နမ္နမ္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ

အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ဘုရားသခင္၏ လက္ရွိ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ထဲတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ယခင္က လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အတိုင္း လူသားအေပၚ ေက်းဇူးေတာ္ ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေပးအပ္ျခင္း မျပဳေတာ့ သကဲ့သို႔၊ လူကို ေရွ႕ဆက္ရန္ စည္း႐ုံးျခင္းလည္း မျပဳေတာ့ေပ။ ဤအမႈေတာ္ အဆင့္အတြင္းတြင္ လူသားသည္ သူႀကဳံေတြ႕ရၿပီး ျဖစ္သည့္ ဘုရားအမႈေတာ္၏ သြင္ျပင္လကၡဏာ အားလုံးမွ မည္သည့္အရာကို ျမင္ၿပီးၿပီနည္း။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို ျမင္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလ အတြင္းတြင္၊ လူသားအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔ကို တျဖည္းျဖည္း သိလာရန္၊ ဘုရားသခင္ မိန႔္ဆိုေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လူသားအေပၚ အပ္ႏွင္းေသာ သမၼာတရားကို တျဖည္းျဖည္း သိလာရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို ေထာက္ပံ့၏၊ ပံ့ပိုး၏၊ ဉာဏ္အလင္းေပးကာ လမ္းျပေလသည္။...ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းသည္ လူတို႔အား လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ အႏွစ္သာရကို တျဖည္းျဖည္း သိလာေစသည္။ ဘုရားသခင္ ေထာက္ပံ့ေသာ အရာ၊ လူသားအေပၚ သူ၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းႏွင့္ သူ၏လမ္းျပမႈ အားလုံးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား သမၼာတရား၏ အႏွစ္သာရကို ပို၍ပို၍ သိလာခြင့္ေပးၿပီး လူတို႔ လိုအပ္ေသာအရာ၊ ၎တို႔ ေလွ်ာက္သင့္ေသာလမ္း၊ မည္သည့္အရာအတြက္ ရွင္သန္ေနထိုင္သင့္ပုံ၊ ၎တို႔အသက္တာမ်ား၏ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸါယ္အျပင္၊ ေရွ႕တြင္ရွိေသာ လမ္းအား မည္သို႔ေလွ်ာက္ရမည္ ဆိုသည္တို႔ကို တိုး၍ တိုး၍ သိလာခြင့္ေပး၏။...လူသား၏ ႏွလုံးသား ျပန္လည္အားျပည့္ လာသည့္အခါ၊ လူသည္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား တစ္ခုျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္ ဆႏၵမရွိေတာ့ပဲ၊ ယင္းအစား ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔သာ ဆႏၵရွိလာသည္။ လူ၏ ႏွလုံးသားသည္ ႏိုးထ လာသည့္အခါ၊ လူသည္ စာတန္ထံမွ အျပည့္အဝ ႐ုန္းထြက္ ႏိုင္ေလသည္။ စာတန္၏ အႏၲရာယ္ျပဳျခင္း၊ စာတန္၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အ႐ူးလုပ္ျခင္းကို မခံရေတာ့ေပ။ ယင္းအစား ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို ေက်နပ္ေစဖို႔ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔တြင္ ဖန္တီးယူကာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ႏိုင္၏၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံျခင္းႏွင့္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းတို႔အား ရရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားအမႈေတာ္၏ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၆)) ကြၽန္မ၌ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ဤအပိုဒ္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ ရွိပါသည္။

၂၀၁၆ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ႐ြတ္ဖတ္သည့္ အဖြဲ႕မွာ ကြၽန္မကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ခ်ေပးျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး၊ ကြၽန္မ တကယ္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ပါသည္၊ အေၾကာင္းမွာ ကြၽန္မ၏ အဂၤလိပ္စာ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ေနာက္ဆုံးတြင္ အသုံးခ်ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏ကြၽမ္းက်င္မႈကို အျပည့္အဝ ခ်ျပရေတာ့မည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါက ကြၽန္မ၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေျပာျပၿပီး သတင္းေကာင္းကို အသိေပးဖို႔ ကြၽန္မ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ယင္းကို သူတို႔ သိသြားသည့္အခါ၊ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာေပၚက အားက်သည့္အၾကည့္မ်ားကိုပင္ ကြၽန္မ စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည့္ခဲ့သည္။

တာဝန္ကို ကြၽန္မ စတင္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးသည့္ေနာက္၊ အျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက အဂၤလိပ္စာကို တကယ္ကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ဖတ္ႏိုင္ၿပီး အသံထြက္ေကာင္းၾကသည္ကို ကြၽန္မ သတိျပဳမိသည္။ သူတို႔က တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အဂၤလိပ္စကား မၾကာခဏ ေျပာၿပီး၊ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးမ်ားႏွင့္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ေနသည့္အခါတြင္ပင္ အဂၤလိပ္လိုသာ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကသည္။ ကြၽန္မ၏ အဂၤလိပ္စာက သူတို႔ေလာက္ မေကာင္းပါ။ ကြၽန္မ အားက်ျခင္းေရာ၊ စိုးရိမ္ျခင္းပါ ျဖစ္မိေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ စာႀကိဳးစားသေ႐ြ႕ တစ္ေန႔က်ရင္ သူတို႔ထက္ပင္ သာလိမ့္မည္ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ အဂၤလိပ္စာေလ့လာၿပီး ေဝါဟာမ်ားကို အလြတ္က်က္ဖို႔ အေစာႀကီးထၿပီး ေနာက္က်မွ အိပ္သည္။ ကြၽန္မ၏ အလုပ္ လုပ္ေဆာင္မႈကို မည္သို႔တိုးတက္ေအာင္လုပ္ရမည္ကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း စဥ္းစားေနခဲ့ပါသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးက သူတို႔၏ အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံကို မွ်ေဝသည္ကို ကြၽန္မ ၾကားရသည့္အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မက ေဘာလ္ပင္ထုတ္ၿပီး စတင္ မွတ္သားသည္။ သို႔ရာတြင္ ခဏေလးအတြင္းတြင္ လမ်ားစြာ ကုန္ဆုံးသြားၿပီး ကြၽန္မက အဖြဲ႕မွာရွိသည့္ လူတိုင္းထက္ တိုးတက္မႈ အေႏွးဆုံး ျဖစ္ေနသကဲ့သို႔၊ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ကလည္း အဆိုးဆုံး ျဖစ္ေနေသးသည္။ ကြၽန္မက မိမိတာဝန္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေနဘဲ၊ ငယ္႐ြယ္သည့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားထံမွ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားႏွင့္ အကူအညီမ်ားကို ခဏခဏ ယူေနရသည့္အျပင္၊ ထိုအခ်ိန္အတြင္းတြင္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ေအာက္ေျခအလုပ္၊ အလွည့္က်အလုပ္မ်ားကိုသာ မၾကာခဏ တာဝန္ခ်ေပးေနသည့္အခ်က္ကို သိလ်က္၊ အဖြဲ႕မွာ ကြၽန္မ မရွိပါကလည္း လုံးဝ ရေနသည္ဟု ခံစားလာခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မ တကယ္ကို စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဝမ္းနည္းလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕မွာ အစ္မအသစ္တစ္ေယာက္ လာၿပီး အလုပ္လုပ္သည္။ သူက ကြၽန္မတို႔ အဖြဲ႕တာဝန္မ်ားႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ မရွိေသာေၾကာင့္၊ သူ႔ကို ကူညီေပးဖို႔ ကြၽန္မကို အခိုင္းခံရသည္။ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕မွာ ကြၽန္မက ကြၽမ္းက်င္မႈ အနည္းဆုံး မဟုတ္ေတာေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ တိတ္တဆိတ္ ၾကည္ႏူးမိသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤအစ္မက အရည္အခ်င္းရွိၿပီး တတ္လြယ္ေသာေၾကာင့္၊ သူမ၏အဂၤလိပ္စာက အျမန္ တိုးတက္သြားသည္ကို ကြၽန္မ အံ့အားသင့္ခဲ့ရသည္။ ႏွစ္လ၊ သုံးလအတြင္းမွာ သူက ကြၽန္မထက္သာၿပီး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ႏွင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤသည္က ကြၽန္မကို ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္ေနေစသည္။ “ဒီလိုပုံစံႏွင့္ဆိုရင္ ငါက မၾကာခင္မွာ ငါတို႔အဖြဲ႕မွာ အဆိုးဆုံးအဖြဲ႕ဝင္ ထပ္ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ ငါ့ထက္ၾကာေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တဲ့ တျခား အဖြဲ႕ဝင္ေတြေလာက္ ငါက မထမ္းေဆာင္ႏိုင္တာက နားလည္လို႔ရတယ္။ အခု ဒီလူသစ္က ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကို ကူညီေပးဖို႔ဆိုၿပီး ငါ အခိုင္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခဏေလးအတြင္းမွာ သူက ငါ့ထက္ သာေနၿပီ။ ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။” ကြၽန္မက တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဩဇာတိကၠမအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရင္း အသက္ရွင္ေနခဲ့ၿပီး အၿမဲတမ္း စိတ္မေအးႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ေန႔ရက္မ်ားကို လုံးလုံး စိတ္ဆင္းရဲရင္းႏွင့္ ကုန္ဆုံးခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ ေမြးရပ္ေျမမွာ တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ယခင္ ရက္မ်ားကို ကြၽန္မ သတိရလာမိသည္။ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းမ်ား၊ အစီအစဥ္ခ်ျခင္းမ်ားကို ကြၽန္မ ဦးေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးက ကြၽန္မ၏ အျမင္မ်ားကို သေဘာတူၾကၿပီး အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကြၽန္မကို မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့သည္။ ကြၽန္မက အေရးႀကီးသည့္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ယခု အရမ္း နိမ့္က်သြားခဲ့သည္။ ယင္းကို ကြၽန္မ စဥ္းစားေလေလ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး မတရားခံရသကဲ့သို႔ ခံစားရေလေလ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတြင္ ကြၽန္မ ေရခ်ိဳးခန္းထဲပုန္းၿပီး ငိုေနရျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ခဲ့ရသည္။ ထိုညမွာ အိပ္ရာေပၚမွာ ကြၽန္မ လူးလွိမ့္ေနရင္းႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ “ငါက စတဲ့ေန႔ကတည္းက ငါ့အဖြဲ႕မွာ အဆိုးဆုံး အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ခဲ့္တယ္။ တျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ကို ဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ။ ငါ ဒီမွာ မေနခ်င္ဘူး။” ဟု ကြၽန္မ မေတြးဘဲ မေနႏိုင္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ အသက္ရွင္သေ႐ြ႕ သူ႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ သူ႔အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံဖို႔ဟူသည့္ ေလးနက္ေသာ ကတိသစၥာတစ္ခု မည္သို႔ေပးခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။ ကြၽန္မက မိမိတာဝန္မ်ားကို တကယ္ စြန႔္လႊတ္ခဲ့ပါက၊ ကြၽန္မ ကတိမတည္ျခင္း ျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို လိမ္ညာၿပီး သစၥာေဖာက္မိမည္ မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မ အလြန္ ဝမ္းနည္းခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ “ခ်စ္လွစြာေသာ ဘုရားသခင္၊ ဒီအေျခအေနကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္းရမယ္ ဆိုတာ၊ ဒီကေန ဘာကို သင္ယူရမည္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပၿပီး ဉာဏ္အလင္းပြင့္ေစေတာ္မူပါ။” ဟု ကြၽန္မ ေျပာၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ဖုန္းကို ဖြင့္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အပိုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့သည္။ “သင္တို႔ ရွာေဖြရာတြင္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၌ မ်ားစြာေသာ အယူအဆမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အနာဂတ္မ်ား ရွိၾကသည္။ လက္ရွိအမႈမွာ ရာထူးအဆင့္အတန္းအေပၚ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈႏွင့္ သင္တို႔၏ လြန္ကဲေသာ အလိုဆႏၵမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အယူအဆမ်ား အားလုံးသည္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ဂႏၲဝင္ ကိုယ္စားျပဳခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ ဤအရာမ်ား တည္ရွိေနရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ စာတန္၏ အဆိပ္အေတာက္သည္ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားအား အၿမဲတေစ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး လူတို႔သည္ စာတန္၏ ဤစုံစမ္းေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ားကို အၿမဲတေစ မဖယ္ရွား ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အျပစ္တရားၾကားတြင္ အသက္ရွင္ေနၾကေသာ္လည္း၊ ၎အား အျပစ္ဟု မယုံၾကည္ၾက သကဲ့သို႔၊ ၎တို႔သည္၊ ‘ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ငါတို႔အေပၚ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာမ်ားကိုေပးၿပီး ငါတို႔အတြက္ အရာခပ္သိမ္းကို သင့္ေတာ္သလို စီစဥ္ေပးရမည္။ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ကာ ငါတို႔၌ အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္ေသာ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အနာဂတ္တစ္ခု ရွိရမည္။ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အတြက္ သူသည္ ငါတို႔အား အကန႔္အသတ္မရွိေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေပးကို ေပးရမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ၎ကို ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းဟု ေခၚလိမ့္မည္ မဟုတ္’ ဟူ၍ ယုံၾကည္ ၾကေသးသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ရန္အတြက္ အမွီျပဳခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ၎တို႔ သစၥာေဖာက္ေသာ သူမ်ား၊ သူရဲေဘာေၾကာင္ေသာသူမ်ား ႏွင့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာသူမ်ား ျဖစ္လာသည္အထိ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစခဲ့သည္။ ၎တို႔၌ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားႏွင့္ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ၾကသည္သာမက ၎တို႔သည္ ေလာဘႀကီးလာၾကၿပီး၊ ေမာက္မာလာၾကကာ၊ တစ္ဇြတ္ထိုး လုပ္လာၾကေလသည္။ ၎တို႔၌ အတၱကို ေက်ာ္လြန္ေသာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုတစ္ေလ လုံးဝကင္းမဲ့ေနၿပီး ထိုမွ်မက ၎တို႔၌ ဤေမွာင္မိုက္ လႊမ္းမိုးမႈမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ သတၱိ အနည္းငယ္ပင္ မရွိၾကေခ်။ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား ႏွင့္ အသက္တာမ်ားသည္ ပုပ္သိုးလြန္းသည္မွာ ဘုရားသခင္ အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားမွာ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ အက်ည္းတန္ ေနေသးသည္သာမက ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္း အေၾကာင္း ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားကို လူတို႔ ေျပာၾကသည့္အခါ ၎မွာ တကယ္ပင္ နားမခံႏိုင္စရာ ျဖစ္သည္။ လူအားလုံးသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္ၾကသည္၊ အစြမ္းအစမရွိ၊ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္သာမက ခိုင္ခံ့ျခင္းလည္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အေမွာင္စြမ္းအားမ်ားကို ႐ြံရွာျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ အလင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္း မရွိၾက၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရမည့္အစား ၎တို႔ကို ထုတ္ပစ္ရန္အတြက္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မ၏ အေျခအေနကို စုံလင္စြာ ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ ကြၽန္မ၏ လိုအင္ဆႏၵက မျပည့္ဝေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မက အရမ္း နာက်င္ခံစားေနရၿပီး ကြၽန္မ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ပင္ အာခံေနကာ၊ ကြၽန္မ တာဝန္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ခ်င္ေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။ ကြၽန္မ အဖြဲ႕ကို ဝင္လာကတည္းက၊ ကြၽန္မ၏ အလုပ္ လုပ္ေဆာင္မႈကို တိုးတက္ေစဖို႔ အဂၤလိပ္စာကို အရမ္းေလ့လာေနျခင္းသည္ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသျပၿပီး အဖြဲ႕မွာ ေပၚလြင္ခ်င္၍ သက္သက္ မဟုတ္ပါလား။ အသစ္ေရာက္လာသည့္ အစ္မက အရမ္းကို ျမန္ျမန္ တိုးတက္ လာသည္ကိုေတြ႕လ်က္၊ သူမက ကြၽန္မထက္ သာၿပီး လုပ္ႏိုင္မည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကြၽန္မက အဖြဲ႕မွာ ေနာက္တစ္ခါ အညံ့ဆုံး ျဖစ္သြားမည္ကိုလည္းေကာင္း စိတ္ပူခဲ့သည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဖိစီးရင္းႏွင့္ တစ္ေနကုန္သြားၿပီး လုံးဝ စိတ္ဒုကၡ ေရာက္ျခင္း၌ ရွင္သန္ခဲ့ရသည္။ “လူတို႔သည္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ရန္အတြက္ အမွီျပဳခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ပ်က္စီးယိုယြင္းေစခဲ့သည္။” ဟူသည့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကည့္ရင္းႏွင့္ “ငါ ဘာလို႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ ဘယ္အေတြးမ်ားက ငါ့ကို စိတ္ဒုကၡေရာက္ေစတာလဲ။” ဟု ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေမးလိုက္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစား ၿပီးသည့္ေနာက္မွသာ၊ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိျခင္း သည္ သူ၏ဘိုးေဘးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္အသေရ ယူေဆာင္လာသည္၊” “လူသားသည္ အထက္သို႔ ႐ုန္းကန္ဆန္တက္သည္၊ ေရသည္နိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၏၊” ႏွင့္ “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ငါသည္သာ ငါ၏အရွင္သခင္ျဖစ္၏၊” တို႔ကဲ့သို႔ ဆိုးယုတ္သည့္ နီတိမ်ားအတိုင္း ကြၽန္မက ရွင္သန္ေနသည္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြၽန္မတို႔ ဆရာမ်ားက ကြၽန္မတို႔ကို ထူးခြၽန္ေအာင္လုပ္ဖို႔၊ အေတာ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိၿပီး နာမည္ႀကီးသည့္ လူမ်ားကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း အရမ္း အထင္ႀကီးေလးစားၿပီး အားက်ခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ကဲ့သို႔ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိရွိ လူမ်ားကို ကြၽန္မကို အထင္ႀကီးေစခ်င္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔အားလုံးက ကြၽန္မကို ေလးစားသည္၊ ပံ့ပိုးေပးသည္၊ ခ်ီးမြမ္းၾကပါက၊ ပို၍ပင္ ေကာင္းေသးသည္။ ဤသည္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ေကာင္းၿပီး ထိုက္တန္သည့္ ဘဝကို ရွင္သန္ဖို႔ နည္းလမ္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ ထင္ခဲ့သည္။ အျခားသူမ်ား၏ ေလးစားျခင္းႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို မရႏိုင္သည့္အခါ၊ ဘဝက စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ အလြန္ု စိတ္ဓာတ္က်သည္။ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္မွာ ကြၽန္မ၏ တာဝန္မ်ားကို စၿပီး ထမ္းေဆာင္ ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ၊ ဤအရာမ်ားကို ကြၽန္မ လိုက္စားေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မ တိုးတက္မႈ သိပ္မေတြ႕ရသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ား၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ ေလးစားျခင္းကို မရသည့္အခါ ကြၽန္မ အဆိုးျမင္လာသည္၊ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အားငယ္လာသည္။ ကြၽန္မ တာဝန္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ဖို႔ပင္ စဥ္းစားလာခဲ့သည္။ ဂုဏ္သိကၡာအေပၚ ကြၽန္မ၏ စြဲလမ္းမႈက ကြၽန္မကို လုံးဝ ဝါးမ်ိဳသြားခဲ့သည္။ ယင္းကို ႀကိဳးပမ္းရယူဖို႔ မည္သည့္ဆင္းရဲဒုကၡကိုမဆို ခံၿပီး မည္သည့္တိုက္ပြဲကိုမဆို ကြၽန္မ တိုက္ခိုက္မည္ျဖစ္သည္မွာ ဤအရာထက္ အေရးႀကီးသည့္အရာ ကြၽန္မမွာ မရွိေတာ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မက လြဲမွားေနသည့္ အရာအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္မ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔သာ လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္မ၏ အားထုတ္လိုက္စားမႈက မည္သို႔လမ္းလြဲေနသည္ကို ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲက ထုတ္ေဖာ္ျခင္းက ကြၽန္မကို ျပသခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ဤအပိုဒ္ကို ဖတ္ရပါသည္။ “သင္တို႔၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းေနသည့္ သင္တို႔ အသီးသီးအတြက္၊ သမၼာတရားကို သင္ မည္သို႔ နက္နက္နဲနဲ နားလည္ပါေစ၊ သမၼာတရား လက္ေတြ႕အရွိတရားထဲသို႔ သင္တို႔ ဝင္ေရာက္လိုလွ်င္၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အ႐ိုးရွင္းဆုံးေသာ နည္းလမ္းမွာ သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္သမွ်တိုင္းတြင္ ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို ေတြးဖို႔ရန္ႏွင့္ သင္၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား၊ သင္၏ တစ္ဦးခ်င္း အႀကံ၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို လက္လႊတ္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင့္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို ဦးစားေပးေလာ့- ဤသည္မွာ သင္ အနည္းဆုံး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာျဖစ္၏။...ထို႔အျပင္၊ သင္၏ တာဝန္မ်ားကို သင္ျဖည့္ဆည္းႏိုင္လွ်င္၊ သင္၏ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ဝတၱရားမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လွ်င္၊ သင္၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္လွ်င္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အေရးထားႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ႏွင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္တို႔၏ အက်ိဳးမ်ားကို ဦးစားေပးႏိုင္လွ်င္၊ ဤအရာကို တစ္ခဏၾကာ ႀကဳံေတြ႕ၿပီးေနာက္တြင္၊ ဤသည္မွာ အသက္ရွင္ရန္ ေကာင္းမြန္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားရလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ ယုတ္ညံ့ေသာလူတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ အသုံးမက်ေသာလူတစ္ဦး မျဖစ္ဘဲ ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ စိတ္သေဘာထားက်ဥ္းေျမာင္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ခက္ထန္ျခင္းထက္ မွ်မွ်တတ ႏွင့္ သိကၡာရွိရွိ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦး အသက္ရွင္၊ ျပဳမူသင့္သည့္ပုံျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားရလိမ့္မည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို အလိုျဖည့္ဖို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းရွိ လိုအင္ဆႏၵသည္ သာ၍ ေလ်ာ့ပါးသြားေပလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ အျခားသူမ်ား ေလးစားျခင္းကို ခံရျခင္းက အေရးမႀကီးသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို နာခံျခင္း၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး မိမိတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း- ဤအရာမ်ားက တကယ္ အေရးႀကီးသည့္အရာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ ပြင့္လင္းစြာႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ ရွင္သန္ဖို႔ နည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္ ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးသြားသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕မွာ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ အညံ့ဆုံး အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ေနဆဲသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မ သိပ္ စိတ္မညစ္ေတာ့ပါ။ ၿပီးလွ်င္ တစ္ခုခုက ကြၽန္မ၏ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ထိခိုက္လာသည့္အခါ၊ အရင္ကျဖစ္ခဲ့သကဲ့သို႔ အားမနည္းေတာ့ပါ။ ဘုရားသခင္ကို သတိရွိရွိႏွင့္ ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မ၏မွားယြင္းသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ကြၽန္မ စြန႔္လႊတ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ စိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ထားႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ စာတန္၏ အဆိပ္က ကြၽန္မအထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီး ကြၽန္မ၏ တကယ့္ သဘာဝျဖစ္လာသည္။ နားလည္ျခင္း သက္သက္ႏွင့္က အျမစ္ျဖတ္ဖို႔ မလုံေလာက္ပါ။ သန႔္စင္ခံရၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းကို ကြၽန္မ ႀကဳံေတြ႕ဖို႔ လိုေသးသည္။

