၂၀၂၃ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ဧဝံေဂလိအလုပ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အိမ္ကထြက္ေတာ့မလို႔ပဲ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ကြၽန္မျပန္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိေနခဲ့လို႔ အိမ္ျပန္မယ္။ မိဘေတြကို အသိေပးရင္းနဲ႔ အဝတ္အစားေတြသယ္မယ္လို႔ ေတြးထားခဲ့တာေပါ့။ အိမ္လည္းေရာက္ေရာ အေမက ထိုင္ခုံေပၚမွာ ေဆးပုလင္းတန္းလန္းနဲ႔ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ကြၽန္မေမးေတာ့ သူကဘာမွအေရးမႀကီးပါဘူး။ ခြဲစိတ္မႈအေသးစားေလးလုပ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ရတာေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတဲ့ပုံပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မသူ႔ရဲ႕ေဆးမွတ္တမ္းေတြ ေတာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ကင္ဆာအက်ိတ္သုံးခုရွိေနတယ္လို႔ ေဆးမွတ္တမ္းမွာေျပာထားေတာ့ ကြၽန္မတုန္လႈပ္သြားတယ္။ အေမကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီ။ ကင္ဆာအက်ိတ္ေတြဆိုေတာ့ သူျပန္ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလား။ ကုသလို႔မရခဲ့ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ “အခုသမီးအေမ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ကုထုံးနဲ႔ ကုသမႈခံယူေနတယ္။ ကုသမႈ ေအာင္ျမင္မလားဆိုတာက အဲဒီကုထုံးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပလဲဆိုတဲ့ေပၚမွာ မူတည္တယ္” လို႔ အေဖက ေျပာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါကလည္း ဘုရားသခင္ ခြင့္ျပဳလို႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မ ေစာဒကတက္လို႔ မရဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ႏွလုံးသားကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ ဘုရားသခင္ဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ အေမေနမေကာင္းလို႔ေဆး႐ုံတက္ေနရတုန္းက ကြၽန္မေမာင္ေလးက ေဆး႐ုံမွာအေမ့ကို ဘယ္လိုဂ႐ုစိုက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္အလုပ္တစ္ခုလုပ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ အေမ့ေဆးဖိုးေတြအတြက္ ပိုက္ဆံရွာခဲ့ရတာေတြ အေဖက ကြၽန္မကိုဆက္ေျပာျပတယ္။ အဲဒီလိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္မေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ဒီမိသားစုထဲမွာ အႀကီးဆုံးဆိုေတာ့ ဒါေတြအားလုံးကို ကြၽန္မပဲ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့သင့္တာ။ ဒါေပမယ့္ ဘာအကူအညီမွမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အသိစိတ္မရွိဘူး၊ သားသမီးဝတ္မေက်ပြန္ဘူး၊ ေမြးရက်ိဳးမနပ္ဘူးလို႔မ်ား ထင္ေနၾကမလား။ အေမကေတာ့ “ဘာမွမပူနဲ႔။ မေၾကာက္နဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရမလဲဆိုတာ ဘုရားသခင္ေပၚပဲမူတည္တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္သာကိုယ္ ဆက္လုပ္။ အေမ့အတြက္ မပူနဲ႔” လို႔ အားေပးတယ္။ အေမ အဲဒီလိုေျပာတာၾကားေတာ့ ကြၽန္မတကယ္အိမ္မွာပဲေနၿပီး သူ႔ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသင္းေတာ္မွာ လုပ္စရာေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးေတာ့ အိမ္မွာေနလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာလည္း သိေနခဲ့တယ္။ အေမဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနတာျမင္ရေတာ့ အိမ္ကေန အေဝးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘာမွမေျပာဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာလိုက္တယ္။

တစ္လမ္းလုံး အေမဟာ ေဆး႐ုံမွာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူမရွိဘဲ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ၊ ေမာင္ေလးက အေမ့ေဆးဖိုးေတြေပးဖို႔ အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ေနတာေတြပဲ ေတြးေနခဲ့မိတယ္။ အဲဒီလိုေတြးမိေလေလ ပိုၿပီးစိတ္ဆင္းရဲေလေလပဲ။ အေမ့သမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူေနမေကာင္းခ်ိန္မွာ သူ႔အနားမွာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးသင့္ေပမဲ့ ကြၽန္မက မျပဳစုမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ဘာမွကိုမကူေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူမ်ားေတြၾကားရင္ ကြၽန္မကိုဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ။ ကြၽန္မက အသိတရားေခါင္းပါးၿပီး ေက်းဇူးကန္းတယ္လို႔မ်ားေျပာၾကမလား။ ကြၽန္မေမာင္ေလးကေရာ ကြၽန္မကို မေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာေနမလား။ ေတြးမိေလေလ စိတ္ဆင္းရဲေလေလျဖစ္လာၿပီးေတာ့ အိမ္ကထြက္ခ်င္စိတ္ေရာ၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္စိတ္ပါ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အိမ္ကထြက္လို႔မရဘူး။ အေမ့မွာကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္မသာအခုေနထားခဲ့ရင္ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွသူ႔ကိုျပန္ေတြ႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာပဲေနၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္မယ္ဆိုရင္ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမ့ကိုလည္းသြားေတြ႕လို႔ရတာေပါ့။” လို႔ဘုရားသခင္ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ေတြကို ဆက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အာ႐ုံစိုက္လို႔မရခဲ့ဘူး။ “အေမဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး။” လို႔ပဲေတြးေနမိတယ္။ အခ်ိန္ရေအာင္လုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ၿပီးအေမနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနက လြဲေနၿပီဆိုတာကို သိခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ရွာဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအပိုဒ္ကိုသြားေတြ႕တယ္။ “အခ်ိန္ကာလတိုင္းႏွင့္ အဆင့္တိုင္းတြင္ အသင္းေတာ္၌ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေသာ အထူးကိစၥအခ်ိဳ႕ ျဖစ္ပ်က္သည္။ ဥပမာ လူအခ်ိဳ႕ ေနမေကာင္းျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား လူစားလဲခံရသည္။ လူအခ်ိဳ႕မွာ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေသေရး၊ ရွင္ေရး စမ္းသပ္မႈကို ရင္ဆိုင္ရသည္။ အခ်ိဳ႕အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ျဖစ္ေစသည့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား၊ အႏၲိခရစ္မ်ား၊ စသည္တို႔ပင္ ရွိသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ရံဖန္ရံခါ ျဖစ္ပ်က္၏။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ မေတာ္တဆျဖစ္ျခင္း လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ား၏ ရလဒ္ျဖစ္သည္။ အလြန္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းထူးမ်ား သို႔မဟုတ္ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ အလ်ဥ္ျပတ္သြားႏိုင္သည္။ ဤအရာမ်ားသည္ သင္တို႔အနီးတြင္ သို႔မဟုတ္ သင္ကိုယ္တိုင္အေပၚတြင္ လာျဖစ္ပ်က္သည္။ ဤအရာမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္းသည္ လူတို႔ဘဝ၏ ပုံမွန္အစီအစဥ္တက်ရွိျခင္းႏွင့္ ပုံမန္အေျခအေနကို ပ်က္ျပားေစသည္။ အျပင္ပန္းတြင္ ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီေပ။ ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔က ၎တို႔အေပၚတြင္ မျဖစ္ပ်က္ေစလိုေသာ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ မျမင္ေတြ႕လိုေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္ျခင္းက လူတို႔ကို အက်ိဳးျပဳသေလာ။...