ရှင်ယောဟန်ခရစ်ဝင်ကျမ်း ၂၀:၂၆-၂၉ ထို့နောက် ရှစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ တပည့်တော်တို့သည် တဖန်အထဲ၌ရှိကြ၍ သောမလည်းပါ၏။ တံခါးများကို ပိတ်ထားစဉ်အခါ၊ ယေရှုသည်ကြွလာ၍ အလယ်မှာရပ်တော်မူလျက်၊ သင်တို့၌ငြိမ်သက်ခြင်း ရှိစေသတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ သောမအား၊ သင်၏လက်ညှိုးကိုဆန့်၍ ငါ့လက်ကိုကြည့်လော့။ သင်၏လက်ကိုဆန့်၍ ငါ့ နံဖေးကို စမ်းသပ်လော့။ ယုံမှားခြင်းမရှိနှင့်။ ယုံလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သောမကလည်း၊ အကျွန်ုပ်၏အရှင်၊ အကျွန်ုပ်၏ ဘုရားသခင်ပါတကားဟု ပြန်၍လျှောက်၏။ ယေရှုကလည်း၊ သင်သည်ငါ့ကိုမြင်သောကြောင့် ယုံခြင်းရှိ၏။ ငါ့ကိုမမြင်ဘဲ ယုံသောသူတို့သည် မင်္ဂလာရှိကြ၏ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ရှင်ယောဟန်ခရစ်ဝင်ကျမ်း ၂၁:၁၆-၁၇ တဖန်ယေရှုက၊ ယောန၏သားရှိမုန်၊ သင်သည် ငါ့ကိုချစ်သလောဟု ဒုတိယအကြိမ်မေးတော်မူလျှင်၊ ဟုတ်ပါ၏သခင်။ ကိုယ်တော်ကို အကျွန်ုပ်ချစ်သည်ကို ကိုယ်တော်သိတော်မူ၏ဟုလျှောက်သော်၊ ငါ၏ သိုးတို့ကို ထိန်းလော့ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ယေရှုကလည်း၊ ယောန၏သားရှိမုန်၊ သင်သည် ငါ့ကိုချစ်သလောဟု တတိယအကြိမ်မေးတော်မူလျှင်၊ သင်သည်ငါ့ကိုချစ်သလောဟု သုံးကြိမ်မြောက်အောင် မေးတော်မူသောကြောင့် ပေတရုသည်စိတ်နာသဖြင့်၊ သခင်၊ ကိုယ်တော်သည် ခပ်သိမ်းသောအရာတို့ကိုသိတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်ကို အကျွန်ုပ်ချစ်သည်ကို ကိုယ်တော်သိတော်မူ၏ဟု လျှောက်သော်၊ ယေရှုက၊ ငါ၏သိုးတို့ကို ကျွေးမွေးလော့။

ဤကျမ်းပိုဒ်များက ပြန်လည်ဖော်ပြထားသောအရာမှာ သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင် သခင်ယေရှု လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး သူ၏တပည့်တော်များထံ ပြောဆိုခဲ့သော အရာတချို့ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ၊ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း မတိုင်မီနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက်ကြားတွင် သခင်ယေရှု၌ ရှိနိုင်မည့် ကွာခြားချက်တစ်ခုတစ်လေကို ကြည့်ကြစို့။ သူသည် ယခင်က သခင်ယေရှု ဖြစ်နေဆဲ ဖြစ်ခဲ့သလော။ ကျမ်းစာတွင် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင် သခင်ယေရှုကို ဖော်ပြသည့် အောက်ပါ စာကြောင်း ပါရှိလေသည်- “တံခါးများကို ပိတ်ထားစဉ်အခါ၊ ယေရှုသည်ကြွလာ၍ အလယ်မှာ ရပ်တော်မူလျက်၊ သင်တို့၌ငြိမ်သက်ခြင်း ရှိစေသတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။” ထိုအချိန်တွင် သခင်ယေရှုသည် လူ့ဇာတိ ခန္ဓာတွင် မနေထိုင်တော့ဘဲ၊ သူသည် ယခု ဝိညာဉ်ခန္ဓာတစ်ခုတွင် ရှိသည်မှာ အလွန်ရှင်းလင်းပေသည်။ ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူ့ဇာတိ၏ အကန့်အသတ်များကို သူကျော်လွန်သွားခဲ့ပြီး ဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ တံခါးက ပိတ်ထားခဲ့သော်လည်း၊ သူသည် လူတို့အလယ်ကို လာနိုင်ဆဲဖြစ်ကာ ၎င်းတို့ကို မြင်ခွင့်ပေးနိုင်ဆဲ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက် သခင်ယေရှုနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမတိုင်မီ လူ့ဇာတိ၌ အသက်ရှင်သော သခင်ယေရှုကြား အကြီးမားဆုံး ခြားနားချက်ဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့် ဝိညာဉ်ခန္ဓာ၏ အသွင်အပြင်နှင့် ယခင်က သခင်ယေရှု၏ အသွင်အပြင်ကြားတွင် ခြားနားမှုမရှိသော်လည်း၊ သူသည် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးသည့်နောက်တွင် ဝိညာဉ်ခန္ဓာဖြစ်လာခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ သူ၏ယခင်က လူ့ဇာတိနှင့် ယှဉ်ပါက၊ ဤဝိညာဉ်ခန္ဓာသည် လူတို့အတွက် ပို၍ ပဟေဠိဆန်ပြီး ပို၍စိတ်ရှုပ်ထွေးစရာ ဖြစ်သောကြောင့်၊ ထိုအခိုက်အတန့်က သခင်ယေရှုသည် လူတို့အဖို့ သူစိမ်း တစ်ဦးကဲ့သို့ ခံစားရစေသည့် သူတစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ယင်းက သခင်ယေရှုနှင့် လူတို့ကြား၌ ပို၍ ဝေးကွာမှုကို ဖန်တီးခဲ့ပြီး ထိုအခိုက်အတန့်ရှိ သခင်ယေရှုသည် သာ၍ ထူးခြားဆန်းကြယ်လာခဲ့ပြီဟု ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးထဲ၌ လူတို့ ခံစားခဲ့ရသည်။ လူတို့၏ အပိုင်းမှ ဤသိမြင်ခြင်းများနှင့် ခံစားချက်တို့သည် မမြင်နိုင်၊ မထိတွေ့နိုင်သော ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ခြင်းခေတ်တစ်ခုဆီသို့ ၎င်းတို့ကို ရုတ်တရက် ပြန်လည် ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း နောက်တွင် ပထမဦးဆုံး သခင်ယေရှု လုပ်ဆောင်ခဲ့သောအရာမှာ အယောက်တိုင်းအား သူ့ကိုမြင်ရန်၊ သူတည်ရှိသည်ဆိုသည်ကို အတည်ပြုရန်နှင့် သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အမှန်တရားကို အတည်ပြုရန် အခွင့်ပေးခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ထို့အပြင် ဤလုပ်ဆောင်ချက်သည် လူ့ဇာတိဖြင့် သူအလုပ် လုပ်နေခဲ့အချိန်၊ သူသည် ၎င်းတို့ မြင်နိုင်သကဲ့သို့ တို့ထိနိုင်ခဲ့သည့် ခရစ်တော်ဖြစ်ခဲ့ချိန်က ရှိခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း လူတို့နှင့် သူ၏ဆက်ဆံရေးကို ပြန်လည်ရရှိစေခဲ့သည်။ ဤအရာ၏ တစ်ခုသော ရလဒ်မှာ သခင်ယေရှုသည် လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ သံနှင့်ရိုက်ခံရပြီးနောက် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခဲ့ခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်ကို လူတို့ သံသယမရှိခဲ့ကြသကဲ့သို့၊ လူသားမျိုးနွယ်ကို ရွေးနုတ်ရန် ဖြစ်သည့် သခင်ယေရှု၏ အမှုတော်ကိုလည်း ၎င်းတို့ သံသယမရှိခဲ့ကြပေ။ နောက်ထပ် ရလဒ်တစ်ခုမှာ သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက် လူတို့ထံ သခင်ယေရှု၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် လူတို့ကို သူ့အား မြင်ခွင့်ပေးကာ ထိခွင့်ပေးခြင်းသည် သခင်ယေရှု “ပျောက်ကွယ်သွား” ခဲ့ပြီးဖြစ်သည် သို့မဟုတ် သူသည် “စကားတစ်ခွန်းမျှ မချန်ခဲ့လေပြီ” ဟု ထင်ရသော အခြေခံအကြောင်းရင်းအပေါ် လူတို့သည် ယခုချိန်မှစ၍ ယခင် ပညတ်တော်ခေတ်သို့ ပြန်သွားတော့မည်မဟုတ်သည်ကို သေချာစေလျက်၊ ကျေးဇူးတော်ခေတ်တွင် လူသားမျိုးနွယ်ကို ခိုင်ခိုင်မာမာ လုံခြုံစေခဲ့သည်။ ထိုသို့ဖြင့် ၎င်းတို့သည် သခင်ယေရှု၏ သွန်သင်ချက်များနှင့် သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် အမှုတော်နောက် လိုက်လျှောက်ရင်း ဆက်လက် ရှေ့ဆက်မည် ဖြစ်သည်ကို သူက သေချာစေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ကျေးဇူးတော်ခေတ်ရှိ အမှုတော်ထဲက အဆင့်အသစ် တစ်ခုကို တရားဝင် ဖွင့်ဟခဲ့ပြီး၊ ထိုအခိုက်အတန့်မှစ၍ ပညတ်တော် အောက်၌ အသက်ရှင်နေခဲ့ပြီးဖြစ်သော လူတို့သည် ပညတ်တရားမှ တရားဝင် ပေါ်ထွက်ခဲ့ပြီး ခေတ်သစ်တစ်ခု၊ အသစ်သော စတင်ခြင်းတစ်ခုထဲသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့လေသည်။ ဤအရာများသည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင် လူသားမျိုးနွယ်ထံ သခင်ယေရှုပေါ်ထွန်းခြင်း၏ ရှုထောင့် အမျိုးမျိုးရှိသည့် အဓိပ္ပာယ်များ ဖြစ်သည်။

သခင်ယေရှုသည် ဝိညာဉ်ခန္ဓာတစ်ခုတွင် ယခု နေထိုင်သည့်အတွက်၊ လူတို့သည် သူ့ကို မည်သို့ ထိနိုင်၊ မြင်နိုင်သနည်း။ ဤမေးခွန်းက လူသားမျိုးနွယ်ထံ သခင်ယေရှု ပေါ်ထွန်းခြင်း၏ အရေးပါမှုကို ဆွေးနွေးထားပေသည်။ ငါတို့ ခုတင် ဖတ်ပြီးသော ကျမ်းစာ၏ ကျမ်းပိုဒ်များ၌ တစ်ခုတစ်လေကို သင်တို့ သတိပြုမိပါသလော။ ယေဘုယျအားဖြင့်၊ ဝိညာဉ်ခန္ဓာများကို မြင်၍မရ သို့မဟုတ် ထိတွေ့၍မရနိုင်ပေ၊ ပြီးလျှင် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင် သခင်ယေရှု ဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီးသောအမှုတော်သည် ပြည့်စုံနှင့်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သဘောတရားအရ၊ သူသည် လူတို့နှင့် ဆုံတွေ့ရန် သူ၏ နဂိုမူလ ပုံသဏ္ဌာန်ဖြင့် လူတို့ကြားထဲ ပြန်လာရန် လုံးဝ မလိုအပ်ခဲ့ပေ၊ သို့သော် သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းသည် လူတို့၏ နှလုံးသားထဲကို ပို၍ပင် နက်ရှိုင်းစွာ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ဖို့ရန်အလို့ငှာ၊ သောမကဲ့သို့သော လူတို့ထံ သခင်ယေရှု၏ ဝိညာဉ်ခန္ဓာ ပေါ်ထွန်းခြင်းက သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်း၏ အရေးပါမှုကို ပို၍ ခိုင်မာစေလေသည်။ သောမထံ သူလာခဲ့ချိန်တွင်၊ သူသည် သံသယဝင်သူ သောမကို သူ့လက်အား ထိစေပြီး သူ့ကိုပြောခဲ့သည်- “သင်၏လက်ကို ဆန့်၍ ငါ့ နံဖေးကို စမ်းသပ်လော့။ ယုံမှားခြင်းမရှိနှင့်။ ယုံလော့။” ဤစကားလုံးများနှင့် လုပ်ရပ်များသည် သူရှင်ပြန်ထမြောက် ပြီးသည့်နောက်တွင်သာ သခင်ယေရှု ပြောဆိုလိုခဲ့ပြီး လုပ်ဆောင်လိုခဲ့သော အရာများမဟုတ်ပေ။ အမှန်တွင် ထိုအရာများသည် လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ သံမှိုမရိုက်ခံရမီ သူလုပ်ဆောင်လိုခဲ့သော အရာများဖြစ်သည်။ သူ ကားတိုင်၌ သံမှိုရိုက်ခြင်း မခံခဲ့ရသေးမီတွင်၊ သခင်ယေရှုသည် သောမကဲ့သို့သော လူတို့ကို သိနားလည်မှုရှိခဲ့နှင့်ပြီးဖြစ်သည်မှာ ထင်ရှားမြင်သာပေသည်။ သို့ဆိုလျှင် ဤအရာမှ ငါတို့ မည်သည့်အရာကို မြင်နိုင်သနည်း။ သူသည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင် တူညီသော သခင်ယေရှု ဖြစ်ခဲ့ဆဲဖြစ်သည်။ သူ၏ အနှစ်သာရသည် ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ပေ။ သောမ၏ သံသယသည် ထိုအခါမှသာ စတင်ခဲ့သည်မဟုတ်ဘဲ၊ သခင်ယေရှုနောက်ကို သူလိုက်နေခဲ့သည့် တစ်ချိန်လုံးတွင် သူနှင့်အတူ ရှိနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤနေရာတွင် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခဲ့ပြီး၊ သူ၏ နဂိုမူလ ပုံသဏ္ဌာန်ဖြင့်၊ သူ၏ နဂိုမူလ စိတ်သဘောထားဖြင့်၊ ပြီးလျှင် လူ့ဇာတိ၌ ရှိခဲ့သည့် သူ၏ အချိန်ကာလမှ လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် သူ၏ နားလည်ခြင်းဖြင့် ဝိညာဉ်ကမ္ဘာမှ ပြန်လာခဲ့သူ သခင်ယေရှု