လိဂ်ီး ဂရိႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက စကားမ်ားမ်ား ေျပာေလ့ရွိသူ တစ္ဦး မဟုတ္သကဲ့သို႔ ကြၽန္မ စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္း မၾကာခဏ ရင္ဖြင့္ေလ့လည္း မရွိပါ။ ကြၽန္မက တသီးတသန႔္ေနတတ္သည့္ ပင္ကိုစ႐ိုက္မ်ိဳးရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ အၿမဲ ေတြးခဲ့ေသာ္လည္း၊ အမႈအရာအခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ထုတ္ေဖာ္ျပထားသည့္ အရာကို ျမင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ကြၽန္မသည္ မိမိဘာသာ အၿမဲေနၿပီး မိမိ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို လုံးဝ တစ္ခ်က္မွ် မေဝမွ်ဖူးသည္မွာ တသီးတသန႔္ ေနတတ္ျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ဆင္ျခင္တုံတရားျဖင့္ ျပဳမူျခင္းလည္း မဟုတ္သည္ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ထိုအရာအတြင္း ကြယ္ဝွက္ထားသည္မွာ ဉာဏ္ဆင္သည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားသာ ျဖစ္ေလသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္က၊ တည္းျဖတ္ျခင္းတာဝန္ကို ကြၽန္မ စတင္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မႏွင့္ အလုပ္အတူ လုပ္သည့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားသည္ တည္းျဖတ္ျခင္း တာဝန္ႏွင့္ပတ္သက္ပါက အေတာ္အတန္ အေတြ႕အႀကဳံရွိၾကသည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ၎တို႔က အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး အစြမ္းအစ ေကာင္းမ်ား အေတာ္အတန္ ရွိၾကသည္။ မည္သူက သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး၊ မည္သူက စစ္မွန္ေသာ ပါရမီႏွင့္ ခိုင္မာေသာ သင္ယူေလ့လာမႈရွိသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတိုင္းတြင္ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားႏိုင္စြမ္း အခ်ိဳ႕ ရွိၾကသည္။ ဤအရာက ကြၽန္မကို အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ ကြၽန္မက သာမန္ အစြမ္းအစသာ ရွိၿပီး၊ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မတို႔၏ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ ကြၽန္မ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို သာမန္ကာလွ်ံကာ ေဖာ္ျပေျပာဆိုပါက၊ ယင္းမွာ ငါးကို ေရကူးသင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မ မွန္သြားခဲ့မည္ဆိုပါက ျပႆနာရွိမည္မဟုတ္ပါ၊ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္ပါက ကြၽန္မမွာ ေပါ့တန္ေသာ နားလည္မႈသာ ရွိေသာ္ျငားလည္း၊ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပစားဝင့္ဝါေနသည္ဟု လူတိုင္းက ေတြးၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ အမွန္တကယ္ကို ရွက္ဖြယ္ေကာင္းမည္ဟု ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မအေနျဖင့္ သိုသိုသိပ္သိပ္ ေနၿမဲေနဖို႔၊ ကြၽန္မ စကားေျပာသည္ထက္ ပိုနားေထာင္ဖို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စဥ္ဆက္မျပတ္ သတိေပးေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔က ျပႆနာမ်ားကို အားလုံး အတူတကြ စူးစမ္းေလ့လာ ေနသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ ေတြးသည့္အရာကို ေဝမွ်ခဲလွသည္။ ကြၽန္မ အႀကံေပးခဲ့သည့္ အခ်ိန္တစ္ခု ရွိခဲ့ၿပီး လူတိုင္းက ယင္းကို မွန္ကန္သည့္ ခ်ဥ္းကပ္နည္း မဟုတ္ေၾကာင္း သေဘာတူခဲ့ၾကသည္- ကြၽန္မမွာ အလြန္ အရွက္ရခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ အလ်င္စလို မရွာခဲ့သင့္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္၊ သို႔မဟုတ္ပါက မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိကၡာက်ေအာင္လုပ္ရင္း၊ အိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက သတိျဖင့္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္ၿပီး မိမိဘာသာေနဖို႔ လိုအပ္သည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္း ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၌ အျခားသူမ်ား ေျပာစရာ ရွိသည့္အရာမ်ားကို ဦးစြာေျပာခြင့္ျပဳလ်က္၊ ကြၽန္မ ေတြးသည့္အရာကို ထင္ျမင္ခ်က္ ထုတ္မေပးမိဖို႔ ေသခ်ာေစခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေတာ္အတန္ အစြမ္းအစေကာင္းရွိသည့္ ညီအစ္မတစ္ဦးက ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္လာခဲ့ၿပီး၊ သူသည္ တကယ္ကို ထိုးထြင္းအျမင္ရွိကာ ကြၽန္မႏွင့္အလုပ္လုပ္ဖို႔ တာဝန္ ေပးခံရေလသည္။ တစ္ခါက အေရးကိစၥတစ္ခုအေၾကာင္း ကြၽန္မတို႔ ေျပာဆိုေနသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ ေဝမွ်လိုသည့္ အႀကံဉာဏ္အခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏အေတြးအေခၚက လက္မခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မ ေျပာသည့္အရာက စိစစ္၍မရႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ကာ ကြၽန္မက ႐ိုးရွင္းၿပီး တုံးသည္ဟု ဤညီအစ္မအသစ္က ထင္သြားႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မ မည္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း အရွိအတိုင္း အသိခံလိုက္ရမည္ကို စိုးရိမ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူမက ကြၽန္မကို စ၍ အထင္ေသးလာပါက၊ ကြၽန္မ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ ကြၽန္မက ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမ့လိုက္ဖို႔ႏွင့္ သူမ ေျပာစရာရွိသည့္အရာကို နားေထာင္ဖို႔သာ ကြၽန္မ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္အတြင္း ဤျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္သည္ႏွင့္အမွ်၊ ကြၽန္မ၏ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ရႈေထာင့္ တစ္ခုတစ္ေလမွ် မေဝမွ်ဘဲ၊ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္မည့္ အလားအလာ အခ်ိဳ႕ကို သက္သာေစၿပီး အေရးကိစၥမ်ား လြယ္ကူ သြားမည္ဟု ႀကံဆရင္း၊ သူမကို လိုက္ေလ်ာဖို႔ ကြၽန္မ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ စကားမ်ားမ်ား မေျပာခဲ့သည့္အတြက္၊ ကြၽန္မတို႔၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ အေျခအေနမွာလည္း အေတာ္အတန္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သူမက ျပႆနာတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရၿပီး ကြၽန္မ၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို မေဝမွ်သည့္အခါ၊ ကြၽန္မတို႔က ပိတ္မိေနတတ္သည္။ ကြၽန္မတို႔၏ ျဖစ္ထြန္းမႈက