၁၉၈၉ မွာ သခင္ေယရႈေနာက္ ကြၽန္မ စလိုက္ခဲ့တယ္။ ဝတ္ျပဳအစီအစဥ္တက္ၿပီး က်မ္းစာဖတ္ျခင္းအားျဖင့္၊ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ အရာခပ္သိမ္းကို ဘုရားက ဖန္ဆင္းခဲ့မွန္း၊ သခင္ေယရႈက စာတန္ရဲ႕ လက္ခုပ္ကေန လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ မယုံႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေက်းဇူးေတာ္၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးရင္း၊ ကိုယ္တိုင္လူ႔ဇာတိခံၿပီး ကားတိုင္မွာ အေသခံခဲ့မွန္း သိခဲ့ရတယ္။ သခင့္အေပၚ ကြၽန္မ သိပ္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ အလုပ္တစ္ခုကို အတည္တက်လုပ္ရင္းနဲ႔ ဧဝံေဂလိ စေဝမွ်ခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားေက်ာင္းသြားတာ၊ က်မ္းစာဖတ္တာေတြက ကြၽန္မဘဝနီးနီး ျဖစ္လာတယ္။ အႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့၊ ဧဝံေဂလိ ပ်ံ႕ႏွံ႔တာ တကယ္ျမန္ခဲ့ၿပီး၊ မၾကာခင္ အသင္းေတာ္သစ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကြၽန္မတို႔ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မက စီရင္စုႏွစ္ခုရဲ႕ အလုပ္အတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးတစ္ခုဆီကို အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အလုပ္ထြက္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ ေန႔တိုင္းက တကယ္စိတ္ေက်နပ္စရာပါ။

အဲဒီေနာက္ ၁၉၉၇ ကေနစၿပီး၊ ကြၽန္မ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးစုံ စေပၚလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ ဧဝံေဂလိျပဳတာက အဆင္ေျပမေနခဲ့ဘူး၊ မက်န္းမာတာေတြက ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ မေပ်ာက္သလို၊ နတ္ဆိုးေတြလည္း ကြၽန္မတို႔ မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အသိသာဆုံးက ကြၽန္မရဲ႕ ေဒသနာေတြက ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္ၿပီး ထိုးထြင္းအျမင္ မရွိဘူး။ သူတို႔ ဘာေဟာသင့္လဲလို႔ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြက ေမးၿပီး ကြၽန္မက၊ “တကယ္အက်ပ္႐ိုက္ေနရင္၊ က်မ္းစာသာ ဖတ္လိုက္ပါ”လို႔ ေျပာခဲ့တာ သတိရတယ္။ အဲဒါ ေျဖရွင္းခ်က္ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္မွန္း၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔ဘာသာ က်မ္းစာဖတ္ႏိုင္လို႔ ဖတ္ျပေပးဖို႔ မလိုမွန္း ကြၽန္မ သိတယ္။ အသင္းသားေတြက ဝိညာဥ္ေရးရာ အာဟာရတစ္ခုမွ မရၾကသလို အားနည္းေနၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔က အသင္းသားသစ္ေတြ ရမေန႐ုံမက ရွိရင္းစြဲေတြက အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က သူတို႔ယုံၾကည္ျခင္းကို လုံးဝ စြန႔္ၾကၿပီး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တခ်ိဳ႕ေတာင္ ေလာကထဲကို ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မက သခင့္ကို ေအာ္ေခၚရင္းနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ အစာေရွာင္၊ ဆုေတာင္းေနခဲ့ၾကၿပီး၊ ေဟနန္ စီရင္စုထဲက ဆရာေတာ္ဆီကိုလည္း ဆက္သြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ေျခာက္ကပ္တဲ့ အေျခအေနကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ကြၽန္မ ၿငိမ္ၿငိမ္ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ၿပီး၊ မစားႏိုင္၊ မအိပ္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မေတြးေနမိတယ္၊ ကိစၥေတြ ဒီလိုျဖစ္ေနရင္၊ အရမ္းကို ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေထာင္ခဲ့ရတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြအားလုံး အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္စစီၿပိဳလဲသြားႏိုင္လား။ အဲဒါဆိုရင္ သခင္ျပန္ႂကြလာတဲ့အခါ သူ႔ကို ကြၽန္မ ဘာကိုျပရမွာလဲ။ အဲဒါက ကြၽန္မကို အျပစ္သား ျဖစ္ေစမွာ မဟုတ္လားေပါ့။ မဟုတ္ေသးဘူး၊ တျခားအသင္းေတာ္ေတြကို တစ္ခ်က္ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္ေပါ့။

ပထမဆုံး ကြၽန္မတို႔ ေဒသမွာ ဂုဏ္သတင္းအရွိဆုံး အႀကီးအကဲ ဝူဆီ လည္ပတ္ခဲ့ေပမဲ့၊ မေျပာင္းလဲတဲ့ အရာေတြကိုပဲ သူ ေဟာေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အႀကီးအကဲ ဝူရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္အရ၊ အႀကီးအကဲ ယြမ္ကို ေတြ႕ဖို႔ ေဘက်င္းကို သြားခဲ့တယ္။ သူက အေလးစားခံရတဲ့ ေနာက္ထပ္ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႔မွာ အသင္းေတာ္ကို ႏိုးထေစႏိုင္ေအာင္ေဝမွ်ဖို႔ ဉာဏ္အလင္းေပးတာတစ္ခု ေသခ်ာေပါက္ရွိမွာပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳတဲ့ သုံးရက္တာမွာ၊ သူေျပာျပသမွ်အေၾကာင္းက သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဘဝ၊ သခင့္အတြက္ စြန႔္လႊတ္တာေတြ သူ လုပ္ခဲ့ပုံ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သူ႔ကို ဖိႏွိပ္ခဲ့ပုံေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ လုံးဝက ဉာဏ္အလင္းမေပးဘူး။ ေဘက်င္းကို ခရီးထြက္ခဲ့တာ အလဟႆပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ေတာင္ကိုရီးယားက ဧဝံေဂလိဆရာ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အစ္မတစ္ေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဧဝံေဂလိက တ႐ုတ္ျပည္ကို ေနာက္မွ ေရာက္တဲ့အတြက္ သူတို႔မွာ ေဝမွ်ဖို႔ ျမင့္မားတာ တစ္ခုခုရွိႏိုင္လို႔ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ တြက္ဆမိတယ္။ အရင္အတိုင္း အတူတူပါပဲ၊ ဉာဏ္အလင္းေပးတာ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မ လုံးဝ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ သခင့္ကို ကြၽန္မ ေအာ္ေခၚမိတယ္၊ “အို သခင္၊ ကြၽန္မ ဘာလုပ္သင့္လဲ။ ကြၽန္မ သိသမွ်ကို လုပ္ၿပီးၿပီ၊ ရွာႏိုင္သမွ် လူတိုင္းကို ရွာၿပီးပါၿပီ။ တကယ္ကို ႀကံရာမရျဖစ္မိပါတယ္— ဒီကေန ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ မသိပါဘူး” လို႔ေပါ့။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ။ ေဟနန္ကေန အထက္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္က ဝတ္ျပဳပြဲ လုပ္ေပးေနခ်ိန္မွာ၊ သခင္ ျပန္ႂကြလာၿပီလို႔ေျပာတဲ့ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ အသင္းေတာ္တစ္ပါးကို သူ ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္မိသလို စိတ္လည္းလႈပ္ရွားမိတယ္။ သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို ကြၽန္မ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဲဒီေန႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနတုန္းမွာပဲ သူဒီလိုေျပာတာ ၾကားရတယ္၊ “သခင္ ျပန္ႂကြလာၿပီ၊ အမႈသစ္ကို ျပဳေနၿပီး၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြကို ေျပာေနတယ္လို႔ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက ေျပာတယ္။ သူတို႔က က်မ္းစာကို ဖတ္ေတာင္ မဖတ္ေတာ့ဘူး၊ သခင္က အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ျပန္ႂကြလာၿပီဆိုပဲ”တဲ့။ အဲဒီစကားေတြ သူ႔ႏႈတ္က ထြက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ လူအားလုံးၾကားမွာ ေဆြးေႏြးသံေတြ ညံသြားတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္၊ “ဘာရယ္။ သခင္ျပန္ႂကြလာၿပီ ဟုတ္လား။ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မသိခဲ့ရတာလဲ။ သူက အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ျပန္လာရတာလဲ။ သခင္ေယရႈက အမ်ိဳးသားေလ၊ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ သူ ျပန္လာသင့္တယ္”တဲ့။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္၊ “သခင္ေယရႈက သူ႔ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာခ်ိန္မွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြ ေျပာၿပီး အမႈသစ္ ျပဳမယ့္အေၾကာင္း က်မ္းစာထဲမွာ လုံးဝ မရွိဘူး။ အေရွ႕ရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း ေျပာတာက တကယ္ကို မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”တဲ့။ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတာက သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီး အမႈသစ္ျပဳေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးပုံစံနဲ႔ လူ႔ဇာတိခံခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ဟာ က်မ္းစာက တစ္ခါမွ မေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုပဲလို႔ေပါ့။ ဒီေတာ့ က်မ္းအေျချပဳခ်က္ တစ္ခုမွမရွိဘဲနဲ႔၊ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေပါ့။ ယုံၾကည္သူေတြအေနနဲ႔၊ က်မ္းစာကို လိုက္နာရမွာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီကေန ေသြဖည္တဲ့သူ ဘယ္သူမဆိုက ခရစ္ယာန္မဟုတ္ဘူးလို႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သခင့္ရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္က ေျပာတယ္၊ “ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာအကြၽန္ုပ္တို႔အဘ။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆:၉) “အဘ” ဆိုတာက အမ်ိဳးသားကို ရည္ၫႊန္းတာ မဟုတ္လား။ ဘုရားက ဘယ္လိုလုပ္ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ လူ႔ဇာတိခံယူရမွာလဲလို႔ေပါ့။ ဒါကို ကြၽန္မ ေတြးဆေနတုန္းမွာပဲ၊ အထက္ေခါင္းေဆာင္ ေအာ္တာ ၾကားရတယ္၊ “အေရွ႕ရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လုံးဝ မယုံလိုက္နဲ႔။ သူတို႔ ေျပာတာက က်မ္းစာနဲ႔ မကိုက္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေသြဖည္မသြားေအာင္ တစ္ခ်ိန္လုံး ႏိုးၾကားေနမွျဖစ္မွာ။ ခုကစၿပီး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိထားၿပီး ‘မလုပ္ရမဲ့ အရာသုံးခု’ကို လိုက္နာဖို႔လိုတယ္။ နားမေထာင္ရဘူး၊ မဖတ္ရဘူး၊ ဧည့္မခံရဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ သိုးေတြကို သူတို႔ကို ခိုးခြင့္ေပးလို႔ လုံးဝ မရဘူး”တဲ့။ အစည္းအေဝးၿပီးေတာ့ အဲဒီေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ကြၽန္မ ခဏေလာက္ စကားေျပာခဲ့တယ္။ သူက ေျပာတယ္၊ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ ရွာေဖြတာေတာ္တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အမ်ားႀကီးက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံႏွင့္ၾကၿပီးၿပီတဲ့။ ကြၽန္မ မရွင္းသလိုျဖစ္သြားလို႔၊ သူ႔ကို ေမးလိုက္တယ္၊ က်မ္းစာေကာင္းေကာင္း သိၿပီး သူတို႔ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ထက္သန္တဲ့လူေတြက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းဆီကို ဘာလို႔သြားၾကတာလဲ။ သူတို႔ သြန္သင္ေနၾကတာက ဘာလဲလို႔ေပါ့။ ရွင္းလင္းတဲ့ အေျဖကို သူတို႔ မေပးႏိုင္ဘူး။ က်မ္းစာနဲ႔ မကိုက္ဘူး၊ သခင့္ကို ယုံၾကည္တာက က်မ္းစာကို ယုံၾကည္တာျဖစ္ၿပီး၊ က်မ္းအေျချပဳခ်က္မရွိဘဲ ဘာကိုမွ ယုံလို႔မရဘူးလို႔ပဲ သူ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ တကယ္အေလးေပးတာက၊ “ခင္ဗ်ားက အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္တာေတြက ခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာ ရွိတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား မရွင္းမလင္း ျဖစ္ေနလို႔ လုံးဝမရဘူး၊ က်မ္းစာကို လိုက္နာရမယ္။ သခင္က သူ႔သိုးေတြကို ခင္ဗ်ားဆီ အပ္ထားတာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို ခင္ဗ်ား ကာကြယ္ေပးရမယ္။ သိုးတစ္ေကာင္တစ္ေလကို သူတို႔ကို ခိုးခြင့္ေပးလိုက္ရင္ သခင့္ဆီ ခင္ဗ်ား ရွင္းခ်က္ထုတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး”တဲ့။

သူထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သူေျပာသမွ်ကို တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီ ကြၽန္မ ေဝမွ်လိုက္တယ္၊ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုမွ ဧည့္မခံဖို႔၊ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ အမ်ိဳးေတြကို အသင္းေတာ္ထဲ ေခၚမလာဖို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ေပါ့။ ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုခုအတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို အရင္ယူရမယ္ေပါ့။ ႁခြင္းခ်က္လုံးဝ မရွိသလို၊ ဒါကို မလိုက္နာတဲ့သူ ဘယ္သူမဆို ႏွင္ထုတ္ခံရမယ္ေပါ့။ သူတို႔ကိုလည္း ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒါ သူတို႔ေကာင္းဖို႔ ျဖစ္တယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က အသက္တာမွာ မရင့္က်က္သလို၊ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းမရွိလို႔ လြယ္လြယ္ လွည့္စားခံရႏိုင္လို႔ပဲလို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကေန လူေတြကို လွန႔္ဖို႔၊ ေခါင္းေဆာင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္းပဲ ေကာလာဟလတခ်ိဳ႕ကို ဖန္တီးလိုက္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို မေလ့လာမစစ္ေဆးေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ကြၽန္မ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အစြမ္းကုန္ တားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အံ့ဩစရာေကာင္းတာက၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေရွ႕ရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ေျပာင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ သတိဝီရိယရွိလာၿပီး၊ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္း ေျပာရင္၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔သူတို႔ ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ သံသယဝင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ကြၽန္မ တကယ္ကို သတိထားေနခဲ့တာ၊ ဘယ္သူမဆိုက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း တရားေဟာဆရာ လုံးဝ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။

