ယိုရွင္း ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ ကြၽန္မ တာဝန္ယူခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕လုပ္တာ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ဝူပိန္က ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္ကို ေျပာင္းလာတယ္။ သူက ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီးေတာ့ ဘုရားအတြက္ အနစ္နာခံမႈေတြအမ်ားႀကီးလုပ္တာ၊ လုံးဝ အရႈံးမေပးဘဲနဲ႔ ေနရာတကာမွာ တရားေဟာခဲ့ၿပီး အႏၲရာယ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ျဖတ္သန္းခဲ့တာေတြကို ကြၽန္မ ၾကားရတယ္။ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဧဝံေဂလိအလုပ္မွာ ဝူပိန္ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူတြဲလုပ္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ကစီစဥ္ေတာ့ ကြၽန္မ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ကြၽန္မတို႔နဲ႔အတူ သူ ပထမဆုံးအႀကိမ္စုေဝးတာက ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္စြဲထင္သြားတယ္။ သူက ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝဖို႔သြားတဲ့အခါမွာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္မႈကို ဘယ္လိုႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေတြ၊ သူတို႔နဲ႔ ဘယ္လိုမိတ္သဟာယဖြဲ႕၊ ျငင္းခုံၿပီး သူတို႔က ဘာမွမေျပာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတာေတြ၊ ဘာသာေရးအယူအဆေတြနဲ႔ က်မ္းစာဆိုင္ရာအသိပညာအမ်ားႀကီးရွိသူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမိတ္သဟာယဖြဲ႕ခဲ့ၿပီး သူတို႔ရႈပ္ေထြးေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာေတြကို သူကေျပာျပတယ္။ ဧဝံေဂလိေဟာရာမွာ သူတို႔ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြအမ်ားႀကီးအေၾကာင္း မတူတဲ့နယ္ပယ္ေတြမွာ ဧဝံေဂလိျဖန္႔ဖို႔အတြက္ သူနဲ႔ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့အဖိုးအခအေၾကာင္း၊ အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြက သူ႔ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ၿပီး အေရးႀကီးတဲ့တာဝန္ေတြကိုေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကိုလည္း ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္မ အထင္အႀကီးဆုံးကေတာ့ လူသားအတြက္ ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို သူေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္လုံးမွာမ်က္ရည္ေတြျပည့္လာတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မတို႔ ထည့္စဥ္းစားရမယ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဧဝံေဂလိကိုျဖန္႔ေဝရမယ္၊ ဒါ ကြၽန္မတို႔တာဝန္ပဲလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ သူက ဘုရားအတြက္ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနသလိုပဲ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြၽန္မသူ႔ကို ေလးစားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ သူက ယုံၾကည္ျခင္းရွိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ၊ ကြၽန္မတို႔ထက္ သမၼာတရားေတြကို ပိုနားလည္တယ္၊ ပိုမ်ားတဲ့ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဆီကေန သင္ယူသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ တာဝန္ေတြကို အတူတူစလုပ္ၾကတယ္။

ဝူပိန္က ဒုကၡကို ေတာ္ေတာ္ခံႏိုင္ရည္ရွိၿပီး အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႔အတြက္ ညေတြအမ်ားႀကီး မအိပ္ဘဲေနၿပီး ျပႆနာေတြကိုေျဖရွင္းတာကို ကြၽန္မတို႔အတူလုပ္ရင္းနဲ႔ သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ အမွားေတြ၊ သတိမထားမိလိုက္တာေတြကို သူက ေထာက္ျပၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈလမ္းေၾကာင္းေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ သူမ်ားေတြနဲ႔ ဧဝံေဂလိမွ်ေဝတဲ့အခါမွာ သူက ဥပမာေတြေပးၿပီး တင္စားမႈေတြကို အသုံးျပဳတယ္။ သူေျပာတာေတြက ေတာ္ေတာ္ျပတ္သားတယ္။ လူေတြ မရွင္းတာေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူ႔အလုပ္ရဲ႕ မလုံေလာက္မႈကို သူေျပာတဲ့အခါမွာ သူ ဘုရားအေပၚ ဘယ္ေလာက္အေႂကြးတင္တယ္ဆိုတာကိုေျပာရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြဝဲလာတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ေရေလာင္းတဲ့အမႈထမ္းေတြက သူ႔ကို ေမးစရာေတြရွိရင္ သူက အျမန္အခ်ိန္ယူၿပီး ကူညီေပးတယ္။ ကြၽန္မ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကို သူျမင္တဲ့အခါမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ပိုပိုၿပီး ႏွစ္သက္လာတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေ႐ြးခံတယ္။ သူ႔မွာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခံစားမိတယ္။ သူ႔ကိုပိုၿပီးေတာ့ကို အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့တာေပါ့။ သူက အသင္းေတာ္ေနရာအႏွံ႔မွာ အၿမဲတမ္း အေျပးအလႊားသြားေနၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ကူေျဖရွင္းေပးေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူက အသင္းေတာ္မွာ တကယ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့ေနရာမွာရွိတယ္၊ ေသခ်ာေပါက္ သူမရွိလို႔မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး ခံစားမိခဲ့တယ္။ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ ႀကဳံရတဲ့အခါမွာ မိတ္သဟာယအတြက္ ကြၽန္မ သူ႔ကိုရွာၿပီး သူ႔အျမင္နဲ႔ သူေျပာတာေတြကို အေလာတႀကီးနဲ႔ မွတ္သားတယ္။ ၿပီးရင္ သူအႀကံေပးတာမွန္သမွ်ကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။ သူ႔အျပဳအမူတခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ ကြၽန္မ အတုခိုးတယ္။ သူက ခဏခဏ ညမအိပ္ဘဲေနတာကို ကြၽန္မ ျမင္ေတာ့ ဒါက ကိုယ့္တာဝန္ေတြအတြက္ ဒုကၡခံတာျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွစ္ျမဳပ္လုပ္ကိုင္တာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ညမအိပ္ဘဲေနတာမ်ိဳးေပါ့။ တစ္ခါတေလမွာ အေရးတႀကီးျဖစ္တာ ဘာမွမရွိဘဲ အိပ္ရာေစာေစာဝင္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝူပိန္က မအိပ္ဘဲေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မလည္း မအိပ္ဘဲေနလိုက္တယ္။ သူက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံၿပီးရတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ဓာတ္ခိုင္ခိုင္မာမာေနၿပီး တာဝန္နဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနတုန္းပဲဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါဟာ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈနဲ႔ စစ္မွန္မွႈရွိတာလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီး ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဝူပိန္ရဲ႕ အျပဴအမူကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အေၾကာင္းပိုသိေအာင္သင္ယူဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ဘဲနဲ႔ တာဝန္ကိုပဲ အျမန္ျပန္လုပ္တယ္။ ကြၽန္မက နည္းနည္းေလးမွ သတိမထားမိဘဲနဲ႔ ဝူပိန္ကို ကိုးကြယ္ျမတ္ႏိုးေနတဲ့ အေျခအေနမွာအသက္ရွင္ေနတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဝူပိန္ကို ကြၽန္မ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း နည္းနည္းသိျမင္ႏိုင္လာတဲ့ အေျခအေနတခ်ိဳ႕ကို ဘုရားက ျပင္ဆင္ေပးတယ္။