မည္သည့္အရာကမွ် မေတာ္တဆ မျဖစ္ပ်က္ေပ။ အရာရာတိုင္းကို ဘုရားသခင္က အုပ္စိုးထားသည္။ လူတို႔သည္ ဤအရာကို သေဘာတရားအရ နားလည္ၿပီး လက္ခံႏိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို မည္သို႔ သေဘာထားသင့္သနည္း။ ဤသည္မွာ လူတို႔ လိုက္စားၿပီး နားလည္သင့္သည့္ သမၼာတရားျဖစ္သည္။ ယင္းကို အတိအက် လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သေဘာတရားအရသာ အသိအမွတ္ျပဳေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ နားလည္ျခင္းမရွိလွ်င္၊ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားကို မေျဖရွင္းရေသးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ႏွစ္မည္မွ်ၾကာ ယုံၾကည္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔ေတြ႕ႀကဳံသည့္အရာမ်ားက မည္မွ်ရွိသည္ျဖစ္ေစ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္ဦးမည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၁၁)) လူေတြဟာ ဘဝရဲ႕ အခ်ိဳးအေကြ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာကို ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့တယ္။ လူေတြက ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ ႀကဳံဖို႔ ဆႏၵရွိခ်င္မွရွိမွာျဖစ္ေပမဲ့ အဲဒါေတြထဲမွာ ဘုရားအလိုေတာ္ ပါေနတယ္။ သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘဲ ကိုယ့္အယူအဆ၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ေနၿပီး ဘုရားကို အထင္လြဲလို႔ ေစာဒကတက္ေနရင္ အဲဒီလိုအေျခအေနေတြကေန သင္ယူႏိုင္ဖို႔ ခက္လိမ့္မယ္။ အေမေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းက ရခဲ့တဲ့သင္ခန္းစာေတြရွိတယ္။ ကြၽန္မဘာသာပဲ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သုံးသပ္ခဲ့ရတယ္။ အေမကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီလို႔ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ကုထုံးက အလုပ္မျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ သူေဆး႐ုံမွာ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ကုထုံးယူေနတုန္း ကြၽန္မဂ႐ုမစိုက္မိလို႔ သူစိတ္ထိခိုက္သြားမွာကိုလည္း စိတ္ပူခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကိုေမြးရက်ိဳးမနပ္ဘူးလို႔မ်ား ထင္သြားမလားေပါ့။ ဒီအပူေတြနဲ႔ ကြၽန္မမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ သြားခ်င္စိတ္လည္း ခ်က္ခ်င္းကို ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္ဆီမွာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံကာကြယ္ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ အခုလိုအေမေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ အိမ္မွာပဲေနၿပီး သူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္ရမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အိမ္က ထြက္မသြားရက္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ သံေယာဇဥ္က ႀကီးလြန္းလို႔ အဲဒါေတြကိုေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ သမၼာတရားကိုရွာေဖြခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဆီေလ်ာ္တဲ့စာပိုဒ္ေတြကို ရွာဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “မယုံၾကည္သူမ်ား၏ ေလာကတြင္ ‘က်ီးကန္းမ်ားက ၎တို႔၏မိခင္ကို အစာေကြၽးျခင္းအားျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္သည္။ သိုးငယ္မ်ားက ၎တို႔၏မိခင္ထံမွ ႏို႔ကို ရရွိဖို႔ ဒူးေထာက္သည္’ ဟူသည့္ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုရွိသည္။ ‘သားသမီးဝတ္ မေက်ပြန္ေသာသူသည္ သားရဲတိရစာၦန္ထက္ နိမ့္က်သည္’ ဟူသည့္ ဤဆို႐ိုးစကားလည္း ရွိသည္။ ဤဆို႐ိုးစကားမ်ားသည္ အလြန္ပင္ ဟိတ္ဟန္မ်ားလွပါတကား။ အမွန္တကယ္တြင္ က်ီးကန္းမ်ားက ၎တို႔၏မိခင္ကို အစာေကြၽးျခင္းအားျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္သည္။ သိုးငယ္မ်ားက ၎တို႔၏မိခင္ထံမွ ႏို႔ကို ရရွိဖို႔ ဒူးေထာက္သည္ဟူသည့္ ပထမဆို႐ိုးစကားက ေျပာေသာ ျဖစ္ရပ္သည္ အမွန္ပင္ တည္ရွိသည္။ ဤသည္တို႔မွာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းတို႔သည္ တိရစာၦန္ေလာက၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ သက္ရွိသတၱဝါအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ ဘုရားသခင္က ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ နိယာမတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လူသားမ်ားအပါအဝင္ သက္ရွိသတၱဝါမ်ိဳးစုံ လိုက္နာေသာ နိယာမျဖစ္သည္။...လူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာအရာမ်ားကို ေျပာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ လူအုပ္စုမ်ားအတြင္းတြင္ မမွန္ကန္ေသာ အယူအဆႏွင့္ သေဘာတူညီမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ဤအရာမ်ား၏ လႊမ္းမိုးျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္ယြင္းေစျခင္းကို ခံရၿပီးေနာက္တြင္ ၎တို႔အတြင္း၌ မိဘႏွင့္ သားသမီးဆက္ဆံေရးအေပၚ မတူညီေသာ အနက္ဖြင့္ဆိုျခင္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းနည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ၿပီးလွ်င္ အဆုံးတြင္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔မိဘမ်ားကို ၎တို႔၏ ေႂကြးရွင္မ်ားအျဖစ္၊ ၎တို႔၏ တစ္ဘဝလုံး မည္သည့္အခါမွ် ျပန္လည္ေပးဆပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္သည့္ ေႂကြးရွင္မ်ားအျဖစ္ ဆက္ဆံၾကသည္။ မိမိတို႔၏ မိဘမ်ားကို မေပ်ာ္႐ႊင္ေစသည့္ အရာတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔၏ မိဘမ်ားက အလိုရွိသည့္လမ္းကို မသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ မိဘမ်ားေသဆုံးၿပီးေနာက္တြင္ တစ္ဘဝလုံး