အလြန္နည္းပါးၿပီး ကြၽန္မတို႔၏ ေယဘုယ် အလုပ္ တိုးတက္မႈကလည္း ၾကန႔္ၾကာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကုန္ လာသည္ႏွင့္အမွ်၊ ကြၽန္မက ပို၍ ပို၍ စကားနည္းလာၿပီး၊ ကြၽန္မမွာ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု ရွိလွ်င္ပင္၊ ႏႈတ္မဟမီ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားရင္း၊ ယင္းကို ကြၽန္မ၏စိတ္ထဲတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေျပာင္းေတြးခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အမွန္တကယ္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ကြၽန္မ၏တာဝန္တြင္ မည္သည့္အရာမွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ ကြၽန္မက ထူးထူးဆန္းဆန္း သုန္မႈန္ၿပီး စိတ္ညစ္လ်က္၊ ထိုအေျခအေနထဲတြင္ ပိတ္မိေနသည္။ ကြၽန္မ၊ “ဘုရားသခင္၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္း တစ္ခုမွ ကြၽန္မ မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ကြၽန္မ ဘယ္စိတ္သေဘာထားေတြမွာ ရွင္သန္ေနတာက ကိုယ္ေတာ့္ကို ႐ြံရွာေစမွန္းလည္း မသိပါဘူး- ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ သိဖို႔ ကြၽန္မကို ေက်းဇူးျပဳ၍ လမ္းျပေတာ္မူပါ” ဟု ေျပာလ်က္၊ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ကြၽန္မ သြားဆုေတာင္းခဲ့သည္မွာ ဤအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ ကြၽန္မ၏ ဝတ္ျပဳျခင္း၌ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္သုံးသပ္မႈ အခ်ိဳ႕လုပ္ေနခ်ိန္တြင္၊ “မယုံၾကည္ရေသာ” ဟူသည့္ စကားလုံးက ကြၽန္မ၏ေခါင္းထဲ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ ဆီေလ်ာ္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြက္ ကြၽန္မ၏ ရွာေဖြမႈတြင္ ဤအပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ “တစ္စုံတစ္ေယာက္က ၎တို႔ေတြးသည့္အရာကို အျခားသူမ်ားအား မည္သည့္အခါမွ် ရင္မဖြင့္ဘဲ၊ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုျခင္း မရွိဘဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔ လုပ္သမွ်တြင္ ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် မတိုင္ပင္ဘဲ၊ ထိုအစား ၎တို႔က သီးသန႔္ေနၿပီး အခ်ိန္တိုင္း အျခားသူမ်ားကို သတိထားေနပုံရၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ကြယ္ဝွက္ထားသည္။ ဤသည္မွာ ေကာက္က်စ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေလာ။ ဥပမာအားျဖင့္ ၎တို႔က တီထြင္ဉာဏ္ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ထားသည့္ အႀကံဉာဏ္တစ္ခု ရွိၿပီး ‘အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲပဲ ထားလိုက္မယ္။ အဲဒါကို ေဝမွ်လိုက္ရင္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က သုံးလိုက္ၿပီး ငါခ်ီးက်ဴးခံရမဲ့ဟာကို လုသြားႏိုင္တယ္။ မေျပာေသးဘူး။’ ဟု ေတြးၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ အျပည့္အဝ နားမလည္သည့္အရာ တစ္စုံတစ္ခု ရွိပါက၊ ၎တို႔က ‘ငါအခု မေျပာျပေသးဘူး။ ငါက ေျပာလိုက္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ပိုေကာင္းတဲ့အရာ တစ္ခုခုကို ေျပာလာရင္၊ ငါက အ႐ူးလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးလား။ လူတိုင္းက ငါ့ကို ရိပ္စားမိသြားမယ္၊ ဒီေနရာမွာ ငါ့အားနည္းခ်က္ကို ျမင္ၾကမယ္။ ငါ တစ္ခုမွ မေျပာသင့္ဘူး။’ ဟု ေတြးၾကလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျမင္ရႈေထာင့္ သို႔မဟုတ္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈ မည္သို႔ရွိပါေစ၊ တကယ့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္က မည္သို႔ရွိပါေစ၊ လူတိုင္းက သူတို႔ကို ရိပ္စားမိမည္ကို စိုး႐ြံ႕ေနၾကသည္။ ၎တို႔က ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္တာဝန္၊ လူမ်ား၊ အမႈကိစၥမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ဤအျမင္ရႈေထာင့္မ်ိဳးႏွင့္ သေဘာထားမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ အၿမဲတေစ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ေကာက္က်စ္ေသာ၊ လွည့္စားေသာ၊ ၿပီးလွ်င္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား တစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သာ ပုံမွန္လူသားသဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္”) ဤအရာကို ဖတ္ျခင္းက ကြၽန္မကို စိတ္ေလးသြားေစခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ အေျခအေနအမွန္ကို တိတိက်က် ေဖာ္ထုတ္ထားၿပီး၊ “ေကာက္က်စ္ေသာ၊ လွည့္စားေသာ၊ ၿပီးလွ်င္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား တစ္ခု ျဖစ္ေလသည္” ဟူသည့္ စကားလုံးမ်ားက ကြၽန္မအတြက္ အမွန္တကယ္ကို စိတ္ထိခိုက္ေစကာ အေနခက္ေစသည္။ ကြၽန္မ၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ၊ သာမန္ကာလွ်ံကာ ျဖစ္ေစ ထုတ္မေျပာျခင္းအားျဖင့္၊ ကြၽန္မက အသိတရား ရွိသကဲ့သို႔ ခံစားရေသာ္လည္း၊ တကယ္တမ္းတြင္ ကြၽန္မသည္ မည္သို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ဝေနသည့္အေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ ကြၽန္မတို႔ ရင္ဆိုင္ရသည့္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ရႈေထာင့္မ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ အေျခအေနက ကြၽန္မ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္တြင္ အျပည့္အဝ ရွိသည္ဟု မခံစားရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မေျပာသည့္အရာ အျငင္းခံရမည္၊ သိကၡာက်ကာ အထင္ေသးခံရမည္တို႔ကို ေၾကာက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းထားကာ၊ အျခားသူမ်ား ေတြးထင္သည့္ အရာမ်ားကို ဦးစြာ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ထို႔ေနာက္တြင္ စကားဆက္ ေျပာခဲ့သည္။ ယင္းမွာ မယုံၾကည္ရျခင္းႏွင့္ လွည့္စားျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ယင္းမွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲရွိ အစဥ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ေနသည့္၊ သစၥာေဖာက္ၿပီး စဥ္းလဲသည့္ လူမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္ဟု ကြၽန္မ အၿမဲ ေတြးခဲ့သည္။ ျပင္ပေလာကမွ ကြၽန္မ၏ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား အားလုံးက ကြၽန္မသည္ မာယာကင္းေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ မည္သည့္ ဖုံးကြယ္ထားေသာ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားမွ် မသိုထားေၾကာင္း