၇၃။ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း
အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္မွာ- “ျပင္းထန္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ေစ၊ တရားစီရင္မႈျဖစ္ေစ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈျဖစ္ေစ ဘုရားသခင့္အမႈ၏ အဆင့္တိုင္းသည္ လူသားကို စုံလင္ေစရန္ျဖစ္ၿပီး လုံးဝသင့္ေလ်ာ္မႈရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမႈကို ေခတ္ကာလအဆက္ဆက္တြင္ မည္သည့္အခါမွ် မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးေပ။ သူ၏ဉာဏ္ပညာကို သင္တို႔ အသိအမွတ္ျပဳေစရန္ ယေန႔ သူသည္ သင္တို႔အတြင္း၌ အမႈျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔၏အတြင္း၌ နာက်င္မႈအခ်ိဳ႕ကို ခံစားခဲ့ၿပီး ေသာ္လည္း၊ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးသည္ တည္ၾကည္မႈကို ခံစားရၿပီး ၿငိမ္သက္ျခင္း ရွိေနသည္။ သင္တို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင့္အမႈ၏ ဤအဆင့္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားႏိုင္ျခင္းမွာ သင္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာပင္ျဖစ္သည္။ အနာဂတ္တြင္ သင္တို႔အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကို ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ေစ ယေန႔တြင္ သင္တို႔အတြင္း၌ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ျမင္ရသမွ်မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပင္ ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းတို႔ကို မႀကဳံေတြ႕ရပါက၊ သူ၏လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားႏွင့္ စိတ္အားထက္သန္မႈသည္ အေပၚယံအဆင့္တြင္ အၿမဲရွိေနမည္ ျဖစ္ၿပီး သူ၏စိတ္သေဘာထားသည္လည္း အၿမဲမေျပာင္းမလဲ တည္ရွိေနမည္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာအား ဘုရားသခင္၏ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို ခံထားရျခင္း အျဖစ္ မွတ္ယူ၍ ရသေလာ။ ယေန႔တြင္ လူသားအတြင္း၌ မာနေထာင္လႊားမႈႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္မႈတို႔ မ်ားစြာရွိေနေသးေသာ္လည္း၊ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားကမူ ယခင္ကထက္ မ်ားစြာတည္ၿငိမ္၏။ ဘုရားသခင္က သင့္အား ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမျခင္းမွာ သင့္ကို ကယ္တင္ရန္ ျဖစ္၏၊ ထို႔ျပင္ သင့္အေနျဖင့္ ထိုအခ်ိန္တြင္ နာက်င္မႈအနည္းငယ္ ခံစားရႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သင့္စိတ္သေဘာထားထဲ၌ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေန႔ရက္ ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သင္သည္ ျပန္ေျပာင္းေတြးၾကည့္ၿပီး ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ မည္မွ်အေျမာ္အျမင္ ရွိေၾကာင္းကို ျမင္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို သင္အမွန္တကယ္နားလည္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဤက်မ္းပိုဒ္ကို ဖတ္မိေတာ့၊ ဟိုယခင္က ကြၽန္မ မည္မွ် မာနေထာင္လႊားခဲ့ဖူးသည္ကို မေတြးဘဲ မေနႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မက ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အဆင့္အတန္းေနာက္ကိုသာ အၿမဲတမ္း လိုက္ခဲ့သည္။ အျခားသူမ်ားကို လိုက္ၿပိဳင္သည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္သည္။ ကြၽန္မမွာ ထိုကဲ့သို႔ အေတာမသတ္ႏိုင္သည့္ ဆႏၵမ်ား ရွိခဲ့ဖူးသည္။ လူသားပုံသဏၭာန္ လုံးဝမရွိဘဲ ရွင္သန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈႏွင့္ ပဲ့ျပင္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံလိုက္ရေတာ့မွ၊ ကြၽန္မ၏ ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝကို အနည္းငယ္ စတင္ နားလည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႐ြံရွာတတ္လာသည္၊ ေနာင္တရတတ္ လာသည္။ အနည္းငယ္ ပို၍ ႐ိုးသားႏွိမ့္ခ်လာသည္။ ဘုရားသခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈတို႔က လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ကယ္တင္ျခင္းျဖစ္မွန္း၊ အမွန္တကယ္ ခံစားမိခဲ့ပါသည္။
အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို လက္ခံၿပီး၊ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ၊ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရသည္။ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးေျမႇာက္မႈႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏ ယုံၾကည္မႈကို ရလိုက္ေသာေၾကာင့္၊ သူ၏ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ဆပ္ႏိုင္ေအာင္ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္မည္ဟု၊ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းရင္း ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အသင္းေတာ္ အလုပ္ထဲမွာ ကြၽန္မလည္း ခ်က္ခ်င္း နစ္ျမႇဳပ္သြားသည္။ အျခားသူမ်ား အခက္အခဲရွိလာသည္၊ အခ်ိဳ႕အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ႀကဳံလာပါက၊ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ကူညီဖို႔၊ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အခ်ိဳ႕ကို ရွာေဖြေပးသည္။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယ ျပဳျခင္းက သိပ္မေလးနက္ပါေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႕အက်ိဳးဆက္မ်ားက ရွိခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏မိတ္သဟာယက သူတို႔ကို အနည္းငယ္ အကူအညီျဖစ္သည့္ဟု ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားက ေျပာၾကသည္။ ကြၽန္မက အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈအနည္းငယ္ ရေသာေၾကာင့္၊ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္က ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မကို အခ်ိဳ႕အသင္းေတာ္မ်ား၏ အလုပ္ကိုပါ တာဝန္ယူခိုင္းသည္။ ကြၽန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မႏွင့္အတူလုပ္သည့္ အစ္မထက္ ကြၽန္မက ဘုရားသခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ပို၍ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ နားလည္ျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးျခင္းတို႔ကို ျမင္လာေသာေၾကာင့္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္မိသည္။ ကြၽန္မက အမွန္တကယ္ အလားအလာ ရွိသည့္သူ၊ အသင္းေတာ္မွာ မရွိမျဖစ္ ပါရမီထူးသည့္သူ အျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္က ျမင္သည္ဟု ကြၽန္မ ထင္မိသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မက ပို၍ပို၍ မာနေထာင္လႊား လာသည္။ ကြၽန္မမွာ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈအနည္းငယ္ ရွိေနၿပီဟု ထင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သည္ကို အာ႐ုံစိုက္ျခင္းအား ရပ္လိုက္သည္။ ကိစၥတစ္ခု ႀကဳံပါက၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြေတာ့ပါ။ ငါဟု အၿမဲတမ္း မာန္တက္ခဲ့ပါသည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း အထင္ေသးခဲ့သည္။ သူတို႔ထဲက အခ်ိဳ႕က အက်င့္ပ်က္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ခ်ဳပ္မိၿပီး၊ သူတို႔ အလုပ္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မလုပ္ႏိုင္သည္ကို ျမငပါက၊ သူတို႔ကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ ကူညီဖို႔ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယ ျပဳေပးျခင္း လုပ္မေပးေတာ့ဘဲ၊ စိတ္မရွည္ျဖစ္ၿပီး “ဘုရားသခင့္ အမႈေတာ္က ဒီအဆင့္အထိ ေရာက္ေနတာေတာင္၊ ရွင္တို႔က ဇာတိပကတိကို ေလာဘတႀကီးနဲ႔ ခံစားေနတုန္းပဲ။ ကပ္ေဘးေတြထဲ က်ၿပီး၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမွာကို ရွင္တို႔ မေၾကာက္ၾကဘူးလား။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ေသးဘူးဆိုရင္၊ ရွင္တို႔ ဖယ္ရွားခံရလိမ့္မယ္။” ဟု ႀကိမ္းေမာင္းသည္။ သူတို႔က ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရသလိုျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မႏွင့္ မေတြ႕ခ်င္ၾကသည္ကို ကြၽန္မ သိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မဆင္ျခင္မိခဲ့ပါ။ သူတို႔ကို သမၼာတရား အားမထုတ္ဟုသာ အျပစ္တင္ေနမိသည္။
ေနာက္ သိပ္မၾကာမီ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မတို႔စည္းေဝးပြဲကို ေရာက္လာသည္။ ကြၽန္မကို ရာထူးတိုးေပးဖို႔ ဲဟု ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မ၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက ေလးနက္ျခင္းမရွိဟု သူမက ေျပာသည့္အခါ ကြၽန္မ အံ့ဩသြားရသည္။ ကြၽန္မ၏ မိတ္သဟာယက ျပႆနာမ်ားကို မေျဖရွင္းေပးႏိုင္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္မ်ား၏အလုပ္ကို ဆက္ၿပီး ဦးေဆာင္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါသည့္။ ဤသည္ကို ၾကားလိုက္ရေတာ့၊ ကြၽန္မ တုန္လႈပ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာ မည္သည့္အရာမွ် မခံစားမိေတာ့သလို ျဖစ္သြားသည္။ စည္းေဝးပြဲၿပီးေတာ့ အိမ္ကို မည္သို႔ျပန္ေရာက္မွန္းပင္ မသိပါ။ တစ္လမ္းလုံး ငိုရင္း ေလွ်ာက္ေတြးလာသည့္အရာမ်ားကိုသာ မွတ္မိသည္၊ “ငါက ငါ့တာဝန္မွာ အရမ္းကို ႀကိဳးစားထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ေရာက္ရမယ့္အစား၊ ငါက ဆုတ္ယုတ္သြားၿပီ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို ဘယ္လို ထင္လာၾကမလဲ။ ငါက အဲဒီေလာက္ အလုပ္ေတြမ်ိဳးစုံကို တာဝန္မယူႏိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္တာဝန္အေသးေလးေတြဆိုရင္ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ လက္ခံႏိုင္မွာလဲ။” သုံးေလးရက္ေလာက္အထိ ကြၽန္မ မစားႏိုင္၊ မအိပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ဆင္းရဲသြားသည္။ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ဆုေတာင္းမိသည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ သူ၏အလိုေတာ္ကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္၊ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ လမ္းျပဖို႔ျဖစ္သည္။ ဆုေတာင္းၿပီး၊ ပို၍ တည္ၿငိမ္လာသလို ခံစားရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္မိသည္၊ “သင္တို႔ ရွာေဖြရာတြင္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၌ မ်ားစြာေသာ အယူအဆမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အနာဂတ္မ်ား ရွိၾကသည္။ လက္ရွိအမႈမွာ ရာထူးအဆင့္အတန္းအေပၚ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈႏွင့္ သင္တို႔၏ လြန္ကဲေသာ အလိုဆႏၵမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အယူအဆမ်ား အားလုံးသည္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ဂႏၲဝင္ ကိုယ္စားျပဳခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။...ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အမႈ၏ ဤအဆင့္ကို သိနားလည္မႈအခ်ိဳ႕ ရရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈကို သင္တို႔ ေဘးမဖယ္ထားၾကေသး။ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသည့္အခါ သင္တို႔ ေကာင္းစြာ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း နိမ့္သည့္အခါ သင္တို႔ မႀကိဳးစား ၾကေတာ့ေပ။ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာမ်ားမွာ သင္တို႔၏ စိတ္ထဲ၌ အၿမဲရွိေနသည္။ လူအမ်ားစုသည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းမွ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မဖယ္ရွားႏိုင္ၾကပါသနည္း။ အေျဖမွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ တက္လမ္းမ်ားေၾကာင့္ အၿမဲတေစ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။...ဤနည္းလမ္းျဖင့္ သင္ရွာေဖြေလေလ ရိတ္သိမ္းမႈ နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အဆင့္အတန္းအတြက္ လူတစ္ဦး၏ အလိုဆႏၵ ႀကီးမားေလေလ၊ ၎တို႔အား ပို၍ျပင္းထန္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ လိုေလေလ ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ ႀကီးမားေသာ စစ္ေဆးျခင္းကို ႀကဳံရေလေလ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အသုံးမက်ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဤအရာမ်ားကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား လက္လႊတ္ရန္အလို႔ငွာ ၎တို႔အား လုံေလာက္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး တရားစီရင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ လိုက္စားပါက၊ မည္သည့္ အရာကိုမွ် ရိတ္သိမ္းရမည္ မဟုတ္ေပ။ အသက္ကို မလိုက္စားေသာသူမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲျခင္း မခံရႏိုင္သကဲ့သို႔၊ သမၼာတရားကို ဆာငတ္ျခင္းမရွိေသာ သူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို မရႏိုင္ၾကေပ။ သင္သည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ ဝင္ေရာက္ျခင္းကို လိုက္စားျခင္းအား အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ၊ ယင္းအစား လြန္ကဲေသာ တပ္မက္မႈမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကန႔္သတ္ၿပီး သူ႔ထံ တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းကို တားဆီးေသာ အရာမ်ားအေပၚ သင္ အၿမဲတေစ အာ႐ုံစိုက္၏။ ထိုအရာမ်ားသည္ သင့္အား ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သင့္အား ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ေခၚေဆာင္လာႏိုင္သေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဤအပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္မိသည္။ ကိုယ္ေတာ္က ထိုအေျခအေနကို ဖန္တီးသည္မွာ၊ ဂုဏ္ကို လိုခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ဆႏၵကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ဆင္ျခင္မိလာေစဖို႔၊ သမၼာတရားကို အားထုတ္ရာမွာ လမ္းမွန္ကို ေ႐ြးေစဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကြၽန္မ ထက္ထက္သန္သန္ ႀကိဳးစားရွာေဖြျခင္း၊ စြန႔္လႊတ္ျခင္းတို႔က တကယ္ကို သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လုပ္ခဲ့သည့္အရာမ်ား ဟုတ္မဟုတ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အျခားသူမ်ားထက္ ေရွ႕ေရာက္ခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္ဝေအာင္သာ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔အတြက္ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မမွာ ရာထူးတစ္ခု ရသည္ႏွင့္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ၿပီး၊ တိုးတက္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ေပ။ ရာထူးက ထုတ္ပယ္ခံရေတာ့လည္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မဆင္ျခင္မိသည့္အျပင္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ေပ်ာ့ညံ့ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ကို အျပစ္တင္ခဲ့သည္။ အရႈံးေပးလိုက္ဖို႔၊ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ဖို႔တို႔ကိုပင္ စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္သည္။ အသိစိတ္ အသိတရားတို႔က ေတာ္ေတာ္ ကင္းမဲ့ခဲ့သည္။ သိပ္ၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္၊ ႐ြံစရာေကာင္း ခဲ့သည္။ ရာထူးက ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းမွာ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ကြယ္ကာေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို အထင္မွားလာျခင္း မျဖစ္ခဲ့သင့္ပါ။ ကြၽန္မ၏ယိုယြင္းမႈကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကိုသာ ရွာေဖြခဲ့သင့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မလည္း ယင္းကို နားလည္သြားသည္ႏွင့္၊ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္ “ဘုရားသခင္၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေနာက္ကို ကြၽန္မ ဆက္မလိုက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္အုပ္စိုးမႈနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကိုပဲ နာခံခ်င္ပါတယ္။ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ေက်နပ္ေစဖို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ေက်ပြန္ခ်င္ပါတယ္။” ဟု ဆုေတာင္းခဲ့မိသည္။ ထိုေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားမွာ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ျခင္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ မာနေထာင္လႊားသည့္ စိတ္သေဘာထား ထပ္ေပၚလာပါက၊ ဘုရားသခင္ထံ သတိရွိရွိႏွင့္ ဆုေတာင္းၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပယ္လိုက္သည္။ ဤနည္းအတိုင္း အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုေလာက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ လိုက္သည့္အခါ၊ ေနလို႔ထိုင္လို႔ မ်ားစြာ ပိုေကာင္းလာသည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္လည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့သည္။
ဤအတိုင္း တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့၊ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထပ္ၿပီး အေ႐ြးခံရပါသည္။ ထိုေနာက္ သိပ္မၾကာမီတြင္၊ ကြၽန္မ၏ အသင္းေတာ္က အျခားအသင္းေတာ္ တစ္ခုႏွင့္ ေပါင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေ႐ြးေကာက္ဖို႔ ထပ္ၿပီးလိုလာခဲ့သည္။ ဂုဏ္ျဒပ္ကို လိုခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ ဆႏၵကလည္း ဤကိစၥေၾကာင့္ ျပန္ၿပီး ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ကြၽန္မ၏ရာထူး ဆုံးရႈံးသြားမည္ကို တကယ္ပဲ ေၾကာက္ခဲ့ပါသည္။ ဟိုဘက္ အသင္းေတာ္က ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စည္းေဝးပြဲမ်ားမွာ၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ သူတို႔နားလည္သည့္အရာမ်ား၊ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယ ျပဳျခင္းမ်ားက ဘာမွ် ထူးထူးျခားျခား မရွိသည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မကသာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရဖို႔ ေသခ်ာသည္ဟု ထင္လိုက္သည္။ ကြၽန္မ၏ရာထူး တည္ၿမဲေအာင္၊ ကြၽန္မ မည္မွ် လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္ကို လူမ်ား ပိုျမင္လာေအာင္၊ အားနည္းသည့္ အသင္းေတာ္တစ္ခုကို ကြၽန္မ သြားၿပီး ကိုင္တြယ္ျပမည္ဟု ကမ္းလွမ္းလိုက္သည္။ ထိုအသင္းေတာ္က ကိစၥမ်ား ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပလည္သြားေစရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စည္းေဝးပြဲမ်ားမွာလည္း ေန႔တိုင္း မိတ္သဟာယ ျပဳျခင္း၊ ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေပးျခင္း လုပ္ရင္း၊ မိမိဘာသာ အလုပ္ရႈပ္ေနလိုက္သည္။ မိတ္သဟာယမွာလည္း ယခင္က ကြၽန္မ မည္သို႔အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္၊ မည္သို႔ ေအာင္ျမင္မႈႀကီးမ်ား ရခဲ့သည္၊ ထိုအခ်ိန္က ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကြၽန္မကို မည္သို႔ တန္ဖိုးထားခဲ့သည္ကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိႏွင့္ ေျပာျပသည္။ ဟိုဘက္ အသင္းေတာ္က ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ထဲက အမွားမ်ား၊ လမ္းလြဲျခင္းမ်ားကိုလည္း တမင္ကို ေျပာျပသည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ တိတ္တိတ္ေလး ဂုဏ္တင္ၿပီး၊ သူတို႔ကို ႏွိမ္ခ်ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲကို ျမင္ပါသည္။ အလုပ္တာဝန္ အေပၚထားသည့္ ကြၽန္မ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက လြဲမွားေနေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မထံမွ ပုန္းေရွာင္ သြားသည္။ ထိုကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံး အၿမဲတမ္း အလုပ္မ်ား ေနေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ထဲမွာ ေအာင္ျမင္သည့္အရာ တစ္ခုမွ် မရွိခဲ့ပါ။ ကြၽန္မပါးစပ္ထဲမွာ အနာမ်ား ေပါက္လာသည္။ ေရေသာက္လွ်င္ပင္ နာသည္။ တကယ္ကို ေဝဒနာ ခံစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မအေနႏွင့္ မည္သည့္ကိစၥကိုမွ် မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္း၊ ကြၽန္မ၏အလုပ္မွာ မည္သည့္ရလဒ္ကိုမွ် မရခဲ့ျခင္းတို႔ မည္မွ်ၾကာခဲ့ၿပီကို စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကြၽန္မကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါ့ဟု ထင္သြားၾကပါက၊ သူတို႔က ကြၽန္မကို မည္သို႔ျမင္လာၾကမည္ဟု ေတြးၾကည့္သည္။ ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲ မတိုင္မီ ရာထူးက ထုတ္ပယ္ခံရပါက မည္သို႔လုပ္မည္နည္း။ ေတာ္ေတာ္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းမည္ ျဖစ္သည္။ ဤအေတြးႏွင့္ ကြၽန္မလည္း ျပႆနာမ်ားအားလုံးကို ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းပစ္လိုက္ခ်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မ မည္သို႔မိတ္သဟာယျပဳပါေစ၊ ကိစၥမ်ားက အရင္အတိုင္း ၾကန႔္ၾကာျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ဆင္းရဲမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ကိုသြားၿပီး သူ႔ကို ဆုေတာင္းရင္း “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အေမွာင္ထဲမွာ လဲက်ေနပါၿပီ။ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ လုံးဝ နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ ကြၽန္မက ကိုယ္ေတာ့္ကို အာခံမိတာပဲ ျဖစ္မွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မကို လမ္းျပဖို႔ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ျပန္ဆင္ျခင္ၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ့္ဆီမွာ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္။” ဟု ကြၽန္မ ေအာ္ေခၚသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲက က်မ္းပိုဒ္တစ္ခုကို ကြၽန္မ ဖတ္မိသည္၊ “သင္တို႔၏ ႏႈတ္မ်ား၌ မေျဖာင့္မတ္ေသာ လွ်ာမ်ား၊ သြားမ်ား ရွိၾကသည္။ သင္တို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ေသာ အရာမ်ားသည္ ဧဝကို အျပစ္လုပ္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ခဲ့သည့္ ေႁမြ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးတစ္လုံးဖ်က္လွ်င္ မ်က္လုံးတစ္လုံး၊ သြားတစ္ေခ်ာင္း ခ်ိဳးလွ်င္ သြားတစ္ေခ်ာင္းဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုၿပီး၊ ငါ၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရာရဖို႔၊ ေက်ာ္ၾကားဖို႔၊ အျမတ္ရဖို႔အတြက္ သင္တို႔သည္ တစ္ေယာက္ထံမွ တစ္ေယာက္ လုယူရန္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔ ေျပာေသာစကားမ်ားႏွင့္ သင္တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ငါတိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္းကို သင္တို႔ မသိၾက။ သင္တို႔ ငါ့မ်က္ေမွာက္သို႔ မလာခင္၌ပင္ ငါသည္ သင္တို႔ႏွလုံးသားမ်ားကို ေအာက္ေျခအထိတိုင္ေအာင္ ေကာင္းစြာ နားလည္ၿပီး ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ အစဥ္သျဖင့္ ငါ့လက္၏ ဆုပ္ကိုင္ျခင္းမွ ႐ုန္းထြက္လိုၾကၿပီး ငါ့ မ်က္စိ၏ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း မွလည္း ေရွာင္ထြက္လိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ငါမူကား သူေျပာေသာ စကားမ်ားႏွင့္ သူလုပ္ေသာ အရာမ်ားကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မေရွာင္ခဲ့ေပ။ ထိုသို႔ေရွာင္မည့္အစား လူသား၏ မေျဖာင့္မတ္မႈကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး သူ၏ပုန္ကန္ျခင္းကို တရားစီရင္ရန္အတြက္ သူေျပာေသာ စကားမ်ားႏွင့္ သူလုပ္ေသာ အရာမ်ားကို ငါ့မ်က္စိအတြင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဝင္ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ စကားႏွင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ လုပ္ခဲ့သည့္ အရာမ်ားသည္ ငါ၏ တရားစီရင္သည့္ ပလႅင္ေရွ႕၌ အစဥ္ ရွိေနၿပီး၊ လူသား၏ ပုန္ကန္မႈသည္ လြန္ကဲလွေသာေၾကာင့္ ငါ၏ တရားစီရင္ျခင္းသည္ လူသားထံမွ မည္သည့္အခါမွ် ထြက္ခြာသြားျခင္း မရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝသည့္ အလုပ္သည္ လူသားကို ကယ္တင္သည့္ အလုပ္လည္းျဖစ္သည္) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္မႈေၾကာင့္၊ ကြၽန္မလည္း ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္သြားသည္။ ကြၽန္မ မည္သို႔မ်ား စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္ရာထူး တည္ၿမဲေအာင္၊ ကြၽန္မကို လူမ်ား ပို၍ အထင္ႀကီးၾကေအာင္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသျပဖို႔၊ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ဆိုၿပီး၊ ျပႆနာမ်ားကို မိတ္သဟာယမွတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းျပခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျမႇင့္တင္ၿပီး၊ အျခားသူမ်ားကို ေသးသိမ္ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့တာမ်ားပါ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ၿပိဳင္ဘက္မ်ားလို သေဘာထားကာ၊ လွည့္ကြက္မ်ား ဗ်ဴဟာမ်ား ခ်ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မမွာ ယုံၾကည္သူ တစ္ေယာက္ႏွင့္တူျခင္း တစ္ခုမွ် မရွိခဲ့ပါ။ မည္သည့္ လူ႔သဘာဝမွ မရွိခဲ့ပါ။ အစာတစ္လုတ္အတြက္ ႐ုန္းကန္ေနသည့္ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ဘာမ်ား ကြာျခားေတာ့သနည္း။ ကြၽန္မက အရမ္းကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး၊ ႐ြံစရာေကာင္းခဲ့သည္။ ကြၽန္မက မေကာင္းသည့္လုပ္ရပ္မ်ား လုပ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ခုခံေနခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ဟိုးေရွ႕မွာကတည္းက သူ၏စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုပါးစပ္အနာမ်ားႏွင့္ ဒုကၡေရာက္ျခင္း၊ မိမိအလုပ္မွာ တစ္ခုမွ် မေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားက ကြၽန္မကို ဘုရားက ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ဖို႔၊ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔က ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္သာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက က်န္သည့္ အရာမ်ားထက္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ေနာက္ကိုသာ အၿမဲတမ္း အဘယ့္ေၾကာင့္ လိုက္ခဲ့သည္ကို စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ယင္းက စာတန္ လွည့္စားျခင္းကို ခံရၿပီး၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အဆိပ္အေတာက္မ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ား ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးထဲ စိမ့္ဝင္ေအာင္၊ စာတန္က ပညာေရးႏွင့္ လူမႈဩဇာလႊမ္းမိုးမႈမ်ားကို အသုံးခ်သည္။ ဥပမာ၊ “အသိဉာဏ္ကို သုံးသူတို႔သည္ တစ္ပါးသူကို အုပ္စိုးရ၍ ကာယခြန္အားကို သုံးသူတို႔သည္ တစ္ပါးသူ၏ အုပ္စိုးျခင္းကို ခံရ၏” ႏွင့္ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိျခင္း သည္ သူ၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္လာသည္” တိုကဲ့သို႔ စာတန္အေတြးအေခၚမ်ားက ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ၿပီး၊ ကြၽန္မ၏သဘာဝ ျဖစ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက ဤအဆိပ္အေတာက္မ်ားႏွင့္ ေနထိုင္ရင္း၊ ပို၍ပို၍ မာနေထာင္လႊားလာသည္၊ စိတ္ႀကီးဝင္ လာသည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကိုသာ ကိုးကြယ္ၿပီး၊ အျခားသူမ်ားထက္ ေရွ႕ေရာက္ဖို႔၊ သာဖို႔ကိုသာ အၿမဲ ႀကိဳးစားသည္။ ကြၽန္မက လမ္းမွန္ေပၚ မေရာက္ဘဲ၊ ဤအက်င့္ပ်က္သည့္ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား ထဲမွာသာ ရွင္သန္ေနေသာေၾကာင့္၊ အကန္းလို ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ အေၾကာင္းကိစၥရွိပါေစ ဇာစ္ျမစ္ကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အျခားသူမ်ား၏ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္လည္း ကြၽန္မေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မက မိမိတာဝန္ကို လုပ္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ၊ မေကာင္းမႈကို လုပ္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္ ဝပ္စင္းၿပီး၊ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မက နာမည္နဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို လိမ္ညာလွည့္ျဖားဖို႔ ႀကိဳးစားသလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ က်ိန္ဆိုျခင္း ခံရသင့္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ဒီလိုမ်ိဳး ဆက္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ့္ဆီမွာ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္။” ဟု ေနာင္တရခဲ့မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္မိသည္၊ “သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ သင္တို႔သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ထမ္း႐ြက္ရမည္။ သင္တို႔အေပၚ အျခားေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား မရွိေပ။ သင္တို႔သည္- ‘အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ုပ္၌ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ုပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယခု သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္ပါက ၎မွာ ကိုယ္ေတာ္၏ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါက ကိုယ္ေတာ္၏ စီမံေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ ရွိပါ၏။ ကြၽန္ုပ္၌ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိသကဲ့သို႔ ညည္းတြားစရာအေၾကာင္း တစ္စုံတစ္ရာ မရွိပါ။...