လီခ်မ္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၂၀ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရၿပီး ရွင္းယန္နဲ႔ တြဲလုပ္ရတယ္။ စက္တင္ဘာလအေစာပိုင္းမွာ ကြၽန္မတို႔ အထက္လူႀကီးက ၿမိဳ႕ျပင္က အစည္းအေဝးတစ္ခုဆီကို ရွင္းယန္ကို ေခၚတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ အသင္းေတာ္တာဝန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕နဲ႔ အသင္းေတာ္မွာ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္က အေတာ္ေလး ထိေရာက္မႈမရွိတာကို ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ရတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႀကီးၾကပ္သူက အလုပ္ကို ပုံမွန္ ေနာက္ဆက္တြဲလိုက္လုပ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္တာေၾကာင့္ေပါ့။ ျပႆနာကိုေျဖရွင္းဖို႔ ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ျပင္ဆင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းကို ရွင္းယန္ဆီကို ကြၽန္မတို႔ စာတစ္ေစာင္ပို႔ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အႀကံျပဳခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ျငင္းပယ္ၿပီး ဒီအေၾကာင္းေျပာဖို႔ သူျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက စဥ္းစားတယ္။ “ဒါက ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာပဲေလ။ အစ္မျပန္လာတာကို ဘာလို႔ေစာင့္သင့္တာလဲ” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ရွင္းယန္က ကြၽန္မတို႔မသိတဲ့ ႀကီးၾကပ္သူရဲ႕ တျခားျပႆနာေတြအေၾကာင္းသိၿပီး ဒါကို ကြၽန္မတို႔နဲ႔အတူ ေျဖရွင္းခ်င္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒီလိုစဥ္းစားၿပီး ကြၽန္မ ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သုံးေလးရက္ၾကာေတာ့ ရွင္းယန္က အစည္းအေဝးကေန ျပန္လာၿပီး လုံး ရွင္းမျပဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူက နည္းနည္းမာနႀကီးတယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူျပန္မလာခင္မွာ ဒီျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ ကြၽန္မတို႔အတြက္ အဆင္ေျပမွာပဲေလ။ သူမပါဘဲ ကြၽန္မတို႔က အလုပ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ရွိလို႔လဲေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အစည္းအေဝးမွာ အလုပ္အေၾကာင္း ကြၽန္မတို႔ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ သူက ကြၽန္မတို႔ကို အထက္စီးကေနေျပာေနၿပီး အမိန္႔ေတြပဲေပးေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မတို႔နဲ႔ ေဆြးႏြးဖို႔လိုတယ္လို႔ သူမျမင္ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ကြၽန္မတို႔အလုပ္မွာ ကြၽန္မက အႀကံျပဳခ်က္နည္းနည္းေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက တစ္ခ်က္မွ မစဥ္းစားဘဲ ျငင္းလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြက ဘာျပႆနာမွမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို တမင္သက္သက္ အမွားေတြရွာၿပီး သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းပဲ လုပ္ခိုင္းတယ္။ ဥပမာ အဖြဲ႕တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အလုပ္ကို ကြၽန္မ စုံစမ္းစစ္ေဆးေတာ့ ျပႆနာနည္းနည္းေတြ႕တယ္။ အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကီးၾကပ္သူေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မိတ္သဟာယျပဳမယ္လို႔ အႀကံျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ သြားဖို႔မလိုဘူးလို႔ ရွင္းယန္က အရမ္းကိုေျပာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူအလုပ္မရႈပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူကိုယ္တိုင္ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕မယ္လို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက အဲဒီအဖြဲ႕ေတြဆီက အလုပ္အေျခအေနကို သူ႔ထက္ပိုၿပီး အရင္းႏွီးဆုံးပဲေလ။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မအႀကံျပဳခ်က္ကို ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သူေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ဖို႔ မရမကေျပာေနတုန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားၿပီး စဥ္းစားတယ္။ “ငါတို႔က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ။ ဒါေပမဲ့ သူပဲ အၿမဲတမ္းဆုံးျဖတ္တယ္။ ေဆြးေႏြးညႇိဳႏႈိင္းတာမရွိဘူး။ ငါ့အႀကံျပဳခ်က္ေတြအားလုံးကို ပယ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးက် သူေျပာတာပဲ ငါနားေထာင္ရတယ္။ ငါ့ရဲ႕ ဘယ္အႀကံျပဳခ်က္ကမွ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူက မာနႀကီးလြန္းေနတာလား” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘယ္ေလာက္ အားမာန္ပါတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တာ ကြၽန္မထက္ပိုၾကာတယ္ဆိုေတာ့ အေျခအေနကို ကြၽန္မထက္ ပိုသိသင့္တယ္ ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ သူ႔နည္းအတိုင္းလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။

အဲဒီေနာက္မွာ မတူတဲ့ အသင္းေတြနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ လမ္းခြဲၿပီးသြားၾကတယ္။ ေရေလာင္းအမႈေဆာင္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မေတြ႕ေတာ့ ဦးေဆာင္တဲ့သူ အစ္မဝမ္ကေျပာတယ္။ အခုတေလာမွာ လူသစ္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ေရေလာင္းအမႈေဆာင္ေတြက အရမ္းအလုပ္ရႈပ္လာတယ္ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ လူသစ္ေတြကို အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ ေရေလာင္းေပးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ စီစဥ္ေပးႏိုင္မလားဆိုၿပီး ေမးတယ္။ ဒါဆိုရင္ လူသစ္ေတြကို အခ်ိန္မီေရေလာင္းဖို႔ ေသခ်ာလုပ္ႏိုင္မယ္ေပါ့။ အစ္မဝမ္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္က ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မ လက္ခံလိုက္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ရွင္းယန္က သိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီေန႔မွာပဲ သူက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတဲ့ စာတစ္ေစာင္ေရးၿပီး ေရေလာင္းအမႈေဆာင္ေတြအားလုံးဆီကို ပို႔လိုက္တယ္။ ကြၽန္မက မေကာင္းမကန္းစီစဥ္ၿပီး အလုပ္ကို ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုၿပီး စာမွာ စြပ္စြဲထားတယ္။ သူက အစ္မဝမ္ကိုလည္း ဆူရင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္။ ကြၽန္မတို႔က အစီအစဥ္ေတြကို ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ ေက်နပ္သလိုလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ၾကားျဖတ္ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး ဒါဟာ အရမ္းဆိုးဝါးတယ္ဆိုၿပီးေျပာတယ္။ ဒီစာက ကြၽန္မေခါင္းကို တူနဲ႔ထုလိုက္သလိုပဲ။ ရင္ေပါက္ထြက္မတတ္ ႏွလုံးခုန္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ေနတာလား၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနတာလား။ ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္းကို အံ့ၾသမွင္သက္သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ လမ္းလြဲေနၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး စိုးရိမ္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီစာကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအားလုံး ဖတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကြၽန္မ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းကို ရွက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ လူတိုင္းက ကြၽန္မကို အခုဘယ္လိုထင္မလဲ။ ေနာင္မွာ သူတို႔ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမွာလဲေပါ့။ ကြၽန္မ စိတ္ဆင္းရဲသြားတယ္။ ရႈတ္ခ်ခံရသလို ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ငါတို႔က တကယ္ပဲ အမွားတစ္ခုလုပ္ရင္ေတာင္ ငါတို႔ကို စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးလို႔ရတယ္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္လို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ငါတို႔မွားေနတယ္ဆိုတာ အသိေပးလို႔ရတယ္။ ဘာလို႔ လူတိုင္းဆီကိုပဲ စာေရးလိုက္ၿပီး ငါတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕တာလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ မငိုဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ၾကာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ၿပီးမွပဲ ကြၽန္မအေျခအေနက နည္းနည္းတိုးတက္လာတယ္။ ရွင္းယန္မွာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေဒါသစိတ္ရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ မေရမရာခံစားခ်က္တစ္ခုရွိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာင္က်ရင္ သူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူးေပါ့။ မဟုတ္ရင္ သူက ကြၽန္မကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ အျပစ္ဒဏ္ေပးၿပီး အရွက္ခြဲမယ္ဆိုတာ မသိဘူးေလ။ အဲဒီေနာက္မွာ စိတ္ဒဏ္ရာက ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာရွိေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို နားမေထာင္ရင္၊ ျပန္ေခ်ပရင္ ကြၽန္မကို ထိခိုက္ေအာင္ သူတစ္ခုခုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ အၿမဲတမ္းခံစားမိတယ္။ မေရမရာေၾကာက္႐ြံ႕ေနမႈကို ကြၽန္မ အၿမဲတမ္းခံစားရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ရွင္းယန္က အဖြဲ႕တစ္ခုစီက ႀကီးၾကပ္သူေတြနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕ဖို႔ ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္းမစီစဥ္ထားတာေၾကာင့္ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေႏွာင့္ေႏွးသြားတယ္။ တာဝန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အခ်ိန္မီ စီစဥ္ၿပီး အေကာင္အထည္မေဖာ္ခဲ့ဘူး။ အစည္းအေဝးမွာ ဒီကိစၥကေန သူသင္ယူခဲ့ရတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို သူမွ်ေဝလိမ့္မယ္၊ အလုပ္စီစဥ္တဲ့ေနရာမွာ လြဲမွားမႈေတြနဲ႔ အမွားေတြအေၾကာင္းေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္တာ။ ဒီေတာ့ သူက မေျပာေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ၾသသြားတယ္။ သုံးေလးရက္ၾကာေတာ့ သက္ဆိုင္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔ စာတစ္ေစာင္ကို ကြၽန္မတို႔ အထက္လူႀကီးက ပို႔လိုက္တယ္။ လူသစ္ေတြကို အခ်ိန္ပိုင္းေရေလာင္းေပးဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ကြၽန္မ စီစဥ္တာ သင့္ေတာ္ပါတယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ဆိုရင္ ေကာင္းမႈေတြပိုၿပီး တိုးပြားလာႏိုင္တယ္။ လူသစ္ေတြကို အျမန္ေရေလာင္းေပးႏိုင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္တယ္ ေပါ့။ ရွင္းယန္သိသြားတဲ့အခါမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး သူ႔အမွားကို သေဘာေပါက္လိ္မ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ထားတာ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ၾကည့္ရတာ လုံးဝ အေရးမစိုက္ဘူး။ သူက ကြၽန္မကို အထင္ေသးတဲ့ပုံစံနဲ႔ပဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “သူက တာဝန္မွာ အမွားေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုလုပ္တယ္။ ဒါေတာင္မွ သူ႔ကိုယ္သူ လုံးဝ မသိဘူး။ ဒီလိုဆက္သြားေနရင္ သူ႔အတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္” ေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ေမာက္မာတဲ့ ေျပာဆိုျပဳမူပုံကို ကြၽန္မ ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကိုေပးတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္တိုင္းကို သူ အတင္းျငင္းဆန္တာကို ေတြးမိတယ္။ သူမ်ားေတြက သူ႔ျပႆနာကို ေထာက္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့ သူ႔သေဘာထားဆိုတာကို ထားလိုက္ေတာ့။ အဲဒါအျပင္ အရင္တစ္ခါက ကြၽန္မကို သူ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆူခဲ့ပုံနဲ႔ေပါင္းၿပီး ကြၽန္မ ေၾကာက္မိၿပီး စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တယ္။ ဒါကို သူ႔ကို မေျပာရဲခဲ့ဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ အလုပ္ကို ရွင္းယန္တစ္ေယာက္တည္းကပဲ စီမံခန္႔ခြဲတယ္။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ဆိုေပမဲ့ သူက ကြၽန္မနဲ႔ လုံးဝ စကားမေျပာဘူး၊ ကိစၥေတြကို မေဆြးေႏြးဘူး။ သူက အရာရာကို ႀကီးၾကပ္ၿပီး သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ ဆုံးျဖတ္ခြင့္ရွိတယ္။ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မနဲ႔ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕က ကြၽန္မတို႔အျမင္ေတြကို ေဖာ္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက အၿမဲတမ္း ကြၽန္မတို႔အျမင္ကို ျပႆနာေတြ လိုက္ရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ကူးေတြကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလုပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ “အဆင့္ျမင့္တဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္”ကို ေပးတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကြၽန္မတို႔က သူ႔ထက္နိမ့္က်တယ္၊ ရွင္းယန္က ပိုၿပီး ေတြးတတ္တယ္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္၊ အမႈကိစၥေတြကို ကြၽန္မတို႔ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မတို႔အားလုံးက ခံစားမိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္အမ်ားစုမွာ သူ႔အျမင္ကို ကြၽန္မတို႔က လိုက္ေလ်ာၿပီး သူေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ရွင္းယန္က တမင္အမွားေတြရွာတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းျငင္းတဲ့အခါမွာ သူက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတမ္းတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း ေၾကာက္ေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူေျပာတာ နားမေထာင္ရင္ ကြၽန္မအေပၚ ၾကမ္းတမ္းတာ တစ္ခုခုလုပ္မယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ကိုယ့္သေဘာနဲ႔မဟုတ္ဘဲ အေလွ်ာ့ေပးၿပီး သူ႔ကို မဆန္႔က်င္ရဲဘူး။ သူက ကြၽန္မကို အၿမဲတမ္း ျငင္းပယ္တာေၾကာင့္ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မမွာ စိတ္ကူးတခ်ိဳ႕ရွိရင္ေတာင္ သူတို႔နဲ႔ မမွ်ေဝခ်င္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက တာဝန္မွာ ပိုပိုၿပီး မတက္မႂကြျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဘယ္လို အထိေရာက္ဆုံးလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မရွာေဖြေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မက ႐ုပ္ေသး႐ုပ္လိုပါပဲ။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကိုင္တြယ္ရတဲ့အခါမွာ အေတြးေတြ၊ အျမင္ေတြ မရွိဘူး။ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ရွင္းယန္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုေစာင့္ေနၿပီး သူျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္။ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕လည္း ဒီအေျခအေနမွာရွိေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ကြၽန္မ ပိုၿပီး မတက္မႂကြျဖစ္လာတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မ အေျခအေနကို မုန္းၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို ကြၽန္မဆီကေန ဖုံးကြယ္ထားတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ မသိဘူး။ ညႇင္းပန္းခံေနရသလို ခံစားမိတယ္။

အဲဒီ သုံးေလးရက္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကြၽန္မတို႔ အထက္ေခါင္းေဆာင္ဆီက စာတစ္ေစာင္ရတယ္။ လတ္တေလာမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က အဖမ္းခံရတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ လုံၿခဳံေရးအတြက္ ကြၽန္မတို႔ကို အုပ္စုႏွစ္စုခြဲၿပီး တစ္ေနရာထဲမွာ အားလုံးမရွိေနဖို႔ ေျပာတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔အားလုံး တစ္ခါထဲ အဖမ္းခံရတာမျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုအဖမ္းခံရရင္ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစႏိုင္တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရွင္းယန္က အဲဒီမွာမရွိေနဘူး။ ဒါနဲ႔ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြးတယ္။ အစီအစဥ္က ေကာင္းတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြဲလိုက္တာက အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖို႔ ပိုခက္သြားတယ္လို႔ သင္းေထာက္ေတြက ခံစားရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္ဘူး။ ရွင္းယန္ျပန္လာၿပီး ဆုံးျဖတ္တာကို ေစာင့္ခ်င္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ဒါက အဖြဲ႕ေတြအျဖစ္ ခြဲလိုက္တာပဲ။ စည္းမ်ဥ္းေတြရဲ႕ အေရးႀကီးေမးခြန္းမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လုံၿခဳံေရးျပႆနာေတြကို ထည့္စဥ္းစားရင္ ခြဲလိုက္တာက စိတ္ကူးေကာင္းတစ္ခုပဲ” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ မဆုံးျဖတ္ရဲဘူး။ သေဘာတူဖို႔အတြက္ ရွင္းယန္ကိုေစာင့္ဖို႔ ဆက္ေျပာၾကတယ္။ လူတိုင္းက ရွင္းယန္ကို ဘယ္ေလာက္ကိုးကြယ္တာ၊ အမႈကိစၥေတြကို စီစဥ္ၿပီးဆုံးျဖတ္ဖို႔ လူတိုင္းက သူ႔ကို ေစာင့္တာ၊ သူ႔အမိန္႔ေတြကို နားေထာင္ၾကတာကို ကြၽန္မ ျမင္ၿပီး သူ႔ျပႆနာက အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မအေျခအေနနဲ႔ ရွင္းယန္မွာ ကြၽန္မ ေတြ႕တဲ့ ျပႆနာေတြအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သင္းေထာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အစ္မလီကို ကြၽန္မ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူလည္း ရွင္းယန္ေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရတယ္ေျပာေတာ့ ကြၽန္မ အံၾသသြားတယ္။ သူက ရွင္းယန္ကို အၿမဲတမ္းေၾကာက္ေနၿပီး သူ႔ကို မဆန္႔က်င္ရဲဘူး။ ရွင္းယန္က သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြကို တမင္ပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး သူ႔ကို အျမင္မေကာင္းေအာင္ သူမ်ားေတြေရွ႕မွာ ဆူတယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မလီက ဝင္ေျပာတယ္။ “ရွင္းယန္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မတို႔ျမင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ကြၽန္မတို႔က မရိပ္စားမိရင္၊ မေဖာ္ထုတ္ရင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ရင္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ စြန္႔ပစ္ျခင္းကို ခံရလိမ့္မယ္” တဲ့။ သူဒီလိုေျပာတာကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ သေဘာတူတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ “အသင္းေတာ္အတြင္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕ေဆာင္႐ြက္ေသာသူမ်ားသည္ စြန႔္ပစ္ျခင္းခံရၿပီး သူတို႔၏ ရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ မႀကိဳးစားႏိုင္ၾကေသာ္လည္း အသင္းေတာ္ကို ေႏွာင့္ယွက္၍ အသင္းေတာ္အတြင္း ေသျခင္းတရားကို ျပန္႔ေစေသာ သူမ်ားသည္ စည္းလြတ္ေဘာင္လြတ္ ျဖစ္ေနၾက၏၊ ထို႔အျပင္ လူအမ်ားစုက သူတို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အသင္းေတာ္မ်ိဳးသည္ အကယ္ပင္ စာတန္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ရွိၿပီး နတ္ဆိုးသည္ သူတို႔၏ဘုရင္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အသင္းေတာ္က လူမ်ားသည္ ထႂကြကာ ထိုမေကာင္းဆိုးဝါး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မျငင္းပယ္ပါက၊ သူတို႔သည္လည္း အေႏွးႏွင့္အျမန္ ပ်က္စီးသြားမည္ျဖစ္သည္။ ယခုမွစ၍ ဤကဲ့သို႔ေသာ အသင္းေတာ္မ်ားကို အေရးယူရေပမည္။ အကယ္၍ သမၼာတရားအနည္းငယ္ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူတို႔သည္ မႀကိဳးပမ္းပါက၊ ထိုအသင္းေတာ္သည္ ဖ်က္ပစ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အသင္းေတာ္ တစ္ခုတြင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆႏၵရွိသူ တစ္ဦးမွ် မရွိပါက၊ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံႏိုင္ေသာသူ တစ္ဦးမွ် မရွိပါက၊ ထိုအသင္းေတာ္ကို လုံးဝ သီးျခားျဖစ္သြားေစရမည္ျဖစ္ၿပီး အျခားအသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ထိုအသင္းေတာ္၏ ခ်ိတ္ဆက္မႈမ်ား ျဖတ္ေတာက္ရမည္။ ဤသည္ကို ‘ေသျခင္းကို ေျမျမႇဳပ္ျခင္း’ ဟုေခၚသည္၊ ယင္းသည္ စာတန္ကိုႏွင္ထုတ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကို သတိေပးခ်က္) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကို အတိအက် ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ရွင္းယန္က အသင္းေတာ္မွာ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိၿပီး အာဏာစြဲကိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ သူ႔ကို မေဖာ္ထုတ္ရဲဘူး။ ဘယ္သူကမွ ေရွ႕ထြက္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ရဲဘူး။ အဲဒီအစား ကြၽန္မတို႔အားလုံး သူ႔ကို နားေထာင္ၾကတယ္။ သူ႔ေနာက္လိုက္တယ္။ သူ႔ကို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခြင့္ေပးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာရွိတယ္လို႔ ဘယ္လိုဆိုႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို မုန္းၿပီး စက္ဆုပ္႐ြံရွာတာ မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒီလိုဆက္သြားေနရင္ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔ကို ဘုရားသခင္က ျငင္းပယ္ၿပီး သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈကို လုံးဝ ဆုံးရႈံးရမွာပဲ။ ရွင္းယန္က စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူက အရာရာတိုင္းမွာ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမူခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ တြဲဖက္အမႈေဆာင္ေတြရဲ႕ အႀကံကို လုံးဝ နားမေထာင္ဘူး။ သူ႔ျပႆနာေတြကို သူမ်ားေတြက ေထာက္ျပတဲ့အခါမွာ သူက လက္မခံဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ မဆင္ျခင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မိမွာ၊ သူက ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ၊ ဖိႏွိပ္တာကို ခံရမွာကို ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ထုတ္မေျပာရဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သူ႔ကို အၿမဲတမ္းနားေထာင္ၿပီး လိုက္နာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္၊ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့ၿပီး ကြၽန္မက စာတန္ရဲ႕ ႀကံရာပါျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလိုနားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္မ အရမ္းေနာင္တရခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ငါ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ႏုတ္ထြက္သြားလို႔ မရေတာ့ဘူး” ေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့အရာတစ္ခုက ကြၽန္မမွာ ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ရွင္းယန္က အစည္းအေဝးတစ္ခုကေန ျပန္လာတဲ့အခါမွာ သူက သုန္မႈန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ေျပာတယ္။ “သူမ်ားေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ဘဲ သူမ်ားေတြကို အၿမဲတမ္းေဝဖန္ေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးၾကပ္သူႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ကို ထုတ္ရမယ္” တဲ့။ ဒါကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဒီႀကီးၾကပ္သူေတြအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ နည္းနည္းသိတယ္။ သူတို႔က တစ္ခါတေလမွာ မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားျပေပမဲ့ သမၼာတရားကိုလည္း လက္ခံႏိုင္ၿပီး လက္ေတြ႕အလုပ္ကိုလည္းလုပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး လိုက္ဖက္ညီညီနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ပ်က္ကြက္တာပဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးရင္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္လို ထုတ္ပစ္လို႔ရမွာလဲ။ လက္ေတြ႕အလုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြကို ထင္ရာျမင္ရာထုတ္ပစ္ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ေနာက္ကို မစဥ္းမစားလိုက္ၿပီး ငေၾကာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေျပာလိုက္တယ္။ “အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတစ္ခုအတြက္ ဘယ္လို မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာ ရွာေဖြဖို႔လိုတယ္။ သူတို႔ကို ထင္သလို လူစားလဲပစ္လို႔မရဘူး” ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အေျခအေနကို စုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ အသင္းေတာ္ကို ကြၽန္မ သြားတယ္။ သူတို႔ကို လူစားလဲၿပီးေနၿပီဆိုတာေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ၾသသြားတယ္။ ကြၽန္မ စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက ထုတ္ပစ္ဖို႔အတြက္ ပစ္မွတ္ေတြ လုံးဝမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မ အံ့အားသင့္ၿပီး စိတ္ဆိုးတာေပါ့။ ကြၽန္မ ေတြးတယ္။ “ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမွာ ရွင္းယန္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေဆြးေႏြးဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္တယ္။ ဒါ အာဏာရွင္ဆန္တာပဲ” ေပါ့။ ရွင္းယန္ရဲ႕ ျပႆနာကို ေထာက္ျပဖို႔ ကြၽန္မ စာတစ္ေစာင္ေရးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔ကိုယ္သူ လုံးဝ နားမလည္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သင္းေထာက္ျဖစ္တဲ့ အစ္မလ်န္က နဂိုက သူ႔တာဝန္မွာ ႀကိဳတင္စီမံမႈရွိၿပီး တာဝန္သိစိတ္ရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လတ္တေလာမွာ ရွင္းယန္က သူ႔ကို ခဏခဏ တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္ငယ္ေအာင္လုပ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေျခအေနက အရမ္းအပ်က္သေဘာေဆာင္သြားတယ္။ သူက သင္းေထာက္အျဖစ္ ဆက္လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားရတာေပါ့။ ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းတယ္။ ရွင္းယန္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားတဲ့၊ ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳတဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ သူမ်ားေတြအေပၚ အၿမဲတမ္းတိုက္ခိုက္ၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြက သူမ်ားေတြကို အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲတာပဲ ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ သူက သံသယရွိစရာမလိုေအာင္ကို မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တားဆီးဖို႔ ကြၽန္မ ရပ္တည္ရမယ္။ သူလုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ် လုပ္ခြင့္ေပးလို႔မရဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို တကယ္ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မက နည္းနည္း ေၾကာက္ေနေသးတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “သမၼာတရားသည္ သင္၏ အသက္ ျဖစ္မလာေသးသကဲ့သို႔ သင္သည္ သင္၏ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထားအတြင္းတြင္ အသက္ရွင္ဆဲျဖစ္ပါက၊ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၏အမႈကို တုန႔္ဆိုင္းျခင္းႏွင့္ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ျဖစ္ေစသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားကို သင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသည့္အခါ၊ သင္သည္ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္လိမ့္မည္မဟုတ္။ သင္၏ အသိစိတ္က အျပစ္တင္ျခင္းမရွိဘဲ ယင္းတို႔ကို သင္ ေဘးဖယ္ထားလိုက္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အမႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစေနသည့္ သူတစ္ဦးသည္ သင္ႏွင့္ မည္သည့္ပတ္သက္မႈမွ် မရွိဟုပင္ သင္ ေတြးလိမ့္မည္။ အသင္းေတာ္၏အလုပ္ႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အက်ိဳးစီးပြားတို႔ မည္မွ် ထိခိုက္ပါေစ၊ သင္ ဂ႐ုမစိုက္၊ ၾကားဝင္စြက္ဖက္ျခင္း မရွိေပ၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ရွိသည္ဟု မခံစားရေပ— ယင္းက သင့္အား အသိစိတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္ျခင္တုံတရား မရွိသူတစ္ဦး၊ မယုံၾကည္သူတစ္ဦး၊ အေစခံသူတစ္ဦး ျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္အရာကို စားကာ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာကို ေသာက္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွ လာသည့္အရာမ်ားအားလုံးကို ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ္လည္း ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚ မည္သည့္ထိခိုက္ျခင္းကမွ် သင္ႏွင့္ဆက္ႏႊယ္ျခင္း မရွိဟု ခံစားရသည္— ယင္းက သင့္အား ေကြၽးေသာလက္ကို ကိုက္သည့္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး ျဖစ္ေစသည္။ သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မကာကြယ္ပါက၊ သင္သည္ လူပင္ ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ သင္သည္ အသင္းေတာ္ထဲသို႔ အယုံသြင္း၍ ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္သာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္မႈရွိဟန္ေဆာင္သည္၊ ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရသူ တစ္ဦးအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္၌ ကပ္ပါးရပ္ပါး လုပ္လိုသည္။ သင္သည္ လူသားတစ္ဦး၏ ဘဝကို ရွင္သန္မေနဘဲ၊ ရွင္းလင္းစြာပင္ မယုံၾကည္သူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးျဖစ္လွ်င္၊ သင္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ မရရွိေသးလွ်င္ပင္၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ဘက္မွ စကားေျပာကာ ျပဳမူလိမ့္မည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိခိုက္ေနသည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္သည္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ရပ္ေနမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳလိုသည့္ဆႏၵရွိသည့္အခါတြင္၊ သင္သည္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ခံစားရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ အေနရခက္လိမ့္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ ‘ဘုရားသခင့္အိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား မထိခိုက္ေစရန္ႏွင့္ အသင္းေတာ္အသက္တာ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစဖို႔အလို႔ငွာ၊ ငါ ဤေနရာတြင္ ထိုင္ၿပီး မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ဘဲ ေန၍မရေခ်၊ ငါ ထရပ္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခု ေျပာရမည္၊ ငါတာဝန္ယူရမည္။ ဤဆိုးယုတ္ေသာ အျပဳအမူကို ငါ ထုတ္ေဖာ္ရမည္၊ ငါ တားရမည္’ ဟု သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာလိမ့္မည္။ သမၼာတရားက သင္၏ အသက္ျဖစ္လာလွ်င္၊ သင္၌ ဤသတၱိႏွင့္ သႏၷိ႒ာန္ ရွိၿပီး ကိစၥရပ္ကို လုံးဝ သိနားလည္ႏိုင္စြမ္း ရွိလိမ့္မည္သာမက၊ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ ယူသင့္သည့္ တာဝန္ကိုလည္း သင္ ျဖည့္ဆည္းလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔ျဖင့္ သင္၏ တာဝန္သည္ ေက်ပြန္လိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္”) လူတခ်ိဳ႕က ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ထိခိုက္တာကို ျမင္ရတဲ့အခါမွာ သူတို႔အတြက္ လုံးဝ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလိုလူေတြက လူစဥ္မမီတာသက္သက္ပဲ။ ဒါကို သိရတာ ကြၽန္မ ဝမ္းနည္းမိတယ္။ ဒါက ကြၽန္မ ျပဳမူခဲ့တဲ့ ပုံစံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေလ။ ရွင္းယန္ရဲ႕ ျပႆနာကို ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တားဆီးဖို႔ လုံးဝ မရပ္တည္ရဲခဲ့ဘူး။ သူက ကြၽန္မအေပၚ အၿမဲတမ္း အမွားရွာၿပီး ကြၽန္မအျမင္ေတြကို ျငင္းေတာ့၊ ကြၽန္မကို ၾသဝါဒေပးၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔ ကြၽန္မအထက္ကေန ေနေတာ့ သူ႔ကို ေၾကာက္ၿပီး သူမေက်မနပ္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရဲဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မက ဒီအတိုင္း လက္ခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နိမ့္က်ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို နာခံၿပီးက်ိဳးႏြံရင္ သူက ကြၽန္မကို ဖိႏွိပ္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးတာလုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာင္ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ကြၽန္မက