က်န္းလင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၉ခုႏွစ္မွာ အသင္းေတာ္တစ္ခုမွာ ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တုန္းက အထက္ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူတို႔က သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ အေၾကာင္းအရာရဲ႕ အဓိကအခ်က္ဆီကို သြားတယ္။ အေပၚယံကေနစၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီး စိစစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နက္နဲတဲ့အပိုင္းထိသြားတယ္။ အစီအစဥ္တက်ပုံစံနဲ႔ေပါ့။ နားေထာင္ရတာ အက်ိဳးရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ သူတို႔မွာ အေၾကာင္းအရာေတြ အေပၚ ေလးနက္တဲ့အျမင္ရွိတယ္၊ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ကြၽန္မက ဘဝအေတြ႕အႀကဳံနည္းပါးေတာ့ ကြၽန္မကို ဒီလိုလူေတြက လမ္းျပရင္ ေသခ်ာေပါက္ အျမန္တိုးတက္ၿပီး သမၼာတရားကို ပိုၿပီးသိလာမယ္၊ ကြၽန္မကယ္တင္ျခင္းက အာမခံခ်က္ရွိမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ဘာျပႆနာ၊ အခက္အခဲပဲ ႀကဳံရပါေစ ကြၽန္မ ပထမဆုံးလုပ္တာက သူတို႔ဆီ စာေရးၿပီး အကူအညီေတာင္းတာပဲ။ သူတို႔က ျပန္ၿပီး လမ္းၫႊန္ေပးတဲ့အခါမွာ အေသးစိတ္က်ၿပီး လမ္းေၾကာင္းေတြျပေပးတယ္။ ကြၽန္မျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အထင္ႀကီးၿပီး အားကိုးလာတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မက ျပႆနာအႀကီးအငယ္တိုင္းအတြက္ ကူေျဖရွင္းေပးဖို႔ သူတို႔ကို ရွာတယ္။ အေထြေထြကိစၥေတြေတာင္ပါတယ္။ ကြၽန္မက အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနတိုငးမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုဖတ္ဖို႔၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔၊ ကြၽန္မနဲ႔တြဲလုပ္တဲ့ အစ္မနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ဘူး။ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ စုေဝးဖို႔အတြက္ ေစာင့္တယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူတို႔က မိတ္သဟာယမွ်ေဝတဲ့အခါ ကြၽန္မက အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ၿပီး အေလးအနက္မွတ္သားတယ္။ တစ္ခုခုက်န္ခဲ့မွာစိုးၿပီးေတာ့ေပါ့။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူတို႔က ကြၽန္မတို႔ျပႆနာေတြကို ခဏခဏ ေထာက္ျပၿပီး စိစစ္ေပးတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါ ျငင္းခုံၿပီး ကိုယ္မွန္ေၾကာင္းေျပာရင္ သူတို႔က ခ်က္ခ်င္းပဲ ေထာက္ျပၾကတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ သတိမထားမိတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈတခ်ိဳ႕ကို ျပတဲ့အခါ သူတို႔က ဒီေနာက္ကြယ္မွာ ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝကို စိစစ္ေပးတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔က သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး သမၼာတရားစစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတာကို ပိုၿပီးတိုးပြားေစတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ပိုပိုၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔နဲ႔သိတာ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မ သတိထားမိတာက သူတို႔က ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မတို႔ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကိုပဲ ေထာက္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ၊ သူတို႔ရဲ႕ တကယ့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို လုံးဝ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕သေလာက္ပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ဝင္ေရာက္မႈအေၾကာင္းပဲ ေျပာတယ္။ သူတို႔က ဘာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈမွမရွိဘဲ သမၼာတရားကို တကယ္ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သလိုမ်ိဳးေပါ့။ သူတို႔က အလုပ္မွာပဲ လုံးဝ အာ႐ုံစိုက္ေနၿပီး ဘာအသက္ဝင္ေရာက္မႈမွ မရွိတဲ့ပုံစံရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ မေရမရာခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ျမင္ႏို္ငၿပီး ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကို လမ္းၫႊန္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါက အသက္ဝင္ေရာက္မႈနဲ႔ စစ္မွန္မႈ အမ်ိဳးအစားတစ္ခုပဲမဟုတ္ဘူးလားဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ေလးစားၿပီး ေျမႇာက္စားခဲ့တယ္။ သူတို႔ လုပ္တဲ့ပုံစံကိုေတာင္ ကြၽန္မ အတုခိုးတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြ၊ သူတို႔ဖြင့္ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ကြၽန္မကို ျမင္တဲ့အခါမွာ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြလိုပဲ သူတို႔ကို မညႇာမတာ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ တခ်ိဳ႕လူေတြက အပ်က္သေဘာထဲ ႏွစ္ျမဳပ္သြားၿပီး ကြၽန္မကို ေၾကာက္လာတယ္။ ကြၽန္မေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို အရမ္းေလးစားလြန္းတယ္။ ဒီေတာ့ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ ဘုရားကို အားကိုးတာ၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ မလုပ္ဘဲ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သူတို႔ကို ရွာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြၽန္မစဥ္းစားပုံက ပိုပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးလာၿပီးေတာ့ ပိုၿပီး ဝိုးတိုးဝါးတားျဖစ္လာတယ္။ အလုပ္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ျပႆနာေတြကလည္း ရွိေနေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို နားကိုမလည္ႏိုင္ဘူး။ အရင္က ကြၽန္မ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို အခု ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို မခံစားရဘူး။ ပိုၿပီးေတာ့ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္မၾကည့္ေသးဘူး။

