိုးလာသလိုပဲ။ သူေျပာတာ မွန္တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ေရေလာင္းၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့တာဝန္ ကူရွာေပးတာက၊ ကြၽန္မတာဝန္ထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လိုအပ္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မက မျငင္းရဲခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒါကို တြန္းလွန္ေနတယ္၊ မလုပ္ဖို႔ ဆင္ေျခမ်ိဳးစုံေပးေနခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက အဲဒီက႑မွာ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကိုေတာင္ မျဖည့္ဆည္းေနခဲ့ဘဲ၊ အားရေက်နပ္ေနခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ဆန္းစစ္ရမယ့္အစား အသင္းေတာ္အလုပ္ကိုသာ ဟန႔္တားေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အဲဒီအစ္မေျပာသလိုပဲ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီတာဝန္ကို စယူတဲ့အခ်ိန္ကို ကြၽန္မ မွတ္မိတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ ကိုယ့္အပိုင္းကို လုပ္ခ်င္တာပဲရွိတာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အဟန႔္အတား၊ ခလုတ္တံသင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေနာင္တတခ်ိဳ႕ကို ခံစားရၿပီး ဘုရားဆီမွာ ေနာင္တရခ်င္တယ္။

ႏွစ္ရက္သုံးရက္ၾကာၿပီးေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္က ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ကို တျခားအသင္းေတာ္ကို ေျပာင္းဖို႔ ကြၽန္မကို ခိုင္းတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လာတယ္။ အဲဒီမက္ေဆ့ခ်္ကို ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက လုံးလုံး တည္ၿငိမ္ေနၿပီး ဘုရားက ကြၽန္မ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေအာင္ အခြင့္ေပးဖို႔ ဒါကို စီစဥ္ေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ကြၽန္မ အကဲျဖတ္ေနတုန္းမွာ သူတို႔နဲ႔ခြဲဖို႔ ဝန္ေလးမႈတခ်ိဳ႕ကို ခံစားရတယ္၊ အဖြဲ႕ထဲက အေကာင္းဆုံးအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို တကယ္ လႊတ္ေပးခဲ့ရင္ေကာင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သိပ္မေတာ္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာင္းလို႔ရႏိုင္မလားဆိုတာကို ေတြးမိတယ္။ အဲဒီလိုေတြးခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး အရင္အမွားမ်ိဳးလုပ္ေနျပန္ၿပီဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ “လွည့္စားတတ္ၿပီး ဆိုးယုတ္သည့္ လူမ်ား၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားသည္ ၎တို႔၏တစ္ကိုယ္ေရ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ အႀကံအစည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ေဘးဖယ္ဖို႔ လြယ္ကူသေလာ။ (မလြယ္ကူပါ။) ဤအရာ၏ဥပါယ္မွာ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို ေဘးမဖယ္ႏိုင္သည့္အခါတြင္ပင္ သင္၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ စင္စစ္အားျဖင့္ မခက္ခဲေပ။ သင္သည္ ကြဲျပားျခားနားျခင္းကို သိႏိုင္ဖို႔သာ လိုအပ္သည္။ တစ္စုံတစ္ခုသည္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ၿပီး ယင္းသည္ အထူးအေရးပါပါက၊ သင္သည္ ယင္းကို ေန႔ေ႐ႊ႕ညေ႐ႊ႕လုပ္၍ မရေပ၊ အမွားလုပ္၍မရေပ၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္၍မရေပ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္၍ မရေပ။ ဤသည္မွာ သင္လိုက္နာသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရား ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား မထိခိုက္ေသာ္လည္း၊ သင္၏ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အလိုဆႏၵတို႔က အေတာ္အတန္ အထိခိုက္ခံရပါက၊ ယင္းတို႔အထိခိုက္ခံရသည္ကို သင္လက္ခံသင့္ၿပီး ဘုရားသခင္၏စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားျခင္း မျပဳသင့္ေပ၊ ယင္းမွာ လက္သင့္မခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏ေသးႏုပ္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ဝင့္ဝါမႈကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ငွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္ပါက၊ သင့္အတြက္ အဆုံးသတ္ အက်ိဳးဆက္မွာ အဘယ္အရာျဖစ္မည္နည္း။ သင္သည္ အစားထိုးခံရမည္ျဖစ္ၿပီး သုတ္သင္ဖယ္ရွင္းျခင္းခံရႏိုင္သည္။ သင္သည္ ဘုရားစိတ္သေဘာထား၏ အမ်က္ေဒါသကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ခံစားရမည္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး တစ္ခုတေလမွ် ရေကာင္းရမည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က လူမ်ားကို ေပးသည့္ အခြင့္အေရး အေရအတြက္၌ အကန႔္အသတ္ရွိသည္။ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ စမ္းသပ္ျခင္းခံရဖို႔ အခြင့္အေရးမည္မွ် ရရွိသနည္း။ ဤအရာကို ၎တို႔၏အႏွစ္သာရအတိုင္း ဆုံးျဖတ္ေလသည္။ သင့္အား ေပးသည့္အခြင့္အေရးမ်ားကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အက်ိဳးအျမတ္ရေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ ၿပီးဆုံးျခင္းကို သင္၏ကိုယ္ပိုင္ မာနႏွင့္ ဝင့္ဝါမႈတို႔၏ေရွ႕၌ ထားႏိုင္ပါက၊ သင္၌ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား ရွိေလၿပီ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရား၏အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းျဖင့္သာ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္”) ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ လိုအပ္ေနလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ဒါကို စီစဥ္တာပါ။ အဲဒါကို ကြၽန္မက ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ဟန႔္တားေနလို႔မရဘူးေလ။ အေကာင္းဆုံးအဖြဲ႕ဝင္ေတြက ေျပာင္းခံရရင္ ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္အလုပ္ ထိခိုက္ၿပီး ကြၽန္မ အထုတ္ခံရမွာကို အၿမဲစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္ရင္ ဘယ္သူက အလုပ္ထုတ္ခံရမွာလဲ။ ဘယ္သူမွ အထုတ္မခံရပါဘူး။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့သူ အဖြဲ႕ဝင္ေကာင္းေတြကို လက္မလႊတ္ခ်င္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္နဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိခိုက္ေစသူကသာ အထုတ္ခံရၿပီး ဖယ္ရွင္းခံရတဲ့သူျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒီအစ္မေတြကို ကြၽန္မ ဖက္တြယ္ထားရင္ေတာင္ ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္ေတြက ေသခ်ာေပါက္ အဆင္ေျပမယ္လို႔ အဓိပၸာယ္မရပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ေတြ မွားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ နာမည္နဲ႔ ရာထူးကို ကာကြယ္ေနရင္၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဘုရားရဲ႕ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြ မရွိဘဲ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ဘယ္လို ရႏိုင္မွာလဲ။ ဒီအေတြးေတြက ကြၽန္မကို စိတ္သက္သာရာရေစၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဘုရားကို ေျပာမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ သမီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္တာ ရပ္ခ်င္ပါတယ္” ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ အေကာင္းဆုံး ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕ဝင္ႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ ေပးခဲ့တယ္။ ဒါကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တာနဲ႔ ကြၽန္မ တကယ္ကို စိတ္သက္သာရာရခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။