တစ္ခါ သတိရေသးတယ္၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း တရားေဟာဆရာနဲ႔ ဆုံတယ္။ သူက အဲဒီလူေျပာတာကို တစ္ေန႔လုံး နားေထာင္ၿပီး သူၾကားခဲ့တာကို တကယ္ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိတဲ့သူ ဘယ္သူမဆိုကို ႏွင္ထုတ္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ေျပာခဲ့တာကို သူ ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားတယ္။ သူ ဆက္နားမေထာင္ရဲေတာ့လို႔၊ ကြၽန္မဆီ သတင္းပို႔ဖို႔ အျမန္ျပန္လာခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔လုံး သူနားေထာင္ခဲ့ၿပီး တကယ္ ႀကိဳက္ခဲ့ေပမဲ့၊ လက္မခံရဲဘူး၊ သူ႔ကို ကြၽန္မ ႏွင္ထုတ္မွာ ေၾကာက္တယ္လို႔ သူေျပာတယ္။ အဲဒါကို ၾကားေတာ့၊ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ၾကည့္ၿပီး၊ ေဒါသတႀကီး ေျပာလိုက္တယ္၊ “သူတို႔နဲ႔ မဆက္သြယ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကြၽန္မ ေျပာခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔ ရွင္ဘယ္လိုလုပ္ ဒါမ်ိဳး လုပ္ရက္ရတာလဲ။ သခင္ေယရႈက အမ်ိဳးသားျဖစ္တာ ကြၽန္မတို႔ သိသားပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သခင္က အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ျပန္လာၿပီလို႔ သူတို႔က ေျပာၾကတယ္။ မမွန္ႏိုင္မွန္း သိသာေနတာပဲေလ။ အၾကာႀကီး ရွင္နားေထာင္ခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မ ရွင့္ကို ႏွင္ထုတ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား”လို႔ေပါ့။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ အျမန္ရွင္းျပေပမဲ့ ဘာကိုမွ ကြၽန္မ လက္မခံခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒီစုေဝးပြဲေတြကို ေနာက္ထပ္ မတက္သင့္ဘူး၊ ကြၽန္မပဲ ကိုယ့္ဘာသာ သြားမယ္လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း အဲဒီစုေဝးပြဲမွာ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း လူေတြနဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ဆုံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္ သူတို႔ မွ်ေဝၾကတယ္။ အဲဒီအေပၚ ကြၽန္မတို႔ စကားရည္လုလို႔ရတယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဟနန္ ဆရာေတာ္ ေျပာတာကို ကြၽန္မ သတိရသြားတယ္၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက ဘယ္သူမွ လူေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ ထြက္သြားဖို႔ ထလိုက္တယ္။ အဲဒီကအိမ္ရွင္အစ္မက ကြၽန္မကို ေနၿပီး သူတို႔ေျပာတာ နားေထာင္ခိုင္းေပမဲ့၊ ကြၽန္မ ေဒါသေတြထြက္လြန္းလို႔ သူ႔ကို တစ္ဝႀကီး ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ျပန္သြားၿပီး တျခား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒီစုေဝးပြဲေနရာက လူတခ်ိဳ႕က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ရမယ္လို႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလည္း ေျပာလိုက္တယ္၊ သူတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ဘဲ၊ သူတို႔က တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ရင္၊ ကြၽန္မတို႔အျပစ္က ပိုလို႔ေတာင္ ႀကီးမွာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါကို သခင့္ဆီ ကြၽန္မတို႔ လုံးဝ ရွင္းခ်က္ထုတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေပါ့။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ မတ္လေႏွာင္းပိုင္း တစ္ရက္မွာ၊ ယုံၾကည္သူေရာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြက ကြၽန္မအိမ္မွာနားၿပီး၊ သူတို႔ အသင္းေတာ္က တကယ္အဆင္ေျပေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဘာကိုေတြးရမွန္း ကြၽန္မ မသိဘူး။ ကြၽန္မတို႔ အသင္းေတာ္က သိပ္အားရစရာမရွိဘဲ တစ္ေယာက္မွ မလာေတာ့ေပမဲ့ သူတို႔ကေတာ့ အဆင္ေျပေနတယ္ေလ။ သူတို႔လည္း အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တာမ်ားလားေပါ့။ ဒီအရာအားလုံးကို သေဘာေပါက္ခ်င္လို႔၊ သူတို႔အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ အစ္မက်င္းကို ကြၽန္မ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ သူတို႔က က်မ္းစာ မဖတ္ေတာ့ဘဲ၊ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာေစာင္ကိုပဲ ဖတ္တယ္လို႔ အစ္မက်င္းက ေျပာတယ္။ သူအဲဒီလိုေျပာတာ ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ဆင္းရဲသြားတယ္။ သူလည္း အေရွ႕ရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ယုံၾကည္မွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ သူက လူေကာင္းတစ္ေယာက္၊ က်မ္းစာႏွံ႔စပ္ၿပီး၊ ယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ နာမည္ေကာင္းရွိတယ္။ သူသာ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ေျပာင္းသြားခဲ့ရင္၊ တျခားလူေတြလည္း သူ႔ေနာက္လိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီယုံၾကည္ျခင္းမွာ သူ႔ေနာက္ တျခားလူေတြ လိုက္တာကို ကြၽန္မ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ေန႔မွာပဲ ၿမိဳ႕ျပင္ကို ကြၽန္မ ရထားစီးသြားတယ္။ အဲဒီကိုေရာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္၊ သူနဲ႔အတူ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ၂၀ေက်ာ္က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံသြားၿပီဆိုတာကိုေပါ့။ ျပန္လွည့္ဖို႔ ကြၽန္မ သူ႔ကို တိုက္တြန္းေပမဲ့၊ ကြၽန္မ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ သူအဲဒါကို စြဲၿမဲဖို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ကို ကြၽန္မ ျပန္သြားေတာ့၊ အစ္မက်င္းနဲ႔ တျခားလူေတြက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံသြားၿပီလို႔ အသင္းေတာ္အားလုံးကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခိုင္မာတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ အဲဒီေလာက္ ထက္သန္တဲ့ ရွာေဖြသူေတြက သူတို႔ဆီ ပူးေပါင္းသြားတာ ျမင္ရေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက ေႏွာင့္ယွက္သလို မခံစားရဘဲ၊ မွန္တဲ့လမ္းခရီး ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ စေတြးလာၾကတယ္။ သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို တိတ္တဆိတ္ စၿပီးေတာင္ ဧည့္ခံလာၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ဘုရားတရားကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ကြၽန္မသိတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အပါအဝင္၊ အသင္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္က ပူးေပါင္းသြားၾကတဲ့ ရွန္ဒုန္က အသင္းေတာ္တစ္ပါးအေၾကာင္းလည္း ၾကားရတယ္။

အဲဒါ ရွင္သန္ၿပီး ႀကီးထြားသထက္ ဆက္ႀကီးထြားေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရသလို၊ က်မ္းစာေနာေက်ေနၿပီး ဘုရားတရား ကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ရွာေဖြသူေတြျဖစ္တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အေတာ္မ်ားမ်ားအပါအဝင္၊ ဘာလို႔ လူအမ်ားႀကီးက လက္ခံေနၾကလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သူတို႔က ေလ့လာစုံစမ္းခြင့္မေပးတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ပိုပိုမ်ားတဲ့လူေတြက ပါဝင္လာၿပီး သူတို႔ကို ဘယ္လိုမွ ျပန္ေခၚလို႔မရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကို ေမးေနၾကတယ္။ သူတို႔ ေမးခြန္းနဲ႔ ကြၽန္မ လုံးဝ အခက္ေတြ႕သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း ေဟာသမွ်က ဘာျဖစ္ၿပီး ဘာက အရမ္းႏွစ္သက္စရာ ျဖစ္ေစတာလဲ။ သခင္ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီဆိုတာ မွန္ႏိုင္ပါ့မလား။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မစဥ္းစားတယ္၊ သခင္က အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ျပန္လာတာ မျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ယုံၾကည္ျခင္းရွိေပမဲ့ က်မ္းစာ မဖတ္တာက မမွန္ႏိုင္ဘူးလို႔ေပါ့။ အဲဒီလို သူတို႔အသင္းေတာ္ ရွင္သန္တာက ခဏတာပါပဲ— မရွည္ၾကာႏိုင္ပါဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ အဲဒါကို ကြၽန္မ ေလ့လာဖို႔၊ တျခားအသင္းသားေတြကို လက္ခံခြင့္ေပးဖို႔ လိုလားမေနခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ ပိုၿပီး အနီးကပ္ စေစာင့္ၾကည့္လာခဲ့တယ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကေန ေဝးေဝးေနခိုင္းမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ ဇူလိုင္လမွာ၊ ကြၽန္မ တစ္ကိုယ္လုံး စၿပီး ေရာင္ကိုင္းလာတယ္။ အရမ္းဆိုးလာတဲ့အခါ၊ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္ ျပန္ေတာင္မထႏိုင္ဘူး။ အသင္းသားေတြက ကြၽန္မအတြက္ အစာေရွာင္ၿပီး ဆုေတာင္းေနခဲ့ၾကေပမဲ့ တိုးတက္မႈမရွိခဲ့ဘူး။ သားအိမ္မွာ ၾကက္ဥေလာက္ႀကီးတဲ့ အက်ိတ္ရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္က ေျပာတယ္။ အဲဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မလန႔္သြားၿပီး မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းရင္းနဲ႔ အိမ္ကိုပဲ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သုံးသပ္မႈတခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ စလုပ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ေနမေကာင္းျဖစ္တာက ကြၽန္မကို ဘုရားအျပစ္ေပးတာမ်ားလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒီက်မ္းပိုဒ္ကိုလည္း ေတြးမိတယ္။ “ဧည့္သည္ ဝတ္ျပဳျခင္းအမႈကို မေမ့မေလ်ာ့ၾကႏွင့္။ အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ ဧည့္သည္ဝတ္ကို ျပဳသည္တြင္၊ ေကာင္းကင္တမန္တို႔ကို အမွတ္တမဲ့ ဧည့္ခံၾကၿပီ။” (ေဟၿဗဲ ၾသဝါဒစာ ၁၃:၁-၂) ဒါေပမဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ အသင္းေတာ္ကို ဆက္ပိတ္ပင္ေနခဲ့တယ္၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းလူေတြကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းေနၿပီး၊ သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္းအေၾကာင္း သူတို႔ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ သူတို႔စကားနားေထာင္ဖို႔၊ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ဖို႔၊ အသင္းသားေတြကို သူတို႔ေျပာတာ ေလ့လာခြင့္ေပးဖို႔ ျငင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုျပဳမူရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မ က်မ္းစာကို သိသိသာသာ ဆန႔္က်င္ေနခဲ့တာပဲ။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း ေဟာတဲ့အရာကို ကြၽန္မ တကယ္မသိဘဲနဲ႔၊ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သူ ဘယ္သူကိုမဆိုကြၽန္မ သတိပဲထားေနခဲ့မိတာေလ။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ တကယ္ မဆင္မျခင္ ျဖစ္ခဲ့တာ ထင္တယ္ေပါ့။ ကြၽန္မ သိပ္ေနလို႔မေကာင္းေတာ့ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ဆက္ဆန႔္က်င္ဖို႔ ဆႏၵ၊ အင္အား မရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အေတာ္ၾကာ အထီးက်န္ အကူအညီမဲ့ၿပီး ဘုရားဆီကေန ေဝးသထက္ ေဝးသြားသလို ခံစားေနခဲ့ရတယ္။ သခင့္ဆီ ကြၽန္မ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “သခင္၊ ခုခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အရမ္းအားနည္းေနပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မကို တကယ္စြန႔္ပစ္ေနၿပီလား။ သခင္၊ ကြၽန္မအနီးမွာ ကိုယ္ေတာ္ရွိခဲ့တဲ့ အရင္က ပုံစံကို ကြၽန္မ ဘယ္လို ျပန္သြားလို႔ရႏိုင္မလဲ။ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္မွာလဲ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြၽန္မဆီ ျပၿပီး ကယ္တင္ေတာ္မူပါ”လို႔ေပါ့။

ဆိုး႐ြားတဲ့ ေဝဒနာနဲ႔ ေန႔တိုင္း ကြၽန္မ အခ်ိန္ကုန္ဆုံးေနရေပမဲ့၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း အသင္းသားေတြက ယုံၾကည္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ တကယ္ ဝိညာဥ္ေရးရာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကတာကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမက အရမ္းစိတ္ပ်က္၊ အားနည္းခဲ့တာ၊ ယုံၾကည္ျခင္းကို ဆက္မထိန္းခ်င္ေတာ့ေပမဲ့၊ အေရွ႕ရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေသရာကေန ျပန္ရွင္လာသလိုျဖစ္ခဲ့တာ— သူ အရမ္းလႈပ္ရွားတက္ႂကြသြားပုံရတာကို သတိရသြားတယ္။ ေန႔တိုင္း မနက္ ၅ နာရီ စၿပီး သူ အိပ္ရာထတယ္၊ မနက္ ၇ နာရီမွာ ဧဝံေဂလိေဝမွ်ဖို႔ ထြက္ၿပီး ညေနထိ အိမ္မျပန္ဘူး။ သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းက အရမ္းအားေကာင္းတယ္။ သူက လုံးလုံးကို ေျပာင္းလဲသြားတာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ အသင္းသားေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ တခ်ိဳ႕က ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္၊ တခ်ိဳ႕က ၿပိဳကြဲသြားၾကတယ္။ ဘာအသက္ဝင္မႈမ်ိဳးမွမရွိဘဲ ေသၿပီး ထုံထိုင္းသြားသလိုပဲ။

ကြၽန္မ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက မေကာင္းဘူး၊ ဘုရားဆီကမဟုတ္ဘဲ၊ လူတစ္ေယာက္ဆီက လာတာ၊ ၾကာရွည္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့၊ အဲဒါက တစ္ခ်ိန္လုံး ပိုရွင္သန္သထက္ ရွင္သန္လာေနတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မကို က်မ္းခ်က္တစ္ခု ေတြးမိသြားေစတယ္။ “ဤအႀကံဤအမႈသည္ လူ၏အႀကံလူ၏အမႈျဖစ္လွ်င္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏အႀကံအမႈျဖစ္လွ်င္ သင္တို႔သည္ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ၾက။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အာဏာေတာ္ကို ဆန္ေသာသူမျဖစ္မည္အေၾကာင္း သတိျပဳၾကေလာ့ဟု ေျပာဆို၏။” (တမန္ေတာ္ဝတၳဳ ၅:၃၈-၃၉) သူတို႔မွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္မရွိဘူးဆိုရင္၊ လူ႔ရဲ႕ အားထုတ္မႈနဲ႔ပဲ ယုံၾကည္ခ်က္အမ်ားႀကီး ဘယ္လို တည္ေဆာက္ၿပီး အဲဒီလို ရွင္သန္ႏိုင္တာလဲ။ ဘုရားဆီက တကယ္လာတာမ်ား ျဖစ္ႏိုင္မလား။ အဲဒီလိုဆိုရင္၊ ကြၽန္မက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို တိုက္ခိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားကို တိုက္ခိုက္ေနတာပဲ။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တခ်ိဳ႕က ကြၽန္မတို႔ကို ဝိညာဥ္ေရး ျပန္လည္ရွင္သန္ေစတဲ့ တရားေဒသနာ ေဝမွ်ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရွာခိုင္းၾကတယ္။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းကို အေနရခက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္သူ ျဖစ္တာ ႏွစ္ခ်ီခဲ့ၿပီျဖစ္သလို၊ ဘုရားတရား ကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ရွာေဖြသူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္ခဲ့တာ။ တစ္ဖက္ပိတ္ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တျခားလူေတြကို ဦးေဆာင္မိသြားမယ္လို႔ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ သခင့္ကို ကြၽန္မ ဘယ္လို အေျဖေပးလို႔ရႏိုင္မွာလဲ။ တစ္ခါတေလ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္သူေတြကို ကြၽန္မ တကယ္ စကားသြားေျပာခ်င္တယ္၊ သူတို႔ တကယ္ကို ေဟာတဲ့ဟာနဲ႔ သူတို႔ အသင္းသားေတြ ဘာလို႔ အရမ္းတက္ႂကြၾကလဲဆိုတာ ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ဩဂုတ္လ ရက္တစ္ရက္မွာ၊ ကြၽန္မအိမ္မွာေနဖို႔ အစ္မဆုက ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚလာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မ သူတို႔ကို ထက္ထက္သန္သန္ ႀကိဳဆိုလက္ခံခဲ့တယ္။ စကားျမည္ေျပာေတာ့၊ လူေတြက ဘုရားကို ဘာလို႔ ယုံၾကည္တယ္ထင္လဲလို႔ အစ္ကိုဝမ္က ကြၽန္မကို ေမးတယ္။ ကြၽန္မသူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္၊ “ေကာင္းကင္ဘုံ သြားဖို႔၊ ထာဝရအသက္ရဖို႔ေပါ့”လို႔။ ေနာက္ေတာ့ သူက ေမးတယ္၊ “သူတို႔ ေကာင္းကင္ဘုံ မေရာက္ႏိုင္ရင္၊ ယုံၾကည္ခ်က္ ရွိဦးမယ္လို႔ ထင္လား”တဲ့။ “အဲဒါဆိုရင္ ဘယ္သူက ယုံၾကည္ခ်က္ရွိမွာလဲ” ကြၽန္မပါးစပ္က လႊတ္ခနဲထြက္သြားတယ္။ သူက ၿပဳံးၿပီး ျပန္ေျပာတယ္၊ “အဖန္ဆင္းခံေတြအေနနဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုးကြယ္သင့္တာ ထုံးစံပဲ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ၊ ခ်စ္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္သင့္တဲ့အရာပဲ၊ ေကာင္းကင္ဘုံ သြားဖို႔အတြက္ မဟုတ္ဘူး”တဲ့။ စာေၾကာင္း နည္းနည္းနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးကို သူ တန္းထိေအာင္ ေျပာသြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ကြၽန္မ သေဘာတူေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မယုံၾကည္တဲ့ ႏွစ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ၊ အရင္က အဲဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခုမွ ကြၽန္မ မၾကားဖူးဘူး။ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တျခား ဂိုဏ္းဂဏက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားက တရားေဟာဆရာေတြဆီကေတာင္ မၾကားဖူးဘူး။ ကြၽန္မတို႔ ေကာင္းခ်ီးခံစားရၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္ဖို႔ လိုက္စားရာမွာ ပါဝင္ဖို႔အေၾကာင္းပဲ သူတို႔ ေျပာၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို နားလည္မႈစစ္စစ္၊ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရမ္းျမင့္မားတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ဘယ္သူမွ မေဟာခဲ့ဘူး။ ရိပ္ခနဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျမင္လိုက္ရသလို ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အသင္းေတာ္ထဲက ေျခာက္ကပ္မႈကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ေမးလိုက္တယ္။

