ခ်န္ယြမ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၈ စက္တင္ဘာလမွာ ကြၽန္မ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။ ကြၽန္မက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အမ်ားစုထက္ ပိုေတာ္၍ ဤအရာျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး မိမိတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈက သ႐ုပ္ျပသက္သက္ျဖစ္သည္ဟု လူမ်ားကို မထင္ေစခ်င္ခဲ့ပါ။ တစ္ေန႔မွာ အဖြဲ႕လိုက္ အစည္းအေဝးတစ္ခု ကြၽန္မ တက္ခဲ့သည္။ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကသည့္အခါ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕က အထူးျပဳ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ကြၽန္မ အနည္းငယ္ ျပာသြားသည္။ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မ သိသည့္အရာ မရွိလုနီးပါး ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို ေမးခြန္းမ်ားေမးၾကၿပီး ကြၽန္မက မေျဖႏိုင္လွ်င္ မည္သို႔လုပ္မည္နည္း။ ကြၽန္မကို အထင္ေသးၾကၿပီး ကြၽန္မက နားမလည္ပါက၊ မည္သို႔မ်ား ဦးေဆာင္ႏိုင္မည္နည္းဟု ေတြးၾကေလမလား။ ကြၽန္မ မည္သည့္အရာမွ မေျပာဘဲ ေနလိုက္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယင္းမွာ ကြၽန္မက အသုံးမက်သည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္မသြားပါလား။ ကြၽန္မ မည္သည့္အရာကို လုပ္ႏိုင္မည္နည္း။ ကြၽန္မ ေမ်ာက္ မီးခဲကိုင္မိသလိုျဖစ္ၿပီး အလြန္ စိုးရိမ္ေနခဲ့သည္။ အားလုံးက ေျပာေနၾကသည့္အရာမ်ားကို ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့ပါ။ သူတို႔ ေျပာေနၾကသည့္အရာမ်ား ၿပီးခါနီးတြင္ ကြၽန္မက “တျခား ေမးခြန္းမရွိေတာ့ရင္ အစည္းအေဝးကို ဒီမွာ အဆုံးသတ္ လိုက္ၾကရေအာင္။” ဟု အျမန္ေျပာလိုက္သည္။ ကြၽန္မ အစည္းအေဝးကေန ထြက္မသြားမီအထိ စိတ္ေအးေအး မေနႏိုင္ခဲ့ပါ။ “ဒီအုပ္စုက ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားႀကီးလိုတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ငါက အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိဘူး၊ ဒီေတာ့ အစည္းအေဝးေတြ အမ်ားႀကီး မသြားတာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူမ်ားေတြက ငါ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို သိပ္မသိဘူးဆိုတာ သိသြားၾကရင္၊ သူတို႔က ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ အထင္ေသးၾကမွာပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္သူက ငါ့ကို အေလးထားေတာ့မွာလဲ။” ဟု ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။

ေနာက္ သုံးေလးပတ္အတြင္းမွာ ကြၽန္မ အျခားအုပ္စုမ်ားကို ေန႔တိုင္း သြားေတြ႕ခဲ့ၿပီး သူတို႔ျပႆနာမ်ားႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးခဲ့သည္။ ကြၽန္မတို႔၏ အသင္းေတာ္အသက္တာက တိုးတက္လာခဲ့သည္။ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို ပံ့ပိုးၾကၿပီး ထိုအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ တကယ္ကို ေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အထူးျပဳ ဗဟုသုတမ်ား လိုသည့္ အုပ္စုအေၾကာင္းစဥ္းစားပါက၊ ကြၽန္မ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မိသည္။ သူတို႔ေျပာေနၾကသည့္ အရာမ်ားကို ကြၽန္မ မသိမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ ဆင္ေျခမ်ားေပးၿပီး သိပ္မသြားခဲ့ပါ။ တစ္ညတြင္ ကြၽန္မႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္သည့္ အစ္မတစ္ေယာက္က ထိုအုပ္စုက ျပႆနာ အခ်ိဳ႕ရွိေနသည္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္၊ သူမက အစည္းအေဝး တစ္ခုကို သြားဖို႔ ကြၽန္မကို ေျပာသည္။ ကြၽန္မ သိပ္စိတ္မပါဘဲ သေဘာတူခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ပူေနမိသည္။ “ငါက ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ရင္ တျခားလူေတြက ငါ့ကို အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာၾကမွာလား။” ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ကြၽန္မ ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ ကြၽန္မတို႔ မိတ္သဟာယ ဖြဲ႕ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မက အျခားသူမ်ား ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဗဟုသုတမ်ား ေမးၾကၿပီး ကြၽန္မ မေျဖႏိုင္လွ်င္၊ တုံးအပုံေပါက္ေနမည္ကို ေၾကာက္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ အခ်ိန္ဆြဲထားဖို႔အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အားတင္းၿပီး စကားမ်ား ဆက္ေျပာေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္မက “ေျဖရွင္းဖို႔ လိုတဲ့ တျခားဘာ ျပႆနာေတြရွိေသးလဲ။” ဟု သူတို႔ကို ေမးလိုက္သည္။ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္က သူတို႔၏ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားကို ေျပာသည္။ သူက ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အသုံးအႏႈန္းအခ်ိဳ႕ စေျပာသည့္အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေခါင္းရႈပ္သြားသည္။ ျပႆနာမ်ားက လုံးဝ ေျဖရွင္းခဲ့ၿပီးျခင္း ရွိမရွိကို ကြၽန္မ မေသခ်ာခဲ့ပါ။ ေျဖရွင္းခ်က္ကို သူတို႔ ရွာမေတြ႕ပါက၊ သူတို႔၏ တိုးတက္မႈကို ထိခိုက္လိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မက အေသးစိတ္ ေမးခြန္းမ်ားေမးလွ်င္၊ သူတို႔က ကြၽန္မ၏ အျမင္ကို ေသခ်ာေပါက္သိခ်င္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မက မည္သည့္အရာမွ် နားမလည္ဘဲ၊ ယင္းက ရွက္ဖြယ္ေကာင္းေနမည္ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားၿပီးသည့္ေနာက္ ကြၽန္မ မည္သည့္အရာမွ် မေျပာခဲ့ပါ။ ထို႔ေနာက္တြင္ အစ္မတစ္ေယာက္က ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ႏွင့္ပတ္သက္သည့္၊ သူ ေတြ႕ႀကဳံေနရသည့္ အခက္အခဲ အခ်ိဳ႕ကို ေျပာသည္။ ကြၽန္မ ပို၍ပင္ ေခါင္းရႈပ္သြားသည္။ သူေျပာသည့္အရာက မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသည္ကို ကြၽန္မ မေမးရဲခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက သူမ၏ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္၊ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဟု သူမထင္မွာကို ကြၽန္မ စိုး႐ြံ႕ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အနည္းငယ္ စကားေျပာၿပီး “ကြၽန္မ ဒီ ျပႆနာကို ေနာက္မွ စူးစမ္းၾကည့္မယ္။” ဟု ေျပာကာ ျပႆနာကို ေရွာင္လိုက္သည္။ အစည္းအေဝးၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မ လုံးလုံး ေျခကုန္လက္ပန္း က်ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အႏွစ္သာရ မဲ့သကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရသည္။ ဤအစည္းအေဝးတြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျဖရွင္းလိုက္ရပါ။ ကြၽန္မက မိမိတာဝန္မွာ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ဤအုပ္စုက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ေအာင္ျမင္မႈ သိပ္မရွိေသးသည္ကိုလည္း ကြၽန္မသိခဲ့သည္။ သူတို႔၏အလုပ္က သိပ္မတိုးတက္ဘဲ၊ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မလည္း စိတ္ညစ္ေနခဲ့ရသည္။ သူတို႔က ကြၽန္မက ဤအလုပ္ကို နားမလည္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ကြၽန္မကို အထင္ေသးၾကမည္ကို ကြၽန္မ စိုး႐ြံ႕ခဲ့သည္။ အစည္းအေဝးတိုင္းမွာ ကြၽန္မ အိုးနင္းခြက္နင္း ၿပီးေျမာက္ခဲ့သည္။ အလုပ္အေျခအေနကို ကြၽန္မ မည္သည့္အခါမွ် အမွန္တကယ္ သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘဲ၊ မည္သည့္ တကယ့္ျပႆနာကိမွ် မေျဖရွင္းခဲ့ပါ။ တကယ့္အလုပ္ တစ္ခုမွ် မလုပ္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို လွည့္စားၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို အ႐ူးလုပ္ေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မ စိတ္မသက္မသာ ခံစားရၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားလာေအာင္ ကူညီဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။

တစ္ရက္တြင္ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္သည့္အခ်ိန္အတြင္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ရသည္။ “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားအားလုံး ဤ ျပႆနာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသည္- ၎တို႔သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းမရွိေသာ သာမန္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အခါတြင္၊ ၎တို႔သည္ မည္သူႏွင့္မဆို ဆက္ဆံသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ စကားေျပာသည့္အခါ၊ မာနႀကီးျခင္း မရွိသလို စကားေျပာသည့္အခါတြင္ ပုံစံ သို႔မဟုတ္ ေလသံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေျပာဆိုျခင္း မျပဳေပ။ ၎တို႔သည္ သာမန္၊ ပုံမွန္သာ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပ႐ုပ္တင္ရန္ မလိုေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖိအားကိုမွ် မခံစားရဘဲ ပြင့္လင္းစြာႏွင့္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္သည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာ္ေ႐ြၿပီး ဆက္ဆံရလြယ္ကူသည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္ေကာင္းေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္ဟု အျခားလူတို႔ ခံစားရသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရရွိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ မာနႀကီးလာၿပီး မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔ကို ေလးစားထိုက္သည္ဟု ၎တို႔က ထင္ျမင္ၾကၿပီး၊ ၎တို႔ႏွင့္ သာမန္လူတို႔သည္ အမ်ိဳးအစားမတူဟု ထင္ျမင္ၾကသည္- ၎တို႔က သာမန္လူတို႔ကို အထင္ေသးၿပီး အျခားလူတို႔ႏွင့္ ပြင့္လင္းစြာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ပြင့္လင္းစြာ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ေတာ့သနည္း။ ၎တို႔သည္ ယခုအခါတြင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရွိၿပီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ႐ုပ္သြင္တစ္မ်ိဳးရွိရမည္၊ သာမန္လူတို႔ထက္ အနည္းငယ္ ပိုျမင့္ရမည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ ပိုရွိၿပီး ပို၍ တာဝန္ယူႏိုင္ရမည္ဟု ၎တို႔ ထင္ျမင္ၾကသည္။ သာမန္လူတို႔ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ပို၍ စိတ္ရွည္ရမည္၊ ပို၍ဒုကၡခံၿပီး အသုံးေတာ္ခံႏိုင္ရမည္၊ မည္သည့္ေသြးေဆာင္မႈကိုမဆို ေတာင့္ခံႏိုင္ရမည္ဟု ၎တို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ၎တို႔၏ မိသားစုဝင္မ်ား မည္မွ် ေသဆုံးသည္ျဖစ္ေစ မငိုႏိုင္ၾက၊ ငိုရမည္ ဆိုလွ်င္၊ ၎တို႔တြင္ရွိေသာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား၊ အျပစ္အနာအဆာမ်ား သို႔မဟုတ္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မည္သူမွ် မျမင္ႏိုင္ရန္ အိပ္ရာခင္းမ်ားထဲသို႔ ငိုရမည္ ဟူ၍ပင္ ထင္ျမင္ၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာလွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ် သိခြင့္မေပးရ၊ ယင္းအစား ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားအားလုံးကို ဖုန္းကြယ္ထားရမည္ ဟူ၍ပင္ ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရွိသူတစ္ေယာက္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ပုံစံဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ တိက်သည့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ရွိရမည္”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ တကယ့္ အေျခအေနကို ထုတ္ေဖာ္ျပသည္။ ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ မျဖစ္မီက တစ္ခုခုကို နားမလည္လွ်င္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေမးသည္။ ကြၽန္မမွာ ျပႆနာမ်ား၊ အခက္အခဲမ်ားရွိပါက၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မက အျခားသူမ်ားထက္ သာသင့္သည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္မကို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည့္အတြက္၊ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကြၽန္မ ျပဳမူသင့္သည္ဟု ခံစားရသည္။ ကြၽန္မက သူတို႔ထက္သာဖို႔ လိုအပ္ခဲ့သည္၊ အရာရာတိုင္းကို နားလည္ၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ လုပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္စုလိုက္ အစည္းအေဝးမ်ားကို ကြၽန္မ သြားသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ ပုံစံတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ျပဳမူခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ နားမလည္သည့္ အရာအခ်ိဳ႕ ရွိေနေသာေၾကာင့္ အျခားသူမ်ားက ကြၽန္မကို အထင္ေသးမည္ကို စိုး႐ြံ႕ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ စၿပီးေတာ့ အတုအေယာင္လုပ္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့သည္၊ မိမိတာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ အရည္အခ်င္းကို ျပႏိုင္သည့္ အလြယ္ဆုံး အလုပ္မ်ားရွိသည့္ အုပ္စုမ်ားဆီကို သြားခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ အလုပ္ညံ့ဖ်င္းခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မ သိကၡာမက်ရေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ခက္ခဲသည့္ အလုပ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္မ နားမလည္သည့္ က႑မ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည့္ အုပ္စုမ်ားကို ကြၽန္မ ေရွာင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ သြားခဲ့လွ်င္ပင္၊ အဓိပၸာယ္ မရွိသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အိုးနင္းခြက္နင္းေျပာခဲ့သည္။ ထိုအုပ္စုမ်ားမွာ တကယ့္ျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္မ ရင္မဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ၏ မာန္မာနအေပၚ၊ ၿပီးလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျခင္းအေပၚကို ကြၽန္မ စိတ္အရမ္းထည့္ထားခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားႏွင့္အညီ သူတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ အလုပ္တာဝန္တစ္ခုစီမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ စူးစမ္းေလ့လာဖို႔၊ သမၼာတရားကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၿပီး ကြၽန္မတို႔၏ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က အလိုရွိပါသည္။ ဤသည္က တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ ထိုအုပ္စုထဲမွ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆိုင္ေနရသည္ကို ကြၽန္မ သိေသာ္လည္း၊ သူ႔တို႔၏ ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ ကြၽန္မ ဆႏၵမရွိခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက မိမိ၏မာန္မာနကို စြဲကိုင္ထားၿပီး မိမိ၏တာဝန္မွာ ေပါ့ဆသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မက ဂုဏ္သိကၡာအတြက္သာ အသက္ရွင္သည္။ ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အလုပ္မ်ားအားလုံးကို ကြၽန္မ ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။ အက်ိဳးရလဒ္အေနႏွင့္ ဤအုပ္စုမွာရွိသည့္ ျပႆနာမ်ား မေျပလည္ခဲ့ဘဲ တိုးတက္မႈက ေႏွာင့္ေႏွးသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မက တကယ့္အလုပ္မ်ားကို မလုပ္ဘဲႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ ဂုဏ္ျဒပ္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသည့္ အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္သာ မဟုတ္ပါလား။ ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္လိုက္ျခင္းသည္ ေျခကုန္လက္ပန္း က်ၿပီး ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလုံးကို မသက္မသာျဖစ္ေစပါသည္။ ယင္းက ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကိုလည္း အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစသည္၊ အားလုံးအတြက္ မည္သည့္အက်ိဳးမွ မရွိသည့္ အေျခအေန ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မ ေနာင္တမရခဲ့ပါက၊ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ေနၿပီး ဘုရားသခင္ကို အာခံမိကာ၊ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို စြန႔္ပစ္ေစမည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို အျမန္ဆုေတာင္းၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့ပါသည္။ “သင္သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း မရွိသည့္အခါ သင့္ကိုယ္သင္ မၾကာခဏ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသုံးသပ္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ သိရွိလာႏိုင္သည္။ အျခားလူတို႔သည္ ဤအရာမွ အက်ိဳးရွိႏိုင္သည္။ သင္သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရွိသည့္အခါ၊ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွတစ္ဆင့္ အျခားသူတို႔အား သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈကို နားလည္ေစၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေစလ်က္၊ သင့္ကိုယ္သင္ မၾကာခဏ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသုံးသပ္ႏိုင္ဆဲျဖစ္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ သိရွိလာႏိုင္ဆဲျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ဤအရာမွလည္း အက်ိဳးေက်းဇူးရရွိႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ဤသို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လွ်င္ သင့္၌ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ၎မွ အျခားသူတို႔ ခံစားရမည့္အက်ိဳးေက်းဇူးမွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းသည္ သင့္အတြက္ မည္သို႔အဓိပၸာယ္ရသနည္း။ ယင္းသည္ အမွန္တကယ္တြင္ အဝတ္တစ္ထည္ သို႔မဟုတ္ ဦးထုပ္တစ္လုံးကဲ့သို႔ အပို၊ အရန္ပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ယင္းကို အလြန္ႀကီးမားေသာ အရာတစ္ခုအျဖစ္ သင္ မခံယူသေ႐ြ႕ ယင္းသည္ သင့္အား မထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေပ။ သင္သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ခ်စ္ၿပီး အေရးႀကီးေသာအရာတစ္ခုအျဖစ္ အစဥ္ မွတ္ယူလ်က္ အထူးအေလးထားလွ်င္ ယင္း၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ သင္ေရာက္ရွိလိမ့္မည္။ ၎ေနာက္တြင္ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ သိရွိလိုျခင္း မရွိေတာ့သလို ဖြင့္ဟၿပီး ေဖာ္ထုတ္ျပလိုျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အျခားလူတို႔ႏွင့္ ေျပာဆို ဆက္ဆံၿပီး သင့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္အတြက္ သင္၏ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ေဘးဖယ္ထားလိုစိတ္ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ ျပႆနာမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ဤ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို သင့္ကိုယ္သင္အတြက္ ခံယူခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၿပီးလွ်င္ ထိုေနရာကို ဆက္လက္၍သာ ကိုင္စြဲထားၿပီး စြန႔္လႊတ္လိုစိတ္ မရွိဘဲ၊ သင္၏ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔ အျခားလူမ်ားႏွင့္ပင္ ယွဥ္ၿပိဳင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ညႇဥ္းပန္းေနျခင္းပင္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ေသသည္အထိ ညႇင္းပန္း၍ အဆုံးသတ္လွ်င္ အျပစ္တင္စရာ မည္သူရွိမည္နည္း။ သင္သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရွိသည့္အခါတြင္ အျခားလူမ်ားအေပၚ အထက္စီးဆန္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၿပီး၊ ယင္းအစား သင္၏ တာဝန္ကို မည္သို႔ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရမည္ကို အာ႐ုံစိုက္လ်က္၊ သင္ျပဳသင့္သည့္အရာတိုင္းကို ျပဳၿပီး သင္လုပ္ေဆာင္အပ္သည့္ တာဝန္မ်ားအားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးလွ်င္၊ သင့္ကိုယ္သင္ သာမန္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမကဲ့သို႔ ျမင္လွ်င္၊ သင္သည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို ဖယ္ရွားၿပီးျဖစ္မည္ မဟုတ္ေလာ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ တိက်သည့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ရွိရမည္”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မတာဝန္မ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဘုရားသခင္က ခ်ီးေျမႇာက္လိုက္သည့္အခါ၊ သူက ကြၽန္မကို ဂုဏ္ျဒပ္ကို ေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ တာဝန္ေပး ေစခိုင္းခ်က္တစ္ခု၊ တာဝန္ဝတၱရားတစ္ခု ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ နားလည္လိုက္သည္။ ျပႆနာမ်ားက မည္မွ်ပဲ ခက္ခဲပါေစ၊ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အျပည့္အဝ စိတ္ႏွစ္ျမႇဳပ္လုပ္ကိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံသည့္အခါ ကြၽန္မ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ ဂုဏ္ျဒပ္ကို အမွီမျပဳသင့္ပါ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထား၊ အခက္အခဲမ်ား ထုတ္ေဖာ္သည့္အခ်ိန္တိုင္းမွာ၊ သို႔မဟုတ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား ေပၚေပါက္သည့္အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ ရွိရမည္၊ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႏွင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို အျခားသူမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေပးၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အေသအခ်ာ သိရမည္။ အတုအေယာင္လုပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ျခင္းမ်ား မရွိရပါ။ မိမိ၏ အရွိအတိုင္းေနၿပီး မိမိနားလည္သည့္အရာကိုသာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕သင့္သည္။ ကြၽန္မ နားမလည္သည့္အခါ၊ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆုံး အတူတကြ အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုအုပ္စု၏ ဝတ္ျပဳအစည္းအေဝးကို ကြၽန္မ သြားခဲ့သည္။ ဤကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္မ ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ၏ အတၱကို သတိရွိရွိႏွင့္ စြန႔္လႊတ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ နားမလည္သည့္အရာမ်ားအေၾကာင္းကို အျခားသူမ်ားကို တက္တက္ႂကြႂကြႏွင့္ ေမးျမန္းခဲ့ၿပီး ရွင္းျပခိုင္းပါသည္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို အထင္မေသးၾကပါ။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔၏အလုပ္ရွိ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ကြၽန္မကို ဖြင့္ဟၾကသည္။ သူတို႔ ေျပာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၿပီး နားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ သူတို႔ျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္မ အနည္းငယ္ သိျမင္လာခဲ့ၿပီး သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး သူတို႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္မ်ားမွာလည္း ဤကြၽမ္းက်င္မႈအပိုင္းကို ေလ့လာသည္။ အခက္အခဲမ်ား ႀကဳံရသည့္အခါမွာ၊ သူတို႔ႏွင့္အတူ အေျဖမ်ားကိုရွာေဖြၾကသည္။ အတူတူ အလုပ္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ၾကသည္။ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္မွာ ျပႆနာမ်ား အမ်ားႀကီး စၿပီး ေျဖရွင္းၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ မိမိ၏တာဝန္မွာ ပို၍ေကာင္းသည့္ ရလဒ္မ်ား ရလာၾကသည္။ ကြၽန္မ ပို၍ စိတ္ေအးလက္ေအးရွိလာၿပီး စိတ္သက္သာရာရခဲ့သည္။

