ဘားနဒ္ ကင္မာ႐ြန္းႏိုင္ငံ

အရင္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းေတာ္တဲ့ လူလို႔ အၿမဲေတြးခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အကူအညီမပါဘဲ ဘာမဆို အၿမဲ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းမွာေရာ၊ အိမ္မွာေရာ လူေတြ ဘာေမးခြန္းကိုပဲေမးေမး၊ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုေတြက မေျဖႏိုင္ခ်ိန္မွာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအတြက္ သူတို႔ကို အထင္ေသးခဲ့တယ္။ အစ္ကိုေတြက ကြၽန္ေတာ္ မာနေထာင္လႊားတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေျပာင္းလဲၿပီး သူတပါးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ထည့္တြက္ေပးရမယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို မနာလိုၾကလို႔ အဲဒီလို ေျပာတာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ စြပ္စြဲတာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။

၂၀၁၉ မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလအမႈေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံခဲ့တယ္။ မၾကာခင္၊ ဘုရားအမႈေတာ္ကို လက္ခံခါစ လူသစ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စေရေလာင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လုပ္တဲ့ တျခားညီအစ္မသုံးေယာက္ထဲက ႏွစ္ေယာက္က ဘုရားအမႈေတာ္ကို လက္ခံတာ ႏွစ္လသုံးလပဲ ရွိေသးတယ္။ တျခားတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ အလုပ္ကို ကူေပးတဲ့ ညီမဂ်ိဳနာပါ။ အဲဒီတုန္းက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အေ႐ြးခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒါက အဖြဲ႕မွာ အေတာ္ဆုံးဆိုတဲ့သေဘာပဲ။ အလုပ္အတူလုပ္ရင္းနဲ႔၊ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ မတူတဲ့ နည္းလမ္းေတြ သူတို႔ အႀကံျပဳၾကေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္က လက္မခံခဲ့သလို၊ ကြၽန္ေတာ္ ၫႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း လုပ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ လူသစ္ေတြအတြက္ စုေဝးပြဲေတြ ၿပီးတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ညီမဂ်ိဳနာက ေမးတယ္၊ “အားလုံးကို နားလည္လားလို႔ လူသစ္ေတြကို ေမးၾကမလား”တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ “မလိုပါဘူး။ စုေဝးပြဲအတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေမးၿပီးၿပီ။ သူတို႔ နားလည္ၾကလို႔ ထပ္ေမးဖို႔ မလိုဘူး”လို႔ေပါ့။ ညီမဂ်ိဳနာက၊ “ဘုရားအမႈေတာ္အေၾကာင္း သမၼာတရားကို အစ္ကို မိတ္သဟာယျပဳတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုၿပီး အေသးစိတ္ေျပာသင့္တယ္။ ဒါက အလားအလာရွိတဲ့ ဧဝံေဂလိ ေျပာင္းလဲသက္ဝင္သူေတြကို ဘုရားအမႈေတာ္ စစ္မွန္တယ္လို႔ ျမန္ျမန္ ဆုံးျဖတ္ေစမွာပဲ”လို႔ ေျပာေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ မေတြးဘဲ ေျပာလိုက္တယ္။ “အားလုံးကို ေျပာၿပီးသားပဲေလ။ ထပ္ေမးစရာ မလိုပါဘူးလို႔” ဆိုၿပီးေပါ့။ တစ္ခါတေလ၊ လူသစ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို သြားေလ့လာဖို႔ ညီမ ဂ်ိဳနာက ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မသြားခ်င္ဘူး။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သူလုပ္တာကို ကြၽန္ေတာ္ စီစဥ္သင့္ၿပီး၊ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သူ မေျပာသင့္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ စုေဝးပြဲ မိတ္သဟာယကို လူသစ္ေတြက နားလည္ၾကလားလို႔ ညီမဂ်ိဳနာက ေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကို သူ အၿမဲ လိုက္စစ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးမိတယ္။ သူက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူးေလ။ ဟိုဟာ၊ သည္ဟာလုပ္ပါလို႔ သူ႔မွာ ေျပာပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ အရမ္း မာနေထာင္လႊားခဲ့တယ္။ ညီမဂ်ိဳးနာ၊ ဒါမွမဟုတ္ တျခား ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ပုံမွန္အားျဖင့္ လူသစ္ေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ ပံ့ပိုးလိုက္ၿပီး သူတို႔ကို ဘာအလုပ္မွ တာဝန္မေပးခဲ့ဘူး။ ဘုရားအမႈေတာ္ကို သူတို႔ ခုတင္ လက္ခံၾကၿပီး ႐ူပါ႐ုံနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သမၼာတရား အမ်ားႀကီး နားမလည္ၾကလို႔ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ စုေဝးပြဲေတြကို ဧည္ခံတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ အမ်ားႀကီး ေျပာၿပီး သူတို႔ကို မိတ္သဟာယျပဳခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး။ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း မိတ္သဟာယမျပဳဘဲ လူသစ္ေတြက နားမလည္ၾကမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မိတ္သဟာယကို လူသစ္ေတြက နားလည္ႏိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ အထင္ပဲေသးေနလို႔ သူတို႔ကို မိတ္သဟာယမျပဳေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါ၊ လူသစ္ေတြကို စစ္မွန္တဲ့ လမ္းခရီးမွာ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခု အျမန္ ေပးဖို႔ သမၼာတရားရဲ႕ ေနာက္ထပ္ သြင္ျပင္လကၡဏာတခ်ိဳ႕နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္သဟာယျပဳခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ ညီအစ္မေတြက ေျပာတယ္၊ “အစ္ကို အဲဒီလို လုပ္လို႔မရဘူးေလ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စုေဝးပြဲက တစ္နာရီခြဲပဲ ၾကာတာ။ အစ္ကို အမ်ားႀကီး မိတ္သဟာယျပဳရင္၊ အခ်ိန္ေလာက္မွာ မဟုတ္သလို၊ လူသစ္ေတြက နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စုေဝးပြဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မိတ္သဟာယကို ခြဲေပးလို႔ မရဘူးေလ”တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ရဲ႕ အႀကံေတြကို လက္ခံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဝန္ေလးခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔လက္ခံလာေအာင္ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္စကား နားေထာင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူတို႔ သေဘာတူၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ လူသစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရေလာင္းေပးၾကတယ္။ ပထမစုေဝးပြဲမွာ လူသစ္ေတြ အကုန္နီးပါး ရွိၾကေပမဲ့၊ ေနာက္ထပ္ စုေဝးပြဲေတြမွာ မလာတဲ့ လူသစ္ေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ မူလ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ထဲက သုံးေယာက္ပဲ စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္လာေတာ့တယ္။ လူသစ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စေရေလာင္းကတည္းက ဒီလိုျဖစ္တာ လုံးဝ မရွိဖူးဘူး။ အဲဒီတုန္းက အရမ္း စိတ္ရႈပ္ေထြးၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ တစ္ေန႔မွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္အေျခအေနကို ေမးၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ “မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တာ အရမ္းညံ့တယ္။ လူသစ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း မိတ္သဟာယ ျပဳတဲ့အခါတိုင္း နားလည္လားလို႔လည္း သူတို႔ကို ေမးခဲ့ၿပီး၊ နားလည္တယ္လို႔ အၿမဲေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ စုေဝးပြဲေတြကို သူတို႔ မလာၾကတာလဲ နားမလည္ႏိုင္ဘူး”လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတယ္၊ “ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္သင့္တယ္။ လူသစ္ေတြ မလာခ်င္ေအာင္ မသင့္ေတာ္တာတစ္ခုခု လုပ္ခဲ့မိလား”တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က ဆက္ေျပာတယ္၊ “ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရေလာင္းျခင္း အေၾကာင္းအရာ၊ နည္းစနစ္ေတြမွာ တစ္ခုခုမွားတာ သတိထားမိလားလို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တြဲဖက္ညီအစ္မ သုံးေယာက္ကို ေမးၿပီးၿပီလား”တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ “မေမးရေသးဘူး။ သူတို႔ ဘာအႀကံေကာင္းမွ ေပးႏိုင္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး”လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတယ္။ “အဲဒါ ျပႆနာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ ယုံၾကည္ကိုးစားတာထက္ သူတို႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေမးသင့္တယ္”တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္ေျပာတာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မွန္သလိုလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ တြဲဖက္ညီအစ္မေတြကို ေမးဖို႔ လုံးဝ မေတြးမိခဲ့ဘူး။ သူတို႔ထက္ အလုပ္မွာ ပိုေတာ္တယ္လို႔ အၿမဲေတြးလို႔ သူတို႔ စိတ္ကူးေတြက ကိုယ့္အတြက္ အသုံးမဝင္တဲ့ပုံေပၚခဲ့တာပဲ။

ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ပို႔ေပးတယ္။ “သင္တို႔သည္ မိမိ၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္ အျခားလူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သည့္အခါ၊ မတူညီသည့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို သင္ လိုလိုလားလား လက္ခံႏိုင္သလား။ သင္သည္ အျခားလူမ်ားကို စကားေျပာခြင့္ေပးႏိုင္သေလာ။ (အနည္းငယ္ ေပးႏိုင္ပါသည္။ ယခင္က အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ကြၽန္ုပ္ နားမေထာင္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ အမႈကိစၥမ်ားကို မိမိ၏သေဘာက် လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မရမကေျပာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြၽန္ုပ္မွားေၾကာင္း အခ်က္အလက္မ်ားက သက္ေသျပသည့္အခါမွသာ၊ ၎တို႔၏ အႀကံျပဳခ်က္အမ်ားစုသည္ မွန္ကန္ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ လူတိုင္း ေဆြးေႏြးသည့္ ရလဒ္သည္သာ အမွန္တကယ္ သင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ုပ္၏ အျမင္မ်ားသည္ မွားယြင္းၿပီး ခ်ိဳ႕တဲ့ေနေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္ ျမင္ခဲ့ရသည္။ ဤအရာကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သဟဇာတျဖစ္သည့္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းက မည္မွ် အေရးႀကီးသည္ကို ကြၽန္ုပ္ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။) ၿပီးလွ်င္ ဤအရာမွ အဘယ္အရာကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သနည္း။ ဤအရာကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးသည့္ေနာက္၊ အက်ိဳးေက်းဇူးအခ်ိဳ႕ကို လက္ခံရရွိၿပီး သမၼာတရားကို နားလည္ခဲ့သေလာ။ မည္သူမဆို အမွားကင္းသည္ဟု သင္တို႔ ထင္သေလာ။ လူတို႔သည္ မည္မွ် သန္စြမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္မွ် စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ပါရမီရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔သည္ ေျခာက္ျပစ္ကင္း မဟုတ္ေသးေပ။ ဤအရာကို လူမ်ား သတိျပဳမိရမည္။ ယင္းမွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ အားသာခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အမွားမ်ားအေပၚ ထားရွိသင့္သည့္ သေဘာထားလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔ ပိုင္ဆိုင္သင့္သည့္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ ဆင္ျခင္တုံတရားျဖင့္ သင္သည္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အားသာခ်က္မ်ားႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားအျပင္ အျခားသူတို႔၏ ယင္းအခ်က္မ်ားကိုပါ သင့္ေလ်ာ္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဤအခ်က္သည္ သင့္အား ၎တို႔ႏွင့္အတူ သဟဇာတျဖစ္စြာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေစလိမ့္မည္။ သင္သည္ သမၼာတရား၏ ဤရႈေထာင့္ကို နားလည္ၿပီးျဖစ္ကာ၊ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရား ဤသြင္ျပင္လကၡဏာအတြင္း ဝင္ေရာက္ႏိုင္လွ်င္၊ သင့္တြင္ရွိေသာ မည္သည့္အားနည္းခ်က္ကိုမဆို ခ်ိန္ညႇိရန္ အခ်င္းခ်င္းရွိ အားသာခ်က္မ်ားကို အသုံးျပဳရင္း၊ သင္၏ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္လ်က္ အဆင္ေျပႏိုင္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ သင္သည္ ယင္းအမႈအရာတြင္ အစဥ္သျဖင့္ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာၿပီး ဘုရားသခင္၏ေကာင္းခ်ီးကို ရရွိလိမ့္မည္။ သင္သည္ အေတာ္အတန္ေတာ္ၿပီး အျခားသူတို႔သည္ သင္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ညံ့သည္ဟု အစဥ္ ထင္ျမင္ၿပီးလွ်င္၊ သင္သည္ အစဥ္သျဖင့္ အဆုံးအျဖတ္ေပးေသာသူျဖစ္လိုလွ်င္ ဤသည္မွာ ဒုကၡေပးလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ ျပႆနာကို ေထာက္ျပတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္တို႔သည္ သင္တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္ အျခားလူမ်ားႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းေဆာင္႐ြက္ရာတြင္ မတူညီသည့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို သင္ လိုလိုလားလား လက္ခံႏိုင္သလား။ အျခားလူမ်ားေျပာသည့္အရာကို သင္ လက္ခံႏိုင္သလား။” ဘုရားရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔၊ ဒီကာလအေတာအတြင္း ညီအစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈအေပၚ သုံးသပ္မိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အႀကံေတြအားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံခဲ့ဘူး။ သူတို႔ ထင္ျမင္ခ်က္က မွန္တယ္၊ ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ေတာင္၊ သူတို႔ေလာက္ မေတာ္ဘူးလို႔ မထင္ေစခ်င္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ သေဘာမတူ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ဆုံးျဖစ္လို႔ အႀကံေကာင္းေပးႏိုင္တာ ကြၽန္ေတာန္ပဲရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔၊ သူတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို နာခံၿပီး နားေထာင္သင့္တယ္၊ နားေထာင္ရတာ ကြၽန္ေတာ္ မျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ လူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ရွိၿပီး တျခားလူေတြဆီက အကူအညီ လိုတယ္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး တျခားလူေတြထက္ သာတယ္လို႔ အၿမဲ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါမာနမဟုတ္လား။ အဲဒီလိုလူေတြကို ဘုရားမုန္းတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ေတြ႕ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “လူမ်ားသည္ မိမိတို႔ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္ႏွင့္အမွ်၊ အလုပ္ကို အစဥ္ ျပန္လုပ္ဖို႔ လိုအပ္သည့္အခါ၊ အႀကီးမားဆုံး ျပႆနာမွာ အထူးကြၽမ္းက်င္မႈ အသိပညာတြင္ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု အလြန္မွတ္ယူကာ မာနေထာင္လႊားေသာေၾကာင့္၊ လိုက္ဖက္ညီစြာ အလုပ္မလုပ္ဘဲ၊ တစ္ဦးတည္း ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျပဳမူေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ ၎တို႔သည္ အလုပ္၌ အမွားမ်ားလုပ္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ အခ်ိန္ႏွင့္ အားထုတ္မႈအားလုံး အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ရေလသည္။ ဤတြင္ အဆိုး႐ြားဆုံးေသာ ျပႆနာမွာ လူမ်ား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ျဖစ္သည္။ လူမ်ား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား အလြန္ ဆိုး႐ြားသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ လူေကာင္းမ်ား မဟုတ္ၾကေတာ့ေပ၊ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားသည္ သာမန္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားထက္ မ်ားစြာသာ၍ ျပင္းထန္ဆိုး႐ြားေလသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားသည္ ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို က်ဴးလြန္တတ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္အလုပ္တြင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္တတ္သည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားသည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါ ၎တို႔ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသမွ်မွာ ကိစၥမ်ားကို ဆိုး႐ြားစြာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အမွားမ်ားလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏အေစခံမႈသည္ ထိုက္တန္သည္ထက္ ပို၍ဒုကၡေရာက္ေစတတ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ားသည္ ဆိုးယုတ္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း၊ မိမိတို႔တာဝန္ကို မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားအတိုင္း ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိုနည္းတူစြာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေခ်။ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားသည္ လူမ်ား မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ အလြန္အမင္း အဟန႔္အတားျဖစ္ေလသည္။ လူမ်ား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ မည္သည့္သြင္ျပင္လကၡဏာသည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို ၎တို႔ထမ္းေဆာင္ရာ၌ ထိေရာက္ျခင္းအေပၚ အႀကီးမားဆုံး သက္ေရာက္မႈရွိသည္ဟု သင္တို႔ ေျပာမည္နည္း။ (မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္ကန္သည္ဟု မွတ္ယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။) ၿပီးလွ်င္ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မွန္သည္ဟု မွတ္ယူျခင္း၏ အဓိက သ႐ုပ္သကန္မ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ တစ္ဦးတည္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ျခင္း၊ မိမိသေဘာက် လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အျခားသူမ်ား၏ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို နားမေထာင္ျခင္း၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ မတိုင္ပင္ျခင္း၊ လိုက္ဖက္ညီစြာ ပူေပါင္းမလုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို အၿမဲ ေနာက္ဆုံးအဆုံးအျဖတ္ ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။ အသီးသီးက မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကို အာ႐ုံစိုက္လ်က္၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အနည္းငယ္သည္ သီးသန႔္တာဝန္တစ္ခုကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ေကာင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ား သို႔မဟုတ္ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားက ေနာက္ဆုံးအဆုံးအျဖတ္ အၿမဲေပးခ်င္ၾကေလသည္။ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကပါေစ၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ ဘယ္ေသာအခါမွ် ၎တို႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ေဆာင္သကဲ့သို႔ မိတ္သဟာယတြင္ မပါဝင္ၾကေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ပထမဦးစြာ အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ အမ်ားသေဘာ ယူျခင္းမရွိဘဲ အမႈအရာမ်ားကို မဆင္မျခင္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုသာ အေယာက္တိုင္းအား နားေထာင္ေစၿပီး ဤတြင္ ျပႆနာ ရွိေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ ေလ်ာ္ကန္ေသာ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း လိုအပ္သည္) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းတို႔ထိခဲ့တယ္။ အရင္က ကိုယ့္တာဝန္ကို ဘာလို႔ ထိထိေရာေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့လဲ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္သေဘာထားက အရမ္း မာနေထာင္ၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္မွန္း နားလည္သြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ၊ ညီအစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္ေတာ့၊ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲအဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ အေၾကာင္းအရာကို ေဆြးေႏြးတဲ့ အခါတိုင္းမွာ၊ လူတိုင္းက သူတို႔အျမင္နဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စုေဝးပြဲ ထိေရာက္တာ ေသခ်ာေအာင္လို႔ စုေဝးပြဲရဲ႕ ေယဘုယ် ေခါင္းစဥ္ ဘာျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆုံးျဖတ္ၾကရမွာေလ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အယူအဆက ေကာင္းၿပီး တျခားလူေတြကို နားေထာင္စရာမလိုဘူးလို႔ ေတြးလို႔ သူတို႔ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို မေမးဘဲ ကိုယ္ပိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကန႔္ကြက္ခ်က္တင္ျပတဲ့အခါ၊ ျငင္းဖို႔ အေၾကာင္းရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွာခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အႀကံကို လက္ခံဖို႔က ကြၽန္ေတာ္ မာနေထာင္လႊားလြန္းခဲ့လို႔ ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈ၊ ေကာင္းခ်ီး မရွိခဲ့သလို၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ မထိေရာက္ခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါ ကြၽန္ေတာ့္ က်ရႈံးမႈက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ပို႔ေပးတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္သည္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ နားလည္ပါက၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ ဘုရားသခင္ကို နာခံဖို႔နည္းလမ္းအား သင္သိလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားျခင္း လမ္းေၾကာင္းေပၚကို သင္ အလိုအေလ်ာက္ စတင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သင္ေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ႏွင့္ ကိုက္ညီပါက၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္သည္ သင့္ကို စြန႔္ခြာလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်— ထိုအေျခအေနတြင္ ဘုရားသခင္အား သင္ သစၥာေဖာက္ဖို႔အလားအလာ နည္းသည္ထက္ နည္းလာေပလိမ့္မည္။ သမၼာတရားမရွိပါက မေကာင္းမႈျပဳရန္ လြယ္ကူၿပီး မရည္႐ြယ္ဘဲ ယင္းကို သင္လုပ္မိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ၊ သင့္တြင္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို မဆန္႔က်င္ရန္ ေျပာဆိုခံရျခင္းသည္ ထူးျခားမႈမရွိေပ။ သင္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ေပ။ သင္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္သည္။ သင္သည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မည္မဟုတ္ေပ။ သင္၏ ေမာက္မာၿပီး ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝဗီဇ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ သင္ ထိုသို႔ျပဳလိမ့္မည္။ သင္၏ မာနေထာင္လႊား ျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းတို႔သည္ သင့္ကို ဘုရားသခင္အား အထင္အျမင္ေသးေစမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အား အေရးမပါေသာသူအျဖစ္ ျမင္ေစမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာတို႔သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အစဥ္တစိုက္ မိမိကိုယ္ကို ျပစားဝင့္ဝါလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔က သင့္အား အျခားသူမ်ားကို အထင္အျမင္ေသးေစမည္၊ သင့္စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ သင္ကိုယ္တိုင္မွလြဲ၍ အျခားမည္သူကိုမွ် ထားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းတို႔က သင္၏ စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ဘုရားသခင္၏ေနရာကို လုယူလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သင့္အား ဘုရားသခင္၏ေနရာတြင္ ထိုင္ဖို႔ျဖစ္ေစၿပီး လူမ်ားအား သင့္ကိုယ္ပိုင္အေတြးမ်ား၊ အႀကံဉာဏ္မ်ားႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို သမၼာတရားအျဖစ္ ၾကည္ညိဳေလးစားေစလ်က္၊ သင့္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ေတာင္းဆိုေစမည္ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ေမာက္မာ၍ ေထာင္လႊားေသာ သဘာဝ၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ လူတို႔သည္ မ်ားျပားလွေသာ ဒုစ႐ိုက္မႈကို ျပဳၾကသည္။ မေကာင္းမႈ ျပဳျခင္း၏ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္အလို႔ငွာ သူတို႔သည္ မိမိတို႔သဘာဝကို ဦးစြာေျဖရွင္းရမည္။ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘဲ ဤျပႆနာအတြက္ အေျခခံေျဖရွင္းခ်က္ ျဖစ္ေပၚရန္ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ရရွိႏိုင္သည္) “သင္မွတ္မိရမည္။ သင့္တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျပဳျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သင္ကိုယ္တိုင္စီမံခန္႔ခြဲျခင္း ကိစၥမဟုတ္။ ဤသည္မွာ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္မဟုတ္ဘဲ၊ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္ျဖစ္ၿပီး သင့္တြင္ရွိေသာ အစြမ္းအစမ်ားကို ပံ့ပိုးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္းအလုပ္၌ သင္လုပ္ေဆာင္သည့္အရာသည္ လူသား ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း၏ ေသးငယ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းသာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ ေခ်ာင္တစ္ခုရွိ အေသးစား အခန္းက႑တစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အေသးစား တာဝန္တစ္ခုကို ယူထားသည္။ သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဤအသိစိတ္ ရွိသင့္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္တာဝန္တစ္ခုကို လူမည္မွ်က လုပ္ေဆာင္ေနပါေစ၊ အခက္အခဲႏွင့္ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ၊ လူတိုင္းလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ ပထမဆုံးေသာ အရာမွာ ဘုရားထံ အတူတကြ ဆုေတာင္းၿပီး မိတ္သဟာယျပဳဖို႔၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ႏွင့္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း စည္းမ်ဥ္းမ်ားက မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္း ရွိလိမ့္မည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ႂကြားဝါဖို႔ အစဥ္သျဖင့္ ႀကိဳးစားေနၾကၿပီး၊ အလုပ္တစ္ခုအတြက္ တာဝန္ေပးျခင္း ခံရသည့္အခါ၊ အၿမဲ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ ရွိလိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္အျပဳအမူမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ ထင္ရာစိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာကို မိမိတို႔ဘာသာ စီစဥ္ၾကသည္၊ အျခားသူမ်ားကို အသိမေပးဘဲ ၎တို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအား မည္သူႏွင့္မွ် မေဆြးေႏြးေပ။ မည္သူႏွင့္မွ် ေဝမွ်ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ ဖြင့္ေျပာျခင္းလည္းမရွိဘဲ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းတြင္ ဖုံးကြယ္ထားသည္။ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အခ်ိန္က်လာသည့္အခါတြင္ ၎တို႔၏ အလြန္ေတာ္ေသာ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔အား အစဥ္ အံ့အားသင့္ေစလိုသည္။ အျခားသူမ်ားက ၎တို႔အား အထင္ႀကီးသြားေစဖို႔အလို႔ငွာ လူတိုင္းအား ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ အလြန္အံ့ၾသသြားေစလိုသည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ ႂကြားဝါဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၌ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားမႈ ရွိသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းကို စတင္စီမံခန႔္ခြဲၾကလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ သင္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာကို သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ မည္သူ႔ကိုမွ် မေျပာျပသနည္း။ ဤအလုပ္သည္ သင္တစ္ဦးတည္း၏အလုပ္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဤအလုပ္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ မည္သူႏွင့္မွ်မေဆြးေႏြးဘဲ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး သင့္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားျပဳလုပ္မည္နည္း။ မည္သူမွ် မသိေစရန္အတြက္ ဖုံးကြယ္ၿပီး လႈပ္ရွားလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ တိတ္တဆိတ္ လုပ္ေဆာင္မည္နည္း။ လူတို႔အား သင္တစ္ဦးတည္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္ႀကိဳးစားမည္နည္း။ ဤအလုပ္အား သင္ကိုယ္တိုင္၏အလုပ္အျဖစ္ သင္ျမင္သည္မွာ ရွင္းသည္။ သင္က သူေဌးျဖစ္ၿပီး အျခားလူတိုင္းက အလုပ္သမားျဖစ္သည္။ သူတို႔အားလုံးက သင့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ သင္၌ ဤစိတ္ဓာတ္ အစဥ္မျပတ္ရွိသည့္အခါ၊ ဤသည္မွာ ျပႆနာမဟုတ္ေလာ။ ဤကဲ့သို႔ေသာသူမ်ိဳးက ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္အရာသည္ အကယ္စင္စစ္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ဤကဲ့သို႔လူမ်ားက တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည့္အခါ၊ အေႏွးႏွင့္အျမန္ဆိုသလို ၎တို႔ ထုတ္ပယ္ခံရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ ေလ်ာ္ကန္ေသာ တာဝန္ျဖည့္ဆည္းျခင္းသည္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း လိုအပ္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္မွပဲ နားလည္သြားေတာ့တယ္။ မာနေထာင္လႊားမႈက ကြၽန္ေတာ့္ သဘာဝနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အလိုလို ေဖာ္ထုတ္တဲ့အရာ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုတာကိုေပါ့။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့အခါ၊ ဒီအခြင့္အေရးကို ႂကြားဖို႔ပဲ သုံးခ်င္ခဲ့တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က တျခားလူေတြထက္ ပိုေတာ္ၿပီး၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အတြက္ အေကာင္းဆုံး ေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖစ္သလိုလိုေပါ့။ သူတို႔ထက္ ကြၽန္ေတာ္ ပိုေတာ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အႀကံ၊ ဒါမွမဟုတ္ အကူအညီ မလိုဘူးလို႔လည္း ကြၽန္ေတာ့္ တြဲဖက္ေတြကို သက္ေသျပခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မာနေထာင္လႊားမႈေၾကာင့္၊ အရာရာကို သိၿပီး၊ တျခားလူေတြကို နားေထာင္တာ အသုံးမဝင္ဘူးလို႔ အၿမဲ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြးေတြကို သမၼာတရား လိုမ်ိဳး သေဘာထားခဲ့တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေစခ်င္သလို တျခားလူေတြကို လုပ္ေစခဲ့ၿပီး၊ သမၼတရားကို မရွာေဖြခဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘုရားအေပၚ အားမကိုးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးဖို႔ ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အစြမ္းအစကို မွီခိုခဲ့ၿပီး၊ တျခားလူေတြကို ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အတင္း နားေထာင္၊ နာခံေစခဲ့တယ္။ ဒါက ေကာင္းကင္တမန္မင္းနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္လား။ ေကာင္းကင္တမန္မင္းက မာနေထာင္ၿပီး ဘုရားကို မကိုးကြယ္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားနဲ႔ တန္းတူ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေကာင္းကင္တမန္ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ဘုရားကို သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားထဲ ပိတ္မိခဲ့တယ္၊ သမၼာတရားကို လက္ခံခဲ့သလို၊ တျခားလူေတြကို ကိုယ့္အေပၚ နားေထာင္ေစခဲ့တယ္။ ေကာင္းကင္တမန္မင္းလိုပဲ ဘုရားကို ခုခံ၊ သစၥာေဖာက္ေနခဲ့တာပဲ။ ဘုရားကို မယုံၾကည္ခင္က ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းမာနေထာင္လႊားတဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း ျပန္သတိရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ နိမ့္က်သူေတြကို အထင္ေသးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ညီအစ္ကိုေတြ အပါအဝင္ေပါ့။ ကေလးဘဝတုန္းက၊ စာေမးပြဲမွာ အေကာင္းဆုံး အမွတ္မရတဲ့အခါ၊ အေဖက ကြၽန္ေတာ့္ကို အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဆူခဲ့တယ္။ “စားေမးပြဲေတြမွာ မင္းက ပထမေနရာ ရရမယ္။ တျခားလူအားလုံးေရွ႕မွာ ရွိရမယ္”တဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္ အဖြားကလည္း ေျပာေလ့ရွိတယ္၊ “သား အ႐ိုေသခံရေအာင္လို႔ အေကာင္းဆုံးျဖစ္လို႔ သားႀကိဳးပမ္းရမယ္”လို႔ေပါ့။ ဒါေတြ သူတို႔ေျပာတာ ၾကားၿပီးေတာ့၊ တျခားလူေတြထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုသန္မာပုံေပၚေအာင္ တျခားလူအားလုံးထဲကေန ထင္ေပၚဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပထမေနရာမွာ ထားဖို႔ အၿမဲ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြကို နားေထာင္တာက ျမင္မေကာင္းျဖစ္ေစတယ္လို႔ ထင္လို႔ တျခားလူေတြဆီက အႀကံကို မယူခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေနပဲ ဒီအျမင္ေတြ လုံးဝ မွားခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္သြားတာ။ တျခားလူေတြရဲ႕ အထက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အၿမဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထားၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမဆို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ျငင္းခဲ့တယ္။ ဒါဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားပဲ။ မေျပာင္းလဲရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္႐ုံမက၊ မေကာင္းမႈ လုပ္မိၿပီး ဘုရားကို ခုခံမိမွာျဖစ္သလို၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ထုတ္ပယ္ခံရၿပီး ဘုရားရဲ႕ အျပစ္ေပးတာ ခံရမွာပဲ။ ကိုယ့္တာဝန္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အလုပ္အကိုင္မဟုတ္သလို၊ ကိုယ့္အစြမ္းအစကို ႂကြားဖို႔ အခြင့္အေရး မဟုတ္မွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန နားလည္ရတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုရားေပးထားတဲ့ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ပဲ။ အခက္အခဲေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါ၊ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္မွာ၊ ကိုယ့္ တြဲဖက္ေတြဆီကေန အႀကံ ရွာေဖြဖို႔ လိုတယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို မစဥ္းစားဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ဒီလိုလုပ္တာက မေကာင္းမႈလုပ္ေနတာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္လိုက္တာနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္အေပၚ သေဘာထားေျပာင္းၿပီး တျခားလူေတြနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီညီ ပူးေပါင္းလုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္း၊ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းရာမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “သင္တို႔ အဘယ္အရာကို ေျပာမည္နည္း။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ ခက္ခဲသေလာ။ လြယ္ကူသည္ဟုပင္ သင္ေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ လူမ်ားသည္ ဤအရာကို ခက္ခဲသည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ခံစားေနရေသးသနည္း။ အေၾကာင္းမွာ ၎တို႔၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူ႔သဘာဝ၊ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိသူမ်ားအတြက္မွာမူ၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ အေတာ္အတန္ လြယ္ကူၿပီး ဤသည္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္တစ္ခုဟု ၎တို႔ ခံစားရႏိုင္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အမႈကိစၥမ်ားကို မိမိတို႔ဘာသာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္မွာ မည္သူ႔အတြက္မွ် မလြယ္ကူသျဖင့္ ၎တို႔သည္ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္ ပါဝင္ပတ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာတြင္၊ အမႈအရာမ်ားကို ေထာက္ျပဖို႔ႏွင့္ အကူအညီေပးဖို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိသည္မွာ အစဥ္သျဖင့္ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ဘာသာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းထက္ မ်ားစြာသာ၍ လြယ္ကူေပသည္။ ထို႔အျပင္ လူတို႔၏ အစြမ္းအစက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ကိုယ္၌က ေတြ႕ႀကဳံႏိုင္သည့္အရာတြင္ အကန႔္အသတ္ ရွိေပသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် လုပ္ငန္းအားလုံးကို မကြၽမ္းက်င္ႏိုင္ေပ။ လူတစ္ဦးအတြက္ အရာအားလုံးကို သိဖို႔၊ အရာအားလုံးကို သင္ယူဖို႔၊ အရာအားလုံးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ယင္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လူတိုင္းသည္ ထိုသို႔ေသာ အသိစိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္သင့္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ သင္သည္ မည္သည့္အရာကိုလုပ္လုပ္၊ ထိုအရာက အေရးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးသည္ျဖစ္ေစ သင့္ကိုကူညီရန္၊ သင့္ကို နည္းေပးလမ္းၫႊန္မႈမ်ား ေပးရန္၊ အႀကံဉာဏ္ေပးရန္ႏွင့္ အမႈအရာမ်ားအတြက္ သင့္ကိုကူညီရန္ အၿမဲတမ္း လူမ်ားရွိေနသင့္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ သင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို ပို၍မွန္ကန္စြာ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ အမွားမ်ားလုပ္မိရန္ ပို၍ခက္ခဲၿပီး လမ္းေၾကာင္းလြဲရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ပို၍နည္းပါးလိမ့္မည္— ယင္းမွာ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၃)၊ အခ်က္ ၈- ၎တို႔သည္ အျခားသူမ်ားအား သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ဘုရာသခင္ကို မနာခံေစဘဲ၊ ၎တို႔ကိုသာ နာခံေစသည္ (အပိုင္း ၁)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ နားလည္သြားတယ္၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္မွပဲ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို အမွန္တကယ္ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ၿပီး ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ တြဲဖက္တခ်ိဳ႕က ဘုရားအမႈေတာ္ လက္ခံတာ လပိုင္းပဲ ရွိေသးၿပီး ေရေလာင္းအလုပ္ကို စခါစျဖစ္လို႔ နားမလည္တာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လို႔ နားမလည္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတုန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ သုံးႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သလို သူတို႔ထက္ အေတြ႕အႀကဳံပိုရွိတယ္လို႔ ေတြးေလ့ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ အႀကံနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို လုံးဝ လက္မခံခဲ့ဘူး။ အခုမွပဲ ဒီအျမင္က မွားမွန္း ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္ပိုၾကာခဲ့ၿပီး