သူက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ အရမ္းကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္မ်ားတဲ့အလုပ္မဆို လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ျပႆနာေတြက ယင္ေကာင္ေတြလိုပဲ ပြားလာတယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ရဲ႕ ထိေရာက္မႈက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်လာတယ္။ တစ္ရက္မွာ ေရေလာင္းသင္းေထာက္ အစ္မယန္က ကြၽန္မကိုေျပာတယ္။ ဝူပိန္ရဲ႕အလုပ္မွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို သူေတြ႕တယ္တဲ့။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ခြင့္မျပဳဘဲ အရာရာတိုင္းကို ဦးေဆာင္လုပ္ေနတယ္၊ ပါရမီရွိသူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္မေပးဘူးတဲ့။ သူက သင္းေထာက္နဲ႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အလုပ္ကို လုပ္ေနတာ။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူကမွ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ဘူး။ ၾကာလာေတာ့ လူတိုင္းက သူတို႔လုံးဝ အသုံးမက်ေတာ့သလို ခံစားလာရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဝူပိန္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကတယ္။ ဒါက ေကာင္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုမဟုတ္ဘူးေလ။ အစ္မယန္ကေျပာတယ္။ လူတိုင္းက သူတို႔အမွားေတြကို သိၿပီး ပိုျမန္တဲ့တိုးတက္မႈေတြလုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူမ်ားေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခြင့္အေရးပိုေပးဖို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဝူပိန္ကို သူတစ္ခုခုေျပာခ်င္တယ္တဲ့။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔ပါရမီေတြကိုလည္း သူတို႔အသုံးျပဳႏိုင္တယ္၊ တာဝန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈက ေသခ်ာေပါက္တိုးတက္လာမယ္တဲ့။ အစ္မယန္ရဲ႕ စိတ္ကူးကို ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေထာက္ခံတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဝူပိန္ကိုေျပာဖို႔အတြက္ သူနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ဝူပိန္က အရမ္းကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္။ သူက မ်က္ႏွာမၾကည္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မတို႔နဲ႔ သေဘာမတူဘူး။ သူကေျပာတယ္။ တျခားလူေတြက ျပႆနာေတြမ်ားလြန္းတယ္။ သူတို႔ကို သင္ေပးရင္ အလုပ္ရႈပ္ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွးကုန္မယ္တဲ့။ ကိစၥေတြကို သူ႔ဘာသာလုပ္တာက ပိုေကာင္းၿပီး ပိုထိေရာက္တယ္တဲ့။ သူက အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွင္းျပခဲ့ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ေနာက္က်ေတာ့မွ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သူက ကိစၥေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္မကိုင္တြယ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ လူေတြကို ဒီနည္းနဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္လို႔မရဘူးေလ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ေလ့က်င့္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကိုပဲ မွီခိုေနရမွာ။ ဒီနည္းနဲ႔ အလုပ္က ေကာင္းေကာင္းၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ကြၽန္မတို႔က သမၼာတရားကို နားမလည္ဘူး။ ဒီေတာ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သူနဲ႔အတူလိုက္လုပ္တာက အသုံးဝင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးေနမွာပဲေပါ့။ သူက သမၼာတရားကို ပိုနားလည္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ခိုင္းသင့္တယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဝူပိန္က ေန႔တိုင္း ဆက္အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးကေတာ့ ဆက္ရွိေနတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက တာဝန္မွာ အရမ္းကို မတက္မႂကြျဖစ္ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သူ႔ကိုပဲေစာင့္တယ္။ လူအမ်ားစုက အခ်ိန္ျပည့္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔အသင္းေတာ္မွာ ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးရွိတာကို ေတြ႕သြားၿပီး ဝူပိန္အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို စုေဆာင္းခဲ့တယ္။ သူက ေတာေတာ္မာနႀကီးၿပီး အာဏာရွင္ဆန္တယ္၊ ဘာအႀကံေပးခ်က္ေတြကိုမွ လက္မခံဘူးဆိုတာကို ျပေနတယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အာဏာရွိေအာင္လုပ္တယ္။ အၿမဲတမ္း ႂကြားဝါၿပီး တျခားလူေတြကိုသူ႔ေရွ႕ေရာက္ေအာင္လုပ္တယ္။ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဘူး၊ ဝူပိန္ကို မစဥ္းမစားနဲ႔ အရမ္းေျမႇာက္စားေနတယ္လို႔လည္း ေခါင္းေဆာင္ကေျပာတယ္။ တာဝန္ေတြမွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကိုရွာဖို႔ ဘယ္သူကိုမဆို ကိုးကြယ္ေနတာမလုပ္ဖို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက လူသားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွင္သန္ေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ဘုရားနဲ႔ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရးမရွိခဲ့ဘူး။ ရွစ္ခုေျမာက္စီမံဆိုင္ရာအမိန္႔ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံကာ ကိုးကြယ္သင့္သည္။ မည္သည့္လူကိုမွ် မခ်ီးေျမႇာက္ သို႔မဟုတ္ မၾကည္ညိဳႏွင့္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အား ပထမေနရာ ေပးၿပီး သင္ ၾကည္ညိဳေသာသူမ်ားကို ဒုတိယေနရာ ေပးကာ သင့္ကိုယ္သင္ တတိယေနရာ ေပးျခင္း မျပဳရ။ မည္သည့္လူမွ် သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေနရာ မယူသင့္သကဲ့သို႔၊ လူတို႔ကို- အထူးသျဖင့္ သင္ ၾကည္ညိဳ ေလးစားသူမ်ားကို- ဘုရားသခင္ႏွင့္ တန္းတူဟု မယူဆသင့္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ဖို႔ သည္းမခံႏိုင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္၌ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ား လိုက္နာရမည့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အမိန႔္ေတာ္ ဆယ္ရပ္”) ကြၽန္မ နည္းနည္းေၾကာက္မိတယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဝူပိန္နဲ႔ ဆက္ဆံၿပီးကတည္းက သူ႔ကို ကြၽန္မ ေလးစားခဲ့တာ တာဝန္မွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာဘဲ သူ႔ကိုပဲ အားကိုးေနခဲ့တာေတြကို ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဘယ္ျပႆနာတိုင္းမဆို သူ႔ကိုပဲ ရွာၿပီး သူေျပာသမွ် လုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ကို အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့ၿပီး စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားအတြက္ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္မွာသူမရွိဘဲနဲ႔ ကြၽန္မတို႔အလုပ္က မၿပီးႏိုင္ဘူးလို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕လမ္းျပမႈႏွင့္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမပါဘဲနဲ႔ လုပ္လို႔ရေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔က သူရွိေနမွရတာ။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူေတာင္ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဒါက လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ကိုးကြယ္ၿပီး နာခံေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါကို ဘုရားက အရမ္း႐ြံရွာပါတယ္။ တာဝန္မွာ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ကြၽန္မ မရႏိုင္တာလည္း မဆန္းဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္အခ်ိန္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘာတိုးတက္မႈမွ မေတြ႕ရဘူး။ ကြၽန္မအေျခအေနကို ေျပာင္းလဲၿပီး လူေတြကို ခ်စ္ခင္တာကိုရပ္ဖို႔ ဆႏၵရွိၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဝူပိန္ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ကို တကယ္ျပသခဲ့တဲ့အရာတခ်ိဳ႕ ျဖစ္လာတယ္။ သူက အထုတ္ခံျရ႕ပီးတဲ့ေနာက္မွာ တျခားလူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို ႏွစ္သက္ၾကတာကို ေကာင္းေကာင္းသိေပမဲ့ သူက စုေဝးပြဲေတြမွာ မစိစစ္ဘူး၊ သူ႔ကိုယ္သူသိေအာင္မလုပ္ေသးဘူး။ အဲဒီအစား သူက တကယ္ကို မတရားခံရသလိုမ်ိဳး ျပဳမူတယ္။ သူက သူ႔အလုပ္ေဖာ္အစ္မေက်ာက္ကို ေလးစားၿပီး သူေျပာသမွ်ကိုနားေထာင္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူက အစ္မေက်ာက္ကို အျပစ္ဖို႔လိုက္တာကိုေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ျပႆနာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဖြင့္ျပၿပီး စိစစ္ခဲ့တယ္ ဒါဆိုရင္ သူက ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္မႈတစ္ခုမွမရွိတာလဲ၊ တာဝန္ခံယူမႈလုံးဝမရွိတာလဲလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါက သမၼာတရားကို လက္မခံတာကို ျပေနတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို ကြၽန္မနဲ႔အတူ ဧဝံေဂလိအလုပ္လုပ္ဖို႔ ေနရာျပန္ခ်ေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို အရင္ကလို မေလးစားေတာ့ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ပိန္လွီေနတဲ့ ကုလားအုတ္က ျမင္းထက္ႀကီးတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္ေလ။ ဝူပိန္က ကြၽန္မထက္ေတာ္ေတာ္သာတယ္လို႔ ခံစားမိေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနာက္မွာ သူက ကြၽန္မအလုပ္မွာ အရင္ကလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေဖာ္ေ႐ြတာမရွိေတာ့ဘဲ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းလာတယ္။ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ သူက ကြၽန္မရဲ႕ ဘာအႀကံျပဳခ်က္ကိုမွ နားမေထာင္ဘဲ ခဏခဏ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျငင္းဆန္တယ္။ ကြၽန္မကို ခဏခဏေရွာင္တယ္။ သူနဲ႔အရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အစ္မနဲ႔ပဲ ကိစၥေတြကို သြားေဆြးေႏြးတယ္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ျငင္းပယ္ခံရသလို ခံစားမိတယ္။ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ ကြၽန္မတို႔က တာဝန္မွာ ဘာမွ ေအာင္ျမင္မႈရွိမေနဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ညႇိဳႏႈိင္းေဆာင္႐ြက္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မေတြ႕တဲ့ ဒီျပႆနာေတြကို သူ႔ဆီကို သြားေျပာလိုက္တယ္။ သူက ဘာကိုမွ လက္မခံဘဲ သူ႔မွာ အျပစ္မရွိသလိုမ်ိဳးခံစားေတာ့ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ သူက ကြၽန္မကိုေျပာတယ္။ “ကြၽန္မ တဲ့တိုးပဲေျပာမယ္။ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္မက အစ္မနဲ႔အလုပ္လုပ္တာ အသားမက်ေနဘူး။ အစ္မလုပ္တဲ့ပုံစံကို တကယ္တမ္း ကြၽန္မ မႀကိဳက္ဘူး။ စိတ္ညစ္ရတယ္” တဲ့။ သူဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ေနသလိုမ်ိဳးလည္း ခံစားမိတယ္။

ဒီျပႆနာေတြအေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္က ၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက ဝူပိန္ကို မာနႀကီးၿပီး သမၼာတရားကို လက္မခံတဲ့အတြက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ ဝူပိန္က လူတိုင္းေရွ႕မွာေျပာတယ္။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတာက ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းပဲတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ငိုတယ္။ သူ႔တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္တဲ့အတြက္ ဘုရားကို အေႂကြးတင္သလို ခံစားရတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူက တကယ္ပဲ သူ႔ကိုယ္သူ သိသြားတဲ့ပုံစံရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ေတြခ်ည္းပဲ ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ အပ်က္သေဘာေတြကို ရင္ဖြင့္တယ္။ သူ႔အတြက္က အဆုံးသတ္သြားၿပီ၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ဘူးလို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယကို ဘယ္တစ္ခုမွ နားမေထာင္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္က တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက တိုးတက္လာၿပီး တာဝန္မွာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ပိုၿပီး စိတ္ဓာတ္က်တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ထက္ သူမ်ားေတြကိုပိုၿပီး တန္ဖိုးထားတယ္လို႔ ထင္တယ္။ သူမ်ားေတြက သူ႔ကိုေလွာင္ရယ္ေနၾကလားဆိုၿပီး သူက ကြၽန္မကို အၿမဲတမ္းပဲ တစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႕ၿပီးေမးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေျပာတိုင္း ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္မိတယ္။ သူ စိတ္ဖိစီးၿပီး ႐ုပ္ပိုင္းေရာ၊ စိတ္ပိုင္းေရာ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက စုေဝးပြဲေတြမွာ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာေနသလို ျပဳမူတယ္။ သမၼာတရားကိုလက္ခံၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္တဲ့ပုံစံေနျပတယ္။ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းမယ့္ပုံပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးတယ္။ ဒီလူက ငါအရမ္းျမတ္ႏိုးခဲ့တဲ့လူလားေပါ့။ သူက သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိတဲ့သူနဲ႔ မတူဘူး။ သူက နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို အရမ္းအာ႐ုံစိုက္ေနၿပီး သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံဘူး။ ျပႆနာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ သူ႔ကိုယ္သူ သိေအာင္မလုပ္ဘဲ အဲဒီအစား ဟန္ေဆာင္ျပဳမူတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ မူမမွန္ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ သူ႔အေျခအေနက ဆက္ၿပီးယိုယြင္းလာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သူနဲ႔ သုံးေလးႀကိမ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ သူက လက္ခံတဲ့ပုံစံရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝ မေျပာင္းလဲဘူး။ သူက တျခားလူေတြကိုေတာင္ မုန္းၿပီး အဆိပ္ပါတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့ၿပီး သူ႔ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားကို မုန္းတီးၿပီး အျပစ္တင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ပခုံးေပၚကို အျပစ္ေတြပုံခ်တာကို သူ႔ကိုယ္သူ မရပ္တန္႔ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ သဘာဝရွိတယ္၊ ဘုရားနဲ႔ သမၼာတရားကို မုန္းတီးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သူက နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္၊ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ကို အသင္းေတာ္အသက္တာမွာ ရွင္သန္ခြင့္၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး။

သူထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာအထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေျခမခ်ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူ႔လိုျဖစ္ခ်င္တဲ့အထိေတာင္ သူ႔ကို ဘာလို႔အရမ္း ကိုးကြယ္ခဲ့တာလဲေပါ့။ စကားေျပာေကာင္းတဲ့သူ၊ ဘုရားအတြက္ ဒုကၡခံၿပီး စြန္႔လႊတ္ၿပီး အရာရာကို အသုံးခံႏိုင္တဲ့သူ၊ ဘုရားကို သစၥာမေဖာက္ဘဲ အဖမ္းခံရၿပီး အႏွိပ္စက္ခံရတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကြၽန္မေတြ႕တိုင္းမွာ သူတို႔ကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒီလူေတြကို ကြၽန္မ ဘာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ေနတာလဲ။ ကြၽန္မက ဘယ္အယူအဆရဲ႕ အုပ္စိုးတာခံေနရတာလဲေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မေတြ႕တယ္။ “အခ်ိဳ႕လူတို႔သည္ အခက္အခဲမ်ားကို သည္းခံႏိုင္ျခင္း၊ အဖိုးအခကို ေပးႏိုင္ျခင္း၊ အျပင္ပန္းတြင္ အလြန္ဣေျႏၵရျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေလးစားခံရျခင္း ရွိၾကၿပီး အျခားသူမ်ား၏ ေလးစားမႈကို အက်ိဳးခံစားၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ အျပင္ပန္း အျပဳအမူမ်ိဳးသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း အျဖစ္ ယူဆႏိုင္သည္ဟု သင္တို႔ဆိုမည္ေလာ။ လူတစ္ဦးက ဤသို႔ေသာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းေနသည္ဟု ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သေလာ။ လူတို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ လူပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ျမင္ရၿပီး ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစသည္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသည္၊ ဘုရားသခင္၏ လမ္းအတိုင္း သြားၾကသည္ဟု ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထင္ၾကသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ ေတြးၾကသနည္း။ ၎အတြက္ ရွင္းျပခ်က္ တစ္ခုသာ ရွိသည္။ ယင္းမွာ မည္သည့္ရွင္းျပခ်က္နည္း။ ယင္းမွာ ေျမာက္ျမားစြာေသာ လူတို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစျခင္းႏွင့္၊ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈ အမွန္တကယ္ရွိျခင္းမွာ အဘယ္နည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕က သိပ္မရွင္းလင္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ဝိညာဥ္ေရးျပည့္ဝသေယာင္၊ ျမင့္ျမတ္သေယာင္ ခံ့ညားၿပီး ႀကီးျမတ္သေယာင္ ထင္ရေသာသူမ်ား၏ လွည့္စားျခင္းကို မၾကာခဏခံရေသာ လူအခ်ိဳ႕ရွိေလသည္။ က်မ္းေဟာင္းတရားမ်ား ႏွင့္ အယူဝါဒမ်ားကို ကြၽမ္းက်င္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ အေဟာအေျပာႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားမွာ ေလးစားထိုက္သေယာင္ ထင္ရေသာသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍၊ ၎တို႔၏ လွည့္စားျခင္းကို ခံရသူမ်ားသည္ ၎တို႔လုပ္ရပ္မ်ား၏ အႏွစ္သာရ၊ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွ နိယာမမ်ား၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားမွာ မည္သည္တို႔ျဖစ္ေၾကာင္းကို မည္သည့္အခါမွ် ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးျခင္း မျပဳလုပ္ဖူးၾကေပ။ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ ထိုလူတို႔က ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ နာခံျခင္းရွိ မရွိကို မည္သည့္အခါမွ် စစ္ေဆးၾကည့္ရႈျခင္း မရွိခဲ့ၾကသည့္အျပင္၊ ထိုလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္စြာ ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ေသာသူ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္သည့္အခါမွ် မစိစစ္ခဲ့ၾကဖူးေပ။ သူတို႔သည္ ထိုလူတို႔၏ လူသားျဖစ္ျခင္းအႏွစ္သာရကို မည္သည့္အခါမွ် သတိျပဳမိခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ထို႔ထက္ ထိုသူတို႔ႏွင့္ သိကြၽမ္းလာသည့္ ပထမေျခလွမ္းမွစတင္ကာ သူတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုလူတို႔ကို အားက်ျခင္း၊ ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္း ျဖစ္လာၿပီး၊ အဆုံးတြင္ ထိုလူတို႔သည္ သူတို႔၏ ကိုးကြယ္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထိုမွ်မက လူအခ်ိဳ႕၏ စိတ္ထဲတြင္ကား သူတို႔ဆည္းကပ္ေသာ ကိုးကြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ားႏွင့္ အလုပ္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ႏိုင္ၾကသည္ဟု သူတို႔ ယုံၾကည္ေသာသူမ်ားႏွင့္ အေပၚယံတြင္ အဖိုးအခေပးႏိုင္ဟန္ရွိေသာသူမ်ား၊ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ေက်နပ္ေစေသာသူမ်ားႏွင့္ အဆုံးသတ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ခရီးဆုံး ပန္းတိုင္ေကာင္းမ်ားကို အမွန္တကယ္ ရရွိႏိုင္ေသာသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္မူ ဤကိုးကြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဘုရားသခင္ ခ်ီးမြမ္းေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈေတာ္မွရရွိမည့္ ရလဒ္မ်ားကို သိနားလည္ပုံ”)

“လူတို႔အား ဤသို႔ပညာမဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ား သို႔မဟုတ္ တစ္ဖက္သတ္ဆန္ေသာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ က်င့္သုံးမႈမ်ားကို ရရွိေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္း တစ္ခုသာရွိၿပီး ထိုအေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါ ယေန႔ေျပာမည္- အေၾကာင္းရင္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ သူ႔ထံ ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ သူ၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို ေန႔စဥ္ဖတ္ရႈျခင္း ျပဳေကာင္းျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို အမွန္တကယ္ နားမလည္ၾကေပ။ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဤေနရာတြင္ရွိသည္။ အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို သိနားလည္ျခင္း၊ သူႏွစ္သက္ေသာအရာ၊ သူစက္ဆုပ္႐ြံရွာေသာအရာ၊ သူအလိုရွိေသာအရာ၊ သူျငင္းပယ္ေသာအရာ၊ မည္ကဲ့သို႔ လူအမ်ိဳးအစားကို သူခ်စ္ေၾကာင္း၊ မည္ကဲ့သို႔ လူအမ်ိဳးအစားကို သူမႏွစ္သက္ေၾကာင္း၊ လူတို႔အေပၚ သူ၏ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳရာတြင္ မည္သည့္စံႏႈန္းမ်ိဳးကို သူအသုံးျပဳေၾကာင္းႏွင့္၊ သူတို႔ကို စုံလင္ေအာင္ျပဳလုပ္ေပးရန္အတြက္ မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးကို သူက်င့္သုံးေၾကာင္း သိနားလည္ပါက၊ ထိုလူထံ၌ သူကိုယ္တိုင္၏ တစ္ကိုယ္ေရ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ရွိႏိုင္ဦးမည္ေလာ။ ဤသို႔ေသာ လူတို႔က