အုပ္စိုးခံၿပီး သူထိန္းခ်ဳပ္တာခံရဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ထည့္တြက္ျခင္းမရွိဘဲ ဒီအေျခအေနမွာ ကြၽန္မ ရွင္သန္ခဲ့ပါတယ္။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို သူ ဆန္႔က်င္ၿပီး အာဏာရွင္လိုမ်ိဳးျပဳမူတဲ့ ပုံစံက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ထၿပီးေတာ့ သူ႔ကို မေဖာ္ထုတ္ရဲခဲ့ဘူး။ သူက လူေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ တိုက္ခိုက္ၿပီး စိုးမိုးျခယ္လွယ္တဲ့အခါ၊ အာဏာကို သိမ္းယူတဲ့အခါ၊ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့အခါမွာေတာင္ ကြၽန္မက သူ႔ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို တားဆီးတာ မလုပ္ရဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ခခယယလုပ္ေနတာက ဆိုးလာတယ္။ ကြၽန္မက နိမ့္က်ျခင္းမွာ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အသုံးမက်တဲ့ ငေၾကာက္တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္မက ဘယ္လို ဂုဏ္သိကၡာရွိမွာလဲ။ ေရေလာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ ဘုရားသခင္ဆီကလာတဲ့ အရာရာတိုင္းကို ကြၽန္မ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ လူသားလို႔ ေခၚဖို႔ မထိုက္တန္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး အျပစ္ရွိသလို ခံစားမိတယ္။ အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လွည့္စားတတ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းတီးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ငါ ဒီလိုဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါ သူ ငါ့ကို အျပစ္ဒဏ္ေပးၿပီး လက္စားေခ်ရင္ေတာင္မွ ငါ ရပ္တည္ရမယ္။ သူ႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးရမယ္။ ဒါ ငါ့တာဝန္ပဲ” ဆိုၿပီးေတာ့။

ကြၽန္မ ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ႀကီးၾကပ္သူႏွစ္ေယာက္ကို ရွင္းယန္က ထင္ရာျမင္ရာထုတ္ပစ္လိုက္တာကို တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္မႈနဲ႔ ႏိုင္လိုမင္းထက္အျပဳအမူကို ကြၽန္မ ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ စကားတစ္ခြန္းမေျပာခင္မွာတင္ သူက ၾကားျဖတ္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မက သူနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီညီ ပူးေပါင္းမေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕ကလည္း သူ႔ရဲ႕ ဖိႏွိပ္ၿပီး စိုးမိုးျခယ္လွယ္တဲ့အျပဳအမူကို ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အမွန္တရားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရၿပီး သူ ျပန္မေခ်ပႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူကေျပာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ သူ႔ကို ေျပာျပတဲ့ ျပႆနာကို သူက သတိမထားမိတာပါေပါ့။ ေနာင္က်ရင္ သူ ႀကိဳးစားပါမယ္ေပါ့။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူက ၿပဳံးရင္းနဲ႔ေျပာတယ္။ “ကြၽန္မ အစြမ္းအစက ျမင့္ေတာ့ မာနမႀကီးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး” တဲ့။ ကြၽန္မ ဒါကိုၾကားေတာ့ ဆြံ႕အသြားတယ္။ သူက လုံးဝကို က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္တာပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္က ရွင္းယန္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ကူညီတယ္။ သူ ေနာင္တရႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ရွင္းယန္က လုံးဝ လက္မခံဘူး။ ဒီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနပါတယ္လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ေတာင္ တိုက္ခိုက္ေသးတယ္။ ရွင္းယန္က သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္မခံဘဲ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို နားလည္ျခင္းမရွိဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ေတာ့ သူ႔ျပႆနာက ဆိုးေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မ တစ္ခုခုကို ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ရွင္းယန္ေၾကာင့္ အရမ္းအားနည္းလာတဲ့အထိ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနေတာ့ တာဝန္ေတြကို မထမ္းေဆာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ တကယ္တမ္းက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရွင္းယန္လုပ္ခဲ့တာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က နည္းလမ္းေတြနဲ႔ အႏွစ္သာရအေပၚ သိျမင္မႈတခ်ိဳ႕ရွိလာခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔အေပၚ ၎တို႔ အသုံးျပဳသည့္ နည္းလမ္းမ်ားအားလုံး၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပန္းတိုင္မ်ားရွိၾကသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို ကာကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားရမည့္အစား ၎တို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အာဏာႏွင့္ အဆင့္အတန္းအျပင္၊ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ၎တို႔၏ ေနရာႏွင့္ ပုံရိပ္တို႔ကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားသည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္အဖို႔ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးမ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ အသင္းေတာ္အသက္တာအေပၚတြင္လည္း ပ်က္စီးေစသည့္ သက္ေရာက္မႈရွိသည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္၏ မေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ အေတြ႕ရအမ်ားဆုံးေသာ သ႐ုပ္သကန္မဟုတ္သေလာ။ ဤမေကာင္းမႈမ်ားအျပင္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ပို၍ပင္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူတို႔အေပၚ မည္သို႔ဩဇာအရွိအဝါ ရယူရမည္ကို အေျဖရွာဖို႔ အစဥ္ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ လူအခ်ိဳ႕သည္ မထိမ္းျမႇားမီ ကာမက်ဴးလြန္ခဲ့လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ အျခားျပစ္မွားမႈအခ်ိဳ႕က်ဴးလြန္ခဲ့လွ်င္ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ထိုသူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ဤအရာမ်ားကို ခုတုံးအျဖစ္ လက္မလႊတ္တမ္းအသုံးခ်သည္။ ထိုသူမ်ား အပ်က္သေဘာေဆာင္ေစရန္အတြက္ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္ရာတြင္ စိတ္ထက္သန္မႈေလ်ာ့က်ေစရန္အတြက္ ၎တို႔ကို ေစာ္ကားရန္၊ ေဖာ္ထုတ္ရန္၊ အသေရဖ်က္ရန္၊ တံဆိပ္ကပ္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ရွာသည္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔ အထီးက်န္ေစရန္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားကို ထိုသူတို႔အား ခြဲျခားဆက္ဆံရန္၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္၊ ျငင္းပယ္ရန္လည္း အႏၲိခရစ္မ်ားက ျပဳလုပ္သည္။ အဆုံးတြင္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာထိုသူအားလုံးတို႔သည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး အားနည္းလာေသာအခါ၊ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားကို တက္တက္ႂကြႂကြထမ္းေဆာင္ျခင္းမရွိေတာ့ေသာအခါ၊ အစည္းအေဝးမ်ားကို မတက္လိုေသာအခါတြင္ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ပန္းတိုင္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔က ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ အာဏာကို မၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့သည္ႏွင့္၊ ၎တို႔ကို မည္သူကမွ် မတိုင္ၾကားရဲ၊ မေဖာ္ထုတ္ရဲေတာ့သည္ႏွင့္ အႏၲိခရစ္မ်ားက စိတ္ေအးလက္ေအးျဖစ္ႏိုင္သည္။...