ရိဖန္း ကိုးရီးယားႏိုင္ငံ

အသင္းေတာ္အတြက္ ဒီဇိုင္းအလုပ္ကို ကြၽန္မ လုပ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ပုံမ်ိဳးစုံ လုပ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ အရမ္းတိုးတက္သြားၿပီး အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံရတာက အလုပ္မွာ ငါ ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ ပါရမီတခ်ိဳ႕ ရွိတယ္၊ တျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြထက္ ပိုေတာ္ၿပီး ဒီအလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ဒီတာဝန္ကို ငါ တန္ဖိုးထားရမယ္၊ ႀကိဳးစားလုပ္ရမယ္၊ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွာၿပီး အေကာင္းဆုံး လုပ္ရမယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ဟန႔္တားမဲ့ အမွားေတြ လုပ္လို႔မရဘူး။ လူတိုင္းကို ငါက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္ဆိုတာ ျပရမယ္”လို႔ေပါ့။

တစ္ေန႔မွာ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္က လာေျပာတယ္။ “အသင္းေတာ္က ဓမၼေတး ဗီဒီယိုတစ္ခုအတြက္ ေနာက္ခံပုံတစ္ခု လိုတယ္။ အရင္ေနာက္ခံေတြထက္ လုပ္ရတာ ပိုခက္မယ္။ ခုခ်ိန္မွာ တျခားလူေတြအားလုံးက ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ၿပီး အလုပ္မ်ားေနၾကေတာ့ တျခားလူကို ေခၚလုပ္ခိုင္းတာက တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစမွာပဲ။ အဲဒါကို အစ္မကို လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အစ္မလုပ္ႏိုင္မယ္ ထင္လား”တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က ဒီလိုေျပာတာ ၾကားေတာ့ ေတြးမိတယ္။ “အရင္က အဲဒီလိုခက္တဲ့ ေနာက္ခံကို ငါ လုံးဝ မလုပ္ဖူးေတာ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြရဖို႔ အာမခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ေတြးမိတယ္။ “ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ဒီပေရာဂ်က္ကို အာ႐ုံစိုက္ေနၾကမွာပဲ။ အခုဆိုရင္ ဒီတာဝန္ကို ငါလုပ္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာနဲ႔ အလုပ္တာဝန္ေတြ အေတာ္အသင့္ကိုင္တြယ္ခဲ့ၿပီး ထိုက္သင့္တဲ့ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြလည္း ရွိၿပီ။ ဒီလိုခက္တဲ့ ေနာက္ခံကို လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာ ဒါပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ မေတြးထားတဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ က်ိန္းေသရွိမွာ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးကိုေတာင္ ကိုင္တြယ္မေျဖရွင္းႏိုင္ရင္ တျခားလူေတြအားလုံးက ငါ့ကို ဘာမ်ား ထင္ၾကမလဲ။ ဒါကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္ ငါက ပါရမီရွိတဲ့ အမႈေဆာင္မဟုတ္သလို ဘာတိုးတက္မႈမွ မရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကမလား။ တျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလုံးက သူတို႔ပေရာဂ်က္ေတြကို လုပ္ေနၾကၿပီး ဒီအခ်ိန္မွာ ငါနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပို႔ရမယ္ဆိုရင္ ႀကီးမားတဲ့ တာဝန္ေတြကို ငါ မကိုင္တြယ္ႏိုင္ဘူး၊ အားကိုးလို႔မရသလို ေခါင္းေဆာင္မႈအတြက္ အရည္အခ်င္းမမီဘူးလို႔ ေသခ်ာေပါက္ ထင္ၾကမွာပဲ။ အဲဒါကို ျဖစ္ခြင့္ေပးလို႔ မရဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပေရာဂ်က္ကို ငါတာဝန္ယူရမယ္။ အားလုံးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ကိုယ္မသိတာကို ရွာၾကည့္လိုက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ခက္ခဲတဲ့ တာဝန္ေတြကို ငါကိုင္တြယ္ႏိုင္မွန္း လူတိုင္းကို ျပမယ္”ေပါ့။ စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ကြၽန္မ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ကိစၥမရွိဘူး၊ ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါက တျခားေနာက္ခံေတြထက္ မဆိုစေလာက္ ပိုခက္ၿပီး ကြၽမ္းက်င္မႈလိုအပ္တာပါ။ နည္းနည္း ပိုအားထုတ္လိုက္တာနဲ႔ အရည္အေသြးေကာင္းဖို႔ အာမခံႏိုင္ပါတယ္”ေပါ့။ ကြၽန္မ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈရွိပုံရတာကို ျမင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ေခါင္းညိတ္တယ္။ “ဒီေနာက္ခံအတြက္ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး။ ဓမၼေတးေနာက္ကြယ္က အဓိပၸာယ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ဒီဇိုင္းက ထင္ဟပ္ဖို႔ လိုတာေလ။ အဲဒီ ဒီဇိုင္းလုပ္ေနတုန္း အခက္အခဲတစ္ခုခု ရွိရင္ ခ်က္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆက္သြယ္လိုက္”တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ေျပာေသးတယ္။ “အဲဒါကို ျဖစ္ေအာင္ တကယ္မလုပ္ႏိုင္ရင္ အသိေပးပါ။ အစ္မကို လာကူညီဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တာဝန္ေပးလိုက္မယ္”တဲ့။ စိတ္လႈပ္ရွား၊ တုန္လႈပ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ သေဘာတူ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္ အေလးစားခံရမဲ့ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ ဒီဇိုင္းကို လုပ္ေနရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္လႈပ္ရွားမိေပမဲ့ အဲဒီလို ခက္ခဲတဲ့ တာဝန္ကို ကြၽန္မ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာကိုလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အရည္အေသြးကို ကြၽန္မေပးႏိုင္မလား မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းကို စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ဒီရွားပါး အခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝ အသုံးခ်ႏိုင္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္း ရွာေဖြစူးစမ္းမႈ စလုပ္ရမယ္။ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ႀကိဳးစားစမ္းသပ္ၾကည့္ရမယ္။ ဘယ္လိုပဲ ခက္ခဲပါေစ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မ ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္ေပါ့။