အျပစ္ရွိသလိုခံစားေနရၿပီး မိဘမ်ား၏ ၾကင္နာမႈျဖင့္ မထိုက္တန္ဟု မိမိတို႔ကိုယ္ကို ထင္ေသာသူအခ်ိဳ႕ပင္ရွိသည္။ ငါ့ကို ေျပာေလာ့။ ဤသည္မွာ အလြန္အကြၽံျဖစ္ျခင္း မဟုတ္သေလာ။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ခံစားခ်က္ထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ဤခံစားခ်က္မ်ားမွ အရင္းခံသည့္ အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ ထိပါးျခင္းႏွင့္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကိုသာ ခံရႏိုင္သည္။ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အေတြးအျမင္စနစ္က အေရာင္ဆိုးသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုတြင္ ေနထိုင္ေသာေၾကာင့္ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာ အယူအဆမ်ိဳးမ်ိဳး၏ ထိပါးျခင္းႏွင့္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို ခံရသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ဘဝသည္ ေမာပန္းၿပီး အျခားေသာ သက္ရွိသတၱဝါမ်ားထက္ပို၍ ရႈပ္ေထြးသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္က အလုပ္လုပ္ေနေသာေၾကာင့္၊ ဤအမွန္တရားမ်ား အားလုံး၏ တကယ့္သေဘာသဘာဝကို လူတို႔အား ေျပာျပရန္၊ ၎တို႔အား သမၼာတရားကို နားလည္ေစဖို႔ ေထာက္ကူေပးရန္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပေနေသာေၾကာင့္ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ၿပီးေနာက္တြင္ ဤမွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားသည္ သင့္အေပၚ ဝန္ေလးေစမည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ၿပီးလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ သင့္မိဘမ်ားႏွင့္ သင္၏ဆက္ဆံေရးအား ကိုင္တြယ္ရန္နည္းလမ္းအတြက္ လမ္းၫႊန္အျဖစ္ အသုံးတည့္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဤအေျခအေနတြင္ သင္၏ဘဝသည္ ပို၍ စိုးရိမ္ေသာက ကင္းလိမ့္မည္။ စိုးရိမ္ေသာကကင္းေသာဘဝကို ေနထိုင္ျခင္းက သင္သည္ သင္၏တာဝန္မ်ားႏွင့္ ဝတၱရားမ်ားကို သိမည္မဟုတ္ဟု မဆိုလိုေပ။ ဤအရာမ်ားကို သင္သိဦးမည္ျဖစ္သည္။ သင္၏ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ဝတၱရားမ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္ရန္အတြက္ မည္သည့္ရႈေထာင့္ႏွင့္ နည္းလမ္းမ်ားကို သင္ေ႐ြးခ်ယ္သည္ဆိုသည့္အေပၚသာ မူတည္သည္။ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသ လမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ျဖစ္ၿပီး စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ နည္းလမ္းမ်ားအျပင္ စာတန္က လူကို လမ္းၫႊန္သည့္ နည္းလမ္း၊ အယူအဆ၊ အျမင္မ်ားကို အေျခခံၿပီး ဤအရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ျဖစ္သည္။ အျခားလမ္းမွာ ဘုရားသခင္က လူကို သြန္သင္ေပးခဲ့သည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး ဤအရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ ျဖစ္သည္။ လူတို႔က စာတန္၏ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာအယူအဆမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားအတိုင္း ဤအမႈကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေသာအခါ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ခံစားခ်က္မ်ား၏ ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈမ်ားအတြင္းတြင္သာ ေနထိုင္ႏိုင္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အမွန္ႏွင့္ အမွားကို မည္သည့္အခါမွ် မခြဲျခားႏိုင္ေပ။ ဤအေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ေက်ာ့ကြင္းထဲတြင္ ေနထိုင္ဖို႔မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိဘဲ ‘ခင္ဗ်ားက မွန္သည္။ ကြၽန္ုပ္က မွားသည္။ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ုပ္ကို ပို၍ေပးသည္။ ကြၽန္ုပ္က ခင္ဗ်ားကို သိပ္မေပးပါ။ ခင္ဗ်ားသည္ ေက်းဇူးမသိတတ္ပါ။ ခင္ဗ်ားသည္ စည္းေက်ာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္’ ဟူသကဲ့သို႔ေသာ အမႈကိစၥမ်ားႏွင့္ အစဥ္ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ၎တို႔သည္ ရွင္းလင္းစြာ စကားေျပာေသာအခ်ိန္ မည္သည့္အခါမွ် မရွိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီးေနာက္တြင္၊ ၎တို႔၏ မွားယြင္းေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားအျပင္ ခံစားခ်က္မ်ား၏ ကြန္ရက္မွ လြတ္ေျမာက္ေသာအခါတြင္ ဤအမႈကိစၥမ်ားသည္ ၎တို႔အတြက္ ႐ိုးရွင္းလာသည္။ သင္က မွန္ကန္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွလာေသာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္း၊ အယူအဆ၊ သို႔မဟုတ္ အျမင္ကို လိုက္နာလွ်င္ သင့္ဘဝက အလြန္ပင္ စိုးရိမ္ေသာကကင္းလိမ့္မည္။ လူထုအျမင္၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အသိစိတ္၏ သိျမင္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ သင့္ခံစားခ်က္မ်ား၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတို႔က သင့္မိဘမ်ားႏွင့္ သင္၏ဆက္ဆံေရးအား သင္ကိုယ္တြယ္သည့္ပုံစံကို ဟန႔္တားေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ဤအရာမ်ားသည္ သင့္အား ဤဆက္ဆံေရးကို မွန္ကန္ၿပီး ဆင္ျခင္တုံတရားရွိေသာနည္းျဖင့္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေထာက္ကူေပးလိမ့္မည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္က လူအား ေပးအပ္ခဲ့ေသာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္လွ်င္ လူတို႔က သင့္ေနာက္ကြယ္၌ သင့္အား ေဝဖန္လွ်င္ပင္ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ခံစားရၿပီး သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲတြင္ တည္ၿငိမ္မႈရွိလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ သင့္အေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိမည္မဟုတ္ေပ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ စာနာစိတ္မရွိေသာ ေက်းဇူးကန္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းအတြက္ သင့္ကိုယ္သင္ ေဒါသျဖင့္ ေဝဖန္ေျပာဆိုမည္မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ သင့္စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲ၌ လိပ္ျပာမလုံျခင္းကို ခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင္၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္က သင့္အား သြန္သင္ေပးခဲ့ေသာ နည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ သင္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံေနကာ သူ၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း သင္သိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အား နားေထာင္ျခင္းႏွင့္ သူ၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ျခင္းသည္ အားလုံးထဲတြင္ လူတို႔ အပိုင္ဆိုင္သင့္ဆုံးေသာ အသိစိတ္ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာအခါမွသာ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ ဤအရာမ်ားကို မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့လွ်င္ သင္သည္ စာနာစိတ္ကင္းမဲ့ေသာ ေက်းဇူးကန္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ မဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။)” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၁၇)) “သားသမီးဝတ္သည္ အရာအားလုံးထက္ ပိုၿပီး ထိန္းသိမ္းရမည့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား ျဖစ္၏”တို႔၊ “သားသမီးက်င့္ဝတ္မေက်ပြန္သူသည္ သားရဲတိရစာၦန္ထက္နိမ့္က်သည္တို႔လို” မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အျမင္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေနတဆင့္ နားလည္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြကို ေစတန္က အ႐ိုးစြဲေနေအာင္ ႐ိုက္သြင္းေပးထားခဲ့တာ။ မိဘေတြအေပၚ သားသမီးက်င့္ဝတ္သာ မေက်ပြန္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ေက်းဇူးမသိတတ္၊ တာဝန္မေက်တဲ့သမီးတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္မယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေယာက်္ားကပိုျမတ္တယ္လို႔ယူဆၾကတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြၽန္မကိုေမြးခဲ့ရတာ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အေမက အမ်ားႀကီး အရွက္ကြဲၿပီး အဆူခံရေပမဲ့လည္း ေမာင္ေလးထက္ ကြၽန္မကိုပိုခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္သက္ဝင္မႈနဲ႔ တာဝန္ကိုလည္း လက္ခံအားေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက စိတ္ခံစားခ်က္ သံေယာဇဥ္က အရမ္းႀကီးတယ္ဆိုတာကို သူသိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအာ႐ုံေနာက္ၿပီး တာဝန္ကိုေကာင္းေကာင္းမထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာစိုးလို႔ အိမ္မွာတစ္ခုခုျဖစ္ရင္လည္း သူကေျပာျပေလ့မရွိဘူး။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြေရးေၾကးေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမကအမ်ားႀကီးကူညီေထာက္ပံ့ခဲ့ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔လည္း အားေပးေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ့ သူေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္မသူ႔အနားမွာမရွိေပးႏိုင္တာကို ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ သမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိဘကို ႐ိုေသေလးစားမႈမရွိရင္ သူတို႔နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ဂ႐ုမစိုက္ရင္ သားသမီးဝတ္မေက်ပြန္ဘဲ ေက်းဇူးကန္းတာလို႔ အၿမဲေတြးခဲ့တယ္။ ဒါဆို သူတို႔နဲ႔ ရင္ဆိုင္ဖို႔ လိပ္ျပာမသန႔္ဘဲ အရွက္ရမွာပဲေပါ့။ ကြၽန္မက ဆိုးယုတ္တဲ့ အဆိပ္ေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို ေတာ္ေတာ္ခံခဲ့ရတာ။ ဒါကို ႐ိုးရာဓေလ့အျမင္နဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ သံေယာဇဥ္ေတြ႕ရဲ႕ ရႈေထာင့္ကေန ဆက္ၾကည့္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္အေမကို မျပဳစုတာက သားသမီးဝတ္မေက်ပြန္ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ဒီအေတြးအေခၚနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဝန္ေတြကို ထမ္းေနရဦးမွာပဲ။ အဲဒီလိုေနရတာ အင္မတန္ပင္ပန္းၿပီး စိတ္ဆင္းရဲဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက သမၼာတရားအတိုင္း လူေတြနဲ႔ အရာရာကိုျမင္တတ္ဖို႔ ဒီအယူအဆေတြအားလုံးကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခါက်မွပဲ ကြၽန္မရဲ႕ေသာကေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေနာက္က်ေတာ့ ဝတ္ျပဳရင္းနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီစာပိုဒ္ကို သြားေတြ႕တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မမိဘေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးကို ေတြးေတာပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပိုရွင္းလင္းသြားေစခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “သင္သည္ သားသမီးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သင့္မိဘမ်ားက သင္၏ ေႂကြးရွင္မ်ားမဟုတ္သည္ကို နားလည္သင့္သည္။ ဤဘဝတြင္ သင္လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာ မ်ားစြာရွိသည္။ ယင္းတို႔အားလုံးမွာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္၊ ဖန္ဆင္းျခင္းသခင္က သင့္အေပၚ အပ္ႏွံထားသည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ သင့္မိဘမ်ား၏ ၾကင္နာမႈကို ျပန္ေပးဆပ္ျခင္းႏွင့္ လုံးဝ သက္ဆိုင္မႈမရွိေပ။ သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ျခင္း၊ ၎တို႔အား ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္း၊ ၎တို႔၏ ၾကင္နာမႈကို တုံ႔ျပန္ျခင္းဟူသည့္အရာတို႔သည္ ဘဝတြင္ သင္၏တာဝန္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေပ။ သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သားသမီးဝတ္ ေက်ပြန္ရန္၊ ၎တို႔အား ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔အေပၚ သင္၏တာဝန္တစ္ခုခုကို ျဖည့္ဆည္းရန္ သင့္အေနျဖင့္ မလိုအပ္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ႐ိုးရွင္းစြာ ဆိုရလွ်င္ အေျခအေနေပးေသာအခါ၌ ဤအရာအနည္းငယ္ကို သင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး သင့္တာဝန္အနည္းငယ္ကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သည္။ အေျခအေန မေပးေသာအခါတြင္ ဤသို႔ မေလွ်ာ့တမ္းလုပ္ေဆာင္ရန္ မလိုေပ။ သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ရန္ သင္၏တာဝန္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္လွ်င္ ဤသည္မွာ အလြန္ဆိုး႐ြားေသာအရာတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ သင္၏ အသိစိတ္၊ လူသား ကိုယ္က်င့္တရား၊ လူသားအယူအဆတို႔ႏွင့္ အနည္းငယ္ဆန႔္က်င္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ယင္းသည္ သမၼာတရားႏွင့္ မဆန႔္က်င္ေပ။ ဤအတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္အား ရႈတ္ခ်မည္မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ေသာအခါ ဤအတြက္ေၾကာင့္ သင္သည္ လိပ္ျပာမလုံဟု ခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။ ဤသမၼာတရား၏ သြင္ျပင္လကၡဏာကို သင္တို႔ ယခုနားလည္သြားသျဖင့္ သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မတည္ၿငိမ္သြားသေလာ။ (တည္ၿငိမ္သြားပါသည္။) လူအခ်ိဳ႕က ‘ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို ရႈတ္ခ်မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ုပ္၏ အသိစိတ္တြင္ ဤအရာကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသးပါ၊ ၿပီးလွ်င္ တည္ၿငိမ္မႈမရွိဟု ကြၽန္ုပ္ ခံစားရသည္’ ဟု ေျပာၾကသည္။ သင္က ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္ သင္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ ေသးငယ္လြန္းသည္။ သင္သည္ ဤအမႈကိစၥ၏ အႏွစ္သာရကို နားမလည္ေသးေပ၊ သို႔မဟုတ္ မသိျမင္ေသးေပ။ လူ၏ ကံကို သင္နားမလည္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သင္နားမလည္ေပ။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ ႀကိဳတင္စီစဥ္မႈမ်ားကို သင္လက္ခံလိုစိတ္မရွိေပ။ သင္သည္ လူသားစိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားကို အစဥ္ ပိုင္ဆိုင္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤအရာမ်ားက သင့္အား တြန္းအားေပးၿပီး အုပ္စိုးေနသည္။ ယင္းတို႔သည္ သင္၏ ဘဝျဖစ္လာသည္။ သင္သည္ လူသားစိတ္ဆႏၵကိုလည္းေကာင္း၊ သင့္ခံစားခ်က္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္ သမၼာတရားကို သင္မေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေပ။ သမၼာတရားကို သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ နာခံေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ လူသားစိတ္ဆႏၵကိုလည္းေကာင္း၊ သင့္ခံစားခ်က္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္ သင္သည္ သမၼာတရားကို သစၥာေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သင့္အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သင္သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ရန္ ခြင့္မျပဳသည္မွာ သိသာထင္ရွားေပသည္။ သို႔ေသာ္ သင္က ‘ငါ့မိဘမ်ားအေပၚ အေႂကြးတင္သည္။ သူတို႔အေပၚ သားသမီးဝတ္မေက်ပြန္ေသးပါ။ သူတို႔က ငါ့ကိုမေတြ႕ရသည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ ငါ့ကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည္မွာ အလကား ျဖစ္ရေလသည္’ ဟု အစဥ္ ေတြးသည္။ သင့္စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲတြင္ ဤအရာမ်ားကို လုံးဝ လက္မလႊတ္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ တစ္ခုကို သက္ေသျပသည္။ သမၼာတရားအား သင္ လက္မခံျခင္း ျဖစ္သည္။ အယူဝါဒႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက မွန္ကန္သည္ဟု သင္ အသိအမွတ္ျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ကို သမၼာတရားအျဖစ္ သင္လက္မခံေပ၊ သို႔မဟုတ္ သင့္လုပ္ရပ္မ်ား၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအျဖစ္ မမွတ္ယူေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သင္၏ဆက္ဆံပုံႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ သင္သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤကိစၥတြင္ သင္သည္ သမၼာတရားကို အေျခခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ကာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္အစား သင္၏ စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ သင့္အသိစိတ္၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုသာ ျဖည့္ဆည္းကာ သင့္မိဘမ်ားအေပၚ သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္လိုၿပီး ၎တို႔၏ ၾကင္နာမႈကို ျပန္လည္ေပးဆပ္လိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ျပဳလုပ္သည့္အတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္အား မရႈတ္ခ်သည့္အျပင္ ယင္းသည္ သင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ အထူးသျဖင့္ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဆုံးရႈံးရမည့္သူမွာ သင္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၁၇)) ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မအမ်ားႀကီးပိုရွင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မမိဘေတြက ကြၽန္မကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ပုံစံကလည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ အစီအမံေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ အေမကြၽန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံတာကလည္း တကယ့္ကို ဘုရားသခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ စၿပီးယုံၾကည္သက္ဝင္ခဲ့ခ်ိန္ကတည္းက ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အိမ္အလုပ္ေတြကို အေမကလုပ္ေပးခဲ့တာကလည္း အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ အေမ့ရဲ႕ၾကင္နာမႈလို႔ပဲထင္ရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းအဲဒါလည္း ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈကို ဘုရားသခင္ကသိေနခဲ့ၿပီးေတာ့ လိုအပ္တဲ့အစီအမံေတြကို ျပဳလုပ္ထားခဲ့လို႔ပါ။ အိမ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ယုံၾကည္မႈကို အားေပးဖို႔က အေမ့ရဲ႕တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားပါပဲ။ မိဘေတြက အေႂကြးရွင္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ သားသမီးက်င့္ဝတ္ေက်ပြန္ဖို႔က ဝတၱရားတစ္ခုပဲျဖစ္တယ္၊ လူေတြရဲ႕အထူးတာဝန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘုရားသခင္ကေျပာတယ္။ အေျခအေနေပးရင္ေတာ့ မိဘေတြကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး သားသမီးဝတ္ ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္။ အေျခအေနမေပးလို႔ သူတို႔အေပၚ သားသမီးဝတ္ မေက်ပြန္ႏိုင္တာက အရွက္ရစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘဝမွာ မလုပ္မျဖစ္တဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးလို႔ေလ။ ကြၽန္မတို႔မွာ ဖန္ဆင္းခံေတြအေနဲ႔ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ တာဝန္ေတြ ရွိတယ္။ မိဘကို သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ေအာင္ပဲ ေနလို႔မရဘူး။ အလုပ္အကိုင္နဲ႔မိသားစုေၾကာင့္ ကိုယ့္မိဘေတြနဲ႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ခြဲေနရၿပီး မိဘကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ မေပးႏိုင္တဲ့ မယုံၾကည္သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေပမဲ့ လူေတြကသူတို႔ကိုေတာ့ နားလည္ေပးၿပီး မရႈတ္ခ်ဘူး၊ မကဲ့ရဲ႕ဘူး။ ကြၽန္မမွာေတာ့ မိဘကို ေက်းဇူးတင္စိတ္ေတြနဲ႔ပဲ မႊန္ထူေနၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မေနေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ခဏခဏ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ျဖစ္ရတယ္။ အိမ္နဲ႔အေဝးမွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္ဖို႔ကိုေတာင္ ေ႐ြးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ အရမ္းႀကီးလြန္းခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဧဝံေဂလိတရားကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပိုၿပီးျပန႔္ပြားေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္ကို ပိုၿပီးအေလးထားသင့္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဧဝံေဂလိတရားကို သက္ေသခံဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ဦးေဆာင္သင့္တာ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕အသံကို လူေတြပိုၾကားလာရၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ သူ႔ရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းကိုရရွိေအာင္လုပ္ရမွာပါ။ အဲဒါကကြၽန္မရဲ႕တာဝန္နဲ႔ ဝတၱရားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအစား ကြၽန္မကေတာ့ ကိုယ့္မိဘေတြကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ႐ိုေသေလးစားတာက ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အေရးအႀကီးဆုံးအလုပ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တာ။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးၾကာခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ဖတ္ရႈခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈနဲ႔ ႀကိဳတင္စီစဥ္မႈေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို အသုံးျပဳၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီအေျခအေနကိုမကိုင္တြယ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မကသစၥာေဖာက္ဖ်က္ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ဒီမိ႐ိုးဖလာအျမင္ေတြနဲ႔သာဆက္ေနၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ဆီမွာ အျပစ္ကိုဝန္မခံဘဲ တာဝန္ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ရင္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ ဖယ္ရွားခံရမွာပဲဆိုတာကို ကြၽန္မသေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မႏွလုံးသားထဲကေန “အို ဘုရားသခင္ အေမ့ရဲ႕ေရာဂါက ကြၽန္မရဲ႕မယုံၾကည္ေသးတဲ့ရႈေထာင့္ေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက ေတာ္ေတာ္ေလးေသးငယ္ေနေသးၿပီး သမၼာတရားစစ္မွန္မႈ မရွိေသးတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္တာက ကြၽန္မရဲ႕အထူးတာဝန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အခုေတာ့နားလည္သြားပါၿပီ။ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာက ကြၽန္မရဲ႕အထူးတာဝန္နဲ႔ တာဝန္ စစ္စစ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့အျမင္ေတြကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ အေမ့ရဲ႕ေရာဂါကို ကိုယ္ေတာ့္လက္ထဲထည့္ဖို႔ ဆႏၵရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရဲ႕တာဝန္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္မယ္။ စာတန္ရဲ႕ ေလွာင္ရယ္စရာ အျဖစ္မခံဘူး” လို႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအမ်ားႀကီးစိတ္သက္သာရာရၿပီး ကြၽန္မကိုေပးအပ္ထားတဲ့တာဝန္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဘုရားသခင္ကိုပဲအားကိုးေတာ့မယ္လို႔လည္းေတြးထားခဲ့ပါတယ္။

အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေတာ့ တ႐ုတ္တိုင္းရင္းေဆးဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ အေမ့ေရာဂါကိုကုေပးဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာက “ကင္ဆာက သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကိုျပန႔္ေနၿပီ။ ကုလို႔မရေတာ့ဘူး။ အခုကေတာ့ ၁၅ ရက္စာေလာက္ ေဆးျမစ္ေတြေပးထားၿပီး အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္႐ုံပဲတတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။” လို႔ေျပာတယ္။ သူ႔ရဲ႕သုံးသပ္ခ်က္ကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ဓာတ္က လုံးဝထိုးက်သြားတယ္။ ကြၽန္မအိမ္ျပန္မလာခင္တုန္းက အေမေခ်ာင္းဆိုးေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ ေဆး႐ုံေခၚမသြားဘဲ တ႐ုတ္ေဆးျမစ္နည္းနည္းပဲ ဝယ္ထားေပးခဲ့တာကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မသာသူ႔ကိုေဆး႐ုံေခၚသြားၿပီးေတာ့ ေစာေစာစီးစီး ကုသမႈခံယူခဲ့မယ္ဆိုရင္ အခုလိုမ်ိဳးျဖစ္ပါ့မလား။ အဲဒီလိုေတြးမိေလေလ ကြၽန္မပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ ျဖစ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းလည္းစိတ္ဓာတ္က်လာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္လမ္းျပဖို႔ ဘုရားသခင္ကိုဆုေတာင္းၿပီး ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီစာပိုဒ္ေလးကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ “ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင့္မိဘမ်ားက ဤအေရးပါေသာအရာမ်ားကို ႀကဳံရေသာအခါ၌ မည္သို႔ ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔ဘဝတြင္ ဤအမႈအရာမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္က စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္ဟုသာ ဆိုႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္၏ လက္ျဖင့္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ အရွိအတိုင္းျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား၊ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို အာ႐ုံစိုက္၍ မရေပ။ သင့္မိဘမ်ားက ဤအသက္အ႐ြယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ဤအမႈကိစၥကို ႀကဳံရမည္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤေရာဂါ၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္ျခင္းကို ခံရမည္ျဖစ္သည္။ သင္ရွိေနခဲ့လွ်င္ ၎တို႔သည္ ထိုေရာဂါကို ေရွာင္ႏိုင္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကံၾကမၼာ၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေနျဖင့္ နာမက်န္းျဖစ္ရန္အတြက္ ၎တို႔ကို မစီစဥ္ခဲ့လွ်င္ သင္က ၎တို႔ႏွင့္အတူ မရွိေနခဲ့လွ်င္ပင္ ၎တို႔အေပၚ၌ မည္သည့္အရာမွ် ျဖစ္ပ်က္မည္မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ဘဝတြင္ ဤႀကီးမားေသာ ကံဆိုးမႈမ်ိဳးကို ႀကဳံရရန္ ကံစီမံၿပီးျဖစ္လွ်င္ သင္က ၎တို႔အနီး၌ ရွိေနခဲ့လွ်င္ မည္သည့္သက္ေရာက္မႈကို သင္ျပဳလုပ္ႏိုင္မည္နည္း။ ၎တို႔သည္ ေရွာင္ႏိုင္ဦးမည္ မဟုတ္ေပ။ မွန္သေလာ။ (မွန္ပါသည္။) ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ေသာ ထိုလူမ်ားအေၾကာင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ေလာ့။ ၎တို႔မိသားစုမ်ားသည္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ အတူတကြ ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ ထိုမိဘမ်ားက ႀကီးမားေသာ ကံဆိုးမႈႏွင့္ ႀကဳံရေသာအခါ ၎တို႔၏ မိသားစုေဆြမ်ိဳးနီးစပ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ားအားလုံးက ၎တို႔ႏွင့္အတူ ရွိေနသည္မဟုတ္ေလာ။ မိဘမ်ားက ေနမေကာင္းျဖစ္ေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ေရာဂါက ပို၍ဆိုးလာေသာအခါ ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ားက ၎တို႔ထံမွ ထြက္ခြာသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သေလာ။ ဤသို႔မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ျဖစ္လာဖို႔ ကံပါလာျခင္းျဖစ္သည္။ သင္က ၎တို႔၏ သားသမီးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သင့္မိဘမ်ားႏွင့္ ေသြးသားေတာ္စပ္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔က ေနမေကာင္းျဖစ္သည္ဟု သင္ၾကားေသာအခါ၌ သင္သည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မည္ျဖစ္ၿပီး အျခားလူမ်ားက မည္သို႔မွ် ခံစားရမည္မဟုတ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ပင္ ပုံမွန္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင့္မိဘမ်ားက ဤသို႔ေသာ ႀကီးမားေသာ ကံဆိုးမႈမ်ိဳးကို ႀကဳံရျခင္းသည္ သင္က ယင္းအား မည္သို႔ ဖယ္ရွားရမည္၊ သို႔မဟုတ္ ေျဖရွင္းရမည္ဆိုသည္ကို စိစစ္ရန္၊ စုံစမ္းစစ္ေဆးရန္၊ ေတြးေတာရန္ လိုအပ္သည္ဟု မဆိုလိုေပ။ သင့္မိဘမ်ားသည္ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ဤအရာကို အႀကိမ္ေရအနည္းငယ္ထက္ ပိုၿပီး ႀကဳံခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ဤအမႈကိစၥကို ၎တို႔ထံမွ ဖယ္ရွားရန္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို စီစဥ္လွ်င္ ယင္းသည္ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ဆိုသလို လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။ ဤအမႈကိစၥသည္ ၎တို႔အတြက္ ဘဝအခက္အခဲတစ္ခုျဖစ္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ ယင္းကို ေတြ႕ႀကဳံရမည္ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ ယင္းအား မည္မွ်ၾကာရွည္စြာ ေတြ႕ႀကဳံရမည္ဆိုသည္မွာ ဘုရားသခင္အေပၚ မူတည္သည္။ ယင္းသည္ ၎တို႔ေတြ႕ႀကဳံရမည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး မေရွာင္ရွားႏိုင္ေပ။ သင္သည္ ဤအမႈကိစၥကို တစ္ကိုယ္တည္း ေျဖရွင္းလိုလွ်င္၊ ဤအမႈကိစၥ၏ အရင္းအျမစ္၊ အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို စိစစ္ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးလိုလွ်င္ ယင္းသည္ မိုက္မဲေသာအေတြးျဖစ္သည္။ အက်ိဳးမရွိသကဲ့သို႔ မလိုလားအပ္ေပ။ သင္သည္ ဤသို႔ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေပ။ စိစစ္ျခင္း၊ စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္း၊ သင့္အတန္းေဖာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားအား အကူအညီေတာင္းရန္ ဆက္သြယ္ျခင္း၊ သင့္မိဘမ်ားအတြက္ ေဆး႐ုံကို ဆက္သြယ္ျခင္း၊ အေကာင္းဆုံးဆရာဝန္မ်ားကို ဆက္သြယ္ျခင္း၊ ၎တို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးေဆး႐ုံအိပ္ရာ စီစဥ္ေပးျခင္းတို႔ မျပဳလုပ္သင့္ေပ။ သင္သည္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံၿပီး ဤအရာအားလုံးကို လုပ္ေဆာင္ရန္ မလိုေပ။ သင္သည္ အမွန္ပင္ ပိုလြန္ေသာအားအင္ရွိေနလွ်င္ ယခု သင္ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာဝန္၌ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ သင့္မိဘမ်ား၌ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ကံၾကမၼာမ်ား ရွိသည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ေသရမည့္ အ႐ြယ္တြင္ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပ။ သင့္မိဘမ်ားသည္ သင့္ကံၾကမၼာ၏ အရွင္သခင္မ်ားမဟုတ္။ ၿပီးလွ်င္ အလားတူပင္ သင္သည္ သင့္မိဘမ်ား၏ ကံၾကမၼာ၏ အရွင္သခင္မဟုတ္ေပ။ တစ္စုံတစ္ခုသည္ ၎တို႔တြင္ ျဖစ္ပ်က္ရန္ ကံပါလာလွ်င္ သင္သည္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ သင္က စိတ္ေသာကေရာက္ၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြျခင္းက မည္သည့္သက္ေရာက္မႈကို ရရွိႏိုင္သနည္း။ မည္သည့္အရာကိုမွ် မရရွိႏိုင္ေပ။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို ေခၚေဆာင္သြားလိုၿပီး သင့္တာဝန္ကို အေႏွာင့္အယွက္ကင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ သင့္အား အေထာက္အကူျပဳလွ်င္ သင္သည္ ဤအရာကို ၾကားဝင္စြက္ဖက္ႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ေဆြးေႏြးႏိုင္သေလာ။ ဤအခ်ိန္တြင္ သင္ ဘာလုပ္သင့္သနည္း။ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံစဥ္းစားၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားထုတ္ျခင္း၊ စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္း၊ စိစစ္ျခင္း၊ သင့္ကိုယ္သင္အေပၚ အျပစ္ပုံခ်ျခင္း၊ သင့္မိဘမ်ားအား ရင္ဆိုင္ရန္ ရွက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔သည္ လူတစ္ေယာက္ရွိသင့္သည့္ အေတြးႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ား ျဖစ္သေလာ။ ဤသည္တို႔အားလုံးမွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားအေပၚ နာခံမႈကင္းမဲ့ျခင္း၏ သ႐ုပ္သကန္မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိ၊ ဉာဏ္ပညာမရွိ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ပုန္ကန္သည္။ လူတို႔တြင္ ဤသို႔ေသာ သ႐ုပ္သကန္မ်ား မရွိသင့္ေပ။ သင္ နားလည္သေလာ။ (နားလည္ပါသည္။)” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၁၇)) လူေတြဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံရမယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈတို႔အရ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံစားရမယ္ဆိုတာေတြကို ဘုရားသခင္ကပဲ ျပ႒ာန္းထားၿပီးေတာ့ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားတယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေနတစ္ဆင့္ ကြၽန္မနားလည္လာတယ္။ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအေျခအေနနဲ႔ႀကဳံရမလဲဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခါးစည္းခံရမယ္ဆိုတာေတြ အကုန္လုံးကို ဘုရားကပဲ ဦးစီးေဆာင္႐ြက္ၿပီး စီစဥ္တာပါ။ ဒါေတြကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္က မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အျမင္နဲ႔ ဒီလိုကိစၥေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔ဆိုတာ ပိုေတာင္မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ လူေတြဟာ ဘုရားသခင္ကို