ကြၽန္ုပ္သည္ အဆင့္အတန္းအေပၚ အာ႐ုံမစိုက္ပါ၊ အမွန္မွာေတာ့ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္အား အဆုံးမဲ့ေသာ တြင္းနက္၊ ကန႔္ႏွင့္ေရာေသာ မီးအိုင္ထဲသို႔ ထည့္လွ်င္လည္း ကြၽန္ုပ္သည္ ဘာမွ်မဟုတ္ဘဲ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အသုံးျပဳပါက ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို စုံလင္ေစလွ်င္၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါေသး၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို စုံလင္ေစျခင္း မျပဳလွ်င္လည္း၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးထက္ မပိုျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ့္အား ဆက္၍ ခ်စ္ေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။’” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း လမ္းတစ္ခု ေပးပါသည္။ ကြၽန္မ၏ ရာထူးမွာ လူစားထိုးခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ အဆင့္အတန္းကို ရပါေစ၊ ကြၽန္မအေနႏွင့္ သမၼာတရားကို အားထုတ္ၿပီး၊ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းေအာင္ ဆက္လုပ္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ မိမိတာဝန္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ မိမိ၏ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို စြန႔္ပစ္ျခင္းတို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ရမည္။ ထိုေနာက္မွာ ကြၽန္မလည္း အလုပ္တာဝန္ထဲက မိမိရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ၿပီး၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ဖတ္ဖို႔၊ ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္မွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ဖို႔သာ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္ ျပႆနာမ်ားကို ဘုရားသခင္၏လက္ထဲ အပ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုသာ အားကိုးခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ႏွင့္အတူ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသည္။ အသင္းေတာ္ထဲက ထိုအေရးကိစၥမ်ား ေတာ္ေတာ္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႏွင့္ ေျပလည္သြားသည္။ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္လို႔မဆုံး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္သည္ အလြန္ လက္ေတြ႕က်ပါသည္၊ အလြန္ ခ်စ္ခင္စရာ ေကာင္းပါသည္။ သူက ကြၽန္မကို သန႔္စင္ ေျပာင္းလဲေပးဖို႔ စီစဥ္ဖန္တီးရင္းႏွင့္၊ ကြၽန္မေဘးမွာသာ ရွိေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔ႏွင့္ မိမိယုံၾကည္ျခင္းမွာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားက မည္မွ် အေရးႀကီးသည္ကို ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ပါသည္။
ေျခာက္လအၾကာမွာ အသင္းေတာ္မ်ား၏ အလုပ္အခ်ိဳ႕အတြက္ ကြၽန္မကို တာဝန္ေပးျပန္သည္။ ဂုဏ္ျဒပ္အတြက္ မိမိဆႏၵက မည္မွ် ျပင္းထန္ခဲ့သည္၊ မိမိစိတ္သေဘာထားက မည္မွ် မာနေထာင္လႊားခဲ့သည္ကို သိထားေသာေၾကာင့္၊ မိမိရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ၿပီး၊ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္ေအာင္၊ ကြၽန္မလည္း ဘုရားသခင္ထံ ေလးေလးနက္နက္ ဆုေတာင္းသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မကို အစ္မဝမ္ႏွင့္ အတူတြဲေပးသည္။ သူက အျမင္ရွင္းသည့္အျပင္၊ ျပႆနာမ်ား ကိုင္တြယ္ရာမွာ ရင့္က်က္သည္။ ကြၽန္မက သူ႔အႀကံဉာဏ္ကို မၾကာမၾကာ ေတာင္းၿပီး၊ သူ႔အားသာခ်က္မ်ားကေန သင္ယူသည္။ ဤပုံစံအတိုင္း တစ္လႏွစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့၊ ကြၽန္မက ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳျခင္း၊ အသင္းေတာ္တာဝန္မ်ိဳးစုံကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔တြင္ အလြန္ တိုးတက္သြားသည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကလည္း ကြၽန္မကို ေလးစားၾကသည္။ သတိမထားမိလိုက္မီတြင္၊ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထပ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္မိေနျပန္သည္။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းမွာ လူသစ္လိုလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ မိတ္သဟာယက အစ္မဝမ္ေလာက္ ေကာင္းသည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ကြၽန္မမွာ အေရးကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္စြမ္း တိုးလာသည္ဟုလည္းေကာင္း ေတြးေနသည္။ ကြၽန္မ၏ ဝိညာဥ္အသက္တာ တိုးတက္ခဲ့ၿပီဟု ထင္မိသည္။ ကြၽန္မ၏ မာနေထာင္လႊားမႈက အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေပၚေနမွန္း သေဘာမေပါက္ခဲ့ပါ။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုခ်င္သည့္ ဆႏၵကလည္း ယခင္က ပိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႏွင့္ ျပန္ေပၚေနၿပီျဖစ္သည္။ အစ္မဝမ္ကိုလည္း အရာရာတိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေျပာသည့္အရာကိုသာ နားေထာင္ေစခ်င္သည္။ အျခားသူမ်ားက သူမ၏မိတ္သဟာယကို ႏွစ္သက္ၾကျခင္း၊ အသင္းေတာ္ကိစၥမ်ားမွာ သူမက ဦးေဆာင္ျခင္းတို႔အား ျမင္ရသည္ကို ကြၽန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္မ ထင္မိတာက၊ ကြၽန္မမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈအခ်ိဳ႕ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားလည္း အမ်ားႀကီး စုမိလာၿပီ။ ကြၽန္မက ဘွမွ်မသိသည့္ လူသစ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ၊ ကြၽန္မ၏ အရည္အခ်င္းကလည္း သူႏွင့္တန္းတူ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ သူမကသာ အဘယ့္ေၾကာင့္ အၿမဲတမ္း ဦးေဆာင္သနည္း။ ကြၽန္မက သူ ေျပာသည့္အရာကို နားေထာင္ရမလား။ ထိုကဲ့သို႔ ဆက္သြားေနပါက၊ ကြၽန္မက အမည္ခံ ေခါင္းေဆာင္ သက္သက္သာ ျဖစ္မသြားပါလား။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက စ၍ ကြၽန္မလည္း သူ႔ထက္ သာေအာင္၊ အလုပ္ကို ပို၍ ႀကိဳးစားလာသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ သိေအာင္ လုပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ တြဲဖက္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ အစည္းအေဝးမ်ားမွာ အသင္းေတာ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးၾကသည့္အခါ၊ သူမက သူမ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပပါက၊ ကြၽန္မက တမင္ကို မရရေအာင္ အျပစ္ရွာၿပီး ေျပာသည္။ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ၏ “အေကာင္းဆုံးစိတ္ကူး” ကို ေဝမွ်လိုက္သည္။ သူမကို ႏွိမ္ပစ္ၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္လိုက္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ႏွင့္ အနည္းငယ္ ၾကာလာေသာအခါ၊ အသင္းေတာ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးေနၾကရင္း၊ အခ်ိဳ႕တြဲဖက္အက်ိဳးေဆာင္မ်ားက ကြၽန္မ၏ စိတ္ကူးမ်ားကို သေဘာက်လာသည္။ သူတို႔မွာ ျပႆနာမ်ားရွိပါက၊ ကြၽန္မထံသာ ေရာက္လာၿပီး၊ ကြၽန္မ အႀကံျပဳသည့္အရာမ်ားကို နားေထာင္ၾကသည္။ ကြၽန္မေဘးမွာ သူတို႔အားလုံး စုၿပဳံေနျခင္းအား ျမင္ရသည္ကို ကြၽန္မက သေဘာက်ေနသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အစ္မဝမ္ေနာက္ကို လိုက္ေနေသာေၾကာင့္၊ သူမလည္း သူမ၏တာဝန္ကို အျပင္မွာ ထြက္လုပ္၍မရ ျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္အတြက္ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းသာ တာဝန္ ရွိလာခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အလုပ္ေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈ မျဖစ္သည့္အျပင္၊ တကယ္ကို သက္သက္သာသာ ရွိခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မည္သည့္အရာမဆို ကြၽန္မသာ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္ဟု ထင္မိသည္။ ကြၽန္မ၏ စဥ္းစားပုံစဥ္းစားနည္း မမွန္ကန္သည္ကို၊ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ နားလည္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ မဆင္ျခင္မိသလို၊ ေလးေလးနက္နက္လည္း သေဘာမထားခဲ့ပါ။
တစ္ရက္မွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို၊ အျခားနယ္ေျမက စည္းေဝးပြဲတစ္ခုကို တက္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ ထမ္းေဆာင္သည့္ ေဒသမွ ထိုစည္းေဝးပြဲအတြက္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္သာ အေ႐ြးခံရသည္ဟု ကြၽန္မ သိရသည္။ ကြၽန္မကို ရာထူးတိုးေပးမည္ဟု နားစြန္နားဖ်ား ၾကားမိသည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မက အေရးပါသည့္သူျဖစ္သည္၊ ကြၽန္မတို႔ေဒသမွာ ကြၽန္မက အေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု ထင္မိသည္။ ကြၽန္မလည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး၊ အျခားညီအစ္မ ေလးေယာက္ႏွင့္အတူ ရထားေပၚ ပါသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လမ္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္သည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲမ်ားက ကြၽန္မတို႔ေနာက္ကို ေျခရာခံလိုက္ၿပီး၊ ဖမ္းလိုက္သည္။ သူတို႔ စစ္ေမးသည့္ အရာမ်ားက တစ္ခုမွ် အရာမထင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ “တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ေႏွာင့္ယွက္ရန္၊ ရွဲေက်ာက္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအား စုစည္း၍ အသုံးခ်ျခင္းေၾကာင့္” ကြၽန္မကို အလုပ္ၾကမ္းေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ ခ်ပါသည္။ အမိန႔္ ခ်ခံရၿပီး၊ ကြၽန္မမွာ စစ္ေဆးျခင္းထဲကို က်ေရာက္သြားသည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ အထင္မွားျခင္း၊ သံသယမ်ားက “ရာထူးတိုးေတာ့မယ့္အခ်ိန္က်မွ၊ ငါက ဘာျဖစ္လို႔ အဖမ္းခံရၿပီး၊ ေထာင္ထဲ ေရာက္ရတာလဲ။ ဘုရားက ငါ့ကို ပိတ္ဆို႔ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ငါ့ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ ဒါကို ဘုရားသခင္က အသုံးခ်ေနတာလား။ ငါ့တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ရင္း ကယ္တင္ခံရမယ့္ အခြင့္အေရးကို ငါ ဆုံးရႈံးသြားၿပီလား။” ဟု ရင္ထဲမွာ ေပၚလာသည္။ ကြၽန္မ ထိုကဲ့သို႔ နာက်င္ခဲ့ရသည္။ ေတာ္ေတာ္ကို လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်က္ရည္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထံ “ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ အခု နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္မကို ပစ္ပယ္ေနသလိုလို၊ ကြၽန္မကို အလိုမရွိသလို ခံစားရပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ဒီအေျခအေနမွာ သမၼာတရားထဲကို ဘယ္လိုဝင္ေရာက္ရမလဲဆိုတာ ကြၽန္မ သိႏိုင္ဖို႔အတြက္၊ ကိုယ္ေတာ့္အလိုကို နားလည္ေအာင္ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။” ဟု ဆုေတာင္းသည္။ ကြၽန္မ၏ဆုေတာင္းခ်က္ကို ၾကားသည့္အတြက္၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ တစ္ရက္မွာ ကြၽန္မႏွင့္ တစ္ေဆာင္တည္းက်သည့္ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က သူ ကူးယူထားသည့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာ႐ြက္ပိုင္းေလးကို ကြၽန္မဆီ လူမျမင္ေအာင္ ထိုးေပးသည္။ စာ႐ြက္မွာ ပါတာမ်ားက၊ “လူမ်ား အားလုံးအတြက္၊ စစ္ေဆးျခင္းသည္ ေဝဒနာ ျပင္းထန္ၿပီး၊ လက္ခံရန္ အင္မတန္ ခက္ခဲသည္- သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ လူသားထံ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ေပၚလြင္ေစၿပီး၊ လူသားအတြက္ သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ေစကာ၊ သာ၍ ဉာဏ္အလင္းပြင့္ျခင္းကို ေပးၿပီး၊ သာ၍ စစ္မွန္ေသာ ျပဳျပင္ျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းတို႔ကို ေပးသည္မွာ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ သမၼာတရားၾကား ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္၊ သူသည္ လူသားကို သူကိုယ္တိုင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သာ၍ ႀကီးမားေသာ အသိပညာႏွင့္ သမၼာတရားကို ေပးၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ သာ၍ ႀကီးမားသည့္ သိနားလည္ျခင္းကို လူသားအား ေပး၏၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သာ၍စစ္မွန္ၿပီး သာ၍ျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိေစရန္ လူသားကို အခြင့္ေပးေလသည္။ ယင္းမွာ စစ္ေဆးျခင္းကို ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူသား၌ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈအားလုံးသည္ ကိုယ္ပိုင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေရးပါမႈတို႔ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ အဓိပၸာယ္မရွိေသာအမႈကို မလုပ္ေဆာင္သကဲ့သို႔၊ လူသားအဖို႔ အက်ိဳးမရွိသည့္ အမႈကိုလည္း မလုပ္ေဆာင္ေပ။ စစ္ေဆးျခင္းဟူသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္မွ လူတို႔အား ဖယ္ရွားျခင္းကို မဆိုလိုသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔ကို ငရဲတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုလည္း မဆိုလိုေပ။ ယင္းထက္၊ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္း၊ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ သူ၏ အျမင္ေဟာင္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ဘုရားသခင္ အတြက္ သူ၏ခ်စ္ျခင္းကို ေျပာင္းလဲေပးျခင္းႏွင့္ သူ၏ဘဝတစ္ခုလုံး ေျပာင္းလဲေပးျခင္းတို႔ကို ဆိုလိုသည္။ စစ္ေဆးျခင္းသည္ လူသားအား စစ္မွန္ေသာ စစ္ေဆးမႈတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး၊ စစ္မွန္ေသာ ေလ့က်င့္မႈပုံစံတစ္ခု ျဖစ္ကာ၊ စစ္ေဆးျခင္း အေတာအတြင္းတြင္သာ သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ၎၏ ပင္ကိုလုပ္ငန္းတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စစ္ေဆးျခင္းကိုႀကဳံေတြ႕ျခင္းအားျဖင့္သာ လူသားသည္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္) ကြၽန္မရင္ထဲမွာ ခ်က္ခ်င္း ၾကည္လင္သြားသည္။ ဤအေျခအေနက ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္၏စမ္းသပ္မႈပဲ။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္က ကြၽန္မကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ ပိုၿပီး ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ပိုသိႏိုင္ဖို႔၊ ၿပီးလွ်င္ သမၼာတရားထဲ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ ထပ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္၍ မျဖစ္ပါ၊ ေပ်ာ့ညံ့၍ မျဖစ္သည္ကို သိလိုက္သည္။ မိမိကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားကို သုံးၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို မွန္းဆ၍ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထိုအစား ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသင့္သည္။ ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္ၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိသင့္သည္။