ပထမဆုံး အစ္ကိုဝမ္က ပညတ္ေတာ္ေခတ္မွာ ဗိမာန္ေတာ္က ဘာလို႔ သိပ္အားရစရာ ေကာင္းမလာခဲ့လဲဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ သူက၊ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ အေစာပိုင္းမွာ၊ အဲဒါက ေယေဟာဝါရဲ႕ ဘုန္းအသေရနဲ႔ ျပည့္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအထဲမွာ ဘယ္သူကမွ တစ္ဇြတ္ထိုး မျပဳမူဝံ့ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ အဆုံးကို ေရာက္လာေတာ့၊ အဲဒါက ေငြလဲလွယ္ဖို႔၊ ၿခံေမြးတိရစာၦန္ေတြကို ေရာင္းဖို႔ ေနရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းအသေရ ကင္းမဲ့သြားခဲ့တယ္၊ ဓားျပတြင္း၊ ေျမ႐ိုင္းေျမေကာတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဗိမာန္ေတာ္မွာ အေစခံခဲ့ၾကတဲ့ ယဇ္ပေရာဟိတ္ အႀကီးအကဲေတြ၊ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဖာရိရွဲေတြက ဘာသာေရးဓေလ့ေတြကို ေဆာင္႐ြက္ၿပီး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ လိုက္နာဖို႔ပဲ လူေတြကို ဦးေဆာင္ေနခဲ့ၾကေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ၾကမွန္း ဖာရိရွဲေတြကို သခင္ေယရႈရဲ႕ ႀကိမ္းေမာင္းတဲ့ စကားေတြကေန ေတြ႕ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ ဘုရားရဲ႕ လမ္းခရီးကေန သူတို႔ ေသြဖည္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက သူႂကြလာခ်ိန္မွာ ဗိမာန္ေတာ္ထဲမွာ အလုပ္မလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ ဗိမာန္ေတာ္ ျပင္ပမွာ အမႈသစ္ကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့တာပဲ။ ဗိမာန္ေတာ္ကို စြန႔္ခြာၿပီး သခင့္ရဲ႕ အမႈသစ္ေနာက္ လိုက္ခဲ့ၾကသူတိုင္းက ဘဝမွာ အာဟာရနဲ႔ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ ရႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ သခင့္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္က သူတို႔ေနာက္လိုက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညတ္ေတာ္ကို ဖက္တြယ္ၿပီး သခင့္ရဲ႕ အမႈသစ္ကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းခဲ့ၾကသူေတြကေတာ့ အေမွာင္ထဲ က်ဆင္းၿပီး ပိုအက်င့္ပ်က္သထက္ အက်င့္ပ်က္လာခဲ့ၾကတယ္။ က်မ္းစာက ေျပာတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ “ေယေဟာဝါ ထာဝရဘုရား မိန႔္ေတာ္မူသည္ကား၊ ၾကည့္ရႈေလာ့၊ ေျမေပၚသို႔ ငတ္မြတ္ျခင္းေဘးႀကီး ငါေစလႊတ္မည့္ကာလ ေရာက္လာၿပီ၊ အစာငတ္မြတ္ျခင္းေဘး မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေရငတ္ျခင္းေဘးလည္း မဟုတ္၊ သို႔ေသာ္ ေယဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ၾကားရျခင္းကို ငတ္မြတ္ေသာ ေဘးျဖစ္လိမ့္မည္။” (အာမုတ္ အနာဂတၱိက်မ္း ၈:၁၁) အဲဒီေနာက္ သူက ဆက္ေျပာတယ္၊ ဒီေန႔ ဘာသာေရး ေလာကလည္း ပညတ္ေတာ္ေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းထဲက ဗိမာန္ေတာ္ အတိုင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေျခာက္ကပ္၊ ေမွာင္မိုက္ၿပီး ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္သထက္ ျဖစ္လာတယ္။ ယုံၾကည္သူေတြက ယုံၾကည္ျခင္း ေပ်ာက္ဆုံးေနၾကၿပီး ေမတၱာမဲ့ေနၾကတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ သူတို႔ကို ဦးေဆာင္တဲ့ ဆရာေတြက သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕မလုပ္ၾကလို႔ပဲ၊ ဒါ့အျပင္ ဘုရားအမႈက ေရွ႕ကိုတစ္ဆင့္ လွမ္းသြားၿပီျဖစ္သလို သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ။ ထြက္ေပါက္ေတြ႕ေအာင္ ဘုရားရဲ႕ အမႈသစ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရွာရမယ္တဲ့။ အသင္းေတာ္က အရမ္းအားရစရာမေကာင္းတာဟာ သခင္က ကြၽန္မတို႔ကို စြန႔္ပစ္လို႔မဟုတ္ဘဲ၊ သူက အမႈသစ္ျပဳေနၿပီး ကြၽန္မတို႔က ေနာက္ကလိုက္မေနခဲ့လို႔ျဖစ္မွန္း ျမင္ေအာင္ အစ္ကိုဝမ္ရဲ႕ မိတ္သဟာယက ကြၽန္မကို ကူညီခဲ့တယ္။ သခင့္ရဲ႕ မ်က္ေမွာက္ေတာ္နဲ႔ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ရေအာင္ သူ႔ရဲ႕ အမႈသစ္ကို ရွာေဖြၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကိုပဲ ကြၽန္မတို႔ အမွီလိုက္ရမယ္။ ကြၽန္မ စၿပီး နားလည္လာေနၿပီမွန္း ေတြ႕ေတာ့၊ သူက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ျပတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ဘုရားသခင္သည္ ဤအခ်က္အား ၿပီးေျမာက္ေစမည္ ျဖစ္သည္- သူသည္ စၾကဝဠာ တစ္ေလွ်ာက္လုံးရွိ လူအားလုံးကို သူ႔ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေစကာ ကမာၻႀကီးေပၚ၌ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားေနရာမ်ားရွိ သူ၏ အမႈသည္ ရပ္စဲလိမ့္မည္ျဖစ္ကာ လူမ်ားသည္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းခရီးကို ရွာေဖြရန္ တြန္းအားေပးခံရလိမ့္မည္။ ယင္းသည္ ေယာသပ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္- သူ႔ထံ၌ စားစရာမ်ား ရွိသည့္အတြက္၊ အေယာက္တိုင္းသည္ အစားအစာအတြက္ သူ႔ထံလာၾကၿပီး သူ႔ေရွ႕၌ ဦးၫႊတ္ၾကသည္။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းကို ေရွာင္ရွားဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ လူမ်ားသည္ မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို ရွာေဖြရန္ တြန္းအားေပးခံရလိမ့္မည္။ ဘာသာေရးအသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုလုံးသည္ ျပင္းထန္ေသာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းကို ခံစားရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယေန႔၏ ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္းသာ အသက္စမ္းေရတြင္း ျဖစ္သည္၊ လူ၏ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈအတြက္ ေထာက္ပံ့သည့္ အစဥ္စီးဆင္းေသာ စမ္းေရတြင္းကို ပိုင္ဆိုင္ကာ လူမ်ားသည္ သူ႔ထံလာၿပီး မွီခိုၾကလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ႏွစ္တစ္ေထာင္ႏိုင္ငံေတာ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ) “ငါ၏ ဘုန္းေတာ္ကို ေတြ႕လိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ တစ္ေယာက္တြင္မွ် ယုံၾကည္ျခင္းမရွိ၊ ငါသည္လည္း ၎တို႔အား အတင္းအက်ပ္ ခိုင္းမည့္အစား၊ ငါ၏ ဘုန္းေတာ္ကို လူသားအလယ္မွ ဖယ္ရွားလ်က္၊ အျခားကမာၻသို႔ ယူေဆာင္သြားသည္။ လူသားတို႔ ေနာင္တစ္ႀကိမ္ ေနာင္တရသည့္အခါ၊ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ကို ယူေဆာင္ကာ ယုံၾကည္သူတို႔အား ပို၍ျပမည္။ ဤသည္မွာ ငါအမႈျပဳသည့္ အေျခခံသေဘာတရားျဖစ္သည္။ ငါ၏ ဘုန္းေတာ္သည္ ခါနာန္ျပည္မွ စြန္႔ခြာသည့္အခ်ိန္ရွိၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူတို႔ ထံမွလည္း စြန္႔ခြာသည့္အခ်ိန္ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ တစ္ကမာၻလုံး မွိန္သြားၿပီး အေမွာင္ထုအတြင္း သက္ဆင္းသြားေစလ်က္၊ တစ္ကမာၻလုံးကို ငါ၏ဘုန္းေတာ္ စြန္႔ခြာသည့္အခ်ိန္ရွိသည္။ ခါနာန္ျပည္ပင္လွ်င္ ေနေရာင္ကို မျမင္ေစရ။ လူသားအားလုံး ယုံၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆုံး ေသာ္လည္း၊ မည္သူမွ် ေမႊးႀကိဳင္သည့္ ခါနာန္ျပည္ကို စြန္႔ခြာႏိုင္ျခင္းငွာ မစြမ္းေခ်။ ငါသည္ ေကာင္းကင္ဘုံအသစ္ႏွင့္ ေျမႀကီးအသစ္အတြင္း ဝင္ေရာက္သည့္အခါမွ၊ ငါ့ဘုန္းေတာ္၏ အျခားအစိတ္အပိုင္းကို ယူေဆာင္ၿပီး ယင္းကို ခါနာန္ျပည္တြင္ ဦးစြာေဖာ္ျပသည္၊ ည၏ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေသာ အေမွာင္ထုအတြင္း နစ္ျမဳပ္ေနသည့္ တစ္ကမာၻလုံး အလင္းသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ေစရန္အတြက္ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ကို တစ္ကမာၻလုံး၌ ထြန္းလင္းသြားေစသည္။ ငါ၏ ဘုန္းေတာ္ကို တိုင္းႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ တိုးပြားၿပီး အသစ္ေပၚထြန္းေစလ်က္၊ တစ္ကမာၻလုံးရွိ လူသားမ်ားအား အလင္း၏စြမ္းအားမွ ခြန္အားရယူရန္ လာေရာက္ႏိုင္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ငါသည္ လူ႔ကမာၻကို ေရွးကာလက လာေရာက္ခဲ့ၿပီး ငါ၏ဘုန္းေတာ္ကို ဣသေရလျပည္မွ အေရွ႕အရပ္သို႔ ယူေဆာင္လာခဲ့ေၾကာင္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးကို သိေစမည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါ၏ ဘုန္းေတာ္သည္ အေရွ႕အရပ္မွ ထြန္းလင္းၿပီး ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွ ယေန႔တိုင္ ယူေဆာင္ လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ငါထြက္ခြာလာသည့္အရပ္သည္ ဣသေရလျပည္ ျဖစ္လင့္ကစား၊ ထိုေနရာမွ အေရွ႕အရပ္သို႔ ငါ ေရာက္ရွိခဲ့ေပသည္။ အေရွ႕အရပ္၏ အလင္း တျဖည္းျဖည္း ျဖဴသြားသည့္အခါမွသာ၊ ကမာၻတစ္ဝန္းရွိ အေမွာင္သည္ အလင္းသို႔ စတင္ေျပာင္းလဲကာ ငါသည္ ေရွးကာလက ဣသေရလျပည္မွ ထြက္သြား၍ အေရွ႕အရပ္တြင္ အသစ္တစ္ဖန္ ေပၚထြန္းလာေနသည္ကို လူသားက ေတြ႕ရွိမည္ ျဖစ္သည္။ ဣသေရလျပည္အတြင္းသို႔ တစ္ခ်ိန္ကဆင္းသက္ၿပီး ေနာင္တြင္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာလာခဲ့ၿပီးေနာက္၊ ငါသည္ ဣသေရလျပည္တြင္ ထပ္မံေမြးဖြားျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ၊ အေၾကာင္းမူကား ငါ၏အမႈသည္ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးကို ဦးေဆာင္လမ္းျပျခင္း ျဖစ္သည့္အျပင္၊ အေရွ႕အရပ္မွ အေနာက္အရပ္သို႔ ေျဖာင့္တန္းလ်က္ လွ်ပ္ျပက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ ငါသည္ အေရွ႕အရပ္၌ ဆင္းသက္ခဲ့ကာ ခါနာန္ျပည္ကို အေရွ႕အရပ္ သားမ်ားထံ ယူေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ငါသည္ တစ္ကမာၻလုံးရွိ လူသားမ်ားကို ခါနာန္ျပည္သို႔ ေခၚေဆာင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ စၾကဝဠာ တစ္ခုလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ခါနာန္ျပည္တြင္ ငါသည္ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ခါနာန္ျပည္မွလြဲ၍ ကမာၻေျမျပင္တစ္ခုလုံး၌ အလင္းမရွိေပ။ ထို႔အျပင္ လူသားအားလုံး ဆာေလာင္မႈႏွင့္ အေအးတို႔ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေန၏။ ငါသည္ ငါ၏ ဘုန္းေတာ္ကို ဣသေရလတို႔ကို ေပးၿပီးေနာက္ ျပန္ယူလိုက္၏၊ ထိုနည္းအားျဖင့္ ဣသေရလ လူမ်ိဳးတို႔အား အေရွ႕အရပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးကို အေရွ႕အရပ္သို႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့၏။ ၎တို႔အားလုံး အလင္းႏွင့္ ျပန္လည္စည္းလုံး၍ ေပါင္းသင္းကာ၊ ယင္းကို ရွာေဖြျခင္း မျပဳရေတာ့ရန္အလို႔ငွာ၊ ငါသည္ ၎တို႔ကို အလင္းထံ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ ရွာေဖြေနသူ အားလုံးအား အလင္းကို တစ္ဖန္ ျပန္ျမင္ေစၿပီး ဣသေရလတြင္ ငါ၌ရွိခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ကို ျမင္ေစမည္။ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ကာလက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အၾကား မိုးတိမ္ျဖဴေပၚမွ ငါႂကြဆင္းခဲ့ေၾကာင္း သူတို႔အားျမင္ေစမည္၊ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ မိုးတိမ္ျဖဴမ်ား၊ ႁပြတ္သိပ္လ်က္ရွိသည့္ အသီးမ်ားကို သူတို႔အား ျမင္ေစမည့္အျပင္ ဣသေရလ၏ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္ကို ေတြ႕ေစမည္။ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔၏ အရွင္၊ လူတို႔ေတာင့္တေနသည့္ ေမရွိယႏွင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွင္ဘုရင္မ်ား၏ ညႇဥ္းပန္းျခင္းခံခဲ့ရသည့္ငါ၏ ႐ုပ္သြင္အျပည့္အဝကို ၾကည့္ေစမည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ ငါ၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ အားလုံးကို လူသားအား ထုတ္ေဖာ္ျပလ်က္၊ ငါသည္ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံး အေပၚ အမႈျပဳၿပီး ႀကီးစြာေသာ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္မည္။ ငါသည္ ငါ၏ဘုန္းေတာ္ကို ေရွးကာလက ယူလိုက္ၿပီး အေရွ႕အရပ္သို႔ ယူေဆာင္ခဲ့ကာ ယင္းမွာ ယုဒျပည္တြင္ မရွိေစေတာ့ေၾကာင္း အားလုံး သိေစျခင္းအလို႔ငွာ၊ ငါ့ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့သူမ်ား၊ မိုးတိမ္ျဖဴေပၚမွ ငါႂကြလာရန္ ေတာင့္တခဲ့သူမ်ား၊ ငါတစ္ဖန္ ေပၚထြက္ရန္ ေတာင့္တခဲ့သည့္ ဣသေရလႏွင့္ ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလုံးအား ဘုန္းႀကီးေသာ ငါ၏မ်က္ႏွာ အျပည့္အဝ ျပမည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလသည္ ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဧဝံေဂလိတရားသည္ စၾကဝဠာတစ္ခြင္လုံး ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားမည္ဟု ေဟာေျပာေနသည့္ မိုးႀကိဳးသံ ခုနစ္ခ်က္ျမည္ဟည္းသည္) ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္အံ့ဩသြားတယ္။ အရမ္း ဩဇာအာဏာ ရွိတာကိုး။ ဘယ္လူသားဆီကမွ လာတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ သိလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူက မိတ္သဟာယကို ဆက္တယ္၊ သခင္ျပန္ႂကြလာၿပီျဖစ္ၿပီး အမႈသစ္ျပဳေနတယ္၊ ဣသေရကေန သူ႔ဘုန္းအသေရကို အေရွ႕အရပ္ဆီ ေဆာင္ၾကဥ္းလာေနတယ္တဲ့။ ဆိုလိုတာက သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္က ေရွ႕ကို ဆက္ေနၿပီး၊ ဘုရားအမႈသစ္ကို အမွီလိုက္ၿပီး သူ႔လက္ရွိ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ခံသူေတြကပဲ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္၊ အသက္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္တဲ့ အာဟာရ ေရေသာက္ျမစ္ကို ရႏိုင္တယ္။