သုံးေလးလေလာက္ၾကာေတာ့ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မအလုပ္၏ နယ္ပယ္ကို ခ်ဲ႕လာသည္။ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး သင္ယူရမည္ကို သိခဲ့ပါသည္။ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကဳံရသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ မၾကာခဏ ဆုေတာင္းၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး အခ်ိဳ႕ လက္ေတြ႕က်သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္မကို စတင္ လက္ခံလာၾကၿပီး ေလးစားလာၾကၿပီး၊ ထိုခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မ ေပ်ာ္ေမြ႕လာသည္။ သတိမထားလိုက္မိဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ဂုဏ္ျဒပ္ကို ထပ္ၿပီး အာ႐ုံစိုက္ လာျပန္သည္။ တစ္ေန႔မွာ တြဲဖက္အမႈေဆာင္ အစည္းအေဝး လုပ္ေနစဥ္၊ အသင္းေတာ္တစ္ခု၏ အစည္းအေဝးမ်ားက သိပ္ မထိေရာက္ပါဟု ကြၽန္မတို႔ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာသည္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အသင္းေတာ္ဆီကို ကြၽန္မ သြားဖို႔ ကြၽန္မ၏ တြဲဖက္အမႈေဆာင္က အႀကဳံျပဳသည္။ “ၾကည့္ရတာ ငါက သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈ တခ်ိဳ႕ကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီးေတာ့၊ ျပႆနာေတြကို ကူၿပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ပုံရတယ္။ တြဲဖက္ အမႈေဆာင္ေတြၾကားမွာ ငါက ထင္ေပၚေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ငါ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ငါ ဘာလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ကို ျပရမယ္။” ဟု ကြၽန္မ မိမိဘာသာ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ကြၽန္မ၏ လြဲမွားသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္၏ အက်ိဳးရလဒ္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အေျခအေနတစ္ခုကို စီစဥ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔မွာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ အစ္မလီက အခက္အခဲအခ်ိဳ႕ရွိၿပီး အနည္းငယ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ႏွစ္ပိုဒ္ကို အျမန္ ရွာၿပီး သူမႏွင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ ကြၽန္မ၏ အေတြ႕အႀကဳံကို အသုံးျပဳလိုက္သည္။ ဤသည္က မိနစ္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာသြားေသာ္လည္း၊ သူမအေပၚ မည္သည့္ထိေရာက္မႈမွ် ရွိပုံမရပါ။ ကြၽန္မ၏ မိတ္သဟာယက ပ်င္းစရာေကာင္းၿပီး မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျဖရွင္းေပးပါဟုလည္း ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ အစ္မအန္းက ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ထုတ္ျပသည္၊ ၿပီးလွ်င္ အစ္မလီက စၿပီး ေခါင္းညိတ္ရင္းႏွင့္ ၿပဳံးလာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အနည္းငယ္ အရွက္ရမိသည္။ အစ္မအန္း ၫႊန္ျပသည့္ အပိုဒ္က ပို၍ သင့္ေတာ္သည္။ အစ္မလီက ကြၽန္မကို မည္သို႔ထင္မည္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ ကြၽန္မက အရည္အခ်င္း မျပည့္မီသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္၊ အစ္မအန္းကဲ့သို႔ သင့္ေတာ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ က်မ္းပိုဒ္မ်ားျဖင့္ မကိုးကားႏိုင္သကဲ့သို႔ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ဟု သူမက ေျပာမလား။ ကြၽန္မ မခ်င့္မရဲျဖစ္ၿပီး မိတ္သဟာယ မဖြဲ႕ခ်င္ေတာ့ပါ။ သုံးေလးရက္ေလာက္ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာ အစ္ကိုက်န္းက သိပ္အဆင္မေျပပါ။ ကြၽန္မ ႀကိဳၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္မႈရွိသည့္ က်မ္းပိုဒ္အခ်ိဳ႕ကို ရွာထားၿပီး “အစ္မအန္းေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာရဖို႔အတြက္ ဒီမိတ္သဟာယ အဆင္ေျပဖို႔လိုတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ငါ ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။” ဟု ေတြးသည္။ အစ္ကိုက်န္းကို ကြၽန္မ ေတြ႕သည့္အခါ၊ ကြၽန္မက အရမ္း တက္ႂကြၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈရွိသည္။ ကြၽန္မ သိသမွ်ကို ေျပာျပဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲႏွင့္ အစ္ကိုက်န္းက “အစ္မ၊ အစ္မ ေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေျခအေနက မတိုးတက္လာဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ထပ္စဥ္းစားၾကည့္ပါရေစ။” ဟု ကြၽန္မကို စိတ္မရွည္ ျဖစ္ၿပီး ေျပာသည္။ သူ႔စကားမ်ားက ကြၽန္မကို အံ့အားသင့္ေစသည္။ ကြၽန္မ မည္သည့္စကားမွ် မေျပာႏိုင္ဘဲ ထိုေနရာမွာ ရပ္ေနသည္။ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးေအာက္မွာ ေျပးပုန္းခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး “ငါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ တျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေျပာတုန္းက ဒီလို မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ ငါ ဘာလို႔ အမွားေတြ ဆက္တိုက္ လုပ္မိေနတာလဲ။ ဒီကိစၥေၾကာင့္ ငါ့ကို သူတို႔က အထင္ေသးၾကေတာ့မယ္။ ငါက စကားေတြပဲ ေျပာၿပီး တကယ့္ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာၾကမွာလား။” ဟု စဥ္းစားမိသည္။ အစည္းအေဝးက မည္သို႔ ၿပီးသြားသည္ကို ကြၽန္မ ေမ့သြားသည္။

ထို႔ေနာက္မွာ အစ္မအန္းႏွင့္ အတူရွိေနသည့္ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အရမ္း သတိထားမိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူမ ကြၽန္မကို ၾကည့္သည့္ပုံစံ သို႔မဟုတ္ ေျပာသည့္ပုံစံက အနည္းငယ္ ၾကမ္းတမ္းသည္။ “သူက ငါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပႆနာရွိေနလို႔လား။ ငါ့ကို လက္သင့္မခံဘူးလား။” ဟု ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။ ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ အားနည္းခ်က္မ်ား မျပမိေအာင္ ေနာင္ဆိုရင္ ေဝးေဝး ေနသင့္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားေရွ႕မွာလည္း ကြၽန္မ၏ အသြင္အျပင္ကို ဂ႐ုတစိုက္ ထိန္းသိမ္းသည္။ ကြၽန္မ တမင္တကာ သူတို႔ႏွင့္ ေဝးေဝးေနၿပီး သူတို႔ႏွင့္ သိပ္ စကားမေျပာပါ သို႔မဟုတ္ သူတို႔ ျပႆနာမ်ားကို မကူညီေပးပါ။ မိမိတာဝန္ကို တာဝန္သိစိတ္ရွိရွိႏွင့္ ကြၽန္မ မလုပ္ေတာ့ပါ။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးမွာ အေမွာင္မ်ား စိုးမိုးလာသည္ကို ခံစားရသည္။ အျခားလူမ်ား၏ ျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္မ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့သကဲ့သို႔ မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ကြၽန္မ သူတို႔ႏွင့္ေတြ႕ဖို႔ ေၾကာက္ေနသည္။ ေန႔ရက္တိုင္းကို ကြၽန္မ ျဖစ္သလိုျဖတ္သန္းၿပီး ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို စြန႔္ပစ္ခဲ့ၿပီဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းသည္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္မရဲ႕ နာမည္ကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္းထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၿပီး အၿမဲတမ္း ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ တာဝန္သိစိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္က ကိုယ္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မဆီကေန ပုန္းကြယ္ခဲ့ပါၿပီ၊ ဒါက ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပါ၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ကိုယ္ေတာ့္ကို အားကိုးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔ ဆႏၵရွိပါတယ္။” ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ ဖတ္ရသည္။ “လူတို႔ကိုယ္တိုင္သည္ အဖန္ဆင္းခံအရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဖန္ဆင္းခံ အရာမ်ားက အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ စုံလင္ျခင္းႏွင့္ အျပစ္အနာအဆာကင္းျခင္းကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ အရာရာတိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ရရွိႏိုင္သေလာ၊ အရာရာတိုင္းကို နားလည္လာႏိုင္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေစႏိုင္သေလာ။ မျဖစ္ေစႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္၊ လူသားမ်ားထဲတြင္၊ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ရွိ၏။ ကြၽမ္းက်င္မႈ သို႔မဟုတ္ တတ္ကြၽမ္းမႈတစ္ခု သူတို႔ သင္ယူသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔ တတ္စြမ္းႏိုင္ၾကသည္၊ သူတို႔က အဆင့္အတန္းႏွင့္ တန္ဖိုးရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ကြၽမ္းက်င္အတတ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု လူတို႔က ခံစားမိၾကသည္။ သူတို႔ မည္မွ်တတ္စြမ္းႏိုင္သည္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္ၾကပါေစ၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပ႐ုပ္တင္ခ်င္ၾကၿပီး ျမင့္ျမတ္သည့္ အေက်ာ္အေမာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကဲ့သို႔ အေယာင္ေဆာင္တတ္ၾကကာ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ တစ္ခုမွ်မရွိ၊ စုံလင္ၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္သည့္ပုံ ေပၚၾက၏။ အျခားသူမ်ား၏ အျမင္တြင္၊ သူတို႔သည္ ႀကီးျမတ္သူ၊ ၾသဇာတိကၠမ ႀကီးသူ၊ အျပည့္အဝ တတ္စြမ္းႏိုင္သူႏွင့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ျဖစ္ေျမာက္ေစႏိုင္သူကဲ့သို႔ ယူမွတ္ခံရဖို႔ ဆႏၵရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုတြင္ အျခားလူမ်ား၏ အကူအညီကို ေတာင္းခံလွ်င္ ၎တို႔သည္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္၊ အားနည္းသည္၊ နိမ့္က်သည္ ဆိုသည့္ပုံေပၚမည္၊ လူတို႔သည္ ၎တို႔အား အထင္ေသးၾကမည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ လွည့္ျဖား၍ ဟန္ျပလိုၾကသည္။...ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးနည္း။ ဤသို႔ေသာသူမ်ားသည္ အလြန္ပင္ မာနေထာင္လႊားၾကသည္။ အသိစိတ္အားလုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားၾကၿပီ ျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာလမ္းမွန္သို႔ မဝင္ေရာက္မီ လူတို႔၌ရွိေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ငါးခ်က္”) “လူအခ်ိဳ႕သည္ ေပါလုကို အထူးသျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျပင္ထြက္၍ ေဟာေျပာျခင္းႏွင့္ အမႈျပဳျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ စုေဝးပြဲမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး ေဟာေျပာျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္၊ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ သူတို႔ကို နားေထာင္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ဗဟိုျပဳေနသည့္ သူမ်ားကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အျခားသူမ်ား၏စိတ္ထဲ၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိလိုၾကၿပီး အျခားသူမ်ားက သူတို႔ ျပသသည့္ ပုံရိပ္ကို တန္ဖိုးထားရွိသည့္အခါ သေဘာက်ၾကသည္။ ဤအျပဳအမူမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ သဘာဝဗီဇမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကပါစို႔- ၎တို႔၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ အကယ္၍ ထိုသူသည္ ဤကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ ျပဳမူပါက သူတို႔သည္ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျပသရန္ လုံေလာက္၏။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို လုံးဝ မကိုးကြယ္ေပ။ ျမင့္မားေသာ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ကို သူရွာေဖြၿပီး၊ အျခားသူမ်ားအေပၚ ၾသဇာအာဏာ ရွိလိုကာ ထိုသူမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လိုၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္မ်ားထဲ၌ ဂုဏ္ရွိလိုသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ စံနမူနာ ပုံရိပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ပိုမိုေပၚလြင္ေနသည့္ ၎တို႔ သဘာဝဗီဇ၏ လကၡဏာ သြင္ျပင္မ်ားမွာ ေမာက္မာမႈႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရန္ မလိုလားမႈႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကို ခံလိုမႈတို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ သဘာဝဗီဇထဲသို႔ အလြန္ ရွင္းလင္းေသာ အျမင္ကို သင့္အား ေပးႏိုင္ေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္၊ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို နားလည္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အရာအားလုံးကို နားလည္ၿပီး ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သမၼာတရားႏွင့္ ပတ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အထူးျပဳ ပညာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည္ ျဖစ္ေစ ကြၽန္မ နားလည္ သေဘာေပါက္ႏိုင္သည့္ အရာမ်ားက အလြန္ အကန႔္အသတ္ရွိပါသည္။ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သတိမျပဳမိဘဲ အမွားမ်ားလုပ္မိျခင္းက သာမန္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ မသိခဲ့ဘဲ၊ မိမိ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဝန္မခံခ်င္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက ျပည့္စုံခ်င္သည္၊ ျမင့္မားၿပီး အစြမ္းထက္ခ်င္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ အျခားလူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ အျခားလူမ်ားက ကြၽန္မကို မည္သို႔ျမင္သည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အလြန္ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သည္။ ထိုအသင္းေတာ္ကို သြားၿပီး သူတို႔၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မ၏ တြဲဖက္အမႈေဆာင္က အႀကံေပးသည့္အခါက၊ ကြၽန္မမွာ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈရွိခဲ့ၿပီး သူတို႔ထက္သာသည္ဟု ခံစားခဲ့ရေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ျပၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသျပခ်င္ခဲ့သည္။ အစ္မအန္းႏွင့္ တြဲလုပ္သည့္အခါက၊ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ေရာက္လာေသာေၾကာင့္၊ အရာရာတိုင္းမွာ ကြၽန္မက သူမထက္သာေနသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ခဲ့သည္။ အစ္မအန္းက အျခားသူမ်ား၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းခဲ့ၿပီး ကြၽန္မမွာမူ အမွားမ်ားလုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ နာမည္ပ်က္သြားၿပီဟု ခံစားရၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ တမင္တကာ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ေဝးေဝးေနၿပီး မိမိတာဝန္ကို စၿပီး ေခါင္းေရွာင္လာခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္ အသက္တာမွာရွိသည့္ ျပႆနာမ်ားက ဆက္ျဖစ္ေနၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို ရရွိဖို႔အတြက္ အဟန႔္အတားျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ဟန္ေဆာင္ေနရသည့္ အေၾကာင္းရင္းက “လူတို႔သည္ ၎တို႔ႏွင့္တစ္ေခတ္တည္း ေမြးသူမ်ားထက္ ပိုမိုသာလြန္ရန္ အစဥ္ႀကိဳးစားသင့္သည္၊” “သစ္တစ္ပင္သည္ အေခါက္အတြက္ အသက္ရွင္သကဲ့သို႔ လူတစ္ဦးသည္ သူ၏မ်က္ႏွာအတြက္ အသက္ရွင္၏၊” ႏွင့္ “ငန္းတစ္ေကာင္သည္ ၎ပ်ံသန္းသည့္ ေနရာတိုင္းတြင္ ေအာ္မည္သကဲ့သို႔ လူတစ္ဦးသည္လည္း ေရာက္ရွိသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ သူ႔အမည္ကို ခ်န္ထားခဲ့၏၊” တို႔ကဲ့သို႔ စာတန္၏ အဆိပ္မ်ား၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မည္သည့္အုပ္စုမွာ ရွိေနေန ဟန္ေဆာင္ေနၿပီး ကြၽန္မ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဖုန္းကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေကာင္းသည့္ဘက္ကိုပဲ လူမ်ားကို ျမင္ေစခ်င္ၿပီး သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းသည့္အျမင္မ်ားသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေစခ်င္သည္။ ယင္းက ကြၽန္မဘဝကို တန္ဖိုးရွိေစၿပီး၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိေစသည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ထိုခံစားခ်က္က ေပ်ာက္သြားသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ နာက်င္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတမ္း သတိထားၿပီး အျခားသူမ်ားကိုလည္း သံသယဝင္ေနခဲ့သည္။ ယင္းက ေျခကုန္လက္ပန္းက်လွသည္။ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံဖို႔၊ လက္ေတြ႕က်သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဘုရားသခင္ထံ ေခၚေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ရန္ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံး မႀကိဳးစားခဲ့ပါ။ ထိုအစား ယင္းကို ႂကြားဝါဖို႔ႏွင့္ အေလးစားခံဖို႔ အခြင့္အေရးအျဖစ္ ကြၽန္မ မွတ္ယူခဲ့သည္။ ကြၽန္မ လိုခ်င္သည့္အရာကို မရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ အလုပ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ သိကၡာႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း အတက္အက်ကိုသာ စဥ္းစားၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားခဲ့သကဲ့သို႔၊ ကြၽန္မ၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းခဲ့ပါ။ အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ႐ြံရွာခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ၏ စိတ္ဝိညာဥ္က ေမွာင္မိုက္ထဲမွာ ေနထိုင္ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မသည္ တကယ့္ ျပႆနာမ်ားကို မေျဖရွင္းႏိုင္႐ုံမကဘဲ၊ ကြၽန္မ နဂိုက လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အရာမ်ားကိုပင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းႏွင့္ သန႔္ရွင္းျခင္းကို ကြၽန္မ မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါသည္။ ေပါလု၏ သဘာဝက မာနေထာင္လႊားၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္တတ္သည္။ သူက ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္ကို မဆင္မျခင္ႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး အေလးစားခံခ်င္ခဲ့သည္။ လူမ်ားကို သူေရွ႕ကို ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္ကို အာခံသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို စတင္ခဲ့သည္။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ မလိုက္စားခဲ့ဘဲ၊ ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္ကို မဆင္မျခင္ႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ အျခားလူမ်ားက ကြၽန္မကို မည္သို႔ျမင္သည္ကို အလြန္ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔ကို စည္း႐ိုးသိမ္းသြင္းၿပီး လွည့္စားခ်င္ခဲ့သည္။ ေပါလုကဲ့သို႔ပင္၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံသည့္လမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ဤသည္ကို ကြၽန္မ နားလည္သေဘာေပါက္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္ကို အျမန္ ဆုေတာင္းၿပီး ေနာင္တရခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ထပ္ၿပီး ဟန္မေဆာင္ခ်င္ေတာ့သကဲ့သို႔၊ မိမိ၏ ဂုဏ္ျဒပ္ကို မကာကြယ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ႐ိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သည္။

ေနာက္တစ္ခါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ေတြ႕သည့္အခါ၊ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ကြၽန္မ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့သည့္အရာကို သူတို႔ကို ေျပာျပခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ ေျပာမထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို မေကာင္းသည့္အရာမ်ား အပါအဝင္ အားလုံးေျပာျပလိုက္ပါက၊ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္သူ၊ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္သည့္သူျဖစ္သည္ဟု သူတို႔က ထင္ၾကမလား။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ လြန္ဆြဲေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ထပ္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ကြၽန္မ နာမည္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ကို သတိျပဳမိခဲ့သည္။ ကြၽန္မက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ထပ္ခါထပ္ခါ တန္ဖိုးထားေနသည္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္၊ ယင္းက ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းမွားေပၚ ေရာက္ေစသည္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။ “သင္ကိုယ္တိုင္၏ ဂုဏ္သတင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေလးစားမႈ၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ဖုံးကြယ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း သို႔မဟုတ္ လွည့္ကြက္မ်ားသုံးျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္စရာမလိုေပ။ သင္ ျပဳလုပ္ေသာ မည္သည့္အမွားမဆိုတြင္လည္း ဤသေဘာအတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အက်ိဳးမရွိသည့္ အလုပ္သည္ မလိုအပ္ေပ။ သင္သည္ ယင္းကို မလုပ္ေဆာင္လွ်င္ လြယ္ကူစြာ၊ ပင္ပန္းျခင္းကင္းစြာ အသက္ရွင္ႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အလင္းထဲတြင္ အျပည့္အဝ ရွိေနလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာလူတို႔သည္သာ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးမြမ္းမႈကို ရရွိႏိုင္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးကို လင္းလက္ေစၿပီး စိတ္ဓာတ္ခြန္အားရေစသည္။ ဤပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိျခင္းက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း ျဖစ္သည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ၏ တကယ့္အရွိအတိုင္းကို ဖုန္းကြယ္ၿပီး မိမိ၏ဂုဏ္ျဒပ္ကို ကာကြယ္မေနႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ အားလုံးႏွင့္ ကြၽန္မ သင္ယူခဲ့ရသည့္ သင္ခန္းစာမ်ားကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ မွ်ေဝခဲ့သည္။ ဤမိတ္သဟာယမွ ကြၽန္မတို႔အားလုံး အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုခုရခဲ့ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ပိုရင္းႏွီးလာခဲ့သည္။ အလုပ္ ျပႆနာမ်ား အေၾကာင္းလည္း ေျပာခဲ့ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း၏ အားသာခ်က္မ်ားကို အသုံးျပဳျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မတို႔တာဝန္မွာရွိသည့္ အမွားမ်ားကို ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ဤအသင္းေတာ္မွာရွိသည့္ ျပႆနာမ်ားက ေျပလည္သြားခဲ့သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား၏ အေျခအေနမ်ားကလည္း တိုးတက္ လာခဲ့ၿပီး သူတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို တက္တက္ႂကြႂကြႏွင့္ စတင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္မွာ ကြၽန္မ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါ၊ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေတြးမ်ား၏ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း၊ သတိရွိရွိႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ဆုေတာင္းႏိုင္ခဲ့သည္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ႐ိုးသားႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုႏိုင္ခဲ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္မ၏ ဂုဏ္ျဒပ္ကို အရမ္း အာ႐ုံစိုက္ျခင္းကို ရပ္တန႔္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းကစၿပီး ဟန္ေဆာင္ျခင္း မရွိဘဲ၊ ပြင့္လင္းစြာ ဆက္ဆံျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မ၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေျပေနႏိုင္ခဲ့သည္။ အေယာင္ေဆာင္ျခင္းမ်ား မရွိသည့္အခါ၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လိုက္စားႏိုင္ၿပီး တာဝန္ကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ၏ အက်ိဳးရလဒ္ပါပဲ။ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါသည္။