မုတုံ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၇ ခုႏွစ္မွာ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မအတြက္ ႏိုင္ငံျခားလူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးဖို႔ စီစဥ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားေတြမွာ ကြၽန္မက ကြၽမ္းက်င္မႈတခ်ိဳ႕ရွိၿပီး အရင္က လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းဖူးလို႔၊ ဒီအလုပ္က အရမ္းမခက္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တာက အထူးကြၽမ္းက်င္မႈေတြ ရွိတာသက္သက္ မဟုတ္မွန္း သိတယ္။ သမၼာတရားကိုလည္း နားလည္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ျပဳမူရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပထမမွာေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္အတန္ ႏွိမ့္ခ်ခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ ပိုဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားကို မွီခိုဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ သတိေပးခဲ့ၿပီး၊ ကိစၥေတြကို နားမလည္တဲ့အခါ၊ တျခားလူေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ရွာေဖြခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကိုယ့္အလုပ္က ရလဒ္တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲေတြ မလာခဲ့တဲ့ လူသစ္တခ်ိဳ႕က တက္တက္ႂကြႂကြ စတက္လာၾကၿပီး၊ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လိုလားေနၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကမဲ့ လူသစ္တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ကြၽန္မ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းေပ်ာ္ၿပီး၊ ဒီအလုပ္မွာ ပါရမီတခ်ိဳ႕ရွိတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာေတြရွိတဲ့ လူတိုင္း ကြၽန္မနဲ႔ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုဖို႔ လာၿပီး၊ ကြၽန္မ တင္ျပတဲ့ အျမင္ေတြကို မၾကာခဏ လက္ခံၾကတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မ အသိအမွတ္ျပဳလာတယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားေရာ၊ ေရေလာင္းရာမွာပါ ကြၽန္မက အဖြဲ႕ထဲမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္အရွိဆုံးလို႔ ခံစားရတယ္။ အဲဒီေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ၊ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအေနနဲ႔ ကြၽန္မ အေ႐ြးခံရတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မမွာ သာမန္ထက္ထူးတဲ့ စိတ္စြမ္းရည္ရွိၿပီး အလုပ္စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ပိုလို႔ေတာင္ ေတြးမိသြားေစတယ္။ မသိလိုက္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္မ စၿပီး မာနေထာင္လႊားလာတယ္။ ဘယ္ျပႆနာပဲေပၚေပၚ၊ ႐ိုးရွင္းတယ္လို႔ ခံစားၿပီး၊ ကိုယ္အေကာင္းဆုံးလို႔ ေတြးမိသမွ်ကို တန္းလုပ္လိုက္တယ္။ ဆုမေတာင္းသလို မရွာေဖြခဲ့ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ တျခားလူေတြနဲ႔လည္း မတိုင္ပင္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါ၊ အလုပ္မွာ ျပႆနာတစ္ခု ရွိၿပီး၊ ကြၽန္မတြဲဖက္ ညီအစ္မက စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွာခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းမထီမဲ့ျမင္ျပဳၿပီး ကြၽန္မညီမကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေျပာလိုက္တယ္။ “အရမ္း႐ိုးရွင္းတဲ့‌ ျပႆနာပဲ။ နည္းနည္း စဥ္းစားဖို႔ပဲ လိုၿပီး အေျဖသိသြားလိမ့္မယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာတာက သိပ္မလိုပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား”လို႔ေပါ့။ အဲဒီေတာ့မွာ သူက ကြၽန္မကို အရမ္းသတိထားၿပီး စကားေျပာတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မက အရမ္း မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကလည္း ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မလုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ နည္းနည္း မာနေထာင္လႊားေပမဲ့ လူတိုင္း ျပႆနာေတြ ရွိၾကတာပဲလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္၊ စိတ္စြမ္းေဆာင္ရည္ နည္းနည္းရွိတဲ့သူက ဘယ္လိုလုပ္ မာနမေထာင္လႊားဘဲ ေနႏိုင္မွာလဲ။ ဒါႀကီးႀကီးမားမား ျပႆနာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ တစ္ခါ၊ လူသစ္တစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီလူသစ္က ယုံၾကည္တဲ့အခ်ိန္ အရမ္းတိုေတာင္းတယ္၊ အေျခခံအုတ္ျမစ္မရွိသလို အလုပ္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္က ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းခုခံေနခဲ့ၿပီး ေတြးမိတယ္၊ “ရွင္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တာ ထားလိုက္၊ ကြၽန္မေလာက္ လူသစ္ေတြကို ရွင္ နားမလည္ဘူးပဲ။ ရွင့္ေလာက္ ကြၽန္မမွာ ပူပန္စရာေတြမ်ားရင္၊ လူသစ္ေတြကို ေလ့က်င့္ေပးတာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿပီးပါေတာ့မလဲ”လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အေတြးကို ေခ်ပဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစုံ ကြၽန္မရွာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ လူသစ္က အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ကို တိုက္႐ိုက္ ရာထူးတိုးခံခဲ့ရတယ္။ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ အလုပ္က အရမ္းစိတ္ဖိစိးမႈမ်ားတယ္လို႔ သူခံစားရတယ္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး သူ႔တာဝန္ကေန ရပ္နားလုမတတ္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက၊ အရမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အႀကံကို ကြၽန္မ နားမေထာင္ခဲ့တာ အရမ္းေနာင္တရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ “ဘယ္သူမွ မျပည့္စုံဘူး၊ ေသြဖည္မႈမရွိဘဲ ဘယ္သူက ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္လို႔လဲ။ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ပိုေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစား႐ုံပဲေလ”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အရမ္း မာနေထာင္လႊားလို႔ ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုဆက္လုပ္ဖို႔က အရမ္းအႏၲရာယ္မ်ားတယ္တဲ့။ အဲဒီတုန္းက၊ ၾကားရတာ စိတ္မသက္မသာ နည္းနည္းျဖစ္မိေပမဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အသိ မရွိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အစ္မယီနဲ႔ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ အတူအလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ သူက သူ႔အလုပ္မွာ ပိုဂ႐ုစိုက္ၿပီး အေလးအနက္ထားသလို၊ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြတာ အာ႐ုံစိုက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ေတာ့၊ မဆုံးျဖတ္ခင္ ကိစၥေတြကို ထပ္တလဲလဲ စုံစမ္းၿပီး အတည္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကု သူဟာ လုံေလာက္ေအာင္ မကြၽမ္းက်င္ဘူးလို႔ ေတြးမိလို႔ စအထင္ေသးမိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်ၿပီး သူ႔ကို အေလးအနက္ လုံးဝ မထားေတာ့ဘူး။ တစ္ခါ၊ အသင္းေတာ္က ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ ဝယ္ဖို႔လိုခဲ့ၿပီး၊ ဒါက အလႉေငြေတြကို သုံးဖို႔ ပါဝင္တာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မတြဲဖက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ေဆြးေႏြးပါ့မယ္လို႔ ကြၽန္မကတိေပးခဲ့ေပမဲ့ ေတြးမိတယ္၊ “ဒီအရာေတြက အရမ္းမခက္သလို၊ အရင္ကလည္း ငါ လုပ္ဖူးၿပီးၿပီပဲ။ ဒါကိုတစ္ေယာက္တည္း လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘာလို႔ တြဲဖက္လိုမွာလဲ”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မတြဲဖက္က ကြၽန္မဝယ္တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕ကို ေမးတဲ့စာပို႔ေတာ့၊ ကြၽန္မက အစီအစဥ္ေတြလုပ္ၿပီးၿပီျဖစ္ၿပီး သူ႔အေနနဲ႔ စိုးရိမ္စရာမလိုဘူးလို႔ ကြၽန္မ မစဥ္းစားဘဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ကြၽန္မဝယ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြက စံမမီခဲ့သလို၊ အလႉေငြေတြက အလဟႆျဖစ္သြားခဲ့တာပဲ။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မ လန႔္သြားတယ္။ အလႉေငြေတြကို ျဖဳန္းတီးတာက ႀကီးမားတဲ့ က်ဴးလြန္မႈျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္မိတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးေပၚ ေလးလံတဲ့ ေက်ာက္တုံတစ္ခုက ကြၽန္မ အသက္မရွဴႏိုင္ေအာင္ ဖိေနသလိုပဲ။ တိတ္တဆိတ္ ကြၽန္မ မၾကာခဏ ငိုမိၿပီး၊ ေန႔တိုင္း အရမ္းစိတ္ဖိစီးၿပီး နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေျခအေနက ပိုဆိုးေနခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မတာဝန္က ပိုခက္ခဲလာၿပီး၊ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရွင္းရွင္း မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳ၊ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက အရမ္း မာနေထာင္လႊားၿပီး ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ ယူဆတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ထင္ရာျမင္ရာ ျပဳမူတယ္၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး၊ တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံေတြကို နားမေထာင္ခဲ့သလို၊ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မ မသင့္ေတာ္ဘူးတဲ့။ အထုတ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားဆီ ကြၽန္မဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အဲဒီေလာက္ ဘယ္လိုနိမ့္က်သြားမွန္း မသိပါဘူး။ ကြၽန္မ အထုတ္ပယ္ခံရတဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ရွိမွန္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕က်ရႈံးမႈ ရင္းျမစ္ကို ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးသပ္ဖို႔ ကူညီပါ”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဗီဒီယိုတစ္ခု ၾကည္ခဲ့တယ္။ “အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ သူတို႔၏တာဝန္မ်ား ေဆာင္႐ြက္စဥ္တြင္ပင္ သမၼာတရားကို မရွာေဖြၾကေပ။ သူတို႔ စိတ္ေက်နပ္ေစ႐ုံမွ်သာ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးမ်ားအတိုင္းသာ ျပဳမူၾကၿပီး အၿမဲပင္ ထင္ရာစိုင္းကာ မဆင္မျခင္ ျပဳလုပ္ၾကေပသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို မေလွ်ာက္ၾကေပ။ ‘မဆင္မျခင္ထင္ရာစိုင္းျခင္း’ ဆိုသည္မွာ ဘာကိုဆိုလိုသနည္း။ ၎သည္ ကိစၥတခုခုေတြ႕ႀကဳံသည့္အခါ သူတစ္ပါးေပးေသာ အႀကံဉာဏ္ကို အေလးမထား၊ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမရွိဘဲ ကိုယ္အျမင္အတိုင္း ျပဳမူျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ သို႔မဟုတ္ ရွာေဖြျခင္းအတြက္ မည္သည့္နည္းစနစ္မွ မရွိျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ အျခားသူတစ္ဦးတေလ ေျပာသည့္ မည္သည့္အရာမွ် သင့္စိတ္ႏွလုံးကို မတို႔ထိႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ သင့္စိတ္ကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေပ။ သင့္ကို သမၼာတရား မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည့္အခါတြင္ သင္သည္ လက္ပင္မခံႏိုင္ေပ။ အျခားလူမ်ားက အမွန္တစ္ခုတေလကို ေျပာသည့္အခါတြင္ သင္နားမေထာင္ဘဲ၊ သင့္ကိုယ္သင္ မွန္ကန္သည္ဟု ယုံၾကည္ၿပီး သင္၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားလ်က္၊ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ သင္၏အေတြးက မွန္ကန္လွ်င္ပင္ သင္သည္ အျခားလူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကိုလည္း ထည့္တြက္စဥ္းစားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ လုံးဝ ထည့္တြက္မစဥ္းစားလွ်င္၊ ဤသည္မွာ အလြန္အမင္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု မွတ္ယူျခင္း မဟုတ္သေလာ။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု အလြန္အမင္း မွတ္ယူၿပီး ထိန္းရေက်ာင္းရခက္ေသာ လူမ်ားအတြက္ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ မလြယ္ကူေပ။...