၂၀၂၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာ ကြၽန္မနဲ႔ တြဲလုပ္ရတဲ့ အစ္မက ရဲေတြ ဖမ္းတာခံလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအားလုံးက ေၾကာက္ေနၾကၿပီး အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့ေတြလိုေနတာ၊ ေနာက္ဆက္တြဲအလုပ္ကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ အရမ္းကို လိုအပ္ေနတာေတြကို ကြၽန္မ ေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကြၽန္မက စာအုပ္ေတြ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေပးတာ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး ေျဖရွင္းေပးတာ လူသစ္ေတြကို ပံ့ပိုးေပးတာေတြနဲ႔ ဆက္တိုက္ စၿပီး အလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက ေန႔တိုင္း မိုးမလင္းခင္ အျပင္ထြက္ၿပီး ညက်ေတာ့ မအိပ္ခင္မွာ အရမ္းေနာက္က်တဲ့အထိ ေနတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ အရမ္းပင္ပန္းေပမဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔တာဝန္ေတြကို ပုံမွန္လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ပိုေကာင္းေအာင္ ေျပာင္းလဲၾကတာေတြ၊ စာအုပ္ေတြက လုံၿခဳံမႈရွိတဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ဆီကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားတာေတြကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မက “ဒီလို အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ငါက ကိစၥေတြကို ေကာင္းေကာင္း ကိုင္တြယ္ႏိုင္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္က ဘာဆုံးရႈံးမႈမွမျဖစ္ဘူး။ ဒီပုံစံနဲ႔ ငါဆက္ၿပီး ပူးေပါင္းလုပ္ရင္ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ရမွာပဲ” ဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ ဒါကို ေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပိုၿပီး အားစိုက္လုပ္တယ္။ မနက္တိုင္း ကြၽန္မ ႏႈိးတဲ့အခ်ိန္မွာ စုေဝးပြဲကို တန္းသြားတယ္။ အလုပ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မလုပ္တဲ့အလုပ္က စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ညီမညီဆိုတာအတြက္ေတာ့ ကြၽန္မက ဆင္ျခင္သုံးသပ္တာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းယူတဲ့အခါမွာေတာင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဘယ္အပိုဒ္က ေျဖရွင္းႏိုင္သလဲဆိုတာကိုပဲ ေတြးေနၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ကြၽန္မ အေျခအေနနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကြၽန္မက အလုပ္လုပ္တာကိုပဲ အေလးထားၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္တာ ေတာ္ေတာ္ရွားတာကို သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္မွာ တိုးတက္မႈကို ေတြ႕ရေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နည္းနည္းပဲ စားေသာက္တာ၊ သမၼာတရားကို မရွာေဖြတာက အေရးမႀကီးဘူး၊ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္သေ႐ြ႕ လုံေလာက္သလိုမ်ိဳး ခံစားမိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္က လုပ္ဖို႔လိုတဲ့ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလုပ္ေတြနဲ႔ရႈပ္ေနေအာင္ပဲ ေနလိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မနဲ႔အတူ တြဲလုပ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတယ္။ တခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြက သူ႔အတြက္ အသစ္ျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြၽန္မဘာသာ လုပ္တယ္။ အလုပ္ကို ေဆြးေႏြးဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီညီအစ္မက သူကစၿပီးမလုပ္တာကို ကြၽန္မ သတိထားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔အေပၚ ကြၽန္မက မေကာင္းတဲ့အျမင္ရွိေနၿပီး သူ႔အေပၚ ကြၽန္မေလသံက ၾကမ္းတယ္။ သူက ကြၽန္မေၾကာင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနတာကို ကြၽန္မ သတိထားမိေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ဒါက အေရးႀကီးျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ ကြၽန္မတာဝန္ထမ္းေဆာင္တာ ေႏွာင့္ေႏွးသြားမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ကြၽန္မအေျခအေနကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္မအတြက္ အခ်ိန္က ဘယ္မွာရွိမလဲ။ ဒီအေပၚမွာ ကြၽန္မ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး အလုပ္ေႏွာင့္ေႏွးသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေပါ့။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ရလဒ္ေတြရဖို႔က အေရးႀကီးဆုံးအရာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မက ဆက္ၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မက သင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးေနတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေႏွးတယ္။ သူတို႔ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ မေျပာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မက နည္းနည္း စိတ္ေလာမိတယ္။ “အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနတုန္းမွာ ကိုယ့္အျမင္ကို မေျပာရင္ ဘယ္လိုလုပ္ေကာင္းမွာလဲ” ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ သူတို႔ကို အျပစ္တင္တယ္။ “ညီအစ္ကိုတို႔ အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ့္အျမင္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ေျပာမျပႏိုင္ရင္ ဒီအလုပ္ကို ဘယ္လိုေဆြးေႏြးၾကမွာလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မ ေျပာၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္က ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ရွက္တဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္တယ္။ ညီအစ္ကိုေတြက သူတို႔အျမင္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြေျပာမျပႏိုင္တာကို ကြၽန္မ ျမင္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြၽန္မက သူတို႔ကို စၿပီး အထင္ေသးတယ္။ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္က နည္းနည္းအပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီးေတာ့ “ကြၽန္ေတာ္က အသက္ႀကီးၿပီး တုံ႔ျပန္မႈ ေႏွးတယ္။ ညီမကို အမီမလိုက္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဘူး” ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ တကယ္က ဒီညီအစ္ကိုေတြက ဒီတာဝန္မွာ အသစ္ျဖစ္ေနၿပီး ဒါကို သူတို႔နားမလည္တာ၊ မလုပ္ႏိုင္တာက သာမန္ပဲဆိုတာ ကြၽန္မ သိတယ္။ ကြၽန္မ သူတို႔ကို အားေပးကူညီခဲ့သင့္တာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မလုပ္တာကို ေျပာရေလာက္ေအာင္ ျပႆနာက ႀကီးတယ္လို႔ ကြၽန္မ မထင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက သူတို႔ကို ပိုၿပီး ေတာင္းဆိုေနတာမဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔ကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ နည္းနည္းပိုၿပီး တက္ႂကြေစခ်င္တာပါ။ အဲဒါနဲ႔ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ အေလးမထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ စဥ္းစားတယ္။ “ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက ခဏေလးနဲ႔ ေျပာင္းလဲမသြားႏိုင္ဘူး။ ငါ့မွာ အခ်ိန္ရွိေနတုန္း အလုပ္မွာရွိတဲ့ ျပသနာေတြကို ေျဖရွင္းသင့္တယ္။ ငါ အလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ရလဒ္ေတြ ရႏိုင္မွာလဲ” ေပါ့။ ကြၽန္မက ကိစၥေတြကိုပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ဖို႔၊ သမၼာတရားရွာဖို႔၊ ေပၚလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေန သင္ခန္းစာယူဖို႔ကို လုံးဝ အေလးမထားခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ အႏွစ္မဲ့ေနတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စာအုပ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အႏၲရာယ္ရွိေနတဲ့ မိသားစုတစ္စုကို စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္။ အထက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္က သိသြားေတာ့ သူက ကြၽန္မကို စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္းမလုပ္လို႔ ျပဳျပင္တယ္။ ကြၽန္မက မတရားဘူးလို႔ ခံစားရၿပီး ဆက္ၿပီးျငင္းခုန္တယ္။ ခုခံတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မ လက္မခံတာကို ျမင္ေတာ့ “ခင္ဗ်ားက ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္ရင္းနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ စည္းမ်ဥ္းမရွိဘဲ လုပ္တယ္။ ခင္ဗ်ားက အၿမဲတမ္း ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵအတိုင္း၊ အေတြ႕အႀကဳံအတိုင္းလုပ္တယ္။ ဒီလိုလုပ္တာက ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ထိခိုက္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားက ျပဳျပင္တာခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ နာခံတဲ့၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္တဲ့ သေဘာထားမရွိဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္တာကို လက္ေတြ႕မလုပ္ဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ တိုးတက္ႏိုင္ပါ့မလား” ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေလွ်ာက္သြားၿပီး အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ကို အၿမဲတမ္း အေလးထားတာကို သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက တကယ္တမ္း ေျပာစရာ အသက္ဝင္ေရာက္မႈတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ဘုရားေရွ႕ကိုလာၿပီး ကြၽန္မ ဆုေတာင္းတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပႆနာေတြကို သိျမင္ၿပီး ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မကို ဦးေဆာင္လမ္းျပဖို႔ ဘုရားကို ေတာင္းေလွ်ာက္တယ္။

ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလတြင္ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ မဆက္စပ္သည့္ မည္သည့္ အမႈကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ေလၿပီ၊ သူသည္ တစ္ေလွ်ာက္လုံး စကားေျပာၿပီးျဖစ္သည္၊ ယေန႔ထက္တိုင္ လူကို လမ္းျပရန္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အသုံးျပဳၿပီးျဖစ္သည္။ စကားေျပာေနစဥ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ေနာက္လိုက္သူမ်ားႏွင့္ သူ၏ ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းရန္လည္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး ျဖစ္သည္ကလည္းေကာင္း၊ ၎တို႔ကို လမ္းျပရန္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳၿပီးျဖစ္ကာ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ကယ္တင္ခံရရန္ ဆႏၵရွိသူတို႔အတြက္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္က ကယ္တင္ရန္ ဆႏၵရွိသူတို႔အတြက္ အဆုံးစြန္ အေရးႀကီးသည္ကလည္းေကာင္း အမွန္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကယ္တင္ျခင္း အျဖစ္မွန္ကို ၿပီးေျမာက္ရန္ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳလိမ့္မည္။ သိသိသာသာပင္ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ပါဝင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ သို႔မဟုတ္ အေရအတြက္အရ ရႈျမင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက မည္သည့္စကားမ်ိဳးျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းတို႔သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ မည္သည့္ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ ထိုစကားမ်ားသည္ ကယ္တင္ခံရရန္ ဆႏၵရွိသူ တစ္ဦးစီအတြက္ အဆုံးစြန္ အေရးႀကီးေပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ အႏွစ္ေျခာက္ေထာင္ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္၏ ေနာက္ဆုံး အက်ိဳးတရားကို စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္ ဤစကားမ်ားကို အသုံးျပဳေနသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အဖို႔၊ ယေန႔ေခတ္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္ေစ၊ အနာဂတ္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္ေစ ထိုစကားမ်ားသည္ အဆုံးစြန္ အေရးႀကီးမႈ ပါရွိ၏။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အေရးပါမႈ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အမႈေတာ္တြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သင့္သည္။ ထိုအရာမ်ားကို လ်စ္လ်ဴမရႈသင့္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၌ လူအခ်ိဳ႕တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္း နည္းလမ္းမဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာ ေျပာဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ၎တို႔ႏွင့္ မည္သည့္ ပတ္သက္မႈမွ် မရွိသည့္အလား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ အလိုရွိသည့္အရာကို လိုက္စားၾကဆဲ၊ မိမိတို႔ အလိုရွိသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ၾကဆဲျဖစ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေပၚ အေျခခံ၍ သမၼာတရားကို မရွာေဖြၾကေခ်။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာ ေျပာသည္ျဖစ္ေစ အာ႐ုံမစိုက္သူမ်ား၊ မိမိတို႔ စိတ္ႏွလုံးမ်ားတြင္ ခံယူခ်က္တစ္ခုသာ ရွိသည့္ အျခားသူမ်ား ရွိ၏။ ‘ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာ ေစခိုင္းသည္ျဖစ္ေစ ကြၽန္ုပ္တို႔ လုပ္ေဆာင္မည္။ ဘုရားသခင္က အေနာက္အရပ္သို႔ သြားရန္ ကြၽန္ုပ္ကို ေျပာလွ်င္ အေနာက္အရပ္သို႔ ကြၽန္ုပ္ သြားမည္။ အေရွ႕အရပ္သို႔ သြားရန္ သူ ေျပာလွ်င္၊ အေရွ႕အရပ္သို႔ ကြၽန္ုပ္ သြားမည္။ ကြၽန္ုပ္ကို သူ ေသခိုင္းလွ်င္ ကြၽန္ုပ္ ေသသည္ကို သူ႔အား ျမင္ခြင့္ေပးမည္’ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အခ်က္တစ္ခ်က္သာ ရွိ၏။ ၎တို႔သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မသိမွတ္ၾကေပ။ ၎တို႔က ‘ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အလြန္မ်ားသည္။ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ အနည္းငယ္ ပို၍ ႐ိုးစင္းသင့္ၿပီး ငါ့ကို ဘာလုပ္ရမည္ဆိုသည္ကို အတိအက် ေျပာသင့္သည္။ ငါ့ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္ကို ငါ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ပါသည္’ဟု မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးၾက၏။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မည္မွ် ဘုရားသခင္ ေျပာဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ ရွိၿမဲ ရွိေနသကဲ့သို႔ မိမိတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ အသိပညာတို႔ကို