ရှိနေခဲ့သည်၊ ထို့ကြောင့် သူသည် သောမထံ ပထမဦးဆုံး သွားခဲ့ပြီး၊ သောမကို သူ၏နံရိုးအား ထိခွင့်ပေးခဲ့သည်၊ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက် သူ၏ ဝိညာဉ်ခန္ဓာကို သောမအား မြင်စေရုံတင်မက၊ သူ၏ ဝိညာဉ်ခန္ဓာ တည်ရှိမှုကိုလည်း ထိတွေ့ကာ ခံစားခွင့်ပေးခဲ့ပြီး သူ၏ သံသယများကို လုံးဝ လက်လွတ်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ သခင်ယေရှု လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ သံမှိုရိုက်နှက်မခံရမီတွင်၊ သောမက သူသည် ခရစ်တော် ဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုသည်ကို အမြဲသံသယထားခဲ့ပြီး သူ့ကို ယုံကြည်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပေ။ ဘုရားသခင်၌ သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သူ့မျက်လုံးနှင့် သူမြင်နိုင်သည့်အရာအပေါ်၊ သူ၏ကိုယ်ပိုင်လက်နှင့် ထိတွေ့နိုင်သည့်အရာအပေါ်မှာသာ အခြေခံ၍ တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ သခင်ယေရှုသည် ဤလူစားမျိုး၏ ယုံကြည်မှုအပေါ် ကောင်းကောင်း သိနားလည်မှုရှိခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ကောင်းကင်ဘုံ၌ရှိသည့် ဘုရားသခင်ကိုသာ ယုံကြည်ပြီး ဘုရားသခင် စေလွှတ် လိုက်သောသူ၊ သို့မဟုတ် လူ့ဇာတိခံယူသော ခရစ်တော်ကို လုံးဝမယုံကြည်ခဲ့ကြသကဲ့သို့ သူ့ကို လက်မခံခဲ့ကြပေ။ သောမအတွက် သခင်ယေရှု၏ တည်ရှိမှုနှင့် သူသည် အမှန်တကယ် လူ့ဇာတိခံယူသော ဘုရားသခင်ဖြစ်သည် ဆိုသည်ကို သူအသိအမှတ်ပြုကာ ယုံကြည်ဖို့ရန်အလို့ငှာ၊ သူသည် သောမကို သူ၏လက်အား လှမ်းကာ သူ၏နံရိုးကို ထိခွင့်ပြုခဲ့သည်။ သခင်ယေရှု ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမတိုင်မီနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက်တွင် သောမ၏ သံသယဝင်ခြင်းသည် တစ်ခုတစ်လေ ကွဲပြားမှုရှိသလော။ သူသည် အမြဲတမ်း သံသယဝင်နေပြီး သခင်ယေရှု၏ ဝိညာဉ်ခန္ဓာက သူ့ထံ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပေါ်လာခြင်းနှင့် သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်ရှိ သံရိုက်ရာတို့ကို သူ့အား ထိစေခြင်းကလွဲ၍၊ မည်သူကမျှ သူ၏သံသယများကို ဖြေရှင်းပေးကာ ၎င်းတို့ကို သူ့အား လက်လွှတ်စေနိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ကြချေ။ ထို့ကြောင့် သခင်ယေရှုက သူ၏နံရိုးကို သောမအား ထိခွင့်ပေးပြီး သူ့ကို သံရိုက်ရာတို့၏ တည်ရှိခြင်းက အမှန်တကယ် ခံစားစေခဲ့သောအချိန်ကစ၍ သောမ၏ သံသယတို့သည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး သခင်ယေရှု ရှင်ပြန်ထမြောက်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်ကို သူ အမှန်တကယ် သိခဲ့ကာ၊ သခင်ယေရှုသည် စစ်မှန်သော ခရစ်တော်နှင့် လူ့ဇာတိခံ ဘုရားသခင်ဖြစ်သည်ကို အသိအမှတ်ပြုကာ ယုံကြည်ခဲ့သည်။ ဤအချိန်တွင် သောမသည် သံသယမရှိတော့သော်လည်း၊ သူသည် ခရစ်တော်နှင့်တွေ့ဆုံရန် အခွင့်အရေးကို ထာဝရ ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး ဖြစ်သည်။ သူနှင့် အတူရှိရန်၊ သူ့နောက်ကိုလိုက်ရန်၊ သူ့ကိုသိရန် အခွင့်အရေးကို ထာဝရ ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီးဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်က သူ့ကို စုံလင်စေမည့် အခွင့်အရေးကို သူဆုံးရှုံးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သခင်ယေရှု၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များသည် သံသယများနှင့် ပြည့်နေသော သူတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်သည့် ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် အဆုံးသတ်တစ်ခုကို ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ သံသယရှိသူတို့ကို ပြောပြရန်၊ ကောင်းကင်ဘုံ၌ရှိသည့် ဘုရားသခင်ကိုသာ ယုံကြည်ပြီး ခရစ်တော်ကို မယုံကြည်သောသူတို့ကို ပြောပြရန် သူသည် သူ၏ တကယ့် နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် လုပ်ဆောင်ချက်တို့ကို အသုံးပြုခဲ့သည်- ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုကို မချီးကျူးခဲ့သကဲ့သို့၊ သူ့ကို သံသယ ထားနေရင်း သူ့နောက် လိုက်ခြင်းအတွက်လည်း ၎င်းတို့ကို မချီးကျူးခဲ့ပေ။ ဘုရားသခင်နှင့် ခရစ်တော်ကို ၎င်းတို့ အပြည့်အဝ ယုံကြည်နိုင်သော နေ့သည် ဘုရားသခင်က သူ၏ ကြီးမြတ်သောအမှုတော်ကို ပြည့်စုံစေသောနေ့သာ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ဟုတ်ပေ၏၊ ထိုနေ့သည် ၎င်းတို့၏ သံသယအပေါ် အဆုံးအဖြတ် ပြုလုပ်သော နေ့လည်း ဖြစ်ခဲ့ပေသည်။ ခရစ်တော်အပေါ်မှာထားသော ၎င်းတို့၏ သဘောထားသည် ၎င်းတို့၏ ကံကြမ္မာကို သတ်မှတ်ပြီး ၎င်းတို့၏ ခေါင်းမာသော သံသယများက ၎င်းတို့ယုံကြည်ခြင်းသည် အကျိုးမဖြစ်ထွန်းသည်ကို ဆိုလိုခဲ့ကာ၊ ၎င်းတို့၏ မာကျောခြင်းက ၎င်းတို့မျှော်လင့်ချက်များ အချည်းနှီး ဖြစ်သည်ကို ဆိုလိုခဲ့ပေသည်။ ကောင်းကင်ဘုံ၌ရှိသည့် ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့၏ယုံကြည်ခြင်းက