ဧၿပီလ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္က အမွားကို ဝန္ခံၿပီး ႏုတ္ထြက္သြားတယ္၊ သူတို႔ေတြက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သမၼာတရားကို မရွာတဲ့သူေတြအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ခံရတယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သတင္းကို ကြၽန္မ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါ မွန္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ယုံကို မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သုံးေလးရက္ေလာက္အထိ ကြၽန္မ ဆက္တိုက္စဥ္းစားတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္သူတို႔က အမွားဝန္ခံၿပီး ႏုတ္ထြက္သြားရတာလဲ ေပါ့။ သူတို႔ေတြက ေတာ္ေတာ္သိၿပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ သူတို႔ေတြက သမၼာတရားကို မရွာတဲ့သူေတြအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ခံရတယ္။ ကြၽန္မကက်ေတာ့ သူတို႔ကို မယွဥ္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ယုံၾကည္ျခင္းကို ဒီလိုဆက္ၿပီး က်င့္သုံးေနရင္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားက ကယ္တင္တာကို ခံရပါ့မလားေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္တယ္။ အမွားဝန္ခံၿပီး ႏုတ္ထြက္ဖို႔ေတာင္ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာ မရွိဘူးဆိုတာ အရမ္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေမးလိုက္တယ္။ ငါ့ယုံၾကည္ျခင္းက ဘုရားအေပၚမွာလား။ လူေတြအေပၚမွာလားေပါ့။ အထက္ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ႏုတ္ထြက္တာက ဘာလို႔ ကြၽန္မအေပၚ အရမ္းသက္ေရာက္မႈရွိေနတာလဲ။ ကြၽန္မမွာ ဘုရားကယ္တင္တာ ခံရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားရတဲ့အထိ ဘာလို႔ ျဖစ္တာလဲေပါ့။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးမွာ လူသားေတြအတြက္ ေနရာရွိေနတာေၾကာင့္ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေၾကာက္လာၿပီးေတာ့ အျမန္ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သိဖို႔အတြက္ လမ္းျပဖို႔ ဘုရားကို ဆုေတာင္းတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ “ဘုရားသခင္ ေနာက္ကို လိုက္သည္ဟု ေျပာေသာသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ အဘယ္သူကို ယုံၾကည္သည္ကို အတိအက်သိရန္ မိမိတို႔၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ကာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါက အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေပမည္။ သင္ယုံၾကည္ေနသည္မွာ ဘုရားသခင္ေရာ အမွန္တကယ္ ဟုတ္သေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ စာတန္ေလာ။ အကယ္၍ သင္ယုံၾကည္သည္မွာ ဘုရားသခင္မဟုတ္ဘဲ၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္႐ုပ္တုမ်ားသာျဖစ္သည္ကို သင္သိပါက၊ သင္သည္ ယုံၾကည္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု မေႂကြးေၾကာ္လွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မည္။ အကယ္၍ သင္သည္ အဘယ္သူကို ယုံၾကည္သည္ကို အကယ္စင္စစ္ မသိပါက၊ တစ္ဖန္ သင္သည္ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ဟု မေႂကြးေၾကာ္သည္မွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေပမည္။ ထိုသို႔ေျပာျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အား ျပစ္မွားေစာ္ကားျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သင့္ကို မည္သူကမွ် ဘုရားသခင္ကို အတင္းအက်ပ္ ယုံၾကည္ေနေစျခင္း မဟုတ္ေပ။ သင္တို႔ ငါ့ကို ယုံၾကည္သည္ဟု မေျပာႏွင့္။ ထိုစကားမ်ားကို ငါ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ၾကားခဲ့ရၿပီးျဖစ္ကာ ေနာက္တစ္ဖန္ ငါမၾကားလိုေတာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင္တို႔ ယုံၾကည္သည္မွာ သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံး၌ရွိေသာ ႐ုပ္တုမ်ားႏွင့္ သင္တို႔ အၾကား၌ရွိေသာ ေဒသခံဗိုလ္က်သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ရတာက ကြၽန္မကို လႈံ႕ေဆာ္ေပးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေနရာေပါ့။ “မိမိတို႔ အဘယ္သူကို ယုံၾကည္သည္ကို အတိအက်သိရန္ မိမိတို႔၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ကာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါက။” ဒါ ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္ေစတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မကို ေထာက္ျပေနတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္ဆံေရးကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ သူတို႔ေတြက အေၾကာင္းအရာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့ ေနရာမွာ ရွင္းလင္းၿပီး စနစ္က်ၿပီးေတာ့ စကားေျပာရာမွာ အစီအစဥ္တက်ျဖစ္တာကို ျမင္ၿပီး သူတို႔က သမၼာတရားကို သိတယ္။ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈရွိတယ္၊ သူတိုနဲ႔ ပိုၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရင္ ကြၽန္မက အသက္တာမွာ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ႀကီးထြားၿပီး ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အာမခံခ်က္ရွိမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘာျပႆနာ၊ အခက္အခဲေတြပဲ ႀကဳံရပါေစ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားကို အားကိုးၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမယ့္အစား သူတို႔ကိုပဲ အၿမဲတမ္းရွာၿပီး အားကိုးခဲ့တယ္။ သူတို႔ေျပာသမွ်ကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ သူတို႔က အရမ္းေလးစားရသူေတြ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေထာက္တိုင္ေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အခု သူတို႔က အမွားကို ဝန္ခံၿပီး ႏုတ္ထြက္ေတာ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္မွာ လမ္းေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘဲ ဦးတည္ခ်က္မဲ့သလို ခံစားမိခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြၽန္မက လူသားေတြကို အမွီျပဳ၊ အားကိုးေနၿပီး ဘုရားကို မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားကို ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္တယ္။ ေန႔တိုင္း ဘုရားကို ပါးစပ္လႈပ္ဆုေတာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားအတြက္ ဘာေနရာမွကို မရွိတာပါ။ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ကြၽန္မက လူေတြကို အၿမဲတမ္းရွာၿပီး သူတို႔ေျပာတာ နားေထာင္တယ္။ ကြၽန္မက လူေတြကို ယုံၾကည္ေနတာ ရွင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားကို ယုံတယ္လို႔ ေျပာေနတုန္းပဲ၊ ကြၽန္မက ဘုရားကို လိမ္ညာေနၿပီး ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ေနတာပါ။ ဘုရားဆီက ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံကာ ကိုးကြယ္သင့္သည္။ မည္သည့္လူကိုမွ် မခ်ီးေျမႇာက္ သို႔မဟုတ္ မၾကည္ညိဳႏွင့္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အား ပထမေနရာ ေပးၿပီး သင္ ၾကည္ညိဳေသာသူမ်ားကို ဒုတိယေနရာ ေပးကာ သင့္ကိုယ္သင္ တတိယေနရာ ေပးျခင္း မျပဳရ။ မည္သည့္လူမွ် သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေနရာ မယူသင့္သကဲ့သို႔၊ လူတို႔ကို- အထူးသျဖင့္ သင္ ၾကည္ညိဳ ေလးစားသူမ်ားကို- ဘုရားသခင္ႏွင့္ တန္းတူဟု မယူဆသင့္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ဖို႔ သည္းမခံႏိုင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္၌ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ား လိုက္နာရမည့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အမိန႔္ေတာ္ ဆယ္ရပ္) ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားလို႔မရႏိုင္ဘူးလို႔ တကယ္ကို ခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၿပီး သူ႔ကို ႀကီးျမတ္သူအျဖစ္ ေၾကာက္႐ြံ႕ရမယ္လို႔ ဘုရားက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာထားပါတယ္။ ဘုရားကို အမွီျပဳၿပီး ဘုရားကို အထင္ႀကီးေလးစားသင့္တယ္။ လူေတြကို မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို ယုံၾကည္ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေနာက္လိုက္ၿပီး ေျမႇာက္စားတာကို ဘုရားက ဘယ္သူ႔ကိုမွ လုံးဝ ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါက ဘုရားက သည္းခံမွာမဟုတ္တဲ့ ဘုရားစိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ အခ်ိန္ခဏေလာက္အထိ ဘုရားကို ကြၽန္မ ခဏခဏဆုေတာင္းတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာလို႔ အရမ္းၾကည္ညိဳေနရတယ္ဆိုတာ သုံးသပ္ၾကည့္တယ္။ ဒီျပႆနာကို နည္းနည္းနားလည္ေအာင္ ကူညီေပးတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “သင္ ေလးစားအားက်သည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ႏွိမ့္ခ်မႈ မဟုတ္ဘဲ ထင္ရွားသည့္ အဆင့္အတန္း ရွိေသာ သိုးထိန္းေယာင္ေဆာင္သူမ်ားကို ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းမႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္ပညာကို မၾကည္ညိဳဘဲ၊ ကမာၻေလာက၏ ဆိုးညစ္မႈတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနသည့္အက်င့္သီလမဲ့သူမ်ားကို ၾကည္ညိဳေပသည္။ ေခါင္းခ်ရန္ ေနရာ မရွိေသာ ခရစ္ေတာ္၏ နာက်င္မႈေဝဒနာကို သင္ ေလွာင္ေသြးသြမ္းသည္၊ သို႔ေသာ္ လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး၊ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးမႈတြင္ အသက္ရွင္သည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ားကို သင္ ေလးစားအားက်၏။ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဆင္းရဲဒုကၡခံစားရန္ လိုလားမေနဘဲ၊ သင့္ကို ဇာတိပကတိ၊ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔ကိုသာ ေပးသည့္ အဆင္အျခင္မဲ့ေသာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဝမ္းပန္းတသာ ေျခစုံပစ္ဝင္သည္။ ယခုတြင္ပင္ သင္၏ ႏွလုံးသားသည္ ၎တို႔ထံ၊ ၎တို႔၏ဂုဏ္သတင္းထံ၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းထံ၊ ၎တို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈထံသို႔ လွည့္ထားဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္၏အမႈကို လက္ခံရန္ ခက္ခဲၿပီး၊ ယင္းကို သင္ လက္ခံလိုျခင္း မရွိသည့္ သေဘာထား တစ္ခုကို ဆက္လက္ စြဲကိုင္ေလသည္။ ဤသည္မွာ သင္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ယုံၾကည္ျခင္း ကင္းမဲ့သည္ဟု ငါ ေျပာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္သည္။ သင့္အေနျဖင့္ ယေန႔ထိ ခရစ္ေတာ္ေနာက္သို႔ လိုက္ရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ သင္သည္ အျခားေ႐ြးစရာ မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ ဟိတ္ဟန္ႀကီးေသာ ပုံရိပ္တသီတတန္းသည္ သင့္ႏွလုံးသားတြင္ အစဥ္အၿမဲ လႊမ္းမိုးေနသည္။ ၎တို႔၏ စကားလုံးတိုင္းႏွင့္ လုပ္ရပ္တိုင္းကို သင္တို႔ မေမ့ေလ်ာ့ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ ဩဇာေညာင္းေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ လက္ရာမ်ားကို သင္မေမ့ႏိုင္ေပ။ သင္တို႔၏ႏွလုံးသားတြင္ ၎တို႔သည္ အစဥ္အၿမဲ အျမင့္ဆုံးႏွင့္ ထာဝရ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔၏ ခရစ္ေတာ္အတြက္မူ ထိုသို႔မဟုတ္ေပ။ သူသည္ သင္၏ႏွလုံးသားတြင္ အစဥ္ထာဝရ အေရးမပါသကဲ့သို႔၊ အစဥ္ထာဝရ ႐ိုေသေလးစားျခင္း မခံထိုက္ေပ။ အေၾကာင္းမွာ သူသည္ အလြန္သာမန္ ျဖစ္လြန္းၿပီး၊ နည္းပါးလြန္းသည့္ ဩဇာအရွိန္အဝါရွိကာ ျမင့္ျမတ္မႈမွ အလြန္ အလွမ္းေဝးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူစစ္စစ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သေလာ) “ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ေယာက္၏ အဆင့္သည္ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သမၼာတရားအနည္းငယ္အေပၚ ၎တို႔နားလည္ၿပီး ဆုေက်းဇူးအနည္းငယ္ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ကို သင္တို႔ကိုးကြယ္သည့္အျပင္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္သည္၊ သင္တို႔ကို ၎တို႔ကူညီႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္လွ်င္၊ အရာအားလုံး၌ ၎တို႔ကို ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး မွီခိုလွ်င္၊ ဤအရာမွတစ္ဆင့္ ကယ္တင္ျခင္းကို ရယူရန္ ႀကိဳးစားလွ်င္ သင္တို႔သည္ မိုက္မဲၿပီး အသိဉာဏ္မဲ့ၾကကာ အဆုံး၌ အားလုံးက အလဟႆျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စမွတ္က ပင္ကိုအားျဖင့္ မွားယြင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားမည္မွ်ကို နားလည္သည္ျဖစ္ေစ ခရစ္ေတာ္၏ ကိုယ္စား မည္သူမွ် မရပ္တည္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔ မည္မွ် ဆုေက်းဇူးရွိပါေစ ဤသည္မွာ ၎တို႔က သမၼာတရားကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု မဆိုလိုေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူမ်ားကို ကိုးကြယ္၊ ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး လိုက္ေလွ်ာက္သူတို႔သည္ အဆုံးတြင္ အားလုံးထုတ္ပယ္ျခင္းခံရမည္။ ၎တို႔အားလုံး ရႈတ္ခ်ခံရမည္။ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္႐ုံသာရွိသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကားတြင္ ၎တို႔၏ရာထူးအဆင့္က မည္သို႔ရွိပါေစ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ သာမန္လူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သင္က ၎တို႔ကို သင္၏ႀကီးၾကပ္သူမ်ားအျဖစ္ ျမင္ပါက၊ သင့္ထက္ ၎တို႔က သာလြန္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ သင့္ထက္ ပို၍ သာ၍ အရည္အခ်င္း ရွိေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔က သင့္ကို ဦးေဆာင္သင့္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ အဘက္ဘက္တြင္ အျခားလူတိုင္းထက္ အရည္အေသြးပိုျပည့္မီေၾကာင္း သင္ခံစားရပါက ယင္းမွာ မွားယြင္းသည္- ယင္းမွာ သင္၏ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ျခင္းက မည္သည့္အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ျဖစ္ေစသနည္း။ ဤအရာသည္ သင့္ကို လက္ေတြ႕အရွိတရားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ သင္၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မရည္႐ြယ္ဘဲ အကဲျဖတ္မိေစလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔တြင္ရွိေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မွန္ကန္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ျခင္းမရွိ ျဖစ္လိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သင္မသိလိုက္မီတြင္ သင္သည္ ၎တို႔ကို ကိုးကြယ္ေနကာ ၎တို႔သည္ သင္၏ဘုရားမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္အထိ သင္သည္ ၎တို႔၏ ဟန္ပါသည့္အသြင္၏၊ ပင္ကိုစြမ္းရည္မ်ား၏ အႀကီးအက်ယ္ ဆြဲေဆာင္ျခင္းကိုလည္း မသိလိုက္ပါဘဲႏွင့္ ခံရလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ သင္၏ကိုးကြယ္ျခင္းခံရသူ၊ သင္၏အတုယူစံထားထိုက္သူ စျဖစ္လာသည့္ အခ်ိန္မွစၿပီး သင္သည္ ၎တို႔၏ေနာက္လိုက္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္လာသည့္ အခ်ိန္အထိ ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ သင့္ကို ဘုရားသခင္ထံမွ မရည္႐ြယ္ဘဲ ေဝးကြာေစမည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ေဝးရာသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သင္ထြက္သြားစဥ္တြင္ပင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ေနေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္တြင္ ရွိေနေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ ရွိေနေၾကာင္း ယုံၾကည္ေနဆဲျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္တြင္ သင္သည္ စာတန္႔လက္ပါးေစမ်ား၏၊ သို႔မဟုတ္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ဆြဲယူသြားျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီး ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ယင္းကို သတိပင္ျပဳမိမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤသည္မွာ အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ဤျပႆနာကိုေျဖရွင္းရန္အတြက္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရကို ရိပ္စားမိႏိုင္ျခင္း၊ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ သမၼာတရားအေပၚ မုန္းတီးျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ျခင္း၏ အက်ည္းတန္ေသာ သေဘာသဘာဝကို ရိပ္စားမိႏိုင္ျခင္းတို႔လိုအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔အေပၚ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္လုပ္ျခင္းႏွင့္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ျခင္းျဖစ္သည့္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ အသုံးမ်ားေသာနည္းလမ္းမ်ားအျပင္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ နည္းလမ္းအား ရင္းႏွီးဖို႔လည္း လိုအပ္သည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသိပညာကို လိုက္စားရမည္။ ခရစ္ေတာ္သည္သာ သမၼာတရား၊ အသက္ႏွင့္ လမ္းခရီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္လူကိုမဆို ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ သင့္ကို ႀကီးမားေသာကပ္ေဘးႏွင့္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္ ရွင္းလင္းစြာသိရမည္။ ခရစ္ေတာ္သည္သာ လူတို႔ကို ကယ္တင္ႏိုင္သည္ကို သင္ယုံၾကည္ရမည္။ ခရစ္ေတာ္ကို အႂကြင္းမဲ့ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္ နာခံလိုက္ေလွ်ာက္ရမည္။ ဤအရာသည္သာ လူသားျဖစ္တည္မႈ၏ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ‘ကြၽန္ုပ္ကိုးကြယ္သည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ကိုးကြယ္ရျခင္းအတြက္ ကြၽန္ုပ္၌ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ရွိသည္။ ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ပါရမီရွိသူကို ကြၽန္ုပ္ သဘာဝအေလ်ာက္ ကိုးကြယ္သည္။ ကြၽန္ုပ္၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္ကိုမဆို ကိုးကြယ္သည္။’ ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ လူကို မေလွ်ာ့တမ္း ကိုးကြယ္ေနသနည္း။ အားလုံးအႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္သည့္အခါ သင့္ကို ကယ္တင္မည့္သူမွာ မည္သူနည္း။ သင့္ကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ၿပီး ကြယ္ကာသူမွာ မည္သူနည္း- သင္အမွန္တကယ္ မျမင္ႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္လွ်င္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္သင့္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆိုျပဳမူကာ ယင္းက သမၼာတရား၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီပါက သမၼာတရားကို နာခံျခင္းသည္ အဆင္မေျပသေလာ။ သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အလြန္ ယုတ္ညံ့ရသနည္း။ သင္လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ရန္ သင္ကိုးကြယ္မည့္သူ တစ္စုံတစ္ဦးကို မေလွ်ာ့တမ္း သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ရွာေဖြသနည္း- သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ စာတန္၏ေက်းကြၽန္ ျဖစ္လိုသနည္း။ ထိုအစား သမၼာတရား၏ အေစခံတစ္ဦး အဘယ့္ေၾကာင့္ မျဖစ္ရသနည္း။ ဤအရာက လူတစ္ေယာက္၌ အသိစိတ္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိမရွိကို ျပ၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၆) ဒီအပိုဒ္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက ဘုရားေဖာ္ျပသလိုပဲ စာတန္ရဲ႕ ကြၽန္တစ္ေယာက္လို ခံစားရတယ္။ လူေတြေနာက္လိုက္ၿပီး ကိုးကြယ္ရတာကို ကြၽန္မ ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။ ဂုဏ္ရွိသူ၊ ဆုေက်းဇူးရွိသူ၊ စကားေျပာ ေကာင္းသူေတြကို ကြၽန္မ ျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒီအထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ အေၾကာင္းအရာရဲ႕ အဓိကအခ်က္ကို ေဆြးေႏြးတာ သူတို႔မိတ္သဟာယက ရွင္းလင္းၿပီး စနစ္က်တာကို ျမင္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဆုေက်းဇူးေတြနဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြေနာက္ကို ကြၽန္မ ပါသြားတယ္။ သူတို႔က သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈရွိသလို ခံစားမိခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို မစဥ္းမစားနဲ႔ ျမတ္ႏိုးၿပီး အားကိုးခဲ့တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္ရင္ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ သင္ယူႏိုင္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္တယ္၊ ဘဝမွာ အျမန္ႀကီးထြားတိုးတက္ၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိမယ္၊ သူတို႔ကူညီလမ္းျပတာမရွိရင္ ကြၽန္မရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အရမ္းနည္းသြားမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ စိတ္ရႈပ္ေထြးၿပီး မျမင္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ။ ဘုရားသခင္က သမၼာတရားရဲ႕ အရင္းအျမစ္ပါ။ ဘုရားသခင္ကသာ လူသားေတြကို သမၼာတရားနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္တယ္။ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြအားလုံးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တယ္။ စာတန္ရဲ႕ အင္အားစုေတြကေန ကယ္တင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ ျမင့္ပါေစ၊ ဘာဆုေက်းဇူးေတြ၊ အရည္အခ်င္းေတြပဲ ရွိပါေစ သူဟာ စာတန္ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ သူ႔ကို အမွီျပဳလို႔၊ ကိုးကြယ္လို႔ မရပါဘူး။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္သူအေနနဲ႔ေတာင္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားအတြက္ ေနရာမရွိခဲ့ဘူး။ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ ဘုရားကို ကြၽန္မ လုံးဝ အားမကိုးဘူး၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြခဲ့ဘူး။ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အဲဒီလူေတြကိုပဲ ေစာင့္ခဲ့တယ္။ ဒါက မိုက္မဲတာမဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြက တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြအေပၚ အသိအျမင္ရွိၿပီး သူတို႔နားလည္မႈကို ရွင္းျပႏိုင္ေပမဲ့ ဒါေတြအားလုံးက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန သူတို႔ သိလာခဲ့တာေတြပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုေက်းဇူးရွိၿပီး စကားေျပာေကာင္းပါေစ သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူသားေတြပါပဲ။ သမၼာတရားကို လုံးဝ မပိုင္ဆိုင္ၾကဘူး။ သူတို႔လည္း ဘုရားရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံရတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားခဲ့တယ္။ ကယ္တင္ျခင္းဆီသြားတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းမွာေတာင္ သူတို႔ကို အားကိုးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ပဲ ငတုံးတစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ေၾကာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက သမၼာတရား ရွာေဖြတာ ရပ္သြားမယ္၊ လူေတြကို မစဥ္းမစားနဲ႔ ကိုးကြယ္မယ္၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားထက္ျမင့္တဲ့ ပလႅင္ေပၚမွာ ထားမယ္လို႔ လုံးဝ မထင္ခဲ့မိဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားဆီကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝးကြာေစခဲ့ၿပီး ဘုရားကို သစၥာေဖာက္မိေနၿပီ။ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေနခဲ့တာ။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မ အျပစ္ေတြ၊ ေနာင္တေတြနဲ႔ ျပည့္သြားတယ္။ ဘုရားဆီမွာ ကြၽန္မ ေနာင္တရခ်င္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီအထက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏုတ္ထြက္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းေတြကို ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ တစ္ေယာက္က နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္တယ္။ အၿမဲတမ္း ႂကြားဝါခ်င္ၿပီး သူ႔အလုပ္မွာ အေလးစားခံခ်င္တယ္။ သူ႔အလုပ္မွာ ရလဒ္ေတြမရွိတဲ့အခါ သူက စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ခိုကတ္လာတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔ကို ခဏခဏ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ကူညီဖို႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့ သူက မေျပာင္းလဲဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ တကယ့္အလုပ္တစ္ခုမွ မၿပီးႏိုင္ေတာ့ ႏုတ္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ သူမိသားစုက ပိတ္ပင္တာကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး ဘုရားကို ယုံရတာ ခက္ခဲတယ္ဆိုၿပီး ညည္းညဴတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔တာဝန္ကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး သူ႔မိသားစုနဲ႔အတူေနဖို႔ အိမ္ျပန္သြားတယ္။ ဒီလိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းအံ့အားသင့္သြားတယ္။ သူတို႔က အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔မိတ္သဟာယမွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာၿပီး သူမ်ားေတြရဲ႕ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းတာမွာ ရွင္းေအာင္ေျပာတတ္တယ္။ ဒါဆို ဒီလိုျပႆနာေတြကိုပဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယိမ္းယိုင္သြားတာလဲ။ ဘာလို႔ သမၼာတရားကို မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တာလဲ။ အရင္က သူတို႔က သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္တယ္၊ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတို႔က သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈ လုံးဝမရွိဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ တစ္ခုခုက သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ညည္းတြားၿပီး စြန႔္ပစ္ၾကတယ္။ သမၼာတရားကို လုံးဝ မလိုက္စားၾကဘူး။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ သူတို႔ကို ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ထင္တဲ့အျမင္က ခ်က္ခ်င္း ပ်က္စီးသြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ၎တို႔ကို ရဲရဲတင္းတင္း ရွင္းျပႏိုင္ျခင္းက သင္သည္ စစ္မွန္မႈကို လက္ဝယ္ရရွိထားသည္ဟု မဆိုလိုေပ၊ အမႈအရာမ်ားသည္ သင္ ထင္မွတ္သကဲ့သို႔ မ႐ိုးစင္းေပ။ စစ္မွန္မႈကို သင္ လက္ဝယ္ ရရွိထားျခင္း ရွိ မရွိဟူသည္ သင္ ေျပာဆိုသည့္အရာအေပၚ အေျခမခံေပ၊ ထို႔ထက္ ယင္းသည္ သင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္အရာအေပၚ အေျခခံသည္။ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက သင္၏ အသက္တာႏွင့္ သင္၏ပင္ကိုေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္လာေသာအခါတြင္သာ၊ သင့္တြင္ စစ္မွန္မႈ ရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ အသိအျမင္ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကို ရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူႏိုင္သည္။ သင္သည္ ရွည္လ်ားေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ စစ္ေၾကာျခင္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ရမည္ ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ပုံသဏၭာန္အတိုင္း အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ရမည္။ ယင္းသည္ ဟန္ျပျခင္းမွ်သာ မျဖစ္ရေပ၊ ယင္းသည္ သင့္အထဲမွ သဘာဝအေလ်ာက္ စီးဆင္းလာရမည္။ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ စစ္မွန္မႈကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ အသက္တာကို ရရွိၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။...