ရွင္းခ်ယ္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္လုံးလုံး လူသစ္ေတြကို ကြၽန္မ ေရေလာင္းေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မတို႔ အလုပ္အေၾကာင္း လာေဆြးေႏြးတယ္။ ဒီအခ်ိန္တစ္ကန႔္အေတာအတြင္း ကြၽန္မတို႔အလုပ္ကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာ အျဖစ္အႏွစ္အမွန္ကို ေရေလာင္းတဲ့သူတခ်ိဳ႕ မျမင္သလို သူတို႔ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးတာ မရွိဘူး၊ အားေပးမႈနဲ႔ အႀကံပဲ ေပးလိုက္ၾကေတာ့၊ တခ်ိဳ႕ကို စုေဝးပြဲေတြ ပုံမွန္မတက္ေစသလို ေရေလာင္းတဲ့အလုပ္ကို မထိမေရာက္ ျဖစ္ေစတယ္တဲ့။ ဒါေရေလာင္းသူေတြက သူတို႔ လုပ္ငန္းတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းမေနတဲ့ သေဘာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ ဒီလိုေျပာတာ ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ “မထိေရာက္”၊ “သူတို႔ လုပ္ငန္းတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းမေနတာ” ဆိုတဲ့ ဒီစကားေတြက တကယ္ကို နားၾကားခက္ၿပီး၊ ကြၽန္မကို စိတ္ဓာတ္က်၊ စိတ္ပ်က္သြားေစတယ္။ ဒီတစ္ခ်ိန္လုံး လူသစ္ေတြကို ကြၽန္မ ေရေလာင္းေပးေနခဲ့တာ။ ေခါင္းေဆာင္က ဒါကို ေျပာတာ သူ ကြၽန္မကိုလည္း ဆိုလိုတာ ျဖစ္ရမယ္ေပါ့။ ကြၽန္မ တျခားအလုပ္ထက္ ေရေလာင္းရာမွာ ပိုအားထုတ္ခဲ့ပုံနဲ႔ လူသစ္အားလုံးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာမွာ လုံ႔လရွိပုံကို ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ သူတို႔ အေျခအေနနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို စဥ္းစားရာမွာ တကယ္ အားထုတ္ခဲ့ၿပီး၊ မိတ္သဟာယေပးခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ လူသစ္ေတြက စုေဝးပြဲေတြ မတက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕ လူသစ္ေတြက စိတ္ဆတ္ၿပီး စာေတြကို မျပန္ၾကဘူး။ လက္ခံဖို႔ ခက္ခဲေပမဲ့၊ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ျခင္းကတစ္ဆင့္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္ဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက အေျပာမေကာင္းေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ အတားအဆီးေတြကို ေအာင္ျမင္ဖို႔ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ လူသစ္ေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ ဘယ္လိုပဲ ဆက္ဆံၾကပါေစ၊ ခ်စ္ျခင္း၊ သည္းခံျခင္းနဲ႔ သူတို႔ကို ကူညီေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံး လုပ္ႏွင့္ၿပီးၿပီလို႔ ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို ထိေရာက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရေပမဲ့ အလုပ္မွာ အနည္းဆုံး တိုးတက္မႈတခ်ိဳ႕ေတာ့ လုပ္ခဲ့ၿပီး လူသစ္ေတြက ကြၽန္မ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ လုပ္သမွ်ကို ေခါင္းေဆာင္က မထိေရာက္သလို၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္းတာဝန္ကို မျဖည္းဆည္းသလို ျမင္မယ္လို႔ လုံးဝ မေတြးမိခဲ့ဘူး။ အစည္းအေဝး ၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မ ငိုခ်င္မိခဲ့တယ္။ အသက္မဲ့သလို ႐ုတ္တရက္ ခံစားရၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ မႊန္ထူသြားတယ္။ “ငါ့မွာ အားနည္းခ်က္အမ်ားႀကီး ရွိေသးၿပီး ငါ့တာဝန္မွာ တိုးတက္စရာေတြ ရွိေသးတာ ဝန္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါက လုံးဝ မထိေရာက္တာမွ မဟုတ္တာ။ အေကာင္းဆုံး လုပ္ခဲ့တာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ငါ့ အားထုတ္မႈေတြ အသိအမွတ္မျပဳခံရတာလဲ။ ငါ့အားထုတ္မႈ တစ္ခုမွ အက်ိဳးမရွိရင္၊ ငါ့တာဝန္ကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္ တကယ္ မသိေတာ့ဘူး။ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတာနဲ႔ ငါ မကိုက္ဘူးထင္ပါတယ္”ေပါ့။ ဒီေတာ့ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္ၿပီး တာဝန္မွာ ဘာလႈံ႕ေဆာ္မႈမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အရင္က၊ လူသစ္တခ်ိဳ႕ စုေဝးပြဲ မလာၾကတာ ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ စိတ္ပူၿပီး ပူပန္ေသာကျဖစ္မိသလို၊ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ မရွိၾကတာလဲလို႔ လူသစ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းေမးခဲ့တယ္။ သူတို႔ ျပႆနာနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ မိတ္သဟာယျပဳ၊ ကူညီဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု လူသစ္ေတြ စုေဝးပြဲ မတက္တာ ျမင္ေတာ့၊ သိပ္မစိုးရိမ္ေတာ့ဘူး၊ သူတို႔နဲ႔ ဆုံတဲ့အခါ ဟန္ေဆာင္လုပ္႐ုံလုပ္ျပလိုက္ၿပီး၊ မိတ္သဟာယ ပိုထိေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတာကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ေတာ့ဘူး။ ဆက္ဆံရခက္တဲ့ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းတဲ့ အလုပ္ကို တျခားလူေတြေပၚ တြန္းပို႔ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္မိတ္သဟာယက ဘယ္လိုမွ မထိေရာက္သလို သူတို႔ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းမေပးမွေတာ့၊ ဘာလို႔ အရမ္းလုံ႔လထုတ္ၿပီး တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ဒုကၡခံရမွာလဲ။ ကိုယ္စိုက္ထုတ္တဲ့ အေတြးနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ စေတးမႈေတြကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိလို႔လဲ။ အေပၚယံမွာ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္ကို ပုံမွန္အတိုင္း ထမ္းေဆာင္ေနတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မအေျခအေနက “မတင္မက်” ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက ဘုရားနဲ႔ ေဝးခဲ့တယ္။ ဆုေတာင္းတဲ့အေတာအတြင္းမွာ ေျပာစရာ သိမရွိဘူး။ အားမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္တဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အပ်က္သေဘာ အေျခအေနကို စနားလည္လာခဲ့တာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “လူမ်ားစြာတို႔သည္ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေသာအခါ အစဥ္သျဖင့္ တြန္းအားမ်ား၊ မသန္႔စင္မႈမ်ားရွိသည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အသိအမွတ္ျပဳခံရရန္ အစဥ္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ အားေပးခံရျခင္းကို အစဥ္ ႏွစ္သက္ၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို ေကာင္းစြာလုပ္လွ်င္ အက်ိဳးရလဒ္၊ သို႔မဟုတ္ ဆုလာဘ္အခ်ိဳ႕ကို အစဥ္ ရလိုၾကသည္။ ဆုလာဘ္မရွိလွ်င္ ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာ၌ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိၾကေပ။ ၎တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္မည့္၊ အားေပးမည့္သူ မည္သူမွ်မရွိလွ်င္ ၎တို႔သည္ မတက္မႂကြျဖစ္လာသည္။ ၎တို႔သည္ ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ မတည္ၿငိမ္ေပ။ ဤတြင္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပ်က္ေနသနည္း။ ဤသို႔ေသာလူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ မသန္႔စင္မႈမ်ားကို လုံးဝ ေဘးဖယ္မထားသနည္း။ ဤသည္မွာ အဓိကအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္မခံေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ သင္သည္ ၎တို႔ႏွင့္ သမၼာတရားကို မည္သို႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ပါေစ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤျပႆနာမ်ားကို လုံးဝ မေျဖရွင္းလွ်င္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် လူတို႔သည္ အလြယ္တကူ မတက္မႂကြျဖစ္လာသည္။ မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ ပို၍ စိတ္မဝင္စားျဖစ္လာၾကသည္။ ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္းအေၾကာင္း ဘုရားသခင္ထံမွ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ျမင္လ်က္ ၎တို႔သည္ အနည္းငယ္ စိတ္အားထက္သန္ၾကသည္။ အနည္းငယ္ စိတ္ပါလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူကမွ် ၎တို႔ႏွင့္ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယမဖြဲ႕လွ်င္၊ မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို အားမေပးလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ မခ်ီးမြမ္းလွ်င္ ၎တို႔သည္ ပို၍ စိတ္မဝင္စားျဖစ္လာၾကသည္။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ကို မၾကာခဏ ခ်ီးေျမႇာက္လွ်င္၊ ခ်ီးမြမ္းလွ်င္။ ခ်ီးက်ဴးလွ်င္ အရာရာတိုင္းက အလြန္႔အလြန္ အဆင္ေျပေနသည္ဟု ၎တို႔က ခံစားၾကရသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို အစဥ္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးေနသည္ဟု ေသခ်ာေနၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ႏွင့္လည္း အတူရွိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔၏ လြန္က်ဴးေသာဆႏၵမ်ားျပည့္သည္ဟု ခံစားၾကရသည္။ ၎တို႔၏ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားႏွင့္၊ ပါရမီမ်ားကို အျပည့္အဝအသုံးျပဳေသာအခါ ၎တို႔ကို သိကၡာရွိေစသည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး လမ္းေပၚတြင္ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားၾကကာ ၎တို႔၏မ်က္ႏွာသည္ ၿပဳံး႐ႊင္လ်က္ရွိသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ဆႏၵမ်ားျပည့္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္စိတ္သေဘာထားျဖစ္သနည္း။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ မိမိကိုယ္ကို သိျမင္မႈမရွိဘဲ လြန္က်ဴးေသာ ဆႏၵမ်ားရွိသည္။ ဒုကၡ၊ သို႔မဟုတ္ အခက္အခဲအခ်ိဳ႕ကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏မာနႏွင့္ ပကာသနတို႔ မျပည့္စုံေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားသည္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ အထိခိုက္ခံရေသာအခါ ၎တို႔သည္ မတက္မႂကြျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မလႈပ္မရွားျဖစ္သြားၾကသည္။ ယခင္က ၎တို႔သည္ ဘီလူးကဲ့သို႔ ရွည္လ်ားစြာ ရပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ရက္အနည္းငယ္အတြင္းတြင္ ႐ႊံ႕ဗြက္တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းသြားသည္။ ကြာျခားခ်က္က ႀကီးမားသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူမ်ားျဖစ္လွ်င္ အဘယ္သို႔ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ မလႈပ္မရွားျဖစ္သြားသနည္း။ ရွင္းလင္းစြာပင္ စိတ္အားထက္သန္မႈ၊ ဆႏၵႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္တို႔က ေထာက္ေပးထားေသာ လူတို႔သည္ အလြန္အားနည္းသည္။ ဆုတ္ဆိုင္းမႈ၊ သို႔မဟုတ္ အက်အရႈံးတစ္ခုခုကို ႀကဳံေသာအခါတြင္ မလႈပ္မရွားျဖစ္သြားသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားက မည္သည့္အရာမွ် ျဖစ္မလာဘဲ ၎တို႔၏ဆႏၵမ်ားမျပည့္သည္ကိုျမင္လ်က္ ၎တို႔သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးၿပီး ခ်က္ခ်င္းလဲက်ၾကသည္။ ဤအျခင္းအရာက ၎တို႔သည္ ထိုအခ်ိန္က ၎တို႔တာဝန္ကို မည္မွ် စိတ္အားထက္သန္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို ၎တို႔နားလည္ေသာေၾကာင့္မဟုတ္ဆိုသည္ကို ျပသည္။ ၎တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးခံရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္၊ စိတ္အားထက္သန္မႈေၾကာင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ မည္မွ် စိတ္အားထက္သန္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ အယူဝါဒစကားမည္မွ်ကို ၎တို႔ ေဟာၾကားႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္၊ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ မိမိတို႔တာဝန္ကို မထမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္၊ စိတ္အားထက္သန္မႈအေပၚကိုသာ အမွီျပဳလွ်င္ ၎တို႔သည္ ၾကာရွည္ခံမည္မဟုတ္ေပ။ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ သို႔မဟုတ္ ကပ္ေဘးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရကာ ၎တို႔သည္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဘဲ လဲက်လိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ သမၼာတရားကို ေလ့လာလိုက္စားျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္အေပၚ မိမိတို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္၏) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ကြၽန္မရဲ႕ တကယ့္အေျခအေနကို ေဖာ္ျပတယ္။ အရင္က၊ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာ အရမ္းလုံ႔လရွိတယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ အခက္အခဲေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိပါေစ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားဖို႔ လိုလားခဲ့ၿပီး၊ အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။ ဆုတ္ဆိုင္းမႈေတြ ႀကဳံရတဲ့အခါ၊ မ်က္ရည္သုတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အခု ဘာလို႔ အားမေမြးႏိုင္ရတာလဲ။ လက္စသတ္ေတာ့ အရင္က ရွိခဲ့တဲ့ “ဝန္ထုပ္”နဲ႔ “လုံ႔လ”ေတြက ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းထက္ ကြၽန္မစိတ္ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေပၚမွာ ရွိေနခဲ့တာကိုး။ တျခားလူေတြ ကြၽန္မကို ခ်ီးမြမ္းတဲ့အခါ ကိုယ့္တာဝန္လုပ္ဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္ခံရေပမဲ့၊ ျပဳျပင္ခံရၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရတဲ့အခါ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္းထဲကို ပစ္လွဲသြားေရာ။ ကြၽန္မအားထုတ္မႈက ဘာကိုမွ မျဖစ္ေျမာက္ေစမွန္း ေတြးမိလို႔၊ တာဝန္အေပၚ ကိုယ့္စိတ္ပ်က္မႈေတြကို မဲရင္း၊ မတက္မႂကြနဲ႔ ေပါ့ဆလာခဲ့ၿပီး၊ ဒီတာဝန္ ယူတာကိုေတာင္ ေနာင္တရခဲ့တယ္။ အသိတရား အရမ္းမဲ့ေနခဲ့တာပဲ။ တကယ္ေတာ့၊ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေပးတုန္း အက်ိဳးအမ်ားႀကီး ရခဲ့တာေလ။ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ ဆိုတဲ့အေပၚ ပိုရွင္းသြားတယ္။ လူသစ္ေတြကို ေရေလာင္းရာကတစ္ဆင့္ ႀကိဳးစား စဥ္းစားဖို႔၊ တာဝန္ယူၿပီး ပိုရင့္က်က္လာဖို႔ သင္ယူခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြအားလုံးက တကယ့္အက်ိဳးေတြပဲ။ အက်ိဳးအမ်ားႀကီးရခဲ့တာေတာင္ ေခါင္းေဆာင္ဆီက နာက်င္စရာ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ဘာကိုမွ မရခဲ့ဘူးလို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဘယ္အရာက ကြၽန္မအတြက္ ေကာင္းလဲ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္ၿပီးေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆက္ၿပီး အရမ္းကို စိတ္ဓာတ္က်ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ အျမန္ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေျခအေနကို ျပဳျပင္ရမယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စသုံးသပ္ခဲ့တယ္။ ငါ မႏွစ္သက္တာတစ္ခု ေခါင္းေဆာင္က ေျပာတဲ့အခါ ငါဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ ႀကီးႀကီးမားမား တုံ႔ျပန္မႈ ရွိရတာလဲေပါ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ခဲ့တယ္။ “သာမန္အေျခအေနမ်ားတြင္ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲ၌ ေခါင္းမာၿပီး ပုန္ကန္တတ္ေသာအေျခအေနမ်ိဳးရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ လူသား၏ ေတြးေခၚပုံႏွင့္ လူသားအယူအဆ အမ်ိဳးအစားတစ္ခုခုရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားျဖစ္သည္။ ‘ငါ့ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ မွန္သေ႐ြ႕ ရလဒ္က အေရးမႀကီးဘူး။ သင္က ငါ့ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မလုပ္သင့္ဘူး။ လုပ္ရင္ ငါက နာခံစရာမလိုဘူး။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔လုပ္ရပ္မ်ားက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးဆက္မ်ားက အဘယ္သို႔ျဖစ္မည္ဆိုသည္တို႔ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းမရွိၾကေပ။ ၎တို႔ စြဲကိုင္ထားသည္မွာ အစဥ္သျဖင့္ ‘ငါ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြက ေကာင္းၿပီး မွန္ကန္ေနသေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို လက္ခံသင့္တယ္။ ရလဒ္က မေကာင္းရင္ေတာင္ ငါ့ကို