ရွင္းခ်ဲ႕ ေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံ

၂၀၁၈ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဂီတသ႐ုပ္ျပပြဲအတြက္ အစမ္းေလ့က်င့္ခဲ့သည္။ စင္ေပၚတြင္ သီဆိုကာ၊ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီး သက္ေသ ခံရမည္ဟု ေတြးလ်က္၊ ကြၽန္မ အရမ္းဂုဏ္ယူၿပီး ေလးစားခဲ့သည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ တာဝန္ကို ေကာင္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔လည္း ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ စၿပီးလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ၊ မ်က္ႏွာထားမ်ားႏွင့္ ကကြက္မ်ားကို တကယ့္ကို ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အားစိုက္ ေလ့က်င့္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ အဆိုႏွင့္အကမွာ အေတြ႕အႀကဳံမရွိခဲ့သည့္အတြက္၊ ကြၽန္မ၏အကႏွင့္ မ်က္ႏွာထားမ်ားက ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး ကြၽန္မ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္က အျခားသူမ်ားကို လိုက္မမီခဲ့ပါ။ နည္းျပကလည္း အၿမဲတမ္း ကြၽန္မ၏ျပႆနာမ်ားကို ေထာက္ျပသည္။ သိပ္မၾကာမီတြင္ ကြၽန္မသိပ္ၿပီး စိတ္မပါေတာ့ဘဲ၊ မည္မွ် ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ပါေစ ပိုေကာင္းလာမည္ မဟုတ္ဟု ခံစားလာရသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ေနရာမ်ားခ်ေပးသည့္အခါ၊ အဆို၊ အကေတာ္သည့္ အစ္ကိုအစ္မမ်ားက ေရွ႕မွာေနရၿပီးေတာ့၊ ကြၽန္မက ေနာက္မွာအျဖည့္ခံသေဘာ ေနရသည္။ ကြၽန္မလည္း အစမ္းေလ့က်င့္ပြဲမ်ားမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ မရွိေတာ့ဘဲ၊ ေနာက္က်၍ရသည့္အခါတိုင္း ေနာက္က်မွ သြားေတာ့သည္။ ပထမဆုံး႐ိုက္ကူးေရးမွာ၊ တစ္ဖက္ကေန မျမင္ရသည့္ ေနာက္ဆုံးတန္းမွာေနခဲ့ရသည္။ “ငါမွဒီကိစၥမွာ မေတာ္တာ၊ ၿပီးေတာ့ အဆိုအက ေကာင္းတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လည္း ငါ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား အေရွ႕အတန္းေရာက္ဖို႔ ကင္မရာမွာ ပါဖို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး၊ အစမ္းေလ့က်င့္တာကို ဘာလို႔ႀကိဳးစားေနရမွာလဲ။ နည္းနည္းေလာက္ ႀကိဳးစားလည္းရတာပဲ။” ဟု ေတြးလ်က္၊ ကြၽန္မက စိတ္ပ်က္လာသည္။ ထိုေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ တက္ႂကြမႈမ်ား ေလ်ာ့လာခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ကကြက္မ်ား မမွန္မွန္းသိ‌ေသာ္လည္း၊ ျပင္ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္မတို႔ကို နည္းျပက ပိုႀကိဳးစားဖို႔ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ တင္ဆက္မႈတို႔က သိပ္မေကာင္းလွ်င္၊ အစီအစဥ္တစ္ခုလုံးကို သက္ေရာက္မႈရွိၿပီး ႐ိုက္ကူးေရး ေနာက္က်ႏိုင္သည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ယင္းကို ၾကားသည့္အခါ၊ ကြၽန္မကို တကယ္ထိသြားေစခဲ့ၿပီး ကြၽန္မလည္း စုေပါင္းရလဒ္အတြက္ စဥ္းစားသင့္ၿပီဟု ခံစားခဲ့ရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ ပို၍ စတင္ ႀကိဳးစားလာသည္၊ ၿပီးလွ်င္ တစ္ဖန္ စိတ္မပါျဖစ္ျပန္သည္။ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈလည္း မခံစားရဘဲ၊ စိတ္မပါလက္မပါႏွင့္ အဆိုအက ကို အစမ္း ေလ့က်င့္ခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ကကြက္မ်ားမွာ ေလ့က်င့္ ထားေသာ္လည္း၊ မွန္ေအာင္မကႏိုင္ခဲ့ပါ။ လူတိုင္းက သီခ်င္းစာသားကို သူတို႔နားလည္သည့္အေပၚ မိတ္သဟာယ ဖြဲ႕ၾကသည့္အခါ၊ ကြၽန္မက မည္သည့္ အလင္းကိုမွ် မိတ္သဟာယ မဖြဲ႕ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဆိုေနသည့္အခ်ိန္မွာ စိတ္ပါသည္ဟု မခံစားခဲ့ရပါ၊ ၿပီးလွ်င္ ႐ိုက္ကူးေတာ့လည္း ကြၽန္မ၏မ်က္လုံးမ်ားက အသက္မပါဘဲ၊ ကြၽန္မ၏ မ်က္ႏွာထားက တက္ႂကြမႈမရွိပါ။ မည္သူမွ် ကြၽန္မကို ၾကည့္ရသည္ကို မေပ်ာ္ေမြ႕ၾကပါ။ အစမ္းေလ့က်င့္မႈမ်ားက စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းဟု ခံစားခဲ့ရၿပီး‌ အျခားတာဝန္ သြားလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ဤကိစၥႀကီး ၿပီးသြားရန္ကို မေစာင့္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ေပ။

စတိတ္စင္ေပၚ အေနအထား ပုံစံထြက္လာသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ ကင္မရာမွာမပါသည့္အခန္း အခ်ိဳ႕ပါလာသည္ကို ေတြ႕ၿပီး ပို၍စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ “ငါကမေတာ္ေပမဲ့၊ အဲဒီေလာက္လည္း မဆိုးေသးပါဘူး။ အေရွ႕ဆုံးမွာ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ၊ အနည္းဆုံး ကင္မရာမွာေတာ့ ပါလို႔ရႏိုင္တာပဲကို။ ငါကဘာလို႔ မပါရတာလဲ။ ငါက တစ္ခ်ိန္လုံး အရည္မရအဖတ္မရ အစမ္းေလ့က်င့္ေနခဲ့မိတာ မဟုတ္ဘူးလား။ အေစာႀကီးကသာ သိခဲ့ရင္ အဲဒီကကြက္ေတြကို ေလ့က်င့္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။” ဟု ေတြးခဲ့မိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ ကင္မရာမွာပါရမည့္ အခန္းတိုင္းတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး အတူကေနေသာ္လည္း၊ မပါလွ်င္မူ စိတ္မပါဘဲ၊ အစမ္းေလ့က်င့္မႈမွာ အေပၚယံသာ လုပ္ခဲ့လိုက္သည္။ ႐ိုက္ကူးမႈၿပီးသြားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ လူတိုင္းက ေတြ႕ဆုံပြဲမ်ားမွာ သူတို႔ရခဲ့သည့္အရာကို ေျပာေနၾကသည္ကို ၾကားရသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ အဆင္မေျပခဲ့ပါ။ ကြၽန္မလည္း တာဝန္ကို အတူတူလုပ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔က်ေတာ့ တစ္ခုခုရသြားသည္၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ကြၽန္မက အဘယ့္ေၾကာင့္ မည္သည့္အရာမွ်မရလိုက္သကဲ့သို႔ အႏွစ္မဲ့ျခင္းကို ခံစားရသနည္။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ႐ြံရွာေစမိၿပီလားဟု ေတြးလ်က္၊ ေၾကာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ ေရွ႕သြားၿပီး လမ္းၫႊန္မႈေပးဖို႔ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့ရပါသည္၊ “လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦး၏ စိတ္ႏွလုံးထဲသို႔ နက္ရႈိင္းစြာ ၾကည့္ရႈၿပီး အရာရာကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသည္ဟု အၿမဲ ေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ အခ်ိဳ႕က သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ထံမွ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် အဘယ္ေၾကာင့္ မခံစားရသည္၊ ေက်းဇူးေတာ္ကို ၎တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ လုံးဝ မရရွိၾကသည္၊ ဝမ္းေျမာက္မႈကို ၎တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ လုံးဝ မရွိၾကသည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ဝမ္းနည္းညႇိဳးငယ္ေနသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ၎တို႔အေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိသည္ကို လူတို႔သည္ လုံးဝ မသိၾကေပ။ ၎တို႔၏ျဖစ္တည္မႈ အေျခအေနမ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ေလာ့။ ဤလူတစ္ဦးစီတိုင္းသည္ အသုံးျပဳႏိုင္သည့္ အသိစိတ္ သို႔မဟုတ္ ႐ိုးသားေသာ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု မရွိၾကသည္ကို သင့္အား ငါ အာမခံသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) “တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ လူ႔သဘာဝတြင္ အေျခခံအက်ဆုံး ႏွင့္ အေရးႀကီးဆုံး အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွာ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ ျဖစ္သည္။ အသိစိတ္ ကင္းမဲ့ၿပီး သာမန္လူ႔သဘာဝ၏ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိသူသည္ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္၊ သူသည္ လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့သူ သို႔မဟုတ္ ဆိုးေသာ လူ႔သဘာဝကို ပိုင္ဆိုင္သည့္လူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို ေသခ်ာစြာ စိစစ္ၾကစို႔။ ဤလူသည္ လူ႔သဘာဝ မရွိဟု လူတို႔ေျပာဆိုသည္အထိ သူသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူ႔သဘာဝကို မည္သို႔ ျပသနည္း။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မည္သည့္ ထူးျခားေသာ လကၡဏာရပ္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္ သ႐ုပ္သကန္မ်ား အတိအက်ကို ျပၾကသနည္း။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ မပတ္သက္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို အဖက္မလုပ္ဘဲ ေနတတ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးမ်ားကို ၎တို႔ အေရးမထားၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကိုလည္း အေရးထားျခင္း မျပၾကေပ။ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ဝန္ထုပ္ကို သူတို႔ တာဝန္မယူၾကသကဲ့သို႔၊ တာဝန္သိစိတ္ မရွိၾကေပ။ တစ္စုံတစ္ရာကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ၎တို႔ စဥ္းစားၾကသည္မွာ မည္သည့္အရာနည္း။ ၎တို႔၏ ပထမဦးဆုံးေသာ စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈမွာ၊ ‘ဤအရာကို ကြၽန္ုပ္ လုပ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ သိလိမ့္မည္ေလာ။ ယင္းသည္ အျခားလူတို႔အဖို႔ ျမင္သာပါသေလာ။ ဤအားထုတ္မႈ အားလုံးကို ကြၽန္ုပ္ အသုံးျပဳၿပီး မွန္ကန္စြာ ျပဳမူသည္ကို အျခားလူတို႔ မျမင္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ ယင္းကို ဘုရားသခင္ကလည္း မျမင္ပါက၊ ဤအရာအတြက္ ထိုသို႔ေသာ အားထုတ္မႈကို ကြၽန္ုပ္ အသုံးျပဳျခင္း သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡခံျခင္းသည္ အသုံးမဝင္ေပ။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္၊ ယင္းသည္ အလြန္ယုတ္ညံ့သည့္ အႀကံမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ ေတြးေတာၿပီး လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ၊ အသိစိတ္သည္ အခန္းက႑ တစ္ခုတစ္ေလ၌ ပါဝင္သေလာ။ ဤအရာတြင္ အသိစိတ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုတစ္ေလ ရွိသေလာ။ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ ျပႆနာကို သိျမင္ေသာအခါ ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာ သူတို႔ပင္ ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျခားေသာသူတို႔က ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အတားအဆီးမ်ား ျဖစ္ေစလ်က္ရွိၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေသာ္လည္း၊ ထိုသူတို႔ကို တားဆီးရန္ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးတို႔ကို အနည္းဆုံး ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း မရွိသည္သာမက ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္၏ ဝတၱရားမ်ားႏွင့္ တာဝန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မစဥ္းစားၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ ကိုယ္တိုင္၏ ဝင့္ဝါမႈ၊ သိကၡာ၊ ရာထူး၊ အက်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဂုဏ္သေရတို႔အတြက္သာ ေျပာဆို၊ လုပ္ေဆာင္၊ ထင္ေပၚ၊ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းကာ အားအင္ကို အသုံးျပဳၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦး၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အႀကံမ်ားသည္ အေယာက္တိုင္းဖို႔ သိသာ ထင္ရွားေပသည္- ၎တို႔သည္ ဂုဏ္အတြက္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအခ်ိဳ႕ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခု ရွိသည့္အခါတိုင္း ထြက္ေပၚလာၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္၊ ဂုဏ္အတြက္ အခြင့္အေရး မရွိသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲဒုကၡ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ရွိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ လိပ္တစ္ေကာင္က မိမိေခါင္းကို ျပန္သြင္းသကဲ့သို႔၊ ျမင္ကြင္းမွ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကေလသည္။ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိပါသေလာ။ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားမရွိေသာ ဤသို႔ ျပဳမူသည့္ လူတစ္ဦးသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္မႈ ခံစားရသေလာ။ ဤလူစားမ်ိဳး၏ အသိစိတ္သည္ မည္သည့္ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုမွ် မျဖည့္ဆည္း ေပးသကဲ့သို႔၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပစ္တင္မႈအား လုံးဝ မခံစားၾကဖူးေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္၊ ၎တို႔သည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ အျပစ္တင္မႈ သို႔မဟုတ္ ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈကို ၎တို႔ ခံစားႏိုင္သေလာ။ မခံစားႏိုင္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ဤအပိုဒ္ကိုဖတ္ၿပီး ကြၽန္မ တို႔ထိျခင္း ခံရသည္။ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး မတုန္မလႈပ္ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္မႈကို မရႏိုင္တာက၊ ကြၽန္မ ႏွလုံးသားထဲမွာ မ႐ိုးသားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ကြၽန္မ၏တာဝန္မ်ားကို စဥ္းစားရမည့္အစား ကြၽန္မ၏ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကိုသာ စဥ္းစားခဲ့မိျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္က သူ႔တာဝန္အေပၚ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စိတ္မ်ိဳးထားသည္ကို ဘုရားသခင္က စက္ဆုပ္သည္။ ကြၽန္မ အျခားသူမ်ားထက္ အရည္အခ်င္းနည္းေနသည္ကို သိလိုက္ရသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ကြၽန္မ ေနာက္ဘက္မွာ ေနရစဥ္က၊ ကြၽန္မ အဆိုးဘက္ေရာက္လာၿပီး စိတ္မပါေတာ့ဘဲ၊ မ်က္ႏွာအေနအထားႏွင့္ ကကြက္မ်ားကို မေလ့က်င့္ခ်င္ခဲ့သည့္အခ်ိန္တို႔ကို ကြၽန္မ ျပန္ေတြးမိသည္။ နည္းနည္းေလးအားစိုက္႐ုံႏွင့္ ေက်နပ္ေနခဲ့ၿပီး၊ မည္သို႔ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ရမည္ကို မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ ကင္မရာ႐ိုက္ကြက္အခ်ိဳ႕မွာ မပါသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ၏ ႀကိဳးစားမႈမ်ား အရာမထင္ဟု ေတြးမိၿပီး၊ ေစာဒက တက္ခ်င္စိတ္၊ အျငင္းပြားခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မ မေလ့က်င့္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္မ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ပါသည့္အခါ၊ ကြၽန္မလုပ္ရမည့္ကိစၥ လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ မပါသည့္အခါ သိပ္မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ၊ အိုးနင္းခြက္နင္းျဖင့္ ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြးမိသည့္အခါ၊ ကြၽန္မ အျပစ္ရွိသကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ ဓမၼေတးသံစုံက်ဴးကို ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္က ႐ိုက္ကူးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မ ပါဝင္ခြင့္ရျခင္းသည္ ဘုရားသခင္က ခ်ီးေျမႇာက္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆုံး အားထည့္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့သင့္သည္။ ထိုအစား ကြၽန္မ၏ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔အေပၚ တပ္မက္မႈက၊ မျပည့္ဝသြားခဲ့ဘဲ၊ ကြၽန္မကို ေပါ့ဆေစၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ ပ်င္းရိေစခဲ့သည္။ ကြၽန္မမွာ အရွက္တရား သို႔မဟုတ္ အသိစိတ္လည္း မရွိခဲ့ပါ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းကာ သေဘာထားေသးသည့္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္က လူ႔ႏွလုံးသားကို အကဲျဖတ္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မအတြက္ သူ၏တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္အေပၚ ကြၽန္မ၏ သေဘာထားအားျဖင့္ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏စိတ္ထားကို မည္သို႔မ်ား မ႐ြံရွာဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ဤသည္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး ေနာင္တရၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားခဲ့ရကာ၊ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ “ဘုရားသခင္ ကြၽန္မမွားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္မွာ ကြၽန္မပါဝင္ရတဲ့ အပိုင္းအတြက္ ေနာင္တရေနခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုဆို ျပန္မေပးဆပ္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခု ကြၽန္မ သမၼာတရားကို အားထုတ္ၿပီး ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ အေၾကာင္း မစဥ္းစားဘဲေနပါေတာ့မယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္။”

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္သည္မွာ ေနာင္တမ်ားျပည့္လ်က္၊ အစီအစဥ္ ျပန္စဖို႔ ေစာင့္႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္၊ သို႔ရာတြင္ အံ့ဩစရာေကာင္းသည္မွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ ေနာက္ထပ္ ႐ိုက္ကူးမႈတစ္ခု လုပ္ဖို႔လိုလာခဲ့သည္။ ယင္းကို ၾကားလိုက္ရသည့္အခါ၊ ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ယင္းက ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ အစမ္းေလ့က်င့္မႈမွာ အားကုန္ထည့္ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီ၊ သိပ္မၾကာမီတြင္ ကြၽန္မ၏မ်က္ႏွာထားမ်ားႏွင့္ ကကြက္မ်ား တိုးတက္ လာသည္ကို ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ ကြၽန္မတို႔ ႐ိုက္ကူးေရးစေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အျခားအေျခအေန အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ေခတၱေ႐ႊ႕ဆိုင္း ထားလိုက္ရသည္။ ဒါ႐ိုက္တာက ကြၽန္မတို႔ကို စိတ္မပူဖို႔ႏွင့္ ဆက္ေလ့က်င့္ဖို႔ ေျပာခဲ့ပါသည္။ အစကေတာ့ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း ႀကိဳးစားလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ “ဘယ္အခ်ိန္ ႐ိုက္မယ္၊ ဘယ္ေလာက္အစမ္းေလ့က်င့္မႈေတြ လုပ္ရမယ္ ဆိုတာလည္း မသိဘူး။ ေနာက္ဆုံး တစ္ေခါက္ကလိုပဲ ဒီတစ္ခါလည္း ငါ တခ်ိဳ႕အခန္းေတြမွာ ႐ိုက္ကြက္ထဲ ပါမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ အဲဒီအျပင္ အဆိုနဲ႔ အကပိုင္းမွာလည္း အေျခခံအခ်က္ေတြ နားလည္ထားတာဆိုေတာ့၊ ဒီလို ေန႔တိုင္း ေလ့က်င့္ေနရင္ ရေလာက္မွာပါ။” ဟု ကြၽန္မ စတင္ စဥ္းစားမိသည္။ နည္းျပက ႐ိုက္ကူးေရးမစမီမွာ ေလ့က်င့္မႈကို မေပါ့ဖို႔ႏွင့္၊ စတိတ္စင္ အစီအစဥ္ကလည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္ဟု ကြၽန္မတို႔ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတိေပးခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မ စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘဲ “ငါေရွ႕မွာေနရဖို႔ အခြင့္အေရးလည္း ရွိမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့၊ ငါအရမ္းႀကိဳးစားရင္ေတာင္မွ ငါက ဇာတ္လမ္းမွာ မပါမျဖစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ အျဖစ္ခံေနရမွာလဲ။” ဟု စဥ္းစားမိခဲ့သည္။ နည္းျပက ကြၽန္မ၏ျပႆနာမ်ားကို ေထာက္ျပစဥ္က၊ ကြၽန္မလည္း မႀကိဳးစားခ်င္ခဲ့ဘဲ၊ ဆင္ေျခမ်ား ေပးခဲ့သည္။ “ေရွ႕မွာေနရတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ႐ုပ္ရွင္မွာ ပါမွာဆိုေတာ့၊ သူတို႔ကိုပဲ မ်ားမ်ားေလ့က်င့္ခိုင္းေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ေနာက္မွာ ေနရမွာဆိုေတာ့ လူလည္းျမင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါမ်ိဳး လိုက္ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။” ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မလည္း အစမ္းေလ့က်င့္မႈမ်ားက ခက္ခဲၿပီး ပင္ပန္းသည္ဟု အၿမဲ ခံစားလာရသည္။ မသြားခ်င္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ား မ်ားစြာရွိခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ယခင္က ျပႆနာမ်ား ျပန္ျဖစ္ လာသည္ကို သိခဲ့ရၿပီး၊ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းခဲ့ပါ။ “ငါဘာလို႔ ငါ့အလုပ္မွာ အေပၚယံပဲ လုပ္ေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ ဘုရားသခင္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ရတာလဲ။” ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္လည္း ေမးခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ တကယ့္စိတ္အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး သူ၏ လမ္းၫႊန္မႈကို ေတာင္းေလွ်ာက္ ခဲ့ပါသည္။

