ဆက္စပ္ေသာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား-

ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ တစ္ခုလုံးကို အဆင့္သုံးဆင့္ျဖင့္ ပိုင္းျခားထားၿပီး၊ အဆင့္အသီးသီးတြင္၊ သင့္ေတာ္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို လူသားအေပၚ ျပဳလုပ္ထားေလသည္။ ထို႔အျပင္ ေခတ္မ်ားကုန္လြန္ၿပီး တိုးတက္သည္ႏွင့္အမွ်၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသည္ ယခင္ထက္ သာ၍ ျမင့္မားလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ဤစီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈသည္ လူသားက “လူ႔ဇာတိ၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေပၚထြန္းျခင္း” ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အမွန္တရားကို ရႈျမင္သည္အထိ၊ ယင္း၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး၊ ဤနည္းျဖင့္ လူသားႏွင့္ဆိုင္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသည္ လူသား၏ သက္ေသခံရန္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကဲ့သို႔၊ သာ၍ပင္ ျမင့္မားလာေလသည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေလ၊ ဘုရားသခင္ကို သာ၍ ဘုန္းထင္ရွားေစေလ ျဖစ္သည္။ လူသား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ သူ သက္ေသခံရန္လိုအပ္သည့္ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္ၿပီး၊ သူ သက္ေသခံသည့္ သက္ေသခံခ်က္သည္ လူ၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈက ထိုက္သင့္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသည္၊ မရွိသည္၊ ၿပီးလွ်င္ စစ္မွန္သည့္ သက္ေသခံခ်က္ ရွိႏိုင္သည္၊ မရွိႏိုင္သည္မွာ လူသား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈႏွင့္ သက္ေသခံခ်က္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားမရဘဲ ဆက္ႏႊယ္ေပသည္။ အမႈ ၿပီးစီးသည့္အခါတြင္၊ ဆိုလိုသည္မွာ၊ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအားလုံး ယင္း၏ အဆုံးသတ္သို႔ ေရာက္ရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္၊ လူသားသည္ ပိုမိုျမင့္မားသည့္ သက္ေသခံခ်က္ကို ျပဳလုပ္ရန္ သက္ေသခံရန္ လိုအပ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏အမႈ အဆုံးသတ္သို႔ ေရာက္ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္၊ လူသား၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ဝင္ေရာက္မႈတို႔သည္ ယင္းတို႔၏ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယခင္က လူသားသည္ ပညတ္ေတာ္မ်ား၊ ပညတ္ခ်က္မ်ားကို လိုက္နာရန္ လိုအပ္ခဲ့ၿပီး၊ စိတ္ရွည္သည္းခံကာ စိတ္ႏွိမ့္ခ်ရန္ လိုအပ္ခဲ့သည္။ ယေန႔တြင္ လူသားအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္မႈအားလုံးကို လိုက္နာရန္ လိုအပ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္အေပၚ အျမင့္ဆုံး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိုင္ဆိုင္ရန္ လိုအပ္သကဲ့သို႔၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡအလယ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေနဆဲျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ေလသည္။ ဤအဆင့္သုံးဆင့္သည္ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ တစ္ခုလုံး တစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားသခင္က လူသားအေပၚ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ျပဳလုပ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈအဆင့္အသီးသီးသည္ ၿပီးခဲ့သည့္အဆင့္ထက္ ပိုနက္ရႈိင္းသြားၿပီး၊ အဆင့္အသီးသီးတြင္ လူသားႏွင့္ဆိုင္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားက ၿပီးခဲ့သည့္အဆင့္ကထက္ပို၍ နက္နဲလာကာ၊ ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈတစ္ခုလုံးသည္ တျဖည္းျဖည္း ႐ုပ္လုံးေပၚလာေလသည္။ ယင္းမွာ အတိအက်အားျဖင့္ လူသားႏွင့္ဆိုင္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားက ယခင္ထက္ သာ၍ ျမင့္မားလာသည္မွာ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ယခင္ထက္ သာ၍ နီးစပ္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခါမွသာ ဘုရားသခင္၏ အမႈက စုံလင္သည့္ အဆုံးသတ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာခ်ိန္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးသည္ စာတန္၏စြမ္းအားမွ ကယ္တင္ခံရၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္အထိ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးသည္ စာတန္၏စြမ္းအားမွ တျဖည္းျဖည္း စတင္ ထြက္ခြာေလသည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈႏွင့္ လူ၏လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ

ဘုရားသခင္၏စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈသည္ ကမာၻေလာကို ဖန္ဆင္းျခင္းတြင္ စတင္ခဲ့ၿပီး၊ လူသားသည္ ဤအမႈ၏ ဗဟိုအခ်က္အခ်ာတြင္ ရွိေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ အရာခပ္သိမ္း ဖန္ဆင္းျခင္းသည္ လူသားအတြက္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာ၍ရေပသည္။ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈသည္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ လႊမ္းၿခဳံၿပီး၊ မိနစ္ သို႔မဟုတ္ စကၠန္႔မွ် အခ်ိန္အတြင္း၊ သို႔မဟုတ္ မ်က္စိတစ္မွိတ္ သို႔မဟုတ္ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေပ၊ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ရွင္သန္မႈအတြက္ လိုအပ္သည့္ ေန၊ လ၊ သက္ရွိ သတၱဝါမ်ိဳးစုံ၊ အစားအစာႏွင့္ သာေတာင့္သာယာရွိေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကဲ့သို႔ေသာ ေနာက္ထပ္ အမႈအရာမ်ားကို ဖန္ဆင္းခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစ ျဖစ္ေပသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စာတန္ထံ လႊဲအပ္ႏွံခဲ့ၿပီး၊ လူသားသည္ စာတန္၏ ပိုင္နက္ေအာက္ အသက္ရွင္ခဲ့ရသည္၊ ယင္းက ဘုရားသခင္အမႈ၏ ပထမဆုံးေခတ္- ပညတ္ေတာ္ေခတ္၏ အျဖစ္အပ်က္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆိုက္ေရာက္သြားေစခဲ့သည္။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ အေတာအတြင္း ႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ သုံးေထာင္ တစ္ေလွ်ာက္အေတာအတြင္းတြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္၏ လမ္းျပမႈျဖင့္ က်င့္သားရလာခဲ့ၿပီး၊ ယင္းကို အေလးမမူခဲ့ေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စြန႔္ခြာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညတ္ေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ေနစဥ္တြင္၊ ၎တို႔သည္ ႐ုပ္တုဆင္းတုမ်ားကိုလည္း ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကၿပီး၊ မေကာင္းမႈမ်ားကိုလည္း က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေယေဟာဝါ၏ ကြယ္ကာမႈ မရွိခဲ့ၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ အသက္တာမ်ားကို ဗိမာန္ေတာ္ထဲက ယဇ္ပလႅင္ေရွ႕တြင္ အသက္ရွင္႐ုံမွ် ရွင္ခဲ့ၾကသည္။ အမွန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ ၎တို႔ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာက စြန္႔ခြာခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ၊ ဣသေရလတို႔သည္ ပညတ္ေတာ္ကို ဆက္လက္ ဖက္တြယ္ဆဲျဖစ္ၿပီး ေယေဟာဝါ၏ အမည္ကို ေျပာဆိုကာ ၎တို႔သာလွ်င္ ေယေဟာဝါ၏ လူမ်ားျဖစ္ၿပီး ေယေဟာဝါ၏ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည့္ လူမ်ားျဖစ္သည္ဟုပင္ ဂုဏ္ယူစြာ ယုံၾကည္ၾကေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းအသေရသည္ ၎တို႔ကို တိတ္တဆိတ္ စြန႔္ပစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။...

............

အၿမဲျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္အတိုင္း၊ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ထဲက ေယေဟာဝါ၏ အမႈၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဒုတိယအဆင့္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏အမႈကို စတင္ခဲ့သည္- လူ႔ဇာတိကို ခံယူျခင္း- ဆယ္ႏွစ္၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ လူသားအျဖစ္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းႏွင့္- ယုံၾကည္သူမ်ားအလယ္ စကားေျပာျခင္းႏွင့္ သူ၏ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ၊ ယင္းကို မည္သူမွ်မသိခဲ့သကဲ့သို႔၊ သခင္ေယရႈက ကားတိုင္တြင္ သံမႈိ႐ိုက္ခံခဲ့ရကာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ ၿပီးေနာက္တြင္ သူသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ခဲ့သည္ကို လူအေရအတြက္ အနည္းငယ္ကသာ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။...ဘုရားသခင္၏ အမႈ ဒုတိယအဆင့္ ျပည့္စုံခဲ့သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္- ကားစင္တင္ခံရျခင္းေနာက္တြင္- လူသားကို အျပစ္မွ ျပန္ကယ္သည့္ ဘုရားသခင္၏အမႈ (ဆိုလိုသည္မွာ စာတန္၏ လက္မွ လူသားကို ကယ္ယူျခင္းျဖစ္သည္) ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎အခ်ိန္မွစ၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ၎၏ အျပစ္မ်ား ခြင့္လႊတ္ခံရရန္ သခင္ေယရႈကို ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံရန္သာ ရွိခဲ့သည္။ သေဘာေျပာရလွ်င္၊ လူသား၏ အျပစ္မ်ားသည္ သူ၏ ကယ္တင္ျခင္းရရွိျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္လာရာတြင္ အတားအဆီးတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့သကဲ့သို႔၊ စာတန္က လူသားကို စြပ္စြဲရန္ အသုံးျပဳသည့္ ဩဇာလည္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္သည္ စစ္မွန္သည့္ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ အျပစ္ႏွင့္ျပည့္သည့္ လူ႔ဇာတိ သဏၭာန္ႏွင့္ နမူနာ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ၊ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္သည္ အျပစ္ေျဖရာယဇ္ ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ လူသားသည္ ကားတိုင္မွ သက္ဆင္းၿပီး ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိ- အျပစ္ႏွင့္ျပည့္သည့္ ဤလူ႔ဇာတိ ပုံသဏၭာန္- မွတစ္ဆင့္ ေ႐ြးႏုတ္ခံခဲ့ရကာ ကယ္တင္ခံခဲ့ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာတန္၏ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီးေနာက္၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕တြင္ သူ၏ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံျခင္းသို႔ ေျခတစ္လွမ္း သာ၍နီးကပ္လာခဲ့သည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ အမႈ၏ ဤအဆင့္သည္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္အေတာအတြင္း ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈထက္ သာ၍ နက္ရႈိင္းကာ သာ၍ တိုးတက္ေလသည္။

ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ ျဖစ္သည္- ဘုရားသခင္၏ ျဖစ္ျခင္းကို မသိေသာ၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ျဖစ္ျခင္းကို မသိေသာ၊ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔ကိုးကြယ္ရမည္ကို မသိေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ လိုအပ္သည္ကို မသိေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စာတန္လက္သို႔ လႊဲအပ္ၿပီး စာတန္အား သူ႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစခြင့္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လူသားက ဘုရားသခင္ကို အျပည့္အဝ ကိုးကြယ္ၿပီး စာတန္ကို ျငင္းပယ္သည္အထိ ဘုရားသခင္သည္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ လူသားကို စာတန္လက္မွ ျပန္ယူေလသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ဆန္သကဲ့သို႔ ထင္ရၿပီး၊ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ပုံရေလသည္။ ၎တို႔သည္ စၾကဝဠာႏွင့္ အာကာသထဲတြင္ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္း မည္မွ်ျဖစ္ပြားၿပီးျဖစ္သည္ကို သိရန္မဆိုထားႏွင့္၊ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီအခ်ိဳ႕အတြင္း လူသားထံ မည္မွ်ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ျဖစ္သည္ကို အရိပ္အႁမြက္ မသိေလေသာေၾကာင့္၊ လူတို႔က ဤအရာကို ဒ႑ာရီ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကဲ့သို႔ ထင္ၾကေလသည္။ ထို႔အျပင္ ယင္းမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ႐ုပ္ဝတၳဳ ေလာကကို ေက်ာ္လြန္၍ တည္ရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔၏ ေသမ်ိဳးျဖစ္သည့္ မ်က္လုံးမ်ားက မျမင္ေအာင္ တားဆီးထားသည့္ သာ၍ အံ့အားသင့္ဖြယ္၊ သာ၍ ေၾကာက္႐ြံ႕ဖြယ္ျဖစ္ေစေသာ ကမာၻေလာကကို နားမလည္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း၏ အေရးပါမႈ သို႔မဟုတ္ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈ၏ အေရးပါမႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ သိနားလည္မႈ မရွိသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္က ေနာက္ဆုံးတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို မည္သို႔ျဖစ္ေစခ်င္သည္ကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းမွာ လူသားဖို႔ နားမလည္ႏိုင္စရာဟု ထင္ရေပသည္။ ယင္းသည္ အာဒံႏွင့္ ဧဝတို႔ ျဖစ္ခဲ့ၾကသကဲ့သို႔၊ စာတန္အားျဖင့္ လုံးဝ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးဖို႔ ျဖစ္သေလာ။ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ၿပီး သူ႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ လူတစ္စုကို ရရွိရန္ျဖစ္သည္။ ဤလူတို႔သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းခံရၿပီးေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ စာတန္ကို ၎တို႔၏ဖခင္ဟု မျမင္ေတာ့ေပ။ စာတန္၏ ႐ြံရွာဖြယ္ မ်က္ႏွာကို ၎တို႔ သတိျပဳမိၾကၿပီး ၎ကို ျငင္းပယ္ၾကကာ၊ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈတို႔ကို လက္ခံရန္ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ လာၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာက အက်ည္းတန္သည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ယင္းသည္ သန႔္ရွင္းသည့္အရာႏွင့္ မည္သို႔ ဆန႔္က်င္သည္ ဆိုသည္တို႔ကို သိရွိလာၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႀကီးျမတ္မႈႏွင့္ စာတန္၏ ဆိုးယုတ္မႈတို႔ကို သတိျပဳမိလာၾကေလသည္။ ဤသို႔ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ စာတန္အတြက္ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ေပ၊ သို႔မဟုတ္ စာတန္ကို မကိုးကြယ္ၾကေတာ့ေပ၊ သို႔မဟုတ္ စာတန္ကို အျမတ္တႏိုး မရွိၾကေတာ့ေပ။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္က အမွန္တကယ္ ရယူၿပီးျဖစ္သည့္ လူတစ္စုျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စီမံခန႔္ခြဲျခင္းအမႈ၏ အေရးပါမႈျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အမႈ အေတာအတြင္းတြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းႏွစ္ခုလုံးကို ခံရသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ စာတန္တို႔ တိုက္ခိုက္ၾကရသည့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္က သူ၏ အမႈကို ေဆာင္႐ြက္သည္ႏွင့္အမွ်၊ သူသည္ လူသားကို စာတန္လက္မွ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ယူေနၿပီး၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ယခင္ထက္ သာ၍ နီးကပ္လာေပသည္...

ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ ေရာက္လာသည္၊ ယင္းသည္ အမႈ၏ သာ၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ အဆင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လူသားအတြက္ လက္ခံရန္ အခက္ခဲဆုံးလည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာ၍ နီးကပ္ေလေလ၊ ဘုရားသခင္၏ လွံတံသည္ လူသားထံ သာ၍ ခ်ဥ္းကပ္ေလေလ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏မ်က္ႏွာကို လူသားထံ ရွင္းလင္းစြာ သာ၍ ထုတ္ေဖာ္ျပေလေလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းေနာက္တြင္၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ မိသားစုထံ တရားဝင္ ျပန္သြားေလသည္။ လူသားက ယခုသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ မည္သူကမွ် ႀကိဳတင္မသိခဲ့ေသာ ဘုရားသခင္၏ အျပည့္အဝ ထိပ္တိုက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရေလသည္။ အမွန္တြင္ေတာ့၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏လူတို႔ “ေပ်ာ္ေမြ႕ရန္” ရွိသည့္ ဗတၱိဇံတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ဆက္ဆံမႈေအာက္တြင္ လူတို႔သည္ ရပ္တန႔္ကာ၊ “ငါသည္ ဘုရားသခင္က ျပန္ဝယ္ယူရန္ မ်ားလွစြာ အကုန္အက်ခံခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့ေသာ သိုးသငယ္ျဖစ္သည္၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ဆက္ဆံသနည္း။ ယင္းမွာ ငါ့ကို ဘုရားသခင္ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းႏွင့္ ငါ့ကို ထုတ္ေဖာ္ျခင္း နည္းလမ္းျဖစ္သေလာ။...” ဟု မိမိဘာသာ စဥ္းစားဖို႔မွအပ အျခား ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိေပ။ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္ လူသားသည္ စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း အခက္အခဲကို ေတြ႕ႀကဳံရလ်က္၊ ရာသီဥတု ဒဏ္မျပတ္ခံထားလာရၿပီး ျဖစ္သည္။ လူသည္ အတိတ္အခ်ိန္ကာလမ်ား၏ “ဘုန္းအသေရ”ႏွင့္ “ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ” တို႔ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သူသည္ မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ လူသား အျပဳအမူႏွင့္ဆိုင္သည့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို နားလည္လာၿပီး ျဖစ္ကာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္းအဖို႔ ဘုရားသခင္၏ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္ကပ္ျမႇဳပ္ႏွံမႈကို အသိအမွတ္ျပဳလာရၿပီးျဖစ္သည္။ လူသားသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ၎ကိုယ္တိုင္၏ ႐ိုင္းစိုင္းမႈကို စတင္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာေလသည္။ သူ မည္မွ်႐ိုင္းစိုင္းသည္၊ ဘုရားသခင္အေပၚ သူ၏ အထင္လြဲမွားမႈမ်ားအားလုံးႏွင့္ ဘုရားသခင္ထံ သူျပဳခဲ့သည့္ မေလ်ာ္ကန္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို စတင္မုန္းတီးေလသည္။ အခ်ိန္သည္ ေနာက္ျပန္လွည့္၍မရေပ။ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ လူသား၏ ေနာင္တရစရာ အမွတ္တရမ်ား ျဖစ္လာၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႔သည္ လူသား၏ဘဝသစ္တြင္ တြန္းအား ျဖစ္လာေလသည္။ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ လူသား၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ကင္းသည္၊ သူ၏ ခြန္အားျပန္ရွိလာၿပီး သူသည္ မတ္တတ္ရပ္ကာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္၏ မ်က္ႏွာကို ဖူးေမွ်ာ္ေလသည္...သူသည္ မိမိ၏နံေဘးတြင္ အၿမဲရွိေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏အၿပဳံးႏွင့္ သူ၏ လွပေသာမ်က္ႏွာတို႔သည္ လြန္စြာ လႈပ္ရွားေစႏိုင္ဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကိုသာ ေတြ႕ရေပသည္။ သူ၏စိတ္ႏွလုံးသည္ သူ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ပူပန္မႈမ်ား ေပြ႕ပိုက္ဆဲျဖစ္ၿပီး သူ၏လက္မ်ားသည္ အစအဦးကကဲ့သို႔ ေႏြးေထြးၿပီး တန္ခိုးရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ လူသားက ဧဒင္ဥယ်ာဥ္သို႔ ျပန္သြားခဲ့သည့္အလား ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဤအႀကိမ္တြင္ ေႁမြ၏ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈမ်ားကို လူသားက နားမေထာင္ေတာ့ သကဲ့သို႔၊ ေယေဟာဝါ၏ မ်က္ႏွာမွ လွည့္ထြက္ မသြားေတာ့ေပ။ လူသည္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဒူးေထာက္၏၊ ဘုရားသခင္၏ ၿပဳံးေနေသာ မ်က္ႏွာကို ေမာ္ဖူးၿပီး သူ၏အဖိုးတန္ဆုံးယဇ္ကို ပူေဇာ္ေလသည္- အို၊ ကြၽန္ုပ္၏သခင္။ ကြၽန္ုပ္၏ ဘုရားသခင္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေနာက္ဆက္တြဲ (၃)- ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအလယ္၌သာ လူသားသည္ ကယ္တင္ျခင္း ခံရႏိုင္သည္

ယေန႔ လူသား ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္ ကားတိုင္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ဆိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယေန႔ လူသား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္အရာႏွင့္ သူစားေသာက္ၿပီး ေမြ႕ေလ်ာ္ ခံစားသည့္အရာတို႔သည္ ပညတ္ေတာ္ေအာက္ႏွင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲတြင္ လူသားကို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာႏွင့္ အလြန္ ကြာျခားေပသည္။ ဤေန႔တြင္ လူသားအေပၚ ေတာင္းဆိုသည့္ အရာသည္ အတိတ္ကာလကႏွင့္ မတူသကဲ့သို႔ ပညတ္ေတာ္ေခတ္တြင္ လူသားအေပၚ ေတာင္းဆိုသည့္အရာႏွင့္ ပို၍ပင္ မတူညီေပ။ ဣသေရလ၌ ဘုရားသခင္က သူ၏အမႈ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ခ်ိန္ ပညတ္ေတာ္ ေအာက္တြင္ လူသားအေပၚ အဘယ္အရာ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသနည္း။ ယင္းမွာ လူသားက ဥပုသ္ေန႔ႏွင့္ ေယေဟာဝါ၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းသင့္သည္ဆိုသည္ထက္ မပိုခဲ့ေပ။ မည္သူမွ် ဥပုသ္ေန႔တြင္ အလုပ္လုပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ေယေဟာဝါ၏ ပညတ္ေတာ္မ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း မလုပ္ခဲ့ၾကေပ။ သို႔ရာတြင္ ယခု ထိုသို႔ မဟုတ္ေပ။ ဥပုသ္ေန႔တြင္ လူသည္ အလုပ္လုပ္သည္၊ စုေဝးၿပီး ပုံမွန္အတိုင္း ဆုေတာင္းသည္၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္ ကန္႔သတ္မႈမွ သူ႔အေပၚ ခ်မွတ္မထားေပ။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက လူမ်ားသည္ ဗတၱိဇံခံခဲ့ၾကရၿပီး၊ ၎တို႔ကို သူတို႔ကို အစာေရွာင္ရန္၊ မုန္႔ခ်ိဳးဖဲ့ရန္၊ စပ်စ္ရည္ ေသာက္ရန္၊ ၎တို႔၏ ဦးေခါင္းမ်ားကို ဖုံးအုပ္ရန္ႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ ေျခမ်ားကို ေဆးေၾကာေပးရန္ ေနာက္ထပ္ ေစခိုင္းခံခဲ့ရသည္။ ယခုတြင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ ယခင္ထက္ တိုး၍ နက္ရႈိင္းလာၿပီး