ေလႏွင့္လႈိင္းမ်ား မည္သို႔ပင္ ျပင္းထန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ပါေစ၊ သင့္စိတ္ထဲသို႔ သံသယ တစ္စြန္းတစ္စမွ် ေပးမဝင္ဘဲ၊ ဆက္လက္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ၿပီး အျခားမည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မက်န္ေတာ့သည့္အခါတြင္ပင္လွ်င္၊ သင္ အခိုင္အမာ ရပ္တည္ေနႏိုင္ကာ ျငင္းပယ္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေနပါက၊ သင့္တြင္ စစ္မွန္ေသာ သိနားလည္ျခင္း ရွိေၾကာင္းႏွင့္ စစ္မွန္မႈကို အမွန္တကယ္ လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ေနေၾကာင္း မွတ္ယူျခင္း ခံရေပမည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ စစ္မွန္မႈ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္သည္) “ႏိုင္ငံေတာ္၏ စစ္သည္ေကာင္းမ်ားကို စစ္မွန္မႈအေၾကာင္း ေျပာ႐ုံသာေျပာႏိုင္ေသာ သို႔မဟုတ္ ဝါႂကြား႐ုံသာ တတ္ႏိုင္ေသာ လူအုပ္စုတစ္ခု ျဖစ္လာရန္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္း မဟုတ္ေပ၊ ယင္းထက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း အခ်ိန္ျပည့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ရန္၊ မည္သည့္ ဆုတ္ဆိုင္းမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ အေလွ်ာ့မေပးဘဲ ဆက္လက္ရွိေနေစရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္အညီ အဆက္မျပတ္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီး ေလာကသို႔ ျပန္မသြားရန္ ၎တို႔အား ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္ စစ္မွန္မႈ ျဖစ္၏၊ ဤသည္မွာ လူသားမ်ားထံမွ ဘုရားသခင္၏ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ေျပာဆိုသည့္ စစ္မွန္မႈကို ႐ိုးစင္းလြန္းေသာအရာ အျဖစ္ မမွတ္ယူေလႏွင့္။ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဉာဏ္အလင္းရျခင္း သက္သက္မွာ စစ္မွန္မႈကို လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ျခင္းႏွင့္ မညီမွ်ေပ။ လူသား၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ ဤကဲ့သို႔မဟုတ္ေပ၊ ယင္းသည္ လူသားမ်ား၏ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈ တစ္ခုမွ် မပါဝင္ေသာ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ ျဖစ္ေပသည္။ လူသားတစ္ဦးစီသည္ ေပတ႐ု၏ဒုကၡဆင္းရဲမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုထက္ပင္ပို၍ ဘုရားသခင္၏အမႈကို လူသားမ်ား ရရွိၿပီးေနာက္ ၎တို႔အသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္ ေပတ႐ု၏ဘုန္းအသေရကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကိုသာလွ်င္ စစ္မွန္မႈဟု ေခၚႏိုင္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ စစ္မွန္မႈ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္သည္) “သင္ေျပာဆိုေသာ အသိပညာသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းရွိမရွိသည္ သင္၌ ယင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ လက္ေတြ႕က်ေသာ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိမရွိဆိုသည့္အေပၚ ႀကီးစြာ မူတည္ေလသည္။ သင့္အေတြ႕အႀကဳံတြင္ သမၼာတရားရွိပါက၊ သင္၏အသိပညာသည္ လက္ေတြ႕က်ၿပီး တန္ဖိုးရွိလိမ့္မည္။ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမွတစ္ဆင့္၊ သင္သည္ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈကိုလည္း ရရွိႏိုင္ၿပီး၊ သင္၏ အသိပညာ နက္သထက္နက္လာႏိုင္ကာ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မည္သို႔ ျပဳမူေနထိုင္ ရမည္ဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၏ဉာဏ္ပညာႏွင့္ သာမန္အသိတို႔ တိုးပြားႏိုင္ေပသည္။ သမၼာတရားကို မပိုင္ဆိုင္ေသာ လူတို႔ ေဖာ္ျပသည့္ အသိပညာသည္ မည္မွ်ပင္ ျမင့္မားေကာင္း ျမင့္မားပါေစ၊ အယူဝါဒ ျဖစ္ေပသည္။ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ ဇာတိပကတိႏွင့္ဆိုင္သည့္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ၊ အလြန္ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္စြမ္း ေကာင္းႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဝိညာဥ္ေရးရာကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ၊ ခြဲျခားျခင္း မျပဳႏိုင္ၾကေခ်။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ ကိစၥမ်ားအားလုံးတြင္ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤသူတို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ဉာဏ္အလင္း မရေသာသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ဝိညာဥ္ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို နားမလည္ၾကေပ။ သင္သည္ မည္သည့္အသိပညာမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ ျဖစ္တည္မႈ ျဖစ္ေနသေ႐ြ႕ ယင္းသည္ သင္၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအေတြ႕အႀကဳံ၊ သင္၏ စစ္မွန္ေသာ အသိပညာ ျဖစ္သည္။ အယူဝါဒကိုသာ ေျပာဆိုသူမ်ား- သမၼာတရားကိုျဖစ္ေစ လက္ေတြ႕အရွိတရားကိုျဖစ္ေစ မပိုင္ဆိုင္သူမ်ား- သည္ နက္ရႈိင္းသည့္ ဆင္ျခင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ၎တို႔၏ အယူဝါဒကို ရရွိၿပီး၊ ယင္းသည္ ၎တို႔၏ နက္ရႈိင္းေသာ ျပန္လည္ေတြးဆျခင္း အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔ ေဆြးေႏြးေသာအရာကိုလည္း ၎တို႔၏ျဖစ္တည္မႈဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းသည္ အယူဝါဒသာျဖစ္ၿပီး၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းထက္ မပိုေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ လူသား၏အလုပ္)