လက္ခံထားၾကသည္။ ငါးရွဥ့္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ မယုံၾကည္ရသည့္သူမ်ား၊ အျခားသူမ်ားကို သံေယာင္လိုက္တတ္သည့္သူမ်ားကို ကြၽန္မ အၿမဲ မုန္းတီးခဲ့သည္။ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ မည္သည့္အခါမွ် ထိုသို႔ မေတြးခဲ့ဖူးပါ။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မက မုသားကို ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း မေျပာခဲ့သကဲ့သို႔၊ ထိုလူမ်ားကဲ့သို႔ အမႈကိစၥမ်ားကို တစ္ပုံစံတည္း မလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မသည္ မိမိ၏ လွည့္စားတတ္ေသာ သဘာဝ၏ တြန္းအားေပးျခင္းကို ခံေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက အရည္အခ်င္း မျပည့္မီပုံေပါက္ၿပီး အျခားသူမ်ားက ရိပ္စားမိသြားမည္ကို စိုး႐ြံ႕လ်က္၊ မိမိေျပာခဲ့သမွ်ႏွင့္ လုပ္ခဲ့သမွ်တြင္ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာၿပီး၊ ေရလိုက္ငါးလိုက္သာ ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မက မိမိ၏ဂုဏ္သတင္းကို ကာကြယ္ဖို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အေယာင္ေဆာင္လ်က္၊ အခ်ိန္တိုင္း မ႐ိုးမသား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္၌ အခက္အခဲ တစ္စုံတစ္ရာကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါတြင္၊ ကြၽန္မ ေတြးသည့္အရာကို ကြၽန္မက လုံးဝ တစ္ခ်က္မွ် မေဝမွ်ဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ဖုန္းကြယ္ၿပီး ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအေပၚ မည္သည့္ စဥ္းစားမႈမွ် မျပဳဘဲ၊ ကြၽန္မက ပါးနပ္ကာ လွည့္စားခဲ့သည္။ ကြၽန္မသည္ မယုံၾကည္ရသည့္ လူပါးတစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သည္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္မ သတိျပဳမိခဲ့သည္။ စကားမ်ားမ်ား မေျပာတတ္ျခင္းသည္ ကြၽန္မ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသသာ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ အၿမဲ ေတြးထင္ခဲ့သည္- ယင္း၏ေနာက္ကြယ္မွ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ အမွန္တကယ္ ဆန္းစစ္ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ထို႔ေနာက္မွသာ ကြၽန္မသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိကြၽမ္းျခင္း မည္မွ် နည္းပါးသည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ျမင္ခဲ့သည္။

ကြၽန္မအတြက္ အမႈကိစၥမ်ားကို အမွန္တကယ္ ရွင္းလင္းသြားေစခဲ့သည့္၊ ေနာက္ထပ္ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်မ္းပိုဒ္ တစ္ခု ရွိေသးသည္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္မွာ- “စာတန္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမ်ား၊ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားႏွင့္ ႀကီးျမတ္သူမ်ား၏ ပညာေရးႏွင့္ လႊမ္းမိုးမႈမွတစ္ဆင့္ လူတို႔ကို ဖ်က္ဆီးသည္။ သူတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စကားမ်ားသည္ လူသား၏ ဘဝႏွင့္ သဘာဝဗီဇ ျဖစ္လာၿပီးျဖစ္သည္။ ‘လူတိုင္းက ကိုယ့္အတြက္ပဲ၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ’ ဆိုသည္မွာ လူတိုင္းအထဲသို႔ သြတ္သြင္းေပးထားသကဲ့သို႔ လူသား၏ဘဝ ျဖစ္လာခဲ့သည့္ လူသိမ်ားေသာ စာတန္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဆို႐ိုးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ရွင္သန္ျခင္းအတြက္ အျခားေသာ ဒႆနမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ စကားလုံးမ်ားလည္း ရွိသည္။ စာတန္သည္ လူတို႔ကို ပညာေပးဖို႔ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံစီ၏ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို အသုံးျပဳလ်က္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အတိုင္းမသိ ပ်က္စီးျခင္း၏ ေခ်ာက္နက္ထဲသို႔ က်ဆင္းကာ ဝါးမ်ိဳခံရေစၿပီး အဆုံးတြင္ လူတို႔သည္ စာတန္ကိုအေစခံ၍ ဘုရားသခင္ကို ခုခံေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံၾကရသည္။...လူတို႔၏ အသက္တာ၌၊ သူတို႔၏ အမူအက်င့္ႏွင့္ အျပဳအမူထဲတြင္ စာတန္၏ အဆိပ္မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လုံးဝနီးပါး ပိုင္ဆိုင္ျခင္းမရွိၾကေခ်။ ဥပမာအားျဖင့္ သူတို႔၏ အသက္ရွင္သန္ျခင္း အတြက္ သေဘာတရားခံယူခ်က္မ်ား၊ သူတို႔၏ အမႈအရာမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏နီတိမ်ား၊ အားလုံးတို႔သည္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး၏ အဆိပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ စာတန္ထံမွ လာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔၏ အ႐ိုးမ်ားႏွင့္ အေသြးတို႔၌ စီးဆင္းၾကေသာ အရာအားလုံးသည္ စာတန္၏ အရာမ်ား အားလုံး ျဖစ္ေပသည္။...လူသားသည္ စာတန္၏ နက္ရႈိင္းစြာ ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ စာတန္၏ အဆိပ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူပုဂၢိဳလ္တိုင္း၏ အေသြးထဲ၌ စီးဆင္းေနၿပီး လူသား၏ သဘာဝဗီဇသည္ ေဖာက္ျပန္ကာ ဆိုးယုတ္၍ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတတ္ၿပီး စာတန္၏ ဒႆနမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၍ ထိုဒႆနမ်ားထဲ၌ နစ္ျမဳပ္ေန၏၊ ၎တစ္ရပ္လုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္ေသာ သဘာဝဗီဇတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ခုခံၾကၿပီး ဆန္႔က်င္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံး၏ အနက္ရႈိင္းဆုံး ေနရာမ်ားကို အတိအက် ေျပာဆိုခဲ့သည္။ “မ်က္စိဖြင့္ နားစြင့္ထား၊” ႏွင့္ “တိတ္တိတ္ေနျခင္းသည္ေ႐ႊ၊ စကားမ်ားပါက အမွားမ်ားတတ္သည္။” ဟူသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို ကြၽန္မ တစ္ခ်ိန္လုံး ထိန္းသိမ္းထားခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ အျခားသူမ်ားေရွ႕တြင္ “ေအာ္လန္” ျဖစ္ရမည့္အစား “နားေထာင္သူ” ျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္၊ ကြၽန္မ၏ အားနည္းခ်က္ကို ျပစရာလိုမည္ မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ မိုက္မဲသည့္ အသြင္ေပါက္ဖို႔ လိုမည္ မဟုတ္ေပ။ ကြၽန္မ ေျပာလိုသည့္အရာကို မ်ိဳသိပ္ထားျခင္းျဖင့္ ကြၽန္မ၏ မွားယြင္းေသာ စိတ္ကူးမ်ားကို လုံးဝ ေပၚမလာေသာေၾကာင့္၊ မည္သူကမွ် ကြၽန္မ၏ အမွားမ်ားကို ေထာက္မျပႏိုင္ခဲ့၊ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မႏွင့္ သေဘာထားကြဲလြဲ၍ မရႏိုင္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ ကြၽန္မက သိကၡာက်စရာ မလိုေတာ့ဘဲ၊ “တိတ္တိတ္ေနျခင္းသည္ေ႐ႊ၊” ႏွင့္ “မ်က္စိဖြင့္ နားစြင့္ထား” ဟူသည့္ စိတ္ကူးမ်ားအတိုင္း ေနျခင္းက ဤကမာၻႀကီးတြင္ အဆင္ေျပေျပ ေနဖို႔အတြက္ အေျမာ္အျမင္အရွိဆုံး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္ဟု ပို၍ ယုံၾကည္လက္ခံခဲ့သည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီးသည့္ေနာက္၊ ကြၽန္မက ဤအရာမ်ားအား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ၏ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ဆက္လက္ လမ္းၫႊန္ေစစား ခြင့္မျပဳဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက စကားမ်ားမ်ား မေျပာသေ႐ြ႕၊ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ ပါးစပ္ပိတ္ထားသမွ် ကာလပတ္လုံး၊ မည္သူကမွ် ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ က်ရႈံးမႈမ်ားႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သိမည္မဟုတ္ဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ နာမည္ကို ကာကြယ္ႏိုင္မည္ဟု ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မက ဤဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ရႈေထာင့္ကို မေဝမွ်ခ်င္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အရႈံး သို႔မဟုတ္ အျမတ္ႏွင့္ အျခားသူမ်ား မည္သည့္အရာေတြးထင္မည္ဆိုသည္ကို အၿမဲတေစ တြက္ခ်က္ေနခဲ့သည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အရွက္ရေစႏိုင္သည့္ အလားအလာ ရွိသည္ဟု ကြၽန္မ ေတြးထင္ပါက၊ ကြၽန္မက မည္သည့္အရာမွ် မေျပာ၊ သို႔မဟုတ္ မလုပ္ဘဲ၊ ေဘးကင္းသည့္ လမ္းကို ေ႐ြးမည္ ျဖစ္သည္။ ဤဆိုးယုတ္ေသာ အဆိပ္မ်ားက ကြၽန္မကို ပို၍ ပို၍ မယုံၾကည္ရေသာသူႏွင့္ ေကာက္က်စ္တတ္ေသာသူ ျဖစ္လာေစၿပီး၊ အျခားသူမ်ားကို တစ္ခ်ိန္လုံး ပိုသတိထားေနခဲ့ေစသည္။ ကြၽန္မက ဆက္သြယ္ေျပာဆိုဖို႔ႏွင့္ ရင္ဖြင့္ဖို႔ စတင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိဘဲ၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္လုပ္သည့္ ကြၽန္မ၏ အလုပ္သည္ အလြန္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းၿပီး ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းလာသည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ ကြၽန္မ၏တာဝန္၌ ေကာင္းမြန္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။

ဤအရာကို သတိျပဳမိလ်က္၊ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ဤရႈေထာင့္ကို ေျဖရွင္းဖို႔ လမ္းၫႊန္ေပးပါရန္ ေတာင္းေလွ်ာက္လ်က္၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားတြင္ သတိရွိေသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကို ျပဳကာ၊ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚမ်ားက ကြၽန္မကို မည္သို႔ျဖစ္ေစမည္ကို စိတ္မပူဘဲ၊ ယင္းတို႔ကို စတင္ အႀကံေပးခဲ့သည္။ ထိုမွ် မေကာင္းသည့္ စိတ္ကူးမ်ားအတြက္မူ၊ ကြၽန္မက စကားရည္လုဖို႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးဖို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားထံ တင္ျပခဲ့သည္။ ကြၽန္မတို႔၏ တာဝန္၌ အခက္အခဲမ်ားကို ကြၽန္မတို႔ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္အခါ၊ အားလုံး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုလ်က္၊ လူတိုင္းက အတူတကြ ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔လမ္းတစ္ခု ကြၽန္မတို႔ ရွာႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မက စာတန္အားျဖင့္ အလြန္အမင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးခဲ့သည့္အတြက္၊ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း မျပဳမူဘဲ မေနႏိုင္သည့္အခ်ိန္ မ်ားစြာလည္း ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မတို႔၏ တာဝန္၌ ျပႆနာတစ္ခုႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေဆြးေႏြးမႈ တစ္ခုတြင္၊ ႀကီးၾကပ္သူႏွစ္ဦးလည္း ထိုေနရာတြင္ ေရာက္ေနခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မက “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အႀကံဉာဏ္ေတြကို ေဆြးေႏြးရတာ အားလုံးေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ ႀကီးၾကပ္သူေတြက ေရာက္ေနေတာ့၊ ငါ့အေတြးအေခၚေတြက မွားေနရင္၊ ငါ့အေတြးအေခၚက လက္မခံႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနရင္၊ ငါ့အစြမ္းအစနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ ဘာေတြးမလဲ။ သူတို႔က ငါ့ကို ဒီတာဝန္အတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး အဖြဲ႕ထဲက ထုတ္လိုက္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ- တျခားလူေတြက ငါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြးမလဲ။ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။” ဟု မိမိဘာသာ ေတြးမိသည္။ ဤစိုးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ားျဖင့္ ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံရလ်က္၊ ေဆြးေႏြးမႈတစ္ခုလုံးတြင္ ကြၽန္မ စကားတစ္လုံးမွ် မေျပာခဲ့ပါ။ ကြၽန္မတို႔ လက္စသတ္သည့္အခါ၊ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ကြၽန္မ တစ္ခုမွ် မေျပာရသည့္အေၾကာင္းအရင္းကို ေမးခဲ့သည္။ ကြၽန္မလည္း အမွန္တကယ္ အေနခက္ၿပီး အျပစ္ရွိသည္ဟု ခံစားခဲ့ရကာ၊ မည္သည့္အရာကို ျပန္ေျဖရမည္ကို မသိခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္မက “အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ လည္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေနာက္တစ္ခါ ျပမိတာပါ။ ကြၽန္မက စကားမ်ားမ်ား ေျပာလိုက္ရင္၊ စကားမွားမွာ ေသခ်ာလို႔၊ ပါးစပ္မဟရဲခဲ့တာပါ” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္တရားကို ေျပာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ပင္၊ ကြၽန္မက ဘဝင္မက်ေသးပါ။ ကြၽန္မ ျပေနသည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ကြၽန္မ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း၊ ထိုအေျခအေနမ်ိဳး ေနာက္တစ္ခါ ႀကဳံရသည့္အခါ ထိုအရာကိုသာ ကြၽန္မ လုပ္ေဆာင္ဦးမည္လား။ ဤအရာကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္း၊ ကြၽန္မမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိကြၽမ္းျခင္း အခ်ိဳ႕ရွိခဲ့ၿပီး ဤျပႆနာကို ေဖာ္ျပရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အစစ္ေဆးခံခဲ့ေသာ္လည္း၊ အခက္အခဲ တစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရာတြင္ ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း မရွင္သန္ဘဲ မေနႏိုင္ဆဲ ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္မက အမွန္တကယ္ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အမွန္တကယ္ သိကြၽမ္းဖို႔ လမ္းၫႊန္ပါရန္ ေတာင္းေလွ်ာက္လ်က္၊ ဆုေတာင္းဖို႔ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ကြၽန္မ လာေရာက္ခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ “အႏၲိခရစ္မ်ားက အျခားသူမ်ားကို စကားေျပာျခင္းႏွင့္ ရင္ဖြင့္ျခင္းမ်ားကို ၎တို႔ အၿမဲႏွစ္သက္ပါက၊ လူတိုင္းက ၎တို႔ကို ရိပ္စားမိကာ၊ ၎တို႔၌ နက္နက္နဲနဲ သိနားလည္ႏိုင္စြမ္း မရွိဘဲ၊ သာမန္လူမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို ျမင္ၿပီး၊ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔အား မေလးစားေတာ့ဘဲ ေနမည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ အျခားသူမ်ားက ၎တို႔ကို မေလးစားၾကသည့္အခါ၊ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ယင္းက ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာတစ္ခု မရွိေတာ့ဘဲ၊ ၎တို႔က အေတာ္အတန္ သာမန္မွ်သာ ျဖစ္ကာ၊ အေတာ္အတန္ ႐ိုးရွင္းၿပီး အေတာ္အတန္ ပုံမွန္ျဖစ္သည္ကို ဆိုလိုသည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား မျမင္လိုသည့္ အရာျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ၎တို႔က မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ ခ်ခင္းျပၿပီး၊ ၎တို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေနခဲ့ကာ၊ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ မေန႔က မည္သည့္ အေရးကိစၥမ်ားတြင္မူ ၎တို႔က အမွားျပဳခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ယေန႔ ၎တို႔သည္ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ဒုကၡခံစားၿပီး နာက်င္ေနရေၾကာင္း အၿမဲေျပာသည့္ ေနာက္ထပ္လူတစ္စုကို သူတို႔ေတြ႕သည့္အခါ၊ ၎တို႔က မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျပာဘဲ၊ စိတ္ထဲတြင္သာ နက္ရႈိင္းစြာ ကြယ္ဝွက္ထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ညံ့ဖ်င္းေသာ အစြမ္းအစရွိၿပီး ႐ိုးရွင္းကာ၊ အေတြးအေခၚမ်ားစြာ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔ေျပာသည့္ စကားမ်ားက အလြန္နည္းပါးသည့္ သူအခ်ိဳ႕လည္း ရွိသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ အမ်ိဳးအစားမ်ားကလည္း စကားနည္းနည္းသာ ေျပာေသာ္လည္း၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ၾကဘဲ၊ ယင္းထက္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ ျပႆနာ ရွိေနသည္။ ၎တို႔က အျခားသူမ်ားကို ေတြ႕ျမင္သည့္အခါ၊ စကားနည္းနည္းသာ ေျပာၿပီး အျခားသူမ်ားက အေရးကိစၥတစ္ခုကို ေျပာဆိုသည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေပါ့တန္စြာ ေပးျခင္း မရွိေပ။ ၎တို႔က ၎တို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ မေပးရသနည္း။ ဦးစြာ ၎တို႔၌ သမၼာတရား ေသခ်ာေပါက္ မရွိဘဲ၊ မည္သည့္ အေရးကိစၥ၏ အခရာကိုမွ် ၎တို႔ မရိပ္စားမိႏိုင္ပါ။ ၎တို႔ စကားေျပာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ အမွားမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး အျခားသူမ်ားက ၎တို႔မည္သူ ျဖစ္သည္ကို အရွိအတိုင္း ေတြ႕ျမင္ၾကလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔က တိတ္ဆိတ္ၿပီး နက္နက္နဲနဲ သိနားလည္ႏိုင္စြမ္း ရွိဟန္လုပ္ၾကကာ၊ အျခားသူမ်ားက ၎တို႔ကို တိက်မွန္ကန္စြာ ခ်ိန္ဆ၍ မရေစဘဲ၊ ၎တို႔သည္ အလြန္ ထက္ျမက္ၿပီး ထူးျခားသည္ဟုပင္ ေတြးထင္ေစလာသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ မည္သူကမွ် ၎တို႔အား အေရးမပါလွဟု မေတြးေတာ့ေပ။ ၎တို႔၏ တည္ၿငိမ္ကာ၊ ဣေျႏၵရွိေသာ ေျပာဆိုျပဳမူပုံတို႔ကို ျမင္ေတြ႕လ်က္၊ လူမ်ားက ၎တို႔ကို အထင္ႀကီးၿပီး၊ မေစာ္ကားရဲၾကေပ။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ လွည့္ျဖားမႈႏွင့္ ဆိုးယုတ္မႈျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အလြယ္တကူ မေပးျခင္းမွာ ၎တို႔၏ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ား၏ အဓိက အခ်က္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အလြယ္တကူ မေပးသည္မွာ ၎တို႔မွာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၌ မွားယြင္းၿပီး မူမမွန္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိသည္၊ သမၼာတရားႏွင့္ လုံးဝ မကိုက္ညီသည့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားျဖစ္ၿပီး လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္၍မရႏိုင္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္ အခ်ိဳ႕ပင္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔၌ မည္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ိဳးရွိပါေစ၊ ၎တို႔က ထိုထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေပးၾကပါ။ ထိုထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအတြက္ အျခားသူမ်ားက ခ်ီးက်ဴးခံရႏိုင္သည္ကို ၎တို႔က ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းတို႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေပးျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ယင္းတို႔ကို ဖုံးကြယ္ထားလိုေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ သ႐ုပ္မွန္ကို ျမင္ေတြ႕သြားၾကမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အရွိအတိုင္း ထုတ္မေျပာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။...