ကြၽန္မ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တုန္းက ကြၽန္မတာဝန္ယူရတဲ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ယန္လီက တကယ့္အလုပ္ကို ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က တိုင္ၾကတယ္။ တကယ္စုံစမ္းစစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ယန္လီက အေထြေထြအေရးကိစၥအလုပ္ေတြကို လုပ္ရင္း တစ္ေနကုန္ေနေတာ့ အသင္းေတာ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္တစ္ခုကိုမွ လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိမေနတာကို ကြၽန္မ သိလိုက္ရတယ္။ အဖြဲ႕လိုက္စုေဝးပြဲတစ္ခုကို သူသြားတဲ့အခါတိုင္းမွာ သူက အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ လိုအပ္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ သူက အၿမဲတမ္း ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္သြားတယ္။ စုေဝးပြဲေတြမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ လုံးဝ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕သေလာက္နီးပါးျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕တာဝန္ေတြတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူတို႔ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြကိုလည္း သူက တကယ္တမ္း နားမလည္ဘူး၊ ေျဖရွင္းမေပးဘူး။ သင္းေထာက္တခ်ိဳ႕ကလည္း တိုင္တယ္။ ယန္လီက သူတို႔နဲ႔ ႏွစ္လ၊ သုံးလမွာတစ္ခါပဲ ေတြ႕တယ္တဲ့။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြက အခ်ိန္မီ ေျပလည္မသြားဘူး။ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ သူတို႔က အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး မတက္မႂကြျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔အသက္ဝင္ေရာက္မႈကလည္း ေႏွာင့္ေႏွးေနတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က တာဝန္သိစိတ္မရွိဘဲ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ ဆက္တိုက္ ျဖစ္သလိုလုပ္တယ္။ ယန္လီက သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယမဖြဲ႕ဘူး။ သူတို႔ကို မကူညီဘူး။ သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မထုတ္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္က အသင္းေတာ္အသက္တာကို ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ေနေပမဲ့ ယန္လီက သင့္တင့္တဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ အသင္းေတာ္ကေန သူ႔ကို မဖယ္ရွားဘူး။ ယန္လီက တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ အသင္းေတာ္အသက္တာက အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္တာခံရတယ္။ လုပ္ငန္းတာဝန္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ရလဒ္ရဖို႔ မတတ္ႏိုင္ဘဲ ကိစၥေတြက တန႔္သြားတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မက ယန္လီနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူ႔ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေတာ့ သူက ကြၽန္မေျပာတာကို လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္႐ုံမကဘဲ ျပန္ေတာင္ျငင္းခုံၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ မွန္ေၾကာင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္က ရလဒ္မရတာကို သူနဲ႔တြဲလုပ္ရတဲ့ ညီအစ္မအေပၚ အျပစ္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ယန္လီရဲ႕ အျပဳအမူကို အေျခခံၾကည့္ရင္၊ ၿပီးေတာ့ သူက သမၼာတရားကို လက္ခံဖို႔၊ ေနာင္တရဖို႔ လုံးဝ ျငင္းဆန္တာကို ၾကည့္ရင္ သူက တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၊ ခ်က္ခ်င္းထုတ္ပစ္သင့္တဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ ကြၽန္မ ယူဆမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ တြန႔္ဆုတ္ေနခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတခ်ိဳ႕က ယန္လီအေၾကာင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိဘဲနဲ႔ သူက အစြမ္းအစနဲ႔ ဆုေက်းဇူးတခ်ိဳ႕ရွိတယ္လို႔ ခံစားမိၾကတယ္။ သူက ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ရွိတယ္၊ စုေဝးပြဲေတြမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႕တာေတာ္တယ္ဆိုၿပီး သူတို႔က ေျပာၾကတယ္။ သူ႔တာဝန္ကို လုပ္ဖို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ၿပီး တကယ္ကို တာဝန္သိစိတ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔က သူ႔ကို ကိုးကြယ္ၿပီး ခုခံကာကြယ္ေပးၾကတယ္။ လူတိုင္းက သူ႔ကို အေတာ္အထင္ႀကီးေနတဲ့ပုံစံရွိေတာ့ ကြၽန္မက ေရာက္လာတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ သူ႔ကို ထုတ္လိုက္ရင္ ကြၽန္မက မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ ထင္မွာမဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေနာင္တရဖို႔ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ ျငင္းဆန္တယ္လို႔ သူတို႔ထင္မွာလား၊ လူတကာအေပၚ ခုမွရခါစ အာဏာသုံးၿပီး ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာ တည္ၿမဲဖို႔အတြက္ ရဲတင္းတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ဖို႔ကိုပဲ စိတ္အားထက္သန္ေနတာလို႔ သူတို႔ ထင္မ်ားထင္ၾကမလားေပါ့။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားတယ္။ “ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ယန္လီအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို အရင္ဆုံးေရးသင့္တယ္ ထင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ သူ႔ကို ထုတ္ရမလား၊ မထုတ္ရဘူးလားဆိုတာကို ငါ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တယ္” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔အေၾကာင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြက ကိုးကားရေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးသိပ္မရွိဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာက စီစီပီရဲ႕ ဖိႏွိပ္တာေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးၿပီး သူ႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူ႔အေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေအာင္လို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ စုေဝးဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔ကို မထုတ္ခင္မွာ သူတို႔နဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္တဲ့အထိ ကြၽန္မေစာင့္ခဲ့ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္က ဘယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိေႏွာင့္ေႏွးသြားမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “သူ႔ကို အရင္ထုတ္တာ ေကာင္းမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္မွ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ သူ႔အျပဳအမူကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီး သူ႔အေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေအာင္လုပ္မယ္” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက စိုးရိမ္ေနတုန္းပဲ။ “သူ႔ကို မထုတ္ခင္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို အကဲျဖတ္ခ်က္တစ္ခုေရးဖို႔ အခြင့္အေရးမေပးရင္ သူတို႔ကို စည္း႐ုံးဖို႔ ျဖစ္ေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ေနာက္ထပ္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာတစ္ခုရွိတယ္။ ယန္လီရဲ႕ အေျခအေနကို တိုင္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဆီကို ငါစာေရးလို႔ရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္က သေဘာတူရင္ ငါ သူ႔ကို ထုတ္လိုက္မယ္။ ဒါဆိုရင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက လက္မခံႏိုင္ရင္ေတာင္ ငါက ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္အတြက္ တစ္ေယာက္တည္းတာဝန္ယူရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီနည္းလမ္းကို ဆုံးျဖတ္တာက ငါခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိမွာပဲ။ ဒီေတာ့ သူတို႔က ငါ့အေၾကာင္းကို အရမ္းအပ်က္သေဘာေဆာင္တာေတြ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး” လို႔ ေတြးမိတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ဒီအေတြးေတြပဲ ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲ ေတြးၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေနာက္ေန႔က်ရင္ ေခါင္းေဆာင္ဆီကို စာေရးဖို႔ ကြၽန္မဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ယန္လီရဲ႕ အေျခအေနကို ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္ညီအစ္မကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ ယန္လီက ျဖစ္ႏိုင္သမွ်အျမန္ဆုံး ထုတ္သင့္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ သူကလည္း ယုံၾကည္တယ္။ သူက ေခါင္းေဆာင္ကို အသိေပးဖို႔ စာေရးရင္းနဲ႔ ယန္လီကို ထုတ္ဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ ဒါကလည္း သင့္ေတာ္တဲ့နည္းလမ္းပဲလို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ ဒါကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ တြန႔္ဆုတ္သြားၿပီး “ဒါေတြအားလုံးက ယန္လီရဲ႕ အျပဳအမူကို ငါျမင္တဲ့အေပၚမွာ အေျခခံတာသက္သက္ပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္မပါဘဲနဲ႔ လူတိုင္းက သူ႔ကိုထုတ္ဖို႔ တကယ္သေဘာတူပါ့မလား။ အခ်ိန္က်လာတဲ့အခါမွာ သူတို႔က ယန္လီရဲ႕ ကိုယ္စား ကန႔္ကြက္ၾကမွာလား။ ငါက မာနေထာင္လႊားတယ္၊ လူေတြကို မွ်မွ်တတ မဆက္ဆံႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာမွာလား။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ငါ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လက္မခံဘဲ ဒီဟာေၾကာင့္ ငါ့ကို တိုင္ရင္ ငါက တကယ္ကို မ်က္ႏွာပ်က္ရမွာပဲ” ဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးေလေလ၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးေလေလပဲ။ ကြၽန္မအစ္မက ကြၽန္မမ်က္ႏွာမွာ စိတ္မေအးတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနတာကို ျမင္ၿပီး ေမးတယ္။ “တျခားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ေနတာလား။ သူတို႔ အကဲျဖတ္ခ်က္မပါဘဲနဲ႔ ယန္လီကို ထုတ္ရင္ သူတို႔ လက္မခံမွာကို စိုးရိမ္တာလား။ ငါတို႔က အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ထုတ္တာေလ။ ဘာလို႔ ဒါကို အရမ္းစိတ္ပူေနရတာလဲ” တဲ့။ သူေျပာတာကို ၾကားေတာ့ ကြၽန္မ စၿပီး ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္တယ္။ “မွန္တယ္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးတာ မျဖစ္ရေအာင္လို႔ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရတဲ့၊ တကယ့္အလုပ္တစ္ခုတေလကို လုပ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ထုတ္ဖို႔ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ငါတို႔ကို အေသအခ်ာ ေတာင္းဆိုထားတယ္။ ယန္လီက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ငါျမင္ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို မထုတ္ခင္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ကို ငါဆက္ၿပီး လိုခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ” ေပါ့။ ဒီအေျခအေနက မမွန္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မ အစ္မနဲ႔အတူ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုလိုေျပာထားတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မတို႔ေတြ႕တယ္။ “ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ သင္တို႔သည္ တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ရန္ အမ်ိဳးစုံေသာ မူမမွန္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆင္ေျခမ်ားကို ရွာျခင္းပင္ျပဳၿပီး သင္တို႔ေျဖရွင္ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ကို မေျဖရွင္းဘဲ သင္တို႔ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္ ျပႆနာမ်ားသည္ သင္တို႔ႏွင့္မည္သို႔မွ် မသက္ဆိုင္သည့္အလား ယင္းတို႔ကို အထက္သို႔ အစီရင္မခံပါက ဤသည္မွာ တာဝန္ကို တမင္ပ်က္ကြက္ျခင္း မဟုတ္ေလာ။ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္ကို ဤသို႔ သေဘာထားျခင္းသည္ လိမၼာပါးနပ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သေလာ သို႔မဟုတ္ မိုက္မဲေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ (ယင္းမွာ မိုက္မဲေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။) ထိုသို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ စိတ္မခ်ရျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ တာဝန္သိစိတ္တစ္ခုတေလ ကင္းမဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔က ျပႆနာမ်ားကို ႀကဳံေတြ႕သည့္အခါတြင္ ယင္းတို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မသိတတ္ေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ စဥ္းလဲေသာလူမ်ား ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ စဥ္းလဲေသာလူမ်ားသည္ အမိုက္မဲဆုံးေသာ လူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သင္သည္ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္ရမည္။ ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါတြင္ သင္သည္ တာဝန္သိစိတ္ ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႔ကို ေျဖရွင္းရန္ တတ္ႏိုင္သမွ် နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္။ သင္သည္ စဥ္းလဲေသာသူတစ္ဦး လုံးဝ မျဖစ္ရ။ သင္သည္ တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ဖို႔သာ စိတ္ဝင္စားၿပီး ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္လာေသာအခါတြင္ ျပႆနာမ်ားကို တာဝန္မယူပါက သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ မဆိုထားႏွင့္ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ားအၾကားတြင္ပင္ ဤအျပဳအမူအတြက္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္း ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအျပဳအမူသည္ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္းႏွင့္ က်ိန္ဆဲျခင္းတို႔ကို ဧကန္မုခ် ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူမ်ား၏ ႐ြံရွာစက္ဆုပ္ျခင္းႏွင့္ ျငင္းပယ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ႐ိုးသားေသာလူမ်ားကို ႏွစ္သက္ၿပီး လွည့္ျဖားတတ္ၿပီး စိတ္မခ်ရသည့္လူမ်ားကို ႐ြံရွာစက္ဆုပ္သည္။ သင္သည္ စဥ္းလဲသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စိတ္မခ်ရသည့္ပုံစံျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ပါက ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား ႐ြံရွာစက္ဆုပ္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္သည္ သင့္ကို အလြယ္ေလး သက္ညႇာလိုက္မည္ေလာ။ အေႏွးႏွင့္အျမန္ဆိုသလို သင္သည္ တာဝန္ခံရမည္။ ဘုရားသခင္သည္ ႐ိုးသားေသာလူမ်ားကို ႏွစ္သက္ၿပီး စဥ္းလဲေသာလူမ်ားကို မႏွစ္သက္ေခ်။ ဤသည္ကို လူတိုင္းက ရွင္းလင္းစြာ နားလည္သင့္ၿပီး နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္ကာ မိုက္မဲေသာအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းမွ ရပ္တန႔္သင့္သည္။ ခဏတာ မသိနားမလည္ျခင္းက ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေလာက္ေသာ္လည္း လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္ခံျခင္း မရွိပါက ၎သည္ အလြန္ပင္ တစ္ယူသန္ျဖစ္ေလသည္။ ႐ိုးသားေသာလူမ်ားသည္ တာဝန္ယူႏိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားႏွင့္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားကို အေလးမထားေပ။ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားတို႔ကိုသာ ၎တို႔ ကာကြယ္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ေအာက္ေျခကို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံျဖင့္ ျမင္ႏိုင္သည့္ ၾကည္လင္ေသာေရခြက္တစ္ခြက္ကဲ့သို႔ ၾကင္နာၿပီး ႐ိုးသားေသာ စိတ္ႏွလုံးမ်ားရွိသည္။ ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္လည္း ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိေလသည္။ လွည့္ျဖားတတ္ေသာ လူတစ္ဦးသည္ အစဥ္သျဖင့္ စိတ္မခ်ရသည့္ပုံစံျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ကာ ဟန္ေဆာင္မႈတြင္ အစဥ္သျဖင့္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္၍ အမႈအရာမ်ားကို ဖုံးဖိကာ ကြယ္ဝွက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို အလြန္ပင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ သိုသိပ္ထားသည္။ မည္သူမွ် ဤလူစားမ်ိဳးကို မရိပ္စားမိႏိုင္ၾကေပ။ လူမ်ားသည္ ၎၏ အတြင္းက်က် အေတြးမ်ားကို ရိပ္စားမိႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က ၎၏ အတြင္းက်က် စိတ္ႏွလုံးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးႏိုင္သည္။ ၎သည္ ႐ိုးသား‌ေသာလူတစ္ဦး မဟုတ္ေၾကာင္း၊ စိတ္မခ်ရေသာအရာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎သည္ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါမွ် လက္မခံေၾကာင္း၊ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္လွည့္စားရာတြင္ အစဥ္သျဖင့္ ပါဝင္‌ေဆာင္႐ြက္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎၏ စိတ္ႏွလုံးကို သူ႔အား မည္သည့္အခါမွ် လႊဲေျပာင္းမေပးေၾကာင္းတို႔ကို ဘုရားသခင္ ျမင္သည့္အခါတြင္ သူသည္ ၎ကို မႏွစ္သက္ဘဲ ၎ကို ႐ြံရွာစက္ဆုပ္ကာ စြန႔္ပစ္ေလသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၅)၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား၏ တာဝန္မ်ား (၈)) “သင္တို႔အားလုံးက ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို အေရးထားကာ၊ အသင္းေတာ္၏ သက္ေသခံခ်က္ကို ကာကြယ္ေျပာဆိုမည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း၊ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို အမွန္တကယ္ အေရးထားခဲ့ၾကၿပီနည္း။ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးေလာ့။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမႈ ျပသၿပီးေသာ သူတစ္စုံတစ္ဦးေလာ။ ဘုရားသခင္အတြက္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရားကို သင္လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ ငါ့အတြက္ သင္ထရပ္ကာ ေျပာဆိုႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို တည္ၾကည္ခိုင္မာစြာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္သေလာ။ စာတန္၏ လုပ္ရပ္အားလုံးကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ရေလာက္ေအာင္ သင္သည္ ရဲရင့္သေလာ။ သင္သည္ သင္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဘးဖယ္ကာ ငါ၏ သမၼာတရားအတြက္ စာတန္ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္မည္ေလာ။ သင့္အထဲတြင္ ငါ၏ အလိုေတာ္ အထေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ သင္ ေပးႏိုင္သေလာ။ အေရးအပါဆုံးေသာ အခိုက္အတန႔္မ်ားတြင္ သင္၏ႏွလုံးသားကို သင္ ဆက္ကပ္ၿပီးၿပီေလာ။ သင္သည္ ငါ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို လိုက္ေလွ်ာက္ေသာသူတစ္ဦးေလာ။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို သင့္ကိုယ္သင္ ေမးၿပီး ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ မၾကာခဏ စဥ္းစားေလာ့။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၁၃)) ကြၽန္မရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက တူတစ္ေခ်ာင္းက သံတစ္ေခ်ာင္းကို ႐ိုက္ေနသလိုမ်ိဳး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ကြၽန္မက သစၥာမရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ကြၽန္မ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ယန္လီက တကယ့္အလုပ္ကို မလုပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကဘူးဆိုတာ၊ သူ႔ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး ခုခံကာကြယ္တာေတာင္လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို အခိုင္အမာ ယုံၾကည္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ သူ႔ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး ထုတ္ရမဲ့အစား ကြၽန္မက ကိုယ့္သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ဉာဏ္မ်ားခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔အေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိဘူးဆိုတာ၊ သူတို႔ကို အကဲျဖတ္ခ်က္ေရးခိုင္းတာက တကယ့္အသုံးဝင္မႈ မရွိဘူးဆိုတာကို ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက ယန္လီကို ထုတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ အေျပာခံရမွာေတြ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ပုံရိပ္ ထိခိုက္မွာကို ေၾကာက္ၿပီး ဒီနည္းလမ္းကို သုံးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ လိုလားေနတုန္းပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ သေဘာတူညီမႈကို အရယူဖို႔ဆိုတဲ့ မူမမွန္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ဖုံးခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို မထုတ္ခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကိုေတာင္ ေမးခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သူ႔ကိုထုတ္တာကို ကန႔္ကြက္ရင္ေတာင္ ေခါင္းေဆာင္က သေဘာတူခဲ့တာလို႔ပဲ ေျပာလို႔ရတယ္၊ ဒါဆိုရင္ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။ ကြၽန္မက ကြၽန္မလိုခ်င္တာကို ရဖို႔အတြက္ လွည့္ကြက္ေတြသုံးၿပီး မာယာေတြသုံးၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႀကိဳးစားကာကြယ္ဖို႔ ကြၽန္မအကုန္ေလွ်ာက္ေတြးၾကည့္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေတာ္ေတာ္ကို ဉာဏ္မ်ားတာပဲ။ မသင့္ေတာ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကြၽန္မ အျမန္ထုတ္ဖို႔က ကြၽန္မတာဝန္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက မျပတ္မသားလုပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတာဝန္ကို ေရွာင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေတြးသမွ်က ကြၽန္မသိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ဘယ္လိုကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာပဲ။ ကြၽန္မက ဒီအေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို အခ်ိန္မီမထုတ္ခဲ့ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသက္ဝင္ေရာက္မႈႏွစ္မ်ိဳးလုံးအေပၚ ဘယ္ေလာက္အတားအဆီးျဖစ္မယ္၊ ဆုံးရႈံးမႈျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က အသင္းေတာ္ကို ထိခိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔၊ ထုတ္ပစ္ဖို႔၊ အသင္းေတာ္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မဲ့အစား ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးကို ဦးစားေပးေနခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနကေန ေခါင္းေရွာင္ဖို႔ နည္းလမ္းေတာင္ ရွာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက အရမ္းတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မေတြးၾကည့္ေလေလ၊ ဒီတာဝန္နဲ႔ ကြၽန္မ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ခံစားရေလေလပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆိုတာ ထားလိုက္ေတာ့။