အဲဒီအေတြ႕အႀကဳံေနာက္မွာ ကြၽန္မ နည္းနည္း ေျပာင္းသြားတယ္ ထင္ခဲ့တာ၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ အံ့ဩရတာက၊ အဲဒီေနာက္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မ လုံးလုံး ထုတ္ေဖာ္ခံခဲ့ရတာကိုပဲ။ တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္က ေနာက္ထပ္ ေရေလာင္း အဖြဲ႕ဝင္နည္းနည္းကို ေပးေစခ်င္ေၾကာင္း ကြၽန္မကို ေျပာလာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္မွာ ဘာသာစကားႏွစ္မ်ိဳးေျပာတတ္တဲ့ လူသစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလို႔ေလ။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို စိစစ္ဖို႔ သြားတဲ့အခါမွာ ဘာသာစကားႏွစ္မ်ိဳးေျပာၿပီး အစြမ္းအစေကာင္းတဲ့ လူတိုင္းလိုလိုကို ကြၽန္မ စြန႔္လႊတ္ရေတာ့မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ ရာထူးအတြက္ ထပ္စိုးရိမ္ေနျပန္ၿပီ။ ဒီလူေတြသာ ထြက္သြားရင္၊ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္ ဧဝံေဂလိအလုပ္က ထိခိုက္ႏိုင္တယ္၊ မထိေရာက္တာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ေၾကာက္မိတယ္။ အဲဒီညေနခင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မဆီကို အေျခအေနကို သတင္းေမးတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းခုခံေနတယ္။ သူတင္ျပလာတဲ့ နာမည္တိုင္းကို ကြၽန္မ စကားတစ္လုံးတည္းနဲ႔ပဲ အေျဖေပးခဲ့တယ္။ “ဟုတ္ကဲ့။” “ရပါတယ္။” ေပါ့။ သူက အေသးစိတ္ကို ေမးလာေတာ့ ကြၽန္မ ဘာမွ မေျပာခ်င္ဘူး။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ “ဒီလူေတြကို အစကတည္းက လက္လႊတ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ နင္က ေမးခြန္းေတြပဲ ဆက္ေမးေနတာ။ နင္က တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ လူေတြအကုန္လုံး တစ္ေယာက္မက်န္ ယူေနတာေလ။ ငါက ကိုယ့္တာဝန္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ” လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မက တကယ္ကို ခုခံၿပီး မနာခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ႐ြတ္ဖတ္ျပျခင္း ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တယ္၊ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို နားလည္ဖို႔ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “အႏၲိခရစ္တို႔၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းႏွင့္ ယုတ္မာမႈတို႔၏ အႏွစ္သာရသည္ ဆိုး႐ြားစြာ သိသာထင္ရွားေပသည္။ ဤသြင္ျပင္လကၡဏာသည္ အထူးသျဖင့္ သိသာသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ သင္ မိတ္သဟာယျပဳသည့္အခါတြင္ ၎တို႔၏ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သတင္းတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္သည့္အရာမွန္သမွ်ကို ၎တို႔ စိတ္မဝင္စားေပ၊ ၎တို႔ ဂ႐ုမစိုက္ေခ်၊ ၿပီးလွ်င္ ယင္းက ၎တို႔ႏွင့္ အဆက္အစပ္မရွိသည့္အလား ျဖစ္ေလသည္။ ၎တို႔သည္ အမႈကိစၥမ်ားကို အေရးအႀကီးဆုံးေသာအရာမ်ားမွ ၾကည့္ရႈၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္အေၾကာင္း ေတြးဖို႔မဆိုထားႏွင့္၊ အတြင္းရွိ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္ဖို႔ မည္သည့္အခါမွ် ႀကိဳးစားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ အလုပ္က ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း လူအခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ဖို႔ လိုအပ္ေလသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသည္ အုပ္စု၏အလုပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အႀကီးအကဲျဖစ္ၿပီး အုပ္စုဝင္တစ္ဦးကို ၎၏တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အျခားအုပ္စုထဲသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရန္ လိုအပ္ေပသည္၊ ဤသည္ကို ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္က လိုအပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ သာမန္လူ႔အသိစိတ္အရ၊ ဤအရာကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္သင့္သနည္း။ အေျခအေနႏွင့္ သင့္ေတာ္သည့္အတိုင္း ေခါင္းေဆာင္သည္ လစ္လပ္မႈကို ျဖည့္ဖို႔ လူစားရွာသင့္သည္။ သင့္ေတာ္သည့္ လူတစ္ဦးကို ေတြ႕သည္ႏွင့္၊ နဂိုမူလပုဂၢိဳလ္ကို