၎တို႔က မိမိတို႔၏အတိုင္းအတာကို သိၾကၿပီး၊ ၎တို႔၌ ရွက္စရာအေကာင္းဆုံးေသာ ေနာက္ထပ္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ တစ္ခုရွိသည္။ ၎တို႔က အလြန္ အထင္ႀကီးေလးစားျခင္း ခံလိုၾကသည္။ ယင္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာအေကာင္းဆုံး မဟုတ္ပါလား။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားအတြက္၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းသည္ အေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္သည္ (၄)”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တိုင္းက ကြၽန္မက နက္နက္နဲနဲ ႐ိုက္ခတ္ခဲ့သည္။ “တိတ္တိတ္ေနျခင္းသည္ေ႐ႊ၊” ႏွင့္ “စကားမ်ားပါက အမွားမ်ားတတ္သည္။” ဟူသည့္ စိတ္ကူးမ်ားကို ကြၽန္မ အၿမဲ ဖက္တြယ္ထားခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ကြၽန္မက အမွားေျပာမိၿပီး ေလွာင္ရယ္ခံရကာ အရွက္ရမည္ကို စိုး႐ြံ႕လ်က္၊ မိမိ၏နာမည္ကို ကာကြယ္ေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပုံရေသာ္လည္း၊ ျပႆနာ၏ အခရာမွာ ကြၽန္မသည္ အျခားသူမ်ား၏ အျမင္တြင္ အဆင့္အတန္းရရွိလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ေျပာခဲ့သမွ်၊ ကြၽန္မ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား အားလုံး၌ အျခားသူမ်ား၏ ေလးစားအားက်ျခင္းႏွင့္ ေထာက္ခံမႈတို႔ကို ရဖို႔၊ ၎တို႔ထံမွ “သေဘာတူညီမႈ” တစ္ခုကို ရဖို႔ကိုသာ ကြၽန္မ လိုခ်င္ခဲ့သည္။ ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ကြၽန္မက စဥ္းစားတတ္ေသာ၊ ထိုးထြင္းအျမင္ ရွိေသာ လူတစ္ေယာက္ အသြင္ေပါက္ေစဖို႔ အလို႔ငွာ၊ ကြၽန္မ ေျပာသမွ်ႏွင့္ လုပ္သမွ် အားလုံးကို စိတ္စြဲရင္း၊ အၿမဲ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံလ်က္၊ မ႐ိုးမသားျဖစ္ကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ကြၽန္မ၏ နာမည္ႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကို အထူးတလည္ ကာကြယ္ျခင္းျဖင့္ ဖိစီးခံခဲ့ရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ မွန္ေနပါက၊ ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ မမွန္ပါက၊ ကြၽန္မ၏ နားလည္မႈ မရွိျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပမိမည္ကို ေတြးမိရင္း၊ ကြၽန္မ၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို မေဝမွ်ရဲခဲ့ေပ။ ထိုအခါ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားက အထင္မႀကီးဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို ကြၽန္မ ဆုံးရႈံးခဲ့ပါက၊ အျခားသူမ်ားအလယ္တြင္ ကြၽန္မ၏ အဆင့္အတန္းသည္ လုံးလုံး ပ်က္စီးသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဤမေကာင္းေသာ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သိုထားလ်က္၊ “ဒါကို ကြၽန္မ နားလည္လား မလည္လားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး” ဟူသည္ ႐ိုးရွင္းသည့္ စကားကို ေျပာဖို႔ကိုပင္ မဝံ့ရဲဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ စိုး႐ြံ႕ကာ၊ ကြၽန္မက မိမိ၏ပါးစပ္ကိုသာ ပိတ္ထားခဲ့သည္။ ယင္းမွာ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ေကာင္းသည္၊ အလြန္ ရွက္စရာျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္၌ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ၏ ပူးေပါင္းမႈႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးမ်ားတြင္ ကြၽန္မက အျပင္ပန္းတြင္ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီး ႐ိုးသားပုံ ေပါက္ေသာ္လည္း၊ စိတ္ထဲတြင္ ကြၽန္မက ပါးနပ္မႈကို သိုထားခဲ့သည္။ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ အေယာင္ေဆာင္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို လွည့္စားရင္း၊ မိမိ၏ အက်ည္းတန္မႈကို ဖုံးကြယ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးပြဲမ်ားတြင္ ကြၽန္မတို႔ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျပႆနာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာဆိုသည့္အခါတြင္ပင္၊ ကြၽန္မက အျခားသူမ်ား၏ အျမင္တြင္ မိမိ၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ နာမည္တို႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္၊ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက မိမိ၏နာမည္ႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းကို သမၼာတရားႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတို႔ထက္ မ်ားစြာ သာ၍ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့သည္- ဤအရာမွာ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပေနသည့္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ ပါးနပ္မႈႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား လုံးလုံး ျဖစ္ေလသည္။ ဤအခ်ိန္ ကြၽန္မ၏ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျခင္းတြင္ ကြၽန္မ၏ အေျခအေန မည္မွ် အႏၲရာယ္ ႀကီးမားသည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ ဘုရားသခင္က သူ၏အလိုေတာ္အတိုင္း မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ သူမ်ားကို မည္သို႔ေျပာခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ “ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ သင္တို႔ကို ငါအလ်င္းမသိ၊ အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾကဟု ထိုသူတို႔အား အတိအလင္း ငါေျပာမည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၃). ကြၽန္မမွာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ လက္ေတြ႕က်ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုလည္း ကြၽန္မ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါ။ မိတ္သဟာယတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ကြၽန္မ ရင္မဖြင့္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ႐ိုးသားျခင္းလည္း မရွိခဲ့ပါ။ ထိုအစား ၎တို႔က ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ကြၽန္မက မိမိ၏နာမည္ကို ကာကြယ္ဖို႔ႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို လွည့္စားဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားလ်က္၊ မိမိ၏စက္ဆုပ္ဖြယ္ ရပ္တည္ခ်က္ကို အၿမဲ ဖုံးကြယ္ထားခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အဆင့္အတန္းအတြက္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနကာ၊ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ရွိေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ေနာင္တမရခဲ့ပါက၊ အဆုံး၌ ဘုရားသခင္၏ သုတ္သင္ဖယ္ရွင္းျခင္းခံရမည္ ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့သည္။ ဤအရာကို နားလည္ျခင္းက ကြၽန္မကို ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ သဘာဝအတြက္ ႐ြံရွာမႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေစၿပီး၊ ထိုသို႔ေသာ အားထုတ္လိုက္စားမႈမ်ိဳး၌ ေရွ႕ဆက္ျခင္းသည္ မည္မွ် အႏၲရာယ္ႀကီးမည္ကိုလည္း ကြၽန္မအား ျမင္ေတြ႕ေစသည္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔လာၿပီး အျမန္ဆုံး ေနာင္တရကာ၊ ဇာတိပကတိကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ခဲ့ပါသည္။