ဒီဇိုင္းလုပ္ေနတုန္းမွာ အခ်ိန္က အကုန္ျမန္သလိုျဖစ္ၿပီး ျပႆနာမ်ိဳးစုံ ေပၚလာတယ္။ ဖိအားေတြတိုးလာတာကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္အေျခအေနနဲ႔ ျပႆနာ ရွိမရွိကို ခဏခဏ ေမးၾကတယ္။ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး အားလုံး “အဆင္ေျပတယ္” လို႔သာ ေျပာလိုက္တာ။ တကယ္က ကြၽန္မ တုန္လႈပ္ေနတာ။ ဒီဇိုင္းက အဓိကအေရးပါတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ တိုးတက္မႈတခ်ိဳ႕ လိုအပ္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးရလဒ္ ဘယ္လို ထြက္လာမယ္မွန္း ကြၽန္မ တကယ္မသိခဲ့ပါဘူး။ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္မလာရင္ လူတိုင္းက ကြၽန္မရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈ အဆင့္မွန္ကို ျမင္သြားမွာ။ ကြၽန္မက မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ႂကြားဖို႔သာ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ ေျပာၾကမွာပဲ။ ၿပီးေအာင္လုပ္မယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့မွေတာ့ ကတိပ်က္ရင္ ကိုယ့္ရွဴးကိုယ္ျပန္ပတ္ေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိလို႔ မတတ္သာဘဲ လက္ခံၿပီး လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိစၥေတြကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ စိတ္ကူးအႏွစ္ခ်ဳပ္ မရေသးလို႔ အႀကံထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စဥ္းစားခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါ ေခါင္းေဆာင္က စတူဒီယိုကို လာၿပီး ကြၽန္မ အလုပ္လုပ္တာကို ေစာင့္ၾကည့္တယ္၊ ဒါ‌ေၾကာင့္ အားလုံး အဆင္ေျပေနတယ္လို႔ ထင္သြားေအာင္ ပိုလြယ္တဲ့ အပိုင္းကို ကြၽန္မ တမင္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး အျမန္ဆြဲလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ကြၽန္မ လက္ဖဝါးမွာ ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနတာ။ ေခါင္းေဆာင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ပိုခက္တဲ့ အပိုင္းကို ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံ စဥ္းစားရျပန္ေရာ။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မအရည္အခ်င္းကို ေမးခြန္းထုတ္မွာ စိုးရိမ္လို႔ ျပႆနာရွိတာကို ဝန္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္က စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာထားၿပီးမွေတာ့ ကတိဖ်က္တာဟာ ရွက္စရာေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ အံကိုႀကိတ္ၿပီး လုပ္ရင္းနဲ႔ ကိစၥေတြကို အေျဖရွာခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ေတြ ခ်ဳံးခ်ဳံးက်သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးညမွာ ဒီဇိုင္းကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ အိပ္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းပုံရေပမဲ့ နည္းနည္း ျပင္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္လုပ္ရတဲ့ ေက်နပ္မႈကို ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရေသးဘူး။ ကြၽန္မ လမ္းေပ်ာက္သလို ခံစားရၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္း ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “သင္သည္ သင္၏ အသက္တာ၌ စြပ္စြဲသည့္အသိစိတ္ မၾကာခဏရွိပါက၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ အနားမရႏိုင္ပါက၊ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မရွိပါက၊ ၿပီးလွ်င္ ကိစၥအမ်ိဳးစုံႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းႏွင့္ ေသာကေရာက္ျခင္းတို႔၏ မၾကာခဏ ဖိစီးျခင္းခံရပါက ဤသည္မွာ အဘယ္အရာကို ေဖာ္ျပသနည္း။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ သင္၏ သက္ေသခံခ်က္တြင္ ခိုင္မာစြာမရပ္တည္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပ႐ုံမွ်သာတည္း။ သင္သည္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထား အလယ္တြင္ အသက္ရွင္သည့္အခါ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မၾကာခဏပ်က္ကြက္ႏိုင္ေျခရွိၿပီး သမၼာတရားကို ေက်ာခိုင္းဖို႔၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ဆိုးယုတ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေလသည္။ သင္သည္ သင္၏ပုံရိပ္၊ သင္၏နာမည္ေကာင္းႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုသာ ထိန္းသိမ္းသည္။ သင့္အတြက္သာ အစဥ္ အသက္ရွင္ျခင္းက သင့္အား အစဥ္ ႀကီးစြာေသာ နာက်င္မႈျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ အလြန္မ်ားစြာေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္ အလိုဆႏၵမ်ား၊ အရႈပ္အယွက္မ်ား၊ သံေယာဇဥ္မ်ား၊ ဒြိဟမ်ားႏွင့္ ဒုကၡမ်ားစြာတို႔ သင့္ထံတြင္ ရွိသည္မွာ သင္၌ အနည္းဆုံးေသာ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔မရွိေခ်။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဇာတိပကတိအတြက္ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အလြန္အမင္း ဒုကၡခံစားရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အသက္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္ စတင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒီဇိုင္းၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး စိတ္မခ်မ္းေျမ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက အဆင့္အတန္းကို ကြၽန္မ အရမ္းတပ္မက္လြန္းလို႔ပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္မွာရွိတဲ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ သူမ်ားေတြ ယုံမွားသြားေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဟန္ေဆာင္ဖုံးဖိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ပိုနားလည္ေစခဲ့တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူတို႔ကိုယ္တိုင္သည္ အဖန္ဆင္းခံအရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဖန္ဆင္းခံ အရာမ်ားက အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ စုံလင္ျခင္းႏွင့္ အျပစ္အနာအဆာကင္းျခင္းကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ အရာရာတိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ရရွိႏိုင္သေလာ၊ အရာရာတိုင္းကို နားလည္လာႏိုင္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ထိုးေဖာက္သိျမင္ႏိုင္ၿပီး အရာရာကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ မျဖစ္ေစႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္၊ လူသားမ်ားထဲတြင္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းမ်ားႏွင့္ ဆိုး႐ြားေသာ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ရွိ၏။ ကြၽမ္းက်င္မႈ သို႔မဟုတ္ တတ္ကြၽမ္းမႈတစ္ခု သူတို႔ သင္ယူသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔ တတ္စြမ္းႏိုင္ၾကသည္၊ သူတို႔က အဆင့္အတန္းႏွင့္ တန္ဖိုးရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ကြၽမ္းက်င္အတတ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု လူတို႔က ခံစားမိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ပင္ ထူးျခားမႈမရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ နာမည္ႀကီးေသာ၊ သို႔မဟုတ္ အဆင့္ျမင့္ေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေယာက္အျဖစ္ ျပ႐ုပ္တင္လိုၾကသည္။ အေသးစား နာမည္ႀကီးသူတစ္ေယာက္ေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုၾကသည္။ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္တစ္ခုမွမရွိဘဲ ၎တို႔က စုံလင္ၿပီး အျပစ္အနာအဆာကင္းသည္ဟု လူတို႔ကို ထင္ေစလိုၾကသည္။ သူတစ္ပါးတို႔၏အျမင္တြင္ ၎တို႔သည္ ေက်ာ္ၾကားလာကာ၊ အာဏာႀကီး၍၊ ထင္ရွားေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္လိုၿပီး စြမ္းအားႀကီးလိုၾကသည္။ မလုပ္ႏိုင္သည့္အရာမရွိဘဲ၊ မည္သည့္အရာကိုမဆို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျခားလူတို႔၏ အကူအညီကို ရွာေဖြလွ်င္ ၎တို႔သည္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္၊ အားနည္းသည္၊ နိမ့္က်သည္ ဆိုသည့္ပုံေပၚမည္၊ လူတို႔သည္ ၎တို႔အား အထင္ေသးၾကမည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ လွည့္ျဖား၍ဟန္ျပလိုၾကသည္။ လူအခ်ိဳ႕ကို တစ္စုံတစ္ခု လုပ္ခိုင္းသည့္အခါ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရသည္ကို ၎တို႔ အမွန္တကယ္ မသိေသာ္ျငားလည္း သိသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ထိုအေၾကာင္းကို တိတ္တဆိတ္ ရွာေဖြၾကၿပီး မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သင္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ေလ့လာၿပီးသည့္ေနာက္ မည္သို႔လုပ္ရမည္ကို ၎တို႔နားမလည္ၾကေသး။ ၎တို႔ အေျခအေနမည္သို႔ရွိသည္ကို အေမးခံရသည့္အခါ ၎တို႔က ‘မၾကာမီ ၿပီးမည္၊ မၾကာမီၿပီးမည္’ ဟု ေျပာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ‘မရေသးဘူး။ ငါ ဘာမွ မသိ။ ငါ ဘာလုပ္ရမည္ကိုလည္း မသိ။ ငါ လက္ေလွ်ာ့၍မျဖစ္ေပ၊ ဆက္၍ ဟန္ေဆာင္ရမည္၊ ငါ၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ မသိနားမလည္မႈမ်ားကို လူတို႔အား ျမင္ခြင့္ေပး၍ မျဖစ္။ ငါ့ကို အထင္ေသးခြင့္ျပဳ၍ မျဖစ္။’ ဟု ၎တို႔ ေတြးေနၾကသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္ျပႆနာနည္း။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သိကၡာဆည္ရန္ ႀကိဳးစားသည့္ အသက္ရွင္ေနစဥ္ျဖစ္ေသာ ငရဲျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးနည္း။ ဤသို႔ေသာသူမ်ား၏ မာနေထာင္လႊားမႈသည္ အကန္႔အသတ္မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ အသိစိတ္အားလုံး ေပ်ာက္ဆုံးၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ လူတိုင္းကဲ့သို႔ မျဖစ္လိုေပ။ သာမန္၊ ပုံမွန္လူမ်ားမျဖစ္လိုၾကဘဲ မဟာလူသား၊ အဆင့္ျမင့္ေသာသူတစ္ေယာက္၊ အစြမ္းထက္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္လိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ႀကီးမားေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား၊ မသိနားမလည္မႈ၊ မိုက္မဲမႈႏွင့္ သာမန္လူ႔သဘာဝအတြင္းမွ သိနားလည္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ယင္းတို႔အားလုံးကို သူတို႔ ဖုံးကြယ္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို ျမင္ခြင့္မေပးဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ဆက္လက္ အေယာင္ေဆာင္ၾကေလသည္။...ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အၿမဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သူတို႔ အိပ္မက္မက္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေလာ။ သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အဘယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို မသိၾကသလို၊ သာမန္လူ႔သဘာဝကို မည္သို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း မသိၾက။ လက္ေတြ႕က်သည့္ လူသားမ်ားကဲ့သို႔ တစ္ႀကိမ္မွ် သူတို႔ လုံးဝ မျပဳမူဖူးၾက။ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳမူေနထိုင္ရာတြင္၊ လူတို႔သည္ ဤလမ္းမ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္၊ သူတို႔ ေအာက္ေျခမလြတ္မည့္အစား အၿမဲ စိတ္ကူးယဥ္ၾကသည္ဆိုလွ်င္၊ အၿမဲ ပ်ံသန္းခ်င္ၾကလွ်င္၊ ျပႆနာမ်ား သူတို႔ႀကဳံရဖို႔ ေသခ်ာေပသည္။ အသက္တာတြင္ ၎တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မမွန္ကန္ပါ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ရန္ ျပည့္စုံရမည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ ငါးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒီဇိုင္းမွာ အလုပ္လုပ္တာ နည္းနည္း ၾကာၿပီဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕တေလကို ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ၿပီး အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္၊ ကြၽန္မ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ရွားပါးတဲ့ ပါရမီရွင္ပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒီလို ေတြးခဲ့လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို တျခားလူေတြ သတိျပဳမိၿပီး အလုပ္အတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ေျပာမွာ စိုးတာနဲ႔ ကြၽန္မအေပၚ သူတို႔ ဘာေတြးတယ္ဆိုတာကို အထူး အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေနာက္ခံပုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အရင္က အဲဒီေလာက္ခက္တာတစ္ခုမွ မလုပ္ဖူးသလို ေအာင္ျမင္မလားဆိုတာ မေသခ်ာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းဖို႔၊ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈရဖို႔ အားလုံးပဲ အဆင္ေျပေနသလိုမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ႀကဳံၿပီး မတိုးတက္လာတဲ့အခါ အကူအညီ ေတာင္းမဲ့အစား တစ္ကိုယ္တည္းပဲ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တိုးတက္မႈတို႔၊ ျပႆနာရွိမရွိတို႔ ေခါင္းေဆာင္ကေမးေတာ့ လုံးဝ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာေတြကို မေျပာျပခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအစား သူ႔ကို လိမ္ညာ၊ လွည့္စားဖို႔ ေ႐ြးခဲ့တာဟာဆိုရင္ အလုပ္ၿပီးေအာင္ ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူ ထင္ေအာင္ အရမ္းကြၽမ္းက်င္မႈရွိသလို ဟန္ေဆာင္တဲ့အထိပါပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ က႑တိုင္းမွာ ဟန္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဘာကိုမဆို ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္ၿပီး အရာရာကို သိတယ္လို႔ တျခားလူေတြ ထင္ေအာင္ ပါရမီရွိတဲ့ အမႈေဆာင္လို အၿမဲ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းကို စိတ္ႀကီးဝင္ၿပီး မာနေထာင္လႊားမွန္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတယ္။ “လူတို႔ကိုယ္တိုင္သည္ အဖန္ဆင္းခံအရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဖန္ဆင္းခံ အရာမ်ားက အရာခပ္သိမ္းတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ စုံလင္ျခင္းႏွင့္ အျပစ္အနာအဆာကင္းျခင္းကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္ပါသေလာ။ အရာရာတိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ရရွိႏိုင္သေလာ၊ အရာရာတိုင္းကို နားလည္လာႏိုင္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ထိုးေဖာက္သိျမင္ႏိုင္ၿပီး အရာရာကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ မျဖစ္ေစႏိုင္ေပ။” အမွန္ပါပဲ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ ၿပီးျပည့္စုံၿပီး အားလုံး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို နားမလည္တာ၊ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာက ပုံမွန္ပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြအေပၚ အဲဒီလို သေဘာမထားခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ပါရမီရွိတဲ့ အမႈေဆာင္လို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မရမကပုံေဖာ္ခဲ့တယ္။ သာမန္ အဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ပဲ အျမင္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးျပည့္စုံၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဆင္ျခင္တုံတရား ေပ်ာက္ဆုံးသြားေအာင္ အရမ္း မာနေထာင္လႊားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ပုံစံအမွန္ကို တျခားလူေတြ ျမင္မွာစိုးလို႔ ကိုယ့္တာဝန္မွာ အၿမဲ ဟန္လုပ္ေနၿပီး တစ္ခုခု နားမလည္တဲ့အခါ အကူအညီ မေတာင္းခဲ့လို႔ ျမန္ျမန္ ၿပီးသြားသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီဇိုင္းက တိုးတက္မႈ ေႏွးေကြးသြားခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ေတြခ်ဳံးခ်ဳံးက်လာခဲ့တယ္။ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ကြၽန္မမိုက္မဲမွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိမရွိဘဲ အၿမဲ ဖုံးကြယ္ခဲ့တယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ တာဝန္မွာ ပင္ပန္းၿပီး မ႐ိုးမသားျဖစ္ခဲ့႐ုံမက အသင္းေတာ္ အလုပ္ကိုလည္း ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းနဲ႔ လမ္းျပမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သာ ဒီလိုဖုံးေနတာက သနားစရာေကာင္းတာကို ျမင္ခဲ့ရတာပါ။ ေနာင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မရဲ႕ အျမင္မွားေတြကို ျပင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြအေပၚ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထားရွိဖို႔၊ နားမလည္တဲ့အခါ ေမးျမန္းဖို႔၊ ဖုံးကြယ္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး တာဝန္ကို လက္ေတြ႕က်က်နဲ႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္ဖို႔ အသင့္ပါ” လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေနာက္ထပ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “ယင္းမွာ မည္သည့္ျပႆနာပင္ျဖစ္ပါေစ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မည္သည့္ျပႆနာကိုမဆို ေျဖရွင္းဖို႔ သင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္နည္းလမ္းႏွင့္မွ် သင္ဟန္မေဆာင္ရ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားအတြက္ အေယာင္ေဆာင္မလွည့္စားရ။ သင္၏အားနည္းခ်က္မ်ား၊ သင္၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား၊ သင္၏အမွားမ်ား၊ သင္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား— ယင္းတို႔အားလုံးႏွင့္ပတ္သက္၍ လုံးဝ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိၿပီး မိတ္သဟာယျပဳေလာ့။ ယင္းတို႔ကို အတြင္း၌ မသိမ္းထားႏွင့္။ သင့္ကိုယ္သင္ မည္သို႔ဖြင့္ဟဖို႔ကို သင္ယူျခင္းသည္ အသက္သို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္း၏ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ အခက္ဆုံးျဖစ္သည့္ ပထမဆုံး အခက္အခဲတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းကို သင္ေအာင္ႏိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္၊ သမၼာတရားကို ဝင္ေရာက္ျခင္းသည္ လြယ္ကူေပသည္။ ဤေျခလွမ္းကို လွမ္းျခင္းက အဘယ္သေဘာကို ေဆာင္သနည္း။ ယင္းက သင္၏စိတ္ႏွလုံးကို ဖြင့္ၿပီး ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ သင္၌ရွိသမွ် အားလုံးကို ျပျခင္းကို ဆိုလိုေလသည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ မည္သည့္အရာမွ် မကြယ္ဝွက္ဘဲ၊ မည္သည့္အရာမွ် မဖုံးကြယ္ဘဲ၊ မမ်ိဳသိပ္ဘဲ လွည့္စားမႈႏွင့္ လွည့္ကြက္ကင္းကာ၊ အျခားသူမ်ားကို အလားတူ ပြင့္လင္းၿပီး ႐ိုးသားရင္း၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ျမင္ဖို႔ရာ သင့္ကိုယ္သင္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သင္သည္ အလင္းတြင္ အသက္ရွင္ၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးမည္သာမက၊ အျခားသူမ်ားကလည္း သင္သည္ အေျခခံသေဘာတရားႏွင့္အညီ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုျဖင့္ ျပဳမူေၾကာင္း ျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္၏ ဂုဏ္သတင္း၊ ပုံရိပ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ကာကြယ္ရန္ မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ားကိုမွ် အသုံးျပဳရန္ မလိုသကဲ့သို႔ သင္၏ အမွားမ်ားကို ဖုံးကြယ္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ရန္လည္း မလိုအပ္ေပ။ ဤအသုံးမဝင္ေသာ အားစိုက္ထုတ္မႈမ်ားကို သင္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ မလိုေပ။ ဤအရာမ်ားကို သင္ လက္လႊတ္ႏိုင္ပါက သင္သည္ အလြန္ပင္ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ ခ်ည္ေႏွာင္မႈမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ နာက်င္မႈ မရွိဘဲ အသက္ရွင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး သင္သည္ အလင္းတြင္သာ လုံးဝ အသက္ရွင္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးတာ ခံခ်င္ရင္ အဓိကက သမၼာတရား ရွာဖို႔ျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မ ျပပါေစ၊ တာဝန္မွာ ဘာျပႆနာေတြ ရွိပါေစ လမ္းျပမႈ ရွာဖို႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းရင္း ဖြင့္ေျပာရမယ္၊ ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းအတြက္ ဆႏၵကို စြန႔္ပစ္ရမယ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳရမယ္၊ ဖုံးကြယ္မႈနဲ႔ ဟန္ေဆာင္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္၊ လူတိုင္းကို ကိုယ့္အရွိအတိုင္းျမင္ခြင့္ေပးရမယ္၊ ကိုယ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာကိုပဲ လုပ္ရမယ္၊ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အခါ ဝန္ခံၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ သမၼာတရား ရွာရမယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလိုလုပ္ေတာ့ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္တာနဲ႔ ခ်ဳပ္တည္းရတာ ေလ်ာ့သြားမွာပဲ။ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာ။ ဒါကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ဒီဇိုင္းလုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုလုံးအေပၚ ကိုယ့္အေတြးေတြကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယမွာ ဖြင့္ေျပာခဲ့ၿပီး သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ ကိုယ္ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာေတြကို တင္ျပခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို နည္းစနစ္သစ္တခ်ိဳ႕ သင္ေပးၿပီး အႀကံသစ္တခ်ိဳ႕ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ေနာက္ခံအတြက္ လုပ္ရတဲ့အခ်ိန္အားလုံးက တကယ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ေျပာတယ္။ “အစ္မရဲ႕ ေနာက္ခံပုံေတြ ၾကည့္ရတာ အရင္ကဟာေတြထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းတယ္။ အစ္မရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ သင္ယူခဲ့တာကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတို႔ကို