လီကြၽန္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္ေတာ္သည္ လယ္လုပ္သည့္ မိသားစုတစ္ခုမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္မိဘမ်ားကို ဆုံးရႈံးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မွီခိုခဲ့ၾကရသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အရမ္းဆင္းရဲၿပီး လူမ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚ အထင္ေသးၾကသည္။ “ငါ ေက်ာင္းတက္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔က်ရင္ ငါ သူမ်ားထက္ အမ်ားႀကီးသာရမယ္။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ ကံမေကာင္းစြာပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပိုက္ဆံမရွိေသာေၾကာင့္၊ အထက္တန္းေက်ာင္း ဒုတိယႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရသည္။ သူမ်ားထက္ အမ်ားႀကီးသာဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္မက္က ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လုံးဝ စိတ္ဓာတ္က် သြားခဲ့ရသည္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ သခင္ေယရႈ၌ ကြၽန္ေတာ္၏ယုံၾကည္မႈကို ရွာေတြ႕ခဲ့ပါသည္။ သခင့္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီဘဝမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ရွာေတြ႕႐ုံတင္မကဘဲ၊ ေနာင္ဘဝမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထာဝရအသက္ရလိမ့္မည္ဟု တရားေဟာဆရာက ေျပာခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္းအားျဖင့္ လူမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲေလေလ၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရေလေလ ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ဆုလာဘ္ႏွင့္ သရဖူကို ရရွိမည္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ ဘုရင္မ်ားအျဖစ္ စိုးစံရမည္ဟုလည္း သူက ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ခန႔္တြင္ ဤသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ဖတ္ရသည္။ “ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဘို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသ ဩဝါဒစာ ဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈) ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ ဧဝံေဂလိ သြားျဖန႔္ေဝဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္က အားအင္ အျပည့္ ရွိခဲ့ၿပီး၊ တစ္ႏွစ္မျပည့္မီတြင္ လူမ်ား ရာႏွင့္ခ်ီၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ ေျပာင္းလဲသူ အေရအတြက္က မ်ားလာသည္ႏွင့္အညီ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ လူ အေယာက္ ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ အသင္းေတာ္မ်ား ရာႏွင့္ခ်ီၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာမွန္သမွ် ကြၽန္ေတာ္က ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ မည္သည့္အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ သြားပါေစ၊ ထိုေနရာရွိ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလးေလးစားစား ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ၾကကာ ကြၽန္ေတာ္ သြားခ်င္သည့္ေနရာတိုင္းကို ကားႏွင့္ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ စားဖို႔အတြက္ အရသာရွိသည့္ အစားအစာမ်ားေကြၽးၿပီး ေနဖို႔အတြက္ ေကာင္းမြန္သည့္ေနရာ ေပးသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္ ခရီးစရိတ္မ်ားကိုလည္း ေပးၾကသည္။ ဤအရာမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေမြ႕လာခဲ့သည္။

တစ္ေန႔မွာ အထက္ပိုင္းအဆင့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အစည္းအေဝးေခၚၿပီး၊ သခင္ေယရႈက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္အျဖစ္ ျပန္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္ဟု ေဟာၾကားသည့္ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္း ဟုေခၚသည့္ ဂိုဏ္းဂဏတစ္ခု ယခု ရွိေနေၾကာင္းႏွင့္ သူတို႔၏ ေဒသနာမ်ားက အလြန္ျမင့္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာျပခဲ့သည္။ အသင္းေတာ္ရွိ လူမ်ားထဲက အသင္းသားေကာင္း အမ်ားႀကီးကို သူတို႔ ခိုးယူသြားၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသင္းေတာ္က တြဲဖက္ အမႈေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ အစ္ကိုဝမ္ႏွင့္ အစ္ကိုဝူတို႔ပင္ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံသြားၾကၿပီဆိုၿပီး သူမက ေျပာျပသည္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဤအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္အား လုံးဝ ျငင္းပယ္ခိုင္းၿပီး အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္း၏ ေဒသနာမ်ားကို နားေထာင္ေနသည့္ အျခားသူမ်ား တစ္ေယာက္တစ္ေလကို ေတြ႕ပါက၊ သူတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ထုတ္ပယ္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားခဲ့ရသည္။ ဤညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းစြာသိကြၽမ္းသည္။ သူတို႔က သမၼာက်မ္းစာကို ေကာင္းစြာေနာေက်ေနၿပီး သခင့္ကို စစ္မွန္စြာ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို သူတို႔ မည္သို႔မ်ားလက္ခံႏိုင္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ႏွစ္ကုန္ခါနီးသည့္အခါ ဤအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကို ႐ုတ္တရက္ အလည္အပတ္ ေရာက္လာၾကသည္။ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို လွည့္စားဖို႔လာျခင္း ျဖစ္မည္ကို စိုး႐ြံ႕ၿပီး သူတို႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ မဆုံးျဖတ္မီ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ တြန႔္ဆုတ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ေတာ့ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ သခင့္ကို ယုံၾကည္တယ္။ ဒီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ငါ့တံခါးေပါက္ကေန အေဝးကို ေမာင္းမထုတ္ႏိုင္ပါဘူး။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ သို႔ႏွင့္ သူတို႔ကို အထဲကို ႀကိဳဆိုလိုက္ေလသည္။ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို ၾကားရန္ ကြၽန္ေတာ္ အာ႐ုံစိုက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ လမ္းမွားေရာက္မွာေၾကာက္ၿပီး စစ္မွန္သည့္လမ္းကို ရွာေဖြဖို႔၊ စုံစမ္းေလ့လာဖို႔ မျငင္းပယ္သင့္ေၾကာင္း ၎တို႔က ေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူတို႔က ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို ၾကားသည့္ ပညာရွိသတို႔သမီးတစ္ေယာက္ မည္သို႔ ျဖစ္ရမည္၊ စစ္မွန္သည့္လမ္းႏွင့္ မွားယြင္းသည့္လမ္းတို႔ၾကား ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို မည္သို႔သိရမည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ ေျပာခဲ့သည့္အရာသည္ ဆန္းသစ္ၿပီး ဉာဏ္အလင္းရေစသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ လက္ခံယုံၾကည္သြားသည္။ သူတို႔ ျပန္သည့္အခ်ိန္မွာ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္ေပးရင္း၊ စာအုပ္ထဲမွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ားပါသည္ဟု ေျပာသည္၊ ၿပီးလွ်င္ စာအုပ္ကိုဖတ္ဖို႔ႏွင့္ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုရန္ ကြၽန္ေတာ္၏ အခြင့္အေရးကို မလြဲေစဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ သူတို႔ ထြက္သြားၿပီးသည့္သည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ လမ္းလြဲကို ပို႔ေဆာင္ျခင္း ခံရၿပီကိုလည္းေကာင္း၊ ဤအစ္ကိုမ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ထဲသို႔ ႀကိဳဆိုခဲ့ျခင္းအား အထက္ပိုင္းအဆင့္က ေခါင္းေဆာင္က သိသြားပါက၊ ကြၽန္ေတာ္ အသင္းေတာ္ကေန ထုတ္ပယ္ခံရမည္ကိုလည္းေကာင္း စတင္ စိုးရိမ္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေတာ့ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က တကယ္ကို ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈျဖစ္ေနၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ ငါက အဲဒါကို မေလ့လာမစုံစမ္းဘူးဆိုရင္၊ ငါက ဘုရားသခင္ကို ျငင္းပယ္ၿပီး အာခံတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္မသြားဘူးလား။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုအေတြးျဖင့္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို စူးစမ္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေန႔တိုင္း ဖတ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ အဆင့္သုံးဆင့္၊ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း နက္နဲမႈ၊ လူကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က သူ႔၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္း အမႈေတာ္ကို မည္သို႔လုပ္ေဆာင္သည္၊ ေခတ္မ်ားကို ဘုရားသခင္က မည္သို႔ အဆုံးသတ္သည္၊ ခရစ္ေတာ္၏ ႏိုင္ငံေတာ္က ကမာၻေျမေပၚမွာ မည္သို႔တည္သည္ စသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ့္ကို မိတ္သဟာယျပဳ ေပးၾကသည္။ သခင့္ကို ယုံၾကည္လာသည့္ ႏွစ္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္ ထိုကဲ့သို႔ တစ္ခါမွ် မၾကားဖူးခဲ့ပါ၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ ပိုၿပီး ၾကားရေလေလ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ၾသဇာအာဏာ ရွိၿပီး အစြမ္းထက္သည့္ ပုံေပၚေလေလ ျဖစ္ေပသည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္သည္ ျပန္ႂကြလာသည့္ သခင္ေယရႈ တကယ္ကို ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးသင့္သည္ဟု ပို၍ ပို၍ ခံစားလာရသည္။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲတမ္း ဒြိဟျဖစ္ေနသည္။ သင္းအုပ္ဆရာမ်ားႏွင့္ အႀကီးအကဲမ်ားက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ရႈတ္ခ်လာသည္မွာ ႏွစ္ခ်ီေနၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေစဘဲ၊ အသင္းေတာ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ပိတ္ဆို႔ျခင္းႏွင့္ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္း၏လမ္းကို လက္ခံသည့္သူတိုင္းကို ထုတ္ပယ္ျခင္းတို႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတို႔ႏွင့္ သေဘာတူခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံလိုက္ပါက၊ အသင္းေတာ္ရွိ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေအာက္မွ ယုံၾကည္သူ ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္က မည္သည့္အရာကို ေတြးထင္မည္နည္း။ သူတို႔အားလုံးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္ၿပီး အေရွ႕အရပ္မွလွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို လက္ခံပါက ေကာင္းမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔ရာတြင္ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ မလိုက္ပါက၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူတို႔ ေသခ်ာေပါက္ ျငင္းပယ္ၾကေပမည္။ ေန႔ေရာညပါ တရားေဟာၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ျခင္း၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရက လိုက္ဖမ္းခံရမည္ကို အရဲစြန႔္ခဲ့ရျခင္း၊ ကြၽန္ေတာ္၏ ေသြး၊ ေခြၽး၊ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ဤအသင္းေတာ္မ်ားကို တည္ေဆာက္လ်က္၊ ရာသီဥတု အမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ ကြၽန္ေတာ္ မည္သို႔ အျပင္ထြက္ခဲ့သည္ကို ေတြးမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ေနခဲ့သည့္ ေနရာကို ေရာက္ဖို႔၊ လူအမ်ားႀကီး၏ အထင္ႀကီးေလးစားျခင္းကို ခံရဖို႔ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္- ကြၽန္ေတာ္သည္ ယင္းတို႔အားလုံးကို မည္သို႔မ်ား အလြယ္တကူ စြန႔္ပစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔အျပင္ အသင္းေတာ္မွာရွိသည့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေအာက္က လူတိုင္းက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လွ်င္ပင္၊ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ႏိုင္ပါဦးမလား။ သို႔ေသာ္ ထို႔ေနာက္တြင္ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က တကယ္ကို ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈ ျဖစ္ၿပီး ငါက သူ႔ကို လက္မခံဘူးဆိုရင္၊ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ငါ့ရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ လြဲေခ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူးလား။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။ မည္သည့္အရာ လုပ္ရမည္ကို မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဘဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ထပ္ခါထပ္ခါ စဥ္းစားေနခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ကြၽန္ေတာ့္ မိန္းမေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ႐ုတ္တရက္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ အျမန္ေျပးလာၿပီး “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ နားေထာင္ၿပီးၿပီ၊ အဲဒါေတြက ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္လို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က တကယ္ကို ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ စူးစမ္းေလ့လာသင့္ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး လက္ခံသင့္တယ္။” ဟု သူမက ေျပာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္က “ငါ သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေလာက္ မ႐ိုးရွင္းဘူး။ ငါတို႔အသင္းေတာ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ တြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြက အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ စုံစမ္းခြင့္မျပဳဖို႔အတြက္ အသင္းေတာ္ကို ပိတ္ထားတာ။ ငါက သူတို႔လမ္းကို လက္ခံရင္ ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ျငင္းပယ္ၾကမွာပဲ။” ဟု စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသည္က ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေစၿပီး၊ သူမက “သခင့္ကို ကြၽန္မတို႔ ဒီႏွစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ယုံၾကည္လာတာ ဘာအတြက္လဲ။ ကြၽန္မတို႔ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်ီေဆာင္ခံရေအာင္လို႔ သခင္ႂကြလာတာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးလား။ အခု သခင္က ျပန္လာခဲ့ၿပီ။ ရွင္က ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီး သခင့္ကို ႀကိဳဆိုရဦးမွာပဲ။” ဟု ေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သူေျပာတာကို သေဘာတူေသာ္လည္း၊ စိတ္ထဲမွာမူ “မင္းရဲ႕ဟာက မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ိုးရွင္းတဲ့ စိတ္သက္သက္ပါပဲ။ ငါ့မွာက လူ ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္ကို ထည့္စဥ္းစားရေသးတယ္။ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလွ်ာက္လွမ္းမွ ျဖစ္မယ္။ ငါ နည္းနည္းထပ္ၿပီး စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္။” ဟု စဥ္းစားေနခဲ့သည္။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံဘဲ လအမ်ားႀကီး ၾကာသြားခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလအတြင္းတြင္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ အသင္းေတာ္က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕ဖို႔ မၾကာခဏလာသည္။ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၾကၿပီး၊ ဤသည္မွာ တကယ္ကို ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ ျဖစ္သည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားထဲကေန တကယ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခံစားလာပါသည္၊ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္၏ ရာထူးကို မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လက္ခံဖို႔ကို ေႏွာင့္ေႏွးေနေသးသည္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ၾကာေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနကို သတိျပဳမိခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုဘိုင္၊ အစ္ကိုေဆာင္းတို႔ႏွင့္ စုေဝးေနတုန္းမွာ အစ္ကိုေဆာင္းက သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကို ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္။ သူလည္း ယခင္က အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အသင္းေတာ္ တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ေလာက္ ဦးေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း သူက ေျပာခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ဧဝံေဂလိ ေဟာၾကားၿပီးသည့္ေနာက္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီး အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာသည့္ သခင္ေယရႈ ျဖစ္သည္ကို သူ ေသခ်ာလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ လက္ခံရမည့္အခ်ိန္က်ေတာ့ “ငါ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို လက္ခံလိုက္ရင္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဦးမွာလား။ လူမ်ား အမ်ားႀကီးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ဦးမွာလား။” ဟု စဥ္းစားလ်က္ သူ ေတြေဝသြားသည္။ အဲဒီေနာက္မွာ ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၂၁ အငယ္ ၃၃ ကေန ၄၁ တြင္ ပါသည့္ သခင္ေယရႈ၏ ပုံဥပမာျဖစ္သည့္ ေကာက္က်စ္သည့္ လယ္သမားအေၾကာင္းကို သူ သတိရသည္။ “အိမ္ရွင္တဦးသည္ စပ်စ္ဥယ်ာဥ္ကိုစိုက္ပ်ိဳး၍၊ ေစာင္ရန္း ကို လုပ္ၿပီးမွ စပ်စ္သီးနယ္ရာ က်င္းကိုတူးေလ၏။ မွီခိုရာလင့္စင္ကိုလည္းေဆာက္ေလ၏။ လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတို႔အား ဥယ်ာဥ္ကိုငွါး၍ အျခားေသာျပည္သို႔သြားေလ၏။ အသီးသီးခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ၊ အသီးကိုခံေစျခင္းငွါ ငယ္သားတို႔ကို ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ရွိရာသို႔ ေစ လႊတ္ေလ၏။ ထိုသူတို႔သည္ ငယ္သားမ်ားကို ဘမ္းၿပီးလွ်င္ တဦးကို႐ိုက္၍၊ တဦးကိုသတ္၍၊ တဦးကို ခဲႏွင့္ပစ္ၾက၏။ ေနာက္တဖန္ အရင္ထက္မ်ားေသာ အျခားငယ္သားတို႔ကို ေစလႊတ္ျပန္လွ်င္၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔သည္ ေရွ႕နည္းတူျပဳၾက၏။ ေနာက္ဆုံး၌ ဥယ်ာဥ္ရွင္က၊ ထိုသူတို႔သည္ငါ့သားကို အားနာၾကလိမ့္မည္ဟုဆို၍ မိမိသားကို ေစလြတ္ ေလ၏။ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔သည္ သားကိုျမင္လွ်င္ ဤသူသည္အေမြခံျဖစ္၏။ လာၾက၊ သူ႔ကိုသတ္၍ သူ၏ အေမြဥစၥာကို ယူၾကကုန္အံ့ဟု အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္၍၊ ဥယ်ာဥ္ရွင္၏သားကို ဘမ္းယူၿပီးမွ ဥယ်ာဥ္ျပင္သို႔ထုတ္၍ သတ္ပစ္ၾက၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဥယ်ာဥ္ရွင္သည္လာေသာအခါ၊ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္တို႔ကို အဘယ္သို႔ ျပဳမည္နည္းဟုေမးေတာ္ မူ၏။ ပရိသတ္တို႔ကလည္း ထိုလူဆိုးတို႔အား ဆိုးေသာဖ်က္ဆီးျခင္းကို စီရင္ပါလိမ့္မည္။ အသီးသီးခ်ိန္တြင္ အသီးကို ဆက္အံ့ေသာအျခားလူတို႔အား ထိုဥယ်ာဥ္ကို ငွါးပါလိမ့္မည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။” အစ္ကိုေဆာင္းက မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မိသည့္ သိသာေသာ ခံစားမႈကို မည္သို႔ ခံစားခဲ့ရသည္ကို ေျပာျပသည္။ သခင္က သူ၏သိုးေတာ္စုကို သူ႔ဆီကို အပ္ႏွံထားခဲ့ၿပီး ယခု သခင္က ျပန္ႂကြလာၿပီ။ သခင့္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဦးေဆာင္ရမည့္အစား သူက သခင့္၏ သိုးေတာ္စုကို လုယူၿပီး သခင့္ကို ျငင္းပယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေကာက္က်စ္သည့္ လယ္သမားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အတိအက် သူ ျပဳမူေနခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ သူက သခင့္ကို အာခံသည့္ ေကာက္က်စ္သည့္ အေစခံတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ “ငါ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္တာလား။ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အဲဒါကို ငါလုပ္တာလား။ ငါက ဘုရားသခင္ကို တကယ္ ယုံၾကည္သူလား။” ဟု သူ႔ကိုယ္သူ ေမးခဲ့သည္။ ဤအရာမ်ားကို စဥ္းစားမိေတာ့ သူ မ်ားစြာ ေနာင္တရမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ထံတြင္ သူ ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရခဲ့သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို သူ လက္ခံခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူ႔လက္ေအာက္က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးကို သူ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝခဲ့သည္။ သူ ဤမိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကားသည့္အခါ၊ အလြန္ ရွက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏ ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္ျဒပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္၊ ယင္းက တကယ္ကို ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္မွန္း သိေသာ္ျငားလည္း၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို လက္ခံရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း စူးစမ္းဖို႔ အခြင့္မေပးခဲ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္၏ သိုးမ်ားကို ဘုရားသခင္ထံ လႊဲေျပာင္းေပးဖို႔ ျငင္းဆန္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေကာက္က်စ္သည့္ အေစခံျဖစ္သည္။ က်ိန္ဆဲျခင္းခံၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းခံရသင့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ အသင္းေတာ္ကို မည္သို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ပိတ္ဆို႔ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အသင္းေတာ္မွာ ရွိသည့္ မည္သည့္သူတစ္ေယာက္ကမွ် အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္မခံခဲ့ေၾကာင္းတို႔ကို စဥ္းစားမိသည့္အခါ၊ “ငါသာ လက္ခံလိုက္ရင္ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလို မျဖစ္ဘူးလား။ ငါ့မ်က္ႏွာကို ဘယ္မွာ သြားျပလို႔ရမွာလဲ။ ငါက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံလိုက္တာကို ငါ့အသင္းေတာ္က လူေတြ ေတြ႕သြားရင္၊ ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ မုန္းၿပီးျငင္းပယ္ၾကမွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ငါ့မွာ ဘာမွ က်န္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။” ဟု ေတြးမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းကို လက္မခံသည္မွာ အေကာင္းဆုံးဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။

