ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၀:၂၆-၂၉ ထို႔ေနာက္ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ တဖန္အထဲ၌ရွိၾက၍ ေသာမလည္းပါ၏။ တံခါးမ်ားကို ပိတ္ထားစဥ္အခါ၊ ေယရႈသည္ႂကြလာ၍ အလယ္မွာရပ္ေတာ္မူလ်က္၊ သင္တို႔၌ၿငိမ္သက္ျခင္း ရွိေစသတည္းဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေသာမအား၊ သင္၏လက္ညႇိဳးကိုဆန႔္၍ ငါ့လက္ကိုၾကည့္ေလာ့။ သင္၏လက္ကိုဆန႔္၍ ငါ့ နံေဖးကို စမ္းသပ္ေလာ့။ ယုံမွားျခင္းမရွိႏွင့္။ ယုံေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေသာမကလည္း၊ အကြၽန္ုပ္၏အရွင္၊ အကြၽန္ုပ္၏ ဘုရားသခင္ပါတကားဟု ျပန္၍ေလွ်ာက္၏။ ေယရႈကလည္း၊ သင္သည္ငါ့ကိုျမင္ေသာေၾကာင့္ ယုံျခင္းရွိ၏။ ငါ့ကိုမျမင္ဘဲ ယုံေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။

ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၁:၁၆-၁၇ တဖန္ေယရႈက၊ ေယာန၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္သေလာဟု ဒုတိယအႀကိမ္ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ဟုတ္ပါ၏သခင္။ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽန္ုပ္ခ်စ္သည္ကို ကိုယ္ေတာ္သိေတာ္မူ၏ဟုေလွ်ာက္ေသာ္၊ ငါ၏ သိုးတို႔ကို ထိန္းေလာ့ဟုမိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေယရႈကလည္း၊ ေယာန၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္သေလာဟု တတိယအႀကိမ္ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ သင္သည္ငါ့ကိုခ်စ္သေလာဟု သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ေမးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေပတ႐ုသည္စိတ္နာသျဖင့္၊ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကိုသိေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽန္ုပ္ခ်စ္သည္ကို ကိုယ္ေတာ္သိေတာ္မူ၏ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊ ေယရႈက၊ ငါ၏သိုးတို႔ကို ေကြၽးေမြးေလာ့။

ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားက ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားေသာအရာမွာ သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္ သခင္ေယရႈ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး သူ၏တပည့္ေတာ္မ်ားထံ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ အရာတခ်ိဳ႕ျဖစ္သည္။ ပထမဦးစြာ၊ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း မတိုင္မီႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ၾကားတြင္ သခင္ေယရႈ၌ ရွိႏိုင္မည့္ ကြာျခားခ်က္တစ္ခုတစ္ေလကို ၾကည့္ၾကစို႔။ သူသည္ ယခင္က သခင္ေယရႈ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ခဲ့သေလာ။ က်မ္းစာတြင္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္ သခင္ေယရႈကို ေဖာ္ျပသည့္ ေအာက္ပါ စာေၾကာင္း ပါရွိေလသည္- “တံခါးမ်ားကို ပိတ္ထားစဥ္အခါ၊ ေယရႈသည္ႂကြလာ၍ အလယ္မွာ ရပ္ေတာ္မူလ်က္၊ သင္တို႔၌ၿငိမ္သက္ျခင္း ရွိေစသတည္းဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။” ထိုအခ်ိန္တြင္ သခင္ေယရႈသည္ လူ႔ဇာတိ ခႏၶာတြင္ မေနထိုင္ေတာ့ဘဲ၊ သူသည္ ယခု ဝိညာဥ္ခႏၶာတစ္ခုတြင္ ရွိသည္မွာ အလြန္ရွင္းလင္းေပသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူ႔ဇာတိ၏ အကန႔္အသတ္မ်ားကို သူေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တံခါးက ပိတ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ လူတို႔အလယ္ကို လာႏိုင္ဆဲျဖစ္ကာ ၎တို႔ကို ျမင္ခြင့္ေပးႏိုင္ဆဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ သခင္ေယရႈႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းမတိုင္မီ လူ႔ဇာတိ၌ အသက္ရွင္ေသာ သခင္ေယရႈၾကား အႀကီးမားဆုံး ျခားနားခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔ ဝိညာဥ္ခႏၶာ၏ အသြင္အျပင္ႏွင့္ ယခင္က သခင္ေယရႈ၏ အသြင္အျပင္ၾကားတြင္ ျခားနားမႈမရွိေသာ္လည္း၊ သူသည္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဝိညာဥ္ခႏၶာျဖစ္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ သူ၏ယခင္က လူ႔ဇာတိႏွင့္ ယွဥ္ပါက၊ ဤဝိညာဥ္ခႏၶာသည္ လူတို႔အတြက္ ပို၍ ပေဟဠိဆန္ၿပီး ပို၍စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ထိုအခိုက္အတန႔္က သခင္ေယရႈသည္ လူတို႔အဖို႔ သူစိမ္း တစ္ဦးကဲ့သို႔ ခံစားရေစသည့္ သူတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယင္းက သခင္ေယရႈႏွင့္ လူတို႔ၾကား၌ ပို၍ ေဝးကြာမႈကို ဖန္တီးခဲ့ၿပီး ထိုအခိုက္အတန႔္ရွိ သခင္ေယရႈသည္ သာ၍ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လာခဲ့ၿပီဟု ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ လူတို႔ ခံစားခဲ့ရသည္။ လူတို႔၏ အပိုင္းမွ ဤသိျမင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ခံစားခ်က္တို႔သည္ မျမင္ႏိုင္၊ မထိေတြ႕ႏိုင္ေသာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းေခတ္တစ္ခုဆီသို႔ ၎တို႔ကို ႐ုတ္တရက္ ျပန္လည္ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း ေနာက္တြင္ ပထမဦးဆုံး သခင္ေယရႈ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာအရာမွာ အေယာက္တိုင္းအား သူ႔ကိုျမင္ရန္၊ သူတည္ရွိသည္ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳရန္ႏွင့္ သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အမွန္တရားကို အတည္ျပဳရန္ အခြင့္ေပးျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔အျပင္ ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္ လူ႔ဇာတိျဖင့္ သူအလုပ္ လုပ္ေနခဲ့အခ်ိန္၊ သူသည္ ၎တို႔ ျမင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ တို႔ထိႏိုင္ခဲ့သည့္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္က ရွိခဲ့သည့္ ပုံစံအတိုင္း လူတို႔ႏွင့္ သူ၏ဆက္ဆံေရးကို ျပန္လည္ရရွိေစခဲ့သည္။ ဤအရာ၏ တစ္ခုေသာ ရလဒ္မွာ သခင္ေယရႈသည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ သံႏွင့္႐ိုက္ခံရၿပီးေနာက္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္ကို လူတို႔ သံသယမရွိခဲ့ၾကသကဲ့သို႔၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ရန္ ျဖစ္သည့္ သခင္ေယရႈ၏ အမႈေတာ္ကိုလည္း ၎တို႔ သံသယမရွိခဲ့ၾကေပ။ ေနာက္ထပ္ ရလဒ္တစ္ခုမွာ သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္ လူတို႔ထံ သခင္ေယရႈ၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ လူတို႔ကို သူ႔အား ျမင္ခြင့္ေပးကာ ထိခြင့္ေပးျခင္းသည္ သခင္ေယရႈ “ေပ်ာက္ကြယ္သြား” ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ သူသည္ “စကားတစ္ခြန္းမွ် မခ်န္ခဲ့ေလၿပီ” ဟု ထင္ရေသာ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းအေပၚ လူတို႔သည္ ယခုခ်ိန္မွစ၍ ယခင္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္သို႔ ျပန္သြားေတာ့မည္မဟုတ္သည္ကို ေသခ်ာေစလ်က္၊ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ လုံၿခဳံေစခဲ့သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ သခင္ေယရႈ၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အမႈေတာ္ေနာက္ လိုက္ေလွ်ာက္ရင္း ဆက္လက္ ေရွ႕ဆက္မည္ ျဖစ္သည္ကို သူက ေသခ်ာေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ရွိ အမႈေတာ္ထဲက အဆင့္အသစ္ တစ္ခုကို တရားဝင္ ဖြင့္ဟခဲ့ၿပီး၊ ထိုအခိုက္အတန႔္မွစ၍ ပညတ္ေတာ္ ေအာက္၌ အသက္ရွင္ေနခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ပညတ္တရားမွ တရားဝင္ ေပၚထြက္ခဲ့ၿပီး ေခတ္သစ္တစ္ခု၊ အသစ္ေသာ စတင္ျခင္းတစ္ခုထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထံ သခင္ေယရႈေပၚထြန္းျခင္း၏ ရႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္ အဓိပၸာယ္မ်ား ျဖစ္သည္။

သခင္ေယရႈသည္ ဝိညာဥ္ခႏၶာတစ္ခုတြင္ ယခု ေနထိုင္သည့္အတြက္၊ လူတို႔သည္ သူ႔ကို မည္သို႔ ထိႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္သနည္း။ ဤေမးခြန္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထံ သခင္ေယရႈ ေပၚထြန္းျခင္း၏ အေရးပါမႈကို ေဆြးေႏြးထားေပသည္။ ငါတို႔ ခုတင္ ဖတ္ၿပီးေသာ က်မ္းစာ၏ က်မ္းပိုဒ္မ်ား၌ တစ္ခုတစ္ေလကို သင္တို႔ သတိျပဳမိပါသေလာ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္၊ ဝိညာဥ္ခႏၶာမ်ားကို ျမင္၍မရ သို႔မဟုတ္ ထိေတြ႕၍မရႏိုင္ေပ၊ ၿပီးလွ်င္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္ သခင္ေယရႈ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီးေသာအမႈေတာ္သည္ ျပည့္စုံႏွင့္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သေဘာတရားအရ၊ သူသည္ လူတို႔ႏွင့္ ဆုံေတြ႕ရန္ သူ၏ နဂိုမူလ ပုံသဏၭာန္ျဖင့္ လူတို႔ၾကားထဲ ျပန္လာရန္ လုံးဝ မလိုအပ္ခဲ့ေပ၊ သို႔ေသာ္ သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္းသည္ လူတို႔၏ ႏွလုံးသားထဲကို ပို၍ပင္ နက္ရႈိင္းစြာ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ေသာမကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔ထံ သခင္ေယရႈ၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာ ေပၚထြန္းျခင္းက သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္း၏ အေရးပါမႈကို ပို၍ ခိုင္မာေစေလသည္။ ေသာမထံ သူလာခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ သူသည္ သံသယဝင္သူ ေသာမကို သူ႔လက္အား ထိေစၿပီး သူ႔ကိုေျပာခဲ့သည္- “သင္၏လက္ကို ဆန႔္၍ ငါ့ နံေဖးကို စမ္းသပ္ေလာ့။ ယုံမွားျခင္းမရွိႏွင့္။ ယုံေလာ့။” ဤစကားလုံးမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သူရွင္ျပန္ထေျမာက္ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္သာ သခင္ေယရႈ ေျပာဆိုလိုခဲ့ၿပီး လုပ္ေဆာင္လိုခဲ့ေသာ အရာမ်ားမဟုတ္ေပ။ အမွန္တြင္ ထိုအရာမ်ားသည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္၌ သံမႈိမ႐ိုက္ခံရမီ သူလုပ္ေဆာင္လိုခဲ့ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ သူ ကားတိုင္၌ သံမႈိ႐ိုက္ျခင္း မခံခဲ့ရေသးမီတြင္၊ သခင္ေယရႈသည္ ေသာမကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔ကို သိနားလည္မႈရွိခဲ့ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားျမင္သာေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာမွ ငါတို႔ မည္သည့္အရာကို ျမင္ႏိုင္သနည္း။ သူသည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္ တူညီေသာ သခင္ေယရႈ ျဖစ္ခဲ့ဆဲျဖစ္သည္။ သူ၏ အႏွစ္သာရသည္ ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေပ။ ေသာမ၏ သံသယသည္ ထိုအခါမွသာ စတင္ခဲ့သည္မဟုတ္ဘဲ၊ သခင္ေယရႈေနာက္ကို သူလိုက္ေနခဲ့သည့္ တစ္ခ်ိန္လုံးတြင္ သူႏွင့္အတူ ရွိေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤေနရာတြင္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ၿပီး၊ သူ၏ နဂိုမူလ ပုံသဏၭာန္ျဖင့္၊ သူ၏ နဂိုမူလ စိတ္သေဘာထားျဖင့္၊ ၿပီးလွ်င္ လူ႔ဇာတိ၌ ရွိခဲ့သည့္ သူ၏ အခ်ိန္ကာလမွ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏ နားလည္ျခင္းျဖင့္ ဝိညာဥ္ကမာၻမွ ျပန္လာခဲ့သူ သခင္ေယရႈ ရွိေနခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ေသာမထံ ပထမဦးဆုံး သြားခဲ့ၿပီး၊ ေသာမကို သူ၏နံ႐ိုးအား ထိခြင့္ေပးခဲ့သည္၊ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္ သူ၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာကို ေသာမအား ျမင္ေစ႐ုံတင္မက၊ သူ၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာ တည္ရွိမႈကိုလည္း ထိေတြ႕ကာ ခံစားခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး သူ၏ သံသယမ်ားကို လုံးဝ လက္လြတ္ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈ လက္ဝါးကပ္တိုင္၌ သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္မခံရမီတြင္၊ ေသာမက သူသည္ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကို အၿမဲသံသယထားခဲ့ၿပီး သူ႔ကို ယုံၾကည္ႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္၌ သူ၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သူ႔မ်က္လုံးႏွင့္ သူျမင္ႏိုင္သည့္အရာအေပၚ၊ သူ၏ကိုယ္ပိုင္လက္ႏွင့္ ထိေတြ႕ႏိုင္သည့္အရာအေပၚမွာသာ အေျခခံ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈသည္ ဤလူစားမ်ိဳး၏ ယုံၾကည္မႈအေပၚ ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္မႈရွိခဲ့သည္။ ၎တို႔သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိသည့္ ဘုရားသခင္ကိုသာ ယုံၾကည္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေစလႊတ္ လိုက္ေသာသူ၊ သို႔မဟုတ္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ခရစ္ေတာ္ကို လုံးဝမယုံၾကည္ခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ သူ႔ကို လက္မခံခဲ့ၾကေပ။ ေသာမအတြက္ သခင္ေယရႈ၏ တည္ရွိမႈႏွင့္ သူသည္ အမွန္တကယ္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို သူအသိအမွတ္ျပဳကာ ယုံၾကည္ဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ သူသည္ ေသာမကို သူ၏လက္အား လွမ္းကာ သူ၏နံ႐ိုးကို ထိခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းမတိုင္မီႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္တြင္ ေသာမ၏ သံသယဝင္ျခင္းသည္ တစ္ခုတစ္ေလ ကြဲျပားမႈရွိသေလာ။ သူသည္ အၿမဲတမ္း သံသယဝင္ေနၿပီး သခင္ေယရႈ၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာက သူ႔ထံ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေပၚလာျခင္းႏွင့္ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာေပၚရွိ သံ႐ိုက္ရာတို႔ကို သူ႔အား ထိေစျခင္းကလြဲ၍၊ မည္သူကမွ် သူ၏သံသယမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးကာ ၎တို႔ကို သူ႔အား လက္လႊတ္ေစႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက သူ၏နံ႐ိုးကို ေသာမအား ထိခြင့္ေပးၿပီး သူ႔ကို သံ႐ိုက္ရာတို႔၏ တည္ရွိျခင္းက အမွန္တကယ္ ခံစားေစခဲ့ေသာအခ်ိန္ကစ၍ ေသာမ၏ သံသယတို႔သည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး သခင္ေယရႈ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ကို သူ အမွန္တကယ္ သိခဲ့ကာ၊ သခင္ေယရႈသည္ စစ္မွန္ေသာ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ကို အသိအမွတ္ျပဳကာ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ေသာမသည္ သံသယမရွိေတာ့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ အခြင့္အေရးကို ထာဝရ ဆုံးရႈံးခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ အတူရွိရန္၊ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္ရန္၊ သူ႔ကိုသိရန္ အခြင့္အေရးကို ထာဝရ ဆုံးရႈံးခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္က သူ႔ကို စုံလင္ေစမည့္ အခြင့္အေရးကို သူဆုံးရႈံးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈ၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သံသယမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ သူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ အဆုံးသတ္တစ္ခုကို ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္။ သံသယရွိသူတို႔ကို ေျပာျပရန္၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိသည့္ ဘုရားသခင္ကိုသာ ယုံၾကည္ၿပီး ခရစ္ေတာ္ကို မယုံၾကည္ေသာသူတို႔ကို ေျပာျပရန္ သူသည္ သူ၏ တကယ့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔ကို အသုံးျပဳခဲ့သည္- ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈကို မခ်ီးက်ဴးခဲ့သကဲ့သို႔၊ သူ႔ကို သံသယ ထားေနရင္း သူ႔ေနာက္ လိုက္ျခင္းအတြက္လည္း ၎တို႔ကို မခ်ီးက်ဴးခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ခရစ္ေတာ္ကို ၎တို႔ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ႏိုင္ေသာ ေန႔သည္ ဘုရားသခင္က သူ၏ ႀကီးျမတ္ေသာအမႈေတာ္ကို ျပည့္စုံေစေသာေန႔သာ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ ထိုေန႔သည္ ၎တို႔၏ သံသယအေပၚ အဆုံးအျဖတ္ ျပဳလုပ္ေသာ ေန႔လည္း ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ခရစ္ေတာ္အေပၚမွာထားေသာ ၎တို႔၏ သေဘာထားသည္ ၎တို႔၏ ကံၾကမၼာကို သတ္မွတ္ၿပီး ၎တို႔၏ ေခါင္းမာေသာ သံသယမ်ားက ၎တို႔ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းသည္ကို ဆိုလိုခဲ့ကာ၊ ၎တို႔၏ မာေက်ာျခင္းက ၎တို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သည္ကို ဆိုလိုခဲ့ေပသည္။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိသည့္ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ယုံၾကည္ျခင္းက အေတြးမွားတို႔ကို မွီကာ ရွင္သန္ႀကီးထြားသကဲ့သို႔၊ ခရစ္ေတာ္အေပၚ ၎တို႔၏ သံသယသည္ အမွန္တကယ္ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ စစ္မွန္ေသာ သေဘာထား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ သခင္ေယရႈ၏ ကိုယ္ခႏၶာေပၚက သံ႐ိုက္ရာတို႔ကို ထိေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း၊ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ဆဲျဖစ္ကာ ၎တို႔၏ ရလဒ္တို႔ကို ျခင္းၾကားျဖင့္ ေရသယ္ျခင္းအျဖစ္သာ ေဖာ္ျပႏိုင္ေပသည္- အားလုံးအခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သည္။ သခင္ေယရႈက ေသာမကို ေျပာခဲ့ေသာအရာသည္ လူတိုင္းကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သူေျပာျပသည့္ နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ေသာ သခင္ေယရႈသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္ အမႈေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ရင္း သုံးဆယ့္သုံးႏွစ္ခြဲ ကုန္ဆုံးခဲ့ေသာ သခင္ေယရႈျဖစ္သည္။ သူသည္ ကားတိုင္တြင္ သံမႈိ႐ိုက္ႏွက္ခံခဲ့ရၿပီး ေသမင္းအရိပ္လႊမ္းမိုးေသာ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း၊ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းကို သူ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း၊ သူသည္ မည္သည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာတြင္မွ် ေျပာင္းလဲမႈ မႀကဳံခဲ့ရေပ။ ယခု သူသည္ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာ၌ သံ႐ိုက္ရာတို႔ရွိေသာ္လည္း၊ သူသည္ ေသျခင္းမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး အုတ္ဂူထဲမွ ထြက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ သူ၏စိတ္သေဘာထား၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ ဆိုင္သည့္ သူ၏သိနားလည္မႈႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အေပၚ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔သည္ အနည္းငယ္မွ် မေျပာင္းလဲခဲ့ေလၿပီ။ ထို႔အျပင္ သူသည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွ ဆင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ အျပစ္တရားကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္၊ အခက္အခဲတို႔ကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ကာ၊ ေသျခင္းကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ကိုလည္း လူတို႔ကို ေျပာျပေနခဲ့သည္။ သံ႐ိုက္ရာတို႔က စာတန္အေပၚ သူ၏ ေအာင္ႏိုင္မႈ သက္ေသအေထာက္အထား၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးကို ေအာင္ျမင္စြာ ေ႐ြးႏုတ္ရန္ အျပစ္ေျဖရာယဇ္ ျဖစ္ျခင္း၏ သက္ေသအေထာက္အထား ျဖစ္သည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အျပစ္ကို ယူေဆာင္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ကာ သူ၏ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းအမႈေတာ္ကို ျပည့္စုံေစခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ကို လူတို႔အား ေျပာျပေနခဲ့သည္။ သူ၏ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ေတြ႕ရန္ သူျပန္လာခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္းအားျဖင့္ ဤသတင္းစကားကို ၎တို႔အား ေျပာျပခဲ့သည္- “ငါသည္ အသက္ရွင္ဆဲ၊ တည္ရွိဆဲျဖစ္သည္။ ယေန႔ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး ထိေတြ႕ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ သင္တို႔ေရွ႕တြင္ ငါအမွန္တကယ္ ရပ္ေနသည္။ ငါသည္ သင္တို႔ႏွင့္အတူ အၿမဲရွိလိမ့္မည္။” သခင္ေယရႈသည္ အနာဂတ္ လူတို႔အတြက္ သတိေပးခ်က္အေနႏွင့္လည္း ေသာမ၏ ကိစၥရပ္ကို အသုံးျပဳခ်င္ခဲ့သည္။ သင္သည္ သခင္ေယရႈကို ယုံၾကည္ျခင္း၌ သူ႔ကို သင္ မျမင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ မထိေတြ႕ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သင္၏ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ခံစားရသကဲ့သို႔၊ သင္သည္ သင္၏ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ သခင္ေယရႈကို ျမင္ႏိုင္ကာ၊ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရေပသည္။

သမၼာက်မ္းစာတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ သခင္ေယရႈက ေသာမထံ ေပၚလာေသာအခ်ိန္၌ ေျပာခဲ့သည့္ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္၌ရွိေသာ လူအားလုံးအတြက္ ႀကီးမားေသာ အေထာက္အကူျဖစ္သည္။ ေသာမထံ သူ၏ ေပၚလာျခင္းႏွင့္ ေသာမကို ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ေနာင္လာသည့္ မ်ိဳးဆက္တို႔အေပၚ ႀကီးမားေသာ သက္ေရာက္မႈတစ္ခု ရွိခဲ့သည္။ ၎တို႔သည္ ထာဝရတည္တံ့သည့္ အဓိပၸာယ္ ကိုင္စြဲထားေလသည္။ ေသာမသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို သံသယဝင္ေသာ လူအမ်ိဳးအစားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ၎တို႔သည္ သံသယဝင္တတ္ေသာ သဘာဝရွိၾကသည္၊ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ေသာ ႏွလုံးသားမ်ား ရွိသည္၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ ၿပီးေျမာက္ေစႏိုင္ေသာ အရာတို႔ကို မယုံၾကည္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏ အရာခပ္သိမ္း တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းႏွင့္ သူ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ၎တို႔ မယုံၾကည္ၾကသကဲ့သို႔၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ကိုလည္း မယုံၾကည္ၾကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သခင္ေယရႈ၏ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းက ၎တို႔ရွိသည့္ ဤလကၡဏာမ်ားကို လုံးလုံး ဆန႔္က်င္ၿပီး ယင္းက ၎တို႔အား မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္၏ သံသယတို႔ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိရန္၊ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ သံသယတို႔ကို သတိျပဳမိရန္ႏွင့္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ကိုလည္း