ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာပါတယ္- “ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ခရစ္ေတာ္သည္ လူသားကို သြန္သင္ရန္၊ လူသား၏အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ႏွင့္ လူသား၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ စကားလုံးမ်ားကို စိတ္ျဖာေလ့လာရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သမၼာတရားမ်ားကို အသုံးျပဳ၏။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ လူသား၏တာဝန္၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔နာခံသင့္ပုံ၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သို႔သစၥာရွိသင့္ပုံ၊ လူသားသည္ သာမန္လူ႔သဘာဝကို မည္သို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္သင့္ပုံအျပင္၊ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ စိတ္သေဘာထား စသည္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သမၼာတရားမ်ား ပါဝင္သည္။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား အားလုံးသည္ လူသား၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနေသာ စိတ္သေဘာထားတို႔ကို ဦးတည္ထား ေပသည္။ အထူးသျဖင့္၊ ဘုရားသခင္ကို လူသားက မည္သို႔ ပစ္ပယ္သည္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွာ လူသားသည္ စာတန္၏ျပယုဂ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကိုဆန႔္က်င္သည့္ရန္သူအင္အား တစ္ခု မည္သို႔ျဖစ္သည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေျပာဆိုထားေပသည္။...တရားစီရင္ျခင္းက ျဖစ္ေပၚေစသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္၏မ်က္ႏွာအစစ္အမွန္ႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္၏ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အမွန္တရားကို လူသားက သိနားလည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တရားစီရင္ျခင္းအမႈသည္ ဘုရားသခင္၏ အလို၊ ဘုရားသခင္အမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ လူသား နားမလည္ႏိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မ်ားျပားလွေသာ သိနားလည္မႈကို လူသားအား ရရွိခြင့္ေပးသည္။ ယင္းသည္ လူသားကို သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ အရင္းအျမစ္မ်ားကို သတိျပဳကာ သိရွိခြင့္ေပးသည့္အျပင္ လူသား၏ အက်ည္းတန္မႈကို သိရခြင့္ ေပးေလသည္။ ဤအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈအားလုံးတို႔ကို တရားစီရင္ျခင္း အမႈက ျဖစ္ေပၚေစျခင္းျဖစ္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ ဤအမႈ၏ အႏွစ္သာရသည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသူမ်ား အားလုံးထံသို႔ ဘုရားသခင္၏သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးႏွင့္ အသက္တို႔ကို အမွန္တကယ္ ဖြင့္ျပေပးသည့္ အမႈ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ခရစ္ေတာ္သည္ တရားစီရင္ျခင္း အမႈကို သမၼာတရားျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔၊ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းအမႈဆိုတာ၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင့္ သိႏိုင္ေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ စာတန္ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ပ်က္စီးေနၿပီဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္ကို ျမင္ႏိုင္ေအာင္၊ ကြၽန္မတို႔ကို တရားစီရင္ဖို႔ သန႔္စင္ေပးဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပျခင္းအားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ကြၽန္မတို႔က ေနာင္တကို ခံစားတတ္မယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းတီးတတ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္မယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူ႔သဘာဝေကာင္း ရွိတဲ့သူဆိုၿပီး အၿမဲတမ္း ထင္ခဲ့ဖူးတယ္။ တျခားသူေတြအေပၚ သည္းခံတယ္၊ စိတ္ရွည္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာ ျမင္ရင္၊ ကြၽန္မ တတ္ႏိုင္တာမွန္သမွ် ကူညီတယ္။ ကြၽန္မက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို လက္ခံၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈ၊ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈကို ေတြ႕ႀကဳံမိတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တာက၊ ကြၽန္မက အျပင္ပန္းမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူေနထိုင္ၿပီး၊ သိသာထင္ရွားတဲ့ အျပစ္ေတြ မက်ဴးလြန္ဘူးဆိုေပမဲ့၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္။ မာနေထာင္လႊားတာ၊ လွည့္ျဖားတာ၊ မလိုတမာစိတ္ရွိတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဘုရားသခင္နဲ႔ သမၼာတရားကို မဆန႔္က်င္မိေအာင္ ေနလို႔မရခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက စာတန္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ပ်က္စီးေနၿပီဆိုတာရယ္၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ သန႔္စင္ျခင္းကို အမွန္တကယ္ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာရယ္ကို ျမင္ခဲ့တယ္။