ေဝမွ်ေပးလို႔ရမလား”တဲ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းဝမ္းသာသလို ကိုယ့္တာဝန္ကို လက္ေတြ႕က်က် ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၿပီလို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ေနာက္ခံကို ဒီဇိုင္းလုပ္တဲ့ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကဳံကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိတာ ဘာမွမမွားသလို အဲဒါေတြကို တျခားလူေတြ သိတာက ဘာမွမထိခိုက္မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဖြင့္ေျပာၿပီး သမၼာတရား ရွာႏိုင္တာ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဆႏၵေတြကို ေဘးဖယ္ႏိုင္တာက အေရးႀကီးဆုံး အရာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး စိတ္သက္သာရာရႏိုင္တယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခက္ခဲတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြအတြက္ အရည္အေသြးရွိတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြကို ကြၽန္မ ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြထက္ အေခ်ာသတ္ဒီဇိုင္းေတြကို ပိုလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က ဒီဇိုင္းစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မကို အႀကံ အၿမဲေတာင္းၾကၿပီး တျခား နည္းစနစ္ဆိုင္ရာ ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကတယ္။ ပထမေတာ့ ကိုယ္သိတာကိုပဲ သူတို႔ကို ေျပာျပခဲ့ေပမဲ့ ေမးတဲ့လူမ်ားလာေတာ့ ကြၽန္မ အမွတ္တမဲ့ စဥ္းစားမိလာတယ္၊ “အခု လူတိုင္းက ငါ့ပါရမီေတြကို သတိျပဳမိၾကၿပီထင္တယ္။ ႏို႔မို႔ ငါ့ကို ဘာလို႔ အႀကံေတာင္းမွာလဲ”ေပါ့။ ဒီေက်နပ္စရာခံစားခ်က္ကို ေတာ္ေတာ္ အရသာေတြ႕လာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေတာ္ေလး အားရေနတာ ကြၽန္မ သတိေတာင္ မထားမိဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း လုံးလုံးမေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဓမၼေတးတစ္ပုဒ္အတြက္ ကြၽန္မ ဒီဇိုင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ခံပုံတစ္ခုမွာ စည္းမ်ဥ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ေခါင္းေဆာင္က သတိထားမိၿပီး ကြၽန္မကို အဲဒီအေၾကာင္း ေခၚေျပာတယ္။ အဲဒီပုံမွာ အဲဒီေန႔မွာပဲ ျပင္ဖို႔လိုတယ္၊ မဟုတ္ရင္ အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးသြားမယ္လို႔ ေျပာၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ႏိုင္မလား၊ တျခားလူေတြဆီက အကူအညီလိုလားလို႔ ေမးတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “ဒီပုံကို ငါ ဒီဇိုင္းလုပ္ခဲ့တာပဲ၊ သူမ်ားကို လႊဲေပးလိုက္ရင္ ငါက သိပ္မကြၽမ္းက်င္ပုံေပါက္သြားမွာ မဟုတ္လား။ စကားႀကီးစကားက်ယ္သာေျပာတာ အေရးႀကီးတဲ့အခါက်ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၾကမွာပဲ မဟုတ္လား။ မျဖစ္ပါဘူး။ ငါ အခုမွ လက္ေလွ်ာ့လို႔မရဘူး။ ဒီျပႆနာကို ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ႏိုင္ရင္ ငါဟာ ကိုယ့္အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္တဲ့ အားကိုးရၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ထိုက္မွန္း လူတိုင္း သိၾကမွာပဲ” လို႔ေပါ့။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ပါ့မယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ျပင္ေနတုန္းမွာ ပုံတစ္ပုံအတြက္ စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္း ထုတ္လို႔ကို မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အခ်ိန္နည္းလာၿပီး အဲဒီစိတ္ကူးအတြက္ အက်ပ္႐ိုက္ေနေသးလို႔ ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္ဖိစီးသြားခဲ့ၿပီး အဲဒါကို အျမန္ဆုံး ၿပီးသြားေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဇိုင္းကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုပဲျပင္ျပင္ အလုပ္ကိုမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ မနက္ ၅ နာရီထိ အဲဒီစိတ္ကူးအတြက္ အက်ပ္႐ိုက္ခဲ့ေပမဲ့ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားႏိုင္ေသးဘူး။ ကိုယ့္မွာ ဘာလို႔ ဒီျပႆနာရွိေနတာလဲလို႔ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိလာတယ္။ ကြၽန္မဒီဇိုင္းက စည္းမ်ဥ္းခ်ိဳးေဖာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့တဲ့ စည္းမ်ဥ္းအပိုင္းတခ်ိဳ႕ ရွိလို႔ဆိုတာ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါကို ျပင္ေနရတာကိုက အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္မျပဳျပင္တာက ကိစၥေတြကို ေျပလည္ေစမလားေတာင္ မေသခ်ာဘူး။ ဒီပုံကလည္း အေရးေပၚ လိုအပ္ေနလို႔ အကူအညီတခ်ိဳ႕ ေတာင္းသင့္မွန္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဂုဏ္သတင္းကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ တစ္ေယာက္တည္းပဲ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ အရမ္းအျပစ္ရွိသလို ခံစားရၿပီး ေနာင္တရဖို႔ ဘုရားဆီ အျမန္ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “အို ဘုရားသခင္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထား ခ်ည္ေႏွာင္တာ ကြၽန္မ ခံရၿပီးပါၿပီ။ ကြၽန္မမွာ ျပႆနာ ရွိတာနဲ႔ တျခားလူေတြ ေလးစားေအာင္ ကိစၥေတြ အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီနည္းနဲ႔လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာ။ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သတိျပဳမိၿပီး ကိုယ့္ဘဝင္ျမင့္ျခင္းကို စြန႔္ဖို႔ လမ္းျပေတာ္မူပါ။” ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္မွာ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိခဲ့တယ္။ “သင္သည္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးမႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို အစဥ္ရွာေဖြေနသည္။ သင္သည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းကို အစဥ္ရွာေဖြသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ၎အျဖစ္ကိုေတြ႕ပါက မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ၎ကို စက္ဆုပ္ၿပီး သင္ႏွင့္ ေဝးကြာသြားလိမ့္မည္။ သင္သည္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးမႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ စေသာအရာမ်ားေနာက္ကို လိုက္ေလေလျဖစ္ၿပီး၊ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ေသာ၊ ေအာင္ျမင္ေသာ၊ ထူးခြၽန္ေသာ၊ အေရးပါေသာသူ ျဖစ္လိုေလေလ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အားစက္ဆုပ္ေလေလ ျဖစ္သည္။ သင့္ကိုယ္သင္ မဆင္ျခင္သလို ေနာင္တမရလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာၿပီး စြန႔္ပစ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္ေသာသူ မျဖစ္ေလႏွင့္။ ဘုရားသခင္ ခ်စ္ေသာသူတစ္ဦး ျဖစ္ေအာင္ေနေလာ့။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အၾကင္သူသည္ မည္သို႔ ရရွိႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားကို က်ိဳးက်ိဳးႏြံႏြံ လက္ခံျခင္း၊ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ ေနရာတြင္ ရပ္တည္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ အသိတရားရွိရွိႏွင့္ လက္ေတြ႕က်ေသာ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္း၊ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ ႐ိုးသားေသာသူတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ လူသားပုံသဏၭာန္ကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္မွာ လုံေလာက္ေပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေက်နပ္လိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို မကိုင္စြဲထားရန္၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ည္းႏွီး အိပ္မက္မ်ားကို လက္သင့္မခံရန္၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို မရွာေဖြရန္၊ သို႔မဟုတ္ လူအမ်ားထဲတြင္ ထင္ေပၚဖို႔ မႀကိဳးစားရန္ ေသခ်ာလုပ္ရမည္။ ထို႔အျပင္ ၎တို႔သည္ လူသားတို႔အလယ္တြင္ သာလြန္ၿပီး အျခားသူမ်ားအား ၎တို႔ကို ကိုးကြယ္ေစသည့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသူတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ စြမ္းအားရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ဖို႔ မႀကိဳးစားရေပ။ ယင္းမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အလိုဆႏၵျဖစ္ၿပီး ယင္းမွာ စာတန္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို မကယ္တင္ေပ။ အကယ္၍ လူမ်ားက ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို လိုက္စားဆဲျဖစ္ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ ျငင္းဆန္ေနဆဲျဖစ္ပါက၊ ၎တို႔အတြက္ ကုစားမႈ မရွိေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔အတြက္ အဆုံးသတ္ တစ္ခုတည္းသာ ရွိသည္။ ဖယ္ရွားခံရဖို႔ ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေလ်ာ္ကန္ေသာ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း လိုအပ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေန အတိအက်ကို ရည္ၫႊန္းခဲ့တယ္။ ဂုဏ္သတင္း၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေလးစားမႈေနာက္ ကြၽန္မ အၿမဲလိုက္ခဲ့တယ္။ ဒီဇိုင္းအေခ်ာထည္ေတြကို တျခားလူေတြထက္ ကြၽန္မ ပိုလုပ္ႏိုင္ၿပီး ခက္ခဲတဲ့ပေရာဂ်က္ေတြကို အာမခံ အရည္အေသြးနဲ႔ ၿပီးစီးတဲ့အခါ မရည္႐ြယ္ဘဲ ကြၽန္မ မာနေထာင္လႊားလာခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ တျခားလူေတြက ကြၽန္မကို ေမးခြန္းေတြ လာလာေမးေနၾကေတာ့ အရမ္းစိတ္ေက်နပ္ၿပီး ေလးစားခံရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို အရသာေတြ႕ေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ပုံတစ္ခုက ျပႆနာရွိလို႔ ျပန္ပို႔လာတာကို အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ တျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကူျပင္ခိုင္းဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က အႀကံျပဳေတာ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို မစဥ္းစားခဲ့ဘူး၊ တျခားလူေတြကို ကူျပင္ခိုင္းလိုက္လို႔ ကိုယ့္ညံ့ဖ်င္းမႈေပၚသြားမွာကိုပဲ စိုးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းၿပီး အထင္ေသးခံရတာကို ေရွာင္ဖို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြ ႀကဳံရေတာ့ အကူအညီေတာင္းမဲ့အစား အံႀကိတ္ၿပီး ဦးေႏွာက္ခံစဥ္းစားတာနဲ႔ အားလုံး ၾကာကုန္တာေပါ့။ အျပင္ပန္းမွာ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ အခ်ိန္ပို လုပ္ေနခဲ့ပုံရေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက အားကိုးရတယ္ဆိုတာ လူေတြသိသြားေအာင္ ပုံကိုျပင္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အစြမ္းေတြကို သက္ေသျပဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာပါ။ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို အင္မတန္ တက္မက္ခဲ့မွန္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔အေတြးေတြကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးတယ္။ တျခားလူေတြကို လွည့္စားႏိုင္ရင္ေတာင္ ဘုရားကို လွည့္စားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုပဲ ေကာင္းေကာင္း ဖုံးကြယ္ပါေစ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထား မေျပာင္းလဲသလို သမၼာတရား မရခဲ့ရင္ ဘုရားက ကြၽန္မကို စက္ဆုပ္ၿပီး ထုတ္ပယ္ဦးမွာပဲ။ ဂုဏ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားရာမွာ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကြၽန္မ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့မိတယ္။ ဘုရားဆီ ေနာင္တမရသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မဆင္ျခင္ရင္ ကိုယ့္ကိုေရာ သူမ်ားကိုပါ လွည့္စားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဒုကၡေပးေနမွာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ေတာ့ ဒီဇိုင္းမွာ ေတာ္တဲ့ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ အျမန္အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ ပုံကို ဘယ္လိုျပင္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ အမ်ားႀကီး ပိုရွင္းတဲ့ စိတ္ကူးေတြရခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ျပင္တာ ၿပီးသြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဘာလို႔ ဖုံးကြယ္ဖို႔ အၿမဲ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာကို ဆက္ဆင္ျခင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ကိစၥအနည္းငယ္ကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အရွက္ရစရာတစ္ခုတေလ ရွိသေလာ။ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္သည္ အရာရာကို လုပ္ႏိုင္သနည္း။ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အရွက္ရစရာ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေခ်။ သင္သည္ သာမန္လူတစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္ကို မေမ့ႏွင့္။ လူမ်ားသည္ လူမ်ားသာျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို သင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ေျပာသာေျပာေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ရသနည္း။ သင္ အစဥ္ ဟန္ေဆာင္ေနလွ်င္ အျခားသူမ်ားက ယင္းကို ႐ြံရွာၿပီး အေႏွးႏွင့္အျမန္ သင္ ေဖာ္ထုတ္ခံရသည့္အခ်ိန္ေန႔ရက္ ေရာက္လာကာ သင္သည္ သိကၡာ၊ သို႔မဟုတ္ ဂုဏ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းမွာ အႏၲိခရစ္တို႔၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အရာအားလုံးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္သူ၊ အရာအားလုံး၌ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ႏွံ႔စပ္သည့္သူ စြယ္စုံရမ်ားအျဖစ္ အစဥ္ ပုံဖမ္းၾကသည္။ ဤသည္မွာ ျပႆနာျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ ႐ိုးသားေသာ သေဘာထားရွိခဲ့ပါက မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ၾကမည္နည္း။ ၎တို႔က ‘ကြၽန္ေတာ္က ဒီအရာမွာ မကြၽမ္းက်င္ဘူး။ အေတြ႕အႀကဳံနည္းနည္းပဲ ရွိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္တဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြက အရင္ကထက္ ပိုရႈပ္ေထြးလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္တာ မွန္သမွ်ကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာၿပီးၿပီျဖစ္သလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာအသစ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ၾကဖို႔ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္နည္းပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈတခ်ိဳ႕ လိုအပ္လိမ့္မယ္။ အဲဒါကို နားလည္တာနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဒီတာဝန္ကို ေပးအပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ တာဝန္ပါ။ ကိုယ့္တာဝန္အတြက္ တာဝန္သိစိတ္ရွိရွိနဲ႔၊ ေနာက္ထပ္နည္းပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈတခ်ိဳ႕ ပိုရွိသင့္ပါတယ္’ ဟု ေျပာၾကမည္။ ယင္းမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထားရွိပါက ဤသည္ကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ၎တို႔တြင္ အသိစိတ္အနည္းငယ္ရွိပါက ‘ကြၽန္ေတာ္လုပ္တတ္တာ ဒီေလာက္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းႀကီး မမွန္းထားပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ ဟန္လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီနည္းနဲ႔ဆို ပိုလြယ္ကူမယ္ မဟုတ္လား။ အၿမဲတမ္း ဂိုက္ဆိုက္ေပးၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနရတာ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ တစ္ခုခုကို ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိရင္ လုပ္ဖို႔နည္းလမ္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူသင္ယူၾကမယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပူးေပါင္းလုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး တာဝန္သိတတ္တဲ့ သေဘာထား ရွိဖို႔လိုတယ္’ ဟူေသာ အရာတစ္ခုကို ေျပာၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္ကို လူမ်ားေတြ႕ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔က ေတြးၾကသည္။ ‘ဒီလူက ငါတို႔အားလုံးထက္ ပိုေတာ္တယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္း မေျပာဘူး။ သူမ်ားကို မႏွပ္ခ်ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ဖို႔ မႀကိဳးစားဘူး။ အဲဒီအစား ကိုယ့္ဘာသာ တာဝန္ယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလးနက္ၿပီး တာဝန္သိတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တယ္။ ဒါဟာ အလုပ္နဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္အေပၚ တာဝန္သိ၊ ေလးနက္တဲ့သေဘာထားရွိတဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲ။ သူတို႔က ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတယ္။ ဒီအေရးႀကီးတဲ့ ပေရာဂ်က္ကို သူတို႔ကို လႊဲေျပာင္းေပးတာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ မွန္တယ္။ ဘုရားသခင္က လူရဲ႕အတြင္းအက်ဆုံးျဖစ္ျခင္းကို တကယ္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးတာပဲ’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ မိမိ၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဤလူသည္ မိမိ၏ကြၽမ္းက်င္မႈကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီး လူတိုင္း၏ ေထာက္ခံခ်က္ကို ရႏိုင္ေပသည္။ ဤေထာက္ခံခ်က္က အဘယ္ေနရာမွ လာသနည္း။ ပထမဦးစြာ မိမိ၏တာဝန္အေပၚ ထိုလူ၏ ေလးနက္ၿပီး တာဝန္သိေသာ သေဘာထားမွ လာသည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ လက္ေတြ႕အက်ိဳးေမွ်ာ္ေသာ သေဘာထားႏွင့္ သင္ယူဖို႔ လိုလားမႈတို႔ရွိသည့္ ႐ိုးသားသူတစ္ဦး ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းမွလာသည္။ ၿပီးလွ်င္ တတိယအေနျဖင့္ ထိုသူသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လမ္းျပျခင္းႏွင့္ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းတို႔ကို ခံရသည့္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကိုလည္း ထည့္မတြက္ဘဲထား၍ မရႏိုင္ေပ။ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာရွိၿပီး ဤသည္မွာ အသိစိတ္ႏွင့္ အသိတရားရွိသည့္ လူမ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး ခ်ိဳ႕တဲ့ႏိုင္သည္။ ၎တို႔ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ အရာမ်ားစြာ ရွိေနႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းသည္ မွန္ကန္သည့္လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဟန္မေဆာင္ သို႔မဟုတ္ မလွည့္စားေပ။ မိမိတို႔၏တာဝန္အေပၚ ေလးနက္ၿပီး တာဝန္သိေသာ သေဘာထားရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ သမၼာတရားအေပၚ ကိုင္းရႈိင္းၿပီး တမ္းတသည့္ သေဘာထားရွိသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ထိုအရာမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ၎တို႔ ေတြးေတာသည့္ နည္းလမ္းသည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ၿပီး လိုက္စားသည့္သူမ်ား ေတြးေတာသည့္နည္းလမ္းႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် တူလိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အေၾကာင္းမွာ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ သဘာဝရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အာဏာရယူရန္ျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူမ်ားက ၎တို႔ကို ကိုးကြယ္ၿပီး ၎တို႔ေနာက္လိုက္ေစရန္ မည္သည့္နည္းျဖင့္မဆို ထိုလူမ်ားကို လွည့္စားရင္း ပူးေပါင္းလုပ္ႀကံမႈမ်ားႏွင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္မႈမ်ားကို ႀကံစည္ဖို႔ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အစဥ္ႀကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူမ်ားကို ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္႐ိုက္ဖို႔ရန္အလို႔ငွာ ဟန္ေဆာင္ဖုံးကြယ္ရန္၊ လွည့္စားရန္၊ လိမ္လည္ရန္၊ တစ္ပတ္႐ိုက္ရန္၊ ၎တို႔သည္ အစဥ္ မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ အရာရာကို သိေၾကာင္းႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားထက္ ပိုထက္ျမက္ၿပီး ပိုအေျမာ္အျမင္ရွိကာ ပို၍နားလည္ေၾကာင္း၊ အရာရာတြင္ အျခားသူမ်ားထက္ ပိုေတာ္ေၾကာင္း၊ အရာရာတြင္ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္အုပ္စုတြင္မဆို အေတာ္ဆုံးလူျဖစ္ေၾကာင္းကိုပင္ လူမ်ားကို ယုံၾကည္ေစဖို႔ရာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံကို ၎တို႔ စဥ္းစားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၌ ရွိသည့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ဟန္ေဆာင္ဖို႔ သင္ယူၾကၿပီး၊ ယင္းက အေလ့အထႏွင့္ အျပဳအမူမ်ိဳးစုံကို ျဖစ္ေပၚေစေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၈ (အပိုင္း ၃)) အႏၲိခရစ္ေတြက