သခင္ျပန္ႂကြလာၿပီလို႔ အစ္ကို ဝမ္က ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဘာသာေရး ေလာကတစ္ခုလုံးမွာ ဒါကို အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကပဲ သက္ေသခံေနတာ၊ ဒီေတာ့ သူတို႔နဲ႔ေနမွ ျဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ သေဘာကြဲလြဲသလိုမ်ိဳး ခံစားခဲ့ရတယ္။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း အသင္းသားေတြက မေကာင္းဘူးလို႔ ဆရာေတာ္ေတြ ေျပာတာ သတိရမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေတြ႕ရသေလာက္ေတာ့၊ အဲဒီညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္က တကယ္ကို သိကၡာရွိၿပီး တည္ၾကည္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ သေဘာထား ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ ေဝမွ်တဲ့ သတင္းစကားကလည္း တကယ္ ဆန္းသစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်တယ္— သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ရွိတာ သိသာတယ္။ ကြၽန္မကို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ မရွင္းမလင္း ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အသင္းေတာ္ အရမ္း ေျခာက္ကပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း သူတို႔ ရွင္းလင္းခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ကြၽန္မ လုံးဝကို လက္ခံယုံၾကည္သြားတယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ အဲဒီေန႔က သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆုံတာဟာ သခင့္ရဲ႕ ေစတနာရွိတဲ့ အလိုေတာ္ေၾကာင့္ပဲလို႔ေပါ့။ ဘာလို႔ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း အသင္းသားေတြက အရမ္းကို ယုံၾကည္ခ်က္ျပည့္ၿပီး၊ အဲဒါကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ျပန္မလွည့္ၾကတာလဲဆိုတာကို သိဖို႔ ကြၽန္မလည္း သူတို႔ေျပာတာနားေထာင္ၿပီး ေမးခြန္းေတြ ေမးလို႔ရႏိုင္တယ္လို႔ တြက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီး သူတို႔ကို ဘြင္းဘြင္း ရွင္းရွင္း ေမးလိုက္တယ္၊ “အစ္ကိုတို႔က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္မွန္း ကြၽန္မ သိပါတယ္။ သခင္ ျပန္ႂကြလာၿပီျဖစ္ၿပီး အမႈသစ္ျပဳေနတယ္ဆိုတဲ့ ဒီေျပာဆိုခ်က္အတြက္ က်မ္းအေျချပဳခ်က္ တစ္ခုခု ရွိလား။ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အားလုံးက က်မ္းစာထဲမွာရွိၿပီး ယုံၾကည္ျခင္းမွာ က်မ္းစာကို ကြၽန္မတို႔ လိုက္နာရမယ္။ အစ္ကိုတို႔ ေျပာေနတာက က်မ္းစာျပင္ပျဖစ္လို႔ ကြၽန္မ လက္မခံႏိုင္ဘူး”လို႔ေပါ့။ အစ္ကိုဝမ္က ၿပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္၊ “ကြၽန္ေတာ္တို႔ယုံၾကည္ျခင္းက က်မ္းစာကို လိုက္နာရမယ္လို႔ ညီမေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ က်မ္းအေျချပဳခ်က္မရွိတဲ့ ဘယ္အမႈကိုမွ သခင္က မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ညီမ ေျပာေနတာပဲ။” ကြၽန္မက အရမ္းကို ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔၊ “အဲဒါမွန္ပါတယ္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ သူက ေမးတယ္၊ “ဘယ္ဟာ အရင္လာလဲ၊ ဘုရားလား၊ က်မ္းစာလား”တဲ့။ ဒါက ကြၽန္မကို သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ လုံးဝ မေတြးမိခဲ့ဘူးေလ။ ကြၽန္မ နည္းနည္းစဥ္းစားလိုက္ၿပီး ဒါေပါ့၊ ဘုရားအရင္လာတာေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အစ္ကိုဝမ္က ေျပာတယ္၊ “ဟုတ္တယ္။ က်မ္းစာဆိုတာ ဘုရားအမႈေတာ္ရဲ႕ သမိုင္းဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းတစ္ခုပဲ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက သူ႔အမႈေတာ္ရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ပဲ။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းက ဣသေရလႏိုင္ငံထဲက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို မွတ္တမ္းတင္ၿပီး၊ ဓမၼသစ္က်မ္းက ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက သခင္ေယရႈရဲ႕ အမႈေတာ္ကို မွတ္တမ္းတင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအမႈေတာ္ အရင္လာၿပီး အဲဒီေနာက္ က်မ္းစာက ေနာက္မွ လာတာ။ ဘုရားအမႈေတာ္က က်မ္းစာအေပၚ အေျချပဳတာ မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔ရဲ႕ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္ေပၚအေျချပဳတာပါ”တဲ့။

အဲဒီေနာက္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္ပိုဒ္ သူဖတ္ျပတယ္။ “ေယရႈ၏ လက္ထက္၌၊ ေယရႈသည္ ထိုစဥ္က သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က သူ႔ထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ယုဒလူမ်ားႏွင့္ သူ၏ ေနာက္သို႔လိုက္သူမ်ား အားလုံးကို လမ္းျပခဲ့သည္။ ေယရႈသည္ မိမိျပဳခဲ့သည့္ အမႈမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာကို အေျခခံအျဖစ္ မခံယူခဲ့ဘဲ၊ မိမိ၏အမႈႏွင့္အညီ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲ မိန႔္ဆိုထားသည္မ်ားကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့သလို၊ သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ဦးေဆာင္ရမည့္ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ မရွာခဲ့ေပ။ သူသည္ စတင္ အမႈျပဳသည့္အခါမွစ၍ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၏ ပေရာဖက္ျပဳျခင္းမ်ား၌ လုံးဝ မေဖာ္ျပထားခဲ့သည့္ စကားတစ္လုံးျဖစ္သည့္- ေနာင္တရျခင္း လမ္းခရီးကို သူ ျဖန႔္ေဝခဲ့ေလသည္။ ေယရႈသည္ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္အညီ မျပဳမူခဲ့သည့္အျပင္၊ သူသည္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ကိုလည္း ဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ့ၿပီး အမႈသစ္ကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ေယရႈက တရားေဟာရာတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို မည္သည့္အခါမွ် မကိုးကားခဲ့ေပ။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္အတြင္း၌၊ နာမက်န္းေသာ သူမ်ားကို ကုသေပးရန္ႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သူ၏ အံ့ဖြယ္အရာမ်ားကို မည္သူမွ် တစ္ခါမွ် လုပ္ျပႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ၾကေပ။ ေယရႈ၏ အမႈ၊ သူ၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္တုန္းက မည္သည့္ လူသားကိုမဆို ေက်ာ္လြန္သည့္ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ဩဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္တို႔မွာလည္း ထို႔အတူပင္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေယရႈက သူ၏ သာ၍သစ္ေသာ အမႈကိုသာ လုပ္ခဲ့သည္၊ ထို႔အျပင္ လူအမ်ားအျပားတို႔က သမၼာက်မ္းစာကို အသုံးခ်ၿပီး သူ႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကသည့္တိုင္ေအာင္၊ သူ႔အား လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚကို တင္၍ အဆုံးစီရင္ရန္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကိုပင္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည့္တိုင္ေအာင္၊ သူ၏ အမႈသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့သည္၊ ထိုသို႔သာမဟုတ္ခဲ့လွ်င္၊ လူမ်ားက သူ႔ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌ သံမႈိစြဲခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုသို႔ ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲတြင္ ေယရႈ၏ သြန္သင္မႈမ်ားအျပင္၊ သူ၏ နာမက်န္းေသာ သူမ်ားကို ကုသေပးႏိုင္စြမ္းႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ေပးႏိုင္စြမ္းတို႔အေၾကာင္း တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် မိန္႔ၾကားမထားျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္သေလာ။ ေယရႈ၏ အမႈသည္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ျဖင့္ ဦးေဆာင္လမ္းျပရန္ျဖစ္သည္၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ တိုက္ပြဲ တမင္ဆင္ႏႊဲရန္ သို႔မဟုတ္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို တမင္မသုံးဘဲ ဖယ္ထားရန္ မဟုတ္ေပ။ ေယရႈသည္ သူ၏ အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ႏွင့္၊ ၎ကို တမ္းတ၍ ရွာေဖြခဲ့ၾကသူတို႔ထံသို႔ အမႈသစ္ကို ယူေဆာင္လာဖို႔သက္သက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေယရႈသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ရွင္းျပရန္ သို႔မဟုတ္ ယင္း၏ အမႈကို အတည္ျပဳရန္ လာခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ေယရႈ၏ အမႈမွာ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ကို ဆက္လက္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္ မဟုတ္ေပ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏အမႈသည္ သမၼာက်မ္းစာကို အေျခခံထားခဲ့ျခင္း ရွိ မရွိ ထည့္သြင္း မစဥ္းစားထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈသည္ ၎အေနႏွင့္ ျပဳအပ္သည့္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔သက္သက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ေယရႈသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲက ပေရာဖက္ျပဳခ်က္မ်ားကို ရွင္းမျပခဲ့သလို၊ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း ပညတ္ေတာ္ေခတ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အညီလည္း မေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေပ။ သူသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းက ဆိုထားသည္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္၊ ထိုက်မ္းသည္ သူ၏အမႈႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း ရွိ၊ မရွိကို ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ေပ၊ ထို႔အျပင္ အျခားသူတို႔က သူ၏အမႈအေၾကာင္း မည္သည့္အရာမ်ား သိရွိၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔က ၎အား မည္သို႔ ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကသည္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ေပ။ လူအမ်ားအျပားတို႔က ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲက ပေရာဖက္တို႔၏ ႀကိဳတင္ေဟာကိန္းမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး ေယရႈကို ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ သူသည္ လုပ္ေဆာင္အပ္သည္မ်ားကိုသာ ဆက္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ လူတို႔အတြက္၊ ေယရႈ၏ အမႈမွာ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း မရွိသကဲ့သို႔ ထင္စရာျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲက မွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ အခ်က္မ်ား အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပုံ ထင္ရသည္။ ဤအခ်က္မွာ လူသား၏ အမွားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အမႈတြင္ အယူဝါဒမ်ားကို အသုံးခ်ဖို႔ရန္ လိုအပ္သေလာ။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္သည္ ပေရာဖက္မ်ား၏ ႀကိဳတင္ေဟာကိန္းမ်ားႏွင့္ အညီ လုပ္ကိုင္ရမည္ေလာ။ အမွန္စင္စစ္ ပိုႀကီးျမတ္သည္က မည္သည့္အရာနည္း- ဘုရားသခင္ေလာ၊ သမၼာက်မ္းစာေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္အညီ အမႈျပဳရမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ေက်ာ္လြန္ခြင့္ မရွိျခင္းေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္လ်က္ အျခားအမႈကို မျပဳႏိုင္ေပဘူးေလာ။ ေယရႈႏွင့္ သူ၏ တပည့္မ်ားက ဥပုသ္ေန႔ကို မေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ ေယရႈသည္ ဥပုသ္ေန႔အရႏွင့္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလာ ပညတ္မ်ားအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့မည္ ဆိုပါက၊ သူလာၿပီးေနာက္ ေယရႈသည္ ဥပုသ္ေန႔ကို မေစာင့္ထိန္းခဲ့ဘဲႏွင့္ ယင္းအစား ေျခကိုေဆးေၾကာျခင္း၊ ေခါင္းကိုဖုံးအုပ္ျခင္း၊ မုန႔္ကိုခ်ိဳးဖဲ့ျခင္းႏွင့္ စပ်စ္ရည္ကို ေသာက္သုံးျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုအခ်က္မ်ား အားလုံးသည္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းလာ ပညတ္မ်ား၌ ကင္းမဲ့ေနသည္ မဟုတ္ေလာ။ ေယရႈက ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို ေလးစားခဲ့သည္ဆိုလွ်င္၊ သူသည္ ထိုအယူဝါဒမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့သည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဦးစြာလာသည္မွာ ဘုရားသခင္ေလာ၊ သမၼာက်မ္းစာေလာ ဆိုသည္ကို သင္ သိသင့္သည္။ ဥပုသ္ေန႔၏ သခင္ျဖစ္လ်က္၊ သူသည္ သမၼာက်မ္းစာ၏ သခင္ပါ မျဖစ္ႏိုင္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ (၁)) ဒီစာပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အစ္ကိုဝမ္က မိတ္သဟာယျပဳတယ္၊ “အမႈျပဳဖို႔ သခင္ေယရႈ ႂကြလာခဲ့တုန္းက၊ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဓမၼေဟာင္းရဲ႕ ပညတ္တရားကို သူေက်ာ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဥပုသ္ကို မေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ အႀကိမ္ ခုနစ္ဆယ္ ခုနစ္လီ ခြင့္လႊတ္ေပးျခင္းတို႔လို သတ္မွတ္ခ်က္သစ္နဲ႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ သစ္ေတြ သူ႔မွာ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါကို ဓမၼေဟာင္း ပညတ္တရားနဲ႔ မကိုက္ဘူး၊ သူတို႔က်မ္းစာ ျပင္ပမွာ လုံးဝ ရွိေနတယ္လို႔ လူေတြက ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို က်မ္းစာက ခ်ဳပ္ထိန္းထားလို႔မရတာကို ျပတာပဲ။ သူ႔အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ တန္ခိုးရွိၿပီး ဩဇာအာဏာရွိမွန္း၊ ဘယ္လူသားကမွ အဲဒါကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္လို႔ ဘုရားဆီက လာတာျဖစ္ရမယ္လို႔ သခင္ေယရႈရဲ႕ တပည့္ေတာ္ေတြက ေတြ႕ေတာ့၊ သခင့္ေနာက္ကို သူတို႔လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ က်မ္းစာရဲ႕စာသားဆိုလိုရင္းအတိုင္း မကန႔္သတ္ထားေတာ့ဘဲ၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ရွာခဲ့ၾကၿပီး ဘုရားေျခလွမ္းေတြေနာက္ လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ၊ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို က်မ္းစာေပၚအေျခခံၿပီး ေဝဖန္လို႔မရဘဲ၊ ဘုရားကို သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ အမႈေတာ္အားျဖင့္ သိကြၽမ္းဖို႔လိုတယ္”တဲ့။

