ခ်န္းဘို၊ တ႐ုတ္ျပည္

ကြၽန္မတို႔ ယုံၾကည္သူမ်ားတြင္ရွိသည့္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေတာင့္တမႈက ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ သခင္က လူသားမ်ားကို အပ္ႏွင္းသည့္ ထာဝရအတိသုခကို ေပ်ာ္ေမြ႕ဖို႔ ျဖစ္သည္။ အနာဂတ္တြင္ ကြၽန္မတို႔အတြက္ သခင္ ျပင္ဆင္ေပးမည့္ ေနရာသည္ ေကာင္းကင္ဘုံထက္တြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုေနရာတြင္ ေ႐ႊေျမႏွင့္ ေက်ာက္စိမ္းနံရံမ်ားရွိမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားသည္ ေနရာအႏွံ႔တြင္ တဖိတ္ဖိတ္ လက္ေနမည္၊ ကြၽန္မတို႔က အသက္ပင္၏ အသီးကို စားႏိုင္ၿပီး၊ အသက္ေရစီးရာျမစ္မွ အသက္ေရကို ေသာက္သုံးႏိုင္မည္၊ နာက်င္မႈ၊ မ်က္ရည္မ်ား သို႔မဟုတ္ ဝမ္းနည္းမႈတို႔ ေနာက္ထပ္ မရွိေတာ့ဘဲ အရာအားလုံးက လြတ္လပ္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ၾက မည္ဟု သင္းအုပ္ဆရာတစ္ေယာက္က ေဒသနာတစ္ခုတြင္ ေျပာသည္ကို ကြၽန္မၾကားတိုင္း၊ ကြၽန္မက ဤမယုံၾကည္ႏိုင္ ေလာက္ေသာ တလိပ္လိပ္တက္လာသည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္မႈ တို႔ကို ခံစားရသည္။ ဤေနရာသည္ ကြၽန္မ အလြန္အမင္း ေတာင့္တသည့္ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္လုပ္ရၿပီး ဝမ္းနည္းရသည့္ ကမာၻေျမေပၚမွ ကြၽန္မ၏ ဘဝက ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးအတြင္း တကယ့္ကို အလြန္ စိတ္ပင္ပန္း ၿငီးေငြ႕က်န္ရစ္ေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မက သခင့္အတြက္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဧဝံေဂလိ တရားေဟာေၾကားျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ အသုံးခံခဲ့သည္။ ကြၽန္မက ဧဝံေဂလိ ျဖန္ေဝၿပီး၊ အသင္းေတာ္မ်ား တည္ေထာင္သည္၊ ၎က မည္မွ် နာက်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ ခက္ခဲသည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္မ အသက္ေကာင္း ေကာင္းရႈဖို႔ပင္ မည္သည့္အခါမွ် မနားခဲ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မတို႔က ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ေရာက္ေနေၾကာင္းႏွင့္ သခင္က ကြၽန္မတို႔အားလုံးကို ကြၽန္မတို႔၏ ေကာင္းကင္ဘုံ ေနအိမ္သို႔ မၾကာမီ ေခၚသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို သိေသာ ေၾကာင့္ ကြၽန္မက ျဖစ္လာမွတုံ႔ျပန္ျခင္းထက္ ျဖစ္ေအာင္ အေျခအေနကို မ်ားစြာ ဖန္တီးရယူျခင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို အသုံးခံခဲ့သည္။

တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္မတို႔ အေမကို သြားလည္ဖို႔ ကြၽန္မ ညီမအိမ္သို႔ သြားခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မထြက္လာခဲ့နီးတြင္ပင္၊ ကြၽန္မ ညီမက စာအုပ္တစ္အုပ္ေပးၿပီး၊ ေသခ်ာစြာ ဖတ္ဖို႔ ကြၽန္မကို တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက “ငါ့ညီမေပးတဲ့ ဒီစာအုပ္က ဝိညာဥ္ ေရးရာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ တစ္ခုခု ျဖစ္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ငါ့စိတ္ဝိညာဥ္ကလည္း အခု ေတာ္ေတာ္ ေျခာက္ေသြ႕ေနတယ္။ ငါက သခင့္မ်က္ေမွာက္ေတာ္ကို မခံစားေနရဘူး။ ငါက သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ရႈတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာအလင္းေပးျခင္းမွ မရဘူး။ ငါျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဒီစာအုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းဖတ္ရမယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေနၿပီး အေထာက္အပံ့တစ္ခ်ိဳ႕ကို ငါရေကာင္းရႏိုင္ တယ္။” ဟု မိမိဘာသာ ေျပာခဲ့သည္။ အိမ္သို႔ျပန္ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖြင့္ၿပီး စဖတ္ခဲ့သည္- ကြၽန္မ မသိလိုက္မီတြင္ ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစားျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ကြၽန္မ ပို၍ဖတ္ရႈေလ၊ ကြၽန္မ ပို၍ဖတ္ခ်င္ေလ ျဖစ္ၿပီး၊ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြင္း၌ အလင္းရွိေၾကာင္း၊ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားတြင္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းျပျခင္း ပါရွိေၾကာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ားသည္ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ မိန္႔ႁမြက္ခဲ့သည့္ စကားမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတို႔ကို ကြၽန္မ ခံစားရသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေနာက္၊ သမၼာက်မ္းစာကို ဖတ္ျခင္းမွ ကြၽန္မ ယခင္က လုံးဝ နားမလည္ခဲ့သည့္ သမၼာတရားမ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ လာခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ အတြင္းက်က် ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈ ႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕မႈတို႔၏ အသိစိတ္တစ္ခုကိုလည္း ခံစားရသည္။ ထိုစာအုပ္ က ကြၽန္မကို သခင့္ထံ ဆုေတာင္းၿပီး၊ တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ လိုေစခဲ့ သည္- ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္မႈက ႀကီးထြားလာၿပီး၊ ကြၽန္မ၏ ဝိညာဥ္ေရးရာ အေျခအေနက ပိုပိုေကာင္းလာခဲ့သည္။ ကြၽန္မက “သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အမႈေတာ္တစ္ခုတည္းသာလွ်င္ လူကို ယုံၾကည္မႈ နဲ႔ ခြန္အားတို႔ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ လူရဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္အတြက္ အာဟာရ နဲ႔ အေထာက္အပံ့တို႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီစာအုပ္က ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ဆီကလာတာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ။” ဟု ေတြးမိသည္။ ရလဒ္တစ္ခုအေနျဖင့္ အိပ္ရာမွႏိုးၿပီး မနက္တိုင္း ကြၽန္မ လုပ္သည့္အရာမွာ ဤစာအုပ္ကို ဖတ္ရႈျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္မက ထိုစာအုပ္ကိုဖြင့္ၿပီး၊ ေအာက္ပါ က်မ္းပိုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့သည္။ “ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ ဘုရားသခင္ ဝင္ေရာက္ျခင္း ဆိုသည္မွာ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သူ၏အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေတာ့မည္မဟုတ္သည္ကို ဆိုလိုေပသည္။ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ဝင္ေရာက္ျခင္း ဆိုသည္မွာ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း မရွိဘဲ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အလင္းအတြင္းႏွင့္ သူ၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ မတရားမႈမွ် ျဖစ္ပြားလိမ့္မည္ မဟုတ္သည္ကို ဆိုလိုသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေအာက္တြင္၊ လူသားမ်ားသည္ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ပုံမွန္ ေနထိုင္ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ဤက်မ္းပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ခ်ိန္တြင္ ရင္ခုန္မႈခဏရပ္သြားၿပီး၊ ကြၽန္မက မိမိကိုယ္ကို ေတြးမိသည္။ “အနာဂတ္မွာ လူဟာ ကမာၻေျမမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္မယ္ တဲ့လား။ သခင္ေယရႈက အနာဂတ္မွာ ငါတို႔ ေကာင္းကင္ဘုံမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမယ္လို႔ ကတိမေပးသြားဘူးလား။ ဒါက ငါတို႔ဟာ ကမာၻမွာရွိမယ္လို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာရတာလဲ။ ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္လဲ။ ငါမ်ား ဒါကို နားလည္မႈလြဲတာလား။” ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မက ထိုက်မ္းပိုဒ္ကို ေသခ်ာစြာ ျပန္လည္ဖတ္ရႈ ခဲ့သည္၊ ထိုက်မ္းပိုဒ္က အနာဂတ္တြင္ လူသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္မည္ဟု အမွန္တကယ္ ေျပာထားေလသည္။ အဲဒါက ဘာကို အမွန္တကယ္ ဆိုလိုတာလဲဟု ကြၽန္မ စဥ္းစား မိသည္။ ဤအရာက အလုပ္မျဖစ္ပါ- ဤအရာက မည္သည္ကို အမွန္တကယ္ ဆိုလိုေၾကာင္း ကြၽန္မ နားလည္ရမည္ကို ကြၽန္မ သိခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ဆက္ဖတ္ေလသည္။ “ဘုရားသခင္၌ ဘုရားသခင္၏ ခရီးပန္းတိုင္ ရွိၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ခရီးပန္းတိုင္ရွိသည္။ အနားယူေနစဥ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ား အားလုံးကို ကမာၻေျမေပၚရွိ ၎တို႔၏ အသက္တာမ်ား၌ ဆက္လက္ လမ္းျပမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ သူ၏ အလင္းအတြင္း ရွိေနစဥ္၊ လူသားမ်ားသည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ တစ္ဆူတည္းေသာ စစ္မွန္သည့္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ၾကလိမ့္မည္။...လူသားမ်ားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေသာအခါတြင္၊ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ စစ္မွန္သည့္ ဖန္ဆင္းျခင္းခံရသည့္ အရာမ်ား ျဖစ္လာၾကၿပီးျဖစ္သည္ကို ဆိုလိုသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ကမာၻေျမေပၚမွ ကိုးကြယ္ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ပုံမွန္လူသား အသက္တာမ်ားကို အသက္ရွင္ၾကလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နာမခံေတာ့မည္ မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေတာ့မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အာဒံႏွင့္ ဧဝတို႔၏ မူလဘဝသို႔ ျပန္သြားၾကလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) ကြၽန္မပိုဖတ္ေလ၊ ပို၍ စိတ္ရႈပ္ေထြးသည္ဟု ခံစားရေလ ျဖစ္သည္။ လူက ဘုရားသခင္ကို ကမာၻေပၚကေန ကိုးကြယ္မယ္တဲ့လား။ ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္မွာလဲ။ သမၼာက်မ္းစာက ေကာင္းကင္ဘုံမွ ေနတာကို မေဖာ္ျပထားဘူးလား။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကမာၻေပၚမွာ ျဖစ္မွာလဲ။ ကြၽန္မက သမၼာက်မ္းစာဆီသို႔ သြားၿပီး ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၄:၂-၃ ကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး၊ သခင္ေယရႈထံမွ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ားကို- “ငါ့အဘ၏အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္းမ်ားရွိ၏။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုသင္တို႔အား ငါ မေျပာဘဲမေန။ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြားရ၏။ ငါသည္သြား၍ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကိုျပင္ဆင္ၿပီးမွ တဖန္လာျပန္၍၊ ငါရွိရာအရပ္၌ သင္တို႔ရွိ ေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။” ဖတ္ခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈက သူ႔ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ တက္ျခင္းသည္ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ေနရာတစ္ခု ျပင္ဆင္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု သိသာထင္ရွားစြာ ေျပာခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္မတို႔၏ ပန္းတိုင္မွာ ေကာင္းကင္ဘုံထက္တြင္ ျဖစ္သင့္သည္။ ဤသည္မွာ သခင့္ကတိေတာ္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက “ဒီစာအုပ္က ေျပာေနတာေတြဟာ သခင္ေျပာတဲ့ဟာေတြနဲ႔ ကြဲျပားတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါဆက္ဖတ္လို႔ မရဘူး။” ဟု မိမိဘာသာေတြးမိသည္။ ထိုစာအုပ္ကိုဖတ္ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မက အလြန္စိတ္ရႈပ္ေထြးေသာ စိတ္အေျခအေနတြင္ ရွိၿပီး၊ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ မွန္ကန္သည့္ အရာကိုလည္း မသိေသာေၾကာင့္ သခင့္ထံ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ “အိုသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို လမ္းျပၿပီး ဦးေဆာင္​ေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မ ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္သင့္ပါသလား၊ မဖတ္သင့္ဘူးလား။ အိုသခင္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မကို ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး၊ လမ္းျပေတာ္မူပါ…” ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္၊ ဤစာအုပ္ကို ဖတ္ရႈၿပီးေနာက္တြင္ သခင္ႏွင့္ ကြၽန္မ၏ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးသည္ မည္သို႔ပိုမိုနီးစပ္လာေၾကာင္း၊ ကြၽန္မ၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ပို၍ စိတ္အားထက္သန္လာေၾကာင္းႏွင့္ ကြၽန္မ၏ စိတ္ဝိညာဥ္သည္ အေထာက္အပံ့ မည္သို႔ရရွိလာေၾကာင္းတို႔ကို ေတြးမိသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ေအာက္ခ်ၿပီး၊ ဖတ္ရႈျခင္းမွ ရပ္လိုက္ ပါက၊ ဝိညာဥ္ေရးရာ ေျခာက္ကပ္သည့္ ခံစားခ်က္ျဖစ္ေသာ ယခင္အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္သြားမည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ထိုစာအုပ္သည္ ကြၽန္မအတြက္ အလြန္႔အလြန္ တည္ေဆာက္ၿပီး၊ ၎သည္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ထံမွ လာေၾကာင္း အတည္ျပဳ ကာ၊ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ထံမွ လာသည့္ အရာမွန္သမွ်သည္ အမွားမျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္၊ ၎၏ ပါဝင္ေသာ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕သည္ ကြၽန္မ၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္တိုင္ ၎ကို ကြၽန္မ မျငင္းပယ္သင့္သည့္အျပင္၊ ဖတ္ဖို႔လည္း မျငင္းသင့္ ေၾကာင္း ကြၽန္မ သိခဲ့သည္။ ဤအရာအားလုံးကို ေသခ်ာစြာေတြး ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မခ်မီ ဆက္ၿပီးဖတ္ရႈသင့္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစာအုပ္ကို တစ္ဖန္ ေကာက္ကိုင္ၿပီး၊ ဆက္ဖတ္ ခဲ့သည္။ “လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အနားယူရာအရပ္မွာ ကမာၻေျမႀကီးေပၚတြင္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ အနားယူရာ အရပ္မွာ ေကာင္းကင္ဘုံတြင္ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာ၌ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္စဥ္တြင္၊ ၎တို႔သည္ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ေနထိုင္ လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ ဘုရားသခင္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲ၌ က်န္ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဦးေဆာင္ေနစဥ္တြင္၊ သူသည္ ကမာၻေျမႀကီးေပၚမွ မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းကင္ဘုံမွ ၎တို႔ကို ဦးေဆာင္လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္) “ဒီက်မ္းပိုဒ္က ဘုရားသခင္ရဲ႕အနားယူရာေနရာက ေကာင္းကင္ဘုံျဖစ္ၿပီး၊ လူသား ရဲ႕ အနားယူရာေနရာမွာ၊ လူသားက ဘုရားသခင္ကို ကမာၻေျမ ေပၚကေန ကိုးကြယ္မယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ ဒါကေျပာထားသလို လူသားရဲ႕ အနားယူရာေနရာက တကယ္ပဲ ကမာၻေျမေပၚမွာ ျဖစ္ႏိုင္သလား။ အဲဒါ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သခင္ေယရႈက ကြၽန္မတို႔ဟာ သခင္ရွိတဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ရွိသင့္ၿပီး၊ သခင္ေယရႈက ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး၊ ေကာင္းကင္ဘုံကို တက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္၊ ကြၽန္မတို႔ကလည္း ေကာင္းကင္ဘုံကို ေသခ်ာေပါက္ တက္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။” ဟု စဥ္းစားလ်က္ ဤအရာကို ကြၽန္မ အထပ္ထပ္အခါခါ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ စဥ္းစားခဲ့သည္။ ကြၽန္မက သခင့္အတြက္ မည္သို႔ ရွာေဖြေနခဲ့သည္၊ မ်ားစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကို မည္သို႔ သည္းခံခဲ့သည္ကို လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ အနည္းငယ္ကို ျပန္ေျပာင္းေတြးၾကည္ခဲ့သည္။ ထိုဆင္းရဲဒုကၡမ်ား အားလုံးသည္ ကြၽန္မ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ တက္ႏိုင္ၿပီး၊ ကမာၻႀကီး၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေနာက္ထပ္ မေတြ႕ႀကဳံရဖို႔ မဟုတ္ပါလား။ အနာဂတ္တြင္ လူသားမ်ားသည္ ကမာၻေပၚတြင္သာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ဦးမည္ဟု ဤစာအုပ္ထဲတြင္ ေျပာထားသကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပါက၊ ကြၽန္မ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ရပါလား။ ေခါင္းအစေျခအဆုံး အားနည္းသည္ဟု ခံစားရ လ်က္ ကြၽန္မ အိပ္ရာေပၚတြင္ ထိုင္ၿပီး၊ မလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ပါ။ ၎ကို ကြၽန္မ ပို၍ေတြးေတာေလ၊ ပို၍ မတည္ၿငိမ္ျဖစ္သည္ဟု ခံစားရေလ ျဖစ္သည္။ ဤအရာအေပၚ ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈတစ္ခ်ိဳ႕ ကြၽန္မ ရလိုေသာေၾကာင့္ ကြၽန္မညီမ၏အိမ္သို႔ ကမန္းကတန္း ေျပးလာခဲ့သည္။

ထိုေနရာသို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မညီမက ကြၽန္မကို မိတ္ဆက္ေပးသည့္ လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ အစ္မလီကို ေတြ႕ဆုံရသည္။ ခဏၾကာၿပီးေနာက္၊ ဤစာအုပ္ကို ဖတ္ရႈအၿပီးတြင္ ကြၽန္မ၏ အေတြးမ်ားကို သူတို႔ကို ကြၽန္မ ရင္ဖြင့္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မကို နားေထာင္အၿပီးတြင္ အစ္မလီက ကြၽန္မႏွင့္ ဤမိတ္သဟာယကို ေဝမွ်ခဲ့သည္။ “အစ္မေရ၊ သခင့္ကို ယုံၾကည္တဲ့ ကြၽန္မတို႔အားလုံးက ကြၽန္မတို႔အတြက္ သခင္က ေနရာတစ္ခု ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ကတိေတာ္ရွိတယ္၊ သူက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနပါေစ၊ ကြၽန္မတို႔လည္း အဲဒီေနရာမွာရွိမယ္လို႔ ယုံၾကည္ ၾကတယ္။ သခင္က ေကာင္းကင္ဘုံကို ျပန္တက္သြားတဲ့အတြက္ အနာဂတ္မွာ သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔အတူ ကြၽန္မတို႔ ေနရမဲ့ ေနရာျဖစ္တဲ့ ေကာင္းကင္ဘုံထဲကို သူက ကြၽန္မတို႔ကို ေသခ်ာေပါက္ ႀကိဳဆိုလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ကူးက၊ ဒီလိုမ်ိဳး တြက္ခ်က္ခန္႔မွန္းမႈက ယုတၱိတန္တယ္ မတန္ဘူးဆိုတာေရာ ကြၽန္မတို႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေတြးဖူးလား။ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ စိတ္ကူးထားသလို ျဖစ္ရင္၊ သခင္က ႂကြလာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ကို ေကာင္းကင္ဘုံကို ေခၚမယ္၊ အဲဒီေနာက္မွာ သခင့္ဆုေတာင္းပဌနာ ျဖစ္တဲ့ ‘ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ပါေစေသာ။ အလိုေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ျပည့္စုံသကဲ့သို႔ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပည့္စုံပါေစေသာ။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆:၁၀) နဲ႔ ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲက ‘ဘုရားသခင္၏ တဲေတာ္သည္ လူတို႔တြင္ရွိ၏။ လူတို႔ႏွင့္အတူ က်ိန္းဝပ္ေတာ္မူမည္။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၏လူ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သူတို႔ႏွင့္အတူရွိေန၍ သူတို႔၏ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေတာ္မူမည္။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂၁:၃) ဆိုတဲ့ ပေရာဖက္ျပဳျခင္းေတြထဲက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္မလာဘူးလား။ အဲဒါေတြက ဘယ္လိုျပည့္ဝႏိုင္မလဲ။ ကြၽန္မတို႔ အတြက္ ဘုရားသခင္ ေပးေတာ္မူမဲ့ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္က ေကင္းကင္ဘုံျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္က နဂိုမူလက လူသား ကိုဖန္ဆင္းခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မတို႔ကို ကမာၻေျမမွာ အသက္ရွင္ေစျခင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ။” ကြၽန္မက အနည္းငယ္မွ် လက္ခံယုံၾကည္ ျခင္းမရွိဘဲ ခြန္းတုံ႔ျပန္ခဲ့သည္။ “အဲဒါက သမၼာက်မ္းစာထဲမွ ေျပာထားတဲ့ အရာျဖစ္ေပမဲ့လည္း၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ‘သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြားရ၏။ ငါသည္သြား၍ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကိုျပင္ဆင္ၿပီးမွ တဖန္လာျပန္၍၊ ငါရွိရာအရပ္၌ သင္တို႔ရွိ ေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။’ (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၄:၂-၃) လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ သခင္ေယရႈက ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္၊ ေကာင္းကင္ဘုံကို ႂကြၿပီး၊ ဒီမွာ သခင္က ကြၽန္မတို႔အတြက္ ေနရာျပင္ဆင္မယ္လို႔ ေျပာေနတယ္။ သူက ဘယ္ေနရာမွာပဲရွိရွိ၊ ကြၽန္မတို႔လည္း အဲဒီေနရာမွာ ရွိမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ေကာင္းကင္ဘုံကို ထာဝရအသက္ကို ရရွိမယ္လို႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို ကတိေတာ္ထားတယ္ဆိုတာ့ ဒါက သက္ေသျပေနတယ္။ ဒါက ဘယ္သူမွ ျငင္းပန္လို႔မရတဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္တယ္။” အစ္မလီက စိတ္ရွည္စြာဆက္ခဲ့သည္။ “အစ္မေရ၊ သခင္က သူ႔ကို ယုံၾကည္တဲ့သူေတြအတြက္ ေနရာတစ္ခုျပင္ဆင္ေနတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေပမဲ့လည္း၊ ဒီေနရာဟာ တကယ့္ကို ကမာၻေပၚမွာလား၊ ေကာင္းကင္ဘုံထက္မွာလား။ အဲဒါကို သခင့္ဆီက ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ မေဖာ္ျပထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔အတြက္ သူျပင္ဆင္ေနတဲ့ ေနရာက ေကာင္းကင္ဘုံမွာလို႔ ကြၽန္မတို႔က ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာကို အေျချပဳၿပီးေျပာေနတာလဲ။ ဒါက တကယ့္ကို သခင့္ကတိေတာ္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြလား။ သခင့္ကို ယုံၾကည္ၾကတဲ့ ကြၽန္မတို႔အတြက္ေတာ့၊ အရာအားလုံးက သခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေပၚမွာ အေျခခံသင့္တယ္။- ကြၽန္မတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ သခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေရာေႏွာၿပီး၊ အဲဒါဟာ သခင္ဆိုလိုတဲ့အရာ ျဖစ္တယ္လို႔ အခိုင္အမာမေျပာသင့္ဘူး။ ဒါက ကြၽန္မတို႔ သခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရွင္းျပဖို႔ ကိုယ္ပိုင္ အႀကံဉာဏ္နဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေတြအားျဖင့္ သြားေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ကြၽန္မတို႔က သခင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရွင္းျပဖို႔ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အေတြးမွာ ကြၽန္မတို႔ စိတ္ကူးတဲ့အရာေတြနဲ႔ ႏွစ္သက္မႈေတြကို မွီခိုလို႔မရဘူးေလ။ ဒါက အမွားတစ္ခု လုပ္ေနတာပဲ။ ကမာၻဦးက်မ္း ၂:၇-၈ ေျပာထားတယ္။ ‘ေယေဟာဝါဘုရားသခင္သည္ ေျမမႈန႔္ျဖင့္ လူကို ဖန္ဆင္း၍၊ သူ၏ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဇီဝအသက္ကို မႈတ္ေတာ္မူလွ်င္၊ လူသည္ အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါျဖစ္ေလ၏။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္သည္လည္း အေရွ႕မ်က္ႏွာ၊ ဧဒင္အရပ္၌ ဥယ်ာဥ္ကို စိုက္ပ်ိဳးၿပီးလွ်င္၊ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာလူကို ထိုဥယ်ာဥ္၌ ေနရာခ်ေတာ္မူ၏။’ အစပိုင္းမွာ ဘုရားသခင္က ကမာၻေပၚမွာ လူကို ဖန္ဆင္းၿပီး၊ ဘုရားသခင္က လူကို မဖန္ဆင္းခင္မွာ သူက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ရွင္သန္မႈအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို ျပင္ဆင္ဖို႔ အရာအားလုံးကို ပထမဦးစြာ ဖန္ဆင္းေတာ္မူခဲ့ တယ္ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ကမာၻေပၚမွာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ဖို႔က ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ ျဖစ္တာကို ကြၽန္မတို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီ့အျပင္၊ သခင့္ ဆုေတာင္းပဌနာမွာ သခင္က ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ကမာၻေျမေပၚမွာ တည္ဖို႔ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ဗ်ာဒိတ္က်မ္းထဲမွာလည္း ပေရာဖက္ျပဳ ထားတယ္၊ ‘ေလာကီ ႏိုင္ငံသည္ ငါတို႔အရွင္၏ ႏိုင္ငံျဖစ္ေလၿပီ။ ထိုအရွင္၏ ခရစ္ေတာ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေလၿပီ။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၁၁:၁၅) နဲ႔ ‘ဘုရားသခင္၏ တဲေတာ္သည္ လူတို႔တြင္ရွိ၏။ လူတို႔ႏွင့္အတူ က်ိန္းဝပ္ေတာ္မူမည္။’ (ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂၁:၃) တို႔ျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးေနတဲ့ ေနရာက ကမာၻေပၚမွာဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ အနာဂတ္ပန္းတိုင္က ကမာၻေပၚမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ ေကာင္းကင္ဘုံမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဒီက်မ္းပိုဒ္ေတြနဲ႔ ပေရာဖက္ျပဳျခင္းတို႔ကေန ကြၽန္မတို႔ျမင္ႏိုင္တယ္။” အစ္မလီ၏ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းက ကြၽန္မ၏ အယူအဆႏွင့္ လုံးလုံး ဆန္႔က်င္ေနသည္။ သူမေျပာသည့္အရာကို ကြၽန္မ ယတိျပတ္ နားမေထာင္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္မ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး၊ သူမကို ေဒါသတႀကီးျဖင့္ “ဒီေလာက္နားေထာင္ရတာ လုံေလာက္ပါၿပီ။ ကြၽန္မက ေကာင္းကင္ဘုံကို တက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ ကြၽန္မက ရွာေဖြေနခဲ့ၿပီ၊ သခင့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံၿပီး၊ ဒုကၡခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကမာၻေပၚမွာ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡမခံရဖို႔၊ သခင္က ကြၽန္မကို ေကာင္းကင္ဘုံထက္က အိမ္ကို ေခၚသြားဖို႔ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္း ေတာင့္တခဲ့ေပမဲ့လည္း ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္က ကမာၻေပၚမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ အစ္မက ေျပာေနတယ္။ ဒါက ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို လက္မခံႏိုင္ စရာပဲ။” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ဤအရာကို ေျပာၿပီးေနာက္ ကြၽန္မက ထြက္ခြာဖို႔ လွည့္လိုက္သည္။ ကြၽန္မညီမေလးက ကြၽန္မကို အက်ိဳးသင့္အေၾကာင့္သင့္ ေျပာဖို႔ ကြၽန္မဆီ ေျပးလာခဲ့ သည္။ “ေဟး။ အစ္မက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ေခါင္းမာႏိုင္ရတာလဲ။ အစ္မ ဖက္တြယ္ေနတဲ့ ဒီအယူအဆက မွန္ရဲ႕လား။ အစ္မက သခင့္ေျပာစကားျဖစ္တဲ့ ‘သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြားရ၏။’ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ အစစ္အမွန္ကို မသိဘဲ၊ အစ္မက ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ ၾသဝါဒကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ အဲဒါက မိုက္မဲေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါက သမၼာတရားကို ရွာေဖြသူတို႔ ရွိသင့္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မတို႔ ေတာင့္တေနခဲ့တဲ့ သခင္ေယရႈက ျပန္ႂကြလာၿပီးၿပီ- အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္က ျပန္ႂကြလာတဲ့ သခင္ေယရႈျဖစ္ တယ္။ ကြၽန္မ အစ္မကို ဖတ္ဖို႔ေပးတဲ့ စာအုပ္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ပါရွိတယ္။ သခင္က ကြၽန္မတို႔ကို လာသိမ္းဆည္းဖို႔ ျပန္ႂကြလာပါ ေစလို႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကြၽန္မတို႔ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရတဲ့ သခင္ဟာ အခုျပန္ႂကြလာၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရမယ္။ ကြၽန္မတို႔က တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲ ရတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို လုံးဝ လက္လႊတ္လို႔မရဘူး။”

ကြၽန္မ ညီမေလးက ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ေျပာသည္ကို ၾကားရသည္မွာ ကြၽန္မ တုန္လႈန္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ၏ နားမ်ားပင္ ကြၽန္မ တကယ့္ကို မယုံရဲခဲ့ပါ။ သခင္က ျပန္ႂကြလာၿပီ။ ဒါမွန္လား။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မ ညီမေလးက “ဒီစာအုပ္ထဲက စကားေတြက သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ဆီက လာတယ္လို႔ အစ္မ အရင္က မေျပာခဲ့ဘူးလား။ အဲဒါကို ဖတ္တာက အစ္မကို အေထာက္အပံ့ အမ်ားႀကီးေပးတယ္၊ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သခင္နဲ႔ အစ္မတို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးက ပိုနီးစပ္လာတယ္လို႔ အစ္မေျပာခဲ့တယ္ေလ။ အခုေတြးၾကည့္ပါ။ သခင့္ကိုယ္ပိုင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကလြဲရင္၊ ဒီလိုမ်ိဳး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ိဳး ရရွိတဲ့နည္းလမ္းတစ္ခုနဲ႔ တျခားဘယ္သူက စကားေျပာႏိုင္လဲ။ အခုသခင္က အမႈျပဳဖို႔နဲ႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အသစ္ေတြကို မိန္႔ႁမြက္ဖို႔ ျပန္ႂကြလာခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ခ်ိၿမိန္မႈကို အရသာခံ ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဒါကို မရွာေဖြ၊ မစစ္ေဆးဘူးဆိုရင္၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ သမၼာက်မ္းစာရဲ႕ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္ေကာက္တာကိုသာ မစဥ္းမစား ဖက္တြယ္ထားမယ္ဆိုရင္၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေနတာ ျဖစ္မွာပဲ။ သူတို႔အခ်ိန္က သမၼာက်မ္းစာကို ေနာေက်ေနတဲ့ ဖာရိရွဲေတြဟာ သမၼာက်မ္းစာရဲ႕ စကားလုံးေတြကို မစဥ္းမစား ဖက္တြယ္ထားေပမဲ့ သမၼာက်မ္းစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ နားလည္သေဘာေပါက္မႈက မွန္မမွန္ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္မကိုက္ကို ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔ လုံးဝ မႀကိဳးစားၾကဘူး။ အဲဒီအစား သူတို႔က ေမရွိယလို႔ မေခၚတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ႂကြလာမဲ့ ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ဘူးလို႔သာ ယုံၾကည္ၾကတယ္။ သခင္ေယရႈရဲ႕ လမ္းခရီးက လူ႔အသက္တာအတြက္ အေထာက္အပံ့ ေပးမေပး ဒါမွမဟုတ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ေပးမေပးကို မစစ္ေဆးၾကဘူး။ သူတို႔က သူတို႔အယူအဆေတြနဲ႔ စိတ္ကူးေတြကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး၊ သခင္ေယရႈရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို မစဥ္းမစား ျငင္းပယ္ရင္း၊ အဆုံးသတ္မွာ သခင့္ကို ကားတိုင္မွာ သံမႈိစြဲတဲ့ အရမ္းယုတ္မာတဲ့ အျပစ္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔က ဖာရိရွဲေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြေနာက္ကို