လႊတ္ေပးသင့္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္က ၎တို႔ကို လိုအပ္သည့္ေနရာသို႔ သြားခြင့္ျပဳသင့္သည္။ ဤသည္မွာ လူမ်ားသည္ တစ္ဦးတည္း သီးျခားရပ္တည္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ၎တို႔အား အေျခခံသေဘာတရားကို ခ်ိဳးေဖာက္ကာ စိတ္ကူးေပါက္သလို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း မဟုတ္ပါက၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ မည္သည့္စီမံကိန္းက လိုအပ္သည့္ေနရာကိုမဆို ၎တို႔ သြားသင့္သည္။ ယင္းသည္ အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္ညီေသာ ပုံမွန္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းျဖစ္ပါက၊ မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္မွ် ယင္းကို တားပိုင္ခြင့္မရွိေခ်။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္မဟုတ္သည့္ အလုပ္တစ္ခုတစ္ေလ ရွိသည္ဟု သင္တို႔ေျပာမည္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္၏ တိုးခ်ဲ႕ျခင္း မပါဝင္သည့္ အလုပ္တစ္ခုတစ္ေလ ရွိသေလာ။ ယင္းသည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္၊ အလုပ္အသီးသီးသည္ တန္းတူျဖစ္ၿပီး ‘သင္၏အလုပ္’ ႏွင့္ ‘ကြၽန္ုပ္၏အလုပ္’ ဟူ၍ မရွိေခ်။...ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သည္ မိမိ၏အမႈထမ္းမ်ားကို အခ်က္အခ်ာက်က် အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္အညီ ခ်ိတ္ဆက္ညႇိႏႈိင္းမႈျပဳသည္။ ဤအရာက မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္၊ အဖြဲ႕အႀကီးအကဲ၊ သို႔မဟုတ္ သီးျခားလူတစ္ဦးခ်င္းစီႏွင့္မွ် မသက္ဆိုင္ေပ။ လူတိုင္းက အေျခခံသေဘာတရားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရမည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို မလိုက္နာသည့္သူမ်ား၊ မိမိတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔အတြက္ အစဥ္ အကြက္ခ်ၿပီး က်ိတ္ႀကံသည့္သူမ်ား၊ ၎တို႔သည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ယုတ္မာသည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို အသုံးခ်ၾကသည္၊ ဤစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားကို မိမိတို႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ေစဖို႔၊ အလုပ္အက်ိဳးျဖစ္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္းကို ထိန္းသိမ္းရာတြင္ ကူညီဖို႔ႏွင့္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းခိုင္ၿမဲေစဖို႔ ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ်ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ ရည္မွန္းေနသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ အျပင္ပန္းမွၾကည့္သည့္အခါ၊ သင္ ေသခ်ာမၾကည့္လွ်င္၊ ဤလူသည္ အလြန္ တာဝန္ယူပုံရသည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားက ၎တို႔အား ဩဇာအာဏာရွိေသာ လူေက်ာ္လူေမာ္တစ္ဦး၊ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္တစ္ဦးဟု ေခၚၾကမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔သည္ ပါရမီရွင္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္လာသည့္အခါ၊ ႀကီးမားေသာ စြမ္းရည္ႏွင့္ လိုသည့္အခါ ထုတ္သုံးရန္ ပရိယာယ္အနည္းငယ္ ရွိၾကသည္ဟု ေျပာၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မယုံၾကည္သူမ်ားအၾကား မနာလိုမႈ ရင္းျမစ္တစ္ခု ယင္းသည္ လူမ်ား ဆႏၵျပင္းျပၾကသည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္၊ ယင္းကို အထူးတန္ဖိုးထားၾကသည္— သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ အတိအက်ပင္ ဆန႔္က်င္ဘက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၌ ဤအရာကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ ပိုမိုက်ယ္ျပန႔္ေသာ အလုပ္ကို မေတြးျခင္း၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကိုသာ ေတြးျခင္းႏွင့္— ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ဆုံးရႈံးနစ္နာျခင္းႏွင့္ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ ထိခိုက္နစ္နာမႈတို႔အတြက္ လိပ္ျပာမလုံျခင္း မရွိဘဲ— မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ေသခ်ာေစျခင္းတို႔သည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ယုတ္မာသည္ မဟုတ္ေလာ။...ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုျဖင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ယုတ္စြအဆုံး သင္၏အသိစိတ္ျဖင့္ ‘ဤလူမ်ားအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည္၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ပိုင္ ပိုင္ဆိုင္မႈ မဟုတ္။ ငါသည္လည္း ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ဝင္ တစ္ဦးျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က လူမ်ား ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္းကို တားဆီးဖို႔ ငါ၌ အဘယ္အခြင့္ရွိသနည္း။ ငါ့ကိုယ္ပိုင္ အုပ္စု၏အလုပ္ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေနမည့္အစား ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားအလုံးစုံကို ငါဆင္ျခင္ေတြးေတာသင့္သည္’ ဟု သင္ေတြးရမည္။ ယင္းတို႔မွာ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ ပိုင္ဆိုင္သည့္ လူမ်ား၌ ေတြ႕သင့္သည့္ အေတြးမ်ားျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္သူမ်ား ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ အသိတရားျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ ဆိုးယုတ္သူက အာဏာကိုင္စြဲသည့္အခါ ထိုသူသည္ ထိုကဲ့သို႔ အသိစိတ္ႏွင့္ အသိတရားတို႔ကို မပိုင္ဆိုင္သည့္အျပင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို လုံးဝ နာခံမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤသည္မွာ အဘယ္ ‘အမႈအရာ’ မ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၌ ၎တို႔သည္ အဟန႔္အတားျဖစ္ေစဖို႔ပင္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရဲတင္းၿပီး တစ္စုံတစ္ခု လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပင္ ျငင္းဆန္ရဲၾကသည္။ ဤလူမ်ားသည္ လူ႔သဘာဝ မရွိဆုံးေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္၊ ၎တို႔သည္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ အႏၲိခရစ္မ်ားက ထိုလူစားမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔က ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ တန္ဖိုးရွိေသာအရာမ်ားကိုပင္လည္းေကာင္း— မိမိတို႔၏ ဩဇာအာဏာေအာက္ရွိ အရာအားလုံးကို— မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈအျဖစ္ သေဘာထားဆက္ဆံၾကသည္။ ဤအရာမ်ား မည္သို႔ ျဖန႔္ေဝသည္၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သည္၊ ၿပီးလွ်င္ အသုံးခ်သည္တို႔မွာ ၎တို႔ေပၚတြင္ မူတည္ေလသည္။ ယင္းတို႔က ၎တို႔၏လက္ထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္၊ ယင္းတို႔ကို စာတန္ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္အလားျဖစ္ကာ ယင္းတို႔ကို ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္မရွိ၊ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ထိခြင့္မရွိေပ။ ၎တို႔၏ပိုင္နက္ထဲတြင္ ၎တို႔သည္ အေရးပါေသာပုဂၢိဳလ္၊ ေခါင္းေဆာင္အႀကီးအကဲျဖစ္ၿပီး၊ ထိုေနရာသို႔ သြားသည့္သူ မည္သူမဆိုသည္ ၎တို႔၏အမိန႔္မ်ားႏွင့္ စီစဥ္မႈမ်ားကို နာခံရမည္ ျဖစ္ကာ၊ ၎တို႔ထံမွ အႀကံေပးခ်က္မ်ားကို ယူရမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တို႔၏ ဝိေသသလကၡဏာ အတြင္းရွိ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းႏွင့္ ယုတ္မာျခင္းတို႔၏ သ႐ုပ္သကန္ျဖစ္ေလသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “အေသးစိတ္ရွင္းလင္းခ်က္ ၄- အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အျဖစ္အေနတို႔ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ျခင္း (အပိုင္း ၁)”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မ အေျခအေနကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ထားခ်င္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ကို လက္မလႊဲေပးခ်င္တာက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ျပေနတာ။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္ေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာင္းခ်င္တိုင္း ကြၽန္မက တကယ္ကို ခုခံၿပီး မလိုလားဘူး။ ကြၽန္မက ေဒါသေၾကာင့္ ျပဳမူၿပီး မတရားအလုပ္ခံရတယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မအေတြးအေခၚေတြကို ကူေျပာင္းေပးၿပီး ကြၽန္မကို နားဝင္ခ်ိဳတာေတြ မေျပာမခ်င္း အဲဒါကို ကြၽန္မ သေဘာမတူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရား ခ်ျပတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လိုပဲ၊ ကြၽန္မတာဝန္ယူထားတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြကေန ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာကို ေျပာပိုင္ခြင့္ရခ်င္တယ္။ လူေတြကို လိုအပ္တဲ့အခါမွာ၊ ကြၽန္မေျပာရင္ သူတို႔သြားလို႔ရမယ္၊ မေျပာရင္ သြားလို႔မရဘူး။ ကြၽန္မ အခြင့္မေပးဘဲ ဘယ္သူမွ သြားလို႔မရဘူး။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာပဲ ေသခ်ာ ထားၿပီး၊ အားလုံးကို ကြၽန္မကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ထားထားတယ္။ ခရစ္ေတာ္က အသင္းေတာ္ေတြရဲ႕ ႀကီးၾကပ္သူ မဟုတ္ဘဲ၊ ကြၽန္မက ႀကီးၾကပ္သူ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ထားတဲ့ လူသစ္ေတြက ကြၽန္မနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္သလိုလိုေပါ့။ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ သူတို႔ ေအာင္ျမင္လာတာကို ကြၽန္မရဲ႕ရာထူး ခိုင္ၿမဲဖို႔ အသုံးခ်ခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက အရွက္မရွိတာပဲ။ ဒါေတြက ဘုရားရဲ႕အသင္းေတာ္ေတြပါ၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ဘုရင္ႀကီးလို ျပဳမူၿပီး၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္တည္ေထာင္ေနတယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ အႏၲိခရစ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းမွာ ရွိေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဘာသာေရးေလာကက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေတြကိုလည္း ေတြးမိတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္က သခင္ ျပန္ႂကြလာၿပီ၊ သမၼာတရားေတြ အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီးၿပီလို႔ သက္ေသခံတာကို သူတို႔သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕အသင္းသားေတြက ဒီသမၼာတရားေတြကို‌ ေတြ႕တာနဲ႔ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္မွာ သူတို႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ ဘဝေနထိုင္မႈတို႔ ဆုံးရႈံးမွာကို သူတို႔ စိုးရိမ္ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အသင္းသားေတြ စစ္မွန္တဲ့လမ္းခရီး ရွာမေတြ႕ေအာင္ သူတို႔က မ်ိဳးစုံ ႀကိဳးစားတာေပါ့။ သိုးက သူတို႔သိုးပါ၊ အဲဒီသိုးေတြကို ဘုရားအသံေတာ္ ၾကားခြင့္ေပးမွာမဟုတ္သလို၊ သူ႔ေနာက္လည္း လိုက္ခြင့္မေပးဘူးလို႔ သူတို႔က ေပၚတင္ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔က ယုံၾကည္သူေတြကို သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္မႈလိုပဲ ဆက္ဆံၾကတာ။ ယုံၾကည္သူေတြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အဲဒီလူေတြအတြက္ ဘုရားကို တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔က ဆိုးယုတ္တဲ့ အေစခံေတြပဲ၊ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ေဖာ္ထုတ္ခံရတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြေလ။ ကြၽန္မရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကေရာ အဲဒီသင္းအုပ္ေတြ၊ အႀကီးအကဲေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ အႏွစ္သာရပိုင္းမွာ ဘယ္လိုမ်ားကြာျခားသြားလဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ ရာထူးကို ကာကြယ္ဖို႔ သူမ်ားေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေနာင္တမရခဲ့ရင္၊ အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔အတူ ဘုရားရဲ႕ အျပစ္စီရင္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးတာကို ခံရတာနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္မယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဘုရားေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့သူေတြက ဘုရားနဲ႔သက္ဆိုင္တယ္၊ ဘယ္လူနဲ႔မွ မသက္ဆိုင္ဘူးေလ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ တာဝန္တစ္ခုအတြက္ လိုအပ္တဲ့သူမွန္သမွ် လိုအပ္သလို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံရႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ စီမံေနတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြက ဘယ္သူကိုမွ ကြၽန္မ သိမ္းထားခြင့္မရွိပါဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ လူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္တာက ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ျဖစ္သလို၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူေတြကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕တာကလည္း တကယ္ကို ပုံမွန္ပါပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕အျမင္ကိုေမးတယ္ဆိုတာက ေလးစားသမႈနဲ႔ ေမးခဲ့တာ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ ပိုေခ်ာေမြ႕ဖို႔ေလ။ ကြၽန္မသေဘာမပါဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိုက္႐ိုက္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရင္ေတာင္ ကိစၥရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာထားဖို႔ ကြၽန္မမွာ ဘာအခြင့္အေရးမွ၊ ဘာေတာင္းဆိုခြင့္မွ မရွိဘူး။ ကြၽန္မ အရမ္း အတၱႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆက္ေနလို႔မရဘူးဆိုတာ၊ အဲဒီအခိုက္အတန႔္မွာ ဘုရားက ကြၽန္မဇီဝအသက္ကို ကြၽန္မကို ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္၊ ဒါဆို ကြၽန္မက ဘာအတြက္ ဆက္ႀကိဳးစားေနရတာလဲ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္အတြက္ ကြၽန္မက ႀကီးမားတဲ့ ျဖည့္ဆည္းမႈႀကီး မေပးႏိုင္ေပမဲ့၊ ကြၽန္မ အနည္းဆုံးအေနနဲ႔ ဝင္ေတာ့မစြက္ဖက္သင့္ဘူး။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ပိုအက်ိဳးျပဳဖို႔ ကြၽန္မ ပိုလုပ္ရမယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ လိုအပ္တဲ့အခါတိုင္း၊ ေျပာင္းေ႐ႊ႕မႈေတြကို ကြၽန္မ လိုလိုလားလား ကူညီခဲ့ၿပီး ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေတြးတာကို ရပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ တျခားအသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မေျပာင္းေပးလိုက္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လာတယ္။ အဲဒီက သူတို႔ရဲ႕ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ အမ်ားႀကီး သင္ယူရတယ္ဆိုပဲ။ ကြၽန္မက ေပ်ာ္သလို ရွက္လည္း ရွက္မိပါရဲ႕။ သူတို႔ႀကီးထြားတိုးတက္လာတာ သိရလို႔ ကြၽန္မ ေပ်ာ္မိတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝရာမွာ သူတို႔က႑ကို သူတို႔ပါဝင္ႏိုင္လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ ရွက္လည္း ရွက္မိတယ္၊ ကြၽန္မသာ မဟန႔္တားဘဲ လူေတြကို လိုလိုလားလား ျဖည့္ေပးခဲ့ရင္၊ သူတို႔က ေစာေစာစီးစီး ေလ့က်င့္ႏိုင္ၿပီး ေကာင္းမႈေတြ ျပင္ဆင္ႏိုင္မွာေလ။ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ထပ္အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘဲ၊ တာဝန္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြကို ျဖည့္ေပးခ်င္ဖို႔၊ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ကိုယ့္က႑ကို ကိုယ္လုပ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ေပါ့။