ျပဳျပင္တာ၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မလုပ္ရဘူး။ ငါ့ကိုရႈတ္ခ်ဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားပုံျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာမ်ားသည္ လူသား၏ အယူအဆမ်ားျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ လူသားသည္ ဤအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးကို အစဥ္ စြဲလမ္းေနသည္။ ဤတြင္ နာခံမႈ တစ္ခုခုရွိသေလာ။ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားပုံကို သမၼာတရားျဖစ္ေစ ခဲ့ၿပီး သမၼာတရားကို တစ္ဖက္တြင္ ထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သင္၏ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားပုံႏွင့္ညီေသာအရာက သမၼာတရားျဖစ္သည္၊ မညီေသာအရာက သမၼာတရားမဟုတ္ဟု သင္ ယုံၾကည္သည္။ ဤထက္ပို၍ အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိသေလာ။ ဤထက္ပို၍ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေသာသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိသေလာ။ နာခံမႈသင္ခန္းစာယူျခင္းသည္ လူတို႔၏ မည္သည့္အေျခအေနမ်ားကို အဓိကေျဖရွင္းသနည္း။ ယင္းသည္ လူတို႔၏ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းသည္။ စိတ္သေဘာထားအားလုံးတြင္ ပုန္ကန္မႈအရွိဆုံးေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည့္ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားတတ္မႈကို ေျဖရွင္းသည္။ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားျခင္းမ်ား ေျပာျခင္းကို ရပ္တန္႔ေသာအခါ ဤပုန္ကန္လိုျခင္း ျပႆနာသည္ ေျပလည္သြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး နာခံႏိုင္စြမ္းရွိလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ နာခံျခင္းရွိႏိုင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ဆင္ျခင္တုံတရား အဆင့္တစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ လိုအပ္သေလာ။ ၎တို႔သည္ သာမန္လူတစ္ေယာက္၏ အသိစိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကိစၥတစ္ခုခုတြင္ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ မွန္ကန္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က မေက်နပ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ အရာရာတိုင္းတြင္ စံႏႈန္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္သေလာ။ ဤသည္မွာ လူတို႔တြင္ ဦးဆုံး ေတြ႕ရွိသင့္သည့္ အသိစိတ္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ မည္မွ် ဒုကၡခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ဦးတည္ခ်က္မ်ား၊ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသည္ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က မေက်နပ္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ မညီလွ်င္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေသခ်ာေပါက္ သမၼာတရားႏွင့္ မကိုက္ညီေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို နားေထာင္ၿပီး နာခံရမည္။ ဘုရားသခင္အား က်ိဳးေၾကာင္းျပ မျငင္းခုံသင့္ေပ၊ သို႔မဟုတ္ ရွာႀကံအေၾကာင္းမျပသင့္ေပ။ ဤသို႔ေသာ ဆင္ျခင္တုံတရားကို သင္ပိုင္ဆိုင္ေသာအခါ၊ ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္၏ အသိစိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာအခါ သင္၏ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ လြယ္ကူသည္။ သင္သည္ အမွန္ပင္ နာခံလိမ့္မည္။ သင္သည္ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မနာခံျခင္းရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို အာခံမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုေသာအရာသည္ မွန္ကန္သေလာ၊ မမွန္ကန္သေလာ၊ ေကာင္းသေလာ၊ ဆိုးသေလာဆိုသည္ကို စစ္ေဆးမည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ နာခံႏိုင္လိမ့္မည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သင္၏ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားသည့္၊ ေခါင္းမာသည့္၊ ပုန္ကန္တတ္သည့္ အေျခအေနကို ေျဖရွင္းလိမ့္မည္။ လူတိုင္းသည္ ၎တို႔အတြင္းတြင္ ဤပုန္ကန္ေသာ အေျခအေနမ်ားရွိသေလာ။ ဤအေျခအေနမ်ားသည္ လူတို႔တြင္ မၾကာခဏေပၚေပါက္သည္။ ၎တို႔က မိမိတို႔ဘာသာ စဥ္းစားသည္။ ‘ငါ့ရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္မႈ၊ အဆိုျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ အႀကံျပဳခ်က္ေတြက သင့္ေတာ္သေ႐ြ႕ ငါက အမွားေတြလုပ္ေနရင္ေတာင္ ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ မခံရသင့္ဘူး။ ျပဳျပင္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာကို ငါ ျငင္းဆန္ႏိုင္တယ္။’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔တြင္ အေတြ႕ရမ်ားေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို နာခံႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္ ၎တို႔တြင္ရွိေသာ အဓိက အခက္အခဲျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္နားလည္လွ်င္ ဤပုန္ကန္ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ မည္မွ် က်ိဳးေၾကာင္းျပျငင္းခုံပါေစ ဤသည္မွာ သမၼာတရားမဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားမရွိေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အစဥ္ က်ိဳးေၾကာင္းျပျငင္းခုံေနၿပီး နာခံျခင္းတြင္ အလြန္ျပႆနာရွိၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ရန္ ျပည့္စုံရမည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ ငါးခ်က္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္း ေနာက္ကြယ္ အေၾကာင္းရင္းကို ပိုရွင္းသြားတယ္။ တခ်ိဳ႕ ရေလာင္းသူေတြ မထိေရာက္ဘူးလို႔ ေခါင္းေဆာင္ေျပာတာကို ၾကားတဲ့ေနာက္ ကြၽန္မ အပ်က္သေဘာေဆာင္လာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္သေဘာထား ေခါင္းမာလို႔၊ မာနေထာင္လႊားၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္မအေပၚ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္က ကြၽန္မအႀကိဳက္မဟုတ္ရင္ ကြၽန္မအတြက္ လက္ခံၿပီး နာခံဖို႔ တကယ္ခက္တယ္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့၊ အခ်က္အလက္ကို မျငင္းခုံရဲေပမဲ့ စိတ္ႏွလုံးက ျငင္းလိုက္တယ္။ ေရေလာင္းသူအေနနဲ႔ အလုပ္မွာ အားထုတ္ခဲ့ၿပီး အေကာင္းဆုံး လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္ခ်င္ခဲ့တာေလ။ ကိုယ့္မွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေကာင္းရွိသေ႐ြ႕၊ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး စေတးတာေတြ လုပ္သေ႐ြ႕၊ ကြၽန္မ မထိေရာက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ ေျပာလို႔မရဘူးလို႔ေပါ့။ အဲဒါ ကြၽန္မအတြက္ မွ်တမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီဆင္ျခင္မႈက အမွန္တရား ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္က တကယ္ပဲ ထိေရာက္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကို ကြၽန္မ လုံးဝ မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ အားထုတ္ခဲ့ေပမဲ့၊ သမၼာတရားကို နားမလည္သလို အေတြ႕အႀကဳံမရွိတာေၾကာင့္ လူသစ္က ဘဝ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္မွာ တကယ့္ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္သမွ်က သူတို႔ကို အားေပးဖို႔ အယူဝါဒစကားနည္းနည္း ေျပာဖို႔ပဲ။ လူသစ္ေတြကို သမၼာတရား နားလည္ေစတာ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္း ေပးတာလုပ္ရင္းနဲ႔ သမၼာတရားကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီး သူတို႔ ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သမၼာတရား နားမလည္ခဲ့လို႔ ကြၽန္မအလုပ္က မူအရ မဟုတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစခဲ့တယ္။ လူေတြ၊ ကိစၥေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း ကြၽန္မ မျမင္ခဲ့ဘူး၊ လူေတြရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ အႏွစ္သာရကို မသိျမင္ခဲ့သလို၊ မယုံၾကည္သူတခ်ိဳ႕ကို အၿမဲ ပံ့ပိုး၊ ကူညီရင္းနဲ႔ ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ဘဲ ေကာင္းျပခဲ့တယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ အခ်ည္းႏွီးအတြက္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တာပဲ။ ဒီမယုံၾကည္သူေတြက အသင္းေတာ္ထဲမွာ ေနၿပီး၊ သူတို႔အယူအဆေတြကို ျဖန႔္တယ္။ တျခားလူသစ္ေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ရင္းနဲ႔ေပါ့။ ျပန္ၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မအလုပ္က စစ္မွန္တဲ့ ရလဒ္တစ္ခုမွ တကယ္မရသလို၊ အေရးပါတဲ့ မည္မည္ရရ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူးပဲ။ ကြၽန္မ ျပႆနာေတြကို ေခါင္းေဆာင္က ေဖာ္ထုတ္ေတာ့ ကြၽန္မ လက္မခံခဲ့႐ုံမက၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္၊ ခုခံၿပီး ဆက္ဆံရခက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းကို မေလ်ာ္မကန္ ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ကိုင္တြယ္ပုံၾကည့္ရင္၊ လူသစ္ေတြကို အသင္းေတာ္က ဆက္ေရေလာင္းခြင့္ေပးတာကို ကြၽန္မေက်းဇူးတင္ရွိေနသင့္တာ။ ကိုယ့္တာဝန္ကို စံႏႈန္းမီ လုပ္ရာကေန ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ေဝးခဲ့ၿပီမွန္းကို ကြၽန္မ ျမင္သင့္ၿပီး သမၼာတရားကို ႀကိဳးစားလုပ္သင့္သလို၊ ကြၽန္မတာဝန္က လက္ေတြ႕အက်ိဳးတစ္ခုခု ရွိမရွိဆိုတာနဲ႔ ဘယ္ျပႆနာေတြ၊ ေသြဖည္မႈေတြ၊ အမွားေတြက စြဲက်န္ေနေသးလဲဆိုတာကို စဥ္းစားသုံးသပ္သင့္တယ္။ ဒါက ႀကီးထြားမႈရၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။

ဒါကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ရတယ္။ “မၾကာခဏ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္လူမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ စည္းမ်ဥ္းမ်ားရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးကို ဆန္းစစ္ေလ့လာသည္။ လူမ်ားသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္အခါ၊ ဤတြင္ ျပႆနာတစ္ခု ရွိေပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ မ်ားစြာေျပာဆိုၿပီးျဖစ္သည္၊ သမၼာတရားမ်ားစြာကို ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားတြင္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ မရွာေဖြသနည္း။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လက္မခံၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာကို ထာဝရ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနၾကကာ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ လုံးဝ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အား အာ႐ုံစိုက္ဦးမည္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဆင္ျခင္တုံတရားကို နားမဝင္သူမ်ား မဟုတ္ေလာ။ ဆင္ျခင္တုံတရားကို နားမဝင္သည့္ သူမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားက အဘယ္နည္း။ သူက ၎တို႔ကို ေဘးဖယ္ၿပီး လ်စ္လ်ဴရႈေလသည္။ သင္ဆႏၵရွိသည့္ မည္သည့္ပုံစံျဖင့္မဆို သင္ယုံၾကည္ေလာ့။ သင္ ယုံၾကည္သည္၊ မယုံၾကည္သည္မွာ သင့္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ သင္ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ၿပီး လိုက္စားလွ်င္ ဆုလာဘ္မ်ားကို ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မည္။ သင္ မယုံၾကည္၊ မလိုက္စားလွ်င္ ဆုလာဘ္မ်ားကို ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ လူတိုင္းကို တရားမွ်တစြာ ဆက္ဆံသည္။ သင္၏သေဘာထားသည္ သမၼာတရားကို လက္မခံျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းတစ္ခု မဟုတ္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း မကိုက္ညီပါက၊ သင္ဆႏၵရွိသည့္အရာကိုသာ ယုံၾကည္ေလာ့။ ထို႔အျပင္ သင္သည္ အေတာ္ ထြက္ခြာလိုပါက၊ ခ်က္ခ်င္း ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ သင္၏တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ သင္ဆႏၵမရွိပါက၊ ခ်က္ခ်င္း သင္ႏွစ္သက္သည့္ေနရာသို႔ ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားေလာ့။ ၿပီးလွ်င္ လူပုံအလယ္တြင္ ရွက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဆူညံပူညံျပဳလုပ္ျခင္း မလုပ္ႏွင့္။ ဘုရားသခင္က လူမ်ားကို ေနဖို႔ မတိုက္တြန္းေပ။ ယင္းမွာ သူ၏သေဘာထားျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ မိမိ၏ အယူအဆမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ မွန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို စတင္ႏိုင္သည္ (၃)) ေဖာ္ထုတ္တဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရင္း၊ ကြၽန္မ ေၾကာက္သြားၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ စိတ္သေဘာထားက ပုန္ကန္ျပစ္မွားမႈကို သည္းမခံမွန္း ခံစားရတယ္။ အျဖစ္မွန္ျဖစ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆီက စကားေတြကို ကြၽန္မ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မေလ်ာ္ကန္သလို အန္တုတဲ့ အေတြးေတြရွိခဲ့ၿပီး အလုပ္မွာ မတက္မႂကြနဲ႔ ေပါ့ဆခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ခံမေနခဲ့ဘူး၊ စိတ္ကုန္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားအေပၚ ကြၽန္မသေဘာထားကို ဘုရားက စက္ဆုပ္ၿပီး မုန္းတီးတယ္။ ကြၽန္မလိုလူေတြအေပၚ ဘုရားရဲ႕ သေဘာထားက ရွင္းတယ္။ ေဘးဖယ္ထားလိုက္မွာပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘာမွမဟုတ္တာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ၊ အစြမ္းအစ၊ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြကို မရွင္းမလင္းျဖစ္ခဲ့သလို၊ လူေတြဆီက ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းမႈကို အၿမဲလိုခ်င္ခဲ့တယ္။ တျခားလူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ အဆင့္အတန္း လိုခ်င္ခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မက တစ္ခုခုပဲလို႔ ေတြးေစခ်င္ခဲ့တယ္။ အရမ္းမာနေထာင္လႊားၿပီး မေလ်ာ္မကန္ျဖစ္ခဲ့တာပဲ။ ကိုယ့္ျပႆနာကို ရွင္းရွင္း ျမင္သြားတဲ့ေနာက္ ဘုရားဆီ အျမန္ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ အမွန္အတိုင္း ဝန္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အရမ္းႏုံအပါတယ္။ ဆက္အပ်က္သေဘာမေဆာင္ခ်င္ပါဘူး။ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။

အဲဒီေနာက္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းရွာခဲ့ၿပီး၊ ဒီစကားေတြကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပါေစ၊ မထုံတက္‌ေသးျဖစ္ျခင္းကို မထုံတက္ေသးျဖစ္ၿပီး အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မကုစားသင့္ေပ။ လူအခ်ိဳ႕က ၎တို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္သည္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းလွ်င္၊ ၎တို႔၏ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္းသည္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းအျဖစ္သို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္မခံလွ်င္၊ ၎တို႔၏ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္းသည္ မပေပ်ာက္ႏိုင္ေပ။ ယင္းကို သင္ေမ့ထားၿပီး သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ယင္းအေပၚ မည္သည့္ခံစားမႈမွ် မရွိလွ်င္ပင္၊ ဤသည္မွာ မထုံထက္ေသးျဖစ္ျခင္းကို အျမစ္မွ ေျဖရွင္းၿပီးျဖစ္သည္ကို မဆိုလိုေသးေပ။ သင္သည္ သင့္ေတာ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ရင္ဆိုင္ရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ ယင္းက တစ္ဖန္ တိုက္ခိုက္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အလြန္အမင္း ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိသည္။ လူမ်ားသည္ ထက္ျမက္ၿပီး အသိစိတ္ရွိလွ်င္ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္း ေပၚေပါက္လာသည့္အခါ ယင္းကို ကုစားဖို႔ နည္းလမ္းအေနျဖင့္ သမၼာတရားကို လက္ခံျခင္းအား အသုံးျပဳလ်က္၊ သမၼာတရားကို အလ်င္အျမန္ ရွာေဖြသင့္သည္။ ထိုသို႔ျပဳမူျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္း၏ ျပႆနာကို အျမစ္မွ ေျဖရွင္းလိမ့္မည္။ မၾကာခဏ မထုံတက္ေသးျဖစ္သည့္ လူတိုင္းအတြက္မွာမူ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ မတတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္ရသည္။...