မိန္ရွမ္း ထိုင္ဝမ္

ကေလးအေနနဲ႔ ကိုယ့္မိဘေတြေနာက္လိုက္ၿပီး သခင့္ကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ယုံၾကည္မႈကို ထက္ထက္သန္သန္ လိုက္စားခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ဘာေတြပဲျဖစ္ပါေစ၊ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဝင္ေငြရဲ႕ ဆယ္ပို႔တစ္ပို႔ကို ေပးခဲ့ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အမႈေတာ္လုပ္ငန္းမွာ အၿမဲပါဝင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ထက္သန္တဲ့ လိုက္စားမႈေၾကာင့္၊ သင္းထာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး၊ အသက္ ၃၀ မွာ အသင္းေတာ္ အႀကီးအကဲ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္အမ်ားႀကီး ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာင္၊ ကြၽန္မကို အၿမဲ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတာတစ္ခု ရွိတယ္။ ဒီလိုေျပာထားတဲ့ သခင္ေယရႈရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ “သခင္ဟု ငါ့ကိုေလွ်ာက္ေသာသူတိုင္း ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္၏အလိုကို ေဆာင္ေသာသူသာလွ်င္ ဝင္ရလိမ့္မည္။ ထိုေန႔၌ကား၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ ဆုံးမဩဝါဒေပးပါၿပီ မဟုတ္ ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ပါၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးတို႔ကို ျပပါၿပီမဟုတ္ေလာဟု အမ်ားေသာ သူတို႔သည္ ေလွ်ာက္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ သင္တို႔ကို ငါအလွ်င္းမသိ၊ အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾကဟု ထိုသူတို႔အား အတိအလင္း ငါေျပာမည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၁-၂၃) ဒါက ကြၽန္မကို မရွင္းမလင္းျဖစ္ေစတယ္။ ကြၽန္မတို႔က သခင့္နာမနဲ႔ တရားေဟာ၊ အလုပ္လုပ္ၿပီး၊ “သခင္၊ သခင္” လို႔ ေခၚၾကတဲ့သူေတြ မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုလူေတြကု သူ မသိဘူးလို႔ သခင္က ေျပာခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီလိုလူေတြဟာ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြလို႔ ဘာလို႔ ေျပာခဲ့တာလဲ။ သူ႔အတြက္ ဒီလိုအလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔က သူ႔အလိုေတာ္ မဟုတ္ခဲ့တာလား။ အဲဒါဆိုရင္ သခင့္ရဲ႕ အလိုေတာ္က ဘာလဲ။ အေျဖကို လုံးဝ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

၂၀၂၀ ခုႏွစ္ ေမလမွာ၊ တစ္ေန႔၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အြန္လိုင္းမွာ တရား‌ေဒသနာ နားေထာင္ဖို႔ ဖိတ္တယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ကပ္ေရာဂါ အေတာအတြင္းမွာ၊ ဘုရားေက်ာင္း မသြားႏိုင္ၾကဘူး၊ ဒီေတာ့ ဒါေကာင္းတဲ့အရာပဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ ဝမ္းသာအားရ သေဘာတူလိုက္တယ္။ အဲဒီအြန္လိုင္း စုေဝးပြဲမွာ၊ အစ္မ ေဝေဝက ပညာသတိရွိတဲ့ သတို႔သမီး၊ မိုက္မဲတဲ့ သတို႔သမီးေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္အေၾကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္က ဘာျဖစ္တယ္၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္က ေကာင္းကင္မွာလား၊ ေျမႀကီးမွာလား၊ စတာေတြကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့တယ္။ ဒီအရာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အရမ္းရွင္းေအာင္ သူ ေျပာခဲ့တယ္လို႔ ကြၽန္မထင္တယ္။ ဒါေတြက ကိုယ့္တရားေဒသနာေတြမွာ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယမျပဳႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျပႆေတြပဲေလ။ ဒီေတာ့ သူ႔မိတ္သဟာယက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းႏွစ္သက္စရာပဲေပါ့။ သူက ေျပာေသးတယ္။ “ကြၽန္မတို႔ သခင့္ကိုယုံၾကည္သူေတြအားလုံးက ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြက ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ႏိုင္သလဲ”တဲ့။ အဲဒီေနာက္ က်မ္းခ်က္ေတြ သူ ဖတ္ျပတယ္။ “သခင္ဟု ငါ့ကိုေလွ်ာက္ေသာသူတိုင္း ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဝင္ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္၏အလိုကို ေဆာင္ေသာသူသာလွ်င္ ဝင္ရလိမ့္မည္။ ထိုေန႔၌ကား၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ ဆုံးမဩဝါဒေပးပါၿပီ မဟုတ္ ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ပါၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးတို႔ကို ျပပါၿပီမဟုတ္ေလာဟု အမ်ားေသာ သူတို႔သည္ ေလွ်ာက္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ သင္တို႔ကို ငါအလွ်င္းမသိ၊ အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾကဟု ထိုသူတို႔အား အတိအလင္း ငါေျပာမည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၁-၂၃) သူက ေျပာတယ္။ “သခင္က ယုံၾကည္သူအားလုံး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံထဲ မဝင္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္တဲ့သူေတြပဲ ဝင္ႏိုင္တာ။ ဒီေတာ့ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတြးၾကတယ္၊ အမႈေတာ္ပိုလုပ္သေ႐ြ႕၊ က်မ္းစာဖတ္၊ ဆုေတာင္းၿပီး ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ပိုလုပ္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားအလိုေတာ္ကို သူတို႔ လုပ္ေနတာျဖစ္ၿပီး၊ သခင္ ျပန္ႂကြလာတဲ့အခါ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ သူတို႔ ဝင္ေရာက္မယ္တဲ့။ ဒီအျမင္က မွန္ရဲ႕လား။ ဘုရားအလိုေတာ္ရဲ႕ ကိုက္ရဲ႕လား။ ယုဒဘာသာရဲ႕ ဖာရိရွဲေတြက ေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ေပမဲ့၊ သခင္ေယရႈ ႂကြလာၿပီး သမၼာတရား အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပခ်ိန္မွာ၊ သခင့္ကို သူတို႔ သတိမျပဳမိၾကဘူး၊ ကသုတ္ကရက္ ခုခံၿပီး ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ကားတိုင္မွာေတာင္ သခင္ေယရႈကို သံမႈိ႐ိုက္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါကေန၊ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္တာက ကြၽန္မတို႔ စိတ္ကူးသလို ဧဝံေဂလိ ေဟာ႐ုံ၊ က်မ္းစာဖတ္၊ ဆုေတာင္းၿပီး၊ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္႐ုံမွ် မဟုတ္တာကို ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ဒါက ခရစ္ယာန္ေတြ လုပ္သင့္တာရဲ႕ သြင္ျပင္တစ္ခုေလးပဲျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို လုပ္ဖို႔ဆိုတာကို ဘာကို အတိအက်ဆိုလိုသလဲ။ က်မ္းစာက ေျပာတယ္။ ‘ငါသည္ သန္႔ရွင္းေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔သည္ သန္႔ရွင္းျခင္း ရွိရၾကမည္။’ (ဝတ္ျပဳရာက်မ္း ၁၁:၄၅-၄၆) ‘သန္႔ရွင္းျခင္းပါရမီမရွိလွ်င္၊ အဘယ္သူမွ် ထာဝရဘုရားကို မဖူးမျမင္ရ။’ (ေဟၿဗဲ ၾသဝါဒစာ ၁၂:၁၄) ဒါကေန၊ လူေတြအတြက္ ဘုရားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြက သန႔္ရွင္းျခင္းကို ရရွိၿပီး အျပစ္ကေန လြတ္ဖို႔ျဖစ္မွန္း ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ဆိုလိုတာက ဘုရားကို နာခံႏိုင္ဖို႔၊ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ နားေထာင္ၿပီး၊ အျပစ္မလုပ္ေတာ့ဖို႔နဲ႔ ဘုရားကို မခုခံေတာ့ဖို႔၊ ဘုရားကို သစၥာမေဖာက္ေတာ့ဖို႔နဲ႔ ဘုရားအမႈေတာ္က လူ႔အယူအဆေတြနဲ႔ မကိုက္တဲ့အခါမွာေတာင္၊ နာခံ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ပဲ။ ဒါကသာ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္တဲ့သူ၊ ဘုရားႏိုင္ငံေတာ္ထဲမွာ က်န္ရွိေနတဲ့သူျဖစ္တယ္။ သခင့္ကို ကြၽန္မတို႔ ယုံၾကည္ၿပီး သခင့္အတြက္ စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးေတာ္ခံေပမဲ့၊ မၾကာခဏ လိမ္ညာ၊ အျပစ္လုပ္တယ္၊ လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္ေတြၾကားမွာ မနာလိုမႈနဲ႔ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈ မၾကာခဏ ရွိၿပီး၊ ကပ္ေဘးနဲ႔ မက်န္းမာမႈကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ ဘုရားကို မေက်မနပ္ျဖစ္၊ ေဝဖန္ၿပီး သစၥာေတာင္ေဖာက္ႏိုင္ၾကတုန္းပဲ။ ဒါတကယ္ပဲ ဘုရားအလိုကို လုပ္ျခင္းလား”တဲ့။ သူ မိတ္သဟာယျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္မ ႏိုးထသြားတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္တာက ကြၽန္မတို႔ အျပင္ပန္း အလုပ္မ်ားပုံအေပၚ မမူတည္ဘူး၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ျခင္း၊ ဘုရားကို နာခံျခင္း၊ အျပစ္လုပ္ၿပီး၊ ဘုရားကို ခုခံေနတာကို ရပ္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚ မူတည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ မၾကာခဏ အျပစ္လုပ္တုန္းပဲ၊ ေန႔မွာ အျပစ္လုပ္ၿပီး ညမွာဝန္ခ်တဲ့ အေျခအေနထဲမွာ အသက္ရွင္ၾကတယ္။ အျပစ္ကေန မလြတ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ေတြ႕မလုပ္ႏိုင္ၾကသလို၊ မေက်နပ္စရာ တစ္ခုခုျဖစ္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မတို႔ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ၿပီး သခင္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ညည္းညဴၾကတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုပ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာႏိုင္တာလဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စုေဝးပြဲတိုင္းမွာ၊ အစ္မေဝေဝက ကြၽန္မနဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ ေဝမွ်ခဲ့တယ္။ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေကာင္းတယ္၊ လတ္ဆတ္ၿပီး အရမ္းထက္ျမက္တယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီလိုစုေဝးပြဲေတြကို ကြၽန္မ စႏွစ္ၿခိဳက္လာၿပီး၊ ေနာက္တစ္ခုကို အၿမဲ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားတတ္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္မ ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေဒသနာေတြအျပင္ သင္းအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ တရားေဒသနာေတြက အယူဝါဒ စကားေတြ သက္သက္ျဖစ္မွန္း၊ လူေတြကို ကြၽန္မတို႔ ခြန္အားေပးတတ္ေလ့ရွိခဲ့မွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္၊ ကြၽန္မတို႔မွာ ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားအေပၚ သိနားလည္မႈ လုံးဝ မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ အြန္လိုင္းမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မဆုံၿပီး သူတို႔ရဲ႕မိတ္သဟာယကို နားေထာင္တဲ့အခါ၊ ေထာက္ပံ့ခံရတယ္လို႔ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခံစားရၿပီး လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လြတ္ေျမာက္မႈကို ခံစားရတယ္။ က်မ္းစာကို နားလည္ရင္ ကိစၥေတြကို မသိရင္၊ ေမးခြန္းေတြ ေမးလို႔ရသလို၊ အေျဖေတြ အၿမဲ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အသင္းေတာ္ စုေဝးပြဲေတြမွာ သိပ္အမ်ားႀကီး ကြၽန္မ မရဖူးဘူး။

စုေဝးပြဲတစ္ခုအတြင္းမွာ၊ အစ္မေဝေဝက ကြၽန္မဖတ္ဖို႔အတြက္ စာတစ္ပိုဒ္ပို႔ေပးတယ္။ “ငါ့ကို တစ္ခ်ိန္က ေယေဟာဝါဟု သိရွိခဲ့ၾကသည္။ ငါ့ကို ေမရွိယဟုလည္း ေခၚခဲ့ၾကၿပီး၊ လူတို႔က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ ႐ိုေသၾကည္ညိဳမႈျဖင့္ ငါ့ကို ကယ္တင္ရွင္ေယရႈဟု တစ္ခ်ိန္က ေခၚခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔တြင္ ငါသည္ လူအမ်ားက အတိတ္ကာလမ်ားတြင္ သိခဲ့ၾကသည့္ ေယေဟာဝါ သို႔မဟုတ္ ေယရႈ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ငါသည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ျပန္ႂကြလာၿပီး ျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၊ ေခတ္ကို အဆုံးသတ္မည့္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေပသည္။ ငါသည္ ေျမႀကီးစြန္းမွ ထေျမာက္ေတာ္မူေသာ၊ ငါ၏အလုံးစုံေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ျပည့္ဝသကဲ့သို႔၊ ၾသဇာအာဏာ၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္ဝေနေသာ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ငါႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် မဆက္ဆံဖူးေပ၊ ငါ့ကို မည္သည့္အခါမွ် မသိကြၽမ္းဖူးၾကသကဲ့သို႔၊ ငါ၏စိတ္သေဘာထားကို အၿမဲတေစ မသိနားမလည္ ျဖစ္ၾကသည္။ ကမာၻေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းျခင္းမွသည္ ယေန႔ထိတိုင္၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ငါ့အား မျမင္ဖူးေလၿပီ။ ဤသည္မွာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၌ လူသားထံ ေပၚထြန္းေသာ္လည္း၊ လူသားအလယ္ ကြယ္ဝွက္သည့္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ ေလာင္ကြၽမ္းေနေသာ ေနမင္းႏွင့္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးလွ်ံကဲ့သို႔၊ တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္ကာ ၾသဇာအာဏာျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းလ်က္၊ လူသားအလယ္ အမွန္တကယ္ႏွင့္ စစ္မွန္စြာ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္း မခံရမည့္ လူ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာ တစ္ခုမွ် မရွိသကဲ့သို႔၊ မီးလွ်ံ၏ ေလာင္ကြၽမ္းျခင္းမွတစ္ဆင့္ သန္႔စင္ျခင္း မခံရမည့္ လူ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာ တစ္ခုမွ် မရွိေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးသည္ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီးေပးခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္လည္း တစ္စစီ ေၾကမြပ်က္စီး သြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အတြင္းရွိ လူအားလုံးက ငါသည္ ျပန္ႂကြလာသည့္ ကယ္တင္ရွင္ ျဖစ္ၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးကို သိမ္းပိုက္ေသာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကေပမည္။ ၿပီးလွ်င္ ငါသည္ တစ္ခ်ိန္က လူသားအတြက္ အျပစ္ေျဖရာယဇ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးသည့္ ေနမင္း၏ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားလည္း ျဖစ္လာသည့္အျပင္၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၏ ေနမင္းလည္း ျဖစ္လာသည္ကို အားလုံး ေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၌ ငါ၏အမႈ ျဖစ္သည္။ လူအားလုံးက ငါသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဘုရားသခင္၊ ေလာင္ကြၽမ္းေနေသာ ေနမင္းႏွင့္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးလွ်ံျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာႏွင့္ အားလုံးက တစ္ပါးတည္း စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္ ငါ့ကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ ငါ၏စစ္မွန္ေသာ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၾကရန္အလို႔ငွာ ဤအမည္နာမကို ငါယူၿပီး ဤစိတ္သေဘာထားကို ငါပိုင္ဆိုင္ေပသည္- ငါသည္ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔၏ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္သာမက၊ ေ႐ြးႏုတ္ရွင္သာ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေပ။ ငါသည္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္ ပင္လယ္ျပင္ တစ္ေလွ်ာက္လုံးရွိ အဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါအားလုံး၏ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ကယ္တင္ရွင္သည္ “ျဖဴေသာမိုးတိမ္” စီးလ်က္ ျပန္ႂကြလာႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္) ဒီစာပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အစ္မေဝေဝက ေမးတယ္၊ “ဒါကို ဘယ္သူေျပာတယ္လို႔ ထင္လဲ”တဲ့။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ အဲဒါကို အျမန္ျပန္ဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီစကားေတြက ဩဇာအာဏာနဲ႔ တန္ခိုးရွိတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ “လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးကို သိမ္းပိုက္ေသာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကေပမည္။” ဆိုတဲ့ စကားေတြကေန ဘုရားရဲ႕ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို ခံစားရတယ္။ ဘုရားက ဒီစကားေတြ ေျပာခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘယ္လူသားကမွ ဒါေတြကို ေျပာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဘယ္ေက်ာ္ၾကားတဲ့လူ၊ ႀကီးျမတ္တဲ့လူ၊ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ကမွ ဒီလိုစကားေတြကို ေျပာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အစ္မေဝေဝကို ေျပာလိုက္တယ္၊ “သိသိသာသာပဲ ဒါကို ဘုရားေျပာခဲ့တာပါ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုရားကိုယ္တိုင္ကပဲ သူ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ သိတာျဖစ္ၿပီး၊ ဘယ္လူကမွ ဒီလို မေျပာရဲဘူး၊ ‘ငါ့ကို တစ္ခ်ိန္က ေယေဟာဝါဟု သိရွိခဲ့ၾကသည္။ ငါ့ကို ေမရွိယဟုလည္း ေခၚခဲ့ၾကၿပီး၊ လူတို႔က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ ႐ိုေသၾကည္ညိဳမႈျဖင့္ ငါ့ကို ကယ္တင္ရွင္ေယရႈဟု တစ္ခ်ိန္က ေခၚခဲ့ၾကသည္။’” ကြၽန္မအေျဖကို သူ ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္၊ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေျပာတယ္၊ “အာမင္။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕အသံေတာ္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သတိျပဳႏိုင္သူေတြဟာ ဘုရားေကာင္းခ်ီးေပးတာ ခံရတယ္”တဲ့။ က်မ္းစာထဲမွာ ဒီစကားေတြကို လုံးဝ မဖတ္ဖူးလို႔၊ ဘယ္ကေန ဒီစကားေတြ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူက ကြၽန္မကို ေျပာတယ္၊ သခင္ေယရႈက ကယ္တင္ရွင္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္အေနနဲ႔ ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီတဲ့။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ က စာေစာင္ကို ဖြင့္ၿပီး၊ တံဆိပ္ခုႏွစ္ခုကို ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္ၿပီ၊ ဒီစကားေတြက စာေစာင္ဆီကျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားျဖစ္တယ္တဲ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေတြးမိတယ္၊ “စာေစာင္က ပြင့္သြားၿပီေပါ့။ အဲဒါဆိုရင္ ငါ အျမန္လုပ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ဖို႔လိုတယ္”ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိတ္သဟာယကို သူဆက္ေျပာတယ္၊ “သခင္ေယရႈက ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ျပန္လာတယ္။ ‘အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္’ နာမနဲ႔ သူ ေပၚထြန္းၿပီး အမႈျပဳတယ္။ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး သူ ေဖာ္ျပၿပီးၿပီျဖစ္သလို၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္က အစျပဳတဲ့ တရားစီရင္ျခင္း အမႈေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ အဲဒါက လူေတြကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား သန႔္စင္၊ ကယ္တင္တဲ့ အမႈေတာ္ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက တရားစီရင္ျခင္းကို ကြၽန္မတို႔ လက္ခံမွသာ အျပစ္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို စြန႔္ပစ္ၿပီး သန႔္စင္ခံရႏိုင္တယ္၊ ကယ္တင္ခံရၿပီး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ဘုရားရဲ႕ နာမသစ္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲက ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတယ္။ ‘ငါသည္ အာလဖျဖစ္၏။ ဩေမဃလည္း ျဖစ္၏၊ အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စုံေတာ္မူ၍၊ ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္ကာလအစဥ္ ရွိေတာ္မူ၏။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁:၈) ‘ဟာေလလုယ၊ အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ထာဝရ အရွင္သည္ စိုးစံေတာ္မူ၏။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁၉:၆) ေယေဟာဝါ၊ ေယရႈနဲ႔ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ဆိုတာေတြက ဘုရားရဲ႕နာမေတြပဲ။ ေခတ္အသီးသီးမွာ မတူတဲ့ နာမေတြ ဘုရားမွာရွိေပမဲ့၊ သူက တစ္ပါးတည္းေသာ ဘုရား၊ တစ္ပါးတည္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ပဲ”တဲ့။ သူ႔မိတ္သဟာယကို ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွပဲ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလထဲက ဘုရားရဲ႕ အမည္နာမသစ္ကို ဗ်ာဒိတ္ထဲမွာ ပေရာဖက္ျပဳထားတဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေပမဲ့ ကြၽန္မ သတိမျပဳမိခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ပင္ကိုအားျဖင့္ ဘုရားက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ျဖစ္မွန္းပဲ သိခဲ့တယ္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္”ဆိုတာ ဘုရားက ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ သူျပန္လာတဲ့အခါ သုံးတဲ့ နာမမွန္း လုံးဝ မေတြးမိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အရမ္းေပ်ာ္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ဘုရားက ျပန္ႂကြလာၿပီျဖစ္ၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေနတာကိုး။ သူက ေျပာေသးတယ္၊ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ေပၚထြန္းၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္သုံးဆယ္၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ စအမႈျပဳခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သမၼာတရား အမ်ားႀကီးနဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ သန္းခ်ီ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္၊ အားလုံးကို အင္တာနက္ေပၚ လူသိရွင္ၾကား တင္ထားတယ္။ အခု သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြဟာ အေရွ႕ကေန အေနာက္ထိ၊ ကမာၻေလာကထဲက ႏိုင္ငံအမ်ားႀကီးဆီ ပ်ံ႕သြားၿပီ။ ပိုပိုမ်ားတဲ့ လူေတြက ဘုရားရဲ႕ အသံကိုၾကားၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလအမႈေတာ္ကို လက္ခံၾကတယ္။ ဒါက သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို လုံးဝ ျပည့္စုံေစတယ္။ ‘လွ်ပ္စစ္သည္ အေရွ႕မွျပက္၍အေနာက္တိုင္ေအာင္ ထြန္းလင္းသကဲ့သို႔၊ လူသားသည္ ႂကြလာေတာ္မူလတံ့။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၄:၂၇)” ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းအံ့ဩသြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက ဘုရားရဲ႕ ေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔ အမႈေတာ္ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က၊ အေရွ႕အရပ္က လွ်ပ္ျပက္ျခင္းက သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို သက္ေသခံတယ္လို႔ သတင္းစာမွာ ဖတ္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက သင္းအုပ္နဲ႔ အႀကီးအကဲ အေတာ္မ်ားမ်ားက ရႈတ္ခ်ၿပီး၊ ယုံၾကည္သူေတြကို သူတို႔ရဲ႕ေဟာေျပာတာကို နားေထာင္ခြင့္မေပးခဲ့တာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ဒါက မွန္တဲ့လမ္းခရီး မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တယ္၊ မရွာေဖြ၊ မစုံစမ္းခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေသခ်ာေပါက္ မဖတ္ခဲ့ဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈျဖစ္ၿပီး၊ အႏွစ္သုံးဆယ္ၾကာ ေပၚထြန္း အမႈျပဳခဲ့မွန္း ကြၽန္မ လုံးဝ စိတ္မကူးမိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိုးရိမ္သြားၿပီး အေတာ့္ကို ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၿပီလို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပိုဖတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္၊ စုေဝးပြဲေတြ၊ ကြၽန္မအစ္မနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ မိတ္သဟာယျပဳရာကတစ္ဆင့္၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ ဘာလို႔ ဘုရားက လူ႔ဇာတိခံယူရတယ္၊ တရားစီရင္ျခင္း အမႈကို ျပဳဖို႔ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘုရား အသုံးျပဳပုံ၊ သန႔္စင္ခံရၿပီး၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႔ တရားစီရင္ျခင္းကို ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ႀကဳံရမဲ့ပုံနဲ႔ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာေတြကို ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့တယ္။ ဒီနက္နဲမႈေတြအားလုံးကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ။ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ။ အဲဒါက သခင္ေယရႈရဲ႕ ပေရာဖက္ျပဳခ်က္ကို ျပည့္စုံေစတယ္။ “သမၼာတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ထိုဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ေရာက္လာေသာအခါ၊ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား အႂကြင္းမဲ့ သြန္သင္ျပလိမ့္မည္။” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၆:၁၃) အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္က သခင္ေယရႈရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ ႂကြလာျခင္း ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ ေသခ်ာသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တစ္အုပ္ကို သူက ကြၽန္မဆီပို႔ေပးတယ္။ ေန႔တိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မဖတ္ၿပီး၊ ဝိညာဥ္ေရး ပံ့ပိုးမႈ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တတ္ႏိုင္သမွ် စုေဝးပြဲတိုင္းနီးပါး ကြၽန္မသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အသင္းေတာ္မွာ ဝတ္ျပဳပြဲေတြ တက္ေနတုန္းပဲျဖစ္လို႔၊ စုေဝးခ်ိန္က မၾကာခဏ ကြဲလြဲခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ငါ့အသင္းေတာ္ကို ငါ စြန႔္ခြာသင့္လား”လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ခဲ့တာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီေလ။ သက္တမ္းတစ္ခုစီက ေလးႏွစ္ၾကာၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိ သက္တမ္းကုန္ဖို႔က တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လိုေသးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သက္တမ္းအလယ္မွာပဲ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာရင္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဘာမ်ားထင္ၾကမလဲ။ ကြၽန္မက အရမ္းကို သာမန္ကာလွ်ံကာ စြန႔္ခြာၿပီး သခင့္ကို သစၥာေစာင့္သိမႈမရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကမလား။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ သခင္က ျပန္လာၿပီးၿပီ၊ ဒီေတာ့ ဘာသာတရားထဲမွာ ငါရွိေနသင့္လား။ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ပလႅင္ေပၚမွာ သင္းအုပ္ေတြ ေျပာတာေတြက ယုံၾကည္သူေတြကို မေထာက္ပံ့ႏိုင္ေတာ့မွန္းကိုေပါ့။ သခင္ေယရႈရဲ႕ နိမိတ္လကၡဏာနဲ႔ အံ့ဖြယ္ရာေတြအေၾကာင္း သူတို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာခဲ့ၾကၿပီး၊ သခင့္ကို အတုယူတာ၊ ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္တာ၊ သည္းခံတာ၊ စတာေတြကို မၾကာခဏ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ၊ သင္းအုပ္ေတြက အိုေဟာင္းၿပီး၊ စုတ္ခ်ာေနတဲ့ အယူဝါဒစကားေတြကို ေဟာေနခဲ့ၾကတာေလ။ ဖန္တရာေတေနၿပီျဖစ္သလို ေျခာက္ကပ္ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ကြၽန္မ မပံ့ပိုးေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘာသာေရးေလာကက ၿပိဳပ်က္ႏွင့္ေနခဲ့မွန္း ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မ အရမ္းသေဘာထားကြဲလြဲခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္၊ “ဘုရားသခင္၊ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ စြန႔္ခြာခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ပူပန္မႈေတြ ရွိတုန္းပဲျဖစ္သလို၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ကြၽန္မအေၾကာင္း အတင္းေျပာၾကမွာကို စိုးရိမ္မပါတယ္။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ဘာလုပ္သင့္လဲ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ က်မ္းစာေျပာတာကို ေတြးမိတယ္။ “မြတ္သိပ္ျခင္းေဘးကို တျပည္လုံး၌ ငါျဖစ္ေစေသာကာလ ေရာက္လိမ့္မည္။ အစာေခါင္းပါး၍ မြတ္သိပ္ျခင္းေဘးမဟုတ္၊ ေရငတ္ျခင္း ေဘးလည္းမဟုတ္၊ ေယေဟာဝါ၏ အမိန္႔ေတာ္ကို မၾကားရေသာ မြတ္သိပ္ျခင္းေဘး ျဖစ္လိမ့္မည္။” (အာမုတ္ အနာဂတၱိက်မ္း ၈:၁၁) “စပါးရိတ္ရာကာလမေရာက္မွီ သုံးလအထက္က၊ မိုဃ္းမ႐ြာေစျခင္းငွါ မိုဃ္းကိုငါဆီးတားၿပီ။ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ေပၚမွာ ႐ြာေစျခင္းငွါ၎၊ တၿမိဳ႕ေပၚမွာ မ႐ြာေစျခင္းငွါ၎ျပဳလ်က္၊ ေျမတကြက္သည္ မိုဃ္းေရကို ခံရ၍ တကြက္သည္ မခံရ၊ ေသြ႕ေျခာက္လ်က္ေနရ၏။” (အာမုတ္ အနာဂတၱိက်မ္း ၄:၇) စားစရာမရွိတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ဣသေရလလူေတြရဲ႕ ခုႏွစ္ႏွစ္ အစာေခါင္းပါးမႈကို ေတြးမိတယ္၊ ေယာသပ္ရဲ႕ ညီအစ္ကိုအားလုံးက သူ႔ဆီမွာ အစားအစာေတာင္းဖို႔ အဲဂုတၱဳျပည္ကို သြားၾကတယ္။ အခု ဘာသာေရးေလာက တစ္ခုလုံးက အစာေခါင္းပါးမႈ ခံစားေနရၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ ကင္းမဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ကြၽန္မ စားေသာက္ခဲ့ရတာက ဘုရားရဲ႕ လက္ရွိႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ၊ ကြၽန္မ ရခဲ့တာက စစ္မွန္တဲ့ အလင္းျဖစ္ၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈ သိသိသာသာ ရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ မထိန္းထားႏိုင္ရင္၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္ရဲ႕ စြန႔္ပစ္တာ ခံရမွာပဲ။ အခု၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ရွိတဲ့ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ ရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီ။ ဘုရားအသံေတာ္ကို ၾကားၿပီး သခင့္ကို ႀကိဳဆိုခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီေတာ့ ဘာသာတရားရဲ႕ ေျခာက္ကပ္မႈထဲမွာ ကြၽန္မ ဆက္မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မအတြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အသင္းေတာ္က မစီစဥ္သေ႐ြ႕၊ အဲဒီကို မသြားေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔၊ ရံဖန္ရံခါ ကိုးကြယ္ဖို႔ သြားခဲ့တယ္။

ႏွစ္ဝက္ၾကာၿပီးေတာ့ တစ္ရက္မွာ၊ အင္တာနက္ေပၚမွာ စင္တင္ျပဇာတ္တစ္ခု ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ “ဉာဏ္ပညာရွိေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈတစ္ခု” ဇာတ္လမ္းက ကြၽန္မကို အရမ္းတို႔ထိခဲ့တယ္။ ဇာတ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ လီမင္းက်ီက ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကဒါတစ္ေယာက္။ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္၊ သမၼာတရားတခ်ိဳ႕ကို သူ နားလည္သြားခဲ့တယ္။ စီစီပီကို သူ အေစခံခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈျပဳရာမွာ လိုက္လုပ္ခဲ့ပုံေတြကို သူ သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ပ်က္ဆီးရာ လမ္းကို သူ ေလွ်ာက္ေနခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး၊ ခရစ္ေတာ္ေနာက္လိုက္ၿပီး ဘုရားအတြက္ အသုံးေတာ္ခံျခင္းအားျဖင့္ပဲ သမၼာတရားနဲ႔ အသက္ရႏိုင္မွန္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားဆီ သူ ဆုေတာင္းတယ္၊ အလုပ္ထြက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ဘုရားဆီ ဆက္ကပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဇနီးက သိသြားေတာ့၊ အဲဒါကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန႔္က်င္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႔မိသားစုက ဘုရားကို ယုံၾကည္ရာကေန သူ႔ကို တားဆီးဖို႔ အတင္းလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္မိသားစုလုံးရဲ႕ ဝိုင္းအုံတာ ခံရေတာ့၊ သူ အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ဘူး၊ မိသားစုနဲ႔ အေျခအတင္ ျငင္းခုံၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔အလုပ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ထြက္ၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတြးမိတယ္။ ဘာသာတရားထဲမွာ ေနၿပီး ဘုရားေနာက္ စိတ္အႂကြင္းမဲ့ မလိုက္ရင္၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ရမွာမဟုတ္သလို၊ ဘုရားစြန႔္ပစ္တာ ခံရမွာပဲ။ ဒါ့အျပင္၊ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳရာကတစ္ဆင့္၊ ဘာသာေရးေလာကရဲ႕ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ခုခံမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ အခ်က္ကို ပိုပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို လမ္းျပေနၿပီး ဘာသာတရားကို စြန႔္ခြာဖို႔ ကြၽန္မအတြက္ အခ်ိန္က်သလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္။

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ သတိရမိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ကေပါ့၊ တိုင္ဝမ္ကို ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ပ်ံ႕ႏွံ႔လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို သတင္းစာေတြမွာ ျဖန႔္ခ်ိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုင္ဝမ္ရဲ႕ ဘာသာေရး အသိုင္းအဝိုင္းက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ သပိတ္ေမွာက္မႈျဖစ္တဲ့၊ သင္းအုပ္ေတြ ပူးတြဲလက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္တစ္ခုကို ပူးတြဲေၾကညာခဲ့ၾကတယ္။ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာခဲ့မွန္း ဒီသင္းအုပ္ေတြက သိတာၾကာၿပီျဖစ္ေပမဲ့၊ မရွာေဖြ၊ မစုံစမ္းခဲ့ၾကသလို၊ သူတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္သူေတြကိုလည္း သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္း သတင္းကို မေျပာခဲ့ၾကဘူး။ ဘုရားကို ခုခံၿပီး ဘုရားရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ သတင္းေကာင္း တိုင္ဝမ္ဆီ ပ်ံ႕ႏွံ႔တာကို တားဆီးဖို႔ ပူးေပါင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင္က ယဇ္ပေရာဟိတ္ အႀကီးအကဲ၊ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဖာရိရွဲေတြကို သတိရေစတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ စကားေတြနဲ႔ အမႈေတာ္က ဩဇာအာဏာနဲ႔ တန္ခိုးပါရွိမွန္း သူတို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့ၾကေပမဲ့၊ သခင္ေယရႈက ေမရွိယျဖစ္တယ္လို႔ ဝန္မခံခဲ့ၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ယုံၾကည္သူအားလုံး သခင္ေယရႈေနာက္လိုက္ၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဝင္ေငြေတြ ဆုံးရႈံးမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့ၾကလို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္၊ မမွန္တဲ့ စီရင္ခ်က္ေတြ ဖန္တီးၿပီး သခင္ေယရႈကို ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအတိုင္းပဲ ခုေခတ္ ဘာသာေရး ေလာကမွာ ျဖစ္ေနတာ။ လူေတြအားလုံးက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္း မသြားၾကရင္၊ ဘယ္သူကမွ အလႉေငြမေပးၾကေတာ့ဘဲ၊ သူတို႔ လစာမရမွာကို သင္းအုပ္ေတြက စိုးရိမ္ေနၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဝင္ေငြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ပူးတြဲ ရႈတ္ခ်ၿပီး ခုခံခဲ့ၾကတာ။ ဒါက ဖာရိရွဲေတြကို သခင္ေယရႈ က်ိန္ဆဲခဲ့တုန္းက ေျပာခဲ့တာကို သတိရေစတယ္။ “လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာက်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကိုလူတို႔ေရွ႕မွာပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္းမဝင္၊ ဝင္လိုေသာသူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏။...လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာက်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ အေၾကာင္းမူကား၊ လူတစ္ေယာက္ကိုပင္ ဘာသာသြင္းျခင္းငွါ ကုန္းေၾကာင္း ေရေၾကာင္းပတ္လည္လွည့္၍ ဘာသာသြင္းၿပီးေသာသူ ကိုလည္း၊ မိမိတို႔ထက္ ႏွစ္ဆေသာငရဲသားျဖစ္ေစၾက၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၃:၁၃-၁၅) ဘာသာတရားထဲက ဒီသင္းအုပ္ေတြဟာ သခင္ ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီး သမၼာတရား အမ်ားႀကီး ေျပာၿပီးၿပီမွန္း ရွင္းရွင္း သိၾကေပမဲ့၊ မစုံစမ္းၾကသလို၊ တျခားလူေတြကိုလည္း ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္သစ္ကို စုံစမ္းရာကေန လွည့္ျဖား၊ ကန႔္သတ္ၾကၿပီး၊ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုရာကေန ယုံၾကည္သူေတြကို တားဆီးၾကတယ္။ ဒီဘာသာေရး အႀကီးအကဲေတြက အရမ္းမုန္းစရာေကာင္းတယ္။ သူတို႔က သခင့္ေနာက္ အစစ္အမွန္ လိုက္သူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ေခတ္သစ္ ဖာရိရွဲေတြပဲ။

စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ခဲ့တယ္။ “ခမ္းနားသည့္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားထဲတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈၿပီး တစ္ေန႔လုံး အာဂုံေဆာင္ေသာသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္၏အမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ေပ။ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္ကို မသိႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ အသီးသီး ဘုရားသခင္ကို ဩဝါဒေပးရန္ အျမင့္တြင္ ရပ္တည္ၾကရင္း၊ အသုံးမက်ေသာသူ၊ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေအာင္လံကို သယ္ေဆာင္ေနသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္ကို တမင္ ဆန႔္က်င္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းကို အခိုင္အမာဆိုလ်က္၊ ၎တို႔သည္ လူ႔အသားကိုစားၿပီး လူ႔အေသြးကို ေသာက္ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူအားလုံးသည္ လူသား၏ ဝိညာဥ္ကို ဝါးမ်ိဳသည့္ နတ္ဆိုးမ်ား၊ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေျခလွမ္းရန္ ႀကိဳးစားေနသူတို႔၏ လမ္းတြင္ တမင္သက္သက္ တားဆီးေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ဦးေသွ်ာင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြေသာသူတို႔ကို ပိတ္ဆို႔ေသာ ခလုတ္တံသင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ‘ေကာင္းမြန္သည့္ ဖြဲ႕စည္းမႈ’ ရွိပုံရၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရန္ လမ္းျပသည့္ အႏၲိခရစ္မ်ားသာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္သို႔ သိၾကမည္နည္း။ ၎တို႔သည္ လူ႔ဝိညာဥ္မ်ားကို ဝါးမ်ိဳရန္ ရည္မွန္းခ်က္တြင္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားေသာ ရွင္သန္ေနသည့္ နတ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္ကဲ့သို႔သိမည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို မသိေသာသူ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးဆရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘာသာေရးေလာကထဲက သင္းအုပ္ေတြဟာ ဘုရားဆီ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အလႉေတြကေန အခေပးခံထားရတာျဖစ္ေပမဲ့၊ လူေတြကို ဘုရားဆီ လွည့္ရာကေန တားဆီးၾကသလို၊ အဲဒီလိုနဲ႔ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုၿပီး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႔ လူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက လူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြကို ဝါးၿမိဳတဲ့ နတ္ဆိုးေတြပဲ မဟုတ္လား။ ကပ္ေရာဂါေၾကာင့္၊ အသင္းေတာ္ေတြက ဝတ္ျပဳပြဲေတြအားလုံးကို ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့ၾကမွန္းလည္း ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ ဝင္ေငြ တိုးေစဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရး ထုတ္ကုန္ေတြကို ေရာင္းဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ေကာ္မတီ႐ုံးအျပင္ကို ထုတ္ထားဖို႔ကို သင္းအုပ္ေတြ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဆယ္ပို႔တစ္ပို႔ေတြကို ဆက္ေပးႏိုင္မွာေလ။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားၿပီး အျပင္းအထန္ ကန႔္ကြက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ “သင္းအုပ္ေတြအေနနဲ႔၊ လူေတြရဲ႕ အသက္တာေတြကို ရွင္တို႔ ဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္။ ေငြအေၾကာင္းပဲ ဘာလို႔ ပူပန္ေနႏိုင္ရတာလဲ”လို႔ေပါ့။ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးက ကြၽန္မကို ေျပာတယ္၊ “စုေဝးပြဲေတြကို အသင္းေတာ္က ဆိုင္းငံ့ထားလိုက္ေတာ့၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီက အလႉေငြေတြ နည္းသြားတယ္၊ အဲဒါက အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဝင္ေငြကို ေလ်ာ့နည္းေစတယ္ေလ”တဲ့။ သင္းအုပ္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ လစာနဲ႔ ဝင္ေငြအေၾကာင္းပဲ ဂ႐ုစိုက္ၾကၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေရေလာင္းၿပီး သူတို႔ ယုံၾကည္ျခင္းကို အားေပးတာေတြ ဂ႐ုမစိုက္မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔က သခင္ေယရႈေျပာတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း အေယာင္ေဆာင္ ဖာရိရွဲေတြပဲ။ ဘုရားဆီ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ေပးလႉတဲ့ ယဇ္ေတြကို တပ္မက္ၾကတာပဲ။ သူတို႔ယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ အသက္တာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး၊ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုရာကေန လူေတြကို ဟန႔္တားၾကသလို၊ ယုံၾကည္သူေတြကို ဆက္ၿပီး အခိုင္အမာ ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ သင္းအုပ္ဆရားေတြရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ သေဘာသဘာဝကို ပိုရွင္းရွင္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီဘာသာေရး သင္းအုပ္ေတြက ဘုရားကို ျငင္းပယ္၊ ခုခံတဲ့ အႏၲိခရစ္ေတြပဲ။ သခင့္ကို ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ သူတို႔ကို ေနာက္ဆုံး ကြၽန္မ သိျမင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ႏိုးထသြားခဲ့တယ္။ ဘုရားကို သူ႔က႐ုဏာနဲ႔ သူ႔အသံကို ၾကားၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ မဟုတ္ရင္၊ မေကာင္းမႈလုပ္ၿပီး ဘုရားကို ခုခံရာမွာ သင္းအုပ္ေတြေနာက္လိုက္ၿပီး၊ ကယ္တင္ျခင္း အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးသြားမွာ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္တဲ့ ဗီဒီယိုတစ္ခု ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “ယခုတြင္ ဘာသာတရားကိုယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ကို သင္ အမွန္တကယ္ နားလည္သေလာ။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းၾကားတြင္ ကြာျခားခ်က္တစ္ခုရွိသေလာ။ ကြာျခားခ်က္က မည္သည့္ေနရာတြင္ တည္ရွိသနည္း။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို သင္ အေျဖရွာၾကည့္ၿပီးသေလာ။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ မည္သည့္ပုံစံရွိေလ့ရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာကို အာ႐ုံစိုက္သနည္း။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းအား မည္သို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုႏိုင္သနည္း။ လူတို႔သည္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာအခါတြင္ ဘုရားသခင္ရွိသည္ဟု ၎တို႔က အသိအမွတ္ျပဳသည္။ ၎တို႔၏ အျပဳအမူတြင္ အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕ ျပဳလုပ္သည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို ႐ိုက္ျခင္း၊ ဆဲဆိုဲျခင္းမရွိ။ လူတို႔ကို ထိခိုက္ေစသည့္ မေကာင္းေသာအရာမ်ားကို မလုပ္ေဆာင္ေပ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ျပစ္မႈမ်ားကို မက်ဴးလြန္၊ သို႔မဟုတ္ ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖာက္ေပ။ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ စုေဝးၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာသူျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေကာင္းစြာ ျပဳမူေနထိုင္ၿပီး စုေဝးပြဲမ်ားတက္ေရာက္ျခင္းသည္ လူတစ္ေယာက္က ဘာသာတရားအေပၚ ယုံၾကည္သည့္ သက္ေသျဖစ္သည္။ လူတို႔က ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာအခါ ဘုရားသခင္ရွိသည္ဟု ၎တို႔က အသိအမွတ္ျပဳသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ လူေကာင္းျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔က ထင္ျမင္ၾကသည္။ အျပစ္မျပဳသေ႐ြ႕၊ မေကာင္းေသာအရာမ်ားကို မလုပ္သေ႐ြ႕ ေသၿပီးေနာက္တြင္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ေရာက္မည္၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အဆုံးသတ္ ရွိလိမ့္မည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈသည္ ၎တို႔ကို ဝိညာဥ္အာဟာရကို ေပးသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းအား ေအာက္ပါအတိုင္းလည္း အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္ရွိသည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳျခင္း၊ ေသၿပီးေနာက္တြင္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ေရာက္မည္ဟု ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ အေထာက္အပံ့တစ္ခုရွိျခင္းအျပင္ သင္၏ အျပဳအမူအခ်ိဳ႕ကို ေျပာင္းလဲျခင္း၊ ေကာင္းစြာေနျခင္းကို ဆိုလိုၿပီး ထို႔ထက္ပို၍ မည္သည့္အရာမွမဟုတ္ေပ။ ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ဘုရားသခင္ တည္ရွိျခင္းရွိမရွိ၊ ယခုတြင္ ဤဘုရားသည္ မည္သည့္အရာကိုလုပ္ေဆာင္ေနသည္၊ ဤဘုရားသည္ ၎တို႔ကို မည္သည့္အရာေတာင္းဆိုေနသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ၎တို႔ လုံးဝ မသိေပ။ ဤအရာအားလုံးကို က်မ္းစာ၏ အယူဝါဒမ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ကာ စိတ္ကူးထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘာသာတရားကိုယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အဓိကအားျဖင့္ အျပဳအမူဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ ဝိညာဥ္အာဟာရကို လိုက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤလူတို႔ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္း၊ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို လိုက္စားေသာလမ္းေၾကာင္းသည္ မေျပာင္းလဲေပ။ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၎တို႔၏ မွားယြင္းေသာအျမင္မ်ား၊ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားတြင္ အေျပာင္းအလဲမရွိေပ။ ၎တို႔ ျဖစ္တည္မႈ၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္၊ ၎တို႔လိုက္စားသည့္ ဘဝပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္တို႔သည္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၏ အယူအဆမ်ား၊ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအေပၚတြင္ အေျခခံထားၿပီး လုံးဝ မေျပာင္းလဲေပ။ ဤသည္မွာ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာသူတိုင္း၏ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအေပၚ ဘုရားသခင္၏ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ (ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။) ဘုရားသခင္၏ ျဖစ္တည္မႈကို ယုံၾကည္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရာတို႔သည္ အေျခခံအက်ဆုံးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ျဖစ္တည္ျခင္း၊ အသက္ရွင္ျခင္း၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ သာမန္လူ႔သဘာဝ၏ လႈပ္ရွားမႈအားလုံးတြင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးကို လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာသူတို႔၏ ဘဝပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္သည္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာသူမ်ားႏွင့္ လုံးဝ မကြဲျပားသေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သနည္း။ လူတို႔၏ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ား၊ ၎တို႔ေ႐ြးခ်ယ္သည့္လမ္းေၾကာင္းတို႔ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည္။ ဤအရာတို႔သည္ ၎တို႔ ကယ္တင္ခံရျခင္းရွိမရွိႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္ႏႊယ္ေနသည္။...ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အရာႏွင့္အညီ ျဖစ္ရမည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ဤသည္သာ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္ေသာယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အေၾကာင္းအရာ၏ အရင္းအျမစ္ဆီသို႔ သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ အသက္ရွင္ျခင္း၊ ဤသည္မွာ လူသားအသက္တာ၏ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ လူသားအသက္တာ၏ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သမၼာတရားမ်ားစြာႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္သူမ်ားသည္ ဤသမၼာတရားမ်ားကို နားလည္ရမည္။ ဤသမၼာတရားမ်ားကို နားမလည္၊ လက္မခံလွ်င္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ မည္သို႔လိုက္ႏိုင္မည္နည္း။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ရွိသည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳ႐ုံသာရွိၿပီးဘုရားသခင္ရွိသည္ဟု ၎တို႔က ယုံၾကည္ၾကေသာ္လည္း ဤသမၼာတရားမ်ားကို ၎တို႔ နားမလည္သကဲ့သို႔ လက္လည္းမခံၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ေသာသူမ်ား မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္မႈသည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ဆိုက္ေရာက္ေစမည္မဟုတ္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က အရမ္းမွန္တယ္။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္မရွိသလို၊ ဘုရားရဲ႕လက္ရွိႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈမရွိပဲ ဘာသာတရားထဲမွာ ရွိတဲ့ခဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကို ေတြးမိတယ္။ ဘာသာေရး စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ထုံးတမ္းေတြကိုပဲ လိုက္နာႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္တခ်ိဳ႕ကို သတၱိနည္းၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ အပ်က္သေဘာေဆာင္တာ ျမင္ေတာ့၊ သူတို႔ကို အားေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔အေပၚ မၾကာခဏ လက္တင္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးခဲ့သလို၊ အမႈေတာ္မွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္ခဲ့တယ္၊ ဒါဟာ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ညီတယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာပဲ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ေနတာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေနခဲ့မွန္း သိခဲ့တာ။ ဒါေတြက အျပင္ပန္း ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြပဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ဘုရားကို နာခံတာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို မေျပာင္းလဲေပးဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အလုပ္ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြက ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အေတြးပဲျဖစ္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ မညီဘူး။ သခင့္အတြက္ လိုက္စားၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို မၾကာခဏ ေျပာခဲ့တာကိုလည္း ကြၽန္မ သတိရတယ္။ သူတို႔ ေကာင္းကင္ဘုံထဲ ဝင္ေရာက္တဲ့အခါ၊ ၿမိဳ႕ငါးၿမိဳ႕၊ ဆယ္ၿမိဳ႕ကို စီမံခန႔္ခြဲၾကမွာလို႔ေပါ့။ အခု၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ တရားေဟာခ်က္က အဓိပၸာယ္မရွိ၊ လက္ေတြ႕မက်မွန္း ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မတို႔တစ္ေယာက္ကမွ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ တရားစီရင္ျခင္းကို မႀကဳံဖူးၾကေသးဘူး။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ သန႔္စင္မခံရေသးသလို၊ ဘုရားရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အရည္အခ်င္း လုံးဝ မျပည့္မီၾကဘူး။ အျပင္ပန္း ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြက ဘုရားကို ယုံၾကည္မႈမွာ မလုံေလာက္ဘူး။ အဓိကက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔၊ စိတ္သေဘာထားမွာ ေျပာင္းလဲမႈ ရရွိဖို႔နဲ႔ ဘုရားကို နာခံ၊ ကိုးကြယ္ဖို႔ပဲ။ ဒါက ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီတယ္။ အရင္က၊ ဘာသာတရားထဲမွာ သခင့္ကို ကြၽန္မယုံၾကည္မႈက မရွင္းလင္းတဲ့ ယုံၾကည္မႈျဖစ္သလို၊ ဘုရားခ်ီးမြမ္းမဲ့ အရာတစ္ခုမဟုတ္မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး ဘာသာတရားထဲမွာ ဆက္စုေဝးရင္၊ သမၼာတရားကို လုံးဝ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိတယ္၊ အႀကီးအကဲအေနနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္ရွိေတာ့၊ ဘုရားေက်ာင္းကို ဆက္သြားရဦးမယ္။ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာရင္၊ ေသခ်ာေပါက္ စြန႔္ပစ္ခံရၿပီး အထင္ေသးခံရမွာ ျဖစ္သလို၊ တျခားလူေတြက ကြၽန္မကို မေလးစားၾကမွာ ျဖစ္သလို သခင့္ကို သစၥာမရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကမွာ။ ဒါကို ေတြးမိေတာ့၊ ကြၽန္မ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္သြားတယ္။ သခင့္ကို ကြၽန္မ ႀကိဳဆိုၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို လက္ခံခဲ့ၿပီလိူ႔ သူတို႔ကို ေျပာဖို႔လည္း ေတြးမိေပမဲ့၊ ေျပာလိုက္တဲ့ တစ္ခဏမွာပဲ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းခံရၿပီး သင္းအုပ္ေတြနဲ႔ တျခား လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္ေတြရဲ႕ ဟန႔္တားတာ ခံရမယ္မွန္း သိခဲ့တယ္။ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ဘာသာတရားကို ကြၽန္မ စြန႔္ခြာမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စာကို ဘယ္လိုေပးရမယ္မွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မၾကာခဏ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားနဲ႔အတူ ရွာေဖြခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “ဘုရားသခင္သည္ သူ ေပၚထြန္းလာဖို႔ ေတာင့္တၾကသူမ်ားကို ရွာေဖြသည္။ သူသည္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားႏိုင္သူမ်ား၊ သူ၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို မေမ့ေလ်ာ့ေသးသကဲ့သို႔ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ ခႏၶာတို႔ကို သူ႔ထံ ပူေဇာ္ဆက္ကပ္သူမ်ားကို ရွာေဖြေလသည္။ သူ၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ ကေလးသူငယ္မ်ားေလာက္ နာခံတတ္ၿပီး သူ႔ကို မဆန႔္က်င္သူမ်ားကို သူ ရွာေဖြသည္။ သင္သည္ မည္သည့္ တန္ခိုးအာဏာ သို႔မဟုတ္ အင္အား၏ ပိတ္ဆီးျခင္းကိုမခံဘဲ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံႏိုင္ပါက၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး သူ၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို အပ္ႏွင္းလိမ့္မည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ျမင့္မားသည့္ ရာထူးအဆင့္အတန္းရွိပါက၊ ဂုဏ္ယူစရာ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ရွိပါက၊ အလွ်ံပယ္ေသာ အသိပညာ ပိုင္ဆိုင္ပါက၊ ေပါမ်ားေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္ၿပီး၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔၏ ေထာက္ခံအားေပးျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း၊ ဤအရာမ်ားက ဘုရားသခင္၏ ေခၚျခင္းႏွင့္ သူ၏တာဝန္ေပး ေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေစခိုင္းသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာျခင္းမွ သင့္ကို မတားဆီးပါက၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ ကမာၻေပၚက အဓိပၸာယ္အရွိဆုံး အေၾကာင္းတရားႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲမွ အေျဖာင့္မတ္ဆုံး တာဝန္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေခၚျခင္းကို ျငင္းပယ္ပါက၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အားလုံးသည္ က်ိန္ဆဲျခင္းကို ခံရလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စက္ဆုပ္႐ြံရွာျခင္းကိုပင္ ခံရလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ (၂)- လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး၏ ကံၾကမၼာအေပၚ ဘုရားသခင္ တာဝန္ယူဦးေဆာင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန နားလည္သြားတယ္၊ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တုံ႔ဆိုင္းခဲ့တာဟာ အႀကီးအကဲအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ရာထူးကို