၂၀၁၈ မတ္လတုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာေလးကို ကြၽန္မ မွတ္မိေနတယ္။ အသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္မက ဗီဒီယိုေတြ လုပ္ေပးရတဲ့တာဝန္တစ္ခု က်တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ ကြၽန္မက လူသစ္ပါ။ ညီအစ္မတစ္ေယာက္ ေျပာတယ္။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ အစ္ကိုေက်ာက္က ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းတယ္။ အလုပ္အတြက္ စံႏႈန္းေတြလည္း တင္းက်ပ္တယ္တဲ့။ ကြၽန္မလည္း ေတြးၾကည့္တယ္၊ “တင္းက်ပ္တယ္ဆိုတာ တာဝန္သိတာပဲ။ ငါတို႔အလုပ္ကို ပိုေကာင္းေအာင္ တြန္းအားေပးႏိုင္တယ္။ ဒါက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ” ေပါ့။ “ၿပီးေတာ့လည္း ငါက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတဲ့သူ။ ဘယ္သူနဲ႔မဆို အဆင္ေျပတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ရင္ ငါ့အတြက္ ဘာျပႆနာမွ ရွိေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူး” ေပါ့။

အစ္ကိုေက်ာက္က ကြၽန္မတို႔ ေလ့လာလို႔ရေအာင္၊ ဗီဒီယိုနည္းနည္းေလာက္ ေဒါင္းလုတ္လုပ္ေပးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေတြ အလုပ္မွာ ပိုၿပီးျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကြၽမ္းဝင္ေအာင္ေပါ့။ ရသပညာ၊ ႐ိုက္ကြက္အထားအသို၊ အလင္းေပးပုံ၊ အေရာင္ထိန္းခ်ဳပ္ပုံ စသျဖင့္ အေၾကာင္းအရာအစုံပဲ။ ဒါေတြအားလုံးကို ေလ့လာရတာ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္မအာ႐ုံကလည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ပဲ။ ကြၽန္မ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ “သိစရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ငါ အဲဒါေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေမ့ကုန္မွာ။ လက္ေတြ႕လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ငါေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သင္ယူသြားမယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ငါတို႔ေတြ လုပ္တတ္ေအာင္၊ စိတ္ဝင္စားမႈ တိုးေအာင္၊ ေဆာ့ဖ္ဝဲလ္အသစ္နဲ႔ ဗီဒီယိုလုပ္နည္းကို ေလ့လာတာ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္” ေပါ့။ ကြၽန္မစိတ္ကူးကို အစ္ကိုေက်ာက္ စဥ္းစားၾကည့္လိမ့္မယ္ ထင္တာနဲ႔၊ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဆုံးေအာင္နားေထာင္ၿပီး၊ ေတာ္ေတာ္ကို မာမာထန္ထန္နဲ႔၊ “ဒီအတတ္ပညာပိုင္းေတြကို ေလ့လာဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဗီဒီယိုေကာင္းေကာင္းေတြ ရဖို႔ အဲဒါေတြကို နားလည္ရမယ္။ စိတ္မပါလည္း ပါေအာင္လုပ္ၿပီး၊ တစ္ဆင့္ခ်င္း သြားရမွာပဲ။ ေလာဘေတာ့ မႀကီးၾကနဲ႔။ ဒါေတြအားလုံးကို ေလ့လာတယ္ဆိုတာ ငါတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္တာပဲ။ ကိုယ့္ စိတ္ထားေတြကို ျပင္လိုက္ရင္၊ ေလ့လာရတာ ပိုၿပီးေတာ့ တက္ႂကြလာလိမ့္မယ္။ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုၿပီး ေျပာလာေတာ့၊ ကြၽန္မလည္း အံ့ဩသြားတယ္။ သူ အဲဒီလို ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း၊ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို ဝိုင္းၾကည့္ၾကတယ္။ ကြၽန္မလည္း မ်က္ႏွာႀကီး နီျမန္းသြားတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ကို ရွက္မိတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေတြးတယ္၊ “ရွင္က ကြၽန္မကို အဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့၊ သူတို႔ေတြက ကြၽန္မကို ဘယ္လိုထင္ကုန္မလဲ။ ကြၽန္မကို အလုပ္မွာ အေပ်ာ္သက္သက္ လာလုပ္တာလို႔ မထင္ကုန္ဘူးလား။ ကြၽန္မက ဘယ္လိုလုပ္ မ်က္ႏွာ ဆက္ျပလို႔ရေတာ့မွာလဲ” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေတြးမိျပန္တယ္၊ “ငါ ဒီေလာက္ သေဘာထား ေသးသိမ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ အစ္ကိုေက်ာက္က ဒါကို ငါ့အက်ိဳးအတြက္ ေျပာေနတာ။ ငါက အရာရာတိုင္းကို ဒီေလာက္ ဇီဇာေၾကာင္ေနရင္၊ ဒီအလုပ္မွာ သူမ်ားေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ တြဲလုပ္မလဲ” ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ ကြၽန္မလည္း ဒီအတတ္ပညာေတြကို ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ စၿပီး သင္ယူတယ္။ တခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြရဲ႕ အေျခခံသေဘာေလာက္ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ နားလည္လာတယ္။ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္း ၾကာလာေတာ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဟုတ္လွၿပီလို႔ ထင္မိတယ္။ ကြၽန္မမွာ အရည္အခ်င္းရွိတယ္၊ ျမန္ျမန္တတ္လြယ္တယ္ေပါ့။

တစ္ရက္ေတာ့ အစ္ကိုေက်ာက္က ကြၽန္မတို႔ကို ေဆာ့ဖ္ဝဲလ္အသစ္တစ္ခု သုံးနည္း သင္ေပးတယ္။ ကြၽန္မက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းထဲစြဲသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး ေမးၾကရတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္ကလည္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ႏွစ္ေခါက္တိတိ သင္ေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာလည္း “ဘာမ်ားခက္လို႔လဲ။ ငါကေတာ့ နားလည္ေနၿပီ။ ထပ္သင္ေနစရာ မလိုပါဘူး” ေပါ့။ တျခားဟာေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္မက လက္ရွိအလုပ္ကို တကယ္ အာ႐ုံမစိုက္ဘူးဆိုတာ ျမင္ေတာ့၊ အစ္ကိုေက်ာက္က၊ “ညီမ ဒါကို နားလည္သြားၿပီလား။ အဲဒါဆို လာၿပီး စမ္းလုပ္ၾကည့္ပါဦး” လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ထဲကေတာ့ “လုပ္ၾကည့္ဖို႔ လိုေသးလို႔လား”၊ “ကြၽန္မကို မယုံၾကည္တာ မဟုတ္လား” ေပါ့။ ကြၽန္မက အဲဒီေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ကို လုံးဝ ယုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ သုံးျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ရပ္သြားေရာ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကလည္း ေဘးမွာတင္ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ။ ကြၽန္မမ်က္ႏွာ ပူထူလာေရာ။ တစ္ေနရာရာမွာ တကယ္ပဲ ေျပးပုန္းလိုက္ခ်င္တာ။ အစ္ကိုေက်ာက္က မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာလာတယ္၊ “ညီမ က ေတာ္ေတာ္ မာနႀကီးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဟုတ္ထင္တယ္။ ဘာကိုပဲ ေလ့လာေလ့လာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေသခ်ာ အာ႐ုံမစိုက္ဘူး။ မင္းရဲ႕တာဝန္ကို အဲဒီလိုပုံစံနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာလဲ” တဲ့။ သူ အဲဒီလိုေျပာတာကို ကြၽန္မ လုံးဝ လက္မခံခဲ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာလည္း “ရွင္က ကြၽန္မကို သေဘာမက်တာ မဟုတ္လား။ တျခားသူေတြက်ေတာ့ မေမးဘူး၊ ကြၽန္မကိုပဲ ေမးတယ္။ ကြၽန္မကိုပဲ အ႐ူးလုပ္ခ်င္တာ မဟုတ္လား။ ရွင္က ကြၽန္မကို အားလုံးေရွ႕မွာလည္း အျပစ္တင္ေသးတယ္။ အားလုံးက ကြၽန္မကို မာနႀကီးတယ္လို႔ ထင္ေအာင္ လုပ္တာမဟုတ္လား။ အခုလိုျဖစ္သြားေတာ့ ကြၽန္မက အားလုံးနဲ႔ ဘယ္လို အဆင္ေျပႏိုင္ေတာ့မလဲ” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေတြးတယ္။ ဒါေတြကို စဥ္းစားေလေလ၊ အစ္ကိုေက်ာက္က ကြၽန္မကို တမင္ ျပႆနာရွာေနတာပဲလို႔ ပိုၿပီး ထင္မိေလေလပဲ။ သူက ကြၽန္မကို ေနရာတိုင္းမွာ ညံ့တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ ေပါ့။ ကြၽန္မက မရည္႐ြယ္ဘဲနဲ႔၊ သူ႔ကို စၿပီး မလိုမုန္းထားျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ သူ႔ကို ကြၽန္မ မသိလိုက္မသိဘာသာ ေရွာင္လာမိတယ္။ သူက ကြၽန္မတာဝန္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခုေမးတယ္ဆိုရင္၊ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျပန္ေျပာၿပီး သူ႔ကို သိပ္အဖက္မလုပ္ဘူး။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ေနာက္ထပ္ျပႆနာေတြကို ထပ္ေတြ႕သြားရင္၊ သူ အျပစ္တင္လာမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေရွာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလေလ၊ ျပႆနာေတြ အမွားေတြကို ပိုၿပီး ႀကဳံလာေလေလပဲ။ သူ႔ဆီက သတိေပးတာေတြ၊ ေထာက္ျပတာေတြကို အၿမဲလိုလို ခံေနရတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ တကယ္ကို ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ပိုပိုၿပီးေတာ့ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္မိတယ္။ “ရွင္ကေတာ့ ကြၽန္မကို အၿမဲတမ္း အရွက္ရေအာင္လုပ္ေနတာပဲ။ ေနာက္တစ္ခါ ရွင့္အမွားတစ္ခုကို ေတြ႕ၿပီဆိုရင္၊ ကြၽန္မကလည္း အားလုံးေရွ႕မွာ ထုတ္ေျပာပစ္လိုက္မယ္။ ဒါမွ ေစာ္ကားခံရတဲ့ အရသာကို ရွင္ သိမယ္” ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာလည္း ေတြးထားတယ္။

အခ်ိန္ခဏေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႕ထဲ ေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မက အေျခခံလိုအပ္တာေတြကို ေျပာဆိုရွင္းျပရတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္အေၾကာင္း ေျပာျပရတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့၊ သူ႔အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ၊ မလိုမုန္းထားတာေတြ အားလုံးကို ရင္ဖြင့္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီလို ရင္ဖြင့္ၿပီးေတာ့၊ နည္းနည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႔ကို ေဝဖန္မိသလို ျဖစ္သြားသလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အဲဒါကို တျခားနည္းနဲ႔ ျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မရဲ႕ ႐ိုး႐ိုးသားသား ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေျပာျပခဲ့တာပဲ။ ဒါမွ အဲဒီညီအစ္မအေနနဲ႔ အစ္ကိုေက်ာက္အေၾကာင္းကို နည္းနည္းပါးပါး သိႏိုင္မယ္။ သူ႔အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင့္သလို ဆက္ဆံႏိုင္မယ္။ ကြၽန္မလည္း အဲဒါထက္ပိုၿပီး ဘာမွ ထပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ၊ အလုပ္မွာ အစ္ကိုေက်ာက္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပလိုက္တယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ကြၽန္မလည္း ေတြးလိုက္မိတယ္၊ “ဒါက ငါလည္း ငါ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ဝင္ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးေကာင္းပဲ။ ေခါင္းေဆာင္က ငါတို႔ေျပာတာေတြကို အေျခခံၿပီး၊ အစ္ကိုေက်ာက္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခ်င္ ေျဖရွင္းလိမ့္မယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါတို႔ခံစားရတာေတြကို သူ သိလာေတာ့မယ္။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရၿပီးရင္လည္း၊ သူ႔တာဝန္ကေန အထုတ္ခံရတာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ။ ဒါဆို ငါလည္း သူ႔ကို တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ စိတ္ထဲမွာ ဒီလိုေတြးရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မလည္း သူ႔ရဲ႕ယိုယြင္းမႈေတြ၊ အမွားေတြကို ေခါင္းေဆာင္ဆီ ေျပာျပလိုက္တယ္။ သူ လူစားလဲခံရလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ေခါင္းေဆာင္က အေယာက္တိုင္းအေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳံးေဖာ္ျပေတာ့၊ အံ့ဩသြားရတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္မွာ ယိုယြင္းမႈတခ်ိဳ႕ ေပၚခဲ့ေပမဲ့၊ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိနားလည္ျခင္းတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူက သူ႔အလုပ္ကို တာဝန္ယူတယ္၊ လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ႏိုင္တယ္ လို႔ေျပာတယ္။ သူ႔ကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဆက္ၿပီးေနခြင့္ေပးလိုက္ တယ္။ အဲဒါကို ၾကားရေတာ့၊ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။ “ညီမ၊ ညီအစ္ကိုေက်ာက္ရဲ႕ျပႆနာေတြကို ငါတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တုန္းက၊ မင္းက သူ႔ယိုယြင္းမႈေတြ၊ အမွားေတြကိုပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ မင္း သူ႔ကို မလိုမုန္းထားျဖစ္ေနလား။ သူက ေတာ္ေတာ္ ပြင့္လင္းတဲ့လူမ်ိဳးပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွားတစ္ခုခုလုပ္တာျဖစ္ျဖစ္၊ သမၼာတရားရဲ႕ အေျခခံသေဘာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာတစ္ခုခုကိုျဖစ္ျဖစ္ သူျမင္ၿပီဆိုရင္ သူက ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ မေျပာတတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလေတာ့ သူက နည္းနည္း မာမာထန္ထန္ ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ကူညီၿပီး၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တာပါ။ ဒီေနရာမွာ ငါတို႔က ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းပုံ မွားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ သူ႔ကို ေနာက္တာဝန္တစ္ခု ေျပာင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ညီအစ္ကိုေက်ာက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြကို ေျပာတဲ့အခါမွာ ငါတို႔ ေျပာေနတာ လုပ္ေနတာေတြက သမၼာတရားနဲ႔ကိုက္ညီရဲ႕လား၊ ငါတို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက မွန္ကန္ရဲ႕လား၊ ဘယ္လို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ေရာေထြးပါေနလဲ ဆိုတာေတြကို ဆန္းစစ္ရမယ္...” တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္က အဲဒီလို သတိေပးလိုက္ေတာ့၊ ကြၽန္မမွာ ဆိုးဝါးတဲ့ျပႆနာတစ္ခု ရွိေနႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္မ ဘယ္လိုျပဳမူခဲ့လဲဆိုတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ နည္းနည္းလည္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနကို ေျပာျပတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္မိပါတယ္။ “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအၾကား မိမိတို႔၏ အပ်က္သေဘာကို အစဥ္အၿမဲ ဖြင့္ေျပာေသာသူမ်ားသည္ စာတန္၏ အေစအပါးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး သူတို႔သည္ အသင္းေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၾက၏။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားကို တစ္ေန႔တြင္ ႏွင္ထုတ္ၿပီး ဖယ္ရွားရမည္။ အကယ္၍ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသေသာ ႏွလုံးသား မရွိပါက၊ ဘုရားသခင္ကို နာခံသည့္ ႏွလုံးသား မရွိပါက၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္႐ုံသာမက၊ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ဖီဆန္ေသာသူ ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူ႔ကို နာခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသျခင္းရွိရမည့္အစား သူ႔ကို ခုခံျခင္းသည္ ယုံၾကည္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ဆုံး အရွက္ရဖြယ္ ျဖစ္သည္။...ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္စြာ ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ကိုယ္ေတာ္အၿမဲရွိေနၿပီး ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသေသာ စိတ္ႏွလုံးမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္ကိုခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ၎တို႔အတြင္း၌ အစဥ္အၿမဲ သယ္ေဆာင္ထားၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူမ်ားသည္ အမႈအရာမ်ားကို သတိႏွင့္ ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ လုပ္သင့္ၿပီး၊ သူတို႔လုပ္သမွ် အရာအားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ျဖစ္သင့္ကာ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားကို ေက်နပ္ေစႏိုင္ရမည္။ ထိုသူတို႔သည္ မိမိတို႔ သေဘာရွိ လုပ္ေဆာင္လ်က္ ေခါင္းမမာသင့္ေပ။ ထိုသို႔ျပဳျခင္းမွာ သန္႔ရွင္းသူမ်ား၏ က်င့္ဝတ္ႏွင့္ မအပ္စပ္ေပ။ လူမ်ားသည္ အရပ္တကာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေအာင္လံကိုလႊင့္ထူလ်က္ ႂကြားလုံးထုတ္ၿပီး၊ အက်ိဳးအျမတ္ ထုတ္ေနရင္း၊ ေနရာတကာ ေဒါသတႀကီး ေလွ်ာက္ရမ္းေန၍မရေပ၊ ထိုသို႔ျပဳျခင္းသည္ ပုန္ကန္မႈအျပဳဆုံးေသာ အမူအက်င့္ျဖစ္သည္။ မိသားစုမ်ား၌ ၎တို႔၏ စည္းကမ္းမ်ားရွိသလို ႏိုင္ငံမ်ား၌လည္း ဥပေဒမ်ားရွိသည္- ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ သာ၍ပင္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ စံႏႈန္းမ်ားက ပိုမို တင္းက်ပ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ပိုမ်ားေသာ စီမံခန႔္ခြဲမႈအမိန္႔မ်ား သာ၍ပင္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔အလိုရွိေသာ အရာကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈအမိန္႔မ်ားကို သေဘာရွိ ေျပာင္းလဲ၍ မရႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ လူမ်ား၏ ေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံေသာ ဘုရားျဖစ္သည္...” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တကယ္ကို နာက်င္ေလာက္ေအာင္ ေျပာတာပါ။ ဘုရားရဲ႕စိတ္သေဘာထားက ဘယ္လို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကိုမွ သည္းမခံဘူး၊ ဘုရားရဲ႕အိမ္ေတာ္မွာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာအမိန႔္ေတြ ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္မွာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိတယ္ ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ၊ ေျပာဆိုေနထိုင္ၿပီးေတာ့၊ မယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္လို အထိန္းအကြပ္မရွိ ရမ္းကားေနမယ္၊ တျခားလူေတြကို တိတ္တိတ္ေလး ေဝဖန္မယ္၊ မညီမၫြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေသြးထိုးမယ္၊ အုပ္စုေတြ ဖြဲ႕မယ္၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနမယ္ဆိုရင္၊ အဲဒီလူဟာ စာတန္ရဲ႕ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီလိုလူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားက အသင္းေတာ္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆက္ရွိခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုေက်ာက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း ကြၽန္မဆီမွာ ေပၚလာခဲ့တာေတြ၊ ကြၽန္မရဲ႕အျပဳအမူေတြကို စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ သူက ကြၽန္မရဲ႕အျပစ္တစ္ခုကို တျခားသူေတြေရွ႕မွာ ေထာက္ျပၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕မာနကို ထိခိုက္ေစလို႔၊ ကြၽန္မက သူ႔အေပၚမွာ မလိုမုန္းထားျဖစ္လာခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္မကလည္း သူ႔အေပၚ မလိုစိတ္ေတြကို ညီအစ္မအသစ္တစ္ေယာက္ဆီ ရင္ဖြင့္ၿပီး၊ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ေဝဖန္တယ္။ ကြၽန္မဘက္ကို အဲဒီညီအစ္မ ပါလာေအာင္၊ သူ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာပဲ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အစ္ကိုေက်ာက္ရဲ႕ အလုပ္က ျပႆနာေတြကို တိုင္တယ္လို႔ ၾကားမိေတာ့လည္း၊ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္က သူ႔ေနရာကို အစားထိုးေအာင္၊ သူ႔ကို ထုတ္ပယ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္စိတ္နဲ႔၊ ကြၽန္မက အခြင့္အေရး အမိအရယူၿပီး၊ အျပစ္တင္ခဲ့တယ္။ အၿငိဳးထားတတ္တဲ့၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို ကြၽန္မက ထုတ္ျပခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါက ယုံၾကည္ျခင္းရွိသူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေသးရဲ႕လား။ အလုပ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕အမွားေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပတယ္ဆိုတာ၊ အစ္ကိုေက်ာက္က ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္အတြက္ တာဝန္သိခဲ့တာပဲ၊ ကြၽန္မကို ကူညီဖို႔လုပ္ခဲ့တာပဲဆိုတာကို ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕မာနစိတ္ကို ထိခိုက္ေစတဲ့အတြက္၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို မလိုမုန္းထားျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ သူ႔အေပၚ တစ္ခုခုျပန္လုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး၊ သူ႔ကို ေဝဖန္တာေတြ၊ သေဘာထားကြဲလြဲေအာင္ ဖန္တီးတာေတြကို ဆက္လုပ္ရင္း၊ သူ႔ကို ပထုတ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့မိတယ္။ ကြၽန္မက ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္သြားခဲ့တာလဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ စာတန္ရဲ႕ေနာက္လိုက္ ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မ ေၾကာက္လန႔္သြားတယ္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္က ဒီကိစၥကို သမၼာတရားရဲ႕စည္းမ်ဥ္းေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး မဆန္းစစ္ဘဲ၊ သူ႔ကို တာဝန္မွာ ဆက္မထားခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ အဖြဲ႕ရဲ႕အလုပ္က ပ်က္စီးသြားမွာပဲ။ ကြၽန္မ ေနာင္တရသလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အျပစ္တင္မိတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္အေပၚ နည္းနည္း အျပစ္ရွိသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မမွာ လူ႔သဘာဝ လုံးဝမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာကို ျမင္သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈသာ မရွိခဲ့ရင္၊ ကြၽန္မလို အသိတရားမရွိတဲ့လူမ်ိဳးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္မိခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နည္းနည္းမွ သိလာမွာမဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းမႈကို ဆက္လုပ္ရင္း၊ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္မိေနမွာပဲ။ ဘုရားကလည္း မုန္းတီးၿပီး၊ ကြၽန္မကို ဖယ္ရွားပစ္လာမွာပဲ။ အၿငိဳးထားတတ္တဲ့၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို မေျဖရွင္းခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ ဘယ္ေလာက္ အႏၲရာယ္ႀကီးလိမ့္မလဲဆိုတာကို၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နားလည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဆီမွာ ေပၚလာခဲ့တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့စိတ္သေဘာထားရဲ႕ တကယ့္အရင္းခံက ဘယ္ဟာလဲဆိုတာကို သိခ်င္တာနဲ႔၊ ကြၽန္မလည္း အမႈအရာေတြကို စၿပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္မိပါတယ္- “ဤမွ်ညစ္ညမ္းေသာေျမတြင္ ေမြးဖြားလာလ်က္၊ လူသားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္၊ သူသည္ ေရွးဆန္ေသာ လူ႔က်င့္ဝတ္မ်ား၏ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရၿပီးျဖစ္ကာ ‘အဆင့္ျမင့္ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ား’ တြင္ သင္ယူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေခတ္ေနာက္က်ေသာ စဥ္းစားေတြးေတာျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အက်င့္စာရိတၱ၊ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႏုံခ်ာေသာ အျမင္ရႈေထာင့္၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အေတြးအေခၚ၊ လုံးဝဥႆုံ တန္ဖိုးမရွိေသာ တည္ရွိမႈ၊ စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပုံႏွင့္ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား- ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ လူ႔စိတ္ႏွလုံး အတြင္းသို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ကာ လူသား၏ အသိစိတ္ကို ျပင္းထန္စြာ အားေလ်ာ့ေစခဲ့၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေဝးသည္ထက္ ေဝးသြားသည့္အျပင္ သူ႔ကို ယခင္ကထက္ ပိုမို ဆန္႔က်င္လာသည္။ လူ႔စိတ္သေဘာထားသည္ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုမိုဆိုးယုတ္လာကာ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမဆို လိုလိုလားလား စြန္႔လႊတ္လိုသည့္သူႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို လိုလိုလားလား နာခံလိုစိတ္ရွိသူ တစ္ဦးတစ္ေလမွ် မရွိသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းမႈကို လိုလိုလားလား ရွာေဖြလိုေသာ ဆႏၵရွိသူလည္း တစ္ဦးတစ္ေလမွ် မရွိေပ။ ထိုအစား လူသားသည္ ႐ႊံ႕ေျမထဲ၌ ဇာတိပကတိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းထံ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးေပးအပ္ထားလ်က္၊ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ အေပ်ာ္အပါးကို လိုက္စားေပသည္။ အေမွာင္ထုတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူသားတို႔သည္ သမၼာတရားကို ၾကားေသာအခါ၌ပင္၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ မေတြးေတာၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းကို ဖူးျမင္ခဲ့ရလွ်င္ပင္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြလိုျခင္း မရွိၾကေပ။ ထိုမွ်ေလာက္ စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္သည္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္ အခြင့္အေရး မည္သို႔ ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ထိုမွ် ယိုယြင္းေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္သည္ အလင္းထဲတြင္ မည္သို႔ေနႏိုင္မည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ မေျပာင္းလဲေသာ စိတ္သေဘာထား ရွိျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ရန္ဘက္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္) “လူတို႔က ‘သင္က ၾကင္နာသနားမႈ မရွိလွ်င္၊ ငါသည္လည္း တရားမွ်တမႈရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္က ငါ့အေပၚ ႐ိုင္းလွ်င္၊ ငါကလည္း သင့္အေပၚ႐ိုင္းမည္။ သင္က ငါ့ကို ေလးစားစြာမဆက္ဆံလွ်င္ ငါကလည္း သင့္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေလးစားစြာဆက္ဆံရမည္နည္း’ ဟုေတြးၾက၏။ ယင္းသည္ မည္သို႔ေသာ ေတြးေတာမႈမ်ိဳးပါလိမ့္။ ထိုအေတြးမွာ လက္တုန႔္ျပန္ေသာ ေတြးေတာနည္း မဟုတ္ေပဘူးေလာ။ သာမန္လူတစ္ဦး၏ အျမင္မ်ားတြင္ ဤသေဘာထားအျမင္မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ‘မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္ မ်က္လုံးတစ္လုံး၊ သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္း’၊ ‘ပါးကိုက္၊ နားကိုက္’ စသည္တို႔ အားလုံးသည္ မယုံၾကည္သူမ်ားၾကားတြင္ မခိုင္မာေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသာျဖစ္ၿပီး လူသားအယူအဆမ်ားႏွင့္ လုံးလုံးကိုက္ညီသည္။ သို႔ရာတြင္၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတစ္ဦးအေနျဖင့္၊ ဆိုလိုသည္မွာ သမၼာတရားကို နားလည္ရန္ႏွင့္ စိတ္သေဘာထားအတြင္း ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားသူတစ္ဦးအေနျဖင့္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ စကားလုံးမ်ားကို မွန္သည္ဟု ေျပာမည္ေလာ၊ မွားသည္ဟု ေျပာမည္ေလာ။ ၎တို႔ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ရန္ သင္ဘာလုပ္သင့္သနည္း။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာအရာမ်ား ဘယ္ကလာသနည္း။ စာတန္၏ အၿငိဳးထားေသာ ပင္ကိုသဘာဝမွ လာသည္။ ယင္းတို႔ထဲတြင္ အဆိပ္ပါ၀င္သည္၊ ထို႔ျပင္ အၿငိဳးထားျခင္းႏွင့္ အက်ည္းတန္ျခင္းတို႔ျဖင့္ၿပီးေသာ စာတန္၏ ဇာတိ႐ုပ္အမွန္ ပါ၀င္သည္။ ၎တို႔တြင္ ထိုသေဘာသဘာ၀၏ တကယ့္အႏွစ္သာရ ပါ၀င္သည္။ယင္းသေဘာသဘာဝ၏ အႏွစ္သာရထဲ ပါဝင္ေသာ ရႈေထာင့္မ်ား၊ အေတြးမ်ား၊ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားႏွင့္ ေျပာစကားသာမက လုပ္ရပ္မ်ား၏ လကၡဏာမွာ အဘယ္နည္း။၎တို႔သည္ ‌စာတန္၏လကၡဏာမ်ား မဟုတ္သေလာ။ စာတန္၏၎သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ား သည္ လူသားႏွင့္ မကိုက္ညီေပဘူးေလာ။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕တရားနင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေနာက္လိုက္မ်ား လုပ္သင့္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေလာ။ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္သင့္ေသာ အေတြးအျမင္ရႈေထာင့္မ်ား ျဖစ္သေလာ။” (ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား) အၿငိဳးထားတတ္တဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ ဒီလိုစိတ္သေဘာထား ေပၚလာတာ၊ ဒီလို လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို လုပ္တာေတြက တဒဂၤ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈသက္သက္ မဟုတ္ဘူး။ စာတန္ရဲ႕သဘာဝနဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ေတြက ကြၽန္မကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးတို႔၊ လူမႈပ်ိဳးေထာင္ေပးမႈတို႔ ဆိုတာေတြကေန၊ စာတန္က သူ႔အဆိပ္အေတာက္ေတြ အမ်ားႀကီးကို လူေတြထဲ စိမ့္ဝင္ေစတာပါ။ ဥပမာ၊ “တိုက္ခိုက္မခံရလွ်င္ ကြၽန္ုပ္တို႔ တိုက္ခိုက္မည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္တို႔ တိုက္ခိုက္ခံရလွ်င္ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မည္မွာ ေသခ်ာ၏” တို႔၊ “မ်က္လုံးတစ္လုံးအတြက္ မ်က္လုံးတစ္လုံး၊ သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္း”၊ “ပါးကိုက္ နားကိုက္” ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလို ဆိုးယုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဖ်က္ဆီးခံရၿပီး အက်င့္ပ်က္ကုန္ၾကေတာ့၊ လူေတြက ပိုပိုၿပီးေတာ့ မာနေထာင္လႊားလာတယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္၊ လွည့္ျဖားတတ္လာၿပီး၊ ေကာက္က်စ္လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္နဲ႔ ပုံရိပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုရင္၊ ဘာမဆို လုပ္ရလုပ္ရ လုပ္ခ်င္လာၾကတယ္။ လူေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မျပဳမူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သည္းခံဖို႔ဆိုတာ ေဝးလို႔၊ နားလည္ေပးမႈဆိုတာေတာင္ မရွိၾကပါဘူး။ တျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြက ကိုယ့္အက်ိဳးကို ထိခိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔၊ အဲဒီလူအေပၚ မလိုမုန္းထား ျဖစ္လာၿပီးေတာ့၊ အထင္အျမင္ေသးၾကတယ္၊ ၾကဥ္ၾကတယ္။ လက္စားေခ်တာမ်ိဳးေတာင္ လုပ္ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီလိုေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕အာဏာရွင္စနစ္ တည္တံ့ဖို႔၊ “ႀကီးျမတ္ေသာ၊ ဂုဏ္တင့္ေသာ၊ မွန္ကန္ေသာ” ဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ပုံရိပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ သူတို႔ရဲ႕မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားေနမ်ားေန၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ထုတ္ေဖာ္မွာကို လုံးဝ ခြင့္မျပဳဘူး။ လူေတြက သူတို႔ကို ခ်ီးမြမ္းတာေတြပဲ လုပ္လို႔ရတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွန္ကို ေျပာၿပီး၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္လိုက္လို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ “ဂုဏ္တင့္တဲ့” ပုံရိပ္ကို ထိခိုက္ေစတယ္ဆိုရင္၊ ေသခ်ာေပါက္ ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမွာပဲ။ သူတို႔က လူေတြကို လုပ္ႀကံစြဲခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေထာင္ခ်တယ္၊ ႏႈတ္ပိတ္ဖို႔ သတ္ပစ္တာေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ ကြၽန္မက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အဆင္းနီတဲ့နဂါးႀကီးရဲ႕ အဆိပ္အေတာက္ေတြနဲ႔ ဖ်က္ဆီးခံထားရတာပါ။ ကြၽန္မမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြ အျပည့္ပါပဲ။ ကြၽန္မက မာနေထာင္လႊားလြန္းတယ္၊ သမၼာတရားကို လက္မခံဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အက်င့္ပ်က္မႈကို တျခားသူေတြက ေဖာ္ထုတ္ျပတာမ်ိဳး ခြင့္မျပဳဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ဘယ္သူနဲ႔မဆို အဆင္ေျပေအာင္ မေနတတ္ဘူး။ အဲဒီလိုလူေတြကို ရန္သူအျဖစ္ ခါးခါးသီးသီးနဲ႔ကို ဆက္ဆံတယ္။ အစ္ကိုေက်ာက္က ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္ အားနည္းခ်က္ေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေထာက္ျပရဲတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မက အဲဒါကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံတာ၊ သူ႔အကူအညီကို ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်နဲ႔ လက္ခံတာမ်ိဳး မလုပ္တဲ့အျပင္၊ ကြၽန္မရဲ႕နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိခိုက္ေစတယ္ဆိုၿပီး၊ သူ႔အေပၚ အာဃာတ ထားမိခဲ့တယ္။ သူ႔အေၾကာင္း အတင္းအဖ်င္းေျပာၿပီး၊ နိမ့္က်ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ သူ ရာထူးကေန အထုတ္ခံရတာကို အရမ္းျမင္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္မသိဘဲ၊ စာတန္ရဲ႕လက္ပါးေစအျဖစ္ ေနခဲ့တာပါ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္မိခဲ့တာပါ။ စာတန္ေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ပ်က္စီးေနခဲ့ၿပီဆိုတာကို အဲဒီေတာ့မွပဲ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သဘာဝအရ မာနေထာင္လႊားတယ္၊ လွည့္ျဖားတတ္တယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး၊ အၿငိဳးထားတတ္တယ္။ ကြၽန္မမွာ မွန္ကန္တဲ့ လူသားပုံဏၭာန္ လုံးဝမရွိပါဘူး။ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုပဲ ျပခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို မေျဖရွင္းဘူးဆိုရင္၊ ဘုရားရဲ႕ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုအရင္က ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ တျခားလူေတြအေပၚ စိတ္ရွည္သည္းခံတတ္တယ္၊ ေကာင္းတဲ့လူ႔သဘာဝ ရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာဟာ ကြၽန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးေတြ ထိပါးမခံရေသးတာေၾကာင့္ပဲဆိုတာ အခု ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုခုက ထိပါးၿပီဆိုတာနဲ႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့သဘာဝက သူ႔အလိုလို ေပၚလာခဲ့တာေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုပိုၿပီးေတာ့ မုန္းလာမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားထဲမွာ မေနခ်င္ေတာ့သလို၊ ဘုရားကိုလည္း မဆန႔္က်င္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သမၼာတရားကို အားထုတ္ဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ သန႔္စင္မႈကို လက္ခံဖို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို တတ္ႏိုင္သမွ်အျမန္ဆုံး စြန႔္ပစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႔၊ ဘုရားသခင္ဆီကို ေနာင္တရၿပီးဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။