တစ္ညေတာ့ ကြၽန္မ အိပ္၍ မရပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ မရည္႐ြယ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္က အဘယ့္ေၾကာင့္ ကြၽန္မကို ဤအျဖစ္ႏွင့္ ႀကဳံေစသည္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက စိတ္ထဲေရာက္လာသည္၊ “သင္တို႔သည္ အဆင္းနီေသာနဂါးႀကီးကို အမွန္တကယ္ မုန္းတီးသေလာ။ သင္တို႔သည္ အမွန္တကယ္၊ ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ ယင္းကို မုန္းတီးသေလာ။ ငါသည္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ သင္တို႔ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေမးေလၿပီနည္း။ ငါသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤေမးခြန္းကို သင္တို႔အား အဖန္ဖန္ ေမးၿမဲေမးေနရသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၂၈)) ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ “ငါက အဆင္းနီတဲ့နဂါးႀကီးကို တကယ္ပဲ မုန္းတီးသလား။ ငါ အမွန္တကယ္ကို မုန္းတီးရဲ႕လား” ဟု ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးမိသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္တာ၌ ဝင္ေရာက္ျခင္းအေၾကာင္း ေဒသနာမ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယျပဳခ်က္ ထဲက ဤစာပိုဒ္ကို စဥ္းစားမိသည္၊ “တခ်ိဳ႕လူေတြက ‘အဆင္းနီတဲ့နဂါးႀကီးကို ငါက အရာအားလုံးထက္ မုန္းတီးတယ္။ သူက ငါ့ကို ဖိႏွိပ္ၿပီး တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ မ်က္ႏွာကို ဟိုးအရင္ကတည္းက ျမင္ခဲ့တယ္။ ငါ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တယ္။’ အဲဒါကို ေက်ာခိုင္းၿပီးၿပီလို႔ သင္ကေျပာတယ္၊ ဒါဆိုရင္ သင္က ဘုရားသခင္ကို အျပည့္အဝ နာခံတယ္လို႔ ဆိုလိုသလား။ သင့္မွာ ဘုရားသခင္အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္း ရွိသလား။ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးကို စြန႔္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ခိုင္မာတဲ့ အရိပ္လကၡဏာ တခ်ိဳ႕ ရွိဖို႔လိုတယ္။ သင္က အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးရဲ႕ အဆိပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ၿပီး၊ သူ႔အျမင္ရႈေထာင့္ေတြအတိုင္း အမႈကိစၥေတြကို သင္ အကဲျဖတ္ေနတယ္ဆိုရင္၊ ဒါက သင္ဟာ သူ႔ကို အမွန္တကယ္ မစြန႔္လႊတ္ေသးပါဆိုတာကို ျပတာပဲ။ သူ႔ကို သင္ဘယ္ေလာက္ မုန္းတီးပါေစ၊ သူ႔အေတြးအေခၚနဲ႔ ရႈေထာင့္ေတြအေပၚ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစား ႏိုင္စြမ္း မရွိေသးပါဆိုရင္၊ သင့္ အျမင္ရႈေထာင့္ေတြနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြဟာ သူ႔အဆိပ္ေတြရဲ႕ အုပ္စိုးတာကို ခံေနရေသးတယ္ဆိုရင္၊ သင္ဟာ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးကို ေက်ာခိုင္းၿပီးပါၿပီလို႔ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာႏိုင္သလဲ။ သင့္အေတြးအေခၚေတြ၊ ဘဝနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင့္အျမင္သေဘာထားေတြက အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးနဲ႔ လုံးလုံး တစ္ေထရာတည္း ျဖစ္ေနတယ္- အဲဒါေတြအားလုံးက သူနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒါေၾကာင့္ပဲ သင္က စာတန္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနေနရေသးတာ ျဖစ္တယ္။...စာတန္ရဲ႕ အုပ္စိုးမႈေအာက္က အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုရင္၊ ငါတို႔ေတြက ဘုရားသခင္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို ႀကဳံရမယ္။ ငါတို႔ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အဆိပ္ေတြကို လုံးလုံး ဖယ္ရွင္းပစ္ရမယ္။ ငါတို႔က ငါတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသား နက္ရႈိင္းရာကေန ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ၿပီး နာခံႏိုင္ရမယ္။ ဒါကမွသာ အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးကို အမွန္တကယ္ စြန႔္လႊတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ငါတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားကို အုပ္စိုးတဲ့အရာက သမၼာတရားျဖစ္တဲ့အခါမွာ၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ၊ ငါတို႔က ဘုရားသခင္ကို ႀကီးျမတ္ျခင္းအျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ရာသက္ပန္ က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္တဲ့အခါမွာ၊ ငါတို႔က အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးရဲ႕ လွည့္စားတာေတြ၊ ခ်ည္ေႏွာင္တာေတြ နဲ႔ ဖ်က္ဆီးတာေတြကို မခံေတာ့ပါ- အဲဒီအခါက်မွသာ ငါတို႔က စာတန္ရဲ႕ အုပ္စိုးမႈက အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္။” ဤစကားမ်ားအရ ကြၽန္မက အဆင္းနီသည့္နဂါးႀကီးကို မုန္းတီးသည္မွာ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးျခင္း တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသည္မွာ အမွန္တကယ္ မုန္းတီးၿပီး ပစ္ပယ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ အမွန္တကယ္ မုန္းတီးၿပီး ပစ္ပယ္ျခင္းက၊ သူ၏ ယုတ္မာသည့္ ေဖာက္ျပန္သည့္ အႏွစ္သာရကို အျပည့္အဝ ျမင္မွသာ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ကြၽန္မတို႔က ထိုနဂါးႀကီးကို အမွန္တကယ္ အ႐ိုးစြဲေအာင္ မုန္းတီးတတ္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ထဲက သူ႔အဆိပ္အေတာက္မ်ားကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက အဆင္းနီသည့္နဂါးႀကီး၏ ဖမ္းဆီးျခင္း၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ႀကဳံခဲ့ရကာ၊ အယူဝါဒမ်ားႏွင့္ အတင္းအက်ပ္ သြတ္သြင္းသည္ကို ခံခဲ့ရတာမ်ားေၾကာင့္၊ ထိုနဂါးႀကီးက ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားကို မုန္းတီးသည့္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ျဖစ္မွန္း၊ အမွန္တကယ္ ျမင္ခဲ့ပါသည္။ လူသားကို လွည့္စားသူ၊ အက်င့္ပ်က္ေစသူဆိုသည့္ သူ၏ေၾကာက္စရာမ်က္ႏွာကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့သည္။ ထိုနဂါးႀကီးက ဘုရားသခင္၏တည္ရွိျခင္းကို ဇြတ္မွိတ္ျငင္းၿပီး၊ ဘုရားမဲ့ဝါဒႏွင့္ ႐ုပ္ဝါဒကို ေထာက္ခံ အားေပးပါသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ “ႀကီးျမတ္တယ္၊ က်က္သေရရွိတယ္၊ ေျဖာင့္မွန္တယ္” ဟု ဂုဏ္တင္ ႂကြားလုံးထုတ္ႏိုင္ဖို႔၊ မည္သည့္အရာကိုမဆို လုပ္ပါသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ လူမ်ား၏ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ အမႊမ္းတင္ၿပီး၊ သူ႔ကို လူတိုင္းက ဘုရားလို ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ လူမ်ား၏စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲက ဘုရားသခင္၏ေနရာကို အစားထိုး ဝင္ယူဖို႔၊ အလကားသက္သက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆင္းနီသည့္နဂါးႀကီးက သိပ္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းသည္။ ယုတ္လည္း ယုတ္မာသလို၊ အရွက္လည္း ကင္းလြန္းသည္။ ကြၽန္မ၏အႏွစ္သာရက ထိုနဂါးႀကီး၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ တန္းတူနီးပါး ရွိေနသည္ကိုလည္း ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၏ တာဝန္မွာ ေလ့က်င့္ေစျခင္း၊ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယ ျပဳျခင္းမွတစ္ဆင့္ အေရးကိစၥမ်ား ေျဖရွင္းနည္းကို သင္ယူေစျခင္းမ်ားႏွင့္၊ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သည္။ အျခားသူမ်ား ဘုရားသခင္ကို သိၿပီး နာခံႏိုင္ၾကေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မက လူမ်ား ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးၿပီး၊ ကြၽန္မ ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္၊ ထိုအခြင့္အေရးကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ္ရည္ေသြးျပဖို႔အတြက္သာ အသုံးခ်ခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔လုပ္ျခင္းက ကြၽန္မအေနႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မက