မေျပာျပႏိုင္ၿမဲ ရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ နားလည္ျခင္း မရွိသည့္ သာမန္လူတစ္ဦးကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ခင္ရသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ ထင္ၾကသေလာ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားအေပၚ သနားက႐ုဏာရွိဖို႔ ဘုရားသခင္ ဆႏၵရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) ဧကန္မုခ် မရွိေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို ဘုရားသခင္ မႏွစ္သက္ေပ။ ဘုရားသခင္က ‘မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ငါ ေျပာဆိုၿပီး ျဖစ္သည္။ မ်က္ကန္းျဖစ္သည့္ သို႔မဟုတ္ နားမၾကားသည့္ တစ္စုံတစ္ဦးကဲ့သို႔ သင္သည္ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မျမင္ဖူး သို႔မဟုတ္ မၾကားဖူးသည္မွာ အဘယ္သို႔ျဖစ္သနည္း။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ မည္သည့္အရာအတိအက်ကို သင္ စဥ္းစားေနသနည္း။ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္ လွပေကာင္းမြန္သည့္ ခရီးပန္းတိုင္ေနာက္လိုက္ျခင္းကို စြဲလမ္းသည့္ သူတစ္ဦးထက္ ဘာမွ်မပိုသည္ကို ငါ ျမင္သည္။ သင္သည္ ေပါလုကဲ့သို႔ အလားတူ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားေနာက္ လိုက္ေနသည္။ ငါ၏ စကားမ်ားကို သင္ နားမေထာင္လိုပါက၊ ငါ၏ လမ္းခရီးကို သင္ လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ ဆႏၵမရွိပါက၊ ဘုရားသခင္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ သင္ ယုံၾကည္သနည္း။ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းေနာက္ လိုက္ေနျခင္း မရွိ၊ လွပေကာင္းမြန္သည့္ ခရီးပန္းတိုင္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္ စိတ္ဆႏၵေနာက္ သင္ လိုက္ေနသည္။ ဤသည္မွာ သင္ ႀကံစည္ေနသည့္အရာ ျဖစ္သည့္အတြက္ သင့္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံးေသာအရာမွာ အလုပ္လုပ္ေပးသူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္’ဟု ေျပာသည္။ အမွန္တြင္ သစၥာရွိသည့္ အလုပ္လုပ္ေပးသူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းသည္လည္း ဘုရားသခင္ကို နာခံျခင္း သ႐ုပ္သကန္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤသည္မွာ အနိမ့္ဆုံး စံႏႈန္းျဖစ္သည္။ သစၥာေစာင့္သိသည့္ အလုပ္လုပ္ေပးသူတစ္ဦးအျဖစ္ ရွိေနျခင္းသည္ ဘာသာတရားမရွိသူတစ္ဦးကဲ့သို႔ ထာဝရျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ ပ်က္စီးျခင္းထဲသို႔ က်ဆင္းျခင္းထက္ မ်ားစြာ သာ၍ ေကာင္းသည္။ အထူးသျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္သည္ အလုပ္လုပ္ေပးသူမ်ားအတြက္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ရွိၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးႏိုင္ျခင္းကိုလည္း ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူသည္။ ဤသည္မွာ နတ္ဆိုးမင္းမ်ား၏ လက္ပါးေစမ်ားျဖစ္ျခင္းထက္ မ်ားစြာ သာ၍ ေကာင္းသည္၊ ႏႈိင္းမရေအာင္ သာ၍ ေကာင္း၏။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္ကို အလုပ္လုပ္ေပးျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အျပည့္အဝ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ရာ မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္း အမႈေတာ္သည္ လူမ်ားကို ကယ္တင္၊ သန႔္စင္ေစၿပီး စုံလင္ေစရန္အလို႔ငွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အလုပ္လုပ္ေပးျခင္းမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲၾကပါက ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လူတို႔တြင္ အမႈျပဳျခင္းအားျဖင့္ စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္ ဆႏၵရွိသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ ျမင္ရန္ ဆႏၵရွိသည့္ အက်ိဳးတရားလည္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ လူတို႔သည္ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ ေလာင္ၿမိဳက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိုက္မဲၿပီး ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေသးႏုပ္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္အခ်ိဳ႕ျဖင့္ ဖမ္းစားခံရ၊ ဝါးၿမိဳခံရၿပီး ဘုရားသခင္ မိန႔္ႁမြက္သည့္ အဖိုးတန္ေသာ အသက္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ပယ္ခ်ၾကသည္။ ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အလြန္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားဖို႔ မေျပာႏွင့္၊ အေလးအနက္ပင္ သေဘာမထားႏိုင္ေပ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မဖတ္ရႈျခင္း သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားမႈ မရွိျခင္းသည္ ေတာ္ျခင္းျဖစ္သေလာ၊ ႏုံအျခင္းျဖစ္သေလာ။ လူတို႔သည္ ဤနည္းျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္ၾကသေလာ။ ဤအရာအားလုံးကို လူတို႔ နားလည္သင့္၏။ ၎တို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို ေဘးဖယ္ကာ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းကို အာ႐ုံစိုက္လွ်င္သာ ကယ္တင္ျခင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္) လူေတြက အေပၚယံလုပ္ရပ္ေတြကိုပဲ အေလးထားတယ္ဆိုၿပီး ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ဘုရားသခင္က ဘယ္လိုပဲ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ပါေစ လူေတြက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အေပၚ စိတ္မဝင္စားတဲ့ သေဘာထားကို အၿမဲထားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ အေလးမထားဘူး။ ဘုရားသခင္ကို ဒီလိုမ်ိဳး ယုံၾကည္တာက ဘုရားအမႈေတာ္ကို ႀကဳံေတြ႕တာ လုံးဝ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ အျပဳအမူကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မက အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲဆိုတာကို ျမင္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ဘာပဲလုပ္ဖို႔ ခိုင္းခိုင္း လုပ္မယ္၊ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္ ဘုရားကို ေက်နပ္ေစႏိုင္ၿပီး ဘုရားက သေဘာက်တာခံရမွာပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ကိစၥေတြကိုလုပ္ဖို႔ပဲ အေလးထားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လုံးဝ လ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ေနရင္ ကြၽန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တာ ေႏွာင့္ေႏွးလိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္က လူေတြကို သမၼာတရားနဲ႔ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲဖို႔ လိုက္စားခြင့္ေပးဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလအမႈေတာ္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပၿပီးၿပီ၊ ဒါမွ ေနာက္ဆုံးမွာ လူေတြက သမၼာတရားကို ရရွိၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို ရေကာင္းရႏိုင္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ သိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ မခ်စ္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ၊ စိတ္ကူးေတြအတိုင္း လိုက္စားေနတုန္းပဲ ျဖစ္ၿပီး ဒါဆိုရင္ ကိစၥေတြကို ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ လုံေလာက္တယ္လို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြနဲ႔ ကြၽန္မ တြဲလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈက ဖြင့္ျပေတာ့ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို မရွာခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္က သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပၿပီး လူသားေတြမွာရွိတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးစုံကို ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ နားလည္ေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖယ္ရွားဖို႔၊ သန႔္စင္ျခင္းခံရဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ႀကဳံဖို႔ တကယ့္အေျခအေနေတြကို ျပင္ဆင္ေပးတယ္။ ဒါ ဘုရားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းပဲ။ သူက လူေတြကို အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ၿပီး အေစခံတာပဲ လုပ္ေစခ်င္ရင္ အခုအေျခအေနအထိ တစ္ဆင့္ခ်င္းလုပ္ဖို႔ လိုမွာမဟုတ္ဘူး။ လူ႔ဇာတိခံဖို႔၊ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပဖို႔၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြအမ်ားႀကီးခံဖို႔ လိုမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္ေပမဲ့ လူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ေသးဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက အတိအက်ကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ ေျပာထားတဲ့ လူၿပိန္းမ်ိဳးပဲ။ ဒီလိုဆက္သြားေနရင္ အလုပ္ေတြ ပိုလုပ္ရင္ေတာင္မွ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မ ကယ္တင္ျခင္းခံရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ဘုရားေရွ႕ကို လာၿပီး “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ထိေတြ႕ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဘုရားအေပၚ သမီးရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းမွာရွိတဲ့ လိုက္စားမႈအေပၚ မွားေနတဲ့ အျမင္ေတြကို ေနာက္ဆုံးမွာ သမီး သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ သမီးေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။ သမီးရဲ႕ မွားေနတဲ့ အျမင္ေတြကို စြန႔္ရာမွာ၊ ကိုယ္ေတာ့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အားထုတ္ရာမွာ၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အာ႐ုံစိုက္ရာမွာ သမီးကို ဦးေဆာင္ေတာ္မူပါ” ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္တယ္။ “ယေန႔ေခတ္တြင္၊ လူအမ်ားစုသည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ရွိၾက၏- ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ အဖိုးအခေပးရမည္။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားရရွိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ အရာရာ စြန႔္လႊတ္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္ကို ေပးအပ္ထားသည့္အရာကို ကြၽန္ုပ္ ျပည့္စုံေစရမည္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာင္႐ြက္ရမည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုးမိုးထားေလသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ထံမွ ဆုလာဘ္မ်ား ရရွိျခင္းႏွင့္ သရဖူရရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္အလို႔ငွာ သူ႔အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အသုံးခံျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ သမၼာတရားမရွိၾကသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔၏ သိနားလည္မႈမွာ ၎တို႔ သြားသည့္ ေနရာတကာတြင္ ၎တို႔ ႂကြားဝါၾကသည့္ အနည္းငယ္ေသာ စကားမ်ားႏွင့္ အယူဝါဒမ်ားသာ ပါရွိသည္မွာ ေသခ်ာေပ၏။ ၎တို႔၏ လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပါလု၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာလူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အေတာမသတ္ေသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔သစၥာရွိျခင္းကို ထိုအရာက ပိုမိုသက္ေသျပေလဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္က ေသခ်ာေပါက္ ပိုမိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေလ၊ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သရဖူေပးခံရဖို႔ ၎တို႔ ပိုမိုထိုက္တန္ေလ ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ၊ သာ၍ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ၎တို႔ ရရွိၾကလိမ့္မည္ဟု ခံစားၾကေလသည္။ ခရစ္ေတာ္အတြက္ ၎တို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္လွ်င္၊ တရားေဟာႏိုင္ၿပီး အေသခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမ်ားကို ၎တို႔ စေတးခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားသည့္ တာဝန္မ်ားအားလုံးကို ျပည့္စုံေစႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔သည္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ရရွိသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ သရဖူမ်ား အေပးခံရဖို႔ ေသခ်ာလိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ ေတြးၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ေပါလု စိတ္ကူးခဲ့သည့္ အရာႏွင့္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္အရာ အတိအက် ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ တိက်ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေပါလုက ဘုရားသခင္ကို အေစခံရန္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ထို အေတြးမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားက ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမွ ေပၚေပါက္ေပသည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ ကမာၻေျမေပၚတြင္ရွိစဥ္ အသိပညာကို လိုက္စားရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းကို ရရွိၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လူအုပ္မွ ၎တို႔ ထင္ေပၚႏိုင္သည္၊ အရာရွိမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ၿပီး အဆင့္အတန္း ရွိႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည့္ ေလာကီလူသားမ်ားကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ အဆင့္အတန္း ရွိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ ျပည့္ေျမာက္ေစႏိုင္ၿပီး ၎တို႔၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ မိသားစု ေနထိုင္မႈစနစ္တို႔ကို ႀကီးပြားေသာ အဆင့္တစ္ခုသို႔ မီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ဟု ၎တို႔က ထင္ၾကသည္။ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ားအားလုံးသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤစာတန္ဆန္ေသာ သဘာဝ၏ ႀကီးစိုးျခင္းခံရသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ေပါလုကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ႏိုင္သည္- ၎တို႔က ေတြးၾကသည္။ ‘ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသုံးေတာ္ခံဖို႔ အရာရာကို ငါ စြန႔္ပစ္ရမည္။ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ငါ သစၥာေစာင့္သိရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႀကီးျမတ္ေသာ ဆုလာဘ္မ်ားႏွင့္ ႀကီးျမတ္ေသာ သရဖူမ်ားကို