ေထာက္ပံ့ေပးသည္၊ ထိုသို႔ျဖင့္ သခင္ေယရႈ၏ တည္ရွိျခင္းႏွင့္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းတို႔ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ လာေစေလသည္။ သာ၍မ်ားေသာ လူတို႔သည္ ေသာမကဲ့သို႔ သံသယရွိသူမ်ား မျဖစ္ဖို႔ရန္ႏွင့္ ၎တို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သံသယျဖင့္ ျပည့္ေစပါက၊ အေမွာင္ထဲသို႔ ႏွစ္ျမႇဳပ္သြားၾကမည္ျဖစ္သည္ကို မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးႏိုင္ၾကဖို႔အလို႔ငွာ၊ ေသာမထံ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အရာသည္ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ သတိေပးခ်က္ႏွင့္ သတိထားစရာ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ေသာ္လည္း၊ ေသာမကဲ့သို႔ သခင္၏ နံ႐ိုးကို အၿမဲ ထိေတြ႕လိုၿပီး ဘုရားသခင္ ရွိမရွိ အတည္ျပဳရန္၊ စစ္ေဆးရန္၊ သုံးသပ္ရန္ သူ၏ သံ႐ိုက္ရာတို႔ကို အၿမဲ စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနပါက၊ ဘုရားသခင္က သင့္ကို စြန႔္ပစ္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈသည္ လူတို႔ကို ေသာမကဲ့သို႔မျဖစ္ရန္ ေတာင္းဆိုေပသည္၊ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္မ်က္လုံးႏွင့္ ျမင္ႏိုင္ေသာအရာကိုသာ ယုံၾကည္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ျဖဴစင္ ႐ိုးသားေသာ လူမ်ား ျဖစ္ရန္၊ ဘုရားသခင္အေပၚ သံသယမ်ား မသိုထားဘဲ သူ႔ကို ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ေနာက္ကိုသာ လိုက္ေစလိုသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ေကာင္းႀကီး ခံစားရေပ၏။ ဤသည္မွာ လူတို႔အေပၚ သခင္ေယရႈ ျပဳသည့္ အလြန္ေသးငယ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး သူ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားအတြက္ သတိေပးခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။

အထက္တြင္ေဖာ္ျပသည္မွာ သံသယတို႔ႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ သူတို႔အေပၚ သခင္ေယရႈ၏ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သခင္ေယရႈသည္ သူ႔ကို ႐ိုး႐ိုးသားသားယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ေနာက္လိုက္ေသာ သူတို႔ကို မည္သည့္အရာ ေျပာကာ ၎တို႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သနည္း။ ဤသည္မွာ သခင္ေယရႈႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔ၾကားက စကားအခ်ီအခ် ေျပာဆိုျခင္းမွတစ္ဆင့္ ေနာက္ထပ္ ငါတို႔ၾကည့္ၾကမည့္အရာ ျဖစ္သည္။

ဤစကားေျပာဆိုျခင္း၌ သခင္ေယရႈက ေပတ႐ုကို အမႈအရာတစ္ခု ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးခဲ့သည္- “ေယာန၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္သေလာ။” ဤသည္မွာ သခင္ေယရႈက သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္တြင္၊ ေပတ႐ုကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ား၊ ခရစ္ေတာ္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ၿပီး သခင္ကို ခ်စ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေသာလူမ်ားထံမွ သခင္ေယရႈလိုအပ္ေသာ ပိုမို ျမင့္မားသည့္ စံႏႈန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤေမးခြန္းသည္ စူးစမ္းရွာေဖြျခင္းႏွင့္ စစ္ေၾကာေမးျမန္းျခင္း ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ထို႔ထက္ပို၍ ယင္းသည္ ေပတ႐ု ကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တို႔ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သုံးသပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးရန္အလို႔ငွာ ဤေမးခြန္းေမးျခင္း နည္းလမ္းကို သခင္ေယရႈ အသုံးျပဳခဲ့သည္- လူတို႔အတြက္ သခင္ေယရႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ သခင့္ကို ငါခ်စ္သေလာ။ ငါသည္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ေလာ။ သခင့္ကို ငါ မည္ကဲ့သို႔ ခ်စ္သင့္သနည္း။ သခင္ေယရႈက ေပတ႐ုကို ဤေမးခြန္းကိုသာ ေမးခဲ့ေသာ္လည္း၊ အမွန္မွာ သူ႔ႏွလုံးသားထဲတြင္ ဤေမးခြန္းမ်ားကို ေပတ႐ုအားေမးျခင္းျဖင့္၊ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ ေနာက္ထပ္လူတို႔ကို ဤကဲ့သို႔ အလားတူေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေမးရန္ ဤအခြင့္အေရးကို သူအသုံးျပဳလိုခဲ့‌ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ေပတ႐ုသည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔၏ ကိုယ္စားျပဳအျဖစ္ ျပဳမူရန္၊ သခင္ေယရႈကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ ႏႈတ္မွ ဤေမးခြန္းေမးျခင္းကို လက္ခံရရွိရန္ ေကာင္းခ်ီးခံရေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပသည္။

သခင္ေယရႈ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္မွာ ေသာမကို ေျပာခဲ့ေသာ “သင္၏လက္ကိုဆန႔္၍ ငါ့နံေဖးကို စမ္းသပ္ေလာ့။ ယုံမွားျခင္းမရွိႏွင့္။ ယုံေလာ့။” ဟူသည့္ စကားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ေပတ႐ုကို “ေယာန၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္သေလာ။”ဟု သုံးႀကိမ္ေမးခြန္း ထုတ္ျခင္းသည္ သခင္ေယရႈ၏ သေဘာထား၏ တင္းမာမႈ၊ သူ၏ေမးခြန္းထုတ္ေနသည့္ အေတာအတြင္းတြင္ သူခံစားခဲ့ရေသာ အေရးတႀကီးျဖစ္မႈကို လူတို႔အား ပိုၿပီး ခံစားရေစသည္။ သံသယရွိသူ ေသာမအတြက္မူ၊ သူ၏ လိမ္လည္လွည့္ျဖားတတ္ေသာ သေဘာသဘာဝျဖင့္၊ ေယရႈက ၎၏လက္ကိုဆန႔္ထုတ္ၿပီး သူ၏ သံ႐ိုက္ရာတို႔ကို ထိခြင့္ျပဳခဲ့သည္၊ ယင္းက သခင္ေယရႈသည္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ေသာ လူသားျဖစ္သည္ကို သူ႔အား