လိုက္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံတဲ့ သူတို႔လမ္းေၾကာင္းကို မလဲက်ႏိုင္ပါဘူး။” ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ကြၽန္မ ညီမေလး၏ စကားမ်ားကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္၊ သူမေျပာသည့္အရာသည္ ယုတၱိတန္သည္ဟု ကြၽန္မက မိမိဘာသာ ေတြးမိသည္။ သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ားသာလွ်င္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ စိတ္ဝိညာဥ္အတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မ ဤစာအုပ္ကို စဖတ္ကတည္းက၊ ကြၽန္မ၏ ဝိညာဥ္ေရးရာ အေျခအေနက တကယ့္ကို မည္သို႔ ပို၍ပို၍ ေကာင္းလာသည္ကို ျပန္ေျပာင္းေတြးမိသည္။ ၎က ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္မႈကို ကြၽန္မကို ေပးခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မက သခင့္မ်က္ေမွာက္ေတာ္ကို ခံစားႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မက သမၼာတရား အခ်ိဳ႕ကိုပင္ နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္လာသည္။ ဤစာအုပ္တြင္ ပါသည့္ စကားမ်ားသည္ ျပန္ႂကြလာသည့္ သခင္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္ မ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသလား။ သခင့္ျပန္ႂကြျခင္းက အလြန္ အေရးႀကီးေလသည္။ ကြၽန္မက ဤအရာကို မစဥ္းမစား ျငင္းပယ္ ၿပီး၊ ေဝဖန္အကဲျဖတ္၍ မရဘဲ၊ ၎ကို စုံစမ္းစစ္ေဆးၿပီး ရွာေဖြဖို႔ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းရမႈကို သိခဲ့သည္။ သမၼာတရားကို မရွာေဖြဘဲ သူတို႔အယူအဆမ်ားကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကို အာခံခဲ့သည့္ ထိုဖာရိရွဲမ်ားကဲ့သို႔ ကြၽန္မ ျဖစ္၍မရပါ။ ထိုအခိုက္ အတန္႔တြင္ ကြၽန္မက မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဝမ္းေျမာက္ၿပီး၊ ေၾကာက္ခဲ့ သည္။ ကြၽန္မ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဝမ္းေျမာက္ရသည္မွာ ကြၽန္မက သခင့္ကို ယုံၾကည္ၿပီး၊ သူျပန္ႂကြလာဖို႔ႏွင့္ ကြၽန္မ ပူပင္ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေသာ ဘဝတစ္ခုတြင္ အသက္ရွင္ႏိုင္သည့္ ေနရာျဖစ္ ေသာ၊ ကမာၻေပၚရွိ ခက္ခဲေသာ ဘဝတစ္ခုကို ေနာက္ထပ္ အသက္ရွင္စရာ မလိုေတာ့သည့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ကြၽန္မကို သိမ္းဆည္းဖို႔ ေတာင့္တခဲ့ကာ၊ ထိုေနက သခင့္ျပန္ႂကြျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းကို ကြၽန္မ ၾကားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎မွာ အမွန္တကယ္ကို အထိမ္းအမွတ္ဆိုင္ရာ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မက ေၾကာက္သည္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္သာ ျပန္ႂကြလာသည့္ သခင္ျဖစ္ပါက၊ သခင္က ကြၽန္မကို ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေခၚသြားဖို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္သည့္ ကြၽန္မ၏ အိပ္မက္က ၿပိဳကြဲသြားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း… ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးက လုံးလုံး ခေလာက္ဆန္ရႈပ္ေထြးေနသည္- ၎က ကြဲျပားသည့္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ လႊမ္းေနသည္။ ဤခိုကိုးရာမဲ့မႈ တြင္၊ ကြၽန္မက သခင့္ဆီကို ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္သာ လွည့္္ႏိုင္ခဲ့ သည္။ “အိုသခင္။ သခင္က ကြၽန္မကို သင့္ေကာင္းကင္ဘုံက အိမ္ကို ေခၚဖို႔ သခင္ျပန္ႂကြလာတာကို ကြၽန္မ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္မ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္အတြက္ သခင္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ေနရာက ဒီကမာၻေပၚမွာလို႔ သူတို႔က ေျပာေနတယ္။ ကြၽန္မက ဒီအခ်က္ကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း တကယ္ကို မရွိပါဘူး။ ကြၽန္မ ကမာၻေပၚမွာ ဒီလို ခက္ခဲတဲ့ ဘဝတစ္ခုနဲ႔ တကယ့္ကို ဆက္ၿပီး အသက္မရွင္ခ်င္ပါဘူး။ အိုသခင္။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ အခု တကယ့္ကို ဒုကၡခံေနရပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရွ႕ေလွ်ာက္လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ကြၽန္မကို ကူညီၿပီး လမ္းျပေတာ္မူပါ။” ကြၽန္မ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္ သခင္ေယရႈ၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား စိတ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။ “စိတ္ႏွလုံးႏွိမ့္ခ်ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထိုသူတို႔၏ ႏိုင္ငံျဖစ္၏။” (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၅:၃) မွန္ပါသည္။ သခင္က စိတ္ႏွလုံးႏွိမ့္ခ်ေသာသူ၊ သမၼာတရားရွာေဖြသူ မ်ားကို သခင္က ႏွစ္သက္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔သာလွ်င္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္သည္။ ကြၽန္မက စိတ္ႏွလုံးႏွိမ့္ခ်ေသာသူ ျဖစ္သင့္သည္- သူတို႔ မိတ္သဟာယကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ သခင့္အလိုေတာ္ႏွင့္ ကိုက္ညီေလသည္။

ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ပင္ အစ္မလီက “သခင္က ‘စိတ္ႏွလုံးျဖဴစင္ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ျမင္ရၾကလတံ့။’ (ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၅:၈) လို႔ေျပာထားတယ္။ ကြၽန္မတို႔က သခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္သင့္တယ္။ သခင့္ျပန္ႂကြလာျခင္းကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ကြၽန္မတို႔ က စိတ္ႏွလုံး ျဖဴစင္သင့္တယ္။ ဘုရားသခင္ လက္ရွိမွာ ျပဳေနတဲ့ အမႈေတာ္က ကြၽန္မတို႔ အယူအဆေတြ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ မကိုက္ညီေပမဲ့လည္း၊ ဘုရားသခင္ျပဳသမွ်က ေကာင္းျမတ္တယ္၊ အဲဒါေတြအားလုံးက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါေတြ အားလုံးမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ပါရွိတယ္- အဲဒီထဲမွာ ရွာေဖြဖို႔ သမၼာတရားရွိတယ္။ ကြၽန္မတို႔မွာ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ နားလည္ သေဘာေပါက္မႈတစ္ခု မရွိရင္၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပး ျခင္းကို လက္ခံရရွိႏိုင္ၿပီး၊ သူ႔အလိုေတာ္ကို နားလည္ သေဘာေပါက္ဖို႔ ပထမဆုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေဘးဖယ္ထားၿပီး၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းရမယ္။ အစ္မ၊ အစ္မ စိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္ေျပာၿပီး၊ အစ္မ မရွင္းေသးတာ မွန္သမွ်ကို ေဝမွ်ပါ၊ ၿပီးေတာ့ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းမွာ ကြၽန္မတို႔ အတူတကြ ရွာေဖြႏိုင္တာေပါ့။” ဟု ေျပာသည္။ အစ္မလီေျပာခဲ့သည့္ အရာ သည္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ၿပီး၊ ကြၽန္မ စိတ္ေအးေအးထား ကာ၊ ရွာေဖြသင့္သည္ဟု ကြၽန္မ ခံစားရေသာေၾကာင့္ “အစ္မေရ၊ ကြၽန္မ နားမလည္တဲ့ဟာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္က ဘာျဖစ္လို႔ ေကာင္းကင္ဘုံမွာ မဟုတ္ဘဲ၊ အဲဒီအစား ဒီကမာၻေပၚမွာ ျဖစ္ရတာလဲ။” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ အစ္မလီက ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၃:၁၃ “ေကာင္းကင္ဘုံကဆင္းသက္၍ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေနေသာ လူသားမွတပါးအဘယ္သူမွ် ေကာင္းကင္ ဘုံသို႔ မတက္ၿပီ။” ႏွင့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္း ၆၆:၁ “ေကာင္းကင္ဘုံသည္ ငါ့ပလႅင္ျဖစ္၏။ ေျမႀကီးသည္ ငါ့ေျခတင္ ရာခုံျဖစ္၏။” တို႔ကို ရွာေတြ႕ခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤက်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္ဖို႔ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမက ဤက်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ခု၏ အဓိပၸါယ္ကို မိတ္သဟာယျပဳခဲ့သည္။ သူမ၏ မိတ္သဟာယက ကြၽန္မ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲသို႔ ႐ုတ္တရက္ အလင္းေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သည္- ကြၽန္မက ဤသမၼာက်မ္းပိုဒ္မ်ား ႏွင့္ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ၿပီးသား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယခင္က ကြၽန္မ တစ္ခါမွ် အမွန္တကယ္ မစဥ္းစားခဲ့ ဖူးပါသလား။ ဘုရားသခင္၏ ပလႅင္ေတာ္ႏွင့္ ကမာၻေျမသည္ ဘုရားသခင္၏ ေျခေတာ္တင္ရာခုံျဖစ္သည့္အတြက္ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္လာသည့္ လူသားမွလြဲ၍ မည္သည့္ လူတစ္ေယာက္မွ် ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ မတက္ေရာက္ႏိုင္သည္ကို သခင္က အလြန္ သိသာထင္ရွားစြာ ေျပာထားေသာေၾကာင့္ လူသည္ ေကာင္းကင္ဘုံသို႔ တက္ဖို႔ မည္သို႔ထိုက္တန္ႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္က ကမာၻေပၚတြင္ လူကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး၊ ကမာၻေပၚတြင္ ကြၽန္မတို႔ကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ေစခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က လူကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူသည့္ ထိုေန႔မွစတင္ၿပီး၊ လူသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ကာ၊ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တိုးပြားခဲ့သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားအမႈေတာ္ အားလုံးသည္ လည္း ကမာၻေပၚတြင္ ျပဳခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္သည့္ အခ်ိန္ကတည္းက ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္ျပဌာန္းေတာ္မူခဲ့ၿပီး၊ မည္သူမွ် မေျပာင္းလဲႏိုင္သည့္ အရာတစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူမက သခင္သည္ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ေနရာတစ္ခု ျပင္ဆင္မည္ဟု သခင္မည္သို႔ ေျပာခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို သူမ၏ မိတ္သဟာယတြင္ သမၼာတရားကို ဆက္ၿပီး ဆက္ႏႊယ္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ဤအရာက ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ကမာၻေပၚရွိ လူ႔ဇာတိခံဘုရားသခင္ ၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္တို႔ကို ၫႊန္းဆိုေၾကာင္း၊ ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္က ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ေမြးဖြားလာမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔က ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို ၾကားကာ၊ ဘုရားသခင္၏ ပလႅင္ေတာ္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ ပိတ္မိၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ သန္႔စင္ျခင္းတို႔ကို လက္ခံ၍၊ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဦးေဆာင္ျခင္းခံရမည္ ျဖစ္သည္ကို ႀကိဳတင္ျပဌာန္းေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း သူမက ရွင္းျပခဲ့သည္။ ဤအရာက “ငါရွိရာအရပ္၌ သင္တို႔ရွိ ေစျခင္းငွါ” (ရွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ ၁၄:၃) ဆိုသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ စစ္မွန္သည့္ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ကမာၻေပၚတြင္ အမွန္တကယ္ တည္ေနေၾကာင္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္သည္ ကမာၻေပၚတြင္ျဖစ္ၿပီး၊ ေကာင္းကင္ဘုံတြင္ မဟုတ္ေၾကာင္းတို႔ကို ကြၽန္မ ျမင္ရသည္။ ဤတစ္ခ်ိန္လုံး ကြၽန္မက မိမိ၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးတို႔ျဖင့္ အသက္ရွင္ေနခဲ့သည္၊ ဘုရားသခင္၏ ျပန္ႂကြလာျခင္းကို ကြၽန္မအား ေကာင္းကင္ဘုံတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ ေခၚသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ေဘာင္ခတ္ ခဲ့ေသာ္လည္း ၎မွာ သခင့္အလိုေတာ္ သို႔မဟုတ္ အမွန္တရားႏွင့္ လုံးဝ မကိုက္ညီပါ။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္မက စာတန္၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္ ခံလ်က္ ကမာၻေပၚတြင္ ဤကဲ့သို႔ ဘဝမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ရွင္ဖို႔ ဆႏၵမရွိဆဲသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မအတြင္းမွ အေတြးမ်ား ကို အစ္မလီကို ရွင္းျပခဲ့သည္။