င္သည္ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္၊ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးတစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္းထဲသို႔ က်ေရာက္ၿပီး သင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ မေက်ခ်မ္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္၊ ဤကိစၥအေပၚ သင္၏အသိပညာသည္ စံေသြေနေၾကာင္း၊ သင္၌ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဤကိစၥအေပၚ သင္၏အျမင္သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ေသခ်ာေပါက္ သဟဇာတမျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို သက္ေသျပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သင္သည္ ထိုကိစၥကို မွန္ကန္စြာ ရင္ဆိုင္ဖို႔၊ ဤမွားယြင္းေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေစာေစာစီးစီးႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားဖို႔၊ ဤအယူအဆမ်ားအားျဖင့္ သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရၿပီး လွည့္စားခံရကာ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ မနာခံျခင္း၊ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ျခင္းႏွင့္ နာက်ည္းျခင္း အေျခအေနထဲသို႔ က်ေရာက္ေစရန္ အခြင့္မေပးဖို႔ လိုအပ္သည္။ မထုံတက္ေသးျဖစ္ျခင္းကို ခ်က္ခ်င္း ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေျဖရွင္းရန္မွာ အေရးႀကီးေပသည္။ နည္းလမ္းမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စည္းစနစ္မ်ား မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းမွာ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ပို၍ ဖတ္ရႈဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းကို ရွာေဖြဖို႔ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေရာက္ရန္တို႔သာျဖစ္သည္မွာ မွန္ကန္ေပသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၄)၊) “မိမိ၏တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသၿပီး မေကာင္းေသာအက်င့္ကို ေရွာင္ျခင္းကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ မလြယ္ကူေပ။ သို႔ရာတြင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း အေျခခံသေဘာတရားတစ္ခုကို သင့္အား ငါေျပာမည္— သင့္ထံ၌ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သင္၌ ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ နာခံျခင္း သေဘာတရားရွိပါက ဤအရာက သင့္ကို ကာကြယ္လိမ့္မည္။ အဆုံးသတ္ ပန္းတိုင္သည္ သင့္ကို ကာကြယ္ဖို႔ မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို သင္နားလည္ေစဖို႔ႏွင့္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ သင္ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေစဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အဆုံးသတ္ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။ သင္ေတြ႕ႀကဳံခံစားသမွ်တြင္ သင္၌ ဤသေဘာထား ရွိပါက သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းတို႔သည္ အႏွစ္သာရမရွိေသာ စကားမ်ားႏွင့္ ႐ိုးအီေနေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သင္ခံစားရေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းက အလြန္ ခက္ခဲပင္ပန္းသည္ဟု ခံစားရေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထိုအစား သင္သတိမထားလိုက္မီတြင္ အေတာ္အသင့္ မ်ားျပားေသာ သမၼာတရားတို႔ကို သင္နားလည္လာလိမ့္မည္။ ထိုနည္းအားျဖင့္ သင္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားဖို႔ ႀကိဳးစားပါက သင္သည္ ဆုလာဘ္မ်ား ေသခ်ာေပါက္ ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မည္။ သင္သည္ မည္သူျဖစ္သည္၊ အသက္အ႐ြယ္ မည္မွ်ရွိသည္၊ သင္မည္မွ် ပညာတတ္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ယုံၾကည္ထားသည္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္တို႔က အေရးမပါေပ။ သင္၌ ရွာေဖြၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ သေဘာထားရွိသမွ် ကာလပတ္လုံး၊ ဤနည္းျဖင့္ သင္ေတြ႕ႀကဳံခံစားသမွ် ကာလပတ္လုံး အဆုံး၌ သင္သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ဖို႔ႏွင့္ သမၼာတရား၏ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာေပလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ လူ႔ဇာတိ၌ ေပၚလာ၏၊ အတြဲ (၂)၊ အပိုင္း သုံး) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပးတယ္။ ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ ဆန႔္က်င္တဲ့ အရာေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ၊ ဘုရားေရွ႕ကို အျမန္လာ၊ ဆုေတာင္းၿပီး သမၼာတရားကို ရွာသင့္သလို၊ နာခံတဲ့ သေဘာထား ရွိသင့္တယ္။ မတရားခံရတယ္၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးတယ္လို႔ ခံစားရရင္၊ မခုခံ၊ မျငင္းခုံဘဲ စတင္ၿပီး၊ ကိုယ့္မွာ ဘာျပႆနာေတြ ရွိတယ္၊ ဘယ္က႑မွာ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ခဲ့လဲဆိုတာကို သုံးသပ္ၿပီး တိုးတက္ေအာင္၊ ေကာင္းေကာင္း လုပ္လို႔ရတယ္ေလ။ အဲဒါေတြကို ခ်က္ခ်င္း သတိမထားမိရင္ေတာင္၊ ဘုရားဆီက ဖတ္ဖို႔ ဆီေလ်ာ္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ရွာသင့္တယ္။ သမၼာတရား နားလည္သူတစ္ေယာက္ဆီက မိတ္သဟာယကို ရွာသင့္တယ္။ သမၼာတရားအေပၚ လက္ခံတဲ့ ဒီသေဘာထားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈကို ရဖို႔၊ ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို သတိထားမိၿပီး ဝင္ေရာက္ဖို႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြကို သိဖို႔ လြယ္တယ္။ ေနာင္မွာ၊ အေျခအေနေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္၊ ခုခံတဲ့ သေဘာထားကို သုံးလို႔မရဘူး။ ဒါက ကြၽန္မကို နာက်င္႐ုံနာက်င္ေစမွာ။ အေတြ႕အႀကဳံ အမ်ားႀကီးနဲ႔ေတာင္ သင္ခန္းစာကို လုံးဝ သင္ယူမိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သမၼာတရားကို ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ႀကီးထြားမွာ၊ အက်ိဳးခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္မအလုပ္ကို ဆန္းစစ္ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း၊ မတက္မႂကြနဲ႔ ေပါ့ဆတဲ့ သေဘာထားက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ထိခိုက္ႏွင့္ခဲ့ၿပီမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ လူသစ္တခ်ိဳ႕က ဘာသာေရး သင္းအုပ္ေတြရဲ႕ လွည့္စားတာခံရတယ္၊ ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ အယူအဆေတြရွိၿပီး စုေဝးတဲ့အဖြဲ႕ကို စြန႔္ခြာသြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က စီစီပီ ျဖန႔္တဲ့ ေကာလာဟလေတြ လွည့္စားတာခံရၿပီး စုေဝးပြဲေတြ တက္တာ ရပ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို ေတြ႕ေတာ့၊ အရမ္းေၾကာက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းမိတယ္။ ဒီတစ္ခ်ိန္လုံး ကြၽန္ေတာ္ ဘာကိုမ်ား လုပ္မိခဲ့ၿပီလဲ။ လက္ေတြ႕အလုပ္ မလုပ္ခဲ့ဘူး၊ ကိုယ့္အပ်က္သေဘာထဲမွာပဲ သာယာခဲ့တယ္။ အပ်က္သေဘာ အေျခအေနမွာ အသက္ရွင္တဲ့အခါ ကိုယ့္အသက္ဝင္ေရာက္မႈပဲ ထိခိုက္တယ္လို႔ ေတြးေလ့ရွိခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္က ေတာင္းဆိုသမွ်ကို ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ ကိုယ့္အပ်က္သေဘာကို မဖြင့္ထုတ္ခဲ့ဘူး၊ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို တမင္ ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တယ္။ အလြန္ဆုံးအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ထိခိုက္ေစခဲ့တာပဲလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့၊ အပ်က္သေဘာထဲ အသက္ရွင္တာက သိသာတဲ့ ျပႆနာေတြကို မေျပမလည္ ျဖစ္သြားေစတယ္။ တာဝန္ေတြက အာ႐ုံစိုက္မခံရဘူး၊ ကြၽန္မတာဝန္မွာ သစၥာေစာင့္သိမႈ မဲ့ၿပီး၊ အဲဒါက အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ဟန႔္တားခဲ့တယ္။ ဒီအေတြးနဲ႔၊ ကိုယ့္အတိတ္ကို ကြၽန္မ တကယ္ေနာင္တရမိတယ္။ အပ်က္သေဘာထဲ က်တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘာလို႔ ဘုရားေရွ႕ကို အေျပးသြားၿပီး သမၼာတရား မရွာခဲ့မိပါလိမ့္။ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ကိုယ့္အေျခအေနကို အခ်ိန္မီ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေစခဲ့ရင္၊ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ထားတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အစြမ္းအစနဲ႔ ျပႆနာေတြ အကန႔္အသတ္ရွိရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးေတာ့ ဒီေလာက္ဆိုးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက ေနာင္တ၊ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္နဲ႔ ျပည့္သြားတယ္။ တကယ့္လုပ္ရပ္နဲ႔ ဒါကို ျပဳျပင္ဖို႔ လိုၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္မွာ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းေတြ ရွာတာကို ပိုအေရးထားဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ အပ်က္သေဘာထဲမွာ ကြၽန္မ မရွိေတာ့သလို၊ လက္ေတြ႕အလုပ္ကို အေကာင္းဆုံး လုပ္တဲ့အခါ၊ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ ေအးခ်မ္းသြားၿပီး အေျခအေနက ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ အေျခအေနေတြကေန သင္ယူၿပီး အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို လုပ္ေနခ်ိန္၊ အလုပ္မွာ ျပႆနာနဲ႔ ေသြဖည္မႈေတြ တစ္ခါတေလ ျဖစ္ေပၚၿပီး ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဆုံးမၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာ ကြၽန္မ ခံရတယ္။ နည္းနည္း အပ်က္သေဘာ ခံစားရတုန္း ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီမွာ သင္ယူရမဲ့ဟာတစ္ခုခု ရွိမွန္းနဲ႔ ျပႆနာက ေသခ်ာေပါက္ကို ကြၽန္မရဲ႕ ျပႆနာျဖစ္မွန္း သိခဲ့တယ္။ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း ကြၽန္မ အလုပ္လုပ္မေနခဲ့တာပဲေလ။ ဆက္ေခါင္းမာေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ရမယ္။ ဒီသေဘာထားနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အပ်က္သေဘာ အေျခအေနက သူ႔ဟာသူ အျမန္ ေျပလည္သြားၿပီး၊ ကြၽန္မကို ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးမၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မတာဝန္ထဲက ေသြဖည္မႈေတြနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ပိုၿပီး သတိထားႏိုင္ခဲ့သလို၊ သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕ကို နားလည္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးမွန္း ဒီအေတြ႕အႀကဳံကို ကြၽန္မကို တကယ္ စြဲမွတ္ေစခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ခံတာက ေရွ႕ဆက္လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ေပးၿပီး၊ ကိုယ့္တာဝန္က ပိုပိုထိေရာက္လာမွာ ျဖစ္တယ္။