ရွန္းရွင့္ အီတလီႏိုင္ငံ

၂၀၁၅ မွာ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္တာကို ကြၽန္ေတာ္ စလုပ္ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို မစစ္ေဆးခ်င္တဲ့၊ ဘာသာေရး အယူအဆေတြ တကယ္လြန္ကဲတဲ့ လူေတြနဲ႔ ႀကဳံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအေပၚ အားကိုးၿပီး သမၼာတရားကို စိတ္ရွည္ရွည္ မိတ္သဟာယျပဳေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔လည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လက္ခံခဲ့ၾကတာပဲ။ ကိစၥတခ်ိဳ႕ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ မရွိမျဖစ္ ပါရမီရွင္လို စခံစားလာရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုလ်ဴနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အသင္းေတာ္တစ္ပါးအတြက္ ေရေလာင္းတာဝန္ အသီးသီး ယူလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ယူလိုက္တဲ့ အသင္းေတာ္က အသင္းသား အေတာ္မ်ားၿပီး ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားဆီ အၿမဲဆုေတာင္းၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကိစၥေတြကို အၿမဲေဆြးေႏြးတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ ကိစၥေတြက စအဆင္ေျပလာတယ္။ အသင္းသား အမ်ားစုက စုေဝးပြဲေတြ ပုံမွန္တက္တဲ့အျပင္ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာလည္း တကယ္ကို တက္ႂကြၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နည္းနည္း ေက်နပ္အားရမိတာေပါ့။ အသင္းေတာ္က ဒီေလာက္ႀကီးၿပီး အသင္းသားေတြ တအားမ်ားတာေတာင္ ရလဒ္ေတြကို သိပ္ျမန္ျမန္ရေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အစြမ္းအစနည္းနည္း ရွိလို႔ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေတြးေနမိတာ။ အစ္ကိုလ်ဴရဲ႕ ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္က သိပ္အဆင္မေျပတာ၊ သူ႔အသင္းေတာ္ထဲက အမႈေဆာင္တခ်ိဳ႕ လူစားထိုးဖို႔လိုၿပီး တခ်ိဳ႕က အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာရွိလို႔ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔လိုတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကို နည္းနည္း အထင္ေသးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီးေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာပဲလို႔ ေတြးမိတာ။ အဲဒီေနာက္ သူ႔အလုပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ စပါဝင္ခဲ့တယ္၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ အမွားေတြကို ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္ျပတယ္၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနေတြကို ကူညီဖို႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္၊ လိုအပ္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ေရေလာင္းေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြကို ေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ အလုပ္က ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ပိုေကာင္းလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ ေျဖရွင္းလိုက္ၿပီလို႔ ေတြးမိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္ပါရမီရွိသလို ပိုၿပီးေတာင္ ခံစားခဲ့ရတာ။ မာနေထာင္လႊားမႈလည္း တိုးလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္ကို ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္နဲ႔ သတိမမူမိတာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရေတာ့ မႀကိမ္းေမာင္းဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတယ္၊ “ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္က တအားကို ေႏွာင့္ေႏွးေနတာပဲ။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္ၿပီး ဒါကို ၿပီးေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့လူ တစ္ေယာက္ေတာင္ ရွိရဲ႕လား။ ခင္ဗ်ားတို႔အားလုံးက အရမ္းကို တာဝန္မဲ့တာပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္တာမွာ တိုးတက္မႈ နည္းနည္းရွိသြားလို႔ ေတာ္ေသးတယ္၊ မဟုတ္ရင္ ဒီေႏွာင့္ေႏွးမႈအတြက္ ဘယ္သူတာဝန္ယူႏိုင္မွာလဲ” လို႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ဘယ္သူမွ စကားတစ္ခြန္းမဟဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးေနမိတာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈက နည္းနည္းမ်ား လြန္ေနသလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ေတြးမိတယ္၊ အသံမာမာနဲ႔ မေျပာရင္ သူတို႔ဂ႐ုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ဖို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ သူတို႔ကို အမ်ားႀကီး အထင္ေသးမိသလို သူတို႔အမွားေတြအတြက္ သူတို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနလာၾကၿပီး အလုပ္နဲ႔ ဆက္ႏႊယ္တဲ့ ကိစၥေတြကလြဲလို႔ တျခားဘာမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေျပာၾကတာ သတိထားမိတယ္။ တစ္ခါတေလ သူတို႔ေတြ အတူဝိုင္းဖြဲ႕ စကားေျပာၿပီး ရယ္ေမာေနၾကေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေပၚလာတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္သလိုမ်ိဳး လူစုကြဲသြားၾကတာ။ အမွားလုပ္မိၿပီး ေဝဖန္ခံရမွာကို ေၾကာက္တဲ့အတြက္ တစ္ခုခု ျဖစ္လာတိုင္း သူတို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေစာင့္ၾကတယ္။ အဲဒီအေျခအေနကို ေတြ႕ေတာ့ နည္းနည္းစိတ္မသက္မသာ ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတယ္၊ ငါပဲ ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ေနမိတာလား၊ အာဏာရွင္ ဆန္ေနမိတာလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ျပတ္သားဖို႔လိုတယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ နည္းနည္းမၾကမ္းျပရင္ ဘယ္သူမွ နားေထာင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဆို ဘယ္လိုအလုပ္တြင္မွာလဲေပါ့။ ျပႆနာေတြကို တိုက္႐ိုက္ေထာက္ျပတာက ေျဖာင့္မတ္တဲ့သေဘာ ရွိတာပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ခံစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈက ပိုလို႔ေတာင္ ႀကီးလာၿပီး ႀကီးႀကီး၊ ငယ္ငယ္ ကိစၥတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္အဆုံးအျဖတ္ေပးရမွ ျဖစ္လာတယ္။ အဖြဲ႕မွာ ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္ ဘယ္သူမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ခံစားရလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္ရဲ႕ က႑တိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း စီစဥ္ေနခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးထားရင္ေတာင္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာကိုပဲ အၿမဲလုပ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းဆုံးျဖတ္ရင္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲကို ေခါင္းေဆာင္လာရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ အေရးမစိုက္ခဲ့ဘူး။ “ခင္ဗ်ား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ။ ဧဝံေဂလိေဝမွ်ၿပီး သက္ေသခံႏိုင္လို႔လား။ ဒီအလုပ္ကို ခင္ဗ်ားလုပ္ႏိုင္လား။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳ႐ုံသက္သက္က လက္ေတြ႕အလုပ္ ၿပီးေျမာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ား မမီပါဘူး” လို႔ ေတြးေနမိတာ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္အေျခအေနကို ေခါင္းေဆာင္ေမးတဲ့အခါတိုင္း ေျပာခ်င္စိတ္ရွိတဲ့အခါ ပိုေျပာလိုက္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေဖာ့ေျပာလိုက္တာပဲ။ အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာဖို႔မလိုအပ္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးခဲ့တာ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ လုပ္ရမဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္ပဲေလ။ မာနေထာင္လႊားတယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာက္ျပတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က အၿမဲအဆုံးအျဖတ္ေပးၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းလက္တြဲမလုပ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုေဝဖန္ခံရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ သူ႔ေရွ႕မွာ ဝန္ခံခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲေတာ့ တကယ္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမထားခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္တာေလ၊ ဒီေတာ့ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္သေ႐ြ႕ နည္းနည္းမာနေထာင္လႊားလည္း ဘယ္သူဂ႐ုစိုက္လို႔လဲေပါ့။ ဒါ့အျပင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ အမ်ားစုကို ႀကီးၾကပ္ေနတာက ကြၽန္ေတာ္ေလ၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူတို႔ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ထုတ္ပစ္မွာလားေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္ခ်က္ကို နည္းနည္းမွ လက္မခံခဲ့ဘူး၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို အျပည့္အဝ ႀကီးၾကပ္ၿပီး ကိုယ္သေဘာက်တဲ့အတိုင္း အတိအက် ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခါေတာ့ အသင္းေတာ္သစ္မွာ ေရေလာင္းေပးမဲ့လူ ပိုလိုအပ္လာတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္သူနဲ႔မွ မေဆြးေႏြးဘဲ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ကို သူတို႔ဆီ သြားကူညီခိုင္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္စီစဥ္လိုက္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္အႀကံျပဳတာကို သူတို႔သေဘာတူၾကတာပဲ၊ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္လိုက္လည္း အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ တြက္လိုက္မိတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီညီအစ္မက သမၼာတရားကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ နားမလည္သလို လက္ေတြ႕အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္တာကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အံ့ဩသြားတယ္၊ အဲဒါ ဆိုး႐ြားတဲ့ အတားအဆီးပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသုံးသပ္ေသးဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မဆုတ္မနစ္ မာနေထာင္လႊားမႈနဲ႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြ မရွာေဖြႏိုင္တာ၊ တျခားလူေတြကို သူတို႔တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြ လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းမျပေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ တကယ့္ရလဒ္ဘာမွမရွိဘဲ လူတိုင္းက ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပး လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ အလုပ္မ်ားခဲ့ၾကတာ။ အဲဒါက တိုးတက္မႈကို တကယ္ဟန႔္တားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတာင္မွ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို မျမင္ေသးဘဲ ဝန္ထုပ္ကို မထမ္းဘူးဆိုၿပီး တျခားလူေတြကို အျပစ္တင္ေနခဲ့တာ။ ခဏေလာက္ေတာ့ ကိစၥေတြ လုပ္ၿပီးေနတဲ့ပုံေပၚေပမဲ့ ဆိုး႐ြားတဲ့ အရာတစ္ခုခု ျဖစ္ေတာ့မလို ထူးဆန္းတဲ့ စိတ္တထင့္ထင့္ ခံစားခ်က္ ရွိခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲေတြ၊ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြမွာ ဘာေျပာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး၊ အလုပ္အစည္းအေဝးေတြမွာလည္း အိပ္ငိုက္ၿပီး ဘာကိုမွ ထိုးထြင္းအျမင္ မရွိခဲ့ဘူး။ စိတ္ေတြ ေဝဝါးေနၿပီး လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး၊ အနားပဲ ယူခ်င္ခဲ့တာ။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အမႈကို ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ၿပီမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္ေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။

စုေဝးပြဲတစ္ခုကို ေခါင္းေဆာင္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပဳမူေနခဲ့ပုံအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ သူက “ရွင့္တာဝန္မွာ ရွင္က မာနေထာင္လႊားေနခဲ့တယ္။ လူေတြကို ေမာက္ေမာက္မာမာ ရွင္အၿမဲႀကိမ္းေမာင္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ အထက္လူႀကီးကို ႂကြားလုံးထုတ္တယ္။ ရွင္နဲ႔ အတူအလုပ္လုပ္ဖို႔ ခက္သလို ကိစၥေတြကို တျခားလူေတြနဲ႔လည္း ရွင္ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း ရွင္လုပ္တယ္။ ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ၿပီး အာဏာရွင္ဆန္တယ္။ အဲဒါ အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုပဲ။ ရွင့္ရဲ႕ အျပဳအမူအရ ရွင့္ကို ထုတ္ပစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ” တဲ့။ သူ႔ရဲ႕ စကားလုံးတိုင္းက စိတ္ႏွလုံးကို တည့္တည့္ထိတာ။ ကြၽန္ေတာ္ျပဳမူခဲ့ပုံကို ျပန္ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ကိစၥေတြကို ဘယ္သူနဲ႔မွ လုံးဝ မေဆြးေႏြးခဲ့ဘဲ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း လုပ္ခဲ့ၿပီး အာဏာရွင္ဆန္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လိုပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တကယ္လန႔္သြားတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖာ္ထုတ္၊ ဖယ္ရွင္းဖို႔ ဘုရားက အဲဒီအေျခအေနကို အသုံးျပဳေနခဲ့တာမ်ားလား။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ယုံၾကည္မႈက ဒီလိုအဆုံးသတ္သြားမွာလားေပါ့။ ႏွစ္ရက္၊ သုံးရက္ေလာက္ ဖုတ္ေကာင္လို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အေၾကာက္တရားနဲ႔ ျပည့္ေတာ့တာပဲ၊ တစ္ေန႔တာကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္မွန္းကို မသိခဲ့တာ။ ဘုရားဆီပဲ ဆုေတာင္းၿမဲေတာင္းေနမိတယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ ဒီအရာထဲမွာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ ပါရွိမွန္း သိေပမဲ့ ဒါကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္မွန္း မသိပါဘူး။ အို၊ ဘုရားသခင္၊ သားအရမ္းစိတ္ညိဳးငယ္ၿပီး နာက်င္ေနပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို သိဖို႔ ဉာဏ္အလင္းေပးေတာ္မူပါ” ဆိုၿပီးေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒါဖတ္ရတယ္။ “ဘုရားသခင္က တစ္ရက္ခ်င္းစီတြင္ သင္၌ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္အလုပ္မည္မွ်လုပ္သည္၊ သင္မည္မွ် အားစိုက္ထုတ္သည္တို႔ကို အေရးမစိုက္ေပ။ သူၾကည့္ေသာအရာမွာ ဤအရာမ်ားအေပၚ သင္၏ သေဘာထားက မည္သို႔ရွိသည္ဆိုသည္ကို ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္လုပ္ေဆာင္သည့္ သေဘာထားႏွင့္ သင္လုပ္ေဆာင္သည့္ပုံစံသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သနည္း။ ယင္းသည္ သမၼာတရားကို သင္လိုက္စားျခင္းရွိမရွိႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး သင္၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္လည္း ဆက္ႏႊယ္သည္။ ဘုရားသခင္က သင္၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ၾကည့္သည္။ သင္ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္သည္။ အသက္ဝင္ေရာက္မႈလမ္းေၾကာင္းကို သင္ေလွ်ာက္လွမ္းလွ်င္ သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ သင္သည္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေျခခ်မိလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သင္၏တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ သင္သည္ အရင္းအႏွီးရွိေၾကာင္း၊ သင္၏အလုပ္လမ္းေၾကာင္းကို နားလည္ေၾကာင္း၊ သင့္ထံတြင္ အေတြ႕အႀကဳံရွိေၾကာင္း၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို သတိျပဳမိေၾကာင္း၊ မည္သူမဆိုထက္ သမၼာတရားကိုပို၍ လိုက္စားေၾကာင္း အစဥ္ အေလးထားေျပာဆိုလွ်င္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ ဤအရာမ်ားေၾကာင့္ သင္သည္ အဆုံးအျဖတ္ေပးပိုင္ခြင့္ရွိသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမဆို အျခားမည္သူမဆိုႏွင့္ မေဆြးေႏြးလွ်င္၊ အစဥ္သျဖင့္ ထင္ရာစိုင္းၿပီး၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းကို လည္ပတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားကာ အစဥ္သျဖင့္ ‘တစ္ပြင့္တည္းေသာပန္း’ ျဖစ္ခ်င္လွ်င္ သင္သည္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္သေလာ။ (မေလွ်ာက္ပါ။) မေလွ်ာက္ေပ။ ဤသည္မွာ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္း ျဖစ္သည္။ အသက္ဝင္ေရာက္မႈလမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ျပည့္မီေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။”) “ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝရာတြင္ ပါရမီရွိေသာသူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့သည္။ သူသည္ ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝစဥ္တြင္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရၿပီး ေထာင္ပင္က်ကာ ေထာင္ထဲတြင္ ႏွစ္မ်ားစြာ ျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္မွထြက္လာၿပီးေနာက္တြင္ သူသည္ ဧဝံေဂလိဆက္လက္ျဖန္႔ေဝၿပီး လူရာခ်ီကာ ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ ၎တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕မွာ အေရးပါေသာ ပါရမီရွိသူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္မ်ားအျဖစ္ပင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ ဤလူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အလြန္ပင္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳထိုက္သည္ဟု ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ႂကြားလုံးထုတ္ၿပီး သက္ေသခံလ်က္ ဤအရာကို သူသြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ႂကြားဝါေျပာဆိုဖို႔ အရင္းအႏွီးအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ‘ကြၽန္ုပ္သည္ ေထာင္ရွစ္ႏွစ္က်ခဲ့သည္။ ကြၽန္ုပ္၏ သက္ေသခံခ်က္တြင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ခဲ့သည္။ လူမ်ားစြာကို ကြၽန္ုပ္ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ယခုအခါတြင္ ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ ကြၽန္ုပ္သည္ ဂုဏ္ျပဳခံရထိုက္သည္။ ပံ့ပိုးမႈတစ္ခုကို ကြၽန္ုပ္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္’ဟူ၍။ မည္သည့္ေနရာ၌ ဧဝံေဂလိ ျဖန္႔ေဝသည္ျဖစ္ေစ သူသည္ နယ္ခံေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္မ်ားကို ေသခ်ာေပါက္ ႂကြားဝါေျပာဆိုသည္။ သူက၊ ‘ကြၽန္ုပ္ေျပာသည့္အရာကို သင္တို႔ နားေထာင္ရမည္။ သင္တို႔၏ သက္ႀကီးဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ ကြၽန္ုပ္ကို စကားေျပာသည့္အခါ ယဥ္ေက်းၾကသည္။ နားမေထာင္သည့္ မည္သူကိုမဆို ကြၽန္ုပ္ သင္ခန္းစာေပးမည္’ ဟူလည္း ေျပာဆိုသည္။ ဤသူသည္ အႏိုင္က်င့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤကဲ့သို႔ေသာသူသည္ ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝၿပီး ထိုလူမ်ားကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ျခင္းမရွိလွ်င္ သူသည္ အလြန္ ႀကီးက်ယ္ဝံ့မည္ေလာ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ အလြန္မာနေထာင္လႊားသည္မွာ ၎တို႔သည္ အသိစိတ္အနည္းငယ္မွ်ပင္ မပိုင္ဆိုင္ိေပ။ ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝၿပီး လူအခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းလဲေစၿပီးေနာက္တြင္ ၎တို႔၏ မာနေထာင္လႊားေသာ သဘာဝမွာ ႀကီးမားလာၿပီး ပို၍ပင္ ႀကီးက်ယ္လာသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ သူတို႔သည္ ၎တို႔သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ၎တို႔၏ အရင္းအႏွီးကို ႂကြားဝါေျပာဆိုၾကသည္။ ၎တို႔သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ဂုဏ္ျပဳခံထိုက္ေၾကာင္း အခိုင္အမာဆိုရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအဆင့္မ်ားတြင္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားလ်က္၊ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ အႀကီးတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ကိုျဖစ္သင့္သည္ဟု ထင္ျမင္လ်က္ ထိုေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုပင္ ဖိအားေပးသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာသူမ်ိဳး၏ အျပဳအမူအားျဖင့္ ထင္ရွားသည့္အရာကို အေျခခံၿပီး ၎တို႔တြင္ မည္သည့္သဘာဝမ်ိဳးရွိသည္၊ ၎တို႔အဆုံးသတ္သည္ မည္သို႔ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ုပ္တို႔အားလုံး ရွင္းလင္းစြာသိသင့္သည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ထဲသို႔ ကပ္ဖားရပ္ဖားျပဳၿပီး ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏သ႐ုပ္မွန္ကို မျပသခင္တြင္ အနည္းငယ္ အေစခံၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မည္သူက ၎တို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ျပဳျပင္သည္ျဖစ္ေစ နားမေထာင္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ မေလွ်ာ့တမ္းျပဳလုပ္ၾကသည္။ ၎တို႔လုပ္ရပ္မ်ား၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ေသျခင္းသို႔ပို႔ေနၾကၿပီး၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မသတ္မိမခ်င္း အနားယူၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ရွင္းလင္းျပရန္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဧဝံေဂလိတရား ျဖန႔္ေဝျခင္းသည္ ယုံၾကည္သူမ်ားအားလုံး သမစိတၱျဖစ္သည့္ တာဝန္တစ္ခုျဖစ္သည္”) ဒါကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ အေၾကာက္တရား တကယ္ဝင္သြားတာ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဖာ္ထုတ္ေနသလိုပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကိုမွ လုံးဝမေျပာျပဖူးတဲ့ လွ်ိဴ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပေနသလိုပဲ။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း ဧဝံေဂလိေဝမွ်ရာမွာ အဆင္ေျပခဲ့တယ္ေလ၊ ဒီေတာ့ ပံ့ပိုးမႈ အမ်ားႀကီး ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က မရွိမျဖစ္တဲ့သူပဲလို႔ ထင္ၿပီး ကိုယ္လုပ္ထားသမွ်ကို ေတးမွတ္ေနခဲ့မိတယ္။ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဂုဏ္ယူရတဲ့ ေနရာမွာ ရွိတယ္၊ အဓိကလူျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ လူတိုင္းကို ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား အထင္ေသးရင္း အဲဒါကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အရင္းအႏွီးလို သေဘာထားခဲ့တယ္။ လူေတြကိုလည္း မတူမတန္ ႀကိမ္းေမာင္းခ်င္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနေစခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အမ်ားနဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ဘဲ အာဏာရွင္ဆန္ၿပီး အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေႏွာင့္ေႏွးေစရင္းနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္အေလးမထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အရည္အခ်င္းေတြကိုေတာင္ ႂကြားလုံးထုတ္ခဲ့တယ္။ သူကြၽန္ေတာ့္ထက္ ဘာမွ ပိုမေတာ္ဘူးထင္ၿပီး ဘာအကူအညီမွ လက္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ အရာရာကို ကိုယ့္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စကားကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ နားမေထာင္ၾကတဲ့အခါ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရင္ အထုတ္ခံရမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို ျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ခြၽတ္ေခ်ာ္သြားရင္ သူတို႔တာဝန္ ဆုံးရႈံးသြားမွာ စိုးၿပီး စိတ္ဆင္းဆင္းရဲရဲ အသက္ရွင္ရင္း အလုပ္တာဝန္ေတြ ၿပီးဖို႔အေရးပဲ သူတို႔ေတြ သဲႀကီးမဲႀကီး ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာ ျဖစ္မွာလဲ။ မေကာင္းမႈလုပ္တာ၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ေနတာ မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တကယ္လန႔္သြားတာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ထိခိုက္ေစၿပီး အရမ္းကို ထိန္းထားဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္ကို အဲဒီအတိုင္းအတာထိ တားဆီးဖို႔ အဲဒီလို မေကာင္းမႈမ်ိဳး လုပ္မိမယ္လို႔ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ေနေပမဲ့ သူစိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနတာလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိမေနခဲ့တာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ေတြ႕ရတာက အဲဒီလို ျပဳမူတာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံတာပဲတဲ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲက ေလသံ၊ အထူးသျဖင့္ “သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေသေၾကာင္းႀကံ” ဆိုတဲ့ စကားစုကို ၾကားရေတာ့ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးကို ဘုရားဘယ္ေလာက္ စက္ဆုပ္သလဲဆိုတာ သိသြားတယ္။ ဘုရားေသဒဏ္ေပးတာ ခံရသလိုမ်ိဳး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့ရတာဗ်ာ။ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ အရာရာကို စြန႔္လႊတ္ႏိုင္တယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အၿမဲေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ခံမွာ ေသခ်ာတယ္၊ နည္းနည္းမာနေထာင္လႊားတာက သိပ္ကိစၥမရွိဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္ေတာ္မလိုက္စားရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘယ္ေလာက္စြမ္းေဆာင္ရရွိပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားလာပါေစ အဲဒါက ဘုရားအဖို႔ စက္ဆုပ္စရာပါ။ သူက အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းက သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားလို႔ မရမွန္း ျပခဲ့တယ္။ ဘုရားက သူ႔လုပ္ရပ္ေတြမွာ လုံးဝ ကိုယ္က်င့္တရားရွိတယ္။ အျပင္ေလာကမွာ တစ္ခုခုကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ရင္ အရင္းအႏွီးနဲ႔ အရွိန္အဝါတခ်ိဳ႕ ရွိခ်င္ရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲမွာေတာ့ သမၼာတရားနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းက ဩဇာလႊမ္းမိုးတယ္။ အရင္းအႏွီးနဲ႔ အရွိန္အဝါေတြကို သုံးတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံတာျဖစ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားတာပဲ။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္မွာ နည္းနည္းစြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးတာနဲ႔ သိပ္အရွိန္အဝါရွိတယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ခံစားရၿပီး အရမ္းကို အာဏာရွင္ဆန္လာခဲ့ရတာလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္သဘာဝမ်ိဳးက ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာလဲေပါ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ တစ္ခုခု ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္သည္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ နားလည္ပါက၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ ဘုရားသခင္ကို နာခံဖို႔နည္းလမ္းအား သင္သိလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားျခင္း လမ္းေၾကာင္းေပၚကို သင္ အလိုအေလ်ာက္ စတင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္ေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ ကိုက္ညီပါက၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္သည္ သင့္ကို စြန႔္ခြာလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်— ထိုအေျခအေနတြင္ ဘုရားသခင္အား သင္ သစၥာေဖာက္ဖို႔အလားအလာ နည္းသည္ထက္ နည္းလာေပလိမ့္မည္။ သမၼာတရားမရွိပါက မေကာင္းမႈျပဳရန္ လြယ္ကူၿပီး မရည္႐ြယ္ဘဲ ယင္းကို သင္လုပ္မိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ၊ သင့္တြင္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို မဆန္႔က်င္ရန္ ေျပာဆိုခံရျခင္းသည္ ထူးျခားမႈမရွိေပ။ သင္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ေပ။ သင္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္သည္။ သင္သည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။သင္၏ ေမာက္မာၿပီး ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝဗီဇ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ သင္ ထိုသို႔ျပဳလိမ့္မည္။ သင္၏ ေမာက္မာျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းတို႔သည္ သင့္ကို ဘုရားသခင္အား အထင္အျမင္ေသးေစမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အား အေရးမပါေသာသူအျဖစ္ ျမင္ေစမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာတို႔သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အစဥ္တစိုက္ မိမိကိုယ္ကို ျပစားဝင့္ဝါလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔က သင့္အား အျခားသူမ်ားကို အထင္အျမင္ေသးေစမည္၊ သင့္စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္ကိုယ္တိုင္မွလြဲ၍ အျခားမည္သူကိုမွ် ထားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းတို႔က သင္သည္ အျခားလူမ်ားထက္ေရာ၊ ဘုရားသခင္ထက္ပါ သာလြန္သည္ဟု သင့္ကိုယ္သင္ ေတြးေစေပမည္၊ ၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင့္အား ဘုရားသခင္၏ေနရာတြင္ ထိုင္ဖို႔ျဖစ္ေစၿပီး လူမ်ားအား သင့္အေတြးမ်ား၊ အႀကံဉာဏ္မ်ားႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို သမၼာတရားအျဖစ္ ၾကည္ညိဳေလးစားေစလ်က္၊ သင့္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ေတာင္းဆိုေစမည္ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ လူတို႔သည္ မည္မွ်မ်ားျပားလွေသာ ဒုစ႐ိုက္မႈကို ျပဳၾကသည္ကို ၾကည့္ေလာ့။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္”) “မာနေထာင္လႊားျခင္းသည္ လူသား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ပို၍ မာနေထာင္လႊားေလ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ပို၍ဆန္႔က်င္ေလ ျဖစ္တတ္သည္။ ဤျပႆနာက အဘယ္မွ် ဆိုး႐ြားလိုက္သနည္း။ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ လူတို႔သည္ အျခားလူတိုင္းကို သူတို႔၏ေအာက္၌ ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည့္အျပင္၊ အဆိုးဆုံးမွာ သူတို႔သည္ ဘုရားကိုပင္ တင္စီးေနၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕လူတို႔သည္ အျပင္ပန္းတြင္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္သက္ဝင္ၿပီး သူ႔ကို လိုက္ေလွ်ာက္ၾကသည့္ပုံ ေပၚေသာ္လည္း၊ သူတို႔သည္ သူ႔ကို ဘုရားသခင္အျဖစ္ လုံးဝမဆက္ဆံၾကေခ်။ သူတို႔သည္ သမၼာတရားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ဟု အၿမဲထင္ျမင္ၾကၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အလြန္အထင္ႀကီးတတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းက စာတန္ထံမွ လာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မာနေထာင္လႊားျခင္း ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရမည္။ လူတစ္ဦးသည္ အျခားလူမ်ားထက္ ပိုသာသည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္မွာ အေသးအဖြဲကိစၥ ျဖစ္သည္။ အေရးပါေသာအခ်က္မွာ လူတစ္ဦး၏ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားက ဘုရားသခင္၊ သူ၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ သူ၏စီမံခ်က္မ်ားအေပၚ နာခံျခင္းမွ သူ႔ကို ဟန္႔တားေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ထိုကဲ့သို႔ေသာသူသည္ အျခားသူမ်ားအေပၚ အာဏာရွိေရးအတြက္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္လိုစိတ္ အၿမဲရွိေနသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူက ဘုရားသခင္အားခ်စ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သူ႔အားနာခံျခင္းကို မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္အားေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း စိုးစဥ္းမွ် မရွိေပ။ ေထာင္လႊားကာ စိတ္ႀကီးဝင္သူမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အင္မတန္ ေထာင္လႊားလြန္းသျဖင့္ အသိဉာဏ္ေပ်ာက္သြားသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ကိုယ္ေတာ္ကို မနာခံႏိုင္႐ုံမက မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္တင္ကာ သက္ေသပင္ ခံလိုက္ေသးသည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို အဆန႔္က်င္ဆုံးျဖစ္သည္။” (ဘုရားသခင္၏ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ သြန္သင္တာက ဘုရားကို ပုန္ကန္မႈ အရင္းအျမစ္က မာနေထာင္လႊားျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္မွာ မာနေထာင္လႊားတဲ့ သဘာဝရွိရင္ ဘုရားကို မဆန႔္က်င္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မတားႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အျပဳအမူက မာနေထာင္လႊားတဲ့ ကိုယ့္သဘာဝရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံရတဲ့ ရလဒ္ပဲ။ ကိစၥနည္းနည္း စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အူျမဴးေနခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အစြမ္းအစရွိတယ္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး မရွိမျဖစ္ျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္မရွိဘဲ အသင္းေတာ္က အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ အေရးမစိုက္ဘဲ တျခားလူေတြကို ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ေဘာင္ခတ္ဖို႔ ကိုယ့္ရာထူးကို အသုံးျပဳရင္း သူတို႔ကို အထင္ေသးခဲ့တယ္။ တျခားဘယ္သူနဲ႔မွ မေဆြးေႏြးဘဲ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ၿပီး အာဏာရွင္ဆန္ခဲ့တာ။ ကိုယ့္ဘာသာ အဆင္ေျပတယ္၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်ႏိုင္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္အေဖာ္ကို တန္ဖိုးမထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းကို မာနေထာင္လႊားခဲ့ၿပီး ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕မႈတစ္စက္မွ မရွိခဲ့တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေတာ့ ကိုယ့္မာနေထာင္လႊားမႈကို ဝန္ခံခဲ့ေပမဲ့ တကယ္ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မာနေထာင္လႊားတာ အဲဒီေလာက္ မဆိုးပါဘူး၊ အဲဒီလို အေျပာခံရတာက ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကြၽမ္းက်င္မႈတခ်ိဳ႕ရွိတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပဲ၊ မဟုတ္ရင္ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မာနေထာင္လႊားမွာလဲလို႔ေတာင္ ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကို မေလ်ာ္ကန္ျဖစ္ၿပီး လုံးဝ အရွက္မဲ့ခဲ့တာပါ။ တျခားဘယ္သူကိုမွ မစဥ္းစားဘဲ အသင္းေတာ္ထဲမွာ လူတြင္က်ယ္လို ျပဳမူရင္း “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ငါသည္သာ ငါ၏အရွင္သခင္ျဖစ္၏” ဆိုတဲ့ စာတန္ရဲ႕ အဆိပ္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားလို႔လဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သူ႔စကား နားမေထာင္တဲ့သူ ဘယ္သူ႔မဆိုအေပၚ မႀကဳံစဖူး ျပင္းထန္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ နည္းလမ္းေတြကို က်င့္သုံးရင္း မာနေထာင္လႊားၿပီး ဥပေဒမဲ့လုပ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔ရဲ႕ ႀကီးၾကပ္တာကိုမွ လက္မခံဘဲ အသင္းေတာ္ထဲမွာ အာဏာရွင္ဆန္ၿပီး ေပကပ္ကပ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒါက အဆင္းနီတဲ့ နဂါးႀကီးလိုပဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မာနေထာင္လႊားခဲ့ပုံ၊ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့တာ၊ ဘုရားကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့တာ၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနခဲ့တာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေနာင္တမရရင္ ဘုရားရဲ႕က်ိန္ဆဲၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရတာနဲ႔ တကယ္အဆုံးသတ္မွာ။ ေနာက္ေတာ့ မာနေထာင္လႊားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္သဘာဝရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုး႐ြားတာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ျပႆနာက ေပၚလြင္ေနတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း နည္းနည္းေလာက္ မ႐ိုးရွင္းတာကို တကယ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအေတြးေၾကာင့္ တျခားလူေတြကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုႏွိမ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လိုခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ပုံရယ္၊ ေလာကမွာ ကိုယ္က အတုမရွိသလိုမ်ိဳး ေျပာဆို၊ ပုံဖမ္းျပခဲ့တာရယ္ကို အမွတ္ရသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မအီမသာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စက္ဆုပ္မိတယ္။ ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ေနမိတာ ရပ္ဖို႔ အရာရာမွာ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြရင္း သမၼာတရားကို စလိုက္စားရမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရွိေလာက္မဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုခုကို သင့္သင့္ေတာ္ေတာ္ ခ်ဥ္းကပ္ရမဲ့နည္းကို ရွာေဖြေနတုန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “သင္တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏လမ္းျပမႈႏွင့္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းတို႔ကို ခံစားႏိုင္သေလာ။ (ခံစားႏိုင္ပါသည္။) သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏အလုပ္ကို သင္ခံစားႏိုင္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ အထင္ႀကီးေနဆဲျဖစ္ကာ သင္သည္ စစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု ထင္ေနဆဲျဖစ္ပါက၊ ဤတြင္ အဘယ္အရာ ျဖစ္ေနသနည္း။ (ကြၽန္ုပ္တို႔ တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္တို႔ ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ အသီးအပြင့္အခ်ိဳ႕ ျဖစ္ထြန္းသည့္အခါ၊ ဂုဏ္ျပဳျခင္းတစ္ဝက္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္ၿပီး တစ္ဝက္က ကြၽန္ုပ္တို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္ဟု တျဖည္းျဖည္း စတင္ေတြးေတာလာၾကသည္။ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းထက္ သာ၍ အေရးႀကီးသည့္အရာ မရွိဟုလည္းေကာင္း၊ ထိုအရာမပါဘဲ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းသည္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဟုလည္းေကာင္း ေတြးထင္လ်က္၊ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းကို အကန႔္အသတ္မရွိေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ပုံႀကီးခ်ဲ႕သည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဉာဏ္အလင္းေပးသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အျခားသူမ်ားကိုေရာ ဉာဏ္အလင္းေပး၍ ရႏိုင္သေလာ။ (ရႏိုင္ပါသည္။) ဘုရားသခင္သည္ တစ္စုံတစ္ဦးကို ဉာဏ္အလင္းေပးသည့္အခါ၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္၏အပိုင္းတြင္ အနည္းငယ္ေသာ ထိုပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းက အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ သင္ နာမည္ေကာင္းရဖို႔ ထိုက္တန္သည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သေလာ— သို႔မဟုတ္ ယင္းမွာ သင္၏တာဝန္၊ သင္၏ ဝတၱရားျဖစ္သေလာ။ (တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္။) ယင္းသည္ တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားျဖစ္သည္ဟု သင္ သတိျပဳမိသည့္အခါ၊ ဤသည္မွာ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား ျဖစ္ၿပီး သင္သည္ နာမည္ေကာင္းယူဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ အေတြးမ်ား ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အကယ္၍ သင္ယုံၾကည္သည့္အရာသည္ ‘ဤသည္မွာ ကြၽန္ုပ္၏ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းသည္ ကြၽန္ုပ္၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း မရွိဘဲ ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့မည္ေလာ။ ဤအရာသည္ လူမ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း လိုအပ္သည္။ ဤအရာ၏အမ်ားစုသည္ လူမ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္’ဟု အစဥ္ ျဖစ္ပါက၊ ဤသည္မွာ မွားယြင္းေပသည္။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က သင့္အား ဉာဏ္အလင္းမေပးခဲ့ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္က အဘယ္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ဘဲ၊ မည္သူကမွ်လည္း သင့္အား သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို မိတ္သဟာယမျပဳခဲ့ပါက၊ သင္ မည္သို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့မည္နည္း။ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာကို သင္ သိမည္ေလာ။ သင္သည္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းကိုပင္ သိမည္ မဟုတ္ေခ်။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံလိုၿပီး ဘုရားသခင္၏အမႈတြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္လိုလွ်င္ပင္၊ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သင္သိမည္ မဟုတ္ေခ်။ သင္၏ ဤ ‘ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း’ သည္ အႏွစ္မဲ့ေသာ စကားမ်ားသာ မဟုတ္ေလာ။ စစ္မွန္ေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းမရွိဘဲ၊ သင္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အႀကံဉာဏ္မ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္— ထိုအေျခအေနတြင္ သင္ထမ္းေဆာင္သည့္ တာဝန္သည္ စံႏႈန္းမီသေလာ။ (မမီပါ။) မမီေပ၊ ယင္းက ျပႆနာကို ရည္ၫႊန္းေပသည္။ ဤအရာက အဘယ္ျပႆနာကို ရည္ၫႊန္းသနည္း။ လူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါေစ၊ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ႏွင့္ သူ၏လက္ခံမႈကို ရရွိဖို႔ ရလဒ္မ်ား ေအာင္ျမင္ရရွိျခင္းႏွင့္ မိမိ၏တာဝန္ကို စံႏႈန္းအတိုင္း ထမ္းေဆာင္ျခင္းတို႔က ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေပၚတြင္ မူတည္သည္။ သင္၏ဝတၱရားမ်ားကို သင္ေဆာင္႐ြက္ေသာ္လည္း၊ သင္၏တာဝန္ကို သင္ေဆာင္႐ြက္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲ၊ မည္သည့္အရာ လုပ္ရမည္ကို သင့္အား မေျပာပါက၊ သင္သည္ သင္၏လမ္းေၾကာင္း၊ ဦးတည္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ သင္၏ပန္းတိုင္တို႔ကို သိမည္ မဟုတ္ေပ။ အဆုံးသတ္၌ မည္သည့္ရလဒ္ကို ရရွိမည္နည္း။ ယင္းမွာ အခ်ည္းႏွီး အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈတစ္ခု ျဖစ္မည္၊ သင္သည္ အဘယ္အရာမွ် ရရွိမည္ မဟုတ္ေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ သင္၏တာဝန္ကို စံႏႈန္းအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္အတြင္း ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္း၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံမႈကို ရရွိျခင္းတို႔က ဘုရားသခင္အေပၚ လုံးလုံး မူတည္ေလသည္။ လူမ်ားသည္ ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တတ္ႏိုင္စြမ္းသည့္ အရာမ်ား၊ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာမ်ား၊ ၎တို႔၏ ပင္ကိုစြမ္းရည္မ်ားအတြင္း ရွိသည့္ အရာမ်ားကိုသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏တာဝန္မွ အဆုံးသတ္ ရိတ္သိမ္းရရွိသည့္ ရလဒ္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈႏွင့္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ထံမွ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းတို႔အားျဖင့္ အဆုံးအျဖတ္ေပးသည္၊ ယင္းက သင့္အား ဘုရားသခင္ေပးသည့္ လမ္းေၾကာင္း၊ ပန္းတိုင္မ်ား၊ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားတို႔ကို နားလည္ေစသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းတြင္ ရွိထားသင့္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ျမင္ရတာက ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကိစၥတခ်ိဳ႕ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိတာဟာ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈ သက္သက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ သမၼာတရားနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြအေပၚ ဘုရားမိတ္သဟာယျပဳေပးတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အစြမ္းအစေကာင္းရွိလို႔၊ အလုပ္တခ်ိဳ႕ကို လုပ္ႏိုင္လို႔ လုံးဝမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပမႈ၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈ မရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္အစြမ္းအစရွိပါေစ၊ ဘယ္လိုပဲ ေခ်ငံေျပျပစ္ပါေစ ဘာကိုမွ လုံးဝ စြမ္းေဆာင္ရရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအလုပ္နည္းနည္းကို ကြၽန္ေတာ္လုပ္တာက ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ရဲ႕တာဝန္ကို လုပ္တာပဲေလ။ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ဝတၱရားပဲ။ ဘာတာဝန္ပဲျဖစ္ပါေစ ဒါဟာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ လုပ္သင့္တဲ့ အရာပဲ။ ၿပီးေျမာက္ထားတဲ့ ဘယ္အရာမဆိုက ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ပံ့ပိုးမႈ၊ အရင္းအႏွီး မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကို ဘာနဲ႔လုပ္ထားလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈနည္းနည္းရေတာ့ ဒါဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့အရာမွာ ေတာ္တဲ့ သေဘာပဲလို႔ ေတြးၿပီး အဲဒါကို အသုံးခ်လို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုလို သေဘာထားခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းအသေရကို ခိုးယူဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး မေလ်ာ္ကန္ခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ စြမ္းေဆာင္ရရွိတဲ့ ဘယ္အရာမဆိုက တကယ္ေတာ့ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန လာတာ။ ကိုယ့္ဘာသာ ဘာကိုမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈနဲ႔ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ ဘာကိုမွ ကြၽန္ေတာ္မၿပီးေျမာက္ႏိုင္ခဲ့႐ုံမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္ကိုလည္း ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တာပဲ။ ေရေလာင္းတဲ့ ရာထူးမွာ မမွန္တဲ့ လူကို ကြၽန္ေတာ္ထားမိသလိုေပါ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အမ်ားႀကီးက သူတို႔လိုအပ္တဲ့ အေထာက္အပံ့ကို မရႏိုင္ဘဲ ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒါက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္ရွာေဖြမေနခဲ့ဘူး၊ တျခားလူေတြကို သူတို႔တာဝန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတြ လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ ဦးေဆာင္မေနခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တာဝန္မွာ ကိစၥေတြက မၿပီးေျမာက္ေတာ့ဘဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္လည္း ေႏွာင့္ေႏွးကုန္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြအားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ မဆင္ျခင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား အသင္းေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်န္ထားလို႔မရသလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္ျပဳၿပီး ပိုမာနေထာင္လႊားလာခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဉာဏ္အလင္းေပးႏိုင္ရင္ တျခားလူေတြကိုလည္း ဉာဏ္အလင္းေပးႏိုင္တာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ အသင္းေတာ္အလုပ္က ပုံမွန္အတိုင္း ဆက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းအထင္ႀကီးလြန္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မပါဘဲ အသင္းေတာ္က အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက ေပါလုအေၾကာင္း ေတြးမိတယ္။ သူက အလုပ္တခ်ိဳ႕ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရင္းအႏွီးတခ်ိဳ႕ရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တျခားလူေတြကို အေရးမစိုက္ခဲ့ဘူး။ သူက တျခားတပည့္ေတာ္ေတြထက္ မေလ်ာ့ဘူးလို႔ တိုက္႐ိုက္ေျပာခဲ့တာ၊ ေပတ႐ုကို အထင္လည္းေသးခဲ့သလို မၾကာခဏလည္း ႏွိမ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားဆီ သရဖူေတာင္းဖို႔အတြက္ သူ႔အလုပ္ကို အသုံးခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဆင္ျခင္တုံတရား ဆုံးရႈံးသြားတဲ့အထိ သူမာနေထာင္လႊားခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္က ေပါလုလိုပဲ၊ သူ႔လို တူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရွိေနတာပဲဆိုတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း မရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္ႀကီးျမတ္တယ္လို႔ ေတြးရင္း ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို သတိမမူဘဲ ျဖစ္ေနဦးမွာ။ ဒီအရာအားလုံးကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ဘုရားဆီ ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရခ်င္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ဒါကို ဖတ္ရတယ္။ “လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းတို႔ၾကားတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ႏွစ္ေပါင္း မည္မွ်ၾကာ အလုပ္လုပ္ေနၿပီးျဖစ္သည္ကို တစ္ဦးတစ္ေယာက္ သိပါသေလာ။ ယေန႔ထိ ဘုရားသခင္ အမႈျပဳၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးကို စီမံခန႔္ခြဲေနၿပီးျဖစ္သည့္ ႏွစ္ေပါင္းအေရအတြက္ အတိအက်ကို မည္သူမွ် မသိေပ။ ထိုသို႔ေသာ အရာကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား သူ အသိမေပးေပ။ သို႔ေသာ္ ဤအရာကို စာတန္က အတန္ၾကာ ျပဳလုပ္ခဲ့မည္ဆိုပါက၊ သူ ေၾကညာလိမ့္မည္ေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ ေၾကညာပါလိမ့္မည္။ စာတန္သည္ ပိုမ်ားေသာ လူတို႔ကို လွည့္ျဖားႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာႏွင့္ သူ႔ကို ၎တို႔က ပိုၿပီးခ်ီးက်ဴးၾကေစဖို႔အလို႔ငွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႂကြားဝါခ်င္၏။ ဤတာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္မႈကို ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသိမေပးပါသနည္း။ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ကြယ္ဝွက္ေသာ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ လကၡဏာ သြင္ျပင္တစ္ခု ရွိ၏။ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းႏွင့္ ကြယ္ဝွက္ျခင္းတို႔ကို ဆန႔္က်င္သည့္ မည္သည့္အရာမ်ား ရွိသနည္း။ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ မိုက္႐ိုင္းျခင္းႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ ျဖစ္သည္။...လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို လမ္းျပလ်က္ ဘုရားသခင္သည္ အလြန္ႀကီးျမတ္ေသာအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည္။ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးကို ဦးေဆာင္သည္။ သူ၏အာဏာႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူသည္ ‘ငါ၏ အရည္အခ်င္းသည္ သာလြန္ထူးျခားသည္’ ဟု မည္သည့္အခါမွ် မဆိုေပ။ သူသည္ အရာရာအေပၚ အုပ္စိုးလ်က္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ပံ့ပိုးလ်က္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ ဆက္လက္တည္ရွိေစလ်က္ အရာအားလုံးအထဲတြင္ သူသည္ ပုန္းကြယ္ၿမဲ ပုန္းကြယ္လ်က္ရွိသည္။ ဥပမာ ေလႏွင့္ ေနေရာင္၊ သို႔မဟုတ္ လူသားျဖစ္တည္မႈအတြက္ လိုအပ္ေသာ ျမင္ႏိုင္ေသာ အရာဝတၳဳပစၥည္းမ်ားအားလုံးကို ၾကည့္ေလာ့— ယင္းတို႔အားလုံးသည္ ရပ္တန္႔ျခင္းမရွိဘဲ ေရွ႕ဆက္ေ႐ြ႕လ်ားသည္။ လူသားအတြက္ ဘုရားသခင္က ေထာက္ပံ့သည္မွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာမလိုေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ စာတန္က ေကာင္းေသာအရာတစ္ခုခုျပဳလုပ္လွ်င္ တိတ္ဆိတ္စြာေနၿပီး တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေနမည္ေလာ။ လုံးဝ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အသင္းေတာ္၌ ယခင္က အႏၲရာယ္ရွိေသာအလုပ္ကို တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ႀကိမ္တြင္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ထိခိုက္ေစသည့္အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ေသာ၊ ေထာင္က်ခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အႏၲိခရစ္အခ်ိဳ႕ရွိခဲ့သည့္ပုံစံကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္၏ က႑တစ္ခုတြင္ တစ္ခ်ိန္က ပါဝင္ပံ့ပိုးခဲ့ေသာသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ၎တို႔က ဤအရာမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် မေမ့ေပ။ ၎တို႔သည္ ဤအရာတို႔အတြက္ တစ္သက္လုံး နာမည္ရသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤအရာတို႔သည္ ၎တို႔တစ္သက္လုံးအတြက္ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္— ဤသည္မွာ လူတို႔သည္ မည္မွ်ေသးႏုပ္သည္ကို ျပသည္။ လူတို႔သည္ ေသးႏုပ္ၿပီး စာတန္က အရွက္မဲ့သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “သူတို႔သည္ ဆိုးယုတ္ၿပီး မသိမသာ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ကာ လွည့္ျဖားတတ္ၾက၏ (အပိုင္း ၂)”) “ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ခ်စ္၏၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ပူပန္မႈကို ျပသည့္အျပင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ရပ္တန္႔ျခင္း မရွိဘဲ ေထာက္ပံ့ေပးလ်က္ရွိသည္။ ဤသည္မွာ အပိုအလုပ္ျဖစ္ၿပီး နာမည္ေကာင္းမ်ားစြာ ရထိုက္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ မ်ားစြာ ခ်ီးက်ဴးထိုက္သည့္အရာတစ္ခုဟု သူ၏ႏွလုံးသားတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လုံးဝ မခံစားရေပ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္း၊ ေထာက္ပံ့ျခင္းႏွင့္ အရာရာ ေပးအပ္ျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဧရာမ အေထာက္အကူျပဳျခင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟုလည္း သူမခံစားရေခ်။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ၏ ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္း၊ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏အရာအားလုံးႏွင့္ျဖစ္ျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္ တိတ္ဆိတ္စြာႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ သက္သက္ ေထာက္ပံ့ ေပးေလသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ သူ႔ထံမွ မည္မွ်ေထာက္ပံ့မႈႏွင့္ မည္မွ်အကူအညီတို႔ကို ရရွိသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ ခ်ီးက်ဴးမႈရဖို႔ လုံးဝ မစဥ္းစား သို႔မဟုတ္ မႀကိဳးစားေပ။ ဤအရာကို ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရက သတ္မွတ္ေပးထားၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား၏ စစ္မွန္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္လည္း အတိအက် ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၁)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆၾကည့္ေတာ့ သူ႔စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အႏွစ္သာရေတြ ေကာင္းျမတ္ပုံကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားက ခပ္သိမ္းေသာအရာကို အုပ္စိုး၊ တည္တံ့ေစတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ပဲ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ သမၼာတရားေတြ ေဖာ္ျပရင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ အဖိုးအခကို ေပးဆပ္ရင္း သူလူ႔ဇာတိ ထပ္ခံခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ပံ့ပိုးမႈတစ္ခုလို႔ သူလုံးဝ မေတြးခဲ့ဘူး။ ဘာတစ္ခုကိုမွ သူလုံးဝစန္းမတင္ခဲ့ဘူး၊ မႂကြားခဲ့ဘူး။ ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား ႂကြားဝါတာမ်ိဳး ဘာမွ မရွိဘဲ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ရွိသမွ်ကို တိတ္တိတ္ေလးပဲ လုပ္တာ။ သူက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း၊ ထာဝရ ခ်ီးမြမ္းျခင္းနဲ႔ လုံးဝထိုက္တန္လြန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အင္မတန္တန္ဖိုးမဲ့တဲ့လူ၊ လုံးဝအညတရျဖစ္ေပမဲ့ အရမ္းမာနေထာင္လႊားခဲ့တယ္။ အေသးဆုံး ေအာင္ျမင္မႈေလး ရတာနဲ႔ အဲဒါက အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးအရာ၊ ႀကီးမားတဲ့ ပံ့ပိုးမႈႀကီးျဖစ္တဲ့အလား ခ်ာခ်ာလည္သြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္းကို အထင္ေသးၿပီး ကိစၥေတြကို ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းကို မေလ်ာ္ကန္၊ ဆိုးယုတ္ၿပီး ေပါ့တန္လြန္းခဲ့တာ။ ဘုရားကေတာ့ သိပ္ကို ႏွိမ့္ခ်၊ ကြယ္ဝွက္ၿပီး အင္မတန္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အႏွစ္သာရရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားက ဘယ္ေလာက္စက္ဆုပ္စရာျဖစ္တာကို ပိုေတာင္ ခံစားမိၿပီး အဲဒါကို အျမန္ဖယ္ရွားရေအာင္ သမၼာတရားကို သင္ယူဖို႔၊ လူသားသဏၭာန္ကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ တကယ္ေတာင့္တမိခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ တစ္ခါ စုေဝးပြဲအေတာအတြင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ဖတ္မိတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ယေန႔ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔ကို တရားစီရင္သည္၊ သင္တို႔ကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ရႈတ္ခ်သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္တို႔၏ ရႈတ္ခ်ခံရျခင္း ဦးတည္ခ်က္မွာ သင့္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိရွိဖို႔ ျဖစ္သည္ကို သင္သိရမည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိရွိဖို႔အလို႔ငွာ၊ သင္၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ထို႔အျပင္ သင္သည္ သင္၏ တန္ဖိုးကို သိရွိၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ရပ္အားလုံးသည္ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီျဖစ္သည္၊ သူသည္ လူသား၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ သူ၏ အစီအစဥ္ႏွင့္အညီ အမႈျပဳသကဲ့သို႔၊ သူသည္ လူကို ခ်စ္သည့္၊ ကယ္တင္သည့္၊ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမသည့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္ကို ျမင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ သူသည္ ရႈတ္ခ်သည္၊ က်ိန္ဆိုသည္၊ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေဘးဖယ္ၿပီး လူသားထံ ကယ္တင္ျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အလိုကို နားလည္သင့္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္တို႔ထိခံစားရၿပီး သူ႔အလိုေတာ္ကို နည္းနည္းပိုနားလည္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေစရင္း မာနေထာင္လႊားမႈနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ေနခဲ့တာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ စည္းမ်ဥ္းေတြအရ ကြၽန္ေတာ္အထုတ္ခံခဲ့ရတာ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖာ္ထုတ္၊ ဖယ္ရွင္းဖို႔ ဒီအေျခအေနကို အသုံးျပဳေနတာလို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ရႈတ္ခ်ေနတာျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ဘူးလို႔ တြက္ခဲ့တာ။ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းရယ္၊ လမ္းေၾကာင္းမွားေပၚ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနတာရယ္ကို ျမင္ေအာင္ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို တာဝန္ကေန ထုတ္ပယ္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို အသုံးျပဳခဲ့မွန္း ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ေနခဲ့တာပဲ။ အဲဒီတရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကတစ္ဆင့္ နည္းနည္း ဆင္းရဲဒုကၡခံခဲ့ရေပမဲ့ အဲဒါ သိပ္အဖိုးတန္၊ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြယ္ကာခဲ့တာပဲ။ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘုရားရဲ႕ အစစ္မွန္ဆုံး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပဲ။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္လိုဆုံးမပဲ့ျပင္ပါေစ အဲဒါ သူ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းပါပဲ။

အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္ေတာ္မာနေထာင္လြားခဲ့ပုံ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ထိခိုက္ေစခဲ့ပုံနဲ႔ အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ သုံးသပ္ခဲ့တဲ့အရာကို စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ အရမ္းလူမဆန္ခဲ့တဲ့အတြက္ တျခားလူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို စက္ဆုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လုံးဝပတ္သက္ခ်င္ၾကမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ေပမဲ့ အံ့ဩစရာေကာင္းတာက သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္မတင္၊ မေဝဖန္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီအခါ သူတို႔ကို ပိုလို႔ေတာင္ အေႂကြးတင္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈနဲ႔ တျခားလူအားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ထိခိုက္ေစခဲ့တာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းလူမဆန္ခဲ့တာပါ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ တာဝန္ျပန္ယူတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး ခပ္လွ်ိဳလွ်ိဳေနခဲ့တယ္။ လူေတြကို သူတို႔အမွားေတြအတြက္ အထင္မေသးေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိစၥေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းေကာင္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ ျပႆနာေတြအေပၚ တျခားလူေတြ အႀကံေပးတာကို တကူးတက အားထုတ္ၿပီး နားေထာင္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းအားမကိုးေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကို စစ္ေဆးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လာတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၿပီး ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ် လက္ခံခဲ့တယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနက အေကာင္းဘက္ကို ေျပာင္းလဲလာၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကီးၾကပ္ေရးမႉး ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳတာမွန္း သိခဲ့တယ္။ အရင္က ကိုယ့္တာဝန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကို မာနေထာင္လႊားၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ့ေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို မဖယ္ရွင္းခဲ့ဘူး။ အင္မတန္အေရးပါတဲ့ တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဘုရားရဲ႕ က႐ုဏာနဲ႔ သက္ညႇာမႈကို တကယ္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာ။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္မွာ မာနေထာင္လႊားမႈနဲ႔ ထင္ရာျမင္ရာ ျပဳမူတာ ရပ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီအစား ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး သူ႔ကို အၿမဲ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ နားလည္ရခက္တဲ့ အရာတစ္ခု ႀကဳံရတဲ့အခါ သမၼာတရားကို အတူတူ ရွာႏိုင္ေအာင္လို႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးတယ္။ အဲဒါကို ခဏၾကာ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕တစ္ခုလုံးရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈက အေတာ္ေလး တိုးတက္လာတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ အားလုံးကို လုပ္ေနခဲ့တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တကယ္ကို ေျခကုန္လက္ပန္းက်စရာ ျဖစ္ခဲ့တာ။ အားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ထည့္မတြက္ခဲ့သလို ရလဒ္ေကာင္းေတြ မရခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ျပႆနာေတြကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ကူညီၾကေတာ့ ျပႆနာေျဖရွင္းဖို႔ အမ်ားႀကီး ပိုလြယ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔မွာ တကယ္ကို အားသာခ်က္တခ်ိဳ႕ရွိမွန္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕ဆို အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး အားထုတ္ၾကတာ။ တခ်ိဳ႕က အစြမ္းအစအမ်ားႀကီး မရွိေလာက္ဘူးဆိုေပမဲ့ လုံ႔လဝီရိယရွိၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းတယ္။ အဲဒါေတြက ကြၽန္ေတာ့္မွာ မရွိတဲ့ အားသာခ်က္ေတြပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အမွားေတြကို ဖာေထးဖို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီကလည္း သင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက အမ်ားႀကီး ပိုလြတ္လပ္ၿပီး ပိုလြယ္ကူတဲ့ အသက္ရွင္နည္းပဲ။

တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေတာ့ လူတိုင္းက အဲဒီႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္ သူတို႔ သင္ယူ၊ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့တာကို ေဝမွ်ႏိုင္ေအာင္ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္က အေထြေထြ အစည္းအေဝးတစ္ခု စီစဥ္ခဲ့တယ္။ သင္ယူခဲ့ရတာေတြကို အခ်ိန္ယူစဥ္းစားရင္း ဆိတ္ဆိတ္ေလး သုံးသပ္ဆင္ျခင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထုတ္ပယ္ျခင္းနဲ႔ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို ကယ္တင္ခဲ့မွန္း၊ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကီးျမတ္ဆုံး အက်ိဳးျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒီအတြက္သာ မဟုတ္ရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈ ဘယ္ေလာက္ဆိုးမွန္း၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆုေက်းဇူးေလး နည္းနည္းရွိတာေၾကာင့္ပဲ ဘဝင္ခိုက္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ခဲ့မွန္း ျမင္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝကို ျပခဲ့တာက ဘုရားရဲ႕ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈ၊ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမမႈေတြပဲ။ အဲဒါက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအေၾကာင္းကိုလည္း နည္းနည္းသြန္သင္ေပးသလို ဘုရားအေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္တခ်ိဳ႕လည္း ေပးခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ သိပ္ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။