အစ္မဝမ္ကို မနာလိုျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမကို ဖယ္ထုတ္ခဲ့သည္။ သူမ၏အမွားမ်ားကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ဖမ္းၿပီး၊ သူမကို ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္သည္။ အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး၊ သူမကို ရာထူးက ဖယ္ရွားခံရျခင္းအထိ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက အာဏာရွင္တစ္ေယာက္လို ျဖစ္မေနခဲ့ပါလား။ အဆင္းနီသည့္ နဂါးႀကီး၏ အဆိပ္မ်ားႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ဥပမာ၊ “ဂူတစ္ဂူထဲ၌ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္မေအာင္း၊” “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ငါသည္သာ ငါ၏အရွင္သခင္ျဖစ္၏” တို႔ကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာအမိန႔္မ်ားတြင္ ေျပာသည္မွာ၊ “လူသားသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မႀကီးျမတ္ေစသင့္သကဲ့သို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မခ်ီးေျမႇာက္သင့္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ကာ ခ်ီးေျမႇာက္သင့္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္၌ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ား လိုက္နာရမည့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အမိန႔္ေတာ္ ဆယ္ရပ္) ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့သည့္အရာမ်ား အားလုံးကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါက၊ ယင္းတို႔က ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေခၚ၍ ရႏိုင္ပါ့မလား။ ကြၽန္မက မေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ခုခံေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏လုပ္ရပ္မ်ားက ဘုရားသခင္၏ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာအမိန႔္မ်ားကို၊ အစကတည္းက ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကသာ ကြၽန္မကို မဆုံးမ မပဲ့ျပင္ခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မ၏ မေကာင္းသည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို တားဖို႔၊ ကိုယ္ေတာ္က ထိုအေျခအေနကို အသုံးမျပဳခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မကလည္း မိမိကိုယ္ပိုင္ သဘာဝႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားအတိုင္း ဆက္သြားခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ မည္သည့္အခါမွ် ရပ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ဆုံး မေကာင္းမႈႀကီးတစ္ခု လုပ္မိၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း ခံရျခင္းျဖင့္သာ အဆုံးသတ္လိမ့္မည္။ ဤသည္ကို နားလည္မိေတာ့၊ ကြၽန္မ အထိတ္တလန႔္ ျဖစ္သြားသည္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ အႏၲရာယ္ ႀကီးသည့္အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လုံးဝ သတိမမူမိပါ။ အဆင္းနီသည့္နဂါးႀကီးဟူသည့္ ဤနတ္ဆိုးက အေႏွာင့္အယွက္အေနႏွင့္ ဝင္မပါခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မကိုယ္ထဲမွာ သူ႔အဆိပ္မ်ား မည္မွ် ရွိသည္၊ ကြၽန္မက တကယ္ေတာ့ သူႏွင့္ အတန္းအစား အတူတူ ျဖစ္သည္တို႔ကို၊ ကြၽန္မအေနႏွင့္ လုံးဝ ျမင္ႏိုင္ခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ကို အမွန္တကယ္ ပစ္ပယ္ဖို႔၊ သူ႔အဆိပ္ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔တို႔ကို တကယ္တမ္း လုပ္ႏိုင္ခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားသခင္ လုပ္ခဲ့သမွ်အရာ အားလုံးက ကြၽန္မကို သန႔္စင္ေပးဖို႔ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မကို ကယ္တင္သည့္အတြက္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ခဲ့သည္။
ေထာင္ထဲမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အမ်ားႀကီး ျပန္လည္ ဆင္ျခင္ၾကည့္သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ားကို တန္ဖိုးမထားခဲ့မိသည္ကို အထူးသျဖင့္ ေနာင္တရသည္။ ကြၽန္မက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကိုသာ မရမက ရွာေဖြၿပီး၊ စာတန္၏အဆိပ္မ်ားႏွင့္ ေနထိုင္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ထိခိုက္ေစသည့္၊ သမၼာတရားကို ဆန႔္က်င္သည့္ အရာမ်ားစြာကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ကိုလည္း ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးမိခဲ့သည္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို အမ်ားႀကီး နာက်င္ေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ျပန္ေပးဆပ္ရမည္မွာ မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္၊ ေနာင္တ႐ို႕၍မဆုံး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔ဆိုသည့္ ဆႏၵက ထိုအခါမွသာ ေလးေလးနက္နက္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ကြၽန္မအေနႏွင့္ ထိုအဆိပ္မ်ားကို ျမန္ျမန္ ဖယ္ရွားႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ လူသားပုံသဏၭာန္တစ္ခုႏွင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေထာင္က ျပန္လြတ္လာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မလည္း မိမိတာဝန္ကို ျပန္ယူပါသည္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ျပန္ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည့္အခါ၊ ယခင္ကကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အားရဂုဏ္ယူမိျခင္း မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထိုအစား ကြၽန္မ ခံစားမိသည္မွာ၊ ယင္းက ႀကီးမားသည့္ တာဝန္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မအေနႏွင့္ တန္ဖိုးထားသင့္သည့္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔ႏွင့္ မိမိတာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ကြၽန္မအေနႏွင့္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားသင့္သည့္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ိုက္ႏွက္ခံရျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ခံရျခင္းတို႔က စာတန္ေၾကာင့္ လွည့္စားခံထားရသည့္ ကြၽန္မ၏ဝိညာဥ္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္ လႈပ္ႏႈိးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို အားထုတ္ျခင္း၊ မိမိစိတ္သေဘာထားမွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္း၊ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ကသာ မွန္ကန္သည့္ ႀကိဳးစားရွာေဖြမႈမ်ား ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ လက္ခံခဲ့ပါသည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ဆႏၵက ယခင္ကကဲ့သို႔ မျပင္းထန္ေတာ့သလို၊ မာနေထာင္လႊားျခင္းလည္း ကြၽန္မမွာ ပို၍ပို၍ နည္းလာၿပီ ျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေျပ လက္တြဲလုပ္ႏိုင္သည့္အျပင္၊ မိမိတာဝန္ကိုလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ႏိုင္လာသည္။ ယခုအခါ ကြၽန္မက လူသားပုံသဏၭာန္အနည္းငယ္ႏွင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ မဆိုသေလာက္ အေျပာင္းအလဲကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ မရခဲ့မွန္းလည္း ေလးေလးနက္နက္ ခံစားမိပါသည္။ ဤအရာမ်ား အားလုံးက ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈေၾကာင့္ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မကို ကယ္တင္သည့္အတြက္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။