ဒါေတြအားလုံးကို ကြၽန္မ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေန႔တိုင္းစားေသာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါဆိုရင္ ျပႆနာတစ္ခုကို ကြၽန္မရင္ဆိုင္ရေတာ့ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္တာကို ဘာလို႔ ရပ္ခဲ့တာလဲ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ဘာလို႔ ကြၽန္မ ကာကြယ္မေပးႏိုင္ခဲ့တာလဲ။ ဒီဟာအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက အတိအက်ဘာလဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို ကြၽန္မဖတ္ၿပီး ဒီျပႆနာအေၾကာင္းကို နည္းနည္းပိုနားလည္လာခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာတယ္။ “သင္တို႔အထဲ၌ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေသာ မေရရာသည့္ ဘုရားသခင္တစ္ပါးကို သာလွ်င္ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ယုံၾကည္လင့္ကစား လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အယူအဆမ်ား အၿမဲရွိေသာသူ တစ္စုံတစ္ဦးရွိသေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား အမွန္တကယ္ရွိလွ်င္ ၎တို႔သည္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္ကို အသိအမွတ္မျပဳ၊ အသိအမွတ္ျပဳလွ်င္ပင္ ၎တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အယူအဆမ်ား အၿမဲရွိၾကၿပီး မည္သည့္အခါမွ် က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္စြမ္းမရွိၾကေပ။ ထိုသို႔မဟုတ္ေလာ။ အတိအက်ေျပာရလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔ေသာသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားမဟုတ္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ ကြာျခားျခင္းမရွိေပ။ ၎တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၎တို႔ယုံၾကည္သမွ်သည္ မေရရာေသာ ဘုရားသခင္တစ္ပါးသာ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘာသာေရး အယူအဆမ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသာသူ၊ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား လိုက္နာျခင္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေသာသူ၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မက်င့္သုံးေသာသူႏွင့္ မိမိ၏စိတ္သေဘာထား စိုစဥ္းမွ် မေျပာင္းလဲသည့္ မည္သူျဖစ္ေစ ထိုသူလုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ေနျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္သူတို႔ကို မည္သည့္အဂၤါရပ္က ခြဲျခားသိျမင္ေစသနည္း။ (၎တို႔သည္ အျပင္ပန္း က်င့္သုံးမႈမ်ားႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူေနပုံေပါက္ဖို႔ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ၾကပါသည္။) ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအတြက္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းတို႔သည္ အဘယ္နည္း။ (ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖစ္ပါသည္။) ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ စာတန္ဆန္ေသာ မည္သည့္အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ ဆိုးယုတ္ေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိသနည္း။ ကလိမ္ကက်စ္က်ျခင္းႏွင့္ လွည့္ျဖားတတ္ျခင္း၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္း၊ အရာခပ္သိမ္း၌ အဆုံးအျဖတ္ေပးျခင္း၊ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် မရွာေဖြျခင္း သို႔မဟုတ္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မိတ္သဟာယမျပဳျခင္း၊ ထို႔ျပင္ အေရးယူေဆာင္႐ြက္ေနခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြား၊ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္သိကၡာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကို အၿမဲစဥ္းစားျခင္း၊ ဤအရာအားလုံးသည္ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားအေပၚ အေျခခံ၍ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္၏။ ယင္းမွာ စာတန္ေနာက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အေလးဂ႐ုမျပဳပါက၊ သမၼာတရားကို လက္မခံပါက၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မရွိပါက၊ ၎တို႔သည္ ေကာင္းမြန္သည့္ အျပဳအမူအခ်ိဳ႕ကိုသာ ျပသေသာ္လည္း ဇာတိပကတိကို မပုန္ကန္ႏိုင္ပါက၊ ၎တို႔၏ သိကၡာ၊ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္၍ မည္သည့္အရာကိုမွ် မစြန႔္ပစ္ႏိုင္ပါက၊ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ္လည္း ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားအားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကဆဲျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ ဒႆနအျမင္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္တည္ျခင္း နည္းလမ္းမ်ားကို အနည္းငယ္မွ် မစြန႔္လႊတ္ေသး သို႔မဟုတ္ မေျပာင္းလဲၾကေသးပါက ၎တို႔ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည္မွာ အဘယ္သို႔ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ယင္းမွာ ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အေပၚယံအားျဖင့္ အသုံးခံၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔လုပ္ေဆာင္သမွ်တိုင္း၏ အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ အစကနဦးတို႔ကိုၾကည့္လွ်င္ ၎တို႔သည္ ထိုအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားအေပၚ အေျခမခံၾကေပ။ ထိုအစား ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား၊ ၎တို႔၏ ဓမၼဓိ႒ာန္မက်ေသာ ယူဆခ်က္မ်ား၊ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ စိတ္ဆႏၵမ်ားအတိုင္း ဆက္လက္ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ စာတန္၏ ဒႆနအျမင္မ်ားႏွင့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားက ၎တို႔၏ ျဖစ္တည္ျခင္းႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ား၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းအျဖစ္ အသုံးက်ေနဆဲျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို ၎တို႔နားမလည္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ယင္းကို ၎တို႔ မရွာေဖြၾကေခ်။ သမၼာတရားကို ၎တို႔နားလည္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ယင္းကို ၎တို႔ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ၾက၊ ဘုရားသခင္ကို ႀကီးျမတ္သူအျဖစ္ ဂုဏ္မျပဳၾကေခ်၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို တန္ဖိုးမထားၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အမည္ခံအားျဖင့္ႏွင့္ ႏႈတ္အားျဖင့္ ယုံၾကည္ၿပီး ဝန္ခံေသာ္လည္း၊ တာဝန္တစ္ရပ္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ႏိုင္ပုံေပၚေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ ၎တို႔ေျပာသမွ်ႏွင့္ လုပ္သမွ်တြင္ ၎တို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္။ ၎တို႔ေျပာသမွ်ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္သမွ် အရာမ်ားက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းသာျဖစ္၏။ ၎တို႔သည္ အရာခပ္သိမ္း၌ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း၏ သ႐ုပ္သကန္မဆိုႏွင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၎တို႔ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးေနေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားေနေၾကာင္းပင္ သင္ေတြ႕ရမည္မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၌ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားကို ဦးစြာ ထည့္တကြက္စဥ္းစားၿပီး ၎တို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ဦးစြာ ျဖည့္ဆည္းၾကသည္။ ဤလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေနာက္သို႔ လိုက္ေသာသူမ်ားေလာ။ (မဟုတ္ပါ။)...၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို သာမက ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစရန္အတြက္ လူတို႔ မည္ကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို မည္သည့္အခါမွ် အေရးမစိုက္ေပ။ ၎တို႔သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ ဆုေတာင္းၿပီး ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေကာင္းဖြဲ႕ႏိုင္ေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို အရင္းအတိုင္း ရွာေဖြျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ စကားေျပာ႐ုံမွ်သာ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းၿပီး သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရႈေသာအခါ ၎တို႔သည္ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ေတြ႕ႀကဳံရသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ မဆက္စပ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္စီစဥ္ေပးသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ၎တို႔သည္ သူ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ႀကိဳးကိုင္မႈတို႔ကို မည္သို႔ သေဘာထားၾကသနည္း။ မိမိတို႔၏ အလိုဆႏၵမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပးေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ယင္းတို႔ကို ေရွာင္ရွားၾကၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ တြန္းလွန္ၾကသည္။ မိမိတို႔၏အက်ိဳးစီးပြားကို ဆုံးရႈံးေစေသာ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြား၏ ျပည့္ဝေစျခင္းကို တားဆီးေပးေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ၎တို႔သည္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ ထြက္ေပါက္ရွာကာ မိမိတို႔၏ အက်ိဳးအျမတ္ကို အျမင့္ဆုံးရရွိေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၿပီး ဆုံးရႈံးမႈမွန္သမွ်ကို ေရွာင္ရွားရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္မရွာေဖြဘဲ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ ဆႏၵမ်ားကိုသာရွာသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းေလာ။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးရွိပါသေလာ။ မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ ယုတ္ညံ့ေသာ၊ ညစ္ေပေသာ၊ ေခါင္းမာေသာ၊ အ႐ုပ္ဆိုးေသာပုံစံျဖင့္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးမရွိ႐ုံသာမက ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကိုလည္း ေနရာတိုင္းအခ်ိန္တိုင္းတြင္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျပဳၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အၾကင္သူသည္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ားကို ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္ေပ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးက မုန္တိုင္းက်ေနတဲ့ ပင္လယ္လို မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အျပဳအမူကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားသခင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ။ ဘာသာတရားမွာရွိတဲ့ ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပစ္ၿပီး အသုံးခံႏိုင္စြမ္းရွိပုံေပၚေပမဲ့ အေရးကိစၥေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခ်ိန္မွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို မရွာခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးေတြကိုပဲ အၿမဲတမ္း စဥ္းစားခဲ့တယ္။ “ကိုယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ၾကည့္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ”၊ “အသိတရားရွိေသာ လူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရာတြင္ ေတာ္၍ အျပစ္တင္ခံရမႈမွ လြတ္ေျမာက္ရန္သာ ႀကိဳးစားသည္” ဆိုတာမ်ိဳး ရွင္သန္ေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စာတန္ဆန္တဲ့ စည္းကမ္းေတြအတိုင္း အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီစည္းကမ္းေတြက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲမွာ နက္နက္နဲနဲ အျမစ္တြယ္လာခဲ့တယ္။ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ အသက္ရွင္သင့္တယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ မစဥ္းစားတဲ့သူေတြက အ႐ူးေတြပဲလို႔ ကြၽန္မ ခံစားမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေရအျပဳအမူအတြက္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ေတြအျဖစ္ ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို ယူခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပိုပိုၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လာတယ္။ ဉာဏ္မ်ားလာတယ္။ လွည့္ျဖားတတ္ၿပီး စက္ဆုပ္စရာေကာင္းလာတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ သမၼာတရားကို ကြၽန္မ လက္မခံခဲ့ေသးဘူး။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္မရွင္ခဲ့ဘဲ စာတန္ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြအတိုင္း အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ယန္လီကို ထုတ္ဖို႔ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မလုပ္သင့္တာက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ဆိုတာ၊ ဒါဟာ အသင္းေတာ္အလုပ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ဘဝေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကယ္ဖို႔အတြက္၊ ၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ ေျပာတာ မခံရဖို႔အတြက္ ကြၽန္မ လုပ္စရာရွိတာေတြကို ရပ္ထားဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္က အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ဆက္ထိခိုက္ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ လုပ္တာကိုပဲ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဒီအေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြ တိတ္တိတ္ေလး လိုက္ေလ်ာၿပီး သူ႔ကို ကာကြယ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘုရားကို အမွန္တကယ္ယုံၾကည္ၿပီး တရားမွ်တစိတ္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္က အသင္းေတာ္အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးတာကို ျမင္ရင္ သူဟာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔အညီ လုပ္ၿပီး အသင္းေတာ္အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအေျခအေနကို ကြၽန္မ ႀကဳံတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဒီအစား စာတန္ရဲ႕ ေလာကီအေတြးအေခၚေတြအတိုင္း အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဘုရားကို ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပစ္ၿပီး အသုံးခံႏိုင္တယ္၊ ကြၽန္မ ယုံၾကည္မႈအတြက္ ဒုကၡခံၿပီး ေပးဆပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ အသင္းေတာ္က ကြၽန္မကို ခ်ေပးတဲ့ ဘယ္တာဝန္ကိုမဆို ကြၽန္မ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒါေတြအားလုံးက အေပၚယံ အျပဳအမူေကာင္းေတြဆိုတာ ကြၽန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရျခင္းက ကြၽန္မကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းရဲ႕ စစ္မွန္မႈမရွိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေတာ့ ကြၽန္မက ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ စာတန္ဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြက ခ်ည္ေႏွာင္တာကို ခံရတယ္။ ဘုရားကို ကြၽန္မ မယုံၾကည္ခဲ့ဘဲ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ယုံၾကည္မႈကို ဘုရားက အသိအမွတ္မျပဳဘဲ စက္ဆုပ္ၿပီး ႐ြံမုန္းတယ္။ ကြၽန္မ ေနာင္တမရရင္ ကြၽန္မရဲ႕ အဆုံးသတ္က အျပစ္ေပးခံရၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရဖို႔ပဲ။