အတွေးမှားတို့ကို မှီကာ ရှင်သန်ကြီးထွားသကဲ့သို့၊ ခရစ်တော်အပေါ် ၎င်းတို့၏ သံသယသည် အမှန်တကယ် ဘုရားသခင်အပေါ် သူတို့၏ စစ်မှန်သော သဘောထား ဖြစ်သောကြောင့်၊ ၎င်းတို့သည် သခင်ယေရှု၏ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်က သံရိုက်ရာတို့ကို ထိတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း၊ ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် အချည်းနှီး ဖြစ်ဆဲဖြစ်ကာ ၎င်းတို့၏ ရလဒ်တို့ကို ခြင်းကြားဖြင့် ရေသယ်ခြင်းအဖြစ်သာ ဖော်ပြနိုင်ပေသည်- အားလုံးအချည်းနှီး ဖြစ်သည်။ သခင်ယေရှုက သောမကို ပြောခဲ့သောအရာသည် လူတိုင်းကိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သူပြောပြသည့် နည်းလမ်း ဖြစ်သည်။ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခဲ့သော သခင်ယေရှုသည် လူသားမျိုးနွယ်အလယ် အမှုတော်ကို ဆောင်ရွက်ရင်း သုံးဆယ့်သုံးနှစ်ခွဲ ကုန်ဆုံးခဲ့သော သခင်ယေရှုဖြစ်သည်။ သူသည် ကားတိုင်တွင် သံမှိုရိုက်နှက်ခံခဲ့ရပြီး သေမင်းအရိပ်လွှမ်းမိုးသော ချိုင့်ဝှမ်းကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း၊ သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းကို သူ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း၊ သူသည် မည်သည့် သွင်ပြင်လက္ခဏာတွင်မျှ ပြောင်းလဲမှု မကြုံခဲ့ရပေ။ ယခု သူသည် သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာ၌ သံရိုက်ရာတို့ရှိသော်လည်း၊ သူသည် သေခြင်းမှရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီး အုတ်ဂူထဲမှ ထွက်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သော်လည်း၊ သူ၏စိတ်သဘောထား၊ လူသားမျိုးနွယ်နှင့် ဆိုင်သည့် သူ၏သိနားလည်မှုနှင့် လူသားမျိုးနွယ် အပေါ် သူ၏ ရည်ရွယ်ချက်တို့သည် အနည်းငယ်မျှ မပြောင်းလဲခဲ့လေပြီ။ ထို့အပြင် သူသည် လက်ဝါးကပ်တိုင်မှ ဆင်းခဲ့ပြီးဖြစ်သည်၊ အပြစ်တရားကို အောင်နိုင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်၊ အခက်အခဲတို့ကို အောင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဖြစ်ကာ၊ သေခြင်းကို အောင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်ကိုလည်း လူတို့ကို ပြောပြနေခဲ့သည်။ သံရိုက်ရာတို့က စာတန်အပေါ် သူ၏ အောင်နိုင်မှု သက်သေအထောက်အထား၊ လူသားမျိုးနွယ် တစ်ရပ်လုံးကို အောင်မြင်စွာ ရွေးနုတ်ရန် အပြစ်ဖြေရာယဇ် ဖြစ်ခြင်း၏ သက်သေအထောက်အထား ဖြစ်သည်။ သူသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ အပြစ်ကို ယူဆောင်နှင့်ပြီး ဖြစ်ကာ သူ၏ ရွေးနုတ်ခြင်းအမှုတော်ကို ပြည့်စုံစေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်ကို လူတို့အား ပြောပြနေခဲ့သည်။ သူ၏ တပည့်တော်တို့ကို တွေ့ရန် သူပြန်လာခဲ့ချိန်တွင်၊ သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းအားဖြင့် ဤသတင်းစကားကို ၎င်းတို့အား ပြောပြခဲ့သည်- “ငါသည် အသက်ရှင်ဆဲ၊ တည်ရှိဆဲဖြစ်သည်။ ယနေ့ သင်တို့သည် ငါ့ကို မြင်နိုင်ပြီး ထိတွေ့နိုင်ရန်အလို့ငှာ သင်တို့ရှေ့တွင် ငါအမှန်တကယ် ရပ်နေသည်။ ငါသည် သင်တို့နှင့်အတူ အမြဲရှိလိမ့်မည်။” သခင်ယေရှုသည် အနာဂတ် လူတို့အတွက် သတိပေးချက်အနေနှင့်လည်း သောမ၏ ကိစ္စရပ်ကို အသုံးပြုချင်ခဲ့သည်။ သင်သည် သခင်ယေရှုကို ယုံကြည်ခြင်း၌ သူ့ကို သင် မမြင်နိုင်သကဲ့သို့ မထိတွေ့နိုင်သော်လည်း၊ သင်၏ စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်းကြောင့် သင်သည် ကောင်းချီးမင်္ဂလာ ခံစားရသကဲ့သို့၊ သင်သည် သင်၏ စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်းကြောင့် သခင်ယေရှုကို မြင်နိုင်ကာ၊ ဤလူစားမျိုးသည် ကောင်းချီးခံစားရပေသည်။

သမ္မာကျမ်းစာတွင် မှတ်တမ်းတင်ထားသည့် သခင်ယေရှုက သောမထံ ပေါ်လာသောအချိန်၌ ပြောခဲ့သည့် ဤနှုတ်ကပတ်တော်များသည် ကျေးဇူးတော်ခေတ်၌ရှိသော လူအားလုံးအတွက် ကြီးမားသော အထောက်အကူဖြစ်သည်။ သောမထံ သူ၏ ပေါ်လာခြင်းနှင့် သောမကို ပြောဆိုခဲ့သော နှုတ်ကပတ်တော်များသည် နောင်လာသည့် မျိုးဆက်တို့အပေါ် ကြီးမားသော သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ထာဝရတည်တံ့သည့် အဓိပ္ပာယ် ကိုင်စွဲထားလေသည်။ သောမသည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်ကို သံသယဝင်သော လူအမျိုးအစားကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်းတို့သည် သံသယဝင်တတ်သော သဘာဝရှိကြသည်၊ အန္တရာယ်ပေးတတ်သော နှလုံးသားများ ရှိသည်၊ ဖောက်ပြန်တတ်ပြီး၊ ဘုရားသခင် ပြီးမြောက်စေနိုင်သော အရာတို့ကို မယုံကြည်ကြပေ။ ဘုရားသခင်၏ အရာခပ်သိမ်း တတ်စွမ်းနိုင်ခြင်းနှင့် သူ၏ အချုပ်အခြာအာဏာကို ၎င်းတို့ မယုံကြည်ကြသကဲ့သို့၊ လူ့ဇာတိခံ ဘုရားသခင်ကိုလည်း မယုံကြည်ကြပေ။ သို့သော်လည်း သခင်ယေရှု၏ သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းက ၎င်းတို့ရှိသည့် ဤလက္ခဏာများကို လုံးလုံး ဆန့်ကျင်ပြီး ယင်းက ၎င်းတို့အား မိမိတို့ကိုယ်တိုင်၏ သံသယတို့ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိရန်၊ ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်၏ သံသယတို့ကို သတိပြုမိရန်နှင့် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်၏ ဖောက်ပြန်မှုကို အသိအမှတ်ပြုရန်ကိုလည်း ထောက်ပံ့ပေးသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် သခင်ယေရှု၏ တည်ရှိခြင်းနှင့် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းတို့ကို အမှန်တကယ် ယုံကြည် လာစေလေသည်။ သာ၍များသော လူတို့သည် သောမကဲ့သို့ သံသယရှိသူများ မဖြစ်ဖို့ရန်နှင့် ၎င်းတို့အနေဖြင့် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် သံသယဖြင့် ပြည့်စေပါက၊ အမှောင်ထဲသို့ နှစ်မြှုပ်သွားကြမည်ဖြစ်သည်ကို မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် သတိပေးနိုင်ကြဖို့အလို့ငှာ၊ သောမထံ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာသည် နောင်မျိုးဆက်တို့အတွက် သတိပေးချက်နှင့် သတိထားစရာ တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သင်သည် ဘုရားသခင်နောက်ကို လိုက်သော်လည်း၊ သောမကဲ့သို့ သခင်၏ နံရိုးကို အမြဲ ထိတွေ့လိုပြီး ဘုရားသခင် ရှိမရှိ အတည်ပြုရန်၊ စစ်ဆေးရန်၊ သုံးသပ်ရန် သူ၏ သံရိုက်ရာတို့ကို အမြဲ စမ်းကြည့်ချင်နေပါက၊ ဘုရားသခင်က သင့်ကို စွန့်ပစ်ပါလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် သခင်ယေရှုသည် လူတို့ကို သောမကဲ့သို့မဖြစ်ရန် တောင်းဆိုပေသည်၊ သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်မျက်လုံးနှင့် မြင်နိုင်သောအရာကိုသာ ယုံကြည်ခြင်း မဟုတ်ဘဲ၊ ဖြူစင် ရိုးသားသော လူများ ဖြစ်ရန်၊ ဘုရားသခင်အပေါ် သံသယများ မသိုထားဘဲ သူ့ကို ယုံကြည်ပြီး သူ့နောက်ကိုသာ လိုက်စေလိုသည်။ ဤကဲ့သို့သော လူများသည် ကောင်းကြီး ခံစားရပေ၏။ ဤသည်မှာ လူတို့အပေါ် သခင်ယေရှု ပြုသည့် အလွန်သေးငယ်သော သတ်မှတ်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး သူ၏ နောက်လိုက်များအတွက် သတိပေးချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။

အထက်တွင်ဖော်ပြသည်မှာ သံသယတို့နှင့် ပြည့်နေသော သူတို့အပေါ် သခင်ယေရှု၏ သဘောထားဖြစ်သည်။ သို့ဆိုလျှင် သခင်ယေရှုသည် သူ့ကို ရိုးရိုးသားသားယုံကြည်ပြီး သူ့နောက်လိုက်သော သူတို့ကို မည်သည့်အရာ ပြောကာ ၎င်းတို့အတွက် လုပ်ဆောင်ခဲ့သနည်း။ ဤသည်မှာ သခင်ယေရှုနှင့် ပေတရုတို့ကြားက စကားအချီအချ ပြောဆိုခြင်းမှတစ်ဆင့် နောက်ထပ် ငါတို့ကြည့်ကြမည့်အရာ ဖြစ်သည်။

ဤစကားပြောဆိုခြင်း၌ သခင်ယေရှုက ပေတရုကို အမှုအရာတစ်ခု ထပ်ခါထပ်ခါ မေးခဲ့သည်- “ယောန၏သားရှိမုန်၊ သင်သည် ငါ့ကိုချစ်သလော။” ဤသည်မှာ သခင်ယေရှုက သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက်တွင်၊ ပေတရုကဲ့သို့သော လူများ၊ ခရစ်တော်ကို အမှန်တကယ် ယုံကြည်ပြီး သခင်ကို ချစ်ရန် ကြိုးပမ်းသောလူများထံမှ သခင်ယေရှုလိုအပ်သော ပိုမို မြင့်မားသည့် စံနှုန်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤမေးခွန်းသည် စူးစမ်းရှာဖွေခြင်းနှင့် စစ်ကြောမေးမြန်းခြင်း ပုံစံမျိုး ဖြစ်သော်လည်း၊ ထို့ထက်ပို၍ ယင်းသည် ပေတရု ကဲ့သို့သော လူတို့၏ လိုအပ်ချက်နှင့် မျှော်မှန်းချက်တို့ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်သုံးသပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်ကြည့်ရှု စစ်ဆေးရန်အလို့ငှာ ဤမေးခွန်းမေးခြင်း နည်းလမ်းကို သခင်ယေရှု အသုံးပြုခဲ့သည်- လူတို့အတွက် သခင်ယေရှု၏ သတ်မှတ်ချက်များမှာ အဘယ်နည်း။ သခင့်ကို ငါချစ်သလော။ ငါသည် ဘုရားသခင်ကို ချစ်သော လူတစ်ယောက်လော။ သခင့်ကို ငါ မည်ကဲ့သို့ ချစ်သင့်သနည်း။ သခင်ယေရှုက ပေတရုကို ဤမေးခွန်းကိုသာ မေးခဲ့သော်လည်း၊ အမှန်မှာ သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ဤမေးခွန်းများကို ပေတရုအားမေးခြင်းဖြင့်၊ ဘုရားသခင်ကို ချစ်ရန် ကြိုးစားသော နောက်ထပ်လူတို့ကို ဤကဲ့သို့ အလားတူမေးခွန်းမျိုးကို မေးရန် ဤအခွင့်အရေးကို သူအသုံးပြုလိုခဲ့‌ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယင်းမှာ ပေတရုသည် ဤကဲ့သို့သော လူတို့၏ ကိုယ်စားပြုအဖြစ် ပြုမူရန်၊ သခင်ယေရှုကိုယ်တော်တိုင်၏ နှုတ်မှ ဤမေးခွန်းမေးခြင်းကို လက်ခံရရှိရန် ကောင်းချီးခံရသောကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်။

