ရိခ်န္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

ကြၽန္မက ၂၀၁၉ မွာ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မက နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေနာက္ပဲလိုက္ေနၿပီး တာဝန္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္မ တြဲဖက္ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး ပူးေပါင္းမလုပ္တာေၾကာင့္၊ သူနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီညီအလုပ္မလုပ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ ထိခိုက္သြားတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ခဏခဏ ကူညီပံ့ပိုးေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက လက္မခံဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အထုတ္ခံလိုက္ရတာေပါ့။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဆုံးရႈံးရတာ ကြၽန္မအတြက္ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္မခ်မ္းသာစရာပဲ။ အရင္တစ္ခါက နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္လို႔ ကြၽန္မ အထုတ္ခံရၿပီးၿပီ။ ဒီျပႆနာက ထပ္ၿပီး ေပၚလာျပန္တယ္။ ကြၽန္မက ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ဂ႐ုစိုက္လြန္းတယ္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အၿမဲတမ္း ေႏွာင့္ယွက္ေနတယ္ဆိုတာ ျမင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ေနရာနဲ႔ လုံးဝ သင့္ေတာ္တဲ့ပုံစံမရွိပါဘူး။

သုံးေလးလၾကာေတာ့ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ နီးလာတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ “အစ္မကို ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ မဲေပးခ်င္တယ္” တဲ့။ ဒါကိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ အရင္က ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တုန္းက နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္ကို အၿမဲတမ္းလိုက္ေနၿပီး မေကာင္းမႈေတြအမ်ားႀကီး လုပ္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းက ကြၽန္မ အားနည္းခ်က္ပဲ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ျပန္အေ႐ြးခံရၿပီး အရင္အတိုင္းပဲ ျပန္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြက စုံပုံလာေနရင္ ကြၽန္မက ရႈတ္ခ်ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလိုစဥ္းစားၿပီး ကြၽန္မ သူ႔ကို ျပန္ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ “အစ္မက ကြၽန္မအေၾကာင္းကိုေတာင္ မသိဘဲနဲ႔ ကြၽန္မအတြက္ မဲေပးခ်င္တယ္။ အစ္မရဲ႕မဲအတြက္တာဝန္ခံယူမႈရွိဖို႔လိုတယ္ေလ။ စည္းမ်ဥ္းေတြမလိုက္နာဘဲ မဲတစ္ခုကို ႀကဳံသလိုေပးလိုက္ၿပီး မသင့္ေတာ္တဲ့သူက အေ႐ြးခံရရင္ ဒါ မေကာင္းမႈလုပ္တာပဲ” ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္၊ အမႈေဆာင္မလုပ္တာက ပိုအႏၲရာယ္ကင္းတယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိတာေပါ့။ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိတာဝန္မွာ ကြၽန္မတာဝန္နယ္ပယ္က ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အမွားနည္းနည္းလုပ္ရင္ေတာင္ အသင္းေတာ္အလုပ္က အရမ္းႀကီး မထိခိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရတာက မတူဘူး။ တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္သြားတာနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ေတြအားလုံးကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒါဆို အသင္းေတာ္က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးကို ထိခိုက္တယ္။ ဒါက သိပ္ႀကီးတဲ့ မေကာင္းမႈပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါေတာ့ စုေဝးပြဲမွာ အစ္မတစ္ေယာက္က အသင္းေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေပၚ ကြၽန္မထင္ျမင္ခ်က္ကို ေမးတယ္။ သူက ကြၽန္မကို မဲေပးခ်င္တဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို အျမန္ရွင္းျပလိုက္တာေပါ့။ “ကြၽန္မက သမၼာတရားကို လိုက္စားတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမရွိပါဘူး။ ကြၽန္မက အရင္က ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္လို႔ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္ခဲ့တယ္” ေပါ့။ အရင္က ကြၽန္မ ျပခဲ့တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအေၾကာင္းကိုလည္း သူ႔ကို ေျပာျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးလို႔ သူထင္ေအာင္ ကြၽန္မ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ အမွားေတြအေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္။

ေျပာၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ လိပ္ျပာမလုံသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ဘာလို႔ သူမ်ားေတြကို အၿမဲတမ္း ဖိေျပာေနရတာလဲ။ ဘာလို႔ ကြၽန္မက ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေပၚ နာခံတဲ့ သေဘာထားတစ္ခုမရွိတာလဲ။ ကြၽန္မ ဘုရားဝတ္ျပဳေတာ့ ဒီ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ဖတ္တယ္။ “အမွန္တြင္ လူတို႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္တစ္ပါးရွိေၾကာင္း၊ သူသည္ သမၼာတရား၊ လမ္းခရီး၊ အသက္တို႔သာ ျဖစ္ကာ မည္သည့္အရာမွ် မဟုတ္ေၾကာင္းဟူေသာ ယုံၾကည္ခ်က္သက္သက္မွ်ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အျမင္ကို မယူသင့္ေပ။ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို သင္အသိအမွတ္ျပဳေစ႐ုံသာ၊ သူသည္ အရာခပ္သိမ္းအေပၚ အုပ္စိုးသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ေလာကရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ သူသည္ အတုမရွိ၊ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို သင့္ကို ယုံၾကည္ေစ႐ုံကိုသာ ဆိုလိုျခင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဤအခ်က္အလက္မ်ားကို ယုံၾကည္႐ုံ အေရးကိစၥတစ္ခုမွ်သာ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္မွာ သင္၏ျဖစ္တည္မႈ တစ္ရပ္လုံးႏွင့္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုလုံးကို သူ႔အားေပးရန္ႏွင့္ သူ႔ကို နာခံရန္ျဖစ္၏၊ ဆိုလိုသည္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔လိုက္၍၊ ဘုရားသခင္ကို သင့္အား အသုံးျပဳခြင့္ေပးကာ၊ သူ႔အတြက္ အေစခံရျခင္းကို ေပ်ာ္႐ႊင္သင့္ၿပီး သူ႔အတြက္ သင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာမွန္သမွ်ကို သင္လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို ေတာ္ေတာ္ကို လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသူ၊ ဘုရားေနာက္လိုက္သူက ကိုယ့္စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားကို ေပးအပ္ႏိုင္တယ္၊ ဘုရားရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို နာခံႏိုင္ၿပီး ဘုရားအတြက္ အေစခံဖို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘယ္တာဝန္ကို သူတို႔လုပ္ပါေစ၊ ဘုရားက သူတို႔ကို ဘယ္လိုဆက္ဆံပါေစ သူတို႔က ပုဂၢိဳလ္ေရးေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြ၊ ေတာင္းဆိုမႈေတြမလုပ္ဘဲ ဒါကို အႂကြင္းမဲ့လက္ခံၿပီး နာခံႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါက သင့္တင့္တဲ့ဆင္ျခင္တုံတရားနဲ႔ အသိစိတ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေပမဲ့ ဘုရားအေပၚ နာခံျခင္းတစ္ခုမွမရွိဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈ၊ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို အၿမဲတမ္းလုပ္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အလုပ္ပိုမ်ားေတာ့ ပိုၿပီး အျမန္ေဖာ္ထုတ္ခံရမွာပဲ၊ အမွားတစ္ခုလုပ္မိၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္လိုက္တာနဲ႔ သူတို႔အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မက အၿမဲတမ္း ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အမႈေဆာင္မျဖစ္ခ်င္ဘူးေပါ့။ အဲဒီအသင္းေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ အကုန္လုံးကိုစဥ္းစားတယ္။ ေ႐ြးခံရမွာေၾကာက္ၿပီး ကြၽန္မျပႆနာေတြနဲ႔ အမွားေတြကို သူမ်ားေတြကို တမင္တကာ အသားေပးေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားကို သတိထားေနတယ္၊ ဘုရားကို နားလည္မႈလြဲေနတယ္၊ လုံးဝ မနာခံဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္အေပၚ ေနာဧရဲ႕ သေဘာထားကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို သေဘၤာႀကီးေဆာက္ဖို႔ အမိန႔္ေပးေတာ့ ေနာဧက သူ႔ရဲ႕တစ္ကိုယ္ေရ ဆုံးရႈံးမႈေတြ၊ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို မစဥ္းစားဘူး။ သေဘၤာႀကီးကို သူေဆာက္ၿပီးသြားရင္ ေရလႊမ္းမိုးမႈကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားက သူ႔ကို သေဘၤာႀကီးကို အသုံးျပဳခြင့္ေပးမလားဆိုတာ မစဥ္းစားဘူး။ ဘုရားေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း သေဘၤာႀကီးကို ေဆာက္ဖို႔ပဲ စိတ္ႏွစ္ၿပီး လုပ္တယ္။ ေနာဧက ဘုရားကို တကယ္နာခံၿပီး အေရးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္အနာဂတ္နဲ႔ ကံၾကမၼာအတြက္ပဲ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္တယ္။ ေကာင္းခ်ီးခံရမလားဆိုတာ အၿမဲတမ္းစဥ္းစားေနတယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို လုံးဝ ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ တာဝန္ခံဖို႔မလိုတဲ့ ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို ကြၽန္မ လုပ္ခ်င္တယ္။ အနစ္နာခံၿပီး တာဝန္ခံဖို႔လိုတဲ့ အရာတိုင္းကို ကြၽန္မက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ဘာမဆိုလုပ္တယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ကြၽန္မ နည္းနည္းေလးမွ မစဥ္းစားခဲ့ဘဲ ဘုရားေကာင္းခ်ီးေတြပဲ ရခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါ ဘယ္လိုယုံၾကည္မႈမ်ိဳးလဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို အသုံးျပဳၿပီး ဘုရားကို ညာေနတာပဲ။ နာခံျခင္း၊ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္ၿပီး ကြၽန္မ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ သမီးရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက မမွန္ပါဘူး။ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို နာခံဖို႔မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ရဖို႔ အလဲအလွယ္လုပ္တာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္အလိုေတာ္ကို ထည့္မစဥ္းစားပါဘူး။ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ဒီလိုဆက္ၿပီး မလိမ္ညာခ်င္ပါဘူး။ ေနာင္တရခ်င္ပါတယ္။ သမီးအတြက္ ဘာတာဝန္ပဲ စီစဥ္ပါေစ လက္ခံၿပီး နာခံပါမယ္” ဆိုၿပီးေတာ့။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မက ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေ႐ြးခံရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဆက္ၿပီး ေလ့က်င့္ဖို႔ အခြင့္အေရးက ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ စိုးရိမ္တာေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မက အရင္ကလို နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္ၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္မိရင္ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမွာမဟုတ္ဘူးလား။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ကို မလုပ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတာဝန္ကို ျငင္းဆန္တာက ဘုရားကို အာခံတာျဖစ္မွာပဲ။ တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္နဲ႔ ကြၽန္မ နာခံလိုက္တယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ကြၽန္မတို႔ဆီကို လူသစ္ေတြအမ်ားႀကီး ဝင္လာေတာ့ ေရေလာင္းအလုပ္ကို တာဝန္ယူဖို႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လိုလာတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သင့္ေတာ္တဲ့သူတခ်ိဳ႕ကို အႀကံေပးတယ္။ ကြၽန္မတြဲဖက္က တျခားကိစၥေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ။ အဲဒါနဲ႔ အလားအလာရွိတဲ့ သင့္ေတာ္သူေတြကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက အကဲျဖတ္ထားတာေတြကို စစ္ေပးဖို႔ သူက ကြၽန္မကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ဒီအကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို ငါ အရင္ၾကည့္ရင္ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ငါအရင္ဆုံး မွ်ေဝရမွာ။ ငါက တစ္ခုခုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မွားသြားၿပီး မသင့္ေတာ္တဲ့သူကို ေ႐ြးမိၿပီးေတာ့ ေရေလာင္းအလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေနာက္ဆုံးက်ရင္ေတာ့ ငါ့တြဲဖက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ဆုံးျဖတ္မွာဆိုေပမဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေျပာတာက ငါအရင္ဆုံးျဖစ္ရင္ တာဝန္ခံရမွာက ငါျဖစ္မွာပဲ။ ငါ့ျပစ္မွားမႈေတြက စုပုံလာရင္ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး” ေပါ့။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ကြၽန္မ နည္းနည္းေၾကာက္သြားၿပီး ကြၽန္မအျမင္ေတြကို အရင္ဆုံး ထုတ္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မက မွန္ကန္တဲ့ အေျခအေနမွာရွိမေနဘူး၊ ဘုရားကို နားလည္မႈလြဲၿပီး သတိထားေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သတိထားမိလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို လြတ္မခ်ႏိုင္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ဖြင့္ေျပာၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕လိုက္တယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ “ဘုရားကို နားလည္မႈလြဲၿပီး သတိထားေနတာကို ေျဖရွင္းခ်င္ရင္ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္အယူအဆအမွားကလုပ္ေနသလဲဆိုတာ စဥ္းစားရမယ္” တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ျပႆနာကို နားလည္ဖို႔ ကြၽန္မ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုရသြားတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္အနည္းငယ္ ယုံၾကည္ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ သမၼာတရားကို အနည္းငယ္မွ် နားမလည္ေပ။ အမႈအရာမ်ားအေပၚ ၎တို႔၏ အျမင္သည္ မယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ တူညီေနဆဲ ျဖစ္သည္။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၊ သို႔မဟုတ္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရသည္ကို ၎တို႔ ျမင္ေသာအခါ ၎တို႔က ‘ဘုရားကို ယုံတာ၊ ဘုရားေနာက္လိုက္တာ၊ ဘုရားေရွ႕မွာ အသက္ရွင္တာအားလုံးက ႀကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာပဲ။ ဓားသြားေပၚမွာ အသက္ရွင္ေနရသလိုမ်ိဳးပဲ’ ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ အျခားလူမ်ားက ‘ဘုရားကို အေစခံရတာ “ဘုရင္ကို အေဖာ္လုပ္ေပးရတာက က်ားကို အေဖာ္လုပ္ေပးရသလိုပဲ”လို႔ သူတို႔ ေျပာသလိုပါပဲ။ စကားတစ္ခြန္းမွားရင္၊ တစ္ခုမွားလုပ္မိရင္ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ျပစ္မွားမိမယ္။ အထုတ္ခံရၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရမယ္’ ဟူ၍ ဆိုၾကသည္။ ဤမွတ္ခ်က္မ်ားက မွန္ကန္သေလာ။ ‘ႀကိဳးတန္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း’ ႏွင့္ ‘ဓားသြားေပၚတြင္ ေနထိုင္ျခင္း’ တို႔မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ႀကီးမားေသာ အႏၲရာယ္၊ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ႀကီးမားေသာ အႏၲရာယ္ရွိေနသည္၊ အနည္းငယ္ သတိမမူမိျခင္းျဖင့္ ေျခေခ်ာ္က်မည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ‘ဘုရင္ကို အေဖာ္လုပ္ေပးရတာက က်ားကို အေဖာ္လုပ္ေပးရသလိုပဲ’ ဆိုသည္မွာ မယုံၾကည္သူမ်ားၾကားတြင္ အေျပာမ်ားသည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ နတ္ဆိုးမင္း၏ ေဘးတြင္ ေနရျခင္းသည္ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤစကားကို ဘုရားသခင္အား အေစခံျခင္းအဖို႔ အသုံးျပဳလွ်င္ ၎တို႔၏ အမွားက အဘယ္ေနရာတြင္ရွိသနည္း။ နတ္ဆိုးမင္းကို ဘုရားသခင္ႏွင့္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ျပစ္မွား ေစာ္ကားျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ႀကီးေလးေသာ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး သန႔္ရွင္းေသာ ဘုရားျဖစ္သည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို အာခံျခင္းအတြက္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ရန္လိုျခင္းအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရသင့္သည္ဆိုသည္ကို ေကာင္းကင္က ျပ႒ာန္းထားၿပီး ေျမႀကီးက အသိအမွတ္ျပဳထားေပသည္။ စာတန္နတ္ဆိုးသည္ သမၼာတရား တစ္စြန္းတစ္စမွ် မရွိေပ။ စာတန္သည္ ညစ္ညဴးၿပီး ဆိုးယုတ္သည္။ အျပစ္မရွိသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ၿပီး ေကာင္းေသာသူမ်ားကို ဝါးၿမိဳသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မည္သို႔ ဆင္တူႏိုင္မည္နည္း။ လူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အမွန္တရားမ်ားကို ပုံဖ်က္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို အသေရဖ်က္သနည္း။ ဤသည္မွာ သူ႔အေပၚ ႀကီးမားေသာ ျပစ္မွားေစာ္ကားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ မၾကာခဏ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး တာဝန္မ်ားကို ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ မထမ္းေဆာင္ေသာသူအခ်ိဳ႕က ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းခံရေသာအခါ ထုတ္ပယ္ခံရမည္ကို စိတ္ပူၾကၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ စဥ္းစားတတ္ၾကသည္။ ‘ဘုရားကို ယုံၾကည္ရတာက တကယ္ကို ႀကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရသလိုပဲ။ တစ္ခုခုကို မွားၿပီးလုပ္လိုက္တာနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတယ္။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏၲိခရစ္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လူစားထိုးခံရၿပီး အထုတ္ခံရတယ္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္မွာ ဘုရားသခင္က စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေလ့မရွိတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ လူေတြက မေကာင္းတာေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ အထုတ္ခံလိုက္ရတာ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က သူတို႔ကို ေနာင္တရဖို႔ေတာင္ အခြင့္အေရးမေပးဘူး’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အမွန္တကယ္ အျဖစ္မွန္အတိုင္း ျဖစ္ပုံမဟုတ္ေလာ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္သည္ လူတို႔ကို ေနာင္တရရန္ အခြင့္အေရးမေပးေလသေလာ။ (ဤသည္မွာ မွားသည္။) ထိုမေကာင္းေသာလူမ်ားႏွင့္ အႏၲိခရစ္မ်ား အထုတ္ခံရသည္မွာ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ အထူးထူးအျပားျပားျဖစ္ေသာ မေကာင္းမႈမ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို ႀကဳံရသည့္တိုင္ ထပ္ခါထပ္ခါ သတိေပးေသာ္လည္း ၎တို႔၏ နည္းလမ္းမ်ားကို မေျပာင္းလဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔စဥ္းစားေသာသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပႆနာမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မွန္ကန္ေၾကာင္းရွင္းျပေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသကဲ့သို႔ ေကာင္းမြန္စြာ အေစခံမႈ မေပးၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ရွင္းလင္းၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ခါးသီးစြာ ညည္းညဴၿပီး အယူအဆမ်ားကို ျဖန႔္ၾကသည္။ ၎တို႔က လူ႔သဘာဝကင္းမဲ့သည္မွာ သိသာေပသည္။ ၎တို႔သည္ မၾကာခဏ သတိမမူျဖစ္ကာ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔အလုပ္တြင္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ခိုကတ္သည္။ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ထုတ္ပယ္ခံရမည္ကို ေၾကာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အသင္းေတာ္အေပၚ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ အျပစ္အားလုံးကို ပုံခ်သည္။ ဤတြင္ မည္သည့္ စ႐ိုက္သည္ ထုတ္ေဖာ္ျပသနည္း။ ဘုရားသခင္အေပၚ ေဝဖန္ျပစ္တင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံျခင္း စ႐ိုက္ျဖစ္သည္။ ဤမွတ္ခ်က္မ်ားသည္ အသိသာဆုံးေသာ အေတြးမွားမ်ား၊ အဓိပၸာယ္မရွိဆုံးေသာ အဆိုမ်ားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအား စြန္႔ပစ္ျခင္းအားျဖင့္သာလြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည္) “ဖယ္ရွားျခင္းခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္ေဆာင္အခ်ိဳ႕က ‘ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္နဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရွိေအာင္မလုပ္နဲ႔။ လူေတြက ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရတဲ့ တဒဂၤတြင္းမွာ အႏၲရာယ္ရွိၾကၿပီး၊ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္၊ သူတို႔ဟာ သာမန္ ယုံၾကည္သူေတြျဖစ္ဖို႔ေတာင္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီမွာ မဟုတ္သလို၊ ဘာေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမွ လုံးဝ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။’ ဟု ေျပာလ်က္ အယူအဆမ်ား ျဖန႔္ေဝၾကသည္။ ထိုသို႔ေျပာစရာေလာ။ အညႇာတာဆုံးဆိုရလွ်င္၊ ယင္းက ဘုရားသခင္ကို နားလည္မႈလြဲျခင္းအား ေဖာ္ျပပါသည္။ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္၊ ယင္းသည္ သူ႔ကို ျပစ္မွားေစာ္ကားျခင္း ျဖစ္၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၏ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မအေျခအေနကို အတိအက်ေဖာ္ထုတ္ပါတယ္။ ဒီအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အျမင္က ကြၽန္မဘဝကို အုပ္စိုးေနခဲ့တာေပါ့။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို နယ္ေျမအရွင္သခင္တစ္ေယာက္လို စိတ္ကူးေနတာပါ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တာက ႀကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုပုံစံမ်ိဳးေပါ့။ လူတစ္ေယာက္က နည္းနည္းေလးမွားလိုက္ရင္၊ လြဲသြားရင္ ဘုရားက အဲဒီလူကို ရႈတ္ခ်ႏိုင္တယ္။ အခ်ိန္မေ႐ြး ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထုတ္ပယ္ပစ္ႏိုင္တယ္ ေပါ့။ ကြၽန္မက အထုတ္ခံဖူးေတာ့ ဒီစိတ္ကူးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၿပီး ဘုရားကို နားလည္မႈလြဲေနတာ။ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ျမင့္ျမင့္တက္ေလေလ၊ အက်နာေလေလပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေဖာ္ထုတ္ခံရတာလို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဒီမွားေနတဲ့ အျမင္ေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္မက အသင္းေတာ္အလုပ္က လူေတြကို တာဝန္ယူဖို႔ အရမ္းလိုေနတာကို သိေပမဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေရွာင္ေနတယ္။ ကြၽန္မက ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အေ႐ြးခံရၿပီး အမွားတစ္ခုလုပ္မိရင္ အဆုံးသတ္လွမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ စိုးရိမ္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကြၽန္မ အေ႐ြးခံရေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရမယ့္အစား ကြၽန္မက ဓားသြားေပၚ ေနေနရသလိုပဲ၊ အထူးဂ႐ုစိုက္ရမယ္၊ ေခ်ာ္သြားရင္ ကြၽန္မယုံၾကည္ျခင္းကို က်င့္သုံးဖို႔ အခြင့္အေရးေတာင္ ဆုံးရႈံးရႏိုင္တယ္၊ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ဆိုတာ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ဆိုၿပီး ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘုရားကို အၿမဲတမ္း သတိထားေနၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မွာ အၿမဲတမ္း တြန႔္ဆုတ္ေနတယ္။ ေရေလာင္းအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မတို႔ ေ႐ြးရေတာ့ ကြၽန္မက ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုေတာင္ ထုတ္မေျပာရဲဘူး။ မွားေျပာမိၿပီး တာဝန္ခံရမွာ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဘုရားကို ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ထိ နားလည္မႈလြဲေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္တယ္။ သူ႔စိတ္သေဘာထားက သန႔္ရွင္းၿပီး ေျဖာင့္မတ္တယ္။ လူေတြအေပၚ စည္းမ်ဥ္းရွိတယ္။ ဘုရားက လူတစ္ေယာက္ကို ရႈတ္ခ်ရင္၊ ထုတ္ပယ္ရင္ ဘုရားအေပၚ အဲဒီလူရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ သမၼာတတရားအေပၚမွာပဲ အၿမဲတမ္း အေျခခံတယ္။ နိနေဝၿမိဳ႕သားေတြကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔မေကာင္းမႈေတြက ဘုရားကို ႐ြံရွာေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက သူတို႔ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေယာနက ဘုရားသခင္ေျပာတာကို မွ်ေဝတာကို သူတို႔ၾကားေတာ့ သူတို႔အားလုံးက ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ဝတ္၊ ျပာလူးၿပီး ဝန္ခ်ၿပီး ေနာင္တရၾကတယ္။ သူတို႔လက္ထဲမွာရွိတဲ့ မေကာင္းမႈကို စြန႔္ပစ္ၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္တဲ့လမ္းကို စြန႔္ခြာၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တကို ျမင္ၿပီး ဘုရားက သူတို႔အေပၚ သူ႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲၿပီး သူတို႔ေတြကို လုံးဝ မဖ်က္ဆီးခဲ့ဘူး။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားေတြကလည္း အတူတူပဲ။ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈေတြ ျပည့္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြက ေခါင္းမာၿပီး ေနာင္တမရခ်င္ဘူး။ ဘုရားက ေစလႊတ္တဲ့ သတင္းစကားေျပာသူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတာ့ သူတို႔က ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဘုရားကို မုန္းၿပီး ဘုရားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန႔္က်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရဲ႕ က်ိန္ဆဲျခင္းနဲ႔ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံရတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ကလူေတြအေပၚ ဘုရားရဲ႕ မတူတဲ့ သေဘာထားေတြကို ကြၽန္မတို႔ ျမင္ႏိုင္တယ္။ လူေတြက မေကာင္းမႈနဲ႔ ျပစ္မွားမႈေတြကို က်ဴးလြန္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ဟာ တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္သေ႐ြ႕ ဘုရားက အခြင့္အေရးေပးလိမ့္မယ္ဆိုတာ ျမင္ႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို မုန္းတဲ့သူေတြ၊ ဘုရားကို အာခံၿပီး ေနာင္တမရတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘုရားက သူတို႔ကို ရႈတ္ခ်ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္မက တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈေနၿပီး ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္ကို လိုက္ေနၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအျပဳအမူက ဘုရားအတြက္ ႐ြံရွာစရာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ ဆုံးရႈံးရၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေနရာကေန အထုတ္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက ကြၽန္မကို မစြန႔္ပစ္ပါဘူး။ ကြၽန္မက ဆင္ျခင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိတဲ့အခါ၊ ဘုရားကို ေနာင္တရခ်င္စိတ္ရွိတဲ့အခါမွာ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းအတြက္ ကြၽန္မကို ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ေလ့က်င့္ႏိုင္ဖို႔၊ သမၼာတရားေတြ ပိုသိၿပီးေတာ့ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္တိုးတက္ႏိုင္ဖို႔ေပါ့။ ဒါက ကြၽန္မအတြက္ လုံးဝ ဘုရားရဲ႕ ၾကင္နာျခင္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းပဲမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို နားမလည္ခဲ့ဘူး။ အၿမဲတမ္း ႀကိဳတင္ခန႔္မွန္းေနၿပီး ဘုရားကို သတိထားကာကြယ္ေနတယ္။ ဉာဏ္မ်ားၿပီး ဆိုးယုတ္ေနတာေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရင္ ကြၽန္မက ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး အထုတ္ခံရမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဘုရားကို ကြၽန္မ တကယ္ကို မသိခဲ့ဘူး။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားကို ၾကည့္ရင္ ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ ယုံၾကည္မႈအမ်ိဳးအစား တစ္ခုခုျဖစ္မလဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေစာ္ကားေနတာ၊ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားေနတာပါ။

ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ သတိရမိတယ္။ “အကယ္၍ သင္တို႔သည္ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားတတ္လွ်င္ လူတိုင္းႏွင့္ ကိစၥတိုင္းကို သတိထားၿပီး သံသယဝင္ေနမည္ျဖစ္၍ ငါ့အေပၚ၌ထားေသာ သင္တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သံသယအုတ္ျမစ္အေပၚ၌ တည္ထားသည့္ ယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းကို မည္သည့္အခါမွ် ငါအသိအမွတ္ျပဳႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္း မရွိေသာ သင့္တြင္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ သာ၍ပင္ ကင္းမဲ့ေနသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေျမႀကီးေပၚရွိ ဘုရားသခင္ကို သိရွိႏိုင္ပုံ) ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ သဘာဝကိုက ဘယ္ေလာက္ဉာဏ္မ်ားၿပီး ဆိုးယုတ္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္မက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔သက္သက္ပဲ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး ဘုရားေနာက္လိုက္ခဲ့တာပါ။ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း၊ ဘုရားအတြက္ ခ်စ္ျခင္း တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူး။ လုံးဝ မစစ္မွန္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မက အရာရာတိုင္းမွာ ဘုရားကို သံသယျဖစ္ၿပီး သတိထားေနခဲ့တယ္။ အမွားလုပ္မိၿပီး ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး အထုတ္ခံရမွာ ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားက ဒီလို ယုံၾကည္မႈမ်ိဳးကို လုံးဝ လက္မခံပါဘူး။ ဒါက ဘုရားရဲ႕ ႐ြံရွာ၊ မုန္းတီးမႈကိုပဲ ခံရႏိုင္တယ္။ ဒီလိုေတြးမိၿပီး ကြၽန္မက အရမ္းအျပစ္ရွိသလိုခံစားရၿပီး စိတ္မသက္သာခဲ့ဘူး။ ေနာင္တပဲရခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲက ဒါကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝေၾကာင့္၊ လူမ်ားသည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ အႏၲရာယ္ရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ၎တို႔တြင္ လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္း မရွိသေလာ။ ၎တို႔သည္ ထိုအႏၲရာယ္ရွိေသာ အေျခအေနကို က်ေရာက္ၿပီးျဖစ္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔အတြက္ ျပန္လွည့္ရန္လမ္း မရွိေတာ့ၿပီ‌ေလာ။ ငါ့ကိုေျပာေလာ့၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူတို႔ အဆင့္အတန္း ရသည့္ တစ္ခဏတြင္၊ ၎တို႔ မည္သူပင္ ျဖစ္ပါေစ၊ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္မ်ား ျဖစ္လာၾကသေလာ။ ဤသည္မွာ အႂကြင္းမဲ့ျဖစ္သေလာ။ (သမၼာတရားကို ၎တို႔ မလိုက္စားလွ်င္၊ ၎တို႔ အႏၲိခရစ္မ်ား ျဖစ္လာၾကလိမ့္မည္ျဖစ္၏၊ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို ၎ လိုက္စားလွ်င္ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္။) ယင္းက လုံးဝ မွန္ကန္ေပသည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားလွ်င္၊ ၎တို႔သည္ အႏၲိခရစ္မ်ား ျဖစ္လာဖို႔ ေသခ်ာေပသည္။ ၿပီးလွ်င္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ေသာ သူမ်ားအားလုံးသည္ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ရျခင္းျဖစ္သည္မွာ မွန္ကန္သေလာ။ မဟုတ္ေပ၊ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာေၾကာင့္၊ မမွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ အဓိက ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၌ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္လူမ်ားအားလုံးသည္ အႏၲိခရစ္တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေဒသနာမည္မွ်ကို ၾကားၿပီးျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္မခံၾကေပ။ ၎တို႔သည္ လမ္းေၾကာင္းအမွန္ကို မေလွ်ာက္ၾကေပ၊ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ မ႐ိုးေျဖာင့္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို မလြဲဧကန္ ေလွ်ာက္ၾကေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔ စားသည့္ပုံႏွင့္ ဆင္ဆင္တူ၏- အခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ခႏၶာကို အာဟာရျဖည့္တင္းေပးႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔၏ သာမန္တည္ရွိမႈကို ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္သည့္ အစားအစာကို မစားေသာက္ၾကဘဲ၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိကိုယ္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစလ်က္၊ ေဘးျဖစ္ေစေသာ အရာမ်ားကိုသာ မေလွ်ာ့တမ္း စားသုံးၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္း၏ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေန ကြၽန္မ သိသြားတာက ေခါင္းေဆာင္၊ အမႈေဆာင္ျဖစ္တာနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရတာ၊ အထုတ္ခံရတာ မျဖစ္ဘူး၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းရွိတာက ပိုၿပီးရႈတ္ခ်ခံရႏိုင္ေျခရွိတာမ်ိဳး မျဖစ္ဘူးဆိုတာပဲ။ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ယုံၾကည္ျခင္းမွာ ကယ္တင္ခံရမလား၊ အထုတ္ခံရမလားဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ လိုက္စားမႈနဲ႔ သူေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ လုံးဝ မူတည္တယ္။ သူတို႔က သမၼာတရားကို ရင္ထဲကေန ခ်စ္ရင္ ေခါင္းေဆာင္၊ အမႈေဆာင္ျဖစ္တဲ့အခါ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ညီဖို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္တယ္။ ျပစ္မွားမႈေတြ က်ဴးလြန္တဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ဆင္ျခင္ရင္၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းကို လက္ခံရင္ အထုတ္မခံရ႐ုံတင္မကဘူး။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ သမၼာတရားကို သင္ယူႏိုင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္တယ္။ အဆုံးမွာ ကယ္တင္ျခင္းခံရႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေတြးၾကည့္တယ္။ သူတို႔က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျပၿပီး ျပစ္မွားၾကေပမဲ့ က်ရႈံးၿပီး လဲက်တဲ့အခါမွာ၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္းခ့ရတဲ့အခါမွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားထံမွာ ေနာင္တရၿပီး စည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ လုပ္ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ေတြက ရႈတ္ခ်ခံရတာ၊ အထုတ္ခံရတာေတြတင္မဟုတ္ဘဲ ဒီအေတြ႕အႀကဳံေတြကတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္ၾကၿပီး အသက္တာမွာ ႀကီးထြားတိုးတက္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ ရွင္းလင္းသြားတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔ ေဖာ္ထုတ္ခံရတာ၊ အထုတ္ခံရၿပီး၊ ရႈတ္ခ်ခံရတာ ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္မလား၊ ကယ္တင္ျခင္းရႏိုင္မလားဆိုတာ ကြၽန္မတာဝန္မွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားႏိုင္မလား ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ အာ႐ုံစိုက္မလားဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္ကို အၿမဲတမ္းလိုက္ေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မတြဲဖက္ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး ေရွာင္တယ္။ သူနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ေႏွာင့္ယွက္တယ္။ ေနာင္တရဖို႔ မသိဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အထုတ္ခံရတယ္။ ကြၽန္မ က်ရႈံးတာက သမၼာတရားကို မလိုက္စားလို႔ပဲ။ နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး လမ္းမွားလိုက္လို႔ပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ျမင္တဲ့အခါ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး သတိထားေနတာက ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သိသြားတယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက ကြၽန္မျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ အာ႐ုံစိုက္တာပဲ။ ကြၽန္မက နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းပဲ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းရွိေနခဲ့ေတာ့ ကြၽန္မေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္ခံႏိုင္သေ႐ြ႕၊ ဇာတိပကတိကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက နည္းနည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါတယ္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ပဲ အသက္ရွင္ရင္ ဘာတာဝန္ကိုပဲ လုပ္ပါေစ ဘုရားကို ႐ြံရွာေစၿပီး ကြၽန္မကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး အထုတ္ခံရမယ့္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တာတစ္ခုခုကို အခ်ိန္မေ႐ြးလုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဖို႔ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးကို ႀကဳံရေပမဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြအမ်ားႀကီးျပၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ပတ္သက္တာ တစ္ခုကို သိခဲ့ရတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြျခင္းကတစ္ဆင့္ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ျပႆနာေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြအမ်ားႀကီးကို အမွတ္တမဲ့ နားလည္လာခဲ့တယ္။ ဒါက ကြၽန္မအားနည္းခ်က္ေတြကိုဖာေထးေပးတယ္။ ဒီလက္ေတြ႕အက်ိဳးအျမတ္ေတြအားလုံးက ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကေန ရတာပါ။ ဒါဟာ ကြၽန္မအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ကြၽန္မ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ပုန္ကန္ၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မ တကယ္တန္ဖိုးထားမယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံမယ္၊ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္မယ္လို႔ က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “ျပစ္မွားျခင္း အေသးစားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ထားသူ အခ်ိဳ႕က ‘ဘုရားသခင္သည္ ငါ့ကို ေဖာ္ထုတ္ကာ ႏွင္ထုတ္ၿပီးျဖစ္သေလာ။ ငါ့ကို သူဒဏ္ခတ္မည္ေလာ’ ဟု ေတြးၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို အဆုံးစီရင္ရန္ မဟုတ္ဘဲ လူတို႔ကို အႀကီးမားဆုံး အတိုင္းအတာအထိ တတ္ႏိုင္သမွ် ကယ္တင္ရန္ ဤအခ်ိန္တြင္ ႂကြလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူသည္ အမွားမ်ား ႏွင့္ လုံးဝ ကင္းရွင္းသနည္း။ အကယ္၍ အေယာက္တိုင္း အဆုံးစီရင္ျခင္းကို ခံရပါက ၎ကို ကယ္တင္ျခင္းဟု အဘယ္သို႔ ေခၚႏိုင္မည္နည္း။ ျပစ္မွားျခင္းအခ်ိဳ႕မွာ တမင္တကာျပဳျခင္း ျဖစ္၍ အျခားေသာျပစ္မွားျခင္းမ်ားမွာ တမင္တကာျပဳျခင္း မဟုတ္ေပ။ တမင္တကာမဟုတ္ေသာကိစၥမ်ားအတြက္ ၎တို႔ကို သင္ လက္ခံၿပီးေနာက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင္ မေျပာင္းလဲမီ သင့္ကို အဆုံးစီရင္လိမ့္မည္ေလာ။ ဤအရာမွာ လူတို႔ကို ဘုရားသခင္ ကယ္တင္သည့္နည္းလမ္း ျဖစ္သေလာ။ ၎မွာ ထိုကဲ့သို႔ မဟုတ္ေပ။ သင္က ပုန္ကန္တတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မရည္႐ြယ္ဘဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ဤအရာကို သတိရေလာ့။ သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သိျမင္သင့္သည္။ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲၿပီး သမၼာတရားအတြက္ သင္၏ ခြန္အားရွိသမွ်ျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းေလာ့။ အေျခအေနမ်ားက မည္သို႔ျဖစ္ေပၚလာပါေစ၊ သင့္ကိုယ္သင္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္း မရွိေစႏွင့္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို ကယ္တင္ရန္ အမႈျပဳလ်က္ရွိၿပီး သူသည္ သူကယ္တင္လိုသည့္ လူတို႔ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ အဆုံးစီရင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဤသည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္ ေသဆုံးေစခဲ့သည့္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦး အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့လွ်င္ပင္ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာသည္ ေျဖာင့္မတ္ေၾကာင္း အာမခံႏိုင္ဆဲျဖစ္ေပမည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ထိုလူကို ေသဆုံးေစခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရင္းကို သင္လုံးလုံးလ်ားလ်ား ယုံၾကည္လက္ခံေစဖို႔အလို႔ငွာ သင့္အား သူသိေစမည္ျဖစ္သည္။ ယခုတြင္၊ အသက္တာ ဝင္ေရာက္ျခင္းကို အာ႐ုံစိုက္ရင္းႏွင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ ႀကိဳးစားရင္း၊ သမၼာတရားအတြက္ ႀကိဳးပမ္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင္ ဂ႐ုစိုက္သင့္သည္။ ဤအရာတြင္ အမွားအယြင္း မရွိေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္၊ ဘုရားသခင္က သင့္ကို မည္သို႔ဆက္ဆံပါေစ၊ ယင္းကို ေျဖာင့္မတ္ျခင္းျဖင့္ အၿမဲလုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို သင္ သံသယမထားသင့္သကဲ့သို႔၊ စိုးရိမ္စရာ မလိုေပ။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို ယခု သင္ နားမလည္ေသာ္လည္း၊ သင္ ယုံၾကည္လက္ခံမည့္ ေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္လာလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အမႈကို