သဘာဝအားျဖင့္ ဒုကၡေပးၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဂုဏ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ဘာမဆိုလုပ္လိမ့္မယ္။ ဟန္လုပ္ၾကတယ္၊ လိမ္ၿပီး လွည့္စားၾကတယ္။ အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ကို ေတြးမိတယ္။ ကိုယ္အေျခခိုင္ၿပီး ေလးစားမူရဖို႔ ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာ အကူအညီ မရွာဘဲ သူသိတာထက္ ပိုသိသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခ်င္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကိုပဲ ေျပာၿပီး က်ရႈံးမႈေတြ မေျပာဘူး။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနခဲေပမဲ့ လုံးဝ ေနာင္တမရဘူး။ ဒီအတြက္ ေနာက္ဆုံးမွာ အသင္းေတာ္ကေန ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတယ္။ သူ႔အျပဳအမူကို ကြၽန္မအျပဳအမူနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သမၼာတရားနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွာေဖြတာကို အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဘုရား စိစစ္တာကို လက္မခံခဲ့ဘူး၊ လက္ေတြ႕က်က် မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈရွာဖို႔ အၿမဲ ဟန္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဒီဇိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာရွိတာ သိသာေပမဲ့ ဘယ္လိုျပင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရွင္းလင္းတဲ့ စိတ္ကူး မရွိတာေတာင္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဘာကိုမွ မရွာေဖြ၊ မေဆြးေႏြးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကို မစဥ္းစားခဲ့သလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရးေရးေလးရွိေနသေ႐ြ႕ အသင္းေတာ္ အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးတာက အေရးမႀကီးဘဲ အေရးအႀကီးဆုံးက ကိုယ့္ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ျဖစ္သလိုမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ အားနည္းခ်က္ေတြကို လူျမင္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မပုံရိပ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိခိုက္ႏိုင္တဲ့အရာကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ရတာဟာ အရမ္းကို ပင္ပန္းၿပီး ခက္ခဲရင္ေတာင္မွေပါ့။ “ပုံရိပ္ေကာင္း”ဆိုတာကို ဆုံးရႈံးရတာက ကိုယ့္ဘဝကို ဆုံးရႈံးသလိုမ်ိဳး ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြက အႏၲိခရစ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို လွစ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါကိုသေဘာေပါက္ေတာ့ နည္းနည္း ေၾကာက္သြားတယ္။ အႏၲိခရစ္လို မေကာင္းမႈမ်ိဳးစုံ လုပ္ခ်င္မွ လုပ္ခဲ့လိမ့္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဂုဏ္၊ အဆင့္အတန္းနဲ႔ တျခားလူေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကို ကြၽန္မ အၿမဲ ရွာေနခဲ့တယ္။ စိတ္မခ်ရေအာင္ကို ျပဳမူၿပီး တျခားလူေတြကို လွည့္စားေနခဲ့တာပဲ။ ဒီစိတ္သေဘာထားကို မေျဖရွင္းရင္ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားရဲ႕ ေဖာ္ထုတ္၊ ထုတ္ပယ္တာ ခံရမွာပဲ။ ဒါနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အရ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ကိုယ့္ေမာက္မာမႈနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို စြန႔္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ေနာင္တရခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မဒီဇိုင္းမွာ ကိုယ္မကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြ ရွိရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အျမန္ ဆက္သြယ္ၿပီး မိတ္သဟာယမွာ ဖြင့္ေျပာတယ္။ သူတို႔ အႀကံေတြကို ရွာေဖြ၊ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ တစ္ခါတေလ သူတို႔ကိုပါ ဒီဇိုင္းဝင္လုပ္ခိုင္းတယ္။ တစ္ခါဆို ဒီဇိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာေပၚၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာ စဥ္းစားၿပီးတာေတာင္ တိုးတက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အလုပ္အေျခအေနကို ေခါင္းေဆာင္က ေမးေတာ့ ကြၽန္မ လိမ္ညာခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ဂုဏ္သတင္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေတြးမိတယ္။ “သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ထိန္းထားျခင္းမရွိလွ်င္၊ ဟန္လုပ္ျခင္း၊ အေယာင္ေဆာင္ျခင္း၊ ဟန္ေဆာင္လွည့္စားျခင္းမရွိလွ်င္၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားထံသို႔ မိမိကိုယ္ကို ဖြင့္ခ်လွ်င္ သင္၏ အတြင္းအက်ဆုံး အယူအဆမ်ားႏွင့္အေတြးမ်ားကို မဖုံးကြယ္ဘဲ ယင္းအစား သင္၏ ႐ိုးသားေသာ သေဘာထားကို အျခားလူတို႔ ျမင္ခြင့္ေပးလွ်င္၊ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရားသည္ သင့္အတြင္း၌ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အျမစ္တြယ္လိမ့္မည္။ နည္းနည္းခ်င္း အသီးအပြင့္ျဖစ္ထြန္းလိမ့္မည္။ အက်ိဳးရလဒ္မ်ား ထြက္ရွိလိမ့္မည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ တိုး၍ ႐ိုးသားလွ်င္၊ ဘုရားဘက္သို႔ တိုး၍ လွည့္လွ်င္၊ သင္သည္ သင့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ဖို႔ သိၿပီး ဤအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သင္ မကာကြယ္ႏိုင္ေသာအခါ သင္ လိပ္ျပာမလုံလွ်င္ ဤသည္မွာ သမၼာတရားက သင့္အေပၚ၌ သက္ေရာက္မႈရွိၿပီး သင္၏ဘဝ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုသည့္ သက္ေသျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက အရမ္းလႈံ႕ေဆာ္ေပးတယ္။ ဆက္ၿပီး ဟန္လုပ္မေနသင့္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ႐ိုး႐ိုးသားသား တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ကိုယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ကြၽန္မအေပၚ တျခားလူေတြ ဘာကိုပဲ ေတြးၾကပါေစ အမွန္အတိုင္း ေျပာၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခု ရွာရမယ္။ အဲဒီေန႔မွာ အလုပ္စုေဝးပြဲတစ္ခု ရွိလို႔ ကိုယ့္ျပႆနာနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအေၾကာင္းကို မိတ္သဟာယမွာ ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ စကားေျပာၿပီးေတာ့ စိတ္ေအးသြားတယ္။ တျခားလူေတြနဲ႔ အရာရာကို ေဆြးေႏြးလိုက္တဲ့အခါ သူတို႔က ဒီဇိုင္းကို ျပင္ဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခု ကူစဥ္းစားေပးခဲ့ၾကၿပီး မၾကာခင္မွာ ကြၽန္မ ျပင္လို႔ၿပီးသြားတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းေပ်ာ္မိတယ္။ ဖြင့္ေျပာတာနဲ႔ ႐ိုးသားတာ တကယ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမွန္း ခံစားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈ ရႏိုင္ခဲ့တာက ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းေၾကာင့္ပါပဲ။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ပဲ။