လက္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ပဲဆိုတာကိုေပါ့။ ကြၽန္မရဲ႕ အဆင့္အတန္းေၾကာင့္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို အထင္ႀကီး၊ ေလးစားၾကတယ္။ ကြၽန္မကို တမူထူးၿပီး ဆက္ဆံခဲ့ၾကသလို၊ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ရွိတဲ့အခါ အၿမဲ ကြၽန္မကို ေတြးၾကတယ္။ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ စြန႔္ခြာတဲ့အခါ ဒါေတြအားလုံး ဆုံးရႈံးသြားမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အဆင့္အတန္းကို မက္ေမာၿပီး အဆင့္အတန္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို တပ္မက္ခဲ့တယ္။ ဒါက မွန္ကန္တဲ့လမ္းေၾကာင္း မဟုတ္သလို၊ ဘုရားကို သေဘာမက်ျဖစ္ေစတယ္။ အဆင့္အတန္းရဲ႕ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လြတ္ေျမာက္ေစရမယ္မွန္း ကြၽန္မ ရွင္းရွင္း သိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိစၥေတြကို မေျပာင္းလဲရင္၊ ဘုရားကို ခုခံတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္မိမွာ။ ဒါကြၽန္မ လိုခ်င္တဲ့ ရလဒ္မဟုတ္ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အရမ္းအေလးထားတာကို ကြၽန္မ စိတ္ဝင္စားေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ တျခားလူေတြ ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးျခင္း ရွိမရွိက အေရးမႀကီးဘူး။ အေရးႀကီးတာက ဘုရားရဲ႕ လက္ခံမႈကို ကြၽန္မ ရႏိုင္ျခင္းရွိမရွိ ဆိုတာပဲ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာေစာင့္သိရမယ္၊ အဆင့္အတန္းကို မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သိေတာ့၊ အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္က ပိုအားေကာင္းလာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔၊ ပုံမွန္အတိုင္း ကြၽန္မ အသင္းေတာ္ကို သြားခဲ့ၿပီး၊ တနဂၤေႏြ ဝတ္ျပဳပြဲၿပီးသြားေတာ့၊ အႀကီးအကဲအျဖစ္ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္ကေန ထြက္ေတာ့မယ္လို႔ လူတိုင္းကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါကိုၾကား‌ေတာ့ လူတိုင္း အံ့ဩသြားၿပီး၊ ကြၽန္မကို ဆက္ေနေအာင္ စည္း႐ုံးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ သင္းအုပ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မကို ဖုန္းဆက္တယ္။ အႀကီးအကဲျဖစ္တာက ခ်ိဳးဖ်က္လို႔မရတဲ့ ဘုရားနဲ႔ ပဋိညာဥ္တစ္ခုပဲတဲ့။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “သခင္က ျပန္လာၿပီးၿပီ၊ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီး အမႈသစ္ျပဳၿပီးၿပီ။ ဒီပဋိညာဥ္ကို ဆက္ထိန္းသိမ္းၿပီး သခင့္ကို မႀကိဳဆိုဘဲေနဖို႔ လိုဦးမွာလား”လို႔ေပါ့။ ယဇ္ပေရာဟိတ္ အႀကီးအကဲေတြ၊ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဖာရိရွဲေတြက ဗိမာန္ေတာ္ထဲမွာ ဘုရားကို တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အေစခံခဲ့ၾကေပမဲ့၊ အမႈျပဳဖို႔ သခင္ေယရႈ ႂကြလာခဲ့ခ်ိန္မွာ ရႈတ္ခ်၊ ခုခံခဲ့ၾကၿပီး ကားတိုင္မွာ သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက သခင့္ကို သစၥာေစာင့္သိတာလား။ သူတို႔က ဘုရားကို သစၥာေစာင့္သိခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြ လုံးဝ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားကို ခုခံခဲ့ၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာ သခင္ေယရႈ ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီျဖစ္သလို ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သစ္ေတြ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ “ပဋိညာဥ္”လို႔ ေခၚတဲ့ ဒါကို ကြၽန္မ ထိန္းသိမ္းၿပီး အသင္းေတာ္ထဲမွာ က်န္ရွိမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရဲ႕ လက္ရွိ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ အမႈေတာ္ကို အမီမလိုက္ရင္၊ ဘုရားကို ကြၽန္မ သစၥာမေစာင့္သိခဲ့တာပဲ။ သခင္ေယရႈက ဒီလိုေျပာခဲ့ပုံကို ေတြးမိတယ္။ “ငါ့သိုးတို႔သည္ ငါ့စကားသံကိုနားေထာင္၍ ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ၾက၏။ ထိုသိုးတို႔ကို ငါသိ၏။” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၀:၂၇) ဘုရားရဲ႕ သိုးေတြက ဘုရားရဲ႕ စကားေတြကို နားေထာင္ၿပီး တုံ႔ဆိုင္းမႈတစ္ခုမွမရွိဘဲ သူ႔ေနာက္ လိုက္သင့္တယ္။ ဒီေတာ့ သင္းအုပ္ေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုပဲ ေသြးေဆာင္ေဖ်ာင္းဖ်သည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္မ မယိမ္းယိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘာသာတရားကေနထြက္ဖို႔ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္၊ ဘုရားရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို စားေသာက္ခြင့္ေပးၿပီး၊ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ေပးတဲ့အတြက္ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အဲဒါက မႀကဳံစဖူး ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ လြတ္ေျမာက္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အႀကီးအကဲ အဆင့္အတန္း မရွိေတာ့၊ ေျခာက္ကပ္ၿပီး အႏွစ္မဲ့တဲ့ အယူဝါဒစကားေတြကို ပလႅင္ကေန ကြၽန္မ မေျပာေတာ့ဘူး။ အဲဒီအစား အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္တာကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း အရမ္းေက်နပ္အားရၿပီး ဝမ္းေျမာက္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

မၾကာခင္မွာ၊ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ စြန႔္ခြာခဲ့တဲ့ စကားပ်ံ႕သြားတယ္။ ႏွစ္လၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အြန္လိုင္း အဖြဲ႕မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္ဆီက ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ညီအစ္မတစ္ေယာက္က တင္ခဲ့လို႔၊ သင္းအုပ္ေတြက အသင္းေတာ္ကို စတင္ ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က အသင္းေတာ္ကို စြန႔္ခြာသြားလို႔၊ အသင္းေတာ္အေနနဲ႔ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို သတိထားရမယ္ဆိုတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့မွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ဒီသတင္းၾကားေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး သင္းအုပ္ေတြအတြက္ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ထက္ ပိုေသခ်ာသြားတာက ဘာသာေရးေလာကထဲက သင္းအုပ္ အမ်ားစုက သမၼာတရားကို မႏွစ္သက္ၾကဘူးဆိုတာပဲ။ သဘာဝအားျဖင့္၊ သမၼာတရားကို သူတို႔ ၿငီးေငြ႕ၿပီး မုန္းၾကတယ္။ က်မ္းစာနဲ႔ ဘုရားကို သိတယ္လို႔ သူတို႔ ထင္ၾကေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က မ်က္ကန္းကို တြင္းထဲ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ မ်က္ကန္းပဲ။ အျပင္မွာ လွည့္လည္သြားေနၾကၿပီး သခင့္ရဲ႕ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို မႀကိဳဆိုၾကေသးတဲ့ ဘုရားရဲ႕ သိုးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ သူတို႔ဆီ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိကို ေဟာရမယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဧဝံေဂလိကို ကြၽန္မ စေဟာခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားကို တကယ္ယုံၾကည္သူေတြဟာ ဘုရားဆီ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ျပန္လာေနၾကတာကို ျမင္ရတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မကို အရမ္းေပ်ာ္ေစၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေစခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္းက ျပည့္ဝၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႔လည္း ခံစားရတယ္။ ဘာသာေရး ေလာကကေန ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္တဲ့အတြက္၊ သူ႔ေျခလွမ္းေတြေနာက္ လိုက္ခြင့္ေပးၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံခြင့္ေပးတဲ့အတြက္ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဒီအတြက္၊ ကြၽန္မ တကယ္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရတယ္။