သူ႔မိတ္သဟာယကို ကြၽန္မ ၾကားလိုက္ရေတာ့၊ က်မ္းစာဆိုတာ ဘုရားအမႈေတာ္ရဲ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းတစ္ခုသာျဖစ္ေပမဲ့ အေျချပဳခ်က္တစ္ခုမဟုတ္မွန္း ျမင္လို႔ရတယ္။ ႏွစ္ကာလေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္မက တရားေဟာဆရာျဖစ္ခဲ့တာေလ၊ ဒီေတာ့ ဘုရားနဲ႔ က်မ္းစာၾကားက ဆက္ႏႊယ္မႈကို ဘာလို႔ ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့တာလဲ။ ေနရာအႏွံ႔မွာလည္း တရားေဒသနာေတြ နားေထာင္ေနခဲ့တာေလ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အဲဒီလို ေျပာတာကို လုံးဝ မၾကားခဲ့ရဘူး။ ဘုရားအမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက က်မ္းစာထဲမွာ ရွိၿပီး၊ အဲဒီကေန ေသြဖည္တာက ယုံၾကည္ျခင္းရွိတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အၿမဲ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တာ။ ကြၽန္မ တကယ္ကို မိုက္မဲခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို အစ္ကိုရွီက ဖတ္ျပတယ္။ “ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္၊ လူတို႔၏ (ကမာၻေပၚက အဓိက ဘာသာႀကီး သုံးခုအနက္ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏) အစဥ္အလာ နည္းလမ္းျဖင့္ ယုံၾကည္မႈသည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈျခင္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္ျခင္းသည္ သခင္ကို မယုံၾကည္မႈျဖစ္သည္၊ သမၼာက်မ္းစာမွ ေသြဖည္ျခင္းသည္ အမ်ားႏွင့္ကြဲလြဲဆန္႔က်င္ျခင္းႏွင့္ မိစာၦဒိ႒ိ ျဖစ္ၿပီး၊ လူမ်ား အျခားစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈၾကလွ်င္ပင္၊ ယင္းစာအုပ္မ်ား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္မွာ သမၼာက်မ္းစာအား ရွင္းလင္းေဖာ္ျပမႈ ျဖစ္ရေပမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ သင္က သခင့္ကို ယုံၾကည္လွ်င္၊ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈရမည္၊ သမၼာက်မ္းစာမွလြဲ၍ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ မည္သည့္ စာအုပ္ကိုမွ် သင္ မကိုးကြယ္ရေပ။ သင္က ထိုသို႔ ျပဳလုပ္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္အား သစၥာေဖာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာက်မ္းစာ ရွိသည့္ အခ်ိန္မွ စ၍၊ သခင့္အေပၚ လူတို႔၏ ယုံၾကည္မႈသည္ သမၼာက်မ္းစာအား ယုံၾကည္မႈပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူမ်ားသည္ သခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္ဟု ေျပာမည့္အစား၊ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ယုံၾကည္ၾကသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္းသည္။ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို စတင္ ဖတ္ရႈေနၾကၿပီဟု ေျပာမည့္အစား၊ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို စတင္ယုံၾကည္ေနၾကၿပီဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔သည္ သခင့္ေရွ႕ေမွာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီဟု ေျပာမည့္အစား သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာေရွ႕ေမွာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီဟု ေျပာလွ်င္ ပိုေကာင္းလိမ့္မည္။ ဤနည္းျဖင့္၊ လူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဘုရားသခင္သဖြယ္၊ ၎သည္ သူတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာသဖြယ္ ကိုးကြယ္ၾကၿပီး၊ သမၼာက်မ္းစာကို ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ သူတို႔၏ အသက္ကို ဆုံးရႈံးရျခင္းႏွင့္ တူညီေလသည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဘုရားသခင္ကဲ့သို႔ပင္ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု ျမင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထက္ကိုပင္ ပိုျမင့္ျမတ္သည္ ဟု ျမင္သူမ်ားပင္ ရွိၾကသည္။ လူမ်ားသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္မႈမပါဘဲ၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မခံစားႏိုင္ၾကဘဲ၊ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကသည္— သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာ ေပ်ာက္သြားပါက၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာက်မ္းစာထဲမွ နာမည္ႀကီး အခန္းႀကီးမ်ားႏွင့္၊ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား ေပ်ာက္သြားပါက၊ သူတို႔၏ အသက္မ်ားကို ဆုံးရႈံးသြားသည့္အလား ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ (၁)) “၎တို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာ၏ အတိုင္းအတာအတြင္း၌သာ ငါ၏တည္ရွိမႈကို ယုံၾကည္ၾကၿပီး ငါ့ကို သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ တန္းတူထား၏၊ သမၼာက်မ္းစာမရွိဘဲ ငါသည္မရွိ၊ ငါမရွိဘဲ သမၼာက်မ္းစာမရွိ။ ၎တို႔သည္ ငါ၏တည္ရွိျခင္း သို႔မဟုတ္ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ၾကဘဲ၊ ၎အစား သမၼာက်မ္းစာ၏စကားလုံးတိုင္းကို အလြန္အကြၽံ အထူးဂ႐ုျပဳၾက၏။ ထို႔အျပင္ သမၼာက်မ္းစာမွ ႀကိဳတင္ေဟာၾကားျခင္း မရွိပါက ငါလုပ္ေဆာင္လိုသည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္သင့္ဟု သာ၍မ်ားျပားေသာသူတို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာက်မ္းစာကို အလြန္အကြၽံ အေရးေပးၾက၏။ ၎တို႔သည္ ငါေျပာသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တိုင္းကို အကဲျဖတ္ရန္ႏွင့္ ငါ့ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ရန္ သမၼာက်မ္းစာမွ က်မ္းပိုဒ္မ်ားကို အသုံးျပဳသည္အထိ က်မ္းစာထဲရွိ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို အေရးႀကီးလြန္းသည္ဟု ျမင္ၾကသည္ဟု ဆိုႏိုင္၏။ ၎တို႔ရွာေဖြသည္မွာ ငါႏွင့္သဟဇာတျဖစ္ရန္ လမ္းမဟုတ္၊ သမၼာတရားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရန္ လမ္းလည္း မဟုတ္ဘဲ သမၼာက်မ္းစာရွိစကားလုံးမ်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရန္ လမ္းသာျဖစ္၍၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းမရွိသည့္ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ ငါ၏အမႈမဟုတ္ဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူတို႔သည္ ဖာရိရွဲမ်ား၏ တာဝန္ေက်ေသာ သားစဥ္ေျမးဆက္မ်ား မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ ယုဒ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ေယရႈကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ရန္ ေမာေရွ၏ပညတ္ကို အသုံးျပဳခဲ့ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ထိုကာလကေယရႈႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း မျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ အျပစ္မဲ့ေသာေယရႈကို ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၏ ပညတ္ေတာ္ကို မလိုက္နာျခင္း၊ ေမရွိယ မဟုတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ တရားစြဲဆိုၿပီးေနာက္၊ အဆုံးတြင္ ကားစင္တင္သည္အထိ ပညတ္တရားကို ဝီရိယရွိစြာ အတိအက်လိုက္နာခဲ့၏။ ၎တို႔၏ပင္ကိုသဘာဝကား အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္သည့္လမ္းကို မရွာေဖြခဲ့ျခင္း မဟုတ္သေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရာလမ္းကို ရွာေဖြသင့္သည္) အစ္ကိုရွီက မိတ္သဟာျပဳခဲ့တယ္၊ “လူအမ်ားႀကီးက ဘုရားကို ယုံၾကည္တယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ အခိုင္အမာ ေျပာခဲ့ၾကေပမဲ့ တကယ္‌ေတာ့ သူတို႔က က်မ္းစာကို ယုံၾကတာပဲ။ ဘုရားကို က်မ္းစာနယ္ပယ္အတြင္းမွာရွိေအာင္ သူတို႔က ေဘာင္ခတ္ၾကၿပီး၊ ဘုရားအမႈေတာ္ကို က်မ္းစာရဲ႕ စာသားဆိုလိုရင္းေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကတယ္။ အဲဒီက်မ္းစာနဲ႔ မကိုက္တဲ့ ဘယ္အရာကိုမဆို သူတို႔ ျငင္းပယ္ ရႈတ္ခ်ၾကတယ္။ အဲဒါက ဖာရိရွဲေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကြာျခားလို႔လဲ။ ဖာရိရွဲေတြက သခင္ေယရႈရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ဓမၼေဟာင္းက်မ္း ပညတ္တရားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ခဲ့ၾကသလို၊ အမႈေတာ္က အဲဒီစည္းေဘာင္ေတြေက်ာ္တာ သူတို႔ျမင္ေတာ့၊ သူ႔ကို ရႈတ္ခ်ၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကားတိုင္မွာ သူ႔ကို သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ၾကတယ္။ နာက်င္စရာ သင္ခန္းစာတစ္ခုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ၊ သမၼာတရားကိုေရာ၊ ဘုရားရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကိုပါ ရွာသင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အျပစ္ကေန အျပည့္အဝ သန႔္စင္ေပးၿပီး၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ေခၚေဆာင္သြားဖို႔ တရားစီရင္ျခင္း အမႈျပဳရ‌ေအာင္ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ။ ဒီအမႈရဲ႕အဆင့္က သခင့္ရဲ႕ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈထက္ ပိုနက္ရႈိင္းၿပီး ပိုျမင့္မားသလို၊ က်မ္းစာရဲ႕ နယ္ပယ္ ျပင္ပမွာ လုံးဝ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ေဘာင္ခတ္ရင္းနဲ႔ က်မ္းစာရဲ႕ တိုက္႐ိုက္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ေဝဖန္ရင္၊ ဖာရိရွဲေတြလို အလားတူ အမွားေတြကို လုပ္ေနမိတာ ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား”တဲ့။

ဘုရားအမႈေတာ္က က်မ္းစာကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဘူး၊ က်မ္းစာမွာ မမွတ္ထားတဲ့ ဘယ္အရာမဆို ဘုရားရဲ႕ အမႈမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ အၿမဲ ထင္ခဲ့တာ။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားကို က်မ္းစာနဲ႔ ကန႔္သတ္ထားသလိုမ်ိဳး ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မ ေတြးႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒါ မွန္ကန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္မွန္း ကြၽန္မ လုံးဝ သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ဆီက သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကိုးကားခ်က္တစ္ခု ရွိတယ္။ “၎တို႔သည္ ငါ့ကို သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ တန္းတူထား၏၊ သမၼာက်မ္းစာမရွိဘဲ ငါသည္မရွိ၊ ငါမရွိဘဲ သမၼာက်မ္းစာမရွိ။ ၎တို႔သည္ ငါ၏တည္ရွိျခင္း သို႔မဟုတ္ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ၾကဘဲ၊ ၎အစား သမၼာက်မ္းစာ၏စကားလုံးတိုင္းကို အလြန္အကြၽံ အထူးဂ႐ုျပဳၾက၏။ ထို႔အျပင္ သမၼာက်မ္းစာမွ ႀကိဳတင္ေဟာၾကားျခင္း မရွိပါက ငါလုပ္ေဆာင္လိုသည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္သင့္ဟု သာ၍မ်ားျပားေသာသူတို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ရာလမ္းကို ရွာေဖြသင့္သည္) ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္လုံးစီတိုင္းက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းစိတ္ထိခိုက္စရာပါ။ က်မ္းစာကို ဘုရားကိုယ္တိုင္ျဖစ္သလိုမ်ိဳး ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ သေဘာထားႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒါ ဘုရားကို ဦးစားေပးတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ကြၽန္မက ဘုရားကိုမဟုတ္ဘဲ၊ က်မ္းစာကို ဂ႐ုစိုက္ေနခဲ့တာပဲ။

အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းရဲ႕ တရားေဟာခ်က္က ဘယ္ေလာက္ အံဩစရာေကာင္းမွန္း ကြၽန္မ သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ အေျဖမရေသးတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္မ တြက္မိလိုက္တယ္၊ သူတို႔ေျပာတာ ကြၽန္မနားေထာင္ေနတဲ့အတြက္၊ ကြၽန္မလည္း အေျဖတခ်ိဳ႕ ရႏိုင္တယ္လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ အရမ္းကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဆက္ေနလို႔မရေတာ့ဘူး။ ယုံၾကည္ျခင္းအေပၚ အဲဒီညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕တျခား အျမင္ေတြကိုလည္း ကြၽန္မ ပိုၾကားခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂၂:၁၈ အေၾကာင္း သူတို႔ကို ကြၽန္မေမးလိုက္တယ္။ “ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို ၾကားေသာ သူအေပါင္းတို႔ အားငါသက္ေသခံသည္ကား၊ အၾကင္သူ သည္ ဤအရာတို႔၌ထပ္၍ အသစ္သြင္း၏။ ဤစာေစာင္ ၌ ေရးထားေသာ ေဘးဒဏ္တို႔ကို ထိုသူအေပၚသို႔ ဘုရားသခင္ သက္ေရာက္ေစေတာ္မူမည္။” ဘုရား ႂကြလာခဲ့ၿပီ၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြ ေျပာခဲ့ၿပီ၊ အမႈသစ္ျပဳခဲ့ၿပီလို႔ သူတို႔ ေျပာခဲ့ေတာ့၊ အဲဒီက်မ္းခ်က္ကို ဘယ္လိုရွင္းျပလို႔ရမလဲေပါ့။ အစ္ကိုဝမ္က‌ ေျပာတယ္၊ “ဒီက်မ္းခ်က္ထဲက ‘အသစ္သြင္းတယ္’ဆိုတာက ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲက ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ေတြကို တစ္ခုခုထပ္ျဖည့္တာ၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ဘုရားက ျပန္ႂကြလာၿပီး ထပ္စကားမေျပာမွာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားက ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ျပန္ႂကြလာၿပီး ထပ္စကားေျပာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အစ္မရဲ႕စိတ္ကူးအတိုင္းဆိုရင္၊ သခင္ေယရႈ ဒီလိုေျပာခဲ့တာကို စဥ္းစားၾကည့္၊ ‘သင္တို႔အား ငါေျပာစရာ စကားအမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ယခုမခံႏိုင္ၾက။ သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၂-၁၃) အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ ျပည့္စုံေတာ့မွာလဲ။ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲမွာ ဒီလို ခုနစ္ႀကိမ္ ေဖာ္ျပထားတယ္၊ ‘ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အသင္းေတာ္တို႔အား အဘယ္သို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကို၊ နားရွိေသာသူ မည္သည္ ကားၾကားပါေစ။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းႀကီး ၂-၃) အဲဒါကို ဘယ္လိုရွင္းျပလို႔ ရမွာလဲ။ အစ္မက ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက အသင္းေတာ္ေတြဆီ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ၊ သူေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားေတြကို ျငင္းပယ္၊ ရႈတ္ခ်ေနတာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး သိတာက ဘုရားဟာ အသက္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္၊ အၿမဲစီးဆင္းတဲ့ ရွင္သန္ျခင္း အသက္ စမ္းေရျဖစ္တယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႕ အမႈနဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို က်မ္းစာနဲ႔ ေဘာင္ခတ္ေနတာက က်မ္းစာထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားတာကိုပဲ ဘုရားက ေျပာႏိုင္ၿပီး အရင္က သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အမႈကိုပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာေနတာနဲ႔ တူမွာပဲေလ။ အဲဒါက ဘုရားကို မေလးစားတာ၊ ေဘာင္ခတ္တာ ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား။ အခု အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ သန္းခ်ီ ေျပာၿပီးၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားအိမ္ေတာ္က အစျပဳတဲ့ တရားစီရင္ျခင္း အမႈကို ျပဳေနတယ္။ ဒါက သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတယ္။ ‘ငါ့ကိုပယ္၍ ငါ့စကားကို နားမခံေသာသူအား အျပစ္စီရင္ေသာသူ ရွိေသး၏။ ငါေဟာေျပာေသာ စကားပင္ ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထိုသူအား အျပစ္စီရင္လိမ့္မည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၂:၄၈) ၿပီးေတာ့ ေပတ႐ုဩဝါဒစာ ပထမေစာင္မွာ ေျပာထားတယ္၊ ‘ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သားတို႔ကို ေရွ႕ဦးစြာစစ္ေၾကာ စီရင္ရေသာ အခ်ိန္ရွိၿပီ။’ (ရွင္ေပတ႐ုဩဝါဒစာပဌမေစာင္ ၄:၁၇) ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက ဘုရားရဲ႕သမၼာတရားေတြနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို လက္ခံမွသာ ကိုယ့္အျပစ္ရဲ႕ဇာစ္ျမစ္ကို နားလည္ႏိုင္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ကေန လြတ္ႏိုင္တယ္၊ အျပစ္လုပ္တာ၊ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တာေတြ ရပ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တကယ္ နာခံ၊ ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဘုရားေခၚေဆာင္တာ ခံရၿပီး လွပတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ကို ရႏိုင္ၾကတာပါ”တဲ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ သခင္က ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြ ေျပာၿပီး အမႈသစ္ ျပဳေနတာကို တကယ္ပဲ က်မ္းစာထဲမွာ ပေရာဖက္ျပဳထားတယ္ဆိုတာပဲ။ အရင္က၊ က်မ္းစာကို တကယ္ေကာင္းေကာင္း သိတယ္လို႔ အၿမဲထင္ခဲ့ေပမဲ့၊ အတြင္းပိုင္း ဇာတ္ေၾကာင္းကို ကြၽန္မ နည္းနည္းမွ နားမလည္ခဲ့သလို၊ က်မ္းစာကို ဘယ္လို မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်ဥ္းကပ္ရမယ္ဆိုတာ မသိခဲ့မွန္း ေတြ႕ရတယ္။