ကြၽန္မ၏အေျခအေနႏွင့္ပတ္သက္၍ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားထံ ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာျပသည့္အခါ၊ အစ္မတစ္ေယာက္က ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်မ္းပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မထံသို႔ ပို႔လာခဲ့သည္။ “လူမ်ားက ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကိုျဖစ္ေစ၊ အလုပ္တစ္စုံတစ္ခုကို ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ေရခြက္တစ္ခြက္ကဲ့သို႔ ၾကည္လင္ျပတ္သားေနရမည္။ ၎တို႔၏ သေဘာထားသည္ မွန္ကန္ရမည္။ မည္သည့္ သေဘာထားမ်ိဳးသည္ မွန္ကန္သနည္း။ သင္သည္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ေနပါေစ၊ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ရွိသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို၊ မည္သည့္ စိတ္ကူးမ်ားကိုမဆို အျခားသူမ်ားႏွင့္ သင္ ေဝမွ်ႏိုင္သည္။ သင္၏စိတ္ကူးသည္ အလုပ္ မျဖစ္ဟု ၎တို႔က ေျပာၿပီး ကြဲျပားျခားနားသည့္ အႀကံတစ္ခုကို ေပးပါက၊ သင္က နားေထာင္ၿပီး ‘ေကာင္းလိုက္တဲ့အႀကံ၊ အဲဒါကို လုပ္ၾကရေအာင္။ ကြၽန္ေတာ့္အႀကံက ညံ့ဖ်င္းၿပီး ထိုးထြင္းအျမင္မရွိသလို၊ ေကာင္းလည္း မေကာင္းဘူး။’ ဟု ေျပာသည္။ သင္၏ စကားမ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွတစ္ဆင့္ သင္ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားရွိသည္၊ သင့္ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေမွာင္မိုက္မႈ မရွိ၊ သင္က ႐ိုးသားျခင္းသေဘာထားတစ္ခုကို အမွီျပဳလ်က္ စိတ္ရင္းအတိုင္း ျပဳမူေျပာဆိုသည္ကို လူတိုင္းက ေတြ႕ျမင္လိမ့္မည္။ သင္သည္ စိတ္ထဲရွိသည္ကို မကြယ္မဝွက္ ေျပာသည္။ ဟုတ္လွ်င္ ဟုတ္သည္၊ မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ဟု ေျပာသည္။ မည္သည့္ လွည့္စားမႈမ်ား၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားမွ် မရွိဘဲ၊ အလြန္ ႐ိုးစင္းေသာ လူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ စိတ္သေဘာထားအမ်ိဳးအစားတစ္ခု မဟုတ္ပါလား။ ဤအရာမွာ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ အမႈကိစၥမ်ားအေပၚ ထားရွိသည့္ ဤလူ၏ စိတ္သေဘာထားကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သာ ပုံမွန္လူသားသဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ဤက်မ္းပိုဒ္ကိုလည္း ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ “လူမ်ားကို မလွည့္စားဘဲ၊ ႐ိုးသားဖို႔၊ ႐ိုးသားစြာေျပာဆိုဖို႔ႏွင့္ ႐ိုးသားေသာ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္။ ဤအရာကို ဘုရားသခင္ ေျပာရျခင္း၏ အဓိပၸာယ္မွာ လူမ်ားကို ေျမႀကီးေပၚတြင္ လိမ္ေကာက္တြားသြားသည့္ ေႁမြကဲ့သို႔ စကားေျပာကာ အမႈကိစၥတစ္ခု၏ အမွန္တရားကို အစဥ္ အဓိပၸာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ေစၿပီး မရႈပ္ရႈပ္ေအာင္ လုပ္တတ္သည့္ စာတန္၏ ပုံသဏၭာန္မရွိဘဲ၊ စစ္မွန္ေသာ လူသားပုံသဏၭာန္ တစ္ခု ရွိေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ ေမွာင္မိုက္ေသာ စိတ္ထား မရွိဘဲ၊ အရွက္ရစရာ တစ္ခုတစ္ေလမွ် မရွိဘဲ၊ သန႔္ရွင္းေသာ စိတ္ႏွလုံးျဖင့္၊ အျပင္ပန္းတြင္ ရွိေသာအရာသည္ စိတ္အတြင္းရွိေသာ အရာႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္လ်က္၊ စကားေရာ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တြင္ပါ သိကၡာရွိၿပီး တည္ၾကည္ေသာ အသက္တာျဖင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ ယင္းကို ေျပာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က မည္သည့္အရာမွ် မထိမ္ခ်န္ထားဘဲ၊ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ သန႔္စင္ေသာေျမတစ္ခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ကာ၊ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ရွိသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ေျပာဆိုၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် မလွည့္စားသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကိုလည္း မလွည့္စားၾကေပ။ ဤသည္မွာ လူမ်ားကို ႐ိုးသားေသာလူမ်ားျဖစ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ျဖစ္ေလသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူသည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈအစီအစဥ္၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ အက်ိဳးခံစားရသူျဖစ္သည္”) ဘုရားသခင္က ႐ိုးသားသည့္လူမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္ကို ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားတြင္ ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ႐ိုးသားသည့္ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မည္သည့္ လွည့္စားမႈ သို႔မဟုတ္ ပါးနပ္မႈမွ် မရွိဘဲ၊ ႐ိုးရွင္းၿပီး ပြင့္လင္းသကဲ့သို႔ အျခားသူမ်ားႏွင့္လည္း မာယာကင္းေလသည္။ ၎တို႔၏ စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ေရာ၊ လူသားပါ ေတြ႕ျမင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲ ရွိသည့္အရာကို မလိမ့္တပတ္မလုပ္ဘဲ ဖြင့္ေျပာသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦးက မိမိကိုယ္ကိုယ္ တင္ဆက္သင့္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္- တည္ၾကည္ၿပီး ႐ိုးရွင္းသည္။ ႐ိုးသားသည့္ လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အရာမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာေၾကာင့္၊ သူသည္ သမၼာတရားကို ပို၍ အလြယ္တကူ ရရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေစျခင္းကို ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မကမူ အျခားလူမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ၏ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၊ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ားတြင္ စိတ္ထဲမွ စစ္မွန္ေသာ စကားတစ္လုံးမွ် မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ၏ စကားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိပါ- ကြၽန္မက ကလိမ္ကက်စ္ျဖစ္ၿပီး စဥ္းလဲသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး ရရွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အမွန္တြင္၊ ကြၽန္မ၏ အစြမ္းအစအျပင္ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ၏ နားလည္ျခင္းက မည္မွ်နက္နဲသည္ကို ဘုရားသခင္က ခေရေစ့တြင္းက် သိေပသည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အေယာင္ေဆာင္ထားျခင္းက အျခားလူမ်ားကို