သိသာထင္ရွားစြာႏွင့္ တရားမွ်တစြာ လုပ္ေဆာင္သည္။ သူသည္ အရာအားလုံးကို ပြင့္လင္းစြာ သိရွိေစသည္။ သင္တို႔သည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို အေသအခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါက ဘုရားသခင္၏ အမႈသည္ လူမ်ားကို ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်မိမည္။ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ လူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္သည္ကို ၾကည့္လွ်င္ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ ဖြင့္ျပျခင္းမ်ား မရွိသင့္သည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လူတစ္ေယာက္သည္ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ဖြင့္ျပျခင္းတြင္သာ မိမိကိုယ္ကို သိႏိုင္သည္။ သူ႔တြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားရွိသည္ကို ဝန္ခံႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံရရွိလိုစိတ္ရွိႏိုင္သည္။ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို ဖြင့္ျပၿပီးေနာက္တြင္ သမၼာတရားကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ လက္မခံဘဲ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း ဆက္၍ အသက္ရွင္လွ်င္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားႏိုင္ေျခ ရွိေပမည္။ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အေပၚ ဒဏ္ခတ္ျခင္းအတိုင္းအတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ျပစ္မွားျခင္းမ်ားအတြက္ အဖိုးအခေပးရလိမ့္မည္။ အခါအားေလ်ာ္စြာ သင္သည္ မရည္႐ြယ္ဘဲ အေပ်ာ္အပါး၌ ေမြ႕ေလ်ာ္မိလာတတ္သည္၊ ထိုအခါ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေထာက္ျပသည္၊ ျပဳျပင္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သင့္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသည္။ သင္သည္ တိုးတက္လာလွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို အတာခ်မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္း၏ ပုံမွန္ျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္းအမႈ၏ စစ္မွန္ေသာ အေရးပါမႈသည္ ဤျဖစ္စဥ္တြင္ ေပၚလြင္ေနသည္။ ဤသည္မွာ အဓိကေသာ့ခ်က္ပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဒီအပိုဒ္ကေန ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတယ္။ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သန႔္စင္ၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ လူ႔ဇာတိခံၿပီး ေနာက္ဆုံးေသာကာလမွာ ေပၚထြန္းၿပီး အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အႀကီးဆုံးအတိုင္းအတာအထိ ကယ္တင္ေနပါတယ္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနည္းနည္းျပလို႔၊ ယာယီျပစ္မွားမႈတစ္ခု က်ဴးလြန္လို႔ဆိုၿပီး ဘုရားက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မရႈတ္ခ်ပါဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တကယ္ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲသလားဆိုတာကို သူက ၾကည့္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြရွိေတာ့ ဘုရားကို ပုန္ကန္ဆန႔္က်င္တဲ့အရာေတြကို ခဏခဏ မလုပ္ဘဲ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ ျပစ္မွားမႈေတြ က်ဴးလြန္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မတို႔က ေနာင္တရၿပီး ဘုရားသခင္လိုအပ္တဲ့အရာကို လုပ္ရင္ သူက ကြၽန္မတို႔ကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္မက ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ကတည္းက ကြၽန္မရဲ႕ မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေနာက္ကို မလိုက္ဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္မယ့္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တဲ့အရာတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မျပစ္မွားမႈေတြေၾကာင့္ ဘုရားကို ကြၽန္မကို ရႈတ္ခ်တာ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းေနာက္လိုက္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ လမ္းမွားကို နည္းနည္းနားလည္လာၿပီး ေနာင္တရခ်င္တဲ့အခါ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မအေပၚ သက္ညႇာၿပီး သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပေပးတယ္။ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို သိျမင္ခြင့္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ က်ရႈံးမႈကေန သင္ခန္းစာယူႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ျပစ္မွားမႈေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့ လူကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ဆႏၵကို ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ စာတန္က ကြၽန္မတို႔ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မတို႔ထဲမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝက ဘယ္လိုအျမစ္တြယ္ေနတယ္ဆိုတာ သူ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါေတြက ကြၽန္မတို႔ကို ဘုရားကို ပုန္ကန္ၿပီး အာခံတာေတြလုပ္ဖို႔ တြန္းအားေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔က ေနာင္တရၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို နာခံႏိုင္သေ႐ြ႕ သူက ကြၽန္မတို႔ကို ရႈတ္ခ်မွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ကို ဆက္ၿပီး လမ္းျပေပးေနမွာပါ။ ကြၽန္မတို႔ကို သမၼာတရားကို နားလည္ခြင့္ေပးမယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြရဲ႕ အခ်ည္အေႏွာင္ေတြကို ဖယ္ရွားေစလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို ကြၽန္မ နားလည္သြားတာနဲ႔ ဘုရားသခင္အေပၚ ကြၽန္မ နားလည္မႈလြဲတာက လြင့္ေပ်ာက္သြားၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မွာ အရမ္း အလြန္အကြၽံသတိထားမေနေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မအလုပ္မွာ အမွားေတြ၊ သတိမမူမိတာေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မ တိုက္႐ိုက္ရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပဳျပင္တာေတြ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဒီလိုလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္လြတ္လပ္တယ္။