သခင်ယေရှု သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက်မှာ သောမကို ပြောခဲ့သော “သင်၏လက်ကိုဆန့်၍ ငါ့နံဖေးကို စမ်းသပ်လော့။ ယုံမှားခြင်းမရှိနှင့်။ ယုံလော့။” ဟူသည့် စကားများနှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် ပေတရုကို “ယောန၏သားရှိမုန်၊ သင်သည် ငါ့ကိုချစ်သလော။”ဟု သုံးကြိမ်မေးခွန်း ထုတ်ခြင်းသည် သခင်ယေရှု၏ သဘောထား၏ တင်းမာမှု၊ သူ၏မေးခွန်းထုတ်နေသည့် အတောအတွင်းတွင် သူခံစားခဲ့ရသော အရေးတကြီးဖြစ်မှုကို လူတို့အား ပိုပြီး ခံစားရစေသည်။ သံသယရှိသူ သောမအတွက်မူ၊ သူ၏ လိမ်လည်လှည့်ဖြားတတ်သော သဘောသဘာဝဖြင့်၊ ယေရှုက ၎င်း၏လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပြီး သူ၏ သံရိုက်ရာတို့ကို ထိခွင့်ပြုခဲ့သည်၊ ယင်းက သခင်ယေရှုသည် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခဲ့သော လူသားဖြစ်သည်ကို သူ့အား ယုံကြည်စေခဲ့ပြီး သခင်ယေရှု၏ ပင်ကိုလက္ခဏာကို ခရစ်တော် အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုစေခဲ့သည်။ သခင်ယေရှုသည် သောမကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြစ်တင်ပြောဆိုခြင်းမပြုသကဲ့သို့၊ သူနှင့်သက်ဆိုင်သည့် ရှင်းလင်းသော အကဲဖြတ်မှုတစ်ခုခုကို နှုတ်ဖြင့် မဖော်ပြခဲ့သော်လည်း၊ သခင်ယေရှုသည် သူ့ကို နားလည်သည်ဆိုသည်ကို လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်မှုတို့မှတစ်ဆင့် သောမအား သိစေခဲ့စဉ်တွင်၊ ထိုသို့သော လူစားမျိုးအပေါ် သူ၏ သဘောထားနှင့် သန္နိဋ္ဌာန်ကိုလည်း ပြသနေခဲ့သည်။ သောမကဲ့သို့သော လူစားမျိုးများသည် စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်း တစ်စက်မျှမရှိသောကြောင့်၊ ထိုသို့သော လူစားမျိုးအပေါ် သခင်ယေရှု၏ သတ်မှတ်ချက်များနှင့် မျှော်မှန်းချက်တို့သည် သူပြောသောအရာတို့မှတစ်ဆင့် မမြင်နိုင်ပေ။ ၎င်းတို့အတွက် သခင်ယေရှု၏ သတ်မှတ်ချက်များသည် အလွန်အလှမ်းဝေးရုံသာ ရှိသော်လည်း၊ ပေတရုကဲ့သို့သော လူတို့အပေါ် သူ ထုတ်ဖော်ပြသော သဘောထားသည် လုံးဝ မတူပေ။ ပေတရုကို သူ့လက်ကို ဆန့်ပြီး သူ၏ သံရိုက်ရာတို့ကိုစမ်းရန် သူသည် မတောင်းဆိုခဲ့သကဲ့သို့၊ ပေတရုကို “ယုံမှားခြင်းမရှိနှင့်။ ယုံလော့။” ဟုလည်း မပြောခဲ့ပေ။ ထိုအစား သူသည် ပေတရုကို တူညီသည့် မေးခွန်းတစ်ခုကို ထပ်ခါထပ်ခါမေးခဲ့သည်။ မေးခွန်းသည် စဉ်းစားမိအောင်စေ့ဆော်ပေးသကဲ့သို့ အဓိပ္ပာယ် ရှိသည်၊ ခရစ်တော်၏ နောက်လိုက်တိုင်းကို နောင်တရကာ မကြောက်ရွံ့ဘဲမနေနိုင် ဖြစ်စေသော်လည်း၊ သခင်ယေရှု၏ စိုးရိမ်ပူပန်ပြီး၊ ဝမ်းနည်းသော စိတ်ခံစားမှုကိုလည်း ခံစား သိရှိစေရမည့် မေးခွန်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကြီးမားသော နာကျင်မှုနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခ၌ ရှိချိန်တွင်၊ ၎င်းတို့သည် သခင်ယေရှုခရစ်တော်၏ အလေးထားမှုနှင့် သူ၏ စောင့်ရှောက်မှုကို ပိုပြီး နားလည်နိုင်ကြသည်။ ဖြူစင်ပြီး ရိုးသားသောလူတို့နှင့်သက်ဆိုင်သည့် သူ၏ စိတ်ထက်သန်သော သွန်သင်မှုနှင့် တင်းကျပ်သော သတ်မှတ်ချက်တို့ကို ၎င်းတို့ သဘောပေါက်ကြသည်။ သခင်ယေရှု၏ မေးခွန်းသည် လူတို့အား ဤရိုးရှင်းသော နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ ထုတ်ဖော်ပြထားသည့် လူတို့အပေါ် သခင်၏ မျှော်မှန်းချက်တို့သည် သူ့ကို ယုံကြည်ရုံမျှယုံကြည်ဖို့နှင့် သူ့နောက်လိုက်ရုံမျှမဟုတ်ဘဲ၊ ချစ်ခြင်းရှိခြင်း၊ သင်၏ သခင်နှင့် သင်၏ ဘုရားသခင်ကို ချစ်ခြင်းအား စွမ်းဆောင်ရရှိရန်ဖြစ်သည်ကို ခံစားရစေသည်။ ဤကဲ့သို့အချစ်မျိုးသည် ဂရုစိုက်ခြင်းနှင့် နာခံခြင်းဖြစ်သည်။ ယင်းမှာ လူသားတို့က ဘုရားသခင်အတွက် အသက်ရှင်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်အတွက် အသေခံခြင်း၊ အရာရာတိုင်းကို ဘုရားသခင်ထံ ဆက်ကပ်မြှုပ်နှံခြင်း၊ ဘုရားသခင်အတွက် အရာရာတိုင်းကို အသုံးတော်ခံပြီး ပေးအပ်ခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ ဤကဲ့သို့ချစ်ခြင်းမျိုးသည် ဘုရားသခင်ကို သက်သေခံခြင်းအား မွေ့လျော်ခံစားကာ အနားယူခွင့်ပေးရင်း၊ နှစ်သိမ့်မှု ပေးခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ယင်းသည် ဘုရားသခင်ထံ လူသားမျိုးနွယ်၏ ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်း၊ လူ၏ တာဝန်၊ ဝတ္တရားနှင့် လုပ်ဆောင်ရမည့်တာဝန်တို့ဖြစ်ပြီး လူတို့အနေဖြင့် ၎င်းတို့ဘဝတစ်ခုလုံး၌ လိုက်လျှောက်ရမည့် လမ်းခရီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤမေးခွန်းသုံးခုသည် သခင်ယေရှုက ပေတရုနှင့် စုံလင်စေခြင်းခံရမည့် လူအားလုံးအပေါ် ပြုလုပ်သော သတ်မှတ်ချက်နှင့် တိုက်တွန်းချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ပေတရုအား အသက်တာ၌ သူ၏လမ်းကြောင်းကို အဆုံးထိ လိုက်လျှောက်ရန် ဦးဆောင်ပြီး လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်မှာ ဤမေးခွန်းသုံးခုဖြစ်ပြီး၊ ပေတရုအား သူ၏ စုံလင်စေခြင်း လမ်းကြောင်းပေါ် စတင်ရန် ဦးဆောင်ခဲ့သည်မှာ၊ သခင့်အတွက် သူ၏ ချစ်ခြင်းကြောင့် သခင့်၏ နှလုံးသားကို ဂရုစိုက်ရန်၊ သခင့်ကို နာခံရန်၊ သခင့်ကို နှစ်သိမ့်မှု ပေးရန်နှင့် ဤချစ်ခြင်းကြောင့် သူ၏ အသက်တာတစ်ခုလုံးနှင့် ဖြစ်တည်မှု တစ်ခုလုံးကို ပေးအပ်ရန် သူ့ကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်မှာ သခင်ယေရှု၏ ခွဲခွာခြင်း၌ မေးခဲ့သည့် ဤမေးခွန်းများ ဖြစ်သည်။