ေနာက္ထပ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ သင္မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါေစ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို သင္ သေဘာေပါက္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရမည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိေပမည္။ သင္သည္ တစ္စုံတစ္ခုကို မရိပ္စားမိႏိုင္လွ်င္၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္နည္းသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို မေသခ်ာလွ်င္ အမ်ားသေဘာတူညီမႈတစ္ခု ရရွိလာရန္ သင္ ရွာေဖြၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕သင့္သည္။ အသင္းေတာ္အလုပ္ႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အက်ိဳးျပဳသည့္အရာကို သင္ဆုံးျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ယင္းကို လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ မည္သည့္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၏ ေဘာင္ခတ္ျခင္းကိုမွ် မခံႏွင့္၊ အခ်ိန္မဆြဲႏွင့္၊ မေစာင့္ဆိုင္းႏွင့္၊ ၿပီးလွ်င္ မတုန္မလႈပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူတစ္ဦး မျဖစ္ေစႏွင့္။ သင္သည္ အစဥ္သျဖင့္ မတုန္မလႈပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူတစ္ဦး ျဖစ္ေနၿပီး မည္သည့္အခါမွ် သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု မရွိလွ်င္၊ သင္သည္ တစ္စုံတစ္ရာကို မလုပ္ေဆာင္မီတြင္ အျခားသူတစ္ဦး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသည္အထိ အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းလွ်င္၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သူကမွ် ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ရေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ သင္သည္ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းလွ်င္ အက်ိဳးဆက္မွာ မည္သည့္အရာ ျဖစ္မည္နည္း။ အလုပ္ကိစၥတိုင္းသည္ လုံးဝဥႆုံ ရပ္တန႔္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အရာမွ် ၿပီးေျမာက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ သင္သည္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ သင္ယူသင့္သည္၊ သို႔မဟုတ္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ သင္၏ အသိတရားႏွင့္ အသိစိတ္တို႔ကို အေျခခံ၍ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သင့္သည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ရန္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ နည္းလမ္းကို သင္ရိပ္စားမိႏိုင္သေ႐ြ႕၊ ၿပီးလွ်င္ လူအမ်ားစုကလည္း ထိုနည္းစနစ္ကို အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ေတြးထင္သေ႐ြ႕ ယင္းမွာ သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ပုံစံ ျဖစ္၏။ တာဝန္ယူရျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ အျခားသူမ်ားကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ေပးမိျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို တာဝန္ယူရသည္ကိုျဖစ္ေစ မေၾကာက္ႏွင့္။ လူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္စစ္မွန္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ဘဲ အစဥ္သျဖင့္ အပိုင္ႀကံတတ္ကာ တာဝန္ယူရမည္ကို ေၾကာက္ၿပီး မိမိ၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မေစာင့္ထိန္းရဲပါက ဤသည္မွာ ထိုသူသည္ အလြန္ပင္ စိတ္မခ်ရဘဲ လွည့္ျဖားတတ္ကာ ပါးနပ္ေသာ အႀကံအစည္မ်ားစြာကို စိတ္ထဲသိုထားေၾကာင္း ျပေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႕ရန္ ဆႏၵရွိသည့္တိုင္ စစ္မွန္ေသာအရာ တစ္ခုမွ် မလုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ အက်င့္သီလေကာင္း ကင္းမဲ့လိုက္ေလျခင္းပါတကား။ ဘုရားသခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ စဥ္းလဲၿပီး လွည့္ျဖားတတ္ေသာ လူအမ်ိဳးအစားမ်ားထက္ သာ၍ စက္ဆုပ္႐ြံရွာသည့္သူ တစ္ဦးမွ် မရွိေပ။ သင္ မည္သည့္အရာကို ေတြးေနသည္ျဖစ္ေစ သင္သည္ သမၼာတရားႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိပါက၊ သစၥာေစာင့္သိျခင္း မရွိပါက၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ မသန႔္စင္မႈမ်ားျဖင့္ အစဥ္သျဖင့္ စြန္းထင္းေနၿပီး သင္၏ တစ္ကိုယ္ေရ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား အစဥ္သျဖင့္ ထားရွိပါက ဘုရားသခင္သည္ ဤအရာအားလုံးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးကာ ယင္းတို႔အေၾကာင္းကို သိေလသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ယင္းတို႔အေၾကာင္းကို မသိဟု သင္ထင္သေလာ။ သို႔ျဖစ္ပါက သင္သည္ အလြန္ မိုက္မဲေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္ ခ်က္ခ်င္း ေနာင္တမရပါက ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို ရရွိမည္ မဟုတ္ေခ်။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးနက္ရႈိင္းရာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သူသည္ ၎တို႔တြင္ ရွိေသာ ပါးနပ္ေသာ အႀကံအစည္းေလးမ်ားအားလုံးကို ပကတိ ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈျဖင့္ သူျမင္ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူ႔အေပၚ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို ပိတ္ထားေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ သူ၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ တညီတၫြတ္တည္း မျဖစ္ေၾကာင္းကို သူျမင္ရသည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံမွ ဟန႔္တားထားသည့္ အဓိကအရာမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား၊ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ မာန္မာန၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ၎တို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ ပါးနပ္ေသာ အႀကံအစည္ေလးမ်ားျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲတြင္ ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ထံမွ ခြဲထားသည့္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ နံရံတစ္ခု ရွိေနၿပီး ၎တို႔က လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို မျပတ္ ဖုံးကြယ္ထားကာ မိမိတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား အစဥ္သျဖင့္ ရွိသည့္အခါတြင္ ဤသည္မွာ ျပႆနာဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ သင္သည္ အနည္းငယ္ ညံ့ဖ်င္းေသာ အစြမ္းအစရွိၿပီး အနည္းငယ္ ေပါ့တန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္ လိုလားၿပီး အစဥ္သျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ တညီတၫြတ္တည္း ရွိကာ မည္သည့္လွည့္စားမႈမွ် မျပဳဘဲ သင့္ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္ထားသည့္ အရာအတြက္ သင့္ထံတြင္ ရွိသမွ်အရာအားလုံးကို ေပးႏိုင္လွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ဤအရာကို ေတြ႕လိမ့္မည္။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို အစဥ္သျဖင့္ ပိတ္ထားၿပီး ေသးသိမ္ေသာ အႀကံအစည္မ်ားကို သင္ အစဥ္သျဖင့္ သိုထားကာ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ မာနတို႔အတြက္ အစဥ္သျဖင့္ အသက္ရွင္လွ်င္၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဤအရာမ်ားကို အစဥ္သျဖင့္ ခ်င့္တြက္ေနၿပီး ယင္းတို႔ကို စိတ္ထဲစြဲေနလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ေက်နပ္အားရလိမ့္မည္ မဟုတ္ဘဲ သင့္ကို သူ ဉာဏ္အလင္းေပးျခင္းျဖစ္ေစ၊ အလင္းျပျခင္းျဖစ္ေစ ျပဳမည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ သင့္ကို သူ လ်စ္လ်ဴရႈလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ယခင္ထက္ သာ၍ပင္ ေမွာင္မိုက္လာလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင္သည္ မိမိ၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္တြင္ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ခ်ိန္တြင္ ယင္းကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ျဖစ္ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ေဆာင္ရက်ိဳးနပ္ျခင္း တစ္ခုမွ် ရွိမည္ မဟုတ္ဟု ဆိုလိုသည္။ ယင္းမွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈ မရွိဘဲ သင္၏ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အစဥ္သျဖင့္ ႀကံစည္ေနကာ အလြန္ပင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ဆိုးညစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္အေပၚကိုပင္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားရဲၿပီး လွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္အျပင္ သမၼာတရားကို လက္မခံ႐ုံသာမက သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ မ႐ိုးသားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္အတြက္ ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ အသုံးခံေနျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ သင္၏တာဝန္ကို ႐ိုးသားစစ္မွန္စြာ မထမ္းေဆာင္ဘဲ အနည္းငယ္မွ်သာ အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ၿပီး ဤအရာကို အက်ိဳးအျမတ္မ်ား ပိုမိုရရွိရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခုအေနျဖင့္ အသုံးျပဳသည့္အတြက္၊ သင့္အတြက္ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ရရွိဖို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ရန္ ဆႏၵလည္း ရွိသည့္အျပင္ သင္ ျပဳျပင္ျခင္းခံရသည့္အခါတြင္ လက္ခံျခင္းႏွင့္ နာခံျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားမိမည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးနက္ရႈိင္းရာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသည္။ သင္ေနာင္တမရလွ်င္ သင္သည္ အႏၲရာယ္ရွိမည္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းကို ခံရမည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို လက္ခံရရွိရန္ အခြင့္အေရးကို မည္သည့္အခါမွ် တစ္ဖန္ ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ဘုရားသခင္၏ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို ႀကဳံရတဲ့အခါမွာ သမၼာတရားကို နားလည္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ႏိုင္တယ္။ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔မလုပ္ခင္မွာ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္ယူႏိုင္တယ္။ လုပ္တဲ့နည္းလမ္းက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ညီတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရင္၊ ၿပီးေတာ့ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီအတိုင္း အခ်ိန္မီ လုပ္သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က မျပတ္သားရင္၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က အတည္ျပဳတာကို အၿမဲတမ္းေစာင့္ေနရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ ေႏွာင့္ေႏွးဖို႔ မ်ားလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ မသင့္ေတာ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ထုတ္တဲ့အခါမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို နားလည္တာ၊ ျပည့္စုံတဲ့ အကဲျဖတ္ခ်က္ကို လုပ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္တာကလည္း စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ညီလိမ့္မယ္။ ဒါက ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမႈေဆာင္ေတြကို ထုတ္တဲ့အခါမွာ အမွားမလုပ္မိဖို႔ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြက နည္းဥပေဒေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြကို အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ အသုံးျပဳရမယ္။ ယန္လီကို ထုတ္တဲ့ကိစၥမွာ ယန္လီဟာ အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို ခ်က္ခ်င္းမထုတ္ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္ပဲ ေႏွာင့္ေႏွးလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္ညီအစ္မနဲ႔ ကြၽန္မက စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ အတည္ျပဳၿပီးသားပါ။ သူ႔ကို မထုတ္ခင္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြကို စုေဆာင္းတဲ့အထိ ေစာင့္ဖို႔မလိုဘူး။ အဲဒါအျပင္ကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ယန္လီအေၾကာင္းကို မသိခဲ့ဘူး။ ယန္လီက အထင္အျမင္မွားေအာင္လုပ္တာကို သူတို႔ ခံခဲ့ရတာ။ သူတို႔ကို ကြၽန္မက အကဲျဖတ္ခ်က္ေရးဖို႔ တကယ္ေျပာခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဓိပၸာယ္မရွိျဖစ္မွာပဲ။ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္သက္သက္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာ ျဖစ္မွာပဲ။ သူ႔ကို ကြၽန္မ တိုက္႐ိုက္ထုတ္ပစ္ၿပီး တကယ့္အလုပ္ကို သူမလုပ္တာကို ေဖာ္ထုတ္သင့္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို သူ႔အေပၚ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး သူအထင္အျမင္မွားေအာင္လုပ္တာ မခံရဖို႔ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ ဒါက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္း ျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥမွာ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လွည့္ျဖားမႈကို သုံးၿပီး စာတန္ရဲ႕ အေတြးအေခၚအတိုင္း အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ခဲ့ဘူး။ နည္းနည္းေလးမွ တာဝန္မယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဒီလိုဆက္လုပ္ေနရင္ ဘုရားက ပစ္ပယ္တာကို ခံရမွာပဲ။ ယန္လီက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကို မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ လူေတြေျပာမွာကို ေၾကာက္ၿပီး သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္မထုတ္ရဲခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ မာနေထာင္လႊားျခင္းက ဘာလဲဆိုတာကို ကြၽန္မနားမလည္ခဲ့သလို တရားမွ်တစိတ္ရွိတာမ်ိဳး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကို လိုက္နာတာလိုမ်ိဳးအရာေတြကိုလည္း နားမလည္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ျပပါတယ္။ ရွာေဖြျခင္း၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္းကတစ္ဆင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာနေထာင္လႊားမႈက သူ႔ရဲ႕ စာတန္ဆန္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေပၚလြင္ေစတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့တယ္။ လူေတြက သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကိုမရွာဘဲ အၿမဲတမ္းေခါင္းမာတဲ့အခါ၊ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ၊ အျမင္ရႈေထာင့္ေတြကို မရမကလုပ္ၿပီး လူတိုင္းကို သူတို႔ကို နာခံေအာင္လုပ္တဲ့အခါမွာ ဒါဟာ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မွန္တယ္လို႔ ယူမွတ္ျခင္းပဲ။ တရားမွ်တစိတ္ရွိတာဟာ သမၼာတရားကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ဘုရားအမႈေတာ္ကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ သေဘာပဲ။ ရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းျခင္းကတစ္ဆင့္ ဘယ္နည္းလမ္းက သမၼာတရားနဲ႔၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္နဲ႔ ညီတယ္ဆိုတာကို အတည္ျပဳႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြက ဘယ္လိုထင္ပါေစ၊ ေျပာပါေစ၊ သမၼာတရားကို ထိန္းသိမ္းၿပီး အသင္းေတာ္အလုပ္ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ္၊ ဒါကို အဆုံးထိ မေလွ်ာ့တမ္းလုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါဟာ တရားမွ်တစိတ္ရွိျခင္းရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္ပဲ။ တကယ္ေတာ့ ယန္လီက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး ကြၽန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္တာက စည္းမ်ဥ္းေတြကို အေျခခံခဲ့တာပါ။ သူ႔ကို ထုတ္ရင္ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးရွိခဲ့မွာပဲ။ ဒီလိုလုပ္တာက စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ညီမွာျဖစ္ၿပီး တရားမွ်တစိတ္ကို ျပခဲ့မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ သေဘာတူညီမႈမပါဘဲနဲ႔ ယန္လီကို ထုတ္ရင္ လူေတြက ကြၽန္မကို မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ ေျပာမွာ ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ မာနေထာင္လႊားတာနဲ႔ တရားမွ်တစိတ္ရွိတာကို ကြၽန္မ ခြဲျခားမသိႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အရာကို အပ်က္သေဘာေဆာင္တာျဖစ္ ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒီဟာေၾကာင့္ ကြၽန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မွန္တာလုပ္ဖို႔ကို မဝံ့ရဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မနားလည္မႈက လုံးဝ မူမမွန္တာကို ကြၽန္မ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက အေယာင္ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ကို မရိပ္စားမိႏိုင္ရင္ ကြၽန္မက သူတို႔ကို မိတ္သဟာယဖြဲ႕ေပးႏိုင္တယ္။ သူမ်ားေတြ ေဝဖန္အျပစ္တင္မွာကိုေၾကာက္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြကို မထိန္းသိမ္းလို႔ မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ ဘာပဲထင္ပါေစ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စိစစ္မႈကို ကြၽန္မ လက္ခံၿပီး အသင္းေတာ္အက်ိဳးကို ကာကြယ္ရမယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ယန္လီကို ကြၽန္မတို႔ ထုတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ တြဲဖက္ညီအစ္မနဲ႔ ကြၽန္မတို႔က ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေျခခံၿပီး မိတ္သဟာယဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ ယန္လီရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈကို စိစစ္ခဲ့တယ္။ သူက တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ဆက္တိုက္ပ်က္ကြက္တာေတြ၊ သမၼာတရားကို လက္မခံတာေတြကို စိစစ္ခဲ့တယ္။ မိတ္သဟာယဖြဲ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ယန္လီရဲ႕ အျပင္ပန္းစိတ္ထက္သန္မႈက လွည့္စားတာကို ခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ျမင္သြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က အရည္အခ်င္းျပည့္မီလား၊ မျပည့္မီဘူးလားဆိုတာကို ဘယ္လို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္သြားတယ္။ ဒါကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိဖို႔အတြက္က သူတို႔ရဲ႕ ဆုေက်းဇူးေတြကို မၾကည့္ရဘူး။ စကားေျပာပုံဆိုပုံေတြ၊ အလုပ္ရႈပ္တဲ့ ပုံစံေတြကို မၾကည့္ရဘူးဆိုတာ သူတို႔ နားလည္သြားခဲ့တယ္။ ဒါထက္ သမၼာတရားကို သူတို႔ လိုက္စားသလား၊ မလိုက္စားဘူးလား၊ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္မလုပ္၊ တကယ့္ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းမရွင္းနဲ႔ သူတို႔အလုပ္မွာ တကယ့္ရလဒ္ေတြ ရမရကို ၾကည့္ရမယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ဒီလိုအသိပညာေတြရတာကို ကြၽန္မ ျမင္ရေတာ့ ဝမ္းသာမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္ကို သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္းလုပ္တာက ဘုရားရဲ႕ လမ္းျပမႈကို ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ သိလိုက္ရတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မက ယန္လီကို တိုက္႐ိုက္ထုတ္လိုက္ရင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက လက္မခံႏိုင္မွာ၊ ကြၽန္မက မာနေထာင္လႊားတယ္လို႔ သူတို႔ေျပာမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒါေတြအားလုံးက ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္အထင္ပဲဆိုတာ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း ကြၽန္မလုပ္တဲ့အခါမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို မေဝဖန္ဘူး။ ဒီအစား ဒီအေျခအေနကေန သူတို႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းရသြားတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ အသင္းေတာ္က သင့္ေတာ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေ႐ြးေကာက္ခဲ့တယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ပုံမွန္အသင္းေတာ္အသက္တာကို စၿပီး ေနထိုင္ၾကတယ္။ အလုပ္က ျပန္ၿပီး ပုံမွန္လည္ပတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြအားလုံးကို ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အညီ ကိုယ့္တာဝန္ကို လုပ္တာ၊ ထမ္းေဆာင္တာက ဘုရားရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းပဲဆိုတာ ကြၽန္မ သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေရအက်ိဳးစီးပြားေတြကို သတိရွိရွိနဲ႔ လက္လႊတ္ၿပီး သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို၊ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးမွာ ၿငိမ္သက္ျခင္းေပးၿပီး ကြၽန္မကို လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့တဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈတစ္ခုကို အေျခခံၿပီး ကိစၥေတြကို စလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီအေတြ႕အႀကဳံကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး လွည့္ျဖားတတ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အသင္းေတာ္အက်ိဳးစီးပြားကို ေဘးဖယ္ထားခဲ့တယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေဖာ္ထုတ္တာေၾကာင့္မဟုတ္ရင္ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ေျပာင္းလဲခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြၽန္မလုပ္သမွ်တိုင္းမွာ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းေတြကို ရွာေဖြဖို႔ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ၊ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြအတိုင္း လုပ္မွသာ ကြၽန္မက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အရည္အခ်င္းျပည့္မီႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြကို အခု နားလည္သြားတယ္။