ကြၽန္မ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ဤအပိုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့ရသည္၊ “လူတို႔သည္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ရန္အတြက္ အမွီျပဳခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ၎တို႔ သစၥာေဖာက္ေသာ သူမ်ား၊ သူရဲေဘာေၾကာင္ေသာသူမ်ား ႏွင့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာသူမ်ား ျဖစ္လာသည္အထိ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးယိုယြင္း ေစခဲ့သည္။ ၎တို႔၌ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားႏွင့္ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ၾကသည္သာမက ၎တို႔သည္ ေလာဘႀကီးလာၾကၿပီး၊ ေမာက္မာလာၾကကာ၊ တစ္ဇြတ္ထိုး လုပ္လာၾကေလသည္။ ၎တို႔၌ အတၱကို ေက်ာ္လြန္ေသာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုတစ္ေလ လုံးဝကင္းမဲ့ေနၿပီး ထိုမွ်မက ၎တို႔၌ ဤေမွာင္မိုက္ လႊမ္းမိုးမႈမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ သတၱိ အနည္းငယ္ပင္ မရွိၾကေခ်။ လူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား ႏွင့္ အသက္တာမ်ားသည္ ပုပ္သိုးလြန္းသည္မွာ ဘုရားသခင္ အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားမွာ သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ အက်ည္းတန္ ေနေသးသည္သာမက ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္း အေၾကာင္း ၎တို႔၏ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားကို လူတို႔ ေျပာၾကသည့္အခါ ၎မွာ တကယ္ပင္ နားမခံႏိုင္စရာ ျဖစ္သည္။ လူအားလုံးသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္ၾကသည္၊ အစြမ္းအစမရွိ၊ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္သာမက ခိုင္ခံ့ျခင္းလည္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ အေမွာင္စြမ္းအားမ်ားကို ႐ြံရွာျခင္း မရွိၾကသကဲ့သို႔ အလင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို ခ်စ္ျခင္း မရွိၾက၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရမည့္အစား ၎တို႔ကို ထုတ္ပစ္ရန္အတြက္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။...ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အမႈ၏ ဤအဆင့္ကို သိနားလည္မႈအခ်ိဳ႕ ရရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္၊ အဆင့္အတန္းအတြက္ သင္တို႔၏ တပ္မက္မႈကို သင္တို႔ ေဘးမဖယ္ထားၾကေသး။ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသည့္အခါ သင္တို႔ ေကာင္းစြာ ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔၏ အဆင့္အတန္း နိမ့္သည့္အခါ သင္တို႔ မႀကိဳးစား ၾကေတာ့ေပ။ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာမ်ားမွာ သင္တို႔၏ စိတ္ထဲ၌ အၿမဲရွိေနသည္။ လူအမ်ားစုသည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းမွ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မဖယ္ရွားႏိုင္ၾကပါသနည္း။ အေျဖမွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ တက္လမ္းမ်ားေၾကာင့္ အၿမဲတေစ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အျဖည့္ခံျဖစ္ရန္ သင္အဘယ္ေၾကာင့္ လိုလားျခင္းမရွိသနည္း) “ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦး ေျပာသည့္အရာကို အာ႐ုံမစိုက္ေလႏွင့္။ သူအသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္အရာ၊ သူ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္အရာႏွင့္ သူ၏ တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ခ်ိန္တြင္ သူ၏သေဘာထား မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္အျပင္ သူ၏ အတြင္းပိုင္းအေျခအေန မည္သည့္အရာ ျဖစ္ၿပီး သူ မည္သည့္အရာ ခ်စ္သည္ကို သင္ ျမင္ရမည္။ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို သူ၏ ဆက္ကပ္ျခင္းထက္ ပိုလြန္ပါက၊ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အခြင့္အလမ္းကို ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားထက္ သာလြန္ပါက၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို သူျပသည့္ အေရးထားမႈထက္ သာလြန္ပါက၊ သူသည္ လူ႔သဘာဝရွိသည့္ လူတစ္ဦး မဟုတ္ေပ။ သူ၏ အျပဳအမူကို အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္က ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးအတြက္ သမၼာတရားကို ရရွိဖို႔ အလြန္ခက္ခဲေပသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးၿပီး သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္”) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ကြၽန္မစိတ္ထဲ အနည္ထိုင္ေနသည့္ မုန္းတီးစရာ ေကာင္းသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မ မိမိ၏တာဝန္မွာ ကိုယ္ရည္ေသြး၍မရသည့္အခါမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါ့ဆေနမိေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ၏ အလုပ္ႏွင့္ တာဝန္ျဖစ္သည္ကို သိသည့္တိုင္၊ ယင္းတို႔အေပၚ အဘယ့္ေၾကာင့္ စိတ္မဝင္စားခဲ့သည္ကို ျပသခဲ့ပါသည္။ ယင္းမွာ ကြၽန္မ၏ နာမည္ေကာင္းႏွင့္ဂုဏ္ျဒပ္အေပၚ တပ္မက္မႈက အရမ္းႀကီးမားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မက ႂကြားဝါဖို႔ အခြင့္အေရးကို ရရန္ ႀကိဳးစားသည္မွာ မသိသာေသာ္လည္း၊ ယင္းက ကြၽန္မမွာ အစကတည္းက အရည္အခ်င္း မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက မႂကြားဝါခ်င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မက မည္မွ်ႀကိဳးစားပါေစ သူမ်ားထက္သာဖို႔ အခြင့္အေရး မရွိေၾကာင္း၊ အေရွ႕တန္းမွာ ေနရာရမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းတို႔ကို သိရသည့္အခ်ိန္မွာ၊ ကိစၥ တစ္ခုလုံးအေပၚ အဆိုးျမင္လာၿပီး‌ ကြၽန္မ အလုပ္အေပၚ နည္းနည္းေလာက္ပဲ အားစိုက္ခဲ့မိျခင္း ျဖစ္သည္။ အေကာင္းဆုံး မႀကိဳးစားဘဲ ဟန္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ႂကြားဝါ၍မရသည့္အတြက္ အရႈံးမရွိေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဒုကၡမ်ားစြာ ခံမေနေတာ့ဟု ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ စာတန္၏ “မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏၊” ႏွင့္ “ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရရွိျခင္း” ဟူသည့္ အဆိပ္မ်ားက၊ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔က ကြၽန္မ လုပ္သမွ်တြင္ ကြၽန္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္ကိုသာ ေတြးဖို႔အလို႔ငွာ၊ ကြၽန္မ၏ လုပ္ရပ္တိုင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနသည့္ ကြၽန္မ၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ နာမည္ေကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့မိသည္၊ သို႔မဟုတ္ပါက ကြၽန္မ မလုပ္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ တာဝန္အတြက္ပင္ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ ႂကြားဝါ၍ရသည့္အခါ၊ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ အလိုဆႏၵမ်ားမျပည့္သည့္အခါ၊ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္အတြက္ လုံးဝမစဥ္းစားခဲ့ပါ။ ကြၽန္မသည္ ကြၽန္မ၏ လွည့္စားေသာ သဘာဝ၌ အစဥ္ အသက္ရွင္ေနကာ၊ မိမိ၏နာမည္ေကာင္းႏွင့္ေနရာအတြက္ အၿမဲ ႀကံစည္ေနခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ တာဝန္ယူမႈ စိုးစဥ္မွ် မရွိသကဲ့သို႔၊ အသိစိတ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရား သို႔မဟုတ္၊ ဂုဏ္သိကၡာမရွိဘဲ၊ မိမိ၏တာဝန္၌ ေပါ့ေလ်ာ့ၿပီး လွည့္စားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မက လုံးဝကို အားကိုး၍မရခဲ့ပါ။ ကြၽန္မသိသည့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားစြာက အလြန္ သန႔္စင္ၿပီး ႐ိုးသားၾကသည္မွာ၊ စင္ေပၚမွာ အေရွ႕တြင္ ျဖစ္ေစ အေနာက္တြင္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္ လိုအပ္သည့္ အရာအတြက္ သူတို႔ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၾကသည္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သူတို႔၏ အဆိုအက မ်ားက တိုးတက္လာၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးႏွင့္ လမ္းၫႊန္မႈကို ၎တို႔ ျမင္ႏိုင္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ႐ိုက္ကြင္းေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနသည့္သူမ်ားကလည္း၊ သူတို႔ကို မည္သည့္အခါမွ် လူမျမင္ေသာ္လည္း၊ သူတို႔လုပ္ရမည့္အပိုင္းကို တိတ္တိတ္ေလး လုပ္သြားၾကသည္။ အစီအစဥ္က အြန္လိုင္းေပၚေရာက္သြားသည္ကို ျမင္ရ႐ုံႏွင့္ပင္၊ သူတို႔အလုပ္က တန္သြားၿပီဟု ေျပာၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြၽန္မကမူ ႂကြားဝါျပ၍မရသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကြၽန္မ တာဝန္ေသးေသးေလးကို ေကာင္းစြာ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မက လုံးလုံး လူ႔သဘာဝ မရွိခဲ့ပါ။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားက သန႔္ရွင္းၿပီး ေျဖာင့္မတ္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မကဲ့သို႔ လူ႔သဘာဝႏွင့္ အားထုတ္မႈမ်ိဳးမ်ားကို သူက ႐ြံရွာမုန္းတီးသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္မွာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္ လုပ္ေဆာင္မႈ မရရွိႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ဘဝမွာလည္း တိုးတက္မႈ မရခဲ့ပါ။ ကြၽန္မသာ ေနာင္တမရေသးပါက၊ မည္သည့္အခါမွ် သမၼာတရားကို ရရွိမည္မဟုတ္သည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့ရပါသည္။ ကြၽန္မသည္ ဘုရားသခင္၏ ထုတ္ပယ္ျခင္းကိုသာ ခံရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ၏ ျပန္လည္သုံးသပ္ျခင္း၌ ဤအခ်ိန္တြင္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္သြားခဲ့ၿပီး “အို ဘုရားသခင္၊ လူ႔သဘာဝမရွိဘဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ေနခဲ့ရတာ၊ ဘယ္ေလာက္ရွက္စရာေကာင္းမွန္း သိခဲ့ရပါၿပီ။ ဘုရားသခင္ ကြၽန္မ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲခ်င္ပါၿပီ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ဆိုးယုတ္တဲ့စိတ္သေဘာထားေတြရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ဖယ္ရွားၿပီး တာဝန္အေပၚ အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ေပးပါ။” ဟု ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့ပါသည္။ “ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္၊ သင္လုပ္ေဆာင္သမွ်အရာတိုင္းတြင္ ဆက္ကပ္ရန္ သင္ဆႏၵရွိပါက သင္သည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္႐ုံ ထမ္းေဆာင္၍မရႏိုင္ေပ၊ သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္ႏွင္းအပ္သည့္ မည္သည့္ တာဝန္ေပး ခိုင္းေစခ်က္ကိုမဆို လက္ခံရမည္။ သင့္အႀကိဳက္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီၿပီး သင့္စိတ္ဝင္စားမႈမ်ား အတိုင္းအတာအတြင္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ သင္ မေပ်ာ္ပိုက္ေသာ အရာတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ယခင္က မည္သည့္အခါမွ် မျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ခက္ခဲေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ေစဦးေတာ့၊ ယင္းကို သင္လက္ခံၿပီး နာခံသင့္သည္။ သင္ လက္ခံရမည္သာမက၊ ယင္းကို တက္ႂကြထက္သန္စြာ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သင္ယူေလ့က်က္ကာ ဝင္ေရာက္မႈကို ရရွိရမည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ဒုကၡဆင္းရဲခံစားရၿပီး ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ထင္ေပၚႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ဖူးလွ်င္ပင္ သင္၏ ဆက္ကပ္မႈ၌ သင္ သစၥာေစာင့္သိရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကို သင္ျဖည့္ဆည္းရမည့္ တာဝန္အျဖစ္ သင္မွတ္ယူရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း မဟုတ္ဘဲ သင္၏တာဝန္အျဖစ္ မွတ္ယူရေပမည္။ လူတို႔သည္ သူတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို အဘယ္သို႔ နားလည္သင့္သနည္း။ ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္က လူတစ္ဦးကို ျပဳလုပ္ရမည့္ အလုပ္တာဝန္တစ္ခု ေပးသည့္အခါႏွင့္ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ ထိုလူ၏တာဝန္ ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သင့္ကို ဘုရားသခင္ေပးသည့္ အလုပ္ တာဝန္မ်ား၊ သင့္ကို ဘုရားသခင္ေပးသည့္ တာဝန္ေပး ခိုင္းေစခ်က္မ်ား၊ ဤအရာမ်ားမွာ သင္၏ တာဝန္မ်ား ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ကို သင္၏ ပန္းတိုင္မ်ားအျဖစ္ သင္လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာႏွလုံးသား သင္၌ အမွန္တကယ္ရွိေသာအခါ၊ ျငင္းခ်က္တစ္ခု သင္ ျပဳႏိုင္ေသးသေလာ။ ယင္းတို႔ကို သင္မျငင္းဆန္သင့္ေပ။ ယင္းတို႔ကို သင္လက္ခံသင့္ေပသည္။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “႐ိုသားေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္သာ လူတစ္ဦးသည္ အမွန္တကယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္၏”) ကြၽန္မ၏တာဝန္က ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္၊ ထိုတာဝန္၌ ကြၽန္မသည္ တတ္ကြၽမ္းမႈ ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ႂကြားဝါခြင့္ ရရ၊ မရရ ကြၽန္မ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး၊ ယင္းကို ကြၽန္မတာဝန္အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ၊ ဘုရားသခင္ လိုအပ္သည့္အရာကို အစြမ္းကုန္ လုပ္သင့္ပါသည္။ မည္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံတြင္ျဖစ္ေစ၊ အခ်ိဳ႕က ေရွ႕မွာေနရၿပီး အခ်ိဳ႕က ေနာက္မွာေနရသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ မည္သည့္ေနရာမွာျဖစ္ေစ သူတို႔၏တာဝန္ကို သူတို႔ ထမ္းေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ၏တာဝန္အေပၚ ကြၽန္မတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ သေဘာထားမ်ား အျပင္၊ တာဝန္အေပၚ စိတ္ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားျခင္း ရွိမရွိ၊ တာဝန္ယူစိတ္ ရွိမရွိ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ရွိမရွိတို႔ကို ၾကည့္ပါသည္။ ကြၽန္မက အျခား တင္ဆက္သူမ်ားကဲ့သို႔ ပင္ကိုအထုံပါရမီ မရရွိထားေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏ ကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ အသက္ ဝင္ေရာက္မႈ တိုးတက္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေလ့က်င့္ဖို႔အခြင့္အေရး ေပးခဲ့သည္ကို ကြၽန္မ ေတြးမိသည္။ ယင္းက ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းတရား ျဖစ္ေပသည္။ ကြၽန္မသည္ ယခင္ကကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ဆင္းရဲေစကာ၊ စိတ္ပ်က္ေစလ်က္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဖို႔၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္မေကာင္းဖို႔ႏွင့္ အၾကင္နာမမဲ့ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ အေရွ႕မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္မွာပဲေနေန၊ ကြၽန္မကို ကင္မရာထဲမွာ ျမင္ျမင္၊ မျမင္ျမင္၊ တာဝန္ကို ျဖဴစင္စြာႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏အခ်စ္ကို ျပန္ေပးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ ဖန္ဆင္းခံ လူသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ က်ရာေနရာကို လက္ခံရပါေတာ့မည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ ေသခ်ာဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားသခင္ကို အားကိုးကာ၊ ကြၽန္မတို႔ မည္သည့္အရာကို ေလ့က်င့္ခဲ့ပါေစ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မတို႔ အစမ္းေလ့က်င့္မႈမတိုင္မီ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ဖတ္ၾကသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေသခ်ာ စဥ္းစားၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အစမ္းေလ့က်င့္မႈမ်ားမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ၾကပါသည္။ နည္းျပက ကြၽန္မ၏ ျပႆနာမ်ားကို ေထာက္ျပသည့္အခါ၊ နားေထာင္ခဲ့ၿပီး သူမ၏အႀကံဉာဏ္ကို ကြၽန္မ၏ေလ့က်င့္မႈမ်ားမွာ ထည့္သြင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကြၽန္မ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို မွတ္ထားၿပီး ပိုေလ့က်င့္ဖို႔ အားသည့္အခ်ိန္ကို အသုံးခ်ခဲ့ပါသည္။ စိတ္မပါလက္မပါ ေတာ္႐ုံေလာက္ေလ့က်င့္ျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပါ။ အစမ္းေလ့က်င့္မႈမ်ားအတြက္ မွန္ကန္သည့္ စိတ္ထား ထားရွိသည့္အခါ၊ ေန႔တိုင္းက ျပည့္စုံေနသကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရပါသည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္မွာ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈကို တကယ္ခံစား၍ရၿပီး၊ ယခင္ကကဲ့သို႔ မပင္ပန္းခဲ့ပါ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္ ကြၽန္မ၏ ကကြက္မ်ားႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအားလုံး တိုးတက္ လာၿပီး၊ အစ္မမ်ားက ကြၽန္မ၏ သီဆိုမႈႏွင့္ မ်က္ႏွာထားမ်ား အလြန္ တိုးတက္လာသည္ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ၏ တာဝန္၌ ႐ိုးသားသည့္ ႏွလုံးသားႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ မည္မွ်အေရးႀကီးသည္ကို ကြၽန္မ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ခံစားခဲ့ရပါသည္။

႐ိုက္ကူးေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကြၽန္မက ေနာက္မွာ ေနေနရဆဲျဖစ္ၿပီး ႐ိုက္ကြက္ထဲမပါေသာေၾကာင့္၊ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အေကာင္းဆုံးမလုပ္လိုေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မည္သို႔သိေအာင္လုပ္ဖို႔ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို မည္သို႔ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရဖို႔တို႔ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္မ၏စိတ္ဓာတ္လည္း မ်ားစြာ တိုးတက္လာခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္မ ေနာက္မွာေနရသည့္အခါ အေရွ႕မွာရွိသည့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့သည္။ ကင္မရာမွာ မပါသည့္အခါတြင္၊ ကြၽန္မအလုပ္အတြက္ လုပ္ႏိုင္သည့္အရာမ်ားကိုလုပ္ရင္း၊ အစ္မမ်ားကို ဝတ္စုံမ်ား ဆံပင္ပုံစံမ်ား ကူၿပီး ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ အစ္မအခ်ိဳ႕ ေနာက္မွာ ေနရေသာေၾကာင့္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မမိတ္သဟာယ ဖြဲ႕ေပးခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏တာဝန္ကို ထိုနည္းျဖင့္ လုပ္ျခင္းက ကြၽန္မကို စိတ္ခ်မ္းသာေစၿပီး ကြၽန္မအေျခအေနလည္း ဆက္လက္ တိုးတက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ ဩဇာတိကၠမႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး သမၼာတရားကို အနည္းငယ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ဘုရားသခင္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈမွ လာျခင္း ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။