လူသား၏ ဝင္ေရာက္မႈသည္ ပိုမို ျမင့္မားလာခဲ့သည့္အတြက္၊ ဤစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လူသားႏွင့္ပတ္သက္၍ သာ၍ ႀကီးမားေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳထားေပသည္။ အတိတ္တြင္ ေယရႈသည္ လူသား အေပၚ သူ၏ လက္ကိုတင္၍ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ အရာရာကို ေျပာထားၿပီးျဖစ္ရာ၊ လက္မ်ားတင္ျခင္းသည္ အဘယ္အသုံးဝင္ပါသနည္း။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား တစ္ခုတည္းျဖင့္ ရလဒ္မ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။ အတိတ္က သူသည္ လူသားအေပၚ လက္တင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လူသားကို ေကာင္းခ်ီးေပးရန္ႏွင့္ သူ၏ အနာေရာဂါမ်ားကို ၿငိမ္းေစရန္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ထိုအခ်ိန္က သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပုံ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ ထိုသို႔ မဟုတ္ေခ်။ ယခုတြင္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ရန္ႏွင့္ ရလဒ္မ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္တို႔အဖို႔ ရွင္းလင္းေစၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔၊ သင္တို႔သည္ သင္တို႔ကို ေျပားထားၿပီးသည့္အတိုင္းပင္ ယင္းတို႔ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္ေပသည္။ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သူ၏ အလိုျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ သူလုပ္ေဆာင္လိုသည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ သင္သည္ သူ၏ အလိုႏွင့္ ႀကိဳးပမ္းရရွိဖို႔ သူက သင့္ကို ေစခိုင္းသည့္အရာကို သင္ နားလည္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ လက္တင္ရန္ လိုအပ္မႈတစ္ခုတစ္ေလ မရွိဘဲ၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္သည္ တိုက္႐ိုက္သာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေကာင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပသည္။ အခ်ိဳ႕က “ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ကို ကြၽန္ုပ္အေပၚသို႔ တင္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ကြၽန္ုပ္ ရရွိႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္အေပၚသို႔ တင္ေတာ္မူပါ။”ဟု ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္သည္။ ဤအရာအားလုံးမွာ အတိတ္က ေခတ္မမီေတာ့ေသာ အေလ့အထမ်ား ျဖစ္ၿပီး ေခတ္ေျပာင္းလာၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ယခုအခါ အသုံးမဝင္ေတာ့ေပ။ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ႀကဳံရာက်ပန္း အလုပ္ မလုပ္သကဲ့သို႔၊ ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရလည္း အလုပ္မလုပ္ဘဲ၊ ေခတ္ႏွင့္အညီ အလုပ္လုပ္သည္။ ေခတ္က ေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ေခတ္သစ္သည္ ယင္းႏွင့္အတူ အမႈသစ္ကို ေသခ်ာေပါက္ ယူေဆာင္လာေပသည္။ ဤသည္မွာ အမႈ၏ အဆင့္တိုင္းႏွင့္သက္ဆိုင္၍ မွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ အမႈကို မည္သည့္အခါမွ် ထပ္မေက်ာ့ေပ။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ ေယရႈသည္ နာမက်န္းမႈကို အနာၿငိမ္းေစျခင္း၊ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ျခင္း၊ လူအတြက္ ဆုေတာင္းေပးရန္ႏွင့္ လူကို ေကာင္းခ်ီးေပးရန္ သူ႔အေပၚ လက္ကို တင္ျခင္းတို႔ကဲ့သို႔ေသာ အလုပ္မ်ိဳးကို ပမာဏအေတာ္အတန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ထိုသို႔ တစ္ဖန္လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ အဓိပၸာယ္ရွိမည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းသည္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လူသားအတြက္ ေမြ႕ေလ်ာ္ရန္ လုံေလာက္ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ရွိခဲ့သည့္အတြက္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ထိုအခ်ိန္က ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ လူသားထံမွ မည္သည့္ ေပးဆပ္မႈမ်ိဳးကိုမွ် မေတာင္းဆိုခဲ့သကဲ့သို႔၊ သူ႔တြင္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိခဲ့သေ႐ြ႕ ေက်းဇူးေတာ္ ရရွိမည္ ျဖစ္သည္။ အားလုံးသည္ အလြန္ ေက်းဇူးျပဳျခင္းျဖင့္ ဆက္ဆံ ခံခဲ့ၾကရသည္။ ယခုတြင္ ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ ေနာက္ထပ္ ေရွ႕ဆက္တိုးတက္ၿပီးျဖစ္သည္။ လူသား၏ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ ၎၏ အတြင္းရွိ မသန႔္ရွင္းသည့္အရာမ်ားကို သန႔္စင္ပစ္ေစသည္မွာ သူ၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းအဆင့္သည္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္း၏ အဆင့္ျဖစ္လ်က္၊ လူသည္ အျပစ္မွ ေ႐ြးႏုတ္ခံရကာ ေက်းဇူးေတာ္အားျဖင့္ ၎၏ အျပစ္မ်ား ခြင့္လႊတ္ခံရႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားအတြက္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားဖို႔ လုံေလာက္ေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို ျပသရင္း ထိုနည္းလမ္းျဖင့္ အမႈျပဳအပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ကယ္တင္ခံရဖို႔အလို႔ငွာ၊ ဤလက္ရွိအဆင့္သည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္း၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ျပင္းစြာ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းအျပင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ပဲ့ျပင္ ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းတို႔အားျဖင့္ လူသားအတြင္းရွိ မေျဖာင့္မတ္မႈမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ေပသည္။ ဤသည္မွာ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းထက္ သာ၍ ေျခေျချမစ္ျမစ္ရွိေသာ အမႈ ျဖစ္သည္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက ေက်းဇူးေတာ္သည္ လူသား၏ ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားျခင္းအတြက္ လုံေလာက္ခဲ့သည္။ ယခုတြင္ လူသားသည္ ဤေက်းဇူးေတာ္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားႏွင့္ၿပီးျဖစ္ရာ၊ သူသည္ ယင္းကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရဖို႔ မရွိေတာ့ေပ။ ဤအမႈသည္ ယင္း၏ အခ်ိန္ကာလကို လြန္သြားၿပီျဖစ္သကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ယခုတြင္ လူသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူသည္ တရားစီရင္ခံရၿပီးေနာက္၊ ျပစ္တင္ဆုံးမခံရကာ စစ္ေဆးခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ သူ၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ထိုသို႔ျဖင့္ ေျပာင္းလဲသြားေပသည္။ ဤသည္မွာ ငါေျပာဆိုၿပီးျဖစ္သည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ အမႈ၏ အဆင့္အသီးသီးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံး၏ တိုးတက္မႈႏွင့္ ေခတ္တို႔ႏွင့္ အညီ လုပ္ေဆာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အမႈသည္ လုံးလုံး အေရးပါၿပီး၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေနျဖင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု အနာဂတ္တြင္ ရွိႏိုင္ဖို႔ရန္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ အဆုံးတြင္ အမ်ိဳးအစားအလိုက္ ခြဲျခားခံရႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ေနာက္ဆုံးေသာ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ အားလုံးကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ နက္နဲရာအခ်က္ (၄)

ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ အမႈတြင္၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္အမႈမ်ား၏ ထင္ရွားျပသျခင္းထက္ ပိုမို တန္ခိုးႀကီးမားၿပီး၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ ၾသဇာအာဏာသည္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္အမႈမ်ား၏ ၾသဇာအာဏာကို ေက်ာ္လြန္သည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူသား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ နက္ရႈိင္းစြာ ျမႇဳပ္ႏွံထားေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ား အားလုံးကို ေဖာ္ထုတ္သည္။ သင္သည္ မိမိဘာသာ ထိုအရာမ်ားကို သတိျပဳမိဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ယင္းတို႔ကို ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွတစ္ဆင့္ သင့္ေရွ႕၌ ဖြင့္ခ်ထားသည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ အလိုအေလ်ာက္ ယင္းတို႔ကို ရွာေတြ႕လာလိမ့္မည္။ ထိုအရာမ်ားကို သင္သည္ ျငင္းပယ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သင္သည္ လုံးဝဥႆုံ လက္ခံယုံၾကည္လိမ့္မည္။ ဤသည္ကား ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ ၾသဇာအာဏာ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ယေန႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ အမႈက ရရွိသည့္ ရလဒ္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ လူသားသည္ သူ၏အျပစ္မ်ားမွ အျပည့္အဝ ကယ္တင္ခံရသည္မွာ အနာေရာဂါ ၿငိမ္းေစျခင္းႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္အမႈမ်ားကို ထင္ရွားျပသျခင္းအားျဖင့္လည္း သူသည္ အျပည့္အဝ စုံလင္ေစျခင္း မခံရႏိုင္ေပ။ အနာေရာဂါ ၿငိမ္းေစျခင္းႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ရန္ ဩဇာအာဏာသည္ လူအား ေက်းဇူးေတာ္ကိုသာ ေပးႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ လူသား၏ ဇာတိပကတိသည္ စာတန္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ဆဲ ျဖစ္ၿပီး၊ လူ႔အတြင္းတြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္၊ သန္႔ရွင္းေစျခင္း မခံရေသးေသာအရာသည္ အျပစ္ႏွင့္ ညစ္ညဴးမႈတို႔ႏွင့္ ႏွီးႏႊယ္ဆဲ ျဖစ္ေပသည္။ လူသားသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ ေဆာင္ၾကဥ္းမႈျဖင့္ သန္႔စင္ေစျခင္းခံရသည့္ ေနာက္မွသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ရယူျခင္းကို ခံရႏိုင္ၿပီး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစျခင္း ခံရလာႏိုင္ေပသည္။ လူသားထဲ နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ၿပီး သူသည္ ေ႐ြးႏုတ္ခံခဲ့ရသည့္ေနာက္တြင္၊ ဤသည္မွာ သူသည္ စာတန္လက္ထဲမွ ဆြဲလုယူျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထံသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္ကိုသာ ဆိုလိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ေျပာင္းလဲေစျခင္းကို မခံရဘဲႏွင့္၊ သူသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူအျဖစ္ ရွိေနသည္။ လူသားအတြင္းတြင္ ညစ္ညမ္းျခင္း၊ ဆန္႔က်င္ျခင္းႏွင့္ ပုန္ကန္ျခင္းတို႔ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ လူသည္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္ထံ ျပန္လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အသိပညာ စိုးစဥ္းမွ် မရွိသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ခုခံၿပီး သစၥာေဖာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ လူသည္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္း မခံရမီတြင္၊ စာတန္၏ အဆိပ္အမ်ားအျပားသည္ သူ႔အတြင္းတြင္ အခိုင္အမာ တည္ထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကို ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ ခံရၿပီးေနာက္တြင္၊ လူသည္ သူ႔အတြင္းတြင္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္ အေျခခိုင္သည့္ သဘာဝ ရွိေလသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ လူသားသည္ ေ႐ြးႏုတ္ခံရၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ယင္းသည္ လူကို အဖိုးအခႀကီးစြာ ေပးဝယ္ထားသည့္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္း ကိစၥတစ္ခုထက္ ဘာမွ်မပိုဘဲ၊ သူ႔အတြင္းရွိ အဆိပ္သင့္ေသာ သဘာဝမွာ သုတ္သင္ပယ္ရွင္းျခင္းကို မခံရေသးေပ။ အလြန္ ညစ္ညမ္းလွေသာ လူသည္ ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ မထိုက္တန္မီတြင္ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ႀကဳံရမည္ ျဖစ္သည္။ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဤအမႈအားျဖင့္၊ လူသည္ သူကိုယ္တိုင္အတြင္းရွိ ညစ္ညဴးၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ အႏွစ္သာရကို အျပည့္အဝ သိလာလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသည္ လုံးဝ ေျပာင္းလဲႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး သန႔္ရွင္းလာလိမ့္မည္။ ဤနည္းျဖင့္သာ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ပလႅင္ေတာ္ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ျပန္လာရန္ ထိုက္တန္ႏိုင္ေပသည္။ ယေန႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈအားလုံးသည္ လူသားက သန႔္ရွင္းေစျခင္းခံရႏိုင္ကာ ေျပာင္းလဲေစျခင္း ခံရႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းမွတစ္ဆင့္အျပင္၊ စစ္ေဆးျခင္းမွတစ္ဆင့္လည္း လူသားသည္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ဖယ္ရွားသန႔္စင္ႏိုင္ၿပီး ျဖဴစင္ေစျခင္း ခံရႏိုင္ေပသည္။ အမႈ၏ ဤအဆင့္ကို ကယ္တင္ျခင္း၏အမႈဟု ယူဆျခင္းထက္၊ ယင္းသည္ သန႔္ရွင္းစင္ၾကယ္ေစျခင္း၏ အမႈဟု ေျပာရန္မွာ ပိုမို ဆီေလ်ာ္ေပမည္။ အမွန္တြင္ ဤအဆင့္သည္ သိမ္းပိုက္ျခင္းအဆင့္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ကယ္တင္ျခင္းအမႈထဲက ဒုတိယ အဆင့္လည္း ျဖစ္သည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ ရယူခံရျခင္း အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသည္မွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္ ျဖစ္ၿပီး လူသား၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းရွိ မသန႔္စင္မႈမ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္း ျပင္းျပေသာဆႏၵမ်ား အားလုံး လုံးဝ ထုတ္ေဖာ္ျပခံရသည္မွာ စစ္ေဆးဖို႔၊ တရားစီရင္ဖို႔ႏွင့္ ဖြင့္ဟဖို႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အသုံးျပဳျခင္းမွတစ္ဆင့္ ျဖစ္ေပသည္။ လူသားအားလုံးသည္ သူ႔အျပစ္မ်ားမွ ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူ၏ ဒုစ႐ိုက္က်ဴးလြန္ျခင္းမ်ားကို မေအာက္ေမ့ျခင္းႏွင့္ လူသားကို သူ၏ ဒုစ႐ိုက္က်ဴးလြန္ျခင္းမ်ား ႏွင့္အညီ မဆက္ဆံျခင္း ဟုသာ မွတ္ယူ၍ ရႏိုင္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ဇာတိ၏ ခႏၶာျဖင့္ အသက္ရွင္သည့္ လူသားသည္ အျပစ္မွ လႊတ္ေျမာက္ျခင္း မခံရေသးသည့္အခါ၊ သူသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို မၿပီးႏိုင္ မဆုံးႏိုင္ ထုတ္ေဖာ္ျပလ်က္၊ အျပစ္ကိုသာ ဆက္လုပ္ႏိုင္သည္။ ဤအရာက အျပစ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အဆုံးမရွိေသာ သံသရာတစ္ခု ျဖစ္သည့္ လူမ်ား အသက္ရွင္ ေနထိုင္သည့္ အသက္တာ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အမ်ားစုသည္ ညေနတြင္ အျပစ္ဝန္ခ်ရန္သာ ေန႔ပိုင္းတြင္ အျပစ္လုပ္ၾကသည္။ ဤနည္းျဖင့္ အျပစ္ေျဖရာယဇ္သည္ လူအတြက္ အစဥ္အၿမဲ ထိေရာက္ေသာ္လည္း၊ ယင္းသည္ လူကို အျပစ္မွ ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူသားသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ရွိဆဲျဖစ္သည့္အတြက္၊ ကယ္တင္ျခင္း အမႈ၏ ထက္ဝက္သာ ၿပီးစီးေသးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္၊ လူမ်ားက ၎တို႔သည္ ေမာဘမွ ဆင္းသက္ခဲ့ၾကသည္ကို သေဘာေပါက္ၾကသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ ေစာဒကတက္သည့္ စကားမ်ားကို တင္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္၊ အသက္ကို လိုက္စားျခင္းအား ရပ္စဲခဲ့ၾကၿပီး၊ လုံးဝ အပ်က္သေဘာေဆာင္ လာခဲ့ၾကသည္။ ဤအရာက လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ အျပည့္အဝ မက်ိဳးႏြံမနာခံႏိုင္ဆဲ ျဖစ္သည္ကို ျပသသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား အတိအက် ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ခံရျခင္း မရွိခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ သင္၏ လက္မ်ားသည္ အျခားသူမ်ားထက္ ေယရႈ၏ လက္မ်ားထက္ပင္ သာ၍ ျမင့္ေအာင္ ေျမႇာက္ထားခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္၊ “ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ သားျဖစ္ပါေစ။ ဘုရားသခင္၏ အကြၽမ္းဝင္သူ ျဖစ္ပါေစ၊ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ စာတန္ကို ပ်ပ္ဝပ္ဖို႔ထက္ အေသခံၾကမည္။ စာတန္အိုကို ေတာ္လွန္ၾက။ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးကို ေတာ္လွန္ၾက။ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးသည္ တန္ခိုးအာဏာမွ လက္မႈိင္ခ်လ်က္ က်ဆင္းပါေစ။ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္တို႔ကို ျပည့္စုံပါေစေသာ္။”ဟု ေအာ္သည္။ သင္၏ ေအာ္ဟစ္မႈမ်ားသည္ အျခားသူမ်ား အားလုံးထက္ ပိုမို က်ယ္ေလာင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထို႔ေနာက္တြင္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း အခ်ိန္ကာလ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ဖန္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားက ထုတ္ေဖာ္ျပခံရေလသည္။ ထိုအခါ ၎တို႔၏ ဟစ္ေအာ္မႈမ်ား ရပ္စဲသြားခဲ့ၿပီး၊ ၎တို႔၏ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ က်ရႈံးသြားခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ လူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ျဖစ္သည္။ အျပစ္ထက္ပို၍ နက္ရႈိင္းေနလ်က္၊ ယင္းသည္ စာတန္က အခိုင္အမာတည္ထားသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး၊ လူသား၏ အတြင္းတြင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ခဲ့သည္။ လူသားအတြက္ သူ၏ အျပစ္မ်ားကို သတိျပဳမိလာရန္မွာ မလြယ္ကူေခ်။ သူသည္ သူကိုယ္တိုင္၏ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ထားေသာ သဘာဝကို သတိမျပဳမိႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ဤရလဒ္ကို ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ တရားစီရင္ျခင္းအေပၚ သူ မွီခိုရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔သို႔ျဖင့္သာ လူသည္ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာႏိုင္သည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ နက္နဲရာအခ်က္ (၄)

ဤေခတ္အေတာအတြင္း ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ေသာ အမႈသည္ အဓိကအားျဖင့္ လူသား၏အသက္တာအတြက္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးျခင္း၊ လူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ လူ႔သဘာဝ၏ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းႏွင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ား၊ မေတာ္မတရား ေရွးဆန္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ ေခတ္မမီေတာ့ေသာ အေတြးအေခၚႏွင့္ လူသား၏ အသိပညာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ဖယ္ရွားျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ သန႔္စင္ေစရမည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို စုံလင္ေစရန္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ဖြယ္ရာမ်ားကို အသုံးမျပဳဘဲ၊ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲ၌ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ခ်စ္ဖြယ္ျဖစ္ျခင္းတို႔ကို ျမင္လာေစရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို နားလည္လာေစရန္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ရႈျမင္ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို ေဖာ္ထုတ္ရန္၊ လူသားကို တရားစီရင္ရန္၊ လူသားကို ျပစ္တင္ဆုံးမရန္ႏွင့္ လူသားကို စုံလင္ေစရန္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳေလသည္။ ပညတ္ေတာ္ေခတ္အတြင္းတြင္၊ ေယေဟာဝါသည္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ေမာေရွကို အဲဂုတၱဳျပည္မွ ဦးေဆာင္ေခၚထုတ္ခဲ့ၿပီး၊ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားထံ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အခ်ိဳ႕ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္၊ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားထဲမွ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူသား၏အရည္အခ်င္းသည္ နည္းပါးခဲ့ၿပီး လူသား၏အသိပညာကို မည္သည့္အရာကမွ် မျပည့္စုံေစႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဆက္လက္စကားေျပာဆိုကာ အမႈျပဳခဲ့ရသည္။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားထဲမွ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေယရႈသည္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ား ျပႏိုင္ခဲ့သည္၊ မက်န္းမာသူမ်ားကို အနာၿငိမ္းေစႏိုင္ခဲ့ၿပီး နတ္ဆိုးမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ကာ ကားစင္တင္ခံႏိုင္ခဲ့သည္၊ ယင္းေနာက္ သုံးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး လူေရွ႕တြင္ လူ႔ဇာတိျဖင့္ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍၊ လူသားသည္ ဤအရာထက္ ပို၍ မသိေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ေဖာ္ျပသေလာက္ သိၿပီး၊ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို ေနာက္ထပ္ မည္သည့္အရာမွ် မျပသခဲ့ပါက၊ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ လူသား၏ ေဘာင္ခတ္မႈ အတိုင္းအတာ ျဖစ္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လူသား၏အသိပညာ သာ၍ နက္ရႈိင္းလာႏိုင္ေစဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို လူသားက တျဖည္းျဖည္း သိလာႏိုင္ေစဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္သည္ ဆက္လက္ အမႈျပဳေလသည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို စုံလင္ေစရန္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီး၊ သင္၏ ဘာသာေရး အယူအဆမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္မႈက အစားထိုးေလသည္။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္သည္ အဓိကအားျဖင့္ “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိကို ခံယူသည္၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိထဲ ႂကြလာသည္ႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏။” ဟူသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ျပည့္စုံေစရန္ ႂကြလာၿပီျဖစ္ကာ၊ ဤအရာႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာ အသိပညာတစ္ခု သင့္ထံတြင္ မရွိပါက၊ သင္သည္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအေတာအတြင္းတြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ အဓိကအားျဖင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာသည့္ အမႈ၏အဆင့္တစ္ခုကို ၿပီးေျမာက္ရန္ ရည္႐ြယ္ၿပီး၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အစီအစဥ္၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔၏အသိသည္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ရမည္။ ဘုရားသခင္ မည္သို႔အမႈျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကို ေဘာင္ခတ္ရန္ လူသားကို အခြင့္မေပးေပ။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ဤအမႈကို ေနာက္ဆုံးေသာကာလအေတာအတြင္းတြင္ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါက၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ လူသား၏ အသိပညာသည္ ေနာက္ထပ္ေရွ႕ဆက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ ကားစင္တင္ ခံရႏိုင္ၿပီး ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ေယရႈသည္ ေသရာမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္၍ရႏိုင္ၿပီး ေပတ႐ုထံ ကိုယ္ထင္ျပႏိုင္သည္ကိုသာ သင္သိေပမည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက အရာခပ္သိမ္းကို ၿပီးေျမာက္ေစႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လူသားအား သိမ္းပိုက္ႏိုင္သည္ဟု သင္ လုံးဝ ေျပာမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ျခင္းမွတစ္ဆင့္သာ၊ သင္သည္ ထိုသို႔ေသာ အသိပညာကို ေျပာဆိုႏိုင္ၿပီး၊ သင္ ေတြ႕ႀကဳံသည့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈ သာ၍မ်ားေလေလ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သင္၏အသိပညာသည္ သာ၍ ႏွံ႔စပ္ေလေလ ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခါမွသာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို သင္၏ အယူအဆမ်ားအတြင္း ေဘာင္ခတ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏အမႈကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သိရွိလာသည္။ ဘုရားသခင္ကို သိရွိရန္ မွန္ကန္သည့္ အျခားနည္းလမ္း မရွိေပ။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ယေန႔ ဘုရားသခင္၏ အမႈကို သိျခင္း

ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္ ၆၀၀၀ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း အမႈကို အဆင့္သုံးဆင့္ ခြဲျခားထား၏- ပညတ္ေတာ္ေခတ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေခတ္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အမႈ၏ ဤအဆင့္သုံးဆင့္အားလုံးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ျဖစ္၏၊ ဆိုလိုသည္မွာ ၎တို႔သည္ စာတန္၏ ျပင္းထန္စြာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းခံခဲ့ရသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာလည္း ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ကယ္တင္ျခင္း အမႈသည္ အဆင့္သုံးဆင့္ခြဲျခားထားသကဲ့သို႔ပင္၊ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲသည္လည္း အဆင့္သုံးဆင့္ ခြဲျခားထားေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဤက႑ႏွစ္ရပ္ကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ေဆာင္႐ြက္ေလသည္။ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲသည္ အမွန္တကယ္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ျဖစ္ကာ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအမႈသည္ အဆင့္တစ္ဆင့္တည္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆုံး ႏိုင္သည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ စာတန္ႏွင့္တိုက္ပြဲသည္လည္း အဆင့္မ်ားႏွင့္ ကာလမ်ားအျဖစ္ ပိုင္းျခားထားၿပီး၊ လူသား၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ၎အေပၚ စာတန္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း အတိုင္းအတာတို႔ႏွင့္အညီ စာတန္အေပၚ စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲရေလသည္။ လူသား၏ စိတ္ကူးတြင္ စစ္တပ္ႏွစ္တပ္ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ၾကသကဲ့သို႔၊ ဤတိုက္ပြဲတြင္ ဘုရားသခင္က စာတန္ကို ဆန္႔က်င္၍ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေကာင္း ယုံၾကည္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏အသိဉာဏ္က စိတ္ကူးႏိုင္စြမ္း ရွိသည့္ အရာမွ်သာျဖစ္၏။ ယင္းသည္ အလြန္႔အလြန္ မေရရာသကဲ့သို႔၊ လက္ေတြ႕မက်ေသာ အေတြးအေခၚတစ္ရပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယင္းမွာ လူသား ယုံၾကည္သည့္အရာျဖစ္၏။ ၿပီးလွ်င္ လူသား၏ ကယ္တင္ျခင္း နည္းလမ္းသည္ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ျဖစ္သည္ဟု ဤေနရာတြင္ ငါေျပာေသာေၾကာင့္၊ ဤသည္မွာ တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲသည့္ပုံျဖစ္သည္ဟု လူသားက စိတ္ကူးမိေလသည္။ လူသား၏ကယ္တင္ျခင္းအမႈအဖို႔ အဆင့္သုံးဆင့္ရွိ၏၊ ဆိုလိုသည္မွာ စာတန္ကို တစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ လုံးဝရႈံးနိမ့္ေစဖို႔အလို႔ငွာ စာတန္ႏွင့္တိုက္ပြဲကို အဆင့္သုံးဆင့္ ခြဲထားေပသည္။ သို႔ရာတြင္ စာတန္ႏွင့္တိုက္ပြဲ အမႈတစ္ခုလုံး၏ အတြင္းသမၼာတရားမွာ အမႈ၏ လူသားအေပၚ ေက်းဇူးေတာ္ အပ္ႏွင္းျခင္း၊ လူသား၏ အျပစ္ေျဖရာယဇ္ ျဖစ္လာျခင္း၊ လူသား၏ အျပစ္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ လူသားကို သိမ္းပိုက္ျခင္းႏွင့္ လူသားကို စုံလင္ေစျခင္း ဟူေသာ အခ်ိဳ႕ေသာအဆင့္တို႔မွတစ္ဆင့္ ၎၏ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ရရွိေပသည္။ အမွန္စင္စစ္ဆိုရလွ်င္၊ စာတန္ႏွင့္တိုက္ပြဲသည္ စာတန္ကိုဆန္႔က်င္၍ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္အဖို႔ သက္ေသခံႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္း၊ လူသား၏အသက္တာအေပၚ အမႈျပဳျခင္းႏွင့္ လူသား၏စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းတို႔ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ စာတန္ ရႈံးနိမ့္သည့္ပုံျဖစ္သည္။ လူသား၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းမွတစ္ဆင့္ စာတန္သည္ ရႈံးနိမ့္ေလ၏။ စာတန္ ရႈံးနိမ့္ၿပီးသည့္အခါတြင္၊ ဆိုလိုသည္မွာ၊ လူသည္ လုံးဝ ကယ္တင္ခံရၿပီးသည့္အခါ၊ အရွက္ရသည့္စာတန္သည္ လုံးဝခ်ည္ေႏွာင္ခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဤနည္းျဖင့္ လူသားသည္ လုံးဝ ကယ္တင္ျခင္းခံရၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏ ကယ္တင္ျခင္း အႏွစ္သာရသည္ စာတန္ႏွင့္စစ္ပြဲျဖစ္ၿပီး၊ ဤစစ္ပြဲသည္ အဓိကအားျဖင့္ လူသား၏ကယ္တင္ျခင္းတြင္ ထင္ဟပ္ေလသည္။ လူသားကို သိမ္းပိုက္ရမည့္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အဆင့္သည္ စာတန္ႏွင့္တိုက္ပြဲတြင္ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းသည္ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈမွ လူသား၏ ျပည့္စုံေသာ ကယ္တင္ျခင္း အမႈလည္းျဖစ္၏။ လူသားကို သိမ္းပိုက္ျခင္း၏ အတြင္းအဓိပၸာယ္မွာ စာတန္၏ျပယုဂ္ျဖစ္သည့္ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ခံထားရသည့္ လူသားကို ၎၏ သိမ္းပိုက္ခံရျခင္းေနာက္တြင္ ဖန္ဆင္းရွင္ထံ ျပန္ပို႔ျခင္းျဖစ္၏၊ ဤမွတစ္ဆင့္ သူသည္ စာတန္ကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံ လုံးဝ ျပန္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ ဤနည္းျဖင့္၊ လူသားသည္ လုံးဝကယ္တင္ခံရၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သိမ္းပိုက္ျခင္းအမႈသည္ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ရာတြင္ ေနာက္ဆုံးအမႈ ျဖစ္ၿပီး၊ စာတန္၏ရႈံးနိမ့္မႈအတြက္ ဘုရားသခင္၏စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ျဖစ္၏။ ဤအမႈမရွိပါက၊ လူသား၏‌ ျပည့္ဝေသာ ကယ္တင္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ၊ စာတန္၏ လုံးဝရႈံးနိမ့္ျခင္းသည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ခရီးပန္းတိုင္ထဲသို႔ မည္သည့္အခါမွ် ဝင္ေရာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ စာတန္၏ လႊမ္းမိုးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းအမႈ၏ အခ်က္အခ်ာသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအလို႔ငွာ ျဖစ္သည့္အတြက္၊ စာတန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲ အဆုံးမသတ္မီတြင္ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္းအမႈသည္ အဆုံးသတ္၍ မရႏိုင္ေပ။ အေစာဆုံးလူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္၏ လက္ထဲတြင္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ စာတန္၏ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လူသားသည္ စာတန္၏ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံရကာ ဆိုးယုတ္သည့္သူ၏လက္ထဲသို႔ က်ေရာက္သြားခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း အမႈတြင္ စာတန္သည္ အႏိုင္ယူရမည့္သူတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့၏။ စာတန္သည္ လူသားကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ လူသားသည္ စီမံခန္႔ခြဲမႈအားလုံးကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ဘုရားသခင္ အသုံးျပဳသည့္ အရင္းအႏွီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လူသားအေနျဖင့္ ကယ္တင္ခံရဖို႔ဆိုပါက၊ သူ႔ကို စာတန္၏လက္ထဲမွ ျပန္လည္လုယူရမည္ျဖစ္သည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ စာတန္၏ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရၿပီးေနာက္ လူသားကို ျပန္လည္ရယူရမည္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားေဟာင္း၌ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ လူသား၏ မူလ ဆင္ျခင္တုံတရား အသိစိတ္ကို နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေစသည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွတစ္ဆင့္၊ စာတန္ကို အႏိုင္ယူရမည္ျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံထားရေသာ လူသားသည္ စာတန္၏လက္ထဲမွ ျပန္လည္လုယူခံရႏိုင္ေပသည္။ လူသားသည္ စာတန္၏လႊမ္းမိုးမႈႏွင့္ ေက်းကြၽန္ဘဝတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ပါက၊ စာတန္သည္ အရွက္ရလိမ့္မည္၊ လူသားသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျပန္လည္ရယူျခင္း ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ စာတန္သည္ ရႈံးနိမ့္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လူသားသည္ စာတန္၏ အေမွာင္ လႊမ္းမိုးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လူသားသည္ ဤတိုက္ပြဲ တစ္ရပ္လုံး၏ လက္ရပစၥည္းမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ စာတန္သည္ ဤတိုက္ပြဲၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အျပစ္ေပးခံရမည့္သူ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ ယင္းေနာက္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းအမႈ တစ္ရပ္လုံး ၿပီးဆုံးၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ လူ၏သာမန္ဘဝကို နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာေစျခင္းႏွင့္ သူ႔ကို အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ခရီးပန္းတိုင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားျခင္း