သူတို႔ထက္ ပိုအေတြ႕အႀကဳံ ရွိခဲ့ေပမဲ့၊ အရာရာမွာ သူတို႔ထက္ ပိုေတာ္တယ္လို႔ မဆိုလိုဘူးေလ။ တြဲဖက္ေတြ၊ ညီအစ္မေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမလုပ္ဘဲနဲ႔၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တစ္ခါတေလ စုေဝးပြဲေတြမွာ၊ သမၼာတရား တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ အေပၚယံနားလည္ၿပီး မိတ္သဟာယျပဳတာ ညံ့လို႔ ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မိတ္သဟာယျပဳေပးမဲ့ တြဲဖက္ လိုခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ လူသစ္ေတြက မက်န္းမာလို႔ စုေဝးပြဲေတြကို မလာႏိုင္ၾကဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ေၾကာင့္ ပုံမွန္ မတက္ႏိုင္ၾကဘူး။ သူတို႔ အေျခအေနေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မေတြ႕ႏိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း တြဲဖက္ေတြ လိုခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့၊ လူတိုင္းက ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးခံရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဉာဏ္အလင္းပဲေပးၿပီး အစြမ္းအစေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးခဲ့ၿပီး တျခားလူေတြကို ငအေတြလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါက အမွားတစ္ခုျဖစ္သလို မိုက္မဲတာပဲ။ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းနဲ႔ လမ္းျပမႈက အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ဆိုတဲ့အေပၚ မမူတည္ဘူး။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြလက္ခံႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ အားသာခ်က္ေတြရွိတယ္။ သူ႔တာဝန္မွာ ဝန္ထမ္းၿပီး၊ အႀကံေကာင္းေတြ မၾကာခဏေပးတဲ့ ညီမ ဂ်ိဳနာလိုေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ညီမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ပူးေပါင္းလုပ္ၿပီး၊ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေတြ ေထမိဖို႔ သူ႔အားသာခ်က္ေတြကေန သင္ယူသင့္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အယူအဆေတြကို ကိုယ့္တာဝန္မွာ နားေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စုေဝးပြဲတိုင္းရဲ႕ အဆုံးမွာ ေျပာခဲ့တာကို နားလည္လားလို႔ လူသစ္တစ္ဦးခ်င္းစီကို ကြၽန္ေတာ့္ညီမက ေမးခိုင္းေတာ့ သူအႀကံေပးတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္လုပ္ၿပီး လုပ္ေလ့ရွိတဲ့အတိုင္း မခုခံေတာ့ဘူး။ ဒါ့အျပင္၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ လူသစ္ေတြနဲ႔အတူ ပိုၿပီး အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယျပဳခိုင္းၿပီး လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားခိုင္းတဲ့အခါ၊ အဲဒါကိုလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းဖို႔အတြက္ အႀကံေကာင္းတခ်ိဳ႕လည္း ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စုေဝးပြဲေတြကို လူသစ္ေတြ တက္တာ ပိုမ်ားလာတာ ေတြ႕ရၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းသာခဲ့ရတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ အသုံးျပဳျခင္းခံရသည့္ လူအခ်ိဳ႕၌သာ အလုပ္လုပ္သည္သာမက၊ ထို႔ထက္ပို၍ အသင္းေတာ္၌ အလုပ္လုပ္သည္။ သူသည္ မည္သူ႔အထဲ၌မဆို အလုပ္လုပ္ေနႏိုင္သည္။ သူသည္ ပစၥဳပၸန္ကာလ၌ သင့္အထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေကာင္း လုပ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဤအမႈကို သင္ေတြ႕ႀကဳံရလိမ့္မည္။ ေနာက္ထပ္ကာလအတြင္း၌ သူသည္ အျခားလူတစ္ေယာက္အထဲ၌ အလုပ္လုပ္ေကာင္းလုပ္ႏိုင္ၿပီး၊ ထိုအေျခအေနတြင္ သင္ျမန္ျမန္လိုက္ရမည္။ ပစၥဳပၸန္ကာလ၏ အလင္းကို သင္ ပို၍နီးကပ္စြာ လိုက္ေလေလ၊ သင္၏အသက္တာ ပို၍ ႀကီးထြားႏိုင္ေလေလ ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါေစ၊ သူ႔အထဲ၌ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ပါက သင္လိုက္ရမည္။ သူတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို သင့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွတစ္ဆင့္ ခံစားေလာ့၊ ထိုအခါ သင္သည္ ပို၍ပင္ အဆင့္ျမင့္ေသာ အရာမ်ားကို ရရွိလိမ့္မည္။ ထိုသို႔လုပ္ျခင္းျဖင့္ သင္သည္ ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ လူသားအတြက္ စုံလင္ျခင္း၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး အသက္တာ ႀကီးထြားသည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားႏွင့္ နာခံေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကို ဧကန္အမွန္ ခံၾကရလိမ့္မည္) မာနေထာင္လႊားလို႔ မရသလို ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း မရမက လုပ္လို႔မရမွန္း၊ တျခားလူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ရမယ္မွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္ ရွင္းရွင္း နားလည္ေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က လူတိုင္းကို ဉာဏ္အလင္းျပၿပီး အလင္းေပးလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားကို ဘယ္ေလာက္ၾကာ ယုံၾကည္ခဲ့ပါေစ၊ အဆင့္အတန္း ရွိရွိ၊ မရွိရွိ သူတို႔ေျပာတာက သမၼာတရားနဲ႔ ကိုက္ညီသေ႐ြ႕၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံၿပီး နာခံသင့္တယ္။ နားေထာင္ဖို႔ ျငင္းရင္၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ ဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးတာ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံက တာဝန္မွာ လိုက္ဖက္ညီညီ ပူးေပါင္းလုပ္တာ အေရးႀကီးမႈကို ျပခဲ့တယ္။