သုံးေလးရက္လာၾကာေတာ့ ထိုအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ အေရးကိစၥကို သူတို႔ကို ေျပာျပခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္က အလြန္ လွည့္စားတတ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ စကားကို ေဝ့ဝိုက္ကာ “ကြၽန္ေတာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ လူေတြကလည္း အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လာၾကတယ္ဆိုရင္၊ သူတို႔ကို ဘယ္သူ ဦးေဆာင္မလဲ။ အခုလိုမ်ိဳးပဲ ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ဒီတြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြပဲ ျဖစ္မွာလား။” ဟု သူတို႔ကို ေမးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ “ငါ သူတို႔ကို ေခါင္းေဆာင္ၿပီး စီမံရဦးမွာပဲ။” ဟု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အစ္ကိုဘိုင္က “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေရေလာင္းထိန္းေက်ာင္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အသင္းေတာ္မွာ ခရစ္ေတာ္နဲ႔ သမၼာတရားက အုပ္စိုးပါတယ္။ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဘယ္သူမဆို၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေရေလာင္းေပးႏိုင္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့ ဘယ္သူမဆို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရပၚတယ္။” ဟု ေျပာလ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္ေစခဲ့သည္။ “အစ္ကိုလည္း သမၼာတရားကို လိုက္စားရင္၊ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရႏိုင္ပါတယ္။ အသင္းေတာ္မွာ အမ်ိဳးအစားမတူတဲ့ တာဝန္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဧဝံေဂလိေဟာၾကားသူေတြ လူတိုင္းမွာ သူတို႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။ တာဝန္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ အေရးႀကီးတယ္၊ အေရးမႀကီးဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္ျဒပ္ ျမင့္တယ္ နိမ့္တယ္ဆိုတာက ကြဲျပားမႈ မရွိပါဘူး။ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ လူတိုင္းက ညီတူညီမွ် ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါက ဘာသာေရး ဂိုဏ္းဂဏေတြမွာ လုပ္တဲ့ပုံစံနဲ႔ လုံးဝ ကြဲျပားပါတယ္။” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။ အစ္ကိုဘိုင္ ေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားေထာင္ေလေလ၊ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ညႇိဳးက်လာသည့္အထိ ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ေလေလပင္ ျဖစ္ေလသည္။ “ဒါၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ငါ လူမ်ားအမ်ားႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။

အစ္ကိုေဆာင္းက ကြၽန္ေတာ္ မည္သို႔ခံစားေနရသည္ကို သတိျပဳမိၿပီး နိနေဝမင္းႀကီး အေတြ႕အႀကဳံကို ကြၽန္ေတာ့္ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးခဲ့သည္။ “နိနေဝမင္းႀကီးက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို အုပ္စိုးသူျဖစ္ပါတယ္။ ေယာနက နိနေဝၿမိဳ႕က ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရမယ္လို႔ေျပာၿပီး ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားတာကို သူ ၾကားတဲ့အခါမွာ သူ႔ပလႅင္ေပၚကေနဆင္းၿပီး တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ေစၿပီး ျပာနဲ႔ဖုံးေစခဲ့တယ္၊ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရဖို႔ ဒူးေထာက္ေစခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို သနားညႇာတာၿပီး ၿမိဳ႕ကို ခ်မ္းသာခြင့္ေပးခဲ့တယ္။” ဟု သူကေျပာသည္။ သူက ဆက္ၿပီး “အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သခင္ႂကြလာတာလို ႀကီးက်ယ္သည့္ျဖစ္ရပ္ကို အခု ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ နိနေဝမင္းႀကီးကို အတုယူၿပီး၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရဖို႔ ဦးမေဆာင္သင့္ဘူးလား။” ဟု ေျပာခဲ့သည္။ သူေျပာသည့္အရာက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို တကယ္ တို႔ထိခဲ့သည္။ သူေျပာသည္မွာ မွန္ေပသည္။ နိနေဝမင္းႀကီးက ႏိုင္ငံတစ္ခုကို အုပ္စိုးသူျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျမင့္မားသည့္ ရာထူးရွိသည့္သူတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္သူ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဝန္ခံသည္၊ ေနာင္တရႏိုင္သည္ဆိုလွ်င္၊ ကြၽန္ေတာ္က အဘယ့္ေၾကာင့္ မိမိ၏ဂုဏ္ျဒပ္ကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္မခံႏိုင္ရသနည္း။ အစ္ကိုေဆာင္းက “သခင္ေယရႈက သူ႔အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္တဲ့အခါမွာ ဖာရိရွဲေတြက သူတို႔ရဲ႕ ရာထူးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကို ကာကြယ္ခ်င္တာေၾကာင့္၊ ယုံၾကည္သူေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာထားၿပီး သခင္ေယရႈကို ဆန႔္က်င္ရႈတ္ခ်ဖို႔ သူတို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ သခင္ေယရႈက ‘လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာက်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ေကာင္း ကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကိုလူတို႔ေရွ႕မွာပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္းမဝင္၊ ဝင္လိုေသာသူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၂၃:၁၃)” လို႔ေျပာရင္း သူတို႔ကို ေဝဖန္ျပစ္တင္ခဲ့တယ္။ ဟု ဆက္ေျပာသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ “ဘုရားသခင္က သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပေနၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္မႈကို ေဆာင္႐ြက္ေနတာက ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္လာျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဧဝံေဂလိတရားျဖစ္ပါတယ္။ အစမွာ အစ္ကို႔ကိုေျပာတဲ့ အလိမ္အညာေတြကို အစ္ကို ယုံၾကည္ၿပီး အသင္းေတာ္ကို ပိတ္ဆို႔ရာမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ တားဆီးရင္း၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို သေဘာတူခဲ့တယ္။ ဒီလိုလုပ္တာက ဘုရားသခင္ကို အစ္ကို အာခံတာပဲ။ အခု အစ္ကိုက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူက ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈဆိုတာ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ၿပီ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ သခင္ျပန္ႂကြလာျခင္း သတင္းကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေျပာဖို႔ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျငင္းဆန္ေနၿပီး သူတို႔ေတြကို ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ကေန ပိတ္ဆို႔ထားရင္ အစ္ကိုက သိသိႀကီးနဲ႔ အမွားလုပ္ေနေပမဲ့၊ ေနာက္အမွားတစ္ခုကို ထပ္လုပ္မိေနတာပဲ။” ဟု သူက ေျပာသည္။ “ဒါဟာ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္တဲ့ မေကာင္းမႈႀကီးတစ္ခုျဖစ္မွာပဲ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က တားဆီးခဲ့လို႔ ကယ္တင္ခံရဖို႔ သူတို႔ အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံးသြားရရင္ ဒါက ေသြးေႂကြးတစ္ခု ျဖစ္မွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေသခဲ့ရင္ေတာင္၊ ဒီ အေႂကြးကို ျပန္ေပးဆပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ဘုရားေရွ႕ကို အစ္ကို ေခၚေဆာင္သြားရင္ သူတို႔က အစ္ကို႔ကို မမုန္း႐ုံတင္မကဘဲ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိတရားနဲ႔ ထာဝရအသက္ လမ္းခရီးကို သူတို႔ကို ေဝမွ်တဲ့အတြက္ သူတို႔က ေက်းဇူးတင္ၾကလိမ့္မယ္။” ဟု သူက ေျပာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ အစ္ကိုဘိုင္က အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား က်မ္းပိုဒ္ ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ျပသည္။ “ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိကို ခံယူၿပီး၊ လူသားတို႔ၾကား အမႈျပဳရန္ ႂကြလာေသာအခါ အားလုံးသည္ သူ႔ကို ရႈျမင္ၾကရၿပီး၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားၾကရကာ၊ သူ၏ လူ႔ဇာတိခႏၶာအတြင္းမွ ဘုရားသခင္ ျပဳေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ျမင္ၾကရ၏။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္၊ လူသား၏ အယူအဆအားလုံးသည္ အျမႇဳပ္ျဖစ္သြားသည္။ လူ႔ဇာတိ၌ ဘုရားသခင္ ေပၚထြန္းသည္ကို ျမင္ၿပီးေသာသူမ်ားအတြက္မူ၊ သူ႔ကို လိုလားစြာ နာခံၾကပါက၊ ၎တို႔ ရႈတ္ခ်ခံရလိမ့္မည္မဟုတ္၊ သူ႔ကို တမင္တကာ ဆန႔္က်င္ေသာသူတို႔မွာမူ ဘုရားသခင္၏ ရန္ဘက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ အႏၲိခရစ္မ်ား၊ ဘုရားသခင္ကို တမင္ ဆန႔္က်င္ေသာ ရန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို မသိေသာသူ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္) “ခမ္းနားသည့္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားထဲတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈၿပီး တစ္ေန႔လုံး အာဂုံေဆာင္ေသာသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္၏အမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ေပ။ ၎တို႔ထဲတြင္ တစ္ဦးမွ် ဘုရားသခင္ကို မသိႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔အားလုံးသည္ အသီးသီး ဘုရားသခင္ကို ဩဝါဒေပးရန္ အျမင့္တြင္ ရပ္တည္ၾကရင္း၊ အသုံးမက်ေသာသူ၊ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေအာင္လံကို သယ္ေဆာင္ေနသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္ကို တမင္ ဆန႔္က်င္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းကို အခိုင္အမာဆိုလ်က္၊ ၎တို႔သည္ လူ႔အသားကိုစားၿပီး လူ႔အေသြးကို ေသာက္ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူအားလုံးသည္ လူသား၏ ဝိညာဥ္ကို ဝါးမ်ိဳသည့္ နတ္ဆိုးမ်ား၊ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေျခလွမ္းရန္ ႀကိဳးစားေနသူတို႔၏ လမ္းတြင္ တမင္သက္သက္ တားဆီးေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၏ ဦးေသွ်ာင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြေသာသူတို႔ကို ပိတ္ဆို႔ေသာ ခလုတ္တံသင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ‘ေကာင္းမြန္သည့္ ဖြဲ႕စည္းမႈ’ ရွိပုံရၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရန္ လမ္းျပသည့္ အႏၲိခရစ္မ်ားသာျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္သို႔ သိၾကမည္နည္း။ ၎တို႔သည္ လူ႔ဝိညာဥ္မ်ားကို ဝါးမ်ိဳရန္ ရည္မွန္းခ်က္တြင္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားေသာ ရွင္သန္ေနသည့္ နတ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သည္ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက မည္ကဲ့သို႔သိမည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ကို မသိေသာသူ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္) ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားကို သူဖတ္ျပၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ေသာကေရာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ျဖတ္႐ိုက္ခံရၿပီး နီရဲသြားသလို ခံစားခဲ့ရသည္။ ေျမႀကီးက ကြဲထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်ိဳသြားေစခ်င္မိခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈက ျပန္ႂကြလာခဲ့ေၾကာင္း၊ သူသည္ သမၼာတရားမ်ားစြာကို ေဖာ္ျပေနၿပီး လူကို တရားစီရင္ၿပီး သန႔္စင္သည့္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္းတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္္၏ ရာထူးႏွင့္ စားဝတ္ေနေရးကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ သိုးမ်ား ဘုရားအသံေတာ္ကို ၾကားၿပီး သူ႔ထံသို႔ မသြားေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ အသင္းေတာ္ကို ပိတ္ဆို႔ခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ကာလမ်ားက သခင္ေယရႈကို ဆန႔္က်င္ခဲ့သည့္ ဖာရိရွဲမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ မည္သို႔မ်ားကြာျခားဦးမည္နည္း။ သခင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ သိုးထိန္းပါ။ ယခု သူ႔သိုးမ်ားကို သူ႔ဆီျပန္ေခၚဖို႔ သူ ျပန္လာခဲ့ၿပီ။ ဘုရားသခင္၏ သိုးမ်ားကို ဘုရားဆီ ျပန္လႊဲေပးရမည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏ ရာထူးကို ကာကြယ္ဖို႔ ယခု မည္သို႔မ်ား ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနေသးသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ က်ေရာက္လာသည့္အထိ ေစာင့္ျခင္း ျဖစ္ပါသလား။ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားသခင္ကို ဆက္ၿပီး အာခံ၍မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ၊ လူတိုင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းပယ္ၾကလွ်င္ပင္၊ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံရဦးမည္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဘုရားသခင္ဆီ လမ္းျပဦးေဆာင္ၿပီး ဘုရား၏ သိုးေတာ္စုကို ဘုရားသခင္ကို ျပန္ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္လူမ်ားကို ဧဝံေဂလိတရား စတင္ေဟာၾကားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လမ္းၫႊန္မႈႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အသင္းေတာ္က လူ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားသခင္၏ သိုးေတာ္စုကို ဘုရားေရွ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး စိတ္သက္သာရာရမိသည္။