အဲဒီေနာက္ က်မ္းစာကို မွန္ကန္တဲ့ခ်ဥ္းကပ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က မိတ္သဟာယအမ်ားႀကီး ထပ္ေဝမွ်ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မ ဘာကိုမွ သံသယရွိမေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းစရာလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘာလို႔ ကြၽန္မ အရမ္းအလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ခဲ့လဲ မသိဘူး။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာက က်မ္းစာကို ယုံၾကည္တာပဲ၊ တျခားဘာကမွ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ အၿမဲထင္ခဲ့မိတာ။ ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားလုံးက က်မ္းစာနဲ႔ ကန႔္သတ္ထားတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းစာကို ဘုရားထက္ေတာင္ ႀကီးျမတ္သလို ျမင္ခဲ့မိတာပဲ။ ဘုရားက အမႈသစ္ျပဳေနၿပီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြ ေျပာေနတယ္ဆိုတဲ့ ဘယ္သူ႔ေျပာဆိုခ်က္ကိုမဆို ကြၽန္မ အာခံ၊ ရႈတ္ခ်ခဲ့ၿပီး ရွာေဖြဖို႔ ဘာစိတ္ဆႏၵမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္အယူအဆေတြကိုပဲ တင္းတင္း ဖက္တြယ္ခဲ့ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အဲဒါေတြ ႐ိုက္သြင္းေပးရင္း တျခားလူေတြကို အထင္မွားေစခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္မေဟာခဲ့တဲ့ တရားေဟာခ်က္က အသင္းသားေတြကို လွည့္ျဖားတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ကို ထိခိုက္ေစခဲ့သလို ခံစားရတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မက မသိနားမလည္၊ မိုက္မဲတဲ့ တရားေဟာဆရာျဖစ္ခဲ့မွန္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အရင္က တရားေဟာဆရာ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိခဲ့ၿပီး သူတို႔နဲ႔ က်မ္းစာေဆြးေႏြးခဲ့ေပမဲ့၊ အဲဒီညီအစ္ကိုေတြက မိတ္သဟာယျပတဲ့ေနရာမွာ အရွင္းလင္းဆုံးပဲ။ ကြၽန္မက လြယ္လြယ္ယုံၾကည္လက္မခံတတ္တဲ့ တကယ္ကို မာနေထာင္လႊားတဲ့သူေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သံသယ မရွိေတာ့ဘူး။

ကြၽန္မ မရွင္းမလင္းျဖစ္သမွ်အားလုံး ရွင္းသြားေအာင္ အရာရာ သူတို႔ကို ရွင္းျပခိုင္းဖို႔ ကြၽန္မ စိတ္ျပင္းျပေနခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္၊ “အစ္ကိုတို႔ရဲ႕ မိတ္သဟာယအားလုံးကို နားလည္ေပမဲ့၊ အေရးႀကီးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ကြၽန္မမွာ ရွိေသးတယ္။ သခင္က အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ လူ႔ဇာတိခံ ျပန္ႂကြလာၿပီးၿပီလို႔ အစ္ကိုတို႔ ေျပာခဲ့တယ္၊ အဲဒါ ကြၽန္မလက္မခံႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ သခင္ေယရႈက အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တာေလ၊ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ပဲ ျပန္လာသင့္တာ။” အစ္ကိုဝမ္က ေျပာတယ္၊ “ဘုရားက ဝိညာဥ္ေတာ္၊ အေကာင္အထည္ပုံစံ၊ ဒါမွမဟုတ္ လိင္ မရွိတဲ့ ဝိညာဥ္ေတာ္ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အမႈအတြက္ လိုအပ္တဲ့အရာေၾကာင့္ သူက လူ႔ဇာတိနဲ႔ အမႈျပဳဖို႔ ႂကြလာၿပီျဖစ္သလို၊ အဲဒါက ဘယ္လိင္ကိုမဆို သူခံယူခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းရင္းပဲ။ သူက အမ်ိဳးသားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးသမီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားရဲ႕အမႈကို ျပဳႏိုင္တယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္မွာ၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ အျပစ္ေျဖယဇ္အျဖစ္ အေစခံရင္းနဲ႔ ကားစင္တင္ခံခဲ့ရတယ္။ သခင္ေယရႈက အမ်ိဳးသား ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကားစင္တင္ခံရာကတစ္ဆင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သခင္ေယရႈသာ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ႂကြလာခဲ့ရင္၊ အဲဒီအတိုင္းပဲ ကားစင္တင္ခံလို႔ ရႏိုင္ဦးမွာပါပဲ။ လူ႔ဇာတိနဲ႔ သူ႔အမႈေတာ္ ၿပီးသြားတာနဲ႔၊ ဘုရားက ဝိညာဥ္ပုံသဏၭာန္အျဖစ္ ေျပာင္းသြားမွာျဖစ္လို႔၊ အဲဒီအခါ သူက အမ်ိဳးသားျဖစ္မွာမဟုတ္သလို အမ်ိဳးသမီးလည္း ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်မ္းစာက ေျပာတယ္၊ ‘ထိုသို႔ ဘုရားသခင္သည္ မိမိပုံသ႑ာန္ႏွင့္အညီ လူကိုဖန္ဆင္းေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္၏ ပုံသ႑ာန္ေတာ္ႏွင့္အညီ လူေယာက္်ား၊ လူမိန္းမကို ဖန္ဆင္းၿပီးလွ်င္။’ (ကမာၻဦးက်မ္း ၁:၂၇) ဒီက်မ္းခ်က္ ေျပာတာက၊ ဘုရားက အမ်ိဳးသားနဲ႔အမ်ိဳးသမီးကို သူ႔ပုံသဏၭာန္နဲ႔အညီ ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ။ လူေယာက္်ားအေနနဲ႔ ဘုရားလူ႔ဇာတိခံတာက ဘုရားကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ လူမိန္းမအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လူ႔ဇာတိခံျခင္းကလည္း ဘုရားကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ဘူးလား။ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ၊ ဒါက ဘုရားဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ေသြးသား လူ႔ဇာတိခံျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘယ္ကိစၥမွာမဆို၊ ဘုရားက သူ႔ကိုယ္ပိုင္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေနတာပဲ။ ဒါဟာ အရင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိခဲ့တဲ့ သမၼာတရား မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႕ လူေယာက္်ားအေနနဲ႔ ပထမဆုံး လူ႔ဇာတိခံျခင္းကတည္းက၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားက အမ်ိဳးသားပဲ ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး လုံးဝ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ သူ႔ကို လူအမ်ားႀကီးက ေဘာင္ခတ္ခဲ့ၾကတယ္”တဲ့။ အဲဒီေနာက္ အစ္ကိုဝမ္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ျပတယ္။ “ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အမႈအဆင့္အသီးသီးတို႔၌ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိသည္။ ထိုစဥ္အခ်ိန္က ေယရႈႂကြလာခဲ့ေသာအခါ၊ သူသည္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ပုံစံျဖင့္ လာခဲ့ၿပီး၊ ယခုတစ္ႀကိမ္ ဘုရားသခင္ ႂကြလာေသာအခါမူ သူ၏ပုံစံသည္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဤအရာမွ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းျခင္းသည္ သူ၏အမႈ၌ အသုံးျပဳႏိုင္သည္ကို သင္ျမင္ႏိုင္သည္၊ ထို႔ျပင္ သူ႔ထံတြင္ က်ားမခြဲျခားျခင္း မရွိေပ။ သူ၏ဝိညာဥ္ေတာ္ ႂကြလာသည့္အခါတြင္ သူ႔အေနျဖင့္ သူႏွစ္သက္သည့္ မည္သည့္ဇာတိခႏၶာကိုမဆို ခံယူႏိုင္ၿပီး သူ႔ကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သည့္ ဇာတိခႏၶာကို ခံယူႏိုင္ေပသည္။ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ခံယူေသာ ဇာတိခႏၶာျဖစ္ေနသေ႐ြ႕၊ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သည္။ အကယ္၍ ေယရႈႂကြလာခဲ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအသြင္ႏွင့္ ေပၚလာခဲ့ပါလွ်င္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ အကယ္၍ သားေယာက္်ားမဟုတ္ဘဲ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ပဋိသေႏၶတည္ေသာ သမီးမိန္းကေလးျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အမႈ၏ထိုအဆင့္သည္ ထပ္တူညီစြာ ၿပီးျပည့္စုံခဲ့မည္ပင္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ထိုကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုပါက၊ အမႈ၏ ယခုလက္ရွိအဆင့္ကို အမ်ိဳးသားက ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အမႈသည္လည္း ထပ္တူညီစြာပင္ ၿပီးေျမာက္လာမည္ျဖစ္သည္။ အဆင့္တစ္ခုခ်င္းစီတြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အမႈသည္ ယင္း၏ အေရးပါမႈရွိေလသည္။ မည္သည့္အဆင့္၏ အမႈကမွ် ထပ္ေက်ာ့မျပန္သကဲ့သို႔ အျခားအဆင့္တစ္ခုႏွင့္လည္း ကြဲျပားဆန္႔က်င္ျခင္း မရွိေခ်။ ထိုအခ်ိန္က ေယရႈသည္ သူ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္ရာ၌ တစ္ပါးတည္းေသာသားေတာ္ဟူ၍ ေခၚေဝၚသမုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္၊ ထို႔ျပင္ ‘သား’ ဆိုသည့္အရာမွာ အမ်ိဳးသားကို ၫႊန္းဆိုေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤအဆင့္တြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ တစ္ပါးတည္းေသာသားေတာ္သည္ ေဖာ္ျပျခင္းမခံရသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အမႈ၏လိုအပ္မႈမ်ားသည္ ယခုအခါတြင္ ေယရႈကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ က်ားမေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္အတြက္မူ က်ားမကြဲျပားျခင္း မရွိေပ။ သူသည္ သူ၏စိတ္ဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း သူ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္သည္၊ ထို႔ျပင္ သူ၏အမႈကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သူသည္ မည္သည့္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကန္႔သတ္မႈကိုမွ် မခံရဘဲ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ေပသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အမႈ၏အဆင့္တိုင္းတြင္ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္လက္ေတြ႕က်ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ သူ၏လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းသည္ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္မွာ ေျပာစရာပင္ မလိုေပ။ သူသည္ သူ၏ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ရန္ ႂကြလာခဲ့သည္။ အကယ္၍ ဤအဆင့္တြင္ သူသည္ လူသားတို႔ မ်က္ျမင္ေတြ႕ရန္အလို႔ငွာ အမႈကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ လူ႔ဇာတိကို မခံယူခဲ့လွ်င္ လူသားတို႔သည္ သူတို႔၏ အယူအဆမ်ားအတိုင္း ဘုရားသခင္သည္ လူေယာက္်ားသာျဖစ္သည္၊ လူမိန္းမ မဟုတ္ဟူေသာ အယူအဆကို ထာဝစဥ္ လက္ကိုင္ထားမည္သာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းႏွစ္ႀကိမ္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ျပည့္စုံေစသည္) “အကယ္၍သာ ဤလုပ္ေဆာင္မႈအဆင့္သည္ ေနာက္ဆုံးေသာေခတ္တြင္မွ ေဆာင္႐ြက္၍ မၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးသည္ အေမွာင္ထုအရိပ္ေအာက္တြင္ ဖုံးကြယ္ထားျခင္းခံေနရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္၊ ေယာက္်ားသည္ မိန္းမထက္ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု မိမိကိုယ္မိမိ ေတြးထင္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ မိန္းမတို႔သည္လည္း မည္သည့္အခါမွ် ေခါင္းေဖာ္ဝံ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်၊ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ မိန္းမတစ္ေယာက္တေလမွ် ကယ္တင္ျခင္း ခံရလိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ေယာက္်ားတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္သည္ မိန္းမမ်ားကို အစဥ္ မႏွစ္သက္ဘဲ သူတို႔အား ကယ္တင္ျခင္းကို ေပးသနားမည္မဟုတ္ဟု လူတို႔က အၿမဲယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤသို႔သာဆိုလွ်င္ ေယေဟာဝါဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး ေဖာက္ျပန္ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ လူမိန္းမမ်ားအေနျဖင့္ ကယ္တင္ခံရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မရရွိႏိုင္မည္မွာ မွန္ေနလိမ့္မည္မဟုတ္ေလာ။ ထို႔ေနာက္ ေယေဟာဝါအေနျဖင့္ လူမိန္းမကိုဖန္ဆင္းခဲ့ျခင္း၊ ဧဝကို ဖန္ဆင္းခဲ့ျခင္းသည္ အဓိပၸာယ္မရွိ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ၿပီးလွ်င္ လူမိန္းမသည္ ထာဝရကာလတိုင္ ပ်က္စီးသြားမည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလရွိ အမႈ၏အဆင့္ကို လူမိန္းမကိုသာ မဟုတ္ဘဲ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးကို ကယ္တင္ႏိုင္ရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပသည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ အမ်ိဳးသမီးအျဖစ္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့မည္ဆိုပါလွ်င္ ယင္းမွာ လူမိန္းမကို ကယ္တင္ရန္အလို႔ငွာသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု တစ္ဦးဦးက ေတြးထင္ပါလွ်င္ ထိုသူမွာ ဧကန္စင္စစ္ မိုက္မဲေသာသူပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းႏွစ္ႀကိမ္သည္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ျပည့္စုံေစသည္) အဲဒီေနာက္ သူေျပာတယ္၊ “ဘုရားက အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔ဇာတိခံတယ္ဆိုတဲ့အထဲမွာ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွာေဖြသင့္တဲ့ သမၼာတရား ရွိတယ္။ ဘုရားက အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္လုံး လူ႔ဇာတိခံခဲ့ရင္၊ ဘုရားက အမ်ိဳးသားပဲျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ အမ်ိဳးသမီး လုံးဝ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ လူေတြ ထင္ၾကမွာ။ အဲဒါဆိုရင္ ဘုရားကို ေဘာင္ခတ္ေနတာ ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ဘုရားက အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ လူ႔ဇာတိခံေနတာက အမ်ိဳးသား ခႏၶာကို ယူသည္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီး ခႏၶာကို ယူသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ႔အႏွစ္သာရ လုံးဝ မေျပာင္းလဲဘူးဆိုတာကို ျပတယ္— သူက ဘုရားကိုယ္တိုင္ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို အၿမဲေဖာ္ျပႏိုင္သလို ဘုရားအမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တယ္။ ဒါက ဘုရားအေပၚ ပိုမွန္ကန္တိက်တဲ့ နားလည္မႈတစ္ခု ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ လူ႔ဇာတိခံျခင္းက သူဟာ အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ပဲ ဘုရားမဟုတ္ဘဲ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္လည္း ဘုရားျဖစ္မွန္း ျမင္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ သူထပ္ၿပီး လူ႔ဇာတိခံခဲ့ရင္၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အၿမဲ အျမင္ေစာင္းသြားၾကမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားက အမ်ိဳးသမီးေတြကို မုန္းတယ္၊ သူတို႔ ကယ္တင္မခံရႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ေတာင္ထင္သြားၾကမွာ။ အဲဒါ နားလည္မႈလြဲတာ ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ဘုရားလူ႔ဇာတိခံေနတာက လူေတြရဲ႕ အယူအဆေတြနဲ႔ မကိုက္ေပမဲ့၊ လူေတြရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ဘုရားကို သိနားလည္ျခင္းအတြက္ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး အက်ိဳးျပဳတယ္။ ဒီအရာထဲမွာ ဘုရားေမတၱာရွိတယ္”တဲ့။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆေတြကို ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ လူေယာက္်ားနဲ႔ လူမိန္းမႏွစ္ေယာက္လုံးကို ဘုရားဖန္ဆင္းခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္မ ေျပာ႐ုံေျပာခဲ့တာ။ အမ်ိဳးသမီးပုံစံ သူယူဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ စဥ္းစားခဲ့မိတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အရမ္းမသိနားမလည္ ျဖစ္ႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအတြက္ အစ္ကိုဝမ္က ေနာက္ထပ္အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ေပးတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၊ ဝိညာဥ္ေတာ္၊ ခုနစ္ဆ ျပင္းထန္သည့္ ဝိညာဥ္ေတာ္၊ သို႔မဟုတ္ အရာခပ္သိမ္းကို လႊမ္းၿခဳံေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ျဖစ္႐ုံမွ်မက၊ လူသားတစ္ဦး- သာမန္လူတစ္ဦး၊ အထူးပင္ သာမညျဖစ္ေသာ လူသားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္၏။ သူသည္ အမ်ိဳးသားျဖစ္သည္သာမက၊ အမ်ိဳးသမီးလည္း ျဖစ္၏။ ၎တို႔သည္ လူသားမ်ားထံ ေမြးဖြားၾကရာတြင္ တူညီၾကၿပီး၊ တစ္ဦးက သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ပဋိသေႏၶစြဲယူၿပီး အျခားတစ္ဦးသည္ ဝိညာဥ္ေတာ္ထံမွ တိုက္႐ိုက္ ဆင္းသက္ေသာ္လည္း၊ လူသားတစ္ဦးထံ ေမြးဖြားသည္ဆိုရာတြင္ မတူညီၾကေခ်။ ႏွစ္ဦးလုံးသည္ အဖဘုရားသခင္၏အမႈကို ဘုရားသခင္၏လူ႔ဇာတိက ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ဆင္တူၾကၿပီး၊ တစ္ဦးက ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေသာ္လည္း အျခားတစ္ဦးက သိမ္းပိုက္ျခင္း အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ မတူညီၾကေခ်။ ႏွစ္ဦးလုံးသည္ အဖဘုရားသခင္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ္လည္း တစ္ဦးသည္ ေမတၱာႏွင့္ က႐ုဏာတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ ေ႐ြးႏုတ္ရွင္ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားတစ္ဦးမွာ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနသည့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၏ ဘုရားသခင္ျဖစ္၏။ တစ္ဦးသည္ ေ႐ြးႏုတ္ကယ္တင္ျခင္း အမႈကို စတင္ခဲ့သည့္ ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အျခားတစ္ဦးသည္ သိမ္းပိုက္ျခင္း အမႈကို ၿပီးေျမာက္သည့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္၏။ တစ္ဦးသည္ အစျဖစ္ကာ အျခားတစ္ဦးသည္ အဆုံးျဖစ္၏။ တစ္ဦးသည္ အျပစ္မဲ့ေသာ လူ႔ဇာတိျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အျခားတစ္ဦးသည္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို ၿပီးစီးေစၿပီး အမႈကို ဆက္လက္ ေဆာင္႐ြက္ကာ မည္သည့္အခါမွ် အျပစ္မရွိသည့္ လူ႔ဇာတိျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဦးလုံးသည္ ဝိညာဥ္ေတာ္တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ကြဲျပားေသာ လူ႔ဇာတိမ်ားတြင္ ေနထိုင္ကာ ကြဲျပားေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၾကၿပီး၊ ၎တို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျခား၏။ သို႔ေသာ္၊ ၎တို႔၏အမႈအားလုံးသည္ မည္သည့္အခါမွ် ကြဲလြဲျခင္းမရွိဘဲ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လိုက္ဖက္ၾကၿပီး၊ တစ္ခ်ိန္တည္း ေျပာဆို၍ရသည္။ ႏွစ္ဦးလုံးသည္ လူမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း၊ တစ္ဦးသည္ သားေယာက္်ားေလး ျဖစ္ကာ အျခားတစ္ဦးသည္ ေမြးကင္းစ မိန္းကေလးျဖစ္၏။ ဤႏွစ္မ်ားစြာၾကာ၊ လူတို႔ ျမင္ထားသည့္အရာမွာ ဝိညာဥ္ေတာ္ျဖစ္သည္သာမက၊ လူေယာက္်ား လူသားတစ္ဦး ျဖစ္သည္သာမက၊ လူ႔အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ အရာမ်ားစြာလည္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သျဖင့္၊ လူတို႔သည္ ငါ့ကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် အျပည့္အဝ နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ငါ တည္ရွိေသာ္လည္း အရိပ္ပမာ အိပ္မက္တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည့္အလား ငါ့ကို ယုံတစ္ဝက္ မယုံတစ္ဝက္ ျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္ေနၾကသည္၊ ယင္းမွာ ယေန႔ထက္ထိ၊ လူတို႔က ဘုရားသခင္ အဘယ္အရာျဖစ္သည္ကို မသိၾကေသးသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ငါ့ကို ႐ိုးရွင္းသည့္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းျဖင့္ အမွန္တကယ္ အက်ဥ္း႐ုံးေဖာ္ျပႏိုင္သေလာ။ ‘ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္မွလြဲ၍ အျခားမဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္သည္လည္း ေယရႈမွလြဲ၍ အျခားမဟုတ္’ ဟု သင္ အမွန္တကယ္ ဆိုဝံ့သေလာ။ ‘ဘုရားသခင္သည္ ဝိညာဥ္ေတာ္မွလြဲ၍ အျခားမဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္မွလြဲ၍ အျခားမဟုတ္’ ဟု သင္သည္ ဆိုဝံ့သေလာက္ အမွန္တကယ္ အလြန္ရဲဝံ့သေလာ။ ‘ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိကို ဆင္ျမန္းထားသည့္ လူသားတစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္’ ဟု ဆိုရန္ စိတ္သက္ေသာင့္သက္သာရွိသေလာ။ ‘ေယရႈ၏ ပုံသဏၭာန္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးျမတ္ေသာ ပုံသဏၭာန္ျဖစ္သည္’ ဟု အခိုင္အမာဆိုရန္ သတၱိ သင္၌ အမွန္တကယ္ ရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ပုံသဏၭာန္ကို ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ရွင္းျပရန္ သင္၏ စကားေျပာေကာင္းျခင္းကို သင္ အသုံးျပဳႏိုင္သေလာ။ ‘ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ သဏၭာန္ႏွင့္အညီ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳသားကိုသာ ဖန္ဆင္းခဲ့သည္’ ဟု သင္ အမွန္တကယ္ ေျပာဝံ့သေလာ။ သင္သည္ ဤသို႔ေျပာပါက၊ ငါေ႐ြးခ်ယ္သည့္အထဲတြင္ အမ်ိဳးသမီး ရွိမည္မဟုတ္ဘဲ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အတန္းအစားတစ္ခု သာ၍ပင္ ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုတြင္ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သင္ အမွန္တကယ္ သိၿပီေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတစ္ဦးေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ဝိညာဥ္တစ္ပါးေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ အမွန္တကယ္ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးေလာ။ ငါ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အမႈကို ေယရႈသာ ၿပီးစီးေစႏိုင္သေလာ။ ငါ၏အႏွစ္သာရကို အခ်ဳပ္ေဖာ္ျပရန္ အထက္ပါအနက္ တစ္ခုကိုသာ သင္ေ႐ြးခ်ယ္ပါက၊ သင္သည္ အလြန႔္အလြန္ မသိနားမလည္သည့္ သစၥာေစာင့္သည့္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ငါသည္ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါတည္းသာ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာအျဖစ္ အမႈျပဳခဲ့ပါက၊ သင္သည္ ငါ့ကို ေဘာင္ခတ္မည္ေလာ။ ငါ့ကို အၾကည့္တစ္ခ်က္ျဖင့္ သင္သည္ အမွန္တကယ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား နားလည္ႏိုင္မည္ေလာ။ သင္၏ တစ္သက္တာအတြင္း သင္ႏွင့္ ထိေတြ႕ခဲ့သည့္ အရာအေပၚ အေျခခံ၍ ငါ့ကို သင္ အမွန္တကယ္ လုံးဝ အက်ဥ္း႐ုံးေဖာ္ျပႏိုင္သေလာ။ ငါသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံျခင္းႏွစ္ခုလုံးတြင္ တူညီသည့္ အမႈကို ျပဳခဲ့ပါက၊ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို မည္သို႔ သေဘာေပါက္မည္နည္း။ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို ကားတိုင္ေပၚ အစဥ္အၿမဲ သံမႈိ႐ိုက္လ်က္ ထားရစ္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သင္ အခိုင္အမာဆိုသေလာက္ ႐ိုးရွင္းသေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သင္၏ သိနားလည္မႈသည္ အဘယ္နည္း) ဒီစကားေတြက ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္မကို တို႔ထိသြားတယ္။ ဘုရားက အရာခပ္သိမ္းကို ျပည့္ေစတဲ့ အရာခပ္သိမ္း တတ္စြမ္းႏိုင္ၿပီး ေနရာတိုင္းရွိတဲ့ နာမ္ဝိညာဥ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကြၽန္မ အၿမဲေျပာခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္လိုလုပ္ ေဘာင္ခတ္ႏိုင္ရတာလဲ။ ပထမအႀကိမ္မွာ အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔ သူ လူ႔ဇာတိခံခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ဒီတစ္ခါ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ ႂကြလာဖို႔က သူ႔အတြက္ လုံးဝ ပုံမွန္ပဲ မဟုတ္လား။ အမ်ိဳးသားအေနနဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးသမီးအေနနဲ႔ သူ လူ႔ဇာတိခံတဲ့အခါ၊ ဘုရားကို ကိုယ္စားျပဳတယ္— သမၼာတရားကို သူေဖာ္ျပၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္ႏိုင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါ တကယ္႐ိုးရွင္းပါတယ္၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ဘာလို႔ နက္နဲမႈႀကီးအေနနဲ႔ အဲဒါကို ျမင္ခဲ့တာလဲ။ စဥ္းစားေလ၊ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္မွားခဲ့မွန္း ေတြ႕ရေလပဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ တကယ္မသိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ကြၽန္မ အၿမဲ ေဘာင္ခတ္ၿပီး ကန႔္သတ္ေနခဲ့မိတယ္။ အရမ္းကို မေလ်ာ္ကန္ခဲ့တာပဲ။

ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုရွီက မိတ္သဟာယျပဳေပးတယ္၊ “ဘုရားရဲ႕ လူ႔ဇာတိခံျခင္းလားဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ဖို႔၊ ေသာ့ခ်က္က သူ႔မွာ ဘုရားအႏွစ္သာရရွိၿပီး သမၼာတရား ေဖာ္ျပႏိုင္လားဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ပဲ၊ လိင္ ဒါမွမဟုတ္ အျပင္ပန္း သဏၭာန္ေပၚ အေျခခံဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- ‘လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ေဖာ္ျပျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ သူလုပ္ေဆာင္ရန္ ရည္႐ြယ္သည့္အမႈကို သူ လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္သည္ ဇာတိပကတိ ျဖစ္သြားသည့္ အတြက္၊ သူ၏ျဖစ္ျခင္းကို ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ကာ လူသားထံ သမၼာတရားကို ယူေဆာင္လာႏိုင္မည္၊ သူ႔အေပၚ အသက္ကို အပ္ႏွင္းႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔အတြက္ လမ္းခရီးကို ၫႊန္ျပႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ မရွိသည့္ ဇာတိပကတိသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ တကယ္ မဟုတ္ေပ။ ဤအရာႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိေခ်။ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို လူသားက စုံစမ္းရန္ ရည္႐ြယ္ပါက၊ သူေဖာ္ျပေသာ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူေျပာဆိုေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ ဤအရာကို အတည္ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ၊ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းခရီး ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳရန္၊ သူ၏ အႏွစ္သာရအရ ခြဲျခားရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိပကတိ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ဆုံးျဖတ္ရာတြင္ သူ၏ အျပင္ပန္းသြင္ျပင္ထက္ သူ၏အႏွစ္သာရတြင္ (သူ၏အမႈ၊ သူ၏ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ သူ၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အျခား ရႈေထာင့္မ်ားစြာ) အဓိကအခ်က္ တည္ရွိေပသည္။’ (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ က်မ္းဦးစကား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သိပ္ရွင္းတယ္။ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပတဲ့သူ၊ လမ္းခရီးကို ျပၿပီး အသက္ေပးတဲ့သူက လူ႔ဇာတိနဲ႔ ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယရႈက လူ႔ဇာတိနဲ႔ အမႈျပဳဖို႔ ႂကြလာခဲ့ခ်ိန္မွာ၊ သာမန္လူနဲ႔ တူခဲ့တယ္— သူက လက္သမား သားျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းအတြက္နဲ႔ သူက ဘုရားျဖစ္တာကို လူအမ်ားႀကီးက အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သခင္ေယရႈေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကလဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘယ္လူသားကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ပဲ။ သမၼာတရားကို သူေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေနာင္တလမ္းကို ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ က႐ုဏာနဲ႔ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူကမွ အဲဒီအရာေတြကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒါေတြအားလုံးကို မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ သခင္ေယရႈက လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခု အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ႂကြလာၿပီျဖစ္ၿပီး အျပင္ပန္းမွာ သာမန္လူနဲ႔ တူေပမဲ့၊ သမၼာတရားအမ်ားႀကီး သူေဖာ္ျပၿပီးၿပီျဖစ္သလို၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ ေအာင္ျမင္သူတစ္စုကို သူ သိမ္းပိုက္ၿပီး စုံလင္ေစႏွင့္ၿပီးၿပီ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆီ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီး၊ ထာဝရအသက္လမ္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းရင္းနဲ႔ အဲဒီလို ႀကီးျမတ္တဲ့ အမႈကို ျပဳၿပီး တစ္ေလာကလုံးကို တုန္လႈပ္သြားေစၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေတြက ဘယ္လူသားကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထည့္စဥ္းစားသမွ်က လူ႔ဇာတိခံျခင္းရဲ႕ လိင္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘုရားေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားေတြ မဟုတ္ရင္၊ အဲဒါ အရမ္းကို မိုက္မဲတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဖာရိရွဲေတြရဲ႕ ဘုရားကို အာခံတဲ့အမွားကို လုပ္ေနမိတာပဲ”တဲ့။