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္းက ကြၽန္မကို ႏိုးထေစတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ အရမ္း ၾကည္ညိဳရတာက ဘာက အယူဝါဒျဖစ္တယ္၊ ဘာက စစ္မွန္မႈျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ နားမလည္လို႔ပဲ။ စုေဝးပြဲေတြမွာ သူတို႔မိတ္သဟာယက အဆင့္ျမင္တဲ့ပုံစံေပါက္တာ၊ တျခားလူေတြရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး စိစစ္ႏိုင္တာေတြကို ျမင္ၿပီး သူတို႔က သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နားလည္မႈကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို စိစစ္တာက သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြကေန ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ စစ္မွန္မႈကို ရွိျခင္းက လူေတြ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ဒါေတြကို လက္ခံျခင္း၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ဘယ္လို စမ္းသပ္မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ရပါေစ ဘုရားကို နာခံႏိုင္ျခင္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းကေန သက္ေသခံခ်က္ရွိျခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္မႈ တကယ္ရွိသူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ သဘာဝကို တကယ္နားလည္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ ကိုယ္တိုင္ အေတြ႕အႀကဳံရွိတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ စစ္မွန္မႈထဲကို ဝင္ေရာက္ေအာင္ လမ္းျပကူညီဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို အသုံးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈရွိသူေတြက အေၾကာင္းအရာေတြကို စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီလုပ္ၿပီး တာဝန္ကို သစၥာရွိရွိ ထမ္းေဆာင္ၾကတယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ရပါေစ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္က သူတို႔မိတ္သဟာယမွာ တကယ္ကို ရွင္းေအာင္ေျပာေလ့ရွိတယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ပုံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ သူတို႔တာဝန္ကို စြန႔္လႊတ္ၾကတယ္။ သူတို႔က အယူဝါဒကိုပဲ မွ်ေဝေနတယ္၊ လက္ေတြ႕မက်ဘူး၊ စစ္မွန္မႈကို ပထမဆုံး ခံစားလိုက္ရတာနဲ႔ ၿပိဳလဲပ်က္စီးသြားတယ္။ ဒါဟာ သမၼာတရားကို သူတို႔ မလိုက္စားဘူး၊ သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈ လုံးဝ မရွိဘူးဆိုတာ သက္ေသျပတာပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း တျခားလူေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို သူတို႔ ေျဖရွင္းတဲ့အခါ လူေတြနားလည္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔အတြက္ အဲဒီျပႆနာေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာထားတာေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေျပာတာ၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈရွိတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို စိစစ္တာ လုံးဝ မရွိသေလာက္ပဲ။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူတို႔အေတြ႕အႀကဳံေတြေျပာတာကို ၾကားရတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ အခ်ိန္အမ်ားစုမွာ သူတို႔က အထက္စီးကေနၿပီး သူမ်ားေတြကို စိစစ္ၿပီးရႈတ္ခ်တယ္။ သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ လူေတြမဟုတ္သလို၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားမရွိသလိုမ်ိဳးေပါ့။ တခ်ိဳ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔ေဝဖန္မႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်ၾကၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းၿပီးေတာ့ ေနၾကတယ္။ သူတို႔ကို ျမင္ရမွာ ေၾကာက္ၿပီး သူတို႔ေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္က ျပႆနာေတြကို သမၼာတရားနဲ႔ နည္းနည္းေလးမွ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားတယ္။ သူတို႔က အႏွစ္မရွိတဲ့ အယူဝါဒေတြကိုပဲ အသုံးျပဳတယ္။ သူတို႔ဦးေႏွာက္နဲ႔ အလုပ္အေတြ႕အႀကဳံကို အားကိုးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက ျပႆနာေတြကို လုံးဝ ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ပါဘူး။ အရင္က ကြၽန္မက ပိုင္းျခားသိျမင္မႈမရွိဘဲ သူတို႔ကိုပဲ ကိုးကြယ္ၿပီး အထင္ႀကီးေလးစားတယ္။ သူတို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ပုံစံကိုေတာင္ အတုခိုးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ မျမင္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မအလုပ္မွာ အခက္အခဲေတြ ႀကဳံရတဲ့အခါ ဘုရားကို အမွီျပဳေအာင္၊ ဘုရားကို အားကိုးေအာင္၊ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြေအာင္ ေသခ်ာလုပ္တယ္။ အခ်ိန္ခဏေလာက္ထိ ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့အလုပ္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမွန္းမသိတဲ့ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ခဏခဏ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားကို အမွီျပဳတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ ရွာေဖြၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕တယ္။ ျပႆနာတခ်ိဳ႕က အဲဒီနည္းနဲ႔ ေျပလည္သြားတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း နားလည္သြားၿပီး အလုပ္မွာ နည္းနည္းတိုးတက္မႈရွိလာတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈပိုရွိလာၿပီး အသက္ဝင္ေရာက္မႈ တိုးတက္လာတယ္။ တကယ္ကို ေက်နပ္မိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဘုရားကို အားကိုးျခင္းက ေရွ႕ဆက္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲလို႔ ကြၽန္မစိတ္အတြင္းထဲကေန ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီး သမၼာတရားကို ရခ်င္ရင္ ဘုရားရဲ႕လမ္းျပမႈကေန တကယ္ကို ေသြဖည္လို႔မရပါဘူး။