သင္၏ သေဘာထားသည္ ေခါင္းမာစြာျဖင့္ မရမက သမၼာတရားကို ျငင္းဆိုျခင္း၊ အျခားမည္သူမဆို၏ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ျငင္းပယ္ျခင္း၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြျခင္း၊ သင့္ကိုယ္သင္သာ ယုံၾကည္မႈရွိျခင္းႏွင့္ သင္အလိုရွိသည့္အတိုင္းသာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာက မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ သင္၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ တုံ႔ျပန္မႈက အဘယ္အရာျဖစ္သနည္း။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။ သင့္ကို ေဘးဖယ္ထားသည္။ သင္သည္ ထိန္းေက်ာင္းရမခက္သေလာ။ သင္သည္ မာနမေထာင္လႊားသေလာ။ သင္သည္ မိမိ အစဥ္အၿမဲမွန္ကန္သည္ဟု မထင္သေလာ။ သင္သည္ နာခံျခင္းမရွိလွ်င္၊ မည္သည့္အခါမွ် မရွာေဖြလွ်င္၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ လုံးလုံး ပိတ္ထားၿပီး ဘုရားသခင္ကို အာခံလွ်င္၊ ဘုရားသခင္က သင့္အား အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က သင့္အား အေလးဂ႐ုမျပဳသနည္း။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ပိတ္ထားလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈကို သင္ လက္ခံႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အျပစ္တင္ေသာအခါ သင္ ခံစားရႏိုင္သေလာ။ လူတို႔သည္ ေခါင္းမာေသာအခါ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ၊ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ သဘာဝက အလုပ္လုပ္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် ၎တို႔ မခံစားရေပ။ အားလုံးက သက္ေရာက္မႈမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က အသုံးမဝင္ေသာအလုပ္ကို မလုပ္ေဆာင္ေပ။ သင္သည္ ဤသို႔ေသာ ေခါင္းမာစြာ ဆန႔္က်င္တတ္သည့္ သေဘာထားမ်ိဳးရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သမွ်မွာ သင့္ထံမွ ပုန္းကြယ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က မလိုလားအပ္ေသာအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ဤသို႔ ေခါင္းမာစြာ ဆန႔္က်င္ေနေသာအခါ၊ ဤသို႔ ပိတ္ဆို႔ထားေသာအခါ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အထဲတြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုံးဝ အတင္းေဆာင္႐ြက္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အေပၚ မည္သည့္အရာကိုမွ် အတင္းလုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သင့္အား တို႔ထိၿပီး ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပရန္ မည္သည့္အခါမွ် ဆက္လက္၍ ထပ္ခါထပ္ခါ ႀကိဳးစားမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က ဤသို႔ မေဆာင္႐ြက္ေပ။ ဘုရားသခင္က အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ မလုပ္ေဆာင္သနည္း။ အဓိကအားျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္တြင္ စိတ္သေဘာထားတစ္မ်ိဳး၊ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိႏိုင္ေသာ အထိန္းအကြပ္မဲ့ၾကမ္းတမ္းမႈကို ျမင္ေတြ႕ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္က အထိန္းအကြပ္မဲ့ၾကမ္းတမ္းေနေသာအခါတြင္ လူတို႔သည္ ယင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ဟု သင္ထင္သေလာ။ ယင္းကို ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္းက တစ္ခုခုထူးျခားေစသေလာ။ ယင္းကို က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာဆိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းသည္ တစ္ခုခုအသုံးဝင္သေလာ။ ယင္းကို လူတို႔က ခ်ဥ္းကပ္ရဲသေလာ။ ဤအရာကို ေဖာ္ျပရန္ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုရွိသည္။ ထိုတိရစာၦန္သည္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိႏိုင္ေပ။ လူတို႔၏ အထိန္းအကြပ္မဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈက ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ၎တို႔သည္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိႏိုင္ေသာအခါ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သနည္း။ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။ သင္သည္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိႏိုင္ပါက၊ အေပၚ ဘုရားသခင္က သင့္အား မည္သည့္အရာကို ထပ္၍ ေျပာရမည္နည္း။ တစ္ခုခုထပ္၍ ေျပာဆိုျခင္းသည္ အသုံးမဝင္ေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အေလးဂ႐ုမျပဳေသာအခါ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဒုကၡခံရသေလာ။ အက်ိဳးအျမတ္အခ်ိဳ႕ရသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဆုံးရႈံးမႈကို ခံရသေလာ။ သင္သည္ ဧကန္မုခ် ဆုံးရႈံးမႈကို ခံရလိမ့္မည္။ မည္သူက ဤအရာကို ျဖစ္ေစသနည္း။ (ကြၽန္ုပ္တို႔ ျဖစ္ေစပါသည္။) သင္ ျဖစ္ေစသည္။ သင့္ကို ဤသို႔ျပဳမူရန္ မည္သူကမွ် အတင္းမတိုက္တြန္းေပ။ သို႔တိုင္ေအာင္ သင္က စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သည္။ သင့္အေပၚသို႔ ဤအရာကို သင္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။ ဘုရားသခင္ကို သင္မခံစားရႏိုင္ေပ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေမွာင္မိုက္ျခင္းရွိသည္။ သင္၏ အသက္တာသည္ အထိအခိုက္ခံရသည္။ သင့္အေပၚသို႔ ဤအရာကို သင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစသည္။ သင္ႏွင့္ ထိုက္တန္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မအေျခအေနကို ထုတ္ေဖာ္ျပတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီလိုေျပာတဲ့ေနရာမွာေပါ့။ “သင္သည္ ထိန္းေက်ာင္းရမခက္သေလာ။ သင္သည္ မာနမေထာင္လႊားသေလာ။ သင္သည္ မိမိ အစဥ္အၿမဲမွန္ကန္သည္ဟု မထင္သေလာ။ သင္သည္ နာခံျခင္းမရွိလွ်င္၊ မည္သည့္အခါမွ် မရွာေဖြလွ်င္၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ လုံးလုံး ပိတ္ထားၿပီး ဘုရားသခင္ကို အာခံလွ်င္၊ ဘုရားသခင္က သင့္အား အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။” “ဘုရားသခင္က သင့္ကို အေလးဂ႐ုမျပဳေပ။ ဘုရားသခင္ကို သင္မခံစားရႏိုင္ေပ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေမွာင္မိုက္ျခင္းရွိသည္။ သင္၏ အသက္တာသည္ အထိအခိုက္ခံရသည္။ သင့္အေပၚသို႔ ဤအရာကို သင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစသည္။ သင္ႏွင့္ ထိုက္တန္သည္။” ဒါကို ဖတ္ရတာ ကြၽန္မကို ဘုရားက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဖာ္ထုတ္ေနသလိုမ်ိဳး စိတ္ထိခိုက္ေစတယ္။ တာဝန္ကို ကြၽန္မ အရမ္းမာနေထာင္လႊားစြာနဲ႔ ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ခဲ့မိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားကို နားလည္ၿပီး ဒီတာဝန္မွာ အေတာ္အတန္ ထိေရာက္လို႔၊ ကြၽန္မမွာ အစြမ္းအစေကာင္းနဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိတယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအေနနဲ႔ အေ႐ြးခံရေတာ့၊ ကြၽန္မ အရမ္းစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခားလူေတြကို စအထင္ေသးၿပီး မထီမဲ့ျမင္ျပဳခဲ့သလို၊ ဘယ္သူကိုမွ အေလးအနက္ သေဘာမထားခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြရွိေတာ့၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ် လုပ္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက မတူတဲ့ အႀကံေတြ တင္ျပေတာ့၊ အဲဒါေတြကို ဘုရားဆီကလို႔ မခံယူခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ ကြၽန္မသေဘာထားက၊ “ဒါကို ရွင္ပိုနားလည္လား၊ ကြၽန္မက ပိုနားလည္လား” ဆိုတာပဲ။ တျခားလူေတြေျပာတာ မွန္ရင္ေတာင္၊ လက္မခံခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ ခုခံ၊ ျငင္းပယ္ၿပီး၊ ဆင္ေျခမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေခ်ပခဲ့တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ အရာရာကို ကြၽန္မသေဘာအတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၾကတဲ့ သေဘာပဲ။ ကြၽန္မ ေတြးတာကို သူတို႔ အၿမဲ စိုးရိမ္ၾကၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ ပုံမွန္အတိုင္း အဆင္မေျပႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခါမွာေတာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မ မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ရေတာ့၊ စည္းမ်ဥ္းေတြမရွိဘဲ ကြၽန္မ ထင္ရာျပဳမူခဲ့တယ္။ အဲဒါက အလႉေငြေတြကို အလဟႆျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မစိတ္သေဘာထားက အရမ္း မာနေထာင္လႊားခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ ျမည္းေလာက္ကို ယုတၱိမတန္ေအာင္ ေခါင္းမာခဲ့တာ။ ကြၽန္မရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ သေဘာထားက ဘုရားအတြက္ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ခဲ့ၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မလုပ္သမွ်က အတားအဆီးနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈကို ျမင္ေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပါးမ႐ိုက္ဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ အရမ္းထင္ခဲ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို ဘာေၾကာင့္ နားမေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ။ အခုက အက်ိဳးဆက္ေတြ ရွိလာၿပီျဖစ္သလို၊ ေနာင္တရတာ အသုံးမဝင္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မျပႆနာေတြ သုံးသပ္တာကို ကြၽန္မ စအာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ရွာေဖြရင္းနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္မႈအသစ္ေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္အမွန္ဟု မွတ္ယူျခင္းသည္ လူမ်ား၏ အသိသာဆုံးေသာ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိပါက၊ ၎တို႔ သန႔္စင္ျခင္းခံရဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လူတို႔သည္ မာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အမွန္ထင္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားရွိၾကသည္။ ၎တို႔ မွန္ကန္သည္ဟု အစဥ္ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔ထင္ျမင္သည့္အရာ၊ ေျပာဆိုသည့္အရာႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္ရွိသည့္အရာအားလုံးတြင္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ႏွင့္ စိတ္ထားက မွန္ကန္သည္၊ အျခားမည္သူမဆိုက ေျပာသည့္အရာတိုင္းက ၎တို႔ေျပာသကဲ့သို႔ ေကာင္းမြန္ျခင္း၊ မွန္ကန္ျခင္းမရွိဟု အစဥ္ ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကိုသာ အစဥ္ စြဲကိုင္ထားၾကၿပီး အျခားမည္သူမဆိုက ေျပာသည့္အရာတိုင္းကို နားမေထာင္ၾကေပ။ အျခားလူတို႔ေျပာသည့္အရာက မွန္ကန္ၿပီး သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္အခါတြင္ပင္ ၎တို႔က လက္မခံၾကေပ။ နားေထာင္ေနသည့္ပုံစံမွ်သာရွိၿပီး မည္သည့္အရာကိုမွ် လက္မခံေပ။ လုပ္ေဆာင္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္လာေသာအခါ၎တို႔က ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းျဖင့္ သြားဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မွန္ကန္ၿပီး ခိုင္လုံမႈရွိသည္ဟု အစဥ္သျဖင့္ ထင္ၾကသည္။ သင္သည္ မွန္ကန္ၿပီး ခိုင္လုံေကာင္း ခိုင္လုံႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ျပႆနာမ်ားမရွိဘဲ မွန္ကန္သည့္အရာကို သင္လုပ္ေကာင္းလုပ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သင္ ထုတ္ေဖာ္ျပေသာ စိတ္သေဘာထားမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းသည္ မာနေထာင္လႊားျခင္းျဖစ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို အမွန္ဟုထင္ျမင္ျခင္း မဟုတ္သေလာ။ သင္က ဤမာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကို အမွန္ထင္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို မပစ္ပယ္ႏိုင္လွ်င္ ယင္းက သင္၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈကို ထိခိုက္မည္ေလာ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ သင္၏ အရည္အခ်င္းကို ထိခိုက္မည္ေလာ။ ဤမာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကို အမွန္ထင္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို သင္ မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္ ေနာင္တြင္ ႀကီးမားေသာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားကို ႀကဳံရႏိုင္ေျခရွိသည္။ ႀကဳံရမည္မွာ သံသယရွိစရာမလိုေပ။ ဤသည္မွာ ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏိုင္ေပ။ လူ၌ ထင္ရွားျပသေသာဤအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္က ျမင္ႏိုင္ပါသလား။ အလြန္႔အလြန္ပင္ ေကာင္းစြာ ျမင္ႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ အတြင္းက်ဆုံး ျဖစ္တည္မႈကို ဆန္းစစ္ေလ့လာ႐ုံမကဘဲ ၎တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္စကားတိုင္း၊ လုပ္ရပ္တိုင္းကို အစဥ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ဘုရားသခင္က သင့္၌ ထင္ရွားျပသေသာ ဤအရာမ်ားကို ျမင္ေသာအခါ မည္သို႔ေျပာမည္နည္း။ ဘုရားသခင္က ‘သင္သည္ ေခါင္းမာသည္။ သင္က မွားယြင္းေနသည္ကို မသိေသာအခါ သင္၏ ထင္ျမင္ခ်က္အတိုင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းက နားလည္ေပးႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သင္က မွားယြင္းေနသည္ကို အျပည့္အဝ ေကာင္းစြာ သိေသာအခါတြင္ သင္၏ ထင္ျမင္ခ်က္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ဆဲျဖစ္ၿပီး ေနာင္တရရန္ ျငင္းဆန္လွ်င္ သင္သည္ ေခါင္းမာ၍ အသက္ႀကီးေသာ အ႐ူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္။ မည္သူ၏ အႀကံျပဳခ်က္ျဖစ္ပါေစ သင္က အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ရန္မူလိုေသာ သေဘာထားႏွင့္ တုံ႔ျပန္လွ်င္၊ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံလွ်င္၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး၌ ရန္ၿငိဳး၊ ပိတ္ထားျခင္း၊ ျငင္းဆန္ျခင္းမွလြဲ၍ အျခားမရွိလွ်င္ သင္သည္ ရယ္ဖြယ္ရာ၊ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ အ႐ူးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သင့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ ခက္ခဲလြန္းသည္။’ သင္သည္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ အလြန္ခက္ခဲသည္မွာ မည္သို႔ျဖစ္သနည္း။ သင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ခက္ခဲသည့္အရာမွာ သင္၏အျပဳအမူသည္ အမႈကိစၥမ်ားကို မွားယြင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ပုံလုပ္ေဆာင္နည္း သို႔မဟုတ္ မွားယြင္းေသာ အျပဳအမူ မဟုတ္ေပ၊ ထိုထက္ ယင္းက စိတ္သေဘာထားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းက အဘယ္စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာ္ျပသနည္း။ သင္သည္ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး မုန္းတီးသည္။ သမၼာတရားကို မုန္းတီးမႈျဖင့္ သင့္အား သတ္မွတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္က ျမင္သည့္အတိုင္းဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဒုကၡေတြ႕ေလၿပီ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ပစ္ပစ္ခါခါ ျငင္းပယ္သည္။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အေလးမထားေပ။...သမၼာတရားအေပၚ မုန္းတီးသည့္သူတစ္ဦးသည္ ၎၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးမည္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးသည္ဟု ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာသနည္း။ ဤပုဂၢိဳလ္သည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိန္ဆဲခဲ့သေလာ။ ၎တို႔က ဘုရားသခင္ကို ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ဆန္႔က်င္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ေဝဖန္အျပစ္တင္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ရႈတ္ခ်သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရားအေပၚ မုန္းတီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကဲ့သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို ဖြင့္ျပျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးျခင္းျဖစ္သည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုသနည္း။ ဤသည္မွာ တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ ေၾကာင္သူေတာ္ဖာရိရွဲမ်ားသည္ သမၼာတရားကို မုန္းတီးေသာေၾကာင့္ သခင္ေယရႈကို လက္ဝါးကပ္တိုင္တြင္ သံႏွင့္ ႐ိုက္ခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖစ္လာေသာအခါ အက်ိဳးဆက္မ်ားက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူတစ္ေယာက္က သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ၿပီး သမၼာတရားကို ရန္လိုေသာ စိတ္သေဘာထားရွိသည့္အခါ ၎သည္ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို အခ်ိန္မေ႐ြး ေနရာမေ႐ြး ထုတ္ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး၊ ၎သည္ ယင္းကို မွီခိုအားထားသည့္ အေျခအေနတစ္ခု၌ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပါက၊ ၎သည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္လိမ့္မည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မဆန႔္က်င္လိမ့္မည္ေလာ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္သည့္၊ ၎တို႔ျပဳလုပ္ရမည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာတစ္ခု ႀကဳံရသည့္အခါ၊ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ဘဲ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအေပၚ မွီခိုအားထားသည့္ အေျခအေနတစ္ခု၌ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အလိုအေလ်ာက္ ဆန႔္က်င္ၿပီး သစၥာေဖာက္မိလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားအေပၚ မုန္းတီးသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ မၾကာခဏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အၾကင္သူသည္ သူႏွင့္ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့မွပဲ ကြၽန္မစိတ္သေဘာထားက မာနေထာင္လႊား႐ုံမက၊ ပိုဆိုးတာက သမၼာတရားကို ကြၽန္မ ၿငီးေငြ႕၊ မုန္းတီးၿပီး ဘုရားကို မုန္းမိမွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အႀကံေပးၾကၿပီး ေခါင္းေဆာင္က ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေခ်ပဖို႔ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ သုံးၿပီး ကြၽန္မခုခံတာ မွားမွန္း ျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္၊ ဟန႔္တားတာပဲ လုပ္ခဲ့မိတာ။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသုံးသပ္ေသးသလို၊ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အႀကံေပးေတာ့၊ အဲဒီအႀကံ မွန္သလို သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ ကိုက္မွန္း ရွင္းရွင္း သိေပမဲ့၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ မနာခံေသးသလို၊ ျငင္းပယ္ၿပီး အဆုံးစြန္ ေခါင္းမာခဲ့တယ္။ ဒါက သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ မုန္းတီးတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားပဲ မဟုတ္လား။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သမၼာတရားကို မုန္းတီးမႈျဖင့္ သင့္အား သတ္မွတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္က ျမင္သည့္အတိုင္းဆိုလွ်င္ သင္သည္ ဒုကၡေတြ႕ေလၿပီ။” “သမၼာတရားအေပၚ မုန္းတီးသည့္သူတစ္ဦးသည္ ၎၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဘုရားသခင္ကို မုန္းတီးမည္ ျဖစ္သည္။” ဒါ ကြၽန္မအတြက္ ပိုလို႔ေတာင္ စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားစိတ္သေဘာထားက ေျဖာင့္မတ္၊ သန႔္ရွင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေတြအေပၚ ဘုရားသေဘာထားက သမၼာတရားနဲ႔ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မတို႔ သေဘာထားအေပၚ အေျခခံတယ္။ သမၼာတရားက ဘုရားရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေဖာ္ျပတာက သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕မုန္းတီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားပဲ။ ဒါဘုရားကို မုန္းတီးမႈ မဟုတ္လား။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့‌ စိတ္သေဘာထာ ဘာပဲျဖစ္ႏိုင္ပါေစ၊ သမၼာတရားကို လက္ခံသေ႐ြ႕၊ ျပဳျပင္လို႔မရႏိုင္တာ ဘာမွမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္တာ ခံရဖို႔ သူတို႔အားလုံးမွာ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သဘာဝ အႏွစ္သာရက သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး မုန္းတာျဖစ္ရင္၊ သူတို႔က ဘုရားရဲ႕ ရန္သူပဲ။ ဘုရားရဲ႕ ရန္သူေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ကယ္တင္ခံရႏိုင္မွာလဲ။ အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြအားလုံးကို ေတြးမိတယ္။ သူတို႔က သမၼာတရားကို မုန္းၿပီး လုံးဝ လက္မခံၾကလို႔ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ထုတ္ေဖာ္ျပခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရတာပဲ။

ကြၽန္မ အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္တဲ့အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ထိခိုက္နစ္နာမႈကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါတိုင္း စိတ္ႏွလုံးထဲက ဓားတစ္စင္းလို နာက်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ဒီက်ရႈံးမႈက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းနာက်င္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို က်ရႈံးမႈမရွိဘဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထား အရမ္းဆိုး႐ြားမွန္း ကြၽန္မသိခဲ့မွာ မဟုတ္သလို၊ ကြၽန္မက အႏၲရာယ္က်လုလုျဖစ္မွန္း ပိုလို႔ေတာင္ သတိထားမိခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ကြၽန္မ အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး၊ အနာဂတ္ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သမၼာတရား လက္ေတြ႕လုပ္တဲ့အေပၚ အာ႐ုံစိုက္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မကို လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ မၾကာခဏ ေတြးမိတယ္။ “ကြၽန္မကို ဘာက အရမ္းမာနေထာင္လႊားေစတာလဲ။ ဒီေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ငါ ဘယ္လို ေျဖရွင္းႏိုင္မလဲ”လို႔ေပါ့။ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းရာမွာ၊ ကြၽန္မကို ႐ုတ္တရက္ ဉာဏ္အလင္းေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “ဆုေက်းဇူးရွိၿပီး အထူးပါရမီရွိသည့္လူမ်ားက ၎တို႔သည္ အလြန္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ အရာအားလုံးကို နားလည္ေၾကာင္း ေတြးထင္ၾကေသာ္လည္း၊ ထိုဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ အထူးပါရမီတို႔သည္ သမၼာတရားကို ကိုယ္စားမျပဳေၾကာင္း၊ ဤအရာမ်ားသည္ သမၼာတရားႏွင့္ မည္သည့္ဆက္စပ္မႈမွ် မရွိေၾကာင္းကို မသိၾကေခ်။ မိမိတို႔ အျပဳအမူအား မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားသည္ သမၼာတရားႏွင့္ မၾကာခဏ ဆန႔္က်င္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤအရာကို ၎တို႔ မေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔က၊ ‘ကြၽန္ုပ္ မည္မွ် လိမၼာပါးနပ္သည္ကို ၾကည့္ပါ။ အင္မတန္ ေတာ္သည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ား ကြၽန္ုပ္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အလြန္႔အလြန္ အေျမာ္အျမင္ရွိသည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားပါတကား။ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူမွ် ငါ့ကို ယွဥ္၍မရ’ ဟု ေတြးၾကဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အတၱအျပည့္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သေဘာက်သည့္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ အစဥ္အၿမဲ အသက္ရွင္ၾကေလသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို တည္ၿငိမ္ေစကာ ဘုရားသခင္က ၎တို႔အား မည္သည့္အရာ ေတာင္းဆိုသည္၊ သမၼာတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားက မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ ဆိုသည္တို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားဖို႔ ၎တို႔အတြက္ ခက္ခဲေပသည္။ ၎တို႔အတြက္ သမၼာတရားကို နားလည္ရန္ ခက္ခဲၿပီး၊ ၎တို႔သည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္၊ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဝင္ေရာက္ဖို႔လည္း ၎တို႔အတြက္ အလြန္ခက္ခဲေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ လူမ်ား အသက္ရွင္ဖို႔ အမွီျပဳသည့္အရာ အတိအက်မွာ အဘယ္နည္း) “မိမိ၏ တာဝန္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ ခက္ခဲသည္ဟု သင္တို႔ေျပာမည္ေလာ။ အမွန္တြင္၊ မခက္ခဲေပ။ လူတို႔အေနျဖင့္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသေဘာတစ္ခုသာ ခံယူႏိုင္ရမည္၊ အသိစိတ္အနည္းငယ္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သင့္ေတာ္ေသာ အေနအထားတစ္ခု ခံယူႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ သင္ မည္မွ် ပညာတတ္ပါေစ၊ မည္သည့္ ဆုမ်ားကို သင္ ရရွိၿပီးျဖစ္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ သင္ မည္မွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျဖစ္ပါေစ၊ သင္၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ရာထူးတို႔ မည္မွ်ျမင့္မားႏိုင္ပါေစ ဤအရာမ်ားအားလုံးကို သင္လက္လႊတ္ရမည္။ သူတစ္ပါးကို အထက္စီးမွ မဆက္ဆံရေခ်။ ဤအရာအားလုံးသည္ အခ်ည္းႏွီးအျဖစ္ မွတ္ယူ၍ ရေပသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ဤဂုဏ္အသေရတို႔ မည္မွ်ႀကီးမားပါေစ ဤအေပၚယံအရာမ်ားသည္ သမၼာတရား မဟုတ္သည့္အတြက္ သမၼာတရားထက္ မျမင့္မားႏိုင္သလို၊ သမၼာတရား၏ေနရာကို မယူႏိုင္ေခ်။ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ ရွင္းလင္းရမည္ ျဖစ္သည္။ သင္က ‘ကြၽန္ုပ္သည္ အလြန္ အထုံပါရမီရွိသည္၊ ကြၽန္ုပ္၌ အလြန္ထက္ျမက္သည့္ဉာဏ္ ရွိသည္၊ ကြၽန္ုပ္၏ တုံ႔္ျပန္မႈသည္ အလြန္ျမန္သည္၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သင္ယူႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ုပ္၌ အလြန္႔အလြန္ေကာင္းေသာ မွတ္ဉာဏ္ ရွိေသာေၾကာင့္၊ အဆုံးသတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႔ ကြၽန္ုပ္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီသည္’ဟု ေျပာလွ်င္၊ ဤအရာမ်ားကို အရင္းႏွီးအျဖစ္ သင္ အစဥ္ အသုံးျပဳၿပီး ယင္းတို႔ကို တန္ဖိုးရွိေသာ၊ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားအျဖစ္ ျမင္ပါက၊ ဤသည္မွာ ျပႆနာျဖစ္သည္။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို ဤအရာမ်ားက ေနရာယူပါက၊ ယင္းတို႔သည္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲ အျမစ္တြယ္ၿပီးျဖစ္ပါက၊ သင့္အတြက္ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ခက္ခဲလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ယင္း၏ အက်ိဳးဆက္မ်ားမွာ မေတြးရက္စရာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္ခ်စ္သည့္၊ ေကာင္းပုံရသည့္၊ သင့္အတြက္ အဖိုးတန္သည့္ ထိုအရာမ်ားကို ဦးစြာခ်ၿပီး ျငင္းပယ္ရမည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ သမၼာတရား မဟုတ္ေပ။ ယင္းထက္၊ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းမွ သင့္ကို ပိတ္ဆို႔ႏိုင္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ျပည့္မီေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက နားလည္သြားေစတယ္။ တျခားအေၾကာင္းရင္းအတြက္ေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းမာနေထာင္လႊားခဲ့ၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့မွန္းကိုေပါ့။ အဲဒါက ကိုယ့္ဆုေက်းဇူးနဲ႔ အၿမဲ အသက္ရွင္ခဲ့လို႔ပဲ။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားကို ကြၽန္မ သိၿပီး အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံတခ်ိဳ႕ ရွိလို႔၊ ၿပီးေတာ့ အျပင္ပန္းမွာ စိတ္စြမ္းရည္တခ်ိဳ႕ရွိၿပီး တခ်ိဳ႕ အလုပ္ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္လို႔ ဒီဆုေက်းဇူးေတြကို အရင္းအႏွီးလို ယူမွတ္ခဲ့တယ္၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုံးဝ မရွာခဲ့ဘူး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အထင္ေသးၿပီး၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္းနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့သလို၊ သူတို႔ အႀကံေတြကို လုံးဝ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ တျခားအရာအားလုံးေပၚမွာ ဆုေက်းဇူးကို ထားတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိအမွတ္ျပဳ၊ ပိုမာနေထာင္လႊားလာခဲ့သလို၊ လုံးဝ မမွားခဲ့သလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ကူးေတြက သမၼာတရား စည္မ်ဥ္းေတြနဲ႔ လုံးဝ မကိုက္မွန္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အခ်ိန္မီ ထုတ္ေဖာ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေတြအားလုံး မွားခဲတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ၊ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အျပင္ပန္းမွာ သာမန္ျဖစ္ၿပီး ဆုေက်းဇူးမရွိေပမဲ့၊ သူတို႔တာဝန္မွာ၊ လက္ေတြက်တဲ့ပုံစံနဲ႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔မွာ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ျမင္လို႔ရၿပီး၊ သူတို႔တာဝန္မွာ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ရႏိုင္ၾကတယ္။ ဆုေက်းဇူးေတြရွိတာက သမၼာတရားကို နားလည္တာ မဟုတ္မွန္း အျဖစ္မွန္ေတြက ျပခဲ့တယ္။ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာဘဲ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္ၿပီး ဆုေက်းဇူးေတြနဲ႔ပဲ အသက္ရွင္ရင္၊ ပိုပိုၿပီး မာနေထာင္လႊားလာ႐ုံပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။ လူ႔သဘာဝနဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရား အားလုံး ေပ်ာက္ဆုံးၿပီး ဘုရားကို အလိုလို ခုခံမိႏိုင္တယ္။ မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို အေျခခံက်က် ေျဖရွင္းဖို႔၊ ဒီအရင္းအႏွီးကို ကြၽန္မတို႔ လက္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျငင္းၿပီး သမၼာတရားကို ရွာဖို႔ သင္ယူရမယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္တာကို ကြၽန္မ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာေတြ ႀကဳံၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အကူအညီ ေတာင္းခ်င္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တိုက္ပြဲတစ္ခု ရွိေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မစိတ္ကူးေတြက အရမ္းသင့္ေတာ္ၿပီး၊ တျခားလူအားလုံးကို ေမးတာက မလိုအပ္ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။ ႐ိုးရွင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုေတာင္ မကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ တျခားလူေတြရဲ႕ အထင္ေသးတာ ခံရမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မ အရမ္းယုံမိခဲ့လို႔ က်ဴးလြန္မိခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြကို ေတြးမိတဲ့အခါ၊ နည္းနည္းေၾကာက္မိၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြကို မဖက္တြယ္ရဲေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပစ္ၿပီး လူတိုင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့တယ္။ မၾကာခင္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိနားလည္မႈနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈတခ်ိဳ႕ ရွိမွန္း ေတြ႕ခဲ့ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ကို ဦးေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မ ထပ္အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါ အသင္းေတာ္က ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္တစ္ေယာက္ မရွိဘူး။ အစ္မလီက ဧဝံေဂလိ ေဟာရာမွာ တက္ႂကြၿပီး၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ မိတ္သဟာယျပဳတာ ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ၊ အစ္မလီက ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈပဲလို႔ ဆုံးျဖတ္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ တြဲဖက္ညီအစ္မက ကြၽန္မကို သတိေပးတယ္။ အသင္းေတာ္ သင္းေထာက္တစ္ေယာက္ကို ေ႐ြးတာက အေသြးအမႊား ကိစၥမဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ကို အကူအညီေတာင္းသင့္တယ္တဲ့။ ကြၽန္မညီမရဲ႕ ဝန္ေလးတဲ့ အမူအရာကို ျမင္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ “အစ္မလီက ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ အၿမဲ တက္ႂကြတာ။ အစ္မလီကလြဲလို႔ ပိုသင့္ေတာ္တဲ့ သူရွိလို႔လား။ ဒါ့အျပင္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရာထူးတိုးတာက လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရး သက္သက္ပဲျဖစ္လို႔၊ သူ မသင့္ေတာ္ရင္၊ ေျပာင္းေ႐ြ႕လိုက္လို႔ရတာပဲ။ အႀကံေပးဖို႔ ဘာလို႔ ေခါင္းေဆာင္ လိုမွာလဲ”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ ခုခံေနတုန္းမွာပဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “သင္၏အေတြးက မွန္ကန္လွ်င္ပင္ သင္သည္ အျခားလူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကိုလည္း ထည့္တြက္စဥ္းစားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ လုံးဝ ထည့္တြက္မစဥ္းစားလွ်င္၊ ဤသည္မွာ အလြန္အမင္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု မွတ္ယူျခင္း မဟုတ္သေလာ။” ဟုတ္တယ္။ ကြၽန္မညီမက မေသမခ်ာျဖစ္မွေတာ့ ကြၽန္မ ရွာေဖြသင့္တယ္။ ကြၽန္မ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းတုန္းမွာ၊ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “သင္သည္ စိတ္ကူးတစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုရွိသည့္အခါတိုင္းတြင္ ယင္းသည္ မွန္ကန္ၿပီး၊ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာျဖစ္သည္ဟု သင္က ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ဘဲ အခိုင္အမာဆိုလွ်င္ သင္သည္ မာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အမွန္ထင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ မွန္ကန္သည္ဟု ခံစားရေသာ စိတ္ကူး၊ သို႔မဟုတ္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုရွိေသာ္လည္း သင့္ကိုယ္သင္ အျပည့္အဝယုံၾကည္မႈမရွိသကဲ့သို႔၊ ရွာေဖြျခင္း၊ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္းျဖင့္ ေသခ်ာေစႏိုင္လွ်င္ ဤသည္မွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အမွန္ထင္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ယင္းကို မေဆာင္႐ြက္မီတြင္ လူတိုင္း၏ သေဘာတူညီခ်က္ႏွင့္ လက္ခံမႈကို ရယူျခင္းသည္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိသည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ မၾကာခဏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အၾကင္သူသည္ သူႏွင့္ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးကို ရရွိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က နားလည္သြားေစတယ္၊ ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ ထင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္ၿပီး သမၼာတရားကို ရွာဖို႔ သင္ယူသင့္တယ္ဆိုတာေပါ့။ ဒီသေဘာထားနဲ႔ပဲ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈ ရႏိုင္ၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ပိုပိုၿပီး ေတာ္လာႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မာနေထာင္လႊားစြာနဲ႔ ဖက္တြယ္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ သတိေပးခ်က္ေတြကို မထီမဲ့ျပင္ျပဳရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မစြန႔္လႊတ္သလို သမၼာတရားကို မရွာေဖြရင္၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈကို မရႏိုင္ဘူး။ ဒီအေတြးနဲ႔၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲက ခုခံမႈက တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းတယ္၊ ဒီကိစၥကို ဘုရားဆီ အပ္ၿပီး လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ လူေတြကို ေ႐ြးခ်ယ္၊ ရာထူးတိုးေပးျခင္းရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကိုလည္း ကြၽန္မရွာခဲ့တယ္။ ရက္နည္းနည္းၾကာေတာ့၊ အစ္မလီက အရမ္းတက္ႂကြပုံေပၚေပမဲ့၊ ကိစၥေတြကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ပဲ လုပ္ၿပီး မၾကာခဏ ပ်င္းသလို၊ ဉာဏ္မ်ားတယ္၊ ျဖစ္သလိုလုပ္တယ္၊ အခက္အခဲေတြ ႀကဳံတဲ့အခါ ေနာက္ဆုတ္လို႔ အခုခ်ိန္မွာေတာင္ ဝင္ေရာက္မႈမရွိဘူးလို႔ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီက သိခဲ့ရတယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြအရ၊ သူက ဧဝံေဂလိ သင္းေထာက္ျဖစ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒါကို ၾကားေတာ့၊ ကိုယ့္ရႈေထာင့္အျမင္အေပၚ မရမကမလုပ္ခဲ့တာကို ကြၽန္မ ဝမ္းသာမိတယ္။ မဟုတ္ရင္၊ မသင့္ေတာ္တဲ့လူကို အသုံးျပဳတာက ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို ေသခ်ာေပါက္ ဟန႔္တားမွာပဲ။ ဒါဟာ တကယ္ကို ဘုရားရဲ႕ ကြယ္ကာမႈပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈအတြက္ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ျခင္းနဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို လက္ခံျခင္းအားျဖင့္၊ တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြနဲ႔ ေသြဖည္မႈေတြကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးလည္း ေအးခ်မ္းသြားမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အခု၊ အရင္က ကြၽန္မရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ အရမ္းရွက္မိတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈမရွိဘဲနဲ႔၊ ျပင္းထန္တဲ့ ျပဳျပင္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း၊ ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမျခင္း၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈမရွိဘဲနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ သုံးသပ္မိခဲ့မွာ မဟုတ္သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျငင္းပယ္ၿပီး တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို လက္ခံမိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုကြၽန္မ ခပ္လ်ိဳလ်ိဳပိုေနၿပီး၊ ျပႆနာေတြရွိတဲ့အခါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြး၊ ရွာေဖြႏိုင္တယ္။ ဒီလိုနည္းနည္း ေျပာင္းလဲတာက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ အမႈေတာ္ရဲ႕ ရလဒ္ပါ။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲကေန ဘုရားကို တကယ္ ေက်းဇူးတင္တယ္။