ကြၽန္မတို႔၏ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က အစ္မလ်ဴႏွင့္ အစ္မက်န္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ား အမ်ားႀကီး ရွိေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မတို႔၏အလုပ္ကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ တာဝန္ခ်ေပးခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အားက်ၿပီး မနာလိုလည္းျဖစ္မိသည္။ အျခားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို နည္းျပလုပ္ေပးရသည္မွာ ဩဇာတိကၠမရွိသည့္ အမွတ္အသား တစ္ခုဟု ျမင္ရသည္။ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ သူတို႔ကဲ့သို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရသနည္း။ ကြၽန္မက မည္သည့္ကြၽမ္းက်င္မႈမွ မပါသည့္ အလုပ္ရႈပ္သည့္ အလုပ္မ်ားသာ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အျခားသူမ်ား၏ အခက္အခဲမ်ားကို ကူညီေျဖရွင္းေပးရင္းႏွင့္ အဖြဲ႕မွာ ေရေလာင္းသည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြၽန္မ ေထာက္ခံ အႀကံျပဳျခင္းခံရသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မက ဤတက္လမ္းအေပၚ လုံးဝ စိတ္မလႈပ္ရွားဘဲ ဤတာဝန္ကို အထင္အျမင္ပင္ ေသးခဲ့ပါသည္။ တကယ့္ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိသည့္သူမ်ားသာ ဤတာဝန္ ခ်ေပးခံရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ ျမင္မိသည္။ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕က ေကာင္းစြာ လုပ္ႏိုင္ပါက၊ လူတိုင္းက ယင္းသည္ ထိုအစ္မႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကမည္။ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယ ျပဳေနရင္း၊ ေနာက္ကြယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကြၽန္မကို မည္သူက သတိျပဳမိမည္နည္း။ ကြၽန္မက လြဲမွားသည့္ စိတ္ထားရွိၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏လုပ္ေဆာင္မႈကို မရရွိႏိုင္ဘဲ၊ ကြၽန္မတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စိတ္ပါဝင္စားမႈ မရွိႏိုင္ျဖစ္ၿပီး “ငါ့ အစြမ္းအစက ဘာလို႔ တျခားလူတိုင္းေလာက္ မေကာင္းတာလဲ။ ငါက ဘယ္ေနရာမွာ ေတာ္တာလဲ။ ငါ့ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြကို ဘယ္အခ်ိန္က်မွ အျပည့္အဝ ျပသရမွာလဲ။” ဟု တစ္ခါတစ္ရံ မိမိဘာသာ စဥ္းစားမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္မ ပိုပိုၿပီး အတိုက္အခံျဖစ္လာၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လာသည္။ သိပ္မၾကာမီတြင္ အစ္မက်န္းက ကြၽန္မကို တံခါးပိတ္ခိုင္း၊ ဖြင့္ခိုင္းသည့္အခါတိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေဒါသထြက္ လာသည္။ ကြၽန္မက “နင္က ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေနၿပီလဲ။ နင္က နည္းနည္း ပိုၿပီး ကြၽမ္းက်င္တာပဲရွိတာပါ၊ ဒါပါပဲ။ အဲဒါက ငါ့ကို ဆရာလုပ္ဖို႔ အဆင့္မီသြားေရာလား။” ဟု ေတြးမိသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ အစ္မက်န္းက ကြၽန္မကို စကားေျပာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ လ်စ္လ်ဴရႈေနလိုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္မကို သူ ေမးခြန္း ေမးသည့္အခါ၊ သူေျပာသည္ကို မၾကားသကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ ေနလိုက္သည္။ ကြၽန္မ ျပန္ေျပာပါကလည္း၊ ေကာင္းေကာင္းမေျပာခဲ့ပါ။ အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ သူမက စိတ္တင္းက်ပ္သလို ခံစားေနရသည္ကို ကြၽန္မ ျမင္သည့္အခါ၊ ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိေသာ္လည္း၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၊ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ပတ္သက္ပါက ကြၽန္မ၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္ေနဆဲ ျဖစ္ေလသည္။

တစ္မနက္မွာ အစ္မလ်ဴႏွင့္ အစ္မက်န္းက အလုပ္တာဝန္တစ္ခုႏွင့္ အျပင္ထြက္သြားသည္ကို ကြၽန္မ ေတြ႕လိုက္သည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို ပုံစံက်ၿပီး သူတို႔၏ဝတ္စုံမ်ားက ေခတ္မီေနသည္၊ ကြၽန္မ စိတ္ညစ္သြားၿပီး သူတို႔ကို မနာလိုျဖစ္မိသည္။ ကြၽန္မက “နင္တို႔က ဂုဏ္က်က္သေရေတြအားလုံး ရေနတယ္။ ငါကေတာ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ေက်းဇူးအတင္မခံရဘဲ အပင္ပန္းခံေနရတယ္။ ငါ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ လုံးဝ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။...” ဟု မိမိဘာသာ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုေန႔ညမွာ အစ္မမ်ား ျပန္လာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕ထဲက လူတိုင္းက သူတို႔ကို ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ဖို႔ အျမန္သြားၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ အခ်ိဳ႕က သူတို႔အတြက္ ညစာပင္ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားေလသည္။ အစေတာ့ ကြၽန္မလည္း သူတို႔ကို သြားႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူတို႔အလုပ္မွာ အေျခအေနမည္သို႔ရွိသည္ကို ေမးခ်င္ခဲ့ပါသည္၊ သို႔ရာတြင္ လူတိုင္းက သူတို႔ကို တုံ႔ျပန္ပုံကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ မနာလိုထပ္ျဖစ္သြားၿပီး “ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဂုဏ္က်က္သေရေတြ အားလုံးကို ထပ္ရေနျပန္ၿပီ၊ ကြၽန္မမွာေတာ့ အခု ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ ပုံစံျဖစ္လာတယ္။” ဟု ေတြးမိသည္။ ထိုအေတြးျဖင့္၊ ကြၽန္မ အခန္းဘက္ကို တည့္တည့္ လွည့္ျပန္သြားခဲ့သည္။ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ မထားႏိုင္ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မက “ခ်စ္လွစြာေသာ ဘုရားသခင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ စြဲလမ္းမႈက ျပန္ၿပီး ေခါင္းေထာင္လာျပန္ပါၿပီ။ ဩဇာတိကၠမနဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုခ်င္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဆႏၵကို စြန႔္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့ ကြၽန္မ စြန႔္လႊတ္လို႔ကို မရပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နာမည္ေကာင္းႏွင့္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေတြရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုတာ ျပသေတာ္မူပါ။” ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မ အေျခအေနဆိုးတြင္ ရွိေနသည္ကို ျမင္ၿပီး ေအာက္ပါက်မ္းပိုဒ္ကို ဖတ္ျပသည္။ “ရာထူး မ်က္ႏွာ သို႔မဟုတ္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတို႔ကို႔ ထိုအရာက ပတ္သက္မိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္၊ လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခ်က္ျဖင့္ ခုန္တက္သြားၾကၿပီး သင္တို႔အသီးသီးက ထင္ေပၚခ်င္ၾကသည္၊ ေက်ာ္ၾကားခ်င္ၾကၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္ၾကသည္။ လူတိုင္းက အေလွ်ာ့ေပးရန္ မလိုလားၾက၊ ယင္းအစား ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းက စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစကာ ဘုရားအိမ္ေတာ္ထဲတြင္ ခြင့္မျပဳထားေသာ္လည္း အၿမဲ ဖက္ၿပိဳင္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမရွိဘဲ သင္တို႔သည္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ၾကေသး။ တစ္စုံတစ္ဦးက ထင္ေပၚသည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ၊ မနာလိုဝန္တိုမႈကို သင္ခံစားရသည္၊ မုန္းတီးမႈကို ခံစားရၿပီး ယင္းမွာ မွ်တျခင္းမရွိဟု သင္ခံစားရသည္။ ‘ဘာေၾကာင့္ ငါ မထင္ေပၚႏိုင္ရတာလဲ။ အဲဒီလူက ဘာလို႔ အၿမဲ ထင္ေပၚရတဲ့သူျဖစ္ရၿပီး ငါ့အလွည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ရတာလဲ။’ ထို႔ေနာက္ သင္သည္ မေက်မခ်မ္းမႈအနည္းငယ္ ခံစားရ၏။ ယင္းကို သင္ ခ်ဳပ္တည္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း သင္ မတတ္ႏိုင္။ ဘုရားသခင္ထံ သင္ ဆုေတာင္းၿပီး တစ္ခဏမွ် သင္ သက္သာသလို ခံစားရေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥရပ္မ်ိဳးကို တစ္ဖန္ သင္ ႀကဳံရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ယင္းကို သင္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေပ။ ဤအရာက ရင့္က်က္မႈမရွိသည့္ ဝိညာဥ္အသက္တာ အေျခအေနကို ျပသသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနေတြထဲ လူတစ္ဦး က်ဆင္းရျခင္းသည္ ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခုမဟုတ္ေလာ။ ဤသည္တို႔မွာ လူသားမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ သဘာဝ၏ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ကြၽန္မ လိုက္စားသည့္အရာကို အမွန္တကယ္ မေျပာင္းလဲေသးသည္ကို ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မကို ျပသခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မသည္ ဂုဏ္သတင္း၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြဆဲျဖစ္ၿပီး သူမ်ားထက္ ထူးခြၽန္ေအာင္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဤအရာမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံရၿပီး ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ေပၚလြင္ၿပီး သတိျပဳခံရခ်င္ခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ အေရးႀကီးသည့္၊ ကြၽမ္းက်င္မႈလိုအပ္သည့္ တာဝန္မ်ားကို လုပ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ အျခားသူမ်ား၏ ေလးစားျခင္းႏွင့္ တန္ဖိုးထားျခင္းတို႔ကို ခံရမည့္၊ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံျခင္းကို ခံရၿပီး အဆုံးမွာ ေကာင္းခ်ီးခံစားရမည့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္မ ထင္ခဲ့သည္။ အေရးမႀကီးပါဟု ထင္သည့္ မည္သည့္အလုပ္ကိုမဆို ကြၽန္မ အထင္အျမင္ေသးခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ ေရေလာင္းသည့္တာဝန္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အထင္ေသးသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ခဲ့သည္။ အစ္မႏွစ္ေယာက္ကို အေရးႀကီးသည့္ တာဝန္မ်ား ခ်ေပးေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မကိုမူ မည္သည့္အခါမွ် သတိျပဳခံရမည္မဟုတ္သည့္ အေသးအဖြဲ တာဝန္မ်ား ခ်ေပးျခင္းကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မက မနာလိုျဖစ္ကာ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မကို ပိုေကာင္းသည့္ အရည္အခ်င္း၊ ကြၽမ္းက်င္မႈကို မေပးသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္ကိုပင္ ညည္းညဴၿပီး အျပစ္တင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ အက်ိဳးအေၾကာင္း မသင့္ေလ်ာ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို လိုခ်င္သည့္ ကြၽန္မ၏ ဆႏၵက မျပည့္ဝေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ၏တာဝန္မွာ သိပ္ၿပီး အားမစိုက္ထုတ္ခဲ့ဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ မေက်နပ္ခ်က္ကို ထြက္ေပါက္ ရွာဖို႔အတြက္ပင္ အစ္မမ်ားအေပၚကို ေပါက္ကြဲခဲ့သည္။ ဤသည္က အစ္မမ်ားအတြက္ စိတ္တင္းက်ပ္ၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဤသည္ကို ကြၽန္မ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၾကည့္ေလေလ အျပစ္ရွိသလို ခံစားရေလေလ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက မည္မွ် တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လူသားဆန္မႈ ကင္းမဲ့သည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္မိသည္။ “လူတို႔သည္ အၿမဲတေစ နာမည္ႀကီးလိုၾကသည္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ား ျဖစ္လိုၾကသည္။ သူတို႔သည္ ႀကီးမားေသာ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ရယူ၍ ဘိုးေဘးမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလိုၾကသည္။ ယင္းတို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ လုံးဝ မကိုက္ညီ႐ုံမွ်မက လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကံတရားကိုအုပ္စိုးေသာ ဘုရားသခင္၏ ဥပေဒသႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ၎ကို ငါအဘယ္ေၾကာင့္ေျပာသနည္း။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ လူစားကို ဘုရားသခင္ အလိုရွိသနည္း။ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးေသာသူ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားသူ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာသူ၊ သို႔မဟုတ္ ကမာၻကိုတုန္လႈပ္ေစေသာသူကို ကိုယ္ေတာ္ အလိုရွိသေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာလူစားကို ဘုရားသခင္ အလိုရွိသနည္း။ လုံးဝ ေအာက္ေျခမလြတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ အရည္အခ်င္းမီ ဖန္ဆင္းခံျဖစ္ရန္၊ ဖန္ဆင္းခံ၏တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္သူ ျဖစ္ရန္ႏွင့္ လူသားေနရာတြင္ ေနႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားသူကို ကိုယ္ေတာ္အလိုရွိသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုျခင္းအားျဖင့္သာ ေဖာက္ျပန္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းႏိုင္၏”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ၿပီး ဘုရားသခင္က ျမင့္ျမတ္သည့္သူမ်ား၊ အရမ္း အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားကို မလိုအပ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္သည့္သူမ်ားကို လိုခ်င္သည္ကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို အရမ္းေကာင္းသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ထိပ္တန္း ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ား ရွိဖို႔ မလိုအပ္ပါ၊ ကြၽန္မ၏ ေနရာမွာ ေနၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မ်ားကို အစြမ္းကုန္ ထမ္းေဆာင္ရန္သာ သူ ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္က ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က လူတိုင္းကို မတူညီသည့္ အစြမ္းအစႏွင့္ မတူညီသည့္ အရည္အခ်င္းမ်ား ေပးသည္။ ကြၽန္မတို႔က ကြၽန္မတို႔၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို အေကာင္းဆုံး အသုံးခ်ႏိုင္သေ႐ြ႕၊ အခ်င္းခ်င္း ကူညီၿပီး အတူတူလုပ္ေဆာင္သေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစမည္ ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မလိုက္သူအားလုံး အျပစ္ေပးျခင္း ခံရမည္ကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္သည့္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က မည္သူ႔ကို ခ်ီးက်ဴးသည္၊ ၿပီးလွ်င္ လူတစ္ေယာက္စီအတြက္ မည္သည့္အဆုံးသတ္ႏွင့္ ပန္းတိုင္ကို ျပင္ဆင္ေပးသည္ကို သူတို႔မွာ ဩဇာတိကၠမ သို႔မဟုတ္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈ ရွိမရွိ၊ သူတို႔ကို လူ မည္မွ်က ပံ့ပိုးၿပီး လက္ခံၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔က မည္သည့္အရာကို အသုံးခ်သည္တို႔ ေပၚတြင္ အေျခမခံပါ။ ထို႔ထက္ အားလုံးက သူတို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္း ရွိမရွိ၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း ရွိမရွိတို႔အေပၚ အေျခခံပါသည္။ ဥပမာ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ က်မ္းျပဳဆရာမ်ားႏွင့္ ဖာရိရွဲမ်ားကို ၾကည့္ပါ။ သူတို႔မွာ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ လႊမ္းမိုးမႈရွိသည္၊ လူအမ်ားစုက လူမ်ားစြာတို႔က သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ၿပီး နာခံၾကေသာ္လည္း၊ သခင္ေယရႈက သူ႔အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ႂကြလာသည့္အခါ၊ သူတို႔က သမၼာတရားကို မရွာေဖြသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုလည္း လုံးဝ လက္မခံပါ။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဝင္ေငြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ သခင္ေယရႈကို အ႐ူးအမူး ရႈတ္ခ်ၿပီး အာခံၾကသည္မွာ၊ အဆုံးတြင္ သခင္ေယရႈကို လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ သံမႈိ႐ိုက္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆဲမႈႏွင့္ အျပစ္ဒဏ္ေပးမႈတို႔ကို ခံခဲ့ၾကရသည္။ ေနာဧအေၾကာင္းကိုလည္း ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္- သူက ဘုရားသခင္ ၫႊန္ၾကားသည့္အတိုင္း သေဘၤာႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က လူတိုင္းက သူ ႐ူးေနသည္ဟု ထင္ၾကသည္၊ သို႔ရာတြင္ သူက ဘုရားသခင္ကို နားေထာင္ၿပီး လိုက္နာေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို သူရရွိၿပီး ေရလႊမ္းမိုးျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ သမၼာက်မ္းစာမွာ ဆင္းရဲသည့္ မုဆိုးမ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူမ ေပးခဲ့သည့္ ဒဂၤါးႏွစ္ျပားက လူတိုင္းအတြက္ သိပ္မ်ားသည့္ ပုံစံရွိမည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ သူမ မွာရွိသည့္ အရာတိုင္းကို ဘုရားသခင္ကို ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္။ ဤဇာတ္လမ္းမ်ားကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ ၾကည့္ၿပီး ဘုရားသခငသည္ တကယ္ကို ေျဖာင့္မတ္သည္ကို ကြၽန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပါသည္။ လူမ်ား၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈကို ဘုရားသခင္ တန္ဖိုးထားသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ျခင္းအားျဖင့္၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္းအားျဖင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိမိတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းအားျဖင့္သာ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာကို ရွင္သန္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ အျခားသူမ်ား ခ်ီးမြမ္းျခင္းခံရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းျခင္းသည္ ကြၽန္မတို႔ကို ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ားကိုသာ လုပ္မိေစမည္၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံၿပီး သူ႔၏ အျပစ္ဒဏ္ေပးမႈကို ခံရေစလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ထိုပတ္ဝန္းက်င္မွာ မိမိ၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးျခင္းက သူက ကြၽန္မကို ဒုကၡခံေစခ်င္၍၊ အရွက္ရေစခ်င္၍ မဟုတ္ဘဲ၊ ကြၽန္မအတြက္ အစီအစဥ္ တစ္ခုရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္မ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို စြဲလမ္းလြန္းေနခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ မိမိကိုယ္ကိုယ္ တကယ္သိဖို႔၊ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ အဆင့္အတန္း၏ အခ်ည္အေႏွာင္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ လြတ္လပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကင္းသည့္ ဘဝကို ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး စစ္ေဆးခံရျခင္းကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ဤသည္မွာ ကြၽန္မကို ေျပာင္းလဲၿပီး သန႔္စင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤအေတြးျဖင့္ ကြၽန္မက “အိုဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ဖို႔နဲ႔ သန႔္စင္ဖို႔ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ေတြကို အေသးစိတ္ စီစဥ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ဩဇာတိကၠမနဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္မကို ဘာတာဝန္ပဲ ခ်ေပးပါေစ၊ တျခားသူေတြ အျမင္မွာ အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ နိမ့္က်ပါေစ၊ ကြၽန္မတို႔ တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔အတြက္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ၿပီး နာခံဖို႔ ဆႏၵေနပါတယ္။” ဟု ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ အဖြဲ႕က အသင္းေတာ္အေရးကိစၥမ်ားအတြက္ အျပင္သြားဖို႔ လူနည္းနည္း လိုသည္။ ယင္းကို ကြၽန္မ ၾကားသည့္အခါ၊ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ဆႏၵက ေနာက္တစ္ခါ ျပည့္လာျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပဖို႔ အခြင့္အလမ္းရေတာ့မည္ဟု ကြၽန္မ ထင္ခဲ့သည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက မည္သူသြားရမည္ကို ဆုံးျဖတ္ေနစဥ္၊ ကြၽန္မကို ေ႐ြးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အစ္မလ်ဴႏွင့္ အစ္မက်န္းကိုပဲ ပို႔ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ကြၽန္မ ေအာင္ျမင္သည့္အခ်ိန္ မည္သည့္အခါမွ် ရွိလာမည့္ပုံမေပၚခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက ေနာက္တစ္ခါ ေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနသည္ဆိုတာ သတိျပဳမိလိုက္ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ထံ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ မွားယြင္းသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ကြၽန္မက ဤအခ်ိန္ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ မိမိအလုပ္တြင္ မည္သို႔ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘဲ၊ ဤတန္ဖိုးရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားအားလုံးႏွင့္ စြမ္းအင္မ်ားကို ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္း ျဖဳန္းတီးခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ၏ တာဝန္မ်ားကို နည္းနည္းေလးမွ် မထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ ေန႔တိုင္း ဂုဏ္အဆင့္အတန္းအတြက္ ကြၽန္မ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး ယင္းက တကယ္ကို ဆိုးဝါးသည့္ ခံစားခ်က္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ စာတန္၏ လွည့္စားျခင္းကိုခံရသကဲ့သို႔ ခံစားမိသည္။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဩဇာတိကၠမက လူမ်ားကို အမွန္တကယ္ ထိခိုက္ေစပါသည္။ တကယ္တမ္း‌ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးက မတူညီသည့္ ကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ အစြမ္းအစမ်ား ရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္က တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို ကြၽန္မတို႔၏ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကို အသုံးျပဳဖို႔၊ အခ်င္းခ်င္းဆီကေန သင္ယူၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔၊ ကြၽန္မတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို အတူတကြ ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ဆႏၵရွိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ အတူတူလုပ္ဖို႔ ဘုရားသခင္က စီစဥ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္က ေရွးကတည္းက ကြၽန္မ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကို ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ အဖြဲ႕မွာ မည္သည့္က႑ကို ကြၽန္မ လုပ္ေဆာင္ၿပီး မည္သည့္တာဝန္ကို ကြၽန္မ ထမ္းေဆာင္ရမည္ကိုလည္း ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေရာက္ေနသည့္ေနရာမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္သင့္ၿပီး ကြၽန္မ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားသင့္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို နာခံႏိုင္သည့္ အသိတရားရွိသည့္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သင့္သည္။ ဤသည္ကို သေဘာေပါက္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ပို၍ စိတ္သက္သာရာရသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ အစ္မႏွစ္ေယာက္က သူတို႔တာဝန္အတြက္ အျပင္ထြက္သည့္အခါတိုင္း၊ ကြၽန္မ သူတို႔အတြက္ ဆုေတာင္းၿပီး အျခားအစ္မမ်ားက သူတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္သည့္ေနရာမွာ အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ အလွည့္က် အလုပ္မ်ားအားလုံးၿပီးရန္ ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက အလုပ္လုပ္ျခင္းအျပင္၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ အတြက္လည္း အခ်ိန္ေပးဖို႔အလို႔ငွာ၊ သူတို႔၏ ဝိညာဥ္ေရးရာ ဝတ္ျပဳျခင္းမ်ားကို တက္ေရာက္ဖို႔ ကြၽန္မ သူတို႔ကို တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကို ကြၽန္မ စၿပီး အာ႐ုံစူးစိုက္ လုပ္သည့္အခါ၊ ကြၽန္မ ပိုၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္မႈရွိၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသည္ဟု ခံစားခဲ့ရပါသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကြၽန္မ ပို၍ နီးစပ္လာသကဲ့သို႔ ခံစားရၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ကြၽန္မ၏ ဆက္ဆံေရးကလည္း ပုံမွန္ျဖစ္လာသည္။ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အဆင့္အတန္းအေပၚ အရမ္းအေလးမထားေတာ့ဘဲ၊ ကြၽန္မ ပို၍ ပြင့္လင္းလာသည္။ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဤေျပာင္းလဲမႈေလးအတြက္ ဘုရားသခင္အေပၚ ေက်းဇူးတင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးကို ႏိုးထေစသည္မွာ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို ရွာေဖြျခင္း၏ အႏွစ္သာရမဲ့မႈႏွင့္ ဒုကၡကို ျပသခဲ့သည္မွာ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္သာ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ အသက္တာကို ကြၽန္မတို႔ ရွင္သန္ႏိုင္သည္တို႔ကို နားလည္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့သည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။