အျခားသူတစ္ဦးကို အမွန္ပင္ ကိုးကြယ္ႏိုင္သေလာ။ သာမန္လူတစ္ဦးသည္ ၎တို႔၏ ကိုးကြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို နားလည္ေသာ လူတို႔က ထို႔ထက္ အနည္းငယ္ပို၍ ဆင္ျခင္တုံတရားရွိေသာ အျမင္ရႈေထာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတစ္ဦးကို ထင္ရာျမင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္စဥ္ ႐ိုးရွင္းေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား သို႔မဟုတ္ နိယာမမ်ား အနည္းငယ္ကို ထင္ရာျမင္ရာ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕က်င့္ေဆာင္ျခင္းသေဘာ သက္ေရာက္သည္ဟုလည္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈေတာ္မွရရွိမည့္ ရလဒ္မ်ားကို သိနားလည္ပုံ”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအတြက္ ကြက္တိပဲ။ ဒီႏွစ္ေတြအားလုံးမွာ ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းမွာ မွားယြင္းတဲ့ အျမင္ရႈေထာင့္ရွိတာကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ၾကာေနတာ၊ စိတ္ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ အဖိုးအခေပးဆပ္ၿပီး အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္တာက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိတာပဲလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တာ။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးက ဘုရားကို ဝမ္းေျမာက္ေစၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ ေျခကုပ္ရႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဝူပိန္နဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သူက ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ ႏွစ္ခ်ီေနၿပီး အနစ္နာခံမႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္တာ၊ ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝဖို႔အတြက္ အမ်ားႀကီးဒုကၡခံၿပီး မိတ္သဟာယမွာ ေတာ္ေတာ္စကားေျပာေကာင္းတာေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မက သူ႔ရဲ႕ ခမ္းနားတဲ့ပုံရိပ္နဲ႔ အထင္ႀကီးစရာအျပဳအမူေတြရဲ႕ စည္း႐ုံးတာကို ခံရၿပီး သူ႔ကို ကိုးကြယ္ခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္မိုက္မဲၿပီး မသိနားမလည္သလဲဆိုတာ ကြၽန္မမွာ ဘယ္ေလာက္အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အျမင္ရွိခဲ့သလဲဆိုတာကို ေနာက္ဆုံးမွာ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က တာဝန္မွာ အနစ္နာခံမႈေတြလုပ္ၿပီး ဒုကၡခံႏိုင္ရင္ ဒါက အေပၚယံေကာင္းတဲ့အျပဳအမူသက္သက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔မွာ လူ႔သဘာဝေကာင္းရွိတယ္၊ သမၼာတရားကို ခ်စ္တယ္၊ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္မရဘူး။ ဝူပိန္က ယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၿပီ။ အနစ္နာခံမႈေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့ၿပီး စကားေျပာေကာင္းသူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကို သူက တစ္ကိုယ္ေရအရင္းအႏွီးအျဖစ္ အသုံးျပဳတယ္။ အၿမဲတမ္းႂကြားဝါၿပီး လူေတြကို သူ႔ေရွ႕ေရာက္ေအာင္လုပ္တယ္။ သူက သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ ေဝဖန္မႈေတြ၊ က်ရႈံးမႈေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္ျခင္ၾကည့္ဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တတစ္ခုမွမရွိဘူး။ သူက တန္ဖိုးထားခံရၿပီး အဆင့္အတန္းရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ တာဝန္အတြက္ သူက အားအင္ေတြရွိတယ္။ တစ္ညလုံး မအိပ္ဘဲေနႏိုင္ၿပီး အစြမ္းကုန္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ အထုတ္ခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ တာဝန္အတြက္ အားအင္ေတြအားလုံး ေပ်ာက္သြားတယ္။ သူက တစ္ခ်ိန္လုံး အတိုက္အခံျဖစ္ၿပီး ညည္းညဴေနတယ္။ အပ်က္သေဘာေဆာင္မႈေတြကို တိတ္တဆိတ္ ရင္ဖြင့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေပၚယံမွာေတာ့ သူက ဘုရားကို အေႂကြးတင္တယ္လို႔ေျပာၿပီး တကယ္ေနာင္တရပုံပဲ။ သူက ဘုရားအလိုေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္တယ္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈနဲ႔ စစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ သူမ်ားေတြ ခံစားရေအာင္လုပ္တယ္။ ဒီေတာ့ လူတိုင္းက သူ႔ကို အထင္ႀကီးေလးစားၾကတယ္။ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒါက ဘုရားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ လူတိုင္းက သူေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘုရားကို တိတ္တဆိတ္ အျပစ္တင္ၿပီး မုန္းတီးတယ္။ သူက သမၼာတရားနဲ႔ ဘုရားကိုမုန္းတဲ့ အႏၲိခရစ္မဟုတ္ဘူးလား။ အခုေတာ့ ကြၽန္မ သိၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္း အၾကာႀကီးရွိခဲ့တာ၊ အနစ္နာခံတာေတြလုပ္ၿပီး စကားေျပာေကာင္းတာ အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီး တန္ဖိုးအထားခံရတာေတြက သမၼာတရားစစ္မွန္မွႈရွိတယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ဘုရားကို ဝမ္းေျမာက္ေစဖို႔ဆိုတာ ပိုမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ယုံၾကည္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါေစ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ရင္၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို မေျပာင္းလဲရင္ ဘုရားကို အရမ္းကို အာခံေနတုန္းျဖစ္ၿပီး အဆုံးမွာ ဖယ္ရွားခံရမွာပဲ။ ဒါက သခင္ေယရႈေျပာခဲ့တာကို ျပည့္စုံေစပါတယ္။ “ထိုေန႔၌ကား၊ သခင္၊ သခင္၊ အကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ ဆုံးမဩဝါဒေပးပါၿပီ မဟုတ္ ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ နတ္ဆိုးတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ပါၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္အခြင့္ႏွင့္ မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးတို႔ကို ျပပါၿပီမဟုတ္ေလာဟု အမ်ားေသာ သူတို႔သည္ ေလွ်ာက္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကေသာအခါ သင္တို႔ကို ငါအလ်င္းမသိ၊ အဓမၼအမႈကို ျပဳေသာသူတို႔၊ ငါ့ထံမွ ဖယ္ၾကဟု ထိုသူတို႔အား အတိအလင္း ငါေျပာမည္။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၇:၂၂-၂၃) ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “သင္၏ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈ မည္မွ်ပင္ ခ်ီးမြမ္းထိုက္သည္၊ သင္၏ အရည္အခ်င္းမ်ား မည္မွ် အထင္ႀကီးစရာျဖစ္သည္၊ သင္သည္ ငါ့ေနာက္သို႔ မည္မွ် နီးကပ္စြာ လိုက္သည္၊ သင္သည္ မည္မွ် ေက်ာ္ၾကားသည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ သေဘာထားကို သင္ မည္မွ်တိုးတက္ေစၿပီးျဖစ္သည္တို႔ကို ငါဂ႐ုမစိုက္ေပ။ သင္သည္ ငါ၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္း ေသးသေ႐ြ႕၊ ငါ၏ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို သင္ လုံးဝ ရရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္။ သင္တို႔၏ ထိုစိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ တြက္ခ်က္မႈမ်ားအားလုံးကို အျမန္ဆုံး ပယ္ဖ်က္ၿပီး ငါ၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ေလးေလးနက္နက္ စတင္သေဘာထားေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ငါ၏အမႈကို အဆုံးတိုင္ေစရန္အလို႔ငွာ အေယာက္တိုင္းကို ျပာအျဖစ္သို႔ ငါေျပာင္းလဲပစ္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆိုးဆုံးအေနျဖင့္ ငါ၏ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမႈႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားျခင္းကို အခ်ည္းႏွီးအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲပစ္မည္ ျဖစ္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ငါ၏ရန္သူမ်ားႏွင့္ ဆိုးယုတ္မႈအနံ႔ထြက္ကာ စာတန္၏သြင္ျပင္ရွိေသာ လူတို႔ကို ငါမေခၚေဆာင္ႏိုင္သည့္အတြက္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို ေနာက္တစ္ေခတ္ထဲသို႔ ေခၚေဆာင္မသြားႏိုင္သည့္အတြက္ပင္တည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “လြန္က်ဴးျခင္းအျပစ္မ်ားက လူသားကိုငရဲသို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပလိမ့္မည္”) “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မလိုက္သူအားလုံး အျပစ္ေပးျခင္း ခံရမည္ကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအတြက္ အရမ္းကို တို႔ထိစရာျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပန္းတိုင္ကို သူ႔ရဲ႕အားထုတ္မႈအရ သူက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္းျပဳမူတယ္၊ အလုပ္ဘယ္ေလာက္ၿပီးတယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာ ဘုရားက သတ္မွတ္တာမဟုတ္ဘဲ သမၼာတရားရွိမရွိအေပၚမွာ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဘုရားက လူေတြကို အျပင္ပန္းမွာရွိတဲ့အေပၚမွာ တရားစီရင္တာမဟုတ္ဘဲ အႏွစ္သာရကို ၾကည့္ပါတယ္။ သမၼာတရားကို ခ်စ္သလား၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သလား ဘုရားကိုနာခံၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ကိုလိုက္ေလွ်ာက္သလားဆိုတာကို ၾကည့္တယ္။ ဘုရားသခင္က တကယ္ပဲ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔မွာ ဘာခံစားခ်က္ရဲ႕ ၾကားဝင္ေႏွာင့္ယွက္မႈမွမပါဘဲ လူေတြကို တရားစီရင္ဖို႔အတြက္ စံႏႈန္းေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြရွိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က စိတ္အားထက္သန္တာနဲ႔၊ နည္းနည္းပါဝင္ပံ့ပိုးတာ၊ ဒုကၡခံတာနဲ႔ ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ ေကာင္းတယ္လို႔ ဘုရားက မဆုံးျဖတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္ကေနၾကည့္ရင္ လူတစ္ေယာက္ကယုံၾကည္သူျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပါေစ၊ အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ့ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ လူသိမ်ားပါေစ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ရင္၊ စိတ္သေဘာထားမေျပာင္းလဲရင္ ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွားျခင္းကိုခံရဖို႔ ေသခ်ာတယ္။ ဒါကို ကြၽန္မ နားလည္တာနဲ႔ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္ မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး သနားဖို႔ေကာင္းခဲ့သလဲဆိုတာ တကယ္ကို ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ သမၼာတရားကို မလိုက္စားခဲ့ဘူး။ ဘုရားအလိုေတာ္ကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြအေပၚမွာ ယုံၾကည္ျခင္းကို အေျခခံထားၿပီး တျခားလူေတြကို ဆက္ကိုးကြယ္ေနတယ္။ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္ မျမင္မကန္းျဖစ္ၿပီး မိုက္မဲသလဲဆိုတာ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးထဲတြင္ အျခားသူမ်ားအတြက္ စံနမူနာအေနႏွင့္ အေစခံႏိုင္ေသာသူ တစ္ဉီးတစ္ေယာက္မွ် မရွိ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူမ်ားအားလုံးမွ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ကို ခြဲျခားသိျမင္ရန္ မဆိုစေလာက္မွ်သာ ရွိေသာေၾကာင့္၊ အေျခခံအားျဖင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္ၾက၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကြဲျပားျခားနားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္၊ လူသားတို႔သည္ ယေန႔တြင္ပင္ ငါ၏အမႈမ်ားကို အျပည့္အဝ သိႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေသးေပ။ ငါ၏ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးအေပၚသို႔ က်ေရာက္ လာေသာအခါမွသာလွ်င္၊ မိမိတို႔ကိုယ္မိမိ မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ ငါ၏အမႈမ်ားကို သတိျပဳမိလာၾကကာ၊ ငါ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမပါဘဲ သို႔မဟုတ္ မည္သူ႔ကိုမွ် အတင္းအက်ပ္ မေစခိုင္းရဘဲႏွင့္၊ လူသားသည္ ငါ့ကို သိကြၽမ္းလာၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုသို႔အားျဖင့္ ငါ၏အမႈမ်ားကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ လာၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ငါ၏အစီအစဥ္ ျဖစ္၏၊ ယင္းမွာ ငါထင္ရွားေစေသာ ငါ့အမႈမ်ား၏ လကၡဏာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ကာ၊ ယင္းသည္ လူသားသိသင့္ေသာအရာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “အခန္း ၂၆” စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လုံးဝ ရွင္းပါတယ္။ လူေတြက စာတန္ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုခံရၿပီး ကြၽန္မတို႔မွာ စာတန္ရဲ႕ အႏွစ္သာရရွိတယ္။ ဆိုးယုတ္တဲ့စိတ္သေဘာထားကလြဲၿပီး တျခားဘာမွမျပဘူး။ ကြၽန္မတို႔ထဲက ဘယ္သူကမွ ကိုးကြယ္ဖို႔မထိုက္တန္ပါဘူး။ ဒါကို အရင္ကသာ ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ရင္ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ ကြၽန္မ ကိုးကြယ္မွာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ကိုးကြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။

အဲဒီေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မ အထုတ္ခံရတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဘာမွ ေအာင္ျမင္မႈမရွိေနလို႔ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ အမ်ားႀကီးစဥ္းစားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ က်ရႈံးခဲ့သလဲဆိုတာ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္တယ္။ ဝူပိန္ကို ကိုးကြယ္တဲ့ အေျခအေနမွာ ပိတ္မိေနခဲ့တာကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိခဲ့တယ္၊ ဧဝံေဂလိကို ႏွစ္ခ်ီၿပီး တရားေဟာခဲ့တယ္၊ အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံတယ္၊ အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ဒီေတာ့ သူက သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး စစ္မွန္မႈရွိရမယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက သူ႔အျပဳအမူကို အတုခိုးဖို႔ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားၿပီး သူ႔ကို ေမးခြန္းေတြအကုန္ သြားေမးတာေပါ့။ သူဘာပဲေျပာေျပာ ကြၽန္မက မစဥ္းစားဘဲ လက္ခံၿပီး သူေျပာသမွ်ကို လုပ္တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ လုံးဝ ေနရာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ျပႆနာေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါမွ သမၼာတရားကို မရွာခဲ့ၿပီး စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ၊ ဝူပိန္ကိုပဲ နားေထာင္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မက ဘုရားေနာက္လိုက္ေနတာမဟုတ္ဘဲ လူ႔ေနာက္လိုက္ေနခဲ့တာေပါ့။ ဘုရားေျပာသလိုပါပဲ။ “သင္ ေလးစားအားက်သည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ႏွိမ့္ခ်မႈ မဟုတ္ဘဲ ထင္ရွားသည့္ အဆင့္အတန္း ရွိေသာ သိုးထိန္းေယာင္ေဆာင္သူမ်ားကို ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းမႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္ပညာကို မၾကည္ညိဳဘဲ၊ ကမာၻေလာက၏ ဆိုးညစ္မႈတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသည့္အက်င့္သီလမဲ့သူမ်ားကို ၾကည္ညိဳေပသည္။ ေခါင္းခ်ရန္ ေနရာ မရွိေသာ ခရစ္ေတာ္၏ နာက်င္မႈေဝဒနာကို သင္ ေလွာင္ေသြးသြမ္းသည္၊ သို႔ေသာ္ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး၊ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးမႈတြင္ အသက္ရွင္သည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ားကို သင္ ေလးစားအားက်၏။ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရန္ လိုလားမေနဘဲ၊ သင့္ကို ဇာတိပကတိ၊ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔ကိုသာ ေပးသည့္ အဆင္အျခင္မဲ့ေသာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဝမ္းပန္းတသာ ေျခစုံပစ္ဝင္သည္။ ယခုတြင္ပင္ သင္၏ ႏွလုံးသားသည္ ၎တို႔ထံ၊ ၎တို႔၏ဂုဏ္သတင္းထံ၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းထံ၊ ၎တို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈထံသို႔ လွည့္ထားဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္၏အမႈကို လက္ခံရန္ ခက္ခဲၿပီး၊ ယင္းကို သင္ လက္ခံလိုျခင္း မရွိသည့္ သေဘာထား တစ္ခုကို ဆက္လက္ စြဲကိုင္ေလသည္။ ဤသည္မွာ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ယုံၾကည္ျခင္း ကင္းမဲ့သည္ဟု ငါ ေျပာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ သင့္အေနျဖင့္ ယေန႔ထိ ခရစ္ေတာ္ေနာက္သို႔ လိုက္ရသည္အေၾကာင္းရင္းမွာ သင္သည္ အျခားေ႐ြးစရာ မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ ဟိတ္ဟန္ႀကီးေသာ ပုံရိပ္တသီတတန္းသည္ သင့္ႏွလုံးသားတြင္ အစဥ္အၿမဲ လႊမ္းမိုးေနသည္။ ၎တို႔၏ စကားလုံးတိုင္းႏွင့္ လုပ္ရပ္တိုင္းကို သင္တို႔ မေမ့ေလ်ာ့ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ ဩဇာေညာင္းေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ လက္ရာမ်ားကို သင္မေမ့ႏိုင္ေပ။ သင္တို႔၏ႏွလုံးသားတြင္ ၎တို႔သည္ အစဥ္အၿမဲ အျမင့္ဆုံးႏွင့္ ထာဝရ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔၏ ခရစ္ေတာ္အတြက္မူ ထိုသို႔မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သင္၏ႏွလုံးသားတြင္ အစဥ္ထာဝရ အေရးမပါသကဲ့သို႔၊ အစဥ္ထာဝရ ႐ိုေသေလးစားျခင္း မခံထိုက္ေပ။ အေၾကာင္းမွာ သူသည္ အလြန္သာမန္ ျဖစ္လြန္းၿပီး၊ နည္းပါးလြန္းသည့္ ဩဇာအရွိန္အဝါရွိကာ ျမင့္ျမတ္မႈမွ အလြန္ အလွမ္းေဝးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ စာအုပ္ထဲရွိ “သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူစစ္စစ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သေလာ”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္အေျခအေနကို ဖြင့္ျပတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္တဲ့ႏွစ္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အစြမ္းအစရွိၿပီး ဆုေက်းဇူးရွိတဲ့၊ ကူညီပံ့ပိုးေပးၾကတဲ့၊ တန္ဖိုးအထားခံရတဲ့ ကြၽန္မနားကလူေတြကိုပဲ ကြၽန္မက ေျမႇာက္စားေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မက ဘုရားအလိုေတာ္ကို လုံးဝ မရွာေဖြဘဲ၊ ဘုရားက အလိုရွိတဲ့အရာျဖစ္သလား၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ကိုက္ညီသလားဆိုတာ မရွာေဖြဘဲ သူတို႔ရဲ႕ စကားတိုင္းနဲ႔ လုပ္ရပ္တိုင္းကို အတုယူစရာေတြအျဖစ္ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြကို မစဥ္းမစားနဲ႔ ကိုးကြယ္ၿပီး နာခံခဲ့တယ္။ သူတို႔လိုေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တစ္ခ်ိန္လုံး လမ္းမွားေပၚမွာရွိေနခဲ့ၿပီး ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဒုကၡခံၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ အားထုတ္ေနခဲ့တာပါ။ တာဝန္မွာ ကြၽန္မက အစြမ္းအစနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံကို အားကိုးတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာဖို႔နဲ႔၊ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမွာ လုံးဝ အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ သမၼာတရားကို သိပ္မသင္ယူခဲ့ရဘူး။ ကြၽန္မဘဝက ဒုကၡခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မက ဘယ္ေလာက္ မသိနားမလည္ျဖစ္ၿပီး သနားစရာေကာင္းသလဲဆိုတာ တကယ္ကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မတို႔ကို ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက တစ္ခုမွ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မထားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဝူပိန္ေျပာသမွ်၊ သူ႔မွာရွိသမွ် ထင္ျမင္ခ်က္တိုင္းကို စိတ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိမ္းထားၿပီး ခ်က္ခ်င္းေဆာင္႐ြက္တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ သူ႔အေပၚ အၿမဲတမ္းအားကိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ဒီဝူပိန္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုလုံးကို ကြၽန္မ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေဖာ္ထုတ္ခံခဲ့ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ အထုတ္ခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ျပႆနာေတြက ပြင့္လင္းျမင္သာလာၿပီး ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ ျပန္ၿပီး အတူတူအလုပ္လုပ္တဲ့အခါ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ သူ႔ရဲ႕ ဒီခမ္းနားၿပီး ေလးစားဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ပုံရိပ္က ရွိေနတုန္းပဲ။ တာဝန္ေတြမွာ သူ႔ကို အမွီျပဳေနတုန္းပဲ။ ပိန္လွီေနတဲ့ ကုလားအုတ္ေတာင္ ျမင္းထက္ႀကီးတယ္လို႔ ထင္ေနတုန္းပဲ။ သူ႔မွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ရွိရင္ေတာင္ ကြၽန္မထက္သာတယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဒါ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မျမင္တဲ့ပုံစံပဲ။ လူတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ အလြန္အကြၽံကိုးကြယ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဆက္ဆံေရးေတြမွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာခဲ့ဘူး။ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိခဲ့ဘူး။ ဆိုးယုတ္တဲ့ မုသားေတြကို အေျခခံထားၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြကို ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။ ဝူပိန္ရဲ႕ ျပႆနာေတြက ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုပိုၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာလာတယ္။ ကြၽန္မက ဘာပိုင္းျခားသိျမင္မႈမွမရွိေသးဘူး။ သူ႔ေနာက္ကိုပဲ ဆက္လိုက္ေနၿပီး သူခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတာကို ခံရတုန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့၊ ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္တဲ့အေျခအေနမွာ အၿမဲတမ္းရွိေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဒီလိုခံရသင့္ပါတယ္။ ဝူပိန္ကို ကြၽန္မက အထင္ႀကီးေလးစားေနၿပီး တာဝန္မွာ သူ႔ကို အားကိုးေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအတြက္ ကြၽန္မက ဘာရလဲ။ လွည့္စားျခင္း၊ ခ်ဳပ္ျခယ္ျခင္း၊ ျငင္းပယ္ျခင္းေတြပဲ။ ကြၽန္မက စိတ္ဆင္းရဲေနရၿပီး စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားနဲ႔အေဝးကို သြားေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းရွိေပမဲ့ ဘုရားကို အားမကိုးဘူး၊ အထင္ႀကီးမေလးစားခဲ့ဘူး။ သမၼာတရားကို လုံးဝ မလိုက္စားခဲ့ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ကိုးကြယ္ၿပီး နာခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘာသိျမင္မႈမွမရွိတဲ့ ငအတစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ က်ရႈံးၿပီး လဲၿပိဳခဲ့တယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မအတြက္ ကယ္တင္ျခင္းပါပဲ။ ဒီဖြင့္ျပျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္မေရာက္ေနတဲ့ လမ္းမွားကို ကြၽန္မ ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ လြဲမွားတဲ့အယူအဆကို စစ္ေဆးခဲ့တယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္လာတယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းရဲ႕ အေရးႀကီးမႈကိုလည္း ကြၽန္မ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားေျပာခဲ့တဲ့ “သမၼာတရားကို လိုက္စားရွာေဖြျခင္း မရွိေသာသူမ်ားသည္ တကယ့္အဆုံးထိတိုင္ မလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကေခ်” ဆိုတာ အရမ္းစစ္မွန္တယ္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားတဲ့သူေတြက ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဖယ္ရွားျခင္းခံရမွာေသခ်ာပါတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ က်ရႈံးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ကြၽန္မေလးစားတဲ့သူရဲ႕ က်ရႈံးမႈက ဒါရဲ႕ အေကာင္းဆုံးသက္ေသပဲ။

ႏွစ္လၾကာၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိအလုပ္အတြက္ ဝမ္လီနဲ႔ တြဲရတယ္။ သူက သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕အရမ္းေကာင္းတဲ့အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့တယ္၊ အလုပ္ကို တကယ္ကို မနားမေနလုပ္ၿပီး သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစြမ္းအစရွိတယ္လို႔ အရင္က ကြၽန္မ ၾကားဖူးတယ္။ သူက ဧဝံေဂလိအလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့ၿပီး အေတြ႕အႀကဳံရွိသူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကြၽန္မ သူနဲ႔သိတာ နည္းနည္းၾကာၿပီ။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို သူေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာမွာ သူက ေတာ္ေတာ္တက္ႂကြတယ္။ အေျခအေနက ဘယ္လိုရွိပါေစ၊ လူအေရအတြက္ဘယ္ေလာက္ရွိပါေစ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ပုံမရဘူး။ သူက သိပ္ေကာင္းတဲ့ဟန္ပန္နဲ႔၊ ဘာေၾကာက္႐ြံ႕မႈမွမရွိဘဲ စကားေျပာတယ္။ ျပႆနာနဲ႔ႀကဳံရတဲ့ ဘယ္သူကိုမဆို ကူညီဖို႔အတြက္ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ လူတိုင္းက သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ခင္ၾကတယ္။ သူက သမၼာတရားကို တကယ္ကို လိုက္စားတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔အတူလုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရတာကို ကြၽန္မ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အရင္က က်ရႈံးမႈကို သတိရမိတယ္။ ဝူပိန္ရဲ႕ အစြမ္းအစနဲ႔ ဆုေက်းဇူးေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီး သူ႔ကို ကိုးကြယ္နာခံခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မက လမ္းမွားကိုေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မဘဝအတြက္ နစ္နာခဲ့ပါတယ္။ ဝမ္လီနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ လြဲမွားတဲ့အယူအဆေတြကို အားကိုးလို႔မရဘူး၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ သူ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဝမ္လီက အစြမ္းအစေကာင္းရွိၿပီး ဧဝံေဂလိျဖန္႔ေဝတာမွာ အေတြ႕အႀကဳံရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မမွာ မရွိတဲ့ဟာကို ဖာေထးဖို႔အတြက္ သူ႔ဆီကေန အမ်ားႀကီးသင္ယူႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကလည္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ေတြရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႔ကို ကိုးကြယ္ၿပီး အားကိုးလို႔မျဖစ္ဘူး။ သူက သူ႔တာဝန္ေတြမွာ ျပႆနာေတြ၊ အမွားေတြရွိရင္ သူ႔ေနာက္ကို မစဥ္းမစားနဲ႔ လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မက ပိုင္းျခားသိျမင္မႈကို ထိန္းသိမ္းၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံၿပီး သူ႔ကို ဆက္ဆံသင့္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဝမ္လီရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြအမ်ားစုက လက္ေတြ႕မက်တာကို သတိထားမိတယ္။ အဲဒါေတြက အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္မနဲ႔ တျခားအစ္မတခ်ိဳ႕က ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ေတာ္ေတာ္ကို တင္းခံေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔ သေဘာမတူတဲ့ ဘယ္အရာကိုမဆို သူက မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ မၿပီးႏိုင္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မတို႔က အၾကာႀကီးေခ်ာင္ပိတ္မိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔အလုပ္တိုးတက္မႈက ေတာ္ေတာ္ေႏွးသြားတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝမ္လီက ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးၿပီး ေခါင္းမာတာကို ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ သူ႔အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ျငင္းပယ္ခံရရင္ သူက စိတ္တိုလာတယ္။ သူက စူပုပ္ေနၿပီး သူမ်ားေတြအတြက္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရတာေပါ့။ ဧဝံေဂလိအဖြဲ႕မွာ သူက အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္တိုးတက္မႈကို တားဆီးေနတယ္။ သူ႔အျပဳအမူအေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္ကို ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိစစ္ေလ့လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတုန္းပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ သူ႔တာဝန္က ေျပာင္းသြားတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ လြဲမွားတဲ့အယူအဆေတြေျပာင္းသြားၿပီလို႔ ခံစားမိတယ္။ အရင္လိုလူေတြကို မကိုးကြယ္၊ ေနာက္မလိုက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီသင္ခန္းစာေတြကို သင္ယူႏိုင္ေအာင္လို႔ ပိုင္းျခားသိျမင္မႈကို ရရွိေစတဲ့ ဒီအေျခအေနေတြကို ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ဘုရားကိုလည္း တကယ္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။