ကြၽန္မကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္၊ အစ္မလီက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏ ကို ဖြင့္ၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွ က်မ္းပိုဒ္တစ္ခု ကို ကြၽန္မကို ဖတ္ျပခဲ့သည္။ “ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲတြင္ အသက္ရွင္ျခင္းဆိုသည္မွာ စစ္ပြဲ မရွိ၊ ညစ္ညမ္းမႈ မရွိသကဲ့သို႔၊ မဆုတ္မနစ္ေသာ မေျဖာင့္မတ္မႈတို႔ မရွိသည့္ အသက္တာတစ္ခုကို ဆိုလိုေပသည္။ ယင္းမွာ စာတန္၏ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမ်ား (ဤေနရာတြင္ ‘စာတန္’ ဆိုသည္မွာ ရန္လိုေသာ အင္အားစုမ်ားကို ရည္ၫႊန္းသည္)၊ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ကင္းမဲ့သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရာတြင္ ရွိသည့္ အင္အားစု တစ္ခုတစ္ေလ၏ က်ဴးေက်ာ္ျခင္း ခံရေလ့မရွိသည့္ အသက္တာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ယင္းမွာ အရာအားလုံးက မိမိ၏အမ်ိဳးအစားေနာက္ လိုက္ၾကၿပီး ဖန္ဆင္းျခင္း၏ သခင္ကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကကာ၊ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီး လုံးဝ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းလ်က္ ရွိသည့္ အသက္တာ တစ္ခု ျဖစ္သည္- ဤသည္မွာ ‘လူသားမ်ား၏ ေအးေအးလူလူ ရွိေသာ အသက္တာ’ ဟူသည့္ စကားမ်ားျဖင့္ ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။...ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ စာတန္သည္ တည္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္။ ထိုနည္းတူ ဆိုးယုတ္ေသာ ထိုလူတို႔သည္လည္း ဆက္လက္ တည္ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တို႔ အနားမယူမီတြင္၊ ကမာၻေျမႀကီးေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ကို တစ္ခ်ိန္က ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းခဲ့ၾကသည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ သူမ်ားအျပင္၊ ကမာၻေျမေပၚ၌ ဘုရားသခင္ကို မနာခံခဲ့ၾကသည့္ ရန္သူတို႔သည္ ဖ်က္ဆီးခံၾကရႏွင့္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ ႀကီးမားသည့္ ကပ္ေဘးမ်ားအားျဖင့္ ေခ်မႈန္းသုတ္သင္ခံရၾကၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ထိုဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ား လုံးဝ အျမစ္ျဖတ္ ေခ်မႈန္းခံၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ကမာၻေျမႀကီးသည္ စာတန္၏ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ ႀကဳံရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအခါမွသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ၿပီးဆုံးသြားလိမ့္မည္။ ဤသည္တို႔မွာ ၿငိမ္သက္ျခင္း ခ်မ္းသာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ရန္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ ရွိထားရမည့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လူသားသည္ ၿငိမ္သက္ျခင္းခ်မ္းသာထဲသို႔ အတူတကြ ဝင္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္)

ကြၽန္မတို႔က ကမာၻေပၚတြင္ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္က သူ၏ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ကယ္တင္ျခင္း အမႈေတာ္ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို ၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ စာတန္က ဖ်က္ဆီးခံရၿပီး၊ ကြၽန္မတို႔ ေလာကီ အသက္တာမ်ားတြင္ ကြၽန္မတို႔သည္ စာတန္၏ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ ခံၾကရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ၊ ကြၽန္မတို႔က မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ အလုပ္မလုပ္ရေတာ့ သကဲ့သို႔ စိတ္ေသာကေရာက္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ၊ ၿပီးလွ်င္ မ်က္ရည္မ်ား သို႔မဟုတ္ သက္ျပင္းခ်သံမ်ားလည္း ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္သည္ကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ားကို ဖတ္ရႈျခင္းမွတစ္ဆင့္ ကြၽန္မ နားလည္သေဘာေပါက္ ခဲ့ရသည္။ ၎မွာ အာဒံႏွင့္ ဧဝတို႔က ဧဒင္ဉယ်ာဥ္တြင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ခဲ့သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္မတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ဖို႔ လြတ္လပ္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္က လူႏွင့္ အတူရွိသည့္ ေနရာတြင္ လွပၿပီး ေကာင္းႀကီးမဂၤလာခံစားရသည့္ ဘဝမ်ားကို အသက္ရွင္ေနထိုင္မည္။ ဤသည္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ၏ ေနာက္ဆုံး ပန္းတိုင္ျဖစ္ၿပီး၊ ဤအရာမွာ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို အဆုံးသတ္တြင္ ၿပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ေစမည့္ အရာျဖစ္သည္။ ၎သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ႀကီးျမတ္လွသည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ ကြၽန္မက “လူသား မ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္က ဘယ္သူကမ်ား အရမ္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပႏိုင္မွာလဲ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ အဆုံးသတ္ ကို ဘယ္သူကမ်ား စီစဥ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဘုရားသခင္ တစ္ပါးတည္းသာ ဒါကို လုပ္ႏိုင္တယ္။” ဟု ဟစ္ေအာ္ခဲ့သည္။အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ကြၽန္မ ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို သတိျပဳမိၿပီး၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္ တို႔ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္မ အတြင္းမွ အယူအဆ မ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ပေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္၏ ပလႅင္ေတာ္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ျပန္လ်က္၊ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ ကို ဝမ္းသာအားရ လက္ခံခဲ့သည္။