ယုံၾကည္ေစခဲ့ၿပီး သခင္ေယရႈ၏ ပင္ကိုလကၡဏာကို ခရစ္ေတာ္ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေစခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈသည္ ေသာမကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပစ္တင္ေျပာဆိုျခင္းမျပဳသကဲ့သို႔၊ သူႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ရွင္းလင္းေသာ အကဲျဖတ္မႈတစ္ခုခုကို ႏႈတ္ျဖင့္ မေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း၊ သခင္ေယရႈသည္ သူ႔ကို နားလည္သည္ဆိုသည္ကို လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္မႈတို႔မွတစ္ဆင့္ ေသာမအား သိေစခဲ့စဥ္တြင္၊ ထိုသို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးအေပၚ သူ၏ သေဘာထားႏွင့္ သႏၷိ႒ာန္ကိုလည္း ျပသေနခဲ့သည္။ ေသာမကဲ့သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးမ်ားသည္ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္း တစ္စက္မွ်မရွိေသာေၾကာင့္၊ ထိုသို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးအေပၚ သခင္ေယရႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တို႔သည္ သူေျပာေသာအရာတို႔မွတစ္ဆင့္ မျမင္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔အတြက္ သခင္ေယရႈ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသည္ အလြန္အလွမ္းေဝး႐ုံသာ ရွိေသာ္လည္း၊ ေပတ႐ုကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔အေပၚ သူ ထုတ္ေဖာ္ျပေသာ သေဘာထားသည္ လုံးဝ မတူေပ။ ေပတ႐ုကို သူ႔လက္ကို ဆန႔္ၿပီး သူ၏ သံ႐ိုက္ရာတို႔ကိုစမ္းရန္ သူသည္ မေတာင္းဆိုခဲ့သကဲ့သို႔၊ ေပတ႐ုကို “ယုံမွားျခင္းမရွိႏွင့္။ ယုံေလာ့။” ဟုလည္း မေျပာခဲ့ေပ။ ထိုအစား သူသည္ ေပတ႐ုကို တူညီသည့္ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ထပ္ခါထပ္ခါေမးခဲ့သည္။ ေမးခြန္းသည္ စဥ္းစားမိေအာင္ေစ့ေဆာ္ေပးသကဲ့သို႔ အဓိပၸာယ္ ရွိသည္၊ ခရစ္ေတာ္၏ ေနာက္လိုက္တိုင္းကို ေနာင္တရကာ မေၾကာက္႐ြံ႕ဘဲမေနႏိုင္ ျဖစ္ေစေသာ္လည္း၊ သခင္ေယရႈ၏ စိုးရိမ္ပူပန္ၿပီး၊ ဝမ္းနည္းေသာ စိတ္ခံစားမႈကိုလည္း ခံစား သိရွိေစရမည့္ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ႀကီးမားေသာ နာက်င္မႈႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡ၌ ရွိခ်ိန္တြင္၊ ၎တို႔သည္ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ အေလးထားမႈႏွင့္ သူ၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈကို ပိုၿပီး နားလည္ႏိုင္ၾကသည္။ ျဖဴစင္ၿပီး ႐ိုးသားေသာလူတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏ စိတ္ထက္သန္ေသာ သြန္သင္မႈႏွင့္ တင္းက်ပ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္တို႔ကို ၎တို႔ သေဘာေပါက္ၾကသည္။ သခင္ေယရႈ၏ ေမးခြန္းသည္ လူတို႔အား ဤ႐ိုးရွင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ထုတ္ေဖာ္ျပထားသည့္ လူတို႔အေပၚ သခင္၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တို႔သည္ သူ႔ကို ယုံၾကည္႐ုံမွ်ယုံၾကည္ဖို႔ႏွင့္ သူ႔ေနာက္လိုက္႐ုံမွ်မဟုတ္ဘဲ၊ ခ်စ္ျခင္းရွိျခင္း၊ သင္၏ သခင္ႏွင့္ သင္၏ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းအား စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္ျဖစ္သည္ကို ခံစားရေစသည္။ ဤကဲ့သို႔အခ်စ္မ်ိဳးသည္ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းႏွင့္ နာခံျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ လူသားတို႔က ဘုရားသခင္အတြက္ အသက္ရွင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ အေသခံျခင္း၊ အရာရာတိုင္းကို ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္ျမႇဳပ္ႏွံျခင္း၊ ဘုရားသခင္အတြက္ အရာရာတိုင္းကို အသုံးေတာ္ခံၿပီး ေပးအပ္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံျခင္းအား ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားကာ အနားယူခြင့္ေပးရင္း၊ ႏွစ္သိမ့္မႈ ေပးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ထံ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ျပန္လည္ေပးဆပ္ျခင္း၊ လူ၏ တာဝန္၊ ဝတၱရားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္တာဝန္တို႔ျဖစ္ၿပီး လူတို႔အေနျဖင့္ ၎တို႔ဘဝတစ္ခုလုံး၌ လိုက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းခရီးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤေမးခြန္းသုံးခုသည္ သခင္ေယရႈက ေပတ႐ုႏွင့္ စုံလင္ေစျခင္းခံရမည့္ လူအားလုံးအေပၚ ျပဳလုပ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ တိုက္တြန္းခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေပတ႐ုအား အသက္တာ၌ သူ၏လမ္းေၾကာင္းကို အဆုံးထိ လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ ဦးေဆာင္ၿပီး လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သည္မွာ ဤေမးခြန္းသုံးခုျဖစ္ၿပီး၊ ေပတ႐ုအား သူ၏ စုံလင္ေစျခင္း လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ရန္ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္မွာ၊ သခင့္အတြက္ သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ သခင့္၏ ႏွလုံးသားကို ဂ႐ုစိုက္ရန္၊ သခင့္ကို နာခံရန္၊ သခင့္ကို ႏွစ္သိမ့္မႈ ေပးရန္ႏွင့္ ဤခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ သူ၏ အသက္တာတစ္ခုလုံးႏွင့္ ျဖစ္တည္မႈ တစ္ခုလုံးကို ေပးအပ္ရန္ သူ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္မွာ သခင္ေယရႈ၏ ခြဲခြာျခင္း၌ ေမးခဲ့သည့္ ဤေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္သည္။

ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ကာလအတြင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္သည္ အဓိကအားျဖင့္ လူအမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳးအတြက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ပထမမွာ သူ႔ကိုယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ေနာက္လိုက္ေသာသူ၊ သူ၏ ပညတ္ခ်က္တို႔ကို ေစာင့္ထိန္းႏိုင္သူ၊ လက္ဝါးကားတိုင္ကို ထမ္းႏိုင္ၿပီး ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္၏ လမ္းခရီးကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သည့္ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤလူစားမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးကို ရရွိမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယလူအမ်ိဳးအစားမွာ စုံလင္ေစျခင္း ခံရႏိုင္သည့္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ ေပတ႐ုကဲ့သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈသည္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေသာအခါတြင္၊ သူသည္ အဓိပၸာယ္ အရွိဆုံးျဖစ္သည့္ ဤအရာႏွစ္ခုကို ပထမဦးစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ တစ္ခုကို ေသာမႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ခုကို ေပတ႐ုႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဤအရာႏွစ္ခုသည္ မည္သည့္အရာကို ကိုယ္စားျပဳသနည္း။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ရန္ျဖစ္ေသာ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈကို ကိုယ္စားျပဳသေလာ။ ေသာမႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အမႈေတာ္သည္ လူတို႔ကို သံသယ ထားသူမ်ား မျဖစ္ဘဲ၊ တကယ္ကို ယုံၾကည္ရန္ သတိေပးဖို႔ ျဖစ္သည္။ ေပတ႐ုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အမႈေတာ္မွာ ေပတ႐ုကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းကို အားေကာင္းေစရန္ႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးႏွင့္ ဆိုင္သည့္ သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းသြားေစရန္၊ မည္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို ၎တို႔ လိုက္စားသင့္သည္ကို ျပသရန္ ျဖစ္သည္။

သခင္ေယရႈ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္တြင္၊ သူသည္ လိုအပ္သည္ဟု သူထင္ေသာ လူတို႔ထံ ကိုယ္ထင္ျပခဲ့သည္၊ ၎တို႔ႏွင့္စကားေျပာခဲ့ၿပီး လူတို႔ႏွင့္ ဆိုင္သည့္ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကို ထားခဲ့ရင္း၊ ၎တို႔ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သတ္မွတ္ခ်က္တို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သူ၏ ပူပန္မႈႏွင့္ လူတို႔ႏွင့္ဆိုင္ေသာ သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္တို႔ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မေျပာင္းလဲေပ။ ဤအရာမ်ားသည္ သူ လူ႔ဇာတိခံ၌ ရွိခ်ိန္ႏွင့္ လက္ဝါးကားတိုင္၌ သံမႈိ႐ိုက္ခံရၿပီး ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ ဝိညာဥ္ခႏၶာျဖင့္ သူ ရွိခဲ့ခ်ိန္တြင္ အလားတူ ရွိၿမဲရွိေနခဲ့သည္။ သူသည္ လက္ဝါးကားတိုင္ေပၚ မေရာက္မီတြင္ ဤတပည့္ေတာ္တို႔အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၿပီး၊ လူတစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္း၏ အေျခအေနႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ရွင္းလင္းေနသကဲ့သို႔၊ လူတိုင္း၏ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းတို႔ကို သူနားလည္ခဲ့သည္၊ ဟုတ္ေပ၏၊ သူေသဆုံးကာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး ဝိညာဥ္ခႏၶာျဖစ္လာၿပီးေနာက္တြင္ လူတိုင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏ သိနားလည္မႈသည္ လူ႔ဇာတိမွာ ရွိခဲ့ခ်ိန္တုန္းကကဲ့သို႔ တူညီေပသည္။ လူတို႔က ခရစ္ေတာ္အျဖစ္ သူ၏ ပင္ကိုလကၡဏာကို လုံးဝ ေသခ်ာျခင္းမရွိၾကသည္ကို သူသိခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း လူ႔ဇာတိမွာရွိသည့္ သူ၏ အခ်ိန္ကာလအေတာအတြင္းတြင္၊ သူသည္ လူတို႔အေပၚ တင္းက်ပ္သည့္ ေတာင္းဆိုမႈတို႔ မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ သူ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ၎တို႔ေရွ႕ သူ ေပၚထြန္းခဲ့ၿပီး၊ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ထံမွလာခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ၎တို႔အား လုံးဝ ေသခ်ာေစခဲ့သကဲ့သို႔၊ သူသည္ သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အမွန္တရားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ရာသက္ပန္ လိုက္စားမႈအတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ႐ူပါ႐ုံႏွင့္ လႈံ႕ေဆာ္မႈအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ သူ၏ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းက သူ႔ေနာက္လိုက္ေသာ သူအားလုံးကို အားေကာင္းေစခဲ့႐ုံမက၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အလယ္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏ အမႈေတာ္ကိုလည္း လုံးလုံးလ်ားလ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ကာ၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္ထဲက သခင္ေယရႈ၏ ကယ္တင္ျခင္း၏ ဧဝံေဂလိတရားသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေနရာအႏွံ႔ကို တျဖည္းျဖည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့သည္။ သူ၏ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းေနာက္ သခင္ေယရႈ၏ ေပၚထြန္းျခင္းသည္ အေရးပါမႈတစ္ခုတစ္ေလရွိသည္ဟု သင္ ဆိုမည္ေလာ။ သင္သည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေသာမ သို႔မဟုတ္ ေပတ႐ုျဖစ္ခဲ့ၿပီး သင့္ဘဝ၌ အဓိပၸာယ္အလြန္ရွိေသာ ဤအရာတစ္ခုကို သင္ႀကဳံခဲ့ရပါက၊ သင့္အေပၚ၌ မည္သည့္သက္ေရာက္မႈမ်ိဳး ရွိမည္နည္း။ ဤအရာကို ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္း အသက္တာႏွင့္ဆိုင္သည့္ အေကာင္းဆုံးႏွင့္ အႀကီးျမတ္ဆုံး ႐ူပါ႐ုံဟု သင္ျမင္မည္ေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ ေနာက္လိုက္သည္ႏွင့္အမွ်၊ သူ႔ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းၿပီး သင္၏ အသက္တာတစ္ခုလုံးျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ႏွင့္အမွ်၊ ဤအရာကို သင့္အား တြန္းအားေပးေသာ အင္အားတစ္ခုအျဖစ္ ျမင္မည္ေလာ။ ဤအႀကီးျမတ္ဆုံး ႐ူပါ႐ုံကို ျဖန႔္ေဝရန္ တစ္သက္တာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈကို သင္ အသုံးျပဳသြားမည္ေလာ။ သခင္ေယရႈ၏ ကယ္တင္ျခင္းကို ျဖန႔္ေဝျခင္းအား ဘုရားသခင္ထံမွ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ တစ္ခုအျဖစ္ သင္ လက္ခံၿပီးျဖစ္မည္ေလာ။ သင္တို႔သည္ ဤအရာကို မႀကဳံေတြ႕ဖူးေသာ္လည္း၊ ေသာမႏွင့္ ေပတ႐ု၏ ဥပမာႏွစ္ခုက ေခတ္ေပၚလူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလိုႏွင့္ဆိုင္သည့္ ရွင္းလင္းေသာ သိနားလည္ျခင္းကို ရရွိရန္ လုံေလာက္ႏွင့္ေပသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ လူ႔ဇာတိခံလာခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္ အသက္တာကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီး လူ႔ဘဝကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႕ႀကဳံခဲ့သည့္ေနာက္၊ ၿပီးလွ်င္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အက်င့္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ ထိုအခ်ိန္က လူ႔အသက္တာ၏ အေျခအေနကို သူျမင္ခဲ့သည့္ေနာက္တြင္၊ လူ႔ဇာတိ၌ရွိေသာ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ မည္မွ် ခိုကိုးရာမဲ့ေၾကာင္း၊ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာျဖစ္ၿပီး၊ သနားစဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္းတို႔ကို နက္ရႈိင္းစြာ သာ၍ ခံစားခဲ့ရသည္။ လူ႔ဇာတိႏွင့္ အသက္ရွင္စဥ္ သူ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည့္ သူ၏ လူ႔သဘာဝေၾကာင့္၊ လူ႔ဇာတိဆန္သည့္ သူ၏ ဗီဇမ်ားေၾကာင့္၊ လူသား၏ အေျခအေနအတြက္ သူသည္ သာ၍ မွ်ေဝခံစားျခင္းကို ရရွိခဲ့သည္။ ဤအရာက သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားအတြက္ ပိုမိုႀကီးမားေသာ ပူပန္မႈကို ခံစားဖို႔ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ဤအရာမ်ားသည္ သင္တို႔ နားမလည္ႏိုင္ေသာအရာမ်ား ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ သူ၏ ေနာက္လိုက္တစ္ဦးခ်င္းစီတိုင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ ခံစားခဲ့ရသည့္ ဤစိုးရိမ္မႈႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ကို “ျပင္းထန္ေသာ ပူပန္မႈ” ဆိုေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ငါ ေဖာ္ျပႏိုင္သည္။ ဤေဝါဟာရသည္ လူသား၏ ဘာသာစကားမွ လာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယင္းသည္ အလြန္ လူသားဆန္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္လိုက္မ်ား အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို အမွန္တကယ္ ေဖာ္ျပၿပီး သ႐ုပ္ေဖာ္ေပသည္။ လူသားမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ျပင္းထန္ေသာ ပူပန္မႈကိုမူ၊ သင္တို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဤအရာကို သင္တို႔ တျဖည္းျဖည္း ခံစားရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းကို ျမည္းစမ္းလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအရာကို သင္တို႔ကိုယ္တိုင္၏ စိတ္သေဘာထား၌ ေျပာင္းလဲမႈကို လိုက္စားျခင္းအရ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို တျဖည္းျဖည္း နားလည္ျခင္းအားျဖင့္သာ စြမ္းေဆာင္ ရရွိႏိုင္ေပသည္။ သခင္ေယရႈက ဤေပၚထြန္းျခင္းကို ျပဳလုပ္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လူ႔သဘာဝထဲက သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ား အတြက္ သူ၏ျပင္းထန္ေသာ ပူပန္မႈကို ေပၚေပါက္လာေစၿပီး၊ သူ၏ ဝိညာဥ္ခႏၶာတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းေစခဲ့သည္၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ ဘုရားသေဘာသဘာဝ တစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းေစခဲ့သည္ဟု သင္တို႔ဆိုႏိုင္သည္။ သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္းက လူတို႔အား ဘုရားသခင္၏ ပူပန္မႈႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ကို ေနာက္တစ္ဖန္ ေတြ႕ႀကဳံကာ ခံစားေစစဥ္တြင္၊ ဘုရားသခင္သည္ ေခတ္တစ္ခုကို အစပ်ိဳးသူ၊ ေခတ္တစ္ခုကို ဖြင့္သူႏွင့္ ေခတ္တစ္ခုကို အဆုံးသတ္သူလည္း ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို အားေကာင္းစြာ သက္ေသျပေပသည္။ သူ၏ ေပၚထြန္းျခင္းမွတစ္ဆင့္၊ သူသည္ လူအားလုံး၏ ယုံၾကည္ျခင္းကို သာ၍ ခိုင္ခံ့ေစခဲ့ၿပီး၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျဖစ္သည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို ကမာၻေလာကထံ သက္ေသျပ ခဲ့သည္။ ဤအရာက သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားအား ထာဝရ အတည္ျပဳခ်က္ကို ေပးခဲ့ၿပီး၊ သူ၏ေပၚထြန္းျခင္းမွတစ္ဆင့္ ေခတ္သစ္၌ သူ႔အမႈေတာ္၏ အဆင့္တစ္ခုကိုလည္း စတင္ခဲ့သည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၃)