လက္ခံတတ္ဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ႀကိဳတင္စီစဥ္မႈေတြနဲ႔ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို က်ိဳးႏြံနာခံတတ္ဖို႔ သင္ယူရမယ္။ ကြၽန္မအေမရဲ႕ေရာဂါကိုပဲၾကည့္၊ အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ ေဆး႐ုံေစာေစာမတက္ခဲ့လို႔ သူ႔ရဲ႕အေျခအေနပိုဆိုးလာတယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အဲဒါကသူ႔ရဲ႕ကံတရားပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေသျခင္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ထဲမွာပဲရွိပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ခြင့္မျပဳရင္ အႀကီးစားကပ္ေဘးေတြေတာင္မွ လူေတြကို အႏၲရာယ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ကြၽန္မရဲ႕အေဖ ကားတိုက္မႈ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ျဖစ္တုန္းက တျခားခရီးသည္ေတြအားလုံး အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာ ရၾကေပမဲ့ သူကေတာ့ မစိုးရိမ္ရတဲ့ဒဏ္ရာမ်ိဳးေလာက္ပဲရၿပီးေတာ့ အျမန္ဆုံးျပန္သက္သာလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ဘဝမွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အထူးတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတာပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘဝမွာသူ႔ရဲ႕အထူးတာဝန္ၿပီးေျမာက္သြားရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕အစီအစဥ္အတိုင္း ဒီကမာၻကေနထြက္ခြာရမွာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕အထူးတာဝန္ကိုမၿပီးေျမာက္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႔ပဲႀကဳံပါေစ လုံလုံၿခဳံၿခဳံနဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာပါ။ အေမ့ရဲ႕ေရာဂါကေတာ္ေတာ္ရင့္ေနၿပီးေတာ့ ျပန္သက္သာႏိုင္ေျခမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရဦးမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သာမန္လူသားကမွဆုံးျဖတ္ေပးလို႔မရပါဘူး။ အဲဒါကို ဘုရားသခင္ကပဲ စီစဥ္ဆုံးျဖတ္မွာျဖစ္တယ္။ ကြၽန္မအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲေနခဲ့တာက ဘုရားအေပၚ က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္တဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြနဲ႔ ေတာင္းဆိုေနၿပီး အၿမဲ အေမ့ကို ျပန္သက္သာေစခ်င္ေနလို႔ေပါ့။ ကြၽန္မျဖစ္ေစခ်င္သလိုမျဖစ္တာနဲ႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီးေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲလာေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို မသိခဲ့ဘဲ ဘုရားသခင္ကို မနာခံႏိုင္ခဲ့လို႔ပါ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္ကို နားလည္သြားၿပီးေတာ့ “အို ဘုရားသခင္၊ အေမဘယ္လိုဘယ္ပုံျပန္သက္သာလာမလဲ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရမလဲဆိုတာေတြကို ကြၽန္မဆုံးျဖတ္ေပးလို႔မရပါဘူး။ ကြၽန္မေတာင္းဆိုမႈေတြကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီးေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ အသင့္ျဖစ္ပါၿပီ” လို႔ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ဒီစာပိုဒ္ကိုသြားေတြ႕တယ္။ “အၾကင္သူသည္ ငါ့ထံသို႔လာ၍ မိဘ၊ သား မယား၊ ညီအစ္ကို၊ ႏွမတို႔ကို၎၊ ထိုမွ်မက မိမိအသက္ကို ၎ မမုန္း၊ ထိုသူသည္ ငါ့တပည့္မျဖစ္ႏိုင္ရာ။” (ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ ၁၄:၂၆) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သင့္မိဘအေပၚ သင္၏ ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ ခ်စ္ျခင္းထက္ ေက်ာ္လြန္လွ်င္ သင္သည္ ဘုရားေနာက္သို႔ လိုက္ရန္ မထိုက္တန္သလို သူ၏ ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ေပ။ သင္က သူ၏ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္ မဟုတ္လွ်င္ သင္သည္ ေအာင္ျမင္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဟု ဆိုႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္အား အလိုမရွိေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၁၇)) ဘုရားသခင္ထက္ မိဘကိုပိုခ်စ္တဲ့သူေတြဟာ သူ႔ရဲ႕ေနာက္လိုက္မျဖစ္ထိုက္ဘူးလို႔ ဘုရားသခင္ကေျပာထားတယ္။ ေစတန္သြတ္သြင္းေပးထားတဲ့ အဲဒီမွားယြင္းၿပီးအဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့အျမင္ေတြနဲ႔ ဆက္ေနလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း စၿပီး ေျပာင္းလဲ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမယ္၊ လူေတြနဲ႔ အမႈကိစၥေတြကို ရႈျမင္ၿပီး က်င့္ႀကံျပဳမူလို႔ ေဆာင္႐ြက္ရမယ္။ အခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တာဝန္မွာပဲ စိတ္ႏွစ္ထားတတ္လာပါၿပီ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အေမ့အတြက္စိတ္ပူမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘဝမွာ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ သူခံစားရမဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲေတြ အားလုံးကို ဘုရားသခင္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားပါ။ အေမဘယ္ေလာက္ေနရဦးမလဲ၊ ဘယ္လိုမ်ိဳး ထြက္သြားရမလဲဆိုတာေတြအားလုံးက ဘုရားသခင္အေပၚပဲ မူတည္ပါတယ္။ ကြၽန္မဆုံးျဖတ္လို႔မရပါဘူး။ အဲဒါကိုသေဘာေပါက္သြားေတာ့ ကြၽန္မပိုၿပီးစိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။ အခုလတ္တေလာ အေမ့ရဲ႕အေျခအေနတည္ၿငိမ္လာၿပီးေတာ့ ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ၾကားကပဲ သူေလ့လာသင္ယူျဖစ္တာေတြရွိတယ္လို႔ ျပန္ၾကားရတယ္။ အဲဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မနက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းခံစားခဲ့ရၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္ခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း ရွက္မိတယ္။ ခုရက္ပိုင္းမွာပဲ အိမ္နဲ႔ အေဝးမွာ တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ တက္တက္ႂကြႂကြ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ဒီအေတြ႕အႀကဳံကေနၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္းတဲ့အပိုင္းေတြကို နားလည္မႈအသစ္ရလာၿပီး ကြၽန္မအၿမဲတမ္းဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့အျမင္ေတြကိုလည္း သိျမင္လာပါတယ္။ ကြၽန္မအဲဒီအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဆက္မေနေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္မိဘေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအေပၚမွာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ သေဘာထားမ်ိဳး ထားမယ္။ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားသခင္ရဲ႕လမ္းၫႊန္မႈေၾကာင့္ပါပဲ။