ေျခာက္လၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ေနရာအမ်ားႀကီးမွ လူမ်ားက အသင္းေတာ္ကို ပိုပိုၿပီး ပါဝင္ပူးေပါင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ကို ေဒသမ်ားျဖင့္ ခြဲၿပီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က “အသင္းေတာ္ေတြကို ဘယ္လိုပဲ ခြဲခြဲ ငါ့ရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္မို႔ ငါက ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ အသင္းေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ငါ စီမံႏိုင္တယ္။ ျပႆနာမရွိဘူး။” ဟု ေတြးလ်က္၊ အရမ္း မာနေထာင္လႊားခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သုံးေလးရက္ ၾကာၿပီးေနာက္မွာ အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ရွိေနတုန္း အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ေရာက္လာၿပီး “အခုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိကို ျဖန႔္ေဝဖို႔ အခ်ိန္ပဲ။ တျခားေနရာေတြကိုသြားၿပီး ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝဖို႔အတြက္ သမၼာက်မ္းစာကို ေကာင္းေကာင္းသိၿပီး အစြမ္းအစရွိတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါ ေတာ္ေတာ္ကို အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္တစ္ခုပါ။ အစ္ကိုတို႔သုံးေယာက္ သြားဖို႔ ဆႏၵရွိမလား။” ဟု ေျပာသည္။ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က သူတို႔သြားမည္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ႏွင့္ေျပာၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က “ငါ့ရဲ႕ အရင္ ဂိုဏ္းခြဲမွာ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို စီမံခန႔္ခြဲရင္း၊ အသင္းေတာ္ေတြကို ငါ ႏွစ္ခ်ီၿပီး ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ အခု ငါက ဧဝံေဂလိေဟာတာကို ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ငါ့လက္ေအာက္က တြဲဖက္အမႈေဆာင္တခ်ိဳ႕က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီ။ ငါ့မ်က္ႏွာကို ဘယ္လို ျပႏိုင္မွာလဲ။ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။” ဟု မိမိဘာသာ ေတြးလ်က္ သိပ္ မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ႏွစ္မ်ား၊ မည္သည့္ေနရာကိုသြားသြား အထင္ႀကီးေလးစားခံရၿပီး ကိုးကြယ္ခံရျခင္းမ်ား၊ ကြၽန္ေတာ္ လိုခ်င္သည့္အရာတိုင္းျဖင့္ ျပဳစုံခံရျခင္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။ ယခု ကြၽန္ေတာ့္မွာ မည္သည့္အရာမွ်မရွိေတာ့ပါ၊ ဧဝံေဂလိ ထပ္ေဟာဖို႔အတြက္ ဒုကၡသြားခံရဦးမည္။ ကြၽန္ေတာ္ မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ အျခားသူမ်ားေရွ႕မွာ ျငင္းဖို႔က အလြန္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ္ တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္ႏွင့္ သေဘာတူခဲ့သည္။ “ငါ ဧဝံေဂလိကို ေကာင္းေကာင္းေဟာရမယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္သေ႐ြ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို အထင္ႀကီး ေလးစားေနဦးမွာပဲ။” ဟု မိမိဘာသာ စဥ္းစားမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စလုပ္ရသည့္အခါ ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ အမွန္တကယ္ ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သိပ္မၾကာမီတြင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္သစ္ကို လူ ၄၀၀ ေက်ာ္ လက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ မည္သည့္ေနရာကိုသြားသြား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက စိတ္တက္ႂကြစြာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႀကိဳဆိုၾကၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားၾကသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ ရာထူးက ေပးသည့္ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ ရွင္သန္ေနခဲ့ပါသည္။ ဧဝံေဂလိကို ျဖန႔္ေဝျခင္းအေပၚ ကြၽန္ေတာ့္၏ စိတ္ပါဝင္စားမႈက တိုးလာခဲ့ပါသည္။

၂၀၀၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွာ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝဖို႔အတြက္ အစ္ကိုလ်ဴႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပင္ကို ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ အစ္ကိုလ်ဴက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ၾကာၿပီး သမၼာတရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏ ကိုယ္ပိုင္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဖာေထးဖို႔ သူ၏အားသာခ်က္ကို ဆြဲယူႏိုင္သည္မွာ မည္မွ်ေကာင္းလိုက္ေလျခင္းဟု ေတြးလ်က္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။ တစ္ခါေတာ့ ဘာသာေရး ဂိုဏ္းတစ္ခုႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ လူတစ္စုကို ဧဝံေဂလိတရား ေဟာဖို႔ သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ သြားခဲ့ပါသည္။ သူတို႔က ဘာသာေရးအယူအဆ အခ်ိဳ႕ကို အၾကာႀကီးေျပာၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္၏ နားလည္မႈက အလြန္ နည္းေနေသာေၾကာင့္၊ ကူညီဖို႔ စိတ္ေလာေနေသာ္လည္း၊ မကူညီႏိုင္ခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အစ္ကိုလ်ဴက သူတို႔၏ အယူအဆမ်ားကို ေခ်ပဖို႔အတြက္ သူတို႔ကို စိတ္ေအးေအးထားၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္စြာ ေျပာဆိုလ်က္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ မိတ္သဟာယ ဖြဲ႕ေနသည့္ ထိုလူမ်ားက အစတြင္ လက္မခံၾကေသာ္လည္း၊ သူတို႔နားေထာင္ရင္းႏွင့္ အစ္ကိုလ်ဴေျပာတာက မွန္သည္ဆိုၿပီး ေသခ်ာလာၾကသည္မွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘာတူၿပီး ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သြားသည္ကို ျမင္လ်က္၊ အစ္ကိုလ်ဴအေပၚ မနာလိုျဖစ္ျခင္း၊ ေလးစားျခင္းတို႔ကို ခံစားမိသည္။ “အစ္ကိုလ်ဴက မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာ ေတာ္ေတာ္ရွင္းတယ္။ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားရင္ ငါ့၏အခန္းက႑က သူ႔ကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးတာပဲ ျဖစ္ေနမွာ၊ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြက သူက ငါ့ထက္သာတယ္ဆိုၿပီး ေျပာၾကမယ္။ ဒါဆို မျဖစ္ဘူး။ ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သမၼာတရားနဲ႔ျပင္ဆင္ၿပီး အစ္ကိုလ်ဴထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္” ဟု ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးသည့္ ေနာက္မွာ ဧဝံေဂလိျဖန႔္ေဝျခင္း သမၼာတရားမ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္လ်က္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မနက္ကေန ညအထိ စဖတ္ေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ဧဝံေဂလိ ပစ္မွတ္မ်ားႏွင့္ မည္သို႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမည္ကို သိႏိုင္ဖို႔၊ အနည္းဆုံးေတာ့ အစ္ကိုလ်ဴကဲ့သို႔ ေတာ္သည့္ပုံစံေပါက္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ အစာစားသည့္အခ်ိန္မ်ားမွာပင္ အစ္ကိုလ်ဴက မည္သို႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားသည္။

သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရသည္မွာ ထိုလူမ်ားအား ဧဝံေဂလိတရားေဟာဖို႔ ေနာက္တစ္ခါ သြားသည့္အခါမွာ သူတို႔က ေမးခြန္းအသစ္တခ်ိဳ႕ ထုတ္ေမးၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရွင္းလင္းသည့္ မိတ္သဟာယကို မေပးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာေနသည့္အရာကို သူတို႔က တကယ္တမ္း နားမလည္သည္ကို ေတြ႕ရလ်က္၊ အလြန္ ရွက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အစ္ကိုလ်ဴက အျမန္ ဝင္ေျပာခဲ့သည္။ သူတို႔က ရံဖန္ရံခါ ေခါင္းညိတ္လ်က္၊ သူ႔ကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္ၾကသည္။ အဆုံးက်ေတာ့ အားလုံးကို သူတို႔ ေကာင္းစြာ နားလည္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာမူ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အရွက္ရေအာင္လုပ္သည့္ေနရာမွာသာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ေျမႀကီးက ကြဲထြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုသာ မ်ိဳသြားေစခ်င္မိသည္။ “ငါက အစ္ကိုလ်ဴနဲ႔အတူ လာတာ။ ဒါေပမဲ့ ငါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယမျပဳႏိုင္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဘာမွ အသုံးမဝင္ဘူး။ သူဝင္လာၿပီး သူတို႔ျပႆနာကို ကူညီကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းဖို႔ သူ႔ကို လိုအပ္ေနတုန္းပဲ။ ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ သိကၡာနည္းနည္း ျပန္ဆယ္ဖို႔အတြက္ အစ္ကိုလ်ဴ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရာမွာ ခဏရပ္သြားတုန္း စကားနည္းနည္းေျပာဖို႔ အခြင့္ေကာင္း ယူမိသည္ကို မွတ္မိေသးသည္။ တစ္ရက္ၾကာၿပီးေနာက္ သူတို႔အားလုံး ဧဝံေဂလိကို လက္ခံသြားၾကသည္။ ဤသည္က ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေစေသာ္လည္း၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ဝမ္းနည္းစိတ္ပ်က္မိသည္။ သူတို႔ ဧဝံေဂလိကို လက္ခံၾကသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းမျပဳမူႏိုင္ခဲ့ဘူးဟု ကြၽန္ေတာ္ ခံစားခဲ့မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတကြ အစားစားၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ထိုလူသစ္မ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကသည္။ “ပုံမွန္ဆိုရင္ အစ္ကိုလ်ဴက ထင္ေပၚတဲ့သူပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါက အေရးမႀကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ သူတို႔ မထင္ၾကရေအာင္၊ ငါ့ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႕အႀကဳံကိုေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးကို ငါယူမွ ျဖစ္မယ္။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့သည့္ အလုပ္မ်ား၊ ကြၽန္ေတာ္ သည္းခံခဲ့သည့္ ဒုကၡမ်ား၊ လူ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ကို ဘုရားသခင္ဆီကို မည္သို႔ ျပန္ေခၚခဲ့သည္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ အဆက္မျပတ္ အၾကာႀကီး စတင္ေျပာဆိုေလသည္။ တကယ္ကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕က အံ့ၾသၾကသည္၊ အခ်ိဳ႕က ကြၽန္ေတာ့္ကို တေလးတစားႏွင့္ ၾကည့္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ကမူ အာ႐ုံစိုက္၍သာ နားေထာင္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးေနခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ တည့္တည့္မတ္မတ္ရပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈရွိရွိႏွင့္ ေျပာခဲ့ေလသည္။

ထိုေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခါ “ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ငါ သမၼာတရား ေတာ္ေတာ္နည္းပါးတာပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစ္ကိုလ်ဴနဲ႔ ရွာေဖြသင့္သလား။” ဟု ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ သို႔ရာတြင္ ထို႔ေနာက္ “ဒါကို အစ္ကိုလ်ဴႏွင့္ ငါရွာေဖြရင္ သူက ငါ့ထက္သာတယ္လို႔ ျပလိုက္သလို ျဖစ္မသြားဘူးလား။ ထားလိုက္ေတာ့။ ငါ လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ၿပီး သမၼာတရားႏွင့္ ျပင္ဆင္ေနေတာ့မယ္။ သူ႔ကို မေမးေတာ့ဘူး။” ဟု ဆိုၿပီး ေတြးမိသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဧဝံေဂလိေဟာဖို႔ ထပ္သြားသည့္အခါမွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက အစ္ကိုလ်ဴကို အလြန္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကိဳဆိုၾကသည္။ သူ႔ကို ဟိုအေၾကာင္း သည္အေၾကာင္း ေမးလ်က္၊ သူ႔နားမွာ စုေနၾကသည္။ ဤသည္က ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို စိတ္တိုေစၿပီး ေခါင္းကို ငိုက္စိုက္ခ်ကာ ေဘးတစ္ဘက္မွာ ရပ္ေနရင္း “အစ္ကိုလ်ဴက ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ မိတ္သဟာယကိုဖြဲ႕ေနတာ ငါ ဒီမွာရွိေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ။ ငါက သူမ်ားအျမင္မွာ လူပို တစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အၿမဲတမ္း ထင္ေပၚေနတာက သူပဲ၊ ဒီလို ဆက္သြားေနရင္ ဘယ္သူကမွ ငါ့ကို လုံးဝ အထင္ႀကီးမွာ မဟုတ္ဘူး။” ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ပုန္ကန္သည့္အေတြးက ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ေပၚလာသည္၊ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုလ်ဴႏွင့္ တကယ္ကို တာဝန္ဆက္ၿပီး မထမ္းေဆာင္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ဤအေတြးေပၚၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အစ္ကိုလ်ဴ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဧဝံေဂလိ သြားေဟာမည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေနသိပ္မေကာင္း၍ ေနရစ္ခဲ့ခ်င္သည္ဟု ေျပာလ်က္၊ ကြၽန္ေတာ္ ဆင္ေျခမ်ား စၿပီး ရွာလာသည္။ တစ္ခါတေလမွာ သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္သြားခဲ့လွ်င္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ခဲ့ပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးသည့္အခါက်မွ စိတ္မပါဘဲ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕သည္။ အဓိကမွာ ကြၽန္ေတာ္သူႏွင့္ အလုပ္ကို မလုပ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္ အၿမဲတမ္း ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ပဲအၿမဲတမ္း ႐ုန္းကန္ေနလ်က္၊ အဆုံး၌ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္လေက်ာ္ အတူတူလုပ္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ အေျခအေနက ပို၍ ေမွာင္မိုက္လာသည္၊ ပို၍ ဆိုးလာသည္၊ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္၏ေခါင္းထဲကို ေနာင္တက လုံးဝ ဝင္မလာခဲ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္သည္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ဆုံးမပဲ့ျပင္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေလသည္။

တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းကို သြားၿပီး ဧဝံေဂလိ မွ်ေဝခိုင္းသည္။ ဤသည္ကို ၾကားရသည့္အခါ၊ “ေနာက္ဆုံးေတာ့ ငါ အစ္ကိုလ်ဴနဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒါက ငါ့အရည္အခ်င္းကို ျပရမဲ့ အခ်ိန္ပဲ။ လူေတြကို ဧဝံေဂလိေဟာၾကားၿပီး ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ၊ အားလုံးက ငါ့ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္လာမွာ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ အထင္ႀကီးေလးစားၾကမွာပဲ။” ဟု ေတြးလ်က္၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မသိႏိုင္လိုက္သည့္အရာမွာမူ ထိုေနရာသို႔ သြားသည့္လမ္းတြင္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ ပါမလာျခင္းကို ရဲကေတြ႕သြားၿပီး ထြက္ေျပးလာသည့္ လူသတ္သမားကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြးထင္သြားၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းျပဖို႔ မည္မွ်ႀကိဳးစားပါေစ သူတို႔ နားမေထာင္ခဲ့ၾကပါ။ သုံးရက္ သုံးညအထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မည္သည့္အရာမွ် စားခြင့္မေပးသကဲ့သို႔ အိပ္ခြင့္လည္းမေပးဘဲ၊ သို႔မဟုတ္ ေရတစ္ငုံစာအျပည့္ ေသာက္ခြင့္ပင္ မေပးခဲ့ေပ။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းမွာ ေသြးမ်ားထြက္ၿပီး မ်က္လုံးမ်ား ေဖာေရာင္လာကာ ဖြင့္လို႔မရေတာ့သည့္အထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႐ိုက္ႏွက္ၾကသည္။ စုတ္ျပတ္သြားသည့္အထိ အ႐ိုက္ခံရသည္။ ခဏခဏ သတိေမ့သြားသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိေသးသည္။ ေသတာကမွ ေကာင္းခ်ီးခံစားရသည့္ သက္သာမႈ ျဖစ္ဦးမည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားမွာ ေတာ္ေတာ္ကို ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားရၿပီး ထိုနတ္ဆိုးမ်ားက အလြန္ ဆိုးယုတ္သည့္အတြက္ မုန္းတီးခဲ့သည္။ သူတို႔က ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္း မရွိေပ။ မည္သည့္သက္ေသအေထာက္အထားမွ်လည္း မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စစ္ေမးခံရသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဘုရားသခင္ကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ ဆုေတာင္းေနခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္သည္။ ဘုရားသခင္က ဤအရာအားလုံးကို ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ၊ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အရာမ်ားမွ ကြၽန္ေတာ္ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး သင္ယူရမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စၿပီး ဆင္ျခင္သုံးသပ္ခဲ့သည္။ “ဘာလို႔ ဒါေတြက ငါ့အေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာလဲ။” ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္က စိတ္ထဲေပၚလာသည္။ “ဤနည္းလမ္းျဖင့္ သင္ရွာေဖြေလေလ ရိတ္သိမ္းမႈ နည္းေလေလ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အဆင့္အတန္းအတြက္ လူတစ္ဦး၏ အလိုဆႏၵ ႀကီးမားေလေလ၊ ၎တို႔အား ပို၍ျပင္းထန္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ လိုေလေလ ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ ႀကီးမားေသာ စစ္ေဆးျခင္းကို ႀကဳံရေလေလျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အသုံးမက်ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဤအရာမ်ားကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား လက္လႊတ္ရန္အလို႔ငွာ ၎တို႔အား လုံေလာက္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး တရားစီရင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္တို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ လိုက္စားပါက၊ မည္သည့္ အရာကိုမွ် ရိတ္သိမ္းရမည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္ေတြးေတာရင္းႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္၏လိုအင္ဆႏၵက မည္မွ် ႀကီးမားသည္ကို သတိျပဳမိခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုလ်ဴႏွင့္ ဧဝံေဂလိေဟာၾကားရင္း ကုန္ဆုံးခဲ့သည့္အခ်ိန္မ်ားကို ျပန္ေတြးေတာမိသည္။ သူက ေကာင္းမြန္သည့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး လူတိုင္းက သူ႔ကို ေလးေလးစားစား ၾကည့္ေနၾကတာကို ျမင္ရသည့္အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္ မနာလိုျဖစ္လာၿပီး မည္သူက ပိုေတာ္သည္ကို ၾကည့္ဖို႔ သူႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ်င္ခဲ့သည္။ လူအသစ္မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးေလးစားၿပီး ကိုးကြယ္ၾကေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ႂကြားဝါဖို႔အတြက္ လူသစ္မ်ား၏ေရွ႕တြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ေျပာခဲ့သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားထံမွ မည္သည့္ေလးစားမႈမွ ကြၽန္ေတာ္ မရသည့္အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး အတိုက္အခံလုပ္ခ်င္လာကာ၊ အစ္ကိုလ်ဴႏွင့္ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္၌ အေပၚယံပဲ လုပ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ မိမိတာဝန္ကို မေဆာင္႐ြက္ေနခဲ့ဘဲ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကို အျပန္အလွန္အားျဖင့္ရဖို႔ ယင္းကို အသုံးျပဳေနသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အလြန္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ေကာင္းေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားေနာက္ လိုက္ျခင္းမွလြဲၿပီး အျခားမည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ခဲ့ပါ။ ေမွာင္မိုက္ထဲကို နက္နက္နဲနဲ က်ေရာက္သြားေသာ္ျငားလည္း၊ ေနာင္တက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲကို မည္သည့္အခါမွ် ဝင္မလာခဲ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က အလြန္ ပုန္ကန္လိုစိတ္ ရွိခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္ေလေလ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းတီးေလေလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ထံသို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ “ခ်စ္လွစြာေသာ ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္မွာ ဂုဏ္ျဒပ္ကိုပဲ အၿမဲတမ္း လိုက္စားေလ့ရွိခဲ့ၿပီး ေက်ာ္ၾကားမႈနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ပဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒါကို မုန္းတီးလိုက္မလဲ။ အခု ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပစ္တင္ဆုံးမၿပီး ဆုံးမပဲ့ျပင္ေနပါၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေလးအနက္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြကို နာခံခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ခဲ့ရင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂုဏ္ျဒပ္ကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး သမၼာတရားကို အေလးအနက္ လိုက္စားခ်င္ပါတယ္။” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ နာခံၿပီး သင္ခန္းစာအခ်ိဳ႕ သင္ယူရရွိလိုက္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္က သူ႔၏ သနားညႇာတာမႈကို ျပခဲ့ပါသည္။ ရဲမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ မွတ္ပုံတင္ကို သူတို႔စက္ထဲမွာ ရွာေတြ႕သြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူသတ္သမား မဟုတ္သည္ကို သိသြားၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခါ၊ က်န္းမာေရးစစ္ဖို႔ ေဆး႐ုံသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ညာဘက္ေျခေထာက္က က်ိဳးေနၿပီး နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းလည္း က်ိဳးေနသည္။ ေနာက္သုံးေလးလမွာ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မွာ အားျပန္ျပည့္လာေအာင္ အနားယူေနရင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စားေသာက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္သည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ “သင္တို႔ ရွာေဖြရာတြင္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၌ မ်ားစြာေသာ အယူအဆမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အနာဂတ္မ်ား ရွိၾကသည္။ လက္ရွိအမႈမွာ ရာထူးအဆင့္အတန္းအေပၚ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈႏွင့္ သင္တို႔၏ လြန္ကဲေသာ အလိုဆႏၵမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အယူအဆမ်ား အားလုံးသည္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ဂႏၲဝင္ ကိုယ္စားျပဳခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ ဤအရာမ်ား တည္ရွိေနရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ စာတန္၏ အဆိပ္အေတာက္သည္ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားအား အၿမဲတေစ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး လူတို႔သည္ စာတန္၏ ဤစုံစမ္းေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ားကို အၿမဲတေစ မဖယ္ရွား ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အျပစ္တရားၾကားတြင္ အသက္ရွင္ေနၾကေသာ္လည္း၊ ၎အား အျပစ္ဟု မယုံၾကည္ၾက သကဲ့သို႔၊ ၎တို႔သည္၊ ‘ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ငါတို႔အေပၚ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာမ်ားကိုေပးၿပီး ငါတို႔အတြက္ အရာခပ္သိမ္းကို သင့္ေတာ္သလို စီစဥ္ေပးရမည္။ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ကာ ငါတို႔၌ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ေသာ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အနာဂတ္တစ္ခု ရွိရမည္။ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အတြက္ သူသည္ ငါတို႔အား အကန႔္အသတ္မရွိေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေပးကို ေပးရမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ၎ကို ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းဟု ေခၚလိမ့္မည္ မဟုတ္’ ဟူ၍ ယုံၾကည္ ၾကေသးသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ရန္အတြက္ အမွီျပဳခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ၎တို႔ သစၥာေဖာက္ေသာ သူမ်ား၊ သူရဲေဘာေၾကာင္ေသာသူမ်ား ႏွင့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာသူမ်ား ျဖစ္လာသည္အထိ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစခဲ့သည္။ ၎တို႔၌ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားႏွင့္ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ၾကသည္သာမက ၎တို႔သည္ ေလာဘႀကီးလာၾကၿပီး၊ ေမာက္မာလာၾကကာ၊ တစ္ဇြတ္ထိုး လုပ္လာၾကေလသည္။ ၎တို႔၌ အတၱကို ေက်ာ္လြန္ေသာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုတစ္ေလ လုံးဝကင္းမဲ့ေနၿပီး ထိုမွ်မက ၎တို႔၌ ဤေမွာင္မိုက္ လႊမ္းမိုးမႈမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ သတၱိ အနည္းငယ္ပင္ မရွိၾကေခ်။ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား ႏွင့္ အသက္တာမ်ားသည္ ပုပ္သိုးလြန္းသည္မွာ ဘုရားသခင္ အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားမွာ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ အက်ည္းတန္ ေနေသးသည္သာမက ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္း အေၾကာင္း ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားကို လူတို႔ ေျပာၾကသည့္အခါ ၎မွာ တကယ္ပင္ နားမခံႏိုင္စရာ ျဖစ္သည္။ လူအားလုံးသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္ၾကသည္၊ အစြမ္းအစမရွိ၊ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္သာမက ခိုင္ခံ့ျခင္းလည္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အေမွာင္စြမ္းအားမ်ားကို ႐ြံရွာျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ အလင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္း မရွိၾက၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရမည့္အစား ၎တို႔ကို ထုတ္ပစ္ရန္အတြက္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ သင္တို႔၏ လက္ရွိအေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားမွာ ‘ငါသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္ အတြက္ ငါ့အား ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကိုသာ သြန္းေလာင္း ေပးသင့္ၿပီး ငါ၏ အဆင့္အတန္းသည္ မည္သည့္အခါမွ် က်ဆင္းျခင္း မရွိမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ၎သည္ မယုံၾကည္သူမ်ား၏ အဆင့္အတန္းထက္ ပို၍ ျမင့္မားသည္မွာ ေသခ်ာေစသင့္သည္။’ ဟူ၍ ဤကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔သည္ ထိုကဲ့သို႔ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ိဳးကို တစ္ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ႏွစ္သာမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သင္တို႔အထဲ၌ သိုထားၾကေလၿပီ။ သင္တို႔၏ အလဲအလွယ္ သေဘာေတြးေခၚပုံသည္ အလြန္အကြၽံ တိုးတက္လ်က္ရွိသည္။ သင္တို႔သည္ ယေန႔ ဤအဆင့္သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ တစ္ေန႔ သင္၏ အဆင့္အတန္း ဆုံးရႈံးသြားကာ သင္၏နာမည္ ပ်က္စီးသြားမည္ကို ႀကီးမားစြာပူပင္၍၊ သင္တို႔သည္ အဆင့္အတန္းကို လက္မလႊတ္ေသးဘဲ၊ ၎ကို ေန႔စဥ္ စုံစမ္းေမးျမန္းရန္ႏွင့္ ေလ့လာရန္ အၿမဲတေစ ႐ုန္းကန္သည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလိုေသာဆႏၵကို မည္သည့္အခါမွ် ေဘးဖယ္ထားခဲ့ျခင္း မရွိၾကေပ။...သင္တို႔၏ တက္လမ္းမ်ားႏွင့္ ကံၾကမၼာကို ေဘးဖယ္ထားဖို႔ သင္တို႔အတြက္ ခက္ေပသည္။ ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အမႈ၏ ဤအဆင့္ကို သိနားလည္မႈအခ်ိဳ႕ ရရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈကို သင္တို႔ ေဘးမဖယ္ထားၾကေသး။ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသည့္အခါ သင္တို႔ ေကာင္းစြာ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း နိမ့္သည့္အခါ သင္တို႔ မႀကိဳးစား ၾကေတာ့ေပ။ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာမ်ားမွာ သင္တို႔၏ စိတ္ထဲ၌ အၿမဲရွိေနသည္။ လူအမ်ားစုသည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းမွ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မဖယ္ရွားႏိုင္ၾကပါသနည္း။ အေျဖမွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ တက္လမ္းမ်ားေၾကာင့္ အၿမဲတေစ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း)

ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဓမၼသီခ်င္းကိုလည္း ကြၽန္ုပ္ နားေထာင္ခဲ့၏။ “လူသားသည္ ဇာတိပကတိအလယ္တြင္ အသက္ရွင္သည္၊ ယင္းမွာ သူသည္ လူ႔ငရဲတြင္ အသက္ရွင္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ မရွိဘဲ၊ လူသားသည္ စာတန္ေလာက္ ညစ္ညဴးေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔မွာ လူသား၏ အေကာင္းဆုံးေသာ ကြယ္ကာမႈႏွင့္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေက်းဇူးေတာ္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္သာ၊ လူသားသည္ ႏိုးထႏိုင္ၿပီး ဇာတိပကတိကို မုန္းႏိုင္မည္၊ စာတန္ကို မုန္းႏိုင္မည္။ ဘုရားသခင္၏ တင္းက်ပ္ေသာ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းသည္ စာတန္၏ စြမ္းအားမွ လူသားကို လြတ္ေျမာက္ေစသည္၊ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ကမာၻငယ္ေလးထဲမွ သူ႔ကို လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ အလင္းတြင္ သူ႔ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးသည္။ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ကယ္တင္ျခင္း မရွိေပ။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ “ဘုရား၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းသည္ လူတို႔၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အလင္းျဖစ္၏က်ဴး”) ဤဓမၼေတးကို နားေထာင္ရင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ငိုမိသည္။ ဘုရားသခင္က တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမတာက လူကို မုန္းတီး၍မဟုတ္ဘဲ၊ လူကို ကယ္တင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္ကို လိုက္စားသည့္ ကြၽန္ေတာ့္၏ လြဲမွားသည့္အျမင္ကို သူ ျပဳျပင္ခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈ ရရွိျခင္းသည္ သင္၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္လာသည္၊” “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏” ဆိုသည့္ ဆိုးယုတ္သည့္ အဆိပ္မ်ားႏွင့္အညီ အသက္ရွင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ရသမွ် အခြင့္အေရးတိုင္းမွာ သူမ်ားထက္ ထင္ေပၚခ်င္ခဲ့ၿပီး ယင္းကို အိပ္မက္ပင္ မက္ခဲ့သည္။ သခင့္ကို စတင္ ယုံၾကည္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးေလးစားၿပီး ကိုးကြယ္ၾကဖို႔အလို႔ငွာ ျမင့္မားသည့္ ဂုဏ္ျဒပ္ရဖို႔အတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ားလုပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံခဲ့သည္။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဘုရင္တစ္ပါးကဲ့သို႔ပင္ စိုးစံခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားမွာ အကန႔္အသတ္ မရွိခဲ့ပါ။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ဧဝံေဂလိတရားကို ၾကားသည့္အခါ၊ သခင္ႂကြလာခဲ့ၿပီကို ကြၽန္ေတာ္ သိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္ေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးကို မစြန႔္လႊတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လက္မခံခ်င္ခဲ့ဘဲ၊ ယုံၾကည္သူမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ထဲ မဝင္ေရာက္ဖို႔ တားဆီးသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ အေစခံတစ္ဦး ျဖစ္လာလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့သည္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံခဲ့ၿပီးကတည္းက လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္တာကာလမွာ အျပင္ပန္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးကို စြန႔္လႊတ္ခဲ့သည့္ပုံစံရွိေသာ္လည္း၊ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးက ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိေနခဲ့ဆဲသာ ျဖစ္ေလသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလးစားၿပီး ကိုးကြယ္သည့္အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး တက္ႂကြမႈရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိသည့္အခါ၊ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ပ်က္သည္၊ မိမိ၏တာဝန္ကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ခံရဖို႔ မိမိ၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သူမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးေလးစားေအာင္ သူမ်ားထက္ ထင္ေပၚဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔အတြက္ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အရွက္မရွိ ဘုရားသခင္ကို အသုံးျပဳၿပီး သူ႔ကို လိမ္လည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားကို အာခံေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူ႔သဘာဝ သို႔မဟုတ္ အသိစိတ္ စိုးစဥ္းမွ် မရွိဘဲ၊ ပို၍ ပို၍ မာနေထာင္လႊားခဲ့ကာ ဤဆိုးယုတ္သည့္အဆိပ္မ်ားႏွင့္ ရွင္သန္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္ျခင္း၊ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းမ်ား၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ပါက၊ ကြၽန္ေတာ္က စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို မည္မွ် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံထားရသည္ကို၊ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ကြၽန္ေတာ္၏ လိုအင္ဆႏၵက မည္မွ်ႀကီးသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ လုံးဝ သတိျပဳမိမည္ မဟုတ္ေပ။ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ပို၍ပို၍ အငမ္းမရျဖစ္လာၿပီး ပို၍ပို၍ စာရိတၱပ်က္ျပားလာမည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆဲျခင္းႏွင့္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံရမည္။ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို လုပ္ပါေစ တရားစီရင္ျခင္းျဖစ္ေစ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းျဖစ္ေစ၊ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းျဖစ္ေစ၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းျဖစ္ေစ အားလုံးက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္သည္ကို ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္ အသိအမွတ္ျပဳလာခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ ဤသည္ကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ရပါသည္။ “ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္သည္ လူအား သူ၏ နဂိုမူလ တာဝန္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းကို ျပန္ရရန္ ေတာင္းဆိုဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္ ဘုရားသခင္အား ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေဘာင္မေက်ာ္သင့္သကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ သူ၏ တာဝန္အား ထမ္းေဆာင္ျခင္းမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္သင့္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္) “ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးအေနႏွင့္ လူသည္လည္း လူ၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ သူသည္ အရာခပ္သိမ္း၏ အရွင္ သို႔မဟုတ္ အေစာင့္ျဖစ္ေနေစကာမူ၊ အရာခပ္သိမ္းအလယ္တြင္ လူ၏ အဆင့္အတန္းသည္ မည္မွ်ျမင့္မားေစကာမူ၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္ရွိ ေသးႏုပ္ေသာ လူသားတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ၿပီး၊ အေရးမပါေသာ လူသားတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦးထက္ မပိုသကဲ့သို႔၊ သူသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဘုရားသခင္၏ အထက္တြင္ ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူ၏ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ထိုက္တန္သည့္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါ တစ္ဦးအေနႏွင့္၊ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ၿပီး၊ အျခားမည္သည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမွ် မျပဳဘဲ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပသည္။ ဘုရားသခင္အား ခ်စ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာသူတို႔သည္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးအျမတ္မ်ား ကိုမွ် မရွာေဖြသင့္ေပ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေတာင့္တသည့္အရာမ်ားကို မရွာေဖြသင့္ေပ။ ဤသည္မွာ လိုက္စားျခင္း၏ အမွန္ကန္ဆုံးေသာ နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ သင္ ေဖြရွာေသာ အရာသည္ သမၼာတရားျဖစ္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာအရာသည္ သမၼာတရား ျဖစ္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္ ႀကိဳးပမ္းရရွိေသာ အရာသည္ သင္၏ စိတ္သေဘာထားထဲ ေျပာင္းလဲျခင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါက၊ သင္ နင္းေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သင္ေဖြရွာသည့္ အရာသည္ ဇာတိပကတိ၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ သင္လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ေသာ အရာသည္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမွန္တရား ျဖစ္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ သင္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ရွိသည့္ ဘုရားသခင္ကို လုံးဝ နာခံျခင္း မရွိဘဲ၊ မေရရာမႈ၌ သင္ အသက္ရွင္ဆဲ ျဖစ္ပါက၊ သင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္ ရႈံးနိမ့္မႈ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည့္အတြက္၊ သင္ ေဖြရွာေသာ အရာသည္ သင့္ကို ငရဲသို႔ ဧကန္မုခ် ေခၚေဆာင္ သြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ စုံလင္ေစျခင္း ခံရမည္ သို႔မဟုတ္ သုတ္သင္ပယ္ရွင္းျခင္း ခံရမည္မွာ သင္ကိုယ္တိုင္၏ လိုက္စားျခင္းအေပၚ မူတည္သည္၊ ယင္းမွာ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူ ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္ဟုလည္း ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္သည္ မိမိ၏ သင့္ေတာ္သည့္ေနရာကို ယူသင့္သည့္၊ ဘုရားကို ခ်စ္ဖို႔ အားထုတ္သင့္သည့္ ဘုရားကို နာခံသင့္သည့္၊ ကြၽန္ေတာ့္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကို စြန႔္ပစ္သင့္ၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္သင့္သည့္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ကို နားလည္ခဲ့ပါသည္။ ဤသည္ကသာ မွန္ကန္သည့္ လိုက္စားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လူတစ္ေယာက္က ကယ္တင္ျခင္းကို ရယူၿပီး စုံလင္ခံရျခင္း ရွိမရွိက သူတို႔၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိမရွိဆိုတာႏွင့္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္သည္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္က မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ၾကည့္သည္မွာ သူတို႔၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈႏွင့္ နာခံမႈ၊ သူတို႔ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း ရွိမရွိ၊ သူတို႔၏ အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္း ရွိမရွိကို ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ “ေနာင္အခ်ိန္မွာ ဘာတာဝန္ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ ထမ္းေဆာင္ရပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဂုဏ္ျဒပ္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားကို အေလးအနက္ လိုက္စားၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။” ႏွစ္လေက်ာ္ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဒဏ္ရာမ်ားက စတင္ သက္သာလာၿပီး ထပ္ၿပီး ဧဝံေဂလိေဟာၾကားဖို႔အတြက္ အျပင္ထြက္လာႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေျပာင္းလဲသြားတာက ကြၽန္ေတာ္က ဂုဏ္ျဒပ္မရွိဘူးလို႔ မခံစားရေတာ့ျခင္း၊ သူမ်ားႏွင့္ အလုပ္လုပ္သည့္အခါမွာ အေတာ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ မယွဥ္ၿပိဳင္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းသက္သက္ႏွင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားသခင္၏ ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းကို ခံရသည္ဟု ခံစားရပါသည္။

ႏွစ္ေတြကုန္ဆုံးသြားခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ဂုဏ္ျဒပ္၏ အခ်ည္အေႏွာင္မ်ားႏွင့္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္မ်ားကေန လြတ္ကင္းၿပီဟု ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က အေျခအေနသစ္တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ စီစဥ္ခဲ့သည့္အခါ၊ ဂုဏ္ျဒပ္ကို မက္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဆႏၵက အက်ည္းတန္စြာ ေခါင္းေထာင္လာျပန္သည္။ ယင္းမွာ ၂၀၁၂ခုႏွစ္ ေဆာင္းရာသီ ျဖစ္သည္။ ရဲမ်ားက ခရစ္ယာန္မ်ားကို အ႐ူးအမူး ဖမ္းဆီးေနၿပီး ယင္းမွာ အလြန္ဆိုး႐ြားသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သင္းေထာက္မ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာမွာ အစည္းအေဝးတစ္ခု လုပ္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အားလပ္ခ်ိန္ အခ်ိဳ႕ရွိေနသည္ကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က ျမင္ေတာ့ လမ္းေထာင့္မွာ သြားရပ္ၿပီး ကင္းေစာင့္အေနႏွင့္ လုပ္ခိုင္းသည္။ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို မေက်နပ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ၏ လုံၿခဳံေရးကို ထည့္တြက္ၿပီး သေဘာတူခဲ့ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္က ထြက္သြားသည့္အခါမွာ မိမိဘာသာ စဥ္းစားလိုက္သည္။ “ငါက ႏွစ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အျပင္မွာ အၿမဲတမ္း ဧဝံေဂလိေဟာခဲ့တယ္။ ဒီေအာက္က်တဲ့ ကင္းေစာင့္အလုပ္ လုပ္ဖို႔အတြက္ သာမန္ ယုံၾကည္သူေတြကို ရွာတာ ပိုေကာင္းတယ္။ ဘာလို႔ ငါက လုပ္ရမွာလဲ။ ငါက အျပင္မွာ အႏၲရာယ္ကို စြန႔္စားရင္း ေအးေနတုန္းမွာ နင္တို႔အားလုံးကက်ေတာ့ ဒီထဲမွာ အစည္းအေဝး လုပ္ေနၾကတယ္။ ဒါ ငါ့မွာ ဂုဏ္ျဒပ္မရွိလို႔ မဟုတ္လား။ ငါသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ ဒီလိုမ်ိဳး အေစာင့္တာဝန္ကို လုပ္ရမွာမဟုတ္ဘူး။” ဂုဏ္ျဒပ္ကိုမက္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵ အက်င့္ေဟာင္းေတြ ျပန္ထလာျပန္ၿပီဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သတိျပဳမိတာေၾကာင့္၊ “ခ်စ္ခင္ရေသာ ဘုရားသခင္ အခု ကြၽန္ေတာ္ ဒီေအာက္က်တဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမွာျဖစ္ၿပီး ဂုဏ္ျဒပ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ ဆႏၵက ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ အို ဘုရားသခင္၊ ဂုဏ္ျဒပ္၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ကြၽန္ေတာ္ထပ္ၿပီး မခံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဂုဏ္ျဒပ္ရဲ႕ အခ်ည္အေႏွာင္ေတြနဲ႔ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လမ္းၫႊန္ေတာ္မူပါ။” ဟု ေျပာရင္း၊ ဘုရားသခင္ကို အျမန္ ဆုေတာင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲက ဤအပိုဒ္ကို ဖတ္ရပါသည္။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ေပါလုကို အထူးသျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျပင္ထြက္၍ ေဟာေျပာျခင္းႏွင့္ အမႈျပဳျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ စုေဝးပြဲမ်ား တက္ေရာက္ၿပီး ေဟာေျပာျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္၊ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ သူတို႔ကို နားေထာင္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ေနသည့္၊ သူတို႔ကို ဗဟိုျပဳေနသည့္ သူမ်ားကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အျခားသူမ်ား၏စိတ္ထဲ၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိလိုၾကၿပီး အျခားသူမ်ားက သူတို႔ ျပသသည့္ ပုံရိပ္ကို တန္ဖိုးထားရွိသည့္အခါ သေဘာက်ၾကသည္။ ဤအျပဳအမူမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ သဘာဝဗီဇမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကပါစို႔- ၎တို႔၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ အကယ္၍ ထိုသူသည္ ဤကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ ျပဳမူပါက သူတို႔သည္ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျပသရန္ လုံေလာက္၏။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို လုံးဝ မကိုးကြယ္ေပ။ ျမင့္မားေသာ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ကို သူရွာေဖြၿပီး၊ အျခားသူမ်ားအေပၚ ၾသဇာအာဏာ ရွိလိုကာ ထိုသူမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္လိုၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္မ်ားထဲ၌ ဂုဏ္ရွိလိုသည္။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ စံနမူနာ ပုံရိပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ပိုမိုေပၚလြင္ေနသည့္ ၎တို႔ သဘာဝဗီဇ၏ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ားမွာ ေမာက္မာမႈႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရန္ မလိုလားမႈႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကို ခံလိုမႈတို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ သဘာဝဗီဇထဲသို႔ အလြန္ရွင္းလင္းေသာ အျမင္ကို သင့္အား ေပးႏိုင္ေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူ႔သဘာဝကို သိရွိရန္ နည္းလမ္း”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း ရာထူးႀကီးမ်ားေနာက္ကို လိုက္ေနသည္၊ အျခားသူမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို အၿမဲတမ္း အထင္ႀကီးေလးစားေစခ်င္ၿပီး ကိုးကြယ္ေစခ်င္ေနသည္ကို သတိျပဳမိခဲ့ပါသည္။ အျခားလူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနရာတစ္ခုရွိခ်င္ခဲ့သည္။ တကယ့္အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာေတာ့ ဤသည္မွာ အျခားလူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ သိမ္းပိုက္ခ်င္သည္ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူမ်ားကိုရဖို႔ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏ သဘာဝက အလြန္ မာနေထာင္လႊားပါသည္။ ေပါလုက အၿမဲတမ္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံကာ၊ သူမ်ား သူ႔ကို ေလးစားၿပီး ကိုးကြယ္ေအာင္ မည္သို႔လုပ္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူက ေျပာသည္။ “အသက္ရွင္သည္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္၏။ ေသလွ်င္မူကား၊ သာ၍အက်ိဳးရွိ၏။” (ဖိလိပၸိ ၾသဝါဒစာ ၁:၂၁) ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုက သူ႔ကို ေလးစားၾကည္ညိဳၿပီး ကိုးကြယ္ၾကသည္မွာ လူမ်ား၏ ႏွလုံးသားထဲမွာရွိသည့္ သူ႔ေနရာက သခင္ေယရႈထက္ ေက်ာ္လြန္သြားသည့္အထိပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေတာၿပီး လိုက္စားေနသည့္အရာမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပါလုႏွင့္ မတူေစဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ကို ဘုရားသခင္ကို အာခံသည့္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူမ်ားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာခဲ့သည္။ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရသင့္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ဘုရားသခင္က လူမ်ားကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယုံၾကည္လာသည့္ ဤႏွစ္မ်ားအားလုံးမွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔ မည္သည့္ အားထုတ္မႈမွ မလုပ္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဘုရားသခင္ကို နာခံၿပီး ကိုးကြယ္သည့္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔အတြက္ လုံးဝ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ထိုအစား ဂုဏ္ျဒပ္ ေနာက္လိုက္သည့္ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္၏ အေတြးမ်ား၊ အားအင္မ်ားအားလုံးကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဤအတိုင္းသာ ဆက္သြားပါက၊ ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆဲျခင္း၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံရမည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ မိုက္မဲခဲ့ေလခ်င္း။

ထို႔ေနာက္မွာ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ရသည္။ “လူမ်ားသည္ ဝါႂကြားစရာ အေၾကာင္းမရွိေသာ ဖန္ဆင္းခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ သင္တို႔သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ထမ္း႐ြက္ရမည္။ သင္တို႔အေပၚ အျခားေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား မရွိေပ။ သင္တို႔သည္- ‘အို ဘုရားသခင္။ ကြၽန္ုပ္၌ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ုပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယခု သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္ပါက ၎မွာ ကိုယ္ေတာ္၏ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါက ကိုယ္ေတာ္၏ စီမံေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ ရွိပါ၏။ ကြၽန္ုပ္၌ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိသကဲ့သို႔ ညည္းတြားစရာအေၾကာင္း တစ္စုံတစ္ရာ မရွိပါ။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဤႏိုင္ငံႏွင့္ ဤလူမ်ိဳးအၾကားတြင္ ေမြးဖြားလာမည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္၏စီမံမႈအတြင္း ရွိျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္သင့္သမွ်မွာ ကိုယ္ေတာ္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ အႂကြင္းမဲ့ နာခံဖို႔ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကိုယ္ေတာ္ စီမံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ကြၽန္ုပ္သည္ အဆင့္အတန္းအေပၚ အာ႐ုံမစိုက္ပါ၊ အမွန္မွာေတာ့ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္အား အဆုံးမဲ့ေသာ တြင္းနက္၊ ကန႔္ႏွင့္ေရာေသာ မီးအိုင္ထဲသို႔ ထည့္လွ်င္လည္း ကြၽန္ုပ္သည္ ဘာမွ်မဟုတ္ဘဲ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အသုံးျပဳပါက ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို စုံလင္ေစလွ်င္၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါေသး၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို စုံလင္ေစျခင္း မျပဳလွ်င္လည္း၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးထက္ မပိုျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ့္အား ဆက္၍ ခ်စ္ေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္သခင္၏ ဖန္ဆင္းျခင္းကိုခံခဲ့ရေသာ ဘာမွ် မေျပာပေလာက္သည့္ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ဦးထက္ ဘာမွ်မပိုပါ၊ အဖန္ဆင္းခံ လူသားအားလုံးထဲမွ တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါ၏။ ကြၽန္ုပ္အား ဖန္ဆင္းခဲ့သူမွာ ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္ၿပီး ယခု ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽန္ုပ္အား ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုရွိသည့္ အတိုင္း ျပဳရန္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ တစ္ဖန္ ထားေတာ္မူ၏။ အရာခပ္သိမ္းသည္ ကိုယ္ေတာ္ စီမံၿပီးျဖစ္သည့္ အရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ တန္ဆာပလာႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ လိုလားပါ၏။ မည္သူမွ် ထိုအရာကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါ။ ခပ္သိမ္းေသာ အရာႏွင့္ အျဖစ္အပ်က္မွန္သမွ်သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ ရွိၾကပါ၏။’ ဟု ဆုေတာင္းသင့္သည္။ ရာထူးအဆင့္အတန္း အေပၚ သင္အာ႐ုံ မျပဳေတာ့မည့္အခ်ိန္ ေရာက္လာသည့္အခါ၊ သင္သည္ ထိုအရာမွ လြတ္ေျမာက္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ ယုံၾကည္ရဲရင့္စြာ ႀကိဳးစားႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မည္သည့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈမဆိုထံမွ လြတ္ေျမာက္လာႏိုင္ေပမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ လူတစ္ေယာက္က ျမင့္မားသည့္ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိပါက၊ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ျမႇင့္တင္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး လူတစ္ေယာက္က နိမ့္က်သည့္ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိပါက၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ပါသည္။ လူမ်ားကို သူ မည္သို႔ပင္ ဆက္ဆံပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မည္သည့္ေနရာတြင္ထားပါေစ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အၿမဲတမ္း နာခံသင့္သည္။ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္သင့္ၿပီး ေစာဒက မတက္သင့္ပါ။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္က လုပ္သည့္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ၿပီး စစ္မွန္သည့္အရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သည့္အခါ၊ ကြၽန္ေတာ္ နာခံၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဆႏၵရွိလာခဲ့သည္၊ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ကင္းေစာင့္အျဖစ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ကပ္ အပ္ႏွံခဲ့ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အသင္းေထာက္မ်ားက သူတို႔ အစည္းအေဝးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ႏိုင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာေစာင့္ ေပးခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္က အစည္းအေဝးအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကင္းေစာင့္ေပးဖို႔ သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္ခိုင္းေသာ္လည္း၊ ဤသည္က ဂုဏ္ျမင့္လား နိမ့္လားဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ မေတြးေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသည္ဟု ခံစားရသည္။

ဤႏွစ္မ်ားတစ္ေလွ်ာက္မွာ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ မည္မွ် နက္နက္နဲနဲ ခံထားရၿပီး ဂုဏ္ျဒပ္မက္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ လိုအင္ဆႏၵက မည္မွ်ႀကီးသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ အမွန္တကယ္ ျမင္လာဖို႔အလို႔ငွာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အေျခအေနမ်ားကို ဘုရားသခင္က ထပ္ခါထပ္ခါ စီစဥ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမဖို႔အတြက္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳခဲ့ပါသည္။ ဂုဏ္ျဒပ္သည္ လူမ်ားကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဖို႔အတြက္ စာတန္ အသုံးျပဳသည့္အရာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သတိျပဳမိလာခဲ့သည္။ သင္သည္ ဂုဏ္ျဒပ္ကို လိုက္စားေလေလ၊ စာတန္က သင့္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစၿပီး သင့္ကို ေဆာ့ကစားေလေလ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို သင္က နာခံမႈမရွိဘဲ ဆန႔္က်င္ေလေလ ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ခံရဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္အေပၚ လူမ်ား၏ ယုံၾကည္ျခင္းမွာ သူတို႔ မည္သည့္အရာကို လိုက္စားသင့္သည္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ နားလည္လာခဲ့ပါသည္။ ဂုဏ္ျဒပ္အတြက္ ထိုကဲ့သို႔ ျပင္းထန္ေသာ လိုအင္ ဆႏၵရွိၿပီး ထိုမွ်ႀကီးမားသည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရွိၿပီးသည့္ေနာက္မွာ၊ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို လိုက္နာဖို႔ႏွင့္ မိမိတာဝန္ကို နာခံစြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ယခုကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့သည္မွာ၊ အားလုံးက ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္စား ဤကဲ့သို႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲသည့္ အားထုတ္မႈကို လုပ္ခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္သည့္အတြက္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ႏွလုံးထဲကေန လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။