ရရွိလိမ့္မည္။’ ဤသည္မွာ ေလာကီအရာမ်ားကို လိုက္စားၾကသည့္ ေလာကီလူတို႔၏ သေဘာထားအတိုင္း ျဖစ္ေပသည္။ ၎တို႔သည္ လုံးဝ ကြဲျပားျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ တူညီသည့္ သဘာဝကို ၎တို႔ ခံစားရသည္။ လူတို႔သည္ ဤဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝမ်ိဳး ရွိၾကသည့္အခါ၊ အျပင္ေလာကထဲတြင္၊ ၎တို႔သည္ အသိပညာ၊ ပညာ၊ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရရွိရန္ႏွင့္ လူအုပ္မွ ထင္ေပၚဖို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လွ်င္ ႀကီးမားေသာ သရဖူမ်ား ႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိဖို႔ ၎တို႔ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါတြင္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားၾကလွ်င္၊ ဤလမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ ေလွ်ာက္ဖို႔ ေသခ်ာသည္။ ဤသည္မွာ မေျပာင္းလဲေသာ အမွန္တရား၊ ယင္းသည္ သဘာဝ ဥပေဒသတစ္ခုျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္လူမ်ား ေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းသည္ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို လုံးလုံး ဆန႔္က်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေပတ႐ု၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းနည္း) လူေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးေတြနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခုကို ရဖို႔ ဘုရားအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈမွာ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံၾကတယ္လို႔ ဘုရားသခင္က ေဖာ္ထုတ္တယ္။ သူတို႔ေတြက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ စိတ္ပါဝင္စားမႈက ထိန္းခ်ဳပ္တာကို ခံရတယ္။ ကြၽန္မ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မမွာ လိုက္စားမႈအေပၚ ဒီလိုအျမင္ေတြ အတိအက်ကိုရွိတယ္ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အလုပ္နဲ႔တာဝန္ေတြကို ပိုၿပီးလုပ္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မကို အပ္တဲ့အလုပ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ရလဒ္ေတြရရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ခံမႈကို ရလိမ့္မယ္၊ ကြၽန္မလည္း ေကာင္းတဲ့ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ရွိမယ္လို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္မက ကိစၥေတြကို ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ကို စိတ္ႏွစ္ခဲ့ၿပီး ေန႔တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလုပ္ရႈပ္ေအာင္ေနခဲ့တယ္။ တရားေဟာတာ၊ အလုပ္လုပ္တာကိုပဲ အေလးေပးတဲ့ ေပါလုကို ကြၽန္မေတြးမိတယ္။ သူက ခရီးရွည္သြားခဲ့ၿပီး သိသာတဲ့ အဖိုးအခကို ေပးဆပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ဒါေတြအားလုံးကို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သူက သရဖူနဲ႔ ဆုလာဘ္ေတြရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ေနတာ သက္သက္ပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ သူက သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ သက္ေသခံၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။ “အသက္ရွင္သည္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္၏။ ေသလွ်င္မူကား၊ သာ၍အက်ိဳးရွိ၏။” (ဖိလိပၸိ ၾသဝါဒစာ ၁:၂၁) ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို သူ ပုန္ကန္ျပစ္မွားခဲ့ၿပီး ဘုရားက ဖယ္ရွားၿပီး အျပစ္ေပးတာကို ခံရတယ္။ အခု ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ေပါလုရဲ႕လမ္းကို ေလွ်ာက္ေနခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ၊ စိတ္ကူးေတြအေပၚ အမွီျပဳၿပီး ကြၽန္မ အလုပ္ေတြပိုလုပ္ၿပီး ကြၽန္မကို အပ္ႏွံတဲ့တာဝန္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းသေ႐ြ႕၊ ရလဒ္ေတြ ရသေ႐ြ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားက ကြၽန္မကို ေကာင္းတဲ့ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု ေသခ်ာေပါက္ေပးမယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ေတြၿပီးဖို႔ကိုပဲ ကြၽန္မ အေလးထားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ေနရင္ ကြၽန္မ ေႏွာင့္ေႏွးလိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ ခံစားမိတယ္။ ကြၽန္မက မာနေထာင္လႊားတဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုကို ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး သူမ်ားေတြကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျဖရွင္းဖို႔ကို အေလးမထားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ဆီက ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔အတြက္ ကြၽန္မရဲ႕ အေပၚယံအနစ္နာခံမႈ၊ အသုံးခံမႈနဲ႔ ကြၽန္မအလုပ္ရဲ႕ ရလဒ္ေတြကိုပဲ အလဲအလွယ္လုပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါက ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ခံမႈကို ဘယ္လိုရႏိုင္မွာလဲ။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကြၽန္မက ေန႔တိုင္း ဆက္တိုက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ပုံစံရွိၿပီး ကိုယ့္တာဝန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးသစၥာရွိပုံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဘုရားကို ေက်နပ္ေစဖို႔ လုပ္ေနတာ၊ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ လုပ္ေနတာ လုံးဝ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအစား ကြၽန္မက ကိုယ္ပိုင္ရလဒ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္အတြက္ ႀကံစည္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ။ ဒါက ဘုရားသခင္ မုန္းတဲ့အရာပဲ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔ မသန႔္စင္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီး လိုက္စားေနေသးရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားက လုံးဝ မေျပာင္းလဲရင္ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘုရားသခင္က ဖယ္ရွားတာကို ေသခ်ာေပါက္ ခံရမွာပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ထပ္ဖတ္တယ္။ “ေပတ႐ု အသက္တာထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အထေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ သူ႔ကို မသက္မသာ ခံစားရေစသည္။ အကယ္၍ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အထေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ သူသည္ ေနာင္တခံစားရလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားကို ေက်နပ္ေစရန္ သူႀကိဳးပမ္းႏိုင္မည့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုကို ရွာမည္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ အသက္တာ၏ အေသးငယ္ဆုံးႏွင့္ အေရးမပါဆုံးေသာ ရႈေထာင့္မ်ား၌ပင္လွ်င္ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အထေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ မိမိကိုယ္ကို ေတာင္းဆိုဆဲျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ၏ ေဟာင္းေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ သူသည္ စိုးစဥ္းမွ် အမွားမခံခဲ့ဘဲ၊ သမၼာတရားထဲသို႔ သာ၍ နက္ရႈိင္းစြာ တိုးတက္သြားရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မိမိ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားတြင္ သူသည္ ယခင္ထက္ တင္းက်ပ္ခဲ့သည္။...သူ၏ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတြင္၊ ေပတ႐ုသည္ အရာရာ၌ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ထံမွလာေသာ အရာအားလုံးကို က်ိဳးႏြံနာခံရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ စိုးစဥ္းမွ် ေစာဒကတက္ျခင္း မရွိဘဲ၊ သူသည္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းအျပင္၊ စစ္ေဆးျခင္း၊ အတိဒုကၡႏွင့္ သူ႔အသက္တာတြင္ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းတို႔ကို လက္ခံႏိုင္ခဲ့သည္၊ ယင္းတို႔အထဲမွ မည္သည့္အရာကမွ် သူ၏ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးအား မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို အဆုံးစြန္ ခ်စ္ျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးႏွင့္ဆိုင္သည့္ တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ျဖည့္ဆည္းျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၌ျဖစ္ေစ၊ တရားစီရင္ျခင္း၌ ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ အတိဒုကၡ၌ ျဖစ္ေစ၊ သင္သည္ ေသသည္အထိ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းကို စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္စြမ္း ရွိၿပီး၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးက စြမ္းေဆာင္ရရွိသင့္သည့္ အရာျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္း၏ စင္ၾကယ္မႈ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူသည္ ဤမွ် စြမ္းေဆာင္ ရရွိႏိုင္ပါက၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ဤအရာထက္ သာ၍ အထေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးသည့္အရာ မည္သည့္အရာမွ်မရွိေခ်။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္အား အမွန္တကယ္ ခ်စ္ႏိုင္စြမ္းမရွိဟု စိတ္ကူးၾကည့္ေလာ့။ ဤနည္းျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို မျဖည့္ဆည္းမည္ သာမက၊ သင္သည္ သမၼာတရားကို မပိုင္ဆိုင္သူ၊ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္စြမ္း မရွိသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ေသာသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အတြက္၊ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္းကိုလည္း သင္ ခံရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္အတြက္ အလုပ္လုပ္ရန္သာ သင္ အေရးစိုက္ၿပီး၊ သမၼာတရားအား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိရွိျခင္းကို အေရးမစိုက္ေပ။ သင္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို နားမလည္ သို႔မဟုတ္ မသိသကဲ့သို႔၊ ဖန္ဆင္းရွင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ေစ မရွိေခ်။ သင္သည္ ဘုရားသခင္အား ေမြးရာပါ ပုန္ကန္သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးျခင္းကို မခံရေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ သို႔မဟုတ္ ရႈံးနိမ့္မႈသည္ လူေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းအေပၚတြင္ မူတည္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတယ္။ ေပတ႐ုက ဘဝမွာ ဘာအေသးအဖြဲကိစၥေတြကို ႀကဳံရပါေစ သမၼာတရားကို ရွာႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေက်နပ္ေစဖို႔ အားထုတ္ႏိုင္တယ္ တဲ့။ သူထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကိုလည္း ခ်က္ခ်င္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူအလုပ္လုပ္ေနတုန္းမွာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေရာက္မႈကို အေလးထားတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အသက္ဝင္ေရာက္မႈအတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ထမ္း႐ြက္ခဲ့တယ္။ သူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေၾကာင္းက ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ဟိုသည္ေျပးလႊားၿပီး အလုပ္လုပ္တာကိုပဲ အေလးထားတယ္။ သမၼာတရားရွာေဖြဖို႔ အေလးမထားဘူး။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပေတာ့ ဒီအေၾကာင္း ဘာမွမစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔အထိ လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေၾကာင္းက က်ရႈံးမႈတစ္ခုပဲ။ တကယ္တမ္းက လူေတြဟာ အဖိုးအခေပးဆပ္သင့္ၿပီး ဘုရားအတြက္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အသုံးခံသင့္တယ္။ ဒါသူတို႔ရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ ဒါက ကြၽန္မ စိတ္ကူးသလို အလုပ္ၿပီး႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္တာမ်ိဳုး မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းကိစၥေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္တာ၊ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို သိဖို႔ အေလးထားတာ၊ ကိုယ္ပိုင္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတာ၊ က်င့္ႀကံျပဳမူၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႔အတြက္ စံသတ္မွတ္ခ်က္အေနနဲ႔ သမၼာတရားကိုထားတာ၊ ဒါေတြကသာ ဘဝမွာ တိုးတက္မႈျဖစ္ေစလိမ့္မယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ခဏေလးနဲ႔ မေျဖရွင္းႏိုင္ေပမဲ့ အဲဒါကို သိၿပီး လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေျခခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔၊ ကြၽန္မ လိုက္နာသင့္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ေတြကို အေလးေပးသင့္တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္တယ္။ “သမၼာတရားကို လိုက္စားသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ျဖင့္ မည္မွ် အလုပ္ရႈပ္ေနပါေစ ၎တို႔အေပၚသို႔ က်ေရာက္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔ၾကားနာခဲ့သည့္ တရားေဒသနာမ်ားတြင္ မရွင္းလင္းေသာ အရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ မိတ္သဟာယကို ရွာေဖြႏိုင္ဆဲျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ပုံစံကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရန္အတြက္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးကို ေန႔စဥ္ ၿငိမ္သက္ေစၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စဥ္းစားကာ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ ဗီဒီယိုမ်ားကို ၾကည့္ႏိုင္ဆဲျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ၎တို႔သည္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားရရွိၾကသည္။ ၎တို႔၏ တာဝန္မ်ားျဖင့္ မည္မွ်အလုပ္ရႈပ္ပါေစ ၎တို႔၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈက လုံးဝ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္သကဲ့သို႔ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းလည္းမရွိေပ။ သမၼာတရားအား လိုက္စားသူမ်ားသည္ ဤသို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည္မွာ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ပင္ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ တာဝန္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရႈပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔အေပၚသို႔ မည္သည့္ျပႆနာမ်ား က်ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားကို မရွာေဖြသလို မိမိတို႔ကိုယ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး သိျမင္ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ၿငိမ္သက္ေစလိုစိတ္လည္း မရွိၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ တာဝန္တြင္ အလုပ္ရႈပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အားလပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားကို မလိုက္စားၾကေပ။ အမွန္မွာ လူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္ စိတ္ပါဝင္စားမႈရွိလွ်င္၊ သမၼာတရားအား ေတာင့္တလွ်င္၊ အသက္ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္ မိမိ၏ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းတို႔၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို သယ္ေဆာင္လွ်င္ သူသည္ မိမိ၏တာဝန္ျဖင့္ မည္သို႔အလုပ္ရႈပ္ေနပါေစ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပိုမိုနီးကပ္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းလိမ့္မည္။ သူသည္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈႏွင့္ အလင္းေပးမႈအခ်ိဳ႕ကို ရရွိဖို႔ ေသခ်ာသည္။ သူ၏ ဘဝသည္ ရပ္တန႔္မႈမရွိဘဲ ႀကီးထြားတိုးတက္လိမ့္မည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားကို မခ်စ္ဘဲ အသက္ဝင္ေရာက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္း၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုကိုမွ် မသယ္ေဆာင္လွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ ဤအရာမ်ားကို စိတ္မဝင္စားလွ်င္ သူသည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မရရွိႏိုင္ေပ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မည္သည့္ ဖြင့္ျပမႈရွိသည္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းသည္ အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြး လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဥပမာ မိမိ၏တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ဖြင့္ျပလွ်င္ မိမိ၏ စိတ္ႏွလုံး၌ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းရမည္။ မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမည္။ မိမိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သိျမင္ရမည္။ ယင္းကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္။ ဤသည္မွာ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ လက္ရွိအလုပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိေပ။ ဤသည္မွာ လုပ္ေဆာင္ရန္ လြယ္ကူသေလာ။ ဤသည္မွာ သင္က သမၼာတရားအား လိုက္စားသူတစ္ေယာက္ဟုတ္မဟုတ္ အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ သမၼာတရားအား မခ်စ္ေသာသူတို႔သည္ ဘဝ၌ ႀကီးထြားတိုးတက္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ ဤသို႔ေသာအရာမ်ားကို မစဥ္းစားၾကေပ။ ဘဝတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ႀကီးထြားတိုးတက္ရန္ ႀကိဳးစားလိုစိတ္ရွိေသာသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားေသာသူမ်ားသာျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ တည္ရွိေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ထိုျပႆနာမ်ားအား ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားအား မည္သို႔ရွာေဖြရမည္ကို မၾကာခဏ ေတြးေတာသူမ်ားသည္ ၎တို႔သာျဖစ္သည္။ အမွန္တြင္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္း ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းျဖစ္စဥ္သည္ တူညီသည္။ မိမိ၏တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္တြင္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားအား ရွာေဖြျခင္းကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ဤသို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ ႏွစ္အခ်ိဳ႕တြင္ ျပႆနာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျဖရွင္းခဲ့လွ်င္ ၎တို႔၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈသည္ ေသခ်ာေပါက္ စံႏႈန္းႏွင့္ ကိုက္ညီသည္။ ဤသို႔ေသာသူတို႔တြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈအား ဖြင့္ျပျခင္းက တိုး၍ ေလ်ာ့ပါးလာေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ စစ္မွန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားစြာကို ရရွိၾကသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံႏိုင္ၾကသည္။...လူတစ္ေယာက္က သမၼာတရားအား လိုက္စားျခင္းရွိမရွိသည္ ထိုသူက သူ၏တာဝန္ႏွင့္ မည္မွ်အလုပ္ရႈပ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ထိုသူတြင္ အခ်ိန္မည္မွ်ရွိသည္တို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။ စိတ္ႏွလုံး၌ သမၼာတရားအား ခ်စ္ျခင္းရွိမရွိအေပၚတြင္ မူတည္သည္။ အမွန္မွာ လူတိုင္းတြင္ တူညီေသာ အခ်ိန္ေပါမ်ားမႈရွိသည္။ ကြာျခားခ်က္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီက အသုံးခ်သည့္ေနရာတြင္ တည္ရွိသည္။ သမၼာတရားအား လိုက္စားရန္ အခ်ိန္မရွိဟု ေျပာေသာသူ မည္သူမဆိုသည္ ဇာတိပကတိ သာယာမႈမ်ား၌ ၎တို႔၏ အခ်ိန္ကို အသုံးခ်ေနျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အျပင္ပန္း ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈတစ္ခုခုျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔သည္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားအား ရွာေဖြျခင္းတြင္ အခ်ိန္ကို အသုံးမခ်ေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ လိုက္စားမႈတြင္ ေပါ့ဆေသာသူတို႔၏ ပုံစံျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ၏ ႀကီးမားေသာ အမႈကိစၥကို ေႏွာင့္ေႏွးေစသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းဆိုသည္မွာ (၃)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔လမ္းေၾကာင္းကို ကြၽန္မေတြ႕သြားတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စားေသာက္ၿပီး ဆင္ျခင္ဖို႔ ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ယူရမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမယ္။ ဒီေန႔ ဘာေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကို ကြၽန္မ ဖြင့္ျပခဲ့တယ္၊ ဘာေတြကို စည္းမ်ဥ္းမပါဘဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္ရမယ္။ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ရယူႏိုင္သေ႐ြ႕ ဒါကို အခ်ိန္ၾကာၾကာလုပ္တာ၊ မလုပ္တာက အေရးမႀကီးဘူး။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္မ အလုပ္မရႈပ္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းယူႏိုင္တယ္။ အလုပ္ရႈပ္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ၿပီး ေတြ႕ႀကဳံဖို႔ လက္ေတြ႕ဘဝထဲကို ယူလာႏိုင္တယ္။ အရင္တုန္းက ဝိညာဥ္ေရး ဆက္ကပ္ျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္မအေျခအေနကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္မမွာ အခ်ိန္မရွိဘူးလို႔ ျငင္းတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကြၽန္မက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္မရတာမဟုတ္ဘူး။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ဘဲ အလုပ္ၿပီးဖို႔ပဲ အေလးထားလို႔ပါ။ ကြၽန္မ တာဝန္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္မေနရင္ေတာင္မွ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဖတ္ဖို႔၊ ကိုယ္ပိုင္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာဖို႔ အာ႐ုံမစိုက္ေသးပါဘူး။ လက္ေတြ႕မွာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တာနဲ႔ အသက္ဝင္ေရာက္မႈမွာ ဘာကြာျခားမႈမွမရွိဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္ခဲ့တယ္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ကြၽန္မတို႔က ျပႆနာေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြတယ္။ ဒါေတြအားလုံးမွာ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ ပါဝင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈလို႔မရဘူး။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ဖို႔၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ဖို႔ကို အေလးထားခဲ့တယ္။ အားလပ္တဲ့အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ပုံမွန္ထမင္းစားေနတဲ့အခ်ိန္၊ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခ်ိန္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေျခအေနနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတြကို ဆင္ျခင္တယ္။ ကြၽန္မ လိုက္စားၿပီး အားထုတ္ခ်င္သေ႐ြ႕ အခ်ိန္က အၿမဲတမ္းရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္တယ္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မတြဲဖက္ေတြကို အၿမဲတမ္း အထင္ေသးတယ္။ ခဏခဏ တေဇာက္ကန္းလုပ္တတ္တယ္။ ဒါက ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးလဲ။ ကြၽန္မ ဘုရားေရွ႕ကို လာဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စားေသာက္ဖို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ေတြကို ေတြ႕တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ တေဇာက္ကန္းျဖစ္တဲ့စိတ္ကို မာနေထာင္လႊားတဲ့ သဘာဝက ထိန္းခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာ၊ သူမ်ားေတြအေပၚ ကြၽန္မ ေတာင္းဆိုတာေတြက မ်ားလြန္းတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ တြဲလုပ္ရတဲ့ အစ္ကိုက အသက္ႀကီးၿပီ။ သူက ဒီတာဝန္ကို အရင္က တစ္ခါမွ မထမ္းေဆာင္ဖူးဘူး။ သူ႔ တုံ႔ျပန္မႈေတြက နည္းနည္းေႏွးေနတာဟာ သာမန္ပါပဲ။ ကြၽန္မက ကိုယ္ပိုင္စံႏႈန္းေတြအတိုင္း သူ႔ကို အၿမဲတမ္း ေတာင္းဆိုတယ္။ သူ႔ကို လက္မခံတဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာတယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြကို စဥ္းစားဖို႔အတြက္ သူ႔အျမင္ရႈေထာင့္ကို ကြၽန္မ မခံယူခဲ့ဘူး။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ မတူညီတဲ့ အေျခအေနေတြအတိုင္း ကိစၥေတြကို မခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မက သူမ်ားေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံတဲ့အခါ သူတို႔ကို ထိခိုက္နစ္နာၿပီး စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေအာင္ အၿမဲတမ္းလုပ္တယ္။ ကြၽန္မက တကယ္ပဲ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္လြန္းတာပါ။ ဒါကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ ဒီျပႆနာကို တကယ္စၿပီး အေလးအနက္ထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေနာက္ပိုင္း အလုပ္ေဆြးေႏြးတာေတြမွာ ညီအစ္ကိုေတြက တုံ႔ျပန္တာေႏွးေနတာကို ကြၽန္မျမင္ေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံႏိုင္ၿပီး သူတို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းေပးႏိုင္တယ္။ ကိုက္ညီမႈရွိတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကြၽန္မတတ္ႏိုင္သေလာက္ နည္းနည္းပိုၿပီး အေသးစိတ္ မိတ္သဟာယျပဳႏိုင္တယ္။ သူတို႔က ကြၽန္မကို ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ေမးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္မက သူတို႔ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္တယ္။ သမၼာတရားကို အတူရွာၿပီး ဝင္ေရာက္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေၾကာင္းကိစၥေတြ ေပၚလာေတာ့ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့ဟာအရာကို ဆန္းစစ္ဖို႔ စၿပီး အေလးထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ မမွန္ကန္တဲ့ အေတြးေတြ၊ အယူအဆေတြရွိတဲ့အခါ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပတဲ့အခါမွာ အဲဒါေတြကို ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း ကိုင္တြယ္မဲ့အစား ဘုရားကို သတိရွိရွိနဲ႔ ဆုေတာင္းၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ သမၼာတရားေတြကို ရွာတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ထပ္ၿပီး အလုပ္ရႈပ္လာတဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခုရွိခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြမွာ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ဆန႔္က်င္ၿပီး သူတို႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ဖို႔၊ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လိုအပ္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝေပးဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ဧဝံေဂလိ လက္ခံဖို႔ အလားအလာရွိသူတခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္။ ဒီအလုပ္ေတြအားလုံး လုပ္ဖို႔လိုတာကို ကြၽန္မျမင္ေတာ့ ပထမဆုံးေတြးမိတာက အျမန္သြားလုပ္ဖို႔ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ အရင္က အလုပ္ေတြၿပီးဖို႔ကိုပဲ ကြၽန္မ အၿမဲတမ္းဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာကို ႐ုတ္တရက္ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ သြားဖို႔လိုတဲ့ေနရာဆီကို သြားၿပီး လုပ္ဖို႔လိုတဲ့ဟာကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာအက်ိဳးအျမတ္မွ မရခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ ဒီလို ထပ္လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြရမယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္ေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ရွာၿပီး ရလဒ္ေတြရဖို႔ ဘယ္လို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပႆနာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို သူတို႔သိေအာင္လုပ္တယ္။ ဧဝံေဂလိ လက္ခံဖို႔ အလားအလာရွိသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အဓိကျပႆနာက ဘာလဲဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မ သိသြားၿပီး ႀကိဳၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ဆက္စပ္တဲ့ သမၼာတရားကို ရွာတယ္။ ဒီရွာေဖြျခင္းကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မအရင္က သေဘာမေပါက္ခဲ့တဲ့ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕ကို နားလည္ခဲ့တယ္။ အက်ိဳးအျမတ္တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ရခဲ့ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္မွာ ရလဒ္တခ်ိဳ႕ ရခဲ့တယ္။ ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို အေရးစိုက္ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြတာရဲ႕ အေရးႀကီးပုံကို ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။