ေနာက္က်ေတာ့ အထက္ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို ပေရာဂ်က္တစ္ခု ခ်ေပးတယ္။ အဲဒါက ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတဲ့ တာဝန္ပဲ။ ကြၽန္မလုပ္တာ မွားသြားရင္ တာဝန္က ႀကီးမွာပဲ။ အလုပ္ကို တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ဆုံးျဖတ္ရမယ္ဆိုေပမဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွာ ျပႆနာတစ္ခုရွိၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရင္ ကြၽန္မက ဦးေဆာင္သူအေနနဲ႔ အဓိက တာဝန္ခံရမွာ။ ဒီလို ေတြးမိေတာ့ ပေရာဂ်က္ကို ကြၽန္မ တာဝန္မယူခ်င္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသခင္ေျပာတာတစ္ခုကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “‘ငါ့အစြမ္းအစက ညံ့တယ္။ ပညာသိပ္မတတ္ဘူး။ ပါရမီမရွိဘူး။ ငါ့ပင္ကိုစ႐ိုက္မွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိတယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အၿမဲတမ္း အခက္အခဲေတြရွိတယ္။ ငါ လုပ္တာမေကာင္းလို႔ လူစားထိုးခံရရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ’ ဟု ေျပာေသာသူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ သင္သည္ မည္သည့္အရာကို စိုး႐ြံ႕ေနသနည္း။ အလုပ္သည္ သင့္ဘာသာၿပီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ သင္သည္ က႑တစ္ခုကို တာဝန္ယူေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ အလုပ္တစ္ခုလုံးကို တာဝန္ယူရန္ ေစခိုင္းခံရျခင္းမဟုတ္။ သင့္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ေသာအရာကို လုပ္ေဆာင္လွ်င္ လုံေလာက္မည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤမွ် ႐ိုးရွင္းေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္သည္။ သင္ အစဥ္သျဖင့္ ထင္ျမင္မွန္းဆေနသည့္အရာမွာ အဘယ္နည္း။ သင္သည္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အရိပ္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး သင္ပထမဆုံးစဥ္းစားသည္မွာ သင္ မည္သို႔လြတ္ေျမာက္ေအာင္ျပဳရမည္ဟူ၍ျဖစ္လွ်င္ သင္က အသုံးမက်ေသာ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္သေလာ။ အသုံးမက်ေသာလူဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ မိမိတိုးတက္မႈအတြက္ မစဥ္းစားသကဲ့သို႔ အစြမ္းကုန္လုပ္ေဆာင္ခ်င္စိတ္မရွိေသာ၊ အစားအစာကို ညာစားဖို႔ အစဥ္စဥ္းစားေနၿပီး သေဘာရွိေပ်ာ္ပါးလိုေသာသူ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာသူသည္ အမႈိက္ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဤသို႔ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသည္။ ၎တို႔ကို ေဖာ္ျပရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုရွိသည္။ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ (စ႐ိုက္လကၡဏာ အလြန္အမင္း သိမ္ဖ်င္းျခင္း ျဖစ္သည္။) အလြန္အမင္း သိမ္ဖ်င္းေသာ စ႐ိုက္လကၡဏာရွိသူမ်ားသည္ ယုတ္ညံ့ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ယုတ္ညံ့ေသာသူအားလုံးသည္ ၎တို႔ထက္ေတာ္ေသာသူမ်ားကို အကဲျဖတ္ရန္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ႏွလုံးကို အသုံးျပဳသည္။ ၎တို႔အတြက္ လူတိုင္းက ၎တို႔ကဲ့သို႔ပင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းသည့္ပုံစံရွိသည္။ ဤသို႔ေသာသူသည္ အသုံးမက်ေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ဘုရားကို ယုံၾကည္ေကာင္းယုံၾကည္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို အလြယ္တကူ လက္ခံမည္မဟုတ္ေပ။ မည္သည့္အရာက လူတို႔ကို ယုံၾကည္ျခင္း အလြန္နည္းပါးေစသနည္း။ သမၼာတရားကို သိနားလည္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လုံေလာက္စြာ နားမလည္လွ်င္၊ သင္၏ သိနားလည္မႈက အလြန္ေပါ့တန္လွ်င္ ဘုရားသခင္က သူ၏အမႈေတာ္တြင္ ေဆာင္႐ြက္ေသာ ပေရာဂ်က္တိုင္းကို၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သမွ်ကို၊ သို႔မဟုတ္ သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအားလုံးကို သင့္အား နားလည္ေစရန္ လုံေလာက္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုသိနားလည္မႈကို သင္မရရွိႏိုင္လွ်င္ မွန္းဆမႈ၊ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈ၊ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ား၊ ဘုရားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အယူအဆမ်ိဳးစုံတို႔ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဤအရာမ်ားသာ ရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိႏိုင္သေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၇ (အပိုင္း ၂)) ကြၽန္မက ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး ဘုရားကို ႀကိဳတင္ခန႔္မွန္းၿပီး သတိထားေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ ျမင္သြားတယ္။ အဲဒီပေရာဂ်က္မွာ တစ္ခုခုမွားသြားရင္ ကြၽန္မခံရမယ့္တာဝန္ကို ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ထိခိုက္ႏိုင္တာကို ေၾကာက္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ဒီကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ကြၽန္မ စိတ္သေဘာထားက ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို ေကာက္က်စ္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိခဲ့ဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ဆက္ၿပီး ဘုရားကို သံသယဝင္ေနၿပီး တာဝန္ကို ေရွာင္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ ကြၽန္မက အမွားေတြအမ်ားႀကီးရွိၿပီး သမၼာတရားရဲ႕ စစ္မွန္မႈမရွိေပမဲ့ သူမ်ားေတြနဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မ အားနည္းခ်က္ေတြအတြက္ ဖာေထးဖို႔ သူတို႔အားသာခ်က္ေတြကေန သင္ယူႏိုင္တယ္။ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြႏိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္က တကယ္ကို လူသားေတြကို အမ်ားႀကီး မေတာင္းဆိုပါဘူး။ ကြၽန္မက အစြမ္းကုန္လုပ္သေ႐ြ႕ ဘုရားက ကြၽန္မကို လမ္းျပမယ္၊ ဘယ္ျပႆနာမဆို တျဖည္းျဖည္းေျပလည္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒီလိုေတြးၿပီး အလုပ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ လက္ခံလိုက္တယ္။

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မအယူအဆေတြ၊ နားလည္မႈလြဲတာေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားကို အၿမဲတမ္း ႀကိဳတင္ခန႔္မွန္းၿပီး သတိထားေနတယ္။ လုံးဝ မနာခံဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားက ကြၽန္မကို ကယ္တင္တာကို လက္ေလွ်ာ့မသြားဘူး။ အဲဒီအစား သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ကြၽန္မကို ဆက္ၿပီး ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ေပးၿပီး လမ္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားအလိုေတာ္ကို ကြၽန္မ နားလည္ႏိုင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေကာက္က်စ္တဲ့၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအေပၚ ကြၽန္မ နားလည္မႈလြဲတာေတြကို ဖယ္ထုတ္ၿပီး သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ဘုရားကို ေက်နပ္ေစဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ကို ရႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက ဘယ္ေလာက္ ေျဖာင့္မတ္ၿပီး လူသားအတြက္ သူ႔ခ်စ္ျခင္းက ဘယ္ေလာက္စစ္မွန္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခံစားရတယ္။ အခုကစၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ေတြမွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားဖို႔ပဲ အာ႐ုံစိုက္ခ်င္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ကြၽန္မတာဝန္ကိုပဲ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ခ်င္တယ္။