အ႐ူးလုပ္ေကာင္း လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္အခါမွ် အ႐ူးလုပ္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း လွည့္စားဖို႔ႀကိဳးစားၿပီး မ႐ိုးေျဖာင့္သည္မွာ မည္မွ်ဆိုးယုတ္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္သည္ကို ဘုရားသခင္က ျမင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မကို လမ္းၫႊန္ဖို႔ သူအလုပ္လုပ္မည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုထားသည့္အတိုင္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ကြၽန္မ၏ အျမင္တြင္ ကြၽန္မ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ အျခားသူမ်ားကို ဖြင့္ေျပာျခင္းတို႔က ကြၽန္မအတြက္ အလြန္ေျခကုန္လက္ပန္းက်စရာျဖစ္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ယင္းက ဘုရားသခင္ကိုလည္း ဝမ္းေျမာက္ေစသည္။ ထို႔အျပင္ ကြၽန္မ၏ ႏႈတ္ကိုဖြင့္ျခင္းအားျဖင့္သာ ကြၽန္မ မွားေနသည့္ေနရာကို သင္ယူႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ အျခားလူမ်ားက ကြၽန္မကို ေထာက္ျပၿပီး ကူညီႏိုင္မည္ျဖစ္သည္၊ ယင္းသည္ ကြၽန္မ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ အနည္းငယ္ သိကၡာက်ရမည္ဆိုလွ်င္ပင္၊ ယင္းက သမၼာတရားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကြၽန္မ၏နားလည္ျခင္းႏွင့္ အသက္တာ၌ ကြၽန္မ၏ ႀကီးထြားရင့္က်က္ျခင္းတို႔အတြက္ အလြန္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေလသည္။

ယခင္က၊ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ မည္သို႔ျပဳမူရမည္ကို တကယ္ကို မသိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္မတို႔အား မည္သို႔ စကားေျပာဖို႔ႏွင့္ ျပဳမူဖို႔တို႔ကို သင္ၾကားေပးဖို႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔အား လက္တြဲ ေခၚခဲ့သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ကြၽန္မတို႔က လူသားပုံသဏၭာန္တစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ထက္သန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ကြၽန္မနားလည္လာၿပီး ကြၽန္မ အမွန္တကယ္ကို စိတ္အားတက္လာခဲ့ကာ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းလည္း ကြၽန္မရရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ၏ တာဝန္၌ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုသည့္အခါ၊ ကြၽန္မသည္ ရင္ဖြင့္ဖို႔ႏွင့္ သိုဝွက္မေနဖို႔၊ ကြၽန္မ၏ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ကာကြယ္ျခင္းမွရပ္ဖို႔ စတင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အမွန္တကယ္ ေတြးသည့္အရာကို ေဝမွ်ဖို႔၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးသားသားေနဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ စိတ္ကူးမ်ားသည္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားထားျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ၏ နားလည္မႈက ေပါ့တန္ေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ၏ အေတြးအေခၚမ်ားက လြယ္သေယာင္ျပဳထားေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ လိုအပ္ေနသည့္အရာကို အမွားျပင္ေပးဖို႔ ၎တို႔ကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ကြၽန္မ ပြင့္လင္းစြာ ေျပာႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤအရာကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ကြၽန္မအတြက္ အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ အမွားတစ္ခုခုကို ေျပာမိျခင္းက ရွက္စရာမဟုတ္ေပ။ အမွန္တြင္ ယင္းမွာ သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အရွက္ကင္းမဲ့ျခင္းတို႔ျဖစ္သည့္ အျခားသူမ်ားအား ကြၽန္မကို ေလးစားအားက်ေစဖို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စဥ္ဆက္မျပတ္ အေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းႏွင့္ အျပင္ပန္း ဟန္ေဆာင္ေနျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ မၾကာမီ၊ အဖြဲ႕ထဲတြင္ ကြၽန္မႏွင့္ အၾကာဆုံးရွိခဲ့သည့္ အစ္မႏွင့္ အတူတကြ စတင္အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူမက ကြၽန္မတို႔၏ အလုပ္ႏွင့္ သမၼာတရားအေပၚ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းတို႔တြင္ အေတာ္အတန္ ေတာ္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မျပမိဖို႔ႏွင့္၊ ကြၽန္မက ပို၍အသိတရားရွိပုံေပါက္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ကြၽန္မ၏ အလုပ္တြင္ သူမႏွင့္ မိမိ၏အျမင္မ်ားကို ေဖာ္ျပဖို႔ ဝန္ေလးခဲ့သည္။ ထိုစိတ္ကူးက ေခါင္းျပန္ျပဴလာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အေယာင္ေဆာင္လိုျပန္သည္ကို ခ်က္ခ်င္း သတိထားမိေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ထံ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ထိုအစ္မႏွင့္ ကြၽန္မ၏ အလုပ္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ မခ်ဳပ္တည္းထားေတာ့ဘဲ၊ ကြၽန္မ၏အျမင္ရႈေထာင့္ကို ေဝမွ် အႀကံေပးခဲ့သည္။ ဤအျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္းက ကြၽန္မ၏ အျမင္ရႈေထာင့္သည္ အမွန္တကယ္ ခိုင္လုံျခင္းရွိမရွိႏွင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ အားနည္းခ်က္ရွိသည္ကို ကြၽန္မျမင္ဖို႔ ကူညီေပးခဲ့သည္။ သူမက ကြၽန္မ၏ အားနည္းခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး၊ သင့္ေတာ္သလို အႀကံျပဳခ်က္မ်ား ေပးခဲ့သည္။ ဤပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈက ကြၽန္မ၏ အလုပ္ႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို နားလည္ျခင္းနယ္ပယ္တို႔တြင္ တိုးတက္မႈမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဆႏၵအေလ်ာက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုျခင္းႏွင့္ အက်ယ္တဝင့္ ေျပာျခင္းတို႔အားျဖင့္၊ ႐ိုးသားသူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို တိုက္႐ိုက္ရင္ဆိုင္လ်က္ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္၊ ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးထဲရွိ အေမွာင္သည္ အေတာ္အတန္ ေမွးမွိန္သြားကာ၊ ကြၽန္မ မ်ားစြာစိတ္သက္သာရာရခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ တာဝန္၌လည္း မ်ားစြာ ပို၍ေကာင္းေကာင္း ကြၽန္မ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ လမ္းျပမႈအတြက္ ကြၽန္မ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။