ထိုသို႔ေသာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈကို ၎တို႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေစဖို႔ မည္သည့္အရာကို အႏၲိခရစ္မ်ားက စဥ္းစားသနည္း။ ‘သမၼာတရားကိုလိုက္စားေသာ သူတို႔သည္ တရားေဒသနာမ်ားကို မၾကာခဏ နားေထာင္လွ်င္ တစ္ေန႔တြင္ ငါ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရိပ္စားမိႏိုင္သည္၊ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး လူစားထိုးလိမ့္မည္။ သူတို႔တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္ေနစဥ္တြင္ ငါ၏ အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ဂုဏ္သတင္းတို႔ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ အရင္စၿပီး ထိုးႏွက္သည္က ပိုေကာင္းသည္။ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ဆႏၵအားလုံး ေပ်ာက္သြားဖို႔အလို႔ငွာ သူတို႔ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးၿပီး ရႈတ္ခ်ရန္ႏွင့္ မတက္မႂကြျဖစ္ေစရန္အတြက္ ခုတုံးလုပ္ၿပီး လက္မလႊတ္တမ္းအသုံးခ်ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကိုရွာသည္က ပိုေကာင္းသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အမႈေဆာင္မ်ားက သမၼာတရားလိုက္စားသူတို႔ကို မုန္းတီးရန္၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္၊ တန္ဖိုးမထားေတာ့ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ရာထူးတိုးမေပးေတာ့ရန္အလို႔ငွာ ေခါင္းေဆာင္၊ အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔ၾကား ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ရန္ ဆြသည္က ပိုေကာင္းသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကိုလိုက္စားရန္၊ သို႔မဟုတ္ တာဝန္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ရန္ မည္သည့္ဆႏၵမွ် ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔ မတက္မႂကြျဖစ္လ်က္ရွိေနလွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။’ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိလိုသည့္ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူတို႔အား ၎တို႔ပထုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ၾကသည္”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ျခင္းကတစ္ဆင့္ အႏၲိခရစ္ေတြဟာ အာဏာကို ဘဝအျဖစ္ မွတ္ယူၿပီး ဂုဏ္အဆင့္အတန္းကို အရမ္းဆႏၵျပင္းျပတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူေတြက ဒါကိုနားလည္ၿပီး သူတို႔ကို ရိပ္စားမိမွာ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ လက္ခံမႈကိုရမွာကို သူတို႔ စိတ္ပူၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေနရာနဲ႔ အာဏာခိုင္မာေစဖို႔အတြက္ အႏၲိခရစ္ေတြက သမၼာတရားလိုက္စားသူေတြကို အပ်က္သေဘာေဆာင္ေအာင္၊ ယုံၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆုံးေအာင္ တာဝန္ေတြကို ပုံမွန္မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္ငယ္ေအာင္လုပ္ဖို႔အတြက္ လႊမ္းမိုးဖို႔ တမင္သက္သက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္တယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ သူတို႔ေတြက အာဏာရွိၿပီး ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိေနႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါက ရွင္းယန္လုပ္တဲ့အရာပဲဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ သူက ကြၽန္မတို႔အေပၚ အၿမဲတမ္း အမွားရွာတယ္။ ကြၽန္မတို႔ျပႆနာေတြကို အဆိုးျမင္ဝါဒနဲ႔ ေထ့ေငါ့မႈေတြနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီးအသုံးခ်တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြေရွ႕မွာ ကြၽန္မတို႔ကို တမင္သက္သက္ အရွက္ရေအာင္လုပ္ၿပီး သိကၡာခ်တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္မတို႔က လက္ေတြ႕အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ခံစားရေစတယ္။ အားနည္းၿပီး ကြၽန္မတို႔တာဝန္ေတြကို မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္တယ္။ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ နားလည္မႈနဲ႔ အမႈအရာေတြကို ထင္ရာျမင္ရာလုပ္တဲ့အတြက္ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို သိမ္ငယ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ရႈတ္ခ်ထားတဲ့ သူေရးတဲ့ အမ်ားျမင္ႏိုင္တဲ့ စာေၾကာင့္ ကြၽန္မက အထူးသျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခံရသလို ခံစားမိတယ္။ အဲဒီကတည္းက ကြၽန္မက သူ႔ကိုေၾကာက္ေနခဲ့တာ။ ကြၽန္မက တစ္ခုခုမွာ သူနဲ႔ သေဘာမတူျဖစ္ၿပီး သူက ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္တာ၊ အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမတာကို အမ်ားေရွ႕မွာ ထပ္ခံရမွာကို ေၾကာက္လန္႔ေနခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔ ကြၽန္မ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားတယ္။ သူ႔ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေအာင္ ထပ္မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ သူ႔စိတ္ကို မဆန္႔က်င္ရဲေတာ့ဘူး။ သူ႔ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္တာ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ သူက သင္းေထာက္ေတြအေပၚလည္း ဒီနည္းလမ္းကိုပဲ သုံးခဲ့တာ။ လူတိုင္းကို ဦးၫႊတ္ေအာင္လုပ္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပန္ဆင္ျခင္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ထင္ေအာင္လုပ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘယ္သူကမွ သူ႔ကို မရိပ္စားမိေအာင္ေပါ့။ လူတိုင္းက စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး သူ႔ကိုနားေထာင္ၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို မကန္႔ကြက္ရဲၾကဘူး။ ဒါက အာဏာကို တစ္ဦးတည္းကိုင္စြဲဖို႔ျဖစ္တဲ့ သူ႔ပန္းတိုင္ကို ရရွိတဲ့ နည္းလမ္းပဲ။ ရွင္းယန္ရဲ႕ စကားေတြနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြက အထူးသျဖင့္ အႏၲရာယ္ရွိၿပီး ကလိမ္က်တယ္။ ၾကမ္းတမ္းတယ္။ သူေျပာသမွ်၊ လုပ္သမွ်က အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္လိုပဲ။

ကြၽန္မလည္း ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မတို႔အားလုံးက သူဖိႏွိပ္တာခံရေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ဘာလို႔ သူ႔ကို ကြၽန္မတို႔က အထင္ႀကီးေလးစားၿပီး နားေထာင္ေနေသးတာလဲ၊ သူမပါဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ မခ်ရဲတာလဲ။ ဒီအဆင့္အထိကို သူက ကြၽန္မတို႔ကို ဘယ္လိုလွည့္စားၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တာလဲ ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ဖတ္တယ္။ “အႏၲိခရစ္တို႔ လူမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အေတြ႕ရအမ်ားဆုံးေသာ လကၡဏာမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈနယ္ပယ္အတြင္းတြင္ ၎တို႔သည္သာ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အႏၲိခရစ္မရွိလွ်င္ အျခားမည္သူကမွ် မဆုံးျဖတ္ရဲ၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မခ်ရဲေပ။ အႏၲိခရစ္မရွိလွ်င္ အျခားလူတိုင္းက မိခင္မရွိေသာ ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မည္သို႔ဆုေတာင္းရမည္၊ ရွာေဖြရမည္ကို မသိသကဲ့သို႔ အမႈအရာမ်ားကို အတူတကြ မည္သို႔ေဆြးေႏြးရမည္ကိုလည္း မသိေပ။ ၎တို႔သည္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္၊ သို႔မဟုတ္ လူေသမ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ လူတို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ မည္သည့္စကားမ်ိဳးကို အႏၲိခရစ္တို႔က အသုံးျပဳသည္ကို အေသးစိတ္မေျပာေတာ့ေပ။ ၎တို႔သည္ စကားမ်ားႏွင့္ နည္းလမ္းမ်ား ေသခ်ာေပါက္ ရွိသည္။ စြမ္းေဆာင္ရရွိလာေသာ ရလဒ္မ်ားသည္ ၎တို႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ ဤလူမ်ား၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သ႐ုပ္သကန္မ်ားတြင္ ထင္ဟပ္သည္။...ဥပမာအေနျဖင့္ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေသာ အႀကံျပဳခ်က္တစ္ခုကို သင္ တင္ျပပါက၊ လူတိုင္းက ဤမွန္ကန္ေသာ အစီအစဥ္အေၾကာင္း ဆက္လက္၍ မိတ္သဟာယဖြဲ႕သင့္သည္။ ဤသည္မွာ လမ္းမွန္ျဖစ္သည္။ မိမိတာဝန္အေပၚ သစၥာရွိၿပီး တာဝန္သိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အႏၲိခရစ္က ‘မင္းအစီအစဥ္ကို ငါ အဘယ္ေၾကာင့္ မစဥ္းစားမိသနည္း။’ ဟု ေတြးေတာလိမ့္မည္။ အစီအစဥ္က မွန္ကန္သည္ဟု ၎တို႔စိတ္ထဲတြင္ ဝန္ခံသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ လက္ခံမည္ေလာ။ ၎တို႔၏ သဘာဝေၾကာင့္ သင္၏ မွန္ကန္ေသာ အႀကံျပဳခ်က္ကို မည္သည့္အခါမွ် လက္ခံမည္မဟုတ္ေပ။ သင္၏ အစီအစဥ္ကို ျငင္းဆန္ဖို႔ ေသခ်ာေပါက္ ႀကိဳးစားမည္ျဖစ္ၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ အျခားအႀကံကို တင္ျပလိမ့္မည္။ သင္၏ အစီအစဥ္သည္ လုံးဝ ေဆာင္႐ြက္၍မရႏိုင္ဟု သင္ခံစားရေအာင္ ျပဳလုပ္လိမ့္မည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ အႏၲိခရစ္ကို သင္ ထားခဲ့၍မရေၾကာင္း၊ အႏၲိခရစ္က အလုပ္လုပ္မွသာ အျခားလူတိုင္းက ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ရန္ ေနရာတစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ ၎တို႔မရွိလွ်င္ မည္သည့္အလုပ္မွ် ေကာင္းစြာမၿပီးဆုံးေၾကာင္းႏွင့္၊ အႏၲိခရစ္မပါဘဲ အျခားလူတိုင္းက အသုံးမဝင္ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု သင္ခံစားရေစရန္ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ နည္းလမ္းမ်ားသည္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔လုပ္ေဆာင္ေသာအခါ အစဥ္သျဖင့္ သမား႐ိုးက်မဟုတ္ဘဲ ႀကီးက်ယ္သည့္ပုံစံရွိသည္။ အျခားလူ၏ အႀကံျပဳခ်က္သည္ မည္မွ် မွန္ကန္ပါေစ ၎တို႔က အစဥ္ ျငင္းပယ္လိမ့္မည္။ အျခားလူ၏ အႀကံျပဳခ်က္သည္ ၎တို႔စိတ္ကူးႏွင့္ ကိုက္ညီလွ်င္ပင္၊ အႏၲိခရစ္က ယင္းကို အရင္ဦးဆုံး အဆိုျပဳျခင္းမဟုတ္လွ်င္ ၎တို႔က ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံရန္၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ျငင္းဆန္လိမ့္မည္။ ထိုအစား အႏၲိခရစ္သည္ အႀကံျပဳခ်က္ေပးေသာသူက သူ၏ စိတ္ကူးသည္ မွားယြင္းသည္ဟု ခံစားရၿပီး ဝန္ခံသည္အထိ ထိုအႀကံျပဳခ်က္ကို ေသးသိမ္ေစရန္၊ ျငင္းဆန္ၿပီး ရႈတ္ခ်ရန္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္မွသာ အႏၲိခရစ္က ရပ္နားလိမ့္မည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ ၎တို႔ကို အျခားလူမ်ားက ကိုးကြယ္ၿပီး ဗဟိုျပဳဖို႔ရန္အတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားၿပီး အျခားလူတို႔ကို ေသးသိမ္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုသည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ခြင့္ျပဳၿပီး အျခားလူမ်ားအတြက္ ၎တို႔ကို ထင္ေပၚေစသည့္ ေနာက္ခံအျဖစ္သာ အစဥ္ အသုံးခံခြင့္ျပဳသည္။ ၎တို႔ ေျပာသမွ်၊ လုပ္သမွ်သည္ မွန္ကန္ၿပီး သူတစ္ပါးတို႔ေျပာသမွ်၊ လုပ္သမွ်တိုင္းကမူ မွားယြင္းသည္ဟု အႏၲိခရစ္မ်ားက ယုံၾကည္သည္။ လူတိုင္းက ၎တို႔ကို နားေထာင္ၿပီး ၎တို႔နည္းလမ္းအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ေစရန္အတြက္၊ အျခားလူတို႔၏ အျမင္မ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ျငင္းဆန္ရန္ ၎တို႔သည္ ဆန္းသစ္ေသာ အျမင္မ်ားကို မၾကာခဏ တင္ျပၾကသည္၊ အျခားလူတို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအေပၚ အမွားရွာၿပီး ျပႆနာရွာၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ အျခားလူတို႔၏ အစီအအစဥ္မ်ားကို ေႏွာင့္ယွက္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သင့္ကို အဆက္မျပတ္ ျငင္းဆန္ရန္၊ တိုက္ခိုက္ရန္၊ သင္သည္ လက္သင့္ခံႏိုင္ဖြယ္မရွိဟု ခံစားရေစရန္ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္သည္ ၎တို႔အေပၚ သာ၍ နာခံလာေစရန္၊ အထင္ႀကီးၿပီး ေလးစားရန္၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ လုံးဝ က်ေရာက္ေစရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔ကို အႏၲိခရစ္မ်ားက ခ်ိဳးႏွိမ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္သည့္နည္းစဥ္ျဖစ္သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “၎တို႔သည္ လူတို႔ကို ေဝခြဲမရျဖစ္ေစၿပီး သိမ္းသြင္းစည္း႐ုံး၍ ၿခိမ္းေျခာက္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ေလ၏”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက လင္းလက္သြားတယ္။ အရင္တုန္းက ရွင္းယန္က ကြၽန္မတို႔အျမင္ကို အၿမဲတမ္းျငင္းေနတဲ့အခါမွာ သူက မာနႀကီးတယ္လို႔ပဲ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သူ႔လုပ္ရပ္သဘာဝကို ကြၽန္မ မရိပ္စားမိခဲ့ဘူး။ ရွင္းယန္က ကြၽန္မတို႔အျမင္ေတြကို ျငင္းတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူက ကြၽန္မတို႔အျမင္ေတြထဲက ျပႆနာေတြကို ေ႐ြးထုတ္ၿပီး ေခ်ပတဲ့ေနရာမွာ အထူးကြၽမ္းက်င္ၿပီး ကြၽန္မတို႔အႀကံက မသင့္ေတာ္ေလာက္ဘူးလို႔ ကြၽန္မတို႔ခံစားမိေအာင္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုဖတ္ၿပီးမွပဲ ကြၽန္မ သိခဲ့ရတယ္။ ေနာက္မွ သူက ဒီအေပၚအေျခခံၿပီး စိတ္ကူးတစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ၿပီးလုပ္တယ္၊ အဆင့္ျမင့္တဲ့ သေဘာတရားတခ်ိဳ႕ေပးတယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မတို႔က သူ႔ထက္နိမ့္က်တယ္လို႔ ခံစားမိလာတယ္။ သူက အမႈကိစၥေတြကို ပိုၿပီး နက္နက္နဲနဲနဲ႔ ထိုးထြင္းသိျမင္ၿပီး ျမင္တယ္လို႔ ထင္လာတယ္။ သူ႔ကို ကြၽန္မတို႔ မရိပ္စားမိႏိုင္႐ုံမကဘဲ သူ႔ကိုပိုၿပီး ေလးစားလာတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔က ဆႏၵအေလ်ာက္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျငင္းပယ္ၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ကူးေတြ၊ အႀကံျပဳခ်က္ေတြက အေျခခံအားျဖင့္ အသုံးမဝင္ဘူး၊ ေျပာျပေနတာ ဘာမွအက်ိဳးမရွိဘူး၊ သူေျပာတာပဲ နားေထာင္သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မတို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူေတြရဲ႕ အေတြးေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ျဖစ္တဲ့ သူ႔ပန္းတိုင္ကို သူရသြားတယ္။ ဒီထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မတို႔အေပၚ ကိစၥေတြ ျဖစ္ပ်က္တဲ့အခါ ရွာေဖြတာ၊ စဥ္းစားတာ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔က အသိစိတ္လြတ္ၿပီး ႐ုပ္ေသးေတြလိုျဖစ္သြားတယ္။ တာဝန္မွာ လုံးဝ အသုံးမဝင္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ လူေတြအေပၚ အုပ္စိုးမႈနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကိုရဖို႔ အႏၲိခရစ္အသုံးျပဳတဲ့ နည္းလမ္းေတြပဲဆိုတာ အခု ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ရွင္းယန္က ကြၽန္မတို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သူေျပာတာနားေထာင္ေအာင္၊ သူ႔ကိုလိုက္နာေအာင္ လုပ္ဖို႔ ဒီနည္းကို အသုံးျပဳခဲ့တာ။ ရွင္းယန္က အရမ္းကို မသိမသာနဲ႔ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ဖတ္တယ္။ “လူတစ္ေယာက္သည္ ေတာ္လွ်င္၊ သူ လုပ္ေဆာင္ေသာ၊ ေျပာဆိုေသာအရာမ်ားတြင္ အႀကံအစည္မ်ားကို အစဥ္ အသုံးျပဳလွ်င္၊ ရွိန္ရေလာက္လွ်င္၊ သင္သည္ ထိုသူႏွင့္အတူရွိေနေသာအခါ ထိုသူက သင့္ကို အစဥ္ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး စီမံလိုလွ်င္၊ ဤလူသည္ သနားၾကင္နာတတ္သည္ဟု သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ခံစားရသေလာ။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု ခံစားရသေလာ။ (ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္။) ၎တို႔ကို သင္ေၾကာက္႐ြံ႕လာၿပီး ‘ဤလူသည္ ငါ့ကို အစဥ္ ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သည္။ ၎တို႔၏ အေဝးသို႔ အျမန္ဆုံးထြက္ခြာရမည္။ သူေျပာသည့္အတိုင္း ငါမလုပ္လွ်င္ ငါ့ကို တိတ္တဆိတ္ ထိခိုက္နစ္နာေစရန္နည္းတစ္ခုကို သူ အႀကံထုတ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ငါ့ကို အျပစ္ေပးေကာင္းေပးႏိုင္သည္’ဟု စဥ္းစားသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ကို သင္ခံစားရႏိုင္သည္မဟုတ္ေလာ။ (ခံစားရႏိုင္ပါသည္။) ယင္းကို သင္ မည္သို႔ ခံစားရႏိုင္သနည္း။ (၎တို႔သည္ လူတို႔ကို ၎တို႔၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္အညီ အမႈအရာမ်ားကို အစဥ္ လုပ္ေဆာင္ေစသည္။) အမႈအရာမ်ားကို ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရန္ အျခားလူတို႔ကို ၎တို႔က ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ မွားယြင္းသေလာ။ သင့္ကို တစ္ခုခုလုပ္ရန္ အျခားလူတို႔က ေတာင္းဆိုေသာအခါ ေသခ်ာေပါက္ မွားယြင္းသေလာ။ ဤစဥ္းစားနည္းသည္ မွန္ကန္သေလာ။ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ (မကိုက္ညီပါ။) သင့္ကို စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစသည္မွာ ၎တို႔၏ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သေလာ။ (၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။) မွန္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားက သင့္ကို စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစသည္။ ဤစိတ္သေဘာထားသည္ စာတန္ဆီမွလာသည္ဟု သင့္ကို ခံစားရေစသည္။ သမၼာတရားႏွင့္ မညီ၊ သင့္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သည္၊ ထိန္းခ်ဳပ္သည္၊ ခ်ည္ေႏွာင္သည္ဟု ခံစားရေစသည္။ ဤသည္မွာ သင့္ကို စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစ႐ုံသာမက သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈကို ခံစားရေစသည္။ ၎တို႔ေျပာသည့္အတိုင္း သင္မလုပ္ေဆာင္ပါက ၎တို႔က သင့္ကို ‘ႏွိပ္ကြပ္’ ႏိုင္ေျခရွိသည္ဟု သင့္ကို ထင္ျမင္ေစသည္။ ဤလူအမ်ိဳးအစား၏ စိတ္သေဘာထားသည္ အလြန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္။ ၎တို႔က တစ္စုံတစ္ခုကို သာမန္ကာလွ်ံကာမေျပာေပ။ သင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သည္။ သင့္ကို အမႈအရာမ်ားလုပ္ေဆာင္ရန္ အလြန္ျပင္းထန္စြာေတာင္းဆိုၿပီး ပုံစံတစ္ခုျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ ဤသည္မွာ စိတ္သေဘာထား အမ်ိဳးအစားတစ္ခုကို ၫႊန္ျပသည္။ ၎တို႔က သင့္ကို တစ္ခုခုလုပ္ေဆာင္ရန္သက္သက္ မေတာင္းဆိုေပ။ ၎တို႔သည္ သင္၏ ျဖစ္တည္မႈအလုံးစုံကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သည္။ ၎တို႔က သင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လွ်င္ သင္သည္ ၎တို႔၏ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ျဖစ္မည္။ ၎တို႔ ျခယ္လွယ္ရန္ အ႐ုပ္တစ္ခုျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္ ေျပာဆိုလိုသည့္အရာ၊ သင္လုပ္ေဆာင္သည့္အရာႏွင့္ သင္လုပ္ေဆာင္သည့္ပုံစံတို႔က လုံးဝ ၎တို႔အေပၚ၌ မူတည္လွ်င္ ၎တို႔က ေပ်ာ္႐ႊင္သည္။ ဤစိတ္သေဘာထားကို သင္ သတိမူမိေသာအခါ သင့္စိတ္ႏွလုံးတြင္ မည္သည့္အရာကို ခံစားရသနည္း။ (ကြၽန္ုပ္ ေၾကာက္႐ြံသည္။) သင္ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာအခါ ၎တို႔၏ ဤစိတ္သေဘာထားကို သင္မည္သို႔ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ႏိုင္သနည္း။ ဤသည္မွာ တာဝန္သိျခင္းေလာ။ သနားၾကင္နာျခင္းေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္းေလာ။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု သင္ခံစားရမည္။ လူတစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု သင္ သတိမူမိေသာအခါ သင္သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မုန္းတီးျခင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကို ခံစားရသေလာ။ (မုန္းတီးျခင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကို ခံစားရသည္။) ဤမေကာင္းေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ သင္သည္ မုန္းတီးျခင္း၊ မႏွစ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကို ခံစားရေသာအခါ လြတ္ေျမာက္ၿပီး လြတ္လပ္ျခင္းကို ခံစားရသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကို ခံစားရသေလာ။ (ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကို ခံစားရသည္။) ဤသေဘာထားမ်ားႏွင့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးသည္ အဘယ္ကလာသနည္း။ စာတန္ထံမွ လာသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူတစ္ေယာက္၏စိတ္သေဘာထားကိုသိျခင္းသည္ ၎ေျပာင္းလဲျခင္း၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္၏”) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္မက ဘာေၾကာင့္ ရွင္းယန္ကိုအရမ္းေၾကာက္ၿပီး သူ႔ကို အာမခံရဲတာလဲ၊ မဆန္႔က်င္ရဲတာလဲဆိုတာ နားလည္သြားတယ္။ အဓိကကေတာ့ ရွင္းယန္က ကြၽန္မကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ျငင္းဆန္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္မကို စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ခံရသလို ခံစားမိေစတဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု သူ႔မွာရွိတယ္။ ကြၽန္မက သူေျပာတာ နားမေထာင္ရင္ သူက ကြၽန္မကို ဖိႏွိပ္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက သူ႔ရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံေနရတာပါ။ ရွင္းယန္က သူ႔ရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္ေနခဲ့တာ။ တမင္ အားနည္းခ်က္ေတြရွာၿပီး ကြၽန္မတို႔အျမင္ေတြကို ျငင္းဆန္ေနခဲ့တာပါ။ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကြၽန္မတို႔ကို အေလွ်ာ့ေပးေအာင္လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႔ရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေတြ ျဖစ္လာဖို႔ပဲ။ လူတိုင္းက သူ႔ကို နားေထာင္လာေအာင္လုပ္ဖို႔၊ မနာခံတာကို ရွင္းပစ္ဖို႔၊ ဒီနည္းနဲ႔ အႂကြင္းမဲ့အာဏာကို ကိုင္စြဲဖို႔ျဖစ္တဲ့ သူ႔ပန္းတိုင္ကို ရရွိဖို႔ပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္လိုတဲ့ ဆႏၵက ျပင္းထန္လြန္းတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ သင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အတူ မိတ္သဟာယျပဳၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ စကားေျပာေလေလ၊ ကြၽန္မတို႔စိတ္ႏွလုံးက လင္းလက္ေလေလပဲ။ ရွင္းယန္ရဲ႕ လွည့္စားတဲ့၊ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့၊ ဖိႏွိပ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ကြၽန္မတို႔ နည္းနည္းရိပ္စားမိလာတယ္။ ရွင္းယန္ရဲ႕ သဘာဝက မာနေထာင္လႊားၿပီး ၾကမ္းတမ္းတယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေနရာနဲ႔ အာဏာကို ခိုင္ၿမဲေစဖို႔ လူေတြကို ဖိႏွိပ္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြကို သုံးခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ သူက ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိခဲ့တယ္။ သူက စည္းမ်ဥ္းေတြကို မၾကာခဏခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အလုပ္အေပၚ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၿပီး ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ခဏခဏ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး မိတ္သဟာယျပဳေပမဲ့ သူက လုံးဝ လက္မခံဘူး။ နားမလည္ဘူး။ ေနာင္တမရဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ အေျခခံၿပီး ရွင္းယန္ဟာ အႏၲိခရစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္၊ ထုတ္ပယ္ရမယ္၊ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာဖို႔အတြက္ သီးျခားခြဲထားရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ ေသခ်ာေပါက္ သိျမင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အဲဒီေန႔မွာပဲ အထက္လူႀကီးေတြဆီ တင္ျပခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီး အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရွင္းယန္ရဲ႕ တျခားမေကာင္းမႈေတြကို သူတို႔ရွာေတြ႕ၾကတယ္။ သူက အႏၲိခရစ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထုတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ကို ထုတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္တယ္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားက ႀကီးစိုးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ ျမင္ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြၽန္မလည္း ေနာင္တရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သဘာဝက လွည့္စားတတ္ၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ဆႏၵက ျပင္းထန္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကိုရွာေဖြရမယ့္အစား၊ သူ႔ကို ရိပ္စားမိၿပီး ေဖာ္ထုတ္ရမယ့္အစား ကြၽန္မက သူဖိႏွိပ္ၿပီး ကြၽန္ျပဳတာကို ခံဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြနဲ႔ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တာေတြကို ကြၽန္မ နားလည္ေပးၿပီး လက္ခံခြင့္လႊတ္ခဲ့တယ္။ ဒါက သူ႔ရဲ႕မေကာင္းမႈမွာ ကြၽန္မလည္းပါတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္မတို႔ ထိန္းသိမ္းရမယ္ အႏၲိခရစ္ေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈျပဳသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရဲရမယ္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးၿပီး တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ဒါကသာ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းျဖစ္တာေၾကာင့္ပဲဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။