နည္းနည္းေလာက္ၾကာေတာ့၊ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ဒီဟာကို ကြၽန္မ ဖတ္မိတယ္။ “ဘုရားသခင္အား သူတို႔ ယုံၾကည္ရာတြင္ အကယ္၍ လူတို႔သည္ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္၌ မၾကာခဏ အသက္မရွင္ၾကလွ်င္၊ သူတို႔သည္ သူ႔အတြက္ မည္သည့္ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမွ် ရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ၾကသည့္အျပင္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းငွာလည္း တတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ၾကေခ်။ ဤအမႈအရာမ်ားသည္ ဆက္ႏႊယ္လ်က္ ရွိၾက၏။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးက ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ မၾကာခဏ အသက္ရွင္လွ်င္၊ သင္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အမႈအရာမ်ားစြာတို႔တြင္ ဘုရားသခင္ကို သင္ ေၾကာက္႐ြံ႕လိမ့္မည္။ သင္ အလြန္ေဝးေဝး သြားလိမ့္မည္မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါး၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် သင္ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္ေသာ အရာကို သင္ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အဓိပၸါယ္မရွိေသာ စကားမ်ားကို သင္ ေျပာဆိုလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ အကဲခတ္ျခင္းကို သင္ လက္ခံၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္းကို သင္ လက္ခံလွ်င္၊ ဆိုးညစ္ေသာ အရာမ်ားစြာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအား သင္ ေရွာင္ရွားလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ မေကာင္းေသာအက်င့္ကို သင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ။” (ခရစ္ေတာ္၏ေျပာဆိုခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္၏ေရွ႕တြင္ အခ်ိန္ျပည့္ အသက္ရွင္မွသာ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းကို သင္ေလွ်ာက္ႏိုင္မည္”) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕မႈရွိျခင္းဆိုတာ လုံးဝ အေရးႀကီးမွန္း၊ ဘုရားရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားေရွ႕ေမွာက္မွာ အၿမဲေနထိုင္ရမယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စကားေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြထဲမွာ ဘုရားရဲ႕စိစစ္မႈကို လက္ခံရမယ္။ တစ္စုံတစ္ခုက ကြၽန္မတို႔အက်ိဳးကို ထိခိုက္တဲ့အခါ၊ လက္ခံဖို႔ ခက္တာမ်ိဳး၊ ခုခံခ်င္မိတာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္၊ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားကို ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔အတူ၊ ဆုေတာင္းျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖယ္ခြာႏိုင္ပါတယ္၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္နဲ႔ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕တာဝန္ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ထားႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားကို ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္တာမွန္သမွ် မလုပ္မိေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မဆိုရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လိုက္တဲ့အခါမွာ၊ အစ္ကိုေက်ာက္အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕မလိုမုန္းတီးမႈေတြကို တျဖည္းျဖည္း ပစ္ပယ္လာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ျပႆနာေတြကို သူ ေထာက္ျပတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မကို တိုးတက္ေစႏိုင္တယ္၊ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ပိုေကာင္းတဲ့ရလဒ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ သူ အဲဒီလိုလုပ္တာပဲဆိုတာမ်ိဳး ခံစားမိလာတယ္။ အခုေတာ့ ျပႆနာတစ္ခု ႀကဳံၿပီဆိုရင္၊ ကြၽန္မက သူနဲ႔အတူ စိတ္ထားမွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါၿပီ။ သူ အႀကံျပဳတာေတြ၊ ကူညီတာေတြကတစ္ဆင့္၊ ကြၽန္မရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္လိုက္ပါၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕အလုပ္မွာ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္လာပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းေအးမႈနဲ႔ ၿငိမ္သက္မႈကို ခံစားမိပါတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈေၾကာင့္သာ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဒီအေျပာင္းအလဲကို ေတြ႕ႀကဳံႏိုင္ခဲ့တာပါ။ လူသားေတြကို ကယ္တင္တဲ့ ဘုရားရဲ႕အမႈေတာ္က ဘယ္ေလာက္ လက္ေတြ႕က်တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။