ကျေးဇူးတော်ခေတ်ကာလအတွင်းတွင် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်သည် အဓိကအားဖြင့် လူအမျိုးအစား နှစ်မျိုးအတွက် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ပထမမှာ သူ့ကိုယုံကြည်ပြီး သူ့နောက်လိုက်သောသူ၊ သူ၏ ပညတ်ချက်တို့ကို စောင့်ထိန်းနိုင်သူ၊ လက်ဝါးကားတိုင်ကို ထမ်းနိုင်ပြီး ကျေးဇူးတော်ခေတ်၏ လမ်းခရီးကို ထိန်းသိမ်းနိုင်သည့် လူစားမျိုး ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤလူစားမျိုးသည် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးကို ရရှိမည်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ခံစားရမည်ဖြစ်သည်။ ဒုတိယလူအမျိုးအစားမှာ စုံလင်စေခြင်း ခံရနိုင်သည့် လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ပေတရုကဲ့သို့သော လူစားမျိုး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သခင်ယေရှုသည် သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးသောအခါတွင်၊ သူသည် အဓိပ္ပာယ် အရှိဆုံးဖြစ်သည့် ဤအရာနှစ်ခုကို ပထမဦးစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ တစ်ခုကို သောမနှင့်ပတ်သက်၍ လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး၊ နောက်တစ်ခုကို ပေတရုနှင့်ပတ်သက်၍ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ ဤအရာနှစ်ခုသည် မည်သည့်အရာကို ကိုယ်စားပြုသနည်း။ လူသားမျိုးနွယ်ကို ကယ်တင်ရန်ဖြစ်သော ဘုရားသခင်၏ စစ်မှန်သော ရည်ရွယ်ချက်များကို ကိုယ်စားပြုသလော။ လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် ဘုရားသခင်၏ ရိုးသားစစ်မှန်မှုကို ကိုယ်စားပြုသလော။ သောမနှင့် ပတ်သက်၍ သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သော အမှုတော်သည် လူတို့ကို သံသယ ထားသူများ မဖြစ်ဘဲ၊ တကယ်ကို ယုံကြည်ရန် သတိပေးဖို့ ဖြစ်သည်။ ပေတရုနှင့် ပတ်သက်၍ သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သော အမှုတော်မှာ ပေတရုကဲ့သို့သော လူတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို အားကောင်းစေရန်နှင့် ဤကဲ့သို့သော လူစားမျိုးနှင့် ဆိုင်သည့် သူ၏ သတ်မှတ်ချက်များကို ရှင်းလင်းသွားစေရန်၊ မည်သည့် ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်ကို ၎င်းတို့ လိုက်စားသင့်သည်ကို ပြသရန် ဖြစ်သည်။

သခင်ယေရှု သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက်တွင်၊ သူသည် လိုအပ်သည်ဟု သူထင်သော လူတို့ထံ ကိုယ်ထင်ပြခဲ့သည်၊ ၎င်းတို့နှင့်စကားပြောခဲ့ပြီး လူတို့နှင့် ဆိုင်သည့် သူ၏ ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် မျှော်မှန်းချက်များကို ထားခဲ့ရင်း၊ ၎င်းတို့နှင့်ဆိုင်သည့် သတ်မှတ်ချက်တို့ကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ လူ့ဇာတိခံ ဘုရားသခင်အနေဖြင့်၊ လူသားမျိုးနွယ်အတွက် သူ၏ ပူပန်မှုနှင့် လူတို့နှင့်ဆိုင်သော သူ၏ သတ်မှတ်ချက်တို့ မည်သည့်အခါတွင်မျှ မပြောင်းလဲပေ။ ဤအရာများသည် သူ လူ့ဇာတိခံ၌ ရှိချိန်နှင့် လက်ဝါးကားတိုင်၌ သံမှိုရိုက်ခံရပြီး သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက် ဝိညာဉ်ခန္ဓာဖြင့် သူ ရှိခဲ့ချိန်တွင် အလားတူ ရှိမြဲရှိနေခဲ့သည်။ သူသည် လက်ဝါးကားတိုင်ပေါ် မရောက်မီတွင် ဤတပည့်တော်တို့အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ခဲ့ပြီး၊ လူတစ်ဦးချင်းစီတိုင်း၏ အခြေအနေနှင့်ပတ်သက်၍ သူ၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် ရှင်းလင်းနေသကဲ့သို့၊ လူတိုင်း၏ ချို့တဲ့ခြင်းတို့ကို သူနားလည်ခဲ့သည်၊ ဟုတ်ပေ၏၊ သူသေဆုံးကာ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီး ဝိညာဉ်ခန္ဓာဖြစ်လာပြီးနောက်တွင် လူတိုင်းနှင့်ဆိုင်သည့် သူ၏ သိနားလည်မှုသည် လူ့ဇာတိမှာ ရှိခဲ့ချိန်တုန်းကကဲ့သို့ တူညီပေသည်။ လူတို့က ခရစ်တော်အဖြစ် သူ၏ ပင်ကိုလက္ခဏာကို လုံးဝ သေချာခြင်းမရှိကြသည်ကို သူသိခဲ့သည်၊ သို့သော်လည်း လူ့ဇာတိမှာရှိသည့် သူ၏ အချိန်ကာလအတောအတွင်းတွင်၊ သူသည် လူတို့အပေါ် တင်းကျပ်သည့် တောင်းဆိုမှုတို့ မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ သို့သော် သူ ရှင်ပြန်ထမြောက် ခဲ့ပြီးသည့်နောက်တွင်၊ ၎င်းတို့ရှေ့ သူ ပေါ်ထွန်းခဲ့ပြီး၊ သခင်ယေရှုသည် ဘုရားသခင်ထံမှလာခဲ့ကြောင်းနှင့် သူသည် လူ့ဇာတိခံ ဘုရားသခင်ဖြစ်ကြောင်းကို ၎င်းတို့အား လုံးဝ သေချာစေခဲ့သကဲ့သို့၊ သူသည် သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အမှန်တရားကို လူသားမျိုးနွယ်၏ ရာသက်ပန် လိုက်စားမှုအတွက် အကြီးမားဆုံးသော ရူပါရုံနှင့် လှုံ့ဆော်မှုအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ သူ၏ သေခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းက သူ့နောက်လိုက်သော သူအားလုံးကို အားကောင်းစေခဲ့ရုံမက၊ လူသားမျိုးနွယ် အလယ် ကျေးဇူးတော်ခေတ်နှင့်ဆိုင်သည့် သူ၏ အမှုတော်ကိုလည်း လုံးလုံးလျားလျား အကောင်အထည် ဖော်ခဲ့ကာ၊ ထိုသို့ဖြင့် ကျေးဇူးတော်ခေတ်ထဲက သခင်ယေရှု၏ ကယ်တင်ခြင်း၏ ဧဝံဂေလိတရားသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ နေရာအနှံ့ကို တဖြည်းဖြည်း ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ သူ၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနောက် သခင်ယေရှု၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းသည် အရေးပါမှုတစ်ခုတစ်လေရှိသည်ဟု သင် ဆိုမည်လော။ သင်သည် ထိုအချိန်တွင် သောမ သို့မဟုတ် ပေတရုဖြစ်ခဲ့ပြီး သင့်ဘဝ၌ အဓိပ္ပာယ်အလွန်ရှိသော ဤအရာတစ်ခုကို သင်ကြုံခဲ့ရပါက၊ သင့်အပေါ်၌ မည်သည့်သက်ရောက်မှုမျိုး ရှိမည်နည်း။ ဤအရာကို ဘုရားသခင်၌ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်း အသက်တာနှင့်ဆိုင်သည့် အကောင်းဆုံးနှင့် အကြီးမြတ်ဆုံး ရူပါရုံဟု သင်မြင်မည်လော။ သင်သည် ဘုရားသခင် နောက်လိုက်သည်နှင့်အမျှ၊ သူ့ကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် ကြိုးပမ်းပြီး သင်၏ အသက်တာတစ်ခုလုံးဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ချစ်ဖို့ ကြိုးစားသည်နှင့်အမျှ၊ ဤအရာကို သင့်အား တွန်းအားပေးသော အင်အားတစ်ခုအဖြစ် မြင်မည်လော။ ဤအကြီးမြတ်ဆုံး ရူပါရုံကို ဖြန့်ဝေရန် တစ်သက်တာ အားထုတ်ကြိုးပမ်းမှုကို သင် အသုံးပြုသွားမည်လော။ သခင်ယေရှု၏ ကယ်တင်ခြင်းကို ဖြန့်ဝေခြင်းအား ဘုရားသခင်ထံမှ စေခိုင်းချက်တာဝန် တစ်ခုအဖြစ် သင် လက်ခံပြီးဖြစ်မည်လော။ သင်တို့သည် ဤအရာကို မကြုံတွေ့ဖူးသော်လည်း၊ သောမနှင့် ပေတရု၏ ဥပမာနှစ်ခုက ခေတ်ပေါ်လူတို့အတွက် ဘုရားသခင်နှင့် ဘုရားသခင်၏ အလိုနှင့်ဆိုင်သည့် ရှင်းလင်းသော သိနားလည်ခြင်းကို ရရှိရန် လုံလောက်နှင့်ပေသည်။ ယင်းမှာ ဘုရားသခင်သည် လူ့ဇာတိခံလာခဲ့ပြီးနောက်တွင်၊ လူသားမျိုးနွယ်အလယ် အသက်တာကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ တွေ့ကြုံခဲ့ပြီး လူ့ဘဝကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ တွေ့ကြုံခဲ့သည့်နောက်၊ ပြီးလျှင် လူသားမျိုးနွယ်၏ အကျင့်ပျက်ခြင်းနှင့် ထိုအချိန်က လူ့အသက်တာ၏ အခြေအနေကို သူမြင်ခဲ့သည့်နောက်တွင်၊ လူ့ဇာတိ၌ရှိသော ဘုရားသခင်သည် လူသားမျိုးနွယ် မည်မျှ ခိုကိုးရာမဲ့ကြောင်း၊ ဝမ်းနည်းဖွယ်ရာဖြစ်ပြီး၊ သနားစဖွယ်ကောင်းကြောင်းတို့ကို နက်ရှိုင်းစွာ သာ၍ ခံစားခဲ့ရသည်။ လူ့ဇာတိနှင့် အသက်ရှင်စဉ် သူ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည့် သူ၏ လူ့သဘာဝကြောင့်၊ လူ့ဇာတိဆန်သည့် သူ၏ ဗီဇများကြောင့်၊ လူသား၏ အခြေအနေအတွက် သူသည် သာ၍ မျှဝေခံစားခြင်းကို ရရှိခဲ့သည်။ ဤအရာက သူ၏နောက်လိုက်များအတွက် ပိုမိုကြီးမားသော ပူပန်မှုကို ခံစားဖို့ ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ဤအရာများသည် သင်တို့ နားမလည်နိုင်သောအရာများ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ သူ၏ နောက်လိုက်တစ်ဦးချင်းစီတိုင်းအတွက် ဘုရားသခင် ခံစားခဲ့ရသည့် ဤစိုးရိမ်မှုနှင့် စောင့်ရှောက်မှုတို့ကို “ပြင်းထန်သော ပူပန်မှု” ဆိုသော စကားများဖြင့် ငါ ဖော်ပြနိုင်သည်။ ဤဝေါဟာရသည် လူသား၏ ဘာသာစကားမှ လာခြင်းဖြစ်သော်လည်း၊ ယင်းသည် အလွန် လူသားဆန်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏ နောက်လိုက်များ အတွက် ဘုရားသခင်၏ ခံစားချက်များကို အမှန်တကယ် ဖော်ပြပြီး သရုပ်ဖော်ပေသည်။ လူသားများအတွက် ဘုရားသခင်၏ ပြင်းထန်သော ပူပန်မှုကိုမူ၊ သင်တို့၏ အတွေ့အကြုံများနှင့်ဆိုင်သည့် လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက်တွင် ဤအရာကို သင်တို့ တဖြည်းဖြည်း ခံစားရလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ယင်းကို မြည်းစမ်းလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤအရာကို သင်တို့ကိုယ်တိုင်၏ စိတ်သဘောထား၌ ပြောင်းလဲမှုကို လိုက်စားခြင်းအရ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားကို တဖြည်းဖြည်း နားလည်ခြင်းအားဖြင့်သာ စွမ်းဆောင် ရရှိနိုင်ပေသည်။ သခင်ယေရှုက ဤပေါ်ထွန်းခြင်းကို ပြုလုပ်ခဲ့ချိန်တွင်၊ လူ့သဘာဝထဲက သူ၏နောက်လိုက်များ အတွက် သူ၏ပြင်းထန်သော ပူပန်မှုကို ပေါ်ပေါက်လာစေပြီး၊ သူ၏ ဝိညာဉ်ခန္ဓာတစ်လျှောက် ဖြတ်သန်းစေခဲ့သည်၊ သို့မဟုတ် သူ၏ ဘုရားသဘောသဘာဝ တစ်လျှောက် ဖြတ်သန်းစေခဲ့သည်ဟု သင်တို့ဆိုနိုင်သည်။ သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းက လူတို့အား ဘုရားသခင်၏ ပူပန်မှုနှင့် စောင့်ရှောက်မှုတို့ကို နောက်တစ်ဖန် တွေ့ကြုံကာ ခံစားစေစဉ်တွင်၊ ဘုရားသခင်သည် ခေတ်တစ်ခုကို အစပျိုးသူ၊ ခေတ်တစ်ခုကို ဖွင့်သူနှင့် ခေတ်တစ်ခုကို အဆုံးသတ်သူလည်း ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို အားကောင်းစွာ သက်သေပြပေသည်။ သူ၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းမှတစ်ဆင့်၊ သူသည် လူအားလုံး၏ ယုံကြည်ခြင်းကို သာ၍ ခိုင်ခံ့စေခဲ့ပြီး၊ သူသည် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် ဖြစ်သည်ဆိုသည့်အချက်ကို ကမ္ဘာလောကထံ သက်သေပြ ခဲ့သည်။ ဤအရာက သူ၏နောက်လိုက်များအား ထာဝရ အတည်ပြုချက်ကို ပေးခဲ့ပြီး၊ သူ၏ပေါ်ထွန်းခြင်းမှတစ်ဆင့် ခေတ်သစ်၌ သူ့အမှုတော်၏ အဆင့်တစ်ခုကိုလည်း စတင်ခဲ့သည်။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၂)၊ ဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် (၃)