အေယာင္ေဆာင္ ခရစ္ေတာ္ေတြကို သတိထားဖို႔အေၾကာင္း အသင္းေတာ္ အမ်ားႀကီးက ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ေျပာေနၾကေပမဲ့၊ လူတစ္ေယာက္က လူ႔ဇာတိခံ ဘုရား ဟုတ္မဟုတ္ ခြဲျခားဖို႔နည္းလမ္းကို ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မရွင္းျပႏိုင္ပုံကို ေတြးမိတယ္။ ဒီသမၼာတရားရဲ႕ ရႈေထာင့္ကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကပဲ ရွင္းႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ လုံးဝ ယုံၾကည္လက္ခံသြားတယ္။ အျပစ္ရွိသလိုလည္း တကယ္ခံစားရတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့ၿပီး က်မ္းစာကို အမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သခင့္ကို ဘယ္လိုသိမွတ္ရမယ္မွန္းေတာင္ မသိခဲ့ဘူးေလ။ ကြၽန္မက လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားဟာ အမ်ိဳးသမီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆေနရင္း အျပင္ပန္းၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္တတ္တဲ့ ေလာကီ လူတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ကြၽန္မက ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲမွာ ေမြးခဲ့ရင္၊ ဖာရိရွဲေတြလိုပဲ သခင္ေယရႈကို ရႈတ္ခ်ခဲ့မိမွာပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မတို႔ အမ်ားႀကီး ထပ္မိတ္သဟာယျပဳခဲ့ၾကတယ္၊ ဘုရားရဲ႕ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္ရဲ႕ နက္နဲမႈေတြ၊ သူ႔အမႈေတာ္ရဲ႕ အဆင့္သုံးဆင့္၊ လူကို သန႔္စင္၊ ကယ္တင္ဖို႔ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ သူ႔ရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္း အမႈကို ျပဳပုံနဲ႔ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာေတြ အပါအဝင္ေပါ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သမၼာတရားျဖစ္တယ္၊ သူဟာ ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈပဲလို႔ ကြၽန္မ ပိုေသခ်ာလာတယ္။ ဘုရားထက္ တျခားဘယ္သူကမွ သမၼာတရားရဲ႕ ဒီနက္နဲမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္မျပႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူကမွ တျခားလူေတြကို သန႔္စင္ၿပီး မကယ္တင္ႏိုင္သလို၊ လူေတြရဲ႕ ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ကို မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မအျမင္ တကယ္ ပြင့္သြားတယ္။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ျပန္မလာၾကတာ အံ့ဩစရာ မဟုတ္ဘူးပဲ။ သူတို႔က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ သမၼာတရားကို ရွာေတြ႕ၿပီး ဘုရားရဲ႕အသံကို ၾကားခဲ့ၾကတာပဲ။ သခင့္ျပန္ႂကြလာျခင္းကို သူတို႔ ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ ဘုရားရဲ႕ ေျခလွမ္းကို ရွာေတြ႕ၿပီး သိုးသငယ္ရဲ႕ မဂၤလာစားပြဲေတာ္ကို တက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္သူက ထြက္သြားခ်င္ေတာ့မွာပဲ။ အဲဒါ မိုက္မဲရာက်မွာပဲ။ အဲဒီႏွစ္ ေတြသာ ကုန္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေစာေစာစီးစီး ေလ့လာခဲ့ၿပီး အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက ေျပာစရာရွိတာကို နားေထာင္ခဲ့ရင္၊ နာက်င္မႈကေန ေစာေစာ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ရွင္သန္တဲ့ အသက္ေရကို ေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္ခဲ့မွာ။ ကြၽန္မအရမ္း က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္၊ မိုက္မဲ့ခဲ့တာပဲ၊ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္မရွိတာေတြကိုပဲ မဆင္မျခင္ နားေထာင္ေနခဲ့မိတာ။ တကယ္ကို မာနေထာင္လႊားခဲ့တာ၊ က်မ္းစာကို ေခါင္းမာမာ ဖက္တြယ္ခဲ့မိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အယူသြင္းခဲ့တယ္၊ ဘုရားရဲ႕ အမႈသစ္ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူ ျငင္းပယ္၊ ရႈတ္ခ်ေစရင္းနဲ႔ေပါ့။ သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို မႀကိဳဆိုေအာင္ တျခားလူေတြကို တားခဲ့မိတယ္။ အဲဒါက ဖာရိရွဲေတြကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲဖို႔ သခင္ေယရႈ ေျပာခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုကို သတိရေစတယ္။ “အေၾကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကိုလူတို႔ေရွ႕မွာပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္းမဝင္၊ ဝင္လိုေသာသူတို႔ကိုလည္း ဆီးတား ၾက၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၃:၁၃) ကြၽန္မက ဖာရိရွဲေတြလို တစ္ေထရာတည္း ျပဳမူေနခဲ့မိတာပဲ၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံတံခါးကို ပိတ္ေနခဲ့တာ၊ သြားလည္းမသြား၊ တျခားလူေတြကိုလည္း ဝင္ခြင့္ေပးမေနခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို တကယ္ ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္— မေကာင္းမႈႀကီးတစ္ခုပဲ။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္လုပ္ခဲ့မိတဲ့ ဆိုး႐ြားတဲ့ အရာအားလုံးကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ မုန္းမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သုတ္ေျခတင္ၿပီး ငိုခ်လိုက္မိတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေနာက္ထပ္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားလုံးႏွင့္ သူ၏ အမႈအားလုံး၌ သင္ယုံၾကည္မႈ ထားရွိရမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို နာခံရမည္။ အကယ္၍ သင္မနာခံႏိုင္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည္ျဖစ္ေစ၊ မယုံၾကည္သည္ျဖစ္ေစ ယင္းက အေရးမပါေတာ့ေခ်။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္အခါမွ် မနာခံခဲ့သည့္အျပင္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အလုံးစုံကို လက္မခံဘဲ၊ ထိုအစား ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ သင့္ကို နာခံရန္ႏွင့္ သင္၏ အယူအဆမ်ားအတိုင္း ျပဳမူရန္ ေတာင္းဆိုလွ်င္၊ သင္သည္ လူမ်ား အားလုံးထဲတြင္ အပုန္ကန္ဆုံးသူ၊ မယုံၾကည္သူတစ္ဦးပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔က လူသား၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိေသာ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မည္သို႔နာခံႏိုင္မည္နည္း။ အားလုံးထဲတြင္ အပုန္ကန္ဆုံးသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို တမင္သက္သက္ ဖီဆန္ၿပီး အာခံေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ရန္သူမ်ား၊ အႏၲိခရစ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏စိတ္သေဘာမွာ အၿမဲတေစပင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈသစ္အေပၚ ရန္လိုေသာ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။ သူတို႔၌ နာခံဖို႔အတြက္ ဆႏၵသေဘာ စိုးစဥ္းမွ်မရွိသကဲ့သို႔၊ သူတို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္စြာ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မရွိခဲ့ဖူး၊ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း မရွိခဲ့ဖူးေပ။ သူတို႔သည္ အျခားလူတို႔ေရွ႕၌ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် နာခံျခင္း မရွိခဲ့ဖူးေပ။ သူတို႔က ဘုရားသခင္၏ေရွ႕၌ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားရာ၌ အကြၽမ္းက်င္ဆုံး၊ အျခားသူမ်ားအေပၚ အမႈျပဳရာတြင္ အကြၽမ္းက်င္ဆုံးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ လက္ဝယ္ ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီးေသာ ‘ရတနာမ်ား’ ကို သူတို႔ မည္သည့္အခါမွ် မစြန႔္ပစ္ဘဲ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ရန္၊ အျခားသူမ်ားကို တရားေဟာရန္အတြက္ ယင္းတို႔ကို မိသားစုဆိုင္ရာ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အေမြပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး သူတို႔သည္ မိမိတို႔အား ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္ေသာ ထိုအ႐ူးမ်ားကို ဆုံးမသင္ၾကားရန္အတြက္ ယင္းတို႔ကို အသုံးျပဳၾကသည္။ အမွန္တြင္ အသင္းေတာ္ထဲ၌ ဤကဲ့သို႔ေသာလူတို႔မွာ အေရအတြက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ရွိေလသည္။ သူတို႔မွာ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၌ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ ေနထိုင္ေသာ ‘ႏွိမ္နင္း၍မရသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ား’ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သူတို႔သည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ (အယူဝါဒ) ေဟာေျပာျခင္းကို သူတို႔၏ အျမင့္မားဆုံးေသာ တာဝန္အျဖစ္ မွတ္ယူၾကသည္။ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္၊ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ သူတို႔၏ ‘အေလးထားအပ္ၿပီး မခ်ိဳးေဖာက္အပ္ေသာ’ တာဝန္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေစရန္ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ေနၾကသည္။ မည္သူကမွ် သူတို႔ကို မထိရဲ၊ တစ္ေယာက္တေလကမွ် သူတို႔ကို လူပုံအလယ္ အျပစ္မတင္ရဲေပ။ သူတို႔သည္ တစ္ေခတ္ၿပီးတစ္ေခတ္ အျခားသူမ်ားကို ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမူၿပီး ေသာင္းက်န္းေမႊ႕ယမ္းလ်က္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၌ ‘ဘုရင္မ်ား’ ျဖစ္လာၾကသည္။ ထိုနတ္ဆိုးအုပ္စုသည္ လက္တြဲၿပီး ငါ့အမႈကို ဖ်က္ဆီးရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ အသက္ရွင္ေနေသာ ဤနတ္မိစာၦမ်ားကို ငါ့မ်က္စိေရွ႕၌ အဘယ္သို႔ ရွိေနခြင့္ ေပးႏိုင္မည္နည္း။ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ နာခံမႈ စိုးစဥ္းမွ်မရွိေသာ ဤအာဏာရွင္မ်ားကို မဆိုထားနဲ႔၊ နာခံမႈ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္သာ ရွိသူမ်ားပင္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ ေရွ႕မဆက္ႏိုင္ၾကပါတကား။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားႏွင့္ နာခံေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကို ဧကန္အမွန္ ခံၾကရလိမ့္မည္) ဘုရားရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ စကားေတြက ကြၽန္မႏွလုံးကို ဓားတစ္စင္းလို တန္းထိသြားတယ္။ စကားလုံးတိုင္းက ကြၽန္မအေပၚ တရားစီရင္ျခင္းတစ္ခုလို ခံစားရတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံး၊ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ဘယ္သူရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကမွ ကြၽန္မထက္မသာဘူး၊ ကြၽန္မက ဘုရားတရား အကိုင္းရႈိင္းဆုံး ယုံၾကည္သူလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ဘုရင့္ဩဇာအာဏာ ရွိသလိုမ်ိဳး ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ စြန႔္လႊတ္စေတးမႈေတြကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အရင္းအႏွီးလို သေဘာထားခဲ့တယ္။ ေသးေသး ႀကီးႀကီး အရာရာကို ကြၽန္မ အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သခင့္ကို ယုံၾကည္ၿပီး က်မ္းစာဖတ္ၾကေပမဲ့၊ ကြၽန္မက သူတို႔ နားေထာင္ရတဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုျခင္းအေၾကာင္း ကိုယ့္အယူအဆေတြကို ထိန္းသိမ္းတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တကယ္တင္းက်ပ္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒါကိုေလ့လာရာကေန ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ သူတို႔ကို ကြၽန္မ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ကို လုံးဝ ပိတ္လိုက္တယ္။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္သူတိုင္းကို လက္ခံဖို႔ အသင္းသားေတြက အရမ္းေၾကာက္ခဲ့ၾကသလို၊ သူတို႔ေျပာတာကို နားမေထာင္ရဲခဲ့ၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕က သူတို႔ေျပာတာကို တကယ္ႀကိဳက္ေပမဲ့ စကားဆုံးေအာင္ ေျပာခြင့္မေပးရဲၾကဘူး။ သူတို႔ကို ကြၽန္မႏွင္ထုတ္မွာ ေၾကာက္ခဲ့ၾကတာ။ ကြၽန္မက လူေတြကို သခင့္ကို ႀကိဳဆိုျခင္းကေန တားဆီးတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ အေစခံမွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ေခတ္သစ္ ဖာရိရွဲတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိခဲ့ၿပီး ဘုရားက ကြၽန္မကို မမာမက်န္းျဖစ္လာခြင့္ေပးရင္းနဲ႔ ဆုံးမပဲ့ျပင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ေနာက္မလွည့္ေသးဘူး၊ ကိုယ့္အယူအဆေတြကိုပဲ သမၼာတရား ျဖစ္သလိုမ်ိဳး ဆက္ထိန္းသိမ္းေနမိခဲ့တာ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလအမႈေတာ္ကို ေလ့လာစစ္ေဆးဖို႔ အားထုတ္မႈ လုပ္မဲ့အစားေပါ့။ ကြၽန္မ မာနေထာင္လႊားလိုက္ေလျခင္းပါပဲ။ အသင္းေတာ္ထဲလူတိုင္းကို ကြၽန္မကို နားေထာင္ေစတယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြကို သမၼာတရားကို သေဘာထားေစခဲ့တယ္။ ဘုရားေနရာမွာ ရပ္ဖို႔ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာပဲ။ အဲဒါက အႏၲိခရစ္လို၊ ေကာင္းကင္တမန္မင္းလိုပဲ မဟုတ္လား။ ယုံၾကည္သူျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြ အားလုံးေနာက္မွာ၊ ဘုရားကို ကြၽန္မ မသိေသးသလို၊ သူ႔ကို တိုက္ခိုက္ေနမိတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို တိုက္႐ိုက္ အျပစ္ေပးမဲ့အစား၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို က်န္းမာေရး ျပႆနာနဲ႔ သူ ရပ္တန႔္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီေနာက္ အဲဒီညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မနဲ႔ ဧဝံေဂလိလာေဝမွ်ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ က႐ုဏာ၊ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မ တကယ္ မထိုက္တန္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေက်းဇူးတင္စိတ္နဲ႔ ျပည့္သြားၿပီး၊ အဲဒါကို သေဘာေပါက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားကို အရမ္းအေႂကြးတင္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ငိုေႂကြးရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားေရွ႕ ပ်ပ္ဝပ္ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္။ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ က်ိန္ဆဲျခင္းနဲ႔ တကယ္ထိုက္တန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာကမွာ ကြၽန္မ အသက္မရွင္ထိုက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္အသံကို ၾကားျခင္းနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၊ မေကာင္းမႈ အမ်ားႀကီး ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့မိၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ က႐ုဏာကို ေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔ ကြၽန္မ မထိုက္တန္ပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕အျပစ္ေတြအတြက္ အျပစ္ေျဖဖို႔၊ ျပစ္မွားမႈေတြအတြက္ ဖာေထးဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးဖို႔ပဲ ကြၽန္မ ေတာင္းေလွ်ာက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆုံးတဲ့ သိုးေတြ ကိုယ္ေတာ့္ အိမ္ေတာ္ဆီ သူတို႔လမ္းကို ျပန္ရွာေတြ႕ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိေအာင္ ဧဝံေဂလိ ေဝမွ်ဖို႔ ဘယ္အဖိုးအခကိုမဆို ကြၽန္မ ေပးဖို႔ လိုလားလ်က္ရွိပါတယ္။”

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဆာငတ္တဲ့သူလို အငမ္းမရဖတ္ၿပီး၊ အရင္က လုံးဝ မသိခဲ့တဲ့ သမၼာတရား အမ်ားႀကီးကို သင္ယူခဲ့ရတယ္။ လူ႔ဇာတိခံျခင္းက ဘာျဖစ္တယ္၊ ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းက ဘာျဖစ္တယ္၊ ဘုရားကို အေစခံျခင္းက တကယ္ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာေတြလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဒါ့အျပင္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈ၊ ဘုရားကို ဘယ္လို တကယ္ခ်စ္ၿပီး ေက်နပ္ေစရမယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရာေတြကိုလည္း သင္ယူခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေရေလာင္းျခင္းနဲ႔ အာဟာရအားလုံးကေန အမ်ားႀကီး ရလိုက္သလို ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရတယ္။ သိုးသငယ္ရဲ႕ မဂၤလာစားပြဲေတာ္ကို ကြၽန္မ တကယ္ တက္ေရာက္ေနခဲ့တာပဲ။ ဒါဘုရားရဲ႕ ေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔ အမႈေတာ္၊ သူကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျပေနတဲ့ လမ္းပဲလို႔ ကြၽန္မ ေသခ်ာလာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕က်န္းမာေရး ျပႆနာက အစအနမရွိဘဲ ဒီအတိုင္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရာကတစ္ဆင့္၊ အဓိက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ကိုးေယာက္နဲ႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ကို‌ ဘုရားေရွ႕ ကြၽန္မ လာေစခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ပိုမ်ားတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္သူေတြက ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ကယ္တင္ျခင္းကို ရႏိုင္ေအာင္ ဧဝံေဂလိကို စျဖန႔္ၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို စလုပ္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။