ရွန္႔ရွင္း ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ဒီႏွစ္ မတ္လ ရက္တစ္ရက္မွာ၊ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မအစ္မကို သုံးသပ္ခိုင္းဖို႔ သီးျခားခြဲထားတယ္တဲ့။ ကြၽန္မ ရင္တုန္သြားတယ္။ ကိုယ့္နားကိုယ္ မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားကိုယုံၾကည္ကတည္းက၊ အစ္မက ကြၽန္မရဲ႕ စံျပထိုက္တဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႔ကို ကြၽန္မ ေလးစား၊ အထင္ႀကီးခဲ့တာေလ။ ဘုရားကို သူ တကယ္ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားသလို ေသခ်ာေပါက္ ကယ္တင္ခံရမွာပဲလို႔ ခံစားခဲ့တာ။ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ သူသီးျခားထားခံရတာက ကြၽန္မအတြက္ လုံးဝမထင္မွတ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ပဲ။ ဒါဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ သူက ဧဝံေဂလိေဟာတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္တယ္။ ယုံၾကည္ကတည္းက၊ လူအမ်ားႀကီးကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့သလို၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ တစ္ခုခုလိုရင္၊ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းဘူး။ မနက္ကညထိ သူ႔တာဝန္ကို သူလုပ္ၿပီး၊ အရမ္းတက္ႂကြတာ။ ကြၽန္မကိုလည္း ဆုပိုေတာင္းၿပီး ဘုရားနဲ႔နီးဖို႔ မၾကာခဏ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါက သူ လက္ေတြ႕လုပ္ပုံပဲလို႔ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တာေလ။ မနက္မွာ သူ ပထမဆုံးလုပ္တာက ဘုရားကို ဆုေတာင္းတာပဲ။ အခ်ိန္ရတိုင္း ဓမၼေတးသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ၿပီး၊ အိပ္ရာမဝင္ခင္မွာေတာင္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ဖတ္႐ြတ္တာကို နားေထာင္တယ္။ သမၼာတရားကို သူ တကယ္ လိုက္စားခဲ့လို႔ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ ဘာလို႔ သူ သီးျခားထားခံခဲ့ရတာလဲ။ ေခါင္းေဆာင္က အမွားလုပ္ခဲ့မိတာလား။ ကြၽန္မ ဆက္ေတြးေနမိတယ္။ “အရမ္းကို ထက္ထက္သန္သန္ လိုက္စားသူတစ္ေယာက္က ဘုရားအျမင္မွာ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီရင္၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္တာခံရဖို႔ ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူးပဲ။ ဘုရားက ကိုယ့္တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ အစြမ္းရွိသမွ်နဲ႔ လုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ အဲဒါက ငါ မလုပ္ခဲ့ရေသးတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ ငါလည္း သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ သီးျခားအပို႔ခံရမွာလား။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္၊ အဲဒီကိစၥကို ငါ ဘယ္လို သေဘာထားသင့္လဲ။ ဘုရားကို ငါ ဆက္ယုံၾကည္ႏိုင္ပါ့မလား”လို႔ေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္းပိုေတြးေလ၊ အက်ပ္ေတြ႕တဲ့ ခံစားခ်က္ရဲ႕ ဖမ္းဆုပ္တာ ခံရသလိုမ်ိဳး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေလပဲ။ တစ္ေန႔မွာ အထုတ္ခံရမွာပဲလို႔ အၿမဲ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အရမ္းလည္း ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဘုရားကို စသတိထားလာမိတယ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး စုေဝးပြဲမွာ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ မလိုမလားျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူက စည္းမ်ဥ္းမရွိဘဲ ဧဝံေဂလိေဟာၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ျပဳမူခဲ့တာ။ သူေဟာတဲ့ တခ်ိဳ႕လူေတြက မေကာင္းတဲ့ လူ႔သဘာဝရွိၾကသလို၊ တခ်ိဳ႕က ဘုရားကို အစစ္အမွန္ မယုံဘဲ၊ ကပ္ပါးရပ္ပါးေတြ သက္သက္ပဲ။ သူလုပ္တာက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ လုံးဝ မကိုက္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက သူ႔ကို အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိေပးၿပီး ကူညီခဲ့ၾကေပမဲ့ သူက လက္မခံခဲ့ဘူး။ “လူေတြလာေတာ့ ဘာလို႔ သူတို႔ကို မေဟာပဲေနရမွာလဲ”လို႔လည္း ေျပာရင္းနဲ႔ ျငင္းခုံခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကိစၥေတြကို လက္ခံပုံရေပမဲ့၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မလိုက္ေလွ်ာက္ဘဲရွိေနေသးသလို၊ ဧဝံေဂလိအလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားေစခဲ့ၿပီး ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေတာ့၊ သင္ခန္းစာ မယူဘူး၊ အၿမဲ ျငင္းခုံခဲ့သလို၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းနဲ႔ အယူအဆေတြကို ျဖန႔္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါ၊ လူသစ္စုေဝးပြဲမွာ သူက ေျပာတယ္။ “ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို စြန႔္ခဲ့ၿပီး၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ အဖိုးအခေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတုန္းပဲ။ ဘုရားက ဘာလို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေကာင္းခ်ီးမေပးတာလဲ။” အဲဒါကိုၾကားၿပီးေတာ့ လူသစ္တခ်ိဳ႕လည္း အယူအဆေတြရွိၿပီး၊ ဘုရားကို သူနဲ႔ လိုက္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူက မူမရွိသလို၊ သူရဲ႕ တရားေဟာခ်က္မွာ မဆင္မျခင္ အၿမဲျဖစ္လို႔၊ လူေတြကို လွည့္ျဖားဖို႔ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းနဲ႔ အယူအဆေတြကို ျဖန႔္လို႔၊ ၿပီးေတာ့ ေနာင္တရဖို႔ လက္မခံလို႔၊ သုံးသပ္ဆင္ျခင္းဖို႔အတြက္ သီးျခားထားခံခဲ့ရတာပဲ။

သူ႔အျပဳအမူအေၾကာင္း ၾကား‌ေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ဩသြားတယ္။ အမွန္လို႔ မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အရင္က သူ႔ဆီကေန ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အျပဳအမူေကာင္း အားလုံးက အထင္မွားတာ သက္သက္ပဲလားေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “အခ်ိဳ႕လူမ်ားက ေျပာၾကသည္မွာ ‘လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေန႔စဥ္ စားေသာက္ၿပီး သမၼာတရားကို ေန႔စဥ္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕လွ်င္၊ သူ႔တာဝန္ကို ပုံမွန္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ သမၼာတရားလိုက္စားေၾကာင္းကို ျပသေလာ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က စီစဥ္ေပးသမွ်ကို လုပ္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးျခင္း လုံးဝ မလုပ္လွ်င္၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည့္အခ်ိန္မ်ား ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း သိသိႀကီးႏွင့္ လုပ္ျခင္း၊ ရည္႐ြယ္ၿပီးလုပ္ျခင္း မဟုတ္လွ်င္ သမၼာတရားလိုက္စားေၾကာင္းကို ျပသေလာ’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေမးခြန္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ အေတြးသည္ လူအမ်ားစု၏ စိတ္ထဲတြင္ရွိသည္။ ေရွးဦးစြာ လူတစ္ေယာက္သည္ ဤသို႔ေသာ က်င့္သုံးမႈကို မေျပာင္းမလဲဘဲ လိုက္နာျခင္းအားျဖင့္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး ရသြားႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိကို သင္သေဘာေပါက္ရမည္။ ၎တို႔သည္ ဤသို႔ ရႏိုင္သေလာ။ သင္တို႔ အဘယ္သို႔ဆိုမည္နည္း။ (ဤသို႔ေသာ က်င့္သုံးမႈသည္ အားလုံး မွန္ကန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာသာေရး ထုံးတမ္းဓေလ့ႏွင့္ ပို၍ ဆင္တူပါ၏။ ယင္းက စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သမၼာတရားကို နားလည္ေအာင္ျဖစ္ေစ၊ ရရွိေအာင္ျဖစ္ေစ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါ။) ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤအျပဳအမူမ်ားသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ မည္သည့္အမ်ိဳးအစားျဖစ္သနည္း။ (အေပၚယံဆန္သည့္ အျပဳအမူေကာင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။) ဤအေျဖကို ငါႏွစ္သက္သည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ပညာေရးကို လူတို႔ဆည္းပူးခဲ့ရသည့္ ရလဒ္အေနျဖင့္ ၎တို႔၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား အေျခခံအုတ္ျမစ္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ အျပဳအမူေကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာမ်ားသည္ အျပဳအမူေကာင္းမ်ားထက္ မပိုေပ။ သမၼာတရားလိုက္စားျခင္း လုံးဝမဟုတ္ေခ်။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤအျပဳအမူမ်ား၏ ေအာက္ေျခတြင္ရွိသည့္ အရင္းခံအေၾကာင္းမွာ အဘယ္နည္း။ မည္သည့္အရာက ဤအျပဳအမူမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသနည္း။ ဤအျပဳအမူမ်ားသည္ လူသား၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္က်င့္တရား အျမင္၊ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္မႈအေပၚ ၎တို႔၏ ႏွစ္သက္လက္ခံေသာ ခံစားခ်က္မ်ား၊ ၎တို႔၏ မိမိကိုယ္ကို ခ်ဳပ္တည္းမႈမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာသည္။ ၎တို႔တြင္ အျပဳအမူေကာင္း ရွိျခင္းသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈမရွိ။ ယင္းတို႔က တူညီေသာအရာ လုံးဝ မဟုတ္။ အျပဳအမူေကာင္းဆိုသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ မတူေပ။ ေကာင္းစြာ ျပဳမူေသာသူကို ဘုရားသခင္က ႏွစ္သက္လက္ခံမည္ဟု တပ္အပ္ဆို၍ မရေခ်။ အျပဳအမူေကာင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ မတူညီေသာအရာႏွစ္ခု ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း ဆက္စပ္မႈမရွိ။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေရးမွာ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုထားသည့္ အရာျဖစ္ၿပီး ဘုရားအလိုေတာ္ႏွင့္ အလုံးစုံ ကိုက္ညီသည္။ အျပဳအမူေကာင္းကမူ လူ႔စိတ္မွလာၿပီး လူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အရင္းခံအေၾကာင္းမ်ား ပါေနသည္။ ယင္းသည္ လူသားက ေကာင္းသည္ဟု ျမင္ေသာအရာျဖစ္၏။ အျပဳအမူေကာင္းသည္ မေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ဆန႔္က်င္ၿပီး သမၼာတရားႏွင့္ လုံးဝမသက္ဆိုင္ေပ။ အျပဳအမူေကာင္းသည္ မည္သို႔ေကာင္းမြန္သည္ျဖစ္ေစ၊ လူ႔အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ မည္သို႔ကိုက္ညီသည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပဳအမူေကာင္းက မည္မွ်ပင္ မ်ားျပားေနပါေစ ဘုရားသခင္၏ ႏွစ္သက္လက္ခံမႈကို ရမည္မဟုတ္။ အျပဳအမူေကာင္းကို ဤသို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားသည္ ျဖစ္၍ ယင္းက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ မပတ္သက္သည္မွာ သိသာလွ၏။...ဤအျပဳအမူမ်ားသည္ လူသား၏ ပုဂၢလဓိ႒ာန္ဆန္ေသာ အားထုတ္မႈမ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ ႏွစ္သက္မႈမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္သေဘာဆႏၵတို႔မွ အရင္းခံလာသည္။ ယင္းတို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီးေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံၿပီးေသာေၾကာင့္ လူသား၏ မိမိကိုယ္ကို အမွန္တကယ္ သိျမင္မႈအၿပီးတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေနာင္တရျခင္း သ႐ုပ္သကန္မ်ားမဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို နာခံရန္ ႀကိဳးစားျခင္းမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ အျပဳအမူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ရပ္မ်ားလည္း မဟုတ္ေပ။ ဤအရာကို သင္နားလည္သေလာ။ ဆိုလိုသည္မွာ ဤအျပဳအမူမ်ားသည္ မည္သည့္ပုံစံျဖင့္မဆို စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ မပတ္သက္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ႀကဳံေတြ႕ျခင္းမွ ရလာေသာအရာႏွင့္လည္း မပတ္သက္၊ သို႔မဟုတ္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သိလာျခင္းမွ ျဖစ္ေပၚေသာ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တႏွင့္လည္း မပတ္သက္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားအေပၚ လူသား၏ စစ္မွန္ေသာ နာခံျခင္းႏွင့္ ေသခ်ာေပါက္ မပတ္သက္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္အေပၚ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းႏွလုံးသားႏွင့္လည္း ပို၍ပင္ မပတ္သက္ေခ်။ အျပဳအမူေကာင္းသည္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္ေပ။ ယင္းသည္ လူသားထံမွ လာေသာအရာမွ်သာ ျဖစ္သည္။ လူသားက ေကာင္းသည္ဟု ျမင္ေသာအရာသာ ျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ဤအျပဳအမူေကာင္းမ်ားကို သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ လကၡဏာအျဖစ္ ျမင္ေသာ လူမ်ားစြာ ရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ ႀကီးေလးေသာ အမွားတစ္ခုျဖစ္၏။ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ၊ လြဲမွားေသာ အျမင္ႏွင့္ နားလည္မႈျဖစ္သည္။ ဤအျပဳအမူေကာင္းမ်ားသည္ ဘာသာေရး အခမ္းအနား လုပ္ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ ဝတ္ေက်တမ္းေက် လုပ္ေဆာင္နည္းသာ ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ဆက္ႏႊယ္မႈ မရွိေပ။ ဘုရားသခင္က ထိုအရာတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ရႈတ္ခ်ခ်င္မွ ရႈတ္ခ်မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွစ္သက္လက္ခံျခင္းကား မရွိေပ။ ဤအခ်က္မွာ ေသခ်ာသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၁)) တစ္ေယာက္ေယာက္က စြန႔္လႊတ္ႏိုင္လို႔၊ အသုံးခံ၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ အဖိုးအခေပးၿပီး ေကာင္းတဲ့ အလုပ္တခ်ိဳ႕ လုပ္ႏိုင္လို႔ပဲ သူတို႔က သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး၊ လက္ေတြ႕လုပ္တယ္လို႔ မဆိုလိုမွန္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန သိခဲ့ရတယ္။ ဒီသ႐ုပ္သကန္ေတြက စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈေတြ မပါဘူး။ ဒါေတြက လူေတြရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေရ အားထုတ္မႈ၊ အယူအဆနဲ႔ အႀကိဳက္ေတြေပၚ အေျခခံၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္တာေတြ သက္သက္ပါ။ ေန႔တိုင္း အစ္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္တာ၊ မၾကာခဏ ဆုေတာင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး သူ႔တာဝန္မွာ အဖိုးအခေပးတာကိုပဲ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံျခင္းနဲ႔ အသုံးခံျခင္းအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ သူ ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔တာဝန္ကတစ္ဆင့္ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ရခဲ့ျခင္းရွိမရွိ ဆိုတာေတြကို မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးေတြအရ၊ သူဟာ ဘုရားကို အစစ္အမွန္ ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားတယ္လို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ အရမ္းမိုက္မဲခဲ့တာပါ။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့၊ သူက သူ႔တာဝန္နဲ႔ ေန႔တိုင္း အလုပ္မ်ားၿပီး၊ အသင္းေတာ္ စီစဥ္တဲ့အရာ ဘယ္အရာကိုမဆို လုပ္ပုံရေပမဲ့၊ စည္းမ်ဥ္းမရွိဘဲ သူ႔တာဝန္လုပ္ခဲ့တယ္၊ မာနေထာင္လႊားၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ျပဳမူခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိေပးၿပီး ကူညီခဲ့ၾကေပမဲ့၊ ဒါေတြကို လုံးဝ လက္မခံခဲ့သလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္မွာ အယူအဆေတြ ျဖန႔္ၿပီး အသင္းေတာ္ အသက္တာကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ ဒါက သူ႔တာဝန္ကို သူလုပ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္မွာလဲ။ သိသိသာသာကို မေကာင္းမႈ လုပ္ေနတာပဲ။ အရင္က၊ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ နားမလည္ခဲ့သလို၊ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့လို႔၊ သူ႔ကို စံျပဳထိုက္သူအေနနဲ႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ အခု ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို က်င့္သုံးျခင္းအားျဖင့္၊ သူ႔ရဲ႕ အျပင္ပန္းအလုပ္၊ စြန႔္လႊတ္တာ၊ အသုံးခံတာက အလြန္ဆုံး ေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူပဲ ျဖစ္တာကို ျမင္ရတယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္တာနဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ ႏွစ္အမ်ားႀကီး ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို သူ လုံးဝ လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့သလို၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ စိတ္ကူးေတြကို ျဖန႔္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူက သမၼာတရားကို ရွာေဖြ၊ လက္ခံတဲ့သူတစ္ေယာက္ နည္းနည္းမွ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ဖတ္ၿပီး၊ သူ႔စိတ္သေဘာထားနဲ႔ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ရတဲ့ အႏွစ္သာရအေပၚ သိျမင္မႈတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “သမၼာတရားအား စိတ္ကုန္ျခင္းကို ျပသေသာ အဓိကနည္းလမ္းမ်ားမွာ သမၼာတရားကို ၾကားရေသာအခါတြင္ ယင္းကို မႏွစ္သက္သည့္ ခံစားခ်က္သက္သက္တင္မဟုတ္ဘဲ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ မလိုလားျခင္းလည္း ပါဝင္သည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ အခ်ိန္က်ေသာအခါ ဤသို႔ေသာသူသည္ ႏုတ္ထြက္သည္။ သမၼာတရားသည္ ၎တို႔ႏွင့္ လုံးဝ မသက္ဆိုင္ေပ။ စုေဝးပြဲမ်ားျပဳလုပ္စဥ္တြင္ လူအခ်ိဳ႕က မိတ္သဟာယျပဳေသာအခါ အလြန္တက္ႂကြသည့္ပုံစံရွိသည္။ ၎တို႔သည္ သူတစ္ပါးတို႔ကို လွည့္စားၿပီး စည္း႐ုံးရန္အတြက္ အယူဝါဒစကားမ်ားကို ထပ္ခါထပ္ခါေျပာဆိုျခင္း၊ အဆင့္ျမင့္ေသာ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ယင္းသည္ ၎တို႔ကို အျမင္ေကာင္းေစသည္။ ေက်နပ္ေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔က အဆုံးမဲ့ မရပ္မနားေျပာဆိုၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားကို နားေထာင္ျခင္း၊ မွတ္စုယူျခင္းတို႔ျဖစ္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းဆိုင္ရာ အမႈအရာမ်ားျဖင့္ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာသူမ်ားရွိသည္။ အခ်ိန္တစ္ခဏမွ်ပင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မကင္းကြာႏိုင္သကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ အ႐ုဏ္ဦးမွ ညဥ့္နက္သည္အထိ ၎တို႔သည္ တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္လ်က္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဤလူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ခ်စ္သေလာ။ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ေသာ စိတ္သေဘာထားမရွိသေလာ။ အၾကင္သူသည္ မိမိ၏ မွန္ကန္ေသာ အေျခအေနကို ျမင္ႏိုင္သည္မွာ မည္သည့္အခ်ိန္နည္း။ (သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ထိုသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ခံရျခင္းကို ႀကဳံေတြ႕ေသာအခါ ယင္းကို လက္ခံရန္ မလိုလားၾကေပ။) ဤသည္မွာ ၎တို႔ၾကားေသာအရာကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ လက္ခံရန္ မလိုလားျခင္းျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ တစ္ခုမွ် မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔သဘာဝ၏ စိုးမိုးျခင္းကို ခံရသည္။ ျပႆနာက စိတ္သေဘာထားႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သမၼာတရားျဖစ္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ မိမိ၏စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားအလိုေတာ္ကို ေက်နပ္ေစေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္သည္တို႔ကို ၎တို႔ ေကာင္းစြာ သိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ကို ႐ိုးရွင္းစြာပင္ လက္မခံၾကေပ၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို စိတ္ကုန္ျခင္းဟူသည့္အရာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ေျခာက္မ်ိဳးကို သိျခင္းကသာ စစ္မွန္ေသာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိျခင္းျဖစ္သည္) လူတစ္ေယာက္ဟာ၊ စြန႔္လႊတ္ႏိုင္ရင္၊ အသုံးခံၿပီး တာဝန္ထမ္းႏိုင္ရင္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေနတာပဲလို႔ ကြၽန္မအၿမဲတမ္း ထင္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ဒီအျမင္က သမၼာတရားနဲ႔ မကိုက္မွန္း ေတြ႕ရတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုပဲ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အသုံးခံပုံေပၚပါေစ၊ ကိစၥေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံ၊ လက္ေတြ႕မလုပ္ရင္၊ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ မွီခိုၿပီး၊ တာဝန္ကို စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း မလုပ္ေဆာင္ရင္၊ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕တဲ့ လူေတြပဲ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ယုံၾကည္ပါေစ၊ သူတို႔ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အျပင္ပန္းမွာ သူက ဘုရားတရား ကိုင္းရႈိင္းပုံေပၚၿပီး၊ မၾကာခဏ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္၊ ဓမၼေတးေတြ နားေထာင္၊ ဆုေတာင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး သူ႔တာဝန္မွာ အဖိုးအခေပးခဲ့ေပမဲ့၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို အစစ္အမွန္ ယုံၾကည္ၿပီး သမၼာတရား လိုက္စားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပုံရေပမဲ့၊ အမွန္ေတာ့ သမၼာတရားကို သူ လုံးဝ လက္မခံခဲ့ဘူးပဲ။ သူက သူ႔တာဝန္မွာ တစ္သမတ္တည္း ျဖစ္သလိုလုပ္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ျပဳမူခဲ့တယ္။ သူ႔ျပႆနာေတြကို ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ေထာက္ျပၾကတဲ့အခါ၊ အၿမဲျငင္းခုံၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းျပ ေျပာတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မသုံးသပ္ခဲ့ဘူး၊ ႏွစ္ခ်ီ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သူ႔စိတ္သေဘာထားက မေျပာင္းလဲေသးဘူး။ သူက ဘုရားေဖာ္ျပတဲ့ သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕တဲ့ မယုံၾကည္သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႔အေနနဲ႔ စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးခံ၊ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခ ေပးႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဒါေတြကို ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြအတြက္ အလွဲအလွယ္အေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာ။ ဘုရားစီစဥ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က သူ႔ဆႏၵအတိုင္း မဟုတ္ေတာ့၊ သူ ညည္းၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အပ်က္သေဘာကို ျဖန႔္ၿပီး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳေၾကာက္႐ြံ႕မႈ နည္းနည္းမွ မရွိခဲ့တာ သိသာတယ္။ ဘုရားအတြက္ အသုံးခံခဲ့ခ်ိန္မွာ၊ သူက ဘုရားကို အေပးအယူလုပ္ၿပီး လွည့္ျဖားေနခဲ့တာပဲ။ လူေတြက တျခားလူေတြရဲ႕ သြင္ျပင္ကို ၾကည့္ၾကတယ္။ တျခားလူေတြက ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းေတြ လုပ္ႏိုင္တာ ျမင္ေတာ့၊ လူေကာင္းေတြလို႔ ယူမွတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ အႏွစ္သာရအျပင္ သမၼာတရားအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ၾကည့္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး၊ ျပဳျပင္ျခင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာ၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ႏိုင္ရင္၊ စစ္မွန္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသိနဲ႔ မုန္းတီးျခင္းကို ရရွိႏိုင္ၿပီး၊ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တျဖစ္ေစႏိုင္ရင္၊ ဒါက သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊ ဘုရားက ကယ္တင္မဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ သဘာဝက ေခါင္းမာၿပီး သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ရင္၊ ဘုရားကို ႏွစ္ခ်ီ ယုံၾကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔ စိတ္သေဘာထား နည္းနည္းမွ မေျပာင္းလဲရင္၊ အျပင္ပန္းမွာ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အမ်ားႀကီး လုပ္ရင္ေတာင္၊ ဒါေတြက သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ျခင္းနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ဖာရိရွဲေတြက ဘုရားတရား ကိုင္းရႈိင္းပုံရၿပီး ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ လုပ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕ သဘာဝက သမၼာတရားကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး အထင္ေသးတာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ေယရႈက သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပၿပီး လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ အမႈျပဳခဲ့ခ်ိန္မွာ၊ သူ႔ကို သူတို႔ အ႐ူးအမူ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ကို ကားတိုင္မွာ သံမႈိ႐ိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘုရားရဲ႕ က်ိန္ဆဲၿပီး အျပစ္ေပးတာကို ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခါမွပဲ ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ သမၼာတရားမရွိဘဲနဲ႔၊ ကြၽန္မတို႔က မသိနားမလည္ၾကဘူး၊ လူေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္ၾကသလို၊ ဘယ္လူစားမ်ိဳးကို ဘုရားက ႏွစ္သက္တယ္၊ ဘယ္လူစားမ်ိဳးကို ကယ္တင္တယ္ဆိုတာကို နားမလည္ၾကဘူးဆိုတာေပါ့။ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မအစ္မ သီးျခားထားခံရတာကို ၾကားစတုန္းက၊ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မစုံစမ္းမစစ္ေဆးခဲ့လို႔၊ ၿပီးေတာ့ အမွားတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တာပဲလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို က်င့္သုံးျခင္းအားျဖင့္ပဲ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ကြၽန္မအစ္မ သီးျခားထားခံရတာဟာ စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ ညီသလို၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အမွားလုပ္မိတာ မဟုတ္မွန္း ရွင္းရွင္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ၊ အရမ္းကို စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ စေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မအစ္မက သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ သီးျခားထားခံရတာကို သိခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားဆီကေန လက္ခံသင့္မွန္းနဲ႔ ဘုရားက ေျဖာင့္မတ္မွန္း ကြၽန္မ သိခဲ့ေပမဲ့၊ ကြၽန္မမွာ အလိုလို ပူပန္မႈေတြ၊ စိုးရိမ္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိဆဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္တာ အခ်ိန္မၾကာေသးသလို၊ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ခဲ့ရေသးလို႔၊ တစ္ေန႔ ကြၽန္မ ဖယ္ရွားခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကို စအထင္လြဲၿပီး သိထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မ သင္ယူဖို႔လိုတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ရွိမွန္းလည္း သိခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အလိုေတာ္ကို သိနားလည္ေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔၊ စုေဝးပြဲတစ္ခုမွာ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ “သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ေစျခင္း ခံရရန္ ဆႏၵရွိပါက၊ ကိစၥရပ္အားလုံးတြင္ မည္သို႔ ေတြ႕ႀကဳံရမည္ကို သင္ယူရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ သင္၌ ျဖစ္ပ်က္သည့္ အရာရာတိုင္း၌ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းကို ရယူႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းသည္ သင့္ကို အက်ိဳးေက်းဇူး ယူေဆာင္လာေပးသင့္ၿပီး၊ သင့္ကို အပ်က္သေဘာ မေဆာင္ေစသင့္ေပ။ မည္သို႔ဆိုေစ၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ဘက္တြင္ ရပ္ေနစဥ္ အမႈအရာမ်ားကို သုံးသပ္ဆင္ျခင္ႏိုင္သင့္ၿပီး လူသား၏ ရႈေထာင့္မွ ၎တို႔ကို မစိစစ္သင့္ေပ သို႔မဟုတ္ မေလ့လာသင့္ေပ (ဤသည္မွာ သင္၏အေတြ႕အႀကဳံ၌ ေသြဖည္မႈ ျဖစ္ေပမည္)။ သင္သည္ ထိုသို႔ေတြ႕ႀကဳံပါက၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ သင့္အသက္တာ၏ ဝန္ထုပ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနလိမ့္မည္။ သင္သည္ သင္၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈတြင္ လြယ္လင့္တကူ မေသြဖည္ဘဲလ်က္၊ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာအလင္းတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ အသက္ရွင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ ၎တို႔ေရွ႕တြင္ ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္ရွိေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စုံလင္ေစျခင္း ခံရၿပီးေသာ သူတို႔အဖို႔ ကတိေတာ္မ်ား) “ငါသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ပန္းတိုင္ကို အသက္၊ ဝါရင့္ျခင္း၊ ဒုကၡခံရသည့္ပမာဏႏွင့္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎အေပၚ သနားစိတ္ေပၚေစသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အေျချပဳ၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာမွတစ္ပါး တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိ။ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို မလိုက္သူအားလုံး အျပစ္ေပးျခင္း ခံရမည္ကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္ရမည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံရသူအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ၎တို႔၏ မ်ားလွစြာေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဒဏ္ခတ္ျခင္း အျဖစ္လည္းေကာင္း ဤသို႔ အျပစ္ေပးခံရျခင္း ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သင္၏ ပန္းတိုင္အတြက္ လုံေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလာ့) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန နားလည္ရတာက ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ သီးျခားထားခံျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္၊ ဘုရားအလိုေတာ္က ကြၽန္မ သင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း သင္ယူသင့္တယ္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း လူေတြနဲ႔ ကိစၥေတြကို ရႈျမင္ဖို႔ သင္ယူသင့္ေၾကာင္းနဲ႔ ဘယ္သူကို ဘုရားႏွစ္သက္ၿပီး ဘယ္သူကို မုန္းတယ္ဆိုတာ နားလည္သင့္တယ္ဆိုတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္မအစ္မ သီးျခားထားခံရတာ သိေတာ့၊ ကြၽန္မက အထင္လြဲတာေတြနဲ႔ သံသယေတြ ရွိခဲ့ၿပီး၊ အပ်က္သေဘာနဲ႔ အားနည္းခ်က္ထဲမွာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မယုံၾကည္တာ မၾကာေသးတဲ့အတြက္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ အဖိုးအခမေပးခဲ့ေသးလို႔၊ ကြၽန္မလည္း ထုတ္ပယ္ခံရႏိုင္တယ္လို႔ စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ဘုရားက လူေတြရဲ႕ အဆုံးသတ္ကို သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံတယ္ဆိုတဲ့အေပၚ အေျခခံၿပီး ဆုံးျဖတ္တာ မဟုတ္မွန္း နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားကို သူတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကတစ္ဆင့္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ လူေတြက သမၼာတရားရၿပီး ဘုရားကို အစစ္အမွန္ နာခံ၊ ကိုးကြယ္ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတဲ့အေပၚ သူ အေျခခံတာပါ။ အမွန္က လူတစ္ေယာက္ ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အလုပ္လုပ္ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးခံၿပီး အဖိုးအခေပးပါေစ၊ သမၼာတရားကို မရ၊ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထား လုံးဝ မေျပာင္းလဲရင္၊ အဆုံးမွာ ကယ္တင္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီး လုံးဝ ေနာင္တမရရင္၊ ဘုရားရဲ႕ အျပစ္ေပးတာ ခံရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းပဲ။ ေပါလုက ႏွစ္အမ်ားႀကီး အလုပ္လုပ္ၿပီး အရမ္း ဆင္းရဲဒုကၡခံခဲ့တယ္၊ ဧဝံေဂလိေဟာျခင္းအားျဖင့္ လူအမ်ားႀကီး ရခဲ့ၿပီး အသင္းေတာ္ အမ်ားႀကီးကို ထူေထာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ အသက္ စိတ္သေဘာထားက နည္းနည္းမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား၊ တိုးၿပီး မာနေထာင္လႊားလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ခရစ္ေတာ္လို အသက္ရွင္ခဲ့တယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေၾကညာခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ရႈတ္ခ်၊ အျပစ္ေပးတာ ခံခဲ့ရတယ္။ ေပါလုက ထက္သန္ျခင္း၊ စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးခံျခင္း သက္သက္က ဘုရားကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈမွာ မလုံေလာက္တာကို ျပတဲ့ အေကာင္းဆုံး ပုံသက္ေသပဲ။ အေရးႀကီးတာက သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းနဲ႔ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈကို ရရွိျခင္းပဲ။ ဒါက လူေတြ ကယ္တင္ခံရျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္တဲ့ စံႏႈန္းပဲ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က လူတခ်ိဳ႕ကို မေကာင္းမႈ ဆက္မလုပ္ေအာင္ အသင္းေတာ္ အသက္တာကို မေႏွာင့္ယွက္ေအာင္ သီးျခားခြဲထားၿပီး သန္႔စင္ေပးတဲ့အလုပ္ လုပ္တယ္။ အဲဒါက သူတို႔အတြက္ ကာကြယ္တာျဖစ္ၿပီး၊ အသင္းေတာ္ အလုပ္ကိုလည္း အက်ိဳးျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရလဒ္က သူတို႔ရဲ႕ သဘာဝနဲ႔အႏွစ္သာရ၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း ရွိမရွိနဲ႔ သူတို႔ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ လုံးဝ ဆုံးျဖတ္တာျဖစ္တယ္။ လူေတြ က်ရႈံးၿပီး ၿပိဳလဲတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကုယ္ သုံးသပ္ၿပီး အစစ္အမွန္ ေနာင္တရႏိုင္ၾကရင္၊ ဘုရားကယ္တင္ႏိုင္ေျခ ရွိေသးတယ္။ ေနာင္တမရ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ဆက္အသက္ရွင္ရင္၊ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေစၿပီး မေကာင္းမႈလုပ္ရင္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လက္ေလ်ာ့အရႈံးေပး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာၿပီး ခုခံရင္၊ သူတို႔က အစစ္အမွန္ မယုံၾကည္သူေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈ ျပဳသူေတြပဲ။ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရသလို၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္တာ မခံရဘူး။ လူေတြကို ဆန္းစစ္ျခင္းအတြက္ ဘုရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မသိခဲ့သလို၊ ကိုယ့္အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာကိုပဲ အရမ္း အာ႐ုံစိုက္လြန္းခဲ့တာေၾကာင့္ ခုခံတတ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အထင္လြဲတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအစ္မရဲ႕ သီးျခားထားခံရျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ဘုရားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သိနားလည္မႈတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေတြက ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး သူတို႔ယုံၾကည္မႈမွာ အသုံးခံပုံရေနတုန္းမွာ၊ သမၼာတရားကို သူတို႔ လုံးဝ လက္မခံ၊ လက္ေတြ႕မလုပ္ရင္၊ သူတို႔တာဝန္ကို စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း မလုပ္ရင္၊ အဆုံးမွာ၊ ကယ္တင္ခံရၾကမွာမဟုတ္သလို၊ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီး ဘုရားရဲ႕ ထုတ္ပယ္တာ ခံရမွာပဲ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕ သန႔္စင္ျခင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ေစၿပီး အခ်ိန္မီ ေနာင္တရခြင့္ေပးတဲ့၊ က်ရႈံးမႈလမ္းေၾကာင္းေလွ်ာက္တာကို ေရွာင္ရွားခြင့္ေပးၿပီး၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေသခ်ာထမ္